Tag: συρία

Παραλειπόμενα μιας προβοκάτσιας 2

Κυριακή 9 Απρίλη. Το μοτίβο «οι αντικαθεστωτικοί ένοπλοι εντός συριακής επικράτειας κάνουν κάτι που στη συνέχεια τα αφεντικά τους χρησιμοποιούν εναντίον του καθεστώτος Άσαντ» έχει δουλευτεί εδώ και πολύ καιρό… Από ποιον λέτε; Απ’ το Τελ Αβίβ!

Ενδεικτικά (φωτογραφία), καλοκαίρι του 2016: οι ισλαμιστές ένοπλοι που δρουν γύρω απ’ τα υψώματα του Γκολάν (με την κάλυψη του ισραηλινού κράτους) ρίχνουν ένα βλήμα στις κατεχόμενες απ’ τον ισραηλινό στρατό περιοχές, κάπου στο κέντρο τους. Το βλήμα σκάει σ’ ένα ισραηλινό ναρκοπέδιο, χωρίς να προκαλέσει θύματα ή ζημιές. Το ισραηλινό πεντάγωνο καταγγέλει τον συριακό στρατό σαν υπεύθυνο, και κτυπάει έναν συριακό εκτοξευτήρα βλημάτων που ταλαιπωρούσε τους ισλαμιστές ένοπλους. Που πανηγυρίζουν…

Το ισραήλ ακολουθεί την πολιτική να χρεώνει την Δαμασκό για όλα τα πυρά που προέρχονται απ’ την συρία, αδιάφορο με το ποιος είναι που πυροβολεί… (Αυτά τα γράφουν οι “times of israel” – όχι τίποτα «αντισημίτες»…)

Όμως όχι, η ψοφιοκουναβική αμερικανική διοίκηση δεν έκανε «το ίδιο» με πιο εντυπωσιακό τρόπο. Επιτέθηκε όχι γι αυτό καθ’ εαυτό το αποτέλεσμα της επίθεσης. Επιτέθηκε σαν προκαταβολή – εν μέρει μπλοφάροντας, λόγω αδυναμίας… Κι ακριβώς αυτήν την αδυναμία θα προσπαθήσει να διορθώσει, επιδιώκοντας να «σκουπίσει» όλους όσους έδωσαν συγχαρίκια για την επίθεση (πέρα, φυσικά, απ’ τα αραβοφασιστικά καθεστώτα και το ισραήλ), σε ένα είδος ad hoc (και στην ανάγκη χαλαρής) «συμμαχίας των προθύμων». Αν όχι για να συμμετάσχουν στην αμερικανική δράση στη συρία, σίγουρα για να την ανεχτούν.

«Η επίθεση με τα χημικά ήταν δουλειά του Άσαντ»: οι ακλόνητες αποδείξεις 1

Κυριακή 9 Απρίλη. Υπάρχει ένα μεγάλος χορός εγκάθετων που δηλώνουν απόλυτη βεβαιότητα ότι η επίθεση στην Khan Sheikhoun ήταν δουλειά του στρατού του Άσαντ (μερικοί, μάλιστα, το πάνε κατά τα γούστα τους ακόμα μακρύτερα: μπορεί και της Μόσχας…). Το πόσο σίγουροι είναι αποδεικνύεται, βέβαια, απ’ αυτό το απλό: δεν έκαναν τον κόπο να περιμένουν λίγο για να ανεμίσουν τις αποδείξεις τους με κάθε επισημότητα και βεβαιότητα, ώστε να νομιμοποιήσουν την «τιμωρία»… Χειροκροτούν το ψόφιο κουνάβι για την «ακαριαία, συναισθηματική και ηθική» απόφασή του· και οι αποδείξεις έρχονται…. Εν τέλει αυτή η μεθοδολογία είναι ίδια με εκείνη των αμερικάνων μπάτσων: πρώτα σκοτώνουν τους «υπόπτους» (αν είναι μαύροι), και μετά προσπαθούν να αποδείξουν ότι ήταν απειλητικοί και επικίνδυνοι…

Για να έχετε μια πρώτη ιδέα για το τι σημαίνει παγκόσμιος πόλεμος απ’ την άποψη της επαγγελματικής δημαγωγίας, δίνουμε στη συνέχεια τρία παραδείγματα.

Το πρώτο είναι το καθεστωτικό γερμανικό spiegel, στην αγγλόφωνη ηλεκτρονική του έκδοση. Σε ένα προχθεσινό άρθρο του (the world at crossroads in syria) χρησιμοποιεί σαν (μοναδικό) “αποδεικτικό στοιχείο” της ενοχής του καθεστώτος Άσαντ για τα χημικά στην Khan Sheikhoun τι νομίζετε; Υποτιθέμενες υποκλοπές των επικοινωνιών μεταξύ σύριων πιλότων, υποκλοπές που (λέει το spiegel…) ότι κάνουν οι ένοπλοι της al – Nusra! Το ότι το γερμανικό καθεστωτικό περιοδικό έχει την δυνατότητα να παραλαμβάνει απ’ τους “τρομοκράτες” της al-Nusra τις δήθεν υποκλοπές τους, είναι βέβαια ένα δημοσιογραφικό κατόρθωμα άξιο του βραβείου Πούλιτζερ… Δημιουργεί όμως μερικές πολύ σοβαρές ερωτήσεις· και υποψίες…. Ε;

Εκτός αν οι υποκλοπές δεν προέρχονται απ’ την al-Nusra αλλά, π.χ., απ’ την mossad· και το spiegel θέλει να το κρύψει. Και πάλι: μπορεί, άραγε, το spiegel να ελέγξει την αυθεντικότητα του υλικού που επικαλείται (αν όντως υπάρχει τέτοιο υλικό;) Όχι. Δεν μπορεί. Απλά κάνει την βρωμοδουλειά: το βαποράκι…

«Η επίθεση με τα χημικά ήταν δουλειά του Άσαντ»: οι ακλόνητες αποδείξεις 2

Κυριακή 9 Απρίλη. Μια δεύτερη «απόδειξη» έρχεται από άρθρο του Stephen Bryen, στο site των asia times, πάλι στις 7 Απρίλη. Σύμφωνα, λοιπόν, με αυτόν τον «γνώστη και αναλυτή» ο Άσαντ έριξε χημικά παρότι δεν τα χρειαζόταν… επειδή είχε την υποψία ότι Μόσχα και Ουάσιγκτον (: ψοφιοκουναβιστάν) μπορεί να κανονίζουν κανά deal πίσω απ’ την πλάτη του, χωρίς να τον ρωτήσουν, με σκοπό να τον ρίξουν…

Οπότε ο (κατά τον Bryen) σατανάς Άσαντ σκέφτηκε: θα πάω να ρίξω χημικά να τους βάλω να τσακωθούν… Και δεν σκέφτηκε (γιατί είναι σατανάς αλλά είναι και κόπανος) ότι αν πράγματι παίζει τέτοιο deal πίσω απ’ την πλάτη του, τότε θα βρουν την ευκαιρία να τον καταδικάσουν και οι δύο μαζί, και να προχωρήσουν γρηγορότερα το deal τους. Όχι! Αυτό δεν θα μπορούσε να το σκεφτεί ένα κάθαρμα σαν τον Άσαντ…

Πιο σωστά: ο Bryen θεωρεί ότι το κοινό του είναι τόσο βλαμμένο που δεν θα εκδηλώσει μια τέτοια ένσταση απέναντι στη φοβερή ανάλυση / αποκάλυψή του: άσε μας ρε παπατζή: κι εγώ όταν ήμουνα μικρός πήγα να σπάσω το βάζο για να βάλω την μαμά και τον μπαμπά να τσακωθούν μεταξύ τους, αλλά γρήγορα σκέφτηκα ότι θα τις φάω κι απ’ τους δύο, οπότε έκατσα ήσυχος…

Ο Stephen Bryen που υποστηρίζει ενυπόγραφα και διαδίδει τέτοιες b-παπαριές δεν είναι, βέβαια, σατανάς. Είναι (και εύκολα το βρίσκει όποιος ψάξει ιντερνετικά) άνθρωπος της αμερικανικής πολεμικής βιομηχανίας, κολλητός του ακροδεξιού «νεοσυντηρητικού» Richard Perle (όσοι δεν τον ξέρετε ψάξτε τον, μεσουράνησε επί Μπους του Β) και σημαντικός συνεργάτης διάφορων σκληροπυρηνικών φιλο-ισραηλινών οργανώσεων των ηπα, όπως το center for security policy και το jewish institute for national security affairs.

Αυτός ο αμερικάνος πατενταρισμένος φασίστας λοιπόν, ο Stephen Bryen, είναι που έχει την «απόδειξη της ενοχής του Άσαντ»: πήγε και έκοψε επίτηδες το κλαδί που πάνω του καθόταν, για να πλακώσει την υποτιθέμενη ρωσο-αμερικανική «συνεννόηση». (Ούτε φαιορόζ έλληνας που διαπραγματεύεται να ήταν!!!)

Πράγματι, δεν υπάρχει αμφιβολία πως οι φασίστες με πυρηνικά θεωρούν όλον τον υπόλοιπο κόσμο εντελώς ηλίθιο… Και ένα μεγάλο μέρος των υποτακτικών είναι, δυστυχώς, τέτοιο.

«Η επίθεση με τα χημικά ήταν δουλειά του Άσαντ»: οι ακλόνητες αποδείξεις 3

Κυριακή 9 Απρίλη. Μια τρίτη «απόδειξη» έρχεται απ’ τους καθεστωτικούς New York Times. Που αναμεταδίδουν μια ανάλυση του atlantic council. Εδώ η εξήγηση είναι πιο πορωτική: Ο Άσαντ έριξε τα χημικά …για να δοκιμάσει την Ουάσιγκτον. Να δει, δηλαδή, αν το ψόφιο κουνάβι το λέει ειλικρινά ότι δεν ενδιαφέρεται για την αντικατάστασή του ή όχι…

Μάλιστα… Σατανάς ο Άσαντ, δεν πείστηκε ότι το ψόφιο κουνάβι λέει την αλήθεια, και σκέφτηκε: ρε δεν πάω να σκοτώσω τίποτα άμαχους με Sarin για να δω αν είναι ειλικρινής κι ωραίος αυτός ο καινούργιος, ή μπας και κοροϊδεύει τον κόσμο;….

Το atlantic council, που αποκαλύπτει αυτό το βαθυστόχαστο τεκμήριο, είναι ένα απ’ τα πολλά ακροδεξιά και πολεμοκάπηλα think tanks των ηπα. Οπότε δεν χρειάζεται άλλες συστάσεις. Κι εδώ η «απόδειξη της ενοχής του Άσαντ» δεν μπορεί παρά να θεωρηθεί ακλόνητη: πήγε να γαργαλίσει το ψόφιο κουνάβι, για να δει αν είναι ψόφιος κοριός ή όχι…

Πέρα απ’ τις αποδείξεις: psy ops…

Κυριακή 9 Απρίλη. Τα αφεντικά του αμερικανικού ιμπεριαλισμού βιάστηκαν τόσο πολύ να ρίξουν τους πυραύλους τους κατά του Άσαντ ώστε δεν πρόλαβαν (ή αδιαφόρησαν) να οργανώσουν έγκαιρα το ιδεολογικό σκέλος της επίθεσης. Αλλά ζει πολύς κόσμος απ’ αυτό. Θα κλείσουν όλοι αυτοί τα μαγαζιά τους και θα στήσουν φουφούδες με κάστανα στο central park εξαιτίας του “εκρηκτικού ταμπεραμέντου” του ψόφιου κουναβιού; Κλέφτες θα γίνουν; Όχι δα!!!

Η επίθεση έγινε ακριβώς τη στιγμή που διεθνώς είχε απλωθεί μια εύλογη αμφιβολία (Μα καλά, γιατί να ρίξει χημικά ο Άσαντ; Δεν είχε κανένα μα κανένα λόγο να το κάνει…) και χωρίς να έχει υπάρξει πριν πειστική απάντηση. Τώρα τρέχουν να βρουν μία, εκ των υστέρων, όπως όπως, για να μπαλώσουν το θέμα για λίγες ώρες ή μέρες· πιο μετά θα έχει ξεχαστεί. Και επιστρατεύουν όλους τους (διεθνείς) φίλους τους – και στα μέρη μας…

Λένε βλακείες ολκής! Αλλά αυτό έχει μια χρησιμότητα (για εμάς). Αποκαλύπτει όχι μόνο τον τρόπο που δουλεύουν αλλά και την έκταση των «ψυχολογικών επιχειρήσεων» («μασάζ» στα ελληνικά…), σε πραγματικό χρόνο.

Θα ευχόμασταν αυτές οι ξετσίπωτες βλακείες να ανοίξουν κανά μυαλό. Όμως, απ’ την άλλη, η βλακεία έχει χίλιες πηγές και εκατομμύρια κοίτες…

Μια λεπτομέρεια

Σάββατο 8 Απρίλη. Επειδή ρωτηθήκαμε: οι χθεσινές αναρτήσεις ολοκληρώθηκαν στις 3.38 μετά τα μεσάνυχτα, χαράματα της 7ης Απρίλη. Μια ώρα πριν γίνουν οι αμερικανικές επιθέσεις. Ήταν πρόβλεψη λοιπόν και όχι εκ των υστέρων πληροφορίες.

Μια ακριβής πρόβλεψη, υποθέτουμε…

«Χημικά» 1

Σάββατο 8 Απρίλη. Η ύπαρξη «χημικών όπλων» έχει γίνει ένα είδος «σταθεράς» στην ρητορική του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, απ’ το 2001 και μετά. Η εισβολή στο ιράκ το 2003 είχε νομιμοποιηθεί (όσο και όπως…) στη βάση του υποτιθέμενου «χημικού και βιολογικού οπλοστασίου» του Χουσεΐν. Ο τότε δικτάτορας του ιράκ είχε πράγματι τέτοια όπλα την δεκαετία του ’80: τα είχε φτιάξει με την βοήθεια αμερικάνων και άγγλων «ειδικών», και είχε χρησιμοποιήσει συστηματικά, και με τις ευλογίες των δυτικών, τα χημικά στον πόλεμο κατά του ιράν. Ένα πόλεμο που έπνιξε στο αίμα τόσο την ιρανική όσο και την ιρακινή κοινωνία, αλλά ο Χουσεΐν και οι διεθνείς υποστηρικτές του τελικά έχασαν…

Όμως, λίγα χρόνια μετά, ύστερα απ’ την πρώτη αμερικανική επίθεση κατά του ιράκ το 1991 (όταν η Ουάσιγκτον αποφάσισε να μην στηρίζεται πια σε φίλους της αλλά να τους αξιοποιεί βαφτίζοντάς τους «εχθρούς»…), και στα πλαίσια των «κυρώσεων εναντίον» του ιρακινού καθεστώτος που ακολούθησαν, τα χημικά και βιολογικά όπλα του καταστράφηκαν. Παρουσία διεθνών ειδικών…

Συνεπώς το 2003 το αμερικανικό καθεστώς ήξερε ότι ο Χουσεΐν ΔΕΝ έχει τέτοια όπλα. Never mind: ο Χίτλερ, πριν την εισβολή στην πολωνία, το είχε πει απλά και καθαρά: «θα χρησιμοποιήσω ένα ψεύτικο πρόσχημα για να εισβάλω, κι όταν θα έχω νικήσει κανείς δεν θα το θυμάται». Έτσι έγινε και με την αμερικανική εισβολή τόσο στο αφγανιστάν (η υποτιθέμενη ευθύνη των ταλιμπάν για την υποτιθέμενη «αλ – Κάιντα» που, υποτίθεται, επιτέθηκε στις ηπα στις 11 Σεπτέμβρη του 2001..) όσο και στο ιράκ. Είναι πια γνωστό υποθέτουμε ότι η μεν επίθεση της 11ης/9ου οργανώθηκε από τμήματα των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών σε συνεργασία με τις σαουδαραβικές και τις ισραηλινές… στο δε ιράκ δεν βρέθηκαν ποτέ, μετά την αμερικανική εισβολή, ούτε χημικά ούτε βιολογικά.

Το 2013 υπήρξε μια επίθεση με χημικά, στο Aleppo αν θυμόμαστε καλά, για την οποία δεν έγιναν ποτέ σαφείς οι δράστες. Ο τότε αμερικάνος πρόεδρος Ομπάμα απέρριψε τις προτάσεις των καραβανάδων του για επίθεση κατά του Άσαντ, για δύο ουσιαστικά λόγους. Πρώτον επειδή οι αντικαθεστωτικοί ένοπλοι (ισλαμιστές ή ξε-ισλαμιστές…) τα πήγαιναν καλά, οπότε δεν χρειαζόταν η «αυτοπρόσωπη» αμερικανική εμπλοκή στο συριακό πεδίο μάχης. Και δεύτερον, επειδή Μόσχα (που ήξερε καλά και με λεπτομέρειες το χημικό οπλοστάσιο του Άσαντ) ανέλαβε να το «καθαρίσει». Όπως και έγινε. Απ’ το 2013 και μετά δεν ξαναμνημονεύτηκαν «χημικά όπλα στην κατοχή του Άσαντ», από κανέναν. Γιατί, απλά, δεν είχε…

«Χημικά» 2

Σάββατο 8 Απρίλη. Τα «χημικά όπλα» του Άσαντ «ξανανακαλύφθηκαν» βιαστικά μόλις πριν λίγες ημέρες· ίσα ίσα για να καλύψουν τις πιο επείγουσες ανάγκες του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, στην προσπάθειά του να ανακτήσει το έδαφος (κυριολεκτικά και μεταφορικά) που έχει χάσει στη συρία, εξαιτίας της στρατιωτικής εμπλοκής της Μόσχας, της Τεχεράνης και της Άγκυρας. Η βιαστική «ανακάλυψή» τους είναι τόσο στενά εστιασμένη ώστε μόνο οι δόλιοι (παριστάνουν ότι) δεν κατάλαβαν την προβοκάτσια: αυτή τη φορά η Ουάσιγκτον δεν ενδιαφερόταν να απονομιμοποιήσει το καθεστώς Άσαντ μέσα από μακρόχρονες και μακρόσυρτες διεθνείς διπλωματικές και δημοσιογραφικές εκστρατείες καταγγελιών, αποφάσεις του οηε, κλπ κλπ. Δεν ενδιαφερόταν καν «να εμποδίσει τον Άσαντ να ξαναχρησιμοποιήσει τα χημικά» (τα οποία σύμφωνα με την ίδια έχει…) Ενδιαφερόταν μόνο να ξανανομιμοποιηθεί στρατιωτικά σαν «βασικός παίκτης» στο συριακό πεδίο μάχης, εναντίον της Μόσχας και της Τεχεράνης – (κατά την γνώμη μας, με κάπως διαφορετικό τρόπο, και κατά της Άγκυρας).

Δεν ήθελαν οι καραβανάδες και οι πολιτικές βιτρίνες της Ουάσιγκτον μια προσχηματική αιτία για να εισβάλουν στη συρία· αυτό το έχουν κάνει ήδη, «αντιτρομοκρατικώ δικαίω», πατώντας πάνω στους κούρδους συμμάχους τους. Ήθελαν άλλο πράγμα: να νομιμοποιήσουν τόσο την δική τους «άμεση» δράση κατά της συμμαχίας Μόσχας – Τεχεράνης – Δαμασκού – Χεζμπ’ αλλάχ, όσο κι εκείνη των συμμάχων τους (Τελ Αβίβ, σεΐχάτα) όποτε και όπου αποφασίσουν να κτυπήσουν. Κι απ’ αυτή την άποψη, ενώ η χθεσινή επίθεση είναι μικρής σημασίας με βάση την συγκεκριμένη στρατιωτική αποτελεσματικότητά της, είναι πολύ πιο επικίνδυνη (απ’ ότι αν είχε γίνει το 2013) από «πολιτική» και «γεωπολιτική» άποψη· με την άποψη της όξυνσης του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού.

Παγκόσμιος πόλεμος 1…

Σάββατο 8 Απρίλη. Πριν 20 ημέρες, στις 19 Μάρτη, η ισραηλινή αεροπορία (που εκπαιδεύεται στην ελλάδα, μην το ξεχνάει κανείς…) προσπάθησε να κάνει μια επίθεση σε βάθος μέσα στην συριακή επικράτεια, κοντά στην Palmyra. Τουλάχιστον 400 χιλιόμετρα πτήσης προς τον «στόχο», κι άλλα τόσα επιστροφή… Αυτός ο «στόχος» ήταν, κατά το Τελ Αβίβ, δυνάμεις της Χεζμπ’ αλλάχ. Προφανώς δεν ήταν ο μοναδικός. Το Τελ Αβίβ ήθελε να βοηθήσει αντάρτες του isis που προσπαθούν εδώ και καιρό να κόψουν τον υπό συριακό έλεγχο δρόμο ανάμεσα στη Hama και στην Palmyra.

Φαίνεται ότι οι ισραηλινοί καραβανάδες θεωρούσαν ότι τα αντιαεροπορικά συστήματα του ‘Ασαντ είναι ανεπαρκή, οπότε δεν θα κινδύνευαν. Κινδύνεψαν όμως, κόντρα στη σιγουριά τους! Τα ισραηλινά βομβαρδιστικά εντοπίστηκαν, και εκτοξεύτηκε εναντίον τους ένας τουλάχιστον πύραυλος. Κατά το καθεστώς Άσαντ καταρρίφθηκε ένα απ’ τα αεροπλάνα· το ισραηλινό καθεστώς το διέψευσε. Μάλλον το Τελ Αβίβ έχει δίκιο εν προκειμένω, αλλά δεν έχει τόση σημασία: το ουσιαστικό είναι ότι το Τελ Αβίβ αιφνιδιάστηκε, κάτι που πιθανόν να σημαίνει ότι η συριακή αεράμυνα έχει, κάπως, αναβαθμιστεί. Με την βοήθεια της Μόσχας ή της Τεχεράνης ή και των δύο… Και άρα η ισραηλινή αεροπορία δεν μπορεί να σουλατσάρει και να κτυπάει ανενόχλητη πια…

Για να γίνουν τα πράγματα ακόμα χειρότερα, την ώρα που ο φασίστας υπ.αμ. Lieberman (φίλος των ελλήνων, μην το ξεχνάει κανείς…) ήταν έξαλλος και απειλούσε βγάζοντας αφρούς ότι θα καταστρέψει όλη τη συριακή αεράμυνα «αν ξανατολμήσει να τον εμποδίσει να βομβαρδίζει όπου και όποτε θέλει», η Μόσχα καλούσε τον ισραηλινό πρεσβευτή για να του τραβήξει το αυτί «ζητώντας εξηγήσεις» για την επίθεση. Και ίσως όχι μόνο…

Θεωρούμε δεδομένο ότι το Τελ Αβίβ θα λύσσαξε ακόμα περισσότερο: η αντιαεροπορική αναβάθμιση της Δαμασκού και η πολιτική υποστήριξη της Μόσχας θέτουν σε άμεση αμφισβήτηση όχι μόνο αυτό που θεωρεί «δικαίωμα» του, το να κτυπάει στη συρία (πάντα τον στρατό του Άσαντ) κατά βούληση, αλλά ακόμα περισσότερο το άλλο «δικαίωμα» του, το να ισοπεδώσει τον λίβανο.

Ένα άμεσο αμερικανικό κτύπημα στον Άσαντ (και, έμμεσα αλλά καθαρά, μια «προειδοποίηση» στη Μόσχα και την Τεχεράνη) έγινε, λοιπόν, απόλυτα απαραίτητο και για τον ισραηλινό ιμπεριαλισμό. Η αμερικανική επίθεση προσπαθεί να ανανεώσει, όσο μπορεί, το ισραηλινό πολεμικό laissez passer…

Παγκόσμιος πόλεμος 2…

Σάββατο 8 Απρίλη. Ορισμένοι σημειώνουν, σωστά, ότι στη συγκεκριμένη επίθεση το αμερικανικό στρατοπολιτικό ιμπεριαλιστικό καθεστώς, έκανε τουλάχιστον 2 «παρανομίες»:

Πρώτον, με δεδομένο ότι επρόκειτο για επίθεση σε κυρίαρχη χώρα (η συρία παραμένει τέτοια από τυπική άποψη), η Ουάσιγκτον δεν ζήτησε την έγκριση του συμβουλίου ασφαλείας του οηε. Αυτό είναι αλήθεια, και δεν είναι η πρώτη φορά. Ούτε στην εισβολή στο ιράκ, το 2003, είχε τέτοια έγκριση! Αυτή τη φορά μάλιστα το ψόφιο κουνάβι και η διοίκησή του, το ξεκαθαρίσαν γρήγορα: αν δεν μας δώσει το ο.κ. το συμβούλιο ασφαλείας, θα «απαντήσουμε μόνοι μας» (στο υποτιθέμενο έγκλημα του Άσαντ).

Δεύτερον, με δεδομένο ότι επρόκειτο για επίθεση σε κυρίαρχη χώρα που δεν είχε «προσβάλει» αμερικανικό έδαφος, στρατό ή συμφέροντα (φανερά τουλάχιστον), το ψόφιο κουνάβι δεν ζήτησε την έγκριση του κογκρέσσου, όπως απαιτεί η (αυστηρή σε θέματα αρμοδιοτήτων) αμερικανική νομοθεσία.

Πράγματι, αυτό είναι καινούργιο. Πρόκειται ουσιαστικά για πραξικοπηματική ενέργεια μέσα στην υποτιθέμενη «αμερικανική δημοκρατία». Το ότι αυτό το «στιγμιαίο» (;) πραξικόπημα έγινε αποδεκτό και απ’ τα δύο καθεστωτικά κόμματα το νομιμοποιεί σαν «προηγούμενο» για μελλοντική επανάληψη. Και δείχνει όχι μόνο σε ποιο σημείο βρίσκεται η «θεσμική μετάλλαξη» του αμερικανικού κράτους μέσα στον σε εξέλιξη 4ο παγκόσμιο, αλλά και ποια είναι η τάση.

(φωτογραφία: ψοφιοκουναβικά καραγκιοζιλίκια…)