Tag: τουρκία

Πέμπτη 12 Απρίλη. Προφανώς τα κολακευτικά του ψόφιου κουναβιού δεν αφορούσαν τον Πούτιν. Δεν είναι «νέος», αυτό είναι σίγουρο· το «ωραίος» είναι ζήτημα γούστου· όσο για το «έξυπνος»; Υπάρχει εξυπνότερος άνθρωπος στον πλανήτη απ’ τον τωρινό αμερικάνο πρόεδρο; Για τον μέσο Tomahawk (όνομα κλεμμένο απ’ τους ιθαγενείς της αμερικανικής ηπείρου, μετά την εξόντωσή τους…) πρόκειται, και το ψόφιο κουνάβι νοιώθει περήφανο γι’ αυτόν. Κάποιοι σεξιστές (αλλά όχι εμείς!) θα του έλεγαν τι να τον κάνει…

Σε κάθε περίπτωση, και παρότι το αμερικανικό πεντάγωνο συγκεντρώνει αρκετούς πλωτούς εκτοξευτές πυραύλων στην ανατολική Μεσόγειο (καμιά δεκαριά κομμάτια, ανάμεσά τους κι ένα αεροπλανοφόρο που πλησιάζει, λένε ότι θα χρειαστεί κάμποσες ημέρες για να είναι σε θέση βολής…), θα μπορούσε να υπάρξει κάτι σαν απρόοπτη «ανατροπή»: αν οι δύο επιτροπές ειδικών του «οργανισμού για την απαγόρευση των χημικών όπλων» που θα βρίσκονται σήμερα και αύριο στην Douma δεν βρουν ίχνη «χημικής επίθεσης». Η επιμονή της Μόσχας ότι δεν έγινε τέτοια (ενώ θα μπορούσε να υποστηρίζει ότι έγινε, αλλά απ’ τους αντικαθεστωτικούς) είναι χαρακτηριστική. Θα διακινδύνευε να διαψευστεί; Όχι, γιατί αν οι τεχνοκράτες του οηε βρουν «ίχνη» μιας τέτοιας επίθεσης θα είναι αργά για την Μόσχα να κάνει «κωλοτούμπα» υποστηρίζοντας «α ναι; τότε είναι δουλειά των ανταρτών!».

Ωστόσο η ρητορική βεβαιότητα α) περί επίθεσης με χημικά και β) περί ενοχής του καθεστώτος Άσαντ γι’ αυτήν (όπως πάντα χωρίς κανένα λογικό όφελος υπέρ του…) είναι τόσο έντονη στην Ουάσιγκτον και στο Λονδίνο (αυτή η πρωθυπουργός της αυτού μεγαλειότητας γίνεται όλο και πιο θλιβερή· όσο ο υπ.εξ. της όλο και περισσότερο κωμικός…) – το Παρίσι έχει κάνει ένα μικρό βηματάκι πίσω σ’ αυτή τη φάση – ώστε έχουμε αμφιβολίες για το αν ο αμερικανικός και ο αγγλικός ιμπεριαλισμός έχουν περιθώρια να πουν «ντάξει, λάθος κάναμε – ειρήνη ημίν!».

Είναι παλιό, αλλά χρήσιμο: μέχρι και την τελευταία ημέρα πριν την εισβολή του αμερικανικού στρατού στο ιράκ, το 2003, οι επιθεωρητές του οηε για τα πυρηνικά, τα χημικά και τα βιολογικά όπλα επέμεναν ότι απ’ τις δικές τους έρευνες δεν προέκυπτε καθόλου ότι το καθεστώς του Χουσεΐν είχε τέτοια (πράγμα που αποδείχθηκε περίτρανα αργότερα). Η Ουάσιγκτον όμως (μαζί με το Λονδίνο και την Μαδρίτη τότε, συν κάποιους βασσάλους απ’ την ανατολική ευρώπη) είχε πάρει τις αποφάσεις της. Και δεν υπήρχε περίπτωση να κάνει πίσω, ακόμα κι αν άνοιγε ο ουρανός και εμφανιζόταν ο ίδιος ο μεγαλοδύναμος λέγοντας ότι ο Χουσεΐν είναι ο δεύτερος γυιός του…

Όμως οι συσχετισμοί του 2018 διαφέρουν αισθητά από εκείνους πριν 15 χρόνια, το 2003. Τότε η Ουάσιγκτον βρισκόταν ακόμα στην αρχή του «προληπτικού πολέμου» της (με τον κωδικό «αντιτρομοκρατία») και μπορούσε να αδιαφορήσει για τις «αποδείξεις» που θα δικαιολογούσαν τον ιμπεριαλισμό της, βασιζόμενη στο ότι δεν έχει αντίπαλο. Τώρα βρίσκεται μετά το τέλος του, έχει μισο-ηττηθεί σ’ αυτόν (όχι άμεσα, στρατιωτικά…) και, κυρίως, έχει απέναντί της ένα διαμορφωμένο μπλοκ αντιπάλων. Το δείχνει το ίδιο το «αμυντικό δόγμα» της. Ένα μπλοκ αντιπάλων που είναι σε θέση να επωφεληθεί τα μέγιστα απ’ την εξαπάτηση και τον πολεμικό τυχοδιωκτισμό του «άξονα»· και να επωφεληθεί τοις μετρητοίς. Μην το ξεχνάει κανείς: η μέση Ανατολή είναι μόνο μια άκρη της γραμμής αντιπαράθεσης· όχι το σύνολό της. Η οικτρή διάψευση των αμερικανικών, αγγλικών και ισραηλινών θεωρημάτων για την Douma θα διατρέξει σαν ηλεκτρικό ρεύμα όλη την γραμμή, ως την άλλη άκρη της.

Πράγμα που σημαίνει ότι: ακόμα κι αν την ώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές οι νέοι, ωραίοι και έξυπνοι πύραυλοι του ψοφιοκουναβιστάν έχουν αρχίσει να κτυπάνε στη συρία (λέμε «αν»), αν αύριο, μεθαύριο ή παραμεθαύριο οι τεχνοκράτες του οηε πουν «δεν βρήκαμε τίποτα στην Douma» (υπό την προϋπόθεση ότι θα φτάσουν εκεί…) η Ουάσιγκτον, το Λονδίνο, το Τελ Αβίβ και το Ριάντ θα έχουν υποστεί τεράστια ήττα. Σε live παγκόσμια μετάδοση…

(φωτογραφία: Τόπο στα νειάτα – παναθεμά τα!)

Τετάρτη 11 Απρίλη. Μπορείτε να θυμηθείτε πότε ακούσατε για τελευταία φορά ότι στη συρία γίνεται «ένας πόλεμος της πολιτισμένης ανθρωπότητας κατά της απάνθρωπης τρομοκρατίας»; Μην κουραστείτε. Είναι πολύ καιρό τώρα που η μαζική λέξη “isis” έχει εξαφανιστεί απ’ τα σχετικά πολεμικά ανακοινωθέντα· ή, αν αναφέρεται, είναι παρεπιπτόντως. Τώρα συμβαίνει αυτό που έγκαιρα και λογικά σημειώσαμε εδώ πριν κάτι καιρούς: λιγότερο proxy και αρκετά πιο άμεση αντιπαράθεση μεταξύ πρωτοκοσμικών κρατών / συμμαχιών…

Αυτήν την εξέλιξη την προκάλεσε η νίκη του μπλοκ της Αστάνα, στρατιωτική αλλά όχι μόνο. Συνεπώς ο άξονας Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ (και η υπόλοιπη παρέα που τρέχει να «χωθεί στη φάση» άμεσα, τύπου Παρίσι και Λονδίνο) κινείται «αναγκαστικά» – και δεν έχει σπουδαία περιθώρια να υποχωρήσει κρατώντας κάποια προσχήματα. Δεν είναι αδύνατο να κάνει πίσω. Είναι δύσκολο, και με κόστος.

Τι κάνει, λοιπόν, αυτή η «όαση σταθερότητας» στην ευρύτερη περιοχή όπως θεωρεί τον εαυτό του το ελλαδιστάν; Είναι επιβάτης του «άξονα», και καθόλου όαση! Είναι “ορμητήριο”, είναι “αποθήκη”, είναι και “ξεκούραση των πολεμιστών” – αν χρειαστεί. Είναι ο παρακμιακός καραβανιέρης που has already eaten the camels and the “queue”, και τώρα ψάχνει δουλειά για τα σκυλιά του που γαυγίζουν…

Όλο το γκουβέρνο, τόσο οι φαιορόζ όσο και το υπόλοιπο «πολιτικό φάσμα», με όλη την δημαγωγία του, κάνει ό,τι μπορεί να περάσει απαρατήρητη στο πόπολο η ελληνική συμμαχία με τον «άξονα (διαρκώς και σαφέστερα συμμετοχή στον 4^ο παγκόσμιο), μιας και – είναι η αλήθεια – δεν διαθέτει κάποια ιδεολογία που να εμπνεύσει την «συστράτευση» με ό,τι πιο φασιστικό διαθέτει η μέση Ανατολή.

Πως γίνεται το ξεκάρφωμα; Με πολύ κλάμα!!! Σ’ αυτή τη φάση παίζει το έργο «τα δύο παληκάρια μας που…» Ψοφάει το πόπολο για μελόδραμα, ψοφάει και για αντιτουρκισμό, οπότε η δουλειά του ξεκαρφώματος πάει σφαίρα. Προϋπόθεση (και κρυφή ευχή των αφεντικών και των διαχειριστών του ντόπιου γεωπολιτικού προσοδισμού); Να μείνει ψύχραιμη η Άγκυρα και να συνεχίσει να ασχολείται μ’ αυτά που ασχολείται πραγματικά ως τώρα…

Μορφή «ψόφιου κοριού» έχει σ’ αυτή τη φάση ο ελληνικός ιμπεριαλισμός! Δίνει τόσο στην Ουάσιγκτον όσο και στο Τελ Αβίβ ό,τι χρειάζονται (γη, θάλασσα, αέρα, υποδομές…) και δεν θέλει να το φωνάζει.

Θα αφήσουμε, λοιπόν, αυτήν την βρώμικη, κρατική και καπιταλιστική ελληνική εθνική σιωπή / συνενοχή, να γίνει ο επιτάφιος πολλών ακόμα, αρχίζοντας απ’ την Παλαιστίνη και φτάνοντας ως τα μέρη μας;

(φωτογραφία: Αποκλειστικότητα της ασταμάτητης μηχανής: τουρκικό ελικόπτερο πλησιάζει την ελληνική «όαση σταθερότητας»… Δύο είναι τα ενδεχόμενα: είτε μεταφέρει 8 τούρκους χουντοκαραβανάδες, οπότε θα γίνει δεκτό με τιμές· είτε πεθύμησε την δροσιά της όασης σταθερότητας, οπότε ο ελληνικός στρατός – που δεν υπάρχει πουθενά στα Δωδεκάνησα, σύμφωνα με τις διεθνείς συμφωνίες… – θα του ρίξει στον αέρα για να του τον κόψει… Τον αέρα…)

Τρίτη 10 Απρίλη. Ο οργανισμός τροφίμων και γεωργίας του οηε (fao) πρόκειται να ξεκινήσει μεθαύριο ένα καινούργιο πρόγραμμα διάρκειας 2 χρόνων για την εκπαίδευση των ενδιαφερόμενων ανάμεσα στους πρόσφυγες απ’ την συρία που βρίσκονται στην τουρκική επικράτεια πάνω στην αγροτική παραγωγή. Σκοπός του προγράμματος είναι αφενός η οργάνωση μιας ορισμένης διατροφικής κάλυψης των προσφυγικών καταυλισμών με «αυτοπαραγωγή» (αλλά και το σχετικό μικρο-εμπόριο…), και αφετέρου η πετυχημένη ένταξη όσων προσφύγων το επιλέξουν στην τουρκική αγροτική παραγωγή. Το συγκεκριμένο πρόγραμμα χρηματοδοτείται απ’ την ύπατη αρμοστεία του οηε για τους πρόσφυγες και διάφορα κράτη.

Ο επικεφαλής του fao Dominique Burgeon έκανε χτες, επ’ ευκαιρία της αναγγελίας του νέου προγράμματος, κι αυτήν την δήλωση:

Θέλω να συγχαρώ την τουρκική κυβέρνηση και τον τουρκικό λαό για τον γενναιόδωρο τρόπο με τον οποίο αγκάλιασαν τους πρόσφυγες απ’ την συρία, και να θέλω να τους συγχαρώ επίσης για την υποστήριξη που έχουν προσφέρει στους διεθνείς οργανισμούς.

Αυτοί εκει πέρα οι «προαιώνιοι εχθροί» (που οπωσδήποτε θα διαλυθούν όπου νάναι)… έχουν εντελώς απολίτιστους τρόπους για να ασχολούνται με τους πρόσφυγες. Αντί να φτιάξουν ένα «υπουργείο μετανάστευσης» και να το αναθέσουν σ’ όποιο καθίκι θα ήταν διατεθειμένο να παίξει τον φερετζέ του στρατού (και της εξόντωσης όσων τολμούν να πατάνε τα ιερά χώματα χωρίς να είναι τουρίστες…), απασχολούν υπηρεσίες από τα περισσότερα υπουργεία τους, σε μικτές επιτροπές, μαζί με εκπροσώπους των διάφορων διεθνών οργανισμών. Το έχουν πάρει σοβαρά οι άθλιοι!!!

Και πόσους πρόσφυγες περιθάλπτουν; Μόνο 3,5 εκατομύρια αυτή τη στιγμή. Σε πληθυσμιακή αναλογία 1:8 (ο πληθυσμός της τουρκίας είναι 80 μύρια) θα ήταν σα να φροντίζει το ελληνικό κράτος (και η ελληνική κοινωνία) 437.000… Άντρες, γυναίκες και παιδιά…

Σιγά!!! 437 χιλιάδες πρόσφυγες απ’ την συρία θα είχαν ανθρώπινη μεταχείριση στο ελλαδιστάν; Και μάλιστα θα ασχολούνταν μαζί τους απ’ το υπουργείο κοινωνικών υποθέσεων μέχρι τα υπουργεία εργασίας και αγροτικής ανάπτυξης όπως συμβαίνει σ’ αυτήν την απολίτιστη επικράτεια του «σουλτάνου»;

Σιγά!!! Οι έλληνες, κράτος και υπήκοοι, είναι πρωτοκοσμικοί, ευρωπαίοι και πολιτισμένοι!!! Όχι σαν αυτόν τον φασίστα τον Orban – για παράδειγμα… Ακόμα περισσότερο!!!

(Μην κάνετε την έξυπνη ερώτηση «και τότε γιατί φεύγουν απ’ την τουρκία;». Υπάρχουν και καλύτερα μέρη για τους ξεριζωμένους…

Πάντως όχι το ελλαδιστάν…)

(Δεν είναι «μακέτο». Το Kilis είναι μια κωμόπολη περίπου 30.000 κατοίκων. Οι προσφυγικοί καταυλισμοί γύρω του φιλοξενούν άλλες 120.000 πρόσφυγες απ’ την συρία. Αυτός της φωτογραφίας στεγάζει 24.000. Εννοείται ότι πέρα απ’ τα υπόλοιπα έχει και σχολείο, με δασκάλους εκπαιδευμένους για να φροντίζουν παιδιά με συναισθηματικά προβλήματα λόγω πολέμου και ξενητειάς, κι ένα ειδικό σχολικό πρόγραμμα που συνδυάζει στοιχεία του συριακού και του τουρκικού…

Μα είναι δυνατόν να συμβαίνουν τέτοια απαράδεκτα έως προσβλητικά για τον “πολιτισμό” πράγματα εδώ δίπλα και να μην έχει αναλάβει δράση ο ψεκασμένος, ο ογκόλιθος κι όλο το κυβερνητικό και διακομματικό σκυλολόι;)

Τετάρτη 4 Απρίλη. Είναι αλήθεια, και πρέπει να την πούμε: το τμήμα “επαφών με το ξανθό γένος” της θείας Λίστας έπαθε τραμπάκουλο χτες. Πρώτα με την υποδοχή του “τσάρου” (δεν κάνει να τον λέμε έτσι; τι λένε οι σύμβουλοι απ’ το Τελ Αβίβ;) απ’ τον “σουλτάνο”. Μια μαύρη θωρακισμένη λιμουζίνα που συνοδεύεται μόνο από άοπλους ιππείς (ναι, ιππείς…) είναι χωρίς αμφιβολία μεγάλη επίδειξη δύναμης (με όρους δημόσιας τάξης και ασφάλειας) εκ μέρους του οικοδεσπότη. Έτσι δεν είναι; Σημειολογικά πολύ προχωρημένη. Κάτι θα σημαίνει αυτό…

Ύστερα η δήλωση του Πουτινάκου. Αντί να πει “πρώτη προτεραιότητά μου είναι η απελευθέρωση των δύο παλληκαριών απ’ την ελλάδα” είπε “πρώτη προτεραιότητά μου είναι η ολοκλήρωση της πώλησης των S-400 στην τουρκία”. Κακώς μπελάς: με 400 χιλιόμετρα τουρκικά ραντάρ και αντιεροπορική άμυνα το Αιγαίο δεν είναι πια «ελληνική λίμνη». Με το που θα σηκώνονται τα ελληνικά πολεμικά απ’ τη Ν. Αγχίαλο τα τουρκικά ραντάρ θα τα έχουν στο στόχαστρο…

Το τελευταίο, μετά την θεμελίωση του πυρηνικού σταθμού στο Akkugu: όλα τα ελληνικά γεωπολιτικά τσακάλια (μισθοδοτούμενοι απ’ τις υπηρεσίες…) και το κοινό τους, έχουν σιγουρευτεί πως όπου νάναι η τουρκία θα διαλυθεί (τα τελευταία 25 χρόνια…). Είναι δυνατόν κοτζάμ «τσάρος» να κάνει λάθος και να κλείνει deal μ’ ένα κράτος που έχει – δεν έχει μερικούς μήνες ζωής;

Η θεία Λίτσα, στη διάρκεια του τραμπάκουλου, άρχισε να βγάζει αφρούς και να μοιρολογάει: Δηλαδή δεν θα διαλυθεί; Δηλαδή δεν θα διαλυθεί; Ωιμέ!!! Αλί και τρισαλί!!! Παναγία μου!!!

Όχι για να συνέλθει, αλλά για να σταματήσει τουλάχιστον να βλέπει κοζάκους να καλπάζουν στον θεσσαλικό κάμπο κατηφορίζοντας προς τα διόδια της Λαμίας (χωρίς τον Λαφαζάνη…), αναγκαστήκαμε (τι άλλο;) να της κάνουμε ένεση ουασιγκτονονίνης των 1000 mg. Είναι πολύ μεγάλη δόση, μπορεί και να σε στείλει (στο αφγανιστάν):

… Είχε πολύ ενδιαφέρον να παρακολουθείς την αλληλεπίδραση του Αλέξη Τσίπρα με δύο Αμερικάνους προέδρους. Είναι πολύ νέος, 43 ετών, επομένως είναι ένας άνθρωπος που σκοπεύει να είναι μέρος του πολιτικού συστήματος για χρόνια. Και ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι επίσης νέος, οπότε είναι εντυπωσιακό να βλέπεις αυτούς τους δύο ικανούς πολιτικούς να παίζουν πολιτικό σκάκι. Γιατί είμαι σίγουρος πως δεν σκέφτονται μόνο τι θα γίνει το 2019 αλλά και το 2029 και το 2039…. Ο Αλέξης Τσίπρας τα πήγε καλά με την Ουάσιγκτον. Έκανε εντύπωση όχι μόνο στον Ντόναλντ Τραμπ αλλά και σε σημαντικά μέλη του δημοκρατικού κόμματος…

(Μόλις άκουσε «2039» η θεία Λίτσα ανασηκώθηκε και προσπάθησε να εστιάσει. Η αλήθεια είναι ότι είναι δύσκολο να εστιάσει μετά από 20 χρόνια μόνο· γενικά βλέπει δυνατά μετά τα 100. Ψιθύρισε μόνο: Θα έχει πεθάνει ο σουλτάνος και ο τσάρος τότε; Ε;;; Και μετά ξαναξεράθηκε.

Μάλλον θα την βγάλει…)

Τετάρτη 4 Απρίλη. Το ότι ο αμερικάνος πρεσβευτής Geoffrey Pyatt γλύφει τόσο ξετσίπωτα τις δύο κεντρικές βιτρίνες της ελληνικής πολιτικής σκηνής (τα πιο πάνω αποσπάματα είναι από συνέντευξή του στον antenna…) είναι κάτι που, υποθέτουμε, τις κολακεύει. Τέτοια θέλουν, τέτοια λαμβάνουν.

Το ξαναθυμίζουμε όμως: ο τύπος θα έπρεπε να δικάζεται για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας λόγω της συμμετοχής του στην προβοκατόρικη σφαγή στην πλατεία Maidan, στο Κίεβο.

Αφού το ελληνικό κράτος / κεφάλαιο / βαθύ κράτος έχει τέτοιους φίλους, τι τους θέλει τους εχθρούς; Ωστόσο τι θέλουν και, κυρίως, τι θα κάνουν οι “φίλοι”; Πως να χωθείς στον καυγά όταν ο “φίλος” κάνει συνέχεια ελιγμούς;

Ακουμπάς σ’ έναν πιο σταθερό φίλο: το Τελ Αβίβ…

Τετάρτη 4 Απρίλη. Ορισμένοι απ’ τα φερέφωνα και τους μισθοδοτούμενους των υπηρεσιών του ελληνικού βαθέος κράτους παραδέχονται, σε σπάνιες (πολύ σπάνιες!) στιγμές ειλικρίνειας, ότι αν η Άγκυρα είχε πράγματι επιθετικές βλέψεις στο Αιγαίο απ’ το 1976 όπως την κατηγορεί μόνιμα η Αθήνα (απ’ την εποχή του «βυθίσατε το Χόρα» του σοσιαλεθνικιστή Παπαντρέου του Β…) θα είχε πάρει το μισό πέλαγος χαλαρά και προ πολλού! Δεν είναι ότι δεν έχει τον στρατιωτικό τρόπο να το κάνει· δεν είναι καν ότι ελλάδα και τουρκία είναι στην ίδια συμμαχία (απ’ το 1975 έως το 1980 η Αθήνα είχε αποχωρήσει απ’ το στρατιωτικό σκέλος του νατο…). Είναι ότι δεν είναι αυτό που την ενδιαφέρει. Εκείνο που θέλει το τουρκικό καθεστώς σε όλες τις εκδοχές του, και προ Ερντογάν, είναι να μην του τα ζαλίζουν οι έλληνες στο Αιγαίο. Οι ιμπεριαλιστικοί προσανατολισμοί του τουρκικού καθεστώτος στα ‘90s (μ’ έναν εμφύλιο στο εσωτερικό του) δεν ήταν το Αιγαίο αλλά ο Καύκασος. Τώρα και πάλι δεν είναι το Αιγαίο. Είναι η αραβική μέση Ανατολή…

Συνεπώς η ιδιοκτησιακή ασάφεια για διάφορες ακατοίκητες ξέρες του ανατολικού Αιγαίου θα μπορούσε να έχει διευθετηθεί προ πολλού· με βάση την λογική. Όπως, φυσικά, με βάση και πάλι την λογική, το ελληνικό φασισταριό θα έπρεπε να έχει πάψει προ πολλού να λέει παπαριές για την «αοζ του Καστολέριζου» – υπάρχουν έλληνες «ειδικοί» που έχουν αποδείξει τεκμηριωμένα ότι δεν ισχύει τέτοιο πράγμα! Δεν χρειάζονται άλλοι!!!.. Θα μπορούσε, επίσης, να έχει «λυθεί και το κυπριακό» αν η ακροδεξιά ελληνοκυπριακή πλειονότητα και το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο ήθελαν.

Αλλά δεν θέλουν. Όπως πέρασαν πάνω 70 χρόνια χωρίς να διευθετήσουν την συνοριακή γραμμή με το αλβανικό κράτος και να άρουν το καθεστώς «εμπόλεμης κατάστασης», απ’ το τέλος του β παγκόσμιου… Όπως έχουν περάσει πάνω από 22 χρόνια απ’ την «ενδιάμεση συμφωνία» με την δημοκρατία της μακεδονίας και το «θέμα του ονόματος» θα συνεχίσει να είναι «δύσκολο να λυθεί»… Έτσι και στα «ελληνοτουρκικά», που είναι η μαμά όλων των καυγάδων που θέλει να κάνει το ελλαδιστάν έχοντας το μυαλό του σε πιθανά γεωπολιτικά, ιμπεριαλιστικά κέρδη· χάρη στο σεγοντάρισμα κάποιας «μεγάλης δύναμης»…

Αρκεί να μην υπάρχει «μεγάλη δύναμη» μαζί με την έτσι κι αλλιώς μεγαλύτερη τουρκική δύναμη. Τότε… τότε η θεία Λίτσα βγάζει αφρούς – επι ματαίω: τώρα βλέπει εφιάλτες με σφυροδρέπανα (ρωσικά και κινέζικα) και ημισέληνους μαζί…

Αλλά για ποιο κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο μιλάμε; Γι’ αυτό που ορκίζεται στα «δημοκρατικά ιδεώδη» δίνοντας άσυλο σε τούρκους χουντοκαραβανάδες, κάνοντας συμμαχία με μια αιματοβαμμένη χούντα (την αιγυπτιακή), ή υποστηρίζοντας ένα μιλιταριστικό / ρατσιστικό καθεστώς που δολοφονεί μαζικά εδώ και δεκαετίες, όπως το ισραηλινό; Μήπως πρόκειται για το ίδιο κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο που ταΐζει στο κοινοβούλιο μια «εγκληματική συμμορία», μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει, την ίδια στιγμή που δικάζεται υποτίθεται η ίδια οργάνωση, σε αργή, πολύ αααργήηηη κίνηση, για δολοφονίες κατ’ εξακολούθηση; Γι’ αυτό το κράτος μιλάμε;

Αν βρείτε όμοιό του αλλού στον κόσμο παρακαλούμε να μας το δείξετε…

Τρίτη 3 Απρίλη. Το ερώτημα αφορά τις μάλλον τρομοκρατημένες αντιδράσεις εξαιτίας του ελληνικού καθεστωτικού δημαγωγικού βομβαρδισμού. “Θα γίνει πόλεμος με την τουρκία”; Μερικοί φαντάζονται ότι “θα τον ξεκινήσει ο σουλτάνος”. Άλλοι, πάλι, πιστεύουν ότι το ελλαδιστάν πρέπει να επιτεθεί πρώτο…

Τίποτα απ’ αυτά δεν θα γίνει!!! Περισσότερα αύριο… Όμως τουλάχιστον όσες / όσοι διαβάζετε αυτές τις γραμμές, ας το έχετε υπόψη σας, όσο “δυσκολοχώνευτο” κι αν φαίνεται: το ελληνικό κράτος / παρακράτος λειτουργεί σαν βερμπαλιστικός proxy του Τελ Αβίβ (κατά κύριο λόγο, ενδεχομένως και του Λονδίνου…) και της Ουάσιγκτον (από κοντά)· αλλά, εκτιμάμε, μ’ αυτήν την σειρά. Προσπαθεί, εννοείται, να βρει κέρδη για τον δικό του ιμπεριαλισμό, αλλά ξέρει πολύ καλά ότι η τουρκία του 2018 δεν έχει καμία μα καμία σχέση με την τουρκία του 1996… Ξέρει επίσης ότι με την προβοκάτσια στα Ίμια το 1996 «πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος». Όπως ξέρει ότι μια μικρότερης έκτασης προβοκάτσια που προσπάθησε πρόσφατα, πάλι στα Ίμια, τσάκισε γρήγορα αφού το τουρκικό ναυτικό κινήθηκε αποτελεσματικά, χωρίς να σηκώνει αντιρρήσεις…

Δεν μπορεί λοιπόν να προχωρήσει πιο πέρα απ’ τον εθνικιστικό βερμπαλισμό και τις φραστικές μαγκιές: αν προκαλέσει “θερμό επεισόδιο” μπορεί να κουρευτεί πολύ χειρότερα απ’ ότι το 1996… Και μάλιστα σε μια ιστορική φάση που, σύμφωνα τουλάχιστον με τις γραφές, πρέπει να επιδιώξει την “εμπιστοσύνη των αγορών” μπας και αρχίσει να βρίσκει κανά δανεικό με λογικό επιτόκιο. Ξέρετε πολλούς που να θέλουν να δανείσουν ένα κράτος που μπλέκει σε καυγάδες χωρίς να ξέρει τι του ξημερώνει;

Γι’ αυτό και κάτι υπάλληλοι του ελληνικού βαθέος κράτους, σαν τον ψεκασμένο, είναι στην «πρώτη γραμμή» της φασαρίας: έχει μεγάλο στόμα (το έχει αποδείξει εδώ και χρόνια) και απεριόριστη όρεξη να προβοκάρει φτηνά και χυδαία. Επιπλέον: κάνει προεκλογική εκστρατεία, μπας και καταφέρει να ξαναδεί κοινοβούλιο…

Επειδή είναι αυτός που είναι, άλλωστε, τον διάλεξαν τα πραγματικά αφεντικά και των ροζ για «κυβερνητικό εταίρο» τους. Γι’ αυτό τον γουστάρει και το «αριστερό» προσωπικό του ντόπιου κράτους / παρακράτους / κεφάλαιου, ο γνωστός συ.ριζ.α. Δεν είναι, μήπως, ο ίδιος που είχε πει στον αρχιτράγο «πες μου να ρίξω την κυβέρνηση και θα το κάνω αμέσως»; Ας σκεφτεί κανείς τι είδους “πολιτικό ζώο” μπορεί να είναι κάποιος που ανέχεται σαν συνεταίρο έναν που λέει ανοικτά ότι θα κάνει ό,τι του πουν τα αφεντικά του, παπάδες ή ότι άλλο…

Πριν, όμως, καταλάβει κανείς όχι «τι θα γίνει» αλλά τι συμβαίνει ήδη , (κι αυτό που συμβαίνει ήδη προσδιορίζει τις “τάσεις”…) με όχι εθνικό / εθνικιστικό τρόπο, χωρίς δηλαδή να κεντράρει στο ελλαδιστάν λες και είναι το κέντρο του κόσμου! (η χρυσή βίδα!!), πρέπει να ασχοληθεί με τα «πέριξ». Μέσα στα οποία εγγράφεται υποχρεωτικά και η ελληνική «πολιτική»… Το τι ενδιαφέρει γεωπολιτικά το τουρκικό καθεστώς εδώ και τουλάχιστον 5 ή 6 χρόνια δεν πρόκειται να το καταλάβει κανείς από τις ελληνικές εθνικιστικές παπαριές!

(φωτογραφία: όταν αρχίζει να διπλώνει και ο σβέρκος… γαυγίζεις όσο θες…)