Tag: συρία

Συρία 2

Τετάρτη 18 Απρίλη. Τώρα που οι σχεδιασμοί της Ουάσιγκτον και των συμμάχων της δεν είναι μόνο εκτιμήσεις της ασταμάτητης μηχανής αλλά πολύ πιο «χειροπιαστοί», μπορούμε να βάλουμε στις πυραυλικές επιθέσεις της 14ης Απρίλη μέσα στα «πολιτικά» τους συμφραζόμενα.

Η Ουάσιγκτον και οι υπόλοιποι, μ’ αυτήν την επίθεση, διεκδίκησαν (και θεωρούν ότι κατέκτησαν) το «δικαίωμά» τους να έχουν «λόγο», δηλαδή νομιμοποίηση πολεμικών ενεργειών, για το σύνολο της συριακής επικράτειας· ενόσω κρατούν στον μονοπωλιακό δικό τους αποκλειστικά έλεγχο το 25% του εδάφους της. Η πρόφαση (τα «χημικά» στην Douma) τους ήταν τόσο αδιάφορη ώστε την έφτιαξαν όσο πιο πρόχειρα γινόταν. Η βασική «λογική» είναι ότι η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της σκοπεύουν να κρατήσουν το 25% της συρίας για λογαριασμό τους απευθείας (μετά την αποτυχία του κόλπου isis) και, προκειμένου να μην έχουν σοβαρές ενοχλήσεις σ’ αυτήν την ζώνη, σκοπεύουν να κρατήσουν το υπόλοιπο 75% σε ομηρία. Υπό το πρόσχημα της «χρήσης χημικών», που είναι η μόνη δικαιολογία προς το παρόν που μπορεί να παίξει το ρόλο της (διάτρητης) μάσκας του ιμπεριαλισμού τους.

Μπορεί να δουλέψει αυτό το κόλπο; Η αλήθεια είναι ότι έχει μερικά «υπέρ» του. Η ριζική αντιμετώπιση, η απόλυτη αρνησικυρία απέναντι σε μελλοντικές ενδεχόμενες «τιμωρίες» του Άσαντ, με παρόμοιες «χημικές» προφάσεις, τιμωρίες «αβλαβείς» ίσως όπως εκείνη της 14ης Απρίλη αλλά πάντως ισχυρές ως προς το ποιος αποφασίζει και κάνει τι, δεν περνάει απ’ τα χέρια (και τα όπλα) της Δαμασκού, ούτε καν απ’ τα χέρια της Τεχεράνης. Θέλουμε να πούμε ότι το ζήτημα δεν είναι απλά θέμα ανάσχεσης πυραύλων από αντιαεροπορικά συστήματα. Γιατί ακόμα και δεν ξαναφτάσει κανένας αμερικανικός, γαλλικός, αγγλικός ή ισραηλινός πύραυλος στο στόχο του (ας πούμε λόγω αρκετών S-300…), κάτι που θα χρειαστεί αρκετό καιρό για να συμβεί, θα βρεθούν άλλες «λύσεις».

Απ’ το μπλοκ της Αστάνα είναι μόνο (ή κυρίως) η Μόσχα που θα μπορούσε να επιβάλλει το να ξεχάσουν η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της αυτό το πολεμικό «laissez passer» που επιδιώκουν για το 75% της συριακής επικράτειας. Για να το πούμε διαφορετικά: έχοντας βγάλει «αυτοπροσώπως» τα μαχαίρια τους η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της, μόνο αν ξέρουν πως οτιδήποτε κι αν κάνουν θα αντιμετωπίσουν τον ρωσικό στρατό, άμεσα, σαν αντίπαλο, κι όχι σαν παριστάμενο παρατηρητή, μόνο τότε θα σταματήσουν – σ’ αυτό το δευτερεύον πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου… Όμως για να το πετύχει αυτό η Μόσχα θα έπρεπε να κουβαλήσει στη συρία (και να διασπείρει) πολύ περισσότερα όπλα, «συμβούλους» αλλά και στρατό απ’ ότι ως τώρα· πράγμα που με τα ως τώρα δεδομένα δεν φαίνεται διατεθειμένη να κάνει. Η ρωσική γραμμή «αν κτυπήσετε δικόν μας θα απαντήσουμε» ξεπεράστηκε ήδη, στις 14 Απρίλη: ο.κ., κάνουμε τις δημόσιες σχέσεις μας και τις ασκήσεις μας χωρίς να πειράξουμε ούτε τρίχα… Υπάρχει αρκετός χώρος για ‘μας…

Απ’ την αντίθετη μεριά, αυτό το 25% της pkk/ypgκρατούμενης βορειοανατολικής συρίας δεν είναι εξασφαλισμένο για την Ουάσιγκτον. Και θα μας φαινόταν λογικό αντί το μπλοκ της Αστάνα να επιδιώξει μια ακριβή και δύσκολη λύση (του είδους να διώξει οριστικά τα αμερικανικά κλπ αεροπλάνα και πυραύλους απ’ την δυνατότητά τους να στοχοποιούν το 75% της συρίας) να δοκιμάσει έναν φτηνότερο (αλλά και πιο μακρόχρονο) σταδιακό περιορισμό της κατοχής του 25% απ’ το pkk/ypg. Πάντως, το μακελιό στα ανατολικά της Deir ez-Zor πριν λίγο καιρό, δείχνει ότι αυτός ο περιορισμός μπορεί να γίνει ίσως μόνο με «ανορθόδοξα» μέσα (με αντάρτικο δηλαδή) και όχι με τακτικό στρατό και αυτό το είδος πολέμου που δεν έχει άμαχους γύρω γύρω. Υπέρ της μια τέτοια εκστρατεία θα έχει το γεγονός ότι θα αντιμετωπίζει μισθοφόρους διαφόρων ειδών. Κατά της θα έχει το γεγονός ότι θα είναι αμφίρροπη.

Συμπέρασμα της ασταμάτητης μηχανής; Το συριακό πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου πολέμου έχει πεπερασμένες δυνατότητες έμμεσης αναμέτρησης. Και τείνει να τις εξαντλήσει, απ’ την στιγμή που «τέλειωσε ο isis». Το αφγανικό πεδίο μάχης, στην ίδια γραμμή αντιπαράθεσης, δεν τις έχει εξαντλήσει όμως. Δεν θα μας ξαφνιάσει αν η «απάντηση» για τα όσα συμβαίνουν και μεθοδεύονται στη συρία δουλευτεί αρκετές εκατοντάδες χιλιόμετρα ανατολικότερα….

Στο ινδοκούς. Ή ακόμα και πιο ανατολικά… (Αντίστροφα η Ουάσιγκτον μπορεί να προσπαθήσει να «κτυπήσει» στην ουκρανία…)

(φωτογραφία: Σ’ έναν απ’ τους ερειπωμένους δρόμους της Douma…)

Συρία 3

Τετάρτη 18 Απρίλη. Εν τω μεταξύ οι αποδείξεις ότι στη Douma δεν έγινε καμία χημική επίθεση πληθαίνουν. Η πιο πρόσφατη έρχεται πάλι από εκεί που δεν χωράει αμφιβολία περί «ρωσοφιλίας»: απ’ την Ουάσιγκτον. Τώρα που οι οηέδες ειδικοί του οργανισμού για την απαγόρευση των χημικών όπλων έφτασαν στην πόλη, το αμερικανικό καθεστώς άρχισε το καινούργιο παραμύθι: Αααααα, τώρα; Πέταξε το πουλάκι! Τώρα οι ρώσοι θα έχουν εξαφανίσει τα στοιχεία!… Πράγμα που σημαίνει: το ξέρουμε ότι δεν θα βρουν τίποτα οι ειδικοί. Απλά θα ξανακατηγορήσουμε τους «συνήθεις ύποπτους» για πλύσιμο του χώματος, των κτιρίων, των πάντων, ώστε να εξαφανιστούν τα ίχνη του εγκλήματος… Ταμάμ.

Το άλλο στοιχείο είναι ρεπορτάζ του γνωστού βετεράνου άγγλου δημοσιογράφου Robert Fisk – δημοσιεύτηκε στην καθεστωτική independent προχτές. Ο Fisk έχει αρκετές «άκρες» ώστε να μπει πριν λίγες μέρες στην Douma (μαζί με μερικούς ακόμα δημοσιογράφους) και να κάνει την δική του, δημοσιογραφική (και όχι «χημική») έρευνα για το θέμα.

Τι βρήκε; Αυτό που υποστηρίζει η Μόσχα. Αναφέρεται σ’ έναν 58χρονο σύριο γιατρό, τον Assim Rahaibani, του νοσοκομείου όπου γυρίστηκε απ’ τους “white helmets” η σύντομη υπερπαραγωγή «χημική επίθεση τώρα!», που υποστηρίζει ότι όσοι νοσηλεύτηκαν εκεί δεν είχαν υποστεί επίθεση με χημικά, αλλά έπασχαν από υπο-οξυγόνωση, εξαιτίας της παραμονής τους σε κακά αεριζόμενα τούνελ και υπόγεια στη διάρκεια των βομβαρδισμών εκείνης της ημέρας, σε συνδυασμό με άνεμους σκόνης που «μπούκωσαν» τον αέρα. Ο μάρτυρας του Fisk επαναλαμβάνει αυτά που είπαν (βιντεοσκοπούμενοι από ρώσους καραβανάδες) δύο άλλοι παρόντες στο περιστατικό: πως ενώ γινόταν η περίθαλψη των συγκεκριμμένων περιπτώσεων, κάποιοι “white helmets” άρχισαν να φωνάζουν «χημικά, χημικά…» με αποτέλεσμα να πέσει πανικός στο νοσοκομείο – που βιντεοσκοπήθηκε. Και βαφτίστηκε πειστήριο του εγκλήματος…

Ο Fisk καταγράφει ότι μίλησε με δυο δεκάδες κατοίκους της Douma και κανείς δεν είχε ακούσει κάτι περί «χημικής επίθεσης» στις 7 Απρίλη. Συνάντησε μάλιστα ανθρώπους που δεν είχαν ακούσει για κάτι τέτοιο ούτε μια βδομάδα μετά, όταν έγινε η αμερικανο-γαλλο-αγγλική πυραυλική επίθεση. Δύο απ’ τους 20 δεν έκαναν καν και καν καμία συσχέτιση μεταξύ της υποτιθέμενης «χημικής επίθεσης» και της «τιμωρίας»…

Εννοείται πως αυτό το ρεπορτάζ ήταν αρκετό για να κατηγορηθεί (στα social media) ο Fisk σαν «πράκτορας του Άσαντ» ή/και σαν «πράκτορας του Πούτιν».

(φωτογραφία: Τουλάχιστον ο Fisk δεν θα κατηγορηθεί ότι δεν πήγε ποτέ στην Douma και τα έβγαλε όλα απ’ το μυαλό του. Εδώ φωτογραφίζεται μπροστά σε μια απ’ τις εισόδους της υπόγειας πόλης που είχαν φτιάξει οι αιχμάλωτοι των αντικαθεστωτικών, στρατιώτες του συριακού στρατού, σε συνθήκες ναζιστικού στρατόπεδου συγκέντρωσης…)

Κάθε κατοχή με τις δυσκολίες της

Τρίτη 17 Απρίλη. Μπορεί να αποδειχθεί «μεμονωμένο περιστατικό», μπορεί και όχι. Οφείλουμε να το σημειώσουμε ωστόσο: έχει την σημασία του.

Αμέσως μετά την αμερικανο-αγγλο-γαλλική πυραυλική παρέλαση στη συρία, ένοπλοι της ιρακινής Hezb’allah («λαϊκές δυνάμεις αντίστασης», Hashd al-Shaabi), μιας μαζικής ένοπλης παραστρατιωτικής οργάνωσης που θεωρείται τμήμα του επίσημου στρατού του ιράκ, έχει εκπαιδευτεί απ’ τους ιρανούς «φρουρούς της επανάστασης» και έχει μπαρουτακαπνιστεί σε διάφορες επιχειρήσεις κατά του isis στο ιράκ, εξοπλισμένοι με τανκς, αντιαρματικούς πυραύλους και αντιαεροπορικά, περικύκλωσαν την αμερικανική βάση στην al-Zahra, βορειοδυτικά της Βαγδάτης. Απειλώντας ότι θα επιτεθούν αν η βάση και τα αεροπλάνα της χρησιμοποιηθούν για επιθέσεις κατά της συρίας.

Το συγκεκριμένο περιστατικό έληξε αναίμακτα (η βάση δεν χρησιμοποιήθηκε έτσι κι αλλιώς)· ωστόσο εγκαινιάζει κάτι που έχει θορυβήσει τον αμερικανικό στρατό κατοχής στο ιράκ. Είναι ασφαλείς οι βάσεις εκεί; Δεν μπορεί να απαντήσει κανείς τώρα μ’ ένα «ναι» ή μ’ ένα «όχι». Αλλά σε βάθος χρόνου θα μπορούσε να απαντήσει «όχι»: είναι σαφές ότι το μοντέλο των αμερικανικών βάσεων στο αφγανιστάν είναι «βιώσιμο» μόνο στο βαθμό που υπάρχει «ντόπιος στρατός» να τις προστατεύει, απ’ έξω. Αν τέτοιος δεν υπάρχει, είναι δύσκολο να προστατευτούν από οποιουδήποτε είδους επίθεση.

Αυτή η πραγματικότητα υπενθυμίζει την ευρύτερη τέτοια: για να τροφοδοτούνται (κι αυτό είναι όρος ύπαρξης) οι αμερικανικές βάσεις στο ιράκ και στην ypgκρατούμενη βορειοανατολική συρία είναι απόλυτα απαραίτητοι διάδρομοι: χερσαίοι και ενάεριοι. Στο αφγανιστάν ήδη η Ουάσιγκτον ψάχνει εναλλακτικές τέτοιων δρόμων, στη θέση των πακιστανικών που χρησιμοποιεί τώρα, ενώπιον του ενδεχόμενου να κοπούν. Στο ιράκ δεν υπάρχουν εναλλακτικές αν η Άγκυρα «κατεβάσει ρολά». Όσο για την συρία; Ισχύει το ίδιο, με πιο κοντινό (αλλά όχι διπλανό) «φιλικό έδαφος» την ιορδανική επικράτεια.

Η γεωγραφία προσδιορίζει τα «χαρτιά» της Άγκυρας απέναντι στην Ουάσιγκτον. Προσδιορίζει όμως και τα όρια εκείνου που έχει ονομαστεί, απ’ την εποχή της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, «υπερεπέκταση». Οι επιμελητειακές γραμμές είναι το ίδιο σημαντικές (αν όχι σημαντικότερες) με τα «προκεχωρημένα φυλάκια» του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Κι όπως έχει αποδείξει η ιστορία εδώ και δύο αιώνες, η «τύχη» των τέτοιων επιμελητειακών γραμμών μπορεί να κρίνει την έκβαση ενός πολέμου ακόμα και χωρίς ανοικτές και καθαρές μάχες, απώλειες, κλπ…

(φωτογραφία: Η αμερικανική σημαία με καλή παρέα στην τυπικά ypgκρατούμενη Manbij, δυτικά του Ευφράτη, στη συρία. Σύμφωνα με μια άποψη πρόκειται για το ανώτατο σημείο της «επανάστασης»… Η περιοχή έχει και άγγλους και γάλλους καραβανάδες – “λεγεώνα των ξένων” υποψιαζόμαστε. Προφανώς πρόκειται, επίσης, για οπαδούς της “παγκόσμιας ένοπλης σοσιαλιστικής αυτοδιεύθυνσης”…)

Η ύαινα

Δευτέρα 16 Απρίλη. Η κυρία Nikki Haley, πρέσβειρα της Ουάσιγκτον στον οηε, είχε την κρυφή ελπίδα ότι θα γινόταν υπ.εξ. μετά την απόλυση του Tillerson. Επιλέχτηκε ένας παρόμοιός της, κι έχασε την ευκαιρία. Όχι, όμως, και τα προσόντα της. Οπότε τώρα μπορεί να εκτελεί χρέη «αντ’ αυτού», σε ότι αφορά το ψόφιο κουνάβι. Κάτι σαν σκιώδης πρόεδρος των ηπα ένα πράμα.

Η ψοφιοκουναβική ιδέα περί «σύντομης, πολύ σύντομης αποχώρησης του στρατού μας απ’ την συρία» σχόλασε χτες. Την σχόλασε η κυρία Haley. Ας ξεκαθαριστεί πως αν φύγουμε, όταν φύγουμε, αυτό θα γίνει επειδή θα είμαστε σίγουροι πως όλα προχωρούν κανονικά δήλωσε. Δεκαοχτώ λέξεις αντί για τρεις: σιγά μην φύγουμε! Ίσως η κυρία Haley να είναι ένας θηλυκός «Νταρτανιάν» επιπλέον των «3 σωματοφυλάκων» πίσω απ’ την ψοφιοκουναβική βιτρίνα. Πάντως δεν τιτιβίζει.

Κατά την σκιώδη πρόεδρο Nikki τρεις είναι οι δουλειές που έχει ο αμερικανικός στρατός στην συριακή (ypgκρατούμενη κυρίως αν και όχι μόνο, υπάρχει και μια ζώνη στα σύνορα με την ιορδανία) επικράτεια, τρία είναι συστατικά του «όλα προχωρούν κανονικά». Να σιγουρευτεί ότι ο isis έχει ηττηθεί… Να εξασφαλίζει ότι δεν χρησιμοποιούνται χημικά όπλα… Και να επιβλέπει το ιράν…. (Ειδικά το τελευταίο μπορεί να είναι και αιώνιο έργο. Είναι επίσης μια δουλειά που χρειάζεται και τις αμερικανικές βάσεις στο ιράκ – ακούει η Βαγδάτη;).

Συνεννοούμαστε. Το μπαλάκι (επαληθεύεται, επιβεβαιώνεται ότι) βρίσκεται στα γήπεδα του μπλοκ της Αστάνα. Εκεί που είναι εδώ και πολλούς μήνες…

Απλά η ύαινα δεν έχει ιδέα από πόλεμο.

(φωτογραφία: Όπως τα είπαμε. Τόσα «χημικά» είχαν να καταστραφούν απ’ την πρώτη κοσμογονική σούπα στον πλανήτη. Να: αυτός ο σύριος φαντάρος προσπαθεί να σβήσει με την μάνικα τα αποκαΐδια του ερευνητικού κέντρου στην Barzah, όπως ακριβώς οι «white helmets» κατάβρεχαν τα πιτσιρίκια στο νοσοκομείο της Douma, στο γνωστό βίντεο. Όσα «χημικά» υπήρχαν στο ερευνητικό κέντρο, άλλα τόσα ήταν και στο νοσοκομείο – αλλά who cares? Στις ώριμες μέχρι σαπίλας κοινωνίες του Θεάματος η πραγματικότητα είναι ένα avatar που μόλις προσπέρασε ένα άλλο avatar, που μόλις προσπέρασε ένα άλλο avatar, που μόλις προσπέρασε….

Και στο τέλος κάθε “καλός πολίτης” λέει: Ωχ! Κουράστηκα με την παρέλαση των αναπαραστάσεων… Δώστε μου μια τρύπα να κρυφτώ!!!)

Οι ύαινες

Δευτέρα 16 Απρίλη. Νωρίς το καλοκαίρι του 2012 η ισραηλινή καθεστωτική Jerusalem Post είχε στην ύλη της και την πιο πάνω είδηση: ότι το ιράν, η ρωσία, η κίνα και η συρία πρόκειται να κάνουν τις μεγαλύτερες ever στρατιωτικές ασκήσεις στη μέση Ανατολή και στην ανατολική Μεσόγειο. Οι «πηγές» του ισραηλινού καθεστωτικού μήντιου ήταν συριακές και ιρανικές, και δεν ήταν τόσο κατηγορηματικές. Ανέφεραν πάντως την πιθανολογούμενη συμμετοχή (σ’ αυτές τις ασκήσεις) 90.000 στρατιωτών απ’ τα τέσσερα κράτη, 400 αεροπλάνων, 1.000 τανκς και άγνωστου αριθμού πλοίων.

Η άσκηση αυτή δεν έγινε ποτέ. Για το ρατσιστικό ισραηλινό καθεστώς και τον ιμπεριαλισμό του, για τις ηπα και άλλες «δυτικές δυνάμεις» και τους δικούς τους ιμπεριαλισμούς, ο εφιάλτης υπήρξε σύντομος. Τότε. Ωστόσο η γεωγραφία του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού δεν άλλαξε. Οι εντάσεις ανεβαίνουν, αλλά ο πλανήτης παραμένει ο ίδιος, τόσο μεγάλος / τόσο μικρός όσο και πριν 1000 ή 2000 χρόνια.

Λέγεται ότι το Πεκίνο έχει στείλει αξιωματικούς του στη συρία· ίσως και μερικές «ειδικές δυνάμεις»… Για εκπαιδευτικούς λόγους προφανώς, αλλά όχι μόνο: η μέση Ανατολή βρίσκεται στα ραντάρ του, χωρίς να το φωνάζει. Σχετικές φωτογραφίες δεν υπάρχουν, ούτε αναφορές ρουτίνας. Αλλά γιατί να το αποκλείσει κανείς όταν «οι δρόμοι του μεταξιού» φτάνουν οπωσδήποτε μέχρι την ανατολική Μεσόγειο (π.χ.: λιμάνι του Πειραιά…) κι όταν είναι πασίγνωστο ότι το Πεκίνο έχει global στρατηγική;

Το Πεκίνο έχει φτιάξει ήδη μια βάση στην Ερυθρά Θάλασσα (στο Τσιμπουτί). Κι αν ασχοληθεί κανείς με τον χάρτη και δει την απόσταση αυτής της βάσης απ’ τα κινεζικά σύνορα, θα πρέπει να σκεφτεί ότι η ανατολική Μεσόγειος είναι «ένα τσιγάρο δρόμος».

Με την τελευταία τους πυραυλική «συμβολική επίθεση» Ουάσιγκτον, Λονδίνο και Παρίσι έκαναν κάτι αναπόφευκτο: προσπάθησαν, μέσω της ευχέρειας «πολεμικών κινήσεων» στην Ερυθρά Θάλασσα και στην ανατολική Μεσόγειο, να επιβεβαιώσουν «δικαιώματα κυριαρχίας» σ’ όλη αυτή τη θάλασσια ζώνη / διαδρομή. Λέμε ότι αυτό ήταν αναπόφευκτο απ’ την μεριά τους επειδή κάποιοι μέσα στα αντίστοιχα κράτη καταλαβαίνουν ότι αυτά τα δικαιώματα βρίσκονται υπό σοβαρή αμφισβήτηση.

Αν, ωστόσο, πυροβολώντας (ουσιαστικά με άσφαιρα) τον Άσαντ πυροβολούσαν «προληπτικά» την Μόσχα, την Τεχεράνη και το Πεκίνο (πράγμα που στην ασταμάτητη μηχανή δεν φαίνεται καθόλου παράλογο!…) τότε πυροβολούσαν στον αέρα! Κυριολεκτικά. Γιατί το «ευρασιατικό μπλοκ» έχει αποδειχθεί ως τώρα ιδιαίτερα προσεκτικό στο πως και πότε «ανοίγεται». Δείχνει υπομονή και σταθερότητα. (Προφανώς, για παράδειγμα, δεν θεωρήθηκε σημαντικό ότι το Πεκίνο κατήγγειλε την επίθεση στη συρία….)

Αν και όταν, όμως, κουβαληθεί για ασκήσεις στην περιοχή, πολύ θα θέλαμε να δούμε την φάτσα της κυρίας Nikki και κάθε άλλου με ανάλογο στόμα. Όπως πολύ θα θέλαμε να δούμε την χρησιμότητα των αμερικανικών βάσεων στην ypgκρατούμενη βόρεια και ανατολική συρία και στο βόρειο ιράκ· «για τον έλεγχο του ιράν» πάντα…

Λέμε: είναι σαφές πως κινείται η Ουάσιγκτον και οι μόνιμοι ή ευκαιριακοί σύμμαχοί της. Δεν φαίνεται όμως να έχουν καλή επίγνωση του πως κινούνται οι αντίπαλοί τους μέσα απ’ τους δύσκολους και συχνά ανορθόδοξους ελιγμούς τους…

Θα πει κανείς: με τα παρακμιακά επιτελεία που έχουν, από που να προκύψει η καλή επίγνωση;

(Τα υπόλοιπα που υποστηρίζει η ασταμάτητη μηχανή ισχύουν: η γραμμή της παγκόσμιας ενδοκαπιταλιστικής αντιπαράθεσης είναι μεγάλη και ενιαία…)

Urban warfare

Δευτέρα 16 Απρίλη. Το παραμύθι (είτε σαν προβοκάτσια είτε σαν σκηνοθεσία) περί «χρήσης χημικών όπλων» στη συρία απαιτεί αστικό πεδίο για να στηθεί. Στα βουνά και στις ερήμους δεν πείθει ούτε τα ψόφια κουνάβια. Υπάρχουν δύο μόνο πόλεις που δεν έχουν ανακαταληφθεί απ’ τον συριακό στρατό και τους συμμάχους του, και δεν έχουν αμερικανικό στρατό (όπως στην ypgκρατούμενη ζώνη). Η Idlib στα βόρεια και η (μισή) Dara’a στο νότο. Για την Idlib θεωρούμε απίθανο να επιχειρήσει ο συριακός στρατός εναντίον της: ανήκει στην περιοχή που έχουν “αποθηκευτεί” όλες οι (αντίπαλες μεταξύ τους) οργανώσεις των αντικαθεστωτικών, που ήδη συγκρούνται μεταξύ τους. Το γεγονός ότι όλη αυτή επαρχία έχει παραχωρηθεί στην Άγκυρα για «επίβλεψη» (με ήδη 9 στρατιωτικά “παρατηρητήρια” στην περίμετρό της), και το γεγονός ότι οι proxies της «καθαρίζουν» στην επαρχία, μας υποδεικνύει ότι προορίζεται επίσης για τον σουνιτικό πληθυσμό της συρίας υπό τουρκική επίβλεψη· σε μια μελλοντική «ομοσπονδιακή» διευθέτηση.

Η Dara’a όμως είναι εντελώς διαφορετική περίπτωση. Η Δαμασκός έχει δηλώσει καθαρά ότι θα κινηθεί προς τα εκεί, και μετά το τέλος των επιχειρήσεων στην ανατολική Ghouta έχει «ελεύθερους» χιλιάδες στρατιώτες, συν όλο το απαραίτητο υλικό για να κάνει μια γρήγορη επιχειρήση.

Ναι – αλλά η Dara’a και οι αντικαθεστωτικοί εκεί ενδιαφέρουν σφόδρα το Τελ Αβίβ. Όχι μόνο επειδή η περιοχή γειτονεύει με τα «υψώματα του Γκολάν», συριακό έδαφος που το Τελ Αβίβ έχει καταλάβει απ’ το 1967 και κατέχει από τότε απόλυτα παράνομα. Αλλά επειδή επιπλέον το Τελ Αβίβ έχει δηλώσει ξανά και ξανά την ιμπεριαλιστική απόφασή του να μην αφήσει τον συριακό στρατό (και τους ιρανούς συμμάχους του) να πλησιάσουν καν και καν στα «υψώματα του Γκολάν», σε απόσταση χιλιομέτρων. Μ’ άλλα λόγια το Τελ Αβίβ θέλει την κατάληψη κι άλλου συριακού εδάφους, μέσω proxies· και θεωρεί την Dara’a άτυπη ισραηλινή αποικία.

Αν υπάρχει κάποιο πρακτικό νόημα στην αμερικανική (και αγγλική, και γαλλική) απειλή στον Άσαντ «αν ξαναχρησιμοποιήσεις χημικά θα σε ξανακτυπήσουμε» έχει αυτήν την απλή κατά την άποψή μας ερμηνεία: μην τολμήσεις να επιτεθείς στη νότια Dara’a! Γιατί αν το κάνεις, τότε σίγουρα θα βρεθούν μερικά «white helmets» να «καταγγείλουν ότι έριξες χλωρίνη στον κόσμο»… Και τότε…

Εκτός πραγματικότητας μεν αλλά η απορία μας είναι επίμονη: αν την ανακατάληψη της νότιας Dara’a την αναλάμβανε αποκλειστικά ρωσικός στρατός, με τα διακριτικά του, τις σημαίες του και τα λοιπά, πάλι τις ίδιες απειλές θα ανέμιζαν οι φίλοι του Τελ Αβίβ; Ότι, δηλαδή, «έριξε χημικά»;

(φωτογραφία: Η νοτιοδυτική συρία. Το ροζ χρώμα είναι οι περιοχές που ελέγχονται απ’ τον Άσαντ· το πράσινο απ’ τους αντικαθεστωτικούς φιλο-Τελ Αβίβ και φιλο-Ριάντ αντάρτες. Το μπλε είναι τα «υψώματα του Γκολάν».)

Απογοήτευση 1

Κυριακή 15 Απρίλη. Εκτός απ’ την ασταμάτητη μηχανή και κάποιοι άλλοι χαρακτήρισαν την χθεσινή πυραυλική επίθεση τιμωρίας του Άσαντ σαν φάρσα – αλλά με πόνο ψυχής. Ένας απ’ αυτούς είναι το πολιτικό αφεντικό της Jaysh al-Islam, της οργάνωσης που έμεινε στην Douma «μια μέρα παραπάνω» (ανάμεσα σε μία συμφωνία αποχώρησής της που σκίστηκε και σε μια ακόμα χειρότερη που υπογράφτηκε λίγες ώρες μόνο μετά την προβοκάτσια (;) ή την σκηνοθεσία της «χημικής επίθεσης»), ονόματι Mohamad Alloush. Έχει το δίκιο του να παραπονιέται ο άνθρωπος: έκανε (η οργάνωσή του) τόσο κόπο για να αρπάξει την ευκαιρία η Ουάσιγκτον και οι υπόλοιποι, κι αυτό ήταν όλο κι όλο; Ούτε μια ώρα δουλειά; Αφεντικό; Δεν είσαι ‘ντάξει!!!

Όντως εκείνο που προκύπτει με βεβαιότητα, όχι μόνο απ’ την περιορισμένη στόχευση των αμερικανο-αγγλο-γαλλικών πυραύλων αλλά και απ’ την συνέντευξη του αμερικανικού πολιτικού και στρατιωτικού επιτελείου αμέσως μετά την λήξη της επίθεσης, είναι ότι οι «τιμωροί» έκαναν ό,τι μπορούσαν για να αποφύγουν οποιαδήποτε πρακτική «ενόχληση» της Μόσχας και της Τεχεράνης. Αυτό ήταν κάτι λογικό απ’ την μεριά τους (αν υπάρχει ακόμα λογική στην όξυνση των ενδοκαπιταλιστικών αντιθέσεων)· όμως για μερικές ημέρες, ειδικά η Ουάσιγκτον και το Λονδίνο, είχαν αφήσει να εννοηθούν άλλα. Περίπου ότι θα αδιαφορούσαν για την ρωσική (και ιρανική) «προστασία» του Άσαντ…

Δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι η Ουάσιγκτον και οι συμμαχοί της (όχι μόνο το Λονδίνο ή το οππορτουνιστικό Παρίσι αλλά ακόμα περισσότερο το Τελ Αβίβ και το Ριάντ) θα έκαναν πολύ περισσότερα σε βάρος του Άσαντ και, ειδικά, του συριακού στρατού αν μπορούσαν! «Αν μπορούσαν» να αποφύγουν τώρα την αναμέτρηση με τα ρωσικά και τα ιρανικά όπλα και εκείνους που τα κουμαντάρουν. Η επίθεση που έκαναν «αποφεύγοντας» την Μόσχα και την Τεχεράνη ήταν ελάχιστη σε σχέση με τις «ευκαιρίες» που έδινε η προβοκάτσια / σκηνοθεσία στην Douma…

Απογοήτευση 2

Κυριακή 15 Απρίλη. Υπάρχουν αρκετοί που υποστηρίζουν ότι μετά απ’ την χθεσινή «δήθεν επίθεση» (ο όρος δεν είναι δικός μας) η Ουάσιγκτον είναι σα να παραδέχεται την πλήρη ήττα της στο συριακό πεδίο μάχης. Δεν συμφωνούμε: πλήρης ήττα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού δεν ισχύει για όσο καιρό η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της διατηρούν τις βάσεις τους στην βόρειο-ανατολική συρία, στην ypg-κρατούμενη ζώνη.

Η παρατήρηση ότι η πυραυλική επίθεση «δεν άλλαξε τα δεδομένα στο έδαφος» είναι σωστή, αρκεί να υπολογιστεί όλη η συριακή επικράτεια. Η Ουάσιγκτον έχει καταλάβει (μέσω των proxies της του pkk) το ¼ περίπου της συρίας, και δεν φαίνεται στον ορίζοντα στρατιωτικός τρόπος για να διωχθεί. Μπορεί να ήθελε περισσότερα· όμως κι αυτό το ¼ που ελέγχει δεν είναι λίγο. Ειδικά αν συνυπολογιστεί πως το κατέλαβε με σχεδόν μηδέν απώλειες – σε αντίθεση με τις απώλειες του μπλοκ της Αστάνα, για να ελέγξει τα υπόλοιπα ¾ (κι αυτά όχι ακόμα εντελώς…).

Ωστόσο και αυτοί οι proxies των ηπα, το pkk/ypg, έχουν λόγους να είναι απαγοητευμένοι. Όχι με το μέγεθος ή τους στόχους της επίθεσης, αλλά απ’ το γεγονός ότι η Άγκυρα, παρότι μέλος του μπλοκ της Αστάνα, βρέθηκε εκτός κάδρου, ακόμα κι αν επρόκειτο για το κάδρο των φραστικών απειλών της Ουάσιγκτον, του Λονδίνου και του Παρισιού (κατά της Μόσχας και της Τεχεράνης).

Υπάρχει, τέλος, κι εκείνη η δήλωση του ψόφιου κουναβιού περί «γρήγορης αποχώρησης απ’ την συρία». Η χθεσινή επίθεση δεν δείχνει διάθεση αποχαιρετισμού· και είναι αρκετοί και αρκετά ισχυροί εκείνοι, μέσα κι έξω απ’ τις ηπα (: ισραήλ) που την αποκλείουν. Ωστόσο η απώλεια του θύλακα της Afrin έχει δημιουργήσει μια κάποια σύγχυση στις τάξεις των απλών κούρδων, που δεν καταλαβαίνουν την «υψηλή πολιτική» της υποτέλειας στην Ουάσιγκτον ή/και στο Τελ Αβίβ.

Ποιο ήταν το όφελος;

Κυριακή 15 Απρίλη. Θα αναρωτηθεί κανείς: μα αφού όλα ήταν δεδομένα, και η στάση της Μόσχας και η στάση της Τεχεράνης, τι την ήθελαν την προβοκάτσια / σκηνοθεσία; Για να ξεφορτωθούν μια κατοστάρα πυραύλους παριστάνοντας (σε ποιούς;) τους Ζορρό της παγκόσμιας δικαιοσύνης;

Η ερώτηση είναι εύλογη. Και δεν έχουμε ακόμα μια πλήρη απάντηση. Είναι σίγουρο, για παράδειγμα, ότι ο αμερικανικός στρατός χρησιμοποίησε όχι μόνο τους «παλιούς» Tomahawk αλλά και ένα καινούργιο πυραυλικό μοντελάκι (agm-158 λέγεται) του οποίου η παραγωγή έχει στοιχίσει έναν περίδρομο λεφτά λόγω κακής αρχικής σχεδίασης και διάφορων προβλημάτων. Πρόκειται, κατά πάσα πιθανότητα, για τους “νέους, ωραίους και έξυπνους” που ανήγγειλε καμαρώνοντας το ψόφιο κουνάβι. Αν δει κανείς την επίθεση, απ’ την μεριά της Ουάσιγκτον, σαν “άσκηση” για να δοκιμαστεί η απόδοση των συγκεκριμένων πυραύλων (σε αναμέτρηση, τελικά, κατ’ αρχήν με τα όχι ιδιαίτερα σύγχρονα συριακά συστήματα αεράμυνας) τότε ήταν πράγματι στο “σωστό μέγεθος”! Πιθανόν να ήταν και επιτυχημένη, αν οι 19 τέτοιου είδους πύραυλοι που εκτοξεύτηκαν απ’ τα 2 βομβαρδιστικά b-1b στόχευαν το ερευνητικό κέντρο στα περίχωρα της Δαμασκού: στους υπόλοιπους στόχους η συριακή ανάσχεση ήταν 100% πετυχημένη (σε 5 στόχους) και 55% πετυχημένη σ’ έναν (στο στρατιωτικό αεροδρόμιο Mezzeh). Μόνο στο ερευνητικό κέντρο η αεράμυνα απέτυχε: απ’ τους 30 πυραύλους που το σημάδεψαν «πέρασαν» οι 23. Μπορεί ανάμεσά τους να είναι οι 19 «νέοι, ωραίοι και έξυπνοι»… (Σε κάθε περίπτωση δεν χρησιμοποιήθηκαν εναντίον τους ή εναντίον οποιωνδήποτε άλλων οι s-400. Και δεν θα μάθουμε αν τα ραντάρ του συγκεκριμένου συστήματος τους εντόπισαν… Αυτό είναι στρατιωτικό μυστικό της Μόσχας).

Την εκδοχή της άσκησης, που δεν είχε πραγματικό στόχο είτε τον Άσαντ είτε τα (ανύπαρκτα) «χημικά» του αλλά, όντως, την Μόσχα και την Τεχεράνη (έμμεσα αλλά σαφώς) υποστηρίζουν και κάποιοι «ειδικοί». Σύμφωνα μ’ αυτούς σκοπός της άσκησης ήταν ο «έλεγχος απόδοσης» για την περίπτωση αμερικανικής (ή και ισραηλινής) επίθεσης στο ιράν…

Αυτά είναι εκτιμήσεις και υποθέσεις… Εξηγούν όμως με λογική συνέπεια το γιατί οι «τιμωροί» χρησιμοποίησαν τόσο μεγάλο αριθμό πυραύλων για μια «μικρή» δουλειά που θα γινόταν με πολύ λιγότερους. Η απάντηση είναι προφανής: επειδή ήξεραν ότι πολλοί δεν θα φτάσουν στο στόχο τους… Είναι παράλογο, λοιπόν, να ήθελαν να δουν ποιοι και πως θα τα καταφέρουν, για μελλοντική (και πάντως όχι πολύ μακρινή) χρήση;

Η μεγάλη απόδειξη!

Κυριακή 15 Απρίλη. Τελικά ο Άσαντ δεν έκανε καμία χημική επίθεση στην Douma! Και δεν έχει καν και καν «χημικά», σε οπλικά αξιοποιήσιμη ποσότητα! Έχουμε (θεωρούμε ότι έχουμε!) ακράδαντες αποδείξεις! Από άνθρωπο υπεράνω κάθε υποψίας για «φιλο-Ασαντισμό»: τον ίδιο τον υπουργό άμυνας της Ουάσιγκτον «τρελό σκύλο» Jim Mattis! Ναι, σας φαίνεται αδιανόητο, αλλά συνέβη. Ιδού πως:

Στις 5.00 το πρωί (ώρα ελλάδας) χτες, αφού η «σύντομη», «περιορισμένη» και «καλά στοχευμένη» επίθεση τιμωρίας του Άσαντ είχε τελειώσει, ο «τρελός σκύλος» και ο στρατηγός Joseph Dunford (επικεφαλής του γενικού επιτελείου του αμερικανικού στρατού και ανώτατος διοικητής των αμερικάνων πεζοναυτών) έδωσαν μια επινίκεια ενημερωτική συνέντευξη τύπου. Μπορείτε να την δείτε (και να επιβεβαιώσετε την ακρίβεια των όσων απομαγνητοφωνήσαμε και εκθέτουμε στη συνέχεια) εδώ.

Στο 12ο λεπτό και 16ο δευτερόλεπτο ο στρατηγός Dunford λέει κάτι λίγα για τους στόχους της επίθεσης:

… Διαλέξαμε τους συγκεκριμένους στόχους για να μειώσουμε τον κίνδυνο απωλειών σε πολίτες, αυτό είναι το ένα, [επίσης] διαλέξαμε τους συγκεκριμένους στόχους γιατί είναι ειδικά συναρτημένοι με το συριακό χημικό πρόγραμμα και προφανώς στη διάρκεια του σχεδιασμού των στόχων κοιτάξαμε την τοποθεσία στη σχέση της με κατοικημένες περιοχές, κοιτάξαμε τις [πιθανές] παράπλευρες απώλειες, την αναλογικότητα, οπότε αυτοί οι στόχοι επιλέχτηκαν προσεχτικά, με αναλογικότητα, με προσοχή, και επειδή είχαν ειδική σχέση με το χημικό πρόγραμμα.

Φαίνεται ότι σε κάποιον δημοσιογράφο δημιουργήθηκε μια λογική απορία. Και την έκανε ερώτηση, προς τον Mattis, ένα λεπτό μετά (13:16):

… Είπατε ότι στοχοποιήσατε τις υποδομές χημικού πολέμου του Άσαντ. Αν υπήρχαν εκεί κάποια χημικά όπλα ή υλικά για τέτοια, στις εγκαταστάσεις που κτυπήσατε, υποθέτω ότι [οι βομβαρδισμοί] θα δημιουργήσουν απειλές προβλημάτων υγείας στην περιοχή… ή όχι;

Ερώτηση απλής, τετράγωνης και (στη συγκεκριμένη περίπτωση) δηλητηριώδους λογικής!!! Αν δύο φιάλες «χημικών» προκάλεσαν τέτοιο κακό στη Douma τότε τι θα γίνει αν πας να βομβαρδίσεις αποθήκες και εργαστήρια παρασκευής «χημικών όπλων»; Κόλαση θα γίνει – αν, βέβαια, υπάρχουν τέτοια χημικά…

Τι απάντησε αμέσως μετά ο Mattis (προσπαθώντας να μην απαντήσει), ε; Αυτό:

Εμείς δεν πιστεύουμε… κάναμε πολύ συγκεκριμένη ανάλυση, όπως είπε πριν ο πρόεδρος [σ.σ.: εννοεί τον Dunford], κάναμε ό,τι μπορούσαμε απ’ τις μυστικές υπηρεσίες μας και στον σχεδιασμό μας για να ελαχιστοποιήσουμε στο μέγιστο βαθμό οποιαδήποτε περίπτωση απωλειών σε αμάχους. Μας ενδιαφέρει πολύ αυτό. Είναι δύσκολο να το πετύχεις αυτό σε μια κατάσταση σαν αυτή, ειδικά όταν το δηλητηριώδες αέριο που ο Άσαντ είχε διαβεβαιώσει τον κόσμο ότι το κατέστρεψε προφανώς υπάρχει ακόμα. Οπότε είναι ένα αρκετά δύσκολο πρόβλημα αλλά έχουμε τους κατάλληλους αξιωματικούς για να το αντιμετωπίσουν.

Ο δημοσιογράφος ήταν λίγο επίμονος: Μπορείτε να διαβεβαιώσετε ότι δεν θα υπάρξει καμμία διαρροή στον αέρα;

Και ο Mattis φανερά ενοχλημένος: Φυσικά όχι. Κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε…

Τι σημαίνει το γεγονός ότι ενώ οι «τιμωροί» λένε ότι «κτύπησαν αποθήκες και εργαστήρια κατασκευής χημικών» ΔΕΝ υπήρξε καμία έκλυση «χημικών» στον αέρα; (Αν συνέβαινε τέτοια, οι πρώτοι που θα το κατήγγειλαν σε κάθε τόνο, μαζί με τις δολοφονίες που θα προκαλούσαν τέτοια «τοξικά νέφη», θα ήταν η Δαμασκός και η Μόσχα).

Αναζητήσαμε κάπως επίμονα αν λένε κάτι πιο συγκεκριμένο επ’ αυτού οι «τιμωροί». Φαίνεται πως μια τέτοια ερώτηση ξαναέγινε σε χθεσινή δεύτερη ενημερωτική συνέντευξη τύπου. Και η Ουάσιγκτον απάντησε «είχαμε μια τέτοια έγνοια, αλλά βρετανοί ειδικοί μας διαβεβαίωσαν ότι δεν υπάρχει πρόβλημα, γιατί άμα βομβαρδίσεις τέτοια χημικά αυτά καίγονται και δεν προλαβαίνουν να διασπαρούν στην ατμόσφαιρα»!!!!

Α χα! Ώστε έτσι, ε; Μα αν ήταν έτσι, αν ίσχυε κάτι τέτοιο, τότε όταν το 2013 ο Άσαντ (με ρωσική μεσολάβηση) παρέδωσε στον οηε όλο το χημικό του οπλοστάσιο, δηλαδή μεγάλες ποσότητες χημικών, προκειμένου να τα καταστρέψουν ΔΕΝ θα τα έβαζαν σε («ειδικά») βαρέλια και ΔΕΝ θα τα πέταγαν στη θάλασσα μεταξύ Κρήτης και αφρικής – το θυμάστε; Αν ίσχυε αυτό που «διαβεβαίωσαν οι βρετανοί ειδικοί», τότε θα τα μετέφεραν καταμεσής στην Σαχάρα και θα τα βομβάρδιζαν!!! Για να «καούν»!!! Και να καταστραφούν μια και καλή!….

Συνεπώς ένα μόνο ενδεχόμενο απομένει. Υπονοείται στην απάντηση του Mattis, αλλά φυσικά δεν λέγεται ανοικτά: ότι οι στόχοι που «τόσο προσεκτικά επιλέχτηκαν σαν άμεσα συνδεδεμένοι με το χημικό πρόγραμμα του Άσαντ» ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΚΑΝΕΝΑ ΧΗΜΙΚΟ!!! Κι αυτό το ήξεραν οι πάντες, στην Ουάσιγκτον, στο Λονδίνο, στο Παρίσι, γι’ αυτό κτύπησαν «έξυπνα κι ωραία»: είχαν την σιγουριά ότι δεν θα πεθάνουν χιλιάδες άνθρωποι απ’ την έκλυση των «χημικών του Άσαντ», απ’ τα ισοπεδωμένα «εργαστήρια» και τις γκρεμισμένες «αποθήκες»!!!

Χρειάζεσθε καλύτερη απόδειξη περί της “χημικής αθώωτητας” του Άσαντ απ’ αυτήν που προσφέρει ο αμερικάνος «τρελός σκύλος» υπ.αμ. Mattis; Δεν υπάρχει!!

(φωτογραφία χθεσινή: Μπορείτε να διαπιστώσετε και με τα μάτια σας. Το γκρεμισμένο κτίριο που καπνίζει ακόμα είναι το ερευνητικό επιστημονικό / εκπαιδευτικό κέντρο στην περιοχή Barzah, στα περίχωρα της Δαμασκού, που έφαγε 23 πυραύλους (κατά την Μόσχα) ή 76 (κατά την Ουάσιγκτον) σαν «κέντρο ανάπτυξης χημικών όπλων»… Ο στρατιώτης στα δεξιά μπροστά και 3 ακόμα άτομα αριστέρα, στη σκιά, δεν φοράνε «στολές χημικού πολέμου»… Ούτε καν απλές μάσκες…

Αυτές είναι εξοπλισμός των “white helmets”, όταν γυρίζουν τα προπαγανδιστικά βίντεό τους…)