Tag: στρατός

Τρίτη 4 Απρίλη. Πέρυσι το είχαν «πετάξει», και όποιος τόφαγε τόφαγε: η πτήση (σε χαμηλό ύψος) ελληνικών και αμερικανικών πολεμικών πάνω απ’ την Αθήνα ήταν … για να φωτογραφηθούν τα δεύτερα… με φόντο την Ακρόπολη. Ουάου!

Φέτος, στη διάρκεια της ίδιας ετήσιας «άσκησης» («ηνίοχος»…) θα ξαναγίνει το ίδιο, πιο εκτεταμένο, και με «καλύτερη σύνθεση». Πολεμικό / α της ελλάδας, των ενωμένων αραβικών εμιράτων (!!), του ισραήλ και των ηπα, θα ξαναπετάξουν πάνω απ’ την Αθήνα. Αλλά και πάνω απ’ τις γέφυρες του Ευρίπου και του Ρίου – Αντιρρίου. Πολλές φωτογραφίες, ε; Θέλουν να καμαρώσουν την επιτέλους (σχεδόν) τελειωμένη οτοστράντα Κορίνθου – Πατρών;

Όχι βέβαια!!!! Η αεροπορία του Τελ Αβίβ (και των «εμιράτων»!) εκπαιδεύεται στην ελλάδα για να επιτεθεί είτε στο ιράν, είτε στον λίβανο, είτε και στα δύο!!! Οι πτήσεις πάνω από μεγάλη αστική συγκέντρωση (Αθήνα) κι ακόμα πιο ξεκάθαρα πάνω από γέφυρες, είναι μέρος αυτών των ασκήσεων. Προφανώς δεν θα βομβαρδίσουν, αλλά αυτό είναι το τελευταίο στάδιο, έτσι κι αλλιώς. Στην πράξη, άλλωστε, δεν μπορούν σε ασκήσεις να κατεδαφίζουν πραγματικές πολιτικές υποδομές (όσο και αν τους τρώνε τα δάκτυλά τους)… Σίγουρα, επίσης, δεν θέλουν να φωτογραφηθούν πάνω απ’ τα νερά του ευβοϊκού. Θέλουν να κάνουν ασκήσεις (εικονικές εν προκειμένω) για καταστροφή αστικών στόχων, γεφυρών, και ποιος ξέρει τίνος άλλου.

Όσες / όσοι μένετε στην Αθήνα λοιπόν, όταν δείτε ή ακούσετε τις επόμενες ημέρες (ή και ώρες) τα πολεμικά πάνω απ’ το κεφάλι σας, μην γυρίσετε προς τα εκεί χαμογελώντας· ούτε καν με την γλώσσα έξω.

Θυμηθείτε ότι το ελληνικό κράτος φροντίζει την εκπαίδευση κρατικών μαζικών δολοφόνων.

Θυμηθείτε ότι η φαιορόζ κυβέρνηση έχει φίλο έναν Lieberman (ο φασίστας υπ.αμ. του Τελ Αβίβ…)

Παρασκευή 17 Μάρτη. ... Στα τέλη της άνοιξης του 2016, οι μεγαλύτερες διεθνείς οργανώσεις ανθρωπιστικής βοήθειας είχαν καταστρώσει σχέδια για την αντικατάσταση των “τεντουπόλεων”, και οι δωρητές είχαν προσφέρει τα χρήματα. Η ASB (Arbeiter-Samariter-Bund), μια γερμανική μ.κ.ο., έφτιαξε ένα σχέδιο κόστους 1,6 μυρίων ευρώ, για να γίνει το παλιό εργοστάσιο της Softex ένας συνοικισμός σπιτιών / κοντέινερ με θέρμανση και υποδομές υγιεινής, χωρητικότητας 1500 ανθρώπων. Τα χρήματα για την κατασκευή και την συντήρηση του οικισμού συγκεντρώθηκαν στη γερμανία, και έγινε η ανάλογη πρόταση στο ελληνικό υπουργείο μεταναστευτικής πολιτικής.

Αντί να συμφωνήσει και να επιτρέψει την δημιουργία αυτού του καταυλισμού, το υπουργείο απάντησε με μια δική του πρόταση, ύψους 8 εκατομυρίων ευρώ. Όταν οι δωρητές και οι οργανώσεις βοήθειας είπαν ότι δεν μπορούν να δικαιολογήσουν ούτε να δεχτούν κάτι τέτοιο, ο Μουζάλας αρνήθηκε να προχωρήσει οποιαδήποτε συζήτηση ή συνεννόηση. Σε μια επιστολή του με ημερομηνία 7 Ιούλη, ο υπουργός απάντησε στην ASB ότι «για το στρατόπεδο στη Softex δεν πρόκειται να αλλάξουμε τα σχέδιά μας». Η πρόταση της ASB απορρίφθηκε.

Ούτε, φυσικά, «το σχέδιο» αυτού του πολιτικού σκώληκα έγινε πράξη. Ή, πιο σωστά, έγινε: οι συνθήκες έμειναν το ίδιο άθλιες.

Η υπόθεση είναι αρκετά γνωστή διεθνώς. Το απόσπασμα πιο πάνω προέρχεται από το ρεπορτάζ του καθεστωτικού guardian στις 9/3, με τίτλο «που πήγαν τα λεφτά;»… Απ’ το οποίο ρεπορτάζ, φυσικά, αυτό το απόσπασμα και άλλα που δείχνουν τι γίνεται στην ελλάδα με τους αιχμάλωτους πρόσφυγες / μετανάστες και με τίνος την ευθύνη, δεν μεταφράστηκε στα ελληνικά. Λογικό. Όπως δεν μεταφράστηκε και η επόμενη παράγραφος (υπάρχει «εθνική ενότητα» στην εξόντωση των Άλλων διάολε!):

… Εν τω μεταξύ αξιωματούχοι των υπηρεσιών του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες λάμβαναν μέσα στα μεσάνυχτα τηλέφωνα από έλληνες υπουργούς που ζητούσαν λεφτά, τα οποία έπαιρναν, χωρίς να έχουν κάποιο σχέδιο ή χωρίς να έχουν κάνει κάποια σοβαρή προετοιμασία…

Παρασκευή 17 Μάρτη. Για όσους έχουν το στοιχειώδες κουράγιο η περίπτωση αυτής της δωρεάς και της απόρριψής της μετά βδελυγμίας είναι μια καλή case study. Έχει τα βασικά. Απ’ την μια μεριά μια μ.κ.ο., γερμανική, που δουλεύοντας με τον αναμενόμενο ορθολογισμό και έχοντας την ανάλογη πείρα, αφενός κάνει ένα σχέδιο υπέρ της ουσιαστικής βελτίωσης της καθημερινής ζωής των αιχμάλωτων προσφύγων σε ένα απ’ τα ελληνικά κάτεργα, αφετέρου το κοστολογεί και βρίσκει από δωρεές το κονδύλι. Για το ελληνικό κράτος / παρακράτος το κόστος θα είναι 0 (μηδέν) σεντς.

Απ’ την άλλη μεριά ο πολιτικός σκώληκας που παριστάνει τον ανθρωπιστή ενώ είναι, απλά, υφυπουργός στρατιωτικών και βιτρίνα προστασίας του αντίστοιχου υπουργού, απαντάει «με ένα δικό του σχέδιο» (ανάλογο μ’ εκείνο που πρότειναν οι γερμανοί ανθρωπιστές), με κόστος 5 (πέντε) φορές μεγαλύτερο. Στην ουσία τους λέει «δώστε μας 8 μύρια να φτιάξουμε αυτό που εσείς θα φτιάχνατε με 1,6».

Ποιο είναι το συμπέρασμα; Με όλη την διανοητική διαύγεια που μπορούμε να έχουμε, ένα απ’ τα δύο. Είτε ο «υπουργός μετανάστευσης» Μουζάλας δεν γούσταρε καν και καν την προσφορά, επειδή δεν γουστάρει (σαν υπεύθυνος κυβερνητικός υπεύθυνος των 8 ή 10 χιλιάρικων το μήνα) καν και καν οι αιχμάλωτοι πρόσφυγες να ζουν, τουλάχιστον, σαν άνθρωποι. Οπότε έκανε ρελάνς ζητώντας 8 μύρια, ξέροντας ότι η απαίτησή του θα απορριφθεί, και το θέμα θα τελειώσει. Είτε το ίδιο άτομο, δουλεύοντας σαν λογιστής διάφορων ντόπιων νταβάδων / εργολάβων (που έχουν βγάλει ήδη αρκετά λεφτά απ’ την «φροντίδα των μεταναστών») είδε μπροστά του λεφτά και είπε: α, αν δίνουν μόνοι τους 1,6 ας τους ζητήσω 8, να κλείσουμε στα 5, να ξαναλαδώσουν το αντεράκι τους οι εργολάβοι μας. Το δεύτερο ενδεχόμενο ενισχύεται από κάτι πολύ πρόσφατο. Ένα παρόμοιο «ελληνικής ιδιοκτησίας» σχέδιο για 700 άτομα κοστολογήθηκε στα 2 μύρια, άρα θα πάει 3 μέχρι να τελειώσει, και βλέπουμε. Άρα για διπλάσιο αριθμό ανθρώπων θα πήγαινε στα 6 μύρια το λιγότερο….

Όσοι την βρίσκουν να κατηγορήσουν, στην συγκεκριμένη ιστορία, την γερμανική μκο ότι «παίζει τον ρόλο του στρατού» και άλλα τέτοια (που αντιγράφουν επειδή ίσως διάβασαν ένα γαλλικό βιβλίο για το αφγανιστάν και τον ρόλο των μκο εκεί…) ας το κάνουν. Δεν υπάρχει σωτηρία για δαύτους…

Γιατί εδώ συμβαίνει το ανάποδο. Ο (ελληνικός) στρατός και οι προσοδικοί μηχανισμοί που έχουν αρθρωθεί γύρω του, αφέντες και κύριοι «του λαού και του τόπου», το έχουν πολύ ευκολότερο να σπρώχνουν τους αιχμάλωτους πρόσφυγες / μετανάστες στον απόλυτο ζόφο, απ’ το να κάνουν λίγο στην άκρη ώστε να μπορέσει μια ανθρωπιστική μκο (ναι, αυτό είναι, δεν πρόκειται για την Α Διεθνή!!) να φροντίσει για τα στοιχειώδη. (Προφανώς όποιος αυτά τα έχει λυμένα δεν καταλαβαίνει τι πάει να πει να μην έχεις τουαλέτα, μπάνιο, φως, θέρμανση, φαγητό που να τρώγεται, ιδιωτικότητα, όντας ξένος που δεν καταλαβαίνει χριστό… Και ναι, αλλοίμονο, για όλα λύση είναι η επανάσταση! Αλλά μέχρι τότε θα πρέπει οι πρόσφυγες να μην έχουν ζεστό νερό και ανθρώπινες τουαλέτες; )

Δεν πρόκειται μόνο για τον στάνταρ φασισμό / ρατσισμό του ελληνικού μιλιταρισμού. Πρόκειται, επίσης και για τα φράγκα, την «διεθνή αξία» με την οποία κοστολογεί τον εαυτό του και τις υπηρεσίες του αυτός ο φασισμός / ρατσισμός του ελληνικού στρατοασφαλίτικου συμπλέγματος: θέλουμε 8 μύρια – που σημαίνει ότι θα φάμε τα 6,4. Μας τα ακουμπάτε; Αν όχι ας πάνε να γαμηθούνε και οι κωλοπρόσφυγες.

Νταβατζιλίκι. Στην ψύχρα. Κρατικό και παρακρατικό. Ωμά και καθαρά ελληνικό.

Κυριακή 5 Μάρτη. Αύριο (Δεύτερα) οι υπ.εξ. της ε.ε. (των 27) θα υπογράψουν στις Βρυξέλλες τις λεπτομέρειες ενός μικρού μιλιταριστικού βήματος υπέρ της (σχετικής…) “στρατιωτικής ενοποίησης” της ένωσης. Πρόκειται για υλοποίηση κατ’ αρχήν απόφασης που είχε ληφθεί τον περασμένο Δεκέμβρη: την δημιουργία “ευρωπαϊκής στρατιωτικής δομής” για επεμβάσεις εκτός ε.ε. Στη διεύθυνση της Military Planning and Conduct Capability (και όχι “διοίκηση” είπαν, υπάρχει πρόβλημα με τις λέξεις…) θα ενταχθούν προς το παρόν οι “εκπαιδευτικές” στρατιωτικές αποστολές στη σομαλία, στο μάλι και στην κεντροαφρικανική δημοκρατία, που απ’ την Δευτέρα και μετά θα γίνονται με την σημαία της ε.ε.

Η δομή έγινε εφικτή μετά την “πίεση” του Βερολίνου, του Παρισιού και της Ρώμης – η “έξοδος” του Λονδίνου που ήταν φανατικά εναντίον διευκόλυνε. Είναι ως εκ τούτου απαραίτητο να παρακολουθούμε όσο πιο συστηματικά γίνεται τις σχετικές εξελίξεις· γιατί αλλού στον πλανήτη θα αρχίσουν να βλέπουν τα ευρωπαϊκά αστέρια σε χακί και όχι σε γαλάζιο φόντο…

Τρίτη 28 Φλεβάρη. Να που το ψόφιο κουνάβι και η καραβανο-χρηματοπιστωτική συντηρητική κυβέρνησή του, παρά τις δυσκολίες και τις έριδες που προκαλούν, προχωρούν σε κάτι που αφενός θα βρεί κατ’ αρχήν σύμφωνους και τους αντιπάλους του (τους “δημοκρατικούς”), αφετέρου είναι ένας απ΄τους κύριους σκοπούς θα έπρεπε να υπηρετήσει κάθε αμερικάνος πρόεδρος εν έτει 2017. Άσχετα αν ειναι ψόφιο κουνάβιο ή παρδαλό κατσίκι.

Όπλα κύριοι! Περισσότερα (και καλύτερα) όπλα! Η ανακοίνωση λέει ότι ο φετεινός “αμυντικός” προϋπολογισμός των ηπα θα αυξηθεί κατά το εντυπωσιακό 10%, ή 54 δισ. δολάρια. Και βλέπουμε. Οι βλέψεις των συντηρητικών δεν αφορούν μόνο την έρευνα και την κατασκευή νέων όπλων, ή την συντήρηση παλιότερων, αλλά και, όπως διεκρινίζει η ίδια ανακοίνωση “… την πιο δυναμική παρουσία σε κεντρικά διεθνή σημεία, όπως τα στενά του Ορμούζ και η νότια θάλασσα της Κίνας…|

Αυτή η θηριώδης αύξηση (στον έτσι κι αλλιώς μακράν μεγαλύτερο στρατιωτικό προϋπολογισμό του κόσμου, κοντά στα 600 δις δολάρια) θα πάει, φυσικά, με περικοπές αλλού. Που; Εεεε… Δεν καταλαβαίνετε;

Αν, τώρα, βρούμε ιστορικές αναλογίες θα γίνουμε δυσοίωνοι, έτσι δεν είναι; Πάντως η προηγούμενη ανάλογου εύρους και βάθους (και παρόμοιων αιτίων) παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, εκείνη της δεκαετίας του ’30, αφού πρώτα μισοαντιμετωπίστηκε στις ηπα με ένα γιγάντιο πρόγραμμα κατασκευής υποδομών (από δρόμους μέχρι φράγματα και εξηλεκτρισμό), στη συνέχεια, προς τα τέλη της δεκαετίας του ’30, βρήκε ένα καινούργιο αλάνθαστο γιατρικό: όπλα, όπλα, όπλα. Παρόμοια μαζικά προργάμματα εξοπλισμού ακολούθησαν την ίδια εποχή κι άλλα καπιταλιστικά κράτη (“μεγάλες δυνάμεις” της εποχής), κτυπημένα επίσης απ’ την κρίση, που δεν είχαν υιοθετήσει ακόμα την Κεϋνσιανή προσέγγιση: η αγγλία, η γαλλία, η ιταλία. Εννοείται πως το ίδιο φανατικά ήταν σ’ αυτήν την “ιδέα” η ναζιστική γερμανία.

Η συνταγή, λοιπόν, είναι γνωστή από παλιά, ακόμα κι αν έχει αλλάξει ο ιδεολογικός χάρτης του κόσμου (η αμερικανική κυβέρνηση είναι φασιστική, η γερμανία όαση καπιταλιστικής δημοκρατίας, η ρωσία δεν είναι μπολσεβίκικη, και η κίνα έχει αναδυθεί σαν ο “κομμουνιστικός” φάρος του παγκόσμιου ελεύθερου εμπορίου…). Ο στρατιωτικός εξοπλισμός έχει, μάλιστα, δύο προτερήματα σε σχέση με την κατασκευή παραδοσιακών υποδομών. Πρώτον μετακινείται, και δημιουργεί “εκμεταλλεύσιμες αξίες” εκεί που ξεδιπλώνει τις ικανότητές του. Και δεύτερον, μπορεί κανείς να φτιάχνει ανεμπόδιστα όπλα σε μεγάλες ποσότητες (αρκεί να έχει βάλει χέρι στις απαραίτητες πρώτες ύλες), αρκεί να καταστρέφει αρκετά απ’ αυτά σε καλούς ρυθμούς – αντιμετωπίζοντας, εννοείται, τους οχτρούς.

Ναι, ξέρουμε, αυτά δεν είναι ευχάριστες εξελίξεις. Και λοιπόν; Να προσευχηθούμε για την «παγκόσμια ειρήνη»; Κάτι τέτοιο;

Τρίτη 28 Φλεβάρη. Σχετικό με την αξία των όπλων και της “δημιουργικής καταστροφικότητάς” τους, σχετικό επίσης με την συνέχεια πολιτικής μεταξύ της προηγούμενης και της τωρινής αμερικανικής διοίκησης: η εγκατάσταση του αμερικανικού αντιπυραυλικού συστήματος THAAD στη νότια κορέα. Πρόκειται για σύστημα ραντάρ και πυραύλων που «κτυπάνε» άλλους πυραύλους, χωρίς να έχουν οι ίδιοι εκρηκτική (ή πυρηνική) κεφαλή, για να μην πυροδοτηθεί (κατά τους κατασκευαστές του THAAD) η πυρηνική κεφαλή που ίσως κουβαλάει ο εχθρικός πύραυλος. Η κατάρριψη γίνεται μέσω κινητικής ενέργειας. Κατά τους αμερικάνους το σύστημα έχει περάσει με επιτυχία κάμποσα τεστ – εναντίον δικών τους πυραύλων, προφανώς…

Πρόκειται για μια ιστορία που έχει ξεκινήσει απ’ το 2014 με συμφωνίες μεταξύ Σεούλ και Ουάσιγκτον, και τώρα μπαίνει στην τελική φάση της. Υποτίθεται ότι η νότια κορέα είναι καλό οικόπεδο για τους THADD (με τωρινό βεληνεκές 200 χιλ.) εναντίον των βαλιστικών πυραύλων της βόρειας. Αλλά το Πεκίνο έχει διαφορετική γνώμη· και όχι άδικα. Θεωρεί ότι το σύστημα στρέφεται εναντίον των δικών της πυραύλων.

Το ίδιο σύστημα ήθελε και το Τόκιο. Αλλά τελικά προτίμησε να φτιάξει ένα δικό του ανάλογο, μάλλον επειδή δεν θέλει να ανακατευτούν ακόμα περισσότερο οι αμερικάνοι στα ιμπεριαλιστικά πόδια του.

Οι βαλιστικοί πύραυλοι μεγάλου βεληνεκούς ήταν ένας απ’ τους βασικούς λόγους που δεν έγινε «θερμός» ο 3^ος παγκόσμιος πόλεμος, ο επονομαζόμενος «ψυχρός»: ξεπερνούσαν το γεωγραφικό πλεονέκτημα που έχουν οι ηπα, τους δύο μεγάλους ωκεανούς που χωρίζουν την ενδοχώρα τους από οποιονδήποτε αντίπαλο. Γι’ αυτό και από νωρίς, απ’ τα 70ς αν δεν κάνουμε λάθος, «φαγώθηκαν» να φτιάξουν ένα αποτελεσματικό αντιπυραυλικό σύστημα. Γι’ αυτό και φυτεύουν τέτοια (ή σχεδόν τέτοια) συστήματα όσο κοντύτερα μπορούν στα σύνορα αντιπάλων τους (ρωσία, κίνα).

Είναι πράγματι αποτελεσματικά; Υποθέτουμε πως το αμερικανικό πεντάγωνο θα ήθελε να είναι απόλυτα σίγουρο (για να ρίξει το σύνθημα «τώρα τους έχουμε!») αλλά δεν είναι. Ίσως όχι ακόμα. Γιατί δεν ξέρει (;) τι «αντίμετρα» (για να μην είναι εύκολοι στόχοι οι πύραυλοί τους) έχουν στην κατοχή τους η Μόσχα και το Πεκίνο – προφανώς δεν κάθονται με σταυρωμένα χέρια.

Δεν βλέπουμε όμως σε τέτοιους ανταγωνισμούς κάποια ευκαιρία καθησυχασμού. Η Ουάσιγκτον έχει καταφέρει, με το ένα ή το άλλο πρόσχημα, να σπείρει τους «αντιπυραύλους» της στην ανατολική ευρώπη, κοιτώντας προ ρωσία μεριά. Παλεύει το ίδιο και προς κίνα μεριά. Το τι είναι όντως αποτελεσματικό θα φανεί μόνο στην πράξη. Που θα την πληρώσουμε, όπως και νάχει, εμείς· και πολλοί σαν εμάς.