Tag: αριστέρα

Ο πνιγμένος απ’ τα μαλλιά του πιάνεται;

Δευτέρα 15 Ιούλη>> Για λόγους που αφορούν την ψυχολογία και όχι την πολιτική ως τεχνική της εξουσίας, διάφοροι της αριστεράς του κράτους και του κεφάλαιου (και στα μέρη μας…) πανηγύρισαν για τα τελικά αποτελέσματα των γαλλικών βουλευτικών εκλογών. Κατά την γνώμη τους «αντιμετωπίστηκε με επιτυχία ο φασισμός» (άλλη μια φορά).

Πριν δούμε τι είναι αυτό που τελικά αντιμετωπίστηκε, μια αναγκαία διευκρίνιση για το γαλλικό εκλογικό σύστημα. Αυτό που στο ελλαδιστάν εφαρμόζεται στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, στη χώρα-της-δημοκρατίας εφαρμόζεται για τις βουλευτικές! Αν γινόταν και στα μέρη μας το ίδιο οι πάντες θα μιλούσαν για καλπονοθευτικό σύστημα! Δεν θα είχαν άδικο.

Γιατί; Προσέξτε. Με το σαφώς αναλογικότερο (σε σχέση με το γαλλικό) εκλογικό σύστημα στα μέρη μας, στις εκλογές του 2023 το κκε (είναι ένα καλό παράδειγμα) με ποσοστό 7,69% εξέλεξε 21 βουλευτές. 21 στους 300, πήρε δηλαδή το 7% των εδρών…. Με το «γαλλικό» σύστημα στις ελληνικές δημοτικές εκλογές που ακολούθησαν (πλειοψηφικό, αν χρειαστεί δύο γύροι, σε μονοεδρικές κάλπες) το κκε εξέλεξε μόλις 6 δημάρχους (σε 332 δήμους συνολικά) και κανέναν περιφερειάρχη (στις 13 συνολικά περιφέρειες). Αν αυτό το σύστημα εφαρμοζόταν και για την βουλή, με 300 μονοεδρικές περιφέρειες, τότε το κκε με ποσοστό 7,7% πιθανότατα θα εξέλεγε το μάξιμουμ 6 βουλευτές (όσους και δημάρχους) αντί για 21…  Έξι στους 300 ή μόλις το 2% των εδρών…

Τέτοιο είναι το γαλλικό εκλογικό σύστημα: δεν υπάρχει καμία αναλογία ψήφων και εκλεγόμενων βουλευτών!… Το έφτιαξε ο Ντε Γκωλ για να εμποδίσει την ισχυρή κοινοβουλευτική παρουσία (ακόμα και πλειοψηφία) του άλλοτε μαζικού κομμουνιστικού κόμματος: αφού οι ψήφοι στο «επικίνδυνο» κκ δεν έβγαζαν τους αντίστοιχους βουλευτές (και, εννοείται, ούτε κατά διάνοια κυβέρνηση), η υπερψήφισή τους καταντούσε συν τω χρόνω άχρηστη και περιττή…

Μια ακόμα διαφορά του γαλλικού κυβερνητικού συστήματος (με το ελληνικό και άλλα) είναι αυτή: μια κυβέρνηση που σχηματίζεται μετά τις εκλογές ΔΕΝ ζητάει ούτε λαμβάνει «ψήφο εμπιστοσύνης» απ’ την βουλή. Με δυο λόγια ΔΕΝ χρειάζεται να έχει την πλειοψηφία. Μπορεί (ακόμα και μειοψηφική) να νομοθετήσει με διατάγματα (ως έναν αριθμό) παρακάμπτωντας τη βουλή – ο Μικρός Πρίγκηπας του Λίγηρα (η κυβέρνησή του δηλαδή) το έκανε κατά κόρο στην προηγούμενη περίοδο. Μόνο αν φέρει στη βουλή νόμο για κανονική έγκριση μπορεί να βρεθεί μπροστά σε «πρόταση μομφής», που απαιτεί οπωσδήποτε μια πλειοψηφία που καταγγέλει. Όμως ακόμα κι αν «πέσει», δεν είναι υποχρεωτικές νέες εκλογές! Ο πρόεδρος έχει την δυνατότητα να «αναζητήσει» την δημιουργία άλλης κυβέρνησης, απ’ την ίδια βουλή και κοινοβουλευτική σύνθεση, με διαφορετικές συμμαχίες∙ πλειοψηφική ή ξανά μειοψηφική…

Με αυτά τα δεδομένα κατά νου παραθέτουμε τα αποτελέσματα των γαλλικών βουλευτικών εκλογών (αριθμός εδρών / αριθμός ψήφων) από το 1986 μέχρι φέτος. Το 1986 ήταν η χρονιά που το πατενταρισμένο φασιστόμουτρο Λεπέν (πατέρας) πέτυχε για πρώτη φορά την εκλογή 35 βουλευτών – και άρχισε ο … κρατικός «αντιφασισμός»!! Τα στοιχεία και οι χαρακτηρισμοί είναι απ’ την Wikipedia (το νεοφιλ «κέντρο» από το 2017 και μετά είναι οι υποστηρικτές του Μικρού Πρίγκηπα…):

1986:

Σιράκ (δεξιά, 277 έδρες / 11.492.450),

Φαμπιούς (σοσιαλ, 207 / 8.705.163),

Μαρσαί (κομμουνιστικό κόμμα 35 / 2.740.972)

Λεπέν (πατέρας 35 / 2.705.336)

1988:

Rocard (σοσιαλ 262 / 9.198.778)

Lecanuet (κεντροδεξιά 130 / 4.299.370),

Σιράκ (128 / 4.6888.493)

Λεπέν (πατέρας 1 / 2.359.528)

1993:

Σιράκ (247 / 5.832.987)

Ντ’ Εσταίν (κεντροδεξιά 213 / 5.331.935)

Beregovoy (σοσιαλ 53 / 5.829.493)

Μαρσαί (κομμουνιστικό κόμμα 24 / 2.336.254)

Λεπέν (πατέρας 0 / 3.159.477)

1997:

Jospin (σοσιαλ 255 / 9.751.423),

Juppe (δεξιά 139 / 5.846.717)

Leotard (κεντροδεξιά 112 / 5.323.177)

Hue (κομμουνιστικό κόμμα 35 / 2.519.281)

Λεπέν (πατέρας 1 / 3.785.383)

2002:

Raffarin (δεξιά 357 / 10.026.669)

Hollande (σοσιαλ 140 / 7.482.169)

Λεπέν (πατέρας 0 / 2.862.960)

2007:

Fillon (δεξιά 313 / 10.289.737),

Hollande (σοσιαλ 186 / 8.624.861),

Bayrou (κεντροδεξιά 3 / 1.981.107)

2012:

Ayrault (σοσιαλ 280 / 9.420.889),

Cope (δεξιά 194 / 8.740.628),

Duflot (οικολόγοι 17 / 1.418.264)

Melenchon (αριστερό μέτωπο 10 / 1.793.192),

Λεπέν (κόρη 2 / 3.528.663)

2017:

Philippe (νεοφιλ κέντρο 350 / 8.926.901),

Baroin (δεξιά 136 / 4.898.061),

Cazeneuve (σοσιαλ 45 / 2.154.269)

Melenchon (17 / 2.497.622),

Λεπέν (κόρη 8 / 2.990.454)

2022:

Ferrand (νεοφιλ «κέντρο» 245 / 8.002.419),

Melenchon (131 / 6.556.198)

Λεπέν (κόρη 89 / 4.248.537),

Jacob (δεξιά 64 / 2.568.502)

2024:

Λαϊκό Μέτωπο (182 / 9.042.485),

Sejourne (νεοφιλ «κέντρο» 168 / 6.820.446)

Λεπέν (κόρη 142 / 10.647.914)

Δεξιοί (56 / 2.106.166)

Είναι εξώφθαλμη η διαρκής αναντιστοιχία ανάμεσα σε ψήφους και καρέκλες! Για παράδειγμα με σχεδόν 9 μύρια κουκιά το κόμμα του Μικρού Πρίγκηπα έβγαλε το 2017 350 έδρες ενώ τα 9,5 εκατομμύρια έδωσαν στους σοσιαλδημοκράτες το 2012 μόνο 280.

Έτσι η όχι και τόσο κρυφή καρδιά του γαλλικού εκλογικού συστήματος είναι η πολιτική πρόσοδος! Το είδος, δηλαδή, των «συνεννοήσεων» (μπορείτε να πείτε και συναλλαγών) μεταξύ υποψηφίων περιφέρεια – περιφέρεια, είτε πάνω είτε κάτω απ’ το τραπέζι, για το πως θα κατευθύνουν (αν μπορούν…) τους ψηφοφόρους τους. Είναι δύσκολο άραγε, υπ’ αυτές τις συνθήκες, να εξηγηθεί το περίεργο (;) φαινόμενο του ότι απ’ το 2012 και μετά το γαλλικό «όλοι μαζί να εξουδετερώσουμε τον φασισμό» καταλήγει απ’ την μια μεριά στην αύξηση των ψήφων της φασιστοΛεπέν και απ’ την άλλη στη συντήρηση της δυνατότητας των νεοφιλελεύθερων (του «κέντρου») και των δεξιών να κυβερνούν (κάνοντας συχνά εκείνα που θα έκανε η φασιστοΛεπέν); Όχι, δεν είναι.

Προς τι λοιπόν τα πανηγύρια; Αν τα στελέχη της «ανυπότακτης γαλλίας» δεν πάσχουν από αδιόρθωτο οππορτουνισμό (κάτι για το οποίο δεν είμαστε σίγουροι…) θα πρέπει να παραδεχτούν ότι υπό το «νέο λαϊκό μέτωπο» οι (κυβερνο)σοσιαλδημοκράτες κατάφεραν να βγάλουν 59 βουλευτές (περισσότερους απ’ το 2017 και μετά, ένα είδος “μικρής ανάστασης”!) οι οποίοι, αν αποσκιρτήσουν απ’ τον συνασπισμό και συνεργαστούν με τους δήθεν «κεντρώους» του Μικρού Πρίγκηπα θα του εξασφαλίσουν μια μειοψηφία μεν λειτουργικότατη δε 227 εδρών που θα μπορεί να «κάνει παιχνίδι» κατά βούληση με τους 56 δεξιούς πλησιάζοντας στο όριο της πλειοψηφίας∙ συνεχίζοντας να υποκαθιστούν εδώ κι εκεί την φασιστοΛεπέν.

Σε άλλα γεωγραφικά πλάτη και μήκη (ή σε άλλες εποχές) αυτό λεγόταν βάζω τα χεράκια μου και βγάζω τα ματάκια μου…

Εκείνη η θεμελιώδης εγκατάλειψη 2…

Τετάρτη 3 Ιούλη>>

Η «πολιτικοποίηση» του θυμικού είναι 99 φορές στις 100 αντιδραστική…

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Εξωτερική πολιτική

Δευτέρα 2 Οκτώβρη>> Το νο 1 εθνικό κεφάλαιο ψηφίζει λοιπόν «πόλεμο με τη ρωσία» επειδή έτσι αυξάνει εντυπωσιακά τα κέρδη του. Και δεν εκτίθεται σα στόχος εκείνου τον οποίο (υποτίθεται) πολεμάει, εφόσον συνεργάζεται μαζί του.

Δεν ισχύει όμως το ίδιο για εκείνο που λέγεται ελληνικό κράτος! Το έδαφός του (πιο σωστά: οι ακτές του προς το Αιγαίο) είναι μέρος του πολέμου. Το ίδιο κι αυτό που λέγεται «οικονομία» του: τροφοδοτείται μεν με ρωσικό φυσικό αέριο, ωστόσο οι τιμές των ενεργειακών πρώτων υλών διαμορφώνονται πλέον με τους όρους του πολέμου. Το ίδιο μπορεί να συμβεί (ή συμβαίνει ήδη) και με άλλες πρώτες ύλες… Όσο για την υποτιθέμενη νο 1 χερσαία βιομηχανία του, τον τουρισμό; Δεν υπάρχει τίποτα πιο ευμετάβλητο σε καιρούς ταραγμένους απ’ τις γεωπροσόδους.

Δεν μπορούμε να προβλέψουμε με ακρίβεια τις μεσοπρόθεσμες συνέπειες (για το ελλαδιστάν) της αποτυχίας στο ουκρανικό πεδίο μάχης∙ θεωρούμε ωστόσο βέβαιο ότι θα υπάρξουν, και θα είναι σοβαρές. Είτε οι αρχιστράτηγοι στην Ουάσιγκτον, στο Βερολίνο και στη Βαρσοβία αναγνωρίσουν το εύρος αυτής της αποτυχίας και προσπαθήσουν να συμβιβαστούν, είτε επιχειρήσουν «κλιμάκωση σωτηρίας»…

Η λεγόμενη «εξωτερική πολιτική» της μορφής κράτος δεν είναι ποτέ διαχωρισμένη απ’ αυτό που κατ’ αντίστιξη θα λεγόταν «εσωτερική πολιτική». Εκτιμάμε κατά συνέπεια ότι η διαχείριση των όποιων συνεπειών, «οικονομικών» ή και στρατιωτικών (για 4ο παγκόσμιο πόλεμο πρόκειται!) θα απαιτήσει (όχι σε έναν αιώνα…) κάποιου είδους «εθνική ενότητα» – με την δέουσα αυστηρότητα και πειθαρχία.

Βλέπουμε φαντάσματα; Πώς είναι δυνατό να συνεργαστούν η don Rico & Co και η «νέα Κουμουνδούρου»; Χμμμ…

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Φωταδισμός εναντίον σκοταδισμού;

Τρίτη 9 Νοέμβρη>> Τον θρησκευτικό (και ειδικά τον χριστιανικό) σκοταδισμό είναι εύκολο και να τον εντοπίσει κάποιος και να τον καταγγείλει. Τα θρησκευτικά / χριστιανικά καταστήματα έχουν ιστορία σχεδόν 2.000 χρόνων, μια ιστορία αίματος (συνήθως των Άλλων) και μιζέριας (των πιστών). Τα δόγματα της «εξ αποκαλύψεως αλήθειας» και του «πίστευε και μη ερεύνα» δεν κατασκευάστηκαν τυχαία. Η αποκλειστικότητα της (όποιας) γνώσης απ’ την μεριά της (όποιας) εξουσίας ήταν ίσως ο καθοριστικότερος όρος επιβολής της δεύτερης. Κι όταν η αστική τάξη αποφάσισε ότι οι πληβείοι πρέπει να εκπαιδεύονται, το έκανε τόσο όσο την συνέφερε σε σχέση με την κρατική γραφειοκρατία, αλλά και επειδή η εργατική τάξη είχε ήδη αρχίσει να (αυτο)μορφώνεται στα ριζοσπαστικά συνδικάτα και κόμματά της… Οι σοσιαλιστές και οι αναρχικοί του 19ου αιώνα ήταν εκείνοι που προσπάθησαν και κατάφεραν να σπάσουν τις αλυσίδες της άγνοιας και της διανοητικής καθήλωσης των πληβείων τότε.

Όμως τα βασικά χριστιανικά δόγματα προς μαζική χρήση, ακριβώς επειδή υπήρξαν απ’ την αρχή συναρτημένα με την άσκηση εξουσίας, δεν έμειναν θρησκευτικά μυστικά, πατέντες αποκλειστικά των επισκόπων και των μοναστηριών. Οι βασιλιάδες στην ευρώπη ήταν «ελέω θεού», νομιμοποιούσαν δηλαδή την θέση και την εξουσία τους (πέρα απ’ την κληρονομικότητα) στην πρόνοια-του-μεγάλου-αφεντικού. Και η έννοια της πίστης απλώθηκε και αξιοποιήθηκε πολύ μακρύτερα απ’ τους ναούς, από εντελώς κοσμικούς μηχανισμούς.

Όλα αυτά είναι γνωστά έως τετριμμένα. Αυτό που μας αφορά εδώ είναι: υπάρχει σκοταδισμός που να μην είναι χριστιανικός; Ενδιαφέρον ερώτημα σε μια ιστορική στιγμή που κόμματα εξουσίας, τα οποία όχι μόνο δεν έκαναν κάτι τις καν και καν για τον θρυλικό «διαχωρισμό κράτους και εκκλησίας» αλλά φίλησαν πολλές φορές «άγιο» χεράκι, όπως για παράδειγμα το κόμμα της Κουμουνδούρου, εμφανίζονται να ανεμίζουν, σχεδόν, τις σημαίες του Διαφωτισμού – ενάντια στους ποιμένες που συμβουλεύουν το ποίμνιό τους να μην πλατφορμιαστεί… Είναι, λοιπόν, ο συ.ριζ.α. το «κόμμα του ορθολογισμού» οπότε δικαιούται να αγανακτεί με την θρησκευτική / χριστιανική μεταφυσική που βάζει-σε-κίνδυνο-την-δημόσια-υγεία;

Ο ορθολογισμός και κάποιες mainstream επιστήμες του σαν την κοινωνιολογία ή/και την ανθρωπολογία, δείχνουν πως η σχέση ανάμεσα σε ιδεολογία και κοινωνικές σχέσεις είναι πολύ «σφικτή». Αυτό δεν ισχύει μόνο για τους κλασσικούς θρησκευάμενους. Ισχύει και για τους «συριζαίους»… Μια τέτοια σχέση δεν διαλύεται με διαταγές! Μπορεί μόνο να στριμωχτεί μ’ έναν συνδυασμό απειλών, τιμωριών και φόβων. Αυτός (ο συνδυασμός) μπορεί πράγματι να επιβληθεί μέσω διαταγών. Όμως ούτε οι απειλές, ούτε οι τιμωρίες, ούτε η τρομοκρατία περιλαμβάνονται στο ρεπερτόριο του ορθού λόγου. Όσο κι αν αρέσουν και οι απειλές, και οι τιμωρίες και η τρομοκρατία στα αριστερά εξαπτέρυγα…

Τι ακριβώς έχει να επιδείξει η αριστερά του κράτους και του κεφάλαιου σ’ όλο τον δυτικό κόσμο, άρα και το κόμμα της Κουμουνδούρου, ενάντια στο πίστευε και μη ερεύνα της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας; Ποιο εμπόδιο, πιο ανάχωμα δημιούργησε και υπερασπίστηκε ενάντια στην μεταφυσική του «τρόμου και της τιμωρίας» απ’ την στιγμή μηδέν, απ’ την εκκίνηση της τρομοεκστρατείας πριν 22, 23 μήνες; Πότε και ποιοι απ’ αυτές τις κρατικές, καθεστωτικές κομματικές φράξιες έβαλαν κάτω από αυστηρό λογικό έλεγχο την μεταφυσική της «σωτηρίας» απ’ τις πλατφόρμες γενετικής μηχανικής, των οποίων τα χαρακτηριστικά και τις «πολλαπλές χρήσεις» εξακολουθούν να αγνοούν απόλυτα; Πότε και ποιοι απ’ την δυτική καθεστωτική αριστερά (άρα και το κόμμα της Κουμουνδούρου) ανέδειξαν το ποιόν και το παρελθόν των φαρμακομαφιών; Πότε και ποιοι ερεύνησαν ψυχρά την εξαφάνιση / απαγόρευση των φαρμακευτικών μεθόδων υπέρ όσων πράγματι αρρωσταίνουν απ’ τον sars-cov-2∙ πότε και ποιοι ερεύνησαν αντικειμενικά και χωρίς προκαταλήψεις αν τέτοιες ιαματικές μέθοδοι υπάρχουν και εφαρμόζονται αποτελεσματικά και ακίνδυνα αλλού στον πλανήτη;

Τι ακριβώς έκανε το κόμμα της Κουμουνδούρου εδώ και 22 μήνες για την σφαιρικότερη εκπαίδευση των υπηκόων μέσα από την παρουσίαση διαφορετικών ή και αντίθετων απόψεων ειδικών για το θέμα; Απόλυτα τίποτα… Τι έκανε ο συ.ριζ.α ή τα στελέχη του με την διακήρυξη του Great Barrington την οποία κατέθεσαν στις 4 Οκτώβρη του 2000 ενώπιον της ιατρικής όλου του κόσμου έντιμοι αριστεροί ειδικοί και την οποία έχουν υπογράψει ως τώρα 860.000 γιατροί και σχετικοί με την φροντίδα υγείας απ’ όλο τον πλανήτη; Απόλυτα τίποτα… Τι έκανε με την διακήρυξη της Ρώμης, την οποία υπέγραψαν στις 27 Σεπτέμβρη του 2021 μέσα σε λίγες ώρες 5.500 χιλιάδες γιατροί, με την οποία «θυμίζουν» κάτι «παλιό» αλλά πάντα σημαντικό, ότι οποιοσδήποτε θεραπευόμενος είναι υποκείμενο της θεραπείας και όχι αντικείμενο μιας επικερδούς βιομηχανίας ψεμάτων, απειλών, τρομοκρατίας και θανάτου που παριστάνει τον γιατρό; Απόλυτα τίποτα… Τι έκανε ο συ.ριζ.α με το μπόι της αξιωματικής αντιπολίτευσης για το γεγονός ότι οι παρενέργειες των πλατφορμιασμών ΔΕΝ καταγράφονται στο ελλαδιστάν, κρύβονται δηλαδή και μάλιστα συστηματικά, και για το γεγονός ότι οι «κίτρινες κάρτες» έχουν γίνει κωλόχαρτο; Απόλυτα τίποτα… Το ξέπλυμα των φαρμακομαφιών είναι σπονδή στην επιστήμη; Είναι όλα αυτά παρότρυνση στο μην πιστεύετε – ερευνήστε;

Κι όμως. Η «αριστερά της προόδου» (του κράτους και του κεφάλαιου) έκανε πολλά, πάρα πολλά αυτούς τους 22 μήνες! Πρώτα και κύρια αγκάλιασε το κυρίαρχο δόγμα, το πίστεψε, το διέδωσε, φρόντισε να επιβληθεί σαν «αλήθεια». Ύστερα φρόντισε να καταστραφεί, να υποτιμηθεί, να ελεεινολογηθεί κάθε αμφισβήτηση αυτού του δόγματος, ειδικά όταν προερχόταν από κοσμικούς γνώστες του θέματος που δεν έχουν καμμία σχέση με θεούς, δαίμονες και τερατολογίες. Έκρυψε την αλήθεια για το τι είδους και πόσο εγκληματίες είναι οι «σωτήρες», απ’ τις φαρμακομαφίες μέχρι τους εξαγορασμένους λακέδες τους. Έκρυψε το ότι η γενετική μηχανική δεν είναι «εμβόλιο» και ότι οι φονικές παρενέργειές της δεν είναι τυχαίες. Με δυο λόγια: έκανε κάθε τι που μπορούσε για να στηρίξει και να ενισχύσει την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία και την εγκληματική μεταφυσική της.

Είναι ευνόητο: όσα ΔΕΝ έκανε η καθεστωτική αριστερά μαζί με όσα έκανε είχαν ένα και μόνο αποτέλεσμα: την ενίσχυση της γενικής συσκότισης. Το ότι μέσα σ’ αυτό το τρομοκρατικό σκοτάδι κινούνται, όπως το ψάρι στο νερό, οι βετεράνοι του θρησκευτικού σκοταδισμού, του ανορθολογισμού, της αντικατάστασης της νεώτερης τρομοκρατίας απ’ την παλιότερη (και πιο «έγκυρη»), ε αυτό δεν θέλει ιδιαίτερη φιλοσοφία για να το καταλάβει κάποιος!!! Όμως ποτέ και πουθενά ο ανορθολογισμός, η μεταφυσική, η πίστη δεν αντιμετωπίστηκαν με έναν άλλο ανορθολογισμό (της μαζικής προπαγάνδας και των psyops…), μια άλλη μεταφυσική (της βιομηχανίας της υγείας), μια άλλη πίστη. Πουθενά τα τερατώδη ψέματα των «ειδικών» Α τύπου δεν αντιμετωπίστηκαν με τα τερατώδη ψέματα των «ειδικών» Β τύπου∙ εάν, φυσικά, μιλάμε για ζωές και όχι για αναμέτρηση τυράννων…

(φωτογραφία: Αυτός στη μέση πρέπει νάναι ο “εξαποδώ”. Ανάλογα με την πίστη του καθενός μπορεί να είναι ο εωσφόρος, ο κορωνοϊός, ή ότι άλλο…)

Blow up 4

Δευτέρα 27 Σεπτέμβρη>> Αντίθετα, εκείνο που πλασσάρεται σαν «αριστερά» (με την ευρεία έννοια) προσπαθεί να μείνει as usual. Από την άγνοια για την γενετική μηχανική ένα μεγάλο μέρος της, και οπωσδήποτε του στελεχικού δυναμικού της, έχει περάσει στην απώθηση. «Δεν είναι τα εμβόλια το θέμα…» λένε, σε διάφορες παραλλαγές. Μερικοί πονηροί το προχωρούν περισσότερο: «Με τα εμβόλια ασχολούνται οι φασίστες…»

Πότε ακούστηκε για πρώτη φορά και επαναλήφθηκε έκτοτε άπειρες φορές ότι «τα εμβόλια θα μας σώσουν»; Την περασμένη άνοιξη, του 2020, ενόσω βρισκόταν σε εξέλιξη το πρώτο βήμα τρομοκρατίας και διάλυσης των συνταγμάτων. Την ίδια ακριβώς εποχή άρχισε η προπαγάνδα του «μετά τα πράγματα θα είναι διαφορετικά, η ζωή θα είναι αλλιώς» με την μορφή σοφού αξιώματος. Χωρίς να εξηγείται το γιατί η αντιμετώπιση ενός ιού θα «αλλάξει τα πάντα» – λες και ήταν η πρώτη ίωση στην ιστορία του ανθρώπινου είδους…

Δεν θα χρειαζόταν ιδιαίτερη έρευνα για να διαπιστώσει κάθε ενδιαφερόμενος ότι η «κήρυξη κατάστασης έκτακτης ανάγκης για λόγους υγείας» δεν ήταν η πρώτη αλλά η τρίτη στον 21ο αιώνα («γρίπη των πτηνών» και «γρίπη των χοίρων» είχαν προηγηθεί), ήταν όμως πράγματι η πρώτη τόσο καλά και βίαια οργανωμένη. Δεν θα χρειαζόταν επίσης μεγάλη σοφία για να καταλάβει κάθε ενδιαφερόμενος ότι «κήρυξη κατάστασης έκτακτης ανάγκης» σημαίνει μεταφορά του κέντρου των αποφάσεων (ή της αιτιολόγησής τους) σε συγκεκριμένους κάθε φορά μηχανισμούς «ειδικών», που «ξέρουν». Ποιοι ήταν αυτοί οι μηχανισμοί στη συγκεκριμένη περίπτωση; Όχι εκείνοι που φαίνονταν (οι αγορασμένοι απ’ τις big pharma «ειδικοί» για παράδειγμα…) αλλά εκείνοι που όριζαν το timing και την «ποιότητα» της «κυρίως επίθεσης στον αόρατο εχθρό». Οι φαρμακομαφίες. Ο εκπρόσωπος του αμερικάνικου βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος κυρ Βασίλης (ο Άρχοντας Θυρών και Παραθύρων, aka Bill Gates) έλαμψε στο προσκήνιο για μερικούς μήνες – ίσα για να θυμίζει ότι το επίδικο της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας μόνο σχέση με την υγεία δεν είχε. Οι ίδιες οι εταιρείες και τα logo τους άρχισαν να γίνονται διάσημα ήδη απ’ τις αρχές του καλοκαιριού του 2020 – γιατί άραγε;

Χωρίς «τον άσσο στο μανίκι» (δηλαδή τις εφαρμογές των genetics) όλα τα υπόλοιπα θα ήταν απλά αδιέξοδα: οι μαζικές κατ’ οίκον φυλακίσεις, το κουρέλιασμα των συνταγμάτων και των θεσμίσεων υπέρ των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, το δημαγωγικό carpet bombing, η δημιουργική λογιστική θανάτου, οι «κοινές δεξαμενές»… Κάθε ένα απ’ αυτά είχε ειδικό περιεχόμενο, την ιδιαίτερη στόχευσή του, αυτό είναι βέβαιο. Αλλά ο άξονας περιστροφής και η «πηγή» νοηματοδότησης κάθε «μέτρου για την δημόσια υγεία» ήταν διακριτά: όλα επρόκειτο να ξεπεραστούν με τη «λύση του δράματος», απ’ τον «από μηχανής θεό»: την γενετική μηχανική. Σαν κομμάτια ενός παζλ αποκάλυπταν την «εικόνα» μόνο όταν τοποθετούνταν στο σωστό πλαίσιο.

Δείτε, για παράδειγμα, το ζήτημα του ψηφιακού, υγιεινιστικού (ή και συμπεριφορικού) φακελώματος. Ή δείτε την σύνδεση εργασίας και πλατφορμιασμών (που, πάντως, δεν είναι ακόμα γενικευμένη ούτε καν στην ευρώπη). Δε νοείται φακέλωμα – για – το φακέλωμα, ούτε εργασιακή πειθαρχία – για – την – εργασιακή πειθαρχία. Και τα δύο βρίσκονται σε εξέλιξη εδώ και μερικά χρόνια. Όμως με τρόπο τυχαίο, σποραδικό, μέσα από πρωτοβουλίες αφεντικών (κυρίως στις ηπα), και με «εργαλείο» τα wareables, σαν φορητές μηχανές διαρκούς καταγραφής της «κατάστασης της υγείας» καθενός που φοράει ένα από δαύτα.

Μπορεί να υποθέσει ο καθένας ότι τέτοιου είδους αλγοριθμικές αυτό-φυλακίσεις είχαν (και έχουν) προοπτική… Όμως η προοπτική με βάση τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς, η προοπτική δηλαδή με βάση την ατομική επιλογή, είναι αργή. Πολύ αργή. Ακόμα κι έτσι, μέσω των wareables και των data υγείας, το τέλος της διαδρομής θα ήταν αυτό: η precision medicine. Όχι, όμως, και το τεχνικό της υπόστρωμα!!! Η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία και η «έξοδος / λύση» της γενετικής μηχανικής, όχι απλά επιτάχυνε άγρια και βίαια μια διαδικασία που είχε ήδη ξεκινήσει, αλλά της έδωσε και την υλική / τεχνολογική “υγιεινιστική” καρδιά της. Εν τέλει υπάρχει και ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός, η αναμέτρηση με την κίνα… Ποιος θα περιμένει την «ελεύθερη αγορά» να οργανώσει / στρατιωτικοποιήσει κατάλληλα το (δυτικό) κοινωνικό εργοστάσιο;

Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο το δυτικό βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα κατασκεύασε ένα σωματικό και εν-σωματώσιμο Θέαμα θανάτου που ξεκινούσε απ’ την μύτη και το στόμα και πήγαινε κατευθείαν στις εντατικές, χωρίς τίποτα ενδιάμεσο, χωρίς κανένα μέρος του σώματος και χωρίς κανένα μέσο που να επιτρέπει «άμυνα κατά του εχθρού»! Έπρεπε να σκηνοθετηθεί ένα θρίλερ μοιραίου (εκτός υπακοής και πειθαρχίας) μαζικού θανάτου, μόνο και μόνο για να δοξαστεί η «λύση»! Κι αυτή δεν θα μπορούσε να είναι μια – οποιαδήποτε – λύση! Απαγορεύτηκαν τα πάντα, συκοφαντήθηκαν οι πάντες που τόλμησαν να κινούνται «εκτός γραμμής»! Εξ αρχής η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία δούλευε για ένα και μόνο ένα αφεντικό: το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα. Για μία και μόνο μία «υπεύθυνη κοινωνικά στάση»: σήκωσε το μανίκι σου, έχω τον άσσο στη σύριγγα για σένα… There is no alternative – για όσους θυμούνται τι σημαίνει αυτό…

Η «αριστερή» (με την ευρεία έννοια) απώθηση είναι σαφέστατα ηθελημένη. Μετά από 1,5 χρόνο δεν μπορεί κανείς να μιλάει για άγνοια. Είναι επιλογή. Είναι συνενοχή, και είναι οργανική. Μερικές φορές παίρνει κωμικοτραγικά χαρακτηριστικά. Όπως όταν, για παράδειγμα, ανασταίνεται ο Λένιν και οι εκστρατείες εμβολιασμών από τους μπολσεβίκους πριν έναν αιώνα, τότε που τα εμβόλια ήταν όντως εμβόλια κι όχι GMO! Μπορεί κάποιος να εξηγήσει με τον «κύκλο του Carnot» (1824…) την λειτουργία του διαδικτύου; Ε, άλλο τόσο είναι δυνατό να εξηγήσει τις γενετικές επεμβάσεις μέσω της βιογραφίας του Pasteur! (Κι ο Λένιν δεν φταίει σε τίποτα!)

Μπορεί όμως να θάψει βαθιά τα τελευταία υπόλοιπα ιστορικού διαλεκτικού υλισμού, όσα τέλος πάντων έχουν απομείνει στα μυαλά, εξαφανίζοντας όχι μόνο την εργατική κριτική αλλά και κάθε προϋπόθεσή της. Και μπορεί επίσης να γελοιοποιηθεί, αβαντάροντας σαν κομπάρσος τρίτης διαλογής τον πυρήνα του ως τώρα πιο βίαιου και φονικού μετασχηματισμού των κοινωνικών σχέσεων μέσα σε ελάχιστο χρόνο, για λογαριασμό του κεφάλαιου και της μορφής – κράτος, στις ιστορικά πιο πρόσφατες και ολοκληρωτικές εκδοχές τους.

(Πόσο κυνικό είναι διάφοροι «φίλοι των εργατών» να σπάνε στα δύο τον εκβιασμό «αν δεν εμβολιαστείς θα μείνεις άνεργος» λέγοντας κρυόκωλα ότι το θέμα δεν είναι τα «εμβόλια»; Και πόσο συνένοχο στην καθεστωτική βία; Αν ο εκβιασμός ήταν «αν δεν ρουφιανέψεις θα μείνεις άνεργος» θα έλεγαν ότι το θέμα δεν είναι η ρουφιανιά;

Απ’ ότι φαίνεται ναι…)

Μαζικός…. αλλά με πειθώ

Δευτέρα 2 Αυγούστου>> Η αριστερά του κράτους και του κεφάλαιου (πόσοι χωράνε τελικά σε δαύτην;;!!!) φαίνεται πως βρήκε το συνδικαλιστικού τύπου «ξεκάρφωμά» της. Λέει ναι στον μαζικό πλατφορμιασμό – όχι στην υποχρεωτικότητα.

Μπορεί να υπάρχει ένας κόκος εντιμότητας σ’ αυτήν την «θέση»; Δύσκολο – στα όρια του αδύνατου. Ο καταναγκαστικός πλατφορμιασμός είναι ο πιο πρόσφατος κρίκος σε μια αλυσίδα καταναγκασμών, τους οποίους ευλόγησε (ΟΛΟΥΣ!) αυτή η αριστερά, μ’ όλες τις ετερόκλητες συνιστώσες της:

– μαζικές (και καταναγκαστικές) κατ’ οίκον φυλακίσεις·

– μαζικές (και καταναγκαστικές) απαγορεύσεις κυκλοφορίας·

– μαζικά (και καταναγκαστικά) πρόστιμα μισό μισθός·

– μαζικές (και καταναγκαστικές) απαγορεύσεις απλών κοινωνικών συναντήσεων σε δημόσιους χώρους (π.χ. πλατείες)·

– μαζικά (και καταναγκαστικές) ιατρικές εξετάσεις (διαφόρων ειδών τεστ)·

– μαζική (και καταναγκαστική) μασκοφορία·

– μαζικές (και καταναγκαστικές) αλλαγές συμπεριφορών: μην ακουμπιέστε, μην φιλιέστε, μην μιλάτε (πετάτε σάλια…)

Ο κόκος εντιμότητας που είναι αντίθετος στους καταναγκαστικούς πλατφορμιασμούς είναι υποχρεωμένος (για λόγους εντιμότητας αλλά και ομαλής λειτουργίας της σκέψης του κατ’ αρχήν!!!) προχώρησαν οι καταναγκασμοί βήμα βήμα και κάτω από χειροκροτήματα; Όταν κάνει αυτήν την ερώτηση στον εαυτό του θα διαπιστώσει εύκολα και γρήγορα την αλυσίδα που έχει προηγηθεί.

Θα διαπιστώσει επίσης κι αυτό: η ψυχολογική βία, το δημαγωγικό carpet bombing, η αδιακρισία και η καταστροφή οποιασδήποτε έννοιας ιδιωτικότητας των δεδομένων υγείας, η συστηματική ψευδολογία, η λογοκρισία με όλες τις εκδοχές της, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ μορφές του «μη καταναγκασμού», της «ελεύθερης βούλησης», και τα λοιπά! Είναι ακριβώς το αντίθετο. Η απειλή της απόλυσης είναι μια σοβαρή απειλή. Το ίδιο σοβαρή όμως είναι η απειλή του αποκλεισμού, της εξορίας απ’ την κοινωνική ζωή. Το ίδιο σοβαρή είναι η οργανωμένη «κατακραυγή», το δηλητήριο της συκοφάντησης, της σπίλωσης, της αδιακρισίας. Το ίδιο σοβαρή είναι η πρόκληση απόγνωσης. Το ίδιο σοβαρός είναι ο εκβιασμός του να μην δηλώνονται τα κάθε είδους θύματα του πλατφορμιασμού.

Η αριστερά του κράτους και του κεφάλαιου θέλει να μας πείσει ότι θα «σώσει» την μισθωτή σκλαβιά μας, αν και εξακολουθεί φιλόδοξα να ενδιαφέρεται να «σώσει» όλη την ζωή μας, τις κοινωνικές μας ευθύνες, τη «νέα κανονικότητά» μας. Όπως, φυσικά, και η δεξιά του κράτους και του κεφάλαιου. Βρίσκεται στο ίδιο ακριβώς σημείο ανθρωποφάγας χυδαιότητας όσο ο όχι και τόσο μακρινός πρόγονός της: η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία πριν, στη διάρκεια και μετά το τέλος του Α παγκόσμιου.

Όπως εκείνη έτσι και η τωρινή κάνει ότι μπορεί υπέρ του πολέμου. Κι όπως εκείνη έτσι και η τωρινή είναι έτοιμη να πατήσει την σκανδάλη, όταν χρειαστεί, εναντίον των αμφισβητιών και των απείθαρχων.

Στα αντιsocial media κάνει πάντα σκοποβολή.

Φονική… αλλά με ευαισθησίες

Δευτέρα 2 Αυγούστου>> Όταν γινόταν η ανάρτηση των αναφορών της προηγούμενης Δευτέρας (οι αόρατοι 1, 2, 3 και 4), Κυριακή 25 Ιούλη, δεν είχαμε δώσει σημασία στο θέμα που τις επόμενες ημέρες θα προκαλούσε έναν αηδιαστικό σάλο: την βράβευση ή όχι του Ιάσονα Αποστολόπουλου.

Ο συγκεκριμένος άνθρωπος πολύ σωστά πράττει και πολύ σωστά μιλάει για τον εγκληματικό χαρακτήρα του ελληνικού κράτους (και όχι μόνον αυτού) κατά των μεταναστών προσφύγων. Όμως αυτή η κρατική αριστερά και ακροαριστερά που έσπευσε να «υπερασπιστεί» την βραβευσή του; Για ποιο πράγμα μιλάει;

Αυτή δεν ξέρει τίποτα εδώ και μήνες, εδώ και χρόνια! Δεν έχει ιδέα για το τι κάνει το υπουργείο δημόσιας τάξης και το λιμενικό του!!! Δεν έχει ιδέα για το τι γίνεται εδώ και πάνω από 1,5 χρόνο στα κάτεργα / στρατόπεδα συγκέντρωσης!!! Όχι, δεν ήξερε τίποτα μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα – ούτε τώρα ξέρει! Αυτή η αριστερά δεν έχει μέλη ούτε στη Χίο, ούτε στη Μυτιλήνη, ούτε στη Σάμο, ούτε πουθενά… Τα στελέχη της δεν διαβάζουν τα ρεπορτάζ διάφορων διεθνών καθεστωτικών μήντια… Ούτε οι ευρωβουλευτές της έχουν ακούσει τίποτα… Όχι. Η ευαίσθητη κρατική αριστερά και ακροαριστερά είναι αθώα – λόγω άγνοιας, κουφαμάρας και τυφλότητας.

Και να η απόδειξη της χυδαιότητάς της, «τώρα που έμαθε»: κάνει θέμα την μη βράβευση – όχι τον μακρόχρονο κανιβαλισμό! Κάνει θέμα το παράσημο – όχι τον ανθρώπινο πόνο και την απόγνωση του να σε πετάνε στη θάλασσα!! Προσωποποιεί το ζήτημα προβάλλοντας τον Αποστολόπουλο, αλλά δεν έχει ιδέα για το αστυνομικό κυνήγι σε βάρος συγκεκριμένων μκο που βρίσκεται σε εξέλιξη!!! Καμαρώνει με τις καταγγελίες της για την «μη βράβευση», αλλά δεν προβάλει ούτε ένα απ’ τα video απ’ αυτά που έχουν τραβήξει μετανάστες και πρόσφυγες! Παριστάνει την φιλάνθρωπη αλλά ούτε στιγμή δεν αμφισβητεί το δόγμα του «κακού Ερντογάν που σπρώχνει τους πρόσφυγες και τους μετανάστες στο ελλαδιστάν»!

Με απλά λόγια: κάνει την αγαπημένη της θεαματική αντι-πολίτευση για να κρύψει την πραγματική της συν-πολίτευση και συνενοχή…

Κι ύστερα αυτή η κρατική αριστερά και άκρα αριστερά θέλει να πείσει ότι η δεύτερη φωνή που κάνει στην κυβερνητική υγιεινιστική τρομοεκστρατεία είναι πιο γλυκιά, πιο human…

Ευχαριστώντας την μηχανοποίηση…

Δευτέρα 11 Γενάρη. Η «οικειοποίηση των μέσων παραγωγής» (της ζωής) απ’ την καπιταλιστική βιο-μηχανία και τις υπηρέτριες βιο-πληροφορικο-τεχνολογίες είναι φυσικό φαινόμενο, ή έχει ένα φυσικό ανάλογο (τους ιούς) που τη νομιμοποιεί – αυτό λέει η αριστερή αποκάλυψη της αλήθειας για τις πλατφόρμες γενετικής μηχανικής… Σαν δικαιολόγηση της προτροπής «όλοι στις πλατφόρμες!» Και που ακριβώς τελειώνει αυτή η «οικειοποίηση» άραγε;

Τα αριστερά δεκανίκια της γενετικής μηχανικής απογείωσης, έχοντας υπονομεύσει προ πολλού τον εργατικό ανταγωνισμό με τους συνδικαλιστικούς ελιγμούς τους, πάσχουν (δικαιολογημένα!) από οξεία μυωπία. Η τωρινή γενετική «οικειοποίηση των μέσων παραγωγής» δεν είναι κάτι μια κι έξω, κάτι με ημερομηνία λήξης, ούτε το τέλος της διαδρομής. Είναι η αρχή της. Κάπου στη μέση αυτή η διαδρομή γράφει ευγονική 2.0. Δεν το καταλαβαίνουν, δεν το υποψιάζονται – τι κρίμα! Αλλά έτσι έχουν τα πράγματα. Η «επιβίωση του ισχυρότερου» φυσικά επιχειρήματα επικαλέστηκε πριν ένα αιώνα· και δεν είχε ακόμα ιδέα για την «οικειοποίηση» των κυττάρων ως «μέσων παραγωγής μιας υγιούς ζωής». Την φανταζόταν όμως. Τώρα σχεδιάζεται σ’ έναν ευρύτερο καταμερισμό εργασίας…

Χάσκουν έτσι σαν γκρέμια αναπάντητα τα ερωτήματα που δεν θέλει να απαντήσει κανείς αριστερός ψάλτης:

– Γιατί οι δυτικές φαρμακο-μαφίες έπεσαν με τα μούτρα απ’ την στιγμή 0 στην προώθηση, σαν δήθεν «θεραπείας για την φονικότητα του covid», των πλατφορμών γενετικής μηχανικής (που τις προετοιμάζουν εδώ και χρόνια ως το σημείο να «μαρσάρουν» περιμένοντας τον πυροβολισμό της εκκίνησης της γενικής εφαρμογής τους…) και όχι στην κατασκευή κλασσικών εμβολίων (όπως η εξόχως καπιταλιστική κίνα), που είναι το ίδιο αποτελεσματικά;

– Γιατί όλοι αυτοί οι εντόπιοι αριστεροί ψάλτες υποστηρίζουν τον πλατφορμιασμό που ως σήμερα είναι εφαρμογή του δυτικού καπιταλισμού και όχι τον εμβολιασμό με τα κανονικά εμβόλια, π.χ. του rival Πεκίνου, όπως για παράδειγμα κάνει ο «αιώνιος εχθρός» (τουρκία); Είναι αυτή υγιειονομική απόφαση ή μήπως είναι πολιτική / γεωπολιτική επιλογή, εναρμονισμένη απόλυτα με τις «χαρούλες» του ρημαδογκουβέρνου με τον κάθε κύριο pfizer; Μήπως υιοθετούν σιωπηρά αλλά κατηγορηματικά τον ενδοκαπιταλιστικό τεχνολογικό ανταγωνισμό, ακόμα κι αν πρόκειται για την τόσο πολύτιμη «υγεία του λαού»; Μήπως παραδέχονται ότι έχουν ενσωματωθεί στα τάγματα των «πειθαρχημένων στρατιωτών στον πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού» – εξοπλισμένοι από συγκεκριμένες μεριές; Μετά το φιάσκο του «έξω απ’ την ε.ε. – ζήτω η δραχμή» της προηγούμενης δεκαετίας κατέληξαν στο  «μέσα στην ε.ε. – ζήτω οι δυτικές φαρμακο-μαφίες»;

– Γιατί όλοι αυτοί οι επαναστάτες και υπερασπιστές (υποθέτουμε) της «λαϊκής δικαιοσύνης» παρακάμπτουν τη νομική ασυλία που έχουν εξασφαλίσει οι «σωτήρες» μας; Μήπως επειδή συμφωνούν; Ή μήπως το ζήτημα θα αντιμετωπιστεί μετά την επανάσταση, την κοινωνικοποίηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και τα υπόλοιπα τα όμορφα;

– Γιατί όλοι αυτοί οι φλογεροί υπερασπιστές της φυσικότητας (και της ασφάλειας και της αποτελεσματικότητας) της γενετικής μηχανικής δεν λένε κουβέντα για το κοινό μυστικό ότι οι πλατφορμιασμοί, για όλο το 2021 και το 2022, είναι μέρος της «φάσης 3» των δοκιμών και ότι, κατά συνέπεια, οι πλατφορμιαζόμενοι είναι τα δωρεάν πειραματόζωα – μέχρι να βγουν τα οριστικά συμπεράσματα για την θεραπευτική αξία των πλατφορμών; Το αντέχει η επαναστατική τους συνείδηση ότι εκεί που οι φαρμακο-μαφίες έπρεπε να πληρώνουν τα πειραματόζωα στις προηγούμενες φάσεις των πειραμάτων, τώρα πληρώνονται γενναία; Απ’ ότι φαίνεται ναι. Το αντέχει και το παρα-αντέχει…

– Γιατί δεν λένε κουβέντα για τις διαταγές που ετοιμάζονται για τον καταναγκαστικό πλατφορμιασμό; Τους αρέσει το υγιειονομικό, και προσεχώς γενετικό απαρτχάιντ; Ξέχασαν άραγε τι σημαίνει «απαγορεύεται η διέλευση στους μη εγκεκριμένους»; Ξέχασαν ότι τις απαγορεύσεις δεν τις επιβάλουν οι ιοί αλλά τ’ αφεντικά; Ξέχασαν ότι υπάρχει ακόμα απαρτχάιντ στα κοντινά του πλανήτη, στην κατεχόμενη απ’ το ρατσιστικό /μιλιταριστικό Τελ Αβίβ Παλαιστίνη; Μήπως έφτασε η ώρα να το θαυμάσουν (όπως κάνουν εδώ και χρόνια κάτι άλλα λαμόγια);

Δεν είναι λίγα όλα αυτά. Που δείχνουν ότι το να ξεπετάει κανείς τον καπιταλισμό και τον νεοκρατισμό του 21ου αιώνα με ένα «ελάτε ρε, πως κάνετε έτσι;» είναι εγκληματική (και συνειδητή) συνενοχή. Δεν έχουμε μπροστά μας και γύρω μας την «οικειοποίηση» αλλά την απαλλοτρίωση της ζωής (τώρα πια και της ανθρώπινης) στην κλίμακα του κυττάρου, του RNA, του DNA, απ’ τα αφεντικά της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Θα μπορούσαμε να παραθέσουμε κι άλλα (ερωτήματα)… αλλά έτσι κι αλλιώς δεν περιμένουμε απαντήσεις.

Όποιος έχει δει τα σάπια δόντια του ενσωματωμένου συνδικαλισμού ξέρει τι είδους «απάντηση» είναι η στρεψοδικία…

(Οι απαιτήσεις για περισσότερους γιατρούς; Ναι, σωστές είναι… Είναι όμως το ίδιο σωστές όσο σωστό ήταν να ζητάει η γερμανική σοσιαλδημοκρατία γάζες και φάρμακα για τους φαντάρους που η ίδια έστειλε να σαπίζουν και να σκοτώνονται και να σκοτώνουν στα χαρακώματα του Α παγκόσμιου… Τι έπρεπε, δηλαδή, να κάνει εκείνη η εθνικιστική και πολεμοκάπηλη σοσδιαλδημοκρατία; Να αδιαφορήσει για τον στρατό; Σωστά τον νοιαζόταν…

Να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω λάδι….)

(φωτογραφίες: Απ’ την χθεσινή διαδήλωση μνήμης στο Βερολίνο. Η καταστολή της έγινε για καθαρά υγιεινομικούς λόγους… Αλλά υπάρχουν περισσότεροι τρόποι για να δολοφονείται τακτικά η Roza…)

Νεοκρατισμός: το “αριστερό” σκέλος

Πέμπτη 6 Αυγούστου. Κάποιοι μπορεί να εκπλαγούν με το ότι οι γερμανοί σοσιαλδημοκράτες και οι πράσινοι (έστω στη σαξονία), το μέρος δηλαδή του πολιτικού φάσματος που αποκαλείται «αριστερά» προχώρησαν τόσο μακριά ώστε να υιοθετήσουν ανοικτά ολοκληρωτικές, φασιστικές πρακτικές όπως η ψυχιατρικοποίηση – των – διαφωνούντων και των «απείθαρχων».

Δεν συμβαίνουν μόνο στη γερμανία αυτά. Συμβαίνουν και στην ισπανία: στις τοπικές εκλογές στη βασκία απαγορεύτηκε σε όσους βρίσκονταν σε καραντίνα να ψηφίσουν (αν και υπήρχε τρόπος: μεταφερόμενες κάλπες στα σπίτια)· πρακτικά ακυρώθηκαν τα πολιτικά δικαιώματα όσων είχαν … δέκατα και σινάχι. Συμβαίνουν και αλλού, οπωσδήποτε στα μέρη μας, όπου η υποτιθέμενα «αριστερή» κριτική στο ρημαδογκουβέρνο κινείται μεταξύ του «μάσκες για όλο το λαό» και «οι απαγορεύσεις δεν εφαρμόζονται σωστά».

Η συμμετοχή (συχνά μαξιμαλιστική) της αριστεράς και της άκρας αριστέρας του κράτους και του κεφάλαιου σ’ αυτά τα πρώτα πανηγυρικά βήματα του νεοκρατισμού στη δύση, έχει μετατρέψει διάφορους ακροδεξιούς σε «κήρυκες της δημοκρατίας» και, σχεδόν «φύλακες της ελευθερίας»! Πολιτική ξεφτίλα για τους κάποτε “liberal αριστερούς”!!!

Δεν είναι η πρώτη φορά στην ιστορία που σε περιόδους κρίσης / αναδιάρθρωσης όσοι απολάμβαναν πριν ένα ορισμένο status και μια κάποια «πολιτική ταυτότητα» στρογγυλοκαθισμένοι στο παρελθόν και στις (προβληματικές πάντα) «βεβαιότητές» τους πέφτουν – πέφτουν – πέφτουν… Η ασταμάτητη μηχανή θα προσυπέγραφε, σαν εύλογη αφετηρία απαντήσεων, την άποψη του παιδοψυχίατρου Γιώργου Νικολαΐδη στο site marginalia στις αρχές Ιούλη (με την επιφύλαξη του όρου «ακραίο κέντρο»):

…Για να προχωρήσω και στο πιο πολιτικό κομμάτι, ένα κομμάτι του ριζοσπαστισμού και της αριστεράς, επικυρώνει μια ιδεολογική ηγεμονία του ακραίου κέντρου. Κατά τη γνώμη μου αυτού του είδους ο υπερπροστατευτικός λόγος του lockdown, που είναι τελείως κίβδηλος και χωρίς προοπτική, και ο οποίος στην Ευρώπη, αλλά και στις ΗΠΑ, κυρίως αναπαράχθηκε από το ακραίο κέντρο και συμπαρέσυρε ένα κομμάτι της αριστεράς, και της ριζοσπαστικής δυστυχώς συμπεριλαμβανόμενης, είναι τελείως αδιέξοδος και φαίνεται.

Τώρα, γιατί κομμάτια που είχαν αριστερές περγαμηνές και παρακαταθήκη, παρασύρθηκαν και προσυπέγραψαν τελείως αυτή την ακροκεντρώα λογική του να κλειστούμε για πάντα, μπορώ να σκεφτώ διάφορες εξηγήσεις: η μία είναι φυσικά ότι ένα κομμάτι από το στελεχιακό δυναμικό αυτών των πολιτικών χώρων προέρχονται κυρίως από νέα μικροαστικά στρώματα των οποίων η δουλειά μπορεί πολύ πιο εύκολα να γίνει απ’ το σπίτι. Σε μεσαία και ανώτερα στρώματα μπορούν να γίνουν τέτοιου είδους μεταβολές. Η εργασία από το σπίτι όμως γίνεται ολοένα και λιγότερο εφικτή όσο περισσότερο πας προς τα κάτω στην οργάνωση της κοινωνικής ιεραρχίας. Για τα χαμηλότερα στρώματα λοιπόν είναι έτσι κι αλλιώς αδύνατη.

Το δεύτερο είναι ότι οι γενιές κάτω των 70, αυτές που δεν είναι πραγματικά ευάλωτες δεν έχουν καθόλου εμπειρία διαβίωσης με καθημερινές απειλές ζωής στον αναπτυγμένο κόσμο. Κι αυτό ίσως ερμηνεύει τη διαφορά στάσης και συμπεριφοράς με τους ηλικιωμένους, που πραγματικά κινδυνεύουν αλλά τους βλέπεις ότι μια ρουτίνα ζωής τη διατηρούν. Για πρώτη φορά αυτός ο κόσμος βρέθηκε αντιμέτωπος με κάτι που δεν είχε ποτέ συναπαντήσει στη ζωή του, δεν το είχε διαχειριστεί. Οι μεγαλύτεροι άνθρωποι, ας πούμε από την ηλικία των γονιών μου και πάνω, έζησαν και πόλεμο και Κατοχή και Εμφύλιο και τα μετεμφυλιακά χρόνια, όπου οι κίνδυνοι για τη ζωή ήταν μέσα στο πρόγραμμα. Κάτι τέτοιο ήταν πρωτόγνωρο ως εμπειρία για τις επόμενες γενιές, και προφανώς τις έκανε να πανικοβληθούν και να προσχωρήσουν σε κάθε είδους σαθρά ιδεολογήματα.

Και το τρίτο, βεβαίως, ειδικότερα για τους κόλπους της ριζοσπαστικής αριστεράς, υπήρχε την τελευταία τριακονταετία μια υποστολή της κριτικής στην επιστήμη, στον επιστημονισμό, την τεχνοκρατία. Αυτό συνδέεται με το γεγονός ότι τα τελευταία τριάντα χρόνια πολιτικά επικρατεί πλήρως ένα πολύ επιθετικό νεοφιλελεύθερο πρόταγμα από την πλευρά του αστισμού, με αποτέλεσμα οι δυνάμεις που αμύνονταν, περισσότερο να κάνουν αντινεοφιλελεύθερη πολιτική, παρά αντικαπιταλιστική. Έλειπε δηλαδή μια πολιτική πιο βαθιάς κριτικής στο σύστημα. Προϊόντος του χρόνου νομίζω ότι ένα κομμάτι του κόσμου έχει πάρει τους στόχους πάλης για την ουσία της πολιτικής, πράγμα που τον κάνει ευεπίφορο να τον αφομοιώσει ο Κουόμμο και ο Μακρόν. Αυτό νομίζω ότι επίσης έπαιξε έναν ρόλο σε αυτή τη συγκυρία, για το πόσο δημιουργήθηκε το ρεύμα των «μενοσπιτάκηδων» στον ριζοσπαστικό χώρο οι οποίοι σε κάποια στιγμή της πανδημίας είχαν περίπου κάνει «εχθρό του λαού» την νεολαία που διασκεδάζει στις πλατείες και τους γέρους που βολτάρουν στις παραλίες…