Tag: τουρκία

Τρίτη 25 Ιούλη. Επιμένει ο Έσπεν Άιντε ότι η Άγκυρα κουβέντιαζε προοπτικά την αποχώρηση του στρατού της και την αντικατάσταση του συστήματος εγγυήσεων του ’63 στον τελευταίο «γύρο διαπραγματεύσεων» στο Κραν Μοντάνα…. εκνευρίζοντας τον έναν μετά τον άλλο τους περήφανους εκπροσώπους της ελληνικής εθνικής γραμμής. Η πιο πρόσφατη αναφορά του έγινε χτες… απ’ την Λευκωσία, μετά την συνάντησή του με τον Αναστασιάδη.

Ο οποίος θύμωσε τόσο ώστε μέσω του κυβ. Εκπροσώπου Χριστοδουλίδη απαίτησε απ’ τον ειδικό μεσολαβητή του οηε «να βγάλει τον σκασμό». Δεν το είπε έτσι. Το είπε πιο ευγενικά. Το σχετικό απόσπασμα απ’ το ρεπορτάζ του ρ.ι.κ. είναι αυτό:

«Αν συνεχιστούν αυτές οι αναφορές, δεν θα υπάρχει άλλη επιλογή από το να δοθούν στη δημοσιότητα τα πρακτικά του Κραν Μοντανά» ανέφερε ο κ. Χριστοδουλίδης. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης όπως είπε, προέβη σε αυστηρό διάβημα προς τον κ. Άιντε γι’ αυτές του τις αναφορές και μάλιστα κατά τη διάρκεια της συνάντησης που είχαν στο Προεδρικό μέσα από τις πολλές ερωτήσεις και τις πολλές απαντήσεις, επιβεβαιώθηκε ότι ο λόγος αποτυχίας του Κραν Μοντανά ήταν η εμμονή της Τουρκίας για συνέχιση εγγυητικών δικαιωμάτων.

Φυσικά αυτό το τελευταίο είναι το ελληνικό άλλοθι. Αφού, λοιπόν, είναι τόσο σίγουρη η Λευκωσία, γιατί απειλεί ότι “θα αναγκαστεί να βγάλει πρακτικά στη φόρα” ΑΝ Ο ΑΙΝΤΕ ΤΟ ΞΑΝΑΚΑΝΕΙ; Γιατί δεν τα δημοσιοποιεί τώρα;

Προσέξτε όμως πως, πάνω στη βιασύνη, μπορεί να ξεφύγει ακόμα και από ελληνοκύπριους καθεστωτικούς η επιβεβαίωση στο Άιντε. Συμφωνα με χτεσινό ρεπορτάζ της ηλεκτρονικής έκδοσης της καθεστωτικής “καθημερινής” (ο τονισμός με υπογράμμιση δικός μας):

… Ο κ. Χριστοδουλίδης ανέφερε, τέλος, ότι «όταν ο γ.γ. των Ηνωμένων Εθνών, μετά από συζήτηση τεσσάρων και πλέον ωρών, άρχισε να καταγράφει τη στρατηγική συμφωνία που όλοι ευελπιστούσαν να πετύχουν στην Ελβετία, μετά από την πρώτη αναφορά σε σχέση με τον τερματισμό της συνθήκης εγγυήσεων και των παρεμβατικών δικαιωμάτων, υπήρξε αντίδραση από τον κ. Τσαβούσογλου. Και ήταν πολλοί στο δείπνο, οι οποίοι άκουσαν την αντίδραση του κ. Τσαβούσογλου, ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να εφαρμοστεί από την πρώτη μέρα»….

Αυτό λέει και ο Άιντε!!! Ακριβώς αυτό: ότι η Άγκυρα ήθελε «βάθος χρόνου»! Κι αυτό είναι που εκνευρίζει αφάνταστα τους διαχειριστές της «εθνικής γραμμής». Αν και δεν περιμένουμε να τους ρωτήσει κανείς στα ίσια, δεν θα μπορούσαν να εξηγήσουν γιατί τους χαλάει μια συμφωνία αποστρατιωτικοποίησης της κύπρου μέσα σε, π.χ., δέκα χρόνια!

Ούτε βέβαια μπορούν να αφήσουν την ελάχιστη υποψία ότι δουλεύουν ΚΑΙ για τους άγγλους και τις βάσεις τους στην κύπρο!!!

Τρίτη 25 Ιούλη. Ακόμα χειρότερο: μετά την συνάντησή του και με τον Ακιντζί, ο άτιμος ο Άιντε είπε κι αυτά (σε δημοσιογράφους):

… Ο κ. Ακιντζί, ο τ/κ διαπραγματευτής Οζντίλ Ναμί και η ομάδα του υπήρξαν πολύ σοβαροί και πολύ προσηλωμένοι και επεξεργάστηκαν πολλές ιδέες κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, καθώς και στο Κραν Μοντάνα…

Μήπως έχει γίνει ο οηε “ανθελληνικός”; Δεν ξέρουμε, αλλά ο πιο καλός να ξέρει θα πρέπει να είναι αυτός ο φίλος των ελληνοκυπρίων και των ελλήνων, ο Λίμπερμαν. Ο άνθρωπος μάλαμα υπουργός στρατιωτικών της ισραηλινής κυβέρνησης. Αφού ο οηε έχει γίνει εντελώς “αντι-ισραηλινός” γιατί να μην είναι και “ανθελληνικός”;

Φίλοι και σύμμαχοι είναι, ας μαζευτούν από Αθήνα, Τελ Αβίβ και Λευκωσία να το κουβεντιάσουν πως θα συνετίσουν αυτούς τους παλιανθρώπους… Ας φωνάξουν και τον Σίσι στην παρέα· κάποια ιδέα θα έχει κι αυτός.

(Εδώ που τα λέμε: θα πρέπει να φωνάξουν και τον κυρ Γιάνη. Είναι πανέξυπνος, τετραπέρατος, πειστικός, ικανότατος στις αναμετρήσεις με θηρία· κι έχει και μαγνητοφωνάκι…)

Δευτέρα 24 Ιούλη. Γιατί θυμώνει τόσο πολύ το ελληνικό υπ.εξ. με τον ειδικό διαμεσολαβητή του οηε για το κυπριακό Έσπεν Άιντε; Γιατί προσπαθεί να τον βγάλει «τρελό»; Γιατί βγάζει αφρούς; Γιατί τρέχει δίπλα σε κοτζάμ ελληνικό υπουργείο εξωτερικών, για βοήθεια, ο κοτζάμ αρχιτράγος νότιας κύπρου;

Απλός ο λόγος. Σαν υπεύθυνος των τελευταίων (δήθεν) «διαπραγματεύσεων», αυτών που ξανατορπίλισε ο ελληνικός και ο ελληνοκυπριακός «τσαμπουκάς», και σαν ουδέτερος ξέρει ότι αυτά που λέει ο Nick the greek και ο Αναστασιάδης περί (δήθεν) τουρκικής τορπίλης είναι ψέμματα. Κι ενώ δεν θέλει να τους βγάλει κανονικά στη σέντρα, δεν μπορεί παρά να αφήνει που και που να του «ξεφεύγουν» μερικά μισόλογα. Που έχουν την σημασία τους.

Η τελευταία τέτοια μισο-κουβέντα ήταν σε συνέντευξη που έδωσε χτες στη νοτιοκυπριακή εφημερίδα «πολίτης». Αν συνδυάσει κανείς αυτό που μισοείπε ο Άιντε μ’ αυτά που έχουν διαρρεύσει τουρκικές και τουρκοκυπριακές «πηγές» φαίνεται ότι η Άγκυρα ήταν διατεθειμένη να κουβεντιάσει το ζήτημα της απόσυρσης του στρατού της απ’ την βόρεια κύπρο, καθώς και το θέμα των «εγγυήσεων», αλλά όχι σαν όρο «της πρώτης ημέρας». Αυτό που υποστηρίζει η Άγκυρα είναι ότι θα πρέπει να κυλήσει η πολιτική και κοινωνική καθημερινότητα στην ενοποιημένη κύπρο (αν ποτέ υπάρξει τέτοια) ώστε να νοιώσουν ασφαλείς οι τουρκοκύπριοι και μετά να αποσύρει εντελώς τον στρατό της. Εννοείται ότι θα μπορούσε να ξεκινήσει απ’ την αρχή με μια μερική αποχώρηση…

Αυτά ενοχλούν πολύ τον ελληνικό (και τον ελληνοκυπριακό) φασισμό / εθνικισμό. Τον ενοχλούν γιατί χαλάνε τις δικαιολογίες του· τα άλλοθί του. Φυσικά μέσα στις επικράτειές τους οι συγκεκριμένοι «σκληροί διαπραγματευτές» μπορούν να πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Όταν όμως έρχεται ένας «ουδέτερος», «τρίτος» και τους μισοεκθέτει, γίνονται έξαλλοι. Φοβούνται, άλλωστε και τα χειρότερα: μήπως ανοίξει κανονικά το στόμα του…

Το δόγμα του ελληνικού εθνικισμού το ξέρουμε, καθώς διαπερνά το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας του ελληνικού κράτους: «αν δεν μας βολεύει η πραγματικότητα, τόσο το χειρότερο γι’ αυτήν!»

(Εν τω μεταξύ ας το επαναλάβουμε: η Άγκυρα μπορεί, όποτε θέλει, να αποσύρει ένα καλό μέρος του στρατού της απ’ την βόρεια κύπρο, χωρίς να έχει κάποιες συνέπειες. Εκτός, φυσικά, ότι θα θορυβηθεί η οικονομία που έχει αναπτυχθεί γύρω απ’ τα στρατόπεδα.

Αν ποτέ γίνει κάτι τέτοιο είμαστε περίεργοι τι θα σκαρφιστεί η «εθνική γραμμή» για …καταγγείλει την απόσυρση!)

Δευτέρα 24 Ιούλη. Οι έλληνες πατριώτες, ικανότατοι στην κατασκευή «εναλλακτικών πραγματικοτήτων», θεωρούν ότι οι μεγάλης έκτασης εκκαθαρίσεις στελεχών στον τουρκικό στρατό, μετά το πραξικόπημα, έχουν αδυνατίσει τον μιλιταριστικό κορμό του «αιώνιου εχθρού». Υπάρχει, όμως, και ένα άλλο ενδεχόμενο, που δεν θα τους αρέσει. Ότι ευκαιρίας δοθείσης στην τουρκία εξελίσσεται και μια οργανωτική αναδιάρθρωση του στρατού, που (όπως έχει συμβεί και συμβαίνει διεθνώς) σημαίνει και την δραστική μείωση του αριθμού των αξιωματικών.

Σύμφωνα με την καθεστωτική hurriyet ο αριθμός των στρατηγών και ναυάρχων (σε όλους τους βαθμούς «υπό», «αντί» κλπ) μειώθηκε από 326 σε 196. Το σύνολο των αξιωματικών σε όλα τα όπλα ήταν 32.189 τον Ιούλη του 2016, και έπεσε σε 24.705 τώρα.

Το αν αυτή θα είναι η μόνιμη αριθμητική του τουρκικού στρατού τα επόμενα χρόνια θα φανεί. Ωστόσο έχει την αξία του: ένα απ’ τα παραδείγματα κρατικής σπατάλης στο ελλαδιστάν είναι ο μεγάλος αριθμός αξιωματικών που έχει ο στρατός του, δυσανάλογα μεγάλος σε σχέση με τους απλούς φαντάρους, ναύτες, κλπ που τους αναλογούν πραγματικά. Το γιατί συμβαίνει αυτό είναι εύκολο να το καταλάβει ο καθένας.

Οι καταραμένοι δανειστές επεσήμαναν (και αυτό) το ζήτημα απ’ την αρχή. Αλλά εδώ πρόκειται για τα «ιερά και όσια της φυλής»! Και ο πιο πρόσφατος φύλακάς τους, ο ψεκασμένος, είναι πειστικός στον ρόλο του. (Μέχρι και «προστάτη των στρατιωτικών μεταβιβάσεων» ανακήρυξε ο αθεόφοβος…)

Σάββατο 22 Ιούλη. Φαινομενικά τα δύο κράτη είναι τσακωμένα μεταξύ τους. Διαδοχικά περιστατικά και δηλώσεις τροφοδοτούν μια θεαματική έριδα. Είναι όμως και αληθινή;

Θα πρέπει να θυμήσουμε μια όχι μακρινή περίοδο όπου «πολύ τσακωμένες» ήταν η Άγκυρα και η Μόσχα. Ο «καυγάς» κορυφώθηκε με την κατάρριψη ενός ρωσικού πολεμικού στα τουρκοσυριακά σύνορα, και συνεχίστηκε για κάποιους μήνες με «μέτρα» και «αντίμετρα», και βιτριολικές δηλώσεις εκατέρωθεν. Τότε, απ’ τις σελίδες του Sarajevo, υποστηρίζαμε ότι ο «καυγάς» εκείνος ήταν σικέ. Και ότι τα συμφέροντα τα δύο κρατών συμπίπτουν και στο συριακό πεδίο μάχης. Μας θεώρησαν «τρελούς», αλλά αποδείχθηκε ότι είχαμε δίκιο…

Υπάρχει κάποια ουσιαστική (οικονομική ή γεωπολιτική) αντίθεση συμφερόντων μεταξύ Άγκυρας και Βερολίνου; Δεν βλέπουμε κάποια, και απ’ όσο ξέρουμε κανένας δεν υποδεικνύει στα σοβαρά κάτι τέτοιο. Το αντίθετο συμβαίνει: τα επιμέρους περιστατικά του «καυγά» καταναλώνονται και σερβίρονται, ζεστά ή κρύα, σα να αυτο-επιβεβαιώνουν μια κόντρα – χωρίς – αιτία.

Η αλήθεια (κατά τη γνώμη μας) είναι ότι Άγκυρα και Βερολίνο έχουν να σοβαρό λόγο να παριστάνουν τους «τσακωμένους». Κι αυτός λέγεται ηπα. Για την Άγκυρα, που έχει κάνει ήδη μια τολμηρή κίνηση συστράτευσης με την Μόσχα, την Τεχεράνη (και λίγο πιο αόρατα με το Πεκίνο), κόντρα στα αμερικανικά συμφέροντα, μια «καλή σχέση» με το project europe και ειδικά με το Βερολίνο θα ήταν η τελευταία κλωτσιά στο (αμερικανικό) μελίσσι. Θα ανάγκαζε δηλαδή το αμερικανικό βαθύ κράτος (το οποίο είναι σχεδόν βέβαιο ότι το καθεστώς Ερντογάν έχει χρεωμένο για το περσινό πραξικόπημα) να ξανακινηθεί εναντίον του, με κάθε μέσο που διαθέτει. Το τουρκικό καθεστώς δεν έχει κανένα λόγο να φτάσουν εκεί οι σχέσεις τους με τις ηπα.

Απ’ την μεριά του Βερολίνου, που ξέρει ότι βρίσκεται στο αμερικανικό στόχαστρο εδώ και χρόνια, μια «καλή σχέση» με τον «αντάρτη του νατο» θα όξυνε επίσης τις γερμανο-αμερικανικές σχέσεις. Ιστορικά, σε βάθος δεκαετιών, η γερμανία και η τουρκία έχουν σταθερά «φιλικές» σχέσεις· και οι τούρκοι μετανάστες στο γερμανικό οικονομικό θαύμα είναι μια μόνο διάσταση αυτών των σχέσεων. Από γεωπολιτική άποψη δεν φαίνεται να έχουν να χωρίσουν κάτι. Αντίθετα υπάρχουν ζητήματα στα οποία συμφωνούν, ακόμα κι αν δεν το φωνάζουν. Όπως, για παράδειγμα, η «γνώμη» τους για το καθεστώς Σίσι.

Αν είναι αλήθεια ότι στις διακρατικές σχέσεις δεν υπάρχουν «φίλοι» και «εχθροί» αλλά συμφέροντα, τότε το θεάμα της «φιλίας» ή της «εχθρότητας» είναι απλά η εύκολη συσκότιση των κοινών ή αντιτιθέμενων συμφερόντων. Άγκυρα και Βερολίνο έχουν πολύ περισσότερα κοινά τέτοια· και κανείς δεν δείχνει κάτι που να πρέπει να το χωρίσουν.

Συνεπώς; Θέαμα…

(Προτείνουμε την γνώμη ότι η αποχώρηση της γερμανικής αεροπορίας απ’ το Ινσιρλίκ, που προβλήθηκε σαν μια απόδειξη των «σοβαρών προβλημάτων» στις σχέσεις Άγκυρας – Βερολίνου βόλευε και βολεύει ιδιαίτερα τον γερμανικό στρατό. Το Ινσιρλίκ είναι νατοϊκή βάση και άρα υπό τον έλεγχο της Ουάσιγκτον. Αντίθετα η καινούργια βάση που έφτιαξε το Βερολίνο στην ιορδανία, για να μετακομίσει τα πολεμικά του, είναι γερμανική… Υπ’ αυτό το πρίσμα θεωρείτε ότι η Άγκυρα τσακώθηκε με το Βερολίνο ή ότι το διευκόλυνε;)

Παρασκευή 21 Ιούλη. Ο (τουρκικής προέλευσης) χάρτης που αναδημοσιεύσαμε αντιγράφοντάς τον πριν 2 μέρες, με τις αμερικανικές «εγκαταστάσεις» στις κουρδοκρατούμενες περιοχές στη βόρεια συρία, φαίνεται ότι προκάλεσε μια κάποια αναταραχή στην Ουάσιγκτον. Η δημοσιοποίηση ευαίσθητων στρατιωτικών πληροφοριών εκθέτει τις δυνάμεις της συμμαχίας σε αχρείαστους κινδύνους, και εν δυνάμει μπορεί να εμποδίσει εν εξελίξει επιχειρήσεις για να αντιμετωπιστεί ο isis δήλωσε ο εκπρόσωπος τύπου του αμερικανικού υπ.αμ. Adrian J.T. Rankine-Galloway.

Θα μπορούσε να θεωρηθεί “εχθρική ενέργεια” εκ μέρους της Άγκυρας, αφού, με την εξαίρεση των δύο αεροδρομίων / βάσεων οι υπόλοιπες αμερικανικές “εγκαταστάσεις” δεν ήταν (ευρύτερα) γνωστές. Απ’ την άλλη μεριά οποιαδήποτε σοβαρή υπηρεσία κατασκοπείας θα εύρισκε όλον αυτόν τον γαλαξία· δεν είναι κρυμμένος, δα, σε στοές!

Ίσως το τουρκικό καθεστώς να ήθελε να αποδείξει (και το έκανε) πόσο ισχυρή είναι η υποστήριξη της Ουάσιγκτον σε εκείνους που το ίδιο θεωρεί τρομοκράτες. Το ποιές θα είναι οι “στενές” συνέπειες θα χρειαστεί καιρό για να φανεί. Αλλά για τις ευρύτερες δεν χρειάζεται.

Πέμπτη 20 Ιούλη. Είχε τις ανησυχίες του… Ένα κάτι σαν φαγούρα, ένα κάτι σαν ανήσυχο ύπνο, ένα κάτι κάτι σαν καούρα στο στομάχι… Κι έτσι ο μετρ της τέχνης της διαπραγμάτευσης, ο ένας και μοναδικός, ο υπ.εξ. Nick the Greek, επειδή τον είχαν ζωσμένο τα φίδια για την «επιτυχία» του στον Κράν Μοντάνα (που ήταν copy paste η ίδια «επιτυχία» του στο Μοντ Πελεράν, παλιά του τέχνη κόσκινο…) και επειδή προφανώς είχε ένα πονάκι με το τι θα πει ο ειδικός σύμβουλος του γ.γ. του οηε «για το κυπριακό» Έσπεν Μπαρθ Έιντε σε σχέση με το τελευταίο ναυάγιο και τις ευθύνες επ’ αυτού, φρόντισε σαν έλληνας υπ.εξ. να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Πιο σωστά: στη θέση Του. Απροετοίμαστος ήρθε ο Άιντε… είπε προχτες σε συνέντευξη τύπου από Λευκωσία μεριά (δεν είναι άλλο κράτος η νότια κύπρος; τι δουλειά είχε ο έλληνας υπ.εξ. στη συνεδρίαση του ελληνοκυπριακού “εθνικού συμβουλίου”;…) … Και δεν είχε δουλέψει για να βοηθήσει… Για να έχει ένα προηγούμενο να πει “μαλακίες λέει – δεν σας το είπα; Ο αδιάβαστος ψάχνει δικαιολογίες”….

Χμμμμ… “Αδιάβαστος”; “Τεμπέλης”; “Κοπρόσκυλο του κερατά”; Ο καθένας θα μπορούσε να ερμηνεύσει κατά βούληση την κουτοπονηριά (πάντα: προς το ελληνικό κοινό) του Nick· κανένας όμως δεν θα έπρεπε να αμφιβάλει για τις προθέσεις του. «Και να με δώσει…» σκέφτηκε το ελληνικό βαθύ κράτος / παρακράτος με το μυαλό του τωρινού εκλεκτού του υπ.εξ., για τον εκπρόσωπο του οηε, «… εγώ θα τον έχω κάνει ρόμπα έγκαιρα… Θα τον έχω αποδομήσει. Έτσι και πει κάτι σε βάρος μου θα τον αρπάξουν τα non paper και τα μήντια και θα τον χτυπήσουν σα χταπόδι». Πάντα για χάρη του ελληνικού κοινού, του μόνου σημαντικού στο σύμπαν όλο.

Ύστερα (χτες) ο «αδιάβαστος» Έιντε βγήκε και μίλησε. Με 100% διπλωματική αβρότητα, κάτι που επιβάλει είτε η θέση του είτε η επίγνωση ότι το «κυπριακό» δεν πρόκειται να λυθεί ποτέ, επειδή είναι λυμένο… «Δεν είναι τώρα καιρός για εμπλοκή σε παιγνίδι αλληλοεπίρριψης ευθυνών. Υπάρχει ήδη υπεραρκετό και φαίνεται ότι όλοι θεωρούν ότι οι πάντες εκτός αυτών έκαναν όλα τα λάθη κι αυτοί το σωστό. Όμως νομίζω ότι πρέπει να παραδεχτούμε πως υπήρξε μια συλλογική αποτυχία να επιτύχουμε μαζί συμφωνία στο Crans Montana» δήλωσε, φτιάχνοντας αυτό το είδος αόριστης «γενικής ευθύνης» («φταίνε κι αυτοί, φταίνε και οι άλλοι, φταίμε κι εμείς») που απαλλάσσει τον Nick the greek απ’ τα ηρεμιστικά του. Και τις πύρινες δηλώσεις για την «διεθνή συνωμοσία» κατά των ελληνικών δικαίων… Μ’ άλλα λόγια: άρχοντας βγήκε ο «αδιάβαστος» – ενώ ο «διαβασμένος» Nick είχε επαναλάβει προκαταβολικά τον μίζερο, φτωχό, κουτοπόνητο, και κυρίως φιλοάγγλο εαυτό του· και τα αδιέξοδα του ελληνικού ιμπεριαλισμού.

Αυτά σε πρώτη ανάγνωση. Γιατί αν προσέξει κανείς πίσω απ’ τις γραμμές τις υπόλοιπες δηλώσεις του «αδιάβαστου» Έιντε θα διαπιστώσει, μάλλον εύκολα, ότι «κάποιος», «κάποιοι», «κάτι», τορπίλισε μια συμφωνία που φαινόταν έτοιμη και στρωμένη. Μάλιστα (περίεργο;) ο «αδιάβαστος» Έιντε αναφέρεται σε δηλώσεις μόνο της μίας πλευράς υπέρ του να λήξει το θέμα, να «λυθεί το πρόβλημα». Ποιας; Της τουρκικής. Σεμνά και διακριτικά λείπουν οι ανάλογες δηλώσεις της άλλης…

Ξέρουμε, όμως, ποιοι βούλιαξαν την συμφωνία. Το ξέρουν οι πάντες, ως τον Δ του Κενταύρου. Οι ίδιοι που την βουλιάζουν εδώ και δεκαετίες: οι έλληνες και ελληνοκύπριοι φασίστες. Και ο Nick είναι, απλά, ο πιο πρόσφατος εκπρόσωπός τους. Σαν γνήσιος μεταπράτης (και αντιπρόσωπος μεταπρατών) πουλάει τα κόλπα του κάπου μακριά, και περιμένει τα ανταλλάγματα.

Οπότε ο ογκόλιθος της φαιορόζ κρατικής / παρακρατικής / εθνικιστικής ελληνικής εξωτερικής πολιτικής μπορεί να κοιμηθεί ήσυχος σήμερα, αύριο, μεθαύριο. Ο «αδιάβαστος» του οηε αντιπαρήλθε τις προσβολές και δεν τον έδωσε… Ας φάει, ας πιεί, ας γιορτάσει ο ογκόλιθος. Κι ας ετοιμαστεί για τις επόμενες αποστολές του.

Θα μάθουμε στο μέλλον αν ισχύει ακόμα αυτό το παλιό: «μπορείς να κοροϊδεύεις πολλούς για πολύ καιρό αλλά όχι τους πάντες για πάντα»….

Πέμπτη 20 Ιούλη. Η κορυφαία ως τώρα και η πιο εθνικά αγανακτισμένη δήλωση του Nick the greek, για το δίκιο που τον πνίγει σε ότι αφορά την κύπρο, είναι αυτή: δεν είναι δυνατόν κράτος που δεν είναι μέλος της ε.ε. να έχει μόνιμη στρατιωτική παρουσία σε κράτος μέλος της ε.ε.! Αλληλούια!!! Αυτό ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ!!!

Αλλά για πιο κράτος ακριβώς βγαίνει απ’ τα ρούχα του ο ογκόλιθος; Μήπως εννοεί, άραγε, τις ηπα, που έχουν βάσεις σε διάφορα κράτη της ε.ε. και, απ’ όσο ξέρουμε, δεν είναι μέλος της ένωσης; Μήπως εσύ μεγάλε απελευθερωτή Κοτζιά θέλεις να πετάξεις στον Ατλαντικό τις αμερικανικές βάσεις στα μέρη μας που το φιλαράκι σου, ο άλλος ψεκασμένος, φροντίζει να μεγαλώσουν; Όχι!!! Ο γενναίος Nick the greek ΔΕΝ εννοεί να τα σπάσει με την Ουάσιγκτον…

Μήπως, άραγε, εννοεί τις αγγλικές βάσεις στην κύπρο; Το Λονδίνο δεν είναι πια μέλος της ε.ε., και έχει «μόνιμη στρατιωτική παρουσία» στο νησί… Μπας και ο έλληνας φαιορόζ υπ.εξ. αποφάσισε να πετάξει τις αγγλικές βάσεις στην κύπρο στην, χμμμμ, Μεσόγειο; Όχι. Ο γενναίος, ειρηνιστής, αντιμιλιταριστής, πατριώτης, εθνοαπελευθερωτής, σοσιαλιστής, έξυπνος, δίκαιος, σοφός, αρτίστας, παμπαίκτης, βιρτουόζος, πανεπιστημιακός Κοτζιάς ΔΕΝ τσακώνεται με το Λονδίνο. Όπως ΔΕΝ τσακώνεται με την Ουάσιγκτον. Αυτοί είναι οι φίλοι του καθεστώτος που τον καλοπληρώνει!

Με την τουρκία τα έχει. Αυτή δεν είναι μέλος της ε.ε. και έχει μόνιμη στρατιωτική παρουσία στη βόρεια κύπρο… Μάλιστα… Είναι αλήθεια… Πέρα ως πέρα. Τόσο αλήθεια που ούτε οι τουρκοκύπριοι γουστάρουν τις χιλιάδες τουρκικού στρατού στα πόδια τους· και ό,τι αυτός συνεπάγεται.

Αλλά ξέρετε όλοι όσοι / όσες διαβάζετε αυτές τις γραμμές ποιος είναι ο βαθύς ελληνικός μόνιμος εθνικός αυνανισμός; Ότι ο ακροδεξιός υπ.εξ. μιλάει για «κράτη που δεν είναι μέλη της ε.ε.» για να βγάλει έξω απ’ τον λογαριασμό την ελληνική στρατιωτική παρουσία / κατοχή στη νότια κύπρο! Οπότε  αναγκάζεται να βάλει μέσα στην “φιλοσοφία” του, μέσα στην σικέ, κουτοπόνητη, ελληνική «αγανάκτησή» του, μέσα στα παραμύθια που πουλάει στους ηλίθιους της εθνικιστικής πανούκλας, τόσο τις αμερικανικές βάσεις σ’ όλη την ε.ε. όσο και τις αγγλικές στην κύπρο χωρίς φυσικά αυτοί οι θλιβεροί να καταλάβουν τι σκατά λέει ο δημαγωγός τους!! ΚΑΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ, ΜΑ ΚΑΝΕΝΑΣ, ΝΑ ΤΟΥ ΠΕΙ: FUCK OFF MOTH… F…ER – δεν είμαστε τόσο μαλάκες πια!

ΚΑΝΕΝΑΣ! Πράγμα που αποδεικνύει ότι…

Τετάρτη 19 Ιούλη. Αν οι κουρδικές ypg στη βόρεια συρία ευελπιστούν στη μελλοντική δημιουργία δικού τους κράτους μπορεί να διεκδικούν μια παγκόσμια πρωτοτυπία: το κράτος που πολύ πριν δημιουργηθεί έγινε «προτεκτοράτο» των ηπα.

Ο χάρτης επάνω (τουρκικής προέλευσης) δείχνει τις αμερικανικές «εγκαταστάσεις» στη βόρεια συρία. Δεν είναι όλες ίδιους μεγέθους, φυσικά, ούτε ίδιων λειτουργιών. Αλλά είναι εκεί. Και οι αμερικάνοι έχουν μια ιδιοτροπία: δεν πάνε κάπου για να φύγουν. Το πολύ πολύ να συγκεντρώσουν κάποια στιγμή αυτές τις διάσπαρτες βάσεις σε λιγότερες και πιο «δυνατές».

Κάποιοι (όχι κατά λάθος, απ’ ότι καταλαβαίνουμε) προσπάθησαν να πείσουν ότι αυτή η (αμερικανοκρατουμενη) κουρδική ζώνη μέσα στο συριακό έδαφος είναι … πρόπλασμα κομμουνιστικής κοινωνίας (!!!) Ειδικά οι φωτογραφίες με τις αντάρτισσες των ypg έχουν χρησιμοποιηθεί κατά κόρον: υποτίθεται ότι δείχνουν μια «κοινωνία ισότητας των φύλων» – από μιλιταριστική άποψη…. Να αρχίσει και ο αμερικανικός στρατός (όπως και πολλοί ακόμα πρωτοκοσμικοί) να δείχνουν την ισότητα των φύλων που έχουν πετύχει στα στρατόπεδά τους, μπας και «ψηθούμε» ότι ο πρωτοκοσμικός καπιταλισμός έχει αρχίσει να γίνεται … κομμουνιστικός; Άστο να πάει…

Άλλοι, πάλι, επιμένουν να κάνουν σύγκριση με το γεγονός ότι στο κουρδικό θύλακα της Afrin δεν υπάρχουν αμερικάνοι αλλά ρώσοι πεζοναύτες. Αυτό το σχετίζουν με την (υποτιθέμενη…) αποτυχία της Άγκυρας σε ότι αφορά την αντιμετώπιση των ypg. Είναι αλήθεια ότι στην Afrin υπάρχουν ρώσοι, αλλά είναι εξίσου αλήθεια ότι μια διαφιλονικούμενη ζώνη αυτού του θύλακα την βομβαρδίζει σταθερά εδώ και αρκετές ημέρες το τουρκικό πυροβολικό· ενώ όλα δείχνουν ότι ετοιμάζεται και χερσαία επίθεση «απελευθέρωσης» απ’ τους άραβες proxies της Άγκυρας. Φαίνεται ότι η ρωσική παρουσία στην Afrin έχει άλλο ρόλο απ’ την αμερικανική στην Rojava…

Πέρα απ’ αυτά, το γεγονός ότι ο τουρκικός στρατός, παρέα με τους ντόπιους συμμάχους του και με ρωσική κάλυψη κατέλαβε συριακά εδάφη εμποδίζοντας για πάντα οποιαδήποτε κουρδική εδαφική συνέχεια στα νότια σύνορά του, κανείς σοβαρός δεν θα το έλεγε “αποτυχία”…

Τετάρτη 19 Ιούλη. Η εθελοντική συστράτευση των κούρδων ενόπλων στη συρία στο πλευρό του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και το γεγονός ότι η Ουάσιγκτον έχει κατακτήσει θέσεις, “καρδιές”, “μυαλά”, υποδομές και βάσεις σ’ αυτήν την περιοχή (και το δείχνει) έχει και ένα “ελληνικό ενδιαφέρον”. Είναι ένα απ’ τα αρκετά ζητήματα τεράστιας διαφοράς σε σύγκριση με το δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’90, όταν η Αθήνα (αν και καθόλου μόνον αυτή…) υποστήριζε το pkk στον πόλεμό του κατά της Άγκυρας, παρουσιάζοντας εκείνην την υποστήριξη σαν έναν απ’ τους «κρίκους της αλυσίδας που κύκλωνε – και θα έπνιγε – την τουρκία» σύμφωνα με τις τότε ιμπεριαλιστικές φαντασιώσεις και επιδιώξεις του ελληνικού κράτους / παρακράτους.

Είναι ευνόητο ότι η αμερικανική (φανερή) και η ισραηλινή (κρυφή) παρουσία στα εδάφη της βόρειας συρίας αφήνει ελάχιστα έως καθόλου περιθώρια «ονείρων» στους έλληνες φασιστοπατριώτες – σε βάρος της τουρκίας. Ό,τι και να γίνει εκεί τα επόμενα χρόνια θα αφήσει (αν αφήσει..) ασήμαντα ψίχουλα για την Αθήνα. Ίσως καμιά κατασκευαστική να πάρει εργολαβία κανάν δρόμο. Γι’ αυτό κι εκείνο το epic σύνθημα των ‘90s, που συμπύκνωνε και σέρβιρε τα ελληνικά όνειρα, το «η ειρήνη στο Αιγαίο κρίνεται στα βουνά του κουρδιστάν», δεν ακούγεται τα τελευταία χρόνια ούτε σαν ψίθυρος.

Το σίγουρο είναι πια ότι «στα βουνά του κουρδιστάν» δεν κρίνεται καμία ειρήνη!!!