Tag: αφγανιστάν

Ινδοκούς

Κυριακή 19 Αυγούστου. Τα υψίπεδα του αφγανιστάν, μ’ όλες τις ιδιαιτερότητές τους (πολιτικές, γεωφυσικές, ιστορικές) είναι ίσως η επιτομή της αποτυχίας της Ουάσιγκτον να απειλήσει, να προειδοποιήσει ή να τιμωρήσει οποιονδήποτε. Η εισβολή στο αφγανιστάν ήταν η πρώτη πράξη του ανοικτού και διακηρυγμένου 4ου παγκόσμιου (σερβιρισμένου σαν «πολέμου κατά της τρομοκρατίας») απ’ τις αρχές του 2002· μετράει κιόλας πάνω από 16 χρόνια… Ήταν μια «εύκολη στρατιωτικά» υπόθεση, αφού δεν υπήρχαν καν στόχοι σοβαροί για βομβαρδισμούς από αέρα (οπότε έγιναν στόχοι οι γάμοι, τα βαφτίσια… γενικά οι άμαχοι)… Ήταν, επίσης, η απόβαση στο μαλακό υπογάστριο τόσο του Πεκίνου όσο και της Μόσχας· μια «επιλογή κλειδί» για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, προληπτικά, ενόψει του ενδεχόμενου, της πιθανότητας, ότι μπορεί κάπως κάποτε να δημιουργηθεί «ευρασιατικό μπλοκ».

Ε, λοιπόν, μετά από πάνω από 16 χρόνια αυτόν τον πόλεμο η Ουάσιγκτον δεν τον έχει κερδίσει, ούτε μπορεί να τον κερδίσει. Μάλλον το αντίθετο: τώρα πια το πιθανότερο είναι να τον χάσει. (Κι αν η ιδέα είναι να τον ιδιωτικοποιήσει σπρώχνοντάς τον στους μισθοφόρους του κυρίου blackwater, ακόμα χειρότερα!).

Το κλειδί της ήττας είναι, βέβαια, οι ταλιμπάν. Που, σε αντίθεση με το 2002 (όταν μπορούσαν να στηριχτούν μόνο στις πακιστανικές μυστικές υπηρεσίες, που κι αυτές όμως ήταν στριμωγμένες απ’ τις αμερικανικές) τώρα έχουν βοήθειες απ’ την Μόσχα, το Πεκίνο, την Τεχεράνη, ακόμα και την Άγκυρα – και φυσικά, πάντα, την Ισλαμαμπάντ.

Λοιπόν, αυτούς τους ορεσίβιους (που τώρα πια θα είναι, σε πολλά πόστα, η επόμενη γενιά) ο “όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω” αμερικανικός στρατός δεν κατάφερε να τους νικήσει. Κι ας τα δοκίμασε όλα: από drones μέχρι την «μητέρα όλων των βομβών»…

Η πιο πρόσφατη απόφαση του ψόφιου κουναβιού γι’ αυτόν τον πόλεμο (σύμφωνα με τους ενημερωμένους απ’ τα μέσα new york times) λέγεται «αναδίπλωση / υποχώρηση». Ο αμερικανικός στρατός θα φύγει απ’ όλες τις αραιοκατοικημένες περιοχές της αφγανικής υπαίθρου προκειμένου να ανασυνταχτεί και να κρατήσει (με την βοήθεια ενός ουσιαστικά κατεστραμμένου, πλην εκπαιδευμένου και εξοπλισμένου απ’ τις ηπα αφγανικού στρατού) τα αστικά κέντρα. Ο λόγος της αναδίπλωσης / υποχώρησης είναι ομολογημένος: ο επικεφαλής του αμερικανικού στρατού κατοχής στο αφγανιστάν στρατηγός John W. Nicholson Jr. δήλωσε πρόσφατα στις Βρυξέλες ότι «οι απομακρυσμένες θέσεις μας κτυπιούνται εύκολα απ’ τους Ταλιμπάν, οι οποίοι απαλλοτριώνουν οχήματα και εξοπλισμό απ’ τις τοπικές δυνάμεις».

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο αμερικανικός στρατός αναδιπλώνεται. Απλά την προηγούμενη φορά, το 2014, το έκανε δηλώνοντας ότι «έχει καθαρίσει», και ότι οι «τοπικές δυνάμεις» μπορούν πλέον να προστατεύουν αυτές τις απομακρυσμένες θέσεις. Τώρα αναγνωρίζει μια αδυναμία. Που σημαίνει ότι οι Ταλιμπάν θα καταλάβουν εύκολα όλο το «μη αστικό» αφγανιστάν· ούτε λόγος να τους ανταγωνιστεί ο φυτευτός isis.

Αλλά δεν θα τελειώσουν έτσι οι αμερικανικές αδυναμίες. Οι Ταλιμπάν επιτίθενται ήδη σε πόλεις· ακόμα και στο «κέντρο πληροφοριών» των «τοπικών δυνάμεων», στο κέντρο της Καμπούλ. Δεν είναι πια μπουλούκια ατάκτων ανταρτών. Έχουν δομή (και εκπαίδευση) κανονικού στρατού, ακόμα και «ειδικές δυνάμεις». Μπορούν να κάνουν σοβαρές επιθέσεις ταυτόχρονα, σε πολλά διαφορετικά σημεία της επικράτειας. Έχουν αναπτύξει μια παρελκυστική τακτική για να τραβάνε τα αμερικανικά βομβαρδιστικά εδώ την ώρα που ετοιμάζονται να επιτεθούν εκεί και πιο πέρα. Με δυο κουβέντες δεν είναι καν οι Ταλιμπάν που ο αμερικανικός στρατός δεν μπόρεσε να νικήσει πριν 5 ή 10 χρόνια… Τώρα έχουν καλές πλάτες, από κάθε άποψη: εκπαιδευτές, εξοπλισμό, επιμελητεία, τακτικές. Τείνουν να γίνουν κάτι σαν τις δύο Χεζμπ’ αλλάχ (του λιβάνου και του ιράκ)…

Ο αριθμός του επίσημου αμερικανικού στρατού (οι μισθοφόροι δεν υπολογίζονται) δεν είναι αυτή τη στιγμή μεγάλος. Δεκαπέντε χιλιάδες… Στην κορύφωση της εκστρατείας ήταν 100.000, χώρια οι ενισχύσεις από νατοϊκούς συμμάχους (οι περισσότεροι έχουν αποχωρήσει). Με λιγότερες ή περισσότερες αρβύλες στο χώμα, με λιγότερα ή περισσότερα βομβαρδιστικά, η αποτυχία είναι αποτυχία. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι η Ουάσιγκτον βρίσκεται σε «ώρα Βιετνάμ παρά δέκα» στο αφγανιστάν. Η άποψή μας είναι ότι δεν χρειάζεται η επανάληψη της ιστορίας. Θα μπορούσε, μάλιστα, να συμφέρει τους ανταγωνιστές των ηπα να μείνουν άλλα δέκα χρόνια εκεί, φρουρώντας την Καμπούλ: σα ζωντανή απόδειξη / διαφήμιση ότι οι φοβεροί και τρομεροί λεγεωνάριοι της Ουάσιγκτον δεν είναι σε θέση να κάνουν καλά ούτε κάτι μουσάτους χωρίς αεροπορία.

Πόσες επαρχίες θα τους απομείνουν έτσι;

Αφγανιστάν

Τρίτη 14 Αυγούστου. Στη (γεωγραφική) μέση του ενιαίου μετώπου του 4ου παγκόσμιου πολέμου Ανατολική Μεσόγειος / Θάλασσα της κίνας, στα αφγανικά υψίπεδα, οι ταλιμπάν κερδίσουν διαρκώς έδαφος.

Κατ’ αρχήν στρατιωτικά. Εδώ και 3 ημέρες (απ’ τις 11 Αυγούστου) βρίσκεται σε εξέλιξη επιχειρήσή τους για κατάληψη της πόλης Ghazni – ως τώρα έχουν καταλάβει το μεγαλύτερο μέρος της. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η πόλη βρίσκεται σε στρατηγική θέση, πάνω στο δρόμο Καμπούλ – Κανταχάρ. Η επισκόπηση της ασταμάτητης μηχανής συμπέρανε ωστόσο ότι το μεγαλύτερο μέρος αυτού του δρόμου το ελέγχουν ήδη οι ταλιμπάν, και πως αυτή την άποψη η πόλη δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Αντίθετα, η κατάληψη της Ghazni προσφέρεται σαν μια επιχείρηση τακτικής επίδειξης δύναμης (με όλα τα πολιτικά και ηθικά συμφραζόμενα) – ακόμα και ενόψει πιθανών διαπραγματεύσεων για το μέλλον του αφγανιστάν…

Η πόλη έχει γίνει και στο παρελθόν στόχος επιθέσεων· αυτή τη φορά είναι κάτι σαφώς μεγαλύτερο. Αν οι ταλιμπάν κρατήσουν την πόλη θα αποδείξουν ότι ο αφγανικός στρατός είναι σαφώς υποδεέστερος…

(φωτογραφία: Η Ghazni χωρίς στρατούς)

Το μπλοκ του ινδοκούς

Τρίτη 14 Αυγούστου. Την ίδια στιγμή που οι ταλιμπάν (κατάλληλα εκπαιδευμένοι και εξοπλισμένοι πλέον) δείχνουν υψηλή ικανότητα στο να αντιμετωπίζουν τον αμερικανοεκπαιδευμένο επίσημο αφγανικό στρατό ακόμα και σε συνθήκες μαχών σε πόλεις ικανού μεγέθους όπως η Ghazni (όπου, ας το θυμήσουμε, η αμερικανική αεροπορική βοήθεια βραχυκυκλώνει…), επιδεικνύουν άλλη μια ικανότητα. Μεταξύ 6 και 11 Αυγούστου αντιπροσωπεία τους (απ’ το πολιτικό τμήμα, που εδράζεται στην Ντόχα του κατάρ…) έκανε επίσημη πενθήμερη επίσκεψη στην Τασκένδη, του ουζμπεκιστάν. Σύμφωνα με την ανακοίνωση του ουζμπέκινου υπ.εξ. «οι δύο πλευρές αντάλλαξαν απόψεις για τις προοπτικές της ειρήνευσης στο αφγανιστάν». Επιπλέον «οι δύο πλευρές συζήτησαν την απόσυρση των ξένων δυνάμεων απ’ την χώρα καθώς και εθνικά πρότζεκτ ανάπτυξης αλλά και την ασφάλεια των οδικών αξόνων και των δικτύων ηλεκτρικού ρεύματος».

‘Οσες / όσοι έχουν μείνει στην (όχι και πολύ παλιά) εποχή όπου οι ταλιμπάν είναι έκφραση του απόλυτου κακού και σπόνσορες της παγκόσμιας τρομοκρατίας θα ξεροκαταπιούν. Πρώτον, από πότε αυτοί οι παλιοτρομοκράτες έχουν διεθνές προφίλ, έστω τόσο όσο χρειάζεται για να κάνουν επίσημη επίσκεψη στην Τασκένδη; Δεύτερον, από πότε οι ίδιοι παλιοτρομοκράτες συζητούν με γειτονικά κράτη (του «μετασοβιετικού χώρου») την «απομάκρυνση των ξένων δυνάμεων απ’ το αφγανιστάν» – δηλαδή των αμερικάνων;

Η υπόθεση μυρίζει «μπλοκ του ινδοκούς»: Μόσχα, Πεκίνο, Τεχεράνη, Ισλαμαμπάντ (και ενδεχομένως λίγο Άγκυρα). Δεν μας ξαφνιάζει, ο κόσμος τόχει τούμπανο: η «αποκατάσταση της σταθερότητας» σ’ όλη αυτή τη ζώνη του πλανήτη, απ’ την συρία ως την κορεατική χερσόνησο, περνάει υποχρεωτικά απ’ το αφγανιστάν. Όσο για το ποιοί ιμπεριαλισμοί έχουν συμφέρον υπέρ της και ποιοί εναντίον της, κι αυτά είναι γνωστά.

Υπάρχουν τρία επιπλέον στοιχεία, για να σχηματίσετε μια κάπως πιο καθαρή ιδέα αυτών των εξελίξεων. Πρώτον, η Τασκένδη έχει καλές σχέσεις και με την επίσημη αφγανική κυβέρνηση, του Ashraf Ghani, τον στρατό του οποίου πολεμούν οι ταλιμπάν. Δεύτερον, οι ταλιμπάν εκτός απ’ τον αφγανικό στρατό έχουν κι’ έναν άλλο αντίπαλο· και δείχνουν οι μόνοι ικανοί να τον αντιμετωπίσουν: τον isis, που έχει μεταφέρει όπλα και προσωπικό απ’ την συρία και το ιράκ… (μην ρωτήσετε τι και πως, πρέπει να καταλαβαίνετε…). Τρίτο και τελευταίο, με τους ταλιμπάν κουβεντιάζει ανεπίσημα και η Ουάσιγκτον. Μπέρδεμα; Όχι ακριβώς…

Η Ουάσιγκτον έχει ξαναμιλήσει στο παρελθόν με τους ταλιμπάν· και μάλιστα με πολύ μεγάλη επισημότητα. Ήταν στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’90, επί προεδρίας Κλίντον, όταν (υποτίθεται) θα έκλειναν μεγάλα deal για εκμετάλλευση των πλούσιων αφγανικών πρώτων υλών· με ταλιμπανική εξουσία στο αφγανιστάν. Μετά η γραμμή άλλαξε, και στις αρχές του 21ου αιώνα η Ουάσιγκτον αποφάσισε ότι είναι καλύτερα να έχει βάσεις στο ινδοκούς – στο «μαλακό υπογάστριο» του Πεκίνου. Συνεπώς οι αμερικάνοι μπορούν να «κουβεντιάζουν» – το ζήτημα είναι ποιος τους παίρνει πλέον τοις μετρητοίς.

Δεύτερον, οι καλές υπηρεσίες μεσολάβησης που θα μπορούσε να προσφέρει (και) η Τασκένδη, μεταξύ ταλιμπάν και επίσημης αφγανικής κυβέρνησης, κάνουν ακόμα σημαντικότερους τους συσχετισμούς δύναμης στο έδαφος. Ο Ghani δεν έχει μέλλον, αφού τον στηρίζουν οι αμερικάνοι. Και οι ταλιμπάν είναι επ’ αυτού ξεκάθαροι: yankees go home! (Ακόμα πιο ξεκάθαροι επ’ αυτού είναι οι σύμμαχοί τους, Μόσχα και Πεκίνο…). Αλλά αν είναι να γίνει το go home στη φυλετική σκηνή του αφγανιστάν κανείς δεν πρέπει να νοιώθει χαμένος έτσι ώστε να κρατάει τους αμερικάνους μαζί του. (Μια παρόμοια προσπάθεια “μεταστροφής” γίνεται και με τους proxies της Ουάσιγκτον στη βόρεια συρία, τις ypg/pkk…)

Συνεπώς (υποστηρίζουμε) μετά την μέση Ανατολή με το μπλοκ της Αστάνα και την κορεατική χερσόνησο με το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ, υπάρχει σε εξέλιξη μια τρίτη πολιτικοστρατιωτική εκστρατεία , που έχει κοινά χαρακτηριστικά με τις άλλες δύο: α) στρατιωτική υπεροχή στο έδαφος· β) διπλωματική / πολιτική αναβάθμιση των «αναθεωρητών»· γ) σταθερή μεσοπρόθεσμη πίεση στην Ουάσιγκτον να εγκαταλείψει τις θέσεις της, προς όφελος των ανταγωνιστών της.

(Μιας που το Sarajevo και η ασταμάτητη μηχανή είναι που έχουν προτείνει και υποστηρίξει αυτήν την ενιαία «ανάγνωση» του μεγάλου μετώπου, της μεγάλης γραμμής αντιπαράθεσης Μεσόγειος / Ειρηνικός, μπορείτε να συμπεράνετε αν οι εξελίξεις δίνουν βάση σ’ αυτήν την προσέγγιση.)

Αφγανιστάν

Δευτέρα 11 Ιούνη. Συγγνώμη που η ασταμάτητη μηχανή τρώγεται και, καταλαβαίνουμε, σιγά μην σας νοιάζει τι γίνεται στα αφγανικά υψίπεδα. Αυτή, απ’ την μεριά της, επιμένει: οι ένοπλοι στη φωτογραφία είναι ταλιμπάν. Οι οποίοι συνεχίζουν την εαρινή εκστρατεία τους, εξουδετερώνοντας διαρκώς τον «επίσημο» αφγανικό στρατό, εν προκειμένω στη δυτική επαρχία της Farah, παρά τις αμερικανικές αεροπορικές επιθέσεις.

Έτσι βρε αδερφέ, μήπως και έρθει σε καμιά καφενειακή κουβέντα το θέμα… Ξέρετε, απ’ αυτές τις γνωστές, που οι πιο «ειδικοί» είναι σίγουροι για τον κόσμο – τον οποίο αγνοούν…

(Αυτά εν όψει της υποθετικής προς το παρόν στιγμής όπου κάποιος υπ.εξ. τύπου Lavrov βγαίνει και λέει…. Χμμμ, στο αφγανιστάν ο πόλεμος δεν είναι πλέον μέσω proxies…)

Αφγανιστάν

Σάββατο 9 Ιούνη. Αυτοί στη φωτογραφία είναι ταλιμπάν. Οι «ειδικές δυνάμεις» τους συγκεκριμένα. Τέρμα τα οριεντάλ ντυσίματα, τα μαντήλια στο κεφάλι και οι φανερές γενειάδες… Τέρμα τα λιανοντούφεκα. Στολές, εξοπλισμός (και προφανώς: εκπαίδευση και δράση) απ’ τα καλύτερα πρωτοκοσμικά “σχολεία”! Ποια; Μαντέψτε!!!

Κάποιος θα χαιρέτιζε αυτήν την σημαντική καπιταλιστική εξέλιξη· έστω κι αν γίνεται μέσω στρατού και πολέμου (έτσι, όμως, δεν έχει γίνει ως τώρα στον «δυτικό κόσμο»;). Όχι η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της πάντως: οι ταλιμπάν, στην φετεινή εαρινή εκστρατεία τους, καταλαμβάνουν συνεχώς εδάφη. Κι αν συνεχίσουν έτσι, εκτός απ’ τις περιοχές που ήδη ελέγχουν στο κεντρικό και στο ανατολικό αφγανιστάν, θα καταφέρουν να ελέγχουν όλο το δυτικό τμήμα του.

Σχεδόν την μισή αφγανική επικράτεια.

Από άκρη σ’ άκρη στην γραμμή αντιπαράθεσης Μεσόγειος / Ειρηνικός

Παρασκευή 25 Μάη. Ανεβείτε, τώρα, σ’ ένα αερόστατο, να σας ξεναγήσουμε γρήγορα και περιληπτικά στις εξελίξεις σ’ όλη αυτή την γραμμή.

Πρώτο σημείο: Κίνα. Παρότι η σινο-αμερικανική σύγκρουση εμφανίζεται σαν «εμπορικός / οικονομικός πόλεμος» που προς το παρόν έχει παγώσει, το Πεκίνο ναυπηγεί αεροπλανοφόρα. Έχει δύο, αλλά ο στόχος είναι τα έξι, εκ των οποίων τα δύο πυρηνοκίνητα. Επιπλέον το κινέζικο καθεστώς έχει σχέδιο ως το 2025 (σε λιγότερο από 7 χρόνια) να είναι παγκόσμια και καπιταλιστικά πρωτοπόρο σε οτιδήποτε σχετικό με τις «νέες τεχνολογίες». Το θέμα είναι πως οι πάντες έχουν πεισθεί ότι θα τα καταφέρει· ίσως και νωρίτερα… Και έτσι θα συμβεί υπό όχι πολεμικές συνθήκες…

Δεύτερο σημείο: Αφγανιστάν. Οι ταλιμπάν επεκτείνουν σταθερά τα εδάφη τους, σε βάρος του τυπικού αφγανικού στρατού, παρότι αυτός το τελευταίος υποστηρίζεται απ’ την αμερικανική αεροπορία. Το ψόφιο κουνάβι σκέφτεται να ξανα-αυξήσει τον αμερικανικό στρατό στα υψίπεδα (σιγά που θα έφευγε…) και η Ουάσιγκτον κατηγορεί την Τεχεράνη ότι ενισχύσει και εκπαιδεύει τους Ταλιμπάν. Στην φωτογραφία πάνω δεν είναι αμερικανικά κομμάντο αλλά οι «ειδικές δυνάμεις των ταλιμπάν» – είτε το πιστεύετε είτε όχι!!! Πράγμα που σημαίνει ότι τους ντύνουν, τους εξοπλίζουν και τους εκπαιδεύουν γνώστες των σύγχρονων πολεμικών δεδομένων. Κάτι μας λέει ότι δεν είναι μόνο ιρανοί…

Τρίτο σημείο: Ιράν. Οι εξελίξεις είναι ανοικτές, αλλά μεσοπρόθεσμα – φοβόμαστε – δεν θα είναι απλά «οικονομικές». Εκτός αν η Τεχεράνη ενταχθεί στο «σύμφωνο της Σαγκάης», δηλαδή στη στρατιωτική συμμαχία με την Μόσχα και το Πεκίνο….

Τέταρτο σημείο: Ιράκ. Το πρώτο σε δύναμη κόμμα στις τελευταίες εκλογές είναι του αντι-αμερικάνου ιρακινού σιΐτη Muqtadar al-Sadr – σε συμμαχία με το κομμουνιστικό κόμμα του ιράκ και διάφορες μικρές κοσμικές οργανώσεις. Το δεύτερο σε δύναμη κόμμα είναι του αντι-αμερικάνου ιρακινού σιΐτη Hadi al-Amiri. Ο “στρατός του Mahdi” του πρώτου υπήρξε βασικός στην αντίσταση στην αμερικανική κατοχή απ’ το 2004 και μετά. Έχει «φάει» πολλούς αμερικάνους… Ο δεύτερος είναι επικεφαλής των «λαϊκών δυνάμεων δράσης» (pmu) που, εκπαιδευμένοι απ’ τους ιρανούς «φρουρούς της επανάστασης», είναι το πιο αξιόπιστο μαζικό στρατιωτικό σώμα στο ιράκ σήμερα. Η Ουάσιγκτον θα ήθελε να τους θεωρεί «τρομοκράτες», αλλά υπάγονται επίσημα στον ιρακινό στρατό. Οπότε απλά γρυλίζει για «την επιρροή του ιράν»… Too late!

Οι σειρήνες ακούγονται δυνατά: με την κυβέρνηση που θα σχηματίσουν οι νικητές των εκλογών στο ιράκ οι 100.000 αμερικάνοι στρατιώτες (και μισθοφόροι) που έχουν στρογγυλοκαθήσει στην Μεσοποταμία θα πρέπει να τα μαζέψουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, να πάρουν τα κουβαδάκια τους και να ψάξουν άλλη παραλία…

Πέμπτο σημείο: Συρία. Παρότι ο αμερικανικός (και ο γαλλικός, και ο αγγλικός) στρατός δείχνει να έχει εδραιωθεί στις ypg/pkk κρατούμενες περιοχές της βορειοανατολικής συρίας, ο «πόλεμος φθοράς» εναντίον τους έχει αρχίσει να κλιμακώνεται. Με διάφορες αιτίες κι αφορμές (είτε επειδή οι ypg δεν είναι καθόλου «δημοκράτες» όπως νομίζουν διάφοροι υποστηρικτές τους, το εντελώς αντίθετο· είτε επειδή διάφορα αραβικά κλαν σ’ αυτή τη ζώνη πληρώνονται από «αλλού»…) το αντάρτικο κατά της «κατοχής», κάτω απ’ τις συριακές σημαίες, κλιμακώνεται. Αναφέρονται ήδη νεκροί αμερικάνοι μισθοφόροι από «νάρκες δρόμου», καθώς και εξεγέρσεις – εν μέρει ένοπλες – σε διάφορες πόλεις και κωμοπόλεις. Η Raqqa είναι ήδη πεδίο αυτού του ανορθόδοξου πολέμου.

Έκτο σημείο: Λίβανος. Η Χεζμπ’ αλλάχ και οι χριστιανοί και σουνίτες συμμαχοί της είναι η βεβαιωμένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία μετά τις τελευταίες εκλογές. Άσχετα με το ποιος θα είναι ο πρωθυπουργός, η λιβανέζικη κοινωνία έχει πάρει κατά πλειοψηφία θέση – στον σε εξέλιξη 4ο παγκόσμιο πόλεμο…

Έβδομο σημείο: Παλαιστίνη. Δεν ξέρετε;

Όγδοο σημείο: Ο «μικρός άξονας» Τελ Αβίβ – Λευκωσίας – Αθήνας… Θέλετε να κάνουμε εν χορώ τους μαλάκες για το τι κουβεντιάζει ο ογκόλιθος με τους “bomb ‘em” στην Ουάσιγκτον; Την τρέχουσα γεωπολιτική τιμή / πρόσοδο του οικοπέδου που εκπροσωπεί κουβεντιάζει· εσείς κι εμείς είμαστε το κρέας για οποιαδήποτε χρήση!!!! Οι χρήσιμοι ηλίθιοι, αν συνεχίσουμε να το επιδιώκουμε…

Την ελληνική συμβολή στο χασάπικο κουβεντιάζει ο εντεταλμένος του ελληνικού βαθέος κράτους, για λογαριασμό αυτών που κερδίζουν απ’ τα τσιγκέλια· πως και γιατί νομίζετε ότι χαλαλίζει τις ώρες του ο κάθε Bolton; Σε κουβέντες για την φροντίδα των προσφύγων ή για τα νηπιαγωγεία;

Λοιπόν; Τόχετε; Βάζετε το χέρι σας στη φωτιά; Να κάνουμε ότι κοιμόμαστε μπας και μας περάσει ξώφαλτσα;

Όχι δα!! Όχι δα!!!!!!!

Προς την ειρήνη και το νόμπελ της…

Τρίτη 15 Μάη. Μέσα σ’ αυτά τα δεδομένα (και σε όλο και μικρότερη σχέση με δαύτα) δεν μπορούμε να αποκλείσουμε ότι το ψόφιο κουνάβι (δηλαδή το αμερικανικό βαθύ κράτος) και σύμμαχοί του (ισραήλ και σαουδικη αραβία) προωθούν προς ανακοίνωση ένα «σχέδιο για την επίλυση του παλαιστινιακού προβλήματος» που θα εκπλήξει τους πάντες. Σύσσωμο κοινό και κριτική! Αν και δεν έχουμε εντοπίσει ακόμα συγκεκριμένες πληροφορίες, το σχέδιο (σε στυλ take it or leave it!) “μυρίζει” ότι θα είναι χοντρικά τέτοιου είδους: φυσικά και φτιάχνεται παλαιστινιακό κράτος, το οποίο θα είναι δύο έως τρεις παλαιστίνιοι όρθιοι, στο ένα πόδι, περικυκλωμένοι από τον ισραηλινό στρατό. (Τα νεκροταφεία είναι εκτός “λύσης”…)

Ωραίο ακούγεται… Δύο ή τρία τετραγωνικά μέτρα μια χαρά κράτος είναι – στην εποχή του cyberspace, όπου νοικιάζεις όσα στρέμματα θες. Η απορία δεν είναι, βέβαια, το πόσο γέλιο θα πέσει όταν ανακοινωθεί το όποιο τέτοιας προέλευσης “σχέδιο” για την Παλαιστίνη. Αλλά το πως θα “σκάσουν” στη μέση Ανατολή τα κύματα που ήδη παράγονται στα υπόλοιπα σημεία της ενιαίας γραμμής αντιπαράθεσης: στην κορεατική χερσόνησο και στα πέριξ· και στο αφγανιστάν, όπου οι ταλιμπάν κατακτούν διαρκώς νέο έδαφος…

Ινδοκούς

Δευτέρα 30 Απρίλη. Στην στρατηγική μέση της γραμμής αντιπαράθεσης τα νέα δεν είναι ευχάριστα για τον αμερικανικό κατοχικό στρατό. Πριν 5 ημέρες οι ταλιμπάν ανακοίνωσαν ότι ξεκινούν την εαρινή επίθεσή τους (ονόματι «επιχείρηση al-Khandagh»… αντιγράφουν κι αυτοί την δυτική πολεμική «φρασεολογία»…), δηλώνοντας ότι πλέον θα είναι μεταξύ των στόχων τους το κτύπημα αμερικανικών θέσεων (βάσεων) και η σύλληψη αμερικάνων αιχμαλώτων. Αυτό σαν απάντηση στην απόρριψη απ’ την μεριά της Ουάσιγκτον της «πρόσκλησής» τους για απευθείας διαπραγματεύσεις για την αποχώρηση του αμερικανικού στρατού απ’ το αφγανιστάν· και την δήλωση αμερικανών αξιωματούχων ότι «οι ταλιμπάν είναι τρομοκράτες και θα συντριβούν»…

Βερμπαλισμοί ορεσίβιων θα έλεγε κανείς για την ανακοίνωση των ταλιμπάν… Ωστόσο χτες εξαπέλυσαν ταυτόχρονη επίθεση σε 5 τουλάχιστον διαφορετικές επαρχίες, εναντίον θέσεων του αφγανικού στρατού και της αστυνομίας, καταλαμβάνοντας δύο τουλάχιστον στρατόπεδα και δεκάδες «σημεία ελέγχου». Παρότι οι χθεσινές επιθέσεις δεν άλλαξαν με κρίσιμο τρόπο τα δεδομένα επί του εδάφους, ήταν επίδειξη ιδιαίτερα αναθμισμένων οργανωτικών δυνατοτήτων. Αν και χρησιμοποιούν ακόμα αντάρτικες τακτικές, οι ταλιμπάν δρουν όλο και περισσότερο σαν κανονικός στρατός.

Και γι’ αυτό κάποιος τους έχει εκπαιδεύσει… Φανταστείτε ποιος (ή ποιοί…)

Κεντρική ασία

Κυριακή 25 Μάρτη. …Έχουμε μια ιστορία που φουσκώνει τον αριθμό των ενόπλων του isis εδώ. Αυτή η ιστορία χρησιμοποιείται σαν δικαιολόγηση της νομιμοποίησης που παρέχουν οι ρώσοι στους ταλιμπάν, μαζί με κάποιο βαθμό υποστηρίξης.

Οι ταλιμπάν λένε ότι παίρνουν οικονομική ενίσχυση απ’ τον εχθρό. Ξέρουμε για όπλα που φτάνουν στα αρχηγεία τους και τους τα έχουν δώσει οι ρώσοι. Ξέρουμε ότι οι ρώσοι είναι ανακατεμένοι.

Αυτά δεν τα λέει όποιος κι όποιος. Τα λέει ο στρατηγός John Nicholson, επικεφαλής του αμερικανικού στρατού κατοχής του αφγανιστάν. Και δεν τα λέει όπου κι όπου. Τα λέει σε προχτεσινή συνέντευξή του στο bbc…

Για πολλά και διάφορα κατηγορείται η Μόσχα απ’ τις ηπα και τους ευρωπαίους συμμάχους τους, βάσιμα ή αβάσιμα… Αυτό, όμως, έχουμε τη γνώμη ότι είναι σωστό: πράγματι ενισχύει τους ταλιμπάν στο αφγανιστάν. Και μπορεί να το κάνει με διάφορους τρόπους· υποθέτουμε ότι προτιμότεροι είναι οι έμμεσοι. Είτε μέσω πακιστάν είτε μέσω “λαθρεμπόρων όπλων”…

Στην δημοσιογραφική ερώτηση αν η Μόσχα κάνει έναν πόλεμο – μέσω – αντιπροσώπων (proxy war) κατά των ηπα στο αφγανιστάν, ο στρατηγός απαντάει έμμεσα:

Αυτή η δραστηριότητα άρχισε να διογκώνεται τους τελευταίους 18 με 24 μήνες. Πριν δεν είχαμε δει κάτι απ’ αυτό το είδος των αποσταθεροποιητικών ενεργειών της ρωσίας εδώ. Όταν κοιτάς το timing ταιριάζει πολύ με την στιγμή που άρχισαν να ζεσταίνονται τα πράγματα στη συρία. Οπότε είναι ενδιαφέρον να σημειώσουμε το timing του όλου πράγματος.

Σωστά!!! «Ζεσταίνεται» (ή «κρυώνει»…) όλη η γραμμή αντιπαράθεσης μέση Ανατολή – Ειρηνικός!!! Και πως αλλιώς θα μπορούσε να γίνει; Τα επιμέρους πεδία μάχης συνδέονται: έχουν τους ίδιους βασικούς αντίπαλους!

Η Μόσχα, πάντως, αρνείται ότι εξοπλίζει τους ταλιμπάν, παραδέχεται όμως ότι έχει επαφές μαζί τους, εξαιτίας του κοινού εχθρού: του isis. Κι όταν έχεις κοινό εχθρό με κάποιον, ως γνωστόν, δεν του δίνεις όπλα να τον πολεμήσει… Του δίνεις την ευχή σου…

Αφγανιστάν 1

Παρασκευή 23 Φλεβάρη. Προφανώς είναι “μακρυά” (στην πραγματικότητα πολύ κοντύτερα απ’ όσο νομίζουν οι ψωνισμένοι επαρχιώτες). Η επίσκεψη του πακιστανού υπ.εξ. Khawaia Asif στη Μόσχα και οι κουβέντες του με τον ρώσο υπ.εξ. Lavrov (η δεύτερη τους τελευταίους 5 μήνες) είναι γεγονότα αδιάφορα στα μέρη μας. Κακώς.

Παρότι η επίσκεψη (πριν 3 ημέρες, στις 20 Φλεβάρη) ήταν τυπικά «επίσκεψη εργασίας» δεν πρέπει να υποτιμάει κανείς τη σημασία της. Δηλαδή το θέμα της: η κατάσταση στο αφγανιστάν. Είναι γνωστό ότι η Ισλαμαμπάντ στηρίζει τους ταλιμπάν (όπως, διακριτικά, κάνουν η Μόσχα και το Πεκίνο) εκνευρίζοντας όσο δεν πάει την Ουάσιγκτον. Οι ταλιμπάν, οι πακιστανικές μυστικές υπηρεσίες και το πακιστανικό καθεστώς είναι για το Ινδοκούς ό,τι είναι ο Άσαντ, το καθεστώς του, και οι ελεγχόμενοι απ’ την Τεχεράνη, την Άγκυρα και την Ντόχα ένοπλοι στο συριακό πεδίο μάχης και στην ευρύτερη μέση Ανατολή.

Μετά την «συνάντηση εργασίας» ο Lavrov ανακοίνωσε την εντατικοποίηση των ενεργειών του «συμφώνου της Σαγκάης» (SCO) για την αντιμετώπιση του isis στο αφγανιστάν. Ο isis στο αφγανιστάν, ο οποίος δήλωσε χτες ότι κτύπησε με ρουκέτες μια αμερικανική βάση – έτσι ώστε να συντηρείται η φήμη του – είναι, κατά την Μόσχα δημιούργημα της Ουάσιγκτον. Που μεταφέρει (λέει η Μόσχα) ένοπλους του isis απ’ την συρία και το ιράκ στο αφγανιστάν…

Αλλά το βασικό είναι ότι η Μόσχα, το Πεκίνο, (λιγότερο φανερά η Τεχεράνη), η Ισλαμαμπάντ (και οι ταλιμπάν) συνεργάζονται εξ αντικειμένου στην κεντρική ασία. Συνεργάζονται επιφανειακά μεν κατά του «isis στο αφγανιστάν», ουσιαστικά δε κατά των αμερικανικών βάσεων εκεί. Όπως συμβαίνει ήδη στην ypgκρατούμενη βόρεια και ανατολική συρία, έτσι και στο αφγανιστάν η έξωση των αμερικάνων είναι δύσκολη και σύνθετη επιχείρηση.

Αξίζει, επί τη ευκαιρία, να σημειώσουμε κι αυτό (επίσης «μακρινό» – κούνια που τους κούναγε): ο εξαφανισμένος τον τελευταίο καιρό τοξικός πρίγκηπας του Ριάντ ζήτησε και πήρε την προστασία του πακιστανικού στρατού στα παλάτια του. Πράγματι, μονάδες της Ισλαμαμπάντ έχουν μετακομίσει στη σαουδική αραβία, μετά από αίτημα του πρίγκηπα (που ο πατέρας του θα έπρεπε να τον έχει στέψει βασιλιά απ’ το περασμένο καλοκαίρι, αλλά φαίνεται ότι το σκέφτεται κι αυτός…).

Το ότι ο τοξικός πρίγκηπας δεν έχει εμπιστοσύνη στο στρατό του και είχε καταφύγει σε μισθοφόρους για την προστασία του το ξέραμε και το είχαμε αναφέρει εδώ. Αλλά οι μισθοφόροι ήταν αμερικανικής εταιρείας (της πρώην blackwater) και ποτέ δεν ξέρεις… Το ότι, τελικά, κατέληξε ικέτης στην Ισλαμαμπάντ είναι ιδιαίτερου ενδιαφέροντος: ειδικά υπό το πρίσμα του αδρά σχηματισμένου «μπλοκ του Ινδοκούς», αν μπορούμε να το πούμε έτσι.

Δεν εμπιστεύεται ούτε τους αμερικάνους ο τοξικός; Έτσι φαίνεται.