Tag: χονγκ κονγκ

Παρασκευή 9 Αυγούστου. Το Πεκίνο έψαχνε το smoking gun. Και τελικά το βρήκε μάλλον εύκολα. Η πιο πάνω φωτογραφία, που έγινε ανάρπαστη διεθνώς, ξεμπρόστιασε δύο ηγετικές φιγούρες των αντικινεζικών διαδηλώσεων στο Χονγκ Κονγκ, τον Joshua Wong και τον Nathan Law (με τις μαύρες μπλούζες). Παρέα με την αμερικανίδα Julie Eadeh, την περασμένη Τρίτη στο κυριλέ ξενοδοχείο Marriot, στο κέντρο της πόλης; Δεν βρέθηκαν για καφέ και πρέφα, ε;

Το είχαμε γράψει: η ιστορία αυτών των διαδηλώσεων (και της προβολής τους απ’ τα δυτικά media) είχε αρχίσει να μας μυρίζει “πλατεία maidan” νο 2. Η Eadeh είναι άνετα η Victoria Nuland του Χονγκ Κονγκ, και κάτι παραπάνω. Αν και εμφανίζεται σαν μια “απλή υπάλληλος” του αμερικανικού προξενείου στην πόλη, το ίδιο το βιογραφικό της, γραμμένο με τα χεράκιά της για ακαδημαική χρήση, δείχνει “αξιωματούχο ειδικών αποστολών”. Που έχει περάσει στην καριέρα της από διάφορα φλέγοντα σημεία των αμερικανικών συμφερόντων ανά τον πλανήτη. Απ’ την Βαγδάτη ως την ταιβάν… Σε απλά ελληνικά: αν δεν είναι η κυρία Julie στέλεχος της cia, τότε ποιός είναι;

Ο Wong, σε δηλώσεις του, κουνούσε τα μεγάλα αυτιά του, σαν αθώο άσπρο κουνέλι: Συναντηθήκαμε για να ζητήσουμε από τις ηπα να σταματήσουν να πουλάνε δακρυγόνα και σφαίρες καουτσούκ στην κυβέρνηση… είπε.

Ω μωρέ μωρέ!! Να το κάνουμε κι εμείς λες;

Τετάρτη 7 Αυγούστου. Μήπως θα πρέπει το ψοφιοκουναβιστάν να εσωτερικεύσει την τακτική των “κυρώσεων / τιμωριών” που έχει κάνει ρουτίνα της εξωτερικής πολιτικής του; Μήπως για κάθε αμερικάνο τρομοκράτη θα πρέπει να ισοπεδώνεται η πόλη του;

Μπααα… Οι “κυρώσεις” και η “αντιτρομοκρατία” είναι εξαγώγιμα είδη. Για παράδειγμα, ο οριτζινάλ ακροδεξιός αντιπρόεδρος Pence ετοιμάζεται να επιβάλει κυρώσεις κατά κινέζων αξιωματούχων, για “παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων” στην επαρχία Xinjiang.

Ώσπου να ετοιμάσει τη λίστα και τα έγγραφα, θα έχουν προστεθεί και οι παραβιάσεις στο Χονγκ Κονγκ….

(φωτογραφία: Οι κινέζοι μπάτσοι προετοιμάζονται. Αλλά η κατάσταση στο Χονγκ Κονγκ θυμίζει κάτι από Maidan…)

Παρασκευή 2 Αυγούστου. Το «διαφημιστικό» video που κυκλοφόρησε χτες η «κινεζική στρατιωτική φρουρά» του Hong Kong, από εκπαιδευτικές ασκήσεις, έχει ξεκάθαρο αποδέκτη: τους διαδηλωτές (είτε με αμερικανικές σημαίες είτε χωρίς). Η αλήθεια είναι πως το να έχουν σύμμαχο τον Pompeo (που ενθάρρυνε τις διαδηλώσεις λέγοντας τις προάλλες ότι «κάνουν το σωστό») δεν είναι ο δρόμος προς τον παράδεισο…

Η αντιμετώπιση των πόλεων σαν πεδίων μάχης έχει πάψει προ πολλού να είναι αμερικανικό know how. Και η καταστολή διαδηλώσεων επίσης: απ’ την Tienamen έχουν περάσει κάποιες δεκαετίες, αλλά…

Επιπλέον ο κινεζικός στρατός ετοιμάζεται για ετήσια αεροναυτικά γυμνάσια «στη μύτη» της ταϊβάν, με ένα ανάλογο πρόγραμμα: περικύκλωση νησιών, κλπ. Φέτος θα είναι αναβαθμισμένα, επίσης σαν «προειδοποίηση».

Αποφάσισε το Πεκίνο ότι έχει έρθει η ώρα (ή ότι η Ουάσιγκτον έφερε την ώρα) που πρέπει να αρχίσει να επιδεικνύει τα στρατιωτικά του μούσκλια; Έτσι φαίνεται.

Δεν μας αφορά αν ο κινεζικός στρατός εκπαιδεύεται καλύτερα ή χειρότερα από άλλους «δυτικούς». Το βασικό είναι αυτό: να μην ξεγελαστούν οι αφελείς με την ιδέα ότι στον εξελισσόμενο 4ο παγκόσμιο υπάρχουν καπιταλιστικοί στρατοί «απελευθερωτικοί»…

Πέμπτη 1 Αυγούστου. Παρακολουθώντας από μακριά είχαμε κάνει την συσχέτιση (χωρίς να την δημοσιοποιήσουμε…). Αλλά το ότι την ομολογούν, απ’ την μεριά τους, οι καθεστωτικοί financial times, έχει την δική του αξία.

Κάτω απ’ τον τίτλο: To Hong Kong είναι ένα σημείο ανάφλεξης στον νέο ψυχρό πόλεμο οι f.t. έγραφαν προχτές:

Το Hong Kong έχει παίξει κεντρικό ρόλο στις δύο μεγάλες ιστορίες της εποχής μας – την άνοδο της Κίνας και την παγκοσμιοποίηση της παγκόσμιας οικονομίας. Πριν περισσότερο από 30 χρόνια πριν, η ανάδυση της Κίνας σαν εργοστάσιο του κόσμου ξεκίνησε ακριβώς απ’ τα σύνορα με το Hong Kong, τροφοδοτημένη απ’ το χρήμα της περιοχής, την πείρα και τις διεθνείς διασυνδέσεις. Σήμερα το Hong Kong συνεχίζει να λειτουργεί σαν κρίσιμη πύλη ανάμεσα στην Κίνα και την δύση.

Αλλά ο κόσμος τώρα μπαίνει στην εποχή της μετα-παγκοσμιοποίησης που χαρακτηρίζεται από λαϊκίστικες αναταραχές και αυξανόμενες εντάσεις ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Κίνα. Και για μια ακόμα φορά το Hong Kong είναι κεντρικό στην ιστορία.

Επί σχεδόν δύο μήνες, η περιοχή των 7,4 εκατομυρίων ανθρώπων, έχει κτυπηθεί από ένα κύμα διαδηλώσεων. Ξεκίνησαν σαν διαμαρτυρία ενάντια σε μια πρόταση νόμου που επέτρεπε την έκδοση υπόπτων για κάποια αδικήματα στην Κίνα. Αλλά τώρα έχει προχωρήσει σε ευρύτερες διαμαρτυρίες εναντίον της αστυνομικής βίας και απαιτήσεις για πλήρως δημοκρατικές εκλογές.

… Δεν είναι δύσκολο να δει κανείς την σύνδεση ανάμεσα στην αταξία στο Hong Kong και την ευρύτερη σύγκρουση ανάμεσα στη Washington και στο Beijing. Βλέποντας ακόμα μια χαοτική και ώρες ώρες βίαιη διαδήλωση τις προάλλες, μου έκανε εντύπωση ένας αριθμός διαδηλωτών που κουβαλούσαν την αμερικανική σημαία – κάτι που η Κίνα θα το χρησιμοποιήσει σαν απόδειξη του ισχυρισμού της ότι το «μαύρο χέρι» της Αμερική χειραγωγεί τις διαμαρτυρίες.

Όντως, οι διαδηλώσεις στο Hong Kong συνεχίζονται επί δύο μήνες, αν και η αρχική αιτία (ο νόμος για τις εκδόσεις στην κίνα) δεν ισχύει πια. Τι συμβαίνει εκεί;

(φωτογραφία: Μία απ’ τις πρώτες μεγάλες διαδηλώσεις, στις 12 Ιούνη)

Πέμπτη 1 Αυγούστου. Η εμφάνιση των αμερικανικών σημαιών στις διαδηλώσεις δείχνει, κατ’ αρχήν, τον φιλοαμερικανισμό ενός καλού μέρους (τουλάχιστον) των διαδηλωτών· σε μια εποχή που το ψοφιοκουναβιστάν δεν διαθέτει κάτι που ν’ αξίζει να το θαυμάζει κανείς. Κι ωστόσο οι (κινέζοι) διαδηλωτές / υπήκοοι του Hong Kong φαίνεται να θαυμάζουν το ψόφιο κουνάβι, σαν «υπερασπιστή της δημοκρατίας».

Ας θυμίσουμε: το Hong Kong είναι τμήμα της κινεζικής επικράτειας, που καταλήφθηκε ουσιαστικά απ’ την αγγλία το 1842, στο τέλος του «πρώτου πολέμου του οπίου». Μετά την αγγλική νίκη και στον «δεύτερο πόλεμο του οπίου» (ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι και οι δύο…), ο τότε κινέζος αυτοκράτορας υποχρεώθηκε να υπογράψει μια «συμφωνία ενοικίασης» του Hong Kong στην βρετανική αυτοκρατορία, για 99 χρόνια, με εκκίνηση το 1898. Το 1997 που τέλειωσαν τα 99 χρόνια το Λονδίνο (που είχε πάψει προ πολλού να είναι αυτοκρατορία…) αναγκάστηκε να επιστρέψει την εξαιρετικά αναπτυγμένη από καπιταλιστική / χρηματιστηριακή άποψη πόλη στο Πεκίνο. Έκτοτε το Hong Kong είναι μια τυπικά «αυτοδιοικούμενη» ζώνη του κινεζικού κράτους, κάτω απ’ την ταμπέλα «ένα κράτος / δύο συστήματα».

Απ’ αυτήν την άποψη η προοπτική έκδοσης χονγκονέζων στα δικαστήρια της κίνας θα μπορούσε, πράγματι, να θεωρηθεί παραβίαση της αυτοδιοίκησης. Προκύπτει όμως απ’ την εξέλιξη των πραγμάτων ότι ένα μεγάλο μέρος των διαδηλωτών πάσχει από μίσος για το Πεκίνο – όχι βέβαια φυλετικό, αφού είναι επίσης κινέζοι. Φαίνεται ότι υποστηρίζουν τις αμερικανικές τιμωρίες κατά του κινεζικού καπιταλισμού (που δεν αγγίζουν το βασικά χρηματοπιστωτικό Hong Kong) και, επιπλέον, επιδιώκουν να γίνει αμερικανικός νόμος οι απειλές για «κυρώσεις» και στο Hong Kong αν χάσει την αυτοδιοίκησή του. Μ’ άλλα λόγια καλούν την Ουάσιγκτον να γίνει ο αυστηρός πατέρας / προστάτης τους…

Εν τω μεταξύ το γεγονός είναι ότι ο κινεζικός καπιταλισμός χρησιμοποιεί / αξιοποιεί ήδη το διεθνούς εμβέλειας χρηματιστήριο του Hong Kong, στην φάση της παγκόσμιας επέκτασής του. Μ’ άλλα λόγια η λειτουργία (και ο πλούτος) του μέρους όχι μόνο δεν έχει απειληθεί απ’ τα σφυροδρέπανα του Πεκίνου αλλά, αντίθετα, έχει ενταχτεί δυναμικά στον κινεζικό καπιταλισμό. Οι πλούσιοι κινέζοι (και δεν είναι λίγοι) έχουν ακίνητα και λογαριασμούς σε τράπεζες του Hong Kong – οπότε;

(φωτογραφία: 28 Ιούλη)

Πέμπτη 1 Αυγούστου. Υπάρχει κάτι που διαφεύγει της προσοχής των διαδηλωτών, συμπεριλαμβανομένων των φιλο-ψοφιοκουναβικών (αν είναι σκέτοι εθελοντές…): στον εξελισσόμενο «οικονομικό πόλεμο» μεταξύ Ουάσιγκτον και Πεκίνου, είναι η πρώτη και καθόλου το δεύτερο που έχει συμφέρον στην «διεθνή υποτίμηση» του χρηματιστηρίου του Hong Kong. Διότι είναι μέσα απ’ αυτό που το Πεκίνο προωθεί το γουάν σαν διεθνές νόμισμα· και είναι, επίσης, μέσα απ’ αυτό που τραβάει «διεθνείς επενδυτές» για τις μεγάλες επιχειρηματικές φίρμες, τύπου Huawei· αυτές, δηλαδή, που έχει στο στόχαστρο το ψοφιοκουναβιστάν. Αν, λοιπόν, υπήρχε ζήτημα «αμερικανικής προστασίας» αυτή θα ήταν του γνωστού είδους (πάντα στο όνομα της «ελευθερίας»): στάχτη και μπούρμπερη!

Δεν είναι καθόλου πρωτότυπο, αφού συμβαίνει στον καπιταλιστικά αναπτυγμένο κόσμο εδώ και χρόνια (τουλάχιστον απ’ την εποχή εκείνης της θρυλικής “αντιπαγκοσμιοποίησης”): μαζικές κινητοποιήσεις, με φανερό ή υπόγειο εθνικιστικό «άρωμα», υπηρετούν συχνά (εν γνώσει ή εν αγνοία είναι άλλο θέμα) συμφέροντα και συγκρούσεις που ξεπερνούν κατά πολύ την «αντίληψη» των διαδηλωτών. Και ο υποτιθέμενος “αυθορμητισμός των μαζών” απαγορεύει το να ζητηθούν ευθύνες για τον αποπροσανατολισμό… Όλοι είναι “αθώοι” – εν τη αφελεία τους…

Η πραγματική ιστορία περνάει πίσω απ’ τις πλάτες τους· και δεν τους σκουντάει καν…

(φωτογραφία: Ο «θείος Trump» στο Hong Kong στις 27 Ιούνη…)