Tag: αφγανιστάν

Σάββατο 4 Νοέμβρη. Ας θυμηθούμε ότι οι άνθρωποι εναντίον των οποίων πολεμάμε σήμερα είναι οι ίδιοι που χρηματοδοτήσαμε πριν 20 χρόνια. Και τους χρηματοδοτήσαμε επειδή είχαμε μια αναμέτρηση με την σοβιετική ένωση. Εισέβαλλε στο αφγανιστάν, κι εμείς δεν θέλαμε να τους δούμε να ελέγχουν την κεντρική ασία. Οπότε πιάσαμε δουλειά. Ήταν ο πρόεδρος Ρέιγκαν, που συνεργάστηκε με το κογκρέσσο όπου είχαν πλειοψηφία οι δημοκρατικοί, που είπαν, «ω, είναι καλή ιδέα, ας συνεργαστούμε με τις μυστικές υπηρεσίες και τον στρατό του πακιστάν, κι ας στρατολογήσουμε αυτούς τους μουτζαχεντίν, αυτό είναι σπουδαία δουλειά… Ας έρθουν κι άλλοι απ’ τη σαουδική αραβία και από άλλα μέρη, να φέρουν την ουαχαβίτικη εκδοχή τους για το ισλάμ, έτσι ώστε να κτυπήσουμε την σοβιετική ένωση». Και μαντέψτε: η σοβιετική ένωση υποχώρησε, έχασε δισεκατομμύρια δολάρια, κι αυτό την οδήγησε στην κατάρρευση. Οπότε υπάρχει ένας ισχυρισμός ότι «κοιτάξτε, ήταν μια καλή επένδυση αυτό, οδήγησε στην διάλυση της σοβιετικής ένωσης».

Αλλά θα έπρεπε να προσέχουμε τι σπέρνουμε, γιατί ανάλογα θα θερίσουμε.

Αν αυτά τα λέγαμε εμείς, θα ήταν μια τετριμένη άποψη. Αλλά όχι. Αυτά είναι λόγια της Hillary Clinton, το 2010, σε μια απ’ τις ακροάσεις της «επιτροπής εξωτερικών υποθέσεων» των ηπα, όταν ήταν υπ.εξ. της πρώτης κυβέρνησης Ομπάμα…

Δεν θα έλεγε ποτέ ότι «τότε τους χρηματοδοτούσαμε εμείς, τώρα τους χρηματοδοτούν οι σύμμαχοί μας»! Η «επιχειρήση κυκλώνας», η μυστική επιχείρηση της cia για τον εξοπλισμό και την χρηματοδότηση του αντάρτικου πολέμου κατά της Μόσχας απ’ το 1979 ως το 1989 (όταν η Μόσχα ηττημένη πια αποχώρησε απ’ το αφγανιστάν), θεωρητικά τουλάχιστον είχε τελειώσει το 2001 (την 11^η Σεπτέμβρη) όταν το σύμπαν έμαθε την ύπαρξη μιας (ανύπαρκτης ουσιαστικά) οργάνωσης με το όνομα «αλ Κάιντα».

«Αλ Κάιντα» στα αραβικά σημαίνει «η βάση». Εκ των υστέρων μάθαμε ότι τέτοια οργάνωση δεν υπήρξε ποτέ. Το τμήμα προπαγάνδας της Ουάσιγκτον έδωσε αυτό το όνομα σε έναν μικρό αριθμό ολιγομελών ένοπλων οργανώσεων με ιδεολογική συγγένεια αλλά χωρίς σπουδαία οργανωτική σχέση, με αντιαμερικανική δράση στη μέση Ανατολή… Έδωσε αυτό το όνομα επειδή οι «νονοί» εμπνεύστηκαν απ’ την βάση δεδομένων που είχαν απ’ τους μουτζαχεντίν των ‘80s· και επειδή το «αλ Κάιντα» ήταν εύκολο να λέγεται στις λατινογενείς δυτικές γλώσσες, σε σχέση με τα δύσκολα αληθινά ονόματα των οργανώσεων. Μ’ άλλα λόγια το «αλ Κάιντα» ήταν, απλά, το εμπορικό όνομα που διάλεξε η Ουάσιγκτον για τον «προληπτικό και μακρύ πόλεμό της κατά της τρομοκρατίας»…

Σάββατο 4 Νοέμβρη. Το αφγανιστάν παρέμενε εκεί, στη θέση του, στην κεντρική ασία, χωρίς να απασχολεί πια ούτε την cia ούτε το αμερικανικό καθεστώς. Μέχρις ότου ο σκληρός «ιστορικός» πυρήνας των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών ανακατέλαβε την εξουσία στη Μόσχα (: Πούτιν), εκπαραθυρώνοντας τον Γιέλτσιν και τους εκλεκτούς του – στα τέλη των ‘90s. Αυτό οι ειδικοί του αμερικανικού ιμπεριαλισμού το εξέλαβαν (μάλλον σωστά) σαν την αφετηρία μιας πιθανής ανασυγκρότησης της ρωσίας. Και άρα σαν επερχόμενη απειλή.

Ο «αμερικανικός 21^ος αιώνας» ξεκίνησε απ’ το γεωγραφικό σημείο που είχε τελειώσει ο «αμερικανικός 20^ος» έχοντας πυροδοτήσει την διάλυση της ε.σ.σ.δ.: το αφγανιστάν. Η 11^η Σεπτέμβρη «χρεώθηκε» στην «αλ Κάιντα» και στον μπιν Λάντεν, αυτός ήταν στο αφγανιστάν, άρα… Ο έλεγχος της κεντρικής ασίας είχε χαθεί το ’89 για την Μόσχα· όμως το 2001 έπρεπε να κερδηθεί «αυτοπροσώπως» απ’ την Ουάσιγκτον. Καλού κακού… Προληπτικά…

Κι έτσι έγινε. Εύκολα. Ύστερα έπρεπε να κατακτηθεί «αυτοπροσώπως» και η μέση Ανατολή. Όχι μόνο το ιράκ αλλά και η συρία με το ιράν. Το σχέδιο κόλλησε έως βραχυκύλωσε στο ιράκ· η Τεχεράνη έβαλε το χέρι της στο βραχυκύκλωμα, ίσως και η Μόσχα. Αλλά σιγά σιγά «ξανάπιασαν δουλειά» οι ειδικοί, για ένα καινούργιο σχέδιο: αυτό που δεν μπορούσε πια να κάνει ο αμερικανικός στρατός «αυτοπροσώπως» θα το επιχειρούσε μια καινούργια, αναβαθμισμένη «τρομοκρατική» επιχείρηση, ο isis. Ο οποίος, σε αντίθεση με την «αλ Κάιντα», θα καταλάμβανε εδάφη και θα δημιουργούσε κράτος – στη συρία και στο ιράκ κατ’ αρχήν.

Αυτό το σχέδιο θα πετύχαινε (χάρη και στην δήθεν «αντιτρομοκρατική εκστρατεία» εναντίον του απ’ τις ηπα και τους συμμάχους τους!…)· ως τα μέσα του 2015 τα πράγματα πήγαιναν καλά… Το χάλασε ένας απ’ τους ανταγωνιστές: η «ανεβασμένη» Μόσχα. Και στην αρχή κρυφά κι ύστερα φανερά ένας «παρίας» που ήταν στο στόχαστρο: η απελευθερωμένη απ’ την διεθνή δυτική απομόνωση (χάρη στην 5+1 συμφωνία για το πυρηνικό της πρόγραμμα) Τεχεράνη.

Ακόμα κι αν κρατήσει βάσεις στην περιοχή η Ουάσιγκτον έχει ηττηθεί σε σχέση μ’ αυτό που σκόπευε. Ακολουθώντας την ανάποδη τροχιά από γεωγραφική άποψη, οι αντίπαλοί της έχουν προετοιμάσει υπέρ τους το έδαφος και στα υψίπεδα του ινδοκούς: σε μια «θεαματική» στροφή οι ταλιμπάν τώρα εξοπλίζονται απ’ την Μόσχα· στηρίζονται διακριτικά και απ’ το Πεκίνο.

Βάσεις στο αφγανιστάν διαθέτει ακόμα ο αμερικανικός στρατός. Αλλά την κεντρική ασία δεν την κατέχει πια… Και οι πραγματικοί συσχετισμοί είναι πολύ χειρότεροι, σε βάρος της Ουάσιγκτον, από ότι πριν 16 χρόνια, όταν ξεκινούσε τον «μακρύ και προληπτικό» 4^ο παγκόσμιο πόλεμο…

Σάββατο 5 Αυγούστου. Οι ταλιμπάν (πιθανότατα με την διακριτική υποστήρξη της Μόσχας και του Πεκίνου) προωθούνται σταθερά στο αφγανικό πεδίο μάχης, και οι μετριοπαθείς υπολογισμοί δείχνουν ότι κατέχουν ήδη σχεδόν την μισή επικράτεια. Το γεγονός ότι πρόσφατα «κτύπησαν» στην Κανταχάρ μια αμερικανική φάλαγγα τεθωρακισμένων, σκοτώνοντας δύο αμερικάνους πεζοναύτες, ξαναέκανε για λίγο δημόσιο «θέμα» το τι γίνεται στο αφγανιστάν. Στην Ουάσιγκτον οι καθεστωτικές απόψεις κινούνται μεταξύ του «χάνουμε» και του «δεν κερδίζουμε». Χρειάζονται μερικές χιλιάδες φρέσκοι αμερικάνοι πεζοναύτες μπας και ανακοπεί η πορεία προς την τελική ήττα· αλλά το ψόφιο κουνάβι είχε υποσχεθεί το αντίθετο. Ο Μπιν Λάντεν δολοφονήθηκε, και ο μέσος κοκκινόσβερκος αδιαφορεί εντελώς για το ποιοι θα διοικήσουν τα υψίπεδα του ινδοκούς. Συνεπώς;

«Στην δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα!» Ο Steve Bannon, φασίστας, σύμβουλος του ψόφιου κουναβιού, και ο Jared Kushner, γαμπρός του και άνθρωπος της απόλυτης εμπιστοσύνης του, τον “έφεραν σε επαφή” με την πρόταση δύο επαγγελματιών. Του Erik Prince και του Stephen Feinberg. Έχουν και οι δύο διαβόητες εταιρείες μισθοφόρων. Ο πρώτος την Blackwater (όπως κι αν έχει μετονομαστεί) και ο δεύτερος την DynCorp. Η πρότασή τους είναι απλή: να αναλάβουν τον πόλεμο στο αφγανιστάν αποκλειστικά και μόνο μισθοφόροι. (Ήδη, λέγεται, ότι η αναλογία μισθοφόρων προς όχι μισθοφόρους στην αμερικανική παρουσία στο αφγανιστάν είναι 3 προς 1).

Μια τέτοια ιδέα έχει όλα τα φόντα να αρέσει στο ψόφιο κουνάβι. Πρώτον, επειδή δεν θα αναγκαστεί να στείλει επίσημα το Πεντάγωνο, ξανά, κάμποσες χιλιάδες αρβύλες στο χώμα· με ό,τι συνεπάγονται τέτοιες επίσημες πράξεις. Δεύτερον, θα είναι ευκολότερο να πάψουν εντελώς τα μήντια να ασχολούνται μ’ αυτόν τον πόλεμο. Τρίτον, θα είναι ευκολότερο να κατακρεουργούνται οι αφγανοί· αυτοί οι μισθοφόροι είναι «αληθινά σκληροί τύποι». Και τέταρτον αυτές οι εταιρείες θα βγάλουν τρελά κέρδη, οπότε είναι μια καλή μπίζνα.

Δεν είναι καν απαραίτητο να γίνει ντόρος αν τέτοια είναι η τελική απόφαση· αν και θα πρέπει να εγκριθούν τα σχετικά κοδύλια, κι αυτό δεν μπορεί να μείνει κρυφό. Το ψόφιο κουνάβι έχει ριζοσπατσικές ιδέες επί του θέματος: να χαρίσει η παραπαίουσα αφγανική κυβέρνηση διάφορα ορυχεία σε αμερικανικές εταιρείες, ώστε να αναλάβει η Ουάσιγκτον την προστασία της (της κυβέρνησης).

Αν, τελικά, η μπίλα της αμερικανικής κατοχής του αφγανιστάν κάτσει στους εταιρικούς μισθοφόρους, όλα «θα πάνε καλά» μέχρις ότου οι ταλιμπάν (ή όποιος άλλος) κάνει στους πρώτους αιχμάλωτους που θα πιάσει αυτά που έκανε η ιρακινή αντίσταση στους μισθοφόρους της Blackwater στη Φαλούτζα – και όχι άδικα: τους κρεμάσει, τους κάψει ζωντανούς, και στείλει το σχετικό βίντεο στον κυβερνοχώρο. Τότε, στο ιράκ, την «απάντηση» δεν την έδωσε η blackwater αλλά ο αμερικανικός στρατός, γιατί αυτός είχε την δύναμη: ισοπέδωσε την Φαλούτζα καίγοντας ζωντανούς πολλές εκατοντάδες κατοίκους της…

Όταν αυτό συμβεί στο αφγανιστάν (και θα συμβεί: όταν πέφτουν στα χέρια σου επαγγελματίες δολοφόνοι, δεν υπάρχει κανένα σαβουάρ βιβρ στην μεταχείρισή τους…) τι θα κάνει το ψόφιο κουνάβι ή ο όποιος διαδοχός του; Θα ξεμπερδέψει με τίποτα κρουζ;

Δευτέρα 26 Ιούνη. Η «μάνα» της ιμπεριαλιστικής αμερικανικής «αντιτρομοκρατικής» εκστρατείας, απ’ το 2001, το αφγανιστάν, εμφανίζει ζόρικα συμπτώματα – για την Ουάσιγκτον: οι ταλιμπάν κήρυξαν και επίσημα τον πόλεμο κατά του isis, και ο isis ανταπέδωσε.

Η εύκολη εξήγηση, ότι πρόκειται για αναμέτρηση εδαφοκυριαρχίας μεταξύ «φανατικών» ομοϊδεατών, είναι πέρα για πέρα λάθος. Οι ταλιμπάν (πιθανόν με τις κατάλληλες συμβουλές των συμμάχων τους στη Μόσχα και στο Πεκίνο) δρουν σαν η “moderate” («μετριοπαθής») ισλαμική δύναμη στο αφγανιστάν, που εκτός απ’ τον isis έχει μέτωπο και εναντίον της αμερικανοκρατούμενης κεντρικής διοίκησης στην Καμπούλ.

Η Ουάσιγκτον και το Ριάντ χρηματοδότησαν μεν την δημιουργία ενός isis στο αφγανιστάν (για να επικαιροποιήσουν την «αντιτρομοκρατική» αναγκαιότητα της πρώτης) έχοντας όμως σαν πραγματικό στόχο τους ταλιμπάν που επεκτείνουν διαρκώς την εδαφική τους επικράτεια… Αλλά δεν προέβλεψαν ότι και οι ταλιμπάν έχουν σοβαρούς λόγους να είναι «αντι-τρομοκράτες», δηλαδή αντι-isis.

Έτσι, μετά το συριακό πεδίο μάχης του 4^ου παγκόσμιου και στο αφγανικό η Ουάσιγκτον βρίσκεται μπλεγμένη στην ίδια την 16χρονη τακτική της, που έχει εν τω μεταξύ ξεπεραστεί. Ο «τρελός σκύλος» στην Ουάσιγκτον μελετάει το πόσο αμερικανικό στρατό θα ξαναστείλει στο αφγανιστάν, εναντίον των ταλιμπάν. Οι οποίοι απ’ τη μεριά τους έχουν τέτοια αυτοπεποίθηση πια ώστε να απαιτούν την πλήρη αποχώρηση των αμερικάνων και των συμμάχων τους απ’ τα αφγανικά υψίπεδα, … «και μετά μπορούμε να αποκαταστήσουμε τις σχέσεις μας».

Εκείνα που έσπειρε η Ουάσιγκτον θερίζει; Αυτό. Είμαστε βέβαιοι ότι ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός έχει ένα σοβαρότατο πρόβλημα σ’ όλη αυτή τη ζώνη του κόσμου: πρέπει να επεξεργαστεί μια εντελώς καινούργια, post-antiterrorism τακτική στρατιωτικών επεμβάσεων… Αλλά αυτό είναι δύσκολο. Και, κυρίως, χρονοβόρο.

Μείζονες και ελάσσονες αντίπαλοι των ηπα έχουν τρυπώσει για τα καλά κάτω απ’ την «αντριτρομοκρατική» κουβέρτα που αυτές ξεδίπλωσαν, και αξιοποιούν υποδειγματικά αυτό το στρατηγικό (ιδεολογικά και πολιτικά) κενό. Ενώ η αλλαγή διοίκησης στις ηπα σημαίνει την αλλαγή «γραμμής», το «καινούργιο» δείχνει δύσκολο να διαμορφωθεί.

Έτσι, το μεν ψόφιο κουνάβι κτυπιέται στο πόστο του· το δε αμερικανικό στρατιωτικο/ασφαλίτικο σύμπλεγμα ψάχνει να βρει μια καινούργια συσκευασία για την δράση του, χάνοντας εν τω μεταξύ «νομιμοποίηση». Ακόμα και εδάφη…

Παρασκευή 16 Ιούνη. Το ψόφιο κουνάβι δεν ψοφάει να το παίξει στρατηγός σε κανονικά πεδία μαχών. Δεν είναι ο τομέας του. Συνεπώς παραχώρησε την πλήρη ευθύνη για το αφγανικό πεδίο μάχης (του 4^ου παγκόσμιου πολέμου) στον υπ.αμ., «τρελό σκύλο», Mattis. Τώρα ο “τρελός σκύλος” έχει όλο το περιθώριο μπροστά του να χάσει τον πόλεμο στον οποίο συμμετείχε απ’ την αρχή: το Νοέμβρη του 2001 σαν επικεφαλής ενός τάγματος ειδικών δυνάμεων, και σαν αρχιστράτηγος της centcom το 2009… Tον πόλεμο που θεωρούσε κερδισμένο…

Εκείνο που έχει αλλάξει εν τω μεταξύ, και είναι σοβαρό, είναι ότι η Μόσχα και το Πεκίνο είναι ανακατευτεί πολύ ενεργητικότερα στα αφγανικά υψίπεδα, με έναν σαφή στόχο: να ηττηθεί η Ουάσιγκτον. Τον στόχο υποστηρίζει και η Τεχεράνη, ενώ η Ισλαμαμπάντ ψάχνει να βρει την θέση της (εφόσον οι 3 πιο πάνω υποστηρίζουν τους ταλιμπάν ενώ το πακιστάν την τωρινή διοίκηση της Καμπούλ). Ενώ το Ν. Δελχί έχει το νου του: θα προσπαθήσει να πουλήσει την ουδετερότητά του στο αφγανιστάν με την επιβεβαίωση του ελέγχου του στο κασμίρ. Το «σύμφωνο της Σαγκάης» θα είναι ένα «πλαίσιο» να δοκιμαστούν τέτοια deal…

Ο Mattis ζήτησε απ’ το κογκρέσσο ένα μήνα περιθώριο, ως τα μέσα Ιούλη, για να παρουσιάσει την «στρατηγική του για το αφγανιστάν». Μπορούμε από τώρα να προβλέψουμε το βασικό στοιχείο της: περισσότερος αμερικανικός στρατός, ακόμα περισσότερος, στα υψίπεδα. Θα αντιστρέψει έτσι την σταθερή, εδώ και χρόνια, επέκταση / επικράτηση των ταλιμπάν; Θα τους «αφομοιώσει» ίσως σε κάποια «λύση» – νάχαμε να λέγαμε; Κάτι μας λέει ότι ο «τρελός σκύλος» βρίσκεται μέσα σ’ εκείνο που η cia έχει φτιάξει για τον ρωσικό στρατό στα ‘80s: τον βούρκο.

Η απόδειξη των σοβαρών κινδύνων της ήττας των ηπα στο αφγανιστάν έρχεται, όμως, από έναν διαφορετικού τύπου «ειδικό»: ο πρώην πεζοναύτης και μετέπειτα ιδρυτής και ιδιοκτήτης της blackwater (που άλλαξε στη συνέχεια όνομα επειδή είχε δυσφημιστεί…) Erik Prince πρότεινε σε ραδιοφωνική συνέντευξη Την Λύση!:

…Προτείνω να γυρίσουμε στο μοντέλο που δούλεψε στην περιοχή, για κανά δυο αιώνες, από την ‘εταιρεία των ανατολικών ινδιών’ [σ.σ.: ουσιαστικά την βρετανική αυτοκρατορία] που χρησιμοποίησε επαγγελματίες δυτικούς στρατιώτες, που προσλήφθηκαν, και ζούσαν μαζί και εκπαιδεύονταν μαζί, και όπου ήταν απαραίτητο πολεμούσαν μαζί με τους ντόπιους… Όσο περισσότερο χρησιμοποιούμε συμβατικές προσεγγίσεις για το Αφγανιστάν τόσο περισσότερο χάνουμε…

Λαμπρή ιδέα! Η λύση στα προβλήματα κατοχής του αφγανιστάν το 2017 βρίσκεται στο …1817! Ο.Κ.: εταιρεία μισθοφόρων έχει ο άνθρωπος, μισθοφοριλίκι πουλάει. Αλλά ο «τρελός σκύλος» θα θέλει, υποθέτουμε, πιο γρήγορη και πιο σύγχρονη «λύση». Και με μισθοφόρους· αλλά όχι κούτσου κούτσου μπολ…

(φωτογραφία: ο «τρελός σκύλος» πέταξε στις 24 Μάη ως την Καμπούλ για να κόψει την κατάσταση από κοντά. Οι ταλιμπάν τον υποδέχτηκαν δεόντως: επιτέθηκαν την ίδια ημέρα στην αμερικανική βάση Camp Chapman, στην επαρχία Khost, με αυτοκίνητο βόμβα…)

Σάββατο 6 Μάη. Πολλοί και διάφοροι “είδαν” στην εκλογή του ψόφιου κουναβιού μια “στροφή” της αμερικανικής πολιτικής, ένα είδος αλλαγής έμφασης: απ’ τις διεθνείς στρατιωτικές εκστρατείες (που εκπροσωπούσε, κατ’ αυτούς, μόνο η Κλίντον…) σε κάποιο είδος “εσωστρέφειας” και “ανασυγκρότησης”.

Οποιαδήποτε κριτική ανάλυση και επισκόπηση του αμερικανικού ιμπεριαλισμού θα έδειχνε ότι τέτοιου είδους “αναχωρητισμός” είναι, απλά, αδύνατος. Τα έχουμε πει. Να όμως που τα λέει ωμά κάποιος “από μέσα”. Ο Lawrence Wilkerson, επιτελάρχης του αμερικάνου στρατηγού και στη συνέχεια υπ.εξ. (2001 – 2005, στην πρώτη θητεία του Μπους του Β) Colin Powell, έδωσε μια συνέντευξη στο ανεξάρτητο ιντερνετικό κανάλι real news (καμμία σχέση με το ελληνικό καθεστωτικό συγκρότημα!). Τα λεγόμενά του είναι πολύ πιο πέρα από «απλή προσωπική γνώμη».

Ερώτηση (του δημοσιογράφου Aaron Mate): Ακούμε τώρα ότι ο πρόεδρος Trump θα στείλει περισσότερο στρατό στο Αφγανιστάν, ύστερα από αίτημα των στρατηγών του. Αυτό που με εντυπωσιάζει σ’ αυτή τη συζήτηση είναι ότι όχι και πολύ παλιά, μόλις το 2011, στην κορύφωση της εκστρατείας επί προεδρίας Obama, υπήρχαν 100.000 αμερικάνοι στρατιώτες εκεί. Δεν κατάφεραν να νικήσουν τους Ταλιμπάν. Οπότε τώρα, που υπάρχουν 9.000, γίνεται κουβέντα να πάνε μερικές χιλιάδες ακόμα, λες και πρόκειται να κάνουν την διαφορά. Ποια είναι η γνώμη σας γι’ αυτόν τον πόλεμο των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν, που δεν δείχνει να τελειώνει μετά από 16 ολόκληρα χρόνια;

Απάντηση (Wilkerson): … Η στρατηγική λογική έχει αλλάξει, και νομίζω ότι θα μείνουμε στο Αφγανιστάν για τα επόμενα 50 χρόνια. Επειδή το Αφγανιστάν είναι για εμάς η μόνη δυνατότητα, η μόνη χερσαία δυνατότητα, το μόνο έδαφος όπου μπορούμε να έχουμε αμερικανικές δυνάμεις έτσι ώστε οποιαδήποτε στιγμή το θελήσουμε, οποιαδήποτε στιγμή διατάξει ο πρόεδρος, να εμπλακούμε ή να προκαλέσουμε προβλήματα στους Κινέζους, μ’ αυτήν την θεωρία τους “one belt one road”, που σημαίνει ότι θέλουν να φτιάξουν έναν καινούργιο δρόμο του μεταξιού απ’ την επαρχία Xinjiang ως την Ευρώπη.

… Διαπιστώσαμε ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο ή και σχεδόν αδύνατο να μπλοκάρουμε αυτήν την ιστορία στην ανατολική Μεσόγειο με ναυτικές και αεροπορικές δυνάμεις. Γι’ αυτό και δεν νομίζω ότι θα φύγουμε απ’ το Αφγανιστάν…

Σάββατο 6 Μάη. Ερώτηση: Δεν νομίζω να έχει δοθεί ποτέ επίσημα αυτή η εξήγηση για την αιτία που ο αμερικανικός στρατός βρίσκεται στο Αφγανιστάν. Αντίθετα μας έχουν πει για τους Ταλιμπάν, την αλ-Κάιντα, και τώρα και για τον Isis…

Απάντηση: Ναι, αυτά είναι σοβαρά ζητήματα. Αλλά είναι ζητήματα τακτικής σημασίας. Φυσικά, αν δεν είχαμε εισβάλει στο Ιράκ το 2003 όλα αυτά θα μπορούσαν να είναι σε αρκετά χαμηλότερο επίπεδο απ’ ότι σήμερα…. Αλλά σίγουρα είναι θέματα τακτικής. Άσχημα θέματα, αλλά τακτικής. Το στρατηγικό ζήτημα, το ζήτημα των τρισεκατομυρίων δολαρίων, είναι η σύγκρουση δύο οικονομιών, το ζήτημα της αναμέτρησης δύο παγκόσμιων γιγάντων, των ΗΠΑ και της Κίνας, που «ακουμπάνε» μεταξύ τους στο Αφγανιστάν. Και στο Πακιστάν, που φαίνεται ότι είναι περισσότερο σύμμαχος της Κίνας απ’ότι των ΗΠΑ.

… Ύστερα είναι και όλοι αυτοί οι αγωγοί, βόρεια, νότια, ανατολικά, δυτικά… Δισεκατομύρια επί δισεκατομυρίων για επενδύσεις ή πιθανές επενδύσεις, και φυσικά κέρδη… Και όλοι αυτοί που ασχολούνται με το θέμα κοίταξαν τον χάρτη και είπαν «Voila! Κοίτα τι έχουμε εδώ! Υπάρχει ένα μέρος που μπορούμε να στείλουμε τον στρατό μας και να είναι μέσ’ τη μέση όλων αυτών των ενεργειακών σχεδίων»….