Σάββατο 25 Φλεβάρη. Πρόκειται περί κτηνώδους εξαπάτησης, αλλά οι δυνάμεις μας δεν είναι αρκετές για να την δείξουμε. «Αφορολόγητο» δεν υ-πάρ-χει!!! Κάποιος / κάποια που πληρώνεται ακόμα και 1000 ευρώ τον μήνα (πόσο μάλλον όλοι / όλες που βρίσκονται πιο κάτω) τα λεφτά αυτά τα ξοδεύει. Δεν τα κάνει μασούρι! Συνεπώς πληρώνει όλους τους «φόρους κατανάλωσης»: από τους φπα μέχρι τους φόρους καπνού, βενζίνης, οινοπνεύματος, κλπ. Με δικούς μας (πρόχειρους αλλά όχι αυθαίρετους) υπολογισμούς απ’ τα 1000 ευρώ τον μήνα που ξοδεύονται / καταναλώνονται υποχρεωτικά κάθε μήνα για έναν (καλοπληρωμένο με τα σημερινά δεδομένα) μισθωτό, το 25% είναι φόρος. Κάποιος με ετήσιο σύνολο μισθών 12.000 θα έχει πληρώσει μέσα στη χρονιά 3.000 σε «έμμεσους» φόρους· αλλά φόρους! Κάποιος με 6.000 ετήσιο σύνολο μισθών θα έχει πληρώσει 1.500 ευρώ, πάλι σε «έμμεσους» φόρους· αλλά φόρους!
Και ύστερα; Ύστερα καλούμαστε να ξαναφορολογηθούμε ήσυχα ήσυχα και σαν μαλάκες, για τα ίδια ακριβώς ποσά, δεύτερη φορά!!! Και μάλιστα να φορολογηθούμε και για τα ποσά που πληρώσαμε σαν «έμμεσους» φόρους – αλλά φόρους!!! Που σημαίνει ότι φορολογούμαστε δύο φορές, για τα ίδια ποσά, ακόμα και για τους φόρους που πληρώσαμε την πρώτη: την μία σαν καταναλωτές, την δεύτερη σαν «εισοδηματίες»!!!
Δεν υπάρχει, λοιπόν, κα-νέ-να «α-φο-ρο-λό-γη-το» για την μεγάλη πλειοψηφία των μισθών και των συντάξεων! Και θα έπρεπε να πολεμήσουμε (χύνοντας αίμα κυριολεκτικά) γι’ αυτό το εντελώς ρεφορμιστικό: να γίνεται μόνο μία φορολόγηση για εκείνο το ύψος μισθών (και συντάξεων) που αποτελούν το όριο αξιοπρεπούς ζωής – αντί για δύο φορολογήσεις, όπως γίνεται σήμερα. Θα έπρεπε να ματώσουμε για να είναι (για τους μισθωτούς) τα 12.000 ευρώ το χρόνο μονής φορολόγησης…
Αλλά τι; Μιζέρια, μοιρολατρεία – και παράνοια…. Τρίτη φορολόγηση αυτή, ηθική και συναισθηματική…