Tag: τουρκία

Απ’ τα ίμια … στα ίμια…

Τρίτη 6 Μάρτη. Ερώτηση (εθνικόφρονα δημαγωγού): Με βάση τις διεθνείς συνθήκες είναι ελληνικά τα Ίμια;

Απάντηση: Δεν μπορώ να απαντήσω σε βλακώδη ερώτηση κατά μη βλακώδη τρόπο. Απλά σας επαναλαμβάνω αυτό που περιλαμβάνεται στη συμφωνία [σ.σ.: των αρχών του 1996]. Στη συμφωνία περιλαμβάνεται η επιτροφή στο status quo ante. Στο υφιστάμενο πραγματικό καθεστώς το οποίο και οι δύο χώρες είχαν αποδεχθεί. Εν τη πράξει.

Ερώτηση: Το οποίο ποιό ήταν;

Απάντηση: Το οποίο ήταν ότι επί των Ιμίων υπήρχε κοπάδι το οποίο ανήκε σε καλύμνιο, ο οποίος πήγαινε και συντηρούσε τα ζώα του, τα πότιζε και τα έτρεφε, και ότι γύρω απ’ τα Ίμια ψάρευαν παράκτιοι αλιείς από την Κάλυμνο.

Ερώτηση: Το οποίο όμως δεν υπάρχει τώρα.

Απάντηση: Δεν ξέρω αν υπάρχει ή δεν υπάρχει. Εσύ το λέτε. Εγώ δεν είμαι σε θέση να ξέρω τι υπάρχει και τι δεν υπάρχει.

Ερώτηση: Εσείς ξέρετε ότι δεν βόσκουν πρόβατα στα Ίμια και ότι δεν μπορούν να πλησιάσουν ελληνικά πλοία.

Απάντηση: Αυτό το λέτε εσείς… Εγώ δεν έχω μηχανισμό…

Ερώτηση: Εσείς, όχι προσωπικά, είσασταν κυβέρνηση τότε, στην κριτική ότι εκείνη τη νύχτα έγιναν «γκρίζα ζώνη» τα Ίμια τι απαντάτε;

Απάντηση. Όχι, όχι! Γκρίζα ζώνη ήταν πάντα τα Ίμια, διότι η τουρκία δεν είχε δεχτεί ότι μας παρεδόθησαν από την ιταλία. Όπως θυμάστε η Δωδεκάνησος ανήκε στην ιταλία.

Ερώτηση: Εγώ άλλα γνωρίζω. Γνωρίζω τα όσα λέει η ελληνική πλευρά, ότι η συνθήκη παραχώρησης της Δωδεκανήσου περιελάμβανε και τα Ίμια, η οποία περιλαμβάνει και χάρτες.

Απάντηση: Οι τούρκοι απαντάνε ότι αυτό που λέτε είναι η ελληνική θέση…. Τους χάρτες που επικαλείστε τους έχω βρει εγώ. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι τούρκοι τους αποδέχονται…. Η τουρκία θεωρεί ότι είναι η κληρονόμος της οθωμανικής αυτοκρατορίας, και πως όσα εδάφη δεν έχουν παραχωρηθεί ρητά αλλού είναι δικά της…. Δεν το γράφει πουθενά σε καμία συνθήκη για τα Ίμια… Λέει [σ.σ.: η συνθήκη παραχώρησης των Δεδεκανήσων] η Κάλυμνος, και η Λέρος, και τα λοιπά…. Αυτό λέει η σύμβαση…

Ερώτηση: Εννοείται η συνθήκη παραχώρησης της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα.

Απάντηση. Ναι. Αυτήν επικαλούνται οι τούρκοι, και έχουν δίκιο. Από την πλευρά τους έχουν δίκιο…. Η θέση μου δεν είναι πως ότι λέει η ελλάδα είναι αυτομάτως σωστό. Δεν παίζουμε ποδόσφαιρο εδώ! Στο ποδόσφαιρο ο Ολυμπιακός έχει πάντα δίκιο. Για μένα. Αλλά δεν είναι σωστό, όπως ξέρετε. Συμβαίνει ορισμένες φορές να μην έχει δίκιο ο Ολυμπιακός….

Σαφές είναι αυτό που θα σας πω. Ότι η ελλάδα δεν έχασε τίποτα το βράδυ των Ιμίων, διότι δεν υπήρξε καμία αμφισβήτηση της υφισταμένης καταστάσεως. Και υφιστάμενη κατάσταση είναι αυτή που ήτανε, και επομένως αυτός που δεν υποστηρίζει τις εθνικές θέσεις, είναι αυτός που υποστηρίζει ότι άλλαξε το βράδυ των Ιμίων το status quo ante, και υπήρξε μια γκρίζα ζώνη… Η οποία υπήρχε πάντα…

Είναι πάντα τουρκοφάγος. Ήταν υπουργός εξωτερικών το 1996. Και, για να γίνουν τα πράγματα σοβαρά όσο η πραγματικότητα, δεν είναι η πρώτη φορά που τα λέει αυτά το τελευταίο διάστημα. Πρόκειται για τον γνωστό Πάγκαλο. Κι αυτό που λέει πιο πάνω (χτες, σε ραδιοφωνική συνέντευξη στον εθνοκαθεστωτικό real fm) είναι απλό: το τι είναι ελληνικό, κινέζικο ή κογκολέζικο, σαν έδαφος ή νερό, καθορίζεται από διεθνείς συνθήκες· και δεν υπάρχει καμία τέτοια διεθνής συνθήκη που να ονοματίζει τα Ίμια σαν παραχώρηση της Ρώμης προς την Αθήνα, πακέτο με τα (υπόλοιπα) Δωδεκάνησα.

Συνεπώς; Συνεπώς υπάρχει “ασάφεια ιδιοκτησίας”. Η Άγκυρα λέει ότι αφού δεν σας δόθηκαν ρητά είναι δικά μας, η Αθήνα λέει μας δόθηκαν αλλά ανώνυμα, σαν “και τα λοιπά”… Και, στην κοινωνία όπου ακόμα και σήμερα γίνονται φόνοι για “κτηματικές διαφορές”, δηλαδή για το αν το όριο της ιδιοκτησίας του ενός (σε βάρος της ιδιοκτησίας του άλλου) ήταν μετά απ’ αυτή την πέτρα ή πριν, στην κοινωνία που μόλις στα τέλη του 20ου αιώνα άρχισε να γίνεται δεκτό ότι “για ιδιοκτησιακές διαφορές” δεν πυροβολιόμαστε αλλά πάμε στα δικαστήρια, ε, σ’ αυτήν την χώρα οι “εθνικές ιδιοκτησιακές διαφορές” με άλλα γειτονικά κράτη ΔΕΝ ΠΑΝΕ ΣΤΑ ΔΙΕΘΝΗ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ. Είναι μια μαζική εθνική καθήλωση στα ήθη του 19ου αιώνα: που θα πάει, θα του ρίξω, θα τον φάω, και θα του πάρω το χωράφι…

Η εθνική τουρκοφαγία

Τρίτη 6 Μάρτη. Είναι αναγνωρισμένος τουρκοφάγος, και το φωνάζει. Υπήρξε υπουργός εξωτερικών τότε. Στην “κρίση των Ιμίων”, το ’96. “Ξέρει από μέσα”. Και κανείς δεν τολμάει να τον αμφισβητήσει. Λέει: τα Ίμια ποτέ δεν ήταν “ελληνικά” με βάση οποιαδήποτε διεθνή συνθήκη! Γι’ αυτό η ελληνική κυβέρνηση “τότε” προσπάθησε να τα ελληνοποιήσει με τσαμπουκά, με την προβοκάτσια των σημαιών, και τα υπόλοιπα – αυτό δεν το λέει… (Όσοι / όσες υποστηρίζετε τις αόρατες πόλεις μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά τι, πως και γιατί στο Sarajevo 125a). Με δυο λόγια: το ελληνικό κράτος / κεφάλαιο / παρακράτος συμπεριφέρθηκε με τον μόνο τρόπο που ξέρει και του ταιριάζει: προσπάθησε να κάνει καταπάτηση μέσω τσαμπουκά (με εφεδρεία μια αόριστη χρησικτησία βοσκής…) Προσπάθησε και απέτυχε… Αλλά κέρδισε στην ιδεολογική παπάρα – χωρίς αντίπαλο.

(Προφανώς το ίδιο ισχύει και για άλλες ξέρμπαρκες ξέρες στην ευρύτερη περιοχή…)

Τα Ίμια, λοιπόν, δεν είναι ούτε ελληνικά, ούτε τουρκικά. Είναι “ορφανά” με βάση τις διεθνείς συνθήκες!!! Ναι, αλλά επί 22 χρόνια μας έχουν ζαλίσει τα γεννητικά όργανα για την “ελληνικότητα των Ιμίων”!!! Και ξέρουν – στο βαθύ κράτος / κεφάλαιο, στο ελληνικό παρακράτος – ότι λένε ψέμματα! Ξέρουν ότι λένε τερατώδη ψέμματα για εσωτερική κατανάλωση, λένε τερατώδη ψέμματα για να συντηρείται ο εθνικόφρονας οίστρος, λένε τερατώδη ψέμματα για να εμφανίζεται ο “αιώνιος εχθρός” (το τουρκικό κράτος) σαν αυτό που τους βολεύει. Με δυο λόγια: ΛΕΝΕ ΤΕΡΑΤΩΔΗ ΨΕΜΑΤΑ ΕΠΕΙΔΗ ΘΕΩΡΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ – κι εσάς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές – ΚΡΕΑΣ! Σκέτο κρέας! Βλαμμένους, βόδια, κοπάδι. Αυτό θα ήταν αρκετό για να προσβάλει εξοργιστικά τους πάντες· αν είχαν αξιοπρέπεια…

Εκατόν ογδόντα χρόνια ύπαρξης του νέου ελληνικού κράτους, και η επίσημη ιδεολογία του, η επίσημη μηχανή εσωτερικής συνοχής και κοινωνικής πειθάρχησης, είναι η ίδια (με το διάλειμμα τριών δεκαετιών αντικομμουνισμού): να φάμε οικόπεδα απ’ την (οθωμανική αυτοκρατορία αρχικά και στο μεγαλύτερο μέρος του 20ου αιώνα απ’ την) τουρκία. Έχει ποτίσει τόσο πολύ η εθνική ιδεολογία τους πόρους και τα μυαλά των υπηκόων, ώστε ακόμα κι όταν ένας Πάγκαλος βγαίνει και λέει (εμμέσως πλην σαφώς): σας κοροϊδεύουμε ρε μαλάαααακεεες!, το εθνικό κοπάδι συνεχίζει να ακολουθεί το “φωτεινό ψέμα”. Αυτό ξέρει, αυτό εμπιστεύεται…

(φωτογραφία: Ο ψεκασμένος, τις προάλλες. Σε μια περιοχή που ονομάστηκε “θαλάσσιος χώρος των Ιμίων”. Έριξε στεφάνι, και παραλίγο να κάνει μακροβούτι. Με βάση τον χάρτη του προηγούμενου σχολίου, ο “θαλάσσιος χώρος” μιας διάσημης ξέρας μπορεί προσφέρεται ακόμα και για γεωτρύπανα. Μήπως να αρχίζουν να τον χωρίζουν – τον “θαλάσσιο χώρο” – σε τίποτα οικοπεδάκια;)

Εξωτερική πολιτική και εθνική ιδεολογία

Τρίτη 6 Μάρτη. Ο αστικός ορθολογισμός, στη βάση του οποίου δημιουργήθηκαν τα δικαστήρια και σταμάτησε το “όποιος πυροβολεί γρηγορότερα κερδίζει”, συμβουλεύει πως όταν υπάρχουν “κτηματικές διαφορές”, οι αντίδικοι καταφεύγουν στα δικαστήρια· και δεν στήνουν καραούλι οι μεν στους δε. Εκθέτουν τα στοιχεία και τα επιχειρήματά τους, υπερασπίζονται ο καθένας το δίκιο του, και στο τέλος αποδέχονται την δικαστική απόφαση. Όχι επειδή βολεύει και τις δύο πλευρές· αυτό σπάνια θα συμβεί στις “κτηματικές διαφορές”. Αλλά επειδή έχουν αποκτήσει την συνείδηση ότι ακόμα κι αν χάσουν μερικά μέτρα γης λόγω της όποιας δικαστικής απόφασης, αυτό α) είναι προτιμότερο από μια αιώνια βεντέτα που θα γεμίσει νεκροταφεία, χωρίς να είναι σίγουρο ότι δεν θα χαθούν αυτά τα μέτρα γης, και β) ότι η προσφυγή στη δικαστική ρύθμιση των ορίων των οικοπέδων, ακόμα κι αν σήμερα σημαίνει χασούρα για μένα, αύριο θα σημαίνει όφελος· επειδή, πράγματι, θα έχω κάπου αλλού ένα αποδείξιμο και υπέρτερο δίκιο.

Αυτό συμβαίνει στις κοινωνίες όπου η αστική επανάσταση καθιέρωσε (όχι εύκολα και όχι γρήγορα, τα κατάφερε πάντως) θεσμούς και ήθη που δεν επιτρέπουν “φόνους για κτηματικές διαφορές”. Παρότι στις καθημερινές “περιουσιακές διαφορές” (όχι μόνο σε χωράφια αλλά και σε κτίρια) αυτές οι θεσμίσεις φαίνεται να έχουν υπερισχύσει και στα μέρη μας (γενικά μιλώντας έχουν λιγοστέψει οι φόνοι για “κτηματικές διαφορές”…) σ’ ότι αφορά τα εθνικά περιουσιακά ζητήματα…. ααααα!!!! Εκεί είναι άλλο!!!! Εκείνο που ξεπεράστηκε γενικά στα οικογενειακά μικροαστικά ήθη, κεφαλοποιείται σαν “εθνική ταυτότητα” και “εθνική πολιτική”!!! Εκείνο που θεωρείται πρωτογονισμός έναντι των υποθηκοφυλακείων, αποθεώνεται σαν πατριωτισμός έναντι των “απαράγραπτων εθνικών δικαίων” – κι ας είναι αυτά γραμμένα στο χιόνι…

Εκείνο που θα περίμενε κανείς, αν το ελληνικό κράτος ήταν αστικό με την ιστορική σημασία της λέξης, θα ήταν ότι προκειμένου να χάνει ελικόπτερα, πιλότους και οτιδήποτε άλλο διεκδικώντας ξέρες που ποτέ δεν θα κερδίσει, είτε θα έκανε μια διαπραγμάτευση με τον αμφισβητία γείτονα, μπας και βρεθεί συναινετική λύση / μοιρασιά, είτε – αν αυτό αποτύγχανε – θα κατέφευγε σε κάποιο αρμόδιο διεθνές δικαστήριο, για να βρει το όποιο δίκιο του.

Αμ δε!!!! Ο επεκτατικός, ιμπεριαλιστής α λα 19ο αιώνα μικροαστός έλληνας μαλάκας εξακολουθεί να ελπίζει ότι θα στήσει καραούλι στον γείτονα ή/και στο συγγενή του και θα τον φάει, μαζί με όλους τους κληρονόμους του· έτσι ώστε να στρογγυλοκαθήσει πάνω στην περιουσία του. Για τους βράχους της θάλασσας· για την “υφαλοκρηπίδα”· για την “αοζ”· για την “κύπρο”… Για όλες τις “κτηματικές διαφορές”, υπαρκές ή φανταστικές. Για όλα τα “κληρονομικά” – απ’ τον Περικλή, τον μεγΑλέκο, και τον γυιό του μεγαλοδύναμου τον ίδιο!

Ο επεκτατικός, ιμπεριαλιστής α λα 19ο αιώνα μικροαστός έλληνας μαλάκας ξυπνάει και κοιμάται βρίζοντας μέσα στο σπίτι του, στην κουζίνα, στη χέστρα, στο σαλόνι, στην κρεβατοκάμαρα, τον γείτονα, ανακυκλώνοντας το “και τότε μούπε, και μετά τούπα, και μου λέει και του λέω, και ευτυχώς που μας χώρισαν γιατί θα τον είχα φάει” (κατά φαντασίαν). Ακόμα και στο ύπνο του τα ίδια βλέπει. Είναι πορωμένος. Είναι άρρωστος. Είναι ψυχάκιας. Δηλαδή: γνήσιος έλληνας!!!! Μια ανορθολογική φιγούρα που έχει καταφέρει να επιβιώσει (σαν κράτος, κοινωνία και οργανωμένο έγκλημα) με επιδοτήσεις και γεωπολιτικές προσόδους. Μέχρι να τελειώσουν.

Τι συμβαίνει, λοιπόν, αν αυτός ο καταραμένος γείτονας είναι μακράν περισσότερο (και μακράν πιο πετυχημένος) ορθολογιστής – από καπιταλιστική άποψη; Τι συμβαίνει, αν αυτός ο καταραμένος γείτονας δεν κάνει κινήσεις με βάση το θυμικό του (όπως νομίζει ο εξ ιδίων κρίνων τ’ αλλότρια επεκτατικός, ιμπεριαλιστής α λα 19ο αιώνα μικροαστός έλληνας) αλλά με βάση σχεδιασμό και ψυχρή λογική; Για να το πούμε διαφορετικά: στις όποιες “κτηματικές διαφορές”, όταν συγκρούονται ένας παράφορος έως εθνοπαράφρονας (δηλαδή: παρανοϊκός) τύπος που κάθε τόσο φωνάζει “θα τον σφάξω ρεεεε!!!” και ένας λογικός και μεθοδικός, ποιος περιμένετε ότι θα κερδίσει;

Αν έχετε απορίες θυμηθείτε αυτό: ο τουρκικός καπιταλισμός (και ο Ερντογάν με το γκουβέρνο του είναι εκπρόσωπος του) δεν ανήκει μεν στην ε.ε. και στην ευρωζώνη (όπου το ελλαδιστάν αποτελεί ένα συνοριακό περιθώριο / πρόβλημα) ανήκει όμως στους g20. Όπου δεν μπήκε με μέσο. Όποιος καταλάβει πως είναι δυνατόν ένα κράτος (το τουρκικό) το οποίο, σύμφωνα με τους έλληνες εθνοπαράφρονες πρόκειται να διαλυθεί από Δευτέρα (κάθε Δεύτερα, 52 Δευτέρες τον χρόνο η τουρκία διαλύεται…) πετυχαίνει ρυθμούς καπιταλιστικής ανάπτυξης 5%, 6%, 7% ενόσω κάνει πόλεμο (στη συρία), μπορεί να έχει και απάντηση στο εξής:

Αποφάσισαν, λοιπόν, οι έλληνες να «κυκλώσουν» την ανατολική Μεσόγειο, κάνοντας συμμαχίες στην περιοχή, για να αποκλείσουν την τουρκία… Και τότε κάποιος βγήκε και φώναξε: που πάτε ρε Καραμήτροι;

Διαχείρηση κοπαδιού

Τρίτη 6 Μάρτη. Κι αφού τίποτα δεν πάει “καλά” στο για 8ο χρόνο υπό διεθνή επιτροπεία ελληνικό κράτος / κεφάλαιο (όχι, σίγουρα, με εκείνη την βεβαιότητα που θα επέτρεπε στο γκουβέρνο να θριαμβολογεί) η δημαγωγία βογγάει πάλι “εθνικά”. Βογγάει, λυσσάει, βρίζει: το εθνικό καραβάνι βουλιάζει και τα σκυλιά του έχουν πιάσει μεροκάματο.

“Μας διεμβολίζουν τα ευρωλιμενικά μας στα Ίμια” (αφού μας έπιασαν στα πράσα να προσπαθούμε να στήσουμε καινούργια προβοκατσιούλα, για “εθνική ανάταση”). “Μας εμποδίζουν να τρυπήσουμε την κυπριακή αοζ μας” (αφού, φυσικά, σαν γνήσιοι απατεώνες, φροντίσαμε να τους το επιτρέψουμε πέρυσι στην ελβετία). “Μας φυλακίζουν τους συνορο-καραβανάδες μας” – μήπως τους απήγαγαν τελικά;

Αυτό το τελευταίο έχει κι αυτό το νόστιμο, που είναι κάτι σαν “η εκδίκηση της ιστορίας”. Παίρνει, λοιπόν, που λέτε (αυτά είναι αληθινά περιστατικά, όχι fiction!!) ο έλληνας γενικός αρχηγός στρατού τον αντίστοιχο τούρκο, λίγο μετά που έχει γίνει το δέσιμο στον Έβρο, και ο τούρκος τον καθησυχάζει: μην ανησυχείς φίλε, θα λυθεί γρήγορα.

Περνάνε μερικές ώρες, περνάει μια μέρα, το πράγμα δεν λύνεται, ξαναπαίρνει το «κόκκινο νούμερο» ο έλληνας αρχικαραβανάς, και τι του λέει ο τούρκος; Ναι, ξέρεις, το προσπάθησα… αλλά… δεν ξέρω τι γίνεται μ’ εσάς, αλλά εδώ η δικαιοσύνη είναι ανεξάρτηση. Sorry φίλε…

«Sorry ρε συνάδελφε… Τι να κάνουμε; Δεν μπορούμε να παρέμβουμε στις δικαστικές αποφάσεις… Τις σεβόμαστε…. Καταλαβαίνεις, εεεε;»

(φωτογραφίες: Στιγμιότυπα απ’ την ανεξαρτησία της ελληνικής δικαιοσύνης…)

Το υπόλοιπο «κύπρος»

Δευτέρα 5 Μάρτη. …Γίναμε αντικείμενο έντονης κριτικής, με τον ε/κ Τύπο να μας παρουσιάζει να ζητούμε ταυτόχρονα να είμαστε η ΤΔΒΚ στον βορρά και να ζητούμε δικαιώματα στο νότιο τμήμα της Κύπρου. Εκ πρώτης όψεως αυτό [σ.σ.: η κριτική του ε/κ τύπου..] μοιάζει λογικό, όμως, δεν είναι. Γιατί αν η ε/κ πλευρά χρησιμοποιεί ως επιχείρημα το ότι εμείς έχουμε την ΤΔΒΚ, τότε ας το δεχτεί και να το συζητήσουμε. Αν λέτε πως υπάρχει Κυπριακή Δημοκρατία στην οποία είμαστε συνιδιοκτήτες, τότε ας συζητήσουμε για τους φυσικούς πόρους όλου του νησιού…

Αυτό λέει σ’ ένα σημείο ο Κουντρέτ Οζερσάι, διαπραγματευτής (επί 12 χρόνια…) απ’ την τουρκοκυπριακή πλευρά σε σχέση με την περιβόητη “λύση του κυπριακού”, σε μια μακριά και διαφωτιστική συνέντευξή του στην ελληνοκυπριακή εφημερίδα “ο πολίτης” (http://politis.com.cy/article/sinentefxi-ozersai-ston-p-imaste-etimi-gia-tin-opia-lisi).

Εξαιρετικά διαφωτιστική επειδή δείχνει όχι μόνο πως αντιμετωπίζουν τους ελληνοκυπριακούς (και ελληνικούς) τυχοδιωκτισμούς περί την (κυπριακή) αοζ οι τουρκοκύπριοι (και ως ένα βαθμό η Άγκυρα)· αλλά και το γιατί τα ελληνικά κλαψουρίσματα είναι για εσωτερική κατανάλωση, με την έννοια ότι πέρα από κάποιες δηλώσεις κανείς δεν συγκινείται παραπάνω· εκτός αν έχει άλλη, άσχετη ατζέντα.

Η θέση των τουρκοκυπρίων (ενδεικτικό το αρχικό απόσπασμα) απέναντι στο ελληνοκυπριακό κράτος, είναι απλή: α) έχουμε βαρεθεί με το “σούρσιμο” και το κάθε φορά βούλιαγμα των όποιων διαπραγματεύσεων εκ μέρους σας, και β) υπάρχουν δύο λύσεις: είτε υπάρχει – πρέπει να υπάρξει – στην κύπρο ένα δικοινοτικό, διζωνικό ομοσπονδιακό κράτος, οπότε προχωρείστε προς τα εκεί γρήγορα, στους επόμενους μήνες, οπότε αφήστε τα των γεωτρήσεων για αργότερα, όταν την ευθύνη τους θα την αναλάβει αυτό το ομοσπονδιακό κράτος· είτε υπάρχουν δύο κράτη, οπότε μπορείτε να έχετε την δική σας αοζ και τα δικά σας τρυπάνια, αλλά πριν θα πρέπει να μας αναγνωρίσετε επίσημα σαν “τουρκική δημοκρατία της βόρειας κύπρου”.

Οι τουρκοκύπριοι αντιλαμβάνονται τα «ερευνητικά project» των ελληνοκυπρίων σαν μια ακόμα προσπάθεια να κρατήσουν και την πίτα τους ολόκληρη και τα σκυλιά τους χορτάτα. Δεν έχουν άδικο: έτσι ακριβώς συμβαίνει! Το ξέρουν πολύ καλά και από πρώτο χέρι απ’ το 2004, όταν, παρότι η «λύση του κυπριακού» ήταν προϋπόθεση για να μπει η (ενιαία) κύπρος στην ε.ε., οι ελληνοκύπριοι, αν και ψήφισαν «όχι στο σχέδιο Ανάν» μπήκαν στην ε.ε. ενώ οι τουρκοκύπριοι, αν και ψήφισαν «ναι» έμειναν απ’ έξω. (Τους έσωσε απ’ την κατάρα της ε.ε. ο μαφιόζος και φασίστας Τ. Παπαδόπουλος, ε;)

Ο Οζερσάι εξηγεί και κάτι ακόμα. Με δεδομένο ότι ο κυπριακός βορράς δεν έχει διεθνώς αναγνωρισμένη νομική υπόσταση στηρίζει την υπεράσπιση των συμφερόντων του στην Άγκυρα – αν και θα προτιμούσε να μην έτσι τα πράγματα. Δεν είναι καθόλου παράξενο: ένα σημαντικό μέρος της τουρκοκυπριακής κοινωνίας, πιθανόν το μεγαλύτερο, καταλαβαίνει ότι η θέση του θα ήταν πολύ καλύτερη σαν τμήμα ενός ομοσπονδιακού κυπριακού κράτους παρά σαν μια μικρή επαρχία του τουρκικού.

Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Οζερσάι, επειδή «έχει ξεχυλίσει το ποτήρι» της υπομονής των τουρκοκυπρίων μπροστά στην ελληνοκυπριακή μόνιμα παρελκυστική τακτική, θα γίνει εκείνο που έλεγαν διάφοροι ντόπιοι «αναλυτές» πριν την στημένη «αποτυχία» των τελευταίων διαπραγματεύσεων, πριν κανά χρόνο στην ελβετία: η Άγκυρα θα επιχειρήσει να εξασφαλίσει, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, ότι δεν πρόκειται να γίνουν εξορύξεις στις περιοχές που η Λευκωσία θεωρεί «θαλάσσια» οικόπεδά της, πριν οριστικοποιηθεί μία απ’ αυτές τις δύο εναλλακτικές για το κυπριακό οικόπεδο στο σύνολο του: είτε η τελική συμφωνία για ένα ομόσπονδο κράτος (μαζί με την έγκρισή της απ’ τις δύο κοινότητες) είτε η αναγνώριση απ’ το νότο της κρατικής ανεξαρτησίας του βορρά… (Ακόμα κι αν οι ελληνάρες νομίζουν ότι θα περάσει το δικό τους με “τζαρτζαρίσματα” στρατιωτικού τύπου στην ανατολική Μεσόγειο, αυταπατώνται: με φρεγάτες να σβουρίζουν γύρω γύρω κανείς δεν πάει να στήσει τρυπάνια… αλλά ακόμα κι αν το κάνει και “βρει πράμα”, δεν πρόκειται να στήσει αγωγούς για να το πουλήσει…)

Εννοείται ότι το ελληνικό και το ελληνοκυπριακό (βαθύ) κράτος δεν γουστάρουν καμία απ’ τις δύο λογικές εκδοχές που προτείνουν οι τουρκοκύπριοι. Γουστάρουν, μόνο, την κατάσταση να σέρνεται με τέτοιον τρόπο ώστε να έχουν «και την πίτα… και τον σκύλο…». Όμως έχουν επιβαρύνει γεωπολιτικά τη νότια κύπρο σε μια συμμαχία με το Τελ Αβίβ και το Κάιρο, την έχουν εντάξει δηλαδή σ’ ένα πεδίο του σε εξέλιξη 4ου παγκόσμιου. Κι αυτό βρωμάει εθνικιστική παράνοια.

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΠΙΛΟΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ / ΕΛΛΗΝΟΚΥΠΡΙΑΚΗ!!! Κι αν την συνεχίσουν δεν θα λάβουν τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο απ’ αυτό που της αναλογεί…

(Σήμερα ο ογκόλιθος θα τα πει με τον νοτιοκύπριο υπ.εξ. Χριστοδουλίδη, στην Αθήνα. Η γνωστή σοφία του ανδρός θα φωτίσει τον δρόμο της ειρήνης – γι’ αυτήν δεν ενδιαφέρεται και δαύτος;)

Εθνικά παραμύθια

Κυριακή 4 Μάρτη. Όχι, δεν συμφέρει (να λέει το ελληνικό γενικό επιτελείο στρατού) ότι οι δύο έλληνες καραβανάδες χάθηκαν στο δάσος και πέρασαν κατά λάθος στο τουρκικό έδαφος – όπως λένε, άλλωστε, οι ίδιοι στην απολογία τους μετά την σύλληψή τους… Δεν συμφέρει καθόλου!!! Συμφέρει, αντίθετα, να “πούμε” ότι μπήκε ο τουρκικός στρατός στο ελληνικό έδαφος και τους απήγαγε!!!

Τάδε έφη ο “ειδικός γεωπολιτικός αναλυτής” καθηγητής Φίλης. Που τον συμφέρει να γίνει “ειδικός γεωπολιτικός αναλυτής” καθηγητής Μάζης. Έτσι ώστε να αποδειχθεί ότι τα φερέφωνα του ελληνικού βαθέος κράτους (και οι δημαγωγοί του ελληνικού ιμπεριαλισμού) εκτός από “ούνα φάτσα – ούνα ράτσα” είναι και, επιεικώς ηλίθιοι: καλύτερα, παριστάνοντας τα θύματα της τουρκικής επιθετικότητας, να “παραδεχτούμε” ότι δεν μπορούμε να φυλάξουμε ούτε τα χερσαία σύνορα του ελλαδιστάν, παρά να αναγνωρίσουμε ότι γίνονται και λάθη στις διαδρομές των περιπόλων…

Πληρώνονται; Πόσο κοστίζουν;

Συρία 2

Τετάρτη 28 Φλεβάρη. To «τώρα πολεμάμε αυτοπροσώπως» έχει αρχίσει να συμβαίνει ήδη στην ευρύτερη περιοχή της Deir ez-Zor, όπου τα αμερικανικά βομβαρδιστικά κτυπάνε ρουτινιάρικα (και όχι «ααχχχ, συγγνώμη, έγινε λάθος») τον Άσαντ και φιλοΆσαντ στρατό, κάθε φορά που επεκτείνεται προς πετρελαιοπήγαδα. Η τελευταία τέτοια αμερικανική «ανάσχεση» έγινε χτες, και είναι η τρίτη ή τέταρτη απ’ τον πρόσφατο βομβαρδισμό που «καθάρισε» άγνωστο αριθμό ρώσων μισθοφόρων.

Φαίνεται πως η τακτική της Ουάσιγκτον, μετά την ήττα της (μέσω της συντριβής του isis) στο συριακό πεδίο μάχης είναι «κλιμάκωση». Αυτό εξηγεί (σ’ εμάς) όχι το τι κάνει αλλά το τι δεν κάνει τώρα το «μπλοκ της Αστάνα»: έχει αφήσει στην άκρη τις πολιτικές διαδικασίες συμφιλίωσης, πάνω στις οποίες είχε επενδύσει ιδιαίτερα μετά την εκκαθάριση του isis στα νοτιοανατολικά της συρίας, και την αποκατάσταση της οδικής σύνδεσης Βαγδάτης – Δαμασκού. Αυτά φαίνονται δεύτερα, αλλά τα πρώτα απ’ τη μεριά του “μπλοκ της Αστάνα” δεν διακρίνονται καθαρά…

Είναι μια «περίεργη» φάση, μη – γραμμική, που έχουμε την εντύπωση ότι συμβαίνει πρώτη φορά μετά την εμφάνιση της Μόσχας στο συριακό πεδίο μάχης. Είναι εξαιρετικά αμφίβολο το κατά πόσον Μόσχα, Τεχεράνη, Άγκυρα (και στο βάθος Πεκίνο…) θα επέλεγαν να σηκώσουν το μιλιταριστικό γάντι της Ουάσιγκτον στη συρία· ίσως, με κάποιο τρόπο, αυτό το καθήκον πέφτει στην υπογραφή «συριακή κυβέρνηση» και ό,τι μπορεί να χωρέσει εκεί. Οπότε, αν έχουμε δίκιο, οι εκκαθαριστικές επιχειρήσεις σε σημαντικά μεν αλλά δευτερεύοντα σημεία (του τύπου Ghouta) ίσως έχουν ένα πιο σύνθετο νόημα. Όπως επίσης: η εισβολή του τουρκικού στρατού ‘n’ friends στον θύλακα της Afrin (τυπικά μεν συριακό έδαφος, ουσιαστικά δε όχι…) μπορεί κάλιστα να εντάσσεται σ’ αυτόν τον σχεδιασμό του «μπλοκ της Αστάνα»: ώσπου να δούμε τι και πως θα κάνουμε κατά της αμερικανικής εισβολής στη συρία, ας «ξεκαθαρίσουμε» τα υπόλοιπα…

Όμως, υπάρχει και ολόκληρη η αλυσίδα – ως την θάλασσα της κίνας….

Τα οικόπεδα με τις μπουρμπουλήθρες

Τρίτη 27 Φλεβάρη. Τα “ελληνοτουρκικά” είναι το άλλο πεδίο δόξας των σημερινών διαδόχων και κληρονόμων (με πολύ πολύ λιγότερες δυνατότητες υπό τις τωρινές συνθήκες) της “εθνικής γραμμής” 1996 – 1998.

Είναι σίγουρο ότι η εθνοραστιστικομιλιταριστική “πολιτική ορθότητα” των ελλήνων είτε εξαφανίζει είτε διαστρεβλώνει τις απόψεις των τουρκοκυπρίων σε ότι αφορά τα θρυλικά “οικόπεδα”, νο 3, νο 10 ή νο 0 – και τα πιθανολογούμενα γκάζια. Συνεπώς, για να έχετε μια αρχική αντίληψη από πρώτο χέρι, αναδημοσιεύουμε μια συνέντευξη του υπουργού οικονομικών και ενέργειας της βόρειας κύπρου Οζντίλ Ναμί. Θα χρειαστεί αυτό το “πρώτο χέρι” όταν μιλήσουμε τις επόμενες ημέρες κριτικά και αντι-πληροφοριακά για το θέμα.

Και μην φανταστείτε ότι η συνέντευξη προέρχεται από κάποιο “περιθωριακό” μέσο… Την έδωσε ο Ναμί στον καθεστωτικότατο (και δεξιό) “φιλελελεύθερο”, της νότιας κύπρου.

Πριν, μια υπενθύμιση. Όταν ο ογκόλιθος έλληνας υπ.εξ. και ο ελληνοκύπριος πλυντηράς πρόεδρος Αναστασιάδης μεθόδευαν την αποτυχία των “συνομιλιών” στην ελβετία πέρυσι, κάποιοι ντόπιοι “επώνυμοι” (καθόλου αναρχικά στοιχεία) επέμεναν ότι “πρέπει να βρεθεί μια λύση τώρα” (στο κυπριακό…) γιατί αν δεν βρεθεί θα υπάρχει μεγάλο πρόβλημα στην εκμετάλλευση πιθανών υποθαλάσσιων κοιτασμάτων.

Δεν ήταν προφήτες. Ήξεραν ποιες είναι οι λογικές συνέπειες της “εθνικής γραμμής”. Απλά τώρα είναι ολοφάνερες…

Ακολουθεί η συνέντευξη (αναρτήθηκε στις 27/2/2018):

Η Τουρκία ανανέωσε τη Νavtex για στρατιωτικές ασκήσεις στο τεμάχιο 3 της κυπριακής ΑΟΖ. Πώς βλέπετε εσείς να εξελίσσεται αυτή η κρίση με τη φυσική πλέον παρεμπόδιση της γεώτρησης;

Πιστεύω ότι με συνεργασία μπορούμε να αποφύγουμε την ένταση. Εδώ και πολύ καιρό έχουμε προτείνει συνεργασία, αλλά δυστυχώς η ελληνοκυπριακή ηγεσία επέλεξε να προχωρήσει μονομερώς (σ.σ. στο ενεργειακό πρόγραμμα). Επομένως, υποχρέωσαν την τουρκική πλευρά να αναλάβει συγκεκριμένη δράση. Και βλέπουμε τώρα τα αποτελέσματα.

Παρ’ όλα αυτά, η πρότασή μας για συνεργασία σε αυτά τα ζητήματα είναι ακόμα στο τραπέζι. Ελπίζω ότι η ελληνοκυπριακή ηγεσία θα την αξιοποιήσει με θετικό τρόπο. Πρέπει να καταστήσουμε σαφές ότι η τουρκική πλευρά δεν μπορεί να αποδεχθεί τα όσα υποστηρίζει η ελληνοκυπριακή ηγεσία, ότι υπό τον τίτλο της Κυπριακής Δημοκρατίας οι Ελληνοκύπριοι θα λαμβάνουν όλες τις αποφάσεις και θα καρπωθούν τα έσοδα, αν και όταν υπάρξουν, αλλά οι Τουρκοκύπριοι δεν πρέπει να ανησυχούν διότι ένα μέρος των εσόδων θα είναι κατοχυρωμένο γι’ αυτούς.

Η Κυπριακή Δημοκρατία λέει ότι για το θέμα των υδρογονανθράκων υπάρχει σύγκλιση στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης του Κυπριακού και σε μια ομοσπονδιακή λύση όλα τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων στους ενεργειακούς πόρους είναι καθορισμένα και διασφαλισμένα. Γιατί η σύγκλιση αυτή δεν είναι τώρα ικανοποιητική;

Αυτή η φόρμουλα είναι ικανοποιητική για να εφαρμοσθεί όταν θα έχουμε ομοσπονδία. Αν η ελληνοκυπριακή πλευρά παγώσει τις δραστηριότητες (σ.σ. τον ενεργειακό σχεδιασμό) και στη συνέχεια επικεντρωθούμε στο πώς θα ολοκληρώσουμε τις συνομιλίες για περιεκτική λύση, τότε μπορούμε να εφαρμόσουμε αυτή τη φόρμουλα.

Το πρόβλημα έγκειται στο τι συμβαίνει σήμερα και μέχρι την ημέρα που θα λυθεί το Κυπριακό. Ουδείς έχει δώσει στην ελληνοκυπριακή πλευρά το μονοπώλιο για τη μελλοντική ομοσπονδιακή Κύπρο. Εδώ βρίσκεται το πρόβλημα. Η ελληνοκυπριακή διοίκηση βλέπει τον εαυτό τους ως τη μόνη νόμιμη αρχή και, συνεπώς, νιώθουν ότι αυτοί θα ιδρύσουν την ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Αυτό δεν είναι ορθό. Την ομοσπονδιακή κυβέρνηση θα συστήσουν από κοινού οι Ελληνοκύπριοι και οι Τουρκοκύπριοι. Και μέχρι να γίνει αυτό, καθώς είμαστε δύο πολιτικά ισότιμες κοινότητες, αποφάσεις για σημαντικά ζητήματα, όπως οι υδρογονάνθρακες, πρέπει να λαμβάνονται από κοινού, όπως από κοινού θα λαμβάνουμε τις αποφάσεις όταν θα έχουμε την ομοσπονδία.

Ποια ρύθμιση θα μπορούσε να είναι αποδεκτή από τους Τουρκοκύπριους, ώστε να νιώθετε ότι έχετε λόγο στα ενεργειακά ζητήματα χωρίς να προκύπτει θέμα αναγνώρισης οντότητας στο βορρά;

Γνωρίζετε ασφαλώς το ρητό «όταν υπάρχει θέληση, υπάρχει και τρόπος». Καταφέραμε να συνεργασθούμε σε ό,τι αφορά τη σύνδεση των δικτύων ηλεκτρικού ρεύματος. Έχουμε συστήσει επιτροπές για διαχείριση κρίσεων, για ζητήματα πολιτισμού, για την αποκατάσταση θρησκευτικών μνημείων κ.λπ. Επομένως θα μπορούσαν οι δύο ηγέτες να συναντηθούν και να συμφωνήσουν σε μια ρύθμιση που θα εξουδετερώνει τον φόβο των Ελληνοκυπρίων για αναγνώριση, αλλά την ίδια στιγμή να αντιμετωπίζει και την ανησυχία των Τουρκοκυπρίων ότι δεν διασφαλίζονται τα θεμιτά συμφέροντά μας. Πρέπει να γίνουμε αρκετά δημιουργικοί ώστε να βρούμε τέτοιες φόρμουλες.

Είμαστε όλοι Ευρωπαίοι και πρέπει να εγκύπτουμε στα ζητήματα με διάλογο και αμοιβαίο σεβασμό. Όπως ανέφερα, ο Ελληνοκύπριος ηγέτης έχει μεγάλη ευθύνη αυτή την περίοδο. Πρέπει να αναγνωρίσει ότι, δυστυχώς, οι προσπάθειές μας δεν ολοκληρώθηκαν στη Διάσκεψη για την Κύπρο (σ.σ. τον περασμένο Ιούλιο), επομένως τώρα είμαστε σε διαφορετικό στάδιο που καθιστά αδύνατο να αναβληθούν αποφάσεις που πρέπει να λάβουμε σε ζητήματα όπως οι υδρογονάνθρακες. Όταν ελπίζαμε ότι το πολιτικό πρόβλημα θα λυνόταν στη Διάσκεψη για την Κύπρο, όλοι προσπαθούσαμε να απέχουμε από το να αναλάβουμε περαιτέρω δράση για να δώσουμε μια ευκαιρία στις συνομιλίες να καταλήξουν με επιτυχία. Δυστυχώς, είχαμε μια πολύ πικρή εμπειρία στο Κραν Μοντάνα.

 Τι πρέπει να γίνει για να σταματήσει η Τουρκία να εμπλέκεται στις εσωτερικές υποθέσεις της Κύπρου;

Η Τουρκία αυτή τη στιγμή δεν παρεμβαίνει στις εσωτερικές υποθέσεις της Κύπρου. Εμείς ως Τ.Δ.Β.Κ. ήμασταν υποχρεωμένοι να υπογράψουμε συμφωνίες με την Τουρκία σε ό,τι αφορά τις ανακαλύψεις υδρογονανθράκων. Ήμασταν υποχρεωμένοι να το πράξουμε διότι η ελληνοκυπριακή πλευρά απέρριψε την πρότασή μας να εμπλακούμε μαζί σε αυτές τις δραστηριότητες. Έπρεπε να λάβουμε μέτρα για να εξισορροπήσουμε τις ενέργειες της ελληνοκυπριακής διοίκησης με διεθνείς εταιρείες, όπως η ΤOTAL, η ΕΝΙ, η ExxonMobil. Και το πράξαμε υπογράφοντας συμφωνίες με την (σ.σ. τουρκική) ΤPAO. Σύμφωνα με αυτές τις συμφωνίες, η τουρκική εταιρεία υποχρεούται να κάνει αυτές τις εργασίες εκ μέρους των Τουρκοκυπρίων.

Ταυτόχρονα πρέπει να διασφαλίσουμε αυτή την περιοχή ώστε να αποφύγουμε τυχόν αλληλοσυγκρουόμενες δραστηριότητες. Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι ουδείς θα μπορέσει να εξορύξει το οτιδήποτε χωρίς να λάβει υπόψη τα δικαιώματα της τουρκοκυπριακής πλευράς. Εκπλήττομαι όταν διαβάζω σχόλια όπου τίθεται το ερώτημα γιατί η Τουρκία παρεμβαίνει σε αυτή την περιοχή (τεμάχιο 3) στην οποίαν δεν έχει διεκδικήσεις, σε αντίθεση με το τεμάχιο 6 (σ.σ. του οποίου διεκδικεί ένα τμήμα ως μέρος της υφαλοκρηπίδας της). Όσοι διερωτώνται δεν αντιλαμβάνονται ότι σε όλα αυτά τα τεμάχια έχουν δικαιώματα οι Τ/Κ. Καλούμε τις εταιρείες να σεβαστούν τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων σε αυτές τις περιοχές και να αποφύγουν τις  μονομερείς ενέργειες. Αν υπάρχουν φυσικοί πόροι θα πρέπει να φέρουν ευημερία κι όχι διαμάχη.

Προβάλατε το επιχείρημα ότι η Τουρκία, εξουσιοδοτημένη από τους Τουρκοκύπριους, μπορεί να παρεμβαίνει και να δραστηριοποιείται στις ανατολικές περιοχές της ΑΟΖ, όπου βρίσκεται και το τεμάχιο 3. Ποια θα είναι η στάση της, όμως, σε τεμάχια, όπως το 10, όπου προγραμματίζει γεωτρήσεις η ExxonMobil, ή το 6 όπου αναμένεται επιβεβαιωτική γεώτρηση από την ΕΝΙ; Θα εμποδίσει και αυτές τις γεωτρήσεις;

Όπως ανέφερα και στην αρχή της συζήτησής μας, οι Τουρκοκύπριοι έχουν δικαιώματα σε όλα τα τεμάχια. Οι φυσικοί πόροι της Κύπρου ανήκουν σε όλους τους Κύπριους. Επομένως και οι δύο πλευρές πρέπει συμμετέχουν σε έναν μηχανισμό που θα διασφαλίζει ότι θα έχουν λόγο και θα επωφεληθούν από αυτούς τους φυσικούς πόρους. Το γεγονός ότι δεν προβήκαμε σε καμία ενέργεια σε ό,τι αφορά το τεμάχιο 10 δεν σημαίνει ότι δεν θα προβούμε σε ενέργειες στο μέλλον.

 Επομένως, αν δεν υπάρξει κάποια φόρμουλα συνεννόησης με τους Ε/Κ, η Τουρκία θα μπορούσε να παρέμβει και να εμποδίσει τις γεωτρήσεις στο τεμάχιο 10.

Θα μπορούσε να συμβεί. Εξαρτάται από την κατάσταση τη δεδομένη χρονική στιγμή. Θα πρέπει να αρχίσει διάλογος με την ε/κ πλευρά για τα ζητήματα των υδρογονανθράκων, ώστε να επαναρχίσουν οι συνομιλίες στο Κυπριακό υπό καθορισμένο χρονοδιάγραμμα κατάληξης. Διάλογος, ή πάγωμα των δραστηριοτήτων γεώτρησης ώστε να αποφευχθεί η ένταση που δηλητηριάζει το κλίμα (σ.σ. σε σχέση με τη διαπραγμάτευση του Κυπριακού).

 Όταν αναφέρεστε σε διάλογο με τους Τουρκοκύπριους εννοείται συνδιαχείρηση των όποιων αποθεμάτων υδρογονανθράκων;

Ναι, από το άλφα ως το ωμέγα. Να λαμβάνουμε από κοινού αποφάσεις σχετικά με το ποιος δραστηριοποιείται (σ.σ. στην ΑΟΖ), πότε και πώς. Θα πρέπει να αναπαράγουμε ό,τι θα λάμβανε χώρα σε μια ομοσπονδιακή Κύπρο. Και πρέπει να το πράξουμε σήμερα. Αν επιμένουμε να εκμεταλλευθούμε τους φυσικούς πόρους πριν από μια λύση του Κυπριακού, τότε θα πρέπει να εφαρμόσουμε από σήμερα ό,τι θα συνέβαινε στο πλαίσιο μιας λύσης (σ.σ. του προβλήματος). Αν κάποιος επιχειρήσει να χρησιμοποιήσει τους υδρογονάνθρακες ως μοχλό πίεσης προς την άλλη πλευρά, τότε αυτό με βεβαιότητα θα είναι πηγή έντασης. Γιατί η τουρκοκυπριακή πλευρά, ας πούμε, να επιτρέψει στην ελληκυπριακή να χρησιμοποιήσει τέτοιον μοχλό πίεσης;

Αντιλαμβάνομαι πως μιλάτε για τη σύσταση μιας επιτροπής ή μιας ομάδας εργασίας για τους υδρογονάνθρακές στην οποία θα συμμετέχουν και οι Τουρκοκύπριοι. Αποτελεί αυτό προϋπόθεση για την επανέναρξη συνομιλιών;

Όχι δεν είναι. Διάβασα δηλώσεις του κ. Χριστοδουλίδη ότι ο τερματισμός των τουρκικών δραστηριοτήτων σε αυτά τα τεμάχια, είναι προϋπόθεση για να επανέλθει η ελληνοκυπριακή πλευρά στο τραπέζι. Εμείς δεν θέτουμε τέτοιους όρους. Η προοπτική που βλέπουμε για επανέναρξη των διαπραγματεύσεων βασίζεται στο να έχουμε νέους κανόνες που θα διασφαλίσουν ότι θα υπάρξει αποτέλεσμα. Θα πρέπει βέβαια να εμπλακεί ο ΓΓ του ΟΗΕ, αλλά και οι ηγέτες θα πρέπει να αποφασίσουν πώς θα καταγραφούν αυτοί οι κανόνες.

Σε ποιους νέους κανόνες αναφέρεστε;

Για παράδειγμα ο πρόεδρος Ακιντζί επανέλαβε αρκετές φορές ότι χρειάζεται να υπάρξει συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα σε μια νέα προσπάθεια λύσης. Και μπορεί να υπάρξουν και μερικοί άλλοι κανόνες. Αυτά τα ζητήματα πρέπει να διασαφηνιστούν αν πρόκειται να επαναρχίσουν οι συνομιλίες και να έχουν αποτέλεσμα. Ταυτόχρονα, οι πλευρές θα πρέπει να καταβάλουν κάθε προσπάθεια για να αποφύγουν κάθε δραστηριότητα που θα μπορούσε να αυξήσει την ένταση και να ιδωθεί ως ενέργεια που δεν λαμβάνει υπόψη τα θεμιτά συμφέροντα των δύο πλευρών. Και αυτή την περίοδο στην κορυφή της ατζέντας είναι οι υδρογονάνθρακες.

Αν ο Ελληνοκύπριος ηγέτης αναγνωρίσει αυτό και προσεγγίσει την τουρκική πλευρά, τότε οι ηγεσίες των δύο πλευρών μπορούν να βρουν τις αναγκαίες φόρμουλες. Πιστεύω ότι οφείλουμε και οι δύο κοινότητες να χρησιμοποιήσουμε εν δυνάμει πόρους όπως οι ανωτέρω προς όφελος ολόκληρου του νησιού.

Στην ουσία, κύριε Ναμί, η εξεύρεση μιας ρύθμισης στο θέμα των υδρογονανθράκων τίθεται ως προϋπόθεση από την πλευρά σας.

Δεν θα θέταμε τέτοια προϋπόθεση. Αποτελεί, όμως, πραγματικότητα πως αν δεν αντιμετωπίσουμε αυτή την κατάσταση, η σχέση μας θα επιδεινωθεί τόσο πολύ που δεν θα είναι δυνατόν να εμπλακούμε σε ουσιαστικές συνομιλίες.

Υπό το πρίσμα της νέας θέσης σας, του «υπουργού Οικονομίας και Ενέργειας», ποια είναι η σημερινή κατάσταση της τουρκοκυπριακής οικονομίας;

Η οικονομία μας αναπτύσσεται. Το ποσοστό ανεργίας είναι χαμηλότερο απ’ ό,τι στις περισσότερες ευρωπαϊκές οικονομίες. Παρ’ όλα αυτά, κυρίως λόγω του Κυπριακού, η ανάπτυξη δεν είναι ικανοποιητική. Λόγω της απομόνωσης δεν μπορούμε να εξάγουμε τα προϊόντα που παράγουμε απευθείας στην Ευρώπη. Μπορούμε να τα εξάγουμε στην Τουρκία, αλλά η αγορά εκεί είναι πολύ ανταγωνιστική και παράγουν ήδη τα περισσότερα είδη που παράγουμε εδώ. Πρέπει να είμαστε σε θέση να ανοίξουμε την οικονομία μας σε διεθνές επίπεδο. Υπό τις περιστάσεις, είμαστε υποχρεωμένοι να εστιάσουμε στην παροχή υπηρεσιών, στον τουρισμό, την εκπαίδευση και τον τομέα ακινήτων. Επομένως, επεξεργαζόμαστε μέτρα που θα καταστήσουν τους ανωτέρω τομείς πιο αποδοτικούς.

Στο μεταξύ, υπό τη δική μου ηγεσία, θέλω το υπουργείο Οικονομικών να λάβει μέτρα που θα αυξήσουν το εμπόριο στο εσωτερικό του νησιού, μεταξύ των δύο πλευρών. Θα ήθελα επίσης να αναπτύξω ό,τι ισχύει ήδη στη σύνδεση των δύο ηλεκτρικών δικτύων. Πιστεύω ότι αυτό θα είναι επωφελές οικονομικά τόσο για τους Τουρκοκύπριους όσο και τους Ελληνοκύπριους. Θα δημιουργήσει αλληλεξαρτήσεις, θα προωθήσει καλύτερη κατανόηση και κλίμα συνεργασίας. Όλοι γνωρίζουμε ότι η ΕΕ ιδρύθηκε στη βάση οικονομικής αλληλεξάρτησης και συνεργασίας. Ενδεχομένως, σε πολύ μικρή κλίμακα, θα μπορούσαμε να είμαστε πιο ενεργοί σε αυτό το πεδίο στην Κύπρο. Θα κάνω ό,τι μπορώ για να προωθήσω συνεργασία κυρίως στους τομείς της οικονομίας και της ενέργειας. Εύχομαι και ελπίζω πως ο ομόλογός μου στην ε/κ πλευρά θα έχει το ίδιο όραμα και ότι θα μπορούμε να συναντηθούμε και να αναπτύξουμε ιδέες για το πώς θα φέρουμε τις πλευρές πιο κοντά, στο πλαίσιο προετοιμασίας για την επανένωση. Η ΕΕ έχει πολλά να προσφέρει. Με λυπεί, όμως, να πω ότι η ε/κ ελίτ χρησιμοποιεί, όπως και με τους υδρογονάνθρακες, την ιδιότητα του μέλους της ΕΕ ως μοχλό πίεσης εναντίον της τουρκοκυπριακής πλευράς. Προσεγγίσεις αυτού του είδους θα έπρεπε να ανήκουν στο παρελθόν. Αν καταφέρουμε να ξεπεράσουμε αυτές τις παλιές τακτικές ίσως να μπορούμε να δημιουργήσουμε κάτι νέο που θα μας οδηγήσει στον τελικό στόχο, τη συνολική λύση του Κυπριακού.

Afrin

Δευτέρα 26 Φλεβάρη. Λίγο βορειότερα, στον ypgκρατούμενο θύλακα της Afrin, αν έδινε κανείς μια δεκάρα πίστης στα ελληνικά μήντια, ο τουρκικός στρατός και το f.s.a. πεζικό του θα έπρεπε να έχουν πάθει πανωλεθρία… Καμμία σχέση! Μια σύγκριση με τον αντίστοιχο χάρτη που δείξαμε πριν 4 ημέρες (συρία, 22/2) ο από πάνω δείχνει την αργή μεν αλλά σταθερή σύγκλιση προς το κέντρο του θύλακα.

Αυτό συμβαίνει ενόσω οι ypg του Afrin, ελπίζοντας στη βοήθεια του καθεστώτος Άσαντ και των συμμάχων του (ή έχοντας αποδεχθεί την επερχόμενη μοιρασιά μεταξύ Δαμασκού και Άγκυρας) παραδίδουν ήδη τμήματα της περιοχής τους (κάθε άλλο παρά κουρδοκατοικούμενα, άρα κατακτήσεις που δεν έγιναν «εθνοαπελευθερωτικώ δικαίω») στον Άσαντ. Προς το παρόν την σημαντική πόλη Tall Rif’ at, που ελέγχει μια ζώνη στα νοτιοανατολικά του θύλακα. (Είναι η κουκίδα στην κιτρινωπή “χερσόνησο”, δεξιά στο χάρτη).

Άσχετα με το πόσο θα ματώσει το τουρκικό πεζικό (αναλώσιμο είναι, έτσι κι αλλιώς), η Άγκυρα δεν έχει ανυπέρβλητα εμπόδια στην κίνησή της. Επιπλέον, οι «ευεργετικές συνέπειες» που έχει η εισβολή της για το καθεστώς Άσαντ (το ότι, δηλαδή, η Δαμασκός παίρνει πίσω εδάφη απ’ τις ypg χωρίς να ρίξει ούτε μισή ντουφεκιά) δεν θα πρέπει ούτε να υποτιμηθούν, ούτε να θεωρηθούν συμπτωματικές. Μ’ άλλα λόγια: ο Άσαντ και οι σύμμαχοί του έστειλαν λίγες εκατοντάδες πρώην (και μετανοιωμένους) αντικαθεστωτικούς να «συμπαρασταθούν» επ’ αμοιβή στις ypg εναντίον του τουρκικού στρατού και του φιλοτουρκικού f.s.a., αλλά θα ήταν ωμά σωστό να πει κανείς ότι τους «ξεφορτώθηκαν». Και σε αντάλλαγμα η Δαμασκός θα πάρει τον έλεγχο τουλάχιστον ενός τμήματος του θύλακα. Not bad.

Αυτές οι εξελίξεις μπορεί μεν να αντανακλούν στο επείγον «ανθρωπιστικό ενδιαφέρον» για τον θύλακα της Ghouta νοτιότερα, αλλά για την κλίμακα της παγκόσμιας αναμέτρησης πρόκειται για ψιλά. Το βασικό είναι το κατά πόσον οι εξελίξεις στον θύλακα της Afrin, το γεγονός δηλαδή ότι η Δαμασκός και οι σύμμαχοί της εμφανίζονται (μετά από συνεννόηση με την Άγκυρα…) σαν οι μόνοι εν μέρει μεν αλλά και κάπως αποτελεσματικοί προστάτες του συριακού κουρδικού πληθυσμού (αν και όχι των όπλων του) θα επηρεάσει την “επιρροή” του αμερικανικού πενταγώνου και των συμμάχων του στην κυρίως ypgκρατούμενη συριακή περιοχή, βόρεια, βορειοανατολικά και ανατολικά του Ευφράτη. Το κατά πόσον, δηλαδή, θα εμφανιστούν σοβαρά ρήγματα στην κουρδική υποτέλεια στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό.

Πρόκειται για σύνθετη και δύσκολη «επιχείρηση», αν της δοθεί το πολεμικό όνομα που της αντιστοιχεί. Κι ακόμα δυσκολότερη την κάνει το γεγονός ότι ακόμα κι αν η Ουάσιγκτον έχει κάποια περιθώρια αναμονής και ελιγμών, το Τελ Αβίβ έχει όλο και λιγότερα.

Μέσα σ’ όλα αυτά η Μόσχα έχει παρκάρει 4 Su-57, πολεμικά «πέμπτης γενιάς», μάλλον ακυκλοφόρητα σε διεθνή θέα, στην αεροπορική βάση της στο Khmeimim. H «καλή» εκδοχή είναι ότι τα πήγε εκεί για να ασκηθούν, να αεριστούν, να μοστραριστούν, να τσεκαριστούν κάποια συστήματά τους, κλπ. Η «κακή» εκδοχή είναι ότι τα έστειλε «καλού – κακού». Τέσσερα κομμάτια Su-57 είναι λίγα για κάτι γενικευμένο· ίσως όμως να είναι αρκετά για να «κάτσουν ήσυχα» τίποτα ισραηλινά F-35…

Ποιος ξέρει; Υποτίθεται πως όλα αυτά γίνονται για το “καλό της ειρήνης”…

Οι έλληνες τον χαβά τους 2

Δευτέρα 26 Φλεβάρη. Όσο για τον «εξ ανατολών κίνδυνο»; Πέρα απ’ την βαρετή επανάληψη κινδυνολογιών, αναλύσεων και διαπιστώσεων που είναι οι ίδιες, συχνά και με τις ίδιες ακριβώς λέξεις, εδώ και 40 χρόνια (“πασοκ” αδερφέ, “βαθύς σοσιαλεθνικισμός!!! – να κρατάς τη μύτη σου και να μην γλυτώνεις απ’ την μπόχα!), επαναλήψεις και μοτίβα που εμφανίζονται τάχα για καινούργια μόνο στη «χώρα των λωτοφάγων», αυτό που παρατηρούμε είναι ότι αν ο ελληνικός εθνικιστικός σχεδιασμός είχε πάει by the book, δεν θα έπρεπε να είναι η ε.ε. που (υποτίθεται…) «βάζει πλάτη στα ελληνικά δίκαια»… Θα έπρεπε να είναι η Ουάσιγκτον!

Κι όμως. Το αμερικανικό imperium έχει τους δικούς του λογαριασμούς, τις δικές του προτεραιότητες· και, κυρίως, τα δικά του μέτωπα με την Άγκυρα. Κι έτσι δεν έστρεξε να στείλει κανά δυο αεροπλανοφόρα να φυλάνε το κυπριακό οικόπεδο 3. Ούτε δείχνει ότι θα το κάνει για κάποιο άλλο. Κι έτσι, τελείως ξαφνικά και απροειδοποίητα, κάτι ογκόλιθοι και κάτι ψεκασμένοι, κάτι ψόφιοι κοριοί (που είχαν εκτοξεύσει τον πυρηνικό πύραυλο Γιάνη…), νομίζοντας ότι οι άλλοι ξεχνούν, έτρεξαν στην ευρωπαϊκή αγκαλιά. Για προστασία – για φιλελληνικές δηλώσεις…

Απ’ την μεριά τους, αυτοί οι «ευρωπαίοι», που μέχρι χτες ήταν μπήξε και δείξε, και που φυσικά έχουν ιερή υποχρεώση να χαρίσουν κάμποσα δισεκατομμύρια δανεικών, έγιναν «μια γροθιά»!!! Για χάρη της ελληνοκυπριακής αοζ (για την οποία ξέρουν με ακρίβεια τι συμβαίνει), και για χάρη του ξαφνικά «ευρωπαϊκού» σκάφους του λιμενικού (που είχε αμολήσει κάτι «ευρωπαίους» λιμενοβατράχους…)! Διότι, είναι γνωστό: όταν οι ευρωπαίοι χρηματοδοτούν κάτι στην ελλάδα (π.χ.: τα «μεγάλα έργα», δηλαδή τους εθνικούς εργολάβους, δηλαδή τις απεριόριστες μίζες τους αλλά και τις απεριόριστες δωροδοκίες τους, σε πολιτικούς φυσικά· ή τα ελληνικά χωράφια, που δίχως άλλο είναι κι αυτά ευρωπαϊκά μετά από τόσες αγροτικές επιδοτήσεις…), κάθε ελληνική κυβέρνηση νοιάζεται μην πάει χαμένο, μην στραπατσαριστεί και το τελευταίο σέντσι!!! Τέτοιοι είναι οι έλληνες: πολύ large αλλά και εξαιρετικά τυπικοί!

Το τι δουλειά κάνει, τέτοιους καιρούς, το φιλοαμερικάνικο τμήμα της ε.ε. (πρώην «ανατολική ευρώπη»), και τι δουλειά κάνει το αντιαμερικανικό τμήμα της (δεν έχει περάσει, δα, και κανάς αιώνας απ’ την αποκάλυψη «μυστικών επαφών» μεταξύ Άγκυρας και Βερολίνου…) είναι εύκολο να το καταλάβει όποιος ενδιαφέρεται. Αρκεί να μην έχει λαχανιάσει, να μην τρέχει με τη γλώσσα έξω όταν δεν του βγαίνουν οι «μαγκιές» του!

Διότι είμαστε σίγουροι: ο ελληνικός εθνικισμός / μιλιταρισμός / ιμπεριαλισμός ΔΕΝ ήθελε την «κάλυψη» της τσεχίας, της εσθονίας, της μάλτας, της πορτογαλίας, της πολωνίας, της βουλγαρίας ή/και του λουξεμβούργου στα ζόρια του στην ανατολική Μεσόγειο. Την κάλυψη, και μάλιστα ηχηρή, της Ουάσιγκτον και του Τελ Αβίβ ήθελε!

Αλλά δεν προέκυψε… (Ίσως μια άλλη φορά…)

(φωτογραφία: Τι να τους κάνεις, όμως, τους αμερικάνους, όταν έχεις σταθερά την βοήθεια του θεού; Ειδικά του «ελληνοαμερικάνου» εκπροσώπου του; Κι αν ο τωρινός πάει για σχόλασμα αφού έφαγε έναν περίδρομο ντάλαρς, έχει ο θεός….)