Tag: χημικά

Δευτέρα 30 Δεκέμβρη. Όσοι είχαν παρακολουθήσει τις «αποδείξεις» για την ενοχή του καθεστώτος Άσσαντ για την (μη) επίθεση με χημικά στην Douma, την άνοιξη του 2018 (7 Απρίλη), το καταλάβαιναν από τότε: το καθεστώς Άσσαντ δεν είχε κανένα λόγο να κάνει τέτοιου είδους μαζική δολοφονία, και επρόκειτο προφανέστατα για προβοκάτσια. Μια βδομάδα μετά, στις 14 Απρίλη, Λονδίνο, Παρίσι και Ουάσιγκτον τιμώρησαν τον Άσσαντ με πυραυλικές επιθέσεις σε διάφορες θέσεις του στρατού του. Ειδικά, μάλιστα, σε στόχο για τον οποίο ισχυρίστηκαν ότι ήταν «εργαστήριο κατασκευής χημικών όπλων»…

Το θέμα θα είχε λήξει εκεί. Ενάμισυ χρόνο μετά ο Άσσαντ ‘n’ friends έχει επεκτείνει την κυριαρχία του, και η υπόθεση θα μπορούσε να μείνει στην ιστορία. Όμως η πρόσφατη μαρτυρία ενός απ’ τους ερευνητές της «επιτροπής του οηε για τον έλεγχο των χημικών όπλων» / OPCW (που αποφάνθηκε για την υποτιθέμενη επίθεση με χημικά) και μια σειρά διαρροών εσωτερικών εγγράφων του ίδιου οργανισμού (απ’ τα Wikileaks…) αποδεικνύουν ότι το ενοχοποιητικό πόρισμα «μαγειρεύτηκε». Και μάλιστα με χοντροκομμένο τρόπο.

Πρώτα οι συντάκτες του πορίσματος διέγραψαν την έκθεση του ειδικού συνεργάτη του OPCW Ian Henderson, που έκανε επιτόπια έρευνα στην Douma και συμπέρανε ότι οι 2 περιβόητοι «κύλινδροι με αέριο χλώριο» που, υποτίθεται, είχαν ριχτεί από αέρα (από αεροπλάνο ή ελικόπτερο του συριακού στρατού) είχαν στην πραγματικότητα τοποθετηθεί με τα χέρια, για να φωτογραφηθούν σαν «πειστήρια». Ύστερα απέκλεισε όλους τους επιτόπιους ερευνητές απ’ την σύνταξη του πορίσματος. Όταν κλήθηκαν να γνωματεύσουν ειδικοί τοξικολόγοι, κλινικοί φαρμακολόγοι και ένας βιοαναλυτής, ειδικευμένοι στις συνέπειες της χρήσης οποιουδήποτε χημικού, και αποφάνθηκαν ότι τα «συμπτώματα» που εμφανίστηκαν σε βίντεο σαν συνέπεια της «χημικής επίθεσης» δεν είχαν σχέση με οποιοδήποτε χημικό, ακόμα και χλώριο, οι γνώμες τους παραμερίστηκαν. Στο τέλος, η πιο πρόσφατη διαρροή, αποδεικνύει ότι η εντολή για την διαγραφή της έκθεσης του Henderson και «όλων των ηλεκτρονικών ιχνών της» δόθηκε απ’ την ηγεσία του OPCW.

Δευτέρα 30 Δεκέμβρη. Για την δική μας και την δική σας πάγια καχυποψία, η αποκάλυψη αυτής της ιστορίας θα μπορούσε να είναι «σιγά τ’ αυγά!» Αλλά για το τι συμβαίνει σε διεθνείς οργανισμούς «υψηλού κύρους» (και η «επιτροπή του οηε για τον έλεγχο των χημικών όπλων» είναι σίγουρα τέτοια) το ζήτημα είναι πολύ σοβαρό. Οι συγκεκριμένοι χρυσοκάνθαροι δεν είχαν βγάλει το πόρισμά τους όταν οι φύλακες του καλού έριξαν τους πυραύλους. Το έβγαλαν εκ των υστέρων. Μπορεί να μην χρέωσαν κατευθείαν το καθεστώς Άσσαντ για την επίθεση, είπαν όμως το βασικό (ότι πράγματι έγινε χημική επίθεση) αφήνοντας τα υπόλοιπα στα καθεστωτικά μήντια και στις κυβερνήσεις. Εν ολίγοις «νομιμοποίησαν» αναδρομικά τους φίλους της ειρήνης και της αγάπης.

Προκύπτει ωστόσο ότι ήξεραν πως επίθεση με χημικά δεν είχε γίνει καν και καν! Πως η ιστορία ήταν σκηνοθετημένη απ’ τους αντικαθεστωτικούς ένοπλους στην Douma αλλά και – αυτό είναι το λογικό συμπέρασμα – τους διεθνείς προστάτες τους. Οι οποίοι έχουν τους ανθρώπους τους στην κοτζάμ «επιτροπή» έτσι να εξαφανίζονται στοιχεία, άλλα να χαλκεύονται, και στο τέλος να βγαίνουν τα σωστά «επιστημονικά και αδιάβλητα συμπεράσματα».

Κάποιοι ίσως θυμηθούν πως όταν ο Μπους ο δεύτερος ήταν έτοιμος να επιτεθεί στο ιράκ το 2003, με την κατηγορία ότι διαθέτει «χημικά και βιολογικά όπλα», κατασκεύασε και τα υποτιθέμενα πειστήρια. Αλλά σ’ εκείνο το show η συγκεκριμένη επιτροπή είχε μείνει απ’ έξω· υποστηρίζε μάλιστα ότι ο Χουσεΐν δεν είχε τέτοια όπλα. Μετά από 15 χρόνια αυτή η «έλλειψη συνεργασίας» εκ μέρους της είχε διορθωθεί, προφανώς με αλλαγή σύνθεσης.

Συνεπώς, με άξονα περιστροφής το τι (δεν) έγινε στην Douma πριν 1,5 χρόνο ξετυλίγεται το κουβάρι των αποδείξεων για την χειραγώγηση υποτιθέμενα «ανεξάρτητων μηχανισμών». Και μπαίνουν άλλη μια χούφτα καρφιά στο φέρετρο της «διεθνούς νομιμότητας» – πράγμα αναμενόμενο όταν βρίσκεται σε εξέλιξη ένας παγκόσμιος πόλεμος….

Δευτέρα 30 Δεκέμβρη. Πέρα απ’ αυτά – που δεν είναι καθόλου ασήμαντα – αναδεικνύεται και κάτι ακόμα. Κάτι που πιθανότατα έχετε σκεφτεί κατ’ αρχήν· αλλά οι συνέπειές του πηγαίνουν πολύ μακριά.

Είναι γεγονός ότι πρώτα το internet και στη συνέχεια τα social media έκαναν παιχνιδάκι την διασπορά φημών και ψευδών ειδήσεων, με ταχύτητα, ένταση και εμβέλεια πρωτοφανή στην ιστορία του είδους μας. Εμφανίζονται τώρα πια τόσο οι εταιρείες (που βγάζουν πολλά λεφτά απ’ αυτή τη διασπορά) αλλά και το ένα μετά το άλλο τα καπιταλιστικά κράτη, σαν κυνηγοί των ψεμμάτων και φύλακες της αλήθειας.

Αυτό που στην πραγματικότητα συμβαίνει είναι ότι τα κράτη (και τα αφεντικά) επιδιώκουν να ανακτήσουν το μονοπώλιο στη διασπορά φημών και ψευδών ειδήσεων, «εθνικοποιώντας» τον έλεγχο του τι είναι τι! Ένα μονοπώλιο που πράγματι έχασαν απ’ την στιγμή που ο κάθε πυροβολημένος μπορούσε να διαδώσει (μερικοί με επιτυχία) ό,τι του κατέβαινε στο κεφάλι.

Μια εκδοχή της ανάκτησης του κρατικού ελέγχου πάνω στην «πιστοποίηση της αλήθειας» είναι και εκείνη η έκθεση της επιτροπής του οηε για την επίθεση με χημικά στην Douma, μια επίθεση που δεν έγινε ποτέ. Ένα ανύπαρκτο γεγονός ανακηρύχτηκε με την βούλα του οηε σαν πραγματικό… Δεν είναι η μοναδική εκδοχή, είναι όμως χαρακτηριστική: οποιοσδήποτε την αμφισβητούσε θα χαρακτηριζόταν σαν διασπορέας «fake news», και θα είχε τις συνέπειες.

Προφανώς δεν έχουμε να διαλέξουμε ανάμεσα είτε σε χίλιες πηγές ψεμμάτων είτε σε μία και καλή! Ωστόσο η εξελισσόμενη με διάφορους τρόπους «κρατικοποίηση της αλήθειας», σε περιβάλλον γενικευμένης δικτύωσης, δεν στοχεύει ούτε ξώφαλτσα σε «ψευδείς ειδήσεις». Στοχεύει σε οτιδήποτε μπορούν τα αφεντικά της «αλήθειας» να χαρακτηρίσουν «ψέμα»! Στοχεύει, εν τέλει, στην κριτική αποκάλυψη των καθεστωτικών αποπλανήσεων.

Είναι ένα δυναμικό είδος λογοκρισίας, που έχει στα υπέρ του το γεγονός ότι μπορεί να κατασκευάζει τα ψέματά του με τέτοιο τρόπο ώστε να μην φαίνονται τα ίχνη της προέλευσής τους. Αυτό μας αφορά και σας αφορά. Και δεν είναι καθόλου απλό να αντιμετωπιστεί. Δεν είναι σα να κρατάς τη μύτη σου σε κάτι που βρωμάει…

Στην περίπτωση της (μη) επίθεσης στην Douma (όπως και σχεδόν σ’ όλες τις περιπτώσεις «ισλαμικής τρομοκρατίας» στον πρώτο κόσμο…) όπου το «κρατικό μονοπώλιο αλήθειας» εμφανίζεται με όλα του τα μέσα, το μόνο όπλο απέναντί του ήταν και είναι οι λογικές επεξεργασίες στη συσχέτιση αιτίων, προθέσεων και αποτελεσμάτων. Η εμπειρία της ασταμάτητης μηχανής (και του Sarajevo) δείχνει ωστόσο ότι η επιστράτευση της λογικής γίνεται όλο και δυσκολότερη σε κοινωνίες που οι συγκινήσεις και οι εντυπώσεις (αδιάφορο ποιές…) έχουν την πρώτη και την τελευταία κουβέντα.

Συνεπώς μπορεί να έρθει μια στιγμή που η κριτική, η αιχμηρή, αποφασιστική εργατική κριτική (και η ανάλογη αντιπληροφόρηση) θα αναγκαστεί να κρύβεται. Να σκάβει λαγούμια και υπόγειες στοές, σαν τον τυφλοπόντικα του subcomandante Marcos. Όχι απ’ τον φόβο της «τιμωρίας» της (ως «διασπορέα»…) όσο, κυρίως, εξαιτίας του εξοστρακισμού της απ’ την «ευπιστία» και τις «αλήθειες» της μαζικής συγκινησιακής πανούκλας.

Το έχετε σκεφτεί αυτό το ενδεχόμενο;

Κυριακή 9 Σεπτέμβρη. Ο τρόπος που το ρωσικό υπουργείο πολέμου διαχειρίζεται το ζήτημα της πιθανολογούμενης προβοκάτσιας με κάποιου είδους χημικό αέριο στο Idlib έχει αποκτήσει κάτι (ας το πούμε έτσι) εκνευριστικό. Γιατί στις διαδοχικές ανακοινώσεις του εμφανίζεται «να ξέρει τα πάντα» σχετικά με τις προετοιμασίες…. Όπως ξέρει το πως θα αξιοποιηθεί αυτή η πιθανολογούμενη προβοκάτσια απ’ τις ηπα, την αγγλία (και την γαλλία)… Οι δραματικοί / αποκαλυπτικοί τόνοι δείχνουν ότι το ρωσικό υπουργείο πολέμου έχει πλήρη συνείδηση του γεγονότος ότι (και) στη συρία γίνεται ένα μέρος του 4^ου παγκόσμιου πολέμου.

Όμως το ρωσικό υπουργείο πολέμου παριστάνει ότι είναι ανίκανο για το βασικό: να αντιμετωπίσει έγκαιρα τις προετοιμασίες. Έχει την inside πληροφόρηση… αλλά…

«Αλλά»…. Η «μην το φωνάζουμε» αλήθεια είναι ότι συνεχίζονται οι στοχευμένες και επιλεκτικές εκκαθαρίσεις στελεχών (κάποτε υψηλόβαθμων) είτε της Hayat Tahrir al-Sham είτε άλλων, μικρότερων ουαχαβίτικων οργανώσεων. Και το αξιοσημείωτο είναι ότι τέτοιου είδους επιχειρήσεις γίνονται όχι μόνο στο κέντρο ή στα νότια του Idlib αλλά και κοντά στα συρο-τουρκικά σύνορα, όπου προφανώς δρουν οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες. Χτες, για παράδειγμα, με βόμβες σε αυτοκίνητα “καθάρισαν” εκεί τουλάχιστον 5 διοικητές της HTS. Και δεν ήταν οι μόνοι που τους έφαγε το μαύρο σκοτάδι: μέσα σε μια μέρα έγιναν διάφορες τέτοιου είδους «εκκαθαριστικές» επιχειρήσεις, σε διάφορα σημεία του θύλακα.

Κατά τα υπόλοιπα η πυκνότητα των βομβαρδισμών δείχνει σα να γίνεται προετοιμασία για μια πρώτη προέλαση του συριακού στρατού απ’ τα βόρεια της Hama, προς την Maarrat al-Nu’man…

Και το youtube «κατέβασε» όλα τα κρατικά και φιλοκυβερνητικά συριακά κανάλια… Για λόγους προστασίας της ελευθερίας της πληροφόρησης υποθέτουμε…

Πέμπτη 23 Αυγούστου. Έχουν ξεμείνει τίποτα «άσπρα κράνη» στον θύλακα του Idlib; Ποιός ξέρει; Είτε έτσι είτε αλλιώς η «δουλειά» μπορεί , πάντως, να γίνει…

Γράφαμε χτες: …Αλλά η τουρκική περίκυκλωση δεν εξαφάνισε τους proxies του Ριάντ απ’ τον θύλακα. Και δεν τους εξαφάνισε επειδή ο τοξικός εξακολουθεί να ελπίζει σε κάποιου είδους αμερικανική επέμβαση αν ο συριακός στρατός (και η ρωσική αεροπορία) αρχίσουν κάποιο μακελειό εκεί….

Ιδού λοιπόν: «Σαν μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, ξαναεπιβεβαιώνουμε την κοινή μας πρόθεση να εμποδίσουμε την χρήση χημικών όπλων απ’ το Συριακό καθεστώς, και να το θεωρήσουμε υπεύθυνο σε κάθε τέτοια χρήση… Θα απαντήσουμε κατάλληλα σε οποιαδήποτε χρήση χημικών όπλων απ’ το Συριακό καθεστώς».

Αυτά είπαν χτες εκπρόσωποι της Ουάσιγκτον, του Λονδίνου και του Παρισιού (απορία: ο Macron θα τα ξαναπεί στις 7 Σεπτέμβρη, στα μούτρα του Πούτιν;). Σαφές το νόημα, σαφέστερο όμως το γεγονός ότι ο Γκαίμπελς θα στριφογυρίζει ευχαριστημένος στον τάφο του. Αφού το «πες, πες, κάτι θα μείνει» έχει γίνει «δημοκρατικό» χαρακτηριστικό. Δεν υπάρχει ερώτημα αν ο Άσαντ έχει (και χρησιμοποιεί) χημικά· έχει και τα ρίχνει!!! “Μην τολμήσει” όμως (να το ξανακάνει…)

Δημοκρατικότατο από κάθε άποψη…

Τετάρτη 18 Απρίλη. Εν τω μεταξύ οι αποδείξεις ότι στη Douma δεν έγινε καμία χημική επίθεση πληθαίνουν. Η πιο πρόσφατη έρχεται πάλι από εκεί που δεν χωράει αμφιβολία περί «ρωσοφιλίας»: απ’ την Ουάσιγκτον. Τώρα που οι οηέδες ειδικοί του οργανισμού για την απαγόρευση των χημικών όπλων έφτασαν στην πόλη, το αμερικανικό καθεστώς άρχισε το καινούργιο παραμύθι: Αααααα, τώρα; Πέταξε το πουλάκι! Τώρα οι ρώσοι θα έχουν εξαφανίσει τα στοιχεία!… Πράγμα που σημαίνει: το ξέρουμε ότι δεν θα βρουν τίποτα οι ειδικοί. Απλά θα ξανακατηγορήσουμε τους «συνήθεις ύποπτους» για πλύσιμο του χώματος, των κτιρίων, των πάντων, ώστε να εξαφανιστούν τα ίχνη του εγκλήματος… Ταμάμ.

Το άλλο στοιχείο είναι ρεπορτάζ του γνωστού βετεράνου άγγλου δημοσιογράφου Robert Fisk – δημοσιεύτηκε στην καθεστωτική independent προχτές. Ο Fisk έχει αρκετές «άκρες» ώστε να μπει πριν λίγες μέρες στην Douma (μαζί με μερικούς ακόμα δημοσιογράφους) και να κάνει την δική του, δημοσιογραφική (και όχι «χημική») έρευνα για το θέμα.

Τι βρήκε; Αυτό που υποστηρίζει η Μόσχα. Αναφέρεται σ’ έναν 58χρονο σύριο γιατρό, τον Assim Rahaibani, του νοσοκομείου όπου γυρίστηκε απ’ τους “white helmets” η σύντομη υπερπαραγωγή «χημική επίθεση τώρα!», που υποστηρίζει ότι όσοι νοσηλεύτηκαν εκεί δεν είχαν υποστεί επίθεση με χημικά, αλλά έπασχαν από υπο-οξυγόνωση, εξαιτίας της παραμονής τους σε κακά αεριζόμενα τούνελ και υπόγεια στη διάρκεια των βομβαρδισμών εκείνης της ημέρας, σε συνδυασμό με άνεμους σκόνης που «μπούκωσαν» τον αέρα. Ο μάρτυρας του Fisk επαναλαμβάνει αυτά που είπαν (βιντεοσκοπούμενοι από ρώσους καραβανάδες) δύο άλλοι παρόντες στο περιστατικό: πως ενώ γινόταν η περίθαλψη των συγκεκριμμένων περιπτώσεων, κάποιοι “white helmets” άρχισαν να φωνάζουν «χημικά, χημικά…» με αποτέλεσμα να πέσει πανικός στο νοσοκομείο – που βιντεοσκοπήθηκε. Και βαφτίστηκε πειστήριο του εγκλήματος…

Ο Fisk καταγράφει ότι μίλησε με δυο δεκάδες κατοίκους της Douma και κανείς δεν είχε ακούσει κάτι περί «χημικής επίθεσης» στις 7 Απρίλη. Συνάντησε μάλιστα ανθρώπους που δεν είχαν ακούσει για κάτι τέτοιο ούτε μια βδομάδα μετά, όταν έγινε η αμερικανο-γαλλο-αγγλική πυραυλική επίθεση. Δύο απ’ τους 20 δεν έκαναν καν και καν καμία συσχέτιση μεταξύ της υποτιθέμενης «χημικής επίθεσης» και της «τιμωρίας»…

Εννοείται πως αυτό το ρεπορτάζ ήταν αρκετό για να κατηγορηθεί (στα social media) ο Fisk σαν «πράκτορας του Άσαντ» ή/και σαν «πράκτορας του Πούτιν».

(φωτογραφία: Τουλάχιστον ο Fisk δεν θα κατηγορηθεί ότι δεν πήγε ποτέ στην Douma και τα έβγαλε όλα απ’ το μυαλό του. Εδώ φωτογραφίζεται μπροστά σε μια απ’ τις εισόδους της υπόγειας πόλης που είχαν φτιάξει οι αιχμάλωτοι των αντικαθεστωτικών, στρατιώτες του συριακού στρατού, σε συνθήκες ναζιστικού στρατόπεδου συγκέντρωσης…)

Κυριακή 15 Απρίλη. Τελικά ο Άσαντ δεν έκανε καμία χημική επίθεση στην Douma! Και δεν έχει καν και καν «χημικά», σε οπλικά αξιοποιήσιμη ποσότητα! Έχουμε (θεωρούμε ότι έχουμε!) ακράδαντες αποδείξεις! Από άνθρωπο υπεράνω κάθε υποψίας για «φιλο-Ασαντισμό»: τον ίδιο τον υπουργό άμυνας της Ουάσιγκτον «τρελό σκύλο» Jim Mattis! Ναι, σας φαίνεται αδιανόητο, αλλά συνέβη. Ιδού πως:

Στις 5.00 το πρωί (ώρα ελλάδας) χτες, αφού η «σύντομη», «περιορισμένη» και «καλά στοχευμένη» επίθεση τιμωρίας του Άσαντ είχε τελειώσει, ο «τρελός σκύλος» και ο στρατηγός Joseph Dunford (επικεφαλής του γενικού επιτελείου του αμερικανικού στρατού και ανώτατος διοικητής των αμερικάνων πεζοναυτών) έδωσαν μια επινίκεια ενημερωτική συνέντευξη τύπου. Μπορείτε να την δείτε (και να επιβεβαιώσετε την ακρίβεια των όσων απομαγνητοφωνήσαμε και εκθέτουμε στη συνέχεια) εδώ.

Στο 12^ο λεπτό και 16^ο δευτερόλεπτο ο στρατηγός Dunford λέει κάτι λίγα για τους στόχους της επίθεσης:

… Διαλέξαμε τους συγκεκριμένους στόχους για να μειώσουμε τον κίνδυνο απωλειών σε πολίτες, αυτό είναι το ένα, [επίσης] διαλέξαμε τους συγκεκριμένους στόχους γιατί είναι ειδικά συναρτημένοι με το συριακό χημικό πρόγραμμα και προφανώς στη διάρκεια του σχεδιασμού των στόχων κοιτάξαμε την τοποθεσία στη σχέση της με κατοικημένες περιοχές, κοιτάξαμε τις [πιθανές] παράπλευρες απώλειες, την αναλογικότητα, οπότε αυτοί οι στόχοι επιλέχτηκαν προσεχτικά, με αναλογικότητα, με προσοχή, και επειδή είχαν ειδική σχέση με το χημικό πρόγραμμα.

Φαίνεται ότι σε κάποιον δημοσιογράφο δημιουργήθηκε μια λογική απορία. Και την έκανε ερώτηση, προς τον Mattis, ένα λεπτό μετά (13:16):

… Είπατε ότι στοχοποιήσατε τις υποδομές χημικού πολέμου του Άσαντ. Αν υπήρχαν εκεί κάποια χημικά όπλα ή υλικά για τέτοια, στις εγκαταστάσεις που κτυπήσατε, υποθέτω ότι [οι βομβαρδισμοί] θα δημιουργήσουν απειλές προβλημάτων υγείας στην περιοχή… ή όχι;

Ερώτηση απλής, τετράγωνης και (στη συγκεκριμένη περίπτωση) δηλητηριώδους λογικής!!! Αν δύο φιάλες «χημικών» προκάλεσαν τέτοιο κακό στη Douma τότε τι θα γίνει αν πας να βομβαρδίσεις αποθήκες και εργαστήρια παρασκευής «χημικών όπλων»; Κόλαση θα γίνει – αν, βέβαια, υπάρχουν τέτοια χημικά…

Τι απάντησε αμέσως μετά ο Mattis (προσπαθώντας να μην απαντήσει), ε; Αυτό:

Εμείς δεν πιστεύουμε… κάναμε πολύ συγκεκριμένη ανάλυση, όπως είπε πριν ο πρόεδρος [σ.σ.: εννοεί τον Dunford], κάναμε ό,τι μπορούσαμε απ’ τις μυστικές υπηρεσίες μας και στον σχεδιασμό μας για να ελαχιστοποιήσουμε στο μέγιστο βαθμό οποιαδήποτε περίπτωση απωλειών σε αμάχους. Μας ενδιαφέρει πολύ αυτό. Είναι δύσκολο να το πετύχεις αυτό σε μια κατάσταση σαν αυτή, ειδικά όταν το δηλητηριώδες αέριο που ο Άσαντ είχε διαβεβαιώσει τον κόσμο ότι το κατέστρεψε προφανώς υπάρχει ακόμα. Οπότε είναι ένα αρκετά δύσκολο πρόβλημα αλλά έχουμε τους κατάλληλους αξιωματικούς για να το αντιμετωπίσουν.

Ο δημοσιογράφος ήταν λίγο επίμονος: Μπορείτε να διαβεβαιώσετε ότι δεν θα υπάρξει καμμία διαρροή στον αέρα;

Και ο Mattis φανερά ενοχλημένος: Φυσικά όχι. Κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε…

Τι σημαίνει το γεγονός ότι ενώ οι «τιμωροί» λένε ότι «κτύπησαν αποθήκες και εργαστήρια κατασκευής χημικών» ΔΕΝ υπήρξε καμία έκλυση «χημικών» στον αέρα; (Αν συνέβαινε τέτοια, οι πρώτοι που θα το κατήγγειλαν σε κάθε τόνο, μαζί με τις δολοφονίες που θα προκαλούσαν τέτοια «τοξικά νέφη», θα ήταν η Δαμασκός και η Μόσχα).

Αναζητήσαμε κάπως επίμονα αν λένε κάτι πιο συγκεκριμένο επ’ αυτού οι «τιμωροί». Φαίνεται πως μια τέτοια ερώτηση ξαναέγινε σε χθεσινή δεύτερη ενημερωτική συνέντευξη τύπου. Και η Ουάσιγκτον απάντησε «είχαμε μια τέτοια έγνοια, αλλά βρετανοί ειδικοί μας διαβεβαίωσαν ότι δεν υπάρχει πρόβλημα, γιατί άμα βομβαρδίσεις τέτοια χημικά αυτά καίγονται και δεν προλαβαίνουν να διασπαρούν στην ατμόσφαιρα»!!!!

Α χα! Ώστε έτσι, ε; Μα αν ήταν έτσι, αν ίσχυε κάτι τέτοιο, τότε όταν το 2013 ο Άσαντ (με ρωσική μεσολάβηση) παρέδωσε στον οηε όλο το χημικό του οπλοστάσιο, δηλαδή μεγάλες ποσότητες χημικών, προκειμένου να τα καταστρέψουν ΔΕΝ θα τα έβαζαν σε («ειδικά») βαρέλια και ΔΕΝ θα τα πέταγαν στη θάλασσα μεταξύ Κρήτης και αφρικής – το θυμάστε; Αν ίσχυε αυτό που «διαβεβαίωσαν οι βρετανοί ειδικοί», τότε θα τα μετέφεραν καταμεσής στην Σαχάρα και θα τα βομβάρδιζαν!!! Για να «καούν»!!! Και να καταστραφούν μια και καλή!….

Συνεπώς ένα μόνο ενδεχόμενο απομένει. Υπονοείται στην απάντηση του Mattis, αλλά φυσικά δεν λέγεται ανοικτά: ότι οι στόχοι που «τόσο προσεκτικά επιλέχτηκαν σαν άμεσα συνδεδεμένοι με το χημικό πρόγραμμα του Άσαντ» ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΚΑΝΕΝΑ ΧΗΜΙΚΟ!!! Κι αυτό το ήξεραν οι πάντες, στην Ουάσιγκτον, στο Λονδίνο, στο Παρίσι, γι’ αυτό κτύπησαν «έξυπνα κι ωραία»: είχαν την σιγουριά ότι δεν θα πεθάνουν χιλιάδες άνθρωποι απ’ την έκλυση των «χημικών του Άσαντ», απ’ τα ισοπεδωμένα «εργαστήρια» και τις γκρεμισμένες «αποθήκες»!!!

Χρειάζεσθε καλύτερη απόδειξη περί της “χημικής αθώωτητας” του Άσαντ απ’ αυτήν που προσφέρει ο αμερικάνος «τρελός σκύλος» υπ.αμ. Mattis; Δεν υπάρχει!!

(φωτογραφία χθεσινή: Μπορείτε να διαπιστώσετε και με τα μάτια σας. Το γκρεμισμένο κτίριο που καπνίζει ακόμα είναι το ερευνητικό επιστημονικό / εκπαιδευτικό κέντρο στην περιοχή Barzah, στα περίχωρα της Δαμασκού, που έφαγε 23 πυραύλους (κατά την Μόσχα) ή 76 (κατά την Ουάσιγκτον) σαν «κέντρο ανάπτυξης χημικών όπλων»… Ο στρατιώτης στα δεξιά μπροστά και 3 ακόμα άτομα αριστέρα, στη σκιά, δεν φοράνε «στολές χημικού πολέμου»… Ούτε καν απλές μάσκες…

Αυτές είναι εξοπλισμός των “white helmets”, όταν γυρίζουν τα προπαγανδιστικά βίντεό τους…)

Πέμπτη 12 Απρίλη. Το ότι η Ουάσιγκτον, δια στόματος ψόφιου κουναβιού, απειλεί την Δαμασκό, την Μόσχα και την Τεχεράνη με πυραύλους «νέους, ωραίους και έξυπνους» είναι κάτι τοπικής σημασίας; Όχι. Ακόμα και τα αμερικανικά επιτελεία έχουν περάσει από τις σπουδές της «θεωρίας παιγνίων» και ξέρουν την σημασία που έχουν «μικρές» και «χαμηλού κόστους» ενέργειες που μπορούν να αλλάξουν εντελώς τα δεδομένα σ’ ένα πεδίο μάχης. (Τέτοιου είδους, ακριβώς, είναι ακόμα και η φήμη για “χημικά” στη Douma…). Συνεπώς, το να κινητοποιείς τον πολεμικό βροντόσαυρό του (όσο νέο, ωραίο και έξυπνο κι αν τον βαφτίζεις), δεν είναι το καλύτερο· ειδικά αν πριν έχεις κινητοποιήσει τον πολύ φτηνότερο isis σου – και έχεις αποτύχει…

Ούτε το ψόφιο κουνάβι ούτε το αμερικανικό πεντάγωνο θα μπορούσαν να δικαιoλογήσουν ένα μισοβουλιαγμένο αντιτορπιλικό (και, ας πούμε, 10 αμερικάνους νεκρούς) σε μια στρατιωτική επιχείρηση (εναντίον την συρίας) που πουλάνε στο εσωτερικό σαν παρέλαση της αρετής! Στην προκειμένη περίπτωση (και όχι μόνο σ’ αυτήν) η ιδεολογία (η ιδεολογία του τιμωρού / μπάτσου απέναντι σ’ έναν πρακτικά αδύναμο «ταραξία»…) του αμερικανικού ιμπεριαλισμού λειτουργεί σαν η υλική δύναμη που τον φρενάρει· ένα είδος «ορίου» που το αξιοποίησαν πολύ νωρίτερα τόσο οι ταλιμπάν στο αφγανιστάν όσο και ο σιιτικός «στρατός του Μαχντί» αλλά και οι σουνίτες αντιαμερικάνοι ένοπλοι στο ιράκ, απ’ το 2004 και μετά.

Πολύ απλά: η Ουάσιγκτον δεν μπορεί να δικαιολογήσει ούτε απώλειες σε προσωπικό ούτε, κυρίως, απώλειες σε υλικό σε επιχειρήσεις που τις εμφανίζει σαν «ανθρωπιστικές» κάπου στην άλλη άκρη του κόσμου. Το δοκίμασαν οι δημοκρατικοί του Κλίντον στα ‘90s· μόνο για να ηττηθούν και να αναδιπλωθούν ακαριαία μόλις κυκλοφόρησε το βίντεο με τον έναν και μόνον έναν αμερικάνο πεζοναύτη που έσερναν μισοπεθαμένο οι αντάρτες στη σομαλία πίσω απ’ το τζιπ τους. Ο λευκός κοκκινολαίμης προτεστάντης αμερικάνος που ψήφισε πρόσφατα τους συντηρητικούς και το ψόφιο κουνάβι δεν είναι «ανθρωπιστής» – και σίγουρα δεν είναι καθόλου τέτοιος σε σχέση με τους «δημοκρατικούς» των “90s.

Το αν ο Άσαντ σκοτώνει γυναίκες και παιδιά με χημικά αέρια είναι παντελώς αδιάφορο γι’ αυτόν τον λευκό αμερικάνο κοκκινολαίμη. Αν ο Άσαντ απειλούσε τα δικά του παιδιά, λευκά αμερικανάκια ως το κόκκαλο (δηλαδή: αν αυτό έλεγε η καθεστωτική προπαάνδα), ναι, θα τον ένοιαζε. Και θα δικαιολογούσε 100 χιλιάδες πεζοναύτες στο αφγανιστάν και άλλους τόσους στο ιράκ. Αλλιώς θα ήταν απόλυτα εχθρικός στο ενδεχόμενο η «τιμωρία αυτού του ζώου» να καταλήξει σε μερικά φέρετρα και κανά δυο στραπατσαρισμένα αντιτορπιλικά, των οποίων την επισκευή θα πρέπει να πληρώσει με τους φόρους του (κάτι που το ψόφιο κουνάβι υποσχέθηκε να αλλάξει…).

Η Μόσχα δεν έχει τέτοια ποσότητα όπλων, στρατού και μέσων στη συρία ώστε να μπορεί να αναμετρηθεί «ένας μ’ έναν» με την συγκέντρωση του αμερικανικού (και όχι μόνο) πυροβολικού, πλωτού και ιπτάμενου, στην ανατολική Μεσόγειο ή/και στην ευρύτερη συριακή επικράτεια. Θέλουμε να πούμε: «θερμός πόλεμος» μεταξύ Ουάσιγκον και Μόσχας είναι αδύνατος εκεί· απ’ την μεριά του ρωσικού καθεστώτος σίγουρα. H στρατιωτική του παρουσία στη συρία εναντίον των αμερικάνων θα ήταν αποτελεσματική, ίσως, στον ηλεκτρονικό πόλεμο· ή στην ανάσχεση πυραύλων (αν και με σοβαρό κόστος)· όχι σε κανονική αναμέτρηση.

Αντίθετα, εκείνο που είναι πράγματι εφικτό, και μάλιστα τόσο πολύ ώστε αν δεν το λαμβάνουν υπόψη τους τα αμερικανικά επιτελεία είναι επιεικώς ηλίθια, είναι μια ασύμμετρη απάντηση. Ένα «γρατζούνισμα» τόσο σαφές ώστε να κάνει πολαπλάσια ηχώ καθώς θα ταξιδεύει απ’ την ανατολική Μεσόγειο προς την αμερικανική ήπειρο. Η Ουάσιγκτον είναι απόλυτα εκτεθειμένη σε μια τέτοια ασυμμετρία – όχι η Μόσχα, ούτε η Δαμασκός, ούτε η Τεχεράνη.

Έτσι έχουν τα πράγματα. Όμως ο καπιταλισμός, είτε στα «καλά» του είτε, ακόμα περισσότερο, στα «ζόρια» του, δεν συνεπάγεται ορθολογικές αποφάσεις. Γιατί δεν αποφασίζει το απρόσωπο κεφάλαιο. Αποφασίζουν άτομα του είδους μας, του ανθρώπινου (αν και εχθροί του…)

Τα λέγαμε κι χτες…

Τρίτη 10 Απρίλη. Αξίζει, άραγε, να πάρει κανείς τέτοιες φιλοπόλεμες μανούβρες στα σοβαρά; Το αποτέλεσμά (τους) υποδεικνύει πως “ίσως όχι”: η προβοκάτσια με τα “χημικά” στη Douma τσάκισε στην αρχική της φάση, σε χρόνο dt, αν και όχι οριστικά – περισσότερα στη συνέχεια.

Όμως τέτοιου είδους καθεστωτικά «στραβοπατήματα», που οι ιστορικοί του μέλλοντος δεν θα καταδεχτούν καν να μνημονεύσουν με περισσότερες από δέκα λέξεις, μπορεί να είναι ισχυρά ενδεικτικά. Αφενός μεθοδολογιών διαχείρισης του (πρωτοκοσμικού) πλήθους… Αφετέρου της ποιότητας των πολιτικών βιτρινών αλλά και των μηχανισμών σε καπιταλιστικά κράτη πρώτης γραμμής – που παρακμάζουν. Σε τελευταία ανάλυση: η όξυνση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού δεν είναι καθόλου υποχρεωτικό να γίνεται μέσα από «έξυπνες» κινήσεις. Η βλακεία ή/και η εξαπάτηση μια χαρά κάνουν την δουλειά, αρκεί οι υπήκοοι – μάζα να είναι αποβλακωμένοι και πειθαρχημένοι.

Πριν κάτι παραπάνω από μήνα (στις 4 του περασμένου Μάρτη) ένα «μυστηριώδες γεγονός» (για εμάς…), η «χημική δηλητηρίαση» του πρώην (πολύ πρώην…) ρώσου διπλού πράκτορα Sergei Skripal και της κόρης του Yulia ξεδίπλωσε μια χωρίς προηγούμενο τα τελευταία 30 χρόνια «διπλωματική» (και ιδεολογική) επίθεση του Λονδίνου πρώτα, της Ουάσιγκτον στη συνέχεια, και εν τέλει «με το ζόρι» στον έναν ή στον άλλο βαθμό μερικών ακόμα ευρωπαϊκών πρωτευουσών, κατά της Μόσχας. Χωρίς αποδείξεις… Γράψαμε γι’ αυτό το “άλμα δημαγωγίας” στις 28 Μάρτη (πως να δηλητηριάσεις κάποιον ανύπαρκτο, προπαγάνδα, ποιος ωφελείται;)

Η πρωθ. May το πήγε όσο πιο μακρυά γινόταν: η επίθεση στους Skripal έγινε με διαταγή του Πούτιν δήλωσε. Χωρίς αποδείξεις… Θεωρητικά είχε τον χρόνο να τις εμφανίσει εκ των υστέρων.

Αλλά «δεν». Κι όχι μόνο «δεν». Άρχισαν να ξεφυτρώνουν μερικές «αναποδιές». Στην αρχήν ήταν μια συνέντευξη στο sky news του Gary Aitkenhead, διευθυντή του αγγλικού «εργαστηρίου άμυνας και τεχνολογίας» που ανέλυσε το χημικό που ανιχνεύτηκε στους δύο Skripal. Το μόνο για το οποίο μπορούσε να διαβεβαιώσει ήταν πως επρόκειτο για «στρατιωτικά αναβαθμισμένη» παραλλαγή ενός νευροπαραλυτικού· όχι, όμως, και το ποιος το έφτιαξε. Συμπλήρωσε, μάλιστα, ότι δεν είναι δουλειά του εργαστηρίου να εντοπίζει τους «κατασκευαστές» τέτοιου είδους ουσιών. Το μόνο που μπορούσε να εκτιμήσει ήταν ότι αυτή η «στρατιωτική αναβάθμιση» μόνο δουλειά κάποιου κράτους θα μπορούσε να είναι. Όχι, όμως, τίνος…

Ύστερα ήρθε το αγγλικό υπ.εξ., το οποίο «ανέβασε» ένα τιτίβισμα υποστηρίζοντας ότι το συγκεκριμένο εργαστήριο είναι πιστοποιήσει τον κατασκευαστή (λέγοντας ψέμματα…) για να το διαγράψει πανικόβλητο στη συνέχεια… Η διαγραφή ψηφιακών ιχνών από καθεστωτικούς οργανισμούς θεωρείται παραδοχή ενοχής – κι όχι άδικα…

Και, φυσικά, ο μεγάλος βιρτουόζος ήταν ο ίδιος ο άγγλος υπ.εξ., ο πολύς Boris Johnson. Που πρόλαβε (πριν την συνέντευξη του Aitkenhead…) να δηλώσει πάμπολλες φορές ότι το «εργαστήριο άμυνας και τεχνολογίας» είχε εντοπίσει το κράτος / κατασκευαστή / δολοφόνο, την ρωσία δηλαδή· και ότι ο Πούτιν προσωπικά είχε διατάξει την επίθεση…

Μετά από 5 βδομάδες ποιο είναι το αποτέλεσμα; Η αγγλική κυβέρνηση έχει γίνει ρόμπα διεθνώς! Όχι μόνο δεν έχει αποδείξεις για τους ισχυρισμούς της, αλλά έχει πιαστεί στα πράσα να λέει ψέματα – σίγουρα σε ότι αφορά την τεχνοκρατική διάγνωση του «εργαστηρίου…». Δεν είναι αθώα ψέμματα. Είναι ο βασικός πυρήνας των ενεργειών της κατά της Μόσχας.Ένας γερμανός σοσιαλδημοκράτης βουλευτής, ο Axel Schafer, το έθεσε με ωμό τρόπο: Οι δηλώσεις βρετανών αξιωματούχων που ψευδολόγησαν εκτεταμένα υποστηρίζοντας το brexit θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με προσοχή.

Να πετάγονται στα μη ανακυκλώσιμα σκουπίδα – θα μπορούσε να προσθέσει…