Tag: covid19

Κοινωνική αποξένωση και επιτήρηση “επαφών” 3

Παρασκευή 1 Μάη. Φυσικά δεν είναι μόνο το (συνολικό) κοινωνικό εργοστάσιο που μπαίνει πανηγυρικά στην ψηφιακή επιτήρηση, έτσι ώστε οι δυτικοί καπιταλισμοί να μειώσουν την απόσταση «αποτελεσματικότητας / αποδοτικότητας» απ’ το κινεζικό παράδειγμα και το social credit σύστημά του. Είναι και οι τυπικοί χώροι / χρόνοι εργασίας.

Όμως αυτό δεν ήταν που ζητούσαν οι μισθωτοί, όλο αυτό το διάστημα, υπό την σοφή καθοδήγηση είτε του μικροαστισμού τους είτε των συνδικάτων τους; Μέτρα ασφαλείας για να μην κολλήσουν δεν ζητούσαν; Ε, να λοιπόν! Νάτα!!!

(Ούτε θα κολλήσουν…. αλλά ούτε και θα ξαναψιθυρίσουν τίποτα «αρνητικές σκέψεις» για την δουλειά, τ’ αφεντικό, τον προϊστάμενο ή τους ρουφιάνους του!)

Ποτέ δεν γιορτάζουμε την πρωτομαγιά… Αλλά φέτος είναι για βαρύ πένθος!

Covidcopters 2

Πέμπτη 30 Απρίλη. Την πατήσαμε! Είδαμε στην φωτογραφία παιδάκια, και νομίζαμε (οι αφελείς) ότι είναι παιδάκια… Λάθος μας. Απολογούμαστε…

Κυρίες και κύριοι: αυτήν την εποχή δεν υπάρχουν παιδάκια! Υπάρχουν μόνο υγιεινομικές βόμβες! Μικρές ίσως· αλλά οι βόμβες δεν είναι υποχρεωτικά κτηνώδεις σε μέγεθος, κι άλλωστε η τεχνολογία της σμίκρυνσης (του κακού) έχει προχωρήσει…

Λοιπόν: στη φωτογραφία φαίνονται υγιεινομικές βόμβες οι οποίες παριστάνουν τις αθώες… Αλλά: είναι μικρές, χαριτωμένες κινέζικες υγιεινομικές βόμβες!.. Και έχουν έλικες στο κεφάλι!!! Ναι: είναι έλικες (χαρτονένιοι, αλλά αυτό μόνο για το ξεκάρφωμα…), δήθεν για το social distancing….

Δεν καταλαβαίνετε; Δεν υπάρχει ούτε ένας φίλος της καραντίνας που να έχει μυαλό; Δεν βλέπετε ότι στη φωτογραφία δεν είναι «παιδάκια» αλλά κινεζάκια – drones ή drones που παριστάνουν τα αθώα κινεζάκια;

Οιμέ!!!! Η κίνα ετοιμάζεται να επιτεθεί στον πλανήτη με «παιδάκια βομβιστές αυτοκτονίας»!! Αλί και τρισαλί!!! Ο covid-19 ήταν απλά ένας ιός – λαγός· η πραγματική επίθεση των δόλιων κινέζων θα γίνει μ’ αυτές τις υγιεινομικές βόμβες!!! Ψόφιο κουνάβι! Πομπηία!! Σώστε μας!!!

Μία λύση υπάρχει για να αντιμετωπίσει ο καλός, πολιτισμένος, δυτικός κόσμος αυτήν την απειλή. Να επιτεθεί πρώτος. Με τα δικά του παιδόπτερα – drones – υγιεινομικές βόμβες!

Μανάδες! Αφού δεν μπορείτε (ή φοβάστε…) να στείλετε τα παιδάκια σας στο σχολείο, αξιοποιείστε τουλάχιστον τον εκνευρισμό τους όσο είναι κλεισμένα μέσα στα σπίτια, μπροστά σε μικρές ή μεγάλες οθόνες: ντύστε τα, στολίστε τα, σταυροφιλήστε τα για τελευταία φορά – και στείλτε τα στο μέτωπο!!! Πετώντας!

Για την πατρίδα ρε γαμώτο!!!

Δυο εντατικολόγοι…

Πέμπτη 30 Απρίλη. Λέγονται Dan Erickson και Artin Massihi. Είναι εντατικολόγοι (κλινικοί γιατροί στο πεδίο δηλαδή) στην Καλιφόρνια για πολλά χρόνια. Δείχνουν γύρω στα 40 με 45. Έδωσαν μια ενδιαφέρουσα (και καθόλου φιλική ως προς τις ερωτήσεις) συνέντευξη προχτές. Έγινε χαμός: αφού έφτασε να έχει γύρω στα 5,5 εκατομμύρια θεάσεις (: views…) στο youtube, το κανάλι τους έκοψε. Με την εξήγηση, περίπου, ότι «αντιβαίνει τις αρχές της λειτουργίας του»… (Μπορείτε πάντως να δείτε την συνέντευξη, στα αγγλικά φυσικά, εδώ).

Δεν ξέρουμε από που κρατάει η σκούφια τους, αλλά είπαν μερικά εντελώς λογικά πράγματα. Όπως ότι:

– άλλο είναι η θεωρία και η αναπαράσταση μιας αρρώστιας σε υπολογιστές, πίνακες και στατιστικές, και άλλο η πραγματικότητά της…

– ότι το ανοσοποιητικό σύστημα οποιουδήποτε οργανισμού φτιάχνεται από ιούς και βακτηρίδια, με την έννοια του «κτισίματος» των τρόπων να αντιμετωπίζονται τα πιο επικίνδυνα απ’ αυτά…

– ότι δεν υπάρχει ακόμα κανένα στοιχείο που να αποδεικνύει πως όσοι θάνατοι αποδίδονται στον covid-19 είναι, όντως, «δικοί του»· μάλλον το αντίθετο έχει καταγραφεί ως τώρα…

– ότι τα νοσοκομεία (και στις ηπα…) έχουν αδειάσει, ότι ολόκληρα τμήματα παραμένουν κλειστά, αφού άνθρωποι με σοβαρά προβλήματα φοβούνται να πάνε, ακόμα και για νοσηλεία, εξαιτίας όλης της «φασαρίας» με τον covid-19…

– ότι οι γιατροί παρουσιάζονται (απ’ τα μήντια) σαν “πολεμιστές στην πρώτη γραμμή της μάχης” αλλά, ότι στην πραγματικότητα μπαίνουν στα τμήματά τους, που είναι άδεια, δεν υπάρχουν ασθενείς, το μόνο που γίνεται είναι ότι κάποιος τους θερμομετρεί στην είσοδο του νοσοκομείου, και αναρωτιούνται: κάτι περίεργο συμβαίνει εδώ…

Ωστόσο η ασταμάτητη μηχανή κράτησε κάτι άλλο. Το είχε παρατηρήσει ένας σύντροφος νωρίς νωρίς σ’ αυτήν την ιστορία, και μας το θύμισαν. Το μεταφέρουμε από μνήμης:

Έχουμε σπουδάσει ανοσολογία, μικροβιολογία και βιοχημεία είπαν, είμαστε γιατροί πεδίου για πάνω από 15 χρόνια, και επίσης έχουμε σπουδάσει ιστορία της ιατρικής. Αυτό κάνουμε σ’ όλη τη ζωή μας: δουλεύουμε σε νοσοκομεία. Ψάξαμε και πάλι την βιβλιογραφία σε ότι αφορά την καραντίνα. Λοιπόν, η καραντίνα είναι μια τακτική που εφαρμόζεται σε ανθρώπους που έχουν κάποια σοβαρά μεταδοτική / μολυσματική αρρώστια… Δεν βρήκαμε κανένα προηγούμενο που να έχει εφαρμοστεί σε υγείς ανθρώπους… Η καραντίνα δεν εφαρμόζεται σε υγιείς ανθρώπους!

Εδώ είμαστε! Ακριβώς εδώ!!! Οι στρατιωτικοί νόμοι, τα πραξικοπήματα, οι καθολικές απαγορεύσεις, τα γενικευμένα lock down, ΔΕΝ ανήκουν στην ιστορία και την πρακτική της ιατρικής ΩΣ ΤΩΡΑ – όπως την ξέρουν όσοι την έχουν μελετήσει· κι όπως εμπειρικά την έχουν γνωρίσει όσοι έχουν νοσηλευτεί. Οι στρατιωτικοί νόμοι, τα πραξικοπήματα, οι καθολικές απαγορεύσεις, οι διαφορικές απαγορεύσεις, τα απόλυτα ή κυλιόμενα lock down ανήκουν στην ιστορία και την πρακτική των κρατών!! Που, στη συγκεκριμένη ιστορική στιγμή, εμφανίζονται σαν «συλλογικοί γιατροί» (έχοντας επιλεγμένους γιατρούς δίπλα τους…), κι αυτό «περνάει» μόνο χάρη σε μια πολύ σοβαρή ιδεολογική προϋπόθεση, που έχει χωνευτεί από μεγάλα τμήματα των πρωτοκοσμικών κοινωνιών.

Ποιά είναι αυτή η πολύ σοβαρή ιδεολογική προϋπόθεση; Ότι δεν υπάρχουν υγιείς! Υπάρχουν οι ασθενείς, υπάρχουν και οι εν δυνάμει ασθενείς. Στις περιπτώσεις μεταδοτικών ασθενειών, εκτός απ’ αυτούς (άρρωστους και εν δυνάμει άρρωστους) όλοι οι υπόλοιποι είναι είτε οι «φορείς» είτε οι «εν δυνάμει φορείς». Υγιείς, πάντως, δεν υπάρχουν.

(Αν δυσκολεύεσθε να καταλάβετε, μπορείτε να κάνετε μια αναλογία με την εγκληματολογία: υπάρχουν «εγκληματίες», υπάρχουν «εν δυνάμει εγκληματίες», και όλοι οι υπόλοιποι είναι είτε «υποθάλπτες» είτε «εν δυνάμει υποθάλπτες». Δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Συνεπώς, για λόγους δημόσιας τάξης, θα πρέπει να επιτηρούνται όλοι…)

Κι αφού δεν υπάρχουν πια υγιείς, είναι εύλογο ότι η καραντίνα εφαρμόζεται στους πάντες (με πολύ συγκεκριμένες εξαιρέσεις υπέρ της λειτουργικότητας του συστήματος…). Δεν άλλαξε κάτι στην «εφαρμογή της καραντίνας». Έχει αλλάξει ο ορισμός της «υγείας» – και ξανα-αλλάζει. Μπροστά στα μάτια μας και πάνω στο πετσί μας.

Η ύπουλη και “αόρατη” απειλή

Πέμπτη 30 Απρίλη. Η ασταμάτητη μηχανή έχει καταλάβει ότι θα περάσουν χρόνια (κι ίσως κάποιες γενιές….) μέχρις ότου ένα ικανό μέρος των δυτικών κοινωνιών συνειδητοποιήσει τι είναι εκείνο που έχει συμβεί τις 3 τελευταίες δεκαετίες σε σχέση με την κοινωνική αντίληψη περί «υγείας»· και, άρα, τι είναι αυτό που υπερκωδικοποιείται τώρα σαν «πραγματικότητα» μέσω της κρατικής πολιτικής. (Στο Sarajevo.pdf 148a κάνουμε μια πρώτη αναλυτική προσέγγιση, στο επόμενο θα την συμπληρώσουμε).

Έχουμε πει πάντως, από ‘δω, ότι το να εννοηθούν οι κοινωνικές σχέσεις σαν (εν δυνάμει) μολυσματικές, και μάλιστα με μια αφορμή (τον covid-19) ανάξια για ένα τόσο μεγάλο ιδεο-πολιτικό άλμα, είναι το βίαιο «μάθημα» των ημέρων. Για να γίνει όμως εφικτό έχει προηγηθεί, ουσιαστικά απ’ τα τέλη της δεκαετίας του 1980 και μετά, η αποδοχή (σχεδόν ενθουσιώδης…) της ανατροπής για το τι είναι «υγεία» και τι είναι «αρρώστια».

Η διαχωριστική γραμμή υπήρξε το aids και ο HIV. Και η ανατροπή απλώθηκε πολύ ευρύτερα απ’ τους ανθρώπους που κτυπήθηκαν πισώπλατα όπως σωστά έλεγε τότε μια αφίσα της act up. Ως πριν τον HIV (πριν το διάστημα μέσα ‘80/ αρχές ’90) ασθένεια σήμαινε συμπτώματα, και ανάλογη γνώση / διάγνωση. (Από ιατρική άποψη: κλινική διάγνωση). Οι HIV positive κηρύχτηκαν «ασθενείς» παρότι δεν είχαν κανένα σύμπτωμα. Η «ανακάλυψη της μόλυνσης» (ο εντοπισμός δηλαδή ούτε καν του HIV του ίδιου αλλά των μειωμένων κυττάρων Τ του ανοσοποιητικού στο αίμα, των οποίων η μείωση αποδιδόταν στην παρουσία του HIV) μόνο εργαστηριακά μπορούσε να γίνει. Με εξετάσεις. (Τότε όλοι / όλες έμαθαν, χάρη σ’ ένα μαζικό μάθημα μικροβιολογίας, την λέξη ρετροϊός· το δε «ανοσοποιητικό σύστημα» έγινε για πρώτη φορά για τον πολύ κόσμο ένα μυστηριώδες πεδίο μάχης όπου κερδίζονται και χάνονται ζωές…)

Έτσι το αποτέλεσμα της εξέτασης και όχι κάποιο σύμπτωμα έγινε η ταυτότητα της «υγείας / αρρώστιας». Χωρίς «αρνητικό» αποτέλεσμα κάποιος θα μπορούσε να είναι «άρρωστος». Χωρίς «αρνητικό» αποτέλεσμα ο καθένας ήταν (ίσως…) άρρωστος!

Με τον HIV μολυσματικές κηρύχτηκαν οι ερωτικές πράξεις (εκτός γάμου…) Κυρίως όμως άρχισε να αλλάζει κοινωνικά η εννόηση της «υγείας» (και ανάλογα της «αρρώστιας»). Αφού δεν ήταν πια το «πως νοιώθεις» το πρώτο και το τελευταίο κριτήριο, σωστό και «υπεύθυνο» έγινε το να επιτηρεί ο καθένας την κατάστασή του (την κατάσταση-της-υγείας-του/της) μέσω εξετάσεων· κι απ’ αυτές να μαθαίνει αν είναι «υγιής» ή όχι… Τα τσεκ απ έγιναν σταδιακά (αλλά γρήγορα από ιστορική άποψη) κοινωνική κοινοτοπία: η κοινοτοπία μιας ζωής που μετριέται, ξαναμετριέται, ξαναμετριέται, και μέσα απ’ τις εξετάσεις είναι που αποκτάει την «πιστοποίηση του well being» και την ανάλογη αυτοπεποίθηση· πάντα ως την επόμενη εξέταση.

(Στις αρχές των ‘00s, μετά την υποτιθέμενη «αποκωδικοποίηση του dna», ο μικροσκοπικός, κρυμμένος κάπου μέσα στο σώμα και ύπουλος εχθρός / νοσογόνος παράγοντας, πήρε και δεύτερη μορφή, πέρα απ’ αυτήν του ιού. Πήρε την μορφή του προβληματικού γονιδίου. Ωστόσο πέντε απαραίτητες κουβέντες γι’ αυτή η εξέλιξη δεν χωράνε εδώ).

Η κοινωνία σαν μόλυνση / ο διαφορικός αποκλεισμός

Πέμπτη 30 Απρίλη. Παρότι στο Θέαμα του προβληματικού γονιδίου (και, άρα, της «γενετικής προδιάθεσης») η σύγχρονη βιομηχανία / βιοτεχνολογία της υγείας έχει επενδύσει πολλά, είναι η άλλη μορφή, ο «μεταδοτικός ιός», που αξιοποιείται τώρα σαν παράσταση των κοινωνικών σχέσεων ως μολυσματικών. Λογικό: η μόλυνση είναι σχέση· και για τα αφεντικά της 4ης βιομηχανικής επανάστασης κάθε μη μεσολαβημένη / μη ελεγχόμενη ψηφιακά σχέση είναι «μόλυνση»!.. Αυτή η συγκεκριμένη μορφοποίηση του μικροσκοπικού, κρυμμένου, ύπουλου «πράκτορα του θανάτου» που πηδάει από ασυμπτωματικό φορέα σε ασυμπτωματικό «φορέα» μέχρι να φτάσει στο στόχο του (να σκοτώσει…) είναι που επιτρέπει την en masse ανακατάληψη / αναδιάρθρωση του κοινωνικού εργοστάσιου απ’ τα αφεντικά, στο ξεκίνημα της 4ης βιομηχανικής επανάστασης.

Και να η αλληλουχία αυτής της πολεμικής εκστρατείας. Πρώτο βήμα η διόγκωση / διαφήμιση της φονικότητας του covid-19, ακόμα και μαλλιοκούβαρα. Δεύτερο βήμα η επιβεβαίωση πως το «κοινωνικό σώμα» έχει αφομοιώσει πράγματι το μάθημα μιας 30ετίας περί κρυμμένης και ασυμπτωματικής «νοσηρότητας», μέσα από διαδοχικά πραξικοπήματα σε βάρος του άλλοτε ιερού δισκοπότηρου, του πραγματικού (αλλά και τυπικού) συντάγματος περί «ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων». Όλοι πλέον είναι κάτι απ’ αυτά: ασθενείς, εν δυνάμει ασθενείς, «φορείς», «εν δυνάμει φορείς» – συνεπώς μπαίνουν όλοι στον υγιεινιστικό γύψο. Και δεν χωράνε αντιρρήσεις!

Αλλά αυτή είναι μια «παλιά» εκδοχή επιτήρησης και ελέγχου. Με το τρίτο βήμα θα πρέπει να εισαχθούν σταδιακά οι διαφοροποιήσεις μέσω του πιο καλά εστιασμένου ελέγχου. Και ο διαφορικός αποκλεισμός. Στη γαλλία αυτός θα μεταφραστεί γρήγορα σε «χάρτες» (διαθέσιμους σε κάθε κινητό…) με ανάλογο χρωματισμό των «επικίνδυνων», των «μέτρια επικίνδυνων» και των «ακίνδυνων» περιοχών, ανάλογα με τα διαπιστωμένα κρούσματα σε κάθε μια. Εννοείται ότι οι πραξικοπηματικοί περιορισμοί θα επανα-ισχύουν, θα αναστέλλονται ή θα είναι σε ετοιμότητα ανάλογα· όπως και οι οδηγίες κίνησης / διαταγές προς τους υπηκόους.

Όμως κι αυτό ακόμα είναι ενδιάμεσο στάδιο. Θα χρειαστεί ένα ακόμα βήμα. Το βασικό ζήτημα που πρέπει να λυθεί (και τεχνολογικά είναι ώριμο να λυθεί) είναι αυτό: η συχνότητα των εξετάσεων καθενός χωριστά. Οι μεγάλες κοινωνικές πλειοψηφίες είχαν ήδη αποδεχθεί, προ covid-19, ότι οι εξετάσεις είναι που δίνουν τα πιστοποιητικά υγείας, και τίποτα άλλο. Τα υγιεινιστικά πραξικοπήματα, διανθισμένα με καϋμό για την έλλειψη των «απαραίτητων τεστ», επιβεβαίωσαν αυτήν την κοινωνική πεποίθηση.

Ωστόσο, εφόσον η μόλυνση καραδοκεί παντού και διαρκώς, το πιστοποιητικό υγείας πρέπει να εκδίδεται και αναιρείται ανά πάσα στιγμή. (Αυτό είναι το στρατηγικό πλεονέκτημα υπέρ της κυριαρχίας που έχει η μόλυνση, η «επίκτητη νοσηρότητα», σε σχέση με την γενετική προδιάθεση, την «προκαθορισμένη νοσηρότητα». Αυτή η τελευταία έχει, πάντως, άλλα πλεονεκτήματα…)

Χρειάζεται, άρα, μια διαρκής ροή εξετάσεων / επιτήρησης της κατάστασης υγείας του καθενός χωριστά. Διαφορετικά θα υπάρχει πάντα μια δομική ασυγχρονία ανάμεσα στην «πραγματική κατάσταση της υγείας του πλήθους» και τα διοικητικά / κρατικά μέτρα εξαγνιστικού αποκλεισμού ή/και «απελευθέρωσης». Το πλήθος που πειθάρχησε ως τώρα είναι αυτονόητο ότι θα αποδεχθεί και το τρίτο, και το τέταρτο και το πέμπτο βήμα: τον δρόμο τον δείχνει το λιχνεστάιν… Τα wearables, ή κάτι παρόμοιο, βρίσκουν επιτέλους πανηγυρικά την χρησιμότητά τους!

Πράγματι, όλα αυτά γίνονται για λόγους υγείας… Όχι, όμως της δική σας / μας… Για την υγεία του κεφάλαιου γίνονται!!

Covidcopters

Τετάρτη 29 Απρίλη. Είναι γελοίο. Αλλά επειδή αφορά πιστιρίκια στο τέλος γίνεται χαριτωμένο. Και, φυσικά, έρχεται απ’ την κίνα: όλες οι πρωτοπόρες ιδέες εκεί γεννιούνται.

Με τα αυτοσχέδια, d.i.y. καπέλα τους και τις προεξοχές στο κατάλληλο μήκος, εξασφαλίζεται (λέει) το πρέπον social distancing – για παιδιά, που δεν πολυκαταλαβαίνουν. Μπορούν βέβαια να πειράζουν από απόσταση το ένα το άλλο για το μασκάρεμα της κεφαλής: είσαι σαν ακρίδα, όχι εσύ είσαι σα να κρέμεσαι από μονόζυγο, εσύ είσαι σανιδοκέφαλος… και τα λοιπά… (Επιπλέον μαθαίνουν αυτή την παράξενη αλλαγή συμπεριφοράς: για να βγεις απ’ την πόρτα πρέπει να το κάνεις στρίβοντας στο πλάι. Αλλιώς θα σκαλώσεις…)

Βρίσκουμε την ιδέα ενδιαφέρουσα και για ενήλικες· ας πούμε τους φανατικούς της κοινωνικής αποξένωσης στα μέρη μας. Θα είναι πάντα γελοίο και ποτέ χαριτωμένο. Αλλά συμβαίνουν πολύ γελοιότερα, κι άλλωστε «μπρος τα κάλλη (της υγείας) τι είναι ο πόνος (της ρόμπας);»

Εξάλλου υπάρχουν αρκετοί που υποστηρίζουν ότι έχουμε πάντα μέσα μας ένα παιδί. Κι αυτό είναι το θέμα: τα αφεντικά αποφάσισαν ότι αυτό το «κρυφό παιδί» πρέπει να βγει επιτέλους κι απ’ έξω. Και ανέλαβαν να αναδιοργανώσουν τον μαζικό παλιμπαιδισμό, κυρίως τον φόβο και το δέος απέναντι στην εξουσία.

Γκράν σουξέ!

Με το λουρί στον σβέρκο

Τετάρτη 29 Απρίλη. Το χαλάρωμα του λουριού προκαλεί αμηχανία και εκνευρισμό σε κάποιο σοβαρό τμήμα των «πειθαρχημένων στρατιωτών» (του πολέμου κατά του «αόρατου εχθρού»). Βρίσκουν λογικά κενά στην αναδίπλωση: πώς είναι δυνατόν (λένε…) το χ, το ψ και το z επί δύο μήνες να ήταν επικίνδυνα και κοινωνικά ανεύθυνα και τώρα να επιτρέπονται;

Πρόκειται μάλλον για ψυχολογικό φαινόμενο παρά για αναζήτηση λογικής. Αν υπηρετούσαν την λογική θα έπρεπε να έχουν βγει απ’ τα ρούχα τους (και τα σπίτια τους) εδώ και πολύ καιρό. Αλλά όχι. Είναι θεσπέσια θύματα της δημαγωγίας· πράγμα δύσκολο να το παραδεχτούν.

Για παράδειγμα δεν έχει υποπέσει στην αντίληψή μας να αναρωτήθηκε κανείς απ’ την ένωση φίλων της καραντίνας και τις παρόμοιες οργανώσεις τι συμβαίνει με τον στρατό, με τους φαντάρους, με τους ναύτες (ακόμα χειρότερα μ’ αυτούς που είναι κατά καιρούς, αυτό το διάστημα, on board). Διατέθηκαν, άραγε, και γι’ αυτούς 10 ή 15 τετραγωγικά ανά άτομο, όπως το βλοσυρό ύφος της εξουσίας (συμπεριλαμβανόμενης και της χριστιανικής εκδοχής της «προσευχής των 6.00») επιβάλει σε όλους τους υπόλοιπους «πειθαρχημένους» σχεδόν σε κάθε τους βήμα; Άραγε οι κουκέτες έγιναν γκαρσονιέρες; Μήπως «έκλεισαν τα στρατόπεδα» όπως έκλεισαν διάφορες δουλειές, και δεν το πήραμε χαμπάρι; Μήπως στις καρότσες των ρεο ξήλωσαν τους πάγκους και τους αντικατέστησαν με αεροπορικά καθίσματα χωρισμένα με πλεξιγκλάς και αποστάσεις ασφαλείας; Όχι βέβαια! Η ίδια κρατική / καπιταλιστική μηχανή και τα ίδια φερέφωνα που σπέρνουν τον τρόμο παντού, κρατούν στην άκρη τον «ευαίσθητο τομέα της εθνικής άμυνας». Πράγμα που σημαίνει ένα απ’ τα δύο: είτε η «φονικότητα» είναι ένα παραμύθι για μωρά και μωρούς, είτε τα κράτη αποφάσισαν να ξεκάνουν τους στρατούς τους (για να μην το προλάβει ο οχτρός…)! Μάλλον το πρώτο… (Παράδοξο ή όχι ο μόνος στρατός του πλανήτη που έχει αναγνωρίσει ότι έχει «κτυπηθεί» απ’ τον covid-19 είναι … ο αμερικανικός!…)

Όχι λοιπόν. Κανένας «πειθαρχημένος στρατιώτης του πολέμου κατά του αόρατου εχθρού» δεν ψάχνει (δεν μπορεί να ψάξει!) λογική στο χαλάρωμα των απαγορεύσεων, επειδή δεν υπήρχε (μη καπιταλιστική) λογική ούτε στο σφίξιμο! Μάλλον πρόκειται για μια παραλλαγή του συνδρόμου της Στοκχόλμης! Οι αιχμάλωτοι της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας αγάπησαν τους δεσμοφύλακές τους· και νοιώθουν δυσθυμία ακόμα κι αν αυτοί τους πουν: άντε ρε, βγείτε μια βόλτα στο προαύλιο.

Σε φάλαγγες του ενός ατόμου, φυσικά…

Η ώρα του ταμείου

Τετάρτη 29 Απρίλη. Κάποιοι παρατηρούν πως είναι πολύ ευκολότερο να επιβάλλεις καθολική απαγόρευση της κυκλοφορίας καθ’ άπασαν την επικράτειαν (σπέρνεις μπάτσους κι αν χρειαστεί και στρατό παντού) απ’ το να ελέγχεις κάθε μαγαζί, κάθε εβγα, κάθε ψιλικατζίδικο, τα τετραγωγικά του, και πόσοι βρίσκονται μέσα, νόμιμα ή «παράνομα».

Η παρατήρηση κατ’ αρχήν είναι σωστή – αλλά δείχνει μεγάλη έλλειψη στοιχειώδους ιστορικής γνώσης. Τα (προηγούμενα) παραδείγματα πραξικοπημάτων είναι τόσο γνωστά ώστε δεν θα έπρεπε να αγνοούνται. Οι τωρινοί πραξικοπηματίες είμαστε σίγουροι ότι δεν τα αγνοούν!

Πώς εξασφαλίζει, λοιπόν, οποιοδήποτε αυταρχικό καθεστώς, οποιαδήποτε δικτατορική «αλήθεια» την μακροημέρευσή του / της, χωρίς να βάζει έναν χωροφύλακα σε κάθε σπίτι, σε κάθε μαγαζί, σε κάθε τρύπα των πόλεων και της επαρχίας; Με τους ρουφιάνους του! Οι ρουφιάνοι, η 5η φάλαγγα μέσα στο κοινωνικό εργοστάσιο, είναι τόσο πιο πολύτιμοι όσο πιο βίαιες είναι οι απαγορεύσεις.

Τα πρόσφατα υγιεινιστικά πραξικοπήματα πουθενά δεν ήταν / είναι καθολικά αποδεκτά! Οι ψυχολόγοι και οι κοινωνιολόγοι του συστήματος («σύμβουλοι» των κυβερνήσεων, θα τα πούμε άλλη φορά) έχουν στοιχειώδη επίγνωση αυτής της αλήθειας. Έχουν όμως επίγνωση κι αυτού: η μάζα που υποδέχεται το πραξικόπημα σα λύτρωση και σωτηρία ανεβαίνει επίπεδο όταν οι φοβίες της παύουν να είναι ατομικές και αποκτούν την ισχύ (και την θεατρικότητα) της εξουσίας. Κάθε «κεφαλαιοποίηση» μεγάλης κλίμακας αναβαθμίζει ψυχολογικά τους μικρομεσαίους «εαυτούς – κεφάλαια»! Αυτός που πριν ήταν απλά υποχόνδριος βλέπει στο υγιεινιστικό πραξικόπημα κάτι σαν «κάλεσμα της ιστορίας», μια επιπλέον (σημαντική) αξία για το (αποστειρωμένο) τομάρι του.

Είναι αυτή η κοινωνική φιγούρα που εξασφάλιζε πάντα την μακροημέρευση των αυταρχισμών και των στρατοαστυνομιών. Είναι αυτή η φιγούρα που έπαιρνε τηλέφωνο την αστυνομία, που φώναζε απ’ το μπαλκόνι, που μόρφαζε στο δρόμο ή στο λεωφορείο, που κάρφωνε στη ζούλα. Και είναι αυτή ξανά, με νέα επιχειρήματα και νομιμοποίηση, που θα αναλάβει την λιανική της υγιεινιστικής επιτήρησης τώρα που ο έλεγχος δεν (θα) είναι μόνο δρόμοι και πλατείες. Τώρα που ο έλεγχος θα είναι «πόντο – πόντο». (Στην πραγματικότητα δεν είναι καν καινούργια φιγούρα! Είναι αυτή που ανέλαβε, πρακτικά, την εφαρμογή του γεμάτου παράνοια «αντικαπνιστικού νόμου» απ’ το περασμένο φθινόπωρο! Πάντα για λόγους ατομικής και δημόσιας υγείας! Και έκανε την δουλειά της κανονικά!)

Θα αποκαλέσει κανείς τους «νεορουφιάνους» με το πραγματικό τους όνομα; Θα τους διαολοστείλει; Εδώ είναι η Ρόδος, εδώ είναι και το πήδημα!

Fast track

Τετάρτη 29 Απρίλη. Ενώ οι αιχμάλωτοι εδώ ή εκεί προσπαθούν να σκεπάσουν τις πληγές τους με λίγη σκόνη «κανονικότητας 2.0» (ή «κανονικότητας γέφυρα» – η λεκτική επινοητικότητα των δεσμοφυλάκων κρατάει καλά) οι «σωτήρες» τους ακονίζουν τα μεγάλα μαχαίρια.

Το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης (που, είμαστε σίγουροι, δουλεύει σαν βιτρίνα plus «πολλαπλασιαστής κύρους» για κάποια φαρμακοβιομηχανία) ανακοίνωσε χτες ότι ως τον Σεπτέμβρη θα έχει εκατομμύρια δόσεις του Εμβολίου! Με κεφαλαίο το «ε»!!! V for Vaccine!!!

Μέχρι προχτές ξέραμε ότι για να αδειοδοτηθεί ένα εμβόλιο χρειάζονται πολλοί μήνες δοκιμών (σε ανθρώπους…), για να ερευνηθούν οι πιθανές παρενέργειές του. Τώρα πρόκειται για μια χημική εκστρατεία εναντίον ενός ιού για τον οποίον οι ίδιοι οι γενναίοι που θα τον κατατροπώσουν ξέρουν από τίποτα έως ελάχιστα. Κι ωστόσο είναι ικανοί – με διάφορα θεσμικά θαύματα, δηλαδή με νομικές γαργάρες που θα τους επιτρέπουν να «συντομεύουν» τις δοκιμές και να δίνουν στους θυρωρούς τους να υπογράφουν την επιτυχία των πειραμάτων… – να σερβίρουν την σωτηρία πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις… Για να προλάβουν την φυσική γενική ανοσία των πληθυσμών…

Τα λεφτά είναι πάρα πολλά! Τα λεφτά είναι άπειρα!! Ένα ολόκληρος πλανήτης διψάει για το αντίδοτο στον covid-19! (Ακόμα κι ο ίδιος έχει αρχίσει να βαριέται τις κατηγορίες… Θα βγει στο βουνό…) Και ο συναγωνισμός (για το ποιός θα προλάβει να μας σώσει πρώτος) άγριος. Ερευνητικά ινστιτούτα / βιτρίνες, βαρβάτες φαρμακοβιομηχανίες, από δύση και ανατολή, σε συνεργασία με big tech που «προσομοιώνουν» ιούς και παραγιούς, κορμιά και πληθυσμούς, ακόμα και το αγγλικό Βατικανό της απάτης και της τρομοκρατίας (το γνωστό imperial college) μασάνε εκατομμύρια σε χρηματοδοτήσεις κάθε προέλευσης, και χέζουν κλινικές δοκιμές που αποδεικνύονται πετυχημένες σε χρόνους dt. Έχουν ξεφύγει!!!

Ο αέρας του βιοπολιτικού άλματος βρωμάει νέους καταναγκασμούς. Κάτι μας λέει (τι νάναι; τι νάναι;) πως το πρώτο και το δεύτερο εμβόλιο που θα ανέβουν στο βάθρο θα ξεπουλήσουν επειδή ο εμβολιασμός θα γίνει υποχρεωτικός. Πώς; Μ’ έναν απλό τρόπο: αν δεν έχεις “πιστοποιητικό εμβολιασμού” θα σου απαγορεύονται πολλά: αλιτήριε, ανεύθυνε, παρακμιακέ, δεν θα μας χαλάς την μανέστρα!

Ευχηθείτε να κάνουμε λάθος…

Ούτε ο θάνατος αντέχει 1

Τρίτη 28 Απρίλη. Το θανατόμετρο είναι πρωτόγονο, αλλά αποδεικνύνεται θαυμαστό εργαλείο. Μπορεί (όποιος έχει την εξουσία) να το κουρντίσει κατάλληλα για να παίζει στις σωστές συχνότητες. Στη φάση της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας κανείς δεν μπορεί να πεθάνει «άσκοπα». Το πέρασμα στην «άλλη ζωή» μπορεί να χαρακτηριστεί άσκοπη μετακίνηση – αν δεν έχει την σωστή επικύρωση.

Αυτό που ακολουθεί είναι απόσπασμα από άρθρο στον offguardian στις 16 Απρίλη (ευχαριστούμε τον Μ.). Είναι παραξενιά της αγγλίας; Όχι (αν το ελλαδιστάν είναι εν μέρει εξαίρεση αυτό οφείλεται σε μια διαφορετική διαχείριση – που δεν έχει καμμία σχέση με την δημόσια υγεία… άλλη φορά γι’ αυτό). Ιδού λοιπόν:

…Κάθε μέρα, εδώ και εβδομάδες, τα καθεστωτικά μήντια αναφέρουν κάθε θάνατο που υποτίθεται οφείλεται στην covid-19. Αυτές οι αναφορές είναι κεντρικές στην προσπάθειά τους να μας πείσουν για την σοβαρότητα της πανδημίας. Οι αναφορές πάντα στηρίζουν την αφήγηση του κράτους για την αναγκαιότητα του lockdown.

Υπό κανονικές συνθήκες, όταν κάποιος πεθαίνει, ένα πρόσωπο που ξέρει καλά τον θανόντα, όπως ένα μέλος της οικογένειας ή κάποιος που ήταν με φυσικό τρόπο κοντά στο άτομο την στιγμή του θανάτου, είναι ο κατάλληλος να ενημερώσει (qualified informant) τον ληξίαρχο για τις συνθήκες και τις μη ιατρικές λεπτομέρειες του θανάτου. Αλλά αυτό δεν ισχύει για ασθενείς υπόπτους για covid-19. Ένας υπάλληλος του γραφείου τελετών, που σχεδόν πάντα δεν γνωρίζει και δεν συνάντησε ποτέ τον θανόντα, μπορεί να είναι ο κατάλληλος να ενημερώσει. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να δίνεται ακόμη μεγαλύτερη έμφαση στο Ιατρικό Πιστοποιητικό των Αιτιών του Θανάτου (Medical Certificate of Cause of Death – MCCD), καθώς η επίσημη καταγραφή μπορεί να γίνει χωρίς καμία ενημέρωση από την οικογένεια ή κάποιον που να γνωρίζει τις συνθήκες του θανάτου.

Πριν τον Νόμο για τον Κορονοϊό (Coronavirus Act), ο τελευταίος γιατρός που είδε τον αποβιώσαντα είχε την ευθύνη να καταγράψει τον θάνατο. Όμως όταν υπάρχει υποψία θανάτου από covid-19, η ευθύνη αυτή μπορεί να αναληφθεί από κάποιον γιατρό που δεν είδε ποτέ τον ασθενή. Ο επίσημος οδηγός του βρετανικού κράτους για τους ασθενείς με covid-19 δηλώνει:

Ένας γιατρός που παρακολούθησε τον θανόντα κατά την τελευταία ασθένειά του έχει την νομική ευθύνη συμπλήρωσης του MCCD… Το καθήκον αυτό μπορεί να αναληφθεί από άλλον γιατρό που μπορεί να συμπληρώσει το MCCD σε μια περίοδο επείγουσας κατάστασης… Σε μια περίοδο επείγουσα κατάστασης, οποιοσδήποτε γιατρός μπορεί να συμπληρώσει το MCCD… Για τις ανάγκες της επείγουσας περιόδου, ο συντάκτης του πιστοποιητικού μπορεί να είναι παρόν ο ίδιος προσωπικά ή να έχει οπτική ενημέρωση (μέσω video), αλλά όχι ηχητική (μέσω τηλεφώνου, για παράδειγμα)… Εάν ο γιατρός που πιστοποιεί δεν έχει παρακολουθήσει τον αποβιώσαντα πριν τον θάνατο, πρέπει να διαγράψει την φράση «τον οποίο συνάντησα ζωντανό τελευταία φορά»…

(Μήπως θα μπορούσαν να αναλάβουν αυτή τη δουλειά οι σεκιουριτάδες; Για να μην «υπερφορτωθεί» το αγγλικό σύστημα υγείας;)