Tag: Τραμπ

Αμερικανικά παρακμιακό, οπωσδήποτε

Δευτέρα 6 Μάρτη. Εκτός απ’ τον isis, ωστόσο, η διοίκηση των ηπα έχει να ξεπαστρέψει κι άλλους εχθρούς. “Εσωτερικούς”. Το ψόφιο κουνάβι κατηγορεί την προηγούμενη διοίκηση ότι τον κατασκόπευε, και ότι παρακολουθούσε τα τηλέφωνα του Trump tower. Αυτό σαν απάντηση στις μηντιακές διαρροές για τηλεφωνήματα διάφορων στελεχών του με τον πρέσβη της Μόσχας στην Ουάσιγκτον.

Απ’ το δικό του μυαλό δεν πέρασε· ούτε απ’ αυτό των συμβούλων του; Αν παρακολουθούσαν τα λαγωνικά της διοίκησης Ομπάμα την ρωσική πρεσβεία, δεν θα είχαν τσακώσει και τις συγκεκριμένες «επαφές»; Η απάντηση είναι «προφανώς ναι».

Αποδεικνύεται όλο και περισσότερο βιτρίνα το ψόφιο κουνάβι: το κάσωμά της μάλιστα…

Συμβαίνει στο αμέρικα 1

19/2/2017. Διάφοροι “ειδικοί” (αναλυτές / δημαγωγοί) επιμένουν: η παραίτηση του Flynn είναι μόνο η αρχή· η καρέκλα του ψόφιου κουναβιού τρίζει… Με κύρια (υποτιθέμενη) «πέτρα του σκανδάλου» τις «σχέσεις του με την Μόσχα»…
Η προσωποκεντρική αντίληψη για τη εξουσία είναι τέλεια για να πουλάει μελοδράματα και κατορθώματα για την ευχαρίστηση του πόπολου· αλλά τα καπιταλιστικά κράτη έχουν πάψει (εδώ και τουλάχιστον έναν αιώνα) να κρέμονται απ’ τα γεννητικά όργανα οποιουδήποτε άρχοντα. Δεν υπάρχει βασιλιάς για να του κόψουν το κεφάλι· και το ψόφιο κουνάβι δεν είναι εξαίρεση.
Είναι βέβαιο (και από πολλές απόψεις λογικό) ότι η ιδέα ενός συμβιβασμού με την Μόσχα, με σκοπό να απομονωθεί το Πεκίνο, είναι εξαιρετικά προβληματική απ’ την σκοπιά του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Εκφράζει, εκπροσωπεί το ψόφιο κουνάβι μια τέτοια προσέγγιση; Δεν βάζουμε καθόλου το χέρι μας στη φωτιά.
Όμως και η αντίθετη ιδέα, της «κατά μέτωπο» αντιμετώπισης της συμμαχίας Μόσχας – Πεκίνου (plus Τεχεράνη, plus διάφοροι ακόμα), είναι εξίσου προβληματική αν δεν πρόκειται να ξεκινήσει άμεσα η Ουάσιγκτον έναν κανονικό παγκόσμιο πόλεμο, ούσα σίγουρη ότι έχει τέτοια στρατιωτική υπεροπλία ώστε να τον κερδίσει.
Αυτό σημαίνει ότι με ψόφιο κουνάβι στην προεδρική καρέκλα ή χωρίς, ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός βρίσκεται σε ιστορικό σταυροδρόμι, όπου κανένας δρόμος δεν είναι «εύκολος» ή «σίγουρος». Αν αυτό είναι το θέμα, τότε η θεατρική αναπαράστασή του είναι, απλά, βαρετά έως επικίνδυνα αποπροσανατολιστική.

Συμβαίνει στην ευρώπη

19/2/2017. Στα μέρη μας, πολλοί και διάφοροι που ορκίζονται ότι είναι “δημοκράτες”, μιλούν με μια μαζοχιστική ευχαρίστηση για το ενδεχόμενο στις ολλανδικές εκλογές να βγει πρώτο κόμμα το φασιστικό· και στις γαλλικές προεδρικές να κερδίσουν, επίσης, οι φασίστες της Λεπέν. Είναι οι ίδιοι που ήλπιζαν ότι στις αυστριακές προεδρικές εκλογές θα κέρδιζε ο φασίστας, σαν απόδειξη της “διάλυσης της ευρώπης”… κι όταν έχασε, απλά σταμάτησαν να αναφέρονται στην αυστριακή απόδειξη της “μη διάλυσης”… Εκφράζουν αυτοί οι δημαγωγοί την παράνοια του ντόπιου ανορθολογισμού – την οποία πουλάνε, μάλλον με επιτυχία, για “ανάλυση”.
Δεν διανοούνται καν και καν (πως θα ήταν δυνατόν;) τι μπορεί να σημαίνει για μεγάλα τμήματα των “εθνικών” πληθυσμών στα ευρωπαϊκά κράτη η εκλογική επιτυχία των αμερικάνων φασιστών. Όχι επειδή έχουν αυτά τα “μεγάλα τμήματα” κάποια βαθιά αντιφασιστική συνείδηση. Αλλά επειδή ενστικτώδικα καταλαβαίνουν ότι ο αντι-ευρωπαϊσμός που εκδηλώνουν οι αμερικάνοι συντηρητικοί υπό το ψόφιο κουνάβι έχει και ευρωπαίους συμμάχους· και ότι το “έξω από….” περισσότερο απ’ το να είναι το φάντασμα της “εθνικής απελευθέρωσης” υπηρετεί τα συμφέροντα της Ουάσιγκτον.
Αυτό που θα ήταν λογικό να συμβεί (είναι μια υπόθεση εργασίας απ’ την μεριά μας) είναι ότι ένα τμήμα των ευρωπαίων ψηφοφόρων που ως τώρα απείχε απ’ τις εκλογές (και υπάρχουν διάφοροι λόγοι γι’ αυτό, πέρα απ’ το “όλοι ίδιοι είναι”) στις φετινές εκλογές θα πάει να ψηφίσει. Και θα ψηφίσει “αντι-Τραμπ”, δηλαδή εναντίον εκείνων που είναι οι “εθνικοί” σύμμαχοί του εδώ κι εκεί στην ευρώπη. Θα ψηφίσει εναντίον εκείνου που αποδεικνύεται όλο και περισσότερο αυτό που ήταν απ’ την αρχή: όχι η “ζεστασιά του έθνους κράτους” αλλά εργαλείο της Ουάσιγκτον. Αυτό είναι λογικό να συμβεί ειδικά σε κράτη της “παλιάς ευρώπης”, όπως η γαλλία, ολλανδία ή γερμανία: εδώ και 2 ή 3 δεκαετίες οι ηπα ΔΕΝ είναι αντικείμενο θαυμασμού. Μάλλον το αντίθετο. Η προεδρία Ομπάμα μπορεί να προκάλεσε συμπάθειες για το πρόσωπό του· όχι για το αμερικανικό καθεστώς.
Το λέμε από τώρα: μην παραξενευτείτε αν τα “ποσοστά” των ευρωπαίων φίλων του ψόφιου κουναβιού πέσουν αντί να ανέβουν, στις εκλογές αυτής της χρονιάς. (Κόντρα στις προσδοκίες, στις φαντασιώσεις και τα συμφέροντα των ελλήνων “πατριωτών”…)

Όλα κι όλα!

16/2/2017. Θα αναγκαστούμε να υπερασπιστούμε το ψόφιο κουνάβι!!! Κοντεύουν να το βγάλουν πράκτορα του Πούτιν! Ε, όχι δα!
Η σκέψη μας είναι απλή. Το ψόφιο κουνάβι είναι τόσο ακροδεξιό, τόσο εμπαθές και τόσο εγωπαθές, ώστε δεν χρειάζεται να “στρατολογηθεί” άμεσα ή έμμεσα από οποιονδήποτε αντίπαλο της Ουάσιγκτον. Είναι ικανό να τα χαώσει όλα μόνο του· και τι καλύτερο για αυτούς τους αντιπάλους;
Απ’ την άλλη μεριά, πέρα απ’ τις ψήφους των κοκκινόσβερκων αμερικάνων (που σε λίγο θα αποδίδονται στη σατανικότητα της Μόσχας…) και πριν απ’ αυτούς, το ψόφιο κουνάβι “καθάρισε” όλους τους άλλους υποψήφιους των συντηρητικών, στις καθαρά κομματικές διαδικασίες της επιλογής υποψηφίου. Τι γίνεται, λοιπόν; Όλοι πράκτορες του Πούτιν είναι στις ηπα;
Όχι. Κάποιοι απ’ το αμερικανικό κράτος / κεφάλαιο διάλεξαν το ψόφιο κουνάβι για “μπροστινό”. Είτε τον σχολάσουν αύριο για να βγάλουν μπροστά τον πιο “ισορροπημένο” αλλά εξίσου ακροδεξιό αντιπρόεδρο Michael Pence (όπως υποστηρίζουν ορισμένοι) είτε τον κρατήσουν στην προεδρική καρέκλα, ο ψοφιοκούναβος εκφράζει αυτό που χρειάζεται η παρηκμασμένη υπερδύναμη: “ταύρος σε υαλοπωλείο”.

Νταβατζιλίκι

16/2/2017. Αφού υπερασπιστήκαμε το ψόφιο κουνάβι μια φορά, εξαιρούμε εαυτούς απ’ την επόμενη συνηγορία. Όμως όλοι οι υπόλοιποι εχθροί του νατο θα πρέπει (έστω κρυφά) να χαρούν για τους δυναμίτες που βάζει η συντηρητική αμερικάνικη κυβέρνηση σ’ αυτήν την πιο βρώμικη στρατιωτική συμμαχία της ανθρώπινης ιστορίας.
Αν δεν αυξήσετε τα στρατιωτικά έξοδά σας (δηλαδή: αν δεν αγοράσετε ακόμα περισσότερα απ’ τα όπλα μας) θα χαμηλώσουμε την συμβολή μας στη συμμαχία. Αυτό είπε ο τρελός σκύλος (James Mattis), υπ.αμ. του ψόφιου κουναβιού, προς τα κράτη μέλη του νατο. Δόξα τον αλλάχ το ελλαδιστάν (και η εσθονία μαζί με τον πολωνία – ουάου!!) είναι επιμελής μαθητής. Χαλάει / χαλάνε περισσότερα, και οι παράδες πάνε στη σωστή μεριά. (Θα ληφθεί αυτό υπ’ όψη στη “δευτέρα παρουσία”;)
Ο αμερικανικός στρατός πουλούσε προστασία ως τα τέλη των ‘80s στην υπόλοιπη δύση (έναντι του «κόκκινου κινδύνου») και μετά πουλούσε μαγκιά γενικώς, κατά τα συμφέροντα, κυρίως (αν και όχι μόνο πάντα) της Ουάσιγκτον. Τώρα θέλει να αυξήσει τα έσοδα του απ’ το νταβατζιλίκι. Αλλά αν είναι έτσι, τότε μερικοί μερικοί (ευρωπαίοι σίγουρα) θα μπουν στον πειρασμό να σκεφτούν: τώρα μας λέτε να πάμε τον στρατιωτικό προϋπολογισμό στο 2% του αεπ μας, ύστερα θα μας πείτε για 3%… Και γιατί να πληρώνουμε για το νταβατζιλίκι σας; Θα ψαχτούμε από πάρτη μας.
Γενικά δεν είναι για καλό: όξυνση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού λέγεται αυτό. Επίσης μπορεί να είμαστε παλιομοδίτες. Αλλά το να αρχίσει το νατο (έστω το αμερικάνικο σκέλος του) να τα μαζεύει απ’ τα μέρη μας δεν θα το θεωρήσουμε καθόλου κακό νέο!

Flynn case

14/2/2017. O επιλεγμένος απ’ το ψόφιο κουνάβι για σύμβουλός του στα θέματα ασφάλειας Michael Flynn (ο αξιωματούχος που μίλησε με τον έλληνα υπ.εξ. Nick the greek στην επίσκεψη του τελευταίου τον περασμένο γενάρη στην Ουάσιγκτον…) δεν νοιώθει σίγουρη την καρέκλα του. Στοιχεία (;) δείχνουν ή υπαινίσσονται ότι είπε ψέμματα για το περιεχόμενο παλιότερων συζητήσεών του με τον ρώσο πρεσβευτή στις ηπα. Και για λόγους άγνωστους στα μέρη μας, όταν αξιωματούχοι έχουν πάρει πόστο λέγοντας ψέμματα ή κρύβοντας κάτι για το οποίο ρωτήθηκαν, στις μακρυνές ηπα, μπορεί έως και να “αναγκαστούν σε παραίτηση”.
Θα δείξει τις επόμενες ημέρες αν ο Flynn θα πάει σπίτι του ή θα αναγκαστεί σε μόνιμη επιτήρηση από την σημερινή «υποσύμβουλο» εθνικής ασφάλειας και υφιστάμενή του K. T. McFarland – του περιβάλλοντος Κίσσιγκερ.
Προκύπτει ωστόσο ότι η στελέχωση της διοίκησης του ψόφιου κουναβιού είναι ακόμα ανολοκλήρωτη. Σα να γίνονται διάφορες χοντρές σπρωξιές στα ανώτατα κλιμάκια της πραγματικής εξουσίας στις ηπα. Αν έχουν ουσιαστικό αντίκρυσμα σε υπαρκτές διαφορές πολιτικών αντιλήψεων ή πρόκειται για προσωπικές φιλοδοξίες δεν το ξέρουμε προς το παρόν. Είτε έτσι είτε αλλιώς δείχνουν ωστόσο μια κάποια αστάθεια κορυφής.
Ποιος είπε ότι η παρακμή μιας «υπερδύναμης» μένει κρυφή;

Ψάχνοντας το δίκιο του

10/2/2017. Το ψόφιο κουνάβι (δηλαδή αυτοί που στέκονται πίσω του) έχει μπλέξει. Διαδοχικές αποφάσεις δικαστηρίων ακυρώνουν την απαγόρευση εισόδου σε υπήκοους επτά μουσουλμανικών κράτων· και είναι σα να του πατάνε τον κάλο. Περισσότερες ευνοϊκές δικαστικές αποφάσεις θα είχε πετύχει σαν επιχειρηματίας παρά σαν πρόεδρος – ως τώρα.
Αλλά… Την ώρα που το ψόφιο κουνάβι τρώει το μαλλί του (γιατί το έχει πάρει προσωπικά το θέμα), οι σύμβουλοί του δουλεύουν στα ουσιαστικά θέματα. Για παράδειγμα: την αντιμετώπιση του ιράν.
Εκεί ούτε υπάρχουν ούτε χρειάζονται δικαστές.

Μήπως έχει ελληνικές ρίζες;

5/2/2017. Πάνω στα νεύρα του (ασφαλώς) το ψόφιο κουνάβι ξεστόμισε κάτι που είναι εξαιρετικά ελληνικό, αν και δυστυχώς δεν έχει πατενταριστεί. Αποκάλεσε τον ομοπονδιακό δικαστή απ’ το Σιάτλ που ακύρωσε την ταξιδιωτική απαγόρευση …this so-called judge… “Αυτός ο δήθεν δικαστής”. Ψευτο-δικαστής δηλαδή.
Αλλά είναι ελληνική ιδέα να αποκαλείται ότι δεν βολεύει τα εθνικά συμφέροντα “ψευτο-“… Οπότε; Έχουμε εδώ μια ισχυρή ένδειξη ότι είναι αυθεντικός έλλην! (Ίσως κάποιος πρόγονός του λεγόταν Τραμπάκουλας. Και το συντόμεψε επί το αμερικανικότερο…)

Φαγούρα 2

4/2/2017. Αξίζει να το κρατήσουμε: ένα ανώτερο στέλεχος του αμερικανικού πενταγώνου (επί Ομπάμα), η Rosa Brooks, με άρθρο της στο foreign policy, παρουσιάζει τους 4 τρόπους με τους οποίους θα πρέπει το ψόφιο κουνάβι να πάει σπίτι του. Ο τέταρτος είναι …. εντελώς αμερικάνικος: ένα στρατιωτικό πραξικόπημα (εναντίον του) ή, τουλάχιστον, η άρνηση του επιτελείου να ακολουθήσει συγκεκριμένες διαταγές του.
Δεν ξέρουμε τι δουλειά ακριβώς έκανε η κυρία. Θα έπρεπε να το ξέρει όμως: η απειλή πραξικοπήματος εναντίον εκλεγμένης πολιτικής βιτρίνας (και το ψόφιο κουνάβι είναι τέτοιο) είναι θαυμάσια αιτία για επιβολή «κατάστασης έκτακτης ανάγκης» ώστε να εμποδιστεί. Σα να λέμε: ένας patriot act 2.0 θα μπορούσε να μην χρειάζεται «εξωτερική απειλή».
Εκτός αν η κυρία Brooks δεν έχει ιδέα για τι πράγμα μιλάει.

Ό,τι βρυχάται δεν είναι ο βασιλιάς της ζούγκλας

2/2/2017. Το γεγονός ότι μέσα σε 10 μέρες απ’ την επίσημη ανάληψη των καθηκόντων του το ψόφιο κουνάβι έχει καταφέρει να προκαλέσει πολλούς και διάφορους, μπορεί να ευχαριστεί τους ψηφοφόρους του (και, κυρίως, τους εντολείς του) αλλά δεν είναι καθόλου έξυπνη τακτική. Ο καθένας καταλαβαίνει ότι η όποια αμερικανική αναδίπλωση είναι παραδοχή μιας κάποιας αδυναμίας (για να μην πούμε “ήττας”). Όταν όμως ο σημαιοφόρος της αναδίπλωσης καυγαδίζει πρωί – μεσημέρι – βράδυ σαν κομφεριασέ που θέλει να “γράψει νούμερα” τηλεθέασης, δίνει το δικαίωμα στους αντιπάλους του να δοκιμάσουν τα πιο ουσιαστικά όριά του.
Αν προσπαθείς να φτιάχνεις όνομα σαν καυγατζής ενόσω λες “πάω σπίτι μου τώρα”, όλο και κάποιος θα βρεθεί να σου βάλει μια τρικλοποδιά για να σε τεστάρει. Να σου πάρει μέτρα για την επόμενη μέρα.
Ήδη η Τεχεράνη κάνει τις κινήσεις της. Έχει τους λόγους της. Ίσως ακολουθήσουν κι άλλοι. (Θα έχουν τους δικούς τους).