Tag: τουρκία

Αν τα φοβερά σχέδιά του απέτυχαν τι θα αποκάνει το ελλαδιστάν; (5)

Δευτέρα 4 Νοέμβρη (00.08) >> Δεν χρειάζεται μεγάλη παρατηρητικότητα για να προσέξει κανείς ότι αφενός η ήττα της δύσης στο ουκρανικό πεδίο μάχης και αφετέρου οι σοβαρές αλλαγές που έχει φέρει ο πόλεμος στο μεσανατολικό πεδίο μάχης (και η διαγραφόμενη ήττα του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος – περισσότερα πιο πάνω…) αλλάζουν ριζικά τα δεδομένα πάνω στα οποία στηρίχτηκε για σχεδόν 10 χρόνια ο σχεδιασμός του ελληνικού ιμπεριαλισμού:

– η χούντα του Καϊρου έχει αποκαταστήσει πλήρεις (οικονομικές και διπλωματικές) σχέσεις με την Άγκυρα∙

– οι πετροχούντες της αραβικής χερσονήσου επιχειρούν να ισορροπήσουν πάνω στους νέους παγκόσμιους συσχετισμούς δύναμης, κοιτώντας όλο και πιο συστηματικά προς το ευρασιατικό project, απέναντι στο οποίο το ελλαδιστάν είναι ξεκάθαρα εχθρικό (: «πόλεμος με τη ρωσία»…)

– η μία μετά την άλλη οι άλλοτε δυτικές «μεγάλες δυνάμεις» τρεκλίζουν και παρακμάζουν, είτε οικονομικά είτε κοινωνικά είτε και τα δύο μαζί, σα συνέπεια της ήττας τους στο ουκρανικό πεδίο μάχης αλλά και της θηριώδους ανάπτυξης του κινεζικού κράτους / κεφάλαιου∙

– το νο 1 εθνικό κεφάλαιο αισθάνεται όλο και πιο έντονα την πίεση της «εθνικής» διαχείρισης των διεθνών θαλάσσιων μεταφορών απ’ την μεριά του κινεζικού κράτους, ενώ απ’ την άλλη μεριά οι σχέσεις του με το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς το έχουν κάνει «πρώτο στόχο» για το μπλοκ της αντίστασης:

(από τη «ναυτεμπορική», 29 Οκτώβρη 2024. Η «επιχείρηση ασπίδες» στην οποία ηγείται ο κόνδορας, ως υπ.αμ. πλέον, δεν φαίνεται να κάνει δουλειά…)

Σίγουρα το νο 1 εθνικό κεφάλαιο δεν θα εξαφανιστεί! Είναι όμως υποχρεωμένο να ξαναδεί τις συμμαχίες του…

– ο «αιώνιος εχθρός» (η Άγκυρα) βγαίνει ως τώρα όχι απλά ατσαλάκωτος απ’ αυτούς τους δύο πολέμους, αλλά ενισχυμένος∙ και δεν μπορεί να αμφισβητηθεί με κάνενα τρίκ ούτε στην ξηρά ούτε στη θάλασσα∙

– όσο για τις συμμαχίες με τον τζενεράλ της Βεγγάζης; Κάπου θα είναι κι αυτή η ψυχή…

Θεωρούμε δεδομένο ότι επί τουλάχιστον 10 χρόνια το ελλαδιστάν μαστόρευε (για τον έλεγχο της ανατολικής Μεσογείου) μια κάποια ιμπεριαλιστική ανεξαρτησία, συγχρονισμένη οπωσδήποτε με τα συμφέροντα της Ουάσιγκτον και του Λονδίνου, αλλά με υψηλή (ελληνική) γεωπολιτική «προστιθέμενη αξία».

Όμως τώρα τα πραγματικά δεδομένα για μια τέτοια ιμπεριαλιστική ανεξαρτησία έχουν λιγοστέψει δραματικά∙ αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν ακόμα. Ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος κλιμακώνεται, και έχουμε αμφιβολίες για το αν οι πολιτικές βιτρίνες στο ελλαδιστάν θα ήθελαν να φτάσει με όλο το μπαρούτι του μπροστά στα μούτρα τους.

Εκείνο που απομένει είναι ασφυκτικές επιμελητειακές απαιτήσεις και εργολαβίες για λογαριασμό των δυτικών ιμπεριαλισμών, έχοντας όμως απέναντι όχι έναν «αιώνιο εχθρό» που-όπου-νάναι-καταρρέει, αλλά ένα τουρκικό καθεστώς που ακολουθεί μια πετυχημένη και αποδοτική γραμμή ουδετερότητας ευμενούς προς το ευρασιατικό project. Σε περίπτωση ακόμα μεγαλύτερης διεθνούς όξυνσης το ελλαδιστάν κινδυνεύει να βρεθεί στην «πρώτη γραμμή» της αναμέτρησης στην ευρύτερη περιοχή – σίγουρα οι θάλασσες, που κάποτε ονειρευόταν για ολοδικές του: το Αιγαίο και η ανατολική Μεσόγειος…

Αν χρειάζεται ένα παράδειγμα του τι σημαίνουν ήδη οι ραγδαίες εξελίξεις, αυτό λέγεται νότια κύπρος.

Rodeo: η απάντηση στο ερώτημα «αν τα φοβερά σχέδιά του απέτυχαν τι θα αποκάνει το ελλαδιστάν;»

Δευτέρα 4 Νοέμβρη (00.04)>> Ο τούρκος υπ.εξ. Hakan Fidan (που δεν είναι κάποιος τυχαίος στο τουρκικό καθεστώς όπως είναι, για παράδειγμα, ένας Γεραπετρίτης στο ελληνικό…) ξεκαθάρισε έγκαιρα τα πράγματα, ήδη απ’ τα τέλη του περασμένου Ιούνη, είτε το αντέχει το στομάχι των εθνικοφρόνων της εντόπιας δεξιάς και της εντόπιας αριστεράς είτε όχι:

Ο υπ.εξ. της τουρκίας Hakan Fidan σήμανε συναγερμό σε σχέση με την κλιμάκωση στην ανατολική Μεσόγειο, τονίζοντας ιδιαίτερα τις απειλές που αναδύονται απ’ τους ελληνοκύπριους.

«Όταν θέσαμε το ζήτημα, ξαφνικά μας είπαν ότι πρόκειται για επιμελητειακή βάση. Το να στρατιωτικοποιηθεί και να χρησιμοποιείται κρυφά για επιχειρήσεις στη μέση Ανατολή δεν θα οφελήσει τους ελληνοκύπριους και την ελλάδα» δήλωσε ο Fidan σε μια αποκλειστική συνέντευξή του στο τηλεοπτικό κανάλι haberturk.

«Αν γίνεις μέρος των σε εξέλιξη πολέμων στη μέση Ανατολή, αυτή η φωτιά θα έρθει και θα σε βρει. Αφού ανήκουμε στην ίδια γεωγραφική περιοχή, θα βρει κι εμάς επίσης» προειδοποίησε ο Fidan.

Ήταν ο δεύτερος στη σειρά που προειδοποιούσε τη Λευκωσία μετά τον Nasrallah της Hezb’ Allah για την απόβαση των δυτικών στρατών στο «χρυσοπράσινο φύλλο». Ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης κλαψούριζε τότε «μα γιατί τα λέτε αυτά, εμείς για καθαρά ανθρωπιστικούς λόγους παραχωρούμε ξηρά, θάλασσα και αέρα…» και άλλα παρόμοια κωμικοτραγικά.

Κι αν ο Nasrallah είναι νεκρός, δεν είναι το καθόλου νεκρή η καθαρή και με χρονικό βάθος επίγνωση τόσο της λιβανέζικης αντιστασιακής οργάνωσης όσο και όλου του μπλοκ της αντίστασης στη μέση Ανατολή (και των μελών του ευρασιατικού project) για το τι σημαίνει η «στρατιωτικοποίηση» της (νότιας) κύπρου. Όπως, φυσικά, και το τι σημαίνουν οι βάσεις τόσο εκεί όσο και στο ελλαδιστάν:

Με μπλε οι αμερικανικές βάσεις σε νότια κύπρο (καινούργιες…) και ελλαδιστάν∙ με κόκκινο οι αγγλικές βάσεις στη νότια κύπρο∙ με πράσινο οι ρωσικές βάσεις στη συρία∙ με ανοικτό μπλέ η «σε αναμονή» βάση στον Άραξο, στην Αχαϊα∙ και με σκούρο καφέ η ισραηλινή βάση στη Σητεία…

Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες γνώσεις γεωγραφίας για να καταλάβει κάποιος ότι οι αμερικανο-αγγλικο-ισραηλινές βάσεις σε ελλαδιστάν και νότια κύπρο καταλαμβάνοντας την ζώνη Αιγαίο / ανατολική Μεσόγειος απ’ την μια μεριά «επιτηρούν» την ρωσική ναυτική έξοδο προς την συρία, το Σουέζ και την κεντρική Μεσόγειο, ενώ απ’ την άλλη κυκλώνουν απ’ τα δυτικά και τα νότια την τουρκική επικράτεια, με τέτοιον τρόπο ώστε να αφαιρέσουν απ’ την Άγκυρα και απ’ την Μόσχα οποιοδήποτε έλεγχο.

Η άμεσα αρμόδια να «απαντήσει» σ’ αυτήν την περικύκλωση είναι η Άγκυρα, και εκτιμάμε πως αυτό θα κάνει.

Κατ’ αρχήν μπορεί να επαναφέρει ένα παλιότερο σχέδιο (που μπήκε-στον-πάγο για να μην δημιουργηθούν προκλήσεις…) για δημιουργία αεροναυτικής βάσης στη βόρεια κύπρο. Αν συμβεί κάτι τέτοιο δεν θα αρέσει στους νοτιοκύπριους επειδή «θα υπονομεύει την λύση του κυπριακού», αλλά ποιος είναι τόσο ηλίθιος για να τα πιστεύει αυτά; Πρώτον έχουν κάνει ό,τι μπορούσαν για να μην υπάρξει ποτέ εύλογη λύση (την τελευταία φορά στο Κραν Μοντανά το καλοκαίρι του 2017, παρέα με τον «πρώτη-φορά-κάτι…» ογκόλιθο υπ.εξ.)∙ και έπειτα κάνουν ό,τι μπορούν για να γίνει η νότια κύπρος αμερικανο-θεοναζί έδαφος.

Όμως η Άγκυρα κοιτάει και προς το Αιγαίο: είναι προφανές ότι δεν έχει κανένα συμφέρον (ούτε, άλλωστε η Μόσχα) για να γίνει … «αμερικανική λίμνη»! Δεν κάνουμε προβλέψεις επ’ αυτού, αλλά αφού το ελληνικό καθεστώς ξύνεται-στη-γκλίτσα-του-τσοπάνη… (παριστάνοντας το «περιστέρι»…) Σε κάθε περίπτωση το αναντίρρητο γεγονός ότι ανατολική όχθη του Αιγαίου είναι τουρκική δίνει στην Άγκυρα δικαιώματα (ή/και διαμορφώνει τα συμφέροντά της) με τρόπο που την φέρνει σε κρίσιμη αντιπαράθεση με οποιονδήποτε θέλει να το μετατρέψει σε εμπροσθοφυλακή του άξονα κατά των ανατολικών κρατών / καπιταλισμών.

Ενδιαφέρον έχει η μελλοντική στάση της Μόσχας απέναντι στη Λευκωσία. H μεταφορά του παραδοσιακού «ξεπλύματος» απ’ τις τράπεζες του νότου σ’ εκείνες του κυπριακού βορρά θα πρέπει να είναι εύκολη δουλειά, κι ίσως έχει προχωρήσει ήδη αρκετά… Η δημιουργία μιας κάποιας ρωσικής «προξενικής αρχής» στο βορρά, κάτι που συζητιέται εδώ και κάποιους μήνες, δεν θα είναι μεν κατευθείαν αναγνώριση βορειοκυπριακού κράτους, αλλά θα είναι ό,τι πιο κοντά σ’ αυτήν. Μπορεί επίσης να κάνει το ίδιο και το Baku – και δεν είναι δύσκολο να ακολουθήσουν και άλλα κράτη…

Σε κάθε περίπτωση θα ήταν τραγική αφέλεια να ελπίζει ο οποιοσδήποτε ότι ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος στο μεσανατολικό πεδίο μάχης θα σταματήσει … στη νότια κύπρο! Το ελλαδιστάν συμμετέχει ήδη, και θα συμμετάσχει ακόμα περισσότερο (η γενική αποβλάκωση / νηπιοποίηση του μεγαλύτερου μέρους των υπηκόων βοηθάει…). Θεωρούμε ωστόσο αδύνατο πια να ανταμειφθεί με κάτι απ’ τα όνειρα της περασμένης δεκαετίας.

Ποιες υπολογίζουν τώρα τα αφεντικά ότι θα είναι οι γεωπολιτικές τους πρόσοδοι απ’ την «σωστή μεριά της ιστορίας», δηλαδή την συμμετοχή τους στον 4ο παγκόσμιο πόλεμο στο πλευρό το άξονα; Αποβλέπουν σε κάτι συγκεκριμένο; Ή η όποια «πίεση στις δουλειές τους» που διαφαίνεται στον ορίζοντα απ’ την μετατόπιση του καπιταλιστικού κέντρου βάρους στην ανατολή τους αφήνει σαν κύρια ελπίδα την «ανάσταση» των θαλασσοκρατιών του Λονδίνου και της Ν. Υόρκης;

Μόλις μάθετε πείτε το και σ’ εμάς…

(Καλού κακού ας το θυμάστε: οι πύραυλοι καλύπτουν μεγάλες αποστάσεις. Και πολύ πιο γρήγορα απ’ τα αεροπορικά ταξίδια… Αλλά τα αφεντικά του νο 1 εθνικού κεφάλαιου δεν μένουν εδώ. Συνεπώς δεν έχουν και καμία «ευθύνη» για την τύχη των ντόπιων υποτελών.

Το έχουν αποδείξει…)

Πόσο rodeo όμως;

Στις αρχές Ιούλη οι «αξιωματούχοι» στην Ουάσιγκτον προέβλεπαν ότι η Μόσχα δεν πρόκειται να καταφέρει σπουδαία πράγματα ως τον χειμώνα… επειδή έχει πολύ μεγάλες απώλειες… Τέσσερεις μήνες μετά οι ίδιοι τρέχουν και δεν προλαβαίνουν να μετράνε την ταχύτητα με την οποία ό,τι έχει απομείνει απ’ τον ουκρανικό στρατό υποχωρεί αφήνοντας στη Μόσχα οικισμούς, χωριά, κωμοπόλεις, πόλεις, οχυρώσεις… Η ερώτηση «μα τι πίνουν;» έχει χάσει πια ακόμα και την γελοιογραφική αξία της: έπεσαν «μικροί» (μετά το τέλος του 3ου – «ψυχρού» – παγκόσμιου πολέμου) στα βαρέλια, και δεν βγήκαν ποτέ από εκεί… Και συνεχίζουν τους πολέμους τους…

Δευτέρα 4 Νοέμβρη (00.02) >> Θα το πούμε όσο πιο επιγραμματικά γίνεται, δεν είναι εδώ το μέρος για περισσότερα: τόσο επί 500 χρόνια οι «δυτικοί» όσο και επί σχεδόν 200 χρόνια το ελλαδιστάν

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Αν τα φοβερά σχέδιά του απέτυχαν τι θα αποκάνει το ελλαδιστάν; (2)

Δευτέρα 28 Οκτώβρη (00.04) >>

Σε χρόνο dt, τον Γενάρη του 2016, ο τενεκεδένιος και το γκουβέρνο του, ως γνήσιοι υπηρέτες του ελληνικού ιμπεριαλισμού, «στέλνουν μήνυμα» απ’ την κατεχόμενη μη-πρωτεύουσα του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος…  

Τον Οκτώβρη του 2016, η σχέση με τον χασάπη του Καϊρου γίνεται «τριγωνική»… Με την συμμετοχή ενός ακόμα «ανθρώπου του άξονα» (τον οποίο η Ουάσιγκτον κρατούσε στο χέρι εξαιτίας των αποκαλύψεων για την οργανική συμμετοχή του σε μεγάλης έκτασης «ξέπλυμα»…): του προέδρου της νότιας Κύπρου Αναστασιάδη…

Εν τω μεταξύ, απ’ τον Ιούλιο του 2016 και μετά, το «πρώτη-φορά-κάτι…» γκουβέρνο παίρνει διδακτορικό-αφοσίωσης-στη-δημοκρατία: αρχικά κρύβει και στη συνέχεια αποθεώνει (και εφοδιάζει με πλαστές ταυτότητες ώστε να «χαθούν»…) 8 τούρκους χουντοκαραβανάδες που συμμετείχαν σε κομάντο δολοφονίας του Erdogan στη διάρκεια του σύντομου αλλά αιματηρού πραξικοπήματος στις 15 Ιούλη 2016. Το να «καλύπτεις» πραξικοπηματίες καραβανάδες οι οποίοι μάλιστα επιχείρησαν να δολοφονήσουν εκλεγμένο αρχηγό κράτους σημαίνει άραγε ότι είχες κι εσύ μια κάποια συμμετοχή στις «προσπάθειές» τους; (Μπααααα… Μην το λέτε αυτό…)

Στις αρχές του 2017 το γκουβέρνο στην Ουάσιγκτον αλλάζει: αναλαμβάνει το ψόφιο κουνάβι… Ο ογκόλιθος έλληνας υπ.εξ. τρέχει (και ξανατρέχει…) με χάρτες παραμάσχαλα για να διαφημίσει την σπουδαιότητα των ελληνικών σχεδίων για την ανατολική Μεσόγειο… (Δεν ήξερε η Ουάσιγκτον τα συμφέροντά της; Ήξερε. Και γεωγραφία επίσης. Αλλά ο φόβος της Αθήνας ήταν η θρυλούμενη «φιλία» του ψόφιου κουναβιού με τον Erdogan…)

Δυο φορές με τον θεοναζί, απαρτχάιντ χασάπη, τον Ιούνιο και τον Νοέμβρη του 2017, και άλλη μια με τον άλλο χασάπη, του Καϊρου, τον Νοέμβρη του 2017, ο τενεκεδένιος έχει γίνει κυριολεκτικά «ιπτάμενος». Με τα διάσημα σπαστά αγγλικά του είναι σίγουρο ότι «κάνει την δουλειά»: η ανατολική Μεσόγειος (πρέπει να) μοιάζει όλο και περισσότερο σαν ελληνο-ισραηλινο-αιγυπτιακή λίμνη, ιδανική για αμερικανικά αεροπλανοφόρα…

Θα έλεγε κάποιος ότι ο αρχικός «κεραυνοβόλος έρωτας» έχει εξελιχθεί σε βαθιά αγάπη. Τον Μάρτη του 2018 και τον Δεκέμβρη του 2018 ξανά ο τενεκεδένιος εκπρόσωπος του ελληνικού ιμπεριαλισμού αγκαλιά με τον θεοναζί χασάπη – και τον Αναστασιάδη. Την δεύτερη φορά, «χρονιάρες μέρες», οικογενειακώς…

(Το αίμα κυλάει, εκδίκηση ζητάει: ξέρετε κάποιον ή κάποια που νάχει φωνάξει τέτοιο σύνθημα;)

Εν τω μεταξύ, απ’ την Μάρτη του 2018, έχει ξεκινήσει στη Γάζα η Μεγάλη Πορεία της Επιστροφής: άοπλες διαδηλώσεις, κάθε Παρασκευή, προς τον φράχτη / τείχος… Τις μέρες, τις βδομάδες και τους μήνες που το «πρώτη-φορά-κάτι…» γκουβέρνο, ξέχυλο από «αριστεροσύνη», αγκαλιαζόταν και συν-σχεδίαζε την κατοχή της ανατολικής Μεσογείου, δεκάδες άοπλοι διαδηλωτές και διαδηλώτριες δολοφονούνταν και, ακόμα περισσότεροι σακατεύονταν, απ’ τον θεοναζί, απαρτχάιντ «συνομιλητή» της Αθήνας. Τα εντόπια και διεθνή καθάρματα που «ανακάλυψαν την βαρβαρότητα της Hamas στις 7 Οκτώβρη» έπιναν τα ποτά τους και έξυναν τα αχαμνά τους όταν ο …. «αντιβάρβαρος» θεοναζί στρατός δολοφονούσε επί 21 μήνες (ολογράφως: είκοσι ένα μήνες…) 225 άοπλους διαδηλωτές (ανάμεσά τους 45 παιδιά) και σακάτευε με σφαίρες διασποράς πάνω από 9.000 – με μηδέν απώλειες. Διαδηλωτές που διαδήλωναν για τι; Για το δικαίωμα της επιστροφής των προσφύγων τους…

Οι διαδηλώσεις είχαν σκοπό να «αφυπνίσουν» τους … φιλάνθρωπους και φιλεύσπλαχνους πρωτοκοσμικούς… Χωρίς βία απ’ την μεριά των φυλακισμένων Παλαιστινίων… Τι έκαναν οι φιλάνθρωποι και φιλεύσπαχνοι; Τους έγραψαν στα παπάρια τους πανηγυρικά… Ποιους έγραψαν; Αυτούς κι αυτές (ως οργανώσεις) που αποφάσισαν να δραπετεύσουν στις 7 Οκτώβρη… και κατηγορούνται ακόμα για «βαρβαρότητα»… από φιλάνθρωπους και φιλεύσπαχνους πρωτοκοσμικούς…

Σ’ αυτό το σημείο μια πολιτική διακοπή. Ο ελληνικός ιμπεριαλισμός δεν είναι των κυβικών των συμμαχικών του, π.χ. του αμερικανικού, του αγγλικού, ή του γαλλικού. Για τα δικά του κυβικά ωστόσο είναι βουτηγμένος στο αίμα – δεν θα κάνουμε εδώ την εξιστόρηση της ιστορίας του. Για το χρονικό / ιστορικό διάστημα και την γεωγραφική ζώνη που μας απασχολεί εδώ ως το 2018 είχε υπάρξει κατάφορα αιματηρός, φονικός. Υπάρχει η «άμεση» εμπλοκή: ο στρατός ή οι παραστρατιωτικοί ή οι χαφιέδες σου σκοτώνουν, καταστρέφουν. Υπάρχει και η «έμμεση»: στηρίζεις, όσο μπορείς, τον στρατό, τους παραστρατιωτικούς ή τους χαφιέδες των συμμάχων σου να σκοτώνουν, να καταστρέφουν…

Αν η υποστήριξη 8 χουντοκαραβανάδων που προσπάθησαν να σκοτώσουν τον «εθνικό εχθρό»  μπορεί να θεωρηθεί στιγμιαίο ιμπεριαλιστικό έγκλημα (που δεν είναι καν τέτοιο…), η υποστήριξη ενός θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος που σκοτώνει και καταστρέφει από τότε που φτιάχτηκε και, επιπλέον, σκοτώνει και καταστρέφει όσο καιρό το αγκαλιάζεις, αυτό είναι ιμπεριαλιστικό έγκλημα διαρκείας! Ακόμα κι αν «περιορίζεται» σε «παροχή υπηρεσιών, διευκολύνσεων, ανταλλαγή πληροφοριών, κοινές στρατιωτικές ασκήσεις, οικογενειακές επισκέψεις» κλπ.

Βαριά ένοχη σ’ αυτό το διαρκές ελληνικό ιμπεριαλιστικό έγκλημα διαρκείας είναι και η λεγόμενη «πρώτη-φορά-κάτι…» με όλη την στελεχική και οπαδική σύνθεσή της απ’ τον Σεπτέμβρη του 2015 ως το τέλος της κυβερνητικής της θητείας. Αν οι μπάτσοι σκοτώσουν έναν, δύο ή τρεις διαδηλωτές σε πρωτοκοσμικό κράτος θα γίνει θέμα (;) Αν ο απαρτχάιντ στρατός σκοτώσει διακόσιους ή τριακόσιους παλαιστίνιους άοπλους διαδηλωτές και σακατέψει για όλη τη ζωή τους μερικές χιλιάδες ακόμα, αυτό δεν είναι θέμα.

Δεν ήταν: η «εθνική γραμμή» πάνω απ’ όλα. Συνεπώς, για την δική μας συνείδηση, είναι όλοι και όλες εκείνης της κυβερνητικής θητείας, μαζί με τους οπαδούς τους, συνένοχοι του αίματος. Για πάντα.

Τελεία και παύλα.

Ένας χρόνος και μια βδομάδα μετά

Δευτέρα 14 Οκτώβρη (00.57) >> Είναι διάφοροι / ες που «ανακάλυψαν την Παλαιστίνη» στις οθόνες τους την 7η Οκτώβρη του 2023. Και, καθόλου περίεργο, την ανακάλυψαν-όπως-έπρεπε. Όπως τους είπαν: σαν βαρβαρότητα, θηριωδία… Με αποκεφαλισμένα μωρά, βιασμούς γυναικών, «ανεξήγητη» (και απαράδεκτη) βία… Ήταν έτοιμοι γι’ αυτήν την «ανακάλυψη». Γιατί δεν ήταν κάτι μικρό, κάτι λίγο…

Εκείνο που ήταν η πραγματική ανακάλυψή τους, εκτός εισαγωγικών, ήταν κάτι που η δειλία τους δεν επιτρέπει να παραδεχτούν: ανακάλυψαν ότι πέντε και βάλε αιώνες πρωτοκοσμικής αποικιοκρατίας, ιμπεριαλισμού, μαζικών δολοφονιών, λεηλασιών, κυλούν μέσα στις φλέβες τους!! Ναι, είναι άξιοι απολογητές της πρωτοκοσμικής κυριαρχίας πάνω στον πλανήτη επί 500 χρόνια, απ’ την εποχή των «Μεγάλων Εξερευνήσεων», και αυτό θα πρέπει να τους αναγνωριστεί, αρκεί πρώτα να το αναγνωρίσουν οι ίδιοι για τους εαυτούς τους. Μέσα σ’ αυτήν την ανακάλυψη, η Παλαιστίνη είναι βέβαια εδώ, δίπλα, αλλά είναι μικρότερη απ’ την ανακάλυψη της αμερικής, της αφρικής, της ασίας, της αυστραλίας…

Ποτέ – ποτέ – ποτέ αυτά τα 500 χρόνια οι λευκοί, χριστιανοί αποικιοκράτες δεν ήταν κάτι άλλο από «ελευθερωτές» και «εκπολιτιστές»!…

Ποτέ – ποτέ – ποτέ αυτά τα 500 χρόνια οι αυτόχθονες δεν ήταν κάτι παραπάνω από βάρβαροι, απολίτιστοι, υπάνθρωποι…

Ποτέ – ποτέ – ποτέ αυτά τα 500 χρόνια οι αυτόχθονες που αντιστέκονταν δεν ήταν κάτι παραπάνω από φρικτοί, παρανοϊκοί εγκληματίες: για παράδειγμα έπαιρναν τα σκάλπ των λευκών (!!! οποία βαρβαρότητα!!!), έκλεβαν γυναίκες, έκαιγαν και κατέστρεφαν τις εγκαταστάσεις των εποίκων…

Ποτέ – ποτέ – ποτέ οι λευκοί κατακτητές δεν έπρεπε να σταματήσουν να σκοτώνουν αυτούς τους «δυστυχισμένους άγριους» έτσι ώστε να σωθούν (ίσως) στην «άλλη ζωή», στη «δευτέρα παρουσία»: ήταν καθήκον οι δολοφονίες τους, όχι (μόνο) διασκέδαση…

Ποτέ – ποτέ – ποτέ αυτοί οι αυτόχθονες δεν είχαν πολιτισμό, ηθική, αξιοπρέπεια, οτιδήποτε άξιο (πρωτοκοσμικού, λευκού, χριστιανικού) σεβασμού. Το καλύτερο που θα μπορούσαν να ελπίζουν και να παρακαλάνε ήταν να «εκπολιτιστούν» και, αν συνέφερε, να «εκχριστιανιστούν»…

Ποτέ – ποτέ – ποτέ η λευκή, δυτική «ανωτερότητα» (στρατιωτική αλλά και ηθική, ιδεολογική, τεχνολογική…) δεν ήταν κάτι λιγότερο από αναπόφευκτη, θεού θέλημα…

Αυτοί που ανακάλυψαν τους Παλαιστίνιους και τις Παλαιστίνιες στις 7 Οκτώβρη του 2023 δεν συμφωνούν πως ισχύουν και γι’ αυτούς κι αυτές όλα τα πιο πάνω; Δεν συμφωνούν ότι η εξόντωσή τους είναι εκπολιτιστικό έργο, η ευθύνη, το «φορτίο του λευκού ανθρώπου» όπως είπε κάποιος κάποτε; Συμφωνούν. Συμφωνούν και παρασυμφωνούν!!! Δεν συμφωνούν ότι οι Παλαιστίνιοι (και οι άραβες γενικότερα) είναι το ίδιο απολίτιστοι με όλους μα όλους τους αυτόχθονες, όπου γης, όταν πάτησε στα μέρη του η αρβύλα του λευκού κατακτητή; Συμφωνούν και παρασυμφωνούν!!! (Ίσως είναι ντροπαλοί για να το φωνάξουν, να το πουν με το όνομά του…)

Βρίσκονται λοιπόν στη «σωστή μεριά»: στη μεριά πολλών γενεών καθαρμάτων! Τουλάχιστον πρέπει να τους αναγνωριστεί ότι έχουν μια ενστικτώδικη ιστορική στράτευση και συνέχεια: αν τους δινόταν η ευκαιρία (κι αν το επέτρεπαν τα βίτσια και η δειλία τους) ευχαρίστως θα έκοβαν με τα χέρια τους μερικά λαρύγγια «απολίτιστων». Ελλείψει θάρρους και με περίσσεια «καθημερινότητας» και μεσολαβήσεων αφήνουν την δουλειά σε άλλους ομοίους τους, και χειροκροτούν από απόσταση και εκ του ασφαλούς.

Ζουν ανάμεσά μας (ή μήπως εμείς ζούμε ανάμεσά τους; Θέμα συσχετισμών…) Όπως και νάχει είναι άξια τέκνα του ιμπεριαλιστικού «οικοσυστήματος», και σαν τέτοιους / ες πρέπει να τους αντιμετωπίζουμε.

Οι υπόλοιποι / ες δείτε πως ήταν οι «απολίτιστοι» Παλαιστίνιοι ΠΡΙΝ οι πρωτοκοσμικοί (άγγλοι κατά κύριο λόγο…) καταστρέψουν τις ζωές τους, και ΠΡΙΝ στείλουν τους εποίκους τους, όχι για να τους «απελευθερώσουν» (αυτό δεν ήταν αρκετό…) αλλά για να τους εξαφανίσουν εντελώς: τους απαρτχάιντ, θεοναζί χωροφύλακές τους… Δείτε πως ήταν η Παλαιστίνη πριν έναν αιώνα (τότε που το μεγαλύτερο μέρος του ελλαδιστάν ήταν…. Τι ήταν;).

(Τι; Υπήρχαν Παλαιστίνιοι και Παλαιστίνιες ΠΡΙΝ την δημιουργία του ισραηλινού κράτους; Υπήρχαν Παλαιστίνιοι και Παλαιστίνιες το 1920; Αν είναι δυνατόν!!!)

Αφιερώστε 50 λεπτά απ’ την ζωή σας σε ένα καλοσκηνοθετημένο ντοκυμαντέρ του al Jazeera – δεν θα το μετανιώσετε… Κι αν δεν τα καταφέρνετε με τα αγγλικά, θα τα καταφέρετε σίγουρα με τις εικόνες και τους χάρτες…

Και θα μάθετε καλύτερα τι χρώμα είναι το αίμα των υποστηρικτών της (μεσανατολικής και όχι μόνο) αποικιοκρατίας: μαύρο, κατάμαυρο…

Η άλλη κατοχή: της συρίας

Δευτέρα 19 Αυγούστου (00.20) >> Στη σκιά του αίματος και του πόνου της Παλαιστίνης, οι ιρακινές και οι συριακές πολιτοφυλακές σημαδεύουν (και «θυμίζουν») το αφεντικό-του-χωροφύλακα με τακτικές πλέον πυραυλικές επιθέσεις: την Ουάσιγκτον. Η συριακή επικράτεια ανατολικά του Ευφράτη κατέχεται απ’ τον αμερικανικό στρατό, στο όνομα μιας κάποιας υποτιθέμενης «αντιτρομοκρατίας» (κατά του isis) – η οποία ήταν ακριβώς το αντίθετο. Το 2015 οι αμερικάνοι πεζοναύτες που είχαν παρκάρει σ’ αυτήν την περιοχή ήταν μόλις 50. Αλλά τότε εμφανίστηκε ο ρωσικός στρατός (και η αρχή του τέλους του isis…) – οπότε μέσα σε δύο χρόνια, ως τα τέλη του 2017, οι 50 είχαν γίνει 2.000. Συν τις πολλές χιλιάδες των βασάλων της Ουάσιγκτον, των ypg.

Η πρώτη χρονικά αμερικανική βάση ήταν (και είναι)

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Παλαιστίνη, μέση Ανατολή 2

Δευτέρα 29 Ιούλη (00.16)>> H «Διακήρυξη του Πεκίνου» ανακοινώθηκε στις 23 Ιούλη. Πέντε ημέρες νωρίτερα, στις 18 Ιούλη (λαμβάνοντας ίσως υπόψη αυτό που θα ερχόταν απ’ την κίνα) η βουλή του απαρτχάιντ, θεοναζί καθεστώτος με ψήφους 68 υπέρ, 9 κατά, και την αποχή της «κοσμικά» φασιστικής αντιπολίτευσης του Yair Lapid (αποχή που οφείλεται μόνο στο ότι δεν ήθελε να «εκτεθεί», όχι στο ότι διαφωνούσε…) αποφάσισε ότι …Οποιοδήποτε παλαιστινιακό κράτος αποτελεί υπαρξιακή απειλή για το ισραήλ και τους πολίτες του, θα επιμηκύνει την σύγκρουση ισραήλ – παλαιστινίων και θα αποσταθεροποιήσει την περιοχή… Με άλλα λόγια «κανένα παλαιστινιακό κράτος ποτέ και πουθενά – παντού απαρτχάιντ και μόνον αυτό!»

Στις 21 Ιούλη, 3 ημέρες μετά την θεοναζί απόφαση, ο αρχιχασάπης έκανε την βόλτα του απ’ την παρακμιακή σύμμαχο (: ηπα) για να εισπράξει συμπαράσταση, χειροκροτήματα, οπωσδήποτε όπλα και πυρομαχικά, ίσως και μελλοντικές «δουλειές». Υποτίθεται ότι η αδιαπραγμάτευτη «γραμμή» του αμερικανικού καθεστώτος είναι η «λύση των δύο κρατών»∙ κανείς όμως δεν αμφισβήτησε την απόφαση του θεοναζί καθεστώτος, τόσο φρέσκια ώστε να είναι αδύνατο να παραληφθεί… Ούτε έγιναν δημόσιες δηλώσεις για την «προώθηση» του ειρηνοποιού Πεκίνου∙ ως να μην υπάρχει… Αντίθετα η αποθέωση του αρχιχασάπη απ’ το αμερικανικό «εκτελεστικό» (μαζί και η ντροπαλή «αποχή» διάφορων «δημοκρατικών» που απλά σκέφτονται τις επερχόμενες κάλπες και το κίνημα υπέρ της Παλαιστίνης) όχι μόνο δεν έχει ιστορικό προηγούμενο αλλά ήταν η πιο εμφατική βουτιά-στο-αίμα που θα μπορούσε να υπάρξει ως σήμερα. Εν τω μεταξύ η ρωσική βουλή «καταδίκασε έντονα» την θεοναζί απόφαση (θυμίζοντας το πτώμα: “αυτή η απόφαση είναι αντίθετη με τις «συμφωνίες του Όσλο»”) και καλώντας τον πλανήτη να καταδικάσει επίσης…

Ας μην περάσει απαρατήρητο κι αυτό: στις 19 Ιούλη, την επόμενη ημέρα της θεοναζί απόφασης, το «διεθνές δικαστήριο δικαιοσύνης» (ICJ), ο δικαστικός βραχίονας του οηε, ανακοίνωσε τελεσίδικα και ομόφωνα ότι η «παράνομη κατοχή» της Παλαιστίνης είναι πλέον απαρτχάιντ. (Πράγμα που σημαίνει ότι είναι καθήκον κάθε κράτους στον πλανήτη να επιβάλει εμπάργκο, κυρώσεις, τιμωρίες… κλπ… Υποθέτουμε ότι στην πρώτη γραμμή θα βρεθεί το ελλαδιστάν, γιατί πρωί – μεσημέρι – βράδυ ορκίζεται στη “διεθνή νομιμότητα”… Με την “διεθνή νομιμότητα” κοιμάται, με την “διεθνή νομιμότητα” ξυπνάει…)

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Οι εθνικές επέτειοι είναι η αναίδεια των καιροσκόπων

Δευτέρα 22 Ιούλη (00.13)>> Όχι μισός αλλά ούτε δέκα αιώνες δεν (θα) είναι αρκετοί για να πεταχτούν οριστικά οι εθνικιστικές μυθολογίες γύρω απ’ το «κυπριακό». Για παράδειγμα το (νατοϊκό) «σεμινάριο της Ρώμης» στα μέσα Νοέμβρη του 1973 ή το γεγονός ότι ο ίδιος ο Μακάριος (απ’ την μονή Κύκκου όπου είχε καταφύγει μετά το εναντίον του πραξικόπημα) κάλεσε την Άγκυρα να επέμβει στρατιωτικά στην κύπρο σαν εγγυήτρια δύναμη, αυτά και πολλά άλλα κομμάτια της πραγματικότητας δεν χωρούν στην μυθολογία του «κατατρεγμένου χρυσοπράσινου φύλλου». Ούτε, φυσικά, στις «εθνικές επετείους».

Αν υπάρχει κάτι επίκαιρο σήμερα είναι ότι εκδηλώνεται μια κάποια υπόγεια αντίθεση μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας σε σχέση με την συνεχιζόμενη σφαγή των Παλαιστινίων, και το γεγονός ότι το νοτιοκυπριακό έδαφος χρησιμοποιείται πράγματι επιμελητειακά υπέρ του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος. Οι μόνιμες αγγλικές βάσεις εκεί και ο ρόλος τους ποτέ δεν είναι κεντρικό ζήτημα για την ντόπια εθνικιστική ρητορική∙ ούτε οι συμφωνίες «παροχής υπηρεσιών» της Λευκωσίας με το Παρίσι, την Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ. Κι αν είναι αλήθεια ότι η Άγκυρα μεταφέρει στη βόρεια κύπρο αντιαεροπορικά συστήματα in case of… (: όξυνσης του πολέμου μεταξύ του θεοναζί καθεστώτος και της Χεζμπ’ Αλλάχ) τότε…

Τιμής ένεκεν θα γυρίσουμε ωστόσο πίσω 30 χρόνια, στον μακρινό Ιούνη του 1994, όταν ο αυτοδιαχειριζόμενος ρ/σ «Ουτοπία» στη Σαλονίκη, στη διάρκεια του καλοκαιρινού φεστιβάλ του, οργάνωσε εκδήλωση ενάντια στον εθνικισμό και στον ρατσισμό με την συμμετοχή (και) τούρκων αντιμιλιταριστών αλλά και του κύπριου αναρχικού Α.Π.: το «κυπριακό» ήταν ένα απ’ τα βασικά θέματα συζήτησης, και ο Α.Π. μετέφερε όχι μια «ιδεολογική» άποψη αλλά μια ιστορική – πολιτική – γεωγραφική εμπειρία, επεξεργασμένη φυσικά όπως θα έπρεπε. Αναπαράγουμε εδώ κάποια σημεία εκείνης της εισήγησης που έχουν πάντα αξία:

Καταρχήν δεν μιλώ ούτε σαν έλληνας-κύπριος ούτε σαν τούρκος-κύπριος. Μιλώ σαν κύπριος. Δεν εννοώ ότι υπάρχει κυπριακό έθνος, δεν με ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Με ενδιαφέρει η γεωγραφική και ιστορική μου εμπειρία.

Η κύπρος είναι ένα ακριβό οικόπεδο μέσα στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα. Τυχαίνει να βρίσκεται βόρεια της διώρυγας του Σουέζ, τυχαίνει να βρίσκεται δίπλα στην Ιερουσαλήμ που είναι ένας σημαντικός σημειολογικός χώρος, είναι και εμπορικά χρήσιμη σήμερα, κατά συνέπεια έχουμε έξι στρατούς (εγγλέζικο, ελληνικό, τουρκικό, ελληνοκυπριακό, τουρκοκυπριακό και ΟΗΕ), έχουμε βάσεις, έχουμε ένα κράτος κανονικό και ένα ημικράτος, οι βάσεις είναι επίσης δύο ημικράτη…

Με όλα αυτά οι ιθαγενείς, 800.000 όλοι κι όλοι, διαβιούμε μια κοινωνία που πάνω της πλανιέται διαρκώς η απειλή του πολέμου. Αυτό όμως που πλανιέται πιο έντονα πάνω από την κύπρο, τουλάχιστον όσο ζω εγώ, είναι το «εθνικό πρόβλημα». Στην κύπρο είναι αδύνατο (ή τουλάχιστον μέχρι πολύ πρόσφατα ήταν αδύνατο) να αρθρώσεις λόγο για οτιδήποτε αν δεν μιλάς ταυτόχρονα για το «κυπριακό».

… Στην κύπρο δεν είχαμε ουσιαστικά μία αποικιοκρατία, την αγγλική. Είχαμε τρεις αποικιοκρατίες. Μια πολιτική (την αγγλική) και δύο πολιτιστικές: την ελληνική και την τουρκική. Για παράδειγμα επί αγγλικής κατοχής το πρόγραμμα των σχολείων καθοριζόταν απ’ τα υπουργεία παιδείας της Αθήνας και της Άγκυρας.

Οι κύπριοι «εθνικοποιήθηκαν». Γιατί οι παραδοσιακοί κύπριοι του 19ου αιώνα δεν ανήκαν σε έθνη αλλά σε θρησκευτικές κοινότητες. Ήταν ορθόδοξοι ρωμιοί – όπως λέγονταν – δηλαδή χριστιανοί, ήταν μουσουλμάνοι, και υπήρχε και μια μεγάλη κοινότητα ενδιάμεση, οι λινοβάμβακοι, που ήταν χριστιανομουσουλμάνοι. Αυτή η κοινότητα διασπάστηκε κάθετα και δια της βίας. Οι περισσότεροι έγιναν μουσουλμάνοι, και οι υπόλοιποι χριστιανοί.

Αυτή η διαδικασία της «εθνικοποίησης» μέσα από την μεταγραφή των θρησκευτικών πεποιθήσεων σε εθνικές ταυτότητες (χριστιανοί = έλληνες και μουσουλμάνοι = τούρκοι) ευνοούσε την εγγλέζικη αποικιοκρατία. Γιατί αφού η κύπρος είναι ένα πολύτιμο οικόπεδο μέσα στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα, το τελευταίο πράγμα που θα χρειάζονταν οι αποικιοκράτες ήταν να διεκδικήσουν οι ιθαγενείς το οικόπεδο. Είναι πολύ πιο χρήσιμο να πεισθούν οι ιθαγενείς πως κατά λάθος βρίσκονται σ’ αυτό το οικόπεδο, ότι είναι έποικοι των Αθηνών ή της Άγκυρας, ότι είναι κάτι άλλο εν πάσει περιπτώσει, και πως άρα ανήκουν σε αυτό το κάτι άλλο.

Υπάρχει φυσικά η ιστορία αυτών των ιθαγενών που δείχνει τα αντίθετα. Τον 19ο αιώνα υπάρχουν κοινές αγροτικές εξεγέρσεις – πριν από την κάθοδο των άγγλων. Όταν ήρθαν οι άγγλοι χώρισαν διοικητικά τις θρησκευτικές κοινότητες, κάθετα, σαν εθνικές κοινότητες. Με διαφορετικά σχολεία, διαφορετικές γλώσσες, κλπ. Αυτή η διαδικασία διαχωρισμού συνεχίστηκε αλλά παρεμβλήθηκαν ήδη από την δεκαετία του 1920 κινήματα μοντερνίστικα, όπως το εργατικό κίνημα που εξελίχθηκε αργότερα σε κομμουνιστικό, και ήταν κοινό όλων των κυπρίων.

Στη δεκαετία του 1950 ο εθνικισμός ήταν μια σαφέστατη προσπάθεια να σπάσει το εργατικό κίνημα. Η ΕΟΚΑ για παράδειγμα, την οποία λιβανίζουν και οι δικοί μας και οι δικοί σας, εκτός από το να πολεμά τους εγγλέζους είχε σαφέστατο στόχο να πολεμά το εργατικό κίνημα. Η ΕΟΚΑ σκότωσε περισσότερους ελληνοκύπριους παρά άγγλους. Σκότωσαν πολλούς αριστερούς, ακόμα και με λιθοβολισμούς, μπαίνοντας μέσα στα σπίτια τους, κλπ. Απ’ την άλλη πλευρά η τουρκοκυπριακή εθνικιστική οργάνωση, η ΤΜΤ, εφάρμοσε ένα ακριβώς ίδιο σχέδιο, με τις ίδιες ακριβώς μεθόδους, ίσως και χειρότερες, μιας και η τουρκοκυπριακή εργατική τάξη ήταν πιο μικρή αριθμητικά, άρα πιο αδύνατη. Έτσι, ενώ στην ελληνοκυπριακή πλευρά η εργατική τάξη κατάφερε κάποια στιγμή να αντισταθεί στην τρομοκρατία της ΕΟΚΑ αναγκάζοντάς την να σταματήσει, η τρομοκρατία της ΤΜΤ κατά της τουρκοκουπριακής εργατικής τάξης συνεχίστηκε απ’ το 1957 ως το 1962.

Το ’60 παραχωρήθηκε στην κύπρο μια ανεξαρτησία περίεργη: έκατσαν δηλαδή η αγγλία, η ελλάδα και η τουρκία και έφτιαξαν ένα σύνταγμα της «ανεξάρτητης κύπρου» και το έδωσαν στους κυπραίους λέγοντάς τους «αυτό είναι το σύνταγμά σας, και αν δεν το δεχτείτε θα σας αφήσουμε να σκοτώνεστε». Οπότε «το δεχτήκαμε»… Εν πάσει περιπτώσει αυτό το σύνταγμα του 1960 περιείχε ένα μέρος της κυπριακής ιστορικής εμπειρίας. Παραδεχόταν δηλαδή πως οι δύο κοινότητες στην κύπρο, όπως είχαν διαχωριστεί από την αγγλική αποικιοκρατία, είχαν μια έντονη αλληλεξάρτηση. Δεν κατοικούσαν σε διαφορετικά μέρη. Υπήρχαν παντού κοινά χωριά, και υπήρχε κι ένα κοινό κίνημα 30 – 40 χρόνων. Το σύνταγμα λοιπόν του ’60 υποχρέωνε τις δύο ελίτ (ελληνοκυπριακή και τουρκοκυπριακή) να αλληλοεξαρτώνται στη διοίκηση της κύπρου.

Η ελληνοκυπριακή ελίτ, νοιώθοντας ίσως μια αριθμητική υπεροχή προσπάθησε το 1963 να απαλλαγεί από τις υποχρεώσεις που είχε στη βάση αυτού του συντάγματος, προσπάθησε να αλλάξει το σύνταγμα, και ουσιαστικά εξαπέλυσε μια μαζική επίθεση ενάντια στους τουρκοκύπριους. Έτσι οι τουρκοκύπριοι από το 1964 ως το 1974 ζούσαν ουσιαστικά σε καθεστώς εγκλωβισμού. Ενώ ήταν το 18% του πληθυσμού είχαν στριμωχτεί στο 4% του εδάφους.

… Θα κάνω μια παρένθεση εδώ, για να ξαναθυμίσω τις αγκυλώσεις που δημιουργεί ο «εθνικός λόγος». Λέει λοιπόν ο ελληνοκύπριος εθνικιστής: «Μα είμαστε το 80%. Γιατί το 20%, οι τουρκοκύπριοι, να μπερδεύονται στα πόδια μας;»

Αυτή είναι η λογική του ελληνοκυπριακού εθνικισμού. Αλλά με την ίδια λογική, αν το κοιτάξει κάποιος από άλλη οπτική γωνία, θα δει ότι η κύπρος ανήκει στον γεωγραφικό χώρο της τουρκίας. Η τουρκία είναι 40 μίλια μακριά απ’ την κύπρο. Συνεπώς θα μπορούσε, με την ίδια λογική πάντα, να απαντήσει κάποιος «μα είστε μια ελάχιστη μειοψηφία μέσα στον τουρκικό γεωγραφικό χώρο». Εξαρτάται που ζωγραφίζει ο καθένας τα σύνορα, στη φαντασία του: αν θέλεις να κόψεις τα σύνορα έτσι ώστε να φαντάζεσαι την κύπρο σαν ένα αυτόνομο νησί στην Αλάσκα, τότε ναι, οι ελληνοκύπριοι είναι πλειοψηφία. Αλλά έτσι, φυσικά, μπορεί η άλλη πλευρά να θυμηθεί τη γεωγραφία και να σου θυμίσει πως οι ελληνοκύπριοι είναι μια χριστιανική μειοψηφία σε μια θάλασσα μουσουλμάνων.

… Έρχομαι ξανά στην ιστορία. Το 1974 έγιναν δύο πράγματα στην κύπρο. Ένα πραξικόπημα του ελληνικού στρατού βοηθούμενο από την ελληνοκυπριακή ακροδεξιά, και ακολούθησε, στις 20 Ιούλη, η τουρκική εισβολή. Οι αμερικάνοι και οι άγγλοι ήθελαν με αυτό το πραξικόπημα να ξεφορτωθούν τον Μακάριο, επειδή απ’ την μια μεριά επέτρεπε την ύπαρξη του ΑΚΕΛ, ενώ από την άλλη ακολουθούσε ανεξάρτητη πολιτική έχοντας εντάξει την κύπρο στις αδέσμευτες χώρες. Ο ελληνοκυπριακός και ο ελληνικός εθνικισμός έκαναν τους δικούς τους λογαριασμούς, για πλήρη έλεγχο της κύπρου.

Σφαγές έγιναν και από τις δύο μεριές. Και από τους εθνικιστές ελληνοκεντρικούς σε πρώτη φάση, και από τον τουρκικό στρατό στη συνέχεια. Υπήρξαν όμως και συγκινητικές στιγμές ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων που αλληλοπροστατεύονταν….

 

*Όλες οι εισηγήσεις είχαν δημοσιευτεί στο περιοδικό σαμποτάζ νο 13 – 14. Αν κάποιος / α ενδιαφέρεται για το σύνολο της εισήγησης του Α.Π., υπάρχει σε ψηφιακή μορφή στην βιβλιοθήκη του site, με τίτλο: Μεσόγειος: το υπόλοιπο κύπρος. Στην ίδια θέση (στην βιβλιοθήκη…) υπάρχει (σε μορφή pdf) το Sarajevo νο 8 (μπροσούρα) με τίτλο κύπρος: ένα αβύθιστο αεροπλανοφόρο.

 

Who will care for you america?

Δευτέρα 15 Ιούλη>> Οι αμερικάνοι δημοκρατικοί, ως γνωστόν, απασχολούνταν ως χτες με το αν ο νυσταλέος Jo αντέχει να κατέβει στον στίβο στις 5 Νοέμβρη, να νικήσει και να σταθεί ως κεντρική πολιτική βιτρίνα άλλα 4 χρόνια, ως το τέλος του 2028.

Μόνο που υπάρχει ένα διαφορετικό, πιο άμεσο προβληματάκι. Ο νυσταλέος Jo είναι υποχρεωτικά πρόεδρος ως το τέλος της χρονιάς, για άλλους 5,5 μήνες δηλαδή. Πρέπει να διαχειριστεί οτιδήποτε προκύψει εσωτερικά αυτούς τους 5,5 μήνες∙ με αυτό το «εσωτερικά» να τρίζει έντονα….

Οι γνωστοί rivals παρακολουθούν. Όχι για να επιτεθούν στην Ουάσιγκτον ή για να χαλάσουν την «γιορτή της δημοκρατίας»! Απλά η παρακμιακή πρώην υπερδύναμη έχει πολλά «ανοίγματα», σε διάφορα σημεία του πλανήτη. Η εκδήλωση οξυμένων εσωτερικών προβλημάτων είναι ιδανική για την «αύξηση των εξωτερικών πιέσεων» σε κάποια απ’ αυτά τα σημεία.

Όπως λένε διάφοροι σοφοί-με-το-κιλό: 5,5 μήνες είναι πολύς καιρός πολιτικά. Και γεωπολιτικά θα προσθέταμε: κάποιες κινήσεις όχι ευχάριστες για την Ουάσιγκτον διαγράφονται ήδη στον ορίζοντα…

Mogadishu…

Δευτέρα 26 Φλεβάρη>> Ποιος θα το περίμενε; Ενόσω ο ρημαδοΓουαϊδοΝικόλας, ως υπ.αμ. πια, καμαρωτός καμαρωτός θα αρμενίζει (νοερά ο ίδιος…) στην Ερυθρά Θάλασσα απρόσκλητος, κουρντίζοντας (μαζί με τους υπόλοιπους λευκούς «προστάτες») τους υεμενίτες Houthi, μπορεί και να πέσει πάνω σε τουρκικά πολεμικά – αυτά με επίσημη πρόσκληση απ’ το Mogadishu της σομαλίας… Ας έχει λοιπόν έτοιμο ένα «ηχηρό μήνυμα» (ακόλαστη η δημαγωγική αργκώ!) εναντίον τους, πολύ «ηχηρό», πάρα πολύ – γίνεται φασαρία σ’ εκείνα τα μέρη…

Οι δημαγωγοί του καθεστώτος κατάπιαν αυτήν την δυσάρεστη εξέλιξη – αλλά τι δημαγωγοί θα ήταν αν δεν το έκαναν; Το ζήτημα έχει ωστόσο ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όχι απ’ την σκοπιά του «αιώνιου εχθρού που καταρρέει όπου νάναι» (εδώ οι εθνικόφρονες δεξιοί κι αριστεροί μπορεί να πουν ε, ντάξει: λέμε και καμιά μαλακία για να περάσει η ώρα…), αλλά σαν τμήμα της γρήγορης εξέλιξης του ευρασιατικού project.

Ας ρίξουμε μια ματιά:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.