Tag: συρία

Συρία (Η επιθετικότητα – 3)

Τετάρτη 14 Φλεβάρη. Για το ελληνικό φασισταριό, δεξιό κι αριστερό, «η τουρκία υποφέρει στην Afrin», «η τουρκία έχει σοβαρά προβλήματα» – ίσως πρόκειται (ξανά) να διαλυθεί…. Όπως κάνουν στα πάντα, απ’ τις σχέσεις τους και την συμμετοχή τους στην ε.ε. και την ευρωζώνη μέχρι ό,τι θέλετε, οι έλληνες (και οπωσδήποτε οι ενταταλμένοι δημαγωγοί των υπηρεσιών) είναι μόνιμα σε παράκρουση.

Τι συμβαίνει στον ypgκρατούμενο θύλακα της Afrin; Ο τουρκικός στρατός και το fsa πεζικό του προχωρούν καταλαμβάνοντας σταθερά (και με αργούς ρυθμούς) εδάφη στα βόρεια και στα δυτικά του θύλακα (κυρίως) αλλά και στα ανατολικά (λιγότερο). Θεωρούμε εντελώς απίθανο το τουρκικό επιτελείο να πίστευε σ’ έναν «γρήγορο πόλεμο», σ’ έναν «περίπατο» – μια ματιά στο ανάγλυφο του εδάφους στον θύλακα είναι αρκετή. Οι ypg αμύνονται σκληρά (και καλά κάνουν απ’ την μεριά τους) αλλά υπάρχει σαφής διαφορά δυναμικού και μέσων. Επιπλέον φαίνεται ότι οι τουρκικές υπηρεσίες έχουν χαρτογραφήσει μεγάλο μέρος των τούνελ που θα ήταν ένα βασικό εργαλείο άμυνας των ypg· δεν εξηγείται αλλιώς η ευστοχία στο να τα βομβαρδίζουν καταστρέφοντας τα.

Με σχετικά λίγες απώλειες ο τουρκικός στρατός και οι σύμμαχοί του προχωρούν στην Afrin. Αργά (αυτό θα έπρεπε να είναι αναμενόμενο) αλλά προχωρούν. Και δεν πρόκειται, βέβαια, για «πανστρατιά» απ’ τη μεριά της Άγκυρας! Ένα πολύ μικρό μέρος του στρατού της εμπλέκεται στην εισβολή…

Εκείνο που το ελληνικό φασισταριό, δεξιό κι αριστερό, κάνει ότι δεν βέπει και ότι δεν καταλαβαίνει (επειδή δεν ταιριάζει με τις φαντασιώσεις του) είναι αυτό: ότι, απ’ την άποψη της διάρκειας, η τουρκική εισβολή έχει ξεπεράσει ήδη τον χρόνο που θα περίμενε κανείς να υπάρξουν σοβαρές «διεθνείς αντιδράσεις»! Που σημαίνει: η εισβολή έχει γίνει (έστω και σιωπηλά) αποδεκτή – ακόμα και απ’ την Ουάσιγκτον, που το δήλωσε έγκαιρα ότι δεν πρόκειται να ανακατευτεί γι’ αυτήν την περιοχή.

Οι ypg του Afrin έχουν κάνει έκκληση στους πάντες να τους βοηθήσουν: στην Ουάσιγκτον, στη Μόσχα, στη Δαμασκό, στον οηε, στη «διεθνή κοινότητα»…. Κανείς δεν πρόκειται να κάνει κάτι που να αλλάξει τους εκεί συσχετισμούς δυνάμεων. Ο λόγος; Απλός: οι ypg πόνταραν σε λάθος «σύμμαχο» έχοντας εντελώς εκτός πραγματικότητας στρατηγική! Και, επιπλέον, τον θύλακα της Afrin τον έχουν πουλήσει οι ίδιοι οι ypg του Kobani!!! Για να κρατήσουν (όσο….) τα πετρελαιοπήδαγα δίπλα στον Ευφράτη, για τα οποία η αμερικανική αεροπορία μπορεί να σκοτώσει και μερικές δεκάδες σύριων στρατιωτών (και ρώσων λεγεωνάριων) – άμα χρειαστεί.

Η αντίθεση ανάμεσα στο τι κάνει η αμερικανική αεροπορία για να προστατέψει το ypg πεζικό της στην ανατολική συρία και στο τι δεν κάνει στη δυτική συρία (στην Afrin) είναι παραπάνω από όρατη. Και όσοι κούρδοι έχουν στοιχειώδη νοημοσύνη θα έπρεπε να έχουν καταλάβει…

Όσο για τους ελληνάρες; Αυτοί «ζουν τους μύθους τους»…

Μέση ανατολή

Κυριακή 11 Φλεβάρη. Με δεδομένο ότι η ισραηλινή αεροπορία είναι (κατά το Τελ Αβίβ) το “ακαταμάχητο υπερόπλο” του (στην περιοχή φυσικά, και μακρυά απ’ το ιράν…) η κατάρριψη (η πρώτη που αναγνωρίζεται επίσημα απ’ το ισραηλινό καθεστώς, και κατά πάσα πιθανότητα η πρώτη που συμβαίνει) ενός f-16 είναι κυρίως πλήγμα στο γόητρο και το πρεστίζ του ισραηλινού μιλιταρισμού· κι όχι κάτι χειρότερο.

Κάτι τέτοιο, όμως, ισχύει γι’ αυτό. Το πρώτο f-16. Κι όλα εξαρτώνται απ’ το πως κτυπήθηκε. Γιατί το ισραηλινό καθεστώς είναι σίγουρο πως ξέρει όλα όσα χρειάζεται για την αντιαεροπορική άμυνα του συριακού, και θεωρεί (θεωρούσε ως χτες) ότι δεν είναι επικίνδυνη.

Μήπως έχει αλλάξει κάτι και του διέφυγε; Μήπως έχουν γίνει τίποτα βελτιώσεις σ’ αυτό που «δεν» ήταν, οπότε τώρα μπορεί και να είναι; Δεν θα μαθευτεί εύκολα· εκτός αν υπάρξει και δεύτερη και τρίτη κατάρριψη… Πάντως η Χεζμπ’ αλλάχ αυτό υποστηρίζει, πανηγυρίζοντας: Οι σημερινές εξελίξεις [η κατάρριψη του f-16] δείχνουν ότι οι παλιές εξισώσεις τέλειωσαν οριστικά – αρχίζει μια καινούργια στρατηγική φάση… δήλωσε χτες το βράδυ. Ξέρουν κάτι στο λίβανο; Ή παίρνουν τις ευχές τους για πραγματικότητα;

Υποψιαζόμαστε ότι μπορεί να υπάρχουν τίποτα «γατόνια» μηχανικοί που ειδικεύονται στο να μετατρέπουν όπλα που είναι για τα παλιατζίδικα σε αποτελεσματικά και γεμάτα δυσάρεστες εκπλήξεις. Μπορεί αυτή να είναι η περίπτωση τώρα, όπως μπορεί η κατάρριψη να έγινε τυχαία. Αν, όμως, ισχύει το πρώτο, τότε οι πολεμοχαρείς του Τελ ΑΒίβ θα έχουν ένα πρόβλημα ακόμα. Το προηγούμενο ήταν ότι ένα σούπερ ντούπερ f-35 τους κτυπήθηκε από συριακό πύραυλο πριν λίγο καιρό (παρότι είναι «αόρατο») – δεν έπεσε μεν, αλλά «χάλασε». Τώρα το f-16 έπεσε.

Συνεχίζεις μ’ αυτές τις συνθήκες; Κι αν πέσουν κι άλλα;

(Μωρέ υγεία να υπάρχει! Και τα παλιοσίδερα ξαναφτιάχνονται…)

Η περικύκλωση (;)

Σάββατο 10 Φλεβάρη. Τι να έχει κάνει ο ογκόλιθος έλληνας υπ.εξ. Κοτζιάς (και το βαθύ κράτος που τον κατευθύνει) τους χάρτες που είχε μοστράρει πέρυσι, τέτοιο καιρό περίπου, στα μιλιταριστικά τσακάλια της Ουάσιγκτον, ως το «ελληνικό σχέδιο για την περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου», για λογαριασμό, φυσικά, και των ηπα; Τους έχει κορνιζάρει; Τους έχει θάψει σε κάποιο συρτάρι; Τους σκεπάζεται τις νύχτες αυτού του χειμώνα;

Το έχουμε σίγουρο ότι τα ελληνικά κρατικά / βαθυκρατικά επιτελεία επαναβεβαίωσης της «γεωπολιτικής αξίας» του ελληνικού οικοπέδου και της θάλασσας που διαφεντεύει, ξίνουν επίσης τα κεφάλια τους. Τα α λα «μεγΑλέκος» σχέδιά τους για «κατάκτηση της ανατολικής Μεσογείου» μέσω της ελεεινής συμμαχίας τους με ότι πιο φασιστικό διαθέτει η περιοχή, την χούντα του Καΐρου και το απαρτχάιντ του Τελ Αβίβ, έχουν αρχίσει να μυρίζουν επικίνδυνα. Κάθε ρωσική κίνηση εγγύτερα δεν είναι μόνο ρωσική. Έχει δίπλα της ή πίσω τους την Τεχεράνη, την Άγκυρα… και λίγο πιο διακριτικά το Πεκίνο. Αίφνης, οι ελληνικές φαεινές ιδέες δεν μπορούν να εξαντληθούν στα καραγκιοζιλίκια περί «αοζ του Καστελλόριζου». Και παρότι το αμερικανικό πολεμικό ναυτικό έχει ακόμα υπεροχή στην περιοχή, υπάρχουν είδη όπλων «ασύμμετρου πολέμου» που κάλιστα μπορούν να κάνουν την αμερικανική υπεροχή σκέτα αμφισβητούμενη ηγεμονία. Σε μια τέτοια περίπτωση, ας το ξαναπούμε: ο πρώτος που θα αναθεωρήσει την θέση του σ’ αυτό το τετράγωνο της συμφοράς (Αθήνα / Λευκωσία / Τελ Αβίβ / Κάιρο) θα είναι το Κάιρο: δεν τα έχει χαλάσει, δα, με τη Μόσχα…

«Περικύκλωση» λοιπόν; Τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα (και εκείνα των εφοπλιστών) σίγουρα το θέλουν πάντα. Αλλά να που το τουρκικό καθεστώς «δεσμεύει» κάθε τρεις και λίγο μεγάλες εκτάσεις θάλασσας στα νοτιοανατολικά του Αιγαίου για αεροναυτικές ασκήσεις…

Δύσκολη εποχή για ψωνισμένους «πρίγκηπες» του γεωπολιτικού προσοδισμού. Αλλά γιατί να είναι αλλιώς; Το ίδιο καθεστώς (το ελληνικό βαθύ κράτος) και τα ίδια πρόσωπα (π.χ. ο Κοτζιάς) δεν ήταν που την άνοιξη του 2015 καταλάβαιναν την «μοναδική ελληνική γεωπολιτική αξία» σαν βάση εκτόξευσης χιλιάδων προσφύγων και εκατοντάδων «τζιχαντιστών» προς την ευρώπη; Ούτε τρία χρόνια πριν…

Μέχρι εκεί πάει το μυαλό και τα συμφέροντά τους: τους τσαμπουκάδες του «νταβατζή».

Συρία

Παρασκευή 9 Φλεβάρη. Η επίσημη εξήγηση του αμερικανικού στρατού στη συρία για τον χθεσινό βομβαρδισμό (με ελικόπτερα) στρατού του Άσαντ ‘n’ friends κοντά στην Deir ez-Zor (με εκτίμηση 100 νεκρών) ήταν ότι «προστάτεψαν φίλιες δυνάμεις» – τους ypg δηλαδή. Όχι, δεν είναι τα αμερικανικά βομβαρδιστικά η «αεροπορία» των ypg· αυτοί είναι το πεζικό της Ουάσιγκτον στη συρία.

Η πραγματική αιτία είναι κάπως διαφορετική: τοπικοί πολέμαρχοι που ελέγχουν μερικά πετρελαιοπήγαδα φαίνεται ότι είχαν κάνει deal με τους φιλοΆσαντ ένοπλους (συμπεριλαμβανόμενων ρώσων μισθοφόρων) να τους παραχωρήσουν τον έλεγχο· πράγμα που θύμωσε διαδοχικά το αμερικανικό πεζικό (τους ypg) και την αμερικανική διοίκηση. Ο βομβαρδισμός δεν φαίνεται να είχε στόχο μόνο τους φιλοΆσαντ ένοπλους αλλά και τους σύριους άραβες ένοπλους που θα έκαναν deal μαζί τους σ’ αυτήν την ευαίσθητη για τα αμερικανικά συμφέροντα ζώνη της συρίας: την ανατολική όχθη του Ευφράτη. Την οποία η Ουάσιγκτον θεωρεί «δική της». Μαφιόζικο στυλ, αλλά έτσι είναι η πραγματικότητα: Εδώ κουμάντο κάνουμε εμείς! Δεν θα κάνετε deal χωρίς την έγκρισή μας!

Οι εκατό νεκροί της επίθεσης στην Deir ez-Zor είναι αμελητέο ζήτημα στο συριακό πεδίο μάχης· έχουν σκοτωθεί χιλιάδες ενόπλων, και ακόμα περισσότερες χιλιάδες αμάχων. Ίσως πιο σημαντικό αποδειχθεί το γεγονός ότι η «τριβή» μεταξύ των δύο πλευρών, του μπλοκ της Αστάνα απ’ τη μια μεριά, και του άξονα Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ απ’ την άλλη, κρύβεται όλο και λιγότερο: όταν υπάρχουν νεκροί με τέτοιο τρόπο το πράγμα δεν μπορεί να κουκουλωθεί. Δεν περιμένουμε, μεν, μια γραμμική εξέλιξη αυτής της αντιπαράθεσης. Αλλά η μη-γραμμικότητα μπορεί να σημαίνει απότομη κλιμάκωση οποιαδήποτε στιγμή – αντιαμερικανική, μιας και ως τώρα η Ουάσιγκτον θεωρεί εύκολο και ανώδυνο να “καθαρίζει”.

Η επερχόμενη συνάντηση Πούτιν – Ερντογάν – Ρουχανί στην Istanbul είναι λογικό ότι θα ασχοληθεί και μ’ αυτό το ζήτημα… Εν τω μεταξύ Πούτιν και Ερντογάν συμφώνησαν τηλεφωνικά χτες να ενισχύσουν την συνεργασία των στρατών τους και των μυστικών υπηρεσιών τους στη συρία…

Συρία

Τρίτη 6 Φλεβάρη. Κι άλλη ασήμαντη λεπτομέρεια, που την λέμε χαμηλόφωνα για να μην ταράξουμε το σύμπαν που, ξέρετε, με κομμένη την ανάσα, κλπ…: οι ένοπλοι τριών αντι-Άσαντ οργανώσεων που ως τώρα βρίσκονταν στην επαρχία του Idlib όπου επιτίθεται ο συριακός στρατός με τους συμμάχους του (και την ρωσική αεροπορία), πεζικάριοι της Faylaq al-Sham, του Free Idlib Army και της Nour al-Din al Zenki, μετακομίζουν στον θύλακα του Afrin, δίπλα στο proxie πεζικό της Άγκυρας (τον f.s.a.) και τον τουρκικό στρατό.

Έτσι συμβαίνουν δύο πράγματα (εντελώς ασήμαντα…). Πρώτον ενισχύεται με αρβύλες η εισβολή στην Afrin. Και δεύτερον, φεύγουν «απ’ τα πόδια» του συριακού στρατού ‘n’ friends στο Idlib οι αντικαθεστωτικοί που ελέχονται απ’ την Άγκυρα αλλά έχασαν τον έλεγχο της περιοχής στον «εμφύλιο» με τους υποστηριζόμενους απ’ το Ριάντ. Aυτό θα διευκολύνει ιδιαίτερα τους carpet βομβαρδισμούς των ρώσων – που έχουν αφηνιάσει μετά την κατάρριψη ενός πολεμικού τους.

Φοβούμενοι την τεχνητή μεν αλλά αποτελεσματική αμνησία της εποχής θα το θυμίσουμε. Ήταν μόλις πριν 20 ημέρες (συρία, 15 Γενάρη), όταν γράφαμε μεταξύ άλλων:

… Από στρατιωτική άποψη η κατάληψη των εδαφών του θύλακα της Afrin φαίνεται δύσκολη υπόθεση, παρότι οι proxies της Άγκυρας (f.s.a. του βορρά) δηλώνουν έτοιμοι για την επίθεση, εδώ και καιρό. Η «για τα μάτια του κόσμου» διαμαρτυρίες της για τις επιχειρήσεις του συριακού στρατού ‘n’ friends στην ακριβώς από κάτω, νότια, στην περιοχή του Idlib, θα μπορούσε να σημαίνει, μεσοπρόθεσμα (;) μια συμφωνία (εντός του μπλοκ της Astana): ότι οι ένοπλοι που τώρα βρίσκονται στο Idlib θα ανέβουν βορειότερα, σε βάρος των ypg. Ωστόσο αυτό είναι μια υπόθεσή μας, και μένει να φανεί αν είναι σωστή…

Ο.Κ. Δεν πουλάμε μούρη! Το παλεύουμε – ενάντια στην αποπληροφόρηση, την παραπληροφόρηση, την σύγχιση. Αν δεν έχουν αξία οι σκέψεις, οι παρατηρήσεις, οι προβλέψεις μας και η τεκμηρίωσή τους είναι εύκολο: υπάρχει και off!!!

Το δευτερεύον μέτωπο – στη γειτονιά

Τετάρτη 31 Γενάρη. Όσο ο ισραηλινός πρόεδρος εκθίαζε τον ελληνικό φασισμό / ρατσισμό (ως το σημείο που το επέτρεπε η θέση του) με λαβή το «μακεδονικό», ο ισραηλινός πρωθυπουργός πήγε κι ήρθε στη Μόσχα. Οι κοινές ανακοινώσεις Netanyahou – Putin ήταν άσχετες με τα φλέγοντα θέματα που έσπρωξαν τον πρώτο σ’ αυτό το express ταξίδι. Είχαν να κάνουν με το Ολοκαύτωμα, τους ναζί και την τεράστια συμβολή του κόκκινου στρατού στην ήττα τους. Γυρνώντας όμως στη βάση του (κάμποσα αγγλοαμερικανικά πρωτοκοσμικά κανάλια έχουν αρχίσει να σπρώχνουν σταθερά σαν «πρωτεύουσα» την Ιερουσαλήμ στις ανταποκρίσεις τους απ’ το ισραήλ…) δήλωσε τα εξής (τον τόνο της φωνής του τον αφήνουμε σ’ εσάς να τον φανταστείτε):

Του είπα (σ.σ.: του Putin) ότι το Ισραήλ δίνει σε δύο ζητήματα την ύψιστη σημασία: πρώτον, στις προσπάθειες του Ιράν να σταθεροποιήσει μια στρατιωτική παρουσία στη Συρία, και δεύτερον στις προσπάθειες του Ιράν να κατασκευάζει – στο Λίβανο – όπλα ακριβείας κατά του Κράτους του Ισραήλ. Του ξεκαθάρισα [σ.σ.: του Putin] ότι δεν συμφωνούμε σε καμία απ’ αυτές τις εξελίξεις, και θα δράσουμε όπως χρειάζεται.

Θα μπορούσε κανείς να θεωρήσει αυτές τις δηλώσεις τον συνηθισμένο καθεστωτικό βερμπαλισμό. «Θα τους κάνω, θα τους δείξω» – κλπ. Όμως δυο μέρες νωρίτερα, στις 28 Γενάρη, πριν τρέξει δηλαδή ο Netanyahou στον Putin, η ισραηλινή καθεστωτική Jerusalem Post γνωστοποιούσε τις εκτιμήσεις του ισραηλινού καραβαναριού:

… «Ο επόμενος πόλεμος με την Hezbollah θα έχει ένα μέτωπο στη θάλασσα» προειδοποιεί ο (Shaul) Chorev [σ.σ.: πρώην αρχικαραβανάς του ισραηλινού ναυτικού και νυν «σύμβουλος ασφαλείας»].

… Το Ιράν είναι λίγο πριν φτάσει στη Μεσόγειο, συμπεριλαμβανόμενης της χρήσης συριακών λιμανιών απ’ το ιρανικό ναυτικό – προσθέτει. «Ιρανικά λιμάνια στην ανατολική Μεσόγειο είναι αληθινός κίνδυνος για το Ισραήλ» λέει ο Chorev, υπογραμμίζοντας ότι οι ΗΠΑ και η Ρωσία πρέπει να πεισθούν να εμποδίσουν το Ιρανικό ναυτικό απ’ το να αποκτήσει ερείσματα στη Συρία…

… “Οι Ρώσοι ήρθαν στη Μέση Ανατολή παίρνοντας τη θέση των Αμερικάνων που παραμέλησαν την ανατολική Μεσόγειο” λέει ο Chorev, προσθέτοντας ότι οι Ρώσοι μπορεί να περιορίσουν τις επιχειρησιακές δυνατότητες του ισραηλινού ναυτικού.

… Το ισραηλινό ναυτικό είναι σχετικά μικρό σε σχέση με άλλα σώματα του ισραηλινού στρατού, αλλά έχει να προστατέψει σημαντική περιοχή, εξαιτίας της επέκτασης της αοζ της χώρας απ’ τα 65 χιλιόμετρα στα 240 χιλιόμετρα, πριν τέσσερα χρόνια.

Το ναυτικό πρέπει επίσης να προστατέψει τις πλατφόρμες άντλησης φυσικού αερίου στην ισραηλινή αοζ, που είναι ξεκάθαροι στόχοι για τους εχθρούς του Ισραήλ που βρίσκονται στα βόρεια σύνορά του. Το ισραηλινό επιτελείο πιστεύει ότι η Hezbollah έχει πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς που μπορούν να κτυπήσουν τις πλατφόρμες, που παρέχουν μεγάλη ποσότητα ηλεκτρισμού που χρειάζεται στο Ισραήλ.

Δεν θα ήταν ασφαλές να συμπεράνουμε ότι μετά από διάφορα λιγότερο ή περισσότερο αποτυχημένα deal με την Μόσχα ο Netanyahou έτρεξε άλλη μια φορά για να ζητήσει από (ή να παρακαλέσει) το ρωσικό αφεντικό να του επιτρέψει να καταστρέψει στον λίβανο αυτά που θεωρεί «θαλάσσιες απειλές κατά του ισραήλ» – εξασφαλίζοντας όχι απλά τα ισραηλινά αλλά και (κυρίως) τα αμερικανικά συμφέροντα σε ότι αφορά τις ευρωπαϊκές προμήθειες σε φυσικό αέριο. Πως, άραγε, θα έπειθε ο Netanyahou τον Putin ότι είναι καλύτερη η τροφοδοσία της νότιας ευρώπης με το ισραηλινό φυσικό αέριο, και ότι ο turk stream είναι πεταμένα λεφτά;

Απ’ την άλλη μεριά δεν μπορούμε να αγνοήσουμε έναν καϋμό που «κάτι θυμίζει» – έτσι δεν είναι; Στο κάτω κάτω οι αγγλόφωνες εκδόσεις μη αγγλόφωνων media δεν απευθύνονται στο εσωτερικό, domestic κοινό. Λένε κάτι για να ακουστεί διεθνώς.

Οι σύμμαχοι

Τετάρτη 31 Γενάρη. Θυμίζει την πιθανή αξία του σχεδίου για «περικύκλωση της Μεσογείου» – έτσι δεν είναι; Δεν μπορούμε να επιβεβαιώσουμε αλλά ούτε να αποκλείσουμε εκείνο που γράφει σε άλλο σημείο του ρεπορτάζ της η Jerusalem Post. Ότι δηλαδή:

…. Όπως έγινε με τις αεροπορικές επιθέσεις κατά της συρίας, όπου υπήρξε μια συνεννόηση ώστε να μην υπάρξει εμπλοκή με τους ρώσους, το αντίστοιχο θα πρέπει να συμφωνηθεί για το πολεμικό ναυτικό…

Το να ζητάει το Τελ Αβίβ την διακριτική ανοχή της Μόσχας για περιπτώσεις επιθέσεων σε ναυτικές θέσεις της συρίας (κατ’ αρχήν) και του λιβάνου (αργότερα…) θα μπορούσε να είναι ένα βιαστικό αίτημα του Τελ Αβίβ (δεν ξέρουμε την κατάληξη). Αλλά ο ισραηλινός μιλιταρισμός / ρατσισμός και οι εκπρόσωποί του δεν είναι αφελείς. Μια τέτοια ρωσική «ανοχή» μόνο σαν προσωρινή, μεταβατική φάση θα μπορούσε να εννοηθεί – αν, όντως, είναι ζητούμενη, κι αν δοθεί. Μόνο με μια άλλη, «συμπαγή» συμμαχία, μπορεί να ελπίζει το Τελ Αβίβ ότι θα ελέγξει την «μοίρα» των πλατφορμών εξόρυξης φυσικού αερίου, τις σχετικές μπίζνες, την γεωπολιτική τους – και όχι μόνο.

Οπότε επιστρέφουμε στα μέρη μας. Στο απεριόριστο γλύψιμο του ισραηλινού προέδρου Rivlin στον ελληνικό ρατσισμό / εθνικισμό / ρατσισμό, μέσω μεγΑλέκου. Και στο πραγματικό νόημα της δήθεν επετειακής επίσκεψής του με αφορμή την μνήμη του Ολοκαυτώματος: υπήρχαν τουλάχιστον άλλοι τρεις ευρωπαϊκοί προορισμοί που σχετίζονται με το Ολοκαύτωμα: η Βαρσοβία (το πολωνικό καθεστώς προσπαθεί να ξεφορτωθεί την ιστορική πολωνική συμμετοχή / συνενοχή στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τα κρεματόρια), το Βερολίνο (για προφανείς λόγους) και η Βιέννη (επίσης για προφανείς λόγους).

Την επίσκεψη και την κολακεία προς τον ελληνικό ιμπεριαλισμό, έστω κι αν είναι στα down του, ας μας επιτρέψετε, δεν την θεωρούμε συμπτωματική. Αλλά μέρος της ενίσχυσης (και προς το εντόπιο πόπολο) της «ελληνοϊσραηλινής στρατιωτικής φιλίας». Δηλαδή της «περικύκλωσης της ανατολικής Μεσογείου» – υποχρεωτικά στο πλάι του αμερικανικού 6ου στόλου, αλλά και στο «πόδι» του, αν η Ουάσιγκτον χρειαστεί να μετακινήσει την συγκεκριμένη αρμάδα της νοτιότερα ή ανατολικότερα.

Για να το πούμε αλλιώς. Μετά την τουρκική εισβολή στον ypgκρατούμενο θύλακα της Afrin, το Τελ Αβίβ φοβάται ότι δεν μπορεί πια, ούτε μέσω proxies, να ανασχέσει την συμμαχία Μόσχας – Τεχεράνης – Άγκυρας – Βαγδάτης – Δαμασκού – Βηρυττού (και Πεκίνου στο βάθος)… Δεν μπορεί να το πετύχει χερσαία. Οπότε προετοιμάζεται και για πόλεμο στη θάλασσα και στα παράλια. Τα συριακά και τα λιβανέζικα. (Δίπλα απ’ τις ρωσικές βάσεις…) Είναι, μεν, αναγκαστική οπισθοχώρηση· αλλά δεν παύει να είναι πολεμική. (Και ο isis δεν διαθέτει ναυτικό…)

Πολεμική με «θέμα εθνικής υπεράσπισης» την αοζ του. Με δεδομένο ότι κρατάει σοβαρές διαφορές θαλάσσιας οριοθέτησης της δικής του αοζ με εκείνη του λιβάνου (οπότε: Χεζμπ’ αλλάχ…). με δεδομένο ότι «τρώει» την αοζ του όποιου «παλαιστινιακού κράτους» (οπότε: όποιος υποστηρίζει τους παλαιστίνιους δεν είναι απλά «εχθρός» – είναι «φασίστας» (!!!!) – το λένε και το ξαναλένε και στα ελληνικά οι υπηρεσίες…)· με δεδομένο, τέλος, ότι η Άγκυρα δεν έχει εκδηλώσει ακόμα ανοικτά τον σχεδιασμό της για την δική της αοζ στην ανατολική Μεσόγειο… Με δεδομένο, τέλος, πως ούτε ο ρωσικός ούτε ο κινεζικός ιμπεριαλισμός είναι αδιάφοροι για την περιοχή, έστω κι αν – μέχρι τώρα – δεν έχουν κάνει κάτι εντυπωσιακό.

Αν υπάρχουν στο Τελ Αβίβ τέτοιες φαγούρες (και γιατί να μην υπάρχουν;) στέλνει το ισραηλινό κράτος στη Μόσχα μεν τον «εκπρόσωπο του εκτελεστικού», μπας και κανονίσει τίποτα· και στέλνει στην Αθήνα τον πρόεδρο, να ανάψει καπνογόνα για τον μεγΑλέκο. Μωρέ και για τον Δία θα άναβε – αν εξυπηρετούσε.

Όσο για τους ντόπιους «εχθρούς του ελληνικού κράτους»; Ε… Τα είπαμε… Τους έχει βγει η γλώσσα να τρέχουν όσο πιο αργά γίνεται, αλλά ευτυχώς έχουν αναλάβει μια δουλειά που την θεωρούν εύκολη: να ελεεινολογούν όσους υποστηρίζουν τον αντιαποικιακό και αντιρατσιστικό αγώνα των παλαιστινίων, από καθαρά – εννοείται! – «αντιφασιστική» και «αντιρατσιστική» και «αντιπολεμική» και «επαναστατική» οπτική γωνία…

It’s a dirty job but someone gotta do it – που τραγουδούσαν και οι Faith No More το 1987, εναντίον των πρωτοκοσμικών “ανθρωπιστών” τότε… Αφιερωμένο εξαιρετικά και μεσοβδόμαδα…:

Συρία

Τετάρτη 31 Γενάρη. Υπάρχει αίμα, πένθος· υπάρχουν και καταστροφές. Υπάρχουν τανκς, πυροβολικό και αεροπορικοί βομβαρδισμοί. Υπάρχει επίθεση και άμυνα. Θέσεις οχυρές και θέσεις προς κατάληψη. Αλλά, ίσως, το κυριότερο χαρακτηριστικό της τουρκικής (+ friends) εισβολής στον ypgκρατούμενο θύλακα της Afrin δεν είναι η στρατιωτική αναμέτρηση.

Απ’ την άποψη των μεγεθών η Άγκυρα έχει κινητοποιήσει ελάχιστο μέρος του στρατού της σ’ αυτήν την επιχείρηση· που, κατά τα άλλα, σύμφωνα με τις δηλώσεις των τουρκικών πολιτικών αφεντικών, είναι «ζωής και θανάτου». Τρεις ή τέσσερεις φορές παραπάνω τουρκικός στρατός (και πάλι μικρό μέρος του) και ο θύλακας θα είχε ήδη καταληφθεί. Ή σχεδόν.

Αλλά η τακτική της Άγκυρας είναι πιο σύνθετη· και στη συνθετότητά της βρίσκει όχι απλά την ανοχή αλλά και την συμφωνία της Μόσχας, της Δαμασκού και της Τεχεράνης. Το θέμα δεν είναι απλά να ηττηθούν οι ypg στην Afrin· αλλά να ηττηθούν με τέτοιο τρόπο ώστε να ενταθούν οι υπαρκτές φυγόκεντρες τάσεις, πολιτικές και ιδεολογικές, μέσα στον συρο-κουρδικό πληθυσμό. Σα να λέμε: το θέμα δεν είναι να γίνουν οι ypg «ήρωες». Αλλά το αντίθετο: να κατηγορηθεί, να γίνει υπόλογο το pkk, για την συμμαχική υποδούλωσή του στην Ουάσιγκτον.

Σ’ αυτήν την δεύτερη περίπτωση ένας blitz war απ’ την μεριά του τουρκικού στρατού, ακόμα κι αν ήταν εφικτός (και θεωρητικά είναι) θα πετύχαινε στρατιωτικά – αλλά θα έχανε τον πολιτικό στόχο του. Το μπλοκ της Αστάνα θέλει οπωσδήποτε κουρδικές οργανώσεις έξω και κόντρα στους κούρδους βασσάλους της Ουάσιγκτον, του Τελ Αβίβ και του Ριάντ. Για επικοινωνιακούς αλλά και (κυρίως) στρατιωτικούς λόγους. Και τους θέλει όχι στην Afrin, αλλά στην κυρίως ypgκρατούμενη ζώνη, στη βορειοανατολική συρία. Θέλει, επίσης, να αυτομολήσουν κάποιοι άραβες σύμμαχοι των ypg και της Ουάσιγκτον, εκτιμώντας ότι δεν είναι ασφαλές το καταφύγιο που έχουν επιλέξει.

Γιατί εκεί είναι η κόντρα. Ανατολικά του Ευφράτη. Κι αν έχει εξασφαλίσει κάτι η Άγκυρα απ’ την Μόσχα (και πιο σιωπηρά απ’ την Τεχεράνη και την Δαμασκό) εκτιμάμε ότι δεν είναι η «άδεια» να εισβάλλει στην Afrin. Γι’ αυτό αρκεί ένα ξερό «ναι». Αλλά ο (κοινός) σχεδιασμός του να κινηθεί εκεί με τέτοιο τρόπο ώστε να οξύνει τις ενδοκουρδικές αντιθέσεις.

Άλλωστε, λίγοι ρώσοι «σύμβουλοι» έχουν απομείνει στον ypgκρατούμενο θύλακα… Όχι για στρατιωτικούς λόγους. Αλλά για να έχουν μια πιο άμεση εποπτεία των εσωτερικών διεργασιών…

Αν, τώρα, υπάρχει και «κρέας» σ’ αυτήν την ιστορία, δεν είναι του Α παγκόσμιου πολέμου και των χαρακωμάτων. Θέλουμε να πούμε: καλό είναι να έχει ο καθένας το νου του.

(φωτογραφία: ο «ειδικός απεσταλμένος του οηε για τη συρία» Staffan de Mistura κάνει δηλώσεις χτες στο κλείσιμο του διήμερου «συνεδρίου εθνικής συμφιλιώσης στη συρία» που έγινε στο ρωσικό Sochi, υπό την αιγίδα όχι μόνο της Μόσχας αλλά συνολικά του «μπλοκ της Αστάνα». Σύμφωνα με την απόφαση του «συνεδρίου» δημιουργήθηκε μια 150μελής επιτροπή, με συμμετοχή τόσο εκπροσώπων του καθεστώτος Άσαντ όσο και όσων αντιπολιτευόμενων ήταν παρόντες στο Sochi, για την δημιουργία νέου συριακού συντάγματος.

Το κύριο σημείο αδυναμίας αυτής της διαδικασίας είναι το (αντιπροσωπευτικό) εύρος της κουρδικής συμμετοχής. Με δεδομένο ότι η σύμμαχοι της Ουάσιγκτον δεν έχουν θέση, το μπλοκ της Αστάνα θέλει την ενίσχυση – όσο θα κουβεντιάζεται το μελλοντικό σύνταγμα… – της κουρδικής αντίθεσης στην αμερικανική κατοχή στη βόρεια και ανατολική ασία.

Και θα την εκβιάσει αυτήν την ενίσχυση.)

Ο σύμμαχος 2

Δευτέρα 29 Γενάρη. Την ίδια ημέρα (σήμερα), ο μέχρι τις ρίζες των μαλλιών του χωμένος στη «διαφθορά» ισραηλινός πρωθυπουργός, ο Netanyahu, θα πεταχτεί για 5 ώρες όλες κι όλες στη Μόσχα. Αυτό το εξπρές ταξίδι δείχνει την μάλλον μεγάλη ανησυχία του Τελ Αβίβ για τις εξελίξεις στη συρία· υποθέτουμε και την εισβολή του τουρκικού στρατού στον κουρδικό θύλακα της Afrin.

Θα συμφωνήσει κάτι; Θα «βγάλει» κάτι; Περιμένουμε…

Συρία

Τετάρτη 24 Γενάρη. Ενώ ο τουρκικός στρατός και το fsa πεζικό του συνεχίζει την εισβολή στον ypgκρατούμενο θύλακα της Afrin, οι ypg του αμερικανικού στρατού, μέσω του καινούργιου εκπροσώπου τους Keno Gabriel (ίσως ψευδώνυμο), έκαναν καταγγελία κατά της Μόσχας. «Μας πρόδωσε» είναι το συμπέρασμα τους.

Εκείνο που προδίδει και θα προδώσει τα εύλογα κουρδικά δικαιώματα σε μια ενιαία συρία δεν είναι, βέβαια, η Μόσχα. Αλλά η λογική του “εργολάβου” (proxy) που έχει υιοθετήσει το pkk και όλες οι «μεταμορφώσεις» του. Ποια καταγγέλουν σαν «προδοσία της Μόσχας» στον θύλακα της Afrin; Το ότι απέσυρε τις μερικές δεκάδες «συμβούλους» που είχε στείλει εκεί πριν κάμποσους μήνες. Συνεπώς οι ypg παραδέχονται ότι ψάχνουν για «προστασία». Εκείνη της Μόσχας δεν βγήκε, ελπίζουν όμως ότι θα βγει αυτή της Ουάσιγκτον…

Διάφοροι αναλυτές (εντός ή εκτός εισαγωγικών) έχουν δηλώσει κατά καιρούς με μεγάλη σιγουριά ότι η Μόσχα υποστήριζε τους ypg… Καθότι πολεμούσαν κατά του isis… Την προέλευση αυτού του ψέμματος δεν την ξέρουμε με σιγουριά, την υποψιαζόμαστε. Όμως η μόνη λογική σκέψη είναι ότι η Μόσχα ανεχόταν (και δεν «υποστήριζε») τους ypg, στον ίδιο ακριβώς βαθμό που το έκανε το καθεστώς Άσαντ. Εκείνο που δεν λέγεται είναι ότι απ’ την αρχή της εξέγερσης κατά του καθεστώτος, το 2011, όταν οι διαδηλώσεις εναντίον του ήταν μαζικές και ειρηνικές, οι κούρδοι της συρίας ΔΕΝ συμμετείχαν σ’ αυτές. Έμειναν απ’ έξω. Επιπλέον, στην εξέλιξη της καταστολής και, στη συνέχεια, του (αρχικά) συριακού εμφύλιου, οι κούρδοι ζήτησαν και πήραν απ’ τον Άσαντ επιπλέον δικαίωματα: βασικά την αστυνόμευση των περιοχών τους. Ο Άσαντ ευχαρίστως τους την έδωσε αφού έτσι μπορούσε να αποσύρει τον στρατό του απ’ αυτές τις περιοχές. Για να τον ρίξει αλλού.

Με δεδομένο, λοιπόν, ότι οι σύριοι κούρδοι δεν συγκρούστηκαν ουσιαστικά όλα αυτά τα χρόνια με το καθεστώς Άσαντ, η Μόσχα (όπως άλλωστε και η Τεχεράνη) είχαν μια λίγο πολύ ουδέτερη σχέση μαζί τους. Αυτή άλλαξε ότι έγινε σαφές ότι το συριακό pkk θα συνέχιζε μια υπόγεια σχέση που είχε αποκτήσει από πολύ νωρίτερα με την ισραηλινή mossad, μπαίνοντας φανερά στην υπηρεσία της Ουάσιγκτον.

Ούτε η Μόσχα (ούτε η Τεχεράνη, ούτε η Άγκυρα, ούτε η Δαμασκός) θα μπορούσαν ποτέ να δεχτούν ή να υποστηρίξουν α) την δημιουργία κράτους ή μισοκράτους, κουρδικού ή οτιδήποτε άλλο, στη συριακή επικράτεια· και β) την παραχώρηση εδάφους για αμερικανικές βάσεις, και μάλιστα «αόριστης διάρκειας». Για να μην συμβεί το πρώτο στην επικράτειά της η Μόσχα έχει «ματώσει» (και έχει σκοτώσει μαζικά) στον Καύκασο, ειδικά στην τσετσενία· πως θα μπορούσε, λοιπόν, να ευλογήσει κάτι που θα ξαναάνοιξε (η Ουάσιγκτον καραδοκεί!) το ζήτημα νέων κρατών τόσο στον Καύκασο όσο και στα δυτικά της κινεζικής επικράτειας; Το μέγιστο που θα μπορούσε να δεχτεί (και η Άγκυρα με προσοχή, η Τεχεράνη με μεγάλη δυσκολία…) θα ήταν μια κάποια περιφερειακή αυτοδιοίκηση, κάτω, όμως, από μια στιβαρή ενιαία κεντρική συριακή κυβέρνηση, με ενιαίο συριακό στρατό, συριακή συνοριοφυλακή, διοίκηση, εφορία, εξωτερική πολιτική, κλπ κλπ. Και, φυσικά, καμία αμερικανική βάση…

Αυτά τα ξέρουν πολύ καλά τα αφεντικά των ypg! Και, ας το ξαναπούμε, θα μπορούσαν να έχουν κάνει εντελώς διαφορετικές επιλογές απ’ το να μπουν υπό τις διαταγές της Ουάσιγκτον. Απ’ την στιγμή που διάλεξαν usa ήξεραν επίσης πολύ καλά ότι ο θύλακας της Afrin μετράει ανάποδα τον χρόνο. Το τι παραμύθια διαδίδουν για να κρατήσουν τον κόσμο τους, αυτό είναι μόνο για εσωτερική κατανάλωση… Και οι καταγγελίες για «προδοσία» είναι, απλά, απόδειξη της δικής τους εθελοδουλείας.