Tag: φασίστες

Ανάληψη ευθύνης

Τρίτη 22 Γενάρη. Δεν άργησε: το ελληνικό βαθύ κράτος ανέλαβε την ευθύνη για την δολοφονία της 4 χρόνων Zainab Fadil, μέσα απ’ την φιλοκυβερνητική καθεστωτική «εφημερίδα των συντακτών». Κάτω απ’ τον τίτλο «νεκρό προσφυγόπουλο σε επιχείρηση αποτροπής ανοικτά της Σάμου» στις 16/1 η εφημερίδα παρουσίασε δύο διαφορετικές (και αλληλοαναιρούμενες) εκδοχές, με ολοφάνερο στόχο να «καθαρίσουν» οι έλληνες λιμενόμπατσοι απ’ το έγκλημα.

Στην μία εκδοχή (που λάνσαρε μια νορβηγική μκο καταγραφής ονόματι aegean boat report), έγινε …επίθεση δύο κουκουλοφόρων σε βάρκα με πρόσφυγες, με αποτέλεσμα τον θάνατο ενός τετράχρονου…. Αυτή ήταν η εκδοχή «τα φαντάσματα του Αιγαίου φταίνε…» Εδώ και χρόνια κυκλοφορούν τέτοια «φαντάσματα», αλλά κανένας κρατικός υπάλληλος δεν ξέρει ποιοί είναι κάτω απ’ τις κουκούλες. Μπορεί να είναι και εξωγήινοι, οπότε καλύτερα να μην ανακατεύεται το ελλαδιστάν…

Η άλλη εκδοχή ήταν του αρχηγείου των λιμενόμπατσων. Σ’ αυτήν, όχι μόνο δεν υπήρξαν ποτέ «κουκουλοφόροι» (… στην περιοχή καθ’ όλη τη διάρκεια του περιστατικού παρέμειναν πλησίον της οριογραμμής πλωτό περιπολικό του λιμενικού σώματος καθώς και κοινοτικό μέσο δύναμης frontex…), αλλά τους πρόσφυγες τους έσωσε η τουρκική ακτοφυλακή, (… χωρίς να δηλωθεί στις ελληνικές αρχές αγνοούμενος). Συνεπώς, σύμφωνα μ’ αυτήν την εκδοχή (επίσημη εκδοχή “αποτροπής”…), είτε δεν πνίγηκε καμία Zainab, είτε πνίγηκε με ευθύνη της τουρκικής ακτοφυλακής…

Κανονικά θα έπρεπε εκπρόσωποι των δύο εκδοχών να συναντηθούν και να συμφωνήσουν τίνος το παραμύθι είναι καλύτερο. Επιπλέον, αν η “εφημερίδα των συντακτών” δεν ήταν τόσο φιλοκυβερνητική και τόσο καθεστωτική, θα αρνούνταν να πνίξει δεύτερη φορά την Zainab Fadil, αυτή τη φορά μέσα σε κύματα αντικρουόμενων ψεμμάτων, έτσι ώστε οι καταναλωτές / αναγνώστες της να πάνε ήσυχοι παρακάτω, μ’ ένα τςςςς…

Εκεί, ακριβώς, εντοπίζουμε την επίσημη ανάληψη της ευθύνης απ’ το ελληνικό παρακράτος: στην ταυτόχρονη προβολή δύο εντελώς αντίθετων μεταξύ τους «σεναρίων» αθώωσης των ελληνο-λιμενόμπατσων.

Αθώωση μέσω της βιαστικής και πρόχειρα οργανωμένης πρόσκλησης σύγχισης λέγεται αυτό. Άρα, με αντεστραμμένο τρόπο, παραδοχή της ενοχής…

(φωτογραφία: Στον «διάλογο» στο social μήντιο, όταν ένας χρήστης κατηγορεί τη νορβηγική μκο ότι ξεπλένει τους έλληνες λιμενόμπατσους, η εν λόγω απαντάει ότι «δεν έχει στοιχεία για την εθνικότητα» των κουκουλοφόρων… Εννοώντας ότι οι καταγγελίες του πατέρα της Zainab δεν είναι άξιες λόγου…

Μην το πείτε ρατσισμό. Πείτε το «τεκμήριο της αιώνιας αθώωτητας» – για τους δολοφόνους).

Εγκληματική οργάνωση

Τρίτη 22 Γενάρη. Η δολοφονία της Zainab Fadil κουκουλώθηκε μάλλον εύκολα (και ποιοι άραγε σκίζουν τις αφίσες μας για το θέμα; ε; φασίστες; συριζαίοι; ή και τα δύο μαζί;) μέσα σ’ ένα ελάχιστο διάστημα “δημοσιότητας”, στη συμβολή των “μυστηρίων” του Αιγαίου… Νάναι “κουκουλοφόροι” άγνωστης προέλευσης οι φονιάδες; Νάναι οι αιώνιοι εχθροί; Νάναι όλα ψέμματα; Ποιός ξέρει; Ξέχνα το…

Στα άλλα σύνορα όμως, στον Έβρο, δεν χρειάζεται καν κουκούλωμα. Είναι αρκετή η σιωπή. Στις 6 Δεκέμβρη κάτοικοι του τουρκικού χωριού Adasarhanli, κοντά στο ποτάμι, μάζεψαν τον τέταρτο νεκρό μετανάστη μέσα σε πέντε μέρες. Ο άγνωστος ξένος είχε πεθάνει από υποθερμία, καθώς τα ρούχα του ήταν μούσκεμα και παγωμένα· η θερμοκρασία στην ύπαιθρο εκείνες τις ημέρες ήταν -6 βαθμοί Κελσίου. Είχε περάσει το ποτάμι απ’ την ελληνική στην τουρκική όχθη, ίσως μέσα σε μια μισοβουλιαγμένη βάρκα, ίσως κολυμπώντας…

Τι είχε γίνει; Οι ντόπιοι απ’ την τουρκική μεριά των συνόρων και του ποταμιού ξέρουν. Οι έλληνες στρατόμπατσοι συλλαμβάνουν τους «παράνομους», τους δέρνουν, τους κλέβουν, πολλές φορές τους γδύνουν, και τους ξαναπετάνε στον Έβρο. Κάποιοι πεθαίνουν – απ’ τα βασανιστήρια και το κρύο. Την πρώτη βδομάδα του Δεκέμβρη βρέθηκε ένα πτώμα κοντά στο χωριό Serem, και άλλα δύο στα χωριά Akcadam και Adasarhanli. Ήταν μισόγυμνα. Είχαν σημάδια από ξύλο.

Δεν είναι άγνωστα διεθνώς αυτά. Οι ανθρωπιστές του οηε, με όση κομψότητα αναλογεί στην γραφειοκρατεία του ανθρωπισμού, έκαναν μια ανακοίνωση στις 5 του περασμένου Δεκέμβρη. Ότι οι υπηρεσίες (του οργανισμού) για τους πρόσφυγες / μετανάστες …εξακολουθούν να λαμβάνουν αξιόπιστες αναφορές για επαναπροωθήσεις που κάνουν οι ελληνικές αρχές… μέσω του ποταμού Evros… συχνά με την χρήση βίας…

Δεν έχουν εφευρεθεί ακόμα τα «φαντάσματα του Έβρου» – δεν χρειάζονται. Είναι μόνη της, χωρίς περιττά δημαγωγικά φτιασιδώματα, καθαρή και ωμή, η εφαρμογή των εντολών του γκουβέρνου: στείλτε τους στο διάολο, και εν ανάγκη σκοτώστε τους…

Την επόμενη φορά που θα σας περάσει απ’ το μυαλό ότι τα ροζ καθάρματα μπορεί να είναι κάτι τις καλύτερο απ’ τους φασίστες, θυμηθείτε ότι αυτά τα καθάρματα σκοτώνουν σχεδόν σ’ όλη την τετραετία του γκουβέρνου τους. «Ξένους» φυσικά… Θυμηθείτε ότι έχουν καλές δημόσιες σχέσεις ώστε να κρύβουν τις δολοφονίες τους πίσω από μυστηριώδεις «κουκουλοφόρους» ή, απλά, μέσα στην διατεταγμένη σιωπή… Θυμηθείτε ότι είναι εύκολο να γίνει ο καθένας συνένοχος σε συστηματικές δολοφονίες – όταν δεν πρόκειται για δολοφονημένους φίλους ή γνωστούς του… Θυμηθείται πως η αδιαφορία για τους δολοφονημένους “αγνώστους” είναι το λάδι που λιπαίνει τις μηχανές του θανάτου γενικά…

Θυμηθείτε και πάρτε την ευθύνη που σας αναλογεί: πρόκειται για την «αριστερά» της εθνικής, κρατικής / παρακρατικής εγκληματικής οργάνωσης. Που θα δώσει την σκυτάλη όμορφα κι ωραία στη «δεξιά» του εγκλήματος.

Οποιαδήποτε αμφιβολία γι’ αυτήν την πραγματικότητα είναι συνενοχή.

(φωτογραφία: Αυτός επέζησε, με τα σημάδια της ελληνικής «αριστερής» φιλοξενίας. Άλλοι όχι.)

Οι γενναίοι τενεκέδες

Κυριακή 20 Γενάρη. Μπορεί να μας είναι εκνευριστική η προβολή ότι ο τενεκεδένιος πρωθυπουργός (σαν άλλος μεγΑλέκος;) “λύνει τον γόρδιο δεσμό του μακεδονικού” … επειδή είναι “αριστερός”!!! Και μας είναι εκνευριστική επειδή, πολύ απλά, αυτή η “λύση” είναι το καλύτερο που θα μπορούσε να πετύχει ο οποιοσδήποτε, μέσα στις προδιαγραφές της “εθνικής γραμμής” – άρα τίποτα ηρωϊκό. Ωστόσο, πρέπει να το αναγνωρίσουμε, τέτοια είναι η καθεστωτική πολιτική σαν τεχνική της εξουσίας: κουκιά τρως, κουκιά χέζεις.

Με τους φασίστες όμως; Αυτοί είναι έξω απ’ την ηρωϊκή “λύση”; Όχι βέβαια! Τα είπαμε (πιο πρόσφατα) χτες. Τα “συλλαλητήρια για την μακεδονία”, σαν αναβίωση του εθνικισμού των ‘90s, είναι πια για εσωτερική κατανάλωση αποκλειστικά· και υπήρξαν βασικό στοιχείο στον σχεδιασμό που κλήθηκε να υπηρετήσει (με χαρά της!) η ροζ φράξια της κυβερνοσκηνής, εδώ και πάνω από ένα χρόνο.

Αν αυτό το τσούρμο (χαρακτηρισμός Γιάνη…) ήταν έστω και ελάχιστα «αριστερό» κι αν όντως θεωρούσε εχθρούς τους φασίστες του «το όνομά μας είναι η ψυχή μας», θα είχε φροντίσει να τους εξουδετερώσει («πολιτικά») εξ αρχής! Έκανε το αντίθετο. Τους έκλεισε πονηρά το μάτι: το ραντεβού με τον αρχιτραγότατο αυτό εξυπηρετούσε. Όταν θέλεις ο «συνομιλητής» σου να είναι ένα απ’ τα βασικά αφεντικά του βαθέος κράτους, αυτό σημαίνει ότι αποδέχεσαι τον ιδεολογικό και πολιτικό ρόλο της ντόπιας άκρας δεξιάς. Και σκοπεύεις σε μια «ασύμμετρη» συνεργασία – στη σκιά της επίσημης, της κυβερνητικής.

Έτσι έγινε. Η σημερινή συγκέντρωση στην Αθήνα, όπως κι όλες οι προηγουμένες, είναι «φαιορόζ έργο» – η κάλυψή της απ’ την κουλοδεξιά είναι παρεπόμενη, το άλλο μισό του κρατικού / παρακρατικού ελέγχου. Η μάζα, φυσικά, υπάρχει – δεν την έφτιαξε η Κουμουνδούρου! Αλλά αυτή η μάζα, που είναι βασικό μέρος του κοινωνικού βούρκου, δεν είναι σε θέση να κινητοποιηθεί «κεντρικά πολιτικά», ούτε είναι σε θέση να παράξει «κεντρικά γεγονότα»… εκτός αν την κουρντίσουν, την οργανώσουν και την κινητοποιήσουν κρατικοί / παρακρατικοί μηχανισμοί. Οι παπάδες, οι υπηρεσίες… Ο «λύνω τον κόμπο» πόνταρε σ’ αυτούς. Επειδή το σχέδιο στο οποίο παίζει τον ρολάκο του, προέβλεπε θείες Λίτσες με το κιλό, στο πεζοδρόμιο.

Το «μακεδονικό», απ’ το 1992, υπήρξε βασικός μοχλός «πολιτικοποίησης» (με προδιαγραφές κρατικής / παρακρατικής εξουσίας) του διάχυτου κοινωνικού ρατσισμού. Αυτός ο τελευταίος εκδηλώθηκε μαζικά κατά των βαλκάνιων / ανατολικών προλετάριων μεταναστών / στριών – αυτό ήταν που μπορούσε να κάνει «μόνος» του… Το να αναχθεί, το να «κεφαλοποιηθεί» σε «κεντρική πολιτική» ήταν δουλειά των μηχανισμών.

Αυτό το μαύρο κεφάλαιο είναι που συντηρούν (έως υπηρετούν) και οι κυβερνορόζ. Φυσικά είναι ικανοί, σαν φτηνοί συνδικαλιστές, να φλομώσουν τους πάντες με το θέαμα της δήθεν αντίθεσής του με τους φασίστες… Όποιος έχει επίγνωση των κατορθωμάτων του ντόπιου συνδικαλισμού στο να κάνει τα άσπρα μαύρα και τα μαύρα άσπρα καταλαβαίνει… Υπάρχει, και σήμερα, σε άλλα δεδομένα, η ίδια μαύρη γραμμή που συνδέει τον εξουσιαστικό καιροσκοπισμό, τα «πατριωτικά συλλαλητήρια», και τις δολοφονίες προσφύγων / μεταναστών… «Κάπου μακρυά». Αυτήν την μαύρη γραμμή υπηρετεί το ροζ κυβερνητικό συνάφι – όπως έχει κάνει ως τώρα και κάθε άλλο. Μ’ άλλα λόγια: κρίκοι στην ίδια αλυσίδα…

Όποιος δεν το καταλαβαίνει, δεν έχει καταλάβει τίποτα!

Η θεία Λίτσα σε ρόλο τριπλαδόρου

Παρασκευή 18 Γενάρη. Η τελευταία δεκαετία έχει υπάρξει γκρεμοτσάκισμα για την διεθνή θέση του ελληνικού καπιταλισμού. Αρκεί να δει κανείς (δεν είναι δύσκολο) την σημερινή θέση των ελληνικών τραπεζών, που υπήρξαν η “δηλητηριώδης αιχμή του δόρατος” για την ελληνική (οικονομική) εισβολή στα βαλκάνια μετά το 1995, όταν η προοπτική στρατιωτικών κατακτήσεων τελείωσε. Να δει κανείς σε τι κατάσταση ήταν το 2000 και σε τι κατάσταση είναι τώρα.

Πολύ πριν το Βερολίνο και η Ουάσιγκτον αποφασίσουν ότι “θέλουν κάτι στα δυτικά βαλκάνια” η Αθήνα είχε γίνει (κρατικός / καπιταλιστικός) παρίας της περιοχής ακόμα και για τα βαλκανικά δεδομένα. Για παράδειγμα, πριν την θρυλική επιβολή των τραπεζικών ελέγχων (“capital controls”) στα μέσα του ’15, η ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα είχε επιβάλει την αποκοπή των ελληνικών τραπεζικών θυγατρικών στα βαλκάνια απ’ τις μητρικές τους. Για να μην μεταδοθεί στα βαλκανικά κράτη το “bank run”. Τελικά, από τότε μέχρι τώρα, οι ελληνικές τράπεζες αναγκάστηκαν να πουλήσουν σχεδόν όλες τις θυγατρικές τους στα βαλκάνια, μπας και ρεφάρουν οι ίδιες…

Με άλλα λόγια ο ελληνικός χρηματοπιστωτικός ιμπεριαλισμός στα βαλκάνια, αν και ήταν συγχρονισμένος με την διεθνή τάση, βούλιαξε μέσα στις φαντασιώσεις του. (Το θέμα έχει το δικό του χωριστό ενδιαφέρον). Μ’ αυτό το δεδομένο, το ελλαδιστάν θα μπορούσε να συνεχίσει να διατηρεί τις αγαπημένες του εθνικές εκκρεμότητες και στο «μακεδονικό» μόνο στο βαθμό που δεν θα αναγκαζόταν (και λόγω αδυναμίας) από κάποιες «μεγάλες δυνάμεις» να σταματήσει τις καθυστερήσεις και το «πέσε κάτω!»

Αλλά του έλληνος ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει!!! Ο έμπειρος στα «βουλιάγματα διαπραγματεύσεων» ογκόλιθος ανέλαβε να παραστήσει ότι διαπραγματεύεται (λόγω της «διεθνούς πίεσης») με τους σοσιαλδημοκράτες του Zaev, για μια «κοινά αποδεκτή λύση», παραφυλάγοντας να «αποδείξει» ότι αυτοί είναι που δεν θέλουν – ή δεν μπορούν.

Το πράγμα φαινόταν αρχικά ότι δουλεύει μια χαρά (για τον ελληνικό ιμπεριαλισμό). Προσέξτε, παρακαλούμε, πως παρουσιάζει την κατάσταση για τότε ένα απ’ τα «στόματα» του ντόπιου βαθέος κράτους, ο δημοσιογράφος Βασίλης Νέδος, στην καθεστωτική «καθημερινή» στις 13 Ιανουαρίου 2019. Συγκρατείστε την χρονολογία (θα την τονίσουμε):

Πέρυσι, ανάλογες ημέρες στη Νέα Υόρκη (17 Ιανουαρίου 2018) καταγραφόταν από τις τηλεοπτικές κάμερες ένα άβολο ζωντανό στιγμιότυπο, με πρωταγωνιστή τον αντιπρόσωπο της ΠΓΔΜ για το ονοματολογικό Βάσκο Ναουμόφσκι και τον Έλληνα ομολογό του Αδαμάντιο Βασιλάκη, αλλά και τον ειδικό απεσταλμένο του γ.γ. του ΟΗΕ Μάθιου Νίμιτς να στέκονται αποσβολωμένοι, έχοντας μικρή πίστη ότι υπήρχαν ελπίδες να σημειωθούν θετικές εξελίξεις ακόμα μία φορά.

Λίγο αργότερα ο Σλαβομακεδόνας διπλωμάτης τορπίλιζε δημοσίως τη διαπραγμάτευση, μιλώντας για μη αξιοπρεπή λύση την οποία η χώρα του δεν φιλοδοξούσε να δεχτεί.

Εκείνη την εποχή, δύσκολα θα εισέπραττε οποιαδήποτε προσοχή όποιος ισχυριζόταν ότι σήμερα, ένα χρόνο μετά, η Βουλή της ΠΓΔΜ θα ψήφιζε αλλαγή του ονόματος της χώρας σε «Βόρεια Μακεδονία», ανοίγοντας τον δρόμο για την κύρωση μιας συνολικής συμφωνίας με την Αθήνα…

Τέλεια! Σούπερ!!! Τα πράγματα πήγαιναν κατ’ ευχήν! Δυο βδομάδες νωρίτερα, στις 4 Ιανουαρίου 2018 ο φαιός κυβερνητικός εταίρος, ο ψεκασμένος, ήταν κατενθουσιασμένος με τον ογκόλιθο υπ.εξ. Το ρεπορτάζ του ροζ site tvxs ξεκινούσε κι αυτό όλα χαρά εκείνη την ημέρα:

… Να περιβληθεί με απόλυτη εμπιστοσύνη ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς, ζήτησε ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Καμμένος, εξερχόμενος από το Μέγαρο Μαξίμου, μετά την κυβερνητική σύσκεψη για θέματα εξωτερικής πολιτικής. Σημειώνοντας με έμφαση ότι ο υπουργός Εξωτερικών δεν είναι από εκείνους που άλλα υπογράφουν και άλλα λένε στη συνέχεια…

Τέλεια!!! Σούπερ!!! Οι χαζοβιόληδες των «μεγάλων δυνάμεων» θα διαπίστωναν γρήγορα ότι «η ελλάδα θέλει – αλλά τα σκόπια δεν..!». Και ο ελληνικός ιμπεριαλισμός θα ξανάβρισκε την ησυχία του και την «εθνική εκκρεμότητά» του με το «μακεδονικό»… Για άλλες, καλύτερες εποχές…

Η θεία Λίτσα σε ρόλο τσιλιαδόρου

Παρασκευή 18 Γενάρη. Στις 17 Ιανουαρίου 2018 “οι σλαβομακεδόνες τορπίλιζαν την διαπραγμάτευση”…. Και στις 18 Ιανουαρίου 2018 ο τενεκεδένιος πρωθυπουργός είχε “συνάντηση κορυφής”, με ένα απ’ τα αφεντικά του. Τον αρχιτραγότατο. Για το “μακεδονικό”. Οι επαφές των φαιορόζ με τους παπάδες ήταν η μόνη εξω-κυβερνητική διαδικασία “συνενόησης” και “σύγκλισης” που ακολούθησαν, από τότε ως και σήμερα. Αυτός ο προσανατολισμός έμεινε ανεξήγητος (και έχει ξεχαστεί). Όπως ανεξήγητο (και ξεχασμένο…) είναι το ότι κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης δεν ζήτησε πιεστικά την “εθνική συνεννόηση” τότε…

Και στις 21 Ιανουαρίου 2018 έγινε “το μεγάλο συλλαλητήριο για την μακεδονία” στη Σαλονίκη. Ακροδεξιό όσο μπορούσε να είναι. Με ομιλητή τον εθνοσωτήρα στρατηγό Φράγκο, και άλλους παρόμοιους. Και χρηματοδότη; Τα συλλαλητήρια έχουν αρκετά οργανωτικά έξοδα. Ποιος πλήρωσε γι’ αυτό; Είναι γνωστό: ο πολύτιμος asset (τότε) της κυβέρνησης, ο κυρ Ιβάν. Που εκτός από φράγκα έβαλε και τους οργανωμένους εθνικιστές της ομάδας του – να ανεβάζουν με γηπεδικά συνθήματα τον στρατηγό…

Τέλεια!!! Σούπερ!!! Στα μέσα Γενάρη του 2018 όλα πάνε ρολόι. Η διαπραγμάτευση θα βουλιάξει σε δύο ή τρεις μήνες με ευθύνη των «σκοπιανών»… Η ροζ βιτρίνα κάνει τις συνεννοήσεις της με τους παπάδες… Και το κυβερνητικό asset χρηματοδοτεί την συγκέντρωση των «πατριωτών το όνομά μας είναι η ψυχή μας».

Τι λέτε; Βγαίνει κάποιο νόημα;

Η ασταμάτητη μηχανή λέει «ναι» – το είπε από τότε. Έχοντας σαν δεδομένο ότι οι σοσιαλδημοκράτες του Zaev θα χάσουν το blame game κάποια στιγμή την άνοιξη, και θεωρώντας ότι ο κυρ Κούλης θα έχει εκφράσει εν τω μεταξύ την άποψή του (την αληθινή άποψή του) «υπέρ της διαπραγμάτευσης για ένα σύνθετο όνομα με γεωγραφικό προσδιορισμό», οι μηχανορράφοι του γκουβέρνου ήθελαν ένα ελεγχόμενο, «μέτριο» (ούτε μικρό για να μην περάσει απαρατήρητο και απογοητεύσει, ούτε μεγάλο για να μην δημιουργήσει προβλήματα στην «διαπραγματευτική τακτική» του ογκόλιθου) ακροδεξιό ξέσπασμα. (Κλασσική πασοκική συνταγή!!!)

Μια ανανεωμένη (και πολιτικά ακέφαλη) ακροδεξιά μάζα, να την πλιατσικολογήσει ο «αδιάλλακτος πατριώτης» ψεκασμένος, έτσι ώστε αντί να βουλιάξει απ’ την κυβερνητική φθορά 4 χρόνων εξουσίας, να ανανεώσει το «πολιτικό κεφάλαιό» του, και να ξαναπιάσει (στις επόμενες εκλογές) βουλευτικές καρέκλες. Πριονίζοντας σε ικανό βαθμό την επιρροή του κυρ Κούλη μέσα στο ίδιο του το κόμμα…

Τέλεια!!! Σούπερ!!!

Η θεία Λίτσα σε ρόλο μπλοφαδόρου

Παρασκευή 18 Γενάρη. Το γεγονός ότι οι φαιορόζ απέφυγαν να αντιμετωπίσουν το “εθνικό θέμα” με τις συνηθισμένες για τέτοια ζητήματα διαδικασίες (ας πούμε με σύγκλιση “συμβουλίου αρχηγών”…) και, αντίθετα, το πήραν “πάνω τους – μόνοι τους”, όπως και το γεγονός ότι κανένας αντιπολιτευόμενος δεν απαίτησε σοβαρά την «εθνική συνεννόηση», δείχνει (κατά την ασταμάτητη μηχανή) πως οι πάντες ήλπιζαν ότι η διαπραγμάτευση θα τσακίσει με ευθύνη των “σκοπιανών”. Την θεωρούσαν “τελειωμένη ιστορία”: τι να κάθονται να συζητάνε για κάτι που θα αποτύγχανε;…

Το δυνατό χαρτί του διακομματικού ελληνικού ιμπεριαλισμού έχει όνομα. Λέγεται vmro. Το δεξιό, εθνικιστικό κόμμα, που κυβερνούσε επί χρόνια στη (βόρεια πλέον) μακεδονία. Κάλλιστα θα μπορούσε (θα έπρεπε κατά το ελλαδιστάν!!) να δημιουργήσει μια σοβαρή εσωτερική κρίση στο μακεδονικό κράτος, αναγκάζοντας τους σοσιαλδημοκράτες να οπισθοχωρήσουν· ή και να τα παρατήσουν…

Απ’ την άλλη μεριά το γεγονός ότι οι φαιορόζ θεώρησαν (και το έδειξαν) πως ο μόνος μη-κυβερνητικός συνομιλητής τους για το «εθνικό θέμα» ήταν οι παπάδες, δηλαδή ο βαθυκρατικός μηχανισμός φασιστοκινητοποιήσεων με «εθνικό κύρος», δείχνει ότι υπήρχε μια ορισμένη συναλλαγή εκεί. Ούτε «πολύ» ούτε «λίγο» απ’ αυτό που μπορεί να προσφέρει το παπαδαριό στην εσωτερική κατανάλωση. Μέτριο, ώστε να είναι διαχειρίσιμο – για το καλό του ψεκασμένου.

Ξέρουμε ότι παρότι πριν ένα ακριβώς χρόνο όλα έμοιαζαν τέλεια και σούπερ, δεν εξελίχθηκαν έτσι. Το ελλαδιστάν αναγκάστηκε να υπογράψει την «συμφωνία των Πρεσπών» με αξιόλογες υποχωρήσεις σε σχέση με την «καθαρή» εθνοφασιστική γραμμή. Τα χαμόγελα και οι γλύκες ήταν, απλά, προσποίηση: το γεγονός ότι στην διαδικασία επικύρωσής της μπήκαν πρώτα τα Σκόπια και τελευταία η Αθήνα κρατούσε ζωντανή την βασική εθνική ελπίδα. Ότι, τελικά, το vmro θα σηκώσει το μπόι του και θα μπλοκάρει την συμφωνία. Οπότε το ελλαδιστάν θα εμφανιζόταν απέναντι στους συμμάχους του σαν «αθώα περιστερά». Εμείς θέλαμε… αλλά αυτοί δεν… (Λυπηρό… Ας το αφήσουμε για κάποια άλλη φορά…)

Το ότι αυτός ήταν ο σχεδιασμός αποδεικνύεται απ’ τις ακατανόητες με οποιονδήποτε άλλο τρόπο «τρίπλες» του ψεκασμένου. Συνέχιζε να παριστάνει τον μακεδονομάχο, παραμένοντας όμως στο γκουβέρνο. Γιατί; Επειδή κι αυτός και οι συνεταίροι του περιμέναν ελπίζοντας. Περίμεναν ελπίζοντας σχεδόν ως το τέλος, ότι ο Zaev «δεν θα τα καταφέρει». Οπότε και ο «γλυκομίλητος» τενεκεδένιος και ο αφρίζων ψεκασμένος θα κρατούσαν και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο.

Δεν έγινε έτσι. Ο Zaev «τα κατάφερε»… Και ο ψεκασμένος έμεινε με τα πατριωτικά αθλητικά του στο χέρι. Έχοντας την ελπίδα ότι το «αρκετό» (των συνενοήσεων με τους παπάδες) του αφήνει ελπίδες για μια επανεκκίνηση…

Ωστόσο, το έχουμε πει: αυτό το κεφάλαιο θα λήξει όταν το ελληνικό κοινοβούλιο «κάνει το δικό του μέρος» απ’ την συμφωνία: την εγκρίνει. (Έχει κάτι μέρες ακόμα).

Οπότε; Θα επανέλθουμε όταν χρειαστεί.

Ο ψόφος της εμπιστοσύνης

Πέμπτη 17 Γενάρη. Παρότι δεν έχουν τελειώσει όλα, οι εντόπιες εξελιξεις έδειξαν ότι δεν θα χρησιμοποιηθεί μια κάποια “ακυβερνησία” για να καθυστερήσει η έγκριση της συμφωνίας των Πρεσπών. Αν συμβεί κάτι τέτοιο θα γίνει κατευθείαν. Χλωμό. Σε κάθε περίπτωση το “κυβερνητικό” σκέλος ενός ενδεχόμενου «σχεδίου Β» καθυστέρησης δεν ίσχυσε. Εκκρεμεί ακόμα το «κοινοβουλευτικό».

Εν τω μεταξύ, συντευξιαζόμενος στον αρχιδημαγωγό Χ’νικολάου, ο κυρ Κούλης ομολόγησε ψιθυριστά πριν λίγες ημέρες αυτό που έχετε διαβάσει στην ασταμάτητη μηχανή εδώ και μήνες. Ότι, δηλαδή, η «καταραμένη» συμφωνία των Πρεσπών δίνει στο ελληνικό κράτος και στις κυβερνήσεις του σημαντική ευχέρεια να εκβιάζουν το κράτος της βόρειας μακεδονίας, στην πολύχρονη διαδικασία πλήρους ένταξης στην ε.ε. Πράγμα που σημαίνει ότι ουσιαστικά η συμφωνία είναι μέσα στην «εθνική γραμμή» – και καθόλου προδοτική! Ο κυρ Κούλης το ξεστόμισε αφού, πρώτα, εγκρίθηκε η συμφωνία στα Σκόπια· αλλά δεν το φώναξε, δεν το έκανε παντιέρα, μην και θυμώσει κανείς εκεί· και για να μην καταλάβει κανείς εδώ τα παραμύθια της «καθαρόαιμης» εθνικιστικής σκηνοθεσίας.

Ε, αφού αρχίσαν να το μουρμουρίζουν, ας το κάνουν λιανά τώρα και στα εθνομοσχάρια.

Θεία Λίτσα κάτσε κάτω! Έχεις νικήσει: από βασανίστρια παλαιού τύπου («εμπάργκο στα Σκόπια») μπορείς να γίνεις σαδίστρια νέου («να κλείσει αυτό το κεφάλαιο της ένταξης ή να μην κλείσει; Ιδού η απορία»)!

Οι εθνικοί καλοί δολοφόνοι

Τετάρτη 16 Γενάρη. Ο Mohammed Fadil, πρόσφυγας απ’ το ιράκ, με τα τρία του παιδιά και άλλους 42 ανθρώπους, μπήκαν χτες τα χαράματα, σε βάρκα για να περάσουν απ’ το Κουσάντασι στη Σάμο. Είχε αέρα και κύματα· και εντοπίστηκαν απ’ το ελληνικό λιμενικό (μόλις πέρασαν το αόρατο θαλάσσιο σύνορο…). Να τι ακολούθησε με τα δικά του λόγια:

Νομίσαμε ότι ήρθαν να μας σώσουν. Μας είπαν να κλείσουμε την μηχανή. Ύστερα μας έδεσαν μ’ ένα σκοινί στο δικό τους σκάφος. Και άρχισαν να μας γυρίζουν γρήγορα γύρω γύρω… Τους φώναξα ότι υπάρχουν παιδιά στη βάρκα. Συνέχισαν…

Η βάρκα των μεταναστών γέμισε νερά απ’ τα απόνερα του λιμενικού ταχύπλοου και άρχισε να βουλιάζει. Το έχουν κάνει πολλές φορές, το έχουν υποστεί και άλλοι. Είναι η τέχνη των δολοφόνων. Τους παράτησαν να πνιγούν. Τους έσωσε το τουρκικό λιμενικό. Ο Fadil κατάφερε να γλυτώσει τα δύο αγόρια του. Η τετράχρονη Zainab, η κόρη του, πνίγηκε.

Την έπνιξαν. Ξέρετε ποιοί.

(Εν τω μεταξύ έγινε η αλλαγή φρουράς στο ντόπιο υπουργείο πολέμου.

Όλα καλά κουφάλες! Όλα καλά για σας, τα παιδιά σας, τα πεθερικά σας, τις τσέπες σας…)

Άχνα

Δευτέρα 14 Γενάρη. Θεία Λίτσα συγγνώμη. “Όταν τρώμε δεν μιλάμε” έλεγε ένας παλιός κανόνας καλών τρόπων. Κι όταν βλέπουμε την παράσταση επίσης δεν μιλάμε.

Μας έχει κοπεί η ανάσα. Τι δράση! Τι πλοκή! Τι σκηνοθεσία!!! Τι εθνικά εφφέ!!! Τα κυβερνοπαληκάρια σφάζονται, το (πολιτικό) αίμα τρέχει στα πατώματα… Και εμείς παρακολουθούμε αποσβολωμένοι. Ποιος θα το περίμενε; Μάλωσαν ο τενεκεδένιος και ο ψεκασμένος – ο Όλυμπος και ο Κίσσαβος της πολιτικής ζωής του λαού και του τόπου!!!

Εν τω μεταξύ, πάνω στην ώρα, μπαίνει στη σκηνή σαν υπ.αμ. πλέον, αυτός που θα ισοπεδώσει τις εθνικές βραχονησίδες έτσι και τολμήσουν οι αιώνιοι εχθροί να τις αγγίξουν. Τι ερμηνεία κι εκείνη, ε; Σύσσωμο κοινό και κριτικοί τον αποθέωσαν!!! Εμείς τον κοροϊδεψαμε τότε, ότι έκλεψε τον ρόλο του ψεκασμένου. Που να ξέραμε ότι ήταν ο κασκαντέρ που θα γινόταν πρώτος ρόλος; Που να ξέραμε ότι το πολεμικό ναυτικό “αυτοπροσώπως” θα αναλάβει τους μετανάστες;

Τι μελόδραμα! Τι εθνικό πάθος (απ’ την μια) και τι εθνική νηφαλιότητα (απ’ την άλλη)!!! Και εντελώς δωρεάν, ε; Ούτε στις χειρότερες στιγμές της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας δεν είχε τέτοιο τσάμπα θέαμα…

Άντε! Πότε θα εμφανιστεί το ιππικό με τους θώρακες και τις περικεφαλέες;

(φωτογραφία: Τι τον κοιτάτε; Έβαλε κάτι πρόχειρο και βγήκε με τα πόδια…)

Ένα τείχος στο αμέρικα

Κυριακή 13 Γενάρη. Από πρώτη ματιά η επιμονή του ψόφιου κουναβιού να φτιάξει οπωσδήποτε τείχος στα αμερικανο-μεξικανικά σύνορα φαίνεται παράλογη. Ειδικά στο σημείο που έχει φτάσει η κόντρα του για το θέμα με την υπό τον έλεγχο των δημοκρατικών βουλή των αντιπροσώπων. Αυτός ζητάει να εγκριθεί δαπάνη 5 δισ δολαρίων για το κτίσιμο· οι δημοκρατικοί του εγκρίνουν μόνο 1,3 δισ, οπότε το ψόφιο κουνάβι έχει “κλείσει” διάφορες δημόσιες υπηρεσίες, εκβιάζοντας. Ο εκβιασμός του δεν έχει πιάσει ως τώρα, παρότι οι δυσλειτουργίες του αμερικανικού δημόσιου έχουν γίνει αισθητές. Τώρα απειλεί ότι θα κηρύξει κατάσταση «έκτακτης ανάγκης», που του επιτρέπει να πάρει λεφτά απ’ το υπ.αμ. και να αναθέσει στον στρατό την κατασκευή του τείχους. Έχει κάνει, ρητορικά, ό,τι μπορούσε για να πείσει ότι οι μετανάστες απ’ την λατινική αμερική είναι «εισβολείς» και «εθνική απειλή»: έχει υποστηρίξει ότι ανάμεσά τους κρύβονται «τζιχαντιστές»… ότι «κάνουν λαθρεμπόριο ναρκωτικών διαλύοντας την αμερικανική κοινωνία»… και άλλα τέτοια όμορφα. Που στην ευρώπη θεωρούνται κοινότοπα, αλλά στο αμέρικα πείθουν μόνο τους ρατσιστές κοκινόσβερκους ψηφοφόρους του.

Το ζήτημα είναι ότι στο σημείο που έχει φτάσει αυτή η εσωτερική αναμέτρηση (για ένα τριτεύον ζήτημα) το ψόφιο κουνάβι είτε θα υποχωρήσει (καταστρεφόμενο πολιτικά) είτε θα προχωρήσει στην κήρυξη «έκτακτης ανάγκης», η οποία όμως είναι πολύ πιθανόν να κριθεί παράνομη και καταχρηστική απ’ τα δικαστήρια. Αφού είχε ξαναδοκιμάσει να αναθέσει στον στρατό την φύλαξη των συνόρων απέναντι στους μετανάστες, για να εισπράξει την δικαστική απάντηση ότι η δράση του στρατού κατά αόπλων στα σύνορα απαγορεύεται απ’ το αμερικανικό σύνταγμα.

Προς τι αυτή η επιμονή για ένα τέτοιο ζήτημα που όχι μόνο έχει γίνει ζήτημα σύγκρουσης πρώτης γραμμής, όχι μόνο δημιουργεί προβλήματα γενικά στο αμερικανικό κράτος αλλά, τελικά, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα καταλήξει σε αποτυχία του ψόφιου κουναβιού; Είναι, απλά, η ρατσιστική λόξα ενός γεροντονάρκισσου που απέκτησε εξουσία;

Δύσκολο να απαντήσουμε με σιγουριά. Θα μπορούσε να είναι, ακόμα ακόμα, και ένα σύμπτωμα της πραγματικής αδυναμίας του ψοφιοκουναβικού γκουβέρνου, που έχει κηρύξει διάφορους πολέμους σχεδόν με το σύνολο του πλανήτη, υποτίθεται από θέση ισχύος, αλλά στην πράξη δεν έχει τα αποτελέσματα που ήλπιζε.

Υπάρχει, όμως, και άλλη πιθανή εξήγηση για την «χρησιμότητα» ενός τέτοιου τείχους. Έχει σχέση με το τι ετοιμάζει το αμερικανικό βαθύ κράτος (ή κάποια φραξιά του…) για την λατινική αμερική. Υπάρχει η άποψη πως ετοιμάζει έναν πόλεμο «φιλικών» κρατών εναντίον της βενεζουέλας. Ακόμα κι έτσι να μην είναι ωστόσο, η κοινωνική / οικονομική καταστροφή που έχουν προκαλέσει ή/και θα προκαλέσουν αφενός αποτυχημένοι «σοσιαλισμοί» τύπου Maduro και αφετέρου μισοκαλυμένες χούντες τύπου Bolsonaro θα ξεσπιτώσουν πολλές χιλιάδες πληβείων. Που θα αναζητήσουν καταφύγιο (που αλλού;) και μια κάπως καλύτερη «τύχη» στις ηπα.

Είναι προφανές ότι οι αμερικάνοι ρατσιστές ούτε σαν εφιάλτη δεν θα ήθελαν να δουν ένα, δύο ή τρία εκατομμύρια λατινοαμερικάνους εργάτες και εργάτριες να περνάνε τα αμερικανικά σύνορα. Τους προτιμούν εκεί που είναι τώρα, να δουλεύουν σαν σκλάβοι.

Σ’ αυτό το ενδεχόμενο η ως τώρα αδιαπραγμάτευτη αντίδραση των δημοκρατικών πως εξηγείται; Διαφωνούν με τα σχέδια του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στη λατινική αμερική; Μάλλον απίθανο, αν και σε ότι αφορά την κούβα ο Obama είχε άλλη άποψη απ’ αυτή του ψοφιοκουναβιστάν. Ελπίζουν ότι το μεξικό θα αποδειχθεί ικανοποιητικά φονικός φραγμός για τα καραβάνια των φυγάδων; Ίσως. Μήπως, απλά, θέλουν να ξεφορτωθούν το ψόφιο κουνάβι; Πολύ πιθανό.

Θεωρούν, όμως, τον Pence καλύτερο; Άβυσσος η λογική των πολιτικών βιτρινών στα κράτη που παρακμάζουν…