Tag: συρία

Τρίτη 8 Αυγούστου. Γρηγορότερα απ’ ότι αναμενόταν ο συριακός στρατός και οι σύμμαχοί του κατέλαβαν απ’ τον isis την πόλη Sukhnah, 70 χιλιόμετρα ανατολικά της Palmyra, και λίγο παραπάνω από 100 δυτικά του κυρίως στόχου, που είναι η Deir ez-Zor. Εννοείται ότι “κατάληψη” σημαίνει ότι και αυτή η πόλη, η Sukhnah, έχει γίνει μπάζα… Προς την Deir ez-Zor συγκλίνουν, εν τω μεταξύ, απ’ τα βορειοδυτικά άλλα τμήματα του φιλοΆσαντ μετώπου, κατεβαίνοντας δίπλα απ’ τον Ευφράτη (απέχουν γύρω στα 60 χιλιόμετρα).

Το αξιόλογο ως τώρα είναι ότι μετά την αναγγελία περί τερματισμού της χρηματοδότησης διάφορων αντι-Άσαντ ενόπλων απ’ την cia, δεν έχει γίνει κάποια σοβαρή κίνηση προς την Deir ez-Zor απ’ την μεριά των συμμάχων της Ουάσιγκτον, του Τελ Αβίβ και του Ριάντ – παρότι ένας αριθμός απ’ αυτούς τους αντι-Άσαντ proxies έχουν συγκεντρωθεί και στρατοπεδεύσει στην ypgκρατούμενη ζώνη, βόρεια απ’ την Deir ez-Zor.

Έχουν παραιτηθεί η Ουάσιγκτον and friends απ’ το σχέδιο να κόψουν την χερσαία επαφή της Τεχεράνης με τον λίβανο, στην οποία η Deir ez-Zor είναι στρατηγική θέση; Ετοιμάζουν κάτι άλλο, χειρότερο;

Δεν ξέρουμε…

Τετάρτη 2 Αυγούστου. Εντελώς εγκυκλοπαιδικά, και επειδή όταν η ιστορία γίνεται κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος ποιο γεγονός θα αποδειχθεί σημαντικό στην εξέλιξη, να θυμίσουμε ότι οι τελευταίες αμερικανικές κυρώσεις κατά της Μόσχας (και, όποιον πάρει η μπάλα: κατά της γερμανίας και άλλων στην ε.ε.) δικαιολογήθηκαν σαν απάντηση:

• Στην μοχθηρή εμπλοκή της Μόσχας στις πρόσφατες αμερικανικές εκλογές… Είναι ένα θέμα που προσφέρεται για πολλά διδακτορικά σε ότι αφορά τις ιδεολογικές λειτουργίες στις postmodern κοινωνίες: πρόκειται για κάτι που δεν έχει αποδειχθεί, δεν έχει καν στοιχειοθετηθεί, και ακόμα δεν έχει κατηγορηθεί κανένας συγκεκριμένα… Ωστόσο … «παίζει». Φαίνεται ότι κάθε ξοφλημένος έχει μια «υπόθεση Γεωργίου» να τρώγεται.
• Στο ρόλο της Μόσχας στην ανατολική ουκρανία. Πραγματικότατος, χωρίς καμία αμφιβολία. Όσο ο ρόλος της Ουάσιγκτον στο Κίεβο…
• Στην προσάρτηση της Κριμέας. Ο.Κ….
• Στον ρόλο της Μόσχας στη συρία! Είναι κάτι που δεν αναφέρεται, αλλά η αμερικανική «εθνική γραμμή» όντως κατηγορεί την Μόσχα για την υποστηρίξη στον Άσαντ και για την καίρια στρατιωτική ενίσχυσή του. Αυτό, αν και η επίσημα η Ουάσιγκτον έχει παραδεχτεί την ήττα της στη συρία. (Ή, ίσως, εξαιτίας αυτής της ήττας να τα έχουν πάρει στο κρανίο οι εκπρόσωποι του αμερικανικού «έθνους»).

Αντίθετα, δεν υπάρχει μνεία, και σίγουρα οι κυρώσεις αυτές δεν αφορούν την αμπχαζία και τη νότια οσετία. Τι να υποθέσουμε; Ότι οι αμερικάνοι εθνοπατέρες έχουν μνήμη χρυσόψαρου;

(φωτογραφία: μπορεί να μην τους φαίνεται, αλλά αυτοί πάνω στο τεθωρακισμένο είναι ρώσοι στρατόμπατσοι. Και που βρίσκονται οι αφιλότιμοι; Πιθανότατα στην Dara’a, νοτιοδυτικά στη συρία, κοντά στα σύνορα με την ιορδανία και το ισραήλ.

Είναι εκεί για να επιτηρούν την εκεχειρία… Και για να εκνευρίζουν το αμερικανικό και το ισραηλινό πεντάγωνο… Ρώσοι στρατιώτες τόσο νότια στη μέση Ανατολή πότε είχαν ξαναεμφανιστεί αυτοπροσώπως; Ούτε στα «ορλωφικά»!)

Πέμπτη 27 Ιούλη. … Είναι δύσκολο να διαλέξω ανάμεσα στην Κίνα, Ρωσία και το Ιράν [σ.σ.: για το ποιος είναι ο κυριότερος εχθρός των ηπα] για να είμαι ειλικρινής. Υποθέτω ότι αν είχα να υποδείξω κάποιον που είναι λίγο πιο πάνω απ’ τους άλλους, πιθανότατα θα διάλεγα την Κίνα… Αυτό είπε ο διευθυντής της cia Mike Pompeo συνεντευξιαζόμενος. Και συνέχισε:

…Έχουν φτιάξει μια πραγματική οικονομία, σε αντίθετη με την Ρωσία που ζει και πεθαίνει ανάλογα με το πόσα βαρέλια πετρελαίου μπορεί να εξορύξει. Το Ιράν απ’την άλλη έχει περιορισμένη παραγωγή και σίγουρα δεν έχει τον πληθυσμό της κλίμακας της Κίνας…

Είναι πιθανά μέσα στα καθήκοντα ενός επικεφαλής μυστικής υπηρεσίας το να μην εκφράζεται με διπλωματική κομψότητα. Συνεπώς αυτό που λέει ο Pompeo είναι επιβεβαίωση μιας ενδοκαπιταλιστικής αντιπαλότητας που είναι ήδη γνωστή και δηλωμένη, ακόμα και με μέτριο (διπλωματικό) τακτ. Το ψόφιο κουνάβι, που δεν είχε μέχρι να γίνει πρόεδρος δουλειές στην κίνα ήταν ιδιαίτερα εκδηλωτικό για τις απειλές της.

Εκείνο ωστόσο που δεν λέει ο αρχιπράκτορας είναι πως δεν έχει να διαλέξει ανάμεσα στη Μόσχα, στο Πεκίνο ή στην Τεχεράνη: πρόκειται για συμμαχικά κράτη που πριονίζουν την (όλο και πιο φθίνουσα) αμερικανική υπεροχή / κυριαρχία από κοινού. Ο καθένας με τον τρόπο του και σε συνεργασία.

Στον σκόπιμα διαχωρισμένο τρόπο με τον οποίο μιλάει για αυτούς τους τρεις «μεσο-μακροπρόθεσμους» εχθρούς των ηπα, δεν παρέλειψε πάντως να πει μια «καλή κουβέντα» για εκείνον που κοιμάται και ξυπνάει πάνω σε βαρέλια πετρελαίου:

… Όταν ασκείς την δύναμή σου, την βελτιώνεις. Συνεπώς τώρα αυτοί [σ.σ.: οι ρώσοι] είχαν την ευκαιρία να κάνουν πραγματικές ασκήσεις με το ναυτικό τους. Είχαν την ευκαιρία να κάνουν πραγματικές ασκήσεις με τον στρατό τους. Είχαν την ευκαιρία να κάνουν συνδυασμένες επιχειρήσεις. Να χρησιμοποιήσουν πυραύλους κρουζ. Να κάνουν συνδυασμένες επιχειρήσεις με χρήση αεροπορίας… Κι έτσι θα είναι καλύτερα προετοιμασμένοι στην περίπτωση ενός ενδεχομένου όπου η αποτροπή μας θα έχει αποτύχει, είτε στην Ανατολική Ευρώπη είτε κάπου αλλού…

Αναφέρεται στην ρωσική στρατιωτική δράση στο συριακό πεδίο μάχης του 4^ου παγκόσμιου. Και πάλι παραλείπει να σημειώσει ότι αυτές οι ρωσικές «ασκήσεις» έγιναν με πολυεθνικό πεζικό: όχι μόνο ρώσους, αλλά και ιρανούς, ιρακινούς, σύριους και λιβανέζους… Κάτι που είναι μια κάποια αναβάθμιση αν μιλάει κανείς για «ασκήσεις». Στην διοίκηση, στον συντονισμό, στην επιμελητεία…

Σύμφωνοι. Όσο ο αμερικανικός στρατός δεν έχει στραπατσαριστεί με αδιαμφισβήτο τρόπο δικαιούται να θεωρεί εαυτόν τον καλύτερο του κόσμου. Το βιετνάμ έχει ξεχαστεί· το τωρινό αφγανιστάν προσπαθεί να το αποφύγει… Απ’ την άλλη μεριά, όταν και αν του συμβεί αυτό, ένα αδιαμφισβήτητο στραπάτσο, δεν θα έχει «επόμενη μέρα»…

Κι αυτό το ξέρουν τα επιτελεία. Γι’ αυτό και μπαλατζάρουν…

Τρίτη 25 Ιούλη. Στο συριακό πεδίο μάχης οι εξελίξεις είναι σε σημαντικό βαθμό (αν και όχι καθολικά) υπέρ του Άσαντ και των συμμάχων του.

Στο νότο, στα σύνορα με την ιορδανία, εκεί που η Ουάσιγκτον εκπαίδευε τους proxies της μέχρι που κυκλώθηκε και το σχέδιο για τον έλεγχο των συνόρων απέτυχε, ο φιλικός προς τον Άσαντ στρατός (ιρανοί φρουροί της επανάστασης, Χεζμπ’ αλλάχ, ιρακινοί πολιτοφύλακες) καταλαμβάνει τα εδάφη που κατείχε ο φιλικός προς τις ηπα f.s.a. ενώ ανατολικότερα προχωράει σταθερά προς την στρατηγικής σημασίας Abu Kamal, δίπλα στα σύνορα με το ιράκ και πάνω στον Ευφράτη. Η κατάσταση μεταξύ των proxies που οι ηπα εγκατέλειψαν πρέπει να είναι άσχημη, αν κρίνουμε απ’ το γεγονός ότι ανακοίνωσαν την διακοπή των σχέσεών τους με τους αμερικάνους (!).

Στα βόρεια, και πάλι ο φιλικός προς τον Άσαντ στρατός, με την υποστήριξη της ρωσικής αεροπορίας, υπερφαλάγγισε τις θέσεις που ελέγχουν οι φιλοαμερικανικές ypg στα νότια της Raqqa, λίγο έξω απ’ την πόλη, και έφτασε στον Ευφράτη. Κατ’ αυτόν τον τρόπο (και εφόσον αυτές οι θέσεις κρατηθούν) κόβεται οποιαδήποτε δυνατότητα του isis να υποχωρήσει απ’ την Raqqa προς την Deir ez-Zor. Αλλά, παρεπιπτόντως, φαίνεται ότι ο isis κρατάει σταθερά τις θέσεις του στην παλιά πόλη της Raqqa, προκαλώντας πονοκέφαλο στις ypg και στους αμερικάνους. (Είχαμε κάνει μια γενική πρόβλεψη για ένα τέτοιο ενδεδόμενο όπου ο isis θα καθυστερούσε σημαντικά τα αμερικανικά σχέδια…)

Εκεί που το πράγμα θα ζορίσει είναι στον θύλακα του Idlib. Ο Άσαντ φόρτωνε την περιοχή με κάθε ένοπλη ομάδα που δεχόταν να παραδώσει τις θέσεις της οπουδήποτε αλλού στη δυτική συρία· και ήταν πολλοί που υποστηρίζαν ότι μετά το Aleppo θα στραφεί σ’ αυτήν την συγκέντρωση αντικαθεστωτικών, στο Idlib, για να την “ισοπεδώσει”. Δεν το έκανε. Τους άφησε να αλληλοσκοτωθούν μετά την μεταστροφή των proxies του κατάρ.

Όμως σ’ αυτόν τον «εμφύλιο» μεταξύ αντικαθεστωτικών στη ζώνη του Idlib νικητές προς το παρόν (;) είναι οι υποστηριζόμενοι απ’ το Ριάντ – παρότι η Άγκυρα μετέφερε στην περιοχή ενισχύσεις προς τους αντιπάλους τους (και διακριτικά / ανομολόγητα συνέταιρους της «συμφωνίας της Αστάνα»). Έτσι, αυτή τη στιγμή, παρότι προχωράει προς τα ανατολικά, ο Άσαντ έχει αυτό το θέμα στα δυτικά: το Idlib. Απ’ όπου μπορεί να υποστεί επιθέσεις αντιπερισπασμού στα, ας πούμε, “μετόπισθεν”. Στην Hama κατά κύριο λόγο, και στην Homs.

Δεν ξέρουμε τι περιθώρια υπάρχουν να αντιμετωπιστεί ένα τέτοιο πιθανό πρόβλημα απ’ τον στρατό του Άσαντ και των συμμάχων του, που έχει επικεντρωθεί αρκετές εκατοντάδες χιλιόμετρα ανατολικότερα. Εκτός αν πάρουν την εργολαβία οι ρώσοι μόνοι τους – μισθοφόροι και μη – με διακριτικές τουρκικές βοήθειες…

(φωτογραφία: για να μην υπάρχει κάποια αμφιβολία για το ποιος είναι ο «αρχιστράτηγος» στο συριακό πεδίο μάχης, στη μεριά του Άσαντ, το ρωσικό ανώτατο επιτελείο δίνει περιοδικά συνεντεύξεις τύπου για την κατάσταση επί του εδάφους, μαζί με χάρτες. Αυτός πιο πάνω είναι χθεσινός.

Αν τα ρωσικά σας δεν σας βοηθούν, με ροζ χρώμα είναι οι περιοχές που ελέγχει ο Άσαντ και οι σύμμαχοί του, με ανοικτό icy white στα βόρεια οι δύο περιοχές των ypg, με αποχρώσεις του γαλάζιου (και του μωβ στο νότο) οι περιοχές που ελέγχουν ακόμα οι αντικαθεστωτικοί – το Idlib είναι η πιο σκούρα ζώνη στα βορειοδυτικά – ενώ το σκούρο μωβ/μπλε βόρεια είναι η περιοχή που ελέγχει η Άγκυρα με τους δικούς της proxies.)

Παρασκευή 21 Ιούλη. Πριν 2 μέρες γράφαμε ανάμεσα σε άλλα: …φαίνεται ότι το αμερικανικό πεντάγωνο (ή η cia, ή και οι δύο μαζί) πάσχουν από αξιόπιστους στρατιωτικά proxies – με την εξαίρεση, φυσικά, των ypg…

Τελικά χτες διέρρευσε (στην καθεστωτική Washington Post) η αμερικανική απόφαση να σταματήσει το πρόγραμμα εκπαίδευσης απ’ την cia εκείνων ακριβώς των proxies που είχαν απομείνει στα νότια της συρίας (με το όνομα f.s.a.) στην προσπάθεια της Ουάσιγκτον να «κόψει» τις επικοινωνίες της Δαμασκού με την Βαγδάτη στη συγκεκριμένη ζώνη. Απέτυχε το πρόγραμμα ήταν η εξήγηση που έδωσαν (ανώνυμοι) αξιωματούχοι της cia στην εφημερίδα. Το ολοκληρωμένα σωστό θα ήταν να πουν: απέτυχε το πρόγραμμα, απέτυχε και το σχέδιο…

Η απόφαση φαίνεται ότι πάρθηκε λίγο πριν πάει το ψόφιο κουνάβι τον Πούτιν, στη σύνοδο των g20 στο Αμβούργο. Ωστόσο δεν είναι μια απόφαση – και – τέλος.

Πρόκειται για ήττα της Ουάσιγκτον – τακτική ήττα, αλλά οπωσδήποτε ήττα. Για να γίνουν τα πράγματι ελαφρά χειρότερα, είναι ήττα που την γνωρίζουν οι πάντες (όσοι ενδιαφέρονται). Πρόκειται για μια επιχείρηση που μετράει τουλάχιστον 5 χρόνια: οι ηπα (και όχι μόνο) χρηματοδότησαν και εκπαίδευσαν κάθε καρυδιάς καρύδι κατά του Άσαντ, μόνο για βρεθούν τώρα στη δυσάρεστη θέση να «κρεμάνε» (επίσημα…) όσους τους απέμειναν.

Ενώ οι τελευταίοι proxies της Ουάσιγκτον στη συρία δεν θα μείνουν εντελώς ακάλυπτοι (υπάρχει το Τελ Αβίβ και το Ριάντ για να τους στέλνουν πολεμοφόδια και να τους περιθάλπτουν σε νοσοκομεία…) οι όποιοι μελλοντικοί, οπουδήποτε στον πλανήτη, βρεθούν μπροστά στην απόφαση να μπουν σε ανάλογη θέση, θα το σκεφτούν δυο φορές. Οι αντιπαλοί τους, απ’ την άλλη μεριά είτε έχουν αποκούμπι στην Μόσχα είτε το Πεκίνο, ενδεχομένως να νοιώθουν πιο σίγουροι. Αυτά μπορεί να φαίνονται λεπτομέρειες, αλλά δεν είναι.

Επιπλέον, οι μόνοι αφοσιωμένοι στις ηπα και ικανοί στρατιωτικά, αποδεικνύονται οι ypg. Ο χάρτης που δημοσιεύσαμε πριν 2 μέρες δείχνει ότι η Ουάσιγκτον εκτιμάει αυτήν την αφοσίωση. Και την αξιοποιεί. Παρότι με τις ypg υλοποιείται ένα τουλάχιστον μέρος του αμερικανικού σχεδίου για την διάλυση (και) της συριακής επικράτειας, η ήττα του γενικού σχεδίου μπορεί να μην αφήσει ανεπηρρέαστη την μοιρασιά. Αλλά αυτό είναι κάτι που θα φανεί.

Συνοψίζοντας: η Ουάσιγκτον δεν είχε ανακοινώσει επίσημα τα προγράμματα «υποστήριξης» των αντικαθεστωτικών στη συρία· ανακοινώνει όμως το τέλος, έστω κάποιου ή κάποιων απ’ αυτά. Είναι σα να πιάστηκε στα πράσα και να έχασε και το βάζο με το γλυκό και το κουτάλι.

Όμως μια αυτοκρατορία δεν επιτρέπει στον εαυτό της να γίνεται ρεντίκολο. Κάπου, κάπως θα πρέπει όχι απλά να (δοκιμάσει να) ισοφαρίσει αλλά (να προσπαθήσει να) βγει μπροστά στο σκορ.

Παρασκευή 21 Ιούλη. Ο (τουρκικής προέλευσης) χάρτης που αναδημοσιεύσαμε αντιγράφοντάς τον πριν 2 μέρες, με τις αμερικανικές «εγκαταστάσεις» στις κουρδοκρατούμενες περιοχές στη βόρεια συρία, φαίνεται ότι προκάλεσε μια κάποια αναταραχή στην Ουάσιγκτον. Η δημοσιοποίηση ευαίσθητων στρατιωτικών πληροφοριών εκθέτει τις δυνάμεις της συμμαχίας σε αχρείαστους κινδύνους, και εν δυνάμει μπορεί να εμποδίσει εν εξελίξει επιχειρήσεις για να αντιμετωπιστεί ο isis δήλωσε ο εκπρόσωπος τύπου του αμερικανικού υπ.αμ. Adrian J.T. Rankine-Galloway.

Θα μπορούσε να θεωρηθεί “εχθρική ενέργεια” εκ μέρους της Άγκυρας, αφού, με την εξαίρεση των δύο αεροδρομίων / βάσεων οι υπόλοιπες αμερικανικές “εγκαταστάσεις” δεν ήταν (ευρύτερα) γνωστές. Απ’ την άλλη μεριά οποιαδήποτε σοβαρή υπηρεσία κατασκοπείας θα εύρισκε όλον αυτόν τον γαλαξία· δεν είναι κρυμμένος, δα, σε στοές!

Ίσως το τουρκικό καθεστώς να ήθελε να αποδείξει (και το έκανε) πόσο ισχυρή είναι η υποστήριξη της Ουάσιγκτον σε εκείνους που το ίδιο θεωρεί τρομοκράτες. Το ποιές θα είναι οι “στενές” συνέπειες θα χρειαστεί καιρό για να φανεί. Αλλά για τις ευρύτερες δεν χρειάζεται.

Τετάρτη 19 Ιούλη. Αν οι κουρδικές ypg στη βόρεια συρία ευελπιστούν στη μελλοντική δημιουργία δικού τους κράτους μπορεί να διεκδικούν μια παγκόσμια πρωτοτυπία: το κράτος που πολύ πριν δημιουργηθεί έγινε «προτεκτοράτο» των ηπα.

Ο χάρτης επάνω (τουρκικής προέλευσης) δείχνει τις αμερικανικές «εγκαταστάσεις» στη βόρεια συρία. Δεν είναι όλες ίδιους μεγέθους, φυσικά, ούτε ίδιων λειτουργιών. Αλλά είναι εκεί. Και οι αμερικάνοι έχουν μια ιδιοτροπία: δεν πάνε κάπου για να φύγουν. Το πολύ πολύ να συγκεντρώσουν κάποια στιγμή αυτές τις διάσπαρτες βάσεις σε λιγότερες και πιο «δυνατές».

Κάποιοι (όχι κατά λάθος, απ’ ότι καταλαβαίνουμε) προσπάθησαν να πείσουν ότι αυτή η (αμερικανοκρατουμενη) κουρδική ζώνη μέσα στο συριακό έδαφος είναι … πρόπλασμα κομμουνιστικής κοινωνίας (!!!) Ειδικά οι φωτογραφίες με τις αντάρτισσες των ypg έχουν χρησιμοποιηθεί κατά κόρον: υποτίθεται ότι δείχνουν μια «κοινωνία ισότητας των φύλων» – από μιλιταριστική άποψη…. Να αρχίσει και ο αμερικανικός στρατός (όπως και πολλοί ακόμα πρωτοκοσμικοί) να δείχνουν την ισότητα των φύλων που έχουν πετύχει στα στρατόπεδά τους, μπας και «ψηθούμε» ότι ο πρωτοκοσμικός καπιταλισμός έχει αρχίσει να γίνεται … κομμουνιστικός; Άστο να πάει…

Άλλοι, πάλι, επιμένουν να κάνουν σύγκριση με το γεγονός ότι στο κουρδικό θύλακα της Afrin δεν υπάρχουν αμερικάνοι αλλά ρώσοι πεζοναύτες. Αυτό το σχετίζουν με την (υποτιθέμενη…) αποτυχία της Άγκυρας σε ότι αφορά την αντιμετώπιση των ypg. Είναι αλήθεια ότι στην Afrin υπάρχουν ρώσοι, αλλά είναι εξίσου αλήθεια ότι μια διαφιλονικούμενη ζώνη αυτού του θύλακα την βομβαρδίζει σταθερά εδώ και αρκετές ημέρες το τουρκικό πυροβολικό· ενώ όλα δείχνουν ότι ετοιμάζεται και χερσαία επίθεση «απελευθέρωσης» απ’ τους άραβες proxies της Άγκυρας. Φαίνεται ότι η ρωσική παρουσία στην Afrin έχει άλλο ρόλο απ’ την αμερικανική στην Rojava…

Πέρα απ’ αυτά, το γεγονός ότι ο τουρκικός στρατός, παρέα με τους ντόπιους συμμάχους του και με ρωσική κάλυψη κατέλαβε συριακά εδάφη εμποδίζοντας για πάντα οποιαδήποτε κουρδική εδαφική συνέχεια στα νότια σύνορά του, κανείς σοβαρός δεν θα το έλεγε “αποτυχία”…

Τετάρτη 19 Ιούλη. Η εθελοντική συστράτευση των κούρδων ενόπλων στη συρία στο πλευρό του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και το γεγονός ότι η Ουάσιγκτον έχει κατακτήσει θέσεις, “καρδιές”, “μυαλά”, υποδομές και βάσεις σ’ αυτήν την περιοχή (και το δείχνει) έχει και ένα “ελληνικό ενδιαφέρον”. Είναι ένα απ’ τα αρκετά ζητήματα τεράστιας διαφοράς σε σύγκριση με το δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’90, όταν η Αθήνα (αν και καθόλου μόνον αυτή…) υποστήριζε το pkk στον πόλεμό του κατά της Άγκυρας, παρουσιάζοντας εκείνην την υποστήριξη σαν έναν απ’ τους «κρίκους της αλυσίδας που κύκλωνε – και θα έπνιγε – την τουρκία» σύμφωνα με τις τότε ιμπεριαλιστικές φαντασιώσεις και επιδιώξεις του ελληνικού κράτους / παρακράτους.

Είναι ευνόητο ότι η αμερικανική (φανερή) και η ισραηλινή (κρυφή) παρουσία στα εδάφη της βόρειας συρίας αφήνει ελάχιστα έως καθόλου περιθώρια «ονείρων» στους έλληνες φασιστοπατριώτες – σε βάρος της τουρκίας. Ό,τι και να γίνει εκεί τα επόμενα χρόνια θα αφήσει (αν αφήσει..) ασήμαντα ψίχουλα για την Αθήνα. Ίσως καμιά κατασκευαστική να πάρει εργολαβία κανάν δρόμο. Γι’ αυτό κι εκείνο το epic σύνθημα των ‘90s, που συμπύκνωνε και σέρβιρε τα ελληνικά όνειρα, το «η ειρήνη στο Αιγαίο κρίνεται στα βουνά του κουρδιστάν», δεν ακούγεται τα τελευταία χρόνια ούτε σαν ψίθυρος.

Το σίγουρο είναι πια ότι «στα βουνά του κουρδιστάν» δεν κρίνεται καμία ειρήνη!!!