Tag: συρία

Σάββατο 14 Απρίλη. Ο γάλλος πρόεδρος Macron υποστηρίζει ότι έχει αποδείξεις πως α) έγινε επίθεση με χημικά στις 7 Απρίλη στην Douma, και β) την επίθεση την έκανε ο στρατός του Άσαντ. Αλλά αυτές τις αποδείξεις τις κρατάει για τον εαυτό του….

Η Μόσχα (δια του υπ.εξ. της Lavrov) υποστηρίζει ότι έχει αποδείξεις πως α) δεν έγινε καμία επίθεση στην Douma στις 7 Απρίλη, και β) ότι σκηνοθετήθηκαν μερικά πλάνα σ’ ένα νοσοκομείο, απ’ τους “white helmets”, με οδηγίες των αγγλικών μυστικών υπηρεσιών. Μερικές απ’ αυτές τις αποδείξεις τις παρουσίασε: πρόκειται για συνεντεύξεις με δύο άτομα (ο ένας ασκούμενος γιατρός) που βρίσκονταν επι τόπου (φαίνονται και στο σχετικό βίντεο που κυκλοφόρησαν οι “white helmets”) και περιγράφουν τι έγινε πραγματικά…

Ο καθένας διαλέγει να πιστέψει (ή να μην πιστέψει) ό,τι θέλει. Στο κάτω κάτω είναι αναμενόμενο δύο αντίπαλες πλευρές να παρουσιάζουν δύο αντίθετες εκδοχές (αν και ο γάλλος πρόεδρος το κάνει μόνο στα λόγια) σ’ ένα φλέγον γεγονός.

Εκείνο όμως που είναι υπεράνω του «πιστεύω / δεν πιστεύω», και δεν μπορεί κανένας να ξεφορτωθεί σαν «λόγια του εχθρού», είναι αυτά που είπε ο Peter Ford σε ραδιοφωνική συνέντευξη του στο σκωτσέζικο bbc, στον δημοσιογράφο Gary Robertson (που καθόλου δεν χαιρόταν μ’ αυτά που άκουγε…). Κι αυτό επειδή ο Peter Ford δεν είναι «όποιος όποιος». Ήταν πρεσβευτής της αυτού μεγαλειότητας στη Δαμασκό απ’ το 2003 ως το 2006 – συνταξιούχος σήμερα. Κι όταν ένας βετεράνος του αγγλικού διπλωματικού σώματος λέει τέτοια πράγματα, ο Lavrov μάλλον περισσεύει – για το «δυτικό» ακροατήριο…

… Δε νομίζω ότι ο Άσαντ ανησυχεί μήπως οι ερευνητές [σ.σ.: του οργανισμού για την απαγόρευση των χημικών όπλων] βρουν στοιχεία για την ενοχή του, γιατί πιθανότατα δεν είναι ένοχος, τουλάχιστον σ’ αυτήν την περίπτωση. Προτείνω να βάλουμε το μυαλό μας να δουλέψει, πέρα απ’ τα αισθήματά μας, και να μην ξεγελιόμαστε απ’ αυτά τα βίντεο [σ.σ.: πρόκειται για λίγα πλάνα απ’ το εσωτερικό νοσοκομείου όπου παιδιά τσιρίζουν και κάποιοι μεγάλοι, όχι γιατροί, τα καταβρέχουν και τους βάζουν μάσκες οξυγόνου], που δεν είναι επιβεβαιωμένα, αλλά παίζονται και ξαναπαίζονται και ξαναπαίζονται.

Πρέπει να αναρωτηθούμε ποιες είναι οι πηγές αυτής της πληροφορίας που μπορεί να οδηγήσει σε πόλεμο. Και λυπάμαι που το λέω αλλά τα media δεν κάνουν την δουλειά τους που είναι ότι θα έπρεπε να δουν ποιες είναι οι πηγές αυτής της πληροφορίας. Λοιπόν οι πηγές είναι η Syrian American Medical Society, που είναι βραχίονας της φιλο-ισλαμιστικής προπαγάνδας με έδρα τις ηπα…

Δημοσιογράφος: Δηλαδή λέτε ότι είναι στημένο, ότι δεν πέθανε κόσμος;

Peter Ford: Ναι. Ναι! Το εξαιρετικά πιο πιθανό είναι ότι αυτό το περιστατικό είναι στημένο. Ελάτε τώρα, ξέρουμε πόσο εύκολο είναι να φτιαχτούν ψευδείς εικόνες για χρήση στο internet. Κοιτάξετε προσεκτικά τις εικόνες. Οποιοσδήποτε θα μπορούσε να τις στήσει.

Και η δεύτερη πηγή αυτής της πληροφορίας είναι οι υποτιθέμενοι «αυτόπτες», οι οποίοι ποιοί είναι; Στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι οι “white helmets”, που είναι ένας ακόμα μηχανισμός φιλο-ισλαμικής, τζιχαντιστικής προπαγάνδας…. Έχουμε αποφασίσει να θεωρήσουμε αξιόπιστους τέτοιους «αυτόπτες».

Δημοσιογράφος (εξαιρετικά ενοχλημένος): Μα γιατί να κάνουν τέτοιο στήσιμο εναντίον του Άσαντ οι συγκεκριμένοι;

Peter Ford: Δεν είναι προφανές; Ακόμα κι ένα παιδί θα καταλάβαινε ότι ο σκοπός ήταν να δημιουργηθεί αυτή η υστερία και μετά η στρατιωτική δράση που τώρα βρισκόμαστε στο σημείο να αναλάβουμε διακινδυνεύοντας την ίδια την ασφάλειά μας…. Το βρίσκω ελεεινό που επιτρέπουμε στους εαυτούς μας να σέρνονται απ’ αυτούς τους φανατικούς ισλαμιστές. Γιατί περί αυτού πρόκειται.

Σας προκαλώ. Βάλτε το μυαλό σας να δουλέψει. Με ποιον τρόπο θα ωφελούνταν ο Άσαντ με το να χρησιμοποιήσει χημικά; Γιατί θα έκανε κάτι τέτοιο την στιγμή που είχε νικήσει ήδη στη μάχη για την ανατολική Ghouta, ουσιαστικά αυτή η μάχη είχε τελειώσει υπέρ του… Γιατί λοιπόν θα επέλεγε μια τέτοια στιγμή για να κάνει αυτό που ήταν ξεκάθαρο ότι θα καταλήξει σε βάρος του;

Λογικές σκέψεις – όχι από συμμάχους ή τσιράκια του Άσαντ… Αλλά από έναν πρώην άγγλο πρεσβευτή στη Δαμασκό…

Σάββατο 14 Απρίλη. Συνδέεται η αναγκαστική υποβάθμιση της αεροναυτικής ηγεμονίας των ηπα στα πέριξ της κορεατικής χερσονήσου (έστω: προς το παρόν) με την υστερική (όπως θα έλεγε και ένας πρώην άγγλος πρεσβευτής στη συρία) προσπάθεια αναβάθμισής της στην ανατολική Μεσόγειο; Η γνώμη μας είναι «ναι», και τα δεδομένα δεν θα πρέπει να διαφεύγουν απ’ όσες / όσους θέλουν να καταλαβαίνουν την διαδικασία της ενδοκαπιταλιστικής όξυνσης των αντιθέσεων σ’ όλο το εύρος της.

Ωστόσο η ανατολική Μεσόγειος (και η μέση Ανατολή), σαν δευτερεύον πεδίο μάχης, δεν είναι – και δεν μπορεί να γίνει – υποκατάστατο των τωρινών συσχετισμών στο πρωτεύον, στον Ειρηνικό. Εκεί, δείχνοντας τα ατομικά όπλα και τους βαλιστικούς πυραύλους του Kim, η Ουάσιγκτον μπορούσε να παίζει το δράμα της «εθνικής ασφάλειάς» της και να απλώνεται – μέχρι να αρχίσει το ροκάνισμα το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ. Εδώ δεν μπορεί να το παίξει: ο Άσαντ, με βαρέλια χλωρίου ή χωρίς, δεν απειλεί με οφθαλμοφανή τρόπο την «αμερικανική ασφάλεια». Και, επιπλέον, το μπλοκ της Αστάνα έχει πάρει το πάνω χέρι.

Έχουμε ενστικτώδικα την εκτίμηση ότι το μπλοκ της Αστάνα εφαρμόζει (ή προσπαθεί να εφαρμόσει) μια judo τακτική: να στρέψει την στρατιωτική δύναμη των ηπα εναντίον τους… Και, σα συνέπεια αυτής της εκτίμησης, έχουμε την εντύπωση ότι το μπλοκ της Αστάνα ξέρει πολύ καλύτερα τι κάνει μεσομακροπρόθεσμα – σε σχέση με αυτήν την “συμμαχία των προθύμων”, σκιά εκείνης του 2003, που ψάχνεται, και δρα υπό το βάρος της παρακμής της…

Οπότε η «απόφαση των τιμωρών» (όπως την ανακοίνωσε στις 4.00 το πρωί ώρα ελλάδας το ψόφιο κουνάβι…) για «περιορισμένες» και «στοχευμένες» (αυτή ήταν η ανακοίνωση της May…) επιθέσεις στις «εγκαταστάσεις παραγωγής χημικών όπλων» του Άσαντ είναι το ελάχιστο που θα μπορούσαν να κάνουν – για να σώσουν τα προσχήματα… (και το “μιλιταριστικό” κύρος τους…): σύμφωνα με την επίσημη αμερικανική ανακοίνωση (μετά το τέλος της επίθεσης) “κτυπήθηκαν 3 στόχοι” – κι αυτό ήταν…

Φάρσα λοιπόν… Τα υπόλοιπα; Θα τρέξουν στην πράξη…

(Υ.Γ. Ο “τρελός σκύλος” Mattis δήλωσε μετά την επίθεση “σίγουρος” ότι ο Άσαντ χρησιμοποίησε χημικά στις 7 Απρίλη. Όταν όμως ρωτήθηκε από δημοσιογράφο “τι χημικά” ήταν αυτά, σχεδόν παραδέχτηκε ότι δεν είναι σίγουρος…)

Παρασκευή 13 Απρίλη. Το καθεστωτικό ρωσικό site sputnik παρουσίασε χτες μια δημόσια δήλωση του ρώσου αρχιστράτηγου (και αρχηγού του ρωσικού στρατού) Valery Gerasimov, με ημερομηνία 13 Μάρτη 2018 (πριν ένα μήνα δηλαδή), στη διάρκεια ενημέρωσης, όπου ο αρχικαραβανάς της Μόσχας λέει τα εξής:

Σήμερα έχουμε αξιόπιστες πληροφορίες σχετικά με ένοπλους που ετοιμάζονται να κατηγορήσουν ψευδώς την κυβέρνηση [σ.σ.: της συρίας] για χημική επίθεση εναντίον αμάχων, σε διάφορες περιοχές της Ανατολικής Ghouta. Έχει συγκεντρωθεί ένα πλήθος γυναικών, παιδιών και ηλικιωμένων, που έχουν μεταφερθεί από άλλες περιοχές, που θα εμφανιστούν σαν τα θύματα μιας ενέργειας με χημικά. Οι ακτιβιστές των “White Helmets” και ομάδα κινηματογράφησης βρίσκονται ήδη στα μέρη που πρέπει, με δορυφορικούς πομπούς video. Αυτά έχουν επιβεβαιωθεί μετά την ανακάλυψη ενός εργαστηρίου παραγωγής χημικών όπλων στο χωριό Aftris, που απελευθερώθηκε απ’ τους τρομοκράτες.

Σύμφωνα με τις εκθέσεις μας, μετά απ’ αυτήν την προβοκάτσια, οι ηπα σχεδιάζουν να κατηγορήσουν τον κυβερνητικό στρατό της συρίας για χρήση χημικών όπλων, καθώς και να προμηθεύσουν την διεθνή κοινότητα με τις υποτιθέμενες «αποδείξεις» μαζικών απωλειών αμάχων που θα έχουν προκληθεί απ’ την συριακή κυβέρνηση και την ρωσική κυβέρνηση που την στηρίζει. Σαν απάντηση, η Ουάσιγκτον σχεδιάζει να επιτεθεί αεροπορικά στα κυβερνητικά κτίρια στη Δαμασκό.

Ακόμα κι αν τις δηλώσεις αυτές τις είχε κάνει ο ρώσος αρχικαραβανάς όχι στις 13 Μάρτη αλλά στις 6 Απρίλη (μια μέρα πριν την «καταγγελόμενη χημική επίθεση στην Douma») θα μπορούσε άνετα να πει ο καθένας «αυτός ξέρει πολλά». Όμως αυτή είναι η δουλειά των υπηρεσιών: να μαθαίνουν…

Και, υποθέτουμε, η δουλειά του ρωσικού στρατού (εφόσον είχε τέτοιες αξιόπιστες πληροφορίες τόσο έγκαιρα) είναι να είναι έτοιμος για τις αμερικανικές αντιδράσεις – στην προβοκάτσια. (Να υποθέσουμε επιπλέον ότι η Μόσχα θα μπορούσε να τις θέλει αυτές τις αντιδράσεις; Σατανικό, έως συνωμοσιολογικό!)

Σε κάθε περίπτωση τύφλα νάχει ο γέροντας παστίτσιος: οι προφήτες του «ξανθού γένους» δεν φοράνε ράσα αλλά στολές με αστέρια…

Παρασκευή 13 Απρίλη. Ενώ οι προετοιμασίες για την «τιμωρία» του Άσαντ και των συμμάχων του συνεχίζονται, φαίνεται να έχει προκύψει κάποιος προβληματισμός στην Ουάσιγκτον. Σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες (όχι της ασταμάτητης μηχανής!) αυτό που απασχολεί τόσο το αμερικανικό πεντάγωνο όσο και τον κύκλο περί το ψόφιο κουνάβι, είναι η πιθανότητα να «χοντρύνει» η ιστορία περισσότερο απ’ όσο θα το άντεχε (πολιτικά κατ’ αρχήν…) η επίδειξη «αμερικανικής δικαιοσύνης».

Το σημειώναμε από χτες: η θέση της Ουάσιγκτον είναι λεπτή και δύσκολη. Χρειάζεται, μεν, επειγόντως μια επίδειξη πυγμής στη μέση Ανατολή· γι’ αυτό και στήθηκε η «χημική αφορμή». Απ’ την άλλη μεριά όμως το να επιτίθεται κάποιος (όποια δικαιολογία κι αν χρησιμοποιεί) νομιμοποιεί τον αμυνόμενο να πράξει όπως κρίνει αναγκαίο· η άμυνα, ακόμα κι ενός «ζώου», δεν μπορεί να απαγορευτεί. Αν, λοιπόν, ο «τιμωρός» έχει κάποιο ανώτατο όριο ως προς το τι μπορεί να δικαιολογήσει στον εαυτό του και στους υποστηρικτές του σαν «εύλογες απώλειες», ο αμυνόμενος διατηρεί το δικαίωμα να ανεβάσει τον πήχυ, ακόμα κι αν πληρώσει κι αυτός το ανάλογο τίμημα. Η πιθανότητα αυτή δεν μπορεί να αποκλειστεί απ’ τα αμερικανικά επιτελεία. Ειδικά εφόσον έχει αναγγελθεί τόσο απ’ την Μόσχα όσο και απ’ την Τεχεράνη.

Ειπωμένο διαφορετικά το πρόβλημα της Ουάσιγκτον, του Λονδίνου και των όποιων ακόμα συμμάχων τους, είναι ότι δεν μπορούν να επικαλεστούν απειλές ούτε εναντίον τους ούτε εναντίον του πλανήτη. Μετά από 500.000 νεκρούς (σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις) στο συριακό πεδίο μάχης του 4^ου παγκόσμιου πολέμου και κάμποσα εκατομμύρια εσωτερικούς και εξωτερικούς πρόσφυγες, η «τιμωρία» της χημικής δολοφονίας μερικών δεκάδων (ακόμα κι αν υπέθετε κανείς ότι πράγματι έκανε τέτοιο το καθεστώς Άσαντ…) μοιάζει στην κοινή λογική σα να «έσταξε η ουρά του γαϊδάρου». Προφανώς, ενάντια το στάξιμο της γαϊδουρινής ουράς μόνο ένας υγιεινός περίπατος νέων, ωραίων και έξυπνων πυραύλων θα ήταν επιτυχία. Οτιδήποτε με απώλειες, του ενός ή του άλλου είδους, θα προκαλούσε εύλογα την εξής σκέψη: αν για την χημική δολοφονία μερικών δεκάδων σύριων κάναμε τέτοια εκστρατεία, για τα πλήγματα των αμυνόμενων εναντίον του δικού μας στρατού δεν θα πρέπει να τα ισοπεδώσουμε όλα; That’s the question…

Και η μεν αγγλίδα θλιβερή πρωθ. και η κυβέρνησή της ποντάρει ότι θα δράσει με υποβρύχια, και ίσως την γλυτώσει (την ερώτηση). Αλλά τα αμερικανικά πλοία επιφανείας και τα αεροπλάνα; Γι’ αυτά τι μνημόσυνο θα ταίριαζε;

Το ζυγίζει, λοιπόν, η Ουάσιγκτον…

Παρασκευή 13 Απρίλη. Την ακαριαία βερμπαλιστική «καταδίκη» απ’ την μεριά της Ουάσιγκτον, του Λονδίνου και του Παρισιού την έχει διαδεχτεί ως τώρα μια κάποια δυστοκία στη λήψη της τελικής πολεμικής απόφασης.

Κι έτσι μέρα την ημέρα βρίσκουν το περιθώριο και εκδηλώνονται, όλο και πιο μεγαλόφωνα, οι εσωτερικές αντιρρήσεις στους υψηλούς ορόφους των καθεστώτων· τόσο του αγγλικού όσο και του γαλλικού. Βουλευτές (αλλά και «διαμορφωτές της κοινής γνώμης»…) βγαίνουν και αναρωτιούνται αν όντως έγινε χημική επίθεση στην Douma· και ποιος θα είχε συμφέρον να την κάνει.

Αυτό το δεύτερο είναι ένα απ’ τα μεγάλα αγκάθια των επίδοξων τιμωρών: δεν μπορούν να αποδώσουν στον Άσαντ κανένα κίνητρο, ούτε στρατιωτικό ούτε πολιτικό, για να χρησιμοποιήσει «χημικά» την ώρα που νικούσε ολοκληρωτικά και χωρίς αυτά. Το να σκιαγραφείς κάποιον σαν “κακό” χωρίς να μπορείς να βρεις κάποιο κίνητρο για την “κακία” του είναι κατάλληλο μόνο για παιδικά παραμύθια. Φυσικά, το να θεωρούν τους υποτελείς τους νήπια, είναι κάτι αγαπημένο για τα αφεντικά…

Η απουσία κινήτρων, και το βρώμικο παρελθόν του αμερικανικού και του αγγλικού καθεστώτος με τα εν γνώσει τους ψέμματα περί «χημικών και βιολογικών όπλων» του Σαντάμ Χουσεΐν διατρέχουν τα social media (πότε πότε και τα καθεστωτικά media) πολύ γρηγορότερα απ’ όσο θα ήθελαν οι τιμωροί.

Το ενδιαφέρον είναι ότι τον «επικοινωνιακό πόλεμο» δεν τον κερδίζει η Μόσχα ή η Δαμασκός· απλά τον χάνουν το Λονδίνο και το Παρίσι, σε κάποιον βαθμό και η Ουάσιγκτον. Τον χάνουν, θα έλεγε κανείς, «μόνοι τους»: ο αυτοματισμός των βαρύγδουπων αντιδράσεων των εκπροσώπων αυτών των ιμπεριαλισμών και το γεγονός ότι δεν κρατήθηκαν καν περιμένοντας κάποια επίσημα αποτελέσματα έρευνας, έχει γίνει μια απρόσμενη απόδειξη του δόλου τους.

Φυσικά αυτά δεν προδικάζουν τις αποφάσεις που θα πάρουν, «σύντομα ή όχι και τόσο σύντομα» όπως τιτίβισε το ψόφιο κουνάβι. Προς το παρόν τηλεφωνιούνται μεταξύ τους μπας και ενθαρρύνει ο ένας τον άλλον… Και κανείς δεν μιλάει για «ρωσικό δάκτυλο» στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης στα κράτη τους!

Φαίνεται ότι οι ρωσικές υπηρεσίες ασχολούνται μόνο με εκλογές…

(φωτογραφία: η ρωσική στρατιωτική αστυνομία μπαίνει στη Douma, απ’ όπου αποχώρησαν σχεδόν εντελώς οι αντικαθεστωτικοί αντάρτες. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι υπέστησαν τέτοια καθολική ήττα, ώστε αφενός αναγκάστηκαν να αφήσουν πίσω τους ακόμα και τα ελαφριά όπλα τους – σε αντίθεση με άλλες παρόμοιες συνθηκολογήσεις – ενώ αναγκάστηκαν επίσης να μετακινηθούν προς τις ελεγχόμενες απ’ την Άγκυρα και το f.s.a. πεζικό της περιοχές της βόρειας συρίας και όχι προς την Dara’a στο νότο, όπου υπάρχουν ομοϊδεάτες τους, όπως απαιτούσαν αρχικά…)

Πέμπτη 12 Απρίλη. Προφανώς τα κολακευτικά του ψόφιου κουναβιού δεν αφορούσαν τον Πούτιν. Δεν είναι «νέος», αυτό είναι σίγουρο· το «ωραίος» είναι ζήτημα γούστου· όσο για το «έξυπνος»; Υπάρχει εξυπνότερος άνθρωπος στον πλανήτη απ’ τον τωρινό αμερικάνο πρόεδρο; Για τον μέσο Tomahawk (όνομα κλεμμένο απ’ τους ιθαγενείς της αμερικανικής ηπείρου, μετά την εξόντωσή τους…) πρόκειται, και το ψόφιο κουνάβι νοιώθει περήφανο γι’ αυτόν. Κάποιοι σεξιστές (αλλά όχι εμείς!) θα του έλεγαν τι να τον κάνει…

Σε κάθε περίπτωση, και παρότι το αμερικανικό πεντάγωνο συγκεντρώνει αρκετούς πλωτούς εκτοξευτές πυραύλων στην ανατολική Μεσόγειο (καμιά δεκαριά κομμάτια, ανάμεσά τους κι ένα αεροπλανοφόρο που πλησιάζει, λένε ότι θα χρειαστεί κάμποσες ημέρες για να είναι σε θέση βολής…), θα μπορούσε να υπάρξει κάτι σαν απρόοπτη «ανατροπή»: αν οι δύο επιτροπές ειδικών του «οργανισμού για την απαγόρευση των χημικών όπλων» που θα βρίσκονται σήμερα και αύριο στην Douma δεν βρουν ίχνη «χημικής επίθεσης». Η επιμονή της Μόσχας ότι δεν έγινε τέτοια (ενώ θα μπορούσε να υποστηρίζει ότι έγινε, αλλά απ’ τους αντικαθεστωτικούς) είναι χαρακτηριστική. Θα διακινδύνευε να διαψευστεί; Όχι, γιατί αν οι τεχνοκράτες του οηε βρουν «ίχνη» μιας τέτοιας επίθεσης θα είναι αργά για την Μόσχα να κάνει «κωλοτούμπα» υποστηρίζοντας «α ναι; τότε είναι δουλειά των ανταρτών!».

Ωστόσο η ρητορική βεβαιότητα α) περί επίθεσης με χημικά και β) περί ενοχής του καθεστώτος Άσαντ γι’ αυτήν (όπως πάντα χωρίς κανένα λογικό όφελος υπέρ του…) είναι τόσο έντονη στην Ουάσιγκτον και στο Λονδίνο (αυτή η πρωθυπουργός της αυτού μεγαλειότητας γίνεται όλο και πιο θλιβερή· όσο ο υπ.εξ. της όλο και περισσότερο κωμικός…) – το Παρίσι έχει κάνει ένα μικρό βηματάκι πίσω σ’ αυτή τη φάση – ώστε έχουμε αμφιβολίες για το αν ο αμερικανικός και ο αγγλικός ιμπεριαλισμός έχουν περιθώρια να πουν «ντάξει, λάθος κάναμε – ειρήνη ημίν!».

Είναι παλιό, αλλά χρήσιμο: μέχρι και την τελευταία ημέρα πριν την εισβολή του αμερικανικού στρατού στο ιράκ, το 2003, οι επιθεωρητές του οηε για τα πυρηνικά, τα χημικά και τα βιολογικά όπλα επέμεναν ότι απ’ τις δικές τους έρευνες δεν προέκυπτε καθόλου ότι το καθεστώς του Χουσεΐν είχε τέτοια (πράγμα που αποδείχθηκε περίτρανα αργότερα). Η Ουάσιγκτον όμως (μαζί με το Λονδίνο και την Μαδρίτη τότε, συν κάποιους βασσάλους απ’ την ανατολική ευρώπη) είχε πάρει τις αποφάσεις της. Και δεν υπήρχε περίπτωση να κάνει πίσω, ακόμα κι αν άνοιγε ο ουρανός και εμφανιζόταν ο ίδιος ο μεγαλοδύναμος λέγοντας ότι ο Χουσεΐν είναι ο δεύτερος γυιός του…

Όμως οι συσχετισμοί του 2018 διαφέρουν αισθητά από εκείνους πριν 15 χρόνια, το 2003. Τότε η Ουάσιγκτον βρισκόταν ακόμα στην αρχή του «προληπτικού πολέμου» της (με τον κωδικό «αντιτρομοκρατία») και μπορούσε να αδιαφορήσει για τις «αποδείξεις» που θα δικαιολογούσαν τον ιμπεριαλισμό της, βασιζόμενη στο ότι δεν έχει αντίπαλο. Τώρα βρίσκεται μετά το τέλος του, έχει μισο-ηττηθεί σ’ αυτόν (όχι άμεσα, στρατιωτικά…) και, κυρίως, έχει απέναντί της ένα διαμορφωμένο μπλοκ αντιπάλων. Το δείχνει το ίδιο το «αμυντικό δόγμα» της. Ένα μπλοκ αντιπάλων που είναι σε θέση να επωφεληθεί τα μέγιστα απ’ την εξαπάτηση και τον πολεμικό τυχοδιωκτισμό του «άξονα»· και να επωφεληθεί τοις μετρητοίς. Μην το ξεχνάει κανείς: η μέση Ανατολή είναι μόνο μια άκρη της γραμμής αντιπαράθεσης· όχι το σύνολό της. Η οικτρή διάψευση των αμερικανικών, αγγλικών και ισραηλινών θεωρημάτων για την Douma θα διατρέξει σαν ηλεκτρικό ρεύμα όλη την γραμμή, ως την άλλη άκρη της.

Πράγμα που σημαίνει ότι: ακόμα κι αν την ώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές οι νέοι, ωραίοι και έξυπνοι πύραυλοι του ψοφιοκουναβιστάν έχουν αρχίσει να κτυπάνε στη συρία (λέμε «αν»), αν αύριο, μεθαύριο ή παραμεθαύριο οι τεχνοκράτες του οηε πουν «δεν βρήκαμε τίποτα στην Douma» (υπό την προϋπόθεση ότι θα φτάσουν εκεί…) η Ουάσιγκτον, το Λονδίνο, το Τελ Αβίβ και το Ριάντ θα έχουν υποστεί τεράστια ήττα. Σε live παγκόσμια μετάδοση…

(φωτογραφία: Τόπο στα νειάτα – παναθεμά τα!)