Tag: τουρκία

Τετάρτη 30 Μάη. Είδηση «πρώτης γραμμής» δεν το λες. Εκτός αν είσαι στη συρία. Έντεκα (11) αντικαθεστωτικές οργανώσεις απ’ αυτές που έχουν παρκάρει στην επαρχία της Idlib, συγχωνεύτηκαν σε μία· υπό την αιγίδα της Άγκυρας.

Η πρώτη δουλειά τους είναι να εξαλείψουν την Hayat Tahrit al-Sham (που στηρίζεται απ’ το Ριάντ), ή ό,τι έχει μείνει απ’ αυτήν στον θύλακα… Υποθέτουμε πως όταν η νέα οργάνωση (Jabhat al-Wataniya lil-Tahrit – «εθνικό απελευθερωτικό μέτωπο») θα έχει εξασφαλίσει την ηγεμονία της χωρίς σοβαρές αμφισβητήσεις στον θύλακα της Idlib, θα έρθει η σειρά των “πολιτικών” του μπλοκ της Astana. Για μια επίσημη «λύση», έστω στα 3/5 της συριακής επικράτειας.

Τρίτη 29 Μάη. Αντέχει η αμερικανική lockheed martin να μην πουλήσει τα 100 f-35 που έχει παραγγείλει η Άγκυρα; Αντέχει να της προτείνει να τα αγοράσει «λειψά», όπως (λέγεται ότι) απαιτεί το Τελ Αβίβ; Εντέλει η ψοφιοκουναβική ρητορική για «περισσότερες δουλειές» αντέχει να διώξει έναν καλό πελάτη (και συμπαραγωγό του όπλου, για να μην ξεχνιόμαστε), ε;

Δεν το ξέρουμε… Τα ρωσικά Su-57, που πιθανόν να αποδειχθούν ανώτερα των αμερικανικών f-35 (στη μισή τιμή!) θα χρειαστούν κάποιο χρόνο για να μπουν σε «γραμμή παραγωγής» για εξαγωγές· δεν είναι εναλλακτική για την Άγκυρα στο κοντινό μέλλον. Τα Su-35, ωστόσο, είναι: δοκιμασμένα, ήδη σε μαζική παραγωγή και σε εξαγωγές, και όχι de facto υποδεέστερα των f-35 σε αερομαχίες. Για την ακρίβεια οι “ειδικοί” υποστηρίζουν ότι αν πρόκειται να εμπλακούν σε αερομαχία τα δύο μοντέλα, το μόνο που μπορούν να κάνουν τα f-35 είναι να τα μαζέψουν και να εξαφανιστούν απ’ τον ορίζοντα…

Εν τέλει η εμπειρία και οι ικανότητες των χειριστών / πιλότων παίζουν (όπως σε οποιαδήποτε μηχανή, πολεμική ή όχι) σημαντικό ρόλο. Και τα f-35 μπορεί να είναι μια ακριβή πολυτέλεια για τον τουρκικό μιλιταρισμό, ενόσω έχει καλύτερες, φτηνότερες και πιο αξιόπιστες επιλογές.

Ωστόσο η οικονομική διάσταση της αγοράς (ή της ακύρωσής της), σημαντική από μόνη της, προστίθεται στην γεωπολιτική. Αν «μέλη του νατο» αρχίσουν να αγοράζουν όπλα που παράγονται εκτός νατο (και η Άγκυρα έχει κάνει ήδη το πρώτο βήμα με τους S-400) και, επιπλέον, έχουν την δική τους ιμπεριαλιστική ατζέντα που ταιριάζει μ’ εκείνην “αντιπάλων”, τότε τι σόι συμμαχία είναι αυτή τόσο από «στρατιωτική» όσο και από «πολιτική» άποψη;

Έλα ντε…

Κυριακή 27 Μάη. Αυτός είναι χάρτης της επαρχίας του Idlib όπως τον δημοσιοποίησε πριν 2 ημέρες το ρωσικό υπ.αμ. Το θαλασσί είναι ο θύλακας· τα κίτρινα τρίγωνα (12) τα φυλάκια του τουρκικού στρατού· τα κόκκινα (10) του ρωσικού, και τα πράσινα (7) του ιρανικού. (Η περιγραφή είναι όπως έγινε επίσημα).

Το πρώτο που φέρνει στο μυαλό αυτή η εικονογραφία είναι ότι πρόκειται για σύνορα. Ωστόσο ο ρώσος αρχικαραβανάς διευκρίνησε ότι αυτή η κατανομή είναι συμφωνημένη μεταξύ των τριών «εγγυητριών δυνάμεων», δηλαδή του μπλοκ της Αστάνα. Συνεπώς σε καμμία περίπτωση δεν είναι εναντίον του Άσαντ και του καθεστώτος του· ή εν αγνοία του.

Μέσα στον θύλακα οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες κάνουν την «λάτζα», την δύσκολη δουλειά. Είτε με το καλό (με εξαγορά) είτε με το κακό (με πόλεμο) προσπαθούν να εξαφανίσουν την οργάνωση Tahrit al-Sham Hay’at ( παρατσούκλι της al-Nusra) που ελέγχεται και χρηματοδοτείται απ’ το Ριάντ.

Η τελευταία μέθοδος που εφαρμόζουν οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες (υποψιαζόμαστε σε συνεργασία με τις ρωσικές και τις ιρανικές) είναι «μυστηριώδεις εκτελέσεις» στελεχών της Tahrir al-Sham, με διάφορους τρόπους. Με ελεύθερους σκοπευτές, με γαζώματα σε δημόσια μέρη, με βόμβες στα αμάξια τους – πάντα από άγνωστους…. Οι υπόλοιπες οργανώσεις, όταν δεν πολεμούν ανοικτά την Tahrir al-Sham σχεδιάζουν την μετατροπή τους σε «κανονικό στρατό», υπό τον έλεγχο της Άγκυρας…

Αν το φέρει η κουβέντα και τίποτα πατριωτικά τσακάλια σας πουν ότι η Άγκυρα θέλει να προσαρτήσει την ζώνη του Idlib στην επικράτειά της, πείτε τους (κομψά) ότι είναι ηλίθιοι! Η περιοχή θα μείνει στην συριακή επικράτεια· αλλά υπό την μακρόχρονη επίβλεψη της Άγκυρας και των υπηρεσιών της. Εκτός αν ο τοξικός είναι κάτω απ’ το χώμα, ο διάδοχός του ζητήσει ταπεινά συγγνώμη για το κακό που έκανε το Ριάντ στον Άσαντ, δώσει και τα παιδιά του στη Δαμασκό σαν όμηρους / εγγύηση της νέας φιλίας, το ίδιο και το Τελ Αβίβ· ή γίνει κανάς σεισμός και εξαφανιστεί απ’ τον χάρτη η σαουδική αραβία.

Εκτός απ’ το πρώτο, τα υπόλοιπα δεν προβλέπονται. Συνεπώς οι σουνίτες (της συρίας κατ’ αρχήν…) θα επιβλέπονται άμεσα απ’ αυτούς που μπορούν να κάνουν την δουλειά της επιβλεψής τους. Τουρκία και κατάρ. Κι αυτό, φυσικά, θα έχει και διάφορα οικονομικά οφέλη για την Άγκυρα…

(Όσο για τον φιλόδοξο τοξικό πρίγκηπα; Θα τον δούμε ξανά live;)

Παρασκευή 25 Μάη. Τελικά ο μόνος σίγουρος τρόπος για να πάρει κανείς πολιτικό άσυλο στην «δημοκρατική» ελλάδα είναι να είναι χουντικός καραβανάς! Φυσικά είναι προτιμητέοι χουντικοί καραβανάδες εναντίον του Erdogan, από τουρκία μεριά: κάτι παθαίνει η «ανεξάρτητη ελληνική δικαιοσύνη» στην περίπτωσή τους και δουλεύει ρολόι!!! Αν είσαι πρόσφυγας θα σε φάει το μαύρο σκοτάδι. Αν, όμως, είσαι χουντικός καραβανάς μέσα σε 20 μήνες τα δικαστήρια θα έχουν κάνει το ένα πίσω απ’ το άλλο κάθε τι που χρειάζεται για να πάρεις το «πολιτικο άσυλο» και ότι σημαίνει αυτό. Εν τω μεταξύ θα σε προσέχουν διμοιρίες, θα τρως και θα πίνεις με έξοδα του ελληνικού δημοσίου, και μόλις φταρνιστείς θα έχεις τα καλύτερα νοσοκομεία…

Δυστυχώς γι’ αυτούς, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες που αργοπεθαίνουν στα ελληνικά κάτεργα δεν μπορούν να κάνουν πραξικοπήματα, να κλέψουν ελικόπτερα, και να σκάσουν κύριοι κι ωραίοι. Απ’ την άλλη μεριά κάτι άλλοι χουντικοί και σφάχτες φίλοι των ελλήνων θα χαίρονται.

Αν, λέμε «αν», ο Sisi και η συμμορία του βρεθούν στα δύσκολα, ξέρουν τι πρέπει να κάνουν. Να ζητήσουν πολιτικό άσυλο στην ελλάδα. Τώρα που υπάρχει νομικό προηγούμενο, το έχουν στο τσεπάκι τους!

Αυτήν την “πλέρια διακομματική ευαισθησία” οι πρώτοι που θα την πληρώσουν θα είναι κάποιοι από εμάς. Γιατί κανείς δεν προσέχει πόσο φασιστικές είναι αυτές οι “εθνικές κινήσεις”. Εκτός, βέβαια, απ’ τους σχεδιαστές τους.

Τρίτη 22 Μάη. Σύμπτωση είναι, προφανώς. Τι «τύχη» όμως; Ο διάσημος στις ηπα Nick the Greek ογκόλιθος, υπ.εξ. βγαλμένος απ’ την αγκαλιά του ελληνικού βαθέος κράτους, συναντήθηκε χτες με τον ομόλογό του Mike Pompeo στην Ουάσιγκτον· μια μέρα μετά τις απειλές του τελευταίου, στην πρώτη εμφάνισή του σαν υπ.εξ., εναντίον της Τεχεράνης. Του είδους ότι «ή θα κάτσε να σας… ή θα σας….» Όχι, όμως, μόνο εναντίον της Τεχεράνης. Αλλά και των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων που θα τολμήσουν να…

Και τι θα είπε, άραγε, ο ογκόλιθος στον αμερικάνο big brother του ελληνικού κεφάλαιου / κράτους; Να μην είναι τόσο επιθετικός; Να συγκρατήσει την γενετήσια ορμή του; Τα νεύρα του; Όχι δα! Τα ελληνικά προβληματάκια θα του εξέθεσε, πράγμα που – είμαστε σίγουροι – η ύαινα Pompeo εκτίμησε.

Έχουμε και λέμε λοιπόν, με την άδεια, υποθέτουμε, του Πομπηία: θεία Λίτσα ξάπλωσε ξανά! Καμία «δημοκρατία του Ίλιντεν» (το άλλο, το «μακεδονία», δεν το λέμε καν) δεν θα ταράξει τον ύπνο σου! Το είπε και ο υφυπουργός αμερικανικού Βεζούβιου, ο Μίτσελ….

Δεύτερον: …Οι δύο υπουργοί Εξωτερικών συζήτησαν τα προβλήματα της ανατολικής Μεσογείου, αλλά και της Μέσης Ανατολής. «Υπογράμμισα την ανάγκη να διασφαλιστούν η ασφάλεια και η σταθερότητα στην περιοχή και αναφέρθηκα αναλυτικότερα στη συμπεριφορά της Τουρκίας και στην ανάγκη στήριξης της Κύπρου στα δικαιώματα που έχει διεθνώς, ότι η Κύπρος δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ένα «πρόβλημα» απλώς του ΟΗΕ, αλλά ως ένα κυρίαρχο κράτος με συγκεκριμένους ρόλους και δυνατότητες στην περιοχή», δήλωσε ο κ. Κοτζιάς έπειτα από τη συνάντηση. Αυτό είναι πολύ συγκινητικό. Για να ισχύει είναι απόλυτα απαραίτητο το φασιστικό ισραηλινό καθεστώς να σφάζει τους παλαιστίνιους (: υπόσχεται πολύ περισσότερα) και το ελλαδιστάν να καταγγέλει “την βία απ’ όπου κι αν προέρχεται”…. Ουάου!!! Σταθερότητα παγετώνα που επιπλέει στο αίμα!!!

Τρίτον: τα δύο παλληκάρια μας, που τα κρατάνε αιχμάλωτα οι παλιότουρκοι. Εκεί οι δύο συνεταίροι, ο έλληνας ογκόλιθος και ο αμερικάνος αρχιασφαλίτης, φαίνεται ότι διαπίστωσαν ότι “κρατάνε αιχμάλωτους και αμερικάνους”. Οπότε… Υπομονή! Κάποτε θα τελειώσει ο 4ος παγκόσμιος, οπότε θα γίνει ανταλλαγή αιχμαλώτων…

Υπάρχει κάποιο ηθικό δίδαγμα; Ασφαλώς. Το ελλαδιστάν είναι πιστό στην αμερικανο-ισραηλινή συμμαχία του (αμφιβολία δεν είχαμε!), και προσπαθεί όχι να παζαρέψει αλλά να διερευνήσει αν υπάρχει (και σε τι μέγεθος) “κομμάτι απ’ την αμερικανική πίτα”.

Το σκίτσο του Αλτάν το έχετε υπόψη;  Ε, Αυτό!

Κυριακή 20 Μάη. Τεκμηριώνεται έτσι, δια στόματος της κυρίας Oudkirk μια απ’ τις βασικές αποστολές του αμερικάνου πρεσβευτή Geoffrey R. Pyatt στην Αθήνα. Και, κυρίως, το γιατί επιλέχτηκε σαν κατάλληλος γι’ αυτό το πόστο κάποιος που μόλις πριν είχε υπηρετήσει (και διαπρέψει) στο Κίεβο…

Η Ουάσιγκτον είναι αναγκασμένη πια να αναγνωρίσει έμμεσα αλλά καθαρά ότι η αποσταθεροποιητική, εμφυλιοπολεμική δράση της στην ουκρανία και η υποστήριξη (με κάθε τρόπο) που απλόχερα προσέφερε στο ουκρανικό φασισταριό είχαν σαν σκοπό να αποκτήσει τον έλεγχο των αγωγών που μετέφεραν, transit, ρωσικό φυσικό αέριο στην κεντρική ευρώπη. Τώρα που η Μόσχα σκοπεύει να ελαχιστοποιήσει την χρήση αυτού του «δρόμου» αντικαθιστώντας την παροχή αφενός με τον nord stream 2 και αφετέρου με τον (προς το παρόν ως την τουρκία) south stream· τώρα, δηλαδή, που το ρωσικό φυσικό αέριο θα βρίσκεται από βορρά στην καρδιά της ευρώπης και απ’ το νότο στην πόρτα της (χωρίς να μπορούν οι ηπα να εμποδίσουν ή να ελέγξουν την ροή), ο Pyatt μετατέθηκε νοτιότερα: στην Αθήνα. Αφενός για να κάνει αντιτουρκικές δηλώσεις (αυτά είναι μέρος της προπαγανδιστικής του αρμοδιότητας), αφετέρου για να επιβλέπει το γκάζι της ανατολικής Μεσογείου και την μεταφορά του.

Έτσι όμορφα κι ωραία, «μοιραίοι και άβουλοι» (όσο συνεχίζουμε να είμαστε τέτοιοι!!…) γινόμαστε το κρέας στην όξυνση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού…

Πέμπτη 17 Μάη. Προετοιμάζοντας την (έχουμε χάσει το μέτρημα!) επόμενη συνάντηση στο Sochi τον Ιούλη (του ’18 – και βλέπουμε…), μετά από τρεις;, τέσσερεις; παραπάνω; αναβολές, Μόσχα, Άγκυρα και Τεχεράνη εξέδωσαν χτες κοινή ανακοίνωση, για το μέλλον της συρίας. Με σεβασμό στην εδαφική ακεραιότητα, την ανεξαρτησία, κλπ.

Αυτό που βλέπει η ασταμάτητη μηχανή απ’ τις αρχές της χρονιάς είναι μια αλλαγή τακτικής του μπλοκ της Αστάνα. Μέσα από διάφορες αναβολές έχει ακυρωθεί η, ας την πούμε έτσι, «πολιτική διαδικασία» εμπλοκής τμημάτων της αντικαθεστωτικής αντιπολίτευσης σε μια κάποια συμφωνία. Αντίθετα, έχει υιοθετηθεί η τακτική της (πιεστικής ή δελεαστικής) εξαγοράς διάφορων μικρότερων ή μεγαλύτερων οργανώσεων τέτοιου είδους· που, απ’ ότι φαίνεται αποδίδει.

Τι έχει συμβεί; Απ’ την στιγμή που ξεκαθαρίστηκε ότι ο αμερικανικός στρατός (αλλά και γαλλικός, και αγγλικός) έχει εγκατασταθεί μόνιμα στην ypg/pkk κρατούμενη ζώνη στην βόρεια και ανατολική συρία, και ότι δεν πρόκειται να διωχτούν εύκολα, το project μια «ευρείας συμμετοχής στην συζήτηση για το μέλλον της συρίας», που ήταν το πολιτικό σκέλος της δράσης του μπλοκ της Αστάνα, πάγωσε. Αντί για διαπραγματεύσεις (εντός ή εισαγωγικών) προκρίθηκε μια καθαρά στρατιωτική διαχείριση. Πρώτον, ο τουρκικός στρατός και το f.s.a. πεζικό του (το δεύτερο είναι το σημαντικό προοπτικά!) κατέλαβαν τον θύλακα της afrin … Δεύτερον, ο συριακός στρατός ‘n’ friends, ανέλαβε την εκκαθάριση διάφορων αντικαθεστωτικών θυλάκων (πράγμα που θύμωσε ιδιαίτερα τον άξονα και τους συμμάχους τους, έτσι ώστε πρώτα να σκηνοθετήσουν την ‘επίθεση με χημικά’ στην Douma, έναν απ’ τους θύλακες, και στη συνέχεια να προχωρήσουν στην «τιμωρία»)…. Τρίτον, με την πλήρη άδεια και έγκριση τόσο της Δαμασκού όσο και της Μόσχας και της Τεχεράνης, ο τουρκικός στρατός ανέλαβε την διαχείριση του θύλακα της Idlib…

Σ’ αυτήν την διαδικασία που κρατάει πάνω από 4 μήνες, συμβαίνουν αξιόλογα πράγματα. Πρώτον, στον θύλακα της Ιdlib, που είναι αποθήκη για κάθε είδους αντικαθεστωτικούς (εκτός isis) που συνθηκολογούν αλλού, με το καλό ή το κακό οι σουνίτες ένοπλοι περνούν στην αρμοδιότητα, στις διαταγές και στην χρηματοδότηση της Άγκυρας. Δεύτερον, ανάλογοι ένοπλοι, από διάφορους θύλακες που εκκενώνονται αλλά έχουν διαφορετικούς προσανατολισμούς, εντάσσονται στον συριακό στρατό (!) μετά από σχεδόν αυτόματες διαδικασίες αμνήστευσης (!!!).

Αυτό σημαίνει πρακτικά πως όλο το δίκτυο αντικαθεστωτικών ενόπλων που είχαν στήσει Ριάντ, Τελ Αβίβ, Λονδίνο και Ουάσιγκτον διαλύεται συστηματικά – και οι σύριοι ένοπλοι αλλάζουν στρατόπεδο, είτε άμεσα (μπαίνοντας στον συριακό στρατό, ακόμα και στις «ειδικές δυνάμεις»!) είτε έμμεσα (μπαίνοντας υπό τις διαταγές της Άγκυρας).

Πέμπτη 17 Μάη. Κατ’ αυτόν τον τρόπο συμβαίνουν (ή υπονοούνται) τα εξής:

Α) Προς το παρόν, και μην έχοντας κάποιον επίσημο και καθαρό τρόπο να διώξουν την Ουάσιγκτον και τους συμμάχους της απ’ την ypg/pkk ζώνη (και έναν τουλάχιστον θύλακα στα νότια, στα σύνορα με την ιορδανία), τα μέλη του μπλοκ της Αστάνα συμβιβάζονται με την πραγματικότητα και, φροντίζουν να ελεγχθεί / «καθαρίσει» η υπόλοιπη συριακή επικράτεια.

Β) Σ’ αυτή τη βάση, κι αφού δεν προβλέπεται σοβαρή κουρδική συμμετοχή σε έναν αντι-αμερικάνικο σχεδιασμό για το συριακό μέλλον, οι «πολιτικές διαπραγματεύσεις με την αντιπολίτευση» έχουν μετατραπεί και ορθολογικοποιηθεί στο μέγιστο: η όποια αντιπολίτευση είτε θα μετανοιώσει γυρίζοντας στην Δαμασκό, είτε – αν επιμένει – θα ακολουθεί τις οδηγίες της Άγκυρας. Αλλιώς δεν υπάρχει.

Γ) Ο θύλακας της Idlib έχει παραχωρηθεί στην Άγκυρα για να κάνει αυτήν την δουλειά (της «απαλλοτρίωσης») – πράγμα που γίνεται με σημαντική επιτυχία. Αντίθετα το Ριάντ χάνει και τους τελευταίους «δικούς» του, πράγμα που σημαίνει ότι έχει ηττηθεί απόλυτα και οριστικά. Κι όχι μόνον το Ριάντ.

Δ) Η «πολιτική λύση» που προωθούσε το μπλοκ της Αστάνα αναβάλλεται επ’ αόριστο (όσες φανφάρες κι αν χρειαστούν), όπως όμως – τα μέλη του θα φροντίσουν γι’ αυτό – αναβάλλεται και οποιαδήποτε «αμερικανοκρατούμενη» (μέσω οηε) ανάλογη προσπάθεια. Αντίθετα, τώρα θα δοθεί βάρος στην ανοικοδόμηση της περιοχής που ελέγχει το μπλοκ της Αστάνα, με διάφορα μεγάλα project όχι απλά ανακατασκευών αλλά και εκσυχρονισμού, που θα χρηματοδοτηθούν απ’ το Κατάρ και απ’ το Πεκίνο (με ανταλλάγματα, φυσικά!). Αυτή η φάση, της ανοικοδόμησης, θα χρησιμοποιηθεί και σαν πολιτικό εργαλείο πίεσης προς τους (όχι λίγους) άραβες στην ypg/pkk/αμερικανοκρατούμενη ζώνη, όπου κανείς (δηλαδή: ο τοξικός) δεν πληρώνει για τέτοια. (Η “ελεύθερη” Raqqa παραμένει σωρός ερειπίων…).

Ε) Αν τα πιο πάνω είναι σωστά, τότε είναι σωστό κι αυτό: η Τεχεράνη θα κάνει τις (στρατιωτικές…) δουλειές της στη συρία, ίσως χωρίς θόρυβο, αλλά θα τις κάνει όπως σχεδιάζει· και δεν υπάρχει περίπτωση «εμποδίων» απ’ την Μόσχα. Γιατί την ώρα που η Μόσχα έχει εξασφαλίσει το «ελεύθερο» από στρατιωτική άποψη στην συριακή επικράτεια, θα ήταν σόλικο να απαγορεύσει κάτι ανάλογο στην Τεχεράνη, που έχει ματώσει πολύ περισσότερο!

ΣΤ) Η ανοικοδόμηση της (υπό επίσημο Άσαντ έλεγχο αλλά ανεπίσημη εξουσία των «εγγυητριών δυνάμεων») συριακής επικράτειας επιτρέπει να αξιοποιηθεί «παραγωγικά» (από καπιταλιστική αλλά και γεωπολιτική άποψη) το άγνωστης διάρκειας διάστημα μέχρι να υπάρξει αλλαγή στους συσχετισμούς· και να αποχωρήσουν (: διωχτούν) οι αμερικάνοι και οι σύμμαχοί τους απ’ την συρία (και το ιράκ). Όσο κι αν φτήττει το Τελ Αβίβ, ο χρόνος είναι (αποδεδειγμένα) εναντίον του! Κι αυτό αφορά και τον Λίβανο και (μεσοπρόθεσμα) την Παλαιστίνη…

Τώρα που τελειώνει η εκκαθάριση των εσωτερικών θυλάκων, μια είναι η περιοχή η διεκδίκηση της οποίας θα μπορούσε (ή όχι) να προκαλεί στρατιωτικές τριβές και να δίνει λαβές είτε στην Ουάσιγκτον είτε στο Τελ Αβίβ να δοκιμάζουν την «στρατιωτική διαχείριση της ήττας» τους: η περιοχή της Dara’a, δίπλα στα υψώματα του Golan. Όταν, όμως, μαθαίνουμε ότι ρωσική κατασκευαστική ετοιμάζει πεντάστερο resort στην Tartus (με όλα τα απαραίτητα…) υποψιαζόμαστε ότι το μπλοκ της Αστάνα δεν θα δώσει βάρος σε μεγάλης κλίμακας στρατιωτικές επιχειρήσεις, είτε στην Dara’a είτε στην Deir ez-Zor, επιχειρήσεις που θα αφήνουν περιθώρια δράσης στον «άξονα»… Θα το πάει αλλιώς…

Επιμένουμε, άλλωστε: η γραμμή αντιπαράθεσης είναι πολύ μακριά, και καθόλου δεν περιορίζεται στη μέση Ανατολή…

(φωτογραφία: Η κατάσταση στα βορειοδυτικά του συριακού πεδίου μάχης σήμερα. Κίτρινη είναι η ypg/pkk/αμερικανοκρατούμενη περιοχή· γκρι η περιοχή που ελέγχει άμεσα ο τουρκικό στρατός και το f.s.a. πεζικό του· κόκκινο η περιοχή που ελέγχεται απ’ τον Άσαντ ‘n’ friends, και πράσινο ο θύλακας της Idlib. Τα πυργάκια είναι «τουρκικά παρατηρητήρια», που στήνονται με την έγκριση της Δαμασκού – και διαρκώς αυξάνουν γύρω γύρω. Χάρη και σ’ αυτά, διάφορες αντικαθεστωτικές οργανώσεις προτιμούν την σιγουριά της μισθοδοσίας απ’ την Άγκυρα· και εγκαταλείπουν πανηγυρικά το Ριάντ…

Τρέχε τοξικέ στο Τελ Αβίβ!!!)