Tag: συρία

Συρία 3

Παρασκευή 10 Μάρτη. Θα διακινδυνεύσουμε μια διαφορετική εκτίμηση, εν είδει «άσκησης σκέψης». Για τα συμφέροντα της Ουάσιγκτον και των συμμάχων της η ουσιαστική ήττα των σχεδίων τους μετά την ανακατάληψη του Aleppo απ’ τον Άσαντ και την επίσημη συμμαχία της Άγκυρας με την Μόσχα και την Τεχεράνη, επιβάλλει την «αυτοπρόσωπη στρατιωτική εμπλοκή, επί του εδάφους» στο πεδίο μάχης συρία. Πράγμα που εκφράζει βέβαια η «αλλαγή γραμμής» της διοίκησης των συντηρητικών…. Διαφορετικά; Αναγνώριση της ήττας και οριστική απόσυρση.

Αυτό το ξέρουν καλά στο τετράγωνο Μόσχα – Τεχεράνη – Άγκυρα – Δαμασκός. Θα μπορούσαν να το εμποδίσουν πρακτικά; Όχι. Εκείνο που μπορούν να κάνουν είναι να το δεχτούν…. αλλά «να ΜΗΝ πάει καλά» αυτή η εμπλοκή. Και υπάρχουν διάφοροι τρόποι «να ΜΗΝ πάει καλά» αυτή η «αυτοπρόσωπη εμπλοκή επί του εδάφους». Να δημιουργηθούν δηλαδή «προβλήματα» ή/και εντυπώσεις που κατάλληλα δουλεμένες στα μετόπισθεν (στον «αμερικανικό λαό») να την υπονομεύσουν.

Το ένα είδος προβλημάτων αφορά την αντοχή των ενόπλων του isis στη Raqqa. Πρέπει να θυμήσουμε ότι τόσο στο ανατολικό Aleppo όσο και στην al-Bab οι ισλαμιστές (που δεν ήταν καν του isis) αποδείχθηκαν εξαιρετικά σκληροτράχηλοι απέναντι στους επιτιθέμενους, προκαλώντας τους απώλειες. Και ότι ο πληθυσμός της Raqqa, στην πλειοψηφία του, στήριξε και στηρίζει τον isis και την διοίκησή του.

Το άλλο είδος προβλημάτων εικονίζεται ενδεικτικά στις πιο κάτω φωτογραφίες. Αυτές αφορούν την «απελευθέρωση της Μοσούλης», δεν κυκλοφορούν ιδιαίτερα, και πάντως, δεν αποτελούν έργο του αμερικανικού στρατού. Όταν, όμως, θα είναι αποτέλεσμα των δικών του βομβαρδισμών, πως θα αντιδράσει η κοινή γνώμη στις ηπα (με το κατάλληλο μασάζ…); Το «τι δουλειά έχει ο στρατός μας εκεί;» αφού είπαμε ότι θα σταματήσουμε να ανατευόμαστε στα σκατά των άλλων (υπόσχεση, κι αυτή, του ψόφιου κουναβιού) δεν θα το χρησιμοποιήσουν, άραγε, οι «δημοκρατικοί» (που επέμεναν τα προηγούμενα χρόνια στο no boots on the ground) για τους δικούς τους εσωτερικούς λόγους;

Κι εκείνο το «δεν θέλουμε πρόσφυγες» πόσο θα στέκεται όταν θα τους παράγει μαζικά το αμερικανικό πυροβολικό;

Ας το θυμίσουμε κι αυτό. Όταν ο ρωσικός στρατός μπήκε στο συριακό πεδίο μάχης τα επιτελεία της τότε διοίκησης Ομπάμα ευχήθηκαν (και μεθόδευσαν όσο μπορούσαν) έναν βάλτο γι’ αυτόν, κάτι σα «νέο αφγανιστάν». Φυσικά η Μόσχα δεν έπεσε στην παγίδα. Αλλά η διοίκηση του ψόφιου κουναβιού, με τα χάλια που έχει, θα την γλυτώσει;

Αν όχι αυτό πράγματι συμφέρει! Και την Μόσχα, και την Τεχεράνη, και την Δαμασκό, και την Άγκυρα….

(Αναφέρεται, στα σοβαρά, ότι είναι ακόμα ανοικτό το αν στη Raqqa θα μπουν οι ypg υπό την προστασία των ηπα ή ο στρατός του Άσαντ και οι δικοί του, υπό την προστασία της ρωσίας, με την σύμφωνη γνώμη της τουρκίας. Αυτή τη στιγμή οι πρώτοι απέχουν λιγότερο από 10 χιλιόμετρα απ’ την άκρη της πόλης, και οι δεύτεροι πάνω από 100 … όπου μεσολαβούν μερικές κωμοπόλεις υπό τον isis. Σηκώνει συζήτηση το θέμα;)

Τόσοι πολλοί αρχικαραβανάδες

Τετάρτη 8 Μάρτη. Στην κεφαλή κάθονται οι αρχηγοί των γενικών επιτελείων (απο αριστερά προς τα δεξιά): των ηπα, της τουρκίας και της ρωσίας. Δεξιά κι αριστέρα οι υπόλοιποι. Τοποθεσία η τουρκική Antalya, στα νότια. Χρονολογία: χτες και σήμερα. Θέμα: η κατάσταση στη συρία.

Το γεγονός ότι για την “κατάσταση στη συρία” συναντιούνται οι αρχιστράτηγοι μερικών απ’ τους ενδιαφερόμενους (και όχι οι πολιτικοί εκπρόσωποι, όπως γίνεται σε καιρούς ειρήνης…) πρέπει να εξηγηθεί. Αλλά δεν θα το κάνουμε ακόμα, μας λείπουν κάποια δεδομένα. Ωστόσο σαν “κατάσταση στη συρία” που πρέπει να “συμφωνηθεί” εννοείστε (αυτό είναι βέβαιο) τον κουρδοκρατούμενο βορρά. Με αφορμή την (σταματημένη προς το παρόν) τουρκο-συριακή “κίνηση” εναντίον της αμερικανο-κουρδοκρατούμενης Manbij…

Με άλλα λόγια το θέμα είναι η μοιρασιά. Αλλά, εκτιμάμε, όχι μια “μόνιμη μοιρασιά”. Αν επρόκειτο για τέτοια (λέμε…) οι πολιτικές βιτρίνες θα ήταν απόλυτα απαραίτητες. Δικές τους είναι οι τζίφρες, οι φωτογραφίες, τα συγχαρίκια. Μάλλον πρόκειται για μια “τακτική” μοιρασιά, δηλαδή για μια ισορροπία / εκεχειρία “ορισμένου χρόνου”, με άξονα την υποτιθέμενη (;) “απελευθέρωση” της Raqqa.

Είναι βέβαιο ότι θα επιτευχθεί κάτι τέτοιο; Θα φανεί στην πράξη. Όμως με τόσους πολλούς αρχικαραβανάδες μαζεμένους (που γουστάρουν τις “τεχνικές λεπτομέρειες επί του εδάφους” και είναι οι αρμόδιοι για να φτιάχνουν ή/και να ελέγχουν χάρτες στα πεδία μάχης) μια ανοικτή ασυμφωνία σημαίνει “τεχνική” κήρυξη πολέμου.

Δε νομίζουμε να είναι τέτοια η περίπτωση…

Λεπτομέρειες;

Δευτέρα 6 Μάρτη. Δεν είναι κάτι εντυπωσιακό: στη φωτογραφία είναι αμερικάνοι των “ειδικών επιχειρήσεων”. Δεν θα εκπλαγείτε, επίσης, αν μάθετε ότι είναι έξω απ’ το χωριό Fatisah, καμιά 60αριά χιλιόμετρα βόρεια της «πρωτεύουσας του isis” στη συρία Raqqa. Η φωτογραφία είναι του περσινού Μάη, αλλά 500 τέτοια «κομμάντα» είναι και σήμερα εκεί. Στη κουρδοκρατούμενη βόρεια συρία.

Και θα αυξηθούν, όπως θα αυξηθούν τα ελικόπτερά τους, το πυροβολικό τους, τα σέα τους – σύμφωνα με τους σχεδιασμούς της ψοφιοκουναβικής διοίκησης στην Ουάσιγκτον. Ενώ οι ypg θα είναι το «πεζικό» της επίθεσης κατά της Raqqa, οι αμερικάνοι θα κάνουν τα υπόλοιπα.

Στην ερώτηση «κι όταν, τελικά, την απελευθερώσουν θα φύγουν οι αμερικάνοι»; η απάντησή μας είναι: που πήγε ο αμερικανικός στρατός και έφυγε για να το κάνει τώρα;

Σημαίες

Σάββατο 4 Μάρτη. Στη φωτογραφία είναι η ίδια φάλαγγα τεθωρακισμένων μεταφοράς προσωπικού των ypg («δωρεά» της Ουάσιγκτον) με εκείνη της χθεσινής φωτογραφίας (συρία 1).

Δεν ξέρουμε πόσοι και ποιοι στα μέρη μας έφαγαν το παραμύθι με την (υποτιθέμενη) «κομμούνα της Rojava”. Δεν ξέρουμε αν το έκαναν από άγνοια (που δεν δικαιολογείται) ή σκοπιμότητα. Όμως οι αμερικανικές σημαίες στην κουρδοκρατούμενη βόρεια συρία έχουν ακριβώς την ίδια αξία με τις αμερικανικές σημαίες στο Κίεβο.

Ακριβώς την ίδια!… (Επιπλέον συμβαίνει κι αυτό: στα ανατολικά αυτής της περιοχής ο αμερικανικός στρατός διαθέτει αεροπορική βάση.)

Εν τω μεταξύ, και ενώ οι καθεστωτικοί στην Άγκυρα επαναλάμβαναν ως προχτες την απαίτησή τους προς την Ουάσιγκτον να αποσύρει τις ypg απ’ τα δυτικά του Ευφράτη (δηλαδή απ’ την Manbij), όπως έχει «δεσμευτεί», εμφανίστηκε κάποιος άλλος να εγγυάται ότι αυτό θα γίνει. Ο ρώσος στρατηγός Sergei Rudskoy!Σε χθεσινή συνέντευξη τύπου διαβεβαίωσε ότι η διοίκηση της Manbij θα περάσει σύντομα στον Άσαντ και τον στρατό του, ύστερα από συμφωνία που έγινε με την μεσολάβηση της Μόσχας.

Δεν είπε τίποτα ο κυρ Sergei για τα αμερικανικά κομμάντα που υπήρχαν στην πόλη ως πρόσφατα. Μετακόμισαν στο Kobani; Αλλού; Θα μείνουν undercover;

Για να δούμε τι θα δούμε…

Συρία 1

Παρασκευή 3 Μάρτη. Γράφαμε πριν 2 μέρες όταν στρεφόμενος ο τουρκικός στρατός και το fsa πεζικό του προς την κουρδοκρατούμενη Manbij διακινδυνεύουν να συνεχίσουν την εκστρατεία της «ασπίδας του Ευφράτη» χωρίς την ρωσική αεροπορική (και πολιτική) κάλυψη, πολεμώντας όχι μόνο εναντίον των ypg αλλά και εναντίον των ηπα. (Στην φωτογραφία: τεθωρακισμένα μεταφοράς προσωπικού που έδωσε πρόσφατα το αμερικανικό πεντάγωνο στις ypg κάπου στις κουρδοκρατούμενες περιοχές. Προσέξτε ποια σημαία έχουν σηκώσει… Το κάνουν (λένε…) για να μην τους επιτεθεί ο τουρκικός στρατός…)

Η γεωμετρία των αντιπάλων στη συγκεκριμένη (μικρής έκτασης) περιοχή είναι σύνθετη. Οι ypg, «παρέδωσαν τον έλεγχο» της ζώνης εδάφους που μεσολαβεί μεταξύ των θέσεων του τουρκικού στρατού και της Manbij στον στρατό του Άσαντ, προκειμένου να εμποδίσει αυτός τον τουρκικό στρατό. Έτσι, τουλάχιστον από πρώτη ματιά, δύο σύμμαχοι της Μόσχας, η Δαμασκός και η Άγκυρα, τείνουν να βρεθούν αντιμέτωποι μεταξύ Aleppo και Manbij. Μόνο που αυτό (θα) έχει ένα και μόνο αποτέλεσμα: να διασωθούν οι αμερικανικές θέσεις (ουσιαστικά μια βάση) στην Manbij…

Ποιόν απ’ τους τρεις συμφέρει αυτό; Ο Άσαντ θέλει βέβαια έδαφος, και να έχει έναν έλεγχο στην έκταση που κατέχει ο τουρκικός στρατός· αλλά ο μόνος τρόπος για να το πετύχει αυτό είναι να δώσει έδαφος στους αμερικάνους; Η Άγκυρα θέλει να εξασφαλιστεί απέναντι στις ypg· αλλά προκειμένου να το πετύχει πρέπει να πολεμήσει και κατά του Άσαντ; Η Μόσχα θέλει να είναι φερέγγυα απέναντι τόσο στην Άγκυρα όσο και την Δαμασκό (και την Τεχεράνη)· αλλά ο μόνος τρόπος να είναι πειστική είναι να τους ζητήσει να μείνουν στις τωρινές θέσεις τους αφήνοντας στις ηπα (και το ισραήλ), μέσω των κούρδων, το «ελεύθερο»;

Συρία 2

Παρασκευή 3 Μάρτη. Σε λιγότερο από μια βδομάδα, 9 και 10 Μάρτη, ο Ερντογάν θα βρίσκεται στη Μόσχα. Η προπαρασκευή της επίσκεψης (: δηλαδή η επεξεργασία των θεμάτων που θα συζητηθούν εκεί) έχει ήδη ξεκινήσει. Απ’ την άλλη μεριά επίσημα δηλωμένη θέση της Ουάσιγκτον για την συρία δεν υπάρχει· όμως στην πράξη, στο έδαφος, δημιουργεί δεδομένα υπέρ της. Βασικό εργαλείο; Οι κούρδοι ένοπλοι.

Ούτε η Τεχεράνη ούτε η Άγκυρα διασκεδάζουν μ’ αυτό. Η Δαμασκός, όμως, που επίσης δεν διασκεδάζει, πρέπει να πεισθεί. Και να πάρει πολύ σοβαρές εγγυήσεις. Απο που; Απ’ την Μόσχα. Μέσα στην “δημιουργική ασάφεια” της τωρινής αμερικανικής διοίκησης, μια από κοινού (Δαμασκός, Τεχεράνη, Άγκυρα) επιχείρηση κατά των ypg είναι πολύ «λεπτή» υπόθεση.

Κανείς δεν διασκεδάζει, αλλά δεν είναι καθόλου απλό να στραφούν ανοικτά κατά των αμερικάνων και των proxies τους στη συρία….

(Προς το παρόν ο Άσαντ και οι σύμμαχοί του μπορούν να γιορτάσουν την δεύτερη απελευθέρωση της Palmyra… Ο proxy isis, έχοντας χάσει ήδη αρκετά στη συρία και στο ιράκ, ετοιμάζει τα της μετακόμισής του ανατολικότερα… )

Συρία

Τετάρτη 1 Μάρτη. Οι αψιμαχίες μεταξύ του fsa πεζικού και του στρατού του Άσαντ στην “συνοριακή” οτοστράντα M4 σταμάτησαν. Ήταν απλό. Ο επικεφαλής των μονάδων του συριακού στρατού και της Χεζμπ’ Αλλάχ στην περιοχή είναι ρώσος (!). Ο επικεφαλής της «ασπίδας του Ευφράτη» στην al-Bab είναι τούρκος. Συναντήθηκαν, μίλησαν, το πράγμα τέλειωσε.

Απο χτές η «ασπίδα του Ευφράτη» έχει στραφεί στα ανατολικά, κατά της κουρδοκρατούμενης περιοχής της Manbij. Κυρίως στον αυτοκινητόδρομο M4.

Υπάρχει κοντά μια κωμόπολη, η al Arimah. Θα την βρει μπροστά του ο τουρκικός στρατός και ο fsa. Και τότε θα δούμε με βεβαιότητα αν θα έχουν την υποστήριξη της ρωσικής αεροπορίας (το θεωρούμε εξαιρετικά απίθανο) ή θα αναλάβει δράση κατευθείαν η τουρκική.

Αλλά είναι μια δύσκολη επιχείρηση πολιτικά. Η Άγκυρα δεν θα έχει φανερούς συμμάχους σ’ αυτήν την ιστορία, που στρέφεται έμμεσα αλλά καθαρά κατά των ηπα. Η Τεχεράνη θα μείνει διακριτική. Η Μόσχα ακόμα περισσότερο. Αυτό, προφανώς, το ξέρει το καθεστώς Ερντογάν.

Μένει να δούμε πως θα το διαχειριστεί.

Συρία

Τρίτη 28 Φλεβάρη. Μία ή δύο μέρες μετά την οριστική κατάληψη της al-Bab απ’ τον τουρκικό στρατό και το fsa πεζικό του, λίγο νοτιότερα, ο στρατός του Άσαντ και η Χεζμπ’ αλλάχ ξεκίνησαν μια γρήγορη (και εύκολη) επίθεση προς τα ανατολικά, σε βάρος του isis, καταλαμβάνοντας το ένα μετά το άλλο χωριά· και έδαφος. Είναι μια εύκολη προέλαση, που έχει φέρει τον στρατό του Άσαντ στα «σύνορα» της κουρδοκρατούμενης περιοχής της Manbij, ενώ δείχνει εύκολο τώρα για τον Άσαντ και τους υποστηρικτές του να κινηθούν προς το νότο (δεν υπάρχουν μεγάλες πόλεις), εκκαθαρίζοντας όλη την περιοχή μεταξύ Aleppo και Ευφράτη απ’ τον isis.

Το σύνορο μεταξύ τουρκικού και συριακού στρατού, ο αυτοκινητόδρομος Μ4, γενικά τηρείται· όχι ειρηνικά όμως, προς το παρόν. Δεν είναι σαφές αν πρόκειται για «κεντρική διαταγή» ή απλά για απειθαρχία διάφορων ενόπλων του fsa, το γεγονός πάντως είναι ότι αυτοί οι τελευταίοι προσπαθούν να επιτεθούν «απ’ την άλλη μεριά του δρόμου» κατά του στρατού του Άσαντ. Χωρίς κάποιο αποτέλεσμα.

Υποθέτουμε ότι θα χρειαστούν μερικά τηλέφωνα μεταξύ Δαμασκού, Μόσχας και Άγκυρας για να λυθεί το θέμα…

Περισσότερες αρβύλες προσεχώς.

Κυριακή 26 Φλεβάρη. Έφαγε κανείς το παραμύθι ότι το ψόφιο κουνάβι και η διοίκησή του θα “αποσυρθούν”, δήθεν, στρατιωτικά απ’ τα “βάσανα του πλανήτη” για να ασχοληθούν με τα του οίκου της;

Την τελευταία εβδομάδα έχει γίνει κυριολεκτικά παρέλαση αμερικάνων πολιτικών και στρατιωτικών αρμόδιων στον κουρδοκρατούμενο βορρά της συριακής επικράτειας. Πρώτος πήγε στο Kobani ο McCain, με την ιδιότητα του προέδρου της επιτροπής της (αμερικανικής) γερουσίας για τον στρατό. Για όσους δεν ξέρουν ή ξεχνούν ο McCain είναι ένας απ’ τους γνωστούς «ανθρώπους για τις βρωμοδουλειές» του αμερικανικού ιμπεριαλισμού: ήταν αυτός που είχε συναντηθεί και ξανασυναντηθεί με στελέχη του isis στην φάση της δημιουργίας του…

Η επίσημη αμερικανική ανακοίνωση του γραφείου του McCain περιέγραφε ότι «… ο γερουσιαστής ταξίδεψε στην βόρεια συρία για να επισκεφτεί τις αμερικανικές δυνάμεις που βρίσκονται εκεί και για να συζητήσει την εκστρατεία κατά του isis και την επίθεση για την ανακατάληψη της Raqqa… ήταν μια σημαντική ευκαιρία να έρθει σε επαφή με την δυναμική των δεδομένων της μάχης στη συρία…” Σε αντίθεση με τον ρωσικό και τον ιρανικό στρατό που έχουν προσκληθεί απ’ την (ακόμα) διεθνώς αναγνωρισμένη σαν την επίσημη κυβέρνηση της συρίας, το καθεστώς Άσαντ δηλαδή, οι αμερικάνοι έχουν στείλει τα κομμάντα τους «απρόσκλητοι». Περίπου: είναι «καλεσμένοι» των κούρδων ενόπλων. Που είναι ανοικτά και καθαρά ο “κυριλέ αντιπρόσωπος” της Ουάσιγκτον και του Τελ Αβίβ στο συριακό πεδίο μάχης. Η επίσκεψη του McCain στην κουρδοκρατούμενη περιοχή (που στα αμερικανικά media περιγράφεται καθαρά σαν “U.S. base for special forces operations”) είναι η πρώτη τέτοιου επιπέδου απ’ την αρχή του πολέμου στη συρία…

Ύστερα, στις 24 Φλεβάρη, έκανε επίσκεψη στα ίδια μέρη ο αμερικάνος στρατηγός Joseph Votel, επικεφαλής της «κεντρικής διοίκησης» (centcom) του αμερικανικού πενταγώνου. Ο στρατηγός είχε πολύωρη συζήτηση με τους επικεφαλής των κουρδικών ypg, και σύμφωνα με δική τους ανακοίνωση …συζητήθηκε η επέκταση της συνεργασίας και της υποστήριξης των ηπα…

Ενδιάμεσα σ’ αυτές τις δύο επισκέψεις είχε ανακοινωθεί στην Ουάσιγκτον η πρόθεση του αμερικανικού υπ.αμ. (και του ψόφιου κουναβιού φυσικά…) να στείλει περισσότερο στρατό και όπλα στη βόρεια συρία (στην τυπικά κουρδοκρατούμενη ζώνη δηλαδή). Για αντιτρομοκρατικούς λόγους φυσικά…

Μοιρασιά;

Κυριακή 26 Φλεβάρη. Εκτός απ’ τον “φιλειρηνισμό” του ψόφιου κουναβιού υπάρχουν κι άλλα παραμύθια, μερικά απ’ τα οποία έχουν οπαδούς και στα μέρη μας… Όμως η μαύρη αλήθεια είναι αυτή: στο συριακό πεδίο μάχης έχουν συγκεντρωθεί, όχι σε μεγάλες ποσότητες αλλά με “όλα τα απαραίτητα”, στρατοί από μισή ντουζίνα καπιταλιστικά κράτη: ρωσία, τουρκία, ηπα, ιράν, αίγυπτο, ισραήλ – χώρια οι “εκπρόσωποι”.

Έχει γίνει επίσημη και οριστική μοιρασιά της συριακής επικράτειας; Με δεδομένο ότι πρόκειται για δευτερεύον μέτωπο του σε εξέλιξη 4ου παγκόσμιου πολέμου, θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι δεν είναι αδύνατο “κάπως να τα βρουν”. Όμως ακριβώς επειδή είναι δευτερεύον το μέτωπο οποιαδήποτε “συμφωνία” , ακόμα κι αν έχει υπάρξει, μόνο σαν προσωρινή θα μπορούσε να θεωρηθεί. Ειδικά αν υπολογίσει κανείς ότι τουλάχιστον απ’ την μεριά της Ουάσιγκτον, που είχε την πρωτοβουλία για την “δημιουργική αστάθεια” στην ευρύτερη περιοχή (πλην ισραήλ…), οι διακυβεύσεις στη μέση Ανατολή (όπως και στην Αφρική) σχετίζονται άμεσα με τα δύο κύρια μέτωπά της: την ανατολική ασία (κίνα) και την ευρώπη.