Tag: τουρκία

Συρία 2

Τετάρτη 21 Φλεβάρη. Ο τρόπος που σχολίασε το θέμα ο τούρκος υπεξ Cavusoglu αξίζει μεγαλύτερη προσοχή. Αν ο συριακός στρατός (είπε) σκοπεύει να απομακρύνει τις ypg δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα· αν, όμως, σκοπεύει να τις προστατέψει τίποτα δεν θα σταματήσει τον τουρκικό στρατό – κλπ κλπ, ηρωϊκά. Αυτό το «αν – αν» είναι όλο το «ψωμί».

Γιατί (για εμάς) είναι σαφές πως όχι μόνο το καθεστώς Άσαντ αλλά κι όλοι οι σύμμαχοί του, φανεροί ή κρυφοί (στην τελευταία κατηγορία η Άγκυρα), έχουν σοβαρό πρόβλημα και με τις εκτάσεις που έχουν «κατακτήσει» οι ypg, και με την αμερικανική υποστήριξη (αν και όχι στον θύλακα της Afrin)· κι ούτε λόγος για τις αμερικανικές βάσεις στην ypgκρατούμενη ζώνη! Αυτό θα σήμαινε ότι Δαμασκός και Άγκυρα πρέπει να συνεργαστούν φανερά και στρατιωτικά – όμως κάτι τέτοιο δεν είναι τόσο απλό όσο φαίνεται. Δεν είναι απλό, κυρίως, για την Άγκυρα, που θέλει να εδραιωθεί σαν «αντιπρόσωπος» (και «προστάτης») διάφορων σουνιτών σύριων αντικαθεστωτικών, εν όψει μιας μελλοντικής «λύσης» στο «συριακό πρόβλημα».

Ενόσω, λοιπόν, η Δαμασκός δεν έχει ούτε συμφέρον ούτε τρόπο να «προστατέψει» τις ypg (στο Afrin ή οπουδήποτε αλλού) όσο οι αρχινταβατζήδες της Ουάσιγκτον μένουν στο συριακό έδαφος (κι αν αυτοί έφευγαν τότε δεν θα είχε προβλήματα ούτε η Άγκυρα), πρέπει ωστόσο να εξαντλήσει τα περιθώρια να εμφανίζεται σαν «όχι εχθρός» τους, ακόμα και σαν «θαηθελααλλαδεμπορώ φίλος τους»· εάν πρόκειται διάφορες μικρές αντι-pkk κουρδικές οργανώσεις να βοηθηθούν για να μεγαλώσουν, σε βάρος των ypg.

Αυτό σε ότι αφορά το δεύτερο “αν” του Cavusoglu. Όσον αφορά το πρώτο; Προφανώς ούτε ο Άσαντ ούτε οι επίσημοι σύμμαχοί του (Μόσχα και Τεχεράνη) θέλουν να επιτεθούν στις ypg όσο παραμένουν proxies της Ουάσιγκτον· η Άγκυρα, όμως, και θέλει και μπορεί· σίγουρα στην Afrin. Πάνω στην «τύχη» αυτού του θύλακα, με την μορφή “παραδείγματος”, Άγκυρα και Δαμασκός πρέπει να κάνουν μια αόρατη συνεννόηση / συμμαχία, μεσολαβημένη απ’ την Μόσχα και την Τεχεράνη, που να μην εκθέτει κανένα απ’ τα δύο κράτη στις διαφορετικές (και, εν τέλει, επιφενειακά μεν αντίθετες, αλλά ουσιαστικά αλληλοσυμπληρούμενες) τακτικές τους.

Με δυο λόγια. Το τουρκικό καθεστώς και το συριακό πρέπει, το καθένα με το δικό του τρόπο, το πρώτο επιτιθέμενο στις ypg και το δεύτερο παριστάνοντας τον φίλο εξαιτίας της επιθετικότητας του πρώτου, να πείσουν όσο περισσότερους σύρους κούρδους μπορούν ότι δεν έχουν μέλλον όσο στηρίζονται στους αμερικάνους!!! «Κακός μπάτσος / καλός μπάτσος»: δεν είναι γνωστό δίπολο; Είναι. Κι αν στα αστυνομικά τμήματα φαίνεται απλή η εφαρμογή του, στη γεωπολιτική είναι δυσκολότατη…

Συρία 3: ελληνική εξωτερική πολιτική

Τετάρτη 21 Φλεβάρη. Το ελληνικό καθεστώς βολεύεται να φαντασιώνει ότι “ο τουρκικός στρατός θα φάει χώμα απ’ τον συριακό” – και οποιαδήποτε άλλη παράνοια μπορεί να κατεβάσει! Ότι «διαλύεται», «όπου νάναι διαλύεται» (η τουρκία), και τα λοιπά. Ειδικά οι ροζ διαχειριστές μεγαλοϋπάλληλοι τραβάνε το δικό τους ιδεολογικό ζόρι. Δεν είναι δυνατόν να έχεις μεγαλώσει πολιτικά με άφθονο «αμερικάνοι φονιάδες των λαών» και ύστερα αφενός να συμμαχείς μαζί τους και με κάθε άλλο κατακάθι της περιοχής, αφετέρου δε «ο αιώνιος εχθρός» να απειλεί και στρατιωτικά τις ηπα (έστω κιαν πρόκειται για βερμπαλισμούς…) και συ να εύχεσαι … να νικήσουν οι αμερικάνοι! Παράνοια στο τετράγωνο!

Δεν θα έπρεπε να περιμένει κανείς τίποτα καλύτερο από μια εθνική κουλτούρα που σα σημαία της έχει την αυτοϊκανοποίηση (: μαλακία!). Όσες / όσοι όμως δεν θέλουν να ανήκουν σ’ αυτήν δεν θα πρέπει να ξεχνούν αυτό: η πολιτική γεωμετρία του σε εξέλιξη 4ου παγκόσμιου είναι σύνθετη, πυκνή, δυναμική· και πάντως δεν είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των ονείρων, των φαντασιώσεων και των κόμπλεξ ανωτερότητας των ελλήνων.

Το «μπλοκ της Αστάνα», δηλαδή η συμμαχία Μόσχας, Άγκυρας, Τεχεράνης και Δαμασκού (και στο βάθος Πεκίνου…) έχει ακόμα πιο πλατειά έδραση. Περιλαμβάνει την Χεζμπ’ αλλάχ (άρα τον λίβανο), την Χαμάς (άρα το μεγαλύτερο μέρος της παλαιστίνης), το κατάρ. Εκεί που τελειώνει το συγκεκριμένο μπλοκ, αρχίζει ένα παρόμοιο, με κέντρο περιστροφής το αφγανιστάν (με την συμμετοχή του πακιστάν, και διάφορων άλλων κεντροασιατικών –σταν). Κι εκεί που τελειώνει αυτό αρχίζει το «μπλοκ του Βλαδιβοστόκ» με κέντρο περιστροφής την κορεατική χερσόνησο.

Σ’ όλη αυτή τη μακριά γραμμή αντιπαράθεσης, απ’ τη Μεσόγειο μέχρι τη θάλασσα της κίνας, τα κουκιά είναι μετρημένα. Και για όποιον θέλει κάτι πιο κοντινό, στη μέση Ανατολή, είναι εύκολο για εμάς να διαπιστώσουμε τις επιμέρους εθνοκρατικές στοχεύσεις, ιμπεριαλιστικές ή όχι. Όμως η συνδετική «ουσία» αυτών των συμμαχιών είναι τόσο ισχυρή (στη μέση Ανατολή ο αμερικανικός και ο ισραηλινός ιμπεριαλισμός, στην ανατολική ασία ο αμερικανικός και ο ιαπωνικός) ώστε μόνο ηλίθιοι (ή έλληνες, πράγμα που είναι το ίδιο) θα περίμεναν ότι κάποιες απ’ τις εθνοκρατικές στοχεύσεις που συγκροτούν το «μπλοκ της Αστάνα» θα κάνουν το λάθος να συγκρουστούν μεταξύ τους ανοίγοντας πόρτες και παράθυρα στην Ουάσιγκτον και στο Τελ Αβίβ! Σα να λέμε: ότι θα είναι τόσο ανόητοι, μετά από τόσα χρόνια, ώστε η Άγκυρα και η Δαμασκός θα βγάλουν τα ματάκια τους με τα χεράκια τους!

Φυσικά για τις φαντασιώσεις της ελληνικής εθνικοϊμπεριαλιστικής ψύχωσης υπάρχει αιτία: η συμμαχία της με την χούντα του Καΐρου, το κράτος απαρτχάιντ του Τελ Αβίβ και την αμερικανική ιμπεριαλιστική παρακμή. Φτάνει και περισσεύει η ελπίδα «περικύκλωσης της Μεσογείου» για να βλέπουν τα ελληνικά κρανία «πουλάκια» (κάθε φορά που τρώνε μια γερή κατακέφαλα…)

Ανατολική Μεσόγειος

Τετάρτη 21 Φλεβάρη. Είναι τα ίδια κρανία, τα ελληνικά (και τα ελληνοκυπριακά) που σκούζουν για το “οικόπεδο 3” και για το τρυπάνι που δεν έφτασε ποτέ… Τι να πουν όμως; Πρόκειται για τακτική ήττα πρώτου μεγέθους!!! Μπορεί διάφοροι να εκδήλωσαν την συμπάθειά τους στο ελληνοκυπριακό γκαζοδράμα… Αλλά κανείς δεν έκανε ως τώρα κάτι για “να βάλει το τουρκικό καθεστώς στη θέση του”!!!

Ξέρετε ποιος είναι ο λόγος; Η εποποιΐα του ογκόλιθου υπ.εξ. Nick the greek πριν κανά χρόνο στην ελβετία, όταν βούλιαξε στην πιθανότητα μιας κάποιας λύσης στο «κυπριακό» νομίζοντας, ο φουκαράς, ότι το χρεώθηκε η Άγκυρα!… Αυτός είναι ο ανομολόγητος λόγος!…

Το γράψαμε όταν έπρεπε: τα κόλπα του ελληνικού και τους ελληνοκυπριακού βαθέος κράτους δεν τα έφαγε κανείς διεθνώς. Η απόδειξη, τοις μετρητοίς, εκδόθηκε τώρα: το επιχείρημα του τουρκικού καθεστώτος, ότι απ’ τα όποια υποθαλάσσια κοιτάσματα πρέπει να ωφελείται και η βόρεια κύπρος, «πιάνει» οπουδήποτε εκτός ελλαδιστάν, και για λόγους απλούς. Πιάνει και η παράταξη πολεμικών για την περιφρούρηση του επιχειρήματος. Κυρίως: πιάνει για λόγους επιχειρηματικούς και τεχνοκρατικούς. Είναι αδύνατο τα πρακτικά καπιταλιστικά μυαλά να καταλάβουν το πως και γιατί ένα κράτος «κουραδίτσα» (με το συμπάθειο) σαν το ελληνοκυπριακό, και ένα failed state σαν το ελληνικό, επιμένουν ότι μπορούν να κάνουν κωλοδάκτυλο όχι μόνο στο τουρκικό καθεστώς αλλά και στη διεθνή νομοθεσία για τις αοζ, αντί να κάνουν κάτι πιο απλό και καπιταλιστικά ωφέλιμο: μια «αμοιβαία επωφελή συμφωνία» με την Άγκυρα. Είναι κάτι διεθνώς ασυνήθιστο έως κωμικό: ο μπατίρης και ο πλυντήριος να το παίζουν «μεγαλέξανδροι»…

Αλλά το έχουν μάθει. Δεν ήταν η Αθήνα που, χωμένη ως τις ρίζες των κρατικο/καπιταλιστικών μαλλιών της στο λάκο των χρεών της, έκανε κωλοδάκτυλο στους πολιτικούς δανειστές της; Ναι, αυτή ήταν. Και δεν ήταν ο νυν και πρώην Αναστασιάδης που, μετά το “ναυάγιο” του μον Πελεράν έψαχνε να βρει (στα μάτια των ψηφοφόρων του) σε ποιον θα χρεώσει την αποτυχία, στον οηε, στην τουρκία ή στον ογκόλιθο; Ναι, αυτός ήταν…

Έτσι, ενώ οι διαδοχικές navtex της Άγκυρας είναι πράγματι χοντροκομμένο κόλπο, κανείς δεν έχει όρεξη να της πει αυτό που θα ήθελε η Αθήνα και η Λευκωσία. Και γιατί, άλλωστε; Στο κάτω κάτω τα ισραηλινά κοιτάσματα (είναι «σύμμαχος», έτσι;) δεν χρειάζονται κυπραίους ανταγωνιστές…

Το πιάσατε;

(φωτογραφία: Ρε συ πατριώτη, έχω ένα οικόπεδο σκάρτα 4 στρέμματα. Μπορείς σαν πολιτικός μηχανικός που είσαι να μου βγάλεις μια άδεια για κυριλέ μπουρδελοξενοδοχείο με αντλιοστάσιο πετρελαίου στο υπόγειο;)

Ο αιώνιος εχθρός 1

Παρασκευή 16 Φλεβάρη. Δεν είναι η “επιθετικότητα της τουρκίας” (μόνιμο κλισέ απ’ την σοσιαεθνικιστική light δεκαετία του ’80 και μετά) που επιβάλλει στο ελλαδιστάν να αρνείται να τακτοποιήσει μια σειρά «εκκρεμοτήτων» που έχει ανοίξει εδώ και δεκαετίες σχεδόν με το σύνολο των γειτονικών κρατών! Αντίθετα, είναι ο ελληνικός ιμπεριαλιστικός καιροσκοπισμός (του «πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θάναι) που συμβάλει (αν δεν προωθεί) έριδες και εντάσεις.

Το ελληνικό κράτος είναι και καπιταλιστικό και ιμπεριαλιστικό· αλλά δεν είναι κανονικό, σύμφωνα, τουλάχιστον, με τους ιστορικούς όρους της όποιας «κρατικής κανονικότητας». Μόνο που, όπως είναι λογικό, η συντήρηση «εκκρεμοτήτων» εν αναμονή «καλύτερων συσχετισμών» είναι κάτι σαν μαύρη μαγεία.

Γιατί οι συσχετισμοί μπορεί να γίνουν και χειρότεροι…

Ο αιώνιος εχθρός 2

Παρασκευή 16 Φλεβάρη. Όταν το 1982 οι νέοι τότε στην εξουσία πασοκοι έβγαλαν εκατοντάδες χιλιάδες κουτιά σπίρτα (ήταν κρατικό μονοπώλιο) που στη μια μεριά τους έγραφαν “60 χρόνια χωρίς Μικρά Ασία” καγχάσαμε. Ωστόσο ο αντιτουρκισμός είναι πάγια βάση της ελληνικής εθνικής ιδεολογίας από τότε· σε σημείο ώστε άνθρωποι που σε άλλα ζητήματα έχουν αρκετά καθαρή άποψη, να τρώνε όλα τα αντιτουρκικά παραμύθια που μπορεί κανείς να βρει δωρεάν… ακόμα και στα περίπτερα.

Αντίθετα απ’ τις ελληνικές εθνικιστικές ψυχώσεις ποτέ τα τελευταία 35 χρόνια το “Αιγαίο” ή η “ελλάδα” δεν ήταν ζητήματα πρώτης ή δεύτερης προτεραιότητας για το τουρκικό κράτος, είτε σαν χούντες είτε σαν ισλαμοδημοκρατία. Αυτό είναι εύκολο να επιβεβαιωθεί όχι μόνο απ’ την αρθρογραφία και την ειδησειογραφία των μήντια, καθεστωτικών ή μη, αλλά και απ’ την έλλειψη μιας “ανθεληνικής ιδεολογίας” στον κόσμο. Μάλλον το αντίθετο. Εργάτες, μικροαστοί, μεσοαστοί (εκτός απ’ τους φασίστες) είναι φιλικοί με τους “γιουνάν».

Τα βασικά προβλήματα του τουρκικού κράτους ήταν πρώτα το «κουρδικό» (εμφύλιος πόλεμος σχεδόν ως τα τέλη της δεκαετίας του ’90) και, για ολόκληρη εκείνη την δεκαετία, η προσπάθεια ιμπεριαλιστικής επέκτασης προς τον Καύκασο. Αξιοποιώντας τους τουρκόφωνους πληθυσμούς των παρακαυκάσιων περιοχών.

Αν κατά καιρούς (τους τελευταίους μήνες) μεταφέρονται στα ελληνικά μήντια «εμπρηστικές δηλώσεις», θα πρέπει να κάνει κάποιος τον κόπο να τις βρει στα αγγλικά (αν δεν ξέρει τούρκικα). Για να καταλάβει πόσο συστηματικά δουλεύουν (και) στο ελλαδιστάν τα ψέμματα και η διαστρέβλωση.

Παρ’ όλα αυτά, ακόμα κι αν υπάρχουν τούρκοι καθεστωτικοί που «ξεφεύγουν απ’ την ευπρέπεια», κανείς δεν έχει φτάσει, δεν έχει πλησιάσει καν, την πρόσφατη δήλωση του γνωστού προβοκάτορα πατριώτη Θεόδωρου Πάγκαλου, ότι «καλός τούρκος νεκρός τούρκος». (Για την ιστορία. Πρόκειται για διασκευή του αναρχικού «καλός μπάτσος νεκρός μπάτσος», απ’ τους ντόπιους και τους ελληνοκύπριους φασίστες, ήδη απ’ ‘90s – αν όχι νωρίτερα…)

Ωστόσο δεν θα έπρεπε να περιμένει κανείς από κανένα κράτος (το τουρκικό ή οποιοδήποτε άλλο) α) να ανεχτεί ένα άλλο κράτος που θεωρεί «ήρωες» μια χούφτα χουντικούς καραβανάδες, ή β) να κάτσει ήσυχο με την “απαγόρευσή” της αοζ του, παρά την τεράστια ακτογραμμή (στην ανατολική Μεσόγειο) με επιχείρημα… το Καστελόριζο…

Ξαναδείτε τον χθεσινό χάρτη για να καταλάβετε – αν δεν έχετε καταλάβει…

Εθνική ενότητα 1

Πέμπτη 15 Φλεβάρη. Οι γλαφυρές περιγραφές του «διεμβολισμού», τα video (πολλές ώρες πριν και πολλές ώρες μετά…), διάφορα graphics, κι όλο το υπόλοιπο υλικό σκηνοθεσίας του εθνικού μελοδράματος ενισχύουν τις υποψίες μας και τις κάνουν βεβαιότητα: κάτι θέλει να κρύψει το ελληνικό βαθύ κράτος και τα φερέφωνά του στο story imia 2.0… Και η αλήθεια είναι ότι ενώ σε άλλα ζητήματα η ελληνική φαντασία οργιάζει, στα «εθνικά θέματα» είναι στείρα και μουγκή. Γιατί, για παράδειγμα, πέρα απ’ τα υπόλοιπα εθνικά επωφελή (έστω, στις φαντασιώσεις…) ο ψεκασμένος υπ.αμ. (σαν ατζέντης των μυστικών υπηρεσιών που, ως γνωστόν, είναι….) να μην θέλησε να αναβαθμίσει την θέση του, τώρα που είναι στριμωγμένος, όχι μόνο απ’ την ιστορία με τα 300 (χιλιάδες) βλήματα, αλλά, κυρίως, εξαιτίας της αποτυχίας του ελιγμού του (με τις ευλογίες της Κουμουνδούρου…) στο «εθνικό θέμα του ονόματος»; Γιατί όχι;

Το βέβαιο για εμάς είναι πάντως, το εξής: «σαν έτοιμοι από καιρό» οι διάφοροι εγκάθετοι, ελπίζοντας να αξιοποιήσουν δημόσια την κόντρα Ουάσιγκτον – Άγκυρας, περίμεναν ότι η Ουάσιγκτον θα τους κτυπήσει φιλικά στην πλάτη… Όταν αυτό δεν έγινε έτρεξαν, που λέτε; Στην ε.ε.!!! Με τον κατάλληλο άνθρωπο στην κατάλληλη θέση: τον ψεκασμένο!!!

Η εκτίμηση που απολαμβάνει στην ε.ε. (και στα κεντροευρωπαϊκά μέλη του νατο) ο ψεκασμένος σαν έλληνας υπ.αμ. θα πρέπει να συναγωνίζεται την εκτίμηση που απολάμβανε ο κύριος Γιάνης σαν υπ.οικ. Είναι ο τύπος (μαζί με τον ογκόλιθο) που απειλούσε να εκσφενδονίσει χιλιάδες πρόσφυγες και εκατοντάδες «τζιχαντιστές» στην ήπειρο, «αν δεν…» Είναι ο τύπος που έταζε πετρέλαια του Αιγαίου στους αμερικάνους… Είναι ο τύπος που μοιράζει βάσεις στους αμερικάνους, όπου γουστάρουν… Είναι ο τύπος που «τιμά τη ναυμαχία της Σαλαμίνας», και είναι ο τύπος που συγχρωτίζεται εγκάρδια με κάτι τύπους σαν τον Lieberman και τον Sisi. Είναι ο τύπος που απ’ όπου και να τον πιάσεις μυρίζει βαθυκρατισμό…

Ε, αυτός ο τύπος ανέλαβε να κάνει τον ελληνικό νταλκά ευρωπαϊκό. Δεν ήταν ελληνικό το σκάφος που κτύπησαν οι τούρκοι – δήλωσε. Ήταν ευρωπαϊκό!!!

Ουάου!!! Τι άλλο είναι «ευρωπαϊκό» στο ελλαδιστάν εκτός απ’ το συγκεκριμένο σκάφος του λιμενικού;

Απλές κουβέντες. Ο τούρκικος ιμπεριαλισμός, στη ανοδική φάση του βρίσκεται, έχει πολλούς λόγους να δείχνει πυγμή και κανέναν να το παίζει θύμα. Αντίθετα ο ελληνικός ιμπεριαλισμός, στην παρακμιακή κατάσταση που βρίσκεται, προσπαθεί να βγάλει «τον κόπο» του (τον φιλοαμερικανικό και φιλοϊσραηλινό) παριστάνοντας το θύμα (καμμία σχέση με τα ‘90s!!!)

Θα αποδώσει η εθνική ζητανιά; Απέδωσε στα 2015; Θα αποδώσει τώρα;

Να μια ενδιαφέρουσα ερώτηση που προς το παρόν θέλουμε να αφήσουμε αναπάντητη…

(Ο χάρτης στη φωτογραφία δείχνει πάντως, υποθέτουμε, πόσο απύθμενο είναι το θράσος να θέλει η Αθήνα να “ελέγξει” την ανατολική Μεσόγειο σε βάρος της Άγκυρας… Και γιατί κανένας απ’ τους συμμάχους της δεν έχει συγκινηθεί αυτές τις μέρες με το “ελληνικό δράμα”. Αν όχι τίποτα άλλο, προτιμούν να κρατήσουν τις δυνάμεις τους για τα δικά τους δράματα, μέσα ή έξω από εισαγωγικά, που είναι σοβαρά.

Για παράδειγμα κοτζάμ Νετανιάχου και πορεύεται για της φυλακής τα σίδερα…)

Βοήθεια!!!

Πέμπτη 15 Φλεβάρη. Οι διπλωματικές οιμωγές του ελλαδιστάν δεν φαίνεται, πάντως, να πιάνουν τόπο διεθνώς (ο Γιούγκιερ εξαιρείται, είναι μια κατηγορία μόνος του) – όχι, σίγουρα, όπως θα ήθελε η Αθήνα. Να το (χτεσινό) ρεπορτάζ του νοτιοκυπριακού site «πολίτης» απ’ την αντίδραση του οηε στις «εντάσεις στο οικόπεδο 3» – σίγουρα δεν πρόκειται να το βρείτε στα ελληνικά καθεστωτικά, δημαγωγικά media, αφού δεν συμφέρει:

Δεν είναι αρμοδιότητα της Γραμματείας να λαμβάνει θέση πάνω στα δικαιώματα των κρατών που απορρέουν από συμβάσεις, δήλωσε αργά το απόγευμα ο εκπρόσωπος του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, απαντώντας γραπτώς σε ερώτηση που ετέθη νωρίτερα στη διάρκεια της ενημέρωσης των δημοσιογράφων, αναφορικά με τις τουρκικές προκλήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ.

«Ο Γενικός Γραμματέας εκφράζει τη λύπη του για το γεγονός ότι οι εντάσεις σχετικά με την εξερεύνηση των υδρογονανθράκων κλιμακώθηκαν εκ νέου και τονίζει ότι όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη θα πρέπει να καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για την εξουδετέρωση των εντάσεων. Επαναλαμβάνει ότι δεν εναπόκειται στη Γραμματεία του ΟΗΕ να λάβει θέση σχετικά με τα δικαιώματα των κρατών μελών βάσει των συνθηκών στις οποίες είναι συμβαλλόμενα μέρη ή βάσει του γενικού διεθνούς δικαίου».

Ο εκπρόσωπος του Γενικού Γραμματέα αναφέρει ότι ο κ. Γκουτέρες τονίζει πως η λύση του κυπριακού προβλήματος αποτελεί την καλύτερη ευκαιρία για την οριστική επίλυση αυτού του ζητήματος και την απελευθέρωση συνεργατικών και αμοιβαία επωφελών λύσεων. Υπενθυμίζει ταυτόχρονα ότι οι Τουρκοκύπριοι και Ελληνοκύπριοι ηγέτες στις διαπραγματεύσεις είχαν συμφωνήσει προηγουμένως ότι οι φυσικοί πόροι σε μια ενοποιημένη Κύπρο θα εμπίπτουν στην αρμοδιότητα της μελλοντικής ομοσπονδιακής κυβέρνησης.

«Ο Γενικός Γραμματέας επαναλαμβάνει ένα σημείο στην τελευταία του έκθεση για την UNFICYP (9 Ιανουαρίου 2018), ότι οι φυσικοί πόροι που βρέθηκαν γύρω από την Κύπρο θα μπορούσαν να ωφελήσουν και τις δύο κοινότητες», καταλήγει η δήλωση του εκπροσώπου.

Δεν είναι μόνο που αυτός ο παλιοχαρακτήρας (και προφανώς «ανθέλληνας»!!) γ.γ. του οηε δεν παίρνει το μέρος των ελληνοκυπρίων… Είναι που, στην τελευταία παράγραφο, επαναλαμβάνει την θέση του οηε, που είναι ανάλογη με εκείνη ….της Άγκυρας!!!

Και, φυσικά, θυμίζει έμμεσα αλλά καθαρά στη Λευκωσία (και στην Αθήνα) ότι εσείς δεν είσαστε που βουλιάξατε πριν ένα χρόνο την δυνατότητα μιας λύσης για το κυπριακό; Ε, τι σκούζετε τώρα;

Τους έχουν πάρει χαμπάρι λέμεεεεε!!!!

Εθνική ενότητα 2

Πέμπτη 15 Φλεβάρη. Αυτά είναι τα χθεσινά πρωτοσέλιδα 5 καθεστωτικών εφημερίδων (και αντίστοιχη είναι η κατάσταση στα «νέα μήντια»). Θα σκοτώνονταν μεταξύ τους σχεδόν για τα πάντα – εκτός απ’ τον ελληνικό αντιτουρκικό εθνικισμό!!! Ααααααα!  Εκεί είναι τέτοια η ομοφωνία, που θα έπρεπε να αναρωτηθεί κανείς: κάνουν τόσο καλή δουλειά οι υπηρεσίες ή αυτοί είναι τόσο λακέδες που και μόνους τους να τους αφήσεις τα ίδια σκατά θα πουλήσουν, γιατί αυτά έχουν στα κεφάλια τους;

Το ότι όλες οι φράξιες των καθεστωτικών, η κάθε μία απ’ τη δική της μεριά, έχουν τα συμφέροντά τους στην “εθνική ενότητα” δεν χωράει αμφισβήτηση. Το ότι είναι πολύ πιο εύκολο να πουλάς “αντιτουρκισμό” παρά “φιλοχουντισμό” (Σίσι) ή “φιλορατσισμό” (Τελ Αβίβ) είναι επίσης προφανές. Το ότι, όμως, όλα αυτά τα “αντι” και τα “φιλο” γράφουν πάνω στο ταμπλώ ενός σε εξέλιξη παγκόσμιου πολέμου με σκοπό να υπηρετήσουν τα συμφέροντα των ντόπιων αφεντικών, αυτό είναι αόρατο…

«Πρωτοσέλιδα»; Πρωτο- σάλια!!

Πάνω απ’ όλα τα προσχήματα (;)

Πέμπτη 15 Φλεβάρη. Η επίσκεψη στην Άγκυρα του αμερικάνου υπ.εξ. Tillerson που παίζει, θέλει δεν θέλει, τον ρόλο του «καλού μπάτσου» στις δημόσιες σχέσεις του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, εξυπηρετεί και τους δύο. Στην πραγματικότητα η Άγκυρα το ξέρει ότι ο Tillerson δεν «βγάζει τη γραμμή» της Ουάσιγκτον· η τριανδρία πίσω απ’ το ψόφιο κουνάβι κάνει κουμάντο, και είναι ξεκάθαρο (και, από ιμπεριαλιστική άποψη, λογικό) τι επιδιώκει και πως. Ωστόσο ενώ οι «μετριοπαθείς» δηλώσεις του, κατά καιρούς, είναι λόγια του αέρα, βολεύουν. Όχι μόνο την Άγκυρα αλλά και την Μόσχα, την Τεχεράνη, το Πεκίνο – τους πάντες. Ο ρόλος του τους επιτρέπει να υποστηρίζουν ότι δεν έχουν «καθολικά αντι-αμερικανικές προθέσεις» αλλά μόνο αμύνονται απέναντι στα «γεράκια» του αμερικανικού καθεστώτος – ως εάν να ήταν δυνατόν να επιβιώσει ό,τι έχει μείνει απ’ την παγκόσμια αμερικανική ηγεμονία με «περιστέρια», «κότες», «χελιδόνια» ή «στρουθοκάμηλους».

Αλλά και την τριανδρία την βολεύει ο Tillerson – προσωρινά. Επιτρέπει στο αμερικανικό προφίλ να εμφανίζει κι ένα «διαλλακτικό πρόσωπο», ως εάν οι ανταγωνιστές των ηπα να παραμυθιάζονται ότι μπορεί κάποια στιγμή τα «περιστέρια» να φάνε τα «γεράκια» – και μετά να κάτσουν στ’ αυγά τους!

Το ότι η διεθνής διπλωματία εμφανίζεται τόσο παραμυθατζού, δεν θα πρέπει να εκπλήσσει. Δεν είναι καθόλου πρωτοφανές στην καπιταλιστική ιστορία, ειδικά όταν οξύνονται οι ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις. Οι «φωνές της λογικής» και οι «μετριοπαθείς» (μαύρη κοροϊδία!) προσφέρουν παρηγοριά στις μάζες που ανησυχούν, τους επιτρέπουν να απωθούν ευκολότερα τα δυσοίωνα ενδεχόμενα (που είναι οι πραγματικές τάσεις), καθησυχάζουν και προκαλούν την αναγκαία σύγχιση.

Για το συγκεκριμένο «ταξίδι για δουλειές» του Tillerson στην Άγκυρα, το ενδιαφέρον μας είναι τι δουλειά θα έχει εκεί ο αμερικάνος πρεσβευτής στην Αθήνα Geoffrey Pyatt. Τι είναι που πρέπει να ξέρει από πρώτο χέρι; (Οι επίσημες ανακοινώσεις των ηπα μιλούν για ένα «jam» διάφορων αμερικάνων αξιωματούχων, από πολλές χώρες, «απ’ το Μπακού ως το Βελιγράδι», επί τουρκικού εδάφους, με θέμα την «ενεργειακή ατζέντα των ηπα στην ευρύτερη περιοχή». Γιατί, όμως, συναντιούνται εκεί;  Θα διαμορφώσουν κάποια δελεαστική πρόταση προς την Άγκυρα; )

Γνωστός ατζέντης του αμερικανικού ιμπεριαλισμού απ’ την σύνθετη θητεία του στο Κίεβο (για να μην ξεχνιόμαστε: η αμερικανική πρεσβεία, δηλαδή ο ίδιος ο Geoffrey Pyatt, πλήρωνε cash τους ουκρανούς φασίστες στη Maidan square, και όχι μόνο εκεί…) φαίνεται ο κατάλληλος άνθρωπος για να πληρώσει, μόλις εγκλιματιστεί, οποιονδήποτε για οτιδήποτε.

Στην Άγκυρα το αμερικανικό κλιμάκιο πηγαίνει (εικάζουμε) με περισσότερα «κρυφά» παρά «φανερά» – αν και δεν πρέπει να περιμένει κανείς ότι θα ξεγελάσει με χάντρες και καθρεφτάκια το τουρκικό καθεστώς! Στην Αθήνα; Τα ροζ τσακάλια ας παρακολουθούν τα μετεωρολογικά δελτία και τις «προγνώσεις καιρού»: με τόσες καντήλες που έβγαλε η γλώσσα τους γλύφοντας την Ουάσιγκτον δεν μπορούν να κάνουν και πολλά περισσότερα.

(φωτογραφία πάνω: η “fuck e.u.” αμερικανίδα υφ.υπ.εξ. αρμόδια για τις ευρωπαϊκές και ευρασιατικές υποθέσεις Victoria Nuland ψώνισε απ’ το σούπερ μάρκετ και μοιράζει «δώρα» στο φασισταριό της Maidan, στις 11 Δεκέμβρη του 2013. Πίσω της, όλο καμάρι, ο Pyatt…

φωτογραφία στη μέση: ο ανεπίσημος «υπ.εξ.» γερουσιαστής McCain, «ειδικός» για τα κονέ σε διάφορες βρωμοδουλειές, στη Maidan. Δεξιά είναι ο Pyatt. Αριστερά δίπλα στον McCain, με το σκουφί, είναι ο Oleh Tyahnybok, νεοναζί, επικεφαλής του φασιστικού κόμματος Svoboda.

φωτογραφία κάτω: ο Geoffrey Pyatt συγχαίρει τον επικεφαλής των «ουκρανικών ειδικών δυνάμεων» στρατηγό Ihor Lunyov, στο Khmelnytskyi (άτυπη αμερικανική βάση στην ουκρανία), τον Γενάρη του 2016 – πριν τον διορισμό του στην Αθήνα.

O Pyatt θεωρείται ο «νονός της εξέγερσης στην ουκρανία» – αν και το σωστότερο θα ήταν «ένα απ’ τα εξαπτέρυγα, που οργάνωνε και έκανε τις βρωμοδουλειές». Όπως κάθε αμερικάνος αξιωματούχος στις μέρες μας, και επειδή τυπικά μεν είναι «πολιτικό προσωπικό» αλλά, εδώ και κάτι χρόνια, η εξωτερική πολιτική των ηπα ρυθμίζεται απ’ τις αμερικανικές υπηρεσίες ασφαλείας που στρατολογούν και το «πολιτικό προσωπικό» που χρειάζονται, όποιος του δίνει το χέρι καλό είναι να μετρήσει τα δάκτυλά του μετά…

Συνεπώς: το με πόσους φασίστες έχει ή θα αποκτήσει επαφές στα μέρη μας, δεν το ξέρουμε… Όμως η δουλειά του είναι… Είναι «μάχιμος» σα να λέμε… )

Η επιθετικότητα… (1)

Τετάρτη 14 Φλεβάρη. Δεν τα λέει καλά η ελληνική δημαγωγία, αν και για το κοπάδι που κουμαντάρει και μεγαλύτερες βλακείες να ξεφούρνιζε, μια χαρά θα έκανε τη δουλειά της. Ρίξε “η πατρίς κινδυνεύει” και πάρτους την ψυχή!!!

Το σκάφος του λιμενικού μέσα στη νύχτα ακίνητο; Τι έκανε το σκάφος του λιμενικού μέσα στο σκοτάδι ακίνητο σε μια περιοχή που, όπως και να το δεις, “έχει θέμα”; Να ψάρευε το πλήρωμα με καλάμια αποκλείεται… Μήπως είχε και τα φώτα του σβηστά; Μήπως είχε κάποια “αποστολή” και ήταν “σκάφος φάντασμα”;

Κι άλλες ερωτήσεις. Υπάρχουν κανόνες εμπλοκής σε τέτοιες περιπτώσεις, που περιλαμβάνουν προειδοποιητικές ανταλλαγές μηνυμάτων μεταξύ αντιπάλων: “φύγετε”, “όχι δεν…”, “φύγετε…” “όχι δεν…”. Τα ελληνικά ανακοινωθέντα, όμως, δεν λένε τίποτα σχετικό. Λένε μόνο ότι το τουρκικό σκάφος όρμηξε ξαφνικά να βουλιάξει (;) το ελληνικό· και στο τσάκ την γλύτωσε, επειδή ο έλληνας καπετάν “έβαλε μπροστά”… Μέσα στη νύχτα, στο “χώρο του αοράτου”…. Κοροϊδεύουν;

Μερικές ακόμα ερωτήσεις. “Διεμβολισμός” χωρίς τραυματίες; Δηλαδή τι; Τα σκάφη του ελληνικού λιμενικού έχουν θεμέλια μπετονένια; Μας δουλεύουν;

Ναι. Γιατί ο Ερντογάν μίλησε για “ελληνικές μαγκιές”; Τι “μαγκιά” έκανε το σκάφος του λιμενικού νύχτα, ακίνητο (κατά τις καθεστωτικές ανακοινώσεις) και με κανά δυο λάμπες αναμένες μόνο, και αν (λέμε εμείς οι καχύποπτοι), ε; Φυσικά ο ελληνικός εθνικισμός και η διακομματική δημαγωγία δεν πρόκειται να μας διαφωτίσουν. “Είμαστε θύματα της αναίτιας τουρκικής επιθετικότητας”.

Αλήθεια;