Tag: στρατός

Ουκρανικό πεδίο μάχης

Δευτέρα 17 Ιούλη>> Η νατοϊκή σύνοδος στο Βίλνιους έγινε και τέλειωσε χωρίς κάποια εντυπωσιακή απόφαση υπέρ του κλόουν του Κιέβου και του καθεστώτος του. Μια φωτογραφία του «μόνου και έρημου» με φόντο τους χαριεντισμούς των υπόλοιπων (επάνω) έκανε τον γύρο του κόσμου σαν απόδειξη της υποτιθέμενης αποτυχίας του. Διάφοροι φιλορώσοι «αναλυτές» έφτασαν στο σημείο να συμπεράνουν (ή να υποθέσουν ή να εκτιμήσουν…) ότι η «δύση» γυρνάει διακριτικά την πλάτη της στο φασιστοκαθεστώς του Κιέβου, ειδικά μετά την παταγώδη αποτυχία της θρυλικής «εαρινής αντεπίθεσής» του.

Επιτρέψτε μας: αυτά είναι, στην καλύτερη περίπτωση, βαριά μυωπία…

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ουκρανικό πεδίο μάχης…

Το αρχηγείο της GRU είναι το λευκό οκταόροφο κτήριο στο πάνω μέρος της φωτογραφίας

Δευτέρα 5 Ιούνη>> Εφόσον ανέλαβε επίσημα την ευθύνη η ανεγκέφαλη αλεπού (: Putin) δεν υπάρχει περιθώριο αμφιβολίας: ρωσικός πύραυλος με «διατρητική» κεφαλή κτύπησε το υπόγειο καταφύγιο κάτω απ’ το οκταόροφο αρχηγείο των στρατιωτικών μυστικών υπηρεσιών της ουκρανίας (GRU), στο Κίεβο το Σάββατο 27 Μάη… την ώρα που μερικές δεκάδες αξιωματικοί κρατών μελών του νατο (αμερικάνοι αλλά όχι μόνο) έκαναν σχέδια μαζί με ουκρανούς… για το γνωστό θέμα. Μιας και οι απώλειες εκεί είναι εντελώς top secret, τα μόνα στέρεα συμπεράσματα για σοβαρούς τραυματισμούς ή/και θάνατο στρατηγών του νατο στη συγκεκριμένη επίθεση προέρχονται απ’ την καταγραφή, λίγες ώρες αργότερα, επειγουσών μετακινήσεων ιπτάμενων ασθενοφόρων / μεταγωγικών του us army μεταξύ της πολωνικής πόλης Rzeszow, πολύ κοντά στα πολωνο-ουκρανικά σύνορα, και της αμερικανικής βάσης στο Ramstein της γερμανίας, που διαθέτει μεγάλο στρατιωτικό νοσοκομείο…

Πρόκειται για ένα γεγονός που έχει ιδιαίτερη σημασία:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Άνοιξη…Ωραίος καιρός για σφαγή; (1)

Δευτέρα 10 Απρίλη>> Έγινε κι αυτό, απόδειξη (αν ακόμα χρειάζεται κάποια) ότι ο «άξονας» βρίσκεται σε ανοικτό και επίσημο πόλεμο με την Μόσχα στο ουκρανικό πεδίο μάχης: ο αμερικάνος υπ.εξ. Παρωπίδας (aka Blinken) ανακοίνωσε την Παρασκευή 7 Απρίλη πως «όπου νάναι» θα αρχίσει η μεγάλη ουκρανική αντεπίθεση προς την Zaporizhzhia, ως τις ακτές της Αζοφικής θάλασσας… (Για την ακρίβεια: εκείνη την ημέρα η γερμανική καθεστωτική westdeutsche allgemeine zeitung δημοσίευσε συνέντευξη του Παρωπίδα στην οποία περιλαμβανόταν και η συγκεκριμένη δήλωση. Θα είχε μιλήσει μια ή δυο μέρες νωρίτερα – το λιγότερο…).

Αν και δεν συνηθίζεται ούτε να προαναγγέλονται οι επιθέσεις και οι αντεπιθέσεις σε οποιονδήποτε πόλεμο, ούτε την δουλειά του μεγάφωνου για αμιγώς στρατιωτικές υποθέσεις να την αναλαμβάνει ένα πολιτικό πρόσωπο (χωμένο, ωστόσο, ως τις ρίζες των μαλλιών του στο κεφάλαιο «ουκρανία» εδώ και χρόνια), ας πούμε ότι ίσως, ίσως λέμε, τα πολιτικά πρόσωπα εκεί στην Ουάσιγκτον να φουσκώνουν από χαρά με την ελπίδα ότι ήρθε επιτέλους η στιγμή να τσακίσουν τον εχθρό…

Για να μην υπάρχουν δε αμφιβολίες για το πόσο μεγάλο είναι αυτό το φούσκωμα, ο Παρωπίδας προσδιόρισε και τους στόχους αυτής της μεγάλης ουκρανικής αντεπίθεσης: να ανακαταλάβει (ο απελευθερωτής ουκρανικός στρατός μαζί με τους συμμάχους του) όλη την επαρχία της Zaporizhzhia (αλλά και το κάτω απ’ τον Δνείπερο τμήμα της επαρχίας της Kerson), να φτάσει στην Αζοφική και στα σύνορα της Κριμαίας, να την απομονώσει από ξηρά, και εκεί να σταματήσει για να διαπραγματευτεί με την Μόσχα (από θέση ισχύος προφανώς!) το μέλλον της Κριμαϊκής χερσονήσου. Με δυο λόγια ο αμερικάνος Στρατηγός Παρωπίδας (…. «μπλα μπλα με εκλέξανε»!) δεν ανήγγειλε τίποτα λιγότερο απ’ την συντριβή του ρωσικού στρατού τις επόμενες εβδομάδες!…

Αυτό είναι το σχέδιο της αναγγελλόμενης “μεγάλης ουκρανικής αντεπίθεσης”… Φαίνεται πως οι σχεδιαστές αδιαφορούν για το γεγονός ότι αυτές οι περιοχές έχουν ενωθεί με την ρωσία μετά από δημοψηφίσματα, θεωρούνται ρωσικό έδαφος (για την υπεράσπιση του οποίου έχει ξεκαθαριστεί ότι θα χρησιμοποιηθεί κάθε μέσο, δηλαδή πολύ πολύ περισσότερα και χειρότερα απ’ όσα ως τώρα)∙ και ότι η Σεβαστούπολη στην Κριμαία ΔΕΝ είναι παραθεριστικό προάστιο…  

Μια χαρά ακούγεται… στη σφαίρα της «εικονικής πραγματικότητας». Σε ότι έχει σχέση με την πραγματική πραγματικότητα (που φτάσαμε ε; να βάζουμε ενισχυτικά επίθετα πριν την λέξη πραγματικότητα…); Εκεί υποβόσκει κάποιο «εάν».

Δεν θα μπούμε σε οποιαδήποτε κουβέντα για τον ρεαλισμό του Στρατηγού Παρωπίδα και οποιουδήποτε άλλου στον άξονα. Δεν κάνουμε πολεμικό ρεπορτάζ! Στο κάτω κάτω ισχύει πάντα το «αλλοίμονο στους ηττημένους», όποιοι κι αν είναι αυτοί – και η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της δεν το έχουν σίγουρο ότι στο ουκρανικό πεδίο μάχης (κι όχι μόνο σ’ αυτό) ανήκουν στους νικητές (αν το είχαν δεν θα έκαναν public relations με ανακοινώσεις «αντεπιθέσεων»). Το μάλλον παράδοξο και από πολλές πλευρές η διάψευση αυτής της πολεμοκάπηλης αμερικανικής αισιοδοξίας ήρθε από εκεί που δεν θα το περίμενε κανείς. Απ’ τον ουκρανό υπουργό άμυνας Olleksii Resnikov!

Τι είπε ο κυρ Olleksii; Τίποτα δεν είπε… Έκανε!

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Το μεσανατολικό μέτωπο (: συρία)

Παρέλαση κάπου κοντά στην Hasakah…

Δευτέρα 27 Μάρτη>> Πριν σχεδόν 3 μήνες, στις 2 Γενάρη 2023 («Μέση Ανατολή: το μπλοκ της Αστάνα κινείται») ανάμεσα σ’ άλλα γράφαμε:

…

Με το φτωχό της μυαλό η ασταμάτητη μηχανή εικάζει ότι: η άσκηση όλο και πιο έντονης στρατιωτικής «πίεσης» σε βάρος της Ουάσιγκτον και των βασσάλων της στη συρία (: ypg αλλά και κάποια τμήματα των ενόπλων στο Idlib) είτε απ’ την μεριά της Άγκυρας (: ypg) είτε απ’ τη μεριά της Μόσχας και της Δαμασκού (: Idlib)∙ η άσκηση όλο και εντονότερης «πίεσης» σε βάρος των αμερικανικών βάσεων στη συρία απ’ την Τεχεράνη (από τους «φρουρούς της επανάστασης» και τους σύριους πολιτοφύλακές τους)∙ σε συνδυασμό με τον έλεγχο της αμερικανικής βουλής απ’ τους ρεπουμπλικάνους απ’ την αρχή του 2023 θα μπορούσε να έχει σαν αποτέλεσμα την ενίσχυση (στην Ουάσιγκτον) του ρεύματος που εκπροσωπούσε το ψόφιο κουνάβι: πάμε να φύγουμε από ‘κει, τι δουλειά έχουμε πια στη συρία; Η αμερικανική εξήγηση «φυλάμε τους ypg για να κλέβουν το συριακό πετρέλαιο, να κάνουν λαθρεμπόριο, να πληρώνουν μισθούς στους πολλές δεκάδες χιλιάδες ‘δημόσιους υπαλλήλους’ τους και να είναι μαζί μας, οπότε μας έρχεται πολύ φθηνότερα απ’ το να τους πληρώνουμε εμείς οι ίδιοι» μπορεί να περνάει απαρατήρητη όσο η δημαγωγική προσοχή είναι στραμμένη στην ήττα της ρωσίας. Αν, όμως, εμφανιστούν κάποια εύστοχα drones;

…

Και πριν δυο βδομάδες (13 Μάρτη, «Οι ανοικτές φλέβες της μέσης Ανατολής 3»):

…

Το μπλοκ κινείται στον δύσκολο δρόμο της απώθησης του αμερικανικού στρατού απ’ το 1/3 της συριακής επικράτειας (και, στη συνέχεια, της επιστροφής του ρεαλισμού στους βασάλους της Ουάσιγκτον, τους ypg…):

Η Ουάσιγκτον νοιώθει την «πίεση»: οι επιθέσεις με ρουκέτες κατά των αμερικανικών βάσεων στα ανατολικά του Ευφράτη πληθαίνουν. Σε μια κίνηση «συμβολικής επίδειξης» έστειλε (προφανώς απροειδοποίητα…) στις 4 Μάρτη σ’ αυτό το κατεχόμενο τμήμα της συρίας τον κοτζάμ αρχιστράτηγο Mark Milley, επικεφαλής του αμερικανικού γενικού επιτελείου… Για να δηλώσει «δεν πρόκειται να φύγουμε από δω».

Την Δευτέρα 6 Μάρτη το τουρκικό υπ.εξ. κάλεσε τον πρεσβευτή των ηπα στην Άγκυρα Jeff Flake για να του επιδώσει την «δυσφορία και διαφωνία» του μ’ αυτήν την επίσκεψη, θεωρώντας την κάλυψη των «τρομοκρατών» ypg (κάτι που ισχύει…). Και στις 10 Μάρτη το κινεζικό υπ.εξ. κατήγγειλε την Ουάσιγκτον για «την ωμή παραβίαση της κυριότητας και της εδαφικής ακεραιότητας της συρίας», ζητώντας «τον άμεσο τερματισμό της κατοχής, της υποστηρίξης σε αποσχιστικές ένοπλες ομάδες και της λεηλασίας του πλούτου της συρίας».

…

Αυτό που εκτιμούσαμε ως αναμενόμενο, «τα εύστοχα drones», εμφανίστηκε στις 23 Μάρτη: ένα τέτοιο ξέφυγε απ’ τα αμερικανικά ραντάρ και κτύπησε την βάση του u.s. army στην πόλη Hasakah, στα βορειοανατολικά της συρίας, κοντά στα σύνορα με το ιράκ, σκοτώνοντας (βεβαιωμένα) έναν αμερικάνο πεζοναύτη και τραυματίζοντας άλλους έξι, συμπεριλαμβανόμενου ενός μισθοφόρου.

Η Ουάσιγκτον εκτίμησε (μάλλον σωστά) ότι το drone ήταν ιρανικό. Απάντησε την ίδια μέρα με πυραύλους στην πόλη Deir Ez Zor, στη δυτική όχθη του Ευφράτη, σε θέσεις είτε των ιρανών φρουρών της επανάστασης είτε εντόπιων αράβων συμμάχων τους – σκοτώνοντας 11. Την επόμενη μέρα, στις 24 Μάρτη, 10 ρουκέτες κτύπησαν στην απέναντι όχθη τα «κεντρικά» της αμερικανικής κατοχής της ανατολικής συρίας και μια εγκατάσταση εξόρυξης φυσικού αερίου που βρίσκεται μέσα στη βάση, τραυματίζοντας τουλάχιστον έναν πεζοναύτη. Οι ένοπλοι στη συρία που «πιέζουν» τους κατοχικούς ανακοίνωσαν ότι «θα απαντάμε στις επιθέσεις εναντίον μας»∙ ο νυσταλέος Jo απ’ την Οττάβα δήλωσε «δεν θέλουμε σύγκρουση με το ιράν, αλλά προστατεύουμε τους ανθρώπους μας».

Όλοι σε άμυνα λοιπόν, και η αναμέτρηση τελείωσε… Ή μήπως όχι;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ανατολική (και κεντρική) Μεσόγειος

Αυτά συμβαίνουν… αν κάθονται πολλοί (και φαρδύκωλοι…) μαζεμένοι στη «σωστή μεριά»….

Δευτέρα 13 Μάρτη>> Όπως είναι γνωστό το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο έχει ονομάσει τις ιμπεριαλιστικές επιλογές του «σωστή πλευρά της ιστορίας»… Χαϊδευτικά «άξονας». Και οπωσδήποτε: us army… Είναι λοιπόν εύλογο ότι οι εξελίξεις που περιγράφουμε πιο πάνω προκαλούν (ανομολόγητο) εκνευρισμό στην Αθήνα∙ ίσως και κάτι ακόμα πιο έντονο. Αν οι «δυνάμεις του φωτός» δεν νικούν στο ουκρανικό πεδίο μάχης και, ακόμα χειρότερα, υποχωρούν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο απ’ την μέση Ανατολή, τότε η «σωστή πλευρά της ιστορίας» μπάζει νερά και βουλιάζει.

Αλλά σύντομα τα πράγματα θα γίνουν κάπως χειρότερα με φανερό τρόπο – στη θάλασσα, την οποία ο ελληνικός ιμπεριαλισμός (και το νο 1 εθνικό κεφάλαιο: οι εφοπλιστές) θεωρούν προνομιακό τους χώρο έως «ιδιοκτησία» τους. Το τουρκικό καθεστώς θα βγάλει σε επίσημη κοινή θέα το μίνι αεροπλανοφόρο Anadolu, με όλα του τα σέα (είχαμε προειδοποιήσει πριν 3 μήνες). Υποθέτουμε πως αυτό θα γίνει τους επόμενους 2 μήνες, και οπωσδήποτε πριν τις τουρκικές εκλογές του Μάη.

Περι τίνος πρόκειται; Το Anadolu (ναυπηγήθηκε σε τουρκικό ναυπηγείο, με σχεδιασμό και επίβλεψη από ισπανούς μηχανικούς των ναυπηγείων Navantia) είναι ένα αεροπλανοφόρο 231 μέτρων και θεωρείται «ελαφρύ», προσανατολισμένο σε αμφίβια δράση. Στον αρχικό σχεδιασμό του προβλεπόταν να κουβαλάει δέκα F-35 κάθετης απογείωσης – πέρα απ’ τα υπόλοιπα. Ως γνωστόν τα F-35 οποιασδήποτε απογείωσης απαγορεύονται απ’ την Ουάσιγκτον για την Άγκυρα, κι αυτό (όσο νάναι…) είναι μια ανακούφιση για τον ελληνικό μιλιταρισμό, που έσπευσε να χαρακτηρίσει (ανεπίσημα βέβαια…) το Anadolu «άδειο ντενεκέ»…

Αλλά τα πράγματα δείχνουν χειρότερα:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Το κυρίως μέτωπο (του 4ου παγκόσμιου πολέμου) 1

Δευτέρα 6 Μάρτη>> Είναι και φαίνεται: το γκουβέρνο του νυσταλέου Jo, με διακομματική υποστήριξη, δείχνει ότι έχει ξεκινήσει να «ζεσταίνει» προπαγανδιστικά το κυρίως μέτωπο του πολέμου, αυτό κατά του Πεκίνου. Κάτι τα «κατασκοπευτικά μπαλόνια», κάτι το «μην τολμήσετε να δώσετε όπλα στη Μόσχα», και ενδιάμεσα η ημιεπίσημη νεκρανάσταση της εκδοχής περί διαφυγής του τσαχπίνη απ’ το εργαστήριο της Wuhan.

Πριν συνεχίσουμε, χρειάζεται οπωσδήποτε εδώ μια υπενθύμιση. Αυτή η ιδέα (της διαφυγής…) είχε φανατικό υποστηρικτή το ψόφιο κουνάβι (κατά κόσμον Trump). Το πράγμα θα πήγαινε στο ξεδίπλωμά του ως εξής: ο ιός διέφυγε απ’ την Wuhan > συνεπώς το κινεζικό καθεστώς είναι υπεύθυνο > δεν μας ειδοποίησε καν έγκαιρα > άρα δικαιολογείται κάθε αίτημα αποζημίωσης από παθόντες (άτομα) και το αμερικανικό κράτος > η σχετική δίκη θα γίνει σε αμερικανικό δικαστήριο και η απόφαση (θα) είναι προφανής: αποζημίωση πολλών τρισεκατομυρίων δολαρίων (όσα λείπουν απ’ τον αμερικανικό προϋπολογισμό…) > το Πεκίνο φυσικά θα αρνηθεί και την διαφυγή, και την ευθύνη του και την τιμωρία του > κανένα πρόβλημα, εδώ υπάρχει καταδικαστική απόφαση που πρέπει να εφαρμοστεί > αρχίζουμε από τις κατασχέσεις οποιουδήποτε κινεζικού περιουσιακού στοιχείου όπου μπορούμε> και μπορεί να φτάσουμε ως την απειλή πολέμου, ή και πόλεμο, για τις «αποζημιώσεις» > εννοείται ότι αυτή η διαχείριση χωράει κι όλους τους συμμάχους μας….

Αν αυτή η ιδέα δεν προχώρησε τότε ήταν για έναν και μόνον έναν λόγο: οι gain-of-function βιοτεχνολογικές «έρευνες», η οπλοποίηση δηλαδή ιών μέσω κατάλληλων μεταλλάξεων, γίνονταν απ’ όσο μπορούμε να ξέρουμε και στο κινεζικό εργαστήριο της Wuhan, αλλά με αμερικανικό σχεδιασμό και χρηματοδότηση. Οι κινέζοι γενετιστές ήταν, στην καλύτερη γι’ αυτούς περίπτωση, υπεργολάβοι της DARPA. (Μην ρωτήσετε «γιατί;»!!! Πρέπει να δώσετε μόνοι σας την όχι συνωμοσιολογική απάντηση…). Ήταν λοιπόν ο «πάπας» Fauci και η συμμορία του, χωμένοι ως τις ρίζες των μαλλιών τους σ’ αυτές τις gain-of-function μεταλλάξεις κωρονοϊών, που έκοψαν κάθε τέτοια ιδέα περί «διαφυγής» κλπ, ενόσω η φοβερή και τρομερή (δημαγωγικά) «πανδημία» βρισκόταν σε εξέλιξη και ο «πάπας» ήταν κεντρικό πρόσωπο στη διαχείρισή της.

Τώρα η «πανδημία» έχει προς το παρόν ξεχαστεί, και ο «πάπας» έχει βγει στη σύνταξη. Απ’ την άλλη ο διακομματικός αμερικανικός αντι-σινισμός χρειάζεται επειγόντως πυρομαχικά που να συγκινούν τον μέσο αμερικάνο∙ ούτε οι Ουιγούροι και η Xinjiang ούτε η Ταϊβάν προσφέρουν συγκινήσεις. Να γιατί το φρεσκάρισμα της  «κινεζικής ενοχής για το θανατικό», σερβιρισμένο δημαγωγικά / carpet bombing με τέτοιο τρόπο ώστε να αφήνει κάπως στη σκιά τον αμερικανικό ρόλο στις έρευνες βιολογικού πολέμου, είναι μια “option” (που λένε…) πάνω στον πάγκο του χασάπη∙ και δεν πρέπει να υποτιμηθεί. (Γι’ αυτό επιπλέον η Μόσχα έχει αναδείξει έγκαιρα και διεθνώς τα αμερικανικά πειράματα βιολογικού πολέμου στο ουκρανικό έδαφος…)

Προς το παρόν πάντως, καθώς βρίσκεται στη φάση των προετοιμασιών και δεν έχει ξεμπλέξει καθόλου με το ουκρανικό πεδίο μάχης, η Ουάσιγκτον χρησιμοποιεί την Ταϊβάν.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Καθόλου λεπτομέρειες

Πάνω: επίδειξη «κινητικότητας φιλικής προς το περιβάλλον» απ’ την Rheinmetall στα μέρη μας….

Κάτω: επιχειρηματικές συνεργασίες…

Δευτέρα 6 Μάρτη>> Μήπως θα πρέπει να ξέρουμε περισσότερα για αυτούς τους «κάποιους» που εκπροσωπούν οι τωρινές πολιτικές βιτρίνες στο Βερολίνο; Ναι. Να ένα παράδειγμα που μπορεί να μην είναι εξαίρεση ή κάτι περιθωριακό.

Η εταιρεία φέρεται ως γερμανική και λέγεται Rheinmetall. Έκανε καλές δουλειές τόσο στη διάρκεια του 1ου όσο και του 2ου παγκόσμιου πολέμου, με τον γερμανικό στρατό. Στη διάρκεια του 3ου δούλεψε για τον αμερικανικό στρατό στην κορέα. Σήμερα φτιάχνει τεθωρακισμένα μεταφοράς προσωπικού, αντιαεροπορικά συστήματα και drones, εξοπλισμό για υποβρύχια, συστήματα προώθησης για διάφορα οπλικά συστήματα, βλήματα για τα Leopard. Φτιάχνει επίσης το δικό της τανκ, το “panther” – για όσους είναι λάτρεις της φύσης και της περιπέτειας.

Όχι, δεν αστειευόμαστε. Στο site της η Rheinmetall δεν συστήνεται σαν πολεμική βιομηχανία. Αλλά ως «ένας όμιλος αναβαθμισμένης τεχνολογίας για κινητικότητα φιλική προς το περιβάλλον»(!!!!) Που «αναπτύσσει καινοτόμες λύσεις για ένα ασφαλές και βιώσιμο μέλλον» (!!!) Και που ως το 2035 θα έχει «ουδέτερο αποτύπωμα CO2» (!!!!) Δεν είναι, λοιπόν, αξιολάτρευτη από κάθε γερμανό και όχι μόνο, καθεστωτικό «πράσινο»;

Οι «φιλικές στο περιβάλλον, με ουδέτερο αποτύπωμα», οι οικολογικές με δυο λόγια πολεμικές βιομηχανίες, που φροντίζουν για την «κινητικότητα» των τανκς και των πυραύλων τους προς ένα βιώσιμο μέλλον, είναι το μέλλον του (αξιαγάπητου) καπιταλισμού∙ υποθέτουμε ότι συμφωνεί κάθε Γκρέτα. Κι αυτό αποδεικνύεται περίτρανα στην περίπτωση της Rheinmetall και των μετόχων της. Αντιγράφουμε μεταφράζοντας από ένα κατατοπιστικό άρθρο του Werner Rugemer στο site strategic culture (στις 5 Μάρτη):

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Κάτι νεώτερο απ’ το ουκρανικό πεδίο μάχης; (1)

Διαδηλώσεις χτες στη Γένοβα και στο Μιλάνο, κατά του νατο και υπέρ της ειρήνης. Είχαν προηγηθεί την Παρασκευή στο Βερολίνο αλλά και στην Ουάσιγκτον.

Δευτέρα 27 Φλεβάρη>> Δεν ήταν τις προάλλες η πρώτη επέτειος του πολέμου στην ουκρανία∙ είναι η ένατη. Στις 22 Φλεβάρη του 2014 ολοκληρώθηκε το φασιστικό πραξικόπημα στο Κίεβο, με την καθοδήγηση και την χρηματοδότηση της Ουάσιγκτον και των συμμάχων της στον άξονα: τότε ξεκίνησε ο πόλεμος στο ουκρανικό πεδίο μάχης.

Τι ένας χρόνος πολέμου, τι εννιά; Μήπως υπηρετούμε κάποια ιστορική σχολαστικότητα; Ή μήπως είμαστε «πουτινόφιλοι»; Πολλά έχουμε ακούσει για τις θέσεις μας, και θα ακούσουμε ακόμα περισσότερα. Το σίγουρο είναι ότι ένας πόλεμος που στο συγκεκριμένο πεδίο μάχης μετράει 9 χρόνια κουβαλάει και εκδηλώνει πολύ περισσότερες και πολύ συστηματικότερες μεθοδεύσεις από έναν πόλεμο που ξεκίνησε με την ρωσική εισβολή πριν ένα χρόνο. Ο ιστορικός διαλεκτικός υλισμός δεν ξεγελιέται: αυτά τα 9 χρόνια έγιναν πολλά, πολλά βρίσκονται πάντα σε εξέλιξη, όχι μόνο στο ουκρανικό πεδίο μάχης αλλά και στο μεσανατολικό, στο πεδίο του Ειρηνικού… Κανένα απ’ αυτά δεν είναι χωρισμένο απ’ τα υπόλοιπα∙ η γεωγραφία δεν είναι αρκετή για να κρύψει την πραγματικότητα του παγκόσμιου πολέμου. Ούτε την πραγματικότητα, ούτε τις αιτίες, ούτε τους συσχετισμούς δύναμης.

Γιατί αυτές οι κοινοτοπίες απ’ την μεριά μας; Γιατί επιμένουμε να θυμίζουμε ότι ο πόλεμος που ξεκίνησε στις αρχές του 2014 στην ουκρανία σχετίζεται άμεσα με τον πόλεμο στη συρία που άλλαξε κατεύθυνση μετά την «απόβαση» της Μόσχας εκεί το φθινόπωρο του 2015, με το πραξικόπημα στην τουρκία το 2016, με την δαιμονοποίηση της Μόσχας μέσω της δήθεν εμπλοκής της στις αμερικανικές εκλογές το 2015, με τα κύματα «κυρώσεων» του ψόφιου κουναβιού κατά του Πεκίνου απ’ το 2016 και μετά, με τον εξοπλισμό της Ταϊβάν, με τον «ακήρυχτο πόλεμο» και ισραηλινές επιθέσεις στο συριακό έδαφος τα τελευταία χρόνια, την βιαστική αποχώρηση του νατο απ’ το αφγανιστάν, την συνεχιζόμενη κατοχή του 1/3 της συριακής επικράτειας απ’ την Ουάσιγκτον και τους υπεργολάβους της, και πολλά άλλα; Για έναν απλό και δυσοίωνο λόγο: η έκβαση στο ουκρανικό πεδίο δεν μπορεί να απομονωθεί απ’ τις εξελίξεις στα υπόλοιπα πεδία∙ οι ίδιες «μεγάλες δυνάμεις» και οι σύμμαχοί τους αναμετριούνται παντού.

Κι αυτό σημαίνει (κατά την εκτίμησή μας) ότι ο άξονας δεν έχει καθόλου (ή έχει ελάχιστα) περιθώρια υποχώρησης ή ελιγμών. Στο εσωτερικό του, κυρίως αλλά όχι μόνο στην Ουάσιγκτον, εμφανίζονται εδώ και μήνες διαφωνίες για την συνέχεια, που όταν δημοσιοποιούνται αποπνεύουν την ψευδαίσθηση ότι στο ουκρανικό πεδίο μάχης γίνεται ένας πόλεμος εδώ και μια μόλις χρονιά, διαχωρισμένος μεν αλλά όχι εντελώς:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Κάτι νεώτερο απ’ το ουκρανικό πεδίο μάχης; (2)

Δευτέρα 27 Φλεβάρη>> Είναι σ’ αυτή την ιδιαίτερη ιστορική συγκυρία που το κινεζικό καθεστώς μπήκε στην «ουκρανική σκηνή» ως ο αυθεντικός ειρηνοποιός! H «κινεζική θέση για την πολιτική επίλυση της ουκρανικής κρίσης» που κοινοποιήθηκε πριν λίγες μέρες δεν είναι βέβαια «σχέδιο ειρήνευσης»!!! Ειδικά στα 2 πρώτα άρθρα του (και συνολικά σχεδόν στα μισά) δεν ασχολείται καν με το ουκρανικό πεδίο μάχης… Πρόκειται μάλλον για μια κατάθεση γενικών αρχών για την παγκόσμια (καπιταλιστική) ειρήνη και αρμονία που θα ταίριαζε στον οηε, αν υπήρχε τέτοιος (υπάρχει μόνο σαν φάντασμα των ισορροπιών μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο…)

Τι επιδιώκει το Πεκίνο μ’ αυτό το, ας το πούμε έτσι, μανιφέστο επ’ αφορμή της «ουκρανικής κρίσης»;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Το ουκρανικό πεδίο μάχης (ή τι να τους κάνεις τους εχθρούς όταν έχεις τέτοια αφεντικά;)

Δευτέρα 30 Γενάρη>> Ωωωω η αγαπημένη Annalena! Υπουργός εξωτερικών του γερμανικού γκουβέρνου: κήρυξε πόλεμο κατά της ρωσίας, εκ μέρους φυσικά εκείνων που εκπροσωπεί. Και στο κόμμα της, και έξω απ’ αυτό (το γερμανικό κεφάλαιο), κι ακόμα παραέξω, στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Ολόκληρη η σκέψη αυτής της γενναίας γυναίκας (αν και απατεώνισσας, αλλά το έχουμε πει: το ‘ελληνικό μοντέλο’ σκαρφαλώματος στην πολιτική σκηνή έχει γίνει διεθνές πρότυπο…), καθώς μιλούσε στην κοινοβουλευτική συνέλευση του συμβουλίου της ευρώπης πριν λίγες μέρες, ήταν η εξής:

… Το έχω ξαναπεί τις τελευταίες μέρες, ναι, πρέπει να κάνουμε περισσότερα για να υπερασπίσουμε την Ουκρανία. Ναι, πρέπει να κάνουμε περισσότερα και με τα τανκς. Αλλά το πιο σημαντικό και κρίσιμο σημείο είναι ότι το κάνουμε μαζί, και ότι δεν κατηγορούμε ο ένας τον άλλο στην Ευρώπη […blame game in Europe…] γιατί κάνουμε πόλεμο στη Ρωσία κι όχι ο ένας στον άλλο…

Υπάρχουν κατά συνέπεια δύο και μόνο δύο ενδεχόμενα. Το ένα είναι να μην την πάρει κανείς στα σοβαρά. Τότε όμως δεν παίρνει σοβαρά το μεγαλύτερο μέρος των πολιτικών βιτρινών στο Βερολίνο, που φυσικά είναι εκπρόσωποι του γερμανικού κεφάλαιου ή, έστω, κάποιων δυναμικών τμημάτων του. Οπότε ξανά υπάρχουν δύο ενδεχόμενα: είτε τα γερμανικά αφεντικά έχουν ξεμείνει από βιτρίνες και εκπροσωπούνται (επικίνδυνα!) από κάθε περαστικό, είτε το εννοούν ότι η αγαπημένη Annalena «καλά τα λέει».

Αυτό είναι έτσι κι αλλιώς το δεύτερο ενδεχόμενο. Είτε επειδή η κρίση / αναδιάρθρωση μικραίνει τα περιθώρια (παγκόσμιας) κερδοφορίας του γερμανικού κεφάλαιου, είτε επειδή η κατανάλωση παραισθησιογόνων βλάπτει σοβαρά (ίσως και για τους δύο λόγους μαζί), η αγαπημένη Annalena ΟΝΤΩΣ ετοιμάζεται (ή θα ήθελε) να εισβάλει στη ρωσία, ξεμπερδεύοντας επί τη ευκαιρία με τις εκκρεμότητες 1943. Ακόμα, βέβαια, δεν λέει στους ψηφοφόρους της ότι το δικό τους τομάρι θα καεί∙ αφήνει την δουλειά σε ουκρανούς και διάφορους άλλους μισθοφόρους.

Ως πότε;

Ο πειρασμός είναι μεγάλος. Αν αυτό θέλει το Βερολίνο, αυτό θα λάβει: ερείπια και μια σημαία στο reichstag. Είναι δυστυχώς αφέλεια ή απώθηση να νομίζει κάποιος ότι η υπ.εξ. του γερμανικού κράτους λέει, απλά, μαλακίες: κανείς δεν την απέλυσε προχτές, συνεπώς ακόμα και σε post-post-modern συνθήκες, εκδηλώνει προθέσεις, μεθοδεύσεις, σκοπούς.

Προβλέπεται: οι ώριμες (μέχρι σαπίλας) κοινωνίες του θεάματος προκαλούν και διεξάγουν full παγκόσμιους πολέμους ξεκινώντας τους «στα λόγια».  Οι σχολαστικοί βέβαια υποστηρίζουν ότι «οι υπουργοί εξωτερικών δεν έχουν αρμοδιότητα να κηρύσσουν πολέμους»… οπότε «άστη να λέει»…

Ποιοι την έχουν αυτήν την αρμοδιότητα; Μήπως οι πρωθυπουργοί; Τότε ξέρουμε, απ’ τον περασμένο Σεπτέμβρη:

Όμως και η αγαπημένη, και το ρημαδογκουβέρνο, και οι προηγούμενοι που έτρεχαν παρακαλώντας το ψόφιο κουνάβι να φτιάξει καμιά βάση παραπάνω στα μέρη μας (θυμάστε άραγε το δίδυμο των ογκόλιθων υπεξ και υπαμ της «πρώτης φοράς»;) είναι – για να το πούμε απλά – «εκτελεστικά όργανα». Ουσιαστικά δευτερεύουσας σημασίας…

Η «γραμμή» είχε προηγηθεί κατά μερικά χρόνια – και είχε ανακοινωθεί αρμοδίως:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.