Tag: covid19

Viva Macron!!

Σάββατο 30 Μάη. Το τέλος του φυσικού αποκλεισμού των υπηκόων (για το καλό της υγείας τους πάντα!), με την τρομοεκστρατεία, τις καθολικές απαγορεύσεις, τις καραντίνες, είναι η αρχή της ηλεκτρονικά μεσολαβημένης κοινωνικής αποξένωσης. Ο φυσικός αποκλεισμός θα μείνει, φυσικά, στη φαρέτρα του καθολικού ελέγχου (του κοινωνικού εργοστάσιου) σαν μόνιμη απειλή για τα χειρότερα: φτιάχτηκε η απαραίτητη κοινωνική μνήμη, συνεπώς τώρα υπάρχει η ανάμνηση της τρομακτικής τιμωρίας…

Ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron εγκαινίασε το πρώτο βήμα αυτής της δεύτερης φάσης: την χρήση μιας εφαρμογής (για κινητά) «έγκαιρης προειδοποίησης». Η Commission nationale de l’informatique et des libertés, η γαλλική «εθνική επιτροπή» για την προστασία των προσωπικών δεδομένων, έδωσε την συγκατάθεσή της (αλλοίμονο…), οπότε όλα πάνε πρίμα. Άλλωστε είναι για καλό σκοπό. Λέγεται Stop Covid…

Το «κατέβασμα» της εφαρμογής είναι «εθελοντικό» σ’ αυτή τη φάση (οι εξηγήσεις για τα εισαγωγικά πιο κάτω). Αν έχει αυτήν την εφαρμογή στο κινητό του, ο χρήσης θα παίρνει ειδοποίηση αν, σε απόσταση μικρότερη από ένα μέτρο και για χρονικό διάστημα πάνω από 15 λεπτά, βρίσκεται άτομο που επίσης έχει την εφαρμογή και (έχοντας κάνει τεστ) είναι «θετικό». Όποιος λαμβάνει τέτοια ειδοποίηση θα θεωρείται «ύποπτος» και θα πρέπει να περιορίσει τις κινήσεις του, να φοράει μάσκα παντού, και να κάνει άμεσα τεστ. Αν βγει θετικός, με έναν κωδικό που θα του δώσει ο γιατρός, θα αυτο-δηλώνεται άρρωστος, έτσι ώστε να βαράνε ψηφιακές καμπάνες και κουδούνια κάθε φορά που θα πλησιάζει άλλον / άλλη (με την εφαρμογή).

Με δυο λόγια αυτή η εφαρμογή, που διαφημίζεται σαν «εθελοντική», «ανώνυμη», και «χωρίς καταγραφή της θέσης – geolocation – του καθενός», είναι ταυτόχρονα «μέτρο αυτο-προστασίας» και «καθήκον εξομολόγησης»…

Είναι σαφές ότι πέρα απ’ τον «εθελοντισμό» του πράγματος, ούτε ανωνυμία υπάρχει, ούτε απουσία χωρικού (και χρονικού) προσδιορισμού. Όλα τα κινητά είναι «επώνυμα», και όλα είναι ρουφιάνοι θέσης ακόμα κι όταν είναι κλειστά: επικοινωνούν πάντα με τις κοντινότερες κεραίες…. Συνεπώς, το ότι δεν θα υπάρχουν έξτρα data απ’ αυτήν την εφαρμογή (τα οποία σίγουρα θα μπορούν να τα συγκεντρώσουν οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας) είναι κάτι που μόνο τους άσχετους προορίζεται να πείσει. Που ίσως είναι πολλοί…

Ο «εθελοντισμός»; Αυτός σ’ αυτή τη φάση φαίνεται αληθινός… Μόνο που έτσι δεν γίνεται δουλειά!!! Δεν μπορεί να ελεγχθεί ούτε ο πληθυσμός συνολικά, ούτε η κατάσταση της υγείας του γενικά, ούτε οι «συγκεντρώσεις υποψήφιων δολοφόνων» (covid-19 positive) με … εθελοντικό τρόπο!!!

Κρίνουμε, λοιπόν, σ’ αυτήν την φάση της εγκαθίδρυσης της ψηφιακής παρακολούθησης, σε κοινωνίες που έχουν ακόμα κάποιες ευαισθησίες σχετικά με τα προσωπικά τους δεδομένα και την ιδιωτικότητα (όπως η γαλλική) η μορφή-κράτος επιδιώκει τα εξής. Πρώτον, να διαμορφώσει την μάζα των εθελοντικά υποτελών, καταγράφοντάς τους έναν προς έναν. Αυτή η μάζα είναι οι «κοινωνικά υπεύθυνοι πολίτες» της digital φάσης – μιας φάσης που δεν θα είναι προσωρινή, όπως ο κατ’ οίκον εγκλεισμός, αλλά διαρκείας… Είναι εκείνοι που θα γίνουν επιχείρημα, αργότερα, κατά των «ανεύθυνων», που δεν έκαναν το εθελοντικό τους καθήκον… Είναι αυτή η μάζα που, κάποια στιγμή στο όχι μακρινό μέλλον, θα στηρίξει («εθελοντικά κι αυθόρμητα») την υποχρεωτική χρήση αυτής της εφαρμογής, και όποιας άλλης, από όλους. (Ανάλογος ήταν ο ρόλος της μάζας των φίλων της καραντίνας στην προηγούμενη φάση…).

Δεύτερον, θα γίνει η τεχνική δοκιμή του συστήματος, σε πραγματικούς χώρους / χρόνους, και σε κάποια αξιόλογη έκταση. Χρειάζονται τέτοιες δοκιμές, αφού αυτά τα συστήματα είναι καινούργια στην εφαρμογή τους.

Τρίτον, δημιουργούνται οι ιδεολογικές προϋποθέσεις για την καθιέρωση της «ψηφιακής πιστοποίησης υγείας», με χρήση passport – και όχι μόνο για τα αεροδρόμια. Για παράδειγμα είναι εύκολο να εντοπίζονται εκείνοι που ενώ «έλαβαν προειδοποίηση» στο κινητό τους (ότι διασταυρώθηκαν μ’ έναν δολοφόνο…) δεν έκαναν τα επόμενα υποχρεωτικά βήματα, και ειδικά το τεστ. Μ’ έναν τρόπο που δεν είναι δύσκολο να κατανοηθεί, αρκεί μια τέτοια προειδοποίηση για να εγκαινιαστεί η ψηφιακή καταγραφή στο κινητό όσων την έχουν πάρει της συμπεριφοράς και της υγείας τους για τις επόμενες εβδομάδας. Έκαναν τεστ; (αυτό θα μπαίνει στη βαση δεδομένων των νοσοκομείων) Βγήκαν αρνητικοί; Βγήκαν θετικοί; Τι έκαναν μετά στη δεύτερη περίπτωση; Έκατσαν σπίτι τους (αυτο-καραντίνα) ή κυκλοφορούσαν; Κλπ… (Θα τολμούσαμε να φανταστούμε ακόμα και ψευδείς προειδοποιήσεις – για χάρη όλων των υπόλοιπων. Αλλά θα μας πείτε υπερβολικά καχύποπτους…)

Μακάρι να μην υπάρξουν “εθελοντές”… Αλλά αυτό είναι απίθανο…

Η στόχευση

Σάββατο 30 Μάη. Απ’ την στιγμή που διαπιστώσαμε, μελετώντας τα λεγόμενα των παικτών του Event 201, ότι ο έλεγχος της διαδικτυακής πληροφόρησης (… στην περίπτωση μιας επιδημίας εντός ή εκτός εισαγωγικών… αλλά γιατί μόνον εκεί;) έχει γίνει πια ζήτημα πρώτης γραμμής, και απ’ την στιγμή που είναι γνωστό ότι έτσι ακριβώς συμβαίνει σε κάθε πόλεμο που κηρύσσουν τ’ αφεντικά, παρακολουθήσαμε (σιωπηλά…) το τι συνέβαινε στη διάρκεια των πραξικοπημάτων από αυτήν την άποψη. Συνέκλιναν, άραγε, τα κράτη προς τον έλεγχο και σ’ αυτόν τον τομέα;

Αυτό που συνέβη ως τώρα (και έγινε συστηματικά, μεθοδικά, με σχέδιο) είναι ότι όλα τα καθεστωτικά μήντια λειτούργησαν σχεδόν μονομπλοκ, σ’ όλα τα (ευρωπαϊκά) κράτη που μπορούμε να ξέρουμε, ακολουθώντας / υπηρετώντας την καθεστωτική γραμμή περί Αποκάλυψης, Αρμαγεδώνα, κλπ. Εκεί που υπήρξε κάποιος πλουραλισμός (συμπεριλαμβανομένων των «θεωριών συνωμοσίας»…) ήταν στον κυβερνοχώρο. Αν υπήρξε «αχίλλειος πτέρνα» στην δημαγωγία, αυτή βρισκόταν εκεί: στο πως οι αιρετικοί «ειδικοί» κατάφεραν να κυκλοφορήσουν, όσο κυκλοφόρησαν, τις κριτικές τους απόψεις. Είναι ακριβώς η περιοχή όπου εκκρεμεί ο κεντρικός έλεγχος!

Οι βλακώδεις και μικρόνοες «κατηγορίες» που άκουσε η ασταμάτητη μηχανή είναι χάδια μπροστά στην μεταχείριση που είχε, για παράδειγμα, ένας ειδικός καθόλα αναγνωρισμένος, του βεληνεκούς του Sucharit Bhakdi, στη γερμανία. (Πρόκειται για αυτόν που είχε προκαλέσει ανοικτά την Μέρκελ και την γερμανική κυβέρνηση για το πραξικόπημα α λα γερμανικά – σχετικό video στο εξ οικείων τα βέλη, ξανά, Τετάρτη 1 Απρίλη).

Σ’ αυτήν την πρώτη φάση της υγιεινιστικής εκστρατείας, ο έλεγχος όσων είχαν τεκμηριωμένη και ρεαλιστική άποψη εναντίον της τρομοεκστρατείας, έγινε μ’ έναν διπλό τρόπο: αφενός μέσω της διασποράς διάφορων πανηλίθιων «θεωριών συνωμοσίας», και αφετέρου με την συστηματική και προβοκατόρικη «δυσφήμιση». Όλοι οι εθελοντές, επαγγελματίες ή ερασιτέχνες, οπαδοί του κράτους έφτιαξαν μια «κοινή δεξαμενή» (κατ’ αναλογία εκείνης των νεκρών…) για να πετάνε εκεί, σαν συνωμοσιολόγους, «ψεκασμένους», «χριστιανοταλιμπάν», «οπαδούς του Τραμπ», όσους απειλούσαν την ενιαία κρατική / καπιταλιστική αλήθεια.

Αστυνομικά, απαγορευτικά μέτρα δεν γνωρίζουμε να πάρθηκαν σ’ αυτή τη φάση. Αλλά, εκτιμάμε, ότι αυτό είναι μια μεταβατική περίοδος. Πιθανότατα (γιατί όχι;) στη διάρκεια των προηγούμενων μηνών να έγινε αθόρυβα η απαραίτητη «καταγραφή των άπιστων και των αιρετικών» (σε κάθε κράτος) – εν όψει της συνέχειας.

Γιατί θα υπάρξει συνέχεια, δεν έχουμε αμφιβολίες. Ακόμα και τα «ψηφιακά» καμώματα του ψόφιου κουναβιού, που είναι άσχετα μεν με τον covid-19 είναι όμως σχετικότατα με τις ανάγκες γενικής (καπιταλιστικής) επιτήρησης, υποδεικνύουν την κατεύθυνση…

Don’t charge this death on your corona virus you vampires!!!

Παρασκευή 29 Μάη. Ένας σενεγαλέζος στην Αθήνα: ο Σιχ. Μετανάστης, φυγάς, μέτοικος. Μουσικός δρόμου στο κέντρο της πόλης – για το μεροκάματο. Κακό φαγητό, κακός ύπνος, ζόρικη ζωή, ξίδια… Ξίδια… και στομάχι…

Όταν ο Σιχ πήγε τελευταία φορά στο νοσοκομείο σχεδόν διπλωμένος στη μέση, η “προστασία των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων” δεν τον περιλάμβανε… Όπως και κανέναν άλλο άλλωστε, ντόπιο ή ξένο, που δεν θα μπορούσε να χρεωθεί στον covid-19. Τον έστειλαν σπίτι του.

Χωρίς κόσμο οι δρόμοι… Χωρίς μεροκάματο… Μηδέν λεφτά. Με μηδέν λεφτά ελάχιστο φαγητό – απ’ την καλωσύνη των γειτόνων. Χειροτέρευε. Λίγο πριν ξεψυχίσει πρόλαβε να πάρει τηλέφωνο τον φίλο του για να του πει ότι θα πεθάνει.

Και πέθανε. Οι φίλοι του που μαζεύτηκαν στο σπίτι φώναξαν στο εκαβ που ήρθε να τον πάρει: μην τον χρεώσετε στον κορονοϊό σας βαμπίρ! Αυτοί (και όχι η ένωση φίλων της καραντίνας…) κατάλαβαν πολύ καλά πόσο βαμπιρική είναι όλη αυτή η ιστορία… Μαζεύουν λεφτά για να  στείλουν τον Σιχ στο Ντακάρ, να τον θάψει και τον κλάψει η μάνα του. (Ακόμα κι αυτό έχει γίνει πολύ ακριβότερο τέτοιο καιρό).

Στη μνήμη του Σιχ, στη μνήμη όλων των «παράπλευρων απωλειών» αυτής της τρομοεκστρατείας, σ’ όποιο μέρος του κόσμου κι αν σπρώχτηκαν στο καναβάτσο και ποδοπατήθηκαν μέχρι θανάτου απ’ την “εκστρατεία υπέρ της υγείας”, ένα τραγούδι απ’ τον τζαμαϊκανό Mutabaruka.

Κάπου αλλού τώρα ο Σιχ θα είναι αραχτός…

Πατέντες, φάρμακα, θάνατος

Παρασκευή 29 Μάη. Γράψαμε την περασμένη Δευτέρα μια πρώτη δόση σχετικά με το πιθανό εμβόλιο κατά του covid-19, και τον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό που έχει ξεσπάσει και σ’ αυτό το πεδίο. Σήμερα μια δόση ακόμα.

Οι «πατέντες» των φαρμακοβιομηχανιών για τα φάρμακα που εφευρίσκουν, στο όνομα της «πνευματικής ιδιοκτησίας» (και των εξόδων έρευνας), τους εξασφαλίζουν μονοπωλιακή παραγωγή και, κυρίως, μονοπωλιακή τιμολόγηση των πατενταρισμένων φαρμάκων. Μιλάμε για τιμές που σε ορισμένες περιπτώσεις είναι κυριολεκτικά ασύλληπτες! Αυτό έχει οδηγήσει εδώ και κάμποσα χρόνια διάφορα κράτη, καπιταλιστικά με τα όλα τους, να ψηφίζουν δικές τους νομοθεσίες που επιτρέπουν το σπάσιμο αυτών των αποκλειστικοτήτων, και την παραγωγή των ίδιων φαρμάκων από δικές τους φαρμακοβιομηχανίες, πολύ φτηνότερα.

Ωστόσο το πράγμα δεν είναι τόσο απλό. Απ’ το 1994, στις διαπραγματεύσεις που γέννησαν τον (νεκρό ήδη…) «παγκόσμιο οργανισμό εμπορίου» (ΠΟΕ / WTO), η προστασία των «πνευματικών δικαιωμάτων» έχει γίνει κανόνας του διεθνούς εμπορίου. Και, κατά συνέπεια, όποιο κράτος την παραβιάζει είναι εκτεθειμένο σε αντίποινα εκ μέρους των μητρικών κρατών των εταιρειών που θίγονται.

Από το 1994 λοιπόν, και για μια δεκαετία, κόσμος πέθαινε απ’ τις παρενέργειες της μόλυνσης απ’ τον HIV επειδή οι δυτικές εταιρείες που είχαν πατεντάρει ένα αντιικό το τιμολογούσαν από 10 μέχρι 15 χιλιάδες δολάρια για τις δόσεις που απαιτούνταν για ένα έτος. Τιμή ασύλληπτη για τα συστήματα υγείας μη πρωτοκοσμικών κρατών. Τελικά το Ν. Δελχί αποφάσισε να σπάσει αυτήν την θανατηφόρα «πνευματική διαδικασία», και άρχισε να παράγει τα ίδια φάρμακα με τιμή περίπου 350 δολάρια για τις δόσεις μιας χρονιάς. Το γενόσημο πουλιέται πια σ’ όλον τον μη πρωτοκοσμικό πλανήτη, και η φαρμακευτική αντιμετώπιση του aids έχει γίνει προσιτή παντού.

Το ινδικό κράτος, καπιταλιστικό σταθερά, έκανε το ίδιο το 2012 εναντίον ενός πατενταρισμένου αντικαρκινικού με όνομα nexavar, το οποίο η γερμανική Bayer πουλάει για 65.000 δολάρια (οι δόσεις μια χρονιάς). Ο ceo της Bayer Marijin Dekkers λύσσαξε, και έδειξε το ρατσιστικό μεγαλείο του. Αφού χαρακτήρισε «κλοπή» το σπάσιμο της πατέντας για το nexavar, συμπλήρωσε: Δεν φτιάχνουμε φάρμακα για τους ινδούς… Τα φτιάχνουμε για τους δυτικούς ασθενείς που μπορούν να τα πληρώνουν… Η σωστή διατύπωση είναι φυσικά γνωστή: «τα φτιάχνουμε για τα συστήματα υγείας που μπορούμε να λεηλατούμε»…

Αυτό είναι το περιβάλλον μέσα στο οποίο εξελίσσεται ο «αγώνας δρόμου» / πόλεμος για το όποιο εμβόλιο ανοσίας κατά του covid-19. H συντριπτική πλειοψηφία των κρατών έχουν συμφωνήσει ότι αυτό θα πρέπει να είναι προσιτό στους πάντες· κι αυτό αφορά τόσο τις ποσότητες όσο και την τιμή του. Ουάσιγκτον και Λονδίνο έχουν δηλώσει αντίθετα ότι πρώτα απ’ όλα είναι η προστασία των «πνευματικών δικαιωμάτων» των εταιρειών τους – και όλοι ξέρουν τι σημαίνει αυτό.

Θεωρητικά είναι πολλά τα κράτη που μπορούν να κάνουν χρήση μιας εξαίρεσης της «νομοθεσίας του ΠΟΥ», που επιτρέπει το σπάσιμο των πατεντών σε περίπτωση υγιεινιστικής κατάστασης έκτακτης ανάγκης. Εκείνο που φοβούνται είναι τα εμπορικά αντίποινα (με την μορφή «κυρώσεων», «δασμών» κλπ) που μπορούν να επιβάλλουν τα πρωτοκοσμικά κράτη: το ψοφιοκουναβιστάν είναι πρωταθλητής σ’ αυτό το είδος εκβιασμών και πολέμου. Αυτό που θα τους απέμενε θα ήταν η «καλωσύνη» των πρωτοκοσμικών εταιρειών, να πουλάνε στους «αδύνατους» με χαμηλότερη τιμή. Με το σταγονόμετρο φυσικά, για να μην κάνουν εξαγωγή σε άλλους.

Σ’ αυτό το σημείο είναι που ο ρόλος του κινεζικού καπιταλισμού έχει γίνει κάτι παραπάνω από κεντρικός. Αυτή τη στιγμή απ’ τις 10 «υποψηφιότητες» εμβολιών που έχουν μπει στην 1η και στη 2 φάση δοκιμών (υπάρχει και 3η, με σαφώς μεγαλύτερο «δείγμα»), τα 5 έχουν φτιαχτεί από κινέζικα ερευνητικά κέντρα, τα 3 από αμερικανικά, 1 από αγγλικό και 1 από γερμανικό. Αν η πρωτιά αποδειχθεί κινέζικη, με δεδομένη την soft power πολιτική του αυτοκράτορα Xi, όλα τα «πνευματικά» έσοδα των πρωτοκοσμικών απ’ την «ιδιοκτησία της προστασίας απέναντι στον covid-19» θα καταρρεύσουν… Ή θα αρχίσει μια βρώμικη προπαγάνδα ότι το «κινέζικο δεν είναι καλό». Όμως ακόμα κι αν ένα κινέζικο έρθει δεύτερο, χρονικά πολύ κοντά στο πρώτο, και πάλι οι δυτικές big pharma (και το βιο-πληροφορικο-ασφαλιτικο σύμπλεγμα) θα χάσουν το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος της παγκόσμιας αγοράς· ελέγχου· επιτήρησης. Θα πρέπει να τονίσουμε ότι το πιθανότερο είναι ότι (θα ειπωθεί πως) η τεχνητή ανοσία (του εμβολίου) θα είναι περιορισμένης διάρκειας, συνεπώς θα χρειάζονται κάθε χρόνο επαναληπτικοί εμβολιασμοί. Τα λεφτά είναι ιλιγγιωδώς πολλά… Και η εξουσία τεράστια!

Προσθέστε τώρα, για να έχετε μια καλύτερη εικόνα, δύο πράγματα. Πρώτον τι ρόλο παίζουν τα διάφορα θεωρήματα («επιστημονικές έρευνες» πάντα, τι άλλο;) ότι και η φυσική ανοσία είναι μικρής διάρκειας, άρα έτσι κι αλλιώς χρειάζεται εμβολιασμός… Και, δεύτερον, όλη τη «ζύμωση» για τα διαβατήρια (πιστοποιητικά) υγείας / εμβολιασμού (που φυσικά θα είναι ψηφιακά, δηλαδή data, δηλαδή…) που προς το παρόν συναντάει σοβαρές αντιστάσεις στην ευρώπη… Αλλά είναι σίγουρο ότι διάφοροι σπάνε το κεφάλι τους τώρα που μιλάμε για το πως θα τα επιβάλλουν. Αυτά τα «διαβατήρια» (όχι μόνο για ταξίδια…) είναι που θα κάνουν εκβιαστικό τον εμβολιασμό…

Είναι τόσες οι πλευρές που έχουν κάνει τα πραξικοπήματα, την δημαγωγία, τα θανατόμετρα, τις γενικές απαγορεύσεις “να αξίζουν τον κόπο” – δε νομίζετε;

Το διπλό αφεντικό 16

Παρασκευή 29 Μάη. Ο χρόνος εργασίας λοιπόν, και η τιμή του (μοναδικού στα χαρακτηριστικά του) εμπορεύματος εργατική δύναμη / χρόνος εργασίας: αυτά είναι (και πάλι) τα επίδικα της όξυνσης της εκμετάλλευσης και, επιπλέον, της εμπλοκής της μορφής – κράτους στην γενική διαχείριση της «αγοράς εργασίας» που γίνεται εφικτή (και, ακόμα χειρότερα, επιθυμητή!) χάρη στην επιτυχία των υγιεινιστικών πραξικοπημάτων.

Πάντα έτσι ήταν! Αυτά που κατά περιόδους εδώ και 2 αιώνες εμφανίζονται σαν (οικονομικές, εμπορικές, νομισματικές, χρηματοπιστωτικές, και εσχάτως υγιεινιστικές…) κρίσεις δουλεύουν πάντα υπέρ της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης… Εκτός εάν (a big “if” δυστυχώς…) τμήματα έστω της κάθε φορά εργατικής τάξης αναγνωρίσουν έγκαιρα τα βασικά χαρακτηριστικά αυτών των κρίσεων και, υπερασπιζόμενα αδιαπραγμάτευτα και χωρίς παζάρια τα αμιγώς εργατικά συμφέροντα, τις μετατρέψουν (αυτές τις κρίσεις) σε μέσα επιβολής αυτών των συμφερόντων. Ατομικά μπορεί να μην γίνεται, συλλογικά όμως ναι: πιάνουμε τ’ αφεντικά απ’ το λαιμό…

Όμως η χωρίς δεύτερη κουβέντα βασική προϋπόθεση για να γίνει αυτό είναι αυτοί οι διορατικοί και ιστορικά συνειδητοί εργάτες και εργάτριες να αφαιρέσουν την εργασία απ’ τις «εξισώσεις» που φτιάχνουν τα αφεντικά για λογαριασμό τους, και για μαζική κατανάλωση, σαν «αναπαραστάσεις του προβλήματος». Να αφαιρέσουν την εργασία απ’ αυτές τις «εξισώσεις» χωρίς, απ’ την άλλη μεριά, να πέσουν στον βούρκο του βερμπαλιστικού μικροαστικού «επαναστατισμού» – που εδώ και κάτι δεκαετίες έχει εξελιχθεί σε πέμπτη φάλαγγα υπέρ της ισορροπίας των συστημάτων…

Αυτό ήταν που έπρεπε να έχει γίνει αμέσως μετά το ξέσπασμα της πιο πρόσφατης φάσης της παγκόσμιας κρίσης / αναδιάρθρωσης, απ’ το 2008 και μετά! Ήταν μια μοναδική, μια σπάνια ιστορική ευκαιρία, καθώς η κρίση, που δηλώθηκε σαν «χρηματοπιστωτική» και «κρίση χρέους» φανέρωσε (αλλά μόνο για όσους είχαν μάτια να δουν) τα «σωθικά» των καπιταλιστικών αντινομιών. Ήταν μια μοναδική, μια σπάνια ιστορική ευκαιρία, να ρίξουν τα πιο ριζοσπαστικά υποκείμενα μέσα στις σύγχρονες εργατικές τάξεις γροθιά στο μαχαίρι. Απαιτώντας, ταυτόχρονα, την δραστική μείωση του «βασικού χρόνου εργασίας» (όπως υπολογίζεται, ας πούμε, σε εβδομαδιαία βάση), με ταυτόχρονη σημαντική αύξηση του καθαρού μηνιαίου μισθού (του “βασικού”) για τους θεωρούμενους «ανειδίκευτους» / «ανειδίκευτες».

Όχι μόνο δεν έγινε έτσι, αλλά οι απόπειρες γι’ αυτό πνίγηκαν μεθοδικά απ’ τις διάφορες φράξιες των «φίλων των εργατών». Είναι προς τιμήν όσων συμμετείχαν στα μέρη μας στη συνέλευση του πλάνου 30/900 (ας το θυμίσουμε: 30 ώρες αντί για 40 ο βασικός εβδομαδιαίος χρόνος εργασίας, 900 ευρώ καθαρά ο κατώτατος μισθός) που απ’ τα τέλη του 2010 έκαναν κάθε τι που ήταν ανθρώπινα και εργατικά δυνατό, ενάντια στον εθνικιστικό, μικροαστικό βούρκο του «κόμματος της δραχμής», της «εθνικής απελευθέρωσης απ’ την ε.ε.» και της συμμαχίας των εργατών με τα αφεντικά τους… Ήταν, ωστόσο, κυκλωμένοι από παντού.

Το μόνο άλλο μέρος της ευρώπης όπου τέθηκε, σαν ζήτημα εργατικής ανταγωνιστικής αιχμής, η απαίτηση του 30ωρου ήταν η γερμανία. Εκεί ο προσανατολισμός αυτός «ήρθε απ’ τα πάνω»: από έναν αριθμό συνδικαλιστών μαζί με κάποιους (ακρο;) αριστερούς λέκτορες κλπ. Κι εκεί επίσης το πράγμα πνίγηκε στην κούνια του. Είναι φανερό πως ούτε στη γερμανία υπήρχε κάποιο μειοψηφικό μεν αλλά ικανό τμήμα της σύγχρονης εργατικής τάξης για να αρπάξει την ευκαιρία…

Να όμως που τώρα, δέκα χρόνια μετά, μέσα σ’ ένα ιδεολογικό, θεσμικό και συναισθηματικό περιβάλλον πολύ πιο συστηματικής τρομοκρατίας (οι φόβοι για την υγεία και τον θάνατο) πάλι αυτό είναι που οφείλουμε να κάνουμε! Να τραβήξουμε τα εργατικά συμφέροντα μακρυά απ’ την χειραγωγική πένσα που έχει διαμορφωθεί απ’ την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία plus τον αναδυόμενο μαζικό πατερναλισμό της μορφής – κράτους!

Το διπλό αφεντικό 17

 

Παρασκευή 29 Μάη. Πάλι αυτό: ο χρόνος εργασίας και η τιμή του εμπορεύματος χρόνος εργασίας / εργατική δύναμη! Τα αφεντικά (και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι) κρατούν σφικτά το μονοπώλιο εξουσίας που έχουν αποκτήσει πάνω σ’ αυτά τα δύο ζητήματα. Ως προς τον χρόνο εργασίας λένε ανοικτά (σηκώνοντας τους ώμους με πατρική αυστηρότητα): Περισσεύετε, τι να κάνουμε; Δεν το βλέπετε; Περισσεύετε επειδή «η οικονομία δεν πάει καλά» (λόγω covid-19….), περισσεύετε και επειδή «για να πάει καλά» θα εντατικοποιηθεί η τεχνολογική αναδιάρθρωση… Ως προς την τιμή του εμπορεύματος χρόνος εργασίας / εργατική δύναμη, λένε επίσης με κρατική στοργή: … Αλλά δεν θα σας αφήσουμε να πεθάνετε απ’ την πείνα… Το κράτος θα γίνει κι αυτό αφεντικό σας, θα σας δίνει κάτι τις, αρκεί κι εσείς να πειθαρχήσετε στο ότι ξέρει που, πότε και για πόσα (φράγκα) να μπορείτε να δουλεύετε… για να μην σκουριάσετε απ’ την αχρηστία, και να μην σας γεννηθούν τίποτα κακές σκέψεις…

Το μονοπώλιο αυτό το έχουν μπετονάρει ακόμα περισσότερο με στέρεο επιχείρημα … την αποδοχή των υγιεινιστικών πραξικοπημάτων… Λένε: Οι «πρώτες βοήθειες» (απέναντι στον υγιεινιστικό Αρμαγεδώνα που μοστράραμε…) ήταν οι διατεταγμένες καπιταλιστικές διακοπές των περασμένων μηνών (: «lockdown», όμως εμείς το λέμε lock out, που σημαίνει στη συγκεκριμένη περίπτωση προληπτική ανταπεργία του κεφαλαίου)· κι αφού αυτό το αποδεχτήκατε, δεν μπορείτε τώρα να αμφισβητήσετε ούτε τις συνέπειες ούτε και τα «αναγκαία μέτρα». Στο κάτω κάτω, σαν «δεύτερες βοήθειες», σας επιδοτούμε… Θα σας χαρτζιλικώσουμε!!

(Θα βελτιώσουμε επίσης και με τεχνικά μέσα την επιτήρηση σας, σ’ όλο το κοινωνικό εργοστάσιο, σ’ όλο το πλέγμα των κοινωνικών σχέσεών σας… Για την υγεία ρε γαμώτο!!!).

Ήταν τραγικό λάθος που υπήρξε όλη αυτή η έντρομη συναίνεση του να εγκαταλειφθεί οτιδήποτε χωράει μέσα στη λέξη «εργασία» στον τρομοκρατικό υγιεινιστικό ελιγμό των κρατών και των αφεντικών!!! Ήταν τραγικό λάθος που τα πραξικοπήματα, οι «καπιταλιστικές διακοπές», ενισχύθηκαν απ’ όλους αυτούς που σήμερα, αύριο και μεθαύριο θα πληρώσουν τις συνέπειες! Ήταν τραγικό λάθος που δεν έγινε σύγκρουση για το ποιος, πόσο και για πόσο καιρό θα πληρώνει τις συνέπειες πάνω στην εργατική τάξη απ’αυτόν τον ελιγμό, κι έτσι αφέθηκε ήσυχη (έως καλοδεχούμενη!) η μορφή – κράτος να παίξει τον πατερναλιστικό ρόλο του «εγγυητή» της εξασφάλισης των αναγκαίων εμπορευμάτων για την γυμνή ζωή της κατ’ οίκον απομόνωσης!! Ήταν τραγικό λάθος που έγινε δεκτό ότι τα πραξικοπήματα έγιναν για την «προστασία των πιο ευάλωτων», ενώ αποδεικνύεται πια όλο και πιο καθαρά (αυτό που «σόλο» υποστηρίζε η ασταμάτητη μηχανή…) ότι έγινε ΜΟΝΟ για την επιτάχυνση της αναδιάρθρωσης!

Κι έτσι βρισκόμαστε στο σημείο μηδέν… Ευτυχώς (αν έχει χώρο οποιαδήποτε κουβέντα περί «τύχης») όχι μόνοι. Έχουμε μαζί μας την Ιστορία (για όποιους αντιλαμβάνονται ακόμα ποια είναι αυτή η κυρία…)

(συνέχεια στα επόμενα)

(φωτογραφίες: Δεν διεκδικούμε «δικαίωση», ούτε πνευματική ή πολιτική ιδιοκτησία… Αν υπάρχει τέτοιο θέμα αυτή ανήκει στον Μαρξ! Διεκδικούμε όμως την επιμονή και την σταθερότητα του εργατικού προσανατολισμού…

Με χρονική σειρά: Οι δυο όψεις της καρτολίνας επάνω, Γενάρης του 2012. Αφίσα στη μέση, Γενάρης του 2013. Δύο διαδοχικές αφίσες κάτω, Απρίλης 2017)

Το είχαν πει από πριν

Πέμπτη 28 Μάη. Για άλλους απειλή και γι’ άλλους ιστορική ευκαιρία. Αναδιάρθρωσης. Ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron θα ρίξει 8 δισεκατομύρια ευρώ στη γαλλική αυτοκινητοβιομηχανία, με σκοπό την αναδιάρθρωσή της.

… Το κράτος θα δώσει 8 δισεκατομύρια ευρώ βοήθεια στον κλάδο δήλωσε. Απ’ την μεριά τους οι αυτοκινητοβιομηχανίες δεσμεύονται να επαναπατρίσουν στη γαλλία τις φάσεις της παραγωγής που προσθέτουν αξία, και να αναδιαρθρώσουν όλη τη βιομηχανική παραγωγή τους… Είναι ένα ιστορικό σχέδιο που αντιμετωπίζει μια ιστορική κατάσταση συμπλήρωσε. Για να τελειώσει: Πρέπει να προστατέψουμε την βιομηχανία μας και να βάλουμε την γαλλική αυτοκινητοβιομηχανία στην κορυφή της ευρώπης στην παραγωγή καθαρών οχημάτων, αυξάνοντάς την περισσότερο από ένα εκατομμύριο ηλεκτρικά και υβριδικά οχήματα κάθε χρόνο τα επόμενα πέντα χρόνια…

Αυτές οι «καπιταλιστικές διακοπές για χάρη της προστασίας της δημόσιας υγείας» πιάνουν τόπο – όπως ακριβώς ήταν προβλέψιμο. Η επιδοτούμενη απ’ το γαλλικό κράτος στροφή στην παραγωγή ηλεκτρικών αυτοκινήτων (οπωσδήποτε και των μπαταριών τους) έρχεται σε μια ιστορική στιγμή που το γαλλικό κεφάλαιο στον τομέα έβλεπε την πλάτη και των γερμανών και των κινέζων και των νοτιοκρεατών και των ινδών ανταγωνιστών του. Εννοείται ωστόσο ότι δεν πρόκειται για μια «οικολογική έξοδο» της γαλλικής αυτοκινητοβιομηχανίας. Περιλαμβάνεται και η αναδιάρθρωση του καταμερισμού εργασίας: ειδικότητες θα καταργηθούν, η ρομποτοποίηση θα πρέπει να προχωρήσει· κι απ’ την άλλη μεριά πάλι απ’ την μορφή – κράτος θα πρέπει να επιδοτηθεί η αγορά αυτών των οχημάτων, εντός γαλλίας οπωσδήποτε, για να στηριχτεί στα πρώτα βήματά της αυτή η γρήγορη, λαχανιασμένη αναδιάρθρωση. Εννοείται (;): ο γαλλικός ιμπεριαλισμός στην υποσαχάρια αφρική θα ενισχυθεί. Εκεί υπάρχουν κρίσιμες πρώτες ύλες…

Πιο ψηφιακά και πιο κρατικά καθοδηγούμενα – που λέει αυτός ο ισπανός που δεν ξέρει τι του γίνεται… Πιο «εθνικά» και πιο βίαια επίσης· είναι ολοφάνερο.

Αν τα ήξερε όλα αυτά ο covid-19 μπορεί και να καθόταν με τις νυχτερίδες του.

Farewell to archpriest

Τετάρτη 27 Μάη. Σαν από θεϊκή (ή σατανική…) σύμπτωση, την ίδια μέρα που οι ντόπιοι χριστιανοί γιόρτασαν (ετεροχρονισμένα) την ανάσταση του γυιού το αφεντικού, ένας απ’ αυτούς ανακοίνωνε το τέλος της «προσευχής των 6.00». Και τα δύο έγιναν χτες, άρα επρόκειτο για μια ιστορική στιγμή. Και μπορεί (δεν το ευχόμαστε!) να αποδειχθεί ιστορική και με κακή έννοια: αυτός ο μπαγάσας ο covid-19 έχει αποδείξει ξανά και ξανά ότι θρέφει ιδιαίτερα φιλικά αισθήματα για τον χριστιανισμό και τους πιστούς του· δεν χάνει event τους σε ανατολή και δύση· και κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ότι παρείσφρησε (μασκαρεμένος) σε κάποιες απ’ τις χθεσινές λειτουργίες… Δυστυχώς (απ’ όσο ξέρει η ασταμάτητη μηχανή) η επιστήμη δεν έχει ασχοληθεί με την σχέση αγάπης covid-19 και σταυρού (την ώρα που άλλοι έχουν φάει κόλλημα και κατεβάζουν κεραίες 5G…) Κακώς, κάκιστα!

Είναι λοιπόν αυτή η στιγμή, η αποχαιρετιστήρια στον αρχι-ιερέα, η κατάλληλη να αποδώσουμε ορισμένες ευθύνες. Όπως θα δείτε ο τρόπος που πιάνουμε το θέμα «ο ρόλος της επιστήμης» είναι σοβαρός…

Ο αρχιερέας, τόσο στο μελοδραματικό by by guys και στον απολογισμό που θεώρησε καλό να κάνει, όσο και σε προηγούμενες δηλώσεις του, προσπάθησε να χώσει αυτά που στα διαδοχικά κηρύγματά του θεωρήθηκαν «αντιφάσεις» κάτω απ’ το παχύ χαλί της επιστημοσύνης. Άλλα έλεγε για την επικινδυνότητα και την φονικότητα του covid-19 τον Φλεβάρη, άλλα τον Μάρτη. Άλλα έλεγε για τις μάσκες πριν, άλλα μετά. Άλλα έλεγε για τα παιδιά – υγιειονομικές βόμβες και το «μεγάλο ιικό φορτίο που κουβαλούν» (άρα στη «μπουζού»!) άλλα έλεγε μετά. (Το «έλεγε» είναι καταχρηστικό. Πρακτικά ο κυρ Σωτήρης ήταν ο εκπρόσωπος τύπου μιας πολυμελούς επιτροπής «ειδικών επιστημόνων». Συνεπώς έλεγαν…).

Μιας και στην εποχή των ψηφιακών καταγραφών δεν μπορεί κανείς να πει «όχι δεν τα είπα αυτά», η ευχέρεια των επιστημόνων είναι η εξής: με βάση τα τότε δεδομένα λέγαμε τα Α… με βάση τα επόμενα δεδομένα λέγαμε τα Β… ύστερα πάλι τα δεδομένα άλλαξαν και λέγαμε τα Γ… Αυτό, απ’ την μεριά τους, θεωρείται επιστημονική δεοντολογία… Είναι; Κι αν η απάντηση είναι «ναι» είναι άνευ συνεπειών;

Πρώτη ερώτηση, που την έχουμε ξανακάνει και απαντήσει μόνοι μας. Δικαιούται ένας επιστήμονας (ή οι «επιστήμονες σαν συλλογικό σώμα γνώσης») να μην ξέρει; Ασφαλώς ναι! Δικαιούται να αγνοεί ότι δεν ξέρει; Ασφαλώς όχι! Οι επιστήμονες δικαιούνται να μην ξέρουν· και είναι υποχρεωμένοι να ξέρουν ότι δεν ξέρουν!!

Τι είναι το επιστημονικά σωστό αν δεν ξέρεις και ξέρεις ότι δεν ξέρεις; Υποθέτουμε: συνεχίζεις την έρευνα – για να μάθεις. Τι είναι το επιστημονικά αλλά και ηθικά σωστό αν δεν ξέρεις, ξέρεις ότι δεν ξέρεις, και συνεχίζεις την όποια έρευνα για να μάθεις; Πρώτον να βγάλεις τον σκασμό και να μην το παίζεις γνώστης…

Επιτρέπεται να δίνεις διαταγές (ή να υποστηρίζεις με την «επιστημοσύνη» σου άλλους να τις δίνουν) που επηρεάζουν τις ζωές χιλιάδων, εκατοντάδων χιλιάδων, εκατομμυρίων, αν δεν ξέρεις, ξέρεις ότι δεν ξέρεις και συνεχίζεις την όποια έρευνα για να μάθεις; Όχι, απαγορεύεται!!! Η «επιστημονική άγνοια» μπορεί να είναι εύλογη, ακόμα και απαραίτητη (υπέρ του να ψάχνει κανείς). Το διανοητικό παιχνίδι της έντιμης έρευνας είναι πολυτιμο!!! Όμως δεν είναι, και δεν μπορεί να είναι η άγνοια βάση για την άσκηση εξουσίας. Καμμίας εξουσίας! Όποιος δεν το καταλαβαίνει αυτό έχει γυρίσει ήδη στις πιο σκοτεινές περιόδους της θεοκρατίας…

Οποιοσδήποτε δεν ξέρει, ξέρει ότι δεν ξέρει, συνεχίζει να ψάχνει για να μάθει αλλά όλα αυτά τα συσκευάζει με τέτοιο τρόπο που να νομιμοποιεί την έκδοση διαταγών, κάνει ελεεινή κατάχρηση εξουσίας. Συγγνώμη που θα το θέσουμε έτσι, αλλά: ό,τι κι αν είναι ή να μην είναι «επιστημονικά», όσο σημαντικός ή ασήμαντος κι αν είναι στην «επιστημονική κοινότητα», από ηθική και πολιτική άποψη όποιος συνδέει την άσκηση οποιασδήποτε εξουσίας με την άγνοιά του είναι από απατεώνας μέχρι κάθαρμα. Στους απατεώνες, στα καθάρματα, και σε κάθε τι ενδιάμεσο, δεν αξίζει κανένας σεβασμός…

Σε τελευταία ανάλυση: ποιο είναι το επιστημονικό επιχείρημα του να μπορεί να μετατρέπει την άγνοια του σε νομιμοποίηση της άσκησης βίας ένας επιστήμονας και όχι κάθε κοινός θνητός; Γιατί ο πρώτος μπορεί να πυροβολεί κατά βούληση και ο δεύτερος απαγορεύεται καν να αμυνθεί;

Η επιστήμη σαν ιδεολογία…

Τετάρτη 27 Μάη. Το: με βάση τα τότε δεδομένα λέγαμε τα Α… με βάση τα επόμενα δεδομένα λέγαμε τα Β… ύστερα πάλι τα δεδομένα άλλαξαν και λέγαμε τα Γ… δεν είναι, ούτε θα μπορούσε να είναι, «επιστημονικό επιχείρημα». Είναι σκέτος, κλασσικός, εύκολα αναγνωρίσιμος καιροσκοπισμός! Και μπορεί να τον ασκεί ο οποιοσδήποτε, οπουδήποτε. Το αν αυτός ο καιροσκοπισμός έχει συνέπειες ή όχι (για τους καιροσκόπους) εξαρτιέται αποκλειστικά και μόνο απ’ την θέση που κατέχουν στην πυραμίδα της εξουσίας. Για έναν φτωχοδιάβολο το «βλέποντας και κάνοντας» μπορεί να σημαίνει όλους τους κεραυνούς του κόσμου στο κεφάλι του. Για έναν απατεώνα υψηλού κύρους μπορεί να σημαίνει ότι διαρκώς την βγάζει καθαρή. Ο.Κ., έτσι συμβαίνει – αλλά μην περιμένει κανείς ότι αυτό γίνεται αποδεκτό…

Το χειρότερο όμως στην περίπτωση του covid-19 είναι ότι αυτός ο καιροσκόπισμος υπήρξε απ’ την αρχή δόλιος! Τα αρχικά στοιχεία για την περίπτωση του ιού, προερχόμενα απ’ την κίνα, για περισσότερο από 1,5 μήνα μετά τις αρχές του 2020, έδειχναν επίμονα ότι α) έχει μικρή έως πολύ μικρή φονικότητα, και β) προσβάλει με επικίνδυνο τρόπο συγκεκριμένες κοινωνικές κατηγορίες, ηλικίες, κλπ. Μπορεί οι δυτικοί να διασκεδάζουν κατηγορώντας τους κινέζους ότι έλεγαν ψέμματα, αλλά έγκαιρα οι ανακοινώσεις απ’ την κίνα υπογράμμιζαν ότι το 80% – 85% όσων «κολλάνε» τον covid-19 είτε δεν έχουν καθόλου συμπτώματα είτε είναι τόσο ελαφριά ώστε τα θεωρούν σα να είναι του κοινού κρυώματος· ότι απ’ τους υπόλοιπους που εμφανίζουν πιο σοβαρά συμπτώματα οι περισσότεροι είτε δεν χρειάζονται νοσηλεία σε νοσοκομεία είτε βγαίνουν απ’ αυτά πολύ γρήγορα· και ότι μόνο ένα μικρό ποσοστό ανθρώπων με ήδη σοβαρά επιβαρυμένη υγεία θα χρειαστούν πιο δύσκολη νοσηλεία, ίσως εντατική, και μερικοί απ’ αυτούς θα πεθάνουν τελικά. Επίσης ήταν ξεκάθαρο απ’ την (κινέζικη) αρχή ότι τα παιδιά, οι έφηβοι και οι νεαρές ηλικίες ΔΕΝ αρρωσταίνουν· το πολύ πολύ να λειτουργούν μέσα στην κοινωνία σαν «φορείς».

Αυτά ήταν τα επιστημονικά δεδομένα απ’ την αρχή! Και δεν άλλαξαν ούτε κατά μία κεραία μέχρι σήμερα – εκτός ίσως απ’ την πρόσφατη διαπίστωση πως ούτε μεταδοτικά δεν είναι τα παιδιά!!! Έχουμε υπόψη τουλάχιστον 8 συγκεκριμένες και «επιστημονικά άρτιες» έρευνες που έγιναν για την μέτρηση της θνησιμότητας του covid-19 στις ηπα, στη δανία, στο ιράν, στη γερμανία και αλλού, που ΟΛΕΣ μα ΟΛΕΣ έδειξαν (και δείχνουν) ένα ποσοστό θνησιμότητας ακριβώς της τάξης της εποχικής γρίπης (έστω σοβαρής): από 0,08% ως 0,35%. Καμμία σχέση με το 3,5% φονικότητα που έβγαλε, σαν λαγό απ’ το καπέλο του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος, ο γνωστός ΠΟΥ νωρίς νωρίς…. μόνο και μόνο για να στηριχτεί το “επιχείρημα” ααααα, θα μπουκώσουν οι εντατικές μας!!!

Δεν άλλαξε, λοιπόν, κανένα επιστημονικό δεδομένο, έτσι ώστε οι καιροσκόποι να μπορούν να υποκριθούν, έστω, ότι είναι «γνήσια» τέτοιοι. Εκείνο που «άλλαξε» ήταν η διαδικασία παραγωγής γενικευμένου τρόμου, ώστε να δικαιολογηθούν μια σειρά πραξικοπήματα – τα οποία, απ’ ότι μαθαίνουμε, υπήρχαν «στα χαρτιά» καιρό πριν (αλλά γι’ αυτό άλλη φορά). Απ’ τους “τζιχαντιστές” περάσαμε στους “ιούς”… Τα κομπιουτερίστικα μοντέλα και οι Αρμαγεδωνικές προβλέψεις τους, που πουλιόντουσαν σαν «αυθεντική επιστήμη», ΔΕΝ είναι «επιστημονικά», όσους φιόγκους κι αν τους βάζουν. Είναι στην καλύτερη των περιπτώσεων αυθαίρετες στατιστικές, που ως γνωστόν είναι ο χειρότερος τρόπος ψευδολογίας. Τύποι σαν τον Ferguson του imperial college του Λονδίνου, στον οποίο ο αρχιερέας Τσιόρδας και η επιτροπή πίσω του έκαναν τιμητική αναφορά όταν ξέρναγε τις τερατολογίες του, είναι ένας καλοπληρωμένος απατεώνας! Και έδρασαν πολλοί σαν δαύτον…

Υπάρχει πάντα ένα πολύ σοβαρό ζήτημα για το τι παραδοχές κάνει κάθε υπηρέτης οποιασδήποτε επιστημονικής θεωρίας για να αποδείξει το Α ή το Β – και τι πετάει στην άκρη επειδή δεν τον βολεύει. Ο Thomas Kuhn, με την μνημειώδη Δομή των Επιστημονικών Επαναστάσεων – βιβλίο του 1962 by the way… – έσκισε οριστικά και τεκμηριωμένα το «ιερό παραπέτασμα» της αυθεντικότητας των «επιστημονικών αληθειών». Και έκτοτε, όχι μόνο κανείς δεν τόλμησε να αμφισβητήσει στα σοβαρά ότι «επιστήμη» ονομάζεται πάντα μια σειρά παραδοχών που καταφέρνουν να αποκτήσουν (ιδεολογική) ισχύ, συχνά με πλάγια μέσα, κατ’ αρχήν στο εσωτερικό πανεπιστημίων και ερευνητικών ιδρυμάτων, αλλά η ιστορική αλήθεια που έδειξε το Kuhn δεν έπαψε διαρκώς να επιβεβαιώνεται.

Όμως, το επαναλαμβάνουμε, στη διάρκεια της τρομοεκστρατείας περί τον covid-19 και για λογαριασμό της, δεν αξιοποιήθηκε καν και καν η «επιστήμη». Δεν είναι αυτή ο κυρίος μοχλός της τρομοεκστρατείας! Αξιοποιήθηκε μια στημένη και δόλια παραφιλολογία, ψέμματα, αποκρύψεις, ωμές τακτικές προπαγάνδας, ανελέητος μηντιακός και παραμηντιακός βομβαρδισμός, θεωρίες συνωμοσίας… και κάτι ακόμα, που δεν στάθηκε δυνατό να κρυφτεί: η δημιουργική λογιστική του θανάτου. Ή, όπως το έθεσε ο ίδιος ο ντόπιος αρχιερέας: η «κοινή δεξαμενή»…

Τυπικός γκαιμπελισμός

Τετάρτη 27 Μάη. Για να νομιμοποιηθούν τα πραξικοπήματα και οι γενικευμένες, καθολικές απαγορεύσεις, δεν χρησιμοποιήθηκε ΚΑΝΕΝΑ ΜΑ ΚΑΝΕΝΑ “επιστημονικό δεδομένο” της προκοπής, τέτοιο ώστε να μπορεί κανείς να πιαστεί από δαύτο έστω για να κρύψει την άγνοιά του… Χρησιμοποιήθηκαν τρία μόνο πράγματα: σκηνές απ’ το νοσοκομείο του Bergamo, το θεώρημα «να μην υπερφορτωθούν τα νοσοκομεία / οι εντατικές μας», και βρώμικα θανατόμετρα…

Για το νοσοκομείο του Bergamo όμως η πραγματικότητα ήταν γνωστή πολύ πριν! Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα «οριακά στελεχωμένο» (για να μην πούμε υποστελεχωμένο) ιταλικό νοσοκομείο, το οποίο είχε ακριβώς τα ίδια προβλήματα υπερκορεσμού και το 2017, σε μια επιδημία κοινής γρίπης! Αν σε μια τέτοια περίπτωση προστεθεί και το ότι (από αδιαφορία του ιταλικού καθεστώτος, το κινεζικό είχε προειδοποιήσει έγκαιρα!) δεν προστατεύτηκαν στοιχειωδώς οι γιατροί και οι νοσοκόμοι στο Bergamo, με αποτέλεσμα να αποδεκατιστεί το προσωπικό του νοσοκομείου (με υποχρεωτικές αναρρωτικές άδειες) την στιγμή που έπρεπε να είναι σε πλήρη σύνθεση, τότε ναι, προκύπτει χάος.

Αν είναι βουλωμένες οι αποχετεύσεις στους δρόμους ακόμα και μία μέτρια μπόρα καταλήγει σε επικίνδυνη πλημμύρα…. Το αρχίσεις να μιλάς για τον «κατακλυσμό του Νώε» σαν εξουσία / δημόσια αρχή αντί να φροντίσεις να καθαρίζονται οι αποχετεύσεις είναι γελοία προσπάθεια αποποίησης ευθυνών. Εν τέλει το να πάρεις το χάος του Bergamo και να το περιφέρεις διεθνώς σαν μπαμπούλα δεν ανήκει στις «επιστημονικές πρακτικές». Ανήκει στο κατακάθι της τρομοκρατίας και της δημαγωγικής παραγωγής της!

Ανάλογη είναι η πραγματικότητα για τον υπερκορεσμό των εντατικών (που έγινε η ουρά του Bergamo). Άσχετα με το αν θα συνέβαινε έτσι ή όχι, το τι υποδομές έχει το δημόσιο και το ιδιωτικό σύστημα υγείας κάθε κράτους μόνο «επιστημονικό» ζήτημα δεν είναι. Είναι οικονομικό, είναι πολιτικό. Όποιος προσπαθεί να μετατρέψει πολιτικά και οικονομικά ζητήματα σε «ουδέτερα» θέματα, «υγείας», «επιστημοσύνης» κλπ, για να ξεφορτωθεί τις ευθύνες του, είναι επίσης κάθαρμα· και μάλιστα κάθαρμα εξουσίας. Προφανώς θέλει να κρυφτεί.

Κι αν κάποιος που έχει εξουσία καταφέρει να κρυφτεί, τότε μπορεί να κρύψει πολλά… Εκείνοι, όμως, που του προσφέρουν την κρυψώνα τι είναι;