Σάββατο 21 Απρίλη.
– Ρε Μακρόν πιάσε δυο φρεγάτες!
– Θα τις φας εδώ ή να τις τυλίξω;
– Κάντες πακέτο, για το σπίτι… Έχουμε ειρήνη σήμερα… Ειρήνη και σταθερότητα…
(Να τι σημαίνει να είσαι νοικοκύρης και χουβαρντάς! Έχεις και καμία φρεγάτα στην καβάτζα, μπας και την χρειαστεί κανας φίλος…)
Τρίτη 17 Απρίλη. Εγώ, ο Uri Avnery, στρατιώτης του ισραηλινού στρατού με αριθμό 44410, από τώρα και στο εξής διαχωρίζω τον εαυτό μου απ’ τους σκοπευτές που σκοτώνουν άοπλους διαδηλωτές στη λωρίδα της Γάζας, και απ’ τους αξιωματικούς που τους δίνουν τις σχετικές διαταγές, μέχρι τον επικεφαλής του επιτελείου.
Δεν ανήκουμε στον ίδιο στρατό, ούτε στο ίδιο κράτος. Μετά δυσκολίας ανήκουμε στο ίδιο ανθρώπινο είδος….
Έτσι ξεκινάει μια ανοικτή επιστολή του ένας φαντάρος του ισραηλινού στρατού, με ανάρτησή του στο facebook. Είναι πιθανό να είναι πιτσιρικάς. Η ανακάλυψη, εκ μέρους του, του τι είναι «ο πιο ηθικός στρατός του κόσμου» (κατά τους αρχικαραβανάδες του και τον αρχιφασίστα υπουργό του Lieberman) είναι απόλυτα σεβαστή. Υπάρχει μια στιγμή της αλήθειας που περιμένει στη γωνία τον καθένα. Από ιστορική σκοπιά όμως ο νεαρός Uri Avnery θα μπορούσε να ξέρει ήδη. Υπάρχει κίνημα αρνητών στράτευσης στα μέρη του – και μια βαριά ιστορία αίματος και καταστροφής.
Παρότι σε ατομική, προσωπική κλίμακα ο διαχωρισμός του στρατιώτη υπ. αριθμόν 44410 έχει την αξία του, δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι στην «τύχη» των εκατομυρίων αιχμάλωτων παλαιστινίων, είτε βρίσκονται κάτω απ’ την κάνη και την μπότα του ισραηλινού στρατού, είτε είναι πρόσφυγες διάσπαρτοι γύρω απ’ την ισραηλινή απαρτχάιντ επικράτεια, είτε βρίσκονται στην άλλη άκρη του κόσμου, και πάλι σαν εξόριστοι / φυγάδες.
Όχι, θα ήταν ελεεινή δειλία απ’ την μεριά μας να αφήσουμε την έκβαση αυτής της ιστορίας στον στρατιώτη υπ. αριθμόν 44410 και σε μερικούς τέτοιους ακόμα: αφορά ολόκληρο τον πλανήτη, κι αυτό δεν είναι καθόλου υπερβολή. Το ισραηλινό κράτος, αυτό το πρωτοκοσμικό, αποικοκρατικό «προκεχωρημένο φυλακίο» στη μέση Ανατολή, κατασκευασμένο στα μέσα του 20ου αιώνα μ’ έναν και μόνο έναν σκοπό, την επιτήρηση των πετρελαϊκών ροών απ’ την μέση Ανατολή στον πρώτο κόσμο, προκαλεί εδώ και δεκαετίες εντάσεις, που είτε καταλήγουν σε «περιφερειακούς πολέμους» είτε μπορούν να «μυρίσουν» ακόμα και παγκόσμιο τέτοιο. Εννοείται ότι ο ιμπεριαλισμός του δρα πάντα σε συγχρονισμό με μείζονες ευρωπαϊκούς και αμερικάνικους ιμπεριαλισμούς.
Τα εκατομύρια των προσφύγων απ’ το ιράκ και την συρία είναι συνέπεια και του ισραηλινού ιμπεριαλισμού. Το γεγονός ότι το ελλαδιστάν, σύμμαχος του Τελ Αβίβ στοιβάζει αυτούς τους ανθρώπους σαν σωρούς κρέατος στα νέα «νησιά εξορίας» δεν πρέπει να αποκοπεί και απ’ την ελληνο-ισραηλινή συμμαχία: η απανθρωπιά συνδέει πάντα με τους δεσμούς του αίματος και του πόνου των Άλλων τους χασάπηδες, ακόμα κι αν αυτοί οι χασάπηδες έχουν διαφορετική θέση και ειδικότητα στην ιεραρχία του εγκλήματος.
Τετάρτη 11 Απρίλη. Μια σειρά κράτη (με πρώτες και καλύτερες τις ηπα) «μαζεύουν» όπλα στην ανατολική Μεσόγειο. Χτες το συμβούλιο ασφαλείας του οηε (τα 5 μόνιμα μέλη και τα επιπλέον 10 περιστασιακά) έπρεπε να αποφασίσει τι αποστολή να αναθέσει στους ειδικούς που θα μπορούσαν να πάνε στη Douma για πραγματογνωμοσύνη. Η Ουάσιγκτον είχε μια καλή ιδέα: οι ειδικοί να πάνε, να βρουν τα ίχνη των χημικών (σε τίποτα πόρτες…), και να αποφανθούν ποιος τα έριξε – πράγμα που κανονικά, κάθε τίμιος Aitkenhead (δες χθεσινό σχόλιο: χημικά τέρατα, η δηλητηριασμένη πόρτα) θα απέρριπτε λέγοντας “δεν είναι αυτή η δουλειά μας”. Μόσχα και Λα Παζ έβαλαν βέτο, το Πεκίνο απείχε – πάρτην κάτω την αμερικανική ιδέα. Ύστερα η Μόσχα είχε αντιπρόταση: να πάνε οι ειδικοί, αλλά τα πορίσματά τους να τα διαβιβάσουν στο συμβούλιο ασφάλειας, ώστε να αποφασίσει αυτό για την ενοχή ή μη του οποιουδήποτε. Αυτή η ιδέα δεν έπιασε καν τη βάση· πάρτην κάτω κι αυτήν.
Έτσι η διαδικασία τέλειωσε χτες «χωρίς σκορ» – πράγμα που, όπως είχε δηλώσει έγκαιρα η ύαινα αμερικανίδα πρέσβειρα Nikki Haley, δεν θα εμποδίσει τις ηπα απ’ το να δράσουν (το έχουν ξανακάνει, το 2003, στο ιράκ, με την «συμμαχία των προθύμων»).
Με μία διαφορά. Τότε ο Χουσεΐν ήταν μόνος του από στρατιωτική άποψη. Τώρα ο Άσαντ δεν είναι. Κι αυτό περιπλέκει τα πράγματα. Είναι έτοιμη η Ουάσιγκτον (και οι σύμμαχοί της…) να σκοτώσουν τακτικό ρωσικό στρατό; Ή θα ρίξουν κανά δυο πυραύλους στο (έγκαιρα εκκενωμένο) προεδρικό μέγαρο στη Δαμασκό και σε κάποιο εγκαταλειμμένο αεροδρόμιο του Άσαντ, λέγοντας μετά «είδατε τι έπαθε;» – δηλαδή «τους κάναμε τα μούτρα κρέας»;
(φωτογραφία: Χρειάζονται και τα λιμάνια, τι νομίζετε; Να ξεμουδιάσει το προσωπικό, να γίνουν τίποτα «ψιλά» σέρβις, να γίνουν ψώνια… Ε, και η νότια κύπρος προσφέρεται… Προς μεγάλη δόξα της “ειρήνης”…)
Σάββατο 31 Μάρτη.
Κυριακή 18 Μάρτη. Με μια σειρά μάλλον αναπάντεχων (και οπωσδήποτε εντυπωσιακών) δηλώσεών του ο αμερικανός «4στερος» στρατηγός Joseph Votel, επικεφαλής της «κεντρικής διοίκησης του αμερικανικού στρατού» (που περιλαμβάνει την ευρώπη αλλά και τη μέση Ανατολή), έδειξε ότι οι διαδοχικές «μικρές ήττες» της Ουάσιγκτον έχουν πράγματι προκαλέσει μια σοβαρή «κρίση γραμμής».
Μιλώντας στην επιτροπή για τον στρατό της αμερικανικής γερουσίας την μέρα που το ψόφιο κουνάβι απέλυε τιτιβίζοντας τον Tillerson (μεταξύ άλλων και επειδή είναι “ενδοτικός” με το ιράν…), ο αρχικαραβανάς Votel υποστήριξε:
– ότι η συμφωνία για τα πυρηνικά του ιράν πρέπει να διατηρηθεί γιατί αν οι ηπα αποχωρήσουν να πρέπει να βρουν άλλο τρόπο να τα ελέγξουν, κάτι που θα είναι δύσκολο·
– ότι ο Άσαντ, χάρη στη βοήθεια της ρωσίας και του ιράν έχει νικήσει στον πόλεμο στη συρία·
– ότι ο καλύτερος τρόπος για να αναχαιτιστεί η ρωσική προώθηση στη συρία είναι με πολιτικά και διπλωματικά μέσα (αν και έσπευσε να συμπληρώσει ότι «αν υπάρχουν άλλα μέσα που εξετάζονται, θα κάνουμε ότι μας διατάξουν»…)
– ότι ο αμερικανικός στρατός δίνει βοήθεια με διάφορους τρόπους στο Ριάντ στον πόλεμό του στην υεμένη, αλλά δεν ξέρει πως την χρησιμοποιεί (πόσους άμαχους σκοτώνει δηλαδή)…
Η αλήθεια είναι ότι ο Votel μπήκε στη θέση που έχει τώρα απ’ την κυβέρνηση Ομπάμα· συνεπώς θα μπορούσε να υποστηρίζει την «προηγούμενη γραμμή». Επιπλέον δεν είναι «πολιτικός», και δεν είναι στις αρμοδιότητές του η χάραξη μιας άλλης. Ωστόσο δεν παύει να είναι πολύ ψηλά στην ιεραρχία του αμερικανικού ιμπεριαλισμού…
Παρασκευή 9 Μάρτη. Είναι το σκάφος που θα έπρεπε να θορυβήσει την Άγκυρα (αλλά «δεν»): λέγεται “ocean investigator”, είναι ελληνικής ιδιοκτησίας και σημαίας παναμά, και το έχει νοικιάσει η exxonmobil, να ρίξει μια ματιά τι παίζει με τον πάτο της θάλασσας στο οικόπεδο 10, στα ανοικτά της νότιας κύπρου. Με το σουλούπι που έχει θα μπορούσε να είναι και αλιευτικό, αλλά δεν μας νοιάζει.
Η τουρκική καθεστωτική daily sabah υποστηρίζει ότι εκπρόσωπος του αμερικανικού στρατού διαψεύδει πως τα αμερικανικά πολεμικά θα βρίσκονται τις επόμενες μέρες μεταξύ νότιας κύπρου και ισραήλ για να το προστατέψουν…
Θα προτιμούσαμε να μην είναι έτσι. Θα προτιμούσαμε να το βάλουν στη μέση, και να το φυλάνε απ’ όλες τις μεριές: με προσοχή, μην το βουλιάξουν με τα απόνερά τους… Θα ήταν μια χρήσιμη εικόνα για το πως μπορούν να γίνουν γεωτρήσεις στην ανατολική Μεσόγειο..
Κυριακή 4 Μάρτη. Όχι, δεν συμφέρει (να λέει το ελληνικό γενικό επιτελείο στρατού) ότι οι δύο έλληνες καραβανάδες χάθηκαν στο δάσος και πέρασαν κατά λάθος στο τουρκικό έδαφος – όπως λένε, άλλωστε, οι ίδιοι στην απολογία τους μετά την σύλληψή τους… Δεν συμφέρει καθόλου!!! Συμφέρει, αντίθετα, να “πούμε” ότι μπήκε ο τουρκικός στρατός στο ελληνικό έδαφος και τους απήγαγε!!!
Τάδε έφη ο “ειδικός γεωπολιτικός αναλυτής” καθηγητής Φίλης. Που τον συμφέρει να γίνει “ειδικός γεωπολιτικός αναλυτής” καθηγητής Μάζης. Έτσι ώστε να αποδειχθεί ότι τα φερέφωνα του ελληνικού βαθέος κράτους (και οι δημαγωγοί του ελληνικού ιμπεριαλισμού) εκτός από “ούνα φάτσα – ούνα ράτσα” είναι και, επιεικώς ηλίθιοι: καλύτερα, παριστάνοντας τα θύματα της τουρκικής επιθετικότητας, να “παραδεχτούμε” ότι δεν μπορούμε να φυλάξουμε ούτε τα χερσαία σύνορα του ελλαδιστάν, παρά να αναγνωρίσουμε ότι γίνονται και λάθη στις διαδρομές των περιπόλων…
Πληρώνονται; Πόσο κοστίζουν;
Παρασκευή 29 Δεκέμβρη. Σε αντίθεση με τους κούρδους της βόρειας συρίας (και διάφορους πρώην isis που κατέφυγαν στην αμερικανική προστασία εκεί) που ντύνονται όλο χαρά στο χακί για να συνεχίσουν, υπό αμερικανική διοίκηση, εντολές και σχεδιασμό τον 4ο παγκόσμιο πόλεμο στη μέση Ανατολή, κάποιοι άλλοι αρνούνται να στρατευτούν. Και κάνουν άγια!
…Ο στρατός εφαρμόζει μια ρατσιστική κυβερνητική πολιτική που παραβιάζει βασικά ανθρώπινα δικαιώματα και χρησιμοποιεί έναν νόμο για τους Ισραηλινούς και έναν διαφορετικό για τους Παλαιστίνιους, στις ίδιες ακριβώς περιοχές.
Γι’ αυτό αποφασίσαμε να μην συμμετάσχουμε στην κατοχή και στην καταπίεση του Παλαιστινιακού έθνους, που χωρίζουν το ανθρώπινο είδος σε δύο αντίπαλα στρατόπεδα. Αυτή η «προσωρινή» κατάσταση συνεχίζεται εδώ και 50 χρόνια, κι εμείς δεν θα συνεισφέρουμε σ’ αυτήν.
Αρνούμαστε να υπηρετήσουμε τον στρατό καθώς είμαστε αφοσιωμένοι στις αξίες της ειρήνης, και έχουμε επίγνωση ότι υπάρχει μια άλη πραγματικότητα που μπορούμε να δημιουργήσουμε μαζί. Ένα ολόκληρο έθνος ζει μέσα σε μια θεσμισμένη επιθετικότητα κατά των Παλαιστινίων και στις δύο πλευρές της πράσινης γραμμής, και εμείς εδώ – νεαροί άντρες και γυναίκες από διαφορετικά μέρη της χώρας και διαφορετικά κοινωνικά περιβάλλοντα – αρνούμαστε να δεχτούμε αυτήν την συστηματική επιθετικότητα και να συμμετάσχουμε στον καταπιεστικό και κατοχικό βραχίονα της κυβέρνησης….
Αυτά γράφουν 63 17χρονοι μαθητές και μαθήτριες από διάφορα λύκεια του ισραήλ σε ανοικτή επιστολή ομαδικής άρνησης στράτευσης που απηύθυναν στις κυβερνώσες πολιτικές βιτρίνες, μέσω media. (Είναι υποχρεωμένοι να καταταχτούν μόλις αποφοιτήσουν).
Σφίγγουμε θερμά το χέρι οποιουδήποτε αρνείται να στρατευτεί σε κράτη και παρακράτη, με οποιοδήποτε τρόπο, οπουδήποτε στον πλανήτη. Σφίγγουμε 63 φορές τα χέρια αυτών των νεαρών: όχι μόνο επειδή αρνούνται να γίνουν συνένοχοι στη συνεχιζόμενη επί 50 χρόνια “προσωρινή” σφαγή των παλαιστίνιων· όχι μόνο επειδή το φωνάζουν ανοικτά· αλλά και επειδή μπαίνουν στο πλευρό εκείνων των δεκάδων χιλιάδων σ’ όλο τον κόσμο που αγωνίζονται εναντίον του ρατσιστικού, μιλιταριστικού ισραηλινού καθεστώτος. Λέγοντας καθαρά “απ’ τα μέσα” εκείνα που το κράτος τους, οι υπηρεσίες και οι λακέδες του, προσπαθούν να φιμώσουν παντού.
Δεν θα ξεμείνει από “πρόθυμους” ο ισραηλινός στρατός, είναι σίγουρο. Καλό είναι όμως να ξεμείνει από ιδεολογική πλύση εγκεφάλου. Αυτό το μπλοκάρισμα μπορούμε και πρέπει να το προσφέρουμε στους αγωνιζόμενους και στις αγωνιζόμενες της παλαιστίνης…
Κυριακή 24 Δεκέμβρη. «Δημοκρατία έχουμε, όποιον θέλουμε πυροβολούμε και σκοτώνουμε»…
Αλλά δεν έχετε ελπίδα: η Ahed Tamini δεν είναι μόνο μία. Είναι χιλιάδες. Μπορεί και εκατομμύρια. Που θα πλακώσουν στις μπουνιές και στις κλωτσιές όχι μόνο τους στρατιώτες σας, αλλά και όλα τα ρατσιστικά σας επιχειρήματα.
Η Ahed Tamini έχει νικήσει. Και θα νικήσει ακόμα περισσότερο· θα κάνουμε το καλύτερό μας γι’ αυτό…
(Για όσες / όσους δεν ξέρουν. Η 17χρονη παλαιστίνια Ahed Tamini δέθηκε απ’ τον ισραηλινό στρατό, και ίσως φυλακιστεί για χρόνια: πέρα απ’ τον ως τώρα αγώνα της, αυτή η νεαρή που κουβαλάει μέσα της τον τσαμπουκά εβδομήντα χρόνων αντίστασης, πλάκωσε στα χαστούκια έναν ισραηλινό στρατιώτη πριν λίγες ημέρες – σαν αυτόν της πάνω φωτογραφίας…
Υποθέτουμε ότι το αντι-σεξιστικό ρεύμα της χώρας θα σταθεί μαχητικά στο πλάι της – ενάντια στο ισραηλινό μιλιταριστικό / ρατσιστικό κράτος / παρακράτος.
Ή κάνουμε λάθος;)
Κυριακή 24 Δεκέμβρη. Ίσως, λέμε «ίσως», ο τοξικός πρίγκηπας του Ριάντ και ο εξίσου τοξικός όμοιός του των εμιράτων, να μην είναι τόσο κακοί άνθρωποι… Ή, εν πάσει περιπτώσει, έχουν την «οικονομική επιφάνεια» να αγοράζουν την φιλία πιο δυνατών από δαύτους.
Πριν καμιά δεκαριά μέρες ανακοινώθηκε απ’ το Ριάντ ότι θα δώσει 100 μύρια δολάρια στο ταμείο μιας διεθνούς αντιτρομοκρατικής συμμαχίας που δρα στο Sahel, μια μεγάλη ζώνη νότια της Σαχάρας, που διατρέχει το μάλι, τον νίγηρα και το τσαντ. Τα εμιράτα ανακοίνωσαν με την σειρά τους ότι θα τσοντάρουν με άλλα 30 μύρια. Ποιος έφερε τέτοια χαρμόσυνα νέα; Αυτοπροσώπως ο γάλλος πρόεδρος Macron, που είχε πάει στα μέρη για δουλειές. Ήταν ο αρμοδιότερος: το Παρίσι έχει φτιάξει μια «αντιτρομοκρατική συμμαχία» με στρατό απ’ την μαυριτανία, το μάλι, τον νίγηρα, την μπουρκίνα φάσο και το τσαντ, την οποία (εννοείται!) ότι διοικεί. Είναι οι G5: καμμία σχέση με άλλα “g”! Εντελώς συμπτωματικά τα μέλη της «συμμαχίας» ανήκουν από παλιά στη σφαίρα της γαλλικής ιμπεριαλιστικής «επιρροής».
Τα 130 αραβικά εκατομμύρια, μαζί με άλλα 80 που έχει υποσχεθεί η Ουάσιγκτον για την ίδια «πολυεθνική δύναμη» είναι 210 στο σύνολο· ο Macron υπολόγισε ότι χρειάζονται άλλα 40· ίσως τα βάλει το Παρίσι, ίσως τα βρει από αλλού.
Χρειάζεται να το υπενθυμίσουμε; Το Παρίσι (μαζί με την Ουάσιγκτον μεν, αλλά αλλά κινούμενο στον ιστορικά «ζωτικό χώρο» του) κυνηγάει τρομοκράτες στην υποσαχάρια Αφρική… Αλλοίμονό τους των παλιοτρομοκρατών!!!