Tag: τουρκία

Ένας (ακόμα) εθνικός θρίαμβος! (1)

Κυριακή 30 Αυγούστου. Ναι: αν πάρει κανείς τοις μετρητοίς την εθνικά συντονισμένη δημαγωγία, το ελλαδιστάν νίκησε τον αιώνιο εχθρό σε ευρωπαϊκό γήπεδο «πολλά – μηδέν»! «η ε.ε. καταδίκασε την τουρκία», «κυρώσεις στο τραπέζι», η διαβολική Merkel δήλωσε «όλη η ε.ε. είναι στο πλευρό της ελλάδας και της κύπρου»…. Μόνο ο Τσώρτσιλ δεν αναστήθηκε για να πει το γνωστό «οι ήρωες πολεμούν σαν έλληνες» (αλλά μόνο πριν το ’44…). Κλπ κλπ. Ήταν, λοιπόν, ένας θρίαμβος του φωτός επί του σκότους, του δίκαιου επί του άδικου…. «Aν»…. Αν η εθνική δημαγωγία περιέχει έστω κάποιους κόκους αλήθειας… Περιέχει όμως;

Κατ’ αρχήν ο ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλας, παρεάκι με τον υπ.εξ. της νότιας κύπρου Χριστοδουλίδη (θα επανέλθουμε στη συνέχεια γι’ αυτό το «μικρό ελληνικό κράτος»…) μπήκαν στο στίβο του «άτυπου συμβουλίου εξωτερικών» της ε.ε. για να κάνουν εκβιασμό. Σαν κοινοί ποινικοί: αν δεν … τότε δεν υπογράφουμε κοινή πρόταση για την λευκορωσία!

Η αντιμετώπιση του Λουκασένκο είναι πολύ σοβαρό ζήτημα για την ε.ε. Πρώτον επειδή αφορά τις σχέσεις της και με την Μόσχα. Και δεύτερον επειδή – όπως συμβαίνει μόνιμα στο κλαμπ – τα ανατολικοευρωπαϊκά αφεντικά έχουν διαφορετικά συμφέροντα και απόψεις σε σχέση με την γερμανία ή και την γαλλία γι’ αυτές τις σχέσεις.

Το να εμφανίζεται λοιπόν το ελληνικό δίδυμο ρημαδοΓου(αϊ)Νικόλα / Χριστοδουλίδη για να εκβιάσουν (όπως ξαναείχαν κάνει σε προηγούμενη άτυπη σύνοδο) είναι ο ορισμός του «καλώς τους κουτσαβάκηδες της ανατολικής Μεσογείου!». Μ’ αυτά τα δεδομένα τα υπόλοιπα κράτη-μέλη, παρότι επίσης έχουν διαφορετικές απόψεις (και συμφέροντα) σε σχέση με την Άγκυρα, έπρεπε «κάτι να κάνουν». «Κάτι να δώσουν» σ’ αυτούς τους μικρομαφιόζους. Κάτι που να μπορούν οι γύπες να το πουλήσουν στα εθνικά τους κοπάδια σαν «εθνική επιτυχία».

Τους έδωσαν λοιπόν: «συμπαράσταση» και «θα δούμε για κυρώσεις σ’ ένα μήνα», στην έκτακτη σύνοδο κορυφής της ε.ε. με θέμα τις σχέσεις της με την τουρκία…

Μόνο που η «συμπαράσταση» δεν είναι «τι ωραίοι και δίκαιοι που είναι οι έλληνες» όπως πουλιέται το παραμύθι στο εσωτερικό. Η θρυλική δήλωση της διαβολικής Merkel, που την μετέτρεψε προς στιγμή σε ακλόνητο στήριγμα του ελλαδιστάν, ΔΕΝ ήταν «υποστηρίζουμε τους έλληνες». Ήταν «υποστηρίζουμε τους έλληνες όπου έχουν δίκιο». Μεγάλη η διαφορά, δε νομίζετε; Διότι πού έχουν δίκιο οι έλληνες; That’s a good question που λένε και οι Ινουί! Και πού έχουν άδικο; That’s a better question….

Όσο για το «θα δούμε σ’ ένα μήνα», μπορεί μεν να λειτουργεί σαν πίεση προς την Άγκυρα, όμως … σε ένα μήνα τι εκβιασμό θα μπορεί να κάνει ο ρημαδοΚούλης; Ότι θα κρατήσει την ανάσα του; Σε ένα μήνα λοιπόν, όπου το μόνο θέμα συζήτησης θα είναι το «ε.ε. –τουρκία», η ελληνική ιμπεριαλιστική ιδιάζουσα θρασύτητα θα έχει γύρω της όλους τους υπόλοιπους ευρωπαϊκούς ιμπεριαλισμούς και τα συμφέροντά τους· αυτά που είχε και πριν μια βδομάδα ή ένα μήνα.

Οπότε;

Ο μικρός αυτοαπασχολούμενος (σεξουαλικά) 1

Πέμπτη 27 Αυγούστου. Γεμάτος πανέμορφους και πανέξυπνους καθοδηγητές και καθοδηγούμενους, ο ελληνικός εθνικισμός / ιμπεριαλισμός καμαρώνει που ο τοξικός των εμιράτων έστειλε 4 f-16 του (με μισθοφόρους πιλότους) για να εξασκηθούν πάνω απ’ τα μαγευτικά ελληνικά ακρογιάλια· τώρα που αδειάζουν. Οι υποτελείς κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου· αλλά τα αφεντικά μας τραβάνε όλο και πιο βαθιά στο ενοποιημένο πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου πολέμου που τείνει να σχηματιστεί απ’ τη λιβύη ως το ιράν.

Η εκπαίδευση των πιλότων του τοξικού Mohammed bin Zayed είναι παντελώς αδιάφορη. Αν ποτέ χρειαστεί να πολεμήσουν (π.χ. κατά του ιράν) θα έχουν καταρριφθεί πριν καταλάβουν ότι απογειώθηκαν. Ο συμβολισμός, ότι ο άξονας Ουάσιγκτον – Αθήνας – Τελ Αβίβ μάκρυνε επίσημα περιλαμβάνοντας και το Αμπού Ντάμπι, έχει πραγματική σημασία. Ειδικά την χρονική στιγμή που οι απαντήσεις στην επίσημη ανακοίνωση της συμμαχίας Τελ Αβίβ – Αμπού Ντάμπι αρχίζουν να ξεδιπλώνονται. Το «παρόντες!» των ελληνικών αφεντικών στην «σύναξη των παρακμιακών» της ανατολικής Μεσογείου ακούγεται πολύ μακρύτερα απ’ όσο νομίζουν οι υποτελείς· και δεν ακούγεται καθόλου «όμορφα». Με δυο λόγια: το ελλαδιστάν γίνεται όλο και πιο δομικό μέρος του προβλήματος…

Πριν 5 μέρες ο ηγέτης της παλαιστινιακής Hamas Ismail Haniyeh και ο νο 2 της οργάνωσης Saleh al-Arouri (ζουν στην ιορδανία αν δεν κάνουμε λάθος) έκαναν επίσκεψη στην Istanbul. Απ’ αυτήν την επίσκεψη η ντόπια δημαγωγία κράτησε μόνο το ότι το αμερικανικό υπ.εξ. έβγαλε αφρούς. Αντιτουρκικό, άρα βολικό. Μωραίνει ο κύριος…

(φωτογραφία: Κλασσικό παράδειγμα εθνικής παραπληροφόρησης, απ’ αυτές που όχι απλά δεν παραπέμπονται σε δικαστήρια αλλά, αντίθετα, αμοίβονται από τα γνωστά «μυστικά κονδύλια» του υπ.εξ. Οι πιο πάνω «νέες τουρκικές προκλήσεις» διαψεύστηκαν απ’ το ίδιο το λιμενικό· αλλά έπαιζαν μηντιακά συνέχεια απ’ το χθεσινό πρωί μέχρι και το μεσημέρι).

Ο μικρός αυτοαπασχολούμενος (σεξουαλικά) 2

Πέμπτη 27 Αυγούστου. Τόσο απ’ την μεριά της Hamas όσο και απ’ την μεριά του τουρκικού καθεστώτος, η συνάντηση με τον Erdogan (και με άλλους αξιωματούχους, συμπεριλαμβανόμενου του αρχιασφαλίτη Hakan Fidan) είναι μια πρώτη απάντηση στην ανακοίνωση της συμμαχίας του απαρτχάιντ Τελ Αβίβ με την πετροχούντα του Αμπού Ντάμπι, με την δεύτερη να υποστηρίζει ότι έτσι υπερασπίζεται τα «δίκαια των παλαιστινίων». Για τον τοξικό των εμιράτων αυτή η υπεράσπιση περνάει μέσα απ’ την προώθηση του Mohammed Dahlan, ενός καθάρματος ως «ηγέτη των παλαιστινίων» στην μετα-Abbas εποχή (που δεν θα αργήσει). Ο Dahlan έχει διατελέσει πράκτορας της cia και της mossad· και αφού απέτυχε να εξοντώσει την Hamas στη λωρίδα της Γάζας το 2007 ζει έκτοτε «αυτοεξόριστος» στην αυλή του bin Zayed, σαν «υπεύθυνος ασφαλείας». Κι όχι μόνο αυτό: θεωρείται οργανωτής δολοφονιών διάφορων αντικαθεστωτικών (κατά των δύο τοξικών) συμπεριλαμβανόμενου του Khashogi, στην Instabul, στις 2 Οκτώβρη του ΄18.

Απ’ την μεριά των τούρκων ισλαμοδημοκρατών η στάση απέναντι στους παλαιστίνιους (και ειδικά την Hamas) είναι παγκόσμια γνωστή ήδη απ’ την σφαγή στο Mavi Marmara, στις 31 Μάη του 2010. Θα έλεγε λοιπόν κάποιος ότι «σιγά τα καινούργια» για την πρόσφατη συνάντηση Haniyeh – Erdogan. Καμμία σχέση.

Μετά την δολοφονία του Soleimani και του Mahdi al Muhandis στις 3 του περασμένου Γενάρη στο αεροδρόμιο της Βαγδάτης, την απόφαση του απαρτχάιντ Τελ Αβίβ για την προσάρτηση της δυτικής Όχθης, την εσωτερική κρίση του ισραηλινού καθεστώτος, την κατ’ αρχήν μοιρασιά της λιβυκής επικράτειας μεταξύ Άγκυρας και Μόσχας, και την πρόσφατη επίσημη προσχώρηση του τοξικού bin Zayed στον «άξονα», το εκρηκτικό υλικό σε διάφορες αραβικές κοινωνίες τείνει προς μερικούς τόνους νιτρικού αμμωνίου συγκεντρωμένους εδώ κι εκεί. Αυτό το κοινωνικό υλικό είναι σημαντικό για τους σχεδιασμούς του μπλοκ της Αστάνα, και οπωσδήποτε της Άγκυρας και της Τεχεράνης: την ανατροπή όλων των «φιλοδυτικών» δικτατοριών και μοναρχιών στον αραβικό κόσμο, και οπωσδήποτε στο Κάιρο και στο Ριάντ. Είναι μια νέα Μέση Ανατολή, όχι όμως όπως την σχεδίαζαν και την προωθούσαν η Ουάσιγκτον, το Παρίσι και το Λονδίνο, σαν μια ζώνη μόνιμου χάους, αλλά σύμφωνα με τις προδιαγραφές και τις προοπτικές του ευρασιατικού project. Γιατί, βέβαια, πέρα απ’ τις υπόλοιπες καθόλου αμελητέες μπίζνες, υπάρχουν στην ημερήσια διάταξη οι δρόμοι του μεταξιού.

Αυτό είναι το «περιβάλλον» μέσα στο οποίο η συνάντηση της 22ας Αυγούστου θύμωσε το υπ.εξ. του ψοφιοκουναβιστάν. Σαν ιμπεριαλιστικό επιτελείο είναι υποχρεωμένο να παρακολουθεί την «μεγάλη εικόνα». Και η «μεγάλη εικόνα» είναι εν προκειμένω η ενίσχυση της θέσης των τούρκων ισλαμοδημοκρατών στις αραβικές κοινωνίες· πράγμα που, σε συνδυασμό με τις συμμαχίες τους στην ευρώπη και στην ασία, τους κάνει όλο και λιγότερο «βολικούς».

Η απάντηση της Άγκυρας στους βρυχηθμούς της Ουάσιγκτον περί «τρομοκρατικής» Hamas δεν έφτασε ως την ελληνική δημαγωγία. Λογικό. Άλλοτε θα χαρακτηριζόταν σαν υπόδειγμα «αντι-ιμπεριαλισμού», αλλά όχι πια:

… Ένα κράτος που υποστηρίζει ανοικτά το pkk παρότι το έχει στις λίστες του με τις τρομοκρατικές οργανώσεις και φιλοξενεί τον αρχηγό του feto (τον Fetullah Gulen) δεν μπορεί να δίνει συμβουλές σε άλλα κράτη για το θέμα… Οι ηπα έχουν χάσει την επαφή τους με την πραγματικότητα στην περιοχή μας. Καλύτερα να αλλάξουν πορεία και να ασχοληθούν ειλικρινά για την επίλυση της σύγκρουσης Ισραήλ – Παλαιστίνης στη βάση της διεθνούς νομοθεσίας… αντί να χρησιμοποιούν την δύναμή τους για να υπηρετούν τα συμφέροντα του Ισραήλ…

Πρόκειται για πόλεμο. Και το ελλαδιστάν έχει πάρει την θέση που ξέρετε…

(φωτογραφία: Την 1η του περασμένου Φλεβάρη ο Haniyeh ξαναήταν στην Istanbul. Τότε το υπουργείο του Πομπηία δεν είχε λυσσάξει… Ο καιρός περνάει όμως!)

Ο μικρός αυτοαπασχολούμενος (σεξουαλικά) 3

Πέμπτη 27 Αυγούστου. Μέσα σ’ αυτή τη δίνη του οξυνόμενου ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού, τον οποίο οι υπήκοοι είτε πρέπει να αγνοούν είτε να διαστρεβλώνουν κατά τα γούστα τους, η λέξη γελοιότητα δεν είναι αρκετή για να περιγράψει τους ελληνικούς «θριάμβους». Όπως για παράδειγμα η κήρυξη χωρικών υδάτων 12 μιλίων …. στο Ιόνιο!

Η επέκταση αυτή είναι δικαίωμα των παραθαλάσσιων κρατών, και κανείς δεν το αμφισβητεί… Εκτός εάν! Εκτός εάν πρόκειται για αρχιπελάγη τύπου Αιγαίο. Εκεί τα 12 μίλια γύρω από διάσπαρτα νησιά και νησίδες θα δημιουργούσαν μια τέτοια κατάσταση όπου οι διεθνείς θαλάσσιες μεταφορές και κινήσεις (εμπορικές, τουριστικές, στρατιωτικές) θα έπρεπε να ζητούν συνέχεια την άδεια της Αθήνας για «αβλαβή διέλευση» απ’ τα χωρικά της ύδατα.

Παρότι είναι η Άγκυρα που έχει δηλώσει «αιτία πολέμου» τα 12 μίλια σε συγκεκριμένα νησιά του Αιγαίου (αυτά που είναι μπροστά τα αιγαιϊκά παράλιά της και θα της έκλειναν κάθε πρόσβαση από εκεί στη Μεσόγειο) είναι σχεδόν όλα τα κράτη με σημαντικό πολεμικό ναυτικό που κόβουν βόλτες στην ευρύτερη περιοχή που έχουν κόψει τον σχετικό βήχα στο ελλαδιστάν. Οπωσδήποτε η Ουάσιγκτον και η Μόσχα. Με δυο λόγια το ελλαδιστάν μπορεί να επεκτείνει σε 12 μίλια τα χωρικά του ύδατα στο Αιγαίο μόνο σε κάποιες ηπειρωτικές ακτές· όχι στα νησιά του Αιγαίου. Κι αυτό, το ξαναλέμε, το απαγορεύουν «μεγάλες δυνάμεις», όχι μόνη της η Άγκυρα.

Τι νόημα έχουν λοιπόν οι λεονταρισμοί του είδους «η ελλάδα μεγάλωσε», παπατζιλίκια που είχαν πει και οι προηγούμενοι, οι φαιορόζ; Τι νόημα έχει η «εθνική υπερηφάνεια» για τα 12 μίλια στο αδιάφορο Ιόνιο που θα μπορούσε να έχει γίνει εδώ και πολλά χρόνια – απλά δεν έχει καμμία πρακτική αξία; Και τι νόημα έχουν οι δήθεν αντιτουρκικές απειλές «μπορεί να την κάνουμε κι αλλού» (την επέκταση); Μόνο για να μπετονάρεται ο εθνικός κορμός, να μερακλώνει με δωρεάν εθνοστεντόν…

Το γελοίο, πράγματι, δεν είναι ο κατάλληλος χαρακτηρισμός για την περίσταση. Το αιμοβόρο είναι σωστότερο: οι κλαρινοτσολιάδες υπήκοοι κατασκευάζονται ως αναλώσιμο υλικό…

(Ένας λόγος παραπάνω να υπακούουν τους υγιεινιστικούς τρομοκράτες…)

(φωτογραφία: Γιατί μόνο 12 μίλια στην Αδριατική; Δεν είναι ελληνική η Μεσόγειος ως τις Ηράκλειες Στήλες, δηλαδή το Γιβραλτάρ; Εδώ οι ντόπιοι εθνοδημαγωγοί αποκαλούν συστηματικά την ανατολή Μεσόγειο «νότιο Αιγαίο». Γιατί να μην είναι η υπόλοιπη Μεσόγειος «νότιο και δυτικό Ιόνιο»;)

Ο μικρός νταβατζής

Τετάρτη 26 Αυγούστου. Δύσκολα οι εντεταλμένοι εθνικοί δημαγωγοί μπορούν να κρατηθούν και να μην δείξουν με όποιον τρόπο μπορούν ότι «η Αθήνα είναι δυσαρεστημένη με το Βερολίνο». Ειρωνείες, σχόλια του είδους «ναι, η γερμανία έχει συμφέροντα στην τουρκία», νοσταλγία για τον βασιλιά Macron πάνω σε λευκό αεροπλανοφόρο: μικρές, επαναλαμβανόμενες επιβεβαιώσεις ότι το ελλαδιστάν δεν θέλει το Βερολίνο σαν «διαιτητή» (ως γνωστόν η διαιτησία είναι σοβαρό θέμα, το σοβαρότερο, και στο μαζικότερο εθνικό πάθος: τον ελληνικό γαλαξία κλωτσοσφαίρισης….) Αν σ’ αυτήν την ελάχιστα συγκεκαλυμένη απέχθεια προστεθεί και η σαν κολλημένος δίσκος διαρκής επανάληψη των όρων που βάζει το ελλαδιστάν (για τον «διερευνητικό διάλογο»), το συμπέρασμα είναι πως το ελλαδιστάν φοβάται· και δεν φοβάται μόνο την Άγκυρα.

Το να πουλάς την συμμαχία σου με την εκπληκτική παγκόσμια υπερδύναμη που λέγεται «ενωμένα αραβικά εμιράτα» είναι πράγματι μεγάλο ατού. Το γεγονός όμως είναι ότι δύο τουλάχιστον μεγάλα ευρωπαϊκά κράτη του νότου, η ιταλία και η ισπανία, βρίσκονται στον ένα ή στον άλλο βαθμό συγχρονισμένα με το τουρκικό καθεστώς (την μικρή αλλά σε καίρια θέση μάλτα προσθέστε την, αν θέλετε). Απ’ ολόκληρο το στερέωμα της ε.ε. ο μόνος που μπορεί να πουληθεί στις ντόπιες λαϊκές αγορές σαν σύμμαχος είναι ο βασιλιάς Macron – ένας οππορτουνιστής βέβαια. Παρότι τα εθνικιστικά μεγάφωνα ουρλιάζουν πρωί – μεσημέρι – βράδυ ότι το «διεθνές δίκαιο» μένει κάπου στο κέντρο της Αθήνας, η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα στα μέρη μας· ούτε καν οι συσχετισμοί για μπλόφες.

Είναι δύσκολο να βρει κανείς την πρακτική συνοχή (η ιδεολογική είναι δεδομένη!) στις κινήσεις του ελλαδιστάν και του ρημαδογκουβέρνου του. Όταν, για παράδειγμα, έγλυφε τα genitals του «τζενεράλ» Haftar εναντίον της αναγνωρισμένης διεθνώς (και απ’ το ελλαδιστάν!) κυβέρνησης του Sarraj στην Τρίπολη της λιβύης υπήρχε άραγε η συναίσθηση ότι στην κύπρο ο ελληνικός ιμπεριαλισμός και ο ελληνοκυπριακός τυχοδιωκτισμός είναι οχυρωμένοι πίσω από μια διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση που αμφισβητείται (υποτίθεται) και κινδυνεύει (υποτίθεται) από ταραχοποιά στοιχεία στον βορρά; Προφανώς όχι. Κι όταν ούρλιαζε καταγγέλοντας το μονομερές (οπότε, έτσι πάει, παράνομο) σύμφωνο οριοθέτησης αοζ μεταξύ λιβύης και τουρκίας υπήρχε άραγε η συναίσθηση ότι το σύμφωνο οριοθέτησης αοζ μεταξύ νότιας κύπρου και ισραήλ αμφισβητείται επίσης πολύ έντονα απ’ την Βηρυττό; Μάλλον όχι.

Το δόγμα «τα δικά μας δικά μας και τα δικά σας πάλι δικά μας» αρέσει βέβαια στο πόπολο. Αλλοίμονο. Αλλά αν βουλιάξει καμμιά φρεγάτα «από ατύχημα» κάπου στου διαόλου τον πάτο στη μέση της Μεσογείου, το ίδιο αυτό πόπολο ευχαρίστως θα κρεμάσει και τον ρημαδοΓουα(αϊ)δοΝικόλα, και τον ρημαδοΚούλη – τα έχει ξανακάνει αυτά, είναι εθνικό βίωμα.

Απομένει σαν εξήγηση αυτή: ο ελληνικός ιμπεριαλισμός, μετά τις ένδοξες μέρες του φαιορόζ γκουβέρνου, με την περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου, μ’ εκείνους τους χάρτες με τις ατελείωτες αοζ του ελλαδιστάν και της νότιας κύπρου, με τις τρελές προοπτικές για τα νοτιοκυπριακά κοιτάσματα και τον θρυλικό σωλήνα east med, με το “αμερικάνοι πάρτε βάσεις και πετρέλαια!”, έχει στριμωχτεί στα σοβαρά. Χωρίς ουσιαστικούς συμμάχους («κανείς δεν κάνει τον πόλεμο του άλλου» λένε οι ισραηλινοί, και είναι γνώστες του πράγματος), χωρίς κανένα «διεθνές δίκιο» με την μεριά του, με μια τουρκική ναυτική βάση «στην πλάτη του» (στη λιβυκή Misrata) και μια αεροπορική νοτιότερα, προσπαθεί να σώσει ό,τι μπορεί απ’ την γεωπολιτική του πρόσοδο παριστάνοντας τον «μάγκα», για οποιονδήποτε ενδιαφέρεται να αγοράσει ελληνική μαγκιά στην ανατολική Μεσόγειο.

Πράγματι, υπάρχει ένα κάποιο ευρωπαϊκό ενδιαφέρον γι’ αυτήν την «μαγκιά»: οι βίαιες «επαναπροωθήσεις» μεταναστών και προσφύγων που φτάνουν στα ελληνικά χωρικά ύδατα… Αλλά αυτές δεν μπορούν να διαφημιστούν ανοιχτά, μιας και είναι κατάφωρα εναντίον του «διεθνούς δικαίου».

Άμα η διεθνής αξία σου είναι αυτή του κράτους / μικρονταβατζή, έτσι θα μετριέται η αξία σου. Τα υπόλοιπα, τα όνειρα και τα μεγαλεία, είναι βερεσέ…

(φωτογραφίες, κουίζ: Δύο γύπες εκ των οποίων μόνον ο ένας φοράει μάσκα. Βρείτε ποιος είναι ποιός).

Ο κόσμος καίγεται και ο τσολιάς διαλογίζεται

Τρίτη 25 Αυγούστου. Γιατί αυτός ο παλιοαιώνιος εχθρός συνεχίζει τις «προκλήσεις» του; Συνεχίζει;

… Η Αθήνα πάντως διαμηνύει για ακόμη μια φορά ότι είναι ανοικτή στον διάλογο αλλά υπό τον βασικό όρο ότι αυτός δεν θα διεξαχθεί υπό τις απειλές και την προκλητικότητα της τουρκίας. Προϋπόθεση δηλαδή παραμένει η απόσυρση όχι μόνο του «Όρουτς Ρέις» από την περιοχή του Καστελλορίζου αλλά όλων των τουρκικών δυνάμεων…

Αυτά έγραφαν χτες τα καθεστωτικά «νέα» – και δεν είναι καθόλου μυστικό. Είναι ανατριχιαστικά συγκινητική η αφοσίωση του ελλαδιστάν στον «διάλογο» και στη «διεθνή νομιμότητα»…. Μόνο που:

– Δεν υπάρχει καμμία «περιοχή Καστελλόριζου» 100 μίλια νότια του νησιού, παρά μόνο στην ελληνική εθνικιστική δημαγωγία…

– Δεν υπάρχει καμμία «αοζ Καστελλόριζου» – τα έχουμε πει…

– Δεν υπάρχει καμμία ελληνική υφαλοκρηπίδα στην περιοχή, παρά μόνο στην φαντασία των ντόπιων εθνομιλιταριστών…

– Ακόμα, όμως, κι αν υπήρχε τέτοια υφαλοκρηπίδα, αυτή αφορά μόνο τον βυθό (και το ψάρεμα) και καθόλου την επιφάνεια της θάλασσας! Εκεί τα νερά είναι διεθνή, και μπορεί να πλέει όποιος θέλει· άρα και οι τουρκικές φρεγάτες!!!

Όλα αυτά είναι τόσο κοινότοπα και τόσο διεθνώς γνωστά ώστε όταν το ελλαδιστάν βάζει σαν όρο «διαλόγου», κάτι που δεν έχει κανένα δικαίωμα να απαιτεί (ούτε στον ύπνο του μεγαλύτερου ντόπιου φασίστα), την απόσυρση δηλαδή των τουρκικών σκαφών, αυτό σημαίνει ένα απλό πράγμα. Το ρημαδογκουβέρνο συνεχίζει να βάζει εμπόδια στις πρωτοβουλίες του Βερολίνου με παρανοϊκούς και εκτός πραγματικότητας όρους. Ίσως επειδή (κάνουμε την υπόθεση) κάποιου είδους ευρωπαίοι παρατηρητές αναμένονται σ’ αυτές τις διαπραγματεύσεις, πράγμα που σημαίνει ότι τα ελληνικά κόλπα δεν θα περνάνε. Φαγώθηκε το ρημαδογκουβέρνο να «διεθνοποιήσει» τους νταλκάδες του· και τώρα θέλει να κρύψει τις βρώμικες “διαπραγματευτικές” τακτικές του!

Είναι μάλλον εύλογο, λοιπόν, το γιατί ο άθλιος Erdogan παρέτεινε την παραμονή των πολεμικών του στον ελληνικό κάλο ως την Τετάρτη: θα έχει προηγηθεί αύριο η επίσκεψη σε Αθήνα και Άγκυρα του γερμανού υπ.εξ., να ξαναβγεί το ρημαδογκουβέρνο στη σέντρα. (Να θυμάστε ότι συνήθως, σε τέτοιες διαμεσολαβήσεις, η σειρά των επισκέψεων, το “η Άγκυρα στο τέλος” ας πούμε, έχει την σημασία του…)

Το εμπόριο εθνικιστικής παράνοιας στο εσωτερικό, με την χρεώση της Άγκυρας σαν υπεύθυνης για όλα κι ακόμα περισσότερα, συνεχίζεται ακμαίο πάντως. Για να διαμορφώσει την (κοινωνική και πολιτική) συναίνεση για τον υπόγειο αντιγερμανισμό.

Μα πότε αυτός ο τεταρτοαυγουστιανός του ’20 θα κλείσει στης φυλακής τα σίδερα όλους αυτούς τους λεβέντες συνωμοσιολόγους που διασπείρουν «fake news» και εκτροχιάζουν τον λαό με αοζ και Καστελόριζα;

Και επί λιβύης ειρήνη!

Σάββατο 22 Αυγούστου. Πριν μόνο 4 ημέρες γράφαμε (και επιτρέψτε μας να θυμίζουμε τι λέμε – επειδή είναι μερικοί που προτιμούν να τα ξεχνούν για να χύνουν άνετα τη χολή τους…) μεταξύ άλλων (λιβύη, 18 Αυγούστου):

…. O γερμανός υπ.εξ. Heiko Maas βρέθηκε χτες στην Tripoli (αντί, ο αχαΐρευτος, να είναι πάνω σε μια ελληνική φρεγάδα…) Και πρότεινε την αποστρατιωτικοποίηση της Σύρτης… (Κάτι που το έχετε διαβάσει εδώ πριν μήνες…) Έκανε, όμως, και κάτι ακόμα χειρότερο, κάτι που ο ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλας δεν θα του το συγχωρήσει ποτέ. «Συνέπεσε» στην Tripoli με τον τούρκο υπ.αμ. Akar, τον τούρκο αρχιστράτηγο Guler και τον καταριανό υπ.αμ. al Attiyah. «Συνέπεσε» – δεν συναντήθηκε επίσημα. Ανεπίσημα όμως; Για κανά καφέ, κανά φαγητό; Αλλοίμονo!!! Αλί και τρισαλί!!!

Το θέμα δεν είναι ότι το Βερολίνο πρότεινε μια τέτοια «αποστρατιωτικοποίηση», που πρακτικά σημαίνει διάφορους διεθνείς στρατούς για να ελέγχουν την «αποστατιωτικοποίηση», δηλαδή και τουρκία, και ρωσία, και γαλλία, και ιταλία, και γερμανία, άντε και λίγο αγγλία… Το θέμα είναι ότι πριν καλά καλά τελειώσει την συνέντευξή του ο Maas, ο αγέλαστος σύμβουλος του Erdogan Ibrahim Kalin βγήκε και δήλωσε ότι «στα βασικά αυτής της πρότασης συμφωνούμε»!… Λες και είχε επικοινωνία με τον Akar και τον Guler, στην Tripoli! Λες και έπρεπε να πει απ’ την Άγκυρα, για το ξεκάρφωμα, αυτά που είχαν συζητηθεί («γερμανο – λιβυο – τουρκο – καταριανά») στην Tripoli!! (Ίσως, ίσως λέμε, να υπάρχει μια βιάση στο να απελευθερωθούν πολιτικά και στρατιωτικά «κεφάλαια», δηλαδή «διπλωματικά» μεροκάματα, απ’ το λιβυκό πεδίο μάχης… επειδή μπορεί να χρειαστούν αλλού… Ωστόσο ως τώρα αυτά γίνονται αργά αργά…)

Α πα πα! Εδώ και εβδομάδες τόσο η Άγκυρα όσο και η Μόσχα «φορτώνουν» την δυτική και την ανατολική λιβύη με διάφορα είδη όπλων (μαζί με τους χειριστές τους). Ο όποιος ανόητος θα νόμιζε ότι ετοιμάζονται να πολεμήσουν μεταξύ τους – καμμία σχέση! Εκείνο που κάνουν είναι να κατοχυρώνουν την μεταξύ τους μοιρασιά επί της λιβυκής επικράτειας με τον πιο σίγουρο και αναμφισβήτητο τρόπο: τον στρατιωτικό. «Εδώ μόνο εμείς»! Η λιβύη έχει μοιραστεί από το «μπλοκ της Σύρτης», και το μόνο που εκκρεμεί είναι τα «σύνορα» – ή, πιο σωστά, η «τύχη» της Σύρτης και μιας στρατιωτικής βάσης νοτιότερα, που είναι «πάνω στα σύνορα». Την βάση θα την κρατήσει – όπως δείχνουν οι μέχρι τώρα εξελίξεις – η Μόσχα· έτσι κι αλλιώς η Άγκυρα έχει ήδη τις δικές της, αεροπορικές και ναυτικές, δυτικότερα.

Η στρατιωτική («ειρηνευτική») «αποστρατιωτικοποίηση» της Σύρτης θα ήταν μια βολική εξέλιξη για όλους, αν πεισθεί ο βασιλιάς Macron (και πείσει και τον χουντοκαραβανά Sisi) ότι from nothing and completely… Με το ενάμισυ μάτι στη Βηρυτό ο βασιλιάς Macron ίσως δεχτεί μια τέτοια μοιρασιά (που θα του επιτρέψει να δώσει καμμιά άδεια στα πέρα – δώθε κύπρος – κρήτη πληρώματα των πολεμικών του…) Θα του είναι πιο εύκολο αν το Βερολίνο δεν διεκδικήσει κάτι απ’ αυτά που θεωρεί δικά του· ας τα λύσει με τη Μόσχα αυτά τα θέματα…

Εντελώς «ξαφνικά» (ε;) χτες, πρώτα η Τρίπολη δια στόματος Sarraj και στη συνέχεια το Τομπρούκ δια στόματος Saleh ανακοίνωσαν κατάπαυση του πυρός και γενική εκεχειρία στη λιβύη!!! Μήπως προχτές ο βασιλιάς Macron και η Merkel έκλεισαν τις τελευταίες λεπτομέρειες αυτής της ειρήνης; (Tα τηλέφωνα με Μόσχα και Άγκυρα δεν τα αναφέρουμε…) Μπορεί να είναι χρονική σύμπτωση, μπορεί και όχι. Η ασταμάτητη μηχανή όμως φαντάζεται μια κάποια σκέψη να πλανάται ακόμα και πάνω απ’ το φιλόδοξο καλοκαιρινό Παρίσι: αν εκλεγεί ο Biden θα ξαναμπλεχτούν οι αμερικάνοι στα πόδια μας… Δεν το «κλείνουμε» λοιπόν το θέμα κάπως, για να μην έχουν ευκαιρία να μας κατσικώσουν την africom;

Και οι δύο λιβυκές πλευρές ανήγγειλαν συνέχιση του «διαλόγου του Βερολίνου» και εκλογές για τον ερχόμενο Μάρτη – αλλά για το δεύτερο δεν υπάρχει βιασύνη. Ένα απ’ τα ενδιαφέροντα είναι ότι εκ μέρους της ανατολικής λιβύης δεν ήταν ο πολυαγαπημένος «τζενεράλ» Haftar που ανήγγειλε την εκεχειρία… Πράγμα που σημαίνει ότι ικανοποιήθηκε το αίτημα του Sarraj, της Άγκυρας και της Ρώμης, να βγει απ’ την μέση στις όποιες πολιτικές διαπραγματεύσεις. Κάιρο και Αμπού Ντάμπι χαιρέτισαν θέλοντας και μη την εκεχειρία – όμως άλλα ήταν τα ονειρά τους…

Ένα άλλο ενδιαφέρον είναι ότι μετά απ’ αυτήν την εκεχειρία, ίσως δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για την «κοινή διαχείριση» της Σύρτης. Ίσως. Ο Maas, που μαζί του συμφώνησε ακαριαία και η Άγκυρα, μπορεί να μην είπε τις προάλλες λόγια του αέρα… Στο κάτω κάτω το λιμάνι της πόλης είναι βασικό σημείο εξαγωγής του λιβυκού πετρελαίου απ’ το νότο… Αν υπάρχει μια λύση kasan –kasan γιατί όχι;

Το τρίτο ενδιαφέρον είναι ότι δεν φαίνεται πουθενά το Λονδίνο σ’ αυτήν την ιστορία… Πού είναι ο Borduk και τα στρατά του; Δεν θα ξεκινούσαν από πέρυσι την επανίδρυση της αυτοκρατορίας;

Και το τέταρτο ενδιαφέρον είναι η πιθανότητα (λέμε τώρα) «τιμής ένεκεν» ο άχρηστος, στο τέλος της καριέρας του πια «τζενεράλ», να βρει μια θέση συνταξιούχου μισθωτού στο ελληνικό δημόσιο. Εκτιμάμε ότι με το βλοσυρό του ύφος και το βαμένο μουστάκι του θα ήταν καλός για να ξεκουράζει τους εκπρόσωπους τύπου του ιερατείου της υγείας μας – αρκεί να έχει πάντα μαζί τον ελληνομαθή «ναύαρχό» του… Αφού ο πόλεμος κατά του αόρατου εχθρού συνεχίζεται ποιός θα ήταν καταλληλότερος να μας καθοδηγεί αν όχι ένας τόσο βετεράνος στρατηγός;

Όσο για τις αοζ λιβύης – τουρκίας; Ε, σιγά σιγά η Άγκυρα θα αρχίσει έρευνες και γεωτρήσεις στον κόλπο της Σύρτης… ή λίγο πιο πέρα… κάπου πιο κει θα είναι η total… ενόσω κάποιοι στην Αθήνα θα τρώνε τις γραβάτες τους…

(φωτογραφία πάνω: Κι όμως δεν είναι από χτες. Είναι απ’ τον Μάη του 2018, τότε που ο βασιλιάς Macron νόμιζε ότι είναι ο επικυρίαρχος του λιβυκού πεδίου μάχης, μέσω της υποστήριξής του στον “τζενεράλ”, και έστεινε διασκέψεις επίλυσης – του – προβλήματος με την άνεση του “δεν άκουσα καλά… τί είπατε;”. Έπρεπε να βρει απέναντί του την Άγκυρα για να καταλάβει ότι το παιχνίδι του είναι στη μισή σκακιέρα – και ούτε…

φωτογραφία κάτω: Αυτό είναι χθεσινό).

Μήπως μπαγκέτες και όχι rafale;

Παρασκευή 21 Αυγούστου. Οι τόνοι της ντόπιας δημαγωγίας, μετά την συνάντηση της Merkel με τον βασιλιά γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron, ήταν πανηγυρικοί… Αλλά και πότε δεν είναι τέτοιοι; Ακόμα κι όταν ο «τσενεράλ» Haftar έκλανε, στην Αθήνα πανηγύριζαν. Συνεπώς τα κατατονικά εθνικά «γιούπι» είναι για τα σκουπίδια.

Κατ’ αρχήν (η γνώμη μας είναι ότι) ο βασιλιάς Macron, καταλαβαίνοντας ότι έχει απλώσει τα ποδάρια του πολύ μακρύτερα από εκεί που μπορεί (το πραξικόπημα στο μάλι του θύμισε ότι ακόμα κι αυτά που θεωρεί «δικά του» μπορεί να μην είναι και τόσο…) αναγκάστηκε να βρεί ένα κάποιο modus operandi με το Βερολίνο. Όπως είναι γνωστό το Παρίσι θα ήθελε «να την δει αλλιώς» στην ανατολική Μεσόγειο κοντράρονας το Βερολίνο, και μάλιστα έκανε τις βρωμιές του τόσο με το σπρώξιμο του Καΐρου να υπογράψει την τσόντα αοζ με την Αθήνα όσο και με τις (συμβολικές μεν, στρατιωτικές δε) βόλτες του απ’ τη νότια κύπρο ως την Κρήτη. Αλλά ακόμα πιο δηλωτική ήταν εκείνη η «αυτοκρατορική ανακοίνωση» του Macron (μετά την αρχική παρέμβαση του Βερολίνου για συζήτηση Αθήνας – Άγκυρας) ότι θα καλέσει «διάσκεψη των χωρών του νότου της ευρωπαϊκής ένωσης», χωρίς το Βερολίνο δηλαδή, για να ξεκαθαριστεί ότι αυτός κάνει κουμάντο (και) στην ανατολική Μεσόγειο. Ήταν μια ανάρτηση στα ελληνικά…. και ήταν 23 Ιούλη.

Χτες ήταν 20 Αυγούστου. Πέρασε μόνο ένας (γεμάτος) μήνας. Και ο βασιλιάς Macron αντί για «σύνοδο το νότου» προτίμησε «γαλλογερμανικό άξονα»… Με απλά λόγια έκανε μια πλήρη περιστροφή γύρω απ’ τον εαυτό του, συν άλλες 180 μοίρες. Είναι μια τέχνη κι αυτή, θα τον βοήθησαν και οι διακοπές του να την βελτιώσει…

Η σχετική δήλωση της Merkel (που, φυσικά, οι ντόπιοι δημαγωγοί θα πνίξουν) ήταν η εξής: Θέλουμε σταθερότητα στην Ανατολική Μεσόγειο, όχι εντάσεις. Ανησυχούμε για την κρίσιμη κατάσταση εκεί. Είμαι σίγουρη πως αν η Γερμανία και η Γαλλία ενώσουν τις δυνάμεις τους, θα βρούμε μια καλή λύση, που θα κάνει πιθανή τη συνεργασία….

Τι σήμαινε όμως το «δεν θέλουμε εντάσεις»; Αφορούσε την Άγκυρα όπως θα διαλαλήσουν τα παγώνια του ντόπιου εθνικισμού / ιμπεριαλισμού; Αφορούσε μήπως και το ελλαδιστάν (π.χ. τον λόγο που πήγε και υπέγραψε τώρα την τσόντα συμφωνία με τη χούντα του Καΐρου ή την «επακούμβηση» με την τουρκική φρεγάτα;). Ή μήπως αφορούσε και την γαλλία, για τις στρατιωτικές της δήθεν «επιδείξεις» της στην περιοχή; Γιατί όσο κι αν αρέσουν στο ελλαδιστάν τα γαλλικά καουμποϋλίκια αντικειμενικά έριξαν λάδι στη φωτιά…

Την απάντηση την έδωσε ο ίδιος ο βασιλιάς αμέσως μετά. Ξαναέκανε βέβαια κριτική στην τουρκία, για να δηλώσει αμέσως μετά «… έτοιμος να προωθήσει έναν εποικοδομητικό διάλογο ανάμεσα σε όλα τα κράτη της ανατολικής Μεσογείου, συμπεριλαμβανόμενης της τουρκίας, για να αποκλιμακωθούν οι εντάσεις και να λυθούν οι όποιες διαφορές…» Αν δεν κάνουμε λάθος αυτή ακριβώς είναι η πρόσφατη πρόταση του Erdogan!! (Θα έχει το ενδιαφέρον του το ενδεχόμενο να προχωρήσει υπό την αιγίδα Βερολίνου – Παρισιού…)

Έκανε όμως και κάτι ακόμα ο βασιλιάς Macron: δήλωσε την ξεκάθαρη υποστηρίξη στις διπλωματικές πρωτοβουλίες του Βερολίνου σχετικά με την ανατολική Μέσογειο (αυτές που ως λίγες ημέρες πριν προσπαθούσε να τορπιλίσει…), υποσχέθηκε ότι το Παρίσι θα τις στηρίξει· και ξεκαθάρισε ότι οι δικές του πρωτοβουλίες δεν είναι ανταγωνιστικές αλλά συμπληρωματικές εκείνων του Βερολίνου… Πράγμα που σημαίνει πως ο βασιλιάς Macron δεν θα είναι άλλο «συμ-παράγοντας» έντασης στην περιοχή, τουλάχιστον σε ότι αφορά το τουρκο-ελληνικό ζήτημα, με στρατιωτικές αποστολές και συμβολικές άσεμνες χειρονομίες απέναντι στην Άγκυρα – αυτές που τόσο αγαπήθηκαν στην Αθήνα… (Θα ασχοληθεί «ανθρωπιστικά» με τον λίβανο· και «διπλωματικά» με το μάλι… Δουλειά υπάρχει!!!)

Δεν μας φαίνονται καθόλου περίεργα αυτά· εξάλλου απ’ αυτές εδώ τις γραμμές έχετε διαβάσει έγκαιρα πως αργά ή γρήγορα ο βασιλιάς Macron θα ανακαλύψει πόσο χρήσιμο του είναι να βρει σημεία ισορροπίας του ιμπεριαλισμού του με εκείνον της Άγκυρας. Αν αυτό άρχισε από χτες θα φανεί σύντομα.

Φυσικά οι εθνικόφρονες θα πουν ότι Merkel και Macron δήλωσαν με έμφαση ότι «θα προστατέψουν τα κυριαρχικά δικαίωματα των κρατών μελών της ε.ε.». Πράγματι, αυτό είπαν – αλλά δεν είπαν ποια είναι τα ελληνικά ή τα νοτιοκυπριακά «κυριαρχικά δικαιώματα»!!! Ε; Δεν είπαν ούτε άφησαν να εννοηθεί ότι το Καστελόριζο έχει αοζ που φτάνει ως εκείνη την «φουσκωμένη» της νότιας κύπρου· καθόλου δεν είπαν τέτοια πράγματα! Κι ενώ οι εθνικόφρονες μπορούν να νομίζουν ό,τι βολεύει τις παράνοιές τους, «κυριαρχικά δικαίωματα» είναι μόνο εκείνα που είναι διεθνώς κατοχυρωμένα σαν τέτοια· όχι οι φαντασιώσεις της θείας Λίτσας!

Που σημαίνει: πηγαίνετε στη Χάγη να βρείτε μέχρι που φτάνει το οικόπεδό σας…

Για εσωτερική κατανάλωση αλλά…

Παρασκευή 21 Αυγούστου. Δεν υπάρχει ούτε μισό κόμμα του ελληνικού κοινοβουλίου που να το λέει ρητά και καθαρά: το Καστελόριζο δεν έχει αοζ (ή είναι τόσο μικρή ώστε να είναι αδιάφορη), συνεπώς το τουρκικό καθεστώς με τις έρευνες εκεί που τις κάνει, δεν παραβιάζει καμμία ελληνική (ανύπαρκτη) υφαλοκρηπίδα! Οι επαγγελματίες δημαγωγοί επίσης είναι συντονισμένοι εθνικά σε έναν μόνο τόνο: των εθνικών ψεμμάτων.

Αυτά είναι υπεραρκετά για να μπορεί κανείς να προβλέψει τι εννοεί το ρημαδογκουβέρνο όταν αναφέρεται σε «διάλογο» με την τουρκία. Εννοεί μια ατέρμονη, προσχηματική διαδικασία κατά την διάρκεια της οποίας η Άγκυρα θα πρέπει να «κάθεται φρόνιμα» (με τα ελληνικά κριτήρια…) γιατί αλλιώς θα πέσει επάνω της το βαρύ χέρι των ελληνικών κατηγοριών… Ότι κι αν έχει στο πίσω μέρος του κεφαλιού του ο ρημαδοΚούλης εκείνο που θέλει τελικά είναι να κοροϊδέψει για μια ακόμα φορά, για χρόνια αν είναι δυνατόν, ώστε να φύγει η «καυτή πατάτα» απ’ τα χέρια του.

Είναι εφικτό αυτό που ονειρεύεται το ρημαδογκουβέρνο; Η απάντηση της ασταμάτητης μηχανής είναι όχι, με πολλά θαυμαστικά. Η απόδειξη έρχεται απ’ τη Λευκωσία. Όταν το ελληνοκυπριακό φασισταριό του Αναστασιάδη, των παπάδων, κλπ, κατάλαβαν πως όλος ο κόσμος ξέρει ότι αυτός με τον φίλο του τον ογκόλιθο Nick the greek τορπίλισαν το 2017, επί της εθνοσωτηρίου φαιορόζ κυβέρνησης, τις πιο πρόσφατες «συνομιλίες για την επίλυση» (του κυπριακού) στο Κραν Μοντανά, άρχισε να παριστάνει ξανά τον άνθρωπο του διαλόγου… Έφαγε μια ξεγυρισμένη πόρτα και έχει λουφάξει: ναι, μπορούμε να συζητήσουμε – απάντησαν οι τουρκοκύπριοι και η Άγκυρα – αλλά με δύο αυστηρές προϋποθέσεις. Πρώτον, η συζήτηση θα ξεκινήσει από εκεί που την τορπιλίσατε, με βάση τα συμπεράσματα και τα πρακτικά του οηε… Δεύτερον, θα έχει συγκεκριμένο και αυστηρό χρονοδιάγραμμα λήξης… (Τίποτα απ’ τα δύο δεν άρεσε στον «είμαι άνθρωπος του διαλόγου» νοτιοΝίκο)…

Το τουρκικό καθεστώς (και όχι μόνον αυτό άλλωστε) τις ξέρει καλά τις ελληνικές παρελκυστικές τακτικές των δήθεν «συζητήσεων». Κρατάνε χρόνια. Ειδικά οι τούρκοι ισλαμοδημοκράτες τις έχουν ζήσει σε όλες τις παραλλαγές τους. Συνεπώς δεν πρόκειται να μπουν σε καμμία συζήτηση για την χαρά της συζήτησης!! Εκτιμάμε ότι θα ζητήσουν αυστηρό χρονοδιάγραμμα. Κι αυτό δεν θα αρέσει καθόλου στο ρημαδογκουβέρνο.

Όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων 60 χρόνων ήταν και είναι εθνικιστικές. Η διεθνής θεσμοθέτηση των «αποκλειστικών ζωνών θαλάσσιας εκμετάλλευσης» (αοζ) έκανε τον ελληνικό εθνικισμό / ιμπεριαλισμό ακόμα πιο παρανοϊκό απ’ ότι ήταν πριν. Σ’ αυτήν την παράνοια η «αοζ Καστελόριζου» είναι η σημαία, αλλά όχι και το σοβαρότερο θέμα στο οποίο μια προσφυγή στη Χάγη θα ανάγκαζε το ελλαδιστάν σε άσχημη προσγείωση στην πραγματικότητα και συμβιβασμό. Το πιο χοντρό ζήτημα είναι ο ορισμός των αοζ ελλάδας και τουρκίας στο Αιγαίο.

Δεν υπάρχει δικαστήριο όχι στον πλανήτη αλλά σ’ όλο τον γαλαξία που θα έδινε όλον τον βυθό του Αιγαίου στο ελλαδιστάν! Αυτό που ξέρουν καλά τόσο οι νομικοί όσο και τα πολιτικά αφεντικά τόσο στην Αθήνα όσο και στην Άγκυρα είναι ότι μια δικαστική απόφαση για τις αοζ στο Αιγαίο θα έφτιαχνε μια κατάσταση «κοτλέ»… Όπου θα υπάρχουν «λουρίδες» ελληνικής αοζ που θα ξεκινούν απ’ τα ανατολικά παράλια του ηπειρωτικού εδάφους και θα φτάνουν (ξεκινώντας απ’ τον βορρά και κατεβαίνοντας προς το νότο) ως τη Λήμνο, μετά ως τη Λέσβο, μετά ως τη Χίο, μετά ως την Σάμο και μετά ως την Κω, και ενδιάμεσα άλλες «λουρίδες», τουρκικής αοζ, απ’ τα δυτικά τουρκικά παράλια ως περίπου τον 25ο μεσημβρινό, στη μέση του Αιγαίου. Απο ‘κει και προς τα δυτικά, ως τις ακτές, θα είναι η υπόλοιπη ελληνική αοζ στο Αιγαίο. Αυτό το σχήμα στη διπλωματική αργκώ λέγεται “τα δάκτυλα”…

Παρόλο που μια τέτοια διευθέτηση είναι η μόνη λογική (με χαμένη την τουρκία πάντως…) για το ελλαδιστάν και τον εθνικισμό / ιμπεριαλισμό που έχουν οι υπήκοοι στα κεφάλια τους θα έμοιαζε σαν η «απόλυτη προδοσία»! Νομίζουν ότι το Αιγαίο είναι «ελληνική λίμνη» επειδή, ταξιδεύοντας με καράβι δεν συναντούν σύνορα και επειδή έτσι τους έμαθε το σχολείο και τα μήντια… Αλλά το μεγαλύτερο μέρος του αρχιπελάγους είναι διεθνή και καθόλου ελληνικά νερά!

Έτσι, λοιπόν, αν θεωρείται αδιανόητο να μιλήσουν ντόπιες πολιτικές βιτρίνες, κυβερνητικές ή δήθεν αντιπολευόμενες, για την ανύπαρκτη «αοζ Καστελορίζου», το πιο εύκολο και “βγάζει μάτι” θέμα, καταλαβαίνετε πόσο αδιανόητος είναι ακόμα και ο υπαινιγμός ότι η Άγκυρα έχει εντελώς νόμιμα δικαιώματα στο Αιγαίο! Κι αφού αυτά είναι αδιανόητα, ποιόν «διάλογο αποκλειστικά και μόνο για την αοζ» πουλάει το ρημαδογκουβέρνο και όλος ο εθνικός κορμός; Παραμύθια!!! Κανένα διάλογο και καμιά προσφυγή στη Χάγη δεν πρόκειται να δεχτεί το ελλαδιστάν!!!

Θα προσπαθήσει να κάνει το μόνο που ξέρει: καθυστερήσεις… Θα πέφτει στο χόρτο, θα σφαδάζει, θα χτυπιέται… Μέχρι να αρχίσουν να πέφτουν οι κόκκινες κάρτες για θέατρο…

(φωτογραφία: Και να σκεφτείτε ότι υπήρξε μια όχι και τόσο παλιά εποχή που οι πανέλληνες, προκειμένου να ξεφορτωθούν τον Γ. Παπαντρέου τον Γ, θα τον χάριζαν πακέτο με το Καστελόριζο όχι μόνο στην τουρκία, αλλά και στο αφγανιστάν ακόμα… “Να πάει και να μην ξανάρθει”…)

Λιβύη

Τρίτη 18 Αυγούστου. Δεν φτάνει που αυτοί οι ανθέλληνες γερμανοί («Να αγιάσει το ψόφιο κουνάβι που τους βάζει τιμωρίες! Μη σώσουνε και φτιάξουνε ποτέ τον nord stream 2!!!») αρνούνται να καταλάβουν ότι η «αοζ Καστελορίζου» φτάνει μέχρι το ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας…. Δεν φτάνει που τα έχουν κάνει πλακάκια με τον εθνικό εχθρό και θέλουν να αναγκάσουν το ρημαδογκουβέρνο να του παραχωρήσει δικαιώματα που οι έλληνες έχουν απ’ την πρώτη ημέρα (day one) της δημιουργίας του κόσμου… Δεν φτάνουν όλα αυτά: τολμάνε να υποστηρίζουν και την καταραμένη (πλην διεθνώς αναγνωρισμένη) κυβέρνηση του Sarraj!!!

O γερμανός υπ.εξ. Heiko Maas βρέθηκε χτες στην Tripoli (αντί, ο αχαΐρευτος, να είναι πάνω σε μια ελληνική φρεγάδα…) Και πρότεινε την αποστρατιωτικοποίηση της Σύρτης… (Κάτι που το έχετε διαβάσει εδώ πριν μήνες…) Έκανε, όμως, και κάτι ακόμα χειρότερο, κάτι που ο ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλας δεν θα του το συγχωρήσει ποτέ. «Συνέπεσε» στην Tripoli με τον τούρκο υπ.αμ. Akar, τον τούρκο αρχιστράτηγο Guler και τον καταριανό υπ.αμ. al Attiyah. «Συνέπεσε» – δεν συναντήθηκε επίσημα. Ανεπίσημα όμως; Για κανά καφέ, κανά φαγητό; Αλλοίμονo!!! Αλί και τρισαλί!!!

Το θέμα δεν είναι ότι το Βερολίνο πρότεινε μια τέτοια «αποστρατιωτικοποίηση», που πρακτικά σημαίνει διάφορους διεθνείς στρατούς για να ελέγχουν την «αποστατιωτικοποίηση», δηλαδή και τουρκία, και ρωσία, και γαλλία, και ιταλία, και γερμανία, άντε και λίγο αγγλία… Το θέμα είναι ότι πριν καλά καλά τελειώσει την συνέντευξή του ο Maas, ο αγέλαστος σύμβουλος του Erdogan Ibrahim Kalin βγήκε και δήλωσε ότι «στα βασικά αυτής της πρότασης συμφωνούμε»!… Λες και είχε επικοινωνία με τον Akar και τον Guler, στην Tripoli! Λες και έπρεπε να πει απ’ την Άγκυρα, για το ξεκάρφωμα, αυτά που είχαν συζητηθεί («γερμανο – λιβυο – τουρκο – καταριανά») στην Tripoli!! (Ίσως, ίσως λέμε, να υπάρχει μια βιάση στο να απελευθερωθούν πολιτικά και στρατιωτικά «κεφάλαια», δηλαδή «διπλωματικά» μεροκάματα, απ’ το λιβυκό πεδίο μάχης… επειδή μπορεί να χρειαστούν αλλού… Ωστόσο ως τώρα αυτά γίνονται αργά αργά…)

Α πα πα! Εδώ και εβδομάδες τόσο η Άγκυρα όσο και η Μόσχα «φορτώνουν» την δυτική και την ανατολική λιβύη με διάφορα είδη όπλων (μαζί με τους χειριστές τους). Ο όποιος ανόητος θα νόμιζε ότι ετοιμάζονται να πολεμήσουν μεταξύ τους – καμμία σχέση! Εκείνο που κάνουν είναι να κατοχυρώνουν την μεταξύ τους μοιρασιά επί της λιβυκής επικράτειας με τον πιο σίγουρο και αναμφισβήτητο τρόπο: τον στρατιωτικό. «Εδώ μόνο εμείς»! Η λιβύη έχει μοιραστεί από το «μπλοκ της Σύρτης», και το μόνο που εκκρεμεί είναι τα «σύνορα» – ή, πιο σωστά, η «τύχη» της Σύρτης και μιας στρατιωτικής βάσης νοτιότερα, που είναι «πάνω στα σύνορα». Την βάση θα την κρατήσει – όπως δείχνουν οι μέχρι τώρα εξελίξεις – η Μόσχα· έτσι κι αλλιώς η Άγκυρα έχει ήδη τις δικές της, αεροπορικές και ναυτικές, δυτικότερα.

Η στρατιωτική («ειρηνευτική») «αποστρατιωτικοποίηση» της Σύρτης θα ήταν μια βολική εξέλιξη για όλους, αν πεισθεί ο βασιλιάς Macron (και πείσει και τον χουντοκαραβανά Sisi) ότι from nothing and completely… Με το ενάμισυ μάτι στη Βηρυτό ο βασιλιάς Macron ίσως δεχτεί μια τέτοια μοιρασιά (που θα του επιτρέψει να δώσει καμμιά άδεια στα πέρα – δώθε κύπρος – κρήτη πληρώματα των πολεμικών του…) Θα του είναι πιο εύκολο αν το Βερολίνο δεν διεκδικήσει κάτι απ’ αυτά που θεωρεί δικά του· ας τα λύσει με τη Μόσχα αυτά τα θέματα…

Μ’ αυτά και μ’ αυτά το περίφημο (ή για τους ντόπιους εθνοφασίστες «περιβόητο») τουρκο-λιβυκό σύμφωνο χαίρει άκρας υγείας. Αλλά για τον ελληνικό ιμπεριαλισμό ισχύει παραδοσιακά αυτό: αν δεν σου αρέσει η πραγματικότητα τόσο το χειρότερο για δαύτην…