Tag: αναδιάρθρωση

Κρίσεις, κι άλλες κρίσεις!

Δευτέρα 4 Οκτώβρη>> Κρίση ηλεκτρικής ενέργειας!… Κρίση τροφίμων (και των τιμών τους)!… Αν ο καπιταλισμός ήταν φυσικό υποκείμενο θα πανηγύριζε!! Αλλά και σαν σύστημα πανηγυρίζει επίσης – για την ακρίβεια διάφορες κατηγορίες αφεντικών είναι που κάνουν πάρτυ.

Αυτές οι «κρίσεις» έχουν προαναγγελθεί. Μαζί με κανά δυο ακόμα. Θα πείτε: τα αφεντικά έχουν οξυδερκείς αναλυτές, σοφούς ανθρώπους, που βλέπουν το μέλλον… Μπααα… Κάτι διαφορετικό είναι που συμβαίνει: τα αφεντικά έχουν μηχανισμούς για να δημιουργούν κρίσεις! Και να τις αξιοποιούν…

Το «μυστικό» (όχι και τόσο…) είναι ότι οι τιμές των βασικών εμπορευμάτων, στα οποία περιλαμβάνονται σχεδόν τα πάντα, απ’ το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο μέχρι τις βασικές πρώτες ύλες τροφίμων και απ’ τα στρατηγικά μέταλλα ως…, ΔΕΝ διαμορφώνονται με τον τρόπο που νομίζουν οι πολλοί. Δηλαδή απ’ την καθημερινή προσφορά και ζήτηση. Διαμορφώνονται απ’ τα «futures». Τα οποία είναι τα «συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης», που αποτελούν επίσης εμπορεύματα στα χρηματιστήρια του κόσμου. Ειδικά στα μεγάλα.

Τι σημαίνει «συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης» σαν χρηματιστηριακό είδος; Σημαίνει πως διάφοροι «ειδικοί» (απ’ αυτούς που δεν εμφανίζονται στα media, δεν έχουν λόγο…) εκτιμούν τι θα γίνει στο μέλλον (σε 3, 6 μήνες ή σε ένα χρόνο) με το τάδε ή το δείνα εμπόρευμα. Όπως όλες οι «εκτιμήσεις» στους ναούς όπου το χρήμα-γεννάει-χρήμα, έτσι κι αυτές είναι αυθαίρετες, με «καμπύλες» και «data» (όπως οι προβλέψεις για την φονικότητα του τσαχπίνη…) σε συσκευασία post modern τεχνο-μαντείου. Είναι όμως αρκετές για να ανεβοκατεβαίνουν οι τιμές αυτών των (μελλοντικών) συμβολαίων, και να πουλιούνται (οι προθέσεις μελλοντικών συμβολαίων αγοράς ή/και πώλησης) σαν ανεξάρτητα χρηματιστηριακά «είδη», αδιάφορο με το ποια θα αποδειχθεί η (μελλοντική) πραγματικότητα. Πωλήσεις του είδους: “έχω ένα συμβόλαιο αγοράς χ ποσότητας πετρελαίου, σε 5 μήνες, στην Ψ τιμή. Το πουλάω 1,5Ψ, γιατί οι προβλέψεις λένε ότι όποιος πάει να αγοράσει αυτές τις χ ποσότητες σε 5 μήνες θα πληρώσει 2Ψ”. Το τι θα γίνει σε 5 μήνες είναι πρακτικά άγνωστο στη διάρκεια της τωρινής δοσοληψίας. No problem. Στο κάτω κάτω κάποιοι κερδίζουν και κάποιοι χάνουν στο τζογάρισμα. Έτσι κι αλλιώς.

Το ζήτημα είναι όμως ότι οι εκτιμήσεις και οι αγοραπωλησίες των futures επηρεάζουν συχνά και τις πραγματικές τιμές των εμπορευμάτων. Αν υπάρχει εκτίμηση των «ειδικών» ότι η τιμή του πετρελαίου και του φυσικού αερίου θα ανέβει σε 3 μήνες (επειδή «ο χειμώνας στο βόρειο ημισφαίριο θα είναι βαρύς»…) τότε δεν θα ανέβουν οι τιμές σε 3 μήνες. Θα ανέβουν από αύριο! Εκείνοι που πουλάνε αύριο και μεθαύριο θα φροντίσουν να έχουν άμεσα μεγαλύτερο κέρδος απ’ ότι χτες και δεν θα περιμένουν το πλήρωμα του χρόνου, ενώ εκείνοι που αγοράζουν θα αγοράσουν ακριβότερα αύριο και μεθαύριο επειδή σε δυο βδομάδες θεωρούν ότι θα είναι ακόμα ακριβότερα. Δημιουργείται έτσι, μέσω των χρηματιστηριακών, εικονικών futures, ένας καλοκουρδισμένος και αόρατος μηχανισμός τεχνητής ζήτησης / σπάνης ή το ανάποδο – στις πραγματικές αγορές εμπορευμάτων, ειδικά πρώτων υλών…

Αυτός είναι ο μηχανισμός. Προσθέστε τώρα τις «αναγγελίες» των σοφών του καπιταλισμού. Όπου υπάρχουν τέτοιες «προβλέψεις» υπάρχουν ανάλογα συμφέροντα. Και όπου υπάρχουν συμφέροντα υπάρχουν και μεθοδεύσεις. Μια «κρίση ενέργειας» για παράδειγμα μπορεί να χρειάζεται για να μειωθεί, μέσω απ’ την ακραία αύξηση των τιμών, η οικιακή κατανάλωση ρεύματος εφόσον η παραγωγή δεν μπορεί να αυξηθεί με γρήγορους ρυθμούς αλλά εν τω μεταξύ είναι στην αναμονή η μαζικοποίηση της «αγοράς» των ηλεκτρικών αυτοκινήτων και τα όλο και πιο θηριώδη data centers, που είναι ενεργειακά αδηφάγα. Αν το ηλεκτρικό ρεύμα – δεν – φτάνει – για – όλους (στο ορατό μέλλον) αλλά κανείς δεν θέλει να πει ανοικτά ότι χρειάζεται μια ανακατανομή στη χρήση του, τότε τα κατάλληλα futures ενεργειακών πρώτων υλών μπορούν να υπηρετήσουν όχι μόνο τα άμεσα κέρδη των αρμόδιων εμπόρων αλλά και την πειθάρχηση των πληθυσμών.

Γιατί όχι και τα τρόφιμα ή κάποια απ’ αυτά; Αν πρόκειται να εμφανιστεί κάποια στιγμή όχι στο μακρινό μέλλον μια θύελλα «τεχνητού κρέατος» ή/και μεταλλαγμένων πρώτων υλών (στάρι, ρύζι…), δεν θα ήταν άσχημη ιδέα να πει ο πολύς κόσμος «το ψωμί ψωμάκι» (με την ευρεία έννοια). Άρα η δημιουργία τεχνητής έλλειψης (και ακρίβειας), που αποδίδεται όπως πάντα σε μια ομίχλη αιτίων (στην οποία δεν περιλαμβάνονται οι πραγματικές!), δεν αποφέρει μόνο κέρδη μέσω της ανόδου των τιμών. Φέρνει και «σφίξιμο των ζωναριών» (και των λουριών), πειθάρχηση… Είναι πολύτιμα αυτά, ειδικά αν επιτείνουν την σύγχυση και την μοιρολατρεία που έχουν ήδη δημιουργηθεί και εμπεδωθεί μέσω της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας….

Πώς θα σας φαινόταν η ιδέα να γίνεται αντικαπιταλιστές και αντικρατιστές του 21ου αιώνα; Δεν θα είναι hype, μόδα, μόστρα, κάτι απ’ αυτά που δίδαξαν αποτελεσματικά 40 χρόνια νεοφιλελευθερισμού. Θα είναι δύσκολο, κουραστικό, αβέβαιο, επικίνδυνο – και θα χρειαστεί αρκετό χρόνο. Θα είναι κομμουνιστικό με έναν εντελώς σύγχρονο και οξυδερκή τρόπο.

Αλλά θα είναι καλύτερο απ’ την μοιρολατρεία και τον εξυπνακισμό…

 Όχι;

Ούτε η θεωρία…

Δευτέρα 6 Σεπτέμβρη>> Ο Μαρξ αναλύει κάπου (την έχει γλυτώσει ως τώρα ο κυρ Κάρολος απ’ την αποκαθήλωση του Άρη, του ενός απ’ τους δύο διάσημους μ’ αυτό το όνομα, του αρμόδιου γι’ αυτά…) ότι σε ιστορικές φάσεις ριζικού μετασχηματισμού των διαδικασιών καπιταλιστικής συσσώρευσης, η μορφή – κράτος αναλαμβάνει τις ευθύνες «συλλογικού καπιταλιστή» και δρώντας πολιτικά και νομοθετικά για λογαριασμό των πλέον «εκσυγχρονιστικών τεχνολογικά» μερίδων των αφεντικών, αναγκάζει όλα τα υπόλοιπα (τις ας τις πούμε έτσι «καθυστερημένες μερίδες του κεφάλαιου») είτε να προσαρμοστούν είτε να εξαφανιστούν. Πρώιμο παράδειγμα αυτής της κρατικής λειτουργίας υπήρξε στην πρωτοπόρα βιομηχανική αγγλία η απαγόρευση της παιδικής εργασίας, στον 19ο αιώνα. Ήταν σαφές ότι τα λιγότερο μηχανοποιημένα υφαντουργεία, που στηρίζονταν στην παιδική εργασία (δεν θα εξηγήσουμε εδώ το γιατί) κτυπήθηκαν απ’ την σχετική νομοθεσία. Ωστόσο το αγγλικό κοινοβούλιο και η αντίστοιχη κυβέρνηση δρούσαν σαν το κόμμα των πλέον πρωτοπόρων (εκείνη την εποχή) τμημάτων των αφεντικών και όχι σαν κόμμα των πιο καθυστερημένων τεχνολογικά και οργανωτικά.

Συμβαίνουν τέτοια σ’ όλες τις καπιταλιστικές Αλλαγές Παραδείγματος – αλλά που να τα εξηγούμε τώρα στους ανεγκέφαλους…. Το ενδιαφέρον στην τωρινή, για την οποία η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία είναι ταυτόχρονα εισαγωγή στη βία και καταλύτης της «μετάβασης», είναι το ερώτημα αυτό: ποια είναι η ελάχιστη καπιταλιστική μορφή που πρέπει να υπαχθεί στην αναδιάρθρωση ακόμα κι αν δεν θέλει, ποιο είναι το «ελάχιστο μοναδιαίο κεφάλαιο» που είναι «καθυστερημένο» σε σχέση με τις προδιαγραφές και τις νόρμες της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, έτσι όπως τις προσδιορίζουν μονομερώς στη δύση τα πιο «δυναμικά» αφεντικά;

Την απάντηση την έδωσαν έγκαιρα οι περιθωριακοί «εφτάψυχοι»! Το «ελάχιστο μοναδιαίο κεφάλαιο», η μίνιμουμ καπιταλιστική μορφή που υπάγεται, δια της βίας, στην αναδιάρθρωση ή στην συντριβή της, είναι ο Εαυτός Κεφάλαιο!! Αυτό το εγκληματικό κατόρθωμα 30 – 40 χρόνων νεοφιλελευθερισμού, ενσωμάτωσε τόσο εθελοντικά, τόσο έντονα και τόσο αυτοκαταστροφικά την σύγκρουση ανάμεσα σε «νεκρό κεφάλαιο» (πάγιο: σώμα) και «ζωντανή εργασία» (: εκμετάλλευση) ώστε τώρα η αναδιάρθρωση ή η συντριβή του γίνεται υποχρεωτικά σε μοριακή, σε κυτταρική κλίμακα! Είναι γι’ αυτό το λόγο που οι γενετιστές μηχανικοί και οι μπηχεβιοριστές, έτοιμοι από καιρό, έγιναν ουσιαστικά οι «πολιτικοί καθοδηγητές» της κρατικής δράσης.

Εξηγούμε αλλού (τετράδιο νο 5, σύντομα…) μερικά πράγματα σχετικά. Το βασικό εδώ είναι πως η πολιτική και ιδεολογική διάσταση της μορφής – κράτους και της εκπροσώπησης του κεφαλαιϊκού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος, στο βαθμό που αναλαμβάνει την αναδιάρθρωση, ενός προς ένα και μαζικά όλων των ατομικών «παγίων» των Εαυτών – Κεφάλαιο, άρα όλων των σωμάτων, δεν μπορεί παρά να είναι ο ολοκληρωτισμός. Θα μπορούσαμε (και θα έπρεπε, για ιστορικούς λόγους) να τον ονομάσουμε φασισμό 2.0.

Όπως θα ήταν «λογικό» (με την κρατική / καπιταλιστική έννοια) ο φασισμός 2.0 χρησιμοποιεί μεθόδους του φασισμού 1.0, όμως ούτε εξαντλείται σ’ αυτόν ούτε τον μνημονεύει. Ο φασισμός 1.0 ήταν η ιστορική εκδοχή της μορφής – κράτους στην υπηρεσία του μαζικού, εργοστασιακού καπιταλισμού. Ο φασισμός 2.0 είναι η «επίκαιρη» εκδοχή της κρατικής εξουσίας στην υπηρεσία του μαζικού ψηφιακού καπιταλισμού.

Το σύμπλεγμα

Δευτέρα 28 Ιούνη>> Ανάμεσα στις μάζες των ignorants που έχουν γίνει ήδη «κρέας για την γενετική μηχανική» οι χειρότεροι, οι πιο επικίνδυνοι, είναι τα κάθε είδους ψώνια, οι νάρκισσοι, τα υπερφίαλα ΣουπερΕγώ, που νομίζουν ότι ξέρουν – τίποτα περισσότερο απ’ τα σκουπίδια που τα ταϊζουν οι δημαγωγοί και οι «ειδικοί» λακέδες του κράτους και του κεφάλαιου. Είναι χαρακτηριστικό κι αναμφισβήτητο: αυτόν τον ενάμισυ χρόνο της τρομοεκστρατείας, απ’ την μεριά των caradinieri και των pfizeroi επαναλαμβάνονται απειλές, κατάρες, προστυχιές, ψέμματα, και πάλι απ’ την αρχή. Μόνο η κριτική έχει αναδείξει επιχειρήματα, γνώσεις, επιστημονική εκλέπτυνση, ακόμα και μια καθόλου εύκολη προσπάθεια μόρφωσης των αιχμαλώτων υποτελών. Η αναμέτρηση μοιάζει άνιση, εφόσον οι καθεστωτικοί κάθε απόχρωσης έχουν με την μεριά τους την βία της εξουσίας – αλλά και την ιστορική λήθη. Αυτό σημαίνει ότι θα συνεχίσουμε την σύγκρουση με ακόμα μεγαλύτερο πείσμα, με ακόμα μεγαλύτερη επίγνωση!

Να, τώρα, μια ακόμα χαραμάδα γνώσης του ποιο είναι πρακτικά το περιεχόμενο αυτής της (για πάρα πολλούς σημερινούς υπηκόους…) αινιγματικής φράσης λίγων δεκαετιών πριν: … η πληροφορική αναδιάρθρωση του κεφάλαιου είναι άμεσα συνδεδεμένη με νέες παρεμβάσεις στην αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης στις πιο βασικές της εκφάνσεις… Λέγεται google. Ότι και να (μην) ξέρετε για την συγκεκριμένη εταιρεία / κυρίαρχο, είναι γεγονός ότι έχει άμεση σχέση με βιοτεχνολογικές έρευνες. Μέσω χρηματοδοτικής υποστήριξης και συμμετοχής στην επιφανειακά «αθώα» EcoHealth Alliance. Φαινομενικά η EcoHealth Alliance είχε στόχο την «προστασία άγριων, υπό εξαφάνιση ειδών». Αυτό ήταν η βιτρίνα. Πρακτικά το εν λόγω project ήταν ανάμεσα στα υπόλοιπα και «κρυφό» πρόγραμμα γενετικής μηχανικής και σχεδιασμένων «ερευνητικών» μεταλλάξεων διαφόρων ιών, ειδικά τα χρόνια που απαγορεύτηκαν επίσημα τέτοιες «έρευνες» (βιολογικού πολέμου) στο έδαφος των ηπα (περισσότερα στο cyborg 21).

Επιπλέον η google απέκτησε το 2007 μετοχές (και άμεση λειτουργική πρόσβαση) στην εταιρεία 23andMe. Πρόκειται για μια περίπτωση που θα έμοιαζε γελοία μέχρι θανάτου αν δεν ήταν τρομακτικά αληθινή. Η 23andMe (το cyborg είχε ασχοληθεί έγκαιρα με δαύτην…) πουλούσε εύρεση της «γενεαλογικής καταγωγής» οποιουδήποτε της έστελνε ένα δείγμα σάλιου… Υποτίθεται ότι ανέλυε το dna του και, μέσω αυτής της ανάλυσης, απαντούσε στο από ποιο μέρος του πλανήτη κρατούσε η σκούφια του στα βάθη των αιώνων. Ήταν οφθαλμοφανώς μια επιχείρηση συγκέντρωσης και ταξινόμησης του dna εκατοντάδων χιλιάδων αφελών με παιδαριώδες «τυράκι». Έτσι η 23andMe τράβηξε το ενδιαφέρον των αφεντικών της google νωρίς νωρίς ακριβώς γι’ αυτό: επειδή έφτιαχνε βάση δεδομένων dna. Με όνομα, επώνυμο, και όχι μόνο. Η 23andMe είχε δηλωμένο ανοικτά στόχο «να γίνει η google του dna» – οπότε η google απλά την αφομοίωσε.

Συγκεντρώνοντας απ’ την μια μεριά βάσεις δεδομένων dna, και μπαίνοντας απ’ την άλλη στρατηγικά στη γενετική μηχανική, στις μεταλλάξεις ιών αλλά και στη χαρτογράφησή τους, επιφανειακά και από πρώτη ματιά η google σκόπευε να γίνει ο γενικός ιδιοκτήτης / έμπορος / ελεγκτής των «βιολογικών πληροφοριών» του earth planet – και προφανώς το έχει πετύχει ως ένα βαθμό. Αλλά αυτές οι «πληροφορίες» ανεβάζουν την «αξία / τιμή» τους σε συνθήκες κρίσης. Κατά συνέπεια το καπιταλιστικό συμφέρον και της συγκεκριμένης πληροφορο-μαφίας είναι η δημιουργία κρίσεων. Και στην υγιεινιστική τρομοεκστρατεία που βρίσκεται σε εξέλιξη μια απ’ τις μορφές συμβολής στη δημιουργία της κρίση είναι η λογοκρισία που κάνει (και) η google εναντίον όσων αμφισβητούν τις καθεστωτικές «αλήθειες».

Εδώ ο έλεγχος της κοινωνικής αναπαραγωγής (συμπεριλαμβανόμενης της αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης αλλά όχι μόνον αυτής) στις πιο βασικές της εκφάνσεις έχει καθαρές μορφές: οργάνωση, «στοίχιση» των ανθρώπινων συμπεριφορών μέσω πληροφορικού carpet bombing, αποκλεισμού, καταναγκασμού, τρομοκρατίας… Μέσω επιβολής της γενετικής μηχανικής και – επειδή αυτό διαφεύγει απ’ τους ignorants – επιβολής του «νέου καταστατικού χάρτη ζωής» απ’ την μεριά των γενετιστών και των cyber-ειδικών.

Για πάντα.

(φωτογραφία: Ακόμα κι αν “καράβια χάνονται” οι πλασιέδες επιπλέουν…)

Η τρελή επιτάχυνση (1)

Δευτέρα 28 Ιούνη>> Αυτός ο-όχι-μόνο ιδεολογικός (: νεοφιλελευθερισμός), ούτε-μόνο πολιτικός (: κράτος-κρίση) αλλά επίσης (και συχνά κυρίως) τεχνο-επιστημονικός έλεγχος της κοινωνικής αναπαραγωγής που ξεκίνησε την δεκαετία του 1980 σε διάφορα επιμέρους πεδία, για λίγες δεκαετίες προχώρησε σύμφωνα με το manual της «ελεύθερης αγοράς», του καταναλωτισμού, της υποτίμησης όλο και μεγαλύτερου μέρους της μισθωτής εργασίας (και στον πρώτο κόσμο), κάτω απ’ τις σημαίες της ελευθερίας και του ατομισμού. Από στενά οικονομική άποψη δεν ήταν μια διαδρομή στρωμένη με ροδοπέταλα: η όξυνση της ενδημικής κρίσης στην πραγματική κερδοφορία το 2009 έδειξε κάποια όρια. Όρια είχαν αρχίσει επίσης να εμφανίζονται όλο και πιο έντονα στην «απορροφητικότητα» των τεχνολογικών εφαρμογών με τους όρους της «ατομικής ελευθερίας», του «ο πελάτης έχει δίκιο», δηλαδή με τους ρυθμούς και της προδιαγραφές της «ελεύθερης αγοράς»: η παραγωγή τεχνολογικών καινοτομιών ήταν πολλές φορές γρηγορότερη απ’ την κατανάλωσή τους! Όλο και περισσότερες δυσκολεύονταν να βγουν στην μυθική «ελεύθερη αγορά» επειδή, απλά, θα απορρίπτονταν απ’ τα ήθη και τα έθιμα των καταναλωτών… Άλλες, πάλι, απορροφούνταν με πολύ αργότερους ρυθμούς απ’ ότι θα έπρεπε… Στην αργκώ των δυτικών αφεντικών αυτό ονομάστηκε “bottleneck”… Με δυο λόγια: προέκυψε ότι ο έλεγχος της βασικής βιολογικής συγκρότησης των ανθρώπινων όντων δεν θα μπορούσε να γίνει γρήγορα, μαζικά στον μέγιστο βαθμό και χωρίς εμπόδια και κριτικές με μοντέλα τύπου 23andMe…

Το χειρότερο, ας το επαναλάβουμε, ήταν ωστόσο το γεγονός πως ακριβώς την δεκαετία του 2010 ένας «ανταγωνιστής απ’ το πουθενά» (σύμφωνα με τις ιδέες του δυτικού οριενταλισμού…) άρχισε να απλώνει όλο και περισσότερο / γρηγορότερα την σκιά του πάνω στον καπιταλιστικό πλανήτη: το κινεζικό κράτος / κεφάλαιο. Ο πιο κάτω πίνακας δείχνει συμπυκνωμένα το «πρόβλημα»:

Ήταν χοντρικά τότε, το 2017, το 2018, το 2019, που άρχισαν να ακούγονται από επιλεγμένους ειδικούς των αφεντικών περίεργες και ασυνήθιστες απόψεις, τις οποίες οι υπήκοοι απλά θεωρούσαν «αερολογίες». Όπως, ας πούμε, για «τα όρια της δημοκρατίας» ή/και για «την ανάγκη να εμπλακεί δομικά το κράτος στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση». Είτε το παραδέχονταν ανοικτά αυτοί οι ειδικοί είτε όχι, το κινέζικο μοντέλο πολιτικού και τεχνο-επιστημονικού ελέγχου της κοινωνικής αναπαραγωγής αποδεικνυόταν απειλητικά αποτελεσματικότερο και απελπιστικά ελκυστικό. Εν τω μεταξύ το 2019 οι επαγγελματίες προφήτες του δυτικού χρηματοπιστωτισμού άρχισαν να προβλέπουν για το 2020 ή για το 2021 μια ακόμα (χειρότερη από εκείνη του 2009) όξυνση της κρίσης: πράγματι οι βασικοί παράγοντες της κατάρρευσης του 2009 είχαν απλά εκτραχυνθεί δέκα χρόνια μετά. Και τα «εργαλεία» που χρησιμοποιήθηκαν το 2009 (: η εκτύπωση χρήματος και τα παράγωγά της) είχαν, πια, αχρηστευτεί.

Με άλλα λόγια, για να βγει ο δυτικός καπιταλισμός απ’ την διπλή παγίδα αφενός της ακόμα πιο άγριας χρηματοπιστωτικο-ποίησης (συγγνώμη για τον όρο) και αφετέρου του όλου και μεγαλύτερου λαχανιάσματος πίσω απ’ τον «στρατηγικό ανταγωνιστή», χρειαζόταν μια Άλλη Κρίση, μια «δημιουργική καταστροφή» που θα απελευθέρωνε / επέβαλε την ικανοποίηση των συμφερόντων των πιο δυναμικών τεχνολογικά τομέων. Μια Άλλη Κρίση που θα γινόταν η «έφοδος στον ουρανό» για το δυτικό βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα.

Κι αυτή κατασκευάστηκε. Όχι σαν ένας «τεχνητός ιός» αλλά σαν η βίαιη, total dominance διαχείρισή του.

Προσγειώσεις;

Κυριακή 28 Φλεβάρη. Η επίθεση της περασμένης Τετάρτης στο Abu Kamal στη συρία ήταν η πρώτη ξινή υπενθύμιση προς την αριστερή πτέρυγα των κυβερνοδημοκρατικών του Joνυσταλεάν ότι η αποκαθήλωση του ψόφιου κουναβιού ήταν μια εφήμερη χαρά, αφού έχουν μπροστά τους τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης από μια ιμπεριαλιστική κυβέρνηση – με κάποιες φτηνές και εύκολες «κοινωνικές ευαισθησίες».

Η ακόμα πιο ξινή υπενθύμιση ήρθε προχτές, λίγο πριν την έγκριση (απ’ την βουλή) ενός προγράμματος «σωτηρίας απ’ τον covid και τις συνέπειές του» ύψους 1,9 τρισεκατομυρίων δολαρίων. Μέσα σ’ αυτόν τον νόμο η αριστερή πτέρυγα είχε προωθήσει την καθιέρωση, σε παναμερικανική ομοσπονδιακή κλίμακα, κατώτατου ωρομισθίου 15 δολαρίων: το αίτημα του μαζικού μαχητικού εργατικού κινήματος fight for 15.

Αν και η βουλή των αντιπροσώπων ενέκρινε (μονοκομματικά) το πρόγραμμα μαζί με την πρόνοια για το ωρομίσθιο των 15 δολαρίων, οι δημοκρατικοί είχαν μια απώλεια 2 ψήφων απ’ τις τάξεις τους. Την ερχόμενη εβδομάδα ο νόμος θα πρέπει να εγκριθεί κι απ’ τη γερουσία, όπου υπάρχει ισοψηφία 50 – 50 μεταξύ δημοκρατικών και συντηρητικών.

Εκεί το ζήτημα είναι ζόρικο· τόσο ζόρικο ώστε η κυβερνώσα δεξιά των δημοκρατικών είναι διατεθειμένη να σπρώξει αυτό το «ζητηματάκι» στο μακρινό, απώτερο μέλλον, αν είναι να περάσει ο υπόλοιπος νόμος. Τυπικά η αντιπρόεδρος Kamala Harris, σαν πρόεδρος της γερουσίας, έχει το δικαίωμα να ρίξει την ψήφο της (που μετράει σαν διπλή σε περίπτωση ισοψηφίας) υπέρ. Αλλά το γκουβέρνο του νυσταλέου Jo έχει δηλώσει πως δεν θα το κάνει (φωτογραφία επάνω). Κρύβεται πίσω απ’ την προχθεσινή γνωμάτευση της ειδικής συμβούλου της γερουσίας Elizabeth MacDonough (η γνώμη της έχει ιδιαίτερο βάρος…) ότι η συμπερίληψη μιας τέτοιας αύξησης του βασικού μισθού δεν υπηρετεί την διακομματική προσέγγιση ώστε ο νόμος να εγκριθεί όπως πρέπει, δηλαδή με απλή, κανονική πλειοψηφία· επειδή βαραίνει τον δημόσιο προϋπολογισμό με διαρκή έξοδα εκτός «αντιμετώπισης της πανδημίας» που είναι ο δηλωμένος στόχος του νόμου…

Εκνευριστική ή όχι, θα έπρεπε να είναι αναμενόμενη μια τέτοια εξέλιξη (που μένει να οριστικοποιηθεί την επόμενη εβδομάδα). Το τωρινό γκουβέρνο στην Ουάσιγκτον είναι μια συμμαχία μεταξύ της «δεξιάς» των δημοκρατικών και των χρεωκοπημένων νεο-συντηρητικών του Μπους του Β και του «αμερικανικού 21ου αιώνα». Οι πρώτοι χρειάζονται τους δεύτερους για πολύ περισσότερα ζητήματα, και οπωσδήποτε εκείνα που αφορούν την μιλιταριστική συντήρηση (του φαντάσματος) της αμερικανικής ηγεμονίας όπου είναι δυνατόν στον πλανήτη. Είναι φρόνιμο να γίνει ο κατώτατος μισθός εμπόδιο σ’ αυτή την σχέση;

Μαζί φρόντισαν να ξεφορτωθούν το ψόφιο κουνάβι απ’ το άσπρο σπίτι. Βέβαια η αποκαθήλωσή του και μεταξύ των συντηρητικών ψηφοφόρων απέτυχε ως τώρα. Πράγμα που σημαίνει ότι από ‘δω και στο εξής αυτή η συμμαχία έχει έναν «διμέτωπο αγώνα». Αφενός εναντίον των συντηρητικών έως παραδοσιακά ακροδεξιών που θεωρούν πως ένας μεσίτης / πλυντήριο «κυνηγημένος απ’ το σύστημα» τους εκπροσωπεί καλύτερα· και αφετέρου εναντίον της αριστερής πτέρυγας των δημοκρατικών με τις «παράξενες ιδέες» είτε για τους εργάτες και τις εργάτριες εντός αμερικανικών συνόρων, είτε για τους παλαιστίνιους, τους ιρακινούς, τους σύριους και άλλους πληβείους.

Πρακτικά, με βάση το αμερικανικό πολιτικό σύστημα, αυτή η απαιτητική πτέρυγα των δημοκρατικών, ένα μόνο μέσο έχει: το πεζοδρόμιο. Όσο γρηγορότερα και επιθετικότερα το αξιοποιήσει τόσο το καλύτερο.

Απογειώσεις;

Κυριακή 28 Φλεβάρη. Μεταξύ αδιέξοδου πρωτογονισμού και μεταμοντέρνων αδιεξόδων είναι πιθανό να κερδίσει ο πρώτος, ακόμα κι αν αυτό αφορά μια πρώην «μόνη υπερδύναμη». Αυτό δείχνουν οι προτιμήσεις των ψοφιοκουναβικών: το ίνδαλμά τους όχι μόνο δεν έχασε με την πιο πρόσφατη αποτυχημένη «προσαγωγή» του σαν ηθικού αυτουργού του ντου στο Καπιτώλιο στις 6 Γενάρη αλλά μάλλον κέρδισε.

Το συνέδριο πολιτικής δράσης των συντηρητικών (conservative political action conference / CPAC) είναι η μεγαλύτερη ετήσια συνάντηση των ρεπουμπλικάνων, που δείχνει ανάγλυφα τις τάσεις μέσα στο κόμμα και τους οπαδούς του. Φέτος γίνεται στο Ορλάντο της Φλόριντα (τελειώνει αύριο) live, λόγω των χαλαρών μέτρων στη συγκεκριμένη πολιτεία.

Είναι ένα ακόμα μαζικό show υπέρ του ψόφιου κουναβιού! Τείνει να γίνει “λαϊκός θρύλος” – σίγουρα σε σχέση με άλλους συντηρητικούς που πέρασαν απ’ το άσπρο σπίτι. Κάποια απ’ τα βαριά στελέχη που στράφηκαν εναντίον του μετά το ντου, δεν εμφανίστηκαν καν στο συγκεκριμένο ραντεβού – δείγμα σοβαρό πως σκέφτονται να γίνουν καστανάδες. Άλλα πάλι, που τον χρέωσαν γι’ αυτό το ντου, εμφανίστηκαν μετανοιωμένοι και φίλησαν χεράκι. Τα γκάλοπ του δίνουν από τώρα, κάτι λιγότερο από 4 χρόνια πριν τις επόμενες εκλογές, σαφή πλειοψηφία υποστηρίξης μεταξύ των κομματικών μελών αλλά και των οπαδών· οι μισοί μάλιστα θα έφευγαν απ’ τους συντηρητικούς για να πάνε σε αμιγώς ψοφιοκουναβικό κόμμα αν το έφτιαχνε.

Αυτά δεν αποκλείεται να αλλάξουν στο μέλλον – πολλά μπορεί να συμβούν. Αλλά προς στιγμήν αυτός ο τύπος που στη ζωή του ως την προεδρία έκανε καριέρα πλυντηρίου και showman φαίνεται πως εξακολουθεί να εκπροσωπεί τις θολές ελπίδες έως μανίες ενός αξιοσημείωτα μεγάλου μέρους της αμερικανικής κοινωνίας.

Ακόμα κι αν αποδειχθεί τελικά περαστικός, το κοινωνικό και ιδεολογικό έδαφός του δεν είναι καθόλου τέτοιο. Τα μπλουζάκια και τα λοιπά γκάτζετς με τα logo «trump for president» για το 2024 κυκλοφορούν ήδη – η προεκλογική περίοδος έχει ξεκινήσει.

Αλλά ο νυσταλέος Jo και το γκουβέρνο του θέλουν έναν, δύο, τρεις, πολλούς πολέμους… Μπορείτε να φανταστείτε το ενδεχόμενο 50 και βάλε χρόνια μετά το κίνημα κατά του πολέμου στο βιετνάμ, οι επόμενοι (αν και μισθοφόροι) λιποτάκτες του αμερικανικού στρατού ή οι επόμενοι antiwar βετεράνοι να είναι ψοφιοκουναβικοί;

Ζαλίζομαι! Ναυτία! Σταματείστε την γη να κατέβω!!!

Η υγεία στο πιάτο σας!

Τρίτη 16 Φλεβάρη. Η FReSH (αρχικά των λέξεων Food Reform for Sustainability and Health) είναι μια καλωσυνάτη πρωτοβουλία του “παγκόσμιου επιχειρηματικού συμβουλίου” για την αναδιάρθρωση του συστήματος διατροφής του πλανήτη· και την προσαρμογή των εταιρειών σ’ αυτήν… Δημιουργήθηκε το 2017 – και τα μέλη της συνεδριάζουν τακτικά…

Πολλά είναι που ενδιαφέρουν τα αφεντικά των τροφίμων, των φαρμάκων, των επικοινωνιών… Συγκρατείστε το όνομα ενός απ’ αυτά: πρωτεΐνες. (Αν θυμηθείτε ότι οι “σωτήριες” θεραπείες της γενετικής μηχανικής που έχουν γίνει της μόδας αυτόν τον καιρό αφορούν την παραγωγή πρωτεϊνών, θα είναι απλή σύμπτωση…).

Το έχετε καταλάβει; Κάθε ριζική καπιταλιστική αναδιάρθρωση απαιτεί μια καλή κρίση, μια μεγάλη “δημιουργική καταστροφή” πριν· για να νομιμοποιηθεί. Συγκρατείστε λοιπόν την λίστα των 30 επιχειρήσεων που συμμετέχουν ως τώρα στην FReSH, για να έχετε μια πρώτη γνώση του ποιοί θα προκαλέσουν την επόμενη σοβαρή κρίση τροφίμων στον πλανήτη.

Θα είναι τότε που οι ίδιοι (σαν “είδος υπηκόων”) που τώρα μας κατηγορούν σαν “ανάλγητους” και “ανεύθυνους” που δεν βλέπετε ότι οι άνθρωποι πεθαίνουν απ’ τον covid; θα μας κατηγορούν επειδή δεν βλέπετε ότι οι άνθρωποι πεθαίνουν απ’ την πείνα;…

Κρατείστε, λοιπόν, κάπου στην άκρη του μυαλού σας την συγκεκριμένη αναγγελία. (Γιατί, κατά τα λοιπά, τις ίδιες μαλακίες θα ακούσουμε…)

(προδημοσίευση απ’ το cyborg 20)

Cognitives ‘n’ ignorants…

Τρίτη 16 Φλεβάρη. …Έχω περάσει ακριβώς 42 χρόνια μελετώντας την άνοδο της ψηφιοποίησης ως οικονομικής δύναμης που καθοδηγεί την μεταμόρφωσή μας σε πολιτισμό πληροφοριών. Τις δύο τελευταίες δεκαετίες παρατηρώ της συνέπειες αυτής της αιφνιδιαστικής αδελφοποίησης μεταξύ πολιτικής και οικονομίας καθώς οι νεαρές επιχειρήσεις εξελίχθηκαν σε αυτοκρατορίες επιτήρησης ενδυναμωμένες από global αρχιτεκτονικές επιτήρησης των συμπεριφορών, ανάλυσής τους, στοχοποίησης και προβλεψής τους: είναι αυτό που ονομάζω καπιταλισμό της επιτήρησης. Για να ενισχύσουν την δύναμη των δυνατοτήτων επιτήρησης και για χάρη των κερδών τους απ’ την επιτήρηση, αυτές οι νέες αυτοκρατορίες προώθησαν ένα θεμελειωδώς αντιδημοκρατικό γνωσιολογικό πραξικόπημα που σημαδεύεται από μια συγκέντρωση γνώσεων για εμάς χωρίς ιστορικό προηγούμενο και την ανεξέλεγκτη εξουσία που συσσωρεύεται χάρη σ’ αυτή την γνώση.

Σ’ έναν πολιτισμό πληροφοριών, οι κοινωνίες καθορίζονται από ερωτήματα σχετικά με τη γνώση – πως μοιράζεται, για τους θεσμούς που κυβερνούν αυτήν την μοιρασιά και την εξουσία προστατεύει αυτούς τους θεσμούς. Ποιός γνωρίζει; Ποιός αποφασίζει το ποιος γνωρίζει; Ποιός αποφασίζει για το ποιός αποφασίζει το ποιός γνωρίζει; Οι καπιταλιστές της επιτήρησης έχουν τώρα τις απαντήσεις για κάθε ερώτηση, αν και ποτέ δεν τους εκλέξαμε για να κυβερνήσουν. Αυτή είναι η ουσία του γνωσιολογικού πραξικοπήματος. Υποστηρίζουν ότι έχουν την εξουσία να αποφασίζουν το ποιος γνωρίζει αξιώνοντας δικαιώματα ιδιοκτησίας πάνω στην προσωπική μας πληροφόρηση, και υπερασπίζονται αυτήν την εξουσία με την δύναμη που έχουν να ελέγχουν κρίσιμα συστήματα και υποδομές πληροφόρησης.

Το τρομακτικό βάθος του πολιτικού πραξικοπήματος που επιχείρησε ο Donald Trump καβάλησε το κύμα αυτού του αόρατου πραξικοπήματος που βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και δυο δεκαετίες απ’ τα antisocial media που κάποτε καλωσορίσαμε σαν παράγοντες απελευθέρωσης…

Αυτά γράφει μεταξύ άλλων η Shoshana Zuboff σ’ ένα πρόσφατο άρθρο της. Στο «δια ταύτα» ίσως δεν συμφωνούμε: αν πρόκειται να υπάρξει στο μέλλον γνώση για ελεύθερους ανθρώπους (για να μνημονεύσουμε τον Paul Feyerabend) ή εργατική απελευθερωτική γνώση, όποιο περιεχόμενο κι αν έχει, θα είναι οριοθετημένη απέναντι στην πληροφοριοποίηση, έξω και ενάντια σ’ αυτήν· κι όχι στο εσωτερικό της.

Η πληροφοριοποίηση είναι ο ταιηλορισμός των νοημάτων· γι’ αυτό έγινε εφικτό τόσο γρήγορα οι βιομηχανίες «διαχείρισης πληροφοριών» να γιγαντωθούν ως το σημείο να διαμορφώσουν την επόμενη καπιταλιστική φάση, αυτήν που είναι η «4η βιομηχανική επανάσταση». Ακριβώς όπως ο ιστορικός ταιηλορισμός με αφετηρία πριν έναν αιώνα απο-ειδίκευσε σχεδόν όλες τις μορφές «χειρωνακτικής» εργασίας διαμορφώνοντας τους όρους της 2ης βιομηχανικής επανάστασης (και, στη συνέχεια, ένα είδος ακρωτηριασμού των ανθρώπινων σωμάτων…), έτσι και ο πληροφορικός ταιηλορισμός απο-ειδικεύει σχεδόν το σύνολο των ανθρώπινων σχέσεων, σκέψεων και συμπεριφορών (θεωρώντας τες αξιωματικά σαν επικοινωνιακές) διαμορφώνοντας τους όρους της 4ης. Ανεβάζοντας τον ακρωτηριασμό σ’ ένα “ανώτερο επίπεδο”… Η μαζική εργατική εξέγερση εναντίον της αλυσίδας συναρμολόγησης (των εμπορευμάτων) στα ‘60s σ’ όλο τον αναπτυγμένο καπιταλιστικά βορρά απέδειξε την βαρβαρότητα της καπιταλιστικής «προόδου», ακόμα κι αν (η εξέγερση) δεν προχώρησε πιο πέρα.

Δεν έχουμε λόγο να αποδεχτούμε τις αλυσίδες συναρμολόγησης (των νοημάτων) και όλη την πληροφοριακή συσσώρευση και εκμετάλλευση (: big data, “’έξυπνοι” αλγόριθμοι, machine learning, «τεχνητή νοημοσύνη») σαν μια «πρόοδο» της οποίας το μόνο προβληματικό σημείο είναι η ιδιοκτησία… Ούτε έχουμε λόγο να περιμένουμε αδρανείς την επόμενη μαζική εργατική εξέγερση εναντίον τους· οφείλουμε να την προετοιμάσουμε, όσο χρόνο και κόπο κι αν χρειαστεί…

«Καταστροφή»…

Σάββατο 13 Φλεβάρη. Η ευρωπαϊκή γραφειοκρατία (και οι γραφειοκρατίες επιμέρους κρατών / μελών) θεωρούν το “αποτέλεσμα” της mission impossible του κυρ Josep στη Μόσχα καταστροφή…. ταπείνωση… και άλλα παρόμοια σπαραξικάρδια. Είναι η δεύτερη «καταστροφή» που διεκτραγωδούν στην ε.ε., μέσα σε λίγες μέρες μόνο. Προηγήθηκε η κυρία Ursula (von der Leyen), η προϊσταμένη κατά κάποιον τρόπο του κυρ Josep· αυτή σε σχέση με τις πλατφόρμες. (Παρεπιπτόντως: Η astrazeneca κατηγορείται ότι ενώ δηλώνει ανήμπορη να πουλήσει στην συμφωνημένη ποσότητα την πραμάτειά της στην ευρώπη-που-αργοπεθαίνει (!!!) ψάχνει να βρει πελάτες αλλού…. Ούτε μια επιχείρηση με διεθνείς βλέψεις δεν επιτρέπεται πια!!!)

Ογδονταένας (δεξιοί) ευρωβουλευτές, κυρίως από κράτη της βαλτικής και της κεντρικής ευρώπης, έστειλαν γράμμα στην κυρία Ursula ζητώντας της να απολύσει (!!!) τον κυρ Josep, επειδή «προκάλεσε μεγάλη ζημιά στην υπόληψη της ε.ε.»… Ένας ομοϊδεάτης τους απ’ την γερμανική χριστιανοδημοκρατία (επικεφαλής της στο ευρωκοινοβούλιο) ονόματι Daniel Caspary απέρριψε την ιδέα κατηγορώντας τους, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι ζητώντας την απόλυση του κυρ Josep γίνονται «ουρά του Κρεμλίνου». «… Δεν μπορούμε να επιστρέψουμε στους εαυτούς μας στην ε.ε. να κάνουμε την δουλειά του Putin με το να ξεχαρβαλωθούμε μόνοι μας…» δήλωσε…

Σωστά! Δεν πρέπει «να ξεχαρβαλωθούν μόνοι τους»! Ας αφήσουν την δουλειά σε άλλους. Όμως αυτό φαίνεται να είναι ένα χαρακτηριστικό σύμπτωμα της πραγματικής «ασθένειας» διάφορων αφεντικών και πολιτικών βιτρινών της δύσης (ο covid προορίζεται για τον λαό): το ότι βρίσκουν συνειδητούς ή ασυνείδητους «πουτινικούς» που δρουν σαν 5η φάλαγγα, υπονομευτικά.

Από μόνη της η «υπόθεση Navalny» είναι (επιεικώς) γελοία. Αυτή η ιστορία με το ρωσικό βαθύ κράτος που όλο επιχειρεί να «καθαρίσει» (υποτίθεται) αντιπάλους του (ασημαντότατους) και όλο αποτυγχάνει αλλά ταυτόχρονα είναι επικίνδυνο για την παγκόσμια ειρήνη, δεν θα έπειθε ούτε βρέφη: ο μπαμπούλας είναι ταυτόχρονα παντοδύναμος και ανίκανος…

Από τα τέλη του 2016 ως τους πρώτους μήνες του 2017, διάφοροι πρεσβευτές ή πρόξενοι της Μόσχας ανά τον κόσμο, συμπεριλαμβανόμενου του πρεσβευτή στον οηε Vitaly Churkin, πέθαναν ο ένας μετά τον άλλον είτε από “καρδιακή ανακοπή” είτε από σφαίρες (μαζί μ’ έναν πρώην επικεφαλής της kgb…) σε ένα σερί που μύριζε από μακριά εσωτερική εκκαθάριση του ρωσικού καθεστώτος (για άγνωστους λόγους)· και κανείς δεν έβγαλε κιχ… Δεν χωρούν αμφιβολίες για τις φονικές ικανότητες των μυστικών υπηρεσιών (και όχι μόνο των ρωσικών)!!

Αλλά επειδή, ακριβώς, είναι γελοία η Navalny case, το ότι υψώνεται σαν «σημαία» δείχνει την πραγματική κατάσταση των δυτικών καθεστώτων, ειδικά στην τρέχουσα φάση της όξυνσης του παγκόσμιου ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού. Είναι τα ίδια καθεστώτα που έκαναν «πρόεδρο» στο Καράκας τον καραγκιόζη Guaido· μόνο για να αναγγείλουν πρόσφατα ότι … δεν τον αναγνωρίζουν άλλο σαν πρόεδρο (καραγκιόζης παραμένει πάντως!).

Δεν είναι μόνο η Ουάσιγκτον που «βιώνει» την σοβαρή αμφισβήτηση / παρακμή του ιμπεριαλισμού της! Εκεί ζουν το δράμα τους με «αμερικανικό» τρόπο… Όμως στην ίδια κατάσταση, με περισσότερη ομίχλη και γραφειοκρατία, βρίσκονται διάφορα ευρωπαϊκά αφεντικά και πολιτικές βιτρίνες.

Ειδικά αφού η ρελάνς, το κόλπο «πανδημία», φαίνεται να αποτυγχάνει ως προς το «παγκόσμιο», ιμπεριαλιστικό του σκέλος…

Villabajo V. (1)

Σάββατο 6 Φλεβάρη. … Τα έκανε σκατά… Όσο σκατά πήγε η προμήθεια εμβολίων από την ε.ε. τόσο σκατά πάνε και οι εμβολιασμοί στη χώρα… O αντιπρόεδρος (και υπ.οικ.) του Βερολίνου Olaf Scholz μπορεί να τα έχει μαζεμένα εναντίον της προέδρου της ευρωπαϊκής επιτροπής Ursula von der Leyen, αλλά δεν είναι μόνοι τους στον πλανήτη. Και, κυρίως, δεν πρόκειται για ένα ζήτημα «γερμανικό» ή, τουλάχιστον, «υγιειονομικό». Η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία, που στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο είχε και έχει τόσα και τέτοια χαρακτηριστικά ώστε μόνο τυφλοί (ή εγκάθετοι) δεν βλέπουν τον ωμά πολιτικό χαρακτήρα της, δείχνει ρωγμές. Φταίει η κυρία von der Leyen γι’ αυτές; Ή μήπως συμβαίνει κάτι πολύ σοβαρότερο;

Θα κουράσουμε ίσως θυμίζοντας περί τίνος πρόκειται: ένας ιός εστιασμένης (και ελεγχόμενης) επικινδυνότητας μετατρέπεται στα δυτικά καπιταλιστικά κράτη (και κάποια ακόμα, για ανάλογους πάνω κάτω λόγους) σε σημαία της βίαιης καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης και της εξίσου βίαιης επιτάχυνσης της μετάβασης στις νόρμες της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Ενώ οι υποτελείς αντιμετωπίζουν αυτήν την διαχείριση απ’ την σκοπιά των φόβων για την υγεία τους, η περιθωριακή ασταμάτητη μηχανή αναλύει (απ’ την στιγμή μηδέν) την τρομοεκστρατεία απ’ την σκοπιά της υγείας της καπιταλιστικής μηχανής (γενικά) και των δυτικών εκδοχών της (ειδικά). Καταγγέλεται σαν «ψέκα» – και οι κατηγοροί της αλλάζουν πλευρό ήσυχοι…

Τι υποστηρίζουμε εξ αρχής; Ότι η αποθρασυμένη τρομοεκστρατεία στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο έχει ένα καλό σετ στόχων. Πρώτον, την επιτάχυνση και την εμβάθυνση της μηχανικής / αλγοριθμικής μεσολάβησης των κοινωνικών σχέσεων και συμπεριφορών. Δεύτερον, τη νομιμοποίηση του ψηφιακού πανοπτικού, και οπωσδήποτε των πρώτων κρίσιμων βημάτων του, που σχετίζονται με την κατάργηση στην πράξη των παραδοσιακά φιλελεύθερων δυτικών συνταγμάτων. Τρίτον την επίθεση των δυτικών big pharma σε οργανική συμμαχία με τις big tech, τις (αόρατες ακόμα) big insurance και τους στρατοαστυνομικούς μηχανισμούς των δυτικών κρατών· μια επίθεση με προοπτική να διατηρήσει αυτό το σύμπλεγμα την παγκόσμια ηγεμονία τις επόμενες δεκαετίες έναντι των ανάλογων ανταγωνιστών του (ρωσικών και κινεζικών κατά κύριο λόγο). Τέταρτον την επιθετική αναδιάρθρωση της βιομηχανίας της υγείας.

Είναι πολλά! Πολλά για να τα χωρέσει ο νους όσων εγκατέλειψαν την αντι-καπιταλιστική και αντι-κρατική κριτική δεκαετίες πριν… Πολλά για να τα χωρέσει ο νους των εξαίσιων (συχνά ανομολόγητα) οπαδών του κρατικού πατερναλισμού… Αλλά, επίσης, πολλά για να έχουν γρήγορη και 100% επιτυχία!

Απ’ όλα αυτά θα μείνουμε σήμερα μόνο σ’ ένα: στις πλατφόρμες γενετικής μηχανικής που εμφανίζονται στους υποτελείς του δυτικού καπιταλισμού σαν (σωτήρια) «εμβόλια». Μεγάλο κόλπο, τόσο μεγάλο που οι εκτός απ’ τους τατσορούφιανους, επώνυμους κι ανώνυμους, πολλοί ακόμα δειλιάζουν μπροστά στο μέγεθός του. Παράδοξο; Ενώ τα messenger RNA και οι πλατφόρμες τους είναι μια τεχνολογία γνωστή παγκόσμια εδώ και πάνω από μια δεκαετία, μόνο δυτικές φαρμακο-μαφίες είχαν κατα νου πριν καν την εμφάνιση του covid να τις προωθήσουν δικτατορικά σαν την next generation των («εμβολιαστικών» και όχι μόνο) θεραπειών!

Γιατί μόνον αυτές, παρότι όλες οι προσπάθειές τους και οι δοκιμές τους (σε ζώα) τα προηγούμενα χρόνια είχαν αποτύχει; Γιατί δεν βγήκαν οι ρώσοι ή οι κινέζοι γενετιστές ανεμίζοντας τις mRNA πλατφόρμες, τα πλασμίδια DNA και τα υπόλοιπα high tech καλούδια της γενετικής μηχανικής παρά τις ανάλογες έρευνες που κάνουν επί χρόνια; Αιρετικές ερωτήσεις που δίνουν στα νεύρα κάθε εγκάθετου φίλου της (κάθε) pfizer…

Ας προσπεράσουμε την απάντηση. Ας σταθούμε στο δεδομένο: δεν βγήκαν… Σωτήρες της ανθρωπότητας (αυτο)ανακηρύχτηκαν οι δυτικές φαρμακομαφίες, έναντι ενός κινδύνου διογκωμένου τόσο ώστε να ταιριάζει πέρα απ’ τα υπόλοιπα και στην απαγόρευση οποιασδήποτε σοβαρής ερώτησης (ή αμφισβήτησης ή κριτικής) της γενετικής μηχανικής. Πρόκληση τεχνητής ζήτησης λέγεται αυτό, σχεδόν πάντα γίνεται μέσω καλλιέργειας αδικαιολόγητων και ανεξέλεγκτων φόβων (: τρομοκρατία…) είτε σε άτομα είτε σε σύνολα, και το σχετικό λήμμα υπάρχει επίσημα στην …. ιατρική ερευνητική βιβλιογραφία!

Κανονικά αυτό το σχέδιο θα έπρεπε να δουλεύει ήδη – έστω στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο. Το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα είχε συγκεντρωμένα ιδεολογικά (μήντια, δημαγωγοί, «ειδικοί») και θεσμικά (π.ο.υ., ερευνητικά ινστιτούτα, «ειδικοί»…) πυρομαχικά και όπλα πριν καν την εμφάνιση του τσαχπίνη… Είχαν γίνει έγκαιρα ασκήσεις επί χάρτου (Atlantic Storm, Clade X, Event 201…)… Είχαν γυριστεί και προβληθεί ταινίες (π.χ. “contagion”…) καλλιεργώντας συγκεκριμένη εννόηση των ιών, είχαν γραφτεί βιβλία, είχαν γίνει ξανά και ξανά εκδηλώσεις και δηλώσεις (π.χ. Bill Gates στο TedX και σε κάθε μήντιο που του δόθηκε η ευκαιρία επί χρόνια…)… Ήταν ενήμεροι οι στρατιωτικοί μηχανισμοί (: νατο)… Είχαν γίνει οι απαραίτητοι σχεδιασμοί σε επιμέρους πλευρές του εγχειρήματος (οηε: ID2020)… Υπήρχε η (αποτυχημένη αλλά διδακτική για να διορθωθούν τα λάθη) εμπειρία των ψευτοπανδημιών της “γρίπης των πτηνών” και της “γρίπης των χοίρων”…. Κανονικά λοιπόν θα έπρεπε…

Αν, μετά απ’ όλα αυτά, σε μια στρατηγικής σημασίας για τον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό εκστρατεία (: “πόλεμος εναντίον ενός αόρατου εχθρού”…) μερικά πράγματα πάνε στραβά τόσο στο ευρωπαϊκό όσο και στο αμερικανο-αγγλικό τμήμα του δυτικού καπιταλισμού, είναι δυνατόν να φταίει γι’ αυτά η κυρία von der Leyen;

Όχι δα!!!