Tag: covid19

Ραντεβού στην κόλαση 3

Δευτέρα 4 Μάη. Το ζητούμενο μιας εσωτερικής κοινωνικής / θεσμικής αναδιάρθρωσης στη δύση είναι σαφώς παλιότερο … απ’ τον covid-19. Καταλαβαίνουμε βέβαια (χωρίς να δικαιολογούμε στο ελάχιστο) όλους εκείνους που αδιαφορώντας για ό,τι είναι μακρύτερα απ’ την μύτη τους δεν μπορούν να συσχετίσουν την διαχείριση ενός ιού με τις απ’ τα πριν καπιταλιστικές αναγκαιότητες. Ωστόσο αυτήν την άμεση συσχέτιση την τεκμηριώνουμε (Sarajevo.pdf 147a, 148a). Και σε κάθε περίπτωση υποστηρίζουμε πως αυτές οι καπιταλιστικές αναγκαιότητες, που σε πιο περιορισμένη (και «κλαδική») μορφή είχαν εκδηλωθεί διαδοχικά το 2004/2005 και το 2009/2010, έφτασαν στα τέλη της δεκαετίας του ’10 σε μια ωρίμανση τέτοια που έγινε κατορθωτό εκείνο που δεν είχε γίνει στις προηγούμενες (αλλά πρόσφατες) πανδημίες: μια μικρής φονικότητας μολυσματική αρρώστια να αναγορευτεί, με κρατικά μέτρα και δράσεις, σε τέτοια απειλή ώστε να εκβιαστεί η μετάβαση των δυτικών κοινωνιών σ’ αυτό που έχει ονομαστεί ο καπιταλισμός της επιτήρησης. Μια μορφή, δηλαδή, που αξιοποιώντας τις τεχνολογικές δυνατότητες της 4ης βιομηχανικής επανάστασης αφαιρεί (θα προσπαθήσει να αφαιρέσει) τις “τριβές” του “ο καθένας κάνει ότι θέλει”, υπέρ της αύξησης της καπιταλιστικής συσσώρευσης.

Εδώ υπεισέρχεται το ζήτημα της τωρινής καταστροφής, που σε διάφορους είναι επιχείρημα … αθώωσής της, τελικά, ελέω της δήθεν φονικότητας του covid-19! Καταστροφής κεφαλαίου και εργασίας. Με δεδομένο ότι αυτός ο συγκεκριμένος “πόλεμος κατά αόρατου εχθρού” είναι εκστρατεία ψηφιακής αποικιοποίησης / πειθάρχησης / αναδιάρθρωσης του κοινωνικού (με την απειλή / τιμωρία της αρρώστιας) δεν έχει ούτε κτήρια καμμένα από βόμβες ούτε αίματα. Έχει όλα τα υπόλοιπα ενός πολέμου, αρχίζοντας απ’ τον προπαγανδιστικό βομβαρδισμό διαρκείας. Έχει, επίσης, και κλείσιμο επιχειρήσεων και αύξηση της ανεργίας. Έχει (και θα έχει…) ενίσχυση της οικονομίας του εγκλήματος, αλλά και της “μαύρης” δουλειάς. Έχει καταστροφή μιας γκάμας του κοινωνικά σχετίζεσθαι! Η οποία έχει υπάρξει το ιστορικό υπόβαθρο και του εργατικού ανταγωνισμού… Για να γίνουν τα πράγματα ακόμα χειρότερα: όλοι όσοι (και δεν είναι καθόλου λίγοι…) καλούν την μορφή-κράτος να “λύσει” αυτά τα προβλήματα (ονομάζοντας αυτές τις απαιτήσεις “λαϊκό δίκιο”…), απλά βάζουν βούτυρο στο ψωμί των εξελίξεων.

Δυστυχώς δεν είναι η πρώτη φορά στην καπιταλιστική ιστορία που η σοσιαλδημοκρατία στραβώνει (και σκοτώνει): όταν αποδεχθείς τα επιχειρήματα της “κήρυξης του πολέμου” (ακόμα κι αν αυτός είναι ασυνήθιστος, πλην έγκαιρα αναλύσιμος – μιλήσαμε επ’ αυτού ήδη πριν 14 χρόνια…) δεν μπορείς να βγεις απ’ την γραμμή… Βάζεις πλάτη…

Ηer: η μηχανή σε προσέχει…

Κυριάκη 3 Μάη. Εκείνο το «ελευθερία ή ασφάλεια; – ασφάλεια, ασφάλεια!» που ήταν η σημαία των έκτακτων «αντιτρομοκρατικών» νομοθεσιών σε διάφορα πρωτοκοσμικά κράτη νοιώθει κάπως ξεπερασμένο. Το διαδέχτηκε, μαστορεμένο με την ίδια υψηλή τεχνική που έχει η δημαγωγία και τα συμφέροντα των κρατών και των δυναμικών μερίδων των αφεντικών, το πολύ πιο διεισδυτικό και καθηλωτικό «ελευθερία ή υγεία; – υγεία, υγεία!» Οπωσδήποτε είναι αρκετοί στα μέρη μας που «ψήφισαν σωστά και υπεύθυνα»… Αν και εδώ, επειδή είσαι ό,τι δηλώσεις, χτες μπορεί να δήλωνες το ένα και αύριο να δηλώσεις το αντίθετο – no problem.

Αλλά το «δίλημμα» απασχολεί (…) κι άλλους πρωτοκοσμικούς. Στα σοβαρά. Το γαλλικό κράτος για παράδειγμα. Ένα ρεπορτάζ απ’ τους αμερικανικούς καθεστωτικούς new york times, πριν 2 βδομάδες, έδειχνε το δράμα:

Καθώς η γαλλία ψάχνει ιδέες για το πως θα ελέγξει τον κορονοϊό, οι ειδικοί άρχισαν να κοιτούν σ’ ένα εργαλείο που ήταν κεντρικό στη στρατηγική μερικών ασιατικών κρατών: την ψηφιακή ιχνηλάτιση επαφών. Έχοντας κατά νου τις απειλές στις “προσωπικές ελευθερίες”, ο ισχυρός υπουργός εσωτερικών απέρριψε αυτήν την λύση σαν ξένη προς την “γαλλική κουλτούρα”.

Αλλά μετά από τρεις βδομάδες και τον δεκαπλασιασμό των θανάτων, η γαλλική κουλτούρα μπορεί να αλλάζει, μαζί με την αντίστοιχη άλλων δυτικών δημοκρατιών, καθώς αγωνίζονται να βρουν την ισορροπία ανάμεσα στην ιδιωτικότητα και το δημόσιο καλό…

“Έχει να κάνει με την γαλλική ιστορία και την ευαισθησία σε ζητήματα ελευθεριών που είναι εγγενής στην γαλλική κουλτούρα” λέει ο Cedric O που είναι επικεφαλής της ανάπτυξης μιας σχετικής εφαρμογής, σαν υφυπουργός ψηφιακής πολιτικής της γαλλίας…

«Πρέπει να έχουμε μια συσκευή που είναι ταυτόχρονα καταναγκαστική για όσους έχουν μολυνθεί και όσο πιο ευγενική γίνεται για τους άλλους» λέει ο Gilles Babinet, αντιπρόεδρος του γαλλικού ψηφιακού συμβουλίου, μιας επιτροπής που είναι σύμβουλος της γαλλικής κυβέρνησης… Μια εφαρμογή που δημιουργήθηκε απ’ την ημι-αυταρχική κυβέρνηση της σιγκαπούρης, που είναι παλιός υπέρμαχος των ασιατικών αξιών, είναι η πηγή έμπνευσης για κάποιες παραλλαγές που δημιουργούνται απ’ τους γάλλους, τους γερμανούς και άλλους ευρωπαίους….

Ο Cedric O λέει ότι αφού μελέτησε την τεχνολογία ιχνηλάτησης που χρησιμοποιήθηκε στην ασία, η γαλλία επέλεξε μια λιγότερο αδιάκριτη μορφή – την εφαρμογή της σιγκαπούρης που εκεί λέγεται “TraceTogether”.

Στη γαλλία θα λέγεται “StopCovid”, θα εγκαθίσταται εθελοντικά στα smartphones, δεν θα ιχνηλατεί την θέση ή την κίνηση, και θα χρησιμοποιεί μόνο τεχνολογία bluetooth για να εντοπίζει τις πρόσφατες επαφές του ατόμου. Αν οι χρήστες της εφαρμογής προκύπτουν θετικοί στον κορονοϊό, οι πρόσφατες επαφές τους θα ειδοποιούνται αυτόματα, και θα είναι δική τους απόφαση το να πάρουν τα κατάλληλα μέτρα, δηλαδή το να κάνουν εξέταση, να αναζητήσουν θεραπεία, ή να μπούν μόνοι τους σε απομόνωση….

Χωρίς ψηφιακή ιχνηλάτηση, οι κυβερνήσεις δεν μπορούν να ξέρουν με ακρίβεια «ποιο μέρος έχει μολυνθεί, ποιο μέρος είναι καθαρό, οπότε τα κλείνουν όλα» λέει η Ki Mo-ran, μια επιδημιολόγος σύμβουλος της νοτιοκορεατικής κυβέρνησης. «Όλων οι ελευθερίες επηρεάζονται. Πρέπει να απαντήσουμε εάν η ατομική ιδιωτικότητα είναι πιο σημαντική απ’ τις ζωές μιας οικογένειας ή άλλων ανθρώπων».

Ζήτω το πάρτυ της αλγοριθμικής φυλακής! Ακόμα και στις πιο (δήθεν) «ήπιες» εκδοχές γαλλικού τύπου αναλογιστείτε μόνον αυτό: την Δευτέρα, που βγήκατε απογευματινή βόλτα, κάποιος / κάποια «εκεί γύρω» εντοπίζεται θετικός/ή· συνεπώς η μηχανή βαράει alarm, και τα λοιπά και τα λοιπά. Την Τρίτη ντουγρού για εξέταση. Αρνητική – ανακούφιση. Την Τετάρτη, στο γυρισμό απ’ την δουλειά, κάποιος / κάποια «εκεί γύρω» εντοπίζεται θετικός/ή· συνεπώς (ξανά) alarm, και τα λοιπά και τα λοιπά. Την Πέμπτη ντουγρού για εξέταση, αφού η προηγούμενη (της Τρίτης) δεν έχει αξία· μπορεί να κολλήσατε μετά… Αρνητική – (ξανα) ανακούφιση. Την Παρασκευή, στη βραδινή έξοδο, κάποιος / κάποια «εκεί γύρω» εντοπίζεται θετικός/ή· συνεπώς (ξανά) alarm, και τα λοιπά και τα λοιπά. Το Σάββατο ντουγρού για εξέταση, αφού η προηγούμενη (της Πέμπτης) δεν έχει αξία· μπορεί να κολλήσατε μετά… Αρνητική – (ξανα) ανακούφιση. Την Κυριακή ρεπό!… Μπορείτε να αναρωτηθείτε κατ’ οίκον τι ζωή είναι αυτή!.. Ίσως την επόμενη Δευτέρα πάτε σε μοναστήρι, να αφιερωθείτε στον μεγαλοαδύναμο· γιατί έχετε αρχίσει να ισορροπείτε επικίνδυνα στο σκοινί μιας καπιταλιστικά κατασκευασμένης μαζικής τρέλας!…

Αυτά στην «ήπια» και «εθελοντική» app, εντάξει; Αυτήν που είναι «ευγενική» απέναντι στην προσωπική ζωή… Γιατί υπάρχουν κι άλλες που είναι αγενείς και υποχρεωτικές. (Αυτές θα κερδίσουν τελικά!)

(Η ασταμάτητη μηχανή το ξεκαθάρισε πάντως απ’ την αρχή: όταν θα μας έχουν αρρωστήσει εντελώς, τότε θα μας πουν πως, επιτέλους, είμαστε «υγιείς»… Καλό θα είναι λοιπόν οι κάθε είδους «φίλοι της υγείας μέχρις θανάτου», όλοι αυτοί κι αυτές που δεν αναρωτήθηκαν ούτε για μισό λεπτό μήπως τους έκαναν επί μέρες, βδομάδες και μήνες πλύση εγκεφάλου και μαζικές ενέσεις φόβου, αυτοί κι αυτές που αδιαφόρησαν για το στοιχειώδες, το να αναπτύξουν δηλαδή την απαραίτητη πολιτική ανοσία, να αναλάβουν ξανά τις κοινωνικές τους ευθύνες… Και να τις «φορέσουν» όλες αυτές τις apps. Τα αφεντικά θα καταχαρούν.

Όσο για το “Her” στον τίτλο είναι αναφορά στην ομώνυμη ταινία, του Spike Jonze – 2013. Ενδιαφέρουσα, θα την προτείναμε σαν “μάθημα” – παίζει ο Joaquin Phoenix, πριν γίνει joker…).

Οι αρμόδιοι καταγγέλουν!

Κυριάκη 3 Μάη. Όλα αυτά (και πολλά άλλα, που έρχονται) πού στηρίζονται είπαμε; Στα θανατόμετρα. Στην δημιουργική λογιστική του θανάτου. Διαπιστώνουμε, με αρκετή έκπληξη, ότι πάρα πολλοί υγιείς και με κανονική νοημοσύνη άνθρωποι δεν έχουν προσέξει πως όταν το θανατόμετρο αναγγέλει σήμερα πέθαναν από covid-19 653 άτομα δεν υπάρχει κανείς, ΚΑΝΕΙΣ, που να μπορεί να ελέγξει / διασταυρώσει έγκαιρα τα εξής α) Αν όντως πέθαναν 653 άτομα, β) Αν όντως πέθαναν από επιπλοκές του covid-19 ή άλλες αιτίες, και γ) Πόσοι πέθαναν απ’ την μια αιτία και πόσοι από άλλες. Είναι μια δομική αδυναμία, που όμως αφήνει εώλο τον καθένα απέναντι στις “επίσημες” (: μηντιακές) στατιστικές θανάτου· κάτι που θα έπρεπε να προκαλεί, το λιγότερο, καχυποψία.

Όσοι έχουν κινηθεί εναντίον αυτής της βρώμικης θανατολογιστικής, το έχουν κάνει με δύο τρόπους. Είτε βρίσκοντας τις κρατικές εντολές προς τους γιατρούς (να χρεώνουν όσους πεθαίνουν στις εντατικές και έχουν το κατάλληλο ηλικιακό προφίλ στον covid-19 ακόμα κι αν δεν έχουν καν εντοπιστεί σαν «θετικοί»…), είτε με βάση τα ευρήματα κάποιων δειγματοληπτικών νεκροψιών (οι νεκροψίες είναι το μέσο για την κατά το δυνατόν ακριβέστερη αιτιολόγηση ενός θανάτου), όπως εκείνη που έγινε στην βόρεια ιταλία, και έδειξε ότι μόνο το 12% όσων είχαν «χρεωθεί» στον covid-19 είχε πεθάνει βεβαιωμένα από δικές του επιπλοκές.

Παρ’ όλα αυτά φαίνεται υπάρχει μια υπόγεια, ενδεχομένως και ασυνείδητη, «νεκροφιλία» στις δυτικές κοινωνίες. Ενώ τα στοιχεία υπάρχουν, τα θανατόμετρα δεν αμφισβητούνται πουθενά· σα να παρέλυσαν, να κράσσαραν τα μυαλά και οι συνειδήσεις μπροστά στο κοντέρ…

Ακόμα και οι πιο αρμόδιοι έχουν αρχίσει «να τα παίρνουν»! Ποιοί είναι οι πιο αρμόδιοι για τον θάνατο; Οι νεκροθάφτες! Σ’ ένα ενδιαφέρον ρεπορτάζ (που, φυσικά, δεν μπορεί να αναστήσει τις απονεκρωμένες νευρικές συνάψεις όσων έφαγαν τον φόβο… Π. ευχαριστούμε!) θα μπορούσε πριν 2 μέρες να διαβάσει κάποιος και τα εξής:

… Ο Michael Lanza, από ένα γραφείο κηδειών πoυ δουλεύει στο νεκροταφείο του Staten Island της Ν. Υόρκης, λέει: Για να είμαι ειλικρινής όλα τα πιστοποιητικά θανάτου γράφουν covid επάνω… Είτε είχαν θετικό τεστ είτε όχι. Οπότε μου φαίνεται, αυτή είναι η προσωπική μου γνώμη δηλαδή, νομίζω ότι ο δήμαρχος και το συμβούλιο θέλουν χρηματοδότηση απ’ την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, οπότε όσους περισσότερους νεκρούς απ’ τον covid δηλώνουν, τόσο περισσότερα λεφτά μπορούν να ζητήσουν απ’ το ομοσπονδιακό ταμείο…

Μπορεί να παίζουν και τέτοια, «στενά οικονομικά» κίνητρα, στο ανεξέλεγκτο θανατόμετρο; Τίποτα δεν αποκλείεται. Το εντυπωσιακό πάντως δεν είναι τα κίνητρα – αυτά εύκολα συμπεραίνονται. Αλλά το γεγονός ότι οι μάζες των υπηκόων δείχνουν εμπιστοσύνη στο body counting αρνούμενες να υποψιαστούν καν και καν ότι οι «αρχές» έχουν λόγους να λένε ψέμματα· και σίγουρα κανέναν να σεβαστούν οτιδήποτε…

Γμτ!!! Όταν τα αφεντικά και τα κράτη τους κηρύττουν «πόλεμο» τι νομίζουν οι υπήκοοι; Ότι ένοιωσαν την ανάγκη για εξομολόγηση και σκληρή μετάνοια;

(φωτογραφία: Αυτήν την αφισο-εφημερίδα τοίχου την είχαμε κυκλοφορήσει / κολλήσει αρκετά τον Νοέμβρη του 2006. Με αφορμή την τότε τρομοεκστρατεία· η οποία, με βάση την τωρινή, ήταν βόλτα στο πάρκο… Όχι ότι έγινε και τίποτα δηλαδή που προσπαθήσαμε από τότε να “προειδοποιήσουμε”… Απλά είμαστε σίγουροι πως τότε το 99% όσων τώρα μας στολίζουν με διάφορα κοσμητικά επίθετα για την κριτική μας θα έλεγε «ναι, ντάξει μωρέ».

Κυρ κράτος και κυρ κεφάλαιο: Όλα ντάξει…. μωρέ… Go on!!)

Η “φροντίδα για τις ευπαθείς ομάδες”…

Κυριάκη 3 Μάη. Άλλο ένα παραμύθι για το «τρυφερό ενδιαφέρον» των κρατών, των δημαγωγών και των λακέδων τους για τα περήφανα γηρατειά…. Και τις “ευπαθείς ομάδες” γενικά…

Πριν 2 βδομάδες (20/4), στο τρίτο μέρος μιας σύντομης υπόδειξης της πολιτικής οικονομίας της αναδιάρθρωσης (των «υπηρεσιών υγείας») γράφαμε ανάμεσα στ’ άλλα:

…. Η μυθολογική προσήλωση στις “δυνατότητες ή μη των εντατικών” εκκένωσε τα νοσοκομεία, κι όχι μόνο τα νοσοκομεία “αναφοράς”!! Απότομα, η προτεραιότητα των κρουσμάτων του δήθεν φονιά covid-19 έγινε αποκλειστικότητα· ελάχιστες ανάγκες φροντίδας υγείας «χωρούσαν» πια στα άλλοτε γενικά νοσοκομεία… Σα να λέμε: ο τελευταίος κρίκος εξαφάνισε την αλυσίδα! Ο ίδιος ο «συνωστισμός» σ’ αυτά (τα νοσοκομεία) από ελπίδα θεραπείας έγινε βασικός παράγοντας νοσηρότητας… Από πολιτική άποψη το ζήτημα είναι σοβαρό, γιατί αυτό που έχει συμβεί είναι αδιανόητο από όποια σκοπιά κι αν αντιμετωπίζει κανείς το θέμα covid-19. Ακόμα και οι ενώσεις φίλων της καραντίνας (πολυμελείς!) θα έπρεπε να έχουν κολώσει μ’ αυτήν την εκκένωση!!! (Έγινε το αντίθετο βέβαια: την αποδέχτηκαν, χωρίς να καταλαβαίνουν τι προηγούμενο νομιμοποίησαν…)

Για παράδειγμα, σύμφωνα με απόλυτα εξακριβωμένες πληροφορίες, το αγγλικό σύστημα υγείας (NHS) έχει τετραπλάσιο αριθμό ΑΔΕΙΩΝ κρεβατιών απ’ ότι οποιαδήποτε συνηθισμένη περιόδο, τέτοια εποχή, στην ιστορία του! Ειδικά οι ασθενείς με καρδιολογικά προβλήματα «εξαφανίστηκαν» (δηλαδή διώχτηκαν) απ’ τα νοσοκομεία…. (Αυτό πιθανολογείται πως έχει αυξήσει τους κατ’ οίκον θανάτους καρδιοπαθών. Μένει όμως να φανεί σε τι βαθμό αυτό συμβαίνει, αν θα αναγνωριστεί, ή αν θα προστεθούν τέτοιες περιπτώσεις στο θανατόμετρο του covid-19).

Σε κάθε περίπτωση: αυτή η νοσοκομειακή «εκκαθάριση», που συμβαίνει παντού στον καπιταλιστικό κόσμο, ακόμα κι αν κρατήσει «μόνο» μερικές εβδομάδες ακόμα, σηματοδοτεί ουσιαστικά την «αυτοακύρωση» του φορντικού συστήματος φροντίδας υγείας!! Ποτέ πριν στην ιστορία της κλινικής και του νοσοκομείου δεν ήταν αυτά τα συστήματα “ρεζερβέ” με ελάχιστη πληρότητα (δηλαδή σχεδόν άδεια)…

Είναι «φυσιολογικό» πια πως η κοινωνική αποξένωση («social distancing»…) δεν αφορά μόνο τις πλατείες ή τα μπακάλικα· αφορά και (κυρίως αυτήν) την αναπαράσταση της σωστής «φροντίδας υγείας» σε σχέση με το προηγούμενο μοντέλο: πρέπει να είναι ατομική, μόνιμα φοβική και precise χάρη στη διαρκή ροή ατομικών data….

Έρχεται τώρα το αγγλικό “κέντρο δεδομένων για την υγεία για τον καρκίνο” να εκτιμήσει ότι οι θάνατοι από καρκίνο θα αυξηθούν το επόμενο 12μηνο κατά 20% – ή, σε νούμερο, θα πεθάνουν 18.000 επιπλέον καρκινοπαθείς επειδή:

… “Υπάρχει κάτι που μας ανησυχεί πολύ. Άνθρωποι που πονούν και έχουν συμπτώματα δεν έρχονται στα νοσοκομεία επειδή φοβούνται τον covid-19. Όμως υπό άλλες συνθήκες θα έρχονταν. Ειδικά στην περίπτωση του καρκίνου είναι σημαντικό, aφού στα πρώτα στάδια μπορούμε να προχωρήσουμε σε αποτελεσματικές θεραπείες» υποστηρίζει ο δρ. Νίκολα βαν Ας, διευθυντής του “Royal Marsden Hospital”…

Υπάρχουν κι άλλες αριθμητικές εκτιμήσεις για τέτοιου είδους “παράπλευρες απώλειες” αυτού του “πολέμου” – νούμερα αρκετά μεγάλα, που όμως δεν αναπαράγουμε επειδή θεωρούμε αβέβαιες και “αλγοριθμικές” τέτοιες προβλέψεις.

Eίναι όμως γεγονός πρώτης γραμμής ότι την ώρα που οι κοινωνίες «χειροκροτούσαν» τα εθνικά συστήματα υγείας (για τον αγώνα τους κατά του covid-19) αγνόησαν όλους εκείνους που αυτά τα συστήματα πέταξαν στα αζήτητα, με την χυδαία μέθοδο της τρομοκρατίας, επιδεινώνοντας την κατάστασή τους. Και δεν θα ήταν υπερβολικό (σίγουρα όχι για την ασταμάτητη μηχανή) να πούμε πως αυτή η “αβλεψία” έχει όνομα. Λέγεται κανιβαλισμός. Μεταμοντέρνος μεν, αλλά ακριβώς αυτό: για να σωθούν κάποιοι είναι ανεκτό το να φαγωθούν άλλοι…

(Το ότι συγκεκριμένοι είναι που θα κερδίσουν και απ’ αυτό το υποστηρίξαμε πριν 2 βδομάδες…)

(φωτογραφία πάνω: Σπέσιαλ αφιερωμένο στον Μ.: κλονίζεται η υγεία!!!!)

Μπίζνες γιοκ

Σάββατο 2 Μάη. Το ότι η τουριστική βιομηχανία είναι βασικό στοιχείο του ελληνικού καπιταλισμού το ξέρουν και οι πέτρες. Εκείνο που κάνουν πως δεν ξέρουν (όχι οι πέτρες, οι υπόλοιποι!) είναι τα βασικά χαρακτηριστικά αυτής της βιομηχανίας· που εκ των πραγμάτων την κάνουν ιδιαίτερα «ευαίσθητη».

Δεν θα ήταν λάθος να πούμε ότι ο τουρισμός είναι γεωπρόσοδος σε μεγάλο βαθμό. Τί «πουλάει» η τουριστική βιομηχανία (και όχι μόνο η ελληνική); Τόπους, που δεν τους έχει φτιάξει η ίδια. Είτε πρόκειται για μνημεία και μουσεία, είτε πρόκειται για ακρογιαλιές, είτε πρόκειται για βουνά και ποτάμια, το βασικό, αρχικό εμπόρευμα είναι κάποιος τόπος. Πάνω σ’ αυτό στήνονται οι υπηρεσίες. Τα κέρδη των επιχειρήσεων παράγονται, φυσικά, απ’ την εκμετάλλευση της εργασίας· αλλά και απ’ την εκμετάλλευση των τόπων και των φυσικών υποθεμάτων τους (όπως, για παράδειγμα, το νερό).

Όπως όλες οι γεωπροσοδικές βιομηχανίες (π.χ. η βιομηχανία της εκμετάλλευσης ακινήτων) έτσι και ο τουρισμός δεν είναι, και δεν θα μπορούσε να είναι «αμόλυντος» απ’ τις αναδιαρθρώσεις. Και τις αλλαγές συσχετισμών δύναμης είτε ανάμεσα σε καπιταλιστικούς κλάδους, είτε ανάμεσα σε «κρατικές σημαίες». Οι ντόπιοι επιχειρηματίες τουρισμού ξέρουν ότι ικανό μέρος της «ανάπτυξης» των τελευταίων χρόνων οφειλόταν στην «κρίση» άλλων παραδοσιακών τουριστικών προορισμών, κυρίως στη μέση Ανατολή (αίγυπτος, ιράκ, συρία).

Μια επιδημία (και μάλιστα μια επιδημία που έχει μυθοποιηθεί τόσο εντατικά σαν τον covid-19) είναι όντως καταστροφή για την τουριστική βιομηχανία έτσι όπως αναπτύχθηκε ως τώρα. Σαν έντασης εργασίας και σαν γεωπροσοδική. Δεν μας ξαφνιάζει ωστόσο που έχει αρχίσει η τεχνολογική αναδιάρθρωση και αυτού του καπιταλιστικού κλάδου· πριν, μάλιστα, απ’ τον covid-19. Από πού έρχεται η εφαρμογή του «νέου Παραδείγματος»; Απ’ την κίνα (βαρετό ίσως, αλλά πρέπει να αρχίσουμε να το συνηθίζουμε).

Ο smart tourism δεν έχει σχέση με τις «εξυπνάδες» που φαντάζεται (;) το ρημαδογκουβέρνο. Έχει πολλή τεχνητή νοημοσύνη, πολλή επαυξημένη πραγματικότητα… Και μπορεί να αναπτύσσεται είτε on site (δηλαδή επί τόπου) είτε off site (χωρίς να πάει κάποιος σ’ ένα μέρος με την φυσική έννοια· «γυρίζω τον κόσμο μένοντας σπίτι!» – σας φαίνεται ανεπίκαιρο;).

Θα πούμε περισσότερα για το θέμα (αν και όχι εδώ). Ωστόσο θα πρέπει να θεωρήσουμε δεδομένο πως η υγιεινιστική τρομοκρατία στις πρωτοκοσμικές κοινωνίες (δηλαδή στις κοινωνίες που κυρίως παράγουν και καταναλώνουν τουρισμό) αφού έκανε τρεις αποτυχημένες προσπάθειες να «πιάσει», τα κατάφερε με την τέταρτη. Άσχετα με το τι θα γίνει τελικά με τον συγκεκριμένο covid-19, θα μείνει μια μόνιμη (μαζική) ανησυχία στους εν δυνάμει τουρίστες είτε για την μολυσματικότητα στα μεγάλα πλήθη (και σε άγνωστα μέρη…), είτε για τις δυνατότητες νοσηλείας σε περίπτωση ανάγκης εδώ ή εκεί. Η όποια “ανεμελιά των διακοπών”  με τους γνωστούς “παλιούς” τρόπους θα σκοτεινιάζει πολύ ευκολότερα από ‘δω και στο εξής· και για καιρό…

Οι “καλές μέρες” φαίνεται πως τέλειωσαν. Είναι πολλές οι χιλιάδες των εργατών / εργατριών που δούλευαν μόνιμα ή σαιζόν στην ντόπια τουριστική βιομηχανία. Ανάλογα με την ηλικία τους και τις δυνατότητές τους θα ήταν χρήσιμο να αναζητήσουν και εναλλακτικές. Γιατί αν χωθούν όλοι / όλες είτε φέτος είτε του χρόνου σ’ έναν αγώνα “όλοι εναντίον όλων” για ένα μεροκάματο στον τουρισμό, πρακτικά τους μόνους που θα εξυπηρετήσουν θα είναι τα αφεντικά. Που θα πατήσουν αυτά τα μεροκάματα όσο περισσότερο μπορούν.

Επικίνδυνες διαπιστώσεις;

Σάββατο 2 Μάη. Τριάντα επιδημιολόγοι, λοιμωξιολόγοι, βιολόγοι, και εντατικολόγοι από γερμανικά νοσοκομεία και πανεπιστήμια δημοσίευσαν στις 17 Απρίλη στην ιατρική ιστοσελίδα medRχiv τα αποτελέσματα μιας έρευνας σε σχέση με την αντίδραση του ανθρώπινου ανοσοποιητικού συστήματος στον covid-19. Παρότι υπάρχει εδώ πολλή «επιστημονική» (και άρα δύσβατη) γνώση, υπάρχει επίσης σοβαρό πολιτικό ζήτημα.

Οι συγκεκριμένοι ερευνητές ξεκίνησαν απ’ την γνωστή ιατρική διαπίστωση ότι απέναντι στον («παλιό») Sars (: επίσημο όνομα sars-cov), το 2002 / 2003, κορωνοϊό του ίδιου τύπου με τον covid-19 (: επίσημο όνομα sars-cov-2), τα ανθρώπινα ανοσοποιητικά συστήματα κινητοποιούσαν με επιτυχία τα ανοσοποιητικά Τ κύτταρα (συγκεκριμένα αυτά που έχουν τον ιατρικό κωδικό CD4+). Αναζήτησαν αν συμβαίνει το ίδιο και με τον λεγάμενο και διάδοχο covid-19. Και πράγματι διαπίστωσαν ότι στο 83% των ασθενών covid-19 είχαν κινητοποιηθεί «κατασταλτικά» τα S-CD4 T κύτταρα. Τα ίδια κύτταρα «φρουροί» υπήρχαν και στο 34% υγιών εθελοντών που συμμετείχαν στην έρευνα, πράγμα που έχει χωριστή σημασία.

Τα αποτελέσματα της έρευνας, και η ανάδειξη όχι των αντισωμάτων (ή όχι μόνο των αντισωμάτων) αλλά και των Τ κυττάρων του αίματος στην διαδικασία εξουδετέρωσης του covid-19 λύνει ορισμένους γρίφους· και δημιουργεί έναν σοβαρό μπελά. Ένας απ’ τους γρίφους ως τώρα ήταν τα χαμηλά επίπεδα αντισωμάτων που ανιχνεύονται απ’ τα τεστ (μονοκλωνικών αντισωμάτων) ακόμα και σε άτομα που βεβαιωμένα είχαν νοσήσει απ‘ τον covid-19 με αμελητέα ή μέτρια συμπτώματα. Ήδη εξαιτίας αυτού του από πρώτη ματιά «παράδοξου» κινέζοι αλλά και δυτικοί ιολόγοι είχαν διατυπώσει σαν υπόθεση εργασίας την εκτίμηση πως απέναντι στον κορονοϊό covid-19 το ανθρώπινο σώμα αντιδρά με πιο σύνθετη στρατηγική, στην οποία (εκτιμούσαν ότι) συμπεριλαμβάνονται και τα Τ κύτταρα. (Είχαμε γράψει επ’ αυτού στις 22 Απρίλη: ανοσοποίηση).

Η έρευνα, η πρώτη γνωστή ως τώρα μ’ αυτό το αντικείμενο, επιβεβαιώνει αυτήν την εκτίμηση. (Για λόγους ερευνητικής δεοντολογίας θα πρέπει να επαναληφθεί από άλλους, για να υπάρξει ταύτιση ή μη των ευρημάτων). Επιβεβαιώνει επίσης την “υποψία” ότι για τα τεστ αντισωμάτων, πέρα απ’ την ποιότητα κατασκευής τους (βιομηχανικό προϊόν είναι!) υπάρχουν σοβαροί λόγοι να αστοχούν: δεν είναι μόνο τα αντισώματα, και ανάλογα με την ηλικία μπορεί να μην είναι κυρίως αυτά που “καθαρίζουν” την κόντρα με τον covid-19.

Ένα επιπλέον συμπέρασμα της έρευνας είναι μάλλον αιφνιδιαστικό. Iκανός αριθμός ανθρώπων έχει “σε εφεδρεία” S-CD+ T κύτταρα που παρήχθηκαν (απ’ τον οργανισμό τους) εναντίον των κορονοϊών των κοινών κρυωμάτων! Κρύωσαν οι άνθρωποι κάποια στιγμή τον χειμώνα, και βγήκαν στο κλαρί τα απαραίτητα Τ… Δεν είναι μεν πάντα στην ποσότητα για μια «πλήρη μάχη» με τον covid-19, φαίνεται όμως ότι είναι αρκετά για ένα αρχικό / βασικό υπόβαθρο ανοσίας, που εξασφαλίζει χρόνο για την γρήγορη και ευρύτερη «επιστάτευση» των αναγκαίων ανοσοποιητικά Τ κυττάρων… Αυτό δίνει μια εξήγηση στο γιατί περίπου το 1/3 των δυτικών πληθυσμών δείχνει να έχει μια προϋπάρχουσα ανοσία απέναντι στον τσαχπίνη covid-19.

Αυτά για τους γρίφους. Ο μπελάς; Ο τωρινός αγώνας δρόμου των φαρμακοβιομηχανιών για την κατασκευή εμβολίου βασίζεται στην πρόκληση τεχνητής ανοσίας μέσω αντισωμάτων. Σαν μόνη σωτηρία (αφού οι κατ’ οίκον φυλακίσεις καθυστερούν την γενική ανοσία των πληθυσμών)… Υπάρχουν όμως ήδη διατυπωμένες επιφυλάξεις έως αμφιβολίες για το κατά πόσον μια τέτοια “λογική” των εμβολίων θα είναι αποτελεσματική ΑΝ ο ανθρώπινος οργανισμός δεν στηρίζεται μόνο (ή κυρίως) στα αντισώματα αλλά χρησιμοποιεί άλλους μηχανισμούς. Πρέπει να θυμίσουμε ότι εναντίον του Sars παρά τις μεγάλες χρηματοδοτήσεις και τις πολλές ερευνητικές προσπάθειες εμβόλιο δεν έγινε δυνατόν να φτιαχτεί… Συνεπώς η κατ’ αρχήν ανακάλυψη του ρόλου των Τ κυττάρων (που είναι γνωστά για την αντι-κορονο δράση τους) και απέναντι στον covid-19 ενισχύουν αυτές τις αμφιβολίες / επιφυλάξεις.

Υπάρχουν κι άλλες συνέπειες, πιο πολιτικές, που σωστά δεν αναφέρει μια έρευνα βιολογικού περιεχομένου. Στο περιθώριο της μάζας των «ενσωματωμένων στην τρομοεκστρατεία» ειδικών υπάρχουν κάποιοι, «αιρετικοί» φυσικά, που υποστηρίζουν ότι τα πραξικοπήματα και οι γενικευμένες απαγορεύσεις / καραντίνες συνεισφέρουν ελάχιστα ή και καθόλου στον έλεγχο της εξάπλωσης του covid-19… Κατά την άποψη τους η πραγματική δουλειά στις επιδημίες γίνεται πάντα απ’ την γενική ανοσία πληθυσμού· είτε είναι φυσική, είτε είναι τεχνητή μέσω εμβολίου (αν αυτή η ανοσία εξασφαλίζεται από αντισώματα).

Εάν, λοιπόν, αποδειχθεί (με επιπλέον έρευνες) αυτό που ήδη έχει εμφανιστεί στον ορίζοντα μέσω της πιο πάνω δουλειάς, ότι δηλαδή μεγάλο ποσοστό των πληθυσμών (το 1/3; το 1/4; πάντως σημαντικό…) έχει, λόγω κρυολογημάτων, υπόβαθρο ανοσίας ή αναπτύσσει γρήγορη και αποτελεσματική ανοσία στον covid-19, τότε ΑΥΤΟ είναι που λειτουργεί αποτελεσματικά· κι όχι η τρομοκρατία / τρομολαγνεία του βίαιου μαζικού σπρωξίματος στην αγκαλιά του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος!

Το φιάσκο του αιώνα, για το οποίο από νωρίς είχε μιλήσει ο Ιωαννίδης, μπορεί να αποδειχθεί μια πολύ μετριοπαθής έκφραση…

New normal…

Σάββατο 2 Μάη. H φωτογραφία δεν είναι χθεσινή, ούτε απ’ την πλατεία Συντάγματος. Είναι απ’ το Τελ Αβίβ, στις 26 Απρίλη: μια συγκέντρωση κατά του Netanyahou… Συνεπώς θα πρέπει να μεταφέρουμε τους επαίνους για εκείνη την συγκέντρωση που δεν δόθηκαν δημόσια μάλλον (;) επειδή διέφυγε απ’ την ένωση φίλων της καραντίνας αυτό το ισραηλινό πρωτότυπο:

… Το να βαφτίσεις τις αποστάσεις ασφαλείας «στρατιωτικό ολοκληρωτισμό» για να την βγεις … δεν σε διαχωρίζει ιδιαίτερα από τις φωνές των αυτόνομων, των χριστιανοταλιμπάν της θείας κοινωνίας και των λοιπών εκπροσώπων του χαιρέκακου αντικοινωνισμού, που το τελευταίο διάστημα διεκδικούν τα σκήπτρα της γελοιότητας… Υποδειγματική η οργάνωση του … μπλοκ…

Αλλοίμονο! Σαν αυτόνομη η ασταμάτητη μηχανή το τελευταίο που θα σκεφτόταν για την περίπτωση (πάντα για την συγκέντρωση στο Τελ Αβίβ μιλάμε…) θα ήταν το «στρατιωτικό». Όχι βέβαια! Τις αποστάσεις ασφαλείας βλέπει… Μήπως είναι μια «χριστιανοταλιμπάν» και «αντικοινωνίστικη» χαιρέκακη παραίσθηση οι αποστάσεις ασφαλείας; Μήπως είναι παραίσθηση η φονική μολυσματικότητα που επιβεβαιώνεται άλλη μια φορά δημόσια;

Αυτό είναι το θέμα: η διαρκής επικύρωση, απ’ όλες τις μεριές («εθνική υγιειονομική ενότητα» θα την έλεγε κάποιος…) του θεμέλιου όχι μόνο των πραξικοπημάτων που έχουν γίνει παγκόσμια, αλλά και του επόμενου βήματος / των επόμενων βημάτων των κρατών και των αφεντικών: η διαρκής επικύρωση της ιδιαίτερης φονικότητας του covid-19, η οποία φονικότητα θα έρχεται ξανά και ξανά μέχρις ότου το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα μας πατήσει οριστικά.

Προκαταβολικό: το είδος μας δεν έχει κανένα συμβόλαιο ασυλίας απέναντι σε φονικές ιογενείς ή/και βακτηριογενείς λοιμώξεις! (Όπως επίσης δεν έχει κανένα συμβόλαιο ασυλίας απέναντι σε άλλης τάξης φαινόμενα, απ’ τους μεγάλους σεισμούς ως τις ηλιακές εκρήξεις). Κάποια στιγμή, οποιαδήποτε στιγμή, μπορεί να εμφανιστεί ένας πραγματικά killer ιός· ένα πραγματικά εξολοθρευτικό βακτήριο. Όμως δεν είναι τέτοιος ο sars-cov-2!!!

Α) Αυτό δεν είναι παρανοϊκή ιδέα κάποιων περιθωριακών. Είναι η όλο και πιο συστηματικά τεκμηριωμένη άποψη αιρετικών (απέναντι στην κυρίαρχη «αλήθεια») ειδικών απ’ τους πιο γνωστούς και καταξιωμένους παγκόσμια – από «ειδικούς» δηλαδή που η ίδια η θρυλική «επιστημονική κοινότητα» έχει αναγορεύσει σε ικανούς και άξιους… (Τί να κάνουμε; Συμβαίνουν κι αυτά…)

Β) Είναι επίσης εύλογη και ισχυρά τεκμηριωμένη η δική μας πολιτική / ταξική «απιστία» γι’ αυτήν την κυρίαρχη «αλήθεια» στη βάση των προηγούμενων (και πρόσφατων) παρόμοιων «αληθειών». Για το τέλος του κόσμου απ’ τον Sars, ή/και τον Η5Ν1 (γρίπη των πτηνών), ή/και τον Η1Ν1 (γρίπη των χοίρων)…

Γ) Είναι, τέλος, ισχυρά τεκμηριωμένη θέση εξαιτίας της τεχνητής διόγκωσης (μπορεί να είναι ακόμα και διπλασιασμός…) των νεκρών που αποδίδονται, αυθαίρετα ή ακόμα και δόλια, στον covid-19! Τα σχετικά ντοκουμέντα υπάρχουν, είναι αδιαμφισβήτητα, κάποια έχει παρουσιάσει και η ασταμάτητη μηχανή: το θανατόμετρο του covid-19 δεν υπακούει στην πραγματικότητα της αρρώστιας αλλά στις διαταγές κρατών (και εταιρειών)!!! Αν όντως ο covid-19 ήταν αληθινά φονικός έτσι ώστε τα πραξικοπήματα στο όνομά του να είναι αναπόφευκτα, τότε γιατί έχει αναπτυχθεί διεθνώς αυτή η «δημιουργική λογιστική θανάτου»; Δεν είναι, άραγε, αυτό το διαπιστωμένο ψέμα αρκετό για να γκρεμίσουμε όλο το παραμύθι;

Αν υπό κρίση βρισκόταν οποιοδήποτε άλλο ζήτημα, τότε το (Α), το (Β) και το (Γ) θα ήταν υπεραρκετά για να αμφισβητηθεί επιθετικά η βάση, το θεμέλιο όλης της τρομοεκστρατείας, των μέτρων καθολικής ή «ευέλικτης» απαγόρευσης, των επερχόμενων «δημοκρατικών social credit», της αλγοριθμικής φυλακής!!! Αν απαγόρευαν σε οποιονδήποτε το μπάνιο στη θάλασσα δείχνοντάς του φουσκωτούς καρχαρίες, ή βάζοντας μέσα στους νεκρούς από πνιγμούς και τους νεκρούς από τροχαία, οι πάντες θα γίνονταν έξαλλοι!!!

Γιατί μ’ αυτήν την ίωση γίνεται αποδεκτή (και η αποδοχή προβάλλεται, διαφημίζεται) η «μόνη αλήθεια» (του θανάτου) και η There Is No Alternative της καθεστωτικής νεκροπολιτικής; Τι είναι υπεράνω σκληρής κριτικής (και μάλιστα σκληρής εργατικής κριτικής) στα θεμέλια αυτής της ιστορίας με τον covid-19, όταν μάλιστα είναι ηλίου φαεινότερο ότι «δουλεύει» ΜΟΝΟ υπέρ της πιο άγριας και επιθετικής καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης; Γιατί πρέπει να αποδεχτούμε την ρητορική υπέρ της «αναγκαιότητας του πολέμου» και να διαπραγματευόμαστε μόνο μερικές λεπτομέρειες της διεξαγωγής του; Γιατί σ’ έναν «πόλεμο» που τελικά είναι εναντίον των πιο πληβειακών υποκειμένων του πλανήτη πρέπει να νομιμοποιήσουμε (συμμετέχοντας σ’ αυτήν) την επιλογή των πιο «κατάλληλων όπλων»; Κοινωνική αποξένωση (: social distancing); Τσουβάλια με χώμα στα παράθυρα και στις σκεπές (: κατ’ οίκον κράτηση); Υποχρεωτικά εμβόλια για των οποίων την αξία θα εγγυηθούν οι θυρωροί των φαρμακοβιομηχανιών; Διαρκής επιτήρηση – για την υγεία ρε γαμώτο;

Όχι μόνο δεν απαντιούνται αυτά τα ερωτήματα· απορρίπτονται μετά βδελυγμίας. Αν, όμως, αποδεχτεί κανείς τα βασικά της νεκροπολιτικής, τι απομένει; Οι συγκεντρώσεις που μοιάζουν με τελετές έναρξης ολυμπιακών αγώνων, και των οποίων την «κοινωνική / υγιεινομική υπευθυνότητα» χειροκροτούν χωρίς ενδοιασμούς όλοι οι καθεστωτικοί δημαγωγοί; Οι πιτσιρικίστικες φωτοβολίδες / πυροτεχνήματα; Τί;

New forms….

Σάββατο 2 Μάη. Κάποιοι υποστήριξαν και υποστηρίζουν ότι πρέπει να βάλουμε την υγεία πάνω απ’ την ελευθερία… Λένε, μάλιστα, ότι είναι «κομμουνιστικό καθήκον» αυτό!!! Μεγάλη κουβέντα! Πολύ μεγάλη κουβέντα!!! Τόσο η «υγεία» όσο και η «ελευθερία» είναι έννοιες χειραγωγήσιμες, που αλλάζουν μορφές, περιεχόμενα, εννοήσεις και πρακτικές σε σχέση με πολλά άλλα στην πραγματική κοινωνική ζωή· και στην ιστορία του καπιταλισμού ακόμα εντονότερα. Η συγκέντρωση χοληστερίνης στο αίμα που άλλοτε θεωρούνταν απόδειξη θηριώδους υγείας έγινε σε μια νύχτα απόδειξη αρρώστιας: οι εταιρείες που πουλάνε τα σχετικά φάρμακα άλλαξαν τα στάνταρ, για να αυξήσουν, απλά, πολύ απλά, την πελατεία τους… Ο διαλεκτικός υλιστής αυτό το ξέρει καλά· και δεν καταδέχεται εξυπνάδες περί προτεραιότητας της υγείας, «έτσι», μόνο και μόνο επειδή κάποιοι την πουλάνε και οι κρατικοί συνέταιροί τους την επιβάλλουν με διαταγές…

Το πολύ χειρότερο ωστόσο γι’ αυτούς που τις πετάνε (και τις πιστεύουν) τέτοιες εξυπνάδες είναι πως ξεχνούν το κοινότοπο: την λάθος διάγνωση!!! Δεν υπάρχουν, λοιπόν, λάθος διαγνώσεις σχετικά με την «υγεία»; Δεν υπάρχουν λάθη που γίνονται από άγνοια και λάθη που γίνονται από δόλο; Ότι πει ο γιατρός (ή ο «γιατρός») ισχύει, τελεία και παύλα; Και τότε γιατί συμβαίνει το «5 γιατροί 10 γνώμες»;

Όταν αρνείται κάποιος να πάρει στα σοβαρά τέτοια «λάθη» ενώ υπάρχουν ήδη μετρήσεις για το πόσες χιλιάδες πεθαίνουν παγκόσμια ακριβώς εξαιτίας «ιατρικών λαθών» άσχετα απ’ τον covid-19· όταν αρνείται να πάρει στα σοβαρά τα ιατρικά λάθη που σκοτώνουν τώρα δεκάδες στις εντατικές και ομολογούνται απ’ τους αρμόδιους· κι όταν συμπεριφέρεται σαν φανατικός της κρατικο-ιατρικής «αλήθειας» (ενώ έχει όλα τα στοιχεία που δείχνουν δολιότητα στη διάγνωση!) τότε τι θα απομείνει σε λίγο απ’ την «υγεία» του, σωριασμένο πάνω στο πτώμα της όποιας «ελευθερίας» του; Τί θα έχει απομείνει; Ένα πουκάμισο αδειανό…

Όσες / όσοι έχετε δείξει μια κάποια εμπιστοσύνη ώστε να διαβάζετε τα Sarajevo.pdf ξέρετε αυτό που όχι μόνο δεν είναι κρυφό αλλά είναι πανεύκολο να διαπιστώσει οποιοσδήποτε δεν είναι εξαρτημένος απ’ τις κρατικο-ιατρικές διαγνώσεις: τα δόλια τερατώδη «λάθη» είναι η τρομακτική αλήθεια όλων των προηγούμενων «διαγνώσεων» για τις προηγούμενες πανδημίες απ’ τις αρχές του 21ου αιώνα και μετά! Είναι λάθη δολιότητας με ονόματα, διευθύνσεις και πολύ συγκεκριμένα συμφέροντα. Κανένα απ’ αυτά τα ονόματα και κανένα απ’ αυτά τα συμφέροντα δεν εξαφανίστηκε τον περασμένο Γενάρη, Φλεβάρη, Μάρτη ή Απρίλη. Είναι όλα εδώ, παρόντα, ακμαία, καπιταλιστικότατα και κρατικότατα – και κάνουν κουμάντο. Η πραγματικότητα αυτή δεν ξορκίζεται με κατάρες…

Υπάρχει κάτι που έχει εξαφανιστεί «ως δια μαγείας», κι ωστόσο θα μπορούσε πράγματι να έχει πολύ μεγάλη αξία· πολύ μεγάλη αξία και για τον άρρωστο και για τον φυλακισμένο: η κριτική, η διαύγεια και ο οπλισμός της σκέψης! Ούτε και για την κριτική υπάρχει κάποιο απόλυτο manual, οι τέλειες οδηγίες χρήσης… Αλλά αν υπάρχει κάτι που έχει σώσει (όσο…) το είδος μας απ’ την βαρβαρότητα που εξυπηρετεί ένα τμήμα του, αν υπάρχει κάτι που είναι ιστορικά βέβαιο πως φρόντισε και την «υγεία» (με την ευρεία έννοια) και την «ελευθερία» (με την όποια έννοια), αυτό ήταν πάντα και παντού η ριζική αμφισβήτηση των όποιων εξουσιών. Θεϊκών; Βασιλικών; «Κοινοβουλευτικών»; Τεχνοκρατικών; Οικογενειακών; Όποιων…

Όσοι πετάνε τόσο εύκολα την ριζική εργατική κριτική απ’ την μέση, ας μην περιμένουν ούτε υγεία ούτε ελευθερία… Ούτε δικαιοσύνη, ούτε τίποτα άλλο ευγενές. Η καπιταλιστική βαρβαρότητα στον 21ο αιώνα έχει (και θα έχει) πολλά ποδάρια. Της πρόσφεραν το έδαφος, και τώρα πατάει πολύ πιο γερά απ’ όσο θα μπορούσε να φανταστούν τ’ αφεντικά της!

Να θυμίσουμε δυο αιρετικά αποσπάσματα απο κείμενα που έχουμε δημοσιεύσει, και τα δύο απ’ την ισπανία:

… Μόλις πριν από δυο εβδομάδες θα έμοιαζε μια άσκηση ολοκληρωτισμού και απαράδεκτης τυραννίας. Και τώρα κανείς δεν το αμφισβητεί. Κανείς! Τι συνέβη στην κριτική σκέψη; Τι μας συνέβη; Γιατί μας πούλησαν τόσο εύκολα ως κοινωνικά υπεύθυνη και αλληλέγγυα στάση την ακραία απομόνωση όλων μας; Η αλληλεγγύη δεν προέρχεται ποτέ από κανένα κράτος, φίλες μου. Η αλληλεγγύη δεν  μπορεί ποτέ να είναι αποτέλεσμα διαταγμάτων. Το λέει και το σύνθημα. Κανένα κράτος δεν θα μας απελευθερώσει. Η αλληλεγγύη γεννιέται από τον κόσμο, τους ανθρώπους, δεν επιβάλλεται με πρόστιμα. Εδώ και τώρα αυτό που κάνουμε είναι απλώς να υπακούουμε (λόγω παράλογου φόβου, κομφορμισμού, άγνοιας, παραιτημένης αποδοχής) και δεν βλέπω πώς αυτό μπορεί να είναι μια πράξη αλληλεγγύης. Λυπάμαι πολύ, τόσο που με πονάει, αλλά το να βγαίνουμε στις ταράτσες και να τραγουδάμε ή να χειροκροτάμε το ιατρικό προσωπικό μπορεί να μας δώσει μια παρηγοριά, αλλά δεν αποτελεί πράξη αντίστασης. Έχουμε παραιτηθεί απέναντι στη ματαιότητα μιας πραγματικότητας που μας διαφεύγει, απλώς και μόνο επειδή μας διέταξαν να το κάνουμε και μας έπεισαν για την χρησιμότητα των διαταγών τους.

… Δεν θέλω να σας πείσω για τίποτα. Μόνο θέλω να σας ζητήσω ένα πράγμα: Σας παρακαλώ, σας παρακαλώ, μην αφήσετε τα παιδιά σας να θεωρήσουν φυσιολογική αυτή την κατάσταση, μην τα αφήσετε  να πιστέψουν πως αλληλεγγύη σημαίνει να βλέπεις τον Άλλο ως ένα κίνδυνο, μην τα αφήσετε να χάσουν την ικανότητα να ρωτούν, να αντιδρούν, να αντιστέκονται… Έχουμε μετατραπεί όλες σε ένα Ρομπέρτο Μπενίνι στο “Η Ζωή είναι Ωραία”, προσπαθώντας να κρύψουμε τον τρόμο ενός στρατοπέδου συγκέντρωσης από τα παιδιά και τους μαθητές μας. Αλλά ο τρόμος δεν παύει να υπάρχει επειδή εμείς φτιάχνουμε συνταγές για κουλουράκια, βλέπουμε tutorials για ζούμπα ή ζωγραφίζουμε αισιόδοξα ουράνια τόξα μαζί τους. Ή τουλάχιστον αυτό είναι που νιώθω εγώ: να βασανίζομαι, υποταγμένη ενάντια στη θέλησή μου, ενώ ράβω κουκλάκια ή παίζω επιτραπέζια με την κόρη μου….

Αλλά και:

… Η πολιτική διαχείριση του Covid-19 ως τρόπος διαχείρισης της ζωής και του θανάτου σχεδιάζει τα περιγράμματα μιας νέας υποκειμενικότητας. Αυτό που θα έχει εφευρεθεί μετά την κρίση είναι μια νέα ουτοπία της άνοσης κοινότητας και μια νέα μορφή ελέγχου του σώματος. Το υποκείμενο της νεοφιλελεύθερης τεχνο-πατριαρχίας που ο Covid-19 κατασκευάζει δεν έχει δέρμα, δεν μπορείς να το αγγίξεις, δεν έχει χέρια. Δεν ανταλλάσσει φυσικά αγαθά, ούτε αγγίζει νομίσματα, πληρώνει με πιστωτική κάρτα. Δεν έχει χείλη, δεν έχει γλώσσα. Δεν μιλάει απευθείας, αφήνει φωνητικό μήνυμα. Δεν συναντιέται με άλλους, ούτε συλλογικοποιείται. Είναι ριζικά ατομικό. Δεν έχει πρόσωπο, έχει μάσκα. Το οργανικό του σώμα αποκρύπτεται για να μπορέσει να υπάρξει ύστερα από μια αόριστη σειρά σημειο-τεχνικών διαμεσολαβήσεων, μια σειρά από κυβερνητικές προσθετικές επεμβάσεις που χρησιμεύουν ως προσωπείο: το προσωπείο της διεύθυνσης ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, το προσωπείο του λογαριασμού στο Facebook, το προσωπείο του Instagram. Δεν είναι ένας φυσικός παράγοντας, αλλά ένας ψηφιακός καταναλωτής, ένας τηλε-παραγωγός, είναι ένας κωδικός, ένα pixel, ένας τραπεζικός λογαριασμός, μια πόρτα με ένα όνομα, μια διεύθυνση στην οποία μπορεί να στείλει τις παραγγελίες του το Amazon….

Η αποδοχή ΚΑΙ του πρώτου ΚΑΙ του δεύτερου μ’ έναν «σοσιαλισμό» μόνο μπορεί να έχει σχέση: τον «σοσιαλισμό» του κεφάλαιου…

(φωτογραφία: Ε, ναι, γίνονται και μερικά στατιστικά λάθη – που ωστόσο, καθόλου παράξενο, ταιριάζουν με την «γραμμή»… Μια γυναίκα που πέθανε από πνευμονικές επιπλοκές ήταν 109 χρονών, αλλά δηλώθηκε 9 (κι όχι 209)… Αμέσως ο φόβος πλάκωσε στις οικογένειες για τα παιδιά τους…. Μια άλλη ήταν 87 και δηλώθηκε στο πιστοποιητικό θανάτου 27 (κι όχι 187)… Και πάλι πλάκωσε το κακό: κανείς δεν θα γλυτώσει!

Ή μήπως είμαστε παλιοχαρακτήρες και δεν καταλαβαίνουμε ότι παίζουν μετά θάνατον φιλοφρονήσεις; Ωωωωωω! Μα εσείς φαίνεσθε νεότατη!!!! Σαν παιδούλα είστε!!!)

Κοινωνική αποξένωση και επιτήρηση “επαφών” 1

Παρασκευή 1 Μάη. Κάτι μας λέει (όχι «κάτι»… πολλά μας λένε!) πως όταν απ’ αυτήν εδώ την περιθωριακή γωνία του κυβερνοχώρου επιμένουμε ότι ο δήθεν φονιάς covid-19 είναι το άλλοθι και σημαία της βίαιης αναδιάρθρωσης των κοινωνικών σχέσεων (του κοινωνικού εργοστάσιου), της βίαιης και γρήγορης επιτάχυνσης της μηχανικής μεσολάβησης (engineering of everything), και της εφόδου του νεοκρατισμού, φαινόμαστε σαν ufo. Υπάρχουν κάμποσοι απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί διαθέσιμοι στο λεξικό που θα μπορούσαν εύκολα να ριχτούν εναντίον μας: από «συνωμοσιολόγοι» ως «δεν ξέρουν τι τους γίνεται». Δεν ιδρώνει μεν τ’ αυτί μας… όμως, αν έχει σημασία οτιδήποτε γράφεται εδώ, αυτή δεν είναι φιλοσοφική. Αν δεν ενισχυθούν πολιτικά οι επείγουσες αρνήσεις (εργατικές αρνήσεις), τα μαύρα φίδια θα μας φάνε σύντομα όλους.

Θα θυμάστε, ίσως, ότι μια απ’ τις καινούργιες «υγιεινομικές πρακτικές» (για την «υγεία του λαού» και για να μην «υπερφορτωθούν τα συστήματα υγείας» πάντα!) ήταν και παραμένει αυτό που διεθνώς (στα αγγλικά) λέγεται contact tracking και στα ελληνικά ιχνηλάτηση επαφών. Δηλαδή; Το να γίνεται έρευνα για το με ποιούς / ποιές ήρθε σε επαφή ένα «θετικό κρούσμα» (του covid-19) αναδρομικά, τουλάχιστον για τις πρόσφατες 2 εβδομάδες…

Φαίνεται φυσιολογικό; Ναι, εκεί έφτασε η «μέση κοινωνική συνείδηση» (κι εκεί βρίσκονται όλα τα πολιτικά τσακάλια της “κοινωνικής απελευθέρωσης”): να θεωρείται φυσιολογική η (αναδρομική) χαρτογράφηση των κοινωνικών σχέσεων του καθενός και της καθεμιάς… Πώς στην ευχή (θα αγανακτίσει ο φίλος της καραντίνας) θα σταματήσει η διασπορά ενός τόσο φονικού ιού αν δεν εντοπιστούν όσοι (μπορεί να) κόλλησαν απ’ τον / την Χ που εντοπίστηκε «θετικός/η»; Σωστά… σωστά… (Σκέψου νάταν και κάτι σοβαρό…)

Αν ως τα τέλη του 2019 ένα αστυνομικό όργανο ή ένας ανακριτής (οι μόνοι αρμόδιοι να κάνουν τέτοιες ερωτήσεις…) οπουδήποτε στον πλανήτη, έχοντας κάποιον κατηγορούμενο για οτιδήποτε (και μόνο έτσι), τον ρωτούσαν λέγε ρε με ποιούς συναντήθηκες τις τελευταίες 14 ημέρες; το πιθανότερο είναι να εισέπραταν μια απάντηση μεταξύ του «και τι σε νοιάζει εσένα;» ως το «δεν θυμάμαι». Στα τέλη Απρίλη του 2020 έχουν συμβεί τα εξής (που οποιοσδήποτε με στοιχειώδη συνείδηση θα τα χαρακτήριζε, το λιγότερο, τρομακτικά!):

– Δεν χρειάζεται κανένας ανακριτής και κανένας μπάτσος…

– Δεν χρειάζεται να γίνει καμμία ερώτηση / ανάκριση…

– Είναι εντελώς εύλογο, κοινωνικά νομιμοποιημένο, υποχρεωτικό, να δώσει απόλυτο λογαριασμό ο καθένας για τις κοινωνικές του σχέσεις, αρκεί να έχει εντοπιστεί σαν covid-19 positive…

– Όλες οι καλές βιομηχανίες πληροφορικής, παντού στον κόσμο, σε συνεργασία με τα κράτη, έχουν φτιάξει (και συνεχίζουν να φτιάχνουν όλο και πιο βελτιωμένες) ψηφιακές «εφαρμογές» (apps) οι οποίες με διάφορους τρόπους (είτε μέσω των «κινητών», είτε μέσω «φορετών») κάνουν αυτή τη δουλειά (της «ιχνηλάτησης επαφών») για τους πάντες, διαρκώς, 24 ώρες το 24ωρο και 7 μέρες την εβδομάδα· μεταφέροντας τα data σε βάσεις δεδομένων, για την αλγοριθμική επεξεργασία τους.

Όλα αυτά, που από την κρατική άποψη της μαζικής επιτήρησης και απ’ την καπιταλιστική άποψη της μαζικής υπεξαίρεσης «προσωπικών δεδομένων» θα ήταν ένα τρελό όνειρο ως τις 31 Δεκέμβρη του 2019, στις 30 Απρίλη του 2020 όχι μόνο είναι πραγματικότητα, όχι μόνο είναι κοινωνικά νομιμοποιημένα, αλλά είναι κάτι περισσότερο: κοινωνικά επιθυμητά! Και, φυσικά, έχουν ανοίξει όχι δρόμο αλλά υπερφαρδιά λεωφόρο…

Αυτό που ως πριν 4 μήνες θα λεγόταν «είναι η ζωή μου και σιγά μην σου δώσω λογαριασμό» σήμερα είναι το ακριβώς αντίθετο! Δεν είναι ένα θαύμα της βιοπολιτικής; Πώς έγινε αυτό το θαύμα; Εκεί που υπό άλλες συνθήκες θα γινόταν μακρόχρονος πόλεμος, «σώμα με σώμα», ανάμεσα στα κράτη και στις εταιρείες απ’ την μια μεριά και την στοιχειώδη κοινωνική αξιοπρέπεια απ’ την άλλη που θα υπερασπιζόταν με πάθος τις ατομικές ελευθερίες και τα δικαίωματα ιδιωτικότητας, αποδείχθηκε αρκετός ένας μικροσκοπικός κωρονοϊός και μια παρανοϊκή υγιεινιστική τρομοεκστρατεία διάρκειας ελάχιστων εβδομάδων!!! (Βοήθησε και η ασυγχώρητη πολιτική μυωπία όλων των απολιθωμάτων του 20ου αιώνα…)

Όπως θα έλεγε μια υγιεινιστική Madeleine Albright: όλος αυτός ο τρόμος άξιζε τον κόπο!!

Κοινωνική αποξένωση και επιτήρηση “επαφών” 2

Παρασκευή 1 Μάη. Θα εκλαγείτε αν μάθετε πόσες τέτοιες εφαρμογές επιτήρησης σε πραγματικό χώρο και χρόνο «αναπτύχθηκαν» ταυτόχρονα και μπήκαν σε εφαρμογή σ’ όλο τον αναπτυγμένο καπιταλιστικό βορρά, μέσα στον ελάχιστο χρόνο που χρειάστηκε για να γίνει το θαύμα! Ο πιο πάνω πίνακας με τις πάνω από 30 περιπτώσεις είναι κατατοπιστικός.

Αλλά δεν είναι το τέλος της ιστορίας. Πρώτον, επειδή το αντάλλαγμα για την «απελευθέρωση» απ’ τις καθολικές πραξικοπηματικές απαγορεύσεις (την βιοπολιτική α λα 18ος αιώνα όπως παρατηρούν πια αρκετοί στον πλανήτη…) είναι η κατάφαση, η αποδοχή, η συγκατάθεση σε ακόμα περισσότερο contact (δηλαδή! social) tracking. Και δεύτερον επειδή δεν υπήρξε καμμία μα καμμία συνωμοσία σ’ αυτόν τον θαυμάσιο και ταυτόχρονα ακαριαίο συντονισμό τόσων πολλών κρατών, τόσης πολλής κρατικής αγωνίας για την δημόσια υγεία, τόσων τεχνολογικών εταιρειών – και τόσων τυφλών υπηκόων…

Όχι!! Το πράγμα είχε ωριμάσει… Ο βιοπολιτικός έλεγχος και η βιοπολιτική επιτήρηση α λα 21ος αιώνας ξεπήδησαν απ’ την πανούκλα του υγιεινιστικού φόβου (που έκανε το μεγαλύτερο μέρος των πρωτοκοσμικών κοινωνιών να καταπιούν αμάσητο το κατασκευασμένο σοκ-και-δέος του covid-19) όπως η Αθηνά απ’ το κεφάλι του Δία!

Ασήμαντο χαρακτηριστικό αλλά πάντως χαρακτηριστικό: πριν καν καλά καλά οι υπήκοοι καταλάβουν σε ποιον ακρωτηριασμό είχαν συναινέσει (για το καλό της «υγείας» και των «δημόσιων συστημάτων» πάντα!!!) στην αρχή των πραξικοπημάτων, οι δημαγωγοί έσπερναν και οι υπήκοοι θέριζαν και αναπαρήγαγαν την φράση: μετά ο κόσμος θα είναι διαφορετικός… Τί καταλάβαιναν σαν επερχόμενη «διαφορά»; Τίποτα!… Απλά μηρύκαζαν… Μηρύκαζαν για να εκπαιδευτούν στην προεξόφληση όχι απλά της υποταγής αλλά ίσως ίσως ακόμα και της επιθυμίας για έναν «διαφορετικό κόσμο»!…

Στο βαθμό που έχει δημιουργηθεί μια κάποια ανησυχία (στη γερμανία σίγουρα) για το τι θα γίνονται όλα αυτά τα data, τα κράτη ξεδιπλώνουν τα φαρδιά τους στήθη μπαίνοντας μπροστά απ’ τις εταιρείες… Για να διαβεβαιώσουν ότι εγγυώνται τα πάντα: «τον σεβασμό στα ανθρώπινα δικαίωματα»… «τον σεβασμό στην ιδιωτικότητα των πολιτών»… «την μη εμπορική αξιοποίηση αυτών των τεράστιων όγκων data»…

Αστεία πράγματα! Αυτοί που ξέρουν κουνάνε με νόημα το κεφάλι τους. Ακόμα και η κρατική (με την έννοια διάφορων «επίσημων οργανισμών φροντίδας της υγείας» πάντα, αλλοίμονο…) διαχείριση είναι δηλητηριώδης· κι ούτε να συνυπολογιστούν οι φανερές ή κρυφές (τεκμηριωμένες πάντως, ειδικά στην μεταSnowden εποχή) σχέσεις μεταξύ «κρατικών» και «ιδιωτικών» μηχανισμών…

Υπάρχουν μάλιστα κράτη (το γαλλικό πρωτοπορεί!) που ζητούν από τέρατα της πληροφορικής βιομηχανίας σαν την apple και την goggle να χαλαρώσουν τα εμπόδια παραβίασης της ιδιωτικότητας των data που έχουν ενσωματώσει σε μια πολύφερνη κοινή εφαρμογή τους για tracking! Έτσι ώστε οι ιδιωτικές επιχειρήσεις να φτάνουν να αποκτούν ένα φωτοστέφανο προάσπισης των ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων!!!!

Σε ένα χθεσινό άρθρο του στην ηλεκτρονική έκδοση του wired, ο Matt Burgess (υποδιευθυντής σύνταξης) περιγράφει το πως προβλέπει αυτήν την «κανονικότητα 2.0»:

Καθώς θα βρίσκεσαι στην ουρά του supermarket τον Γενάρη του 2021 – με δύο μέτρα απόσταση απ’ τους γύρω σου – και το κινητό στην τσέπη σου κάνει τον χαρακτηριστικό ήχο προειδοποίησης απ’ την εφαρμογή ιχνηλάτησης επαφών που εγκατέστησες πριν έξι μήνες, η ρουτίνα θα είναι οικεία. Άλλωστε αυτό έχει ξανασυμβεί πάμπολλες φορές ήδη.

Κάποιος με τον οποίο διαστραυρώθηκες την τελευταία εβδομάδα – η εφαρμογή δεν σου λέει ποιος είναι – προέκυψε θετικός στον κορονοϊό. Η εφαρμογή σου λέει να πας αμέσως σπίτι. Θα πρέπει να αυτο-απομονωθείς μέχρις ότου ολοκληρωθεί η εξέτασή σου. Η εξέτασή σου, όπως έγινε όλες τις προηγούμενες φορές, διατάχτηκε αυτόματα από ένα κέντρο δημόσιας υγείας ταυτόχρονα με την προειδοποίηση που ήρθε στο κινητό σου…

Δεν θα πρέπει να το ξεχάσουμε ποτέ: αυτός ο τεχνοφασισμός (λυπούμαστε αλλά δεν μπορούμε να βρούμε πιο ήπιο χαρακτηρισμό), όπως συμβαίνει με κάθε έκρηξη ολοκληρωτισμού, γαρνιρίστηκε με θερμά χειροκροτήματα. Κάποιοι (ποίοι άραγε;) έριξαν την «ιδέα» να βγαίνουν οι κρατούμενοι στα μπαλκόνια τους, μια συγκεκριμένη ώρα κάθε απόγευμα, και να χειροκροτούν τους «ήρωες στην πρώτη γραμμή της μάχης»…

Και οι κρατούμενοι τσίμπισαν. Ανάθεμα κι αν καταλάβαιναν χριστό! Έτσι συμβαίνει όμως πάντα: νομίζουν οι μάζες ότι χειροκροτούν «κάτι άλλο»… Και πάντα μισούν οποιονδήποτε τους αποδεικνύει ότι βάζουν το κεφάλι τους πάνω στον πάγκο του χασάπη…

Ναι λοιπόν. Η ασταμάτητη μηχανή, το Sarajevo, το Cyborg, το “συμβούλιο για την εργατική αυτονομία”, αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους.

Οι πάμπολλοι φίλοι της καραντίνας;