Tag: στρατός

Βλήματα (γενικά)

Δευτέρα 28 Αυγούστου>> Υπάρχει μια μικρή παράδοση «υπόγειου» εμπορίου (300.000…) βλημάτων, απ’ την εποχή του ψεκασμένου υπ.αμ. και του φαιορόζ γκουβέρνου. Αλλά τα νταραβέρια αναβαθμίζονται.

Πρώτα το ξεκάρφωμα: το φασιστοκαθεστώς του Κιέβου θα γίνει βαλκανικό, αλλιώς τι δουλειά είχε ο κλόουν σε μια «άτυπη» βαλκανική συνάντηση;

Είχε και παραείχε!! Ως γνωστόν από άλλες εποχές το ελλαδιστάν έχει μερικά ρωσικά αντιαεροπορικά. Με βάση το συμβόλαιο της αγοράς και συντήρησής τους δεν μπορούσε να τα πουλήσει ή χαρίσει αλλού, χωρίς την άδεια της Μόσχας. Ε, τερματίζει το συμβόλαιο, και τα κάνει ό,τι γουστάρει!

(Η «πηγή» της διακοπής των συμβάσεων είναι όσο πιο επίσημη γίνεται: έγγραφο του υπ.αμ. προς την βουλή. Τα υπόλοιπα τεκμαίρονται λογικά… και γεωπολιτικά…)

Οι εθνικόφρονες θα διαμαρτυρηθούν βέβαια ότι «έτσι τα νησιά θα μείνουν αφύλακτα» (οι TORm1 είναι διάσπαρτοι στο Αιγαίο). Ας μην ανησυχούν! Όσο πιο βαθιά το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο (μας) τραβάει στον 4ο παγκόσμιο πόλεμο, τόσο πιο «εθνικά απαραίτητο» θα γίνει να στήσουν βάση ή βάσεις οι σύμμαχοι απ’ το αμέρικα σε κάποιο / κάποια απ’ τα νησιά∙ κι έτσι να ξανα«θωρακιστούν». (Και μετά;;;;)

Η don Rico & Co έχει ακόμα μεγαλύτερες φιλοδοξίες. Το γνωστό νατο (του Ατλαντικού) δεν την χωράει! Θέλει να μπει και στο καινούργιο, υπό κατασκευήν, του Ειρηνικού. Ο don Rico υπόσχεται (ή απειλεί;) και καμαρώνει:

…Έχουμε, φυσικά, πετύχει πολλά ήδη. Στην άμυνα, η ινδική αεροπορία και το ναυτικό συμμετείχε πρόσφατα σε κοινή άσχηση με τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις, ενώ η ελληνική αεροπορία και το ναυτικό θα είναι σύντομα παρόντα στον Ινδικο-Ειρηνικό, ενισχύοντας τις δυνατότητες για την διαφύλαξη ειρηνικών, ανοικτών και περιεκτικών θαλάσσιων δρόμων…

Αυτά έγραψε στους καθεστωτικούς times of india στις 25 Αυγούστου (2023). Η ρητορική περί «διαφύλαξης των θαλάσσιων δρόμων» είναι της Ουάσιγκτον στον πόλεμό της κατά του Πεκίνου και των συμμάχων του∙ και ωωωω! μα τα χίλια ναυάγια, ταιριάζει στην «οπτική» του νο 1 εθνικού κεφάλαιου (: των εφοπλιστών).

Έχουμε και λέμε: το ελλαδιστάν ως κράτος / κεφάλαιο / παρακράτος θέλει να απλωθεί – πολεμικά. Έχει μεγάλη όρεξη… Είναι η στιγμή που οι αιχμάλωτοι υποτελείς πρέπει να αλλάξουν πλευρό και να συνεχίσουν να ροχαλίζουν – σωστά;

Χμμμμμ….

Να και λίγος Χαρχούδας, περσινός αλλά σταθερή αξία, για να μην ξεχνιόμαστε:

Το τελευταίο λάθος

Δευτέρα 28 Αυγούστου>> Στο συριακό πεδίο μάχης υπήρχαν μισθοφόροι της wagner, σε μια περίπτωση μάλιστα βομβαρδίστηκαν απ’ την αμερικανική αεροπορία δήθεν «κατά λάθος» (σκοτώθηκαν περίπου 60…) Υπήρχε Prigozin; Υπήρχε, αλλά τον ήξεραν ελάχιστοι… Στο λιβυκό πεδίο μάχης υπήρχαν μισθοφόροι της wagner, στην πλευρά του τζενεράλ Haftar. Υπήρχε Prigozin; Υπήρχε, αλλά ποτέ δεν βγήκε στο γυαλί για οτιδήποτε σχετικό.

Πότε ο Prigozin άρχισε να γίνεται «ντίβα»; Τι είναι η εταιρεία wagner; Τι είναι (ήταν) ο Prigozin; Και γιατί βγήκε απ’ την μέση;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Sahel 1

Δευτέρα 21 Αυγούστου>> Όπως είναι παγκόσμια γνωστό η φιλάνθρωπη, χριστιανική και, κυρίως, πολιτισμένη Δύση (τα δυτικά αφεντικά αλλά και το μεγαλύτερο μέρος των υποτελών τους) έχει μεγάλο πάθος με την ελευθερία και την δημοκρατία. Μην ακούσουν όλοι αυτοί, άρχοντες και αρχόμενοι, ότι έγινε κάπου πραξικόπημα: αμέσως θρηνούν (πρώτα) και γίνονται σωτήρες (ύστερα) της χαμένης δημοκρατίας.

Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η χούντα του Καϊρου. Με πάνω από 50.000 πολιτικούς κρατούμενους και εκατοντάδες «εξαφανισμένους» είναι ίσως ό,τι πιο βάρβαρο είναι διεθνώς γνωστό. Έχετε δει τι τραβάει απ’ τους δυτικούς εραστές της δημοκρατίας; Τίποτα! Μια χαρά έχουν σχέσεις μαζί της. Τόσο «μια χαρά» ώστε η μπατσαρία της χούντας μπορεί να σκοτώνει μετά από βασανιστήρια ακόμα και λευκούς αντιχουντικούς, όπως έγινε με την δολοφονία του ιταλού φοιτητή Giulio Regeni, στο Κάιρο, τον Γενάρη του 2016. Έχουν περάσει από τότε πάνω από 7 χρόνια, κι ούτε κατά διάνοια η «φιλελεύθερη και δημοκρατική» δύση δεν τόλμησε να «υψώσει την φωνή» της κατά του χασάπη του Καϊρου. Ούτε κατά διάνοια δεν τόλμησε να τον κατηγορήσει για αυτήν, έστω αυτήν, την δολοφονία…

Το δυτικό πάθος για ελευθερία και δημοκρατία στον πλανήτη είναι λοιπόν πασίγνωστο. Συνεπώς η αντίδραση για το πρόσφατο πραξικόπημα στο νίγηρα ήταν αναμενόμενη. Σωστά; Σωστά – αλλά για τους ακριβώς αντίθετους λόγους απ’ την …. αγάπη για ελευθερία.

Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκαν (ακαριαία) οι δυτικοί, τόσο στο Παρίσι όσο και στην Ουάσιγκτον, θα πρέπει να ήταν ότι αυτοί οι παλιάνθρωποι οι  πραξικοπηματίες χρειάζονται μια operation enduring freedom, όπως εκείνη που έκαναν (ως νατο…) στο αφγανιστάν το 2001… Ύστερα θυμήθηκαν ότι στο αφγανιστάν ηττήθηκαν, οπότε θα ήταν καλύτερα την επιχείρηση να την αναλάβουν τίποτα αφρικάνοι, που είναι «πολύ φτηνότεροι». Και πάλι: οι υποψήφιοι (το γειτονικό κράτος της νιγηρίας) απέρριψαν (ως τώρα) την ιδέα μιας τέτοιας εργολαβίας, ειδικά όταν μια σειρά άλλων αφρικανικών κράτων με σημαντικότερο στρατιωτικά εκείνο της αλγερίας, δήλωσαν ότι βρίσκονται στο πλευρό των πραξικοπηματιών της Niamey… Κι ακόμα χειρότερα εφόσον η προοπτική στρατιωτικής εισβολής της νιγηρίας στο νίγηρα θα προκαλούσε εσωτερική κρίση στην πρώτη: οι διαφωνούντες είναι πολλοί και όχι ασήμαντοι.

Τι απέμεινε σ’ αυτή τη φάση; Οι κυρώσεις! Μα βέβαια: οι πλούσιοι πρέπει να τιμωρούν τους φτωχούς όταν γίνονται ανυπάκουοι. Όχι απλά να τους τιμωρούν∙ να τους λιώνουν!!

Η κυρία Emanuela Claudia Del Re είναι «ειδική αποσταλμένη της ε.ε. για το Sahel» – και κοινωνιολόγος. Δεν ξέρουμε αν η υποσαχάρια αφρική διαθέτει κάποιον «ειδικό αποσταλμένο για τα ευρωπαϊκά προβλήματα», μάλλον όχι. Η κυρία Claudia σαν αποικιοκράτης (εκπρόσωπος) είναι σκληρή: αφού δεν θέλουν εμάς και προτιμούν τους ρώσους και τους κινέζους, θα φροντίσουμε να πεθάνουν από πείνα!

Σε όχι και τόσο ανύποπτο χρόνο, το 2019, το αμερικανικό καθεστωτικό ίδρυμα Rand Corporation είχε παρομοιάσει τις κυρώσεις με carpet bombing:

Πιθανόν τα στελέχη του Rand να ήλπιζαν ότι έτσι θα ισοπεδωθεί το ιράν ή και, γιατί όχι, η ρωσία. Αλλά όχι: αυτή η γενοκτονική ισοπέδωση απειλεί τους πιο παρίες του πλανήτη, τους πιο «εύκολους στόχους» του δυτικού έρωτα για την ελευθερία και την δημοκρατία.

Ο νίγηρας είναι κατ’ αρχήν τέτοια περίπτωση:

Προσέξτε την τελευταία φράση στο κάτω μέρος της φωτογραφίας:

Παρότι είναι ο 7ος μεγαλύτερος προμηθευτής ουρανίου στον κόσμο, ο Νίγηρας είναι επίσης 7ος μεταξύ των φτωχότερων χωρών του κόσμου.

Ένας στρατηγικός «προμηθευτής» ουρανίου είναι, σαν κοινωνία, στον πάτο του βαρελιού; Χμμμ… To 75% των εξαγωγών του νίγηρα είναι το ουράνιο, και ο κύριος εισαγωγέας του είναι ο γαλλικός πυρηνικός καπιταλισμός.

Εδώ τα δυτικά αισθήματα γίνονται λιανά. Πολύ λιανά. Κι εκεί αρχίζουν τα δύσκολα…

Sahel 2

Το καθένα μόνο του δεν χωνεύεται, πόσο μάλλον και τα δύο μαζί: και διαδηλώσεις υπέρ των πραξικοπηματιών, και ρωσικές σημαίες. Αλλά, απ’ την άλλη, όλοι αυτοί οι οργανωτές “χρωματιστών επαναστάσεων” εδώ και χρόνια θα έπρεπε να ξέρουν ότι το μαχαίρι είναι δίκοπο….

Δευτέρα 21 Αυγούστου>> Ο ανατραπείς πρόεδρος του νίγηρα Mohamed Bazoum ήταν πράγματι εκλεγμένος, αλλά όχι και τόσο φίλος-της-δημοκρατίας: είχε απαγορεύσει την αντιπολίτευση, η οποία στις 26 Ιούλη τάχθηκε στο πλευρό του (πραξικοπηματία) στρατηγού Tchiani. Λεπτομέρειες: το μεγαλύτερο προσόν του Bazoum ήταν ότι επέτρεπε στην γαλλική κρατική Orano (πρώην Areva) να λεηλατεί σταθερά το ένα απ’ τα τρία ορυχεία ουρανίου που ελέγχει (τα άλλα δύο είναι «εφεδρικά»), όπως άλλωστε κάνει εδώ και 50 χρόνια.

Και τι σημαίνει πρωτοκοσμική (γαλλική) λεηλασία μιας τόσο στρατηγικής πρώτης ύλης όπως το ουράνιο, πακέτο με την καταδίκη της κοινωνίας σε απόλυτη φτώχια και μιζέρια; Σημαίνει μεταξύ άλλων ότι η Orano έχει ξεφορτωθεί 20 εκατομμύρια τόνους (20.000.000 τόνους…) υπολειμμάτων απ’ την εξόρυξη του ουρανίου σε μια περιοχή κοντά στο ορυχείο, 20 εκατομμύρια τόνους που εκπέμπουν ραδόνιο, μολύνοντας το υπόγειο νερό και 100.000 ντόπιους που ζουν σε κοντινές κοινότητες: αυτό σημαίνει! Συνεπώς η καταδίκη είναι σε θάνατο, είτε έτσι είτε αλλιώς. Τέτοια είναι τα λιανά της πρωτοκοσμικής, δυτικής αγάπης για ελευθερία και δημοκρατία…

Δεν είναι λοιπόν παράξενο που το πραξικόπημα που ανέτρεψε τον Bazoum ήταν αναίμακτο, έχοντας μεγάλη πληβειακή υποστήριξη (φώτο επάνω). Ούτε είναι παράξενο που οι δυτικοί δημαγωγοί, ως το λαιμό στο αίμα των Άλλων κι αυτοί όπως και τ’ αφεντικά τους, παρέλειψαν να τονίσουν ότι ένα αναίμακτο πραξικόπημα «κάτι σοβαρό σημαίνει».

Ωστόσο το σοβαρό είναι σοβαρότερο. Και είναι γνωστό:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Στρατιωτικά προβλήματα

Δευτέρα 21 Αυγούστου>> Τα καθεστωτικά μήντια εκδηλώνουν την αγωνία τους: οι αμερικάνοι στρατολόγοι δυσκολεύονται όλο και περισσότερο να μαζέψουν φρέσκο κρέας∙ και η αμερικανική κοινωνία χάνει την εμπιστοσύνη της στον στρατό της. Θα ξεμείνει η παρακμιακή υπερδύναμη από αρβύλες πριν καν κάνει έναν all out παγκόσμιο πόλεμο;

Η δραματοποίηση μπορεί να είναι δόλια.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Nannuflay

Δευτέρα 7 Αυγούστου>> Κάτι λένε οι Tuareg Tinariwen σ’ αυτό το τραγούδι τους (και στο σχετικό video), κάπως (αλλά όχι πολύ!) συμβολικά, για την ηλεκτροπαραγωγική εκμετάλλευση του ουρανίου σ’ όλη αυτή τη ζώνη του δυτικού Sahel… Κάτι λένε…

Όσο για την δική μας γνώμη για τις αντιγαλλικές (και αντιδυτικές) ανταρσίες στην Αφρική, η μία μετά την άλλη; Ας περιμένουμε λίγο…

Για να μην κατηγορηθούμε, ωστόσο, για υπεκφυγή, και για να υπάρχει μια γενική ιδέα για τον γαλλικό ιμπεριαλισμό και τα τωρινά προβλήματά του στην υποσαχάρια Αφρική, να μια μικρή δόση από κάτι δικό μας, «παλιό», τότε που η Αφρική ήταν εντελώς αδιάφορη στα μέρη μας (τώρα δεν είναι;). Μάης 2014, Sarajevo νο 84 (σε χαρτί), τίτλος françafrique: ο γαλλικός στρατός στην αφρική και ιδού μερικά αποσπάσματα:

Το Παρίσι στέλνει στρατό στο μάλι… Το Παρίσι στέλνει στρατό στην κεντροαφρικανική δημοκρατία… Αφού πρόκειται για “μαύρες περιοχές” του κόσμου, και (κυρίως!) αφού πρόκειται για τον στρατό της “δημοκρατίας του πολιτισμού”, το θέμα δεν απασχολεί. Δυστυχώς για τις ήσυχες συνειδήσεις και στην αφρική γίνεται (και ίσως κλιμακώνεται) ένα μέρος του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Και, πάλι δυστυχώς, οι ιμπεριαλισμοί που συγκρούονται δεν είναι ο εξής ένας (ο αμερικανικός) αλλά πολύ περισσότεροι.

…

Αφού το γαλλικό κράτος, απ’ τις αρχές της δεκαετίας του 1960 και μετά, έπρεπε να υφίσταται (ή να παριστάνει πως υφίσταται) την σχετική ανεξαρτησία αποφάσεων των πρώην αποικιών του, έπρεπε να ιεραρχήσει τις ανάγκες του. Για πολλές δεκαετίες (και ώσπου η πληροφορική / ρομποτική να ανοίξει καινούργιες ανάγκες σε μια σειρά “νέων υλικών”, όπως οι σπάνιες γαίες) οι στρατηγικής σημασίας ανάγκες του καπιταλισμού της “πόλης του φωτός” ήταν ενεργειακές. πετρέλαιο και (αφού η γαλλία επέλεξε την μαζική επένδυση στην πυρηνική ενέργεια) ουράνιο. Για κακή της τύχη η “μαύρη ήπειρος” έχει, ανάμεσα σε πολλές άλλες πρώτες ύλες, και αυτές τις δύο. Και οι πρώην γαλλικές κτήσεις της δυτικής αφρικής επίσης. Συνεπώς θα ήταν ένα λεπτό όσο και κρίσιμο ζήτημα για το γαλλικό κράτος (ως εκπρόσωπο των κρατικών εταιρειών ενέργειας) να διευθετήσει, με τους εκάστοτε προέδρους των σχετικών κρατών, τις λεπτομέρειες αφενός περί πειθαρχημένης και φτηνής εργασίας των ντόπιων στην εξόρυξη είτε πετρελαίου είτε ουρανίου, και αφετέρου περί απρόσκοπτης και σε “λογικές τιμές” τροφοδοσίας σ’ αυτές τις πρώτες ύλες (και σε άλλες φυσικά). Κατά συνέπεια η françafrique για δεκαετίες ήταν αυτό που θα έπρεπε να περιμένει κανείς: “μυστική διπλωματία” με επίδοξους φίλους – της – γαλλίας και εγκατάστασή τους στα προεδρικά μέγαρα με πραξικοπήματα ή εκτεταμένες νοθείες στις εκλογές· γενναίες δωροδοκίες αφρικάνων “ηγετών” αλλά και δωροδοκίες όλης της γαλλικής πολιτικής σκηνής από τέτοιους “ηγέτες”· μυστηριώδεις δολοφονίες επικίνδυνων αμφισβητιών του γαλλικού imperium· στρατιωτική ενίσχυση δικτατόρων ή, ανάλογα με την περίσταση, αντικαθεστωτικών ανταρτών· ανθρωπιστικές αποστολές· παράτες, τελετές, συνέδρια, παράσημα και οτιδήποτε άλλο μπορεί να εντυπωσιάζει (είτε στη μητέρα γαλλία είτε στις αφρικανικές κόρες)· προσανατολισμένες σφαγές που να επιδέχονται (ή όχι) “ανθρωπιστικό ενδιαφέρον”… Και: 30 άμεσες στρατιωτικές εισβολές, καλεσμένες από κάποιον· ή, απλά, απ’ τον γαλλικό ανθρωπισμό. Το αρχικό αρχηγείο της françafrique εγκατάστάθηκε στη γκαμπόν, της οποίας το πολιτικό αφεντικό, ο Omar Bongo, όχι μόνο υπήρξε ο μακροβιότερος στην καρέκλα του, αλλά έχοντας νταραβεριστεί με διάφορες διαδοχικές γαλλικές κυβερνήσεις έφτασε να έχει πολύ καλύτερη γνώση για το πως δουλεύει το πολιτικό σύστημα στο Παρίσι απ’ ότι η πλειοψηφία των εκλεκτών αποφοίτων των École normale supérieure και École nationale d‘administration.

…

Στις αρχές του 2013 το γαλλικό πεντάγωνο, αξιοποιώντας την “έκκληση βοήθειας” μιας διεφθαρμένης και καταρρέουσας χούντας και διάφορα “αντιτρομοκρατικά” προσχήματα, έστειλε στρατιώτες “με όλα τα απαραίτητα” στο μάλι, για να αντιμετωπίσουν μια πρόσκαιρη συμμαχία ισλαμιστικών οργανώσεων και Τουαρέγκ, που είχε καταλάβει την μισή (βόρεια) επικράτεια. Μαντέψτε τώρα τι ελκυστικό είχε αυτό το άνυδρο, ερημικό, εξαιρετικά αραιοκατοικημένο, βόρειο κομμάτι του μάλι, που συγκίνησε το Παρίσι και τον στρατό του… Το βρήκατε: ανεκμετάλλευτα κοιτάσματα ουρανίου.
Ύστερα, στα τέλη φθινοπώρου της ίδιας χρονιάς, αξιοποιώντας έναν εμφύλιο στην “failed state” κεντροαφρικανική δημοκρατία (επίσης άλλοτε γαλλική αποικία), ο οποίος (εμφύλιος) εμφανίστηκε σαν γενοκτονία, ο γαλλικός στρατός, ως επικεφαλής “αφρικανικής δύναμης”, αποβιβάστηκε στην πρωτεύουσα Bangui. Με “εντολή του οηε” φυσικά, και για ανθρωπιστικούς λόγους. Τώρα την ερώτηση πρέπει να (μας) την κάνετε εσείς: μήπως έχει ουράνιο η κεντροαφρικανική δημοκρατία; Έχει και παραέχει, ανάμεσα σε άλλα (χρυσό, διαμάντια, ψευδάργυρο) και ανεκμετάλλευτα κοιτάσματα ουρανίου. Επιπλέον είναι δίπλα στο σουδάν, όπου (ως γνωστόν) έχει βάλει πόδι το Πεκίνο.

…

Είναι χαριτωμένο (όσο μπορεί να είναι οτιδήποτε χαριτωμένο με τον ιμπεριαλισμό) ότι τις 2 – 2,5 τελευταίες δεκαετίες, κάθε καινούργια γαλλική κυβέρνηση αναγγέλει “το τέλος της εκμετάλλευσης – την αρχή της ισότητας” στις σχέσεις της με τις πρώην αφρικανικές κτήσεις της. Ακόμα και σαν δημόσιες σχέσεις, αυτό το “τέλος” έχει γίνει βαρετό.
Για παράδειγμα, την άνοιξη του 1997, ο φρεσκοεκλεγμένος “σοσιαλιστής” πρωθυπουργός Lionel Jospin ανήγγειλε τη νέα αφρικανική πολιτική της κυβέρνησής του με 4 λέξεις: “ούτε επεμβάσεις ούτε αδιαφορία”. Αυτό πρακτικά σήμαινε ό,τι τις προηγούμενες δεκαετίες: ούτε τις επεμβάσεις ούτε την “αδιαφορία” θα τις πολυδιαφημίζουμε…
Τον Γενάρη του 2008 ένας καινούργιος και νεωτεριστής γάλλος “υπουργός συνεργασίας” (με τις πρώην αποικίες), ο Jean – Marie Bockel, δήλωσε στη monde: “θέλω να υπογράψω το πιστοποιητικό θανάτου της françafrique”· πράγμα που σήμαινε ότι αυτή ζούσε ακόμα. Αλλά ο Bockel δεν έμεινε πολύ στο πόστο του. Δύο μήνες μετά απολύθηκε· οι φήμες τότε είπαν ότι αυτό ήταν απαίτηση του ισχυρού άνδρα της françafrique, του γκαμπονέζου προέδρου Omar Bongo. Καλά έκανε το Παρίσι: εκείνη την εποχή “δεν αδιαφορούσε” (δηλαδή βοηθούσε…) τον πρόεδρο του τσαντ Idriss Diby να αντιμετωπίσει μια εναντίον του εξέγερση. Το πτώμα του επικεφαλής αυτής της εξέγερσης Ibni Oumar δεν βρέθηκε ποτέ…
Απ’ την άλλη, τον Φεβρουάριο του 2008 το Παρίσι “δεν επενέβαινε” (δηλαδή στήριζε σιωπηλά) το καθεστώς του καμερούν, για να καταστείλει μια εναντίον του απεργία πείνας. Πάνω από 100 απεργοί πείνας πέθαναν, σ’ εκείνη την αδιάφορη υπόθεση.

…

Χάρτης των δυτικών αποικιών στην Αφρική το 1912. Εκτός απ’ την αιθιοπία όλη η υπόλοιπη ήπειρος ήταν σε «λευκά χέρια»… «Χρυσές εποχές, μεγαλεία!!!»

 

Black Aegean (όπως λέμε Black Sea…) 1

Δευτέρα 7 Αυγούστου>> Το γράψαμε έγκαιρα. Στη βάση εργατικής κριτικής ανάλυσης – όχι … πληροφοριών!

Για παράδειγμα, ενδεικτικά, πριν σχεδόν 1,5 χρόνο, στις 13 Μάρτη του 2022:

Και ξανά λίγο αργότερα, στις 29 Μάη του 2022:

Υποθέτουμε πως τα διαφόρων ειδών «τζιμάνια» θα μας είχαν (ξανα)θεωρήσει … «ψέκα», «ψωνισμένους», κλπ… Να θυμίσουμε, έτσι, «για την ιστορία», πως όταν γράφαμε τα πιο πάνω ο πόλεμος στο ουκρανικό πεδίο ήταν μόλις 3 εβδομάδων (στις 13/3/22) και 2 μηνών (στις 29/5/22)…

Ύστερα ήρθε αυτό:

Ήρθε κι έφυγε – το εμπόριο σκιάς και παραλίας (του Αιγαίου κατά προτίμηση, αν και όχι αποκλειστικά…) είναι πολύ πιο πιασάρικο θέμα, ακόμα και για ανήλικους. (By the way, αποφεύγοντας όπως ο διάολος το λιβάνι το ευνόητο ότι για να είναι τόσες «αρμόδιες υπηρεσίες» τόσο αδρανείς απέναντι στις μαφίες για τόσα χρόνια, κάποιοι εδώ κι εκεί χρηματίζονταν. Ή, για να πούμε πιο κομψά, «είχαν μερίδιο απ’ τα κέρδη»… Αλλά τι κρατικοποιημένο έγκλημα θα ήταν το ελλαδιστάν αν θίγονταν τέτοια θέματα;)

Είχαμε / έχουμε δίκιο για το Αιγαίο∙ και κανένα λόγο να χαρούμε. Ας δούμε που βρισκόμαστε.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Black Aegean (όπως λέμε Black Sea…) 2

Η είδηση είναι παλιότερη (6/3/2022), αλλά έχει πάντα σημασία: «Το αμερικανικό αεροπλανοφόρο Harry S. Truman έχει σταθμεύσει στα βόρεια του Αιγαίου στ’ ανοικτά του ελληνικού νησιού Θάσος έτσι ώστε να μπορεί να πραγματοποιεί αεροπορικές επιχειρήσεις από εκεί αν κλιμακωθεί η ένταση στην περιοχή εξαιτίας της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία…»

Υπάρχει άραγε καλύτερος τρόπος για να κλείσουν τα περισσότερα μπιτσόμπαρα και να μαζευτούν ξαπλώστρες και ομπρέλλες ώστε να απελευθερωθούν οι παραλίες από το να παρκάρουν εδώ κι εκεί, στα ανοικτά, πολεμικά «έτοιμα για όλα»;

Δευτέρα 7 Αυγούστου>> Το γεγονός ότι στην Ουάσιγκτον ξεσκονίζουν τις δυνατότητες της MDCA του 2021 δίνοντας έμφαση στα (ελληνικά) νησιά του Αιγαίου σημαίνει ότι προετοιμάζονται σ’ αυτό το δευτερεύον μέτωπο σε σχέση με την απώλεια της Μαύρης Θάλασσας και τον έλεγχο της ανατολικής Μεσογείου. Όχι, δεν έχουν εγκαταλείψει οριστικά τις προσπάθειες να κρατήσουν «θέσεις» κοντά στην Κριμαία. Προσπαθούν διάφορα, έχοντας τις βάσεις τους σε ρουμανία και βουλγαρία. (Προσπαθούν διάφορα που, αργά ή γρήγορα, θα έχουν σα συνέπεια να κλείσει ο ρωσικός στρατός / στόλος εντελώς τα όποια ουκρανικά παράλια…)

Σε κάθε περίπτωση, και πέρα από «αντάρτικα» κτυπήματα, η μεσοπρόθεσμη επιτυχία του νατο σ’ αυτή τη θάλασσα εξαρτάται καθοριστικά απ’ το πόσα χρόνια θα «αντέξει» το σημερινό φασιστοκαθεστώς του Κιέβου∙ και ελπίδες μακροημέρευσης δεν υπάρχουν στον ορίζοντα. Το καταλαβαίνουν όλοι, άσχετα με το τι παραδέχονται δημόσια. Συνεπώς ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός κάνει το αναμενόμενο: υποχωρεί νοτιότερα, για να οχυρωθεί…

Η Άγκυρα δεν έχει κανένα λόγο να χαρεί για την μετατροπή του Αιγαίου (και της ανατολικής Μεσογείου) σε αμερικανική λίμνη – το αντίθετο!

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Free Palestine

Δευτέρα 17 Ιούλη>> Μετά από 48 ώρες οδομαχιών και βομβαρδισμών του έκτασης ενός τετραγωγικού χιλιομέτρου προσφυγικού συνοικισμού της Jenin από 1.000 ισραηλινούς ελίτ κομμάντο, εξοπλισμένους με ελικόπτερα, drones, στρατιωτικές μπουλντόζες και πάνω από 250 τεθωρακισμένα, ο ισραηλινός στρατός κήρυξε τη νίκη του και αποχώρησε. Αλλά είχε ηττηθεί. Σκότωσε 12 άτομα, τραυμάτισε πάνω από 100, κατεδάφισε 300 σπίτια και έκανε ζημιές σε άλλα 400. Αλλά ηττήθηκε. Στις αρχές Ιούλη.

Η Jenin δεν είναι στη λωρίδα της Γάζας. Είναι στη Δυτική Όχθη – εκεί που το ισραηλινό απαρτχάιντ ξεδιπλώνει όλο το μεγαλείο του. Υποτίθεται επίσης ότι ελέγχεται απ’ την προδοτική «παλαιστινιακή αρχή». Μ’ αυτά τα δεδομένα μια καθαρά στρατιωτική επίθεση (και όχι, ας πούμε, κάτι φαινομενικά πιο ήπιο, όπως μια αστυνομική επιχείρηση) ήταν ένα άλμα, ακόμα και για τα δεδομένα του φασιστικού ισραηλινού καθεστώτος. Στόχος της επίθεσης ήταν οι ένοπλοι που έχουν δημιουργηθεί στον συνοικισμό («ταξιαρχίες της Jenin»): να δολοφονηθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι. Το αποτέλεσμα όμως της εισβολής ήταν 48 συνεχόμενες ώρες μαχών, από σπίτι σε σπίτι και από καλντερίμι σε καλντερίμι, με αντάρτικη χρήση όπλων και μεθόδων που ο ισραηλινός στρατός αγνοούσε, και αποτέλεσμα καταστροφές διάφορων τεθωρακισμένων.

Μετά την αναγκαστική αποχώρησή του, ακολούθησε επινίκια παρέλαση των ανταρτών.

Η νέα γενιά παλαιστινίων ενόπλων («πιτσιρικάδες» οι περισσότεροι…) στη Δυτική Όχθη είναι πονοκέφαλος και για την «παλαιστινιακή αρχή»: δεν μπορεί πλέον ούτε να την ελέγξει ούτε να την καταστείλει, όπως έκανε στο παρελθόν. Και καθόλου παράξενο: μεγαλώνει στο σύνολο των κατεχόμενων παλαιστινιακών εδαφών.

Είναι φυσικά αδύνατο να νικήσουν και να απελευθερώσουν την Παλαιστίνη με τα περιορισμένα μέσα τους. Αλλά απ’ την άλλη μεριά το απαρτχάιντ Τελ Αβίβ δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει εναντίον τους την «ασφαλή» τακτική που χρησιμοποιεί κατά της μεγαλύτερης φυλακής στον κόσμο, της λωρίδας της Γάζας: σκοτώνω απ’ τον αέρα ή από απόσταση. Οι νεαροί ένοπλοι της Δυτικής Όχθης μπορούν να «κτυπήσουν» εδώ ή εκεί, συνήθως τους πιο φασίστες ανάμεσα στους φασίστες εποίκους.

Η επιδρομή στη Jenin έγινε ενόσω ο πληθυσμός που στηρίζει το απαρτχάιντ συνεχίζει την εσωτερική αντιπαράθεσή του για το ποιος φασισμός είναι καλύτερος: εκείνος με κοινοβουλευτικό καπέλο ή άλλος με τον μανδύα του συνταγματικού δικαστηρίου; Και οι δύο πλευρές ορκίζονται στο όνομα της «δημοκρατίας», κι αυτή είναι η μοναδική ιδέα περί «δημοκρατίας» που μπορεί να υπάρξει σ’ ένα ρατσιστικό καθεστώς: οι ελευθερίες των κυρίαρχων. Για να μην υπάρχουν δε τίποτα παρεξηγήσεις ως προς το ιδεολογικό στίγμα των αντιπάλων του φασιστοΝετανιάχου, έδωσαν απ’ την καρδιά τους θερμά συγχαρητήρια στον στρατό τους για την επιδρομή στη Jenin, εκθιάζοντας (τι άλλο;) την αποτελεσματικότητά του σε βάρος των αιχμάλωτων του μπαντουστάν της Δυτικής Όχθης.

Σάπια μυαλά και συνειδήσεις σε μια εποχή γενικευμένης σαπίλας…