Tag: στρατός

Deep strikes – και η «μοίρα» κάτι συμμάχων…

Κυριακή 31 Γενάρη. Στις 9 Απρίλη του 2018 αμερικανικά κατά κύριο λόγο (αλλά και αγγλικά + γαλλικά) βομβαρδιστικά «τιμώρησαν» με πυραυλικές επιθέσεις το συριακό καθεστώς για την υποτιθέμενη (και στην πραγματικότητα προβοκατόρικη) «επίθεση με χημικά» στην κατεχόμενη από αντικαθεστωτικούς Douma – λίγο πριν την εγκαταλείψουν ηττημένοι. Η συγκάλυψη και τα ψέματα της «επιτροπής για τον έλεγχο των χημικών όπλων» του οηε σε σχέση με την αυτοψία και τα συμπέρασματά τους για αυτήν την «επίθεση» (που δεν έγινε ποτέ…) είναι από μόνα τους ένα μνημειώδες σκάνδαλο, που φυσικά έχει ξεχαστεί σ’ έναν κόσμο όπου «το αληθινό είναι μια στιγμή του ψεύτικου» όπως είχε προειδοποιήσει ο Debord. Υπάρχει όμως κι άλλο κεφάλαιο / εκκρεμότητα από εκείνη την ιστορία, ένα κεφάλαιο όχι στιγμιαίο αλλά διαρκείας: η Μόσχα προειδοποίησε μετά από εκείνη την επίθεση πως αν σε οποιαδήποτε τέτοιου τύπου «τιμωρία» ή ό,τι άλλο κτυπηθούν δικές της εγκαταστάσεις, στη συρία ή οπουδήποτε αλλού, θα απαντήσει. Το πόσο μακριά θα πάει μια τέτοια απάντηση δεν το διευκρίνισε. Αλλά η εύλογη και νόμιμη απάντηση, σε τέτοιες περιπτώσεις, δεν περιορίζεται στο να «κατέβουν» τα μέσα (ιπτάμενα, πλεούμενα, ότι άλλο…) που έριξαν τους όποιους πυραύλους. Αφορά και τις βάσεις που χρησιμοποίησαν.

Οι εξελίξεις στο είδος των όπλων που χρησιμοποιούνται ήδη (και θα χρησιμοποιηθούν ακόμα περισσότερο στο μέλλον) φωτίζουν το τι ρόλο παίζουν οι στρατιωτικές βάσεις (των ηπα για παράδειγμα, αλλά όχι μόνον αυτές) στον εξελισσόμενο 4ο παγκόσμιο πόλεμο. Ένα κατατοπιστικό παράδειγμα: Ο u.s. army μπορεί να κατευθύνει απ’ την βάση του στη Λάρισα drones που θα απογειωθούν από κάποια Χ πλατφόρμα και θα βομβαρδίσουν στο ιράκ ή στο αφγανιστάν. Τόσο η βάση της Λάρισας όσο και η πλατφόρμα (π.χ. ένα αεροπλανοφόρο στον Περσικό κόλπο) είναι οργανικά τμήματα, κρίκοι της αλυσίδας της επίθεσης. Οι ιρακινές ή οι αφγανικές πολιτοφυλακές δεν έχουν (ή αυτό ξέρουμε ως τώρα) την τεχνική δυνατότητα να κτυπήσουν όλους τους κρίκους· ωστόσο αυτό δεν αλλάζει την πραγματικότητα. Κάποιοι άλλοι (ας πούμε η Τεχεράνη ή η Μόσχα· ακόμα και οι υεμενίτες Houthis) την έχουν.

Συνεπώς οι διάσπαρτες αμερικανικές βάσεις, ειδικά εκείνες που είναι κρίκοι του high tech πολέμου, έχουν κι ένα επιπλέον καθήκον. Σε μια «περιορισμένη» αναμέτρηση μεταξύ μεγάλων δυνάμεων προορίζονται σαν στόχοι (για τον αντίπαλο…) ώστε να εκτονωθεί η ένταση· ή να καθυστερήσει η κορύφωσή της. Έχουμε τα τεκμήρια ότι έτσι ακριβώς συμβαίνει: οι πυραυλικές επιθέσεις που εξαπέλυσε η Τεχεράνη (με έγκαιρη προειδοποίηση) εναντίον δυο αμερικανικών βάσεων στο ιράκ, μετά την δολοφονία του Soleimani πριν ένα χρόνο. Στο βαθμό που δεν κτυπήθηκε η αμερικανική ενδοχώρα ή/και κάποιο πολύτιμο πολεμικό asset (π.χ. ένα αεροπλανοφόρο ή ένα πυρηνικό υποβρύχιο) το ψόφιο κουνάβι και οι σωματοφύλακές του μπορούσαν να σηκώσουν (δήθεν) αδιάφορα τους ώμους. Τραυματίστηκαν πάνω από 100 αμερικάνοι πεζοναύτες – ήταν κτύπημα στο ηθικό του κατοχικού στρατού… αλλά και πάλι no problem. Θα μπορούσαν, ίσως, να έχουν σκοτωθεί δυο ή τρεις· και πάλι το ζήτημα θα ήταν διαχειρίσιμο.

Πόσοι αμερικάνοι καραβανάδες θα είναι στη Λάρισα ή στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης αν (και) εκεί υπάρξουν στόχοι αντιποίνων σε μια «περιορισμένης έκτασης» απάντηση, με την Χ ή την Ψ αφορμή, απ’ την μεριά της Μόσχας για παράδειγμα; Κανένας – υποθέτουμε. Θα είναι διαφορετικό ζήτημα κτυπήματα στη Σούδα· εκεί θα πρόκειται για «κλιμάκωση».

Συνεπώς μια κατηγορία αμερικανικών βάσεων και στα μέρη μας προορίζονται και σαν “στόχοι πρώτης επιλογής εκ μέρους του εχθρού” σε περίπτωση ανάγκης. Αυτό είναι σημαντικό για πολέμους με τεχνολογία «deep strikes» επειδή, στήνοντας «ενδιάμεσους στόχους » πριν τους κυρίως (και μητροπολιτικούς), μπορεί ένα ιμπεριαλιστικό κράτος – στην προκειμένη περίπτωση το αμερικανικό – να ελπίζει ότι θα έχει χρόνο και χώρο διαχείρισης της σύγκρουσης.

Αν κάτι τέτοιο προκύψει στην πράξη υποθέτουμε πως τα ντόπια αφεντικά θα ανταμειφθούν για την «εξυπηρέτηση». Όσο για τους υποτελείς; Το πολύ πολύ να πάρουν ένα εφάπαξ επίδομα (διανοητικής και πολιτικής) αναπηρίας…

(φωτογραφία: Στην περίπτωση του συμμαχικού ισραηλινού καθεστώτος, που ενδιαφέρεται να ελέγξει “μόνο” την μέση Ανατολή, η τακτική των deep strikes χρησιμοποιείται διαφορετικά…)

Ποιο σπίτι;

Πέμπτη 14 Γενάρη. Κάναμε χτες (κινέζικο μοντέλο) μια πρώτη σύγκριση / σύνθεση ανάμεσα σε δυο μορφές της εκμετάλλευσης της εργασίας, φέρνοντας λίγο πιο κοντά αυτό που ονομάζεται «τηλε-εργασία» με την δουλειά αυτόν τον καιρό στις κινέζικες φαρμακευτικές.

Μπορούμε σήμερα να κάνουμε ένα βήμα ακόμα, ονομάζοντας συμπυκνωμένα αυτές τις δύο μορφές. Η δουλειά ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ σπίτι η μία (η «τηλε-εργασία»)· η δουλειά ΕΙΝΑΙ ΤΟ σπίτι (στην περίπτωση των κινεζικών εργοστασίων / υπνωτηρίων «έκτακτης ανάγκης») η άλλη.

Οι δύο μορφές δείχνουν διαφορετικές. Και είναι, ως ένα σημείο. Η «τηλε-εργασία» εφαρμόζεται σε δουλειές διανοητικού τύπου που ήταν ήδη εντελώς πληροφοριοποιημένες, ή βρίσκονταν σε μια τέτοια διαδικασία. Το σπίτι που μετατρέπεται σε χώρο / χρόνο εργασίας (και, δυστυχώς, σε πρώτο χρόνο με χαρά…) δεν μοιάζει σε τίποτα με τους κοιτώνες όπου στοιβάζονται μερικές χιλιάδες βιομηχανικοί εργάτες.

Όμως οι διαφορές μεταξύ του η δουλειά είναι ΣΤΟ σπίτι και η δουλειά είναι ΤΟ σπίτι δεν πρέπει να σκιάσουν τις στρατηγικές ομοιότητες. Βασική: η επιμήκυνση του χρόνου εργασίας. Για την βιομηχανική δουλειά αυτό φαίνεται πιο προφανές: φέρνοντας το «κρεβάτι» όσο πιο κοντά γίνεται στην (εργοστασιακή) «μηχανή» (οποιουδήποτε είδους), μειώνοντας στο ελάχιστο τους χρόνους μετακίνησης σπίτι – δουλειά / δουλειά – σπίτι, γίνεται εφικτό για τα αφεντικά να απαιτήσουν και να επιβάλλουν υπερωρίες· ακόμα και με το επιχείρημα «και τι άλλο θα κάνεις δηλαδή αν δεν δουλέψεις παραπάνω αφού εδώ κοντά θα είσαι έτσι κι αλλιώς;». Αυτό είναι εργοδοτική γνώση όχι μόνο για τον κινεζικό καπιταλισμό αλλά και για τον ελληνικό ή τον γερμανικό. Οι μετανάστες εργάτες γης που έχουν σαν «σπίτι» τους κάποιο παράπηγμα δίπλα στα χωράφια, ή οι μετανάστες οικοδόμοι στη γερμανία και αλλού που έχουν σαν «σπίτι» τους κοντέινερ δίπλα στο εργοτάξιο, είναι (υποθέτουμε) γνωστές καταστάσεις. Το επιπλέον (στην περίπτωση των κινεζικών φαρμακοβιομηχανιών) είναι το πως η «υγιειονομική έκτακτη ανάγκη» συμβάλει σ’ αυτό το είδος αναγκαστικής «μετακόμισης» του εκτός εργασίας χώρου / χρόνου δίπλα στη δουλειά, και υπέρ της… Απ’ αυτήν την άποψη η «υγιειονομική έκτακτη ανάγκη» είναι, απλά, ένας νέος τύπος εργασιακού καταναγκασμού, που μπορεί να αλλάξει περιεχόμενα. «Έκτακτες εθνικές ανάγκες» οποιουδήποτε είδους μπορούν να κατασκευάζονται ανά πάσα στιγμή.

Αυτό το «άκρο» του φάσματος, το η δουλειά είναι ΤΟ σπίτι, φωτίζει καλύτερα τώρα το άλλο, το η δουλειά είναι ΣΤΟ σπίτι, την περίπτωση της «τηλε-εργασίας» δηλαδή. Υπάρχουν διαφοροποιήσεις: το δεύτερο είδος είναι «ατομική εργασία» και, επίσης, το περιβάλλον είναι οικείο. Υπάρχει όμως αυτή η στρατηγική ομοιότητα: όσο κοντύτερα είναι το «κρεβάτι» στην «μηχανή», τόσο το χειρότερο για το πρώτο – εννοημένο σαν κοινωνική καθημερινότητα. Η δεύτερη θα τραβήξει επιπλέον χρόνο (και ένταση) αν αυτό θέλει το αφεντικό (ή ο πελάτης, που είναι αφεντικό δίπλα στο αφεντικό) με το επιχείρημα της άνεσης του «εργασιακού περιβάλλοντος». Εξάλλου, είναι ήδη γνωστό και θα γίνει ακόμα πιο ξεκάθαρο όσο περνάει ο καιρός: αυτή η ξεμοναχιασμένη ψηφιακή μηχανή είναι και εργαλείο ελέγχου. Αν στο smart phone (και μέσω αυτού) ο έλεγχος γίνεται λίγο πολύ λαθραία, χωρίς να επιδεικνύεται, στο p.c. που γίνεται μέρος της διαδικασίας παραγωγής, ο έλεγχος μπορεί ακόμα και να φωνάζει «είμαι εδώ»!

Η προέκταση του χρόνου εργασίας σ’ αυτές τις δύο (επιφανειακά) διαφορετικές μεταξύ τους μορφές εκμετάλλευσης ή, για να το πούμε κάπως διαφορετικά, η μετατροπή της τοπικής συνάφειας δουλειάς και ξεκούρασης σε χρονική προέκταση της πρώτης, ίσως λύνει μερικά «μάγια» σχετικά με την 4η βιομηχανική επανάσταση και την «υψηλή οργανική σύνθεση κεφαλαίου» που την χαρακτηρίζει. Η αύξηση του ημερήσιου (και του εβδομαδιαίου) χρόνου εργασίας είναι μετακίνηση απ’ την απόσπαση της «σχετικής» προς την απόσπαση της «απόλυτης» υπεραξίας… Κι αυτό, για τα αφεντικά, είναι όχι απλά επιθυμητό αλλά και αναγκαίο!

Όταν εκείνη η συνέλευση του 30/900 πρόβαλε επίμονα τον εργατικό προσανατολισμό για την μείωση του εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας στις 30 ώρες (μαζί με την αύξηση του κατώτερου «καθαρού» μισθού στα 900 ευρώ), πριν 10, 9, 8 χρόνια, πολλοί «επαναστάτες» κορόιδευαν… Άλλες ήταν οι προτεραιότητες (έλεγαν): το «έξω απ’ την ε.ε.» και το «εθνικό νόμισμα»…

Όταν θα ανακαλύψουν την πολιτική (και όχι μόνο…) αξία εκείνης της αυτόνομης εργατικής θέσης θα είμαστε εκεί… Και δεν θα χειροκροτήσουμε…

(φωτογραφίες: Να μια ιδιαίτερη περίπτωση “δουλειάς στο σπίτι”: η αμερικανική εθνοφρουρά έχει στρατοπεδεύσει στα βασικά κυβερνητικά κτίρια στην Ουάσιγκτον, για να τα προστατέψει από ενδεχόμενη επίθεση φασιστών / ψοφιοκουναβικών. Σε αντίθεση με εκείνους όμως, που έδρασαν σαν “όχλος” τουριστών, αυτοί εδώ δείχνουν να νοιώθουν “σα στο σπίτι τους”… Ή δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς… Σε κάθε περίπτωση το “μήνυμα” είναι σαφές…)

Τεχνικές λεπτομέρειες…

Πέμπτη 3 Δεκέμβρη. Θυμάστε την “συζήτηση” που γινόταν την περασμένη άνοιξη / καλοκαίρι για τις τεχνικές ψηφιακής ιχνηλάτησης; Όπου (υποτίθεται) τα κινητά θα επικοινωνούσαν μεταξύ τους “ενημερώνοντας” τους χρήστες τους ότι βρέθηκαν σε “απόσταση μόλυνσης” από κάποιον / α «positive»; Και που όλα αυτά θα γίνονταν «ανώνυμα» και με «σεβασμό στην ιδιωτικότητα»;

Πριν μερικές μέρες ένα ερευνητικό κέντρο του αμερικανικού στρατού (της αεροπορίας του συγκεκριμένα) υπέγραψε συμβόλαιο δοκιμών για το software που έχει «αναπτύξει» μια τεχνολογική εταιρεία, ονόματι SignalFrame, με έδρα την Ουάσιγκτον. Τι κάνει αυτό το λογισμικό; Λειτουργεί (αν μπορούμε να κάνουμε τον παραλληλισμό) σαν εξαιρετικά μεταδοτικός ιός! Μόλις «κατακτήσει» ένα smartphone, αποκτάει πρόσβαση και σε οποιαδήποτε άλλη παρόμοια συσκευή με την οποία το «κατακτημένο» κινητό έχει σύνδεση είτε ασύρματα είτε με bluetooth. Σύμφωνα με την χθεσινή καθεστωτική wall street journal, το «μολυσμένο» (η ορολογία δική μας) κινητό …. γίνεται παράθυρο πρόσβασης σε εκατοντάδες ή και χιλιάδες υπολογιστές, routers, ελεγκτές φυσικής κατάστασης / φορετά, σύγχρονα αυτοκίνητα και οποιαδήποτε άλλη δικτυωμένη συσκευή, σ’ αυτό που λέγεται ‘internet of things’. Aυτό σημαίνει πως αρκεί η παγίδευση μιας μόνο συσκευής ανά μερικές εκατοντάδες ή χιλιάδες για να παγιδευτούν όλες. Εύλογο, λοιπόν, το ενδιαφέρον του αμερικανικού στρατού. Είτε για την χρήση του λογισμικού, είτε για να βρεθεί τρόπος να μπλοκάρεται.

Παρ’ όλη την τύχη της να κλείσει ένα τόσο καλό συμβόλαιο με το αμερικανικό κράτος, η SignalFrame έφτιαξε το software ποντάροντας κατ’ αρχήν στην εμπορική χρήση του. Για να επιτρέπει στους πελάτες της (εταιρείες διαφόρων ειδών) να παρακολουθούν τα ήθη και τα έθιμα χιλιάδων ή και εκατοντάδων χιλιάδων πελατών ή εν δυνάμει πελατών τους (αυτά που καταγράφονται όλο και περισσότερο σ’ αυτές τις συσκευές χειρός που ονομάζουμε «τηλεχειριστήρια της καθημερινής ζωής»…) με ευκολία και ταχύτητα, μέσα απ’ τη «παγίδευση» σχετικά λίγων κινητών.

Ήξεραν τα δυτικά κράτη την SignalFrame (ή οποιαδήποτε άλλη εταιρεία με παρόμοιες ιδέες και εφαρμογές) όταν διαφήμιζαν την ψηφιακή ιχνηλάτηση των υπηκόων τους; Παρότι ως τώρα δεν έχουμε αποδείξεις ενός κατηγορηματικού «ναι», το λογικό συμπέρασμα είναι ότι ακόμα και να μην ήξεραν οι γραφειοκράτες τους θα ήταν εύκολο να μάθουν γρήγορα: θα μπορούσαν να τους προσεγγίσουν οι πωλητές της SignalFrame ή οποιασδήποτε ανάλογης. Το ίδιο σημαντικό είναι ότι και οποιαδήποτε ιδιωτική εταιρεία θα μπορούσε να κάνει πειρατεία μέσω του συγκεκριμένου λογισμικού· και γιατί να μην την κάνει;

Υπάρχει κάποιο ηθικό δίδαγμα; Ναι. Όποιος είναι από ανίδεος έως εντελώς ανίδεος για τις υπαρκτές (καθεστωτικές) τεχνολογικές δυνατότητες, για το τεχνικό υπόστρωμα του καπιταλισμού 4.0, είτε αυτό αφορά τις επικοινωνίες, είτε τις βιοτεχνολογίες είτε τις νευροεπιστήμες (ενδεικτική η αναφορά σε τεχνοεπιστημονικούς κλάδους) μπορεί να λέει άνετα ό,τι του κατέβει. Υπάρχει άφθονος χώρος «καφενειακού τύπου» για οποιαδήποτε εξυπνάδα.

Αλλά η πραγματικότητα είναι αλλού…

Πραξικοπήματα 4

Κυριακή 15 Νοέμβρη. Κι ενόσω τα εκατομμύρια φυλακισμένων ελπίζουν ότι σύντομα οι δεσμοφύλακές τους θα έχουν την καλωσύνη να τους επιτρέψουν να κάθονται στον ήλιο ή δίπλα στο ποτάμι κατά βούληση, αυτοί οι δεσμοφύλακες έχουν τα δικά τους σχέδια.

Ο συντηρητικός άγγλος βουλευτής Tobias Ellwood είναι φανατικός φίλος της καραντίνας· και κανονικά το εικόνισμά του θα έπρεπε να βρίσκεται σε κάθε «κοινωνικά υπεύθυνο» σπίτι ή δωμάτιο. Είναι και άλλα πράγματα. Είναι πρόεδρος της «επιτροπής άμυνας» του βρετανικού κοινοβουλίου. Είναι επίσης μέλος της θηριώδους «77ης ταξιαρχίας» (77th Brigade), που είναι οι ειδικοί ψυχολογικού πολέμου του βρετανικού στρατού, και συμμετέχει (η brigade) στη διαμόρφωση της «δημόσιας συζήτησης» για τον covid στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας – καταλαβαίνετε πως: undercover…. Με δυο λόγια δεν είναι ένας απλός blogger, ένας ανιαρός πελάτης των antisocial media, ένας ανώνυμος στρατιώτης στο “πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού”. Είναι απ’ τους ανθρώπους που ξέρουν τον τρόπο να γίνονται πράξη αυτά που ονειρεύονται οι ανιαροί πελάτες της εξουσίας.

Την Δευτέρα 28 του περασμένου Σεπτέμβρη, όταν στα μουλωχτά μεν γίνονταν διεθνείς συζητήσεις για ένα «πανευρωπαϊκό lockdown» τον Νοέμβρη / Δεκέμβρη, φανερά δε οι ευρωπαϊκές πολιτικές βιτρίνες ορκίζονταν ότι «αποκλείεται να το κάνουμε, δεν συμφέρει την οικονομία…», ο Tobias Ellwood έκανε μια ενδιαφέρουσα αγόρευση / εισήγηση στο κοινοβούλιο. Θέμα της; Η επιχείρηση μαζικού εμβολιασμού είναι μια πολύπλοκη επιχείρηση ανάλογη της απόβασης στη Νορμανδία και της (αναδίπλωσης) απ’ την Δουκέρνη…

Ωραίες παρομοιώσεις!!! Τι πρότεινε ο άγγλος ειδικός ψυχολογικού πολέμου; Μια άγρια απόβαση στο κοινωνικό πεδίο!!!

Πρότεινε πρώτον, ότι το υπουργείο άμυνας και ο στρατός πρέπει να αναλάβουν τον έλεγχο της διαδικασίας και της προόδου αυτού του εμβολιασμού. (Έχουμε παρουσιάσει ήδη, πριν 6 ημέρες, στις 9 Νοέμβρη, την περίπτωση του Liverpool, για τα τεστ στα σχολεία: ο νόμος και η τάξη μ.c. 2…)

Δεύτερον, ότι το εμβόλιο θα πρέπει να είναι υποχρεωτικό (όπως, άλλωστε, το έθεσε και ο κυρ pfizer, δες το χθεσινό video για το ποινικό μητρώο της εταιρείας).

Τρίτον, ότι υπό την επίβλεψη του στρατού θα πρέπει να δημιουργηθεί μια «εθνική βάση δεδομένων» για το ποιος έχει εμβολιαστεί και ποιος όχι. Φακέλωμα λέγεται… αλλά είναι “για καλό σκοπό”…

Τέταρτον, ότι θα πρέπει να εκδίδονται «πιστοποιητικά εμβολιασμού» που θα επιτρέπουν τις μετακινήσεις των εμβολιασμένων. Θα πρέπει επίσης να αναγνωριστούν διεθνώς, ώστε να (τους) επιτρέπουν και τα διεθνή ταξίδια.

Πέμπτον, ότι όσοι αρνούνται να εμβολιαστούν θα υπόκεινται στις απαγορεύσεις που ισχύουν τώρα για τα «μιάσματα».

Έκτον: με αυτά τα δεδομένα ο ειδικός ψυχολογικού πολέμου και τα λοιπά και τα λοιπά εκτίμησε ότι (δικά του τα λόγια): …η μεγαλύτερη πρόκληση θα είναι η διαχείριση της μεταβατικής περιόδου, εν δυνάμει διάρκειας ενός έτους, όταν τμήματα της κοινωνίας μας θα έχουν απελευθερωθεί απ’ την απειλή του covid-19 και θα επιδιώκουν να γυρίσουν στην κανονικότητα, αλλά εκείνοι που ακόμα δεν θα έχουν εμβολιαστεί θα υπόκεινται στους κανόνες κοινωνικής απομόνωσης…

Δεν αναφερόταν στους «αρνητές» οι οποίοι, στο κάτω κάτω, για το καλό της δημόσιας υγείας, θα πρέπει να μαζευτούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και να απασχολούνται σε καταναγκαστικά έργα… Αναφερόταν στους άλλους, τους υπάκουους, που απλά θα εμβολιάζονται πιο αργά από τους υπόλοιπους…. Άντε, λοιπόν, να ελέγχεις τους μολυσματικούς που θα κρύβονται μέσα στα πλήθη των «εγκεκριμένων»…

Όπως βλέπετε (αν δεν το ξέρατε) τα αφεντικά κοιτούν πολύ μακρύτερα απ’ την μύτη τους. Άρα είναι δικό μας πρόβλημα ότι έχουμε χάσει την επαφή με τον ορίζοντα…

Ναι, είναι αλήθεια. Το no future έχει γονατίσει ήδη δυο γενιές… Που νόμισαν ότι το μικρο-παρόν τους θα διαρκέσει πολύ…

Ο νόμος και η τάξη μ.c. 2

Δευτέρα 9 Νοέμβρη. Στην επικράτεια της άλλης βασίλισσας, της κανονικής, υπό τον κάπως στραπατσαρισμένο πρωθυπουργό Borduk, ο στρατός αναλαμβάνει καθήκοντα μαζικού παιδιάτρου – επειδή οι συνθήκες το απαιτούν… Ο διευθυντής μιας ιδιωτικής τεχνικής σχολής στο Liverpool έστειλε πριν 3ημέρες στους γονείς και κηδεμόνες ένα ενημερωτικό και πανηγυρικό γράμμα:

…Όπως γνωρίζεται το Liverpool ανήκει στην κατηγορία 3 των κανόνων ασφαλείας [υγιεινιστικής εννοεί, τουλάχιστον κατ’ αρχήν].

Με χαρά μου σας ενημερώνω ότι το Broadgreen International School βρίσκεται στην προνομιούχο θέση να είναι ένα απ’ τα πρώτα σχολεία που θα κάνουν το τεστ στην περιοχή μας.

Συνάντησα σήμερα το απόγευμα αντιπροσώπους του Βρετανικού Στρατού που θα βρίσκονται στο σχολείο την επόμενη εβδομάδα για να κάνουν τεστ covid-19 σε όλους τους μαθητές και το προσωπικό μας. Κάθε παιδί και ενήλικος θα ταυτοποιηθεί με έναν μοναδικό barcode για να διασφαλιστεί η ατομική ταυτοποίηση του τεστ και των σχετικών αποτελεσμάτων…

… Περιμένω ότι το τεστ στο BGIS θα αρχίσει την Δευτέρα 9 Νοέμβρη…

… Υπό την συνηθισμένες συνθήκες η γονική άδεια είναι απαραίτητη για το τεστ σε παιδιά, αλλά υπ’ αυτές τις προκλητικές και χωρίς προηγούμενο συνθήκες αυτό δεν είναι δυνατόν, οπότε σας ρωτάμε αν θέλετε να εξαιρεθεί το παιδί σας απ’ αυτό το τεστ. Σ’ αυτήν την περίπτωση απαντήστε γραπτά την Δευτέρα το πρωί…

Ηθικό δίδαγμα αγγλικού τύπου:

Α) Υπό τις συνηθισμένες συνθήκες είναι απαραίτητη η γονική συναίνεση για ιατρικές εξετάσεις στο σχολείο… Υπό τις καινούργιες «κανονικές» συνθήκες αντιστρέφουμε αυτά που ξέρατε, και την θεωρούμε δεδομένη… Αν έχετε αντίρρηση και τολμάτε, ας μας το πείτε (θα έχουμε ανάψει μια φωτιά στο προαύλιο για να πετάξουμε τους «αρνητές» και τα παιδιά τους…)

Β) Είμαστε πολύ χαρούμενοι που θα έρθει ο British Army να μας τσεκάρει, και δεν πρόκειται να διαμαρτυρηθούμε που το θρυλικό NHS του βασιλείου μας αντιμετωπίζει σαν κατεχόμενο πληθυσμό και στέλνει φαντάρους και αξιωματικούς να μας κοιτάξουν, αντί να στείλει πολιτικούς γιατρούς και νοσοκόμους. Υποθέτουμε ότι κατ’ αρχήν είναι θέμα κόστους· και αμέσως μετά θέμα καθεστώτος…

Γ) Μην ανησυχείτε, έχουμε φροντίσει να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος να μπερδευτούν τα δείγματα. Κάθε παιδί (και μέλος του προσωπικού) θα πάρει τον barcode του, που θα συνοδεύει τα δείγματα και τα αποτελέσματα. Έτσι προστατεύονται οι (πολιτικές) ταυτότητες απ’ το πιθανόν αδιάκριτο βλέμμα του British Army, αλλά επίσης συνηθίζουμε στην ιδέα της ψηφιακής ταυτότητας υγείας.

Δ) Είμαστε στη θέση του «πιλότου» του νέου συστήματος τεστ για τον covid. Αυτό το σύστημα λέγεται “Lateral Flow System” (που σημαίνει στα ελληνικά: στιγμιαίος, γρήγορος έλεγχος). Είναι ένα σύστημα με μέλλον, όπως έχουμε κουβεντιάσει με τους εκπροσώπους της Public Health: γενικά μιλώντας εκτός απ’ τις διαρκείς εκπαιδευτικές εξετάσεις ας συνηθίσουμε και στις εξίσου διαρκείς ιατρικές. (Υποχρεωτικά…)

Ντάξει. Στην ώρα τους συμβαίνουν όλα αυτά…

(φωτογραφία μέση: Πείτε το προκατάληψη, αλλά αυτό το πλάνο στρατού – που – κάνει – τεστ – σε – σχολείο δεν ταιριάζει περισσότερο με βασανιστήρια σε φυλακές;

φωτογραφία κάτω: Φοιτητές στο Μάτζεστερ κατεβάζουν τα κάγκελα με τα οποία το πανεπιστήμιο οχύρωσε τις εστίες, απέναντι στον covid και όσους μπορεί να τον μεταφέρουν… «Είναι σα να βρισκόμαστε σε φυλακή» δήλωσαν… Και ποιό είναι το πρόβλημα; Είστε ανεύθυνοι και «covididiots» θα έλεγε ο κάθε καλός και κοινωνικά υπεύθυνος στρατιώτης…)

Ζήτω ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος!

Σάββατο 31 Οκτώβρη. … Με δεδομένη την επισφάλεια των Στενών του Βοσπόρου, μολονότι η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ, αλλά όχι και τόσο πιστό, όπως δείχνουν οι «έρωτές» της τελευταία με τη Ρωσίακαιη αλλοπρόσσαλη πολιτική του Ερντογάν, οι Αμερικανοί επιλέγουν την Αλεξανδρούπολη για την ανεμπόδιστη στρατιωτική είσοδό τους στη Μαύρη Θάλασσα, με άλλα λόγια ανοίγουν για τις στρατιωτικές ανάγκες τους έναν χερσαίο Ελλήσποντο – προσέθεταν «στρατιωτικές πηγές».

Αυτά έγραφε μεταξύ άλλων η καθεστωτική “καθημερινή” χτες. Hurah!!! Αλληλουία!! Μιας και η Μαύρη Θάλασσα είναι έξω απ’ την Φλόριντα, τι συνεπέστερο για έναν λακέ / σύμμαχο του ψοφιοκουναβιστάν σαν το ελλαδιστάν απ’ το να βοηθάει στην «ανεπόδιστη στρατιωτική είσοδο» των αμερικάνων πεζοναυτών σ’ αυτήν;

Για την περίπτωση, πάντως, που η Μαύρη Θάλασσα είναι εκεί που είναι, τα ελληνικά πανηγύρια για την «στρατηγική βοήθεια» στην (τον ερχόμενο Μάρτη) αμερικανική / νατοϊκή άσκηση “Defender 21”, είναι – για να το πούμε κομψά – η προσπάθεια προσπορισμού γεωπολιτικών προσόδων (διαφόρων ειδών οφελημάτων) στην παρούσα φάση του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Σαράντα χιλιάδες πεζοναύτες, πέντε χιλιάδες τάνκς, ελικόπτερα, δέκα χιλιάδες μεγάλα στρατιωτικά κοντέινερ, και όλα τα υπόλοιπα θα ξεφορτωθούν στο ελληνο-αμερικανικό λιμάνι της Αλεξανδρούπολης για να ανηφορίσουν προς ρουμανία μεριά, και ύστερα να “ασκηθούν” μπαίνοντας στα ρουθούνια τόσο της Μόσχας όσο και (έμμεσα έστω) της Άγκυρας. Ο Εύξεινος δεν είναι αμερικανική λίμνη· αντίθετα είναι τόσο κοντά στο μπλοκ της Αστάνα (και στο ευρασιατικό project) ώστε οι μεν αμερικάνοι και οι σύμμαχοί τους ξέρουν γιατί “εκπαιδεύονται” να κτυπήσουν (και) εκεί, αλλά απ’ την άλλη μεριά οι άμεσα θιγόμενοι ξέρουν που θα πρέπει να κτυπήσουν για να διαλύσουν αυτήν την μιλιταριστική υπεροψία: (και) στον “χερσαίο Ελλήσποντο”…

Δίκαια τα πανηγύρια τόσο του νο 1 εθνικού κεφάλαιου (των εφοπλιστών) όσο και των πολιτικών τους βιτρινών για την αμερικανική αξία της Αλεξανδρούπολης: αυτό που θα συμβεί σ’ αυτό το λιμάνι όταν η αντιπαράθεση χοντρύνει δεν τους αφορά. Μερικοί εχθρικοί πύραυλοι θα διαλύσουν και το λιμάνι και τα πέριξ – αλλά μπρος τα κάλλη της γεωπολιτικής προσόδου τι αξία έχει ο πόνος;

Θα έλεγε κανείς ότι ο πόνος αφορά τους κατοίκους της πόλης και της περιοχής… Έχει πέτρες αυτή η περιοχή (για να θυμίσουμε το πιο ήπιο και εύκολα διαθέσιμο); Αν έχει και δεν ξέρουν τι να τις κάνουν (οι κάτοικοι) ας γεμίσουν τις τσέπες τους με δαύτες, για να πάνε γρηγορότερα στον πάτο της θάλασσας…

Θα γλυτώσουν την μακάβρια αναμονή – τουλάχιστον…

(φωτογραφία πάνω: Η άσκηση του 2020 ήταν η μεγαλύτερη ever, αλλά μπροστά σ’ εκείνη του 2021 θα διεκδικεί θέση νηπιαγωγείου.

Φωτογραφία κάτω: Οι caradinieri θα πρέπει να κοιτάξουν μπροστά και να επιμείνουν από τώρα: γενικό lockdown (πλην στρατών) τον ερχόμενο Μάρτη!!! Ή είσαι στρατιώτης του έθνους ή δεν είσαι!)

Προβοκάτορες

Κυριακή 20 Σεπτέμβρη. Τόσο για το παρακμιακό ψοφιοκουναβιστάν όσο και το εξίσου παρακμιακό απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ, ένας πόλεμος που θα μπορούσαν να τον πουλήσουν σαν «αμυντικό» στο εσωτερικό τους αλλά και στους συμμάχους τους (μην ξεχνάτε, το ελλαδιστάν είναι ένας απ’ αυτούς…) παραμένει πάντα μια ριψοκίνδυνη αλλά επιθυμητή επιλογή. Αυτό πάρτε το σαν δυσοίωνη πρόβλεψη, καθώς απ’ την μια μεριά ο ρωσικός στρατός ενισχύει τις θέσεις του (και όχι μόνο στην δυτική συρία αλλά και στην ανατολική), πράγμα που κάνει και ο αμερικανικός, στην ypgκρατούμενη ανατολική συρία… ενώ το απαρτχάιντ Τελ Αβίβ αποκτάει «δικαίωμα στρατιωτικών εξυπηρετήσων» στον περσικό, απέναντι απ’ τις ιρανικές ακτές.

Στην πιο πρόσφατη εξέλιξη, το ψοφιοκουναβιστάν έστειλε τις προηγούμενες ημέρες το αεροπλανοφόρο Nimitz με την συνοδεία του μέσα στον Περσικό. Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται αυτό. Μπορεί όμως αυτή η φορά να είναι διαφορετική. Τι την κάνει τέτοια; Ότι σήμερα εκπνέουν οι περιορισμοί και οι απαγορεύσεις στην αγορά όπλων, σε βάρος της Τεχεράνης, που ίσχυαν με την 5 + 1 συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του ιράν. Από αύριο το ιρανικό καθεστώς θα μπορεί να αγοράζει όποιο όπλο θέλει, νόμιμα κι ωραία. Και θα το κάνει, με μια εύκολα εξηγήσιμη προτίμηση στα ρωσικά και στα κινεζικά οπλοστάσια.

Δεν είναι σήμερα ή αύριο η ημέρα που η Τεχεράνη θα είναι τόσο «αστακός» ώστε ούτε το φασιστικό Τελ Αβίβ ούτε οι πετροχουντικοί σύμμαχοί του στην αραβική χερσόνησο θα τολμούν κάτι άλλο απ’ το να καταπίνουν το σάλιο τους. Είναι όμως σήμερα και αύριο οι μέρες της αφετηρίας μιας πλήρους ανατροπής του συσχετισμού δυνάμεων στη μέση Ανατολή, σε βάρος του άξονα – αν αυτός δεν κάνει «κάτι». Η Τεχεράνη με δικές τις τεχνολογίες κτύπησε πυραυλικά αμερικανικές βάσεις στο ιράκ σαν αντίποινα για την δολοφονία του Soleimani, χωρίς η αμερικανική αντιπυραυλική άμυνα να πάρει χαμπάρι… Με δικές της τεχνολογίες και όπλα εξόπλισε την Χεζμπ’ αλλάχ και τους υεμενίτες Houthis που προελαύνουν σταθερά σε βάρος των μισθοφόρων των πετρουχουντικών… Υπάρχει αμφιβολία τι θα συμβεί αν αύριο ή μεθαύριο αγοράσει ρωσικά αντιαεροπορικά συστήματα S 400 ή τις θρυλικές υπερηχητικές / αντιαεροπλανοφορικές κινεζικές τορπίλες / πυραύλους; Υπάρχει αμφιβολία ότι οι «μεγάλες» δυνάμεις του ευρασιατικού project θα κάνουν φιλική τιμή και ευκολίες πληρωμής στην Τεχεράνη;

Αυτά είναι δεδομένα αναμφισβήτητα – εκτός αν ο άξονας «κάνει κάτι» τις επόμενες ημέρες, εβδομάδες, ή λίγους μήνες. Τι είναι αυτό το «κάτι» που μπορεί να κάνει; Κάποια προβοκάτσια! Να αρχίσει, για παράδειγμα, να «δένει» ιρανικά πετρελαιοφόρα μέσα στον Περσικό, («εμείς συνεχίζουμε να επιβάλλουμε κυρώσεις»…) προκαλώντας μια οποιαδήποτε αντίδραση εκ μέρους της Τεχεράνης. Ακόμα και κατασκευάζοντας μία, αν το ιρανικό καθεστώς δείξει θηριώδη αυτοσυγκράτηση. Εννοείται ότι ένα «θερμό επεισόδιο» στον περσικό είναι ριψοκίνδυνο, και δεν θα μοιάζει καθόλου με αυτά που συνηθίζεται να πουλιούνται σαν ενδεχόμενα μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας. Ο άξονας θέλει να προκαλέσει στρατηγικές καταστροφές στην ιρανική επικράτεια (κι αυτό, επιπλέον, σαν προειδοποίηση και προς «άλλους», μιας και ο οικονομικός πόλεμος με τις κυρώσεις και τις τιμωρίες έχει φάει τα ψωμιά του), ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα κτυπηθούν βάσεις του στο ιράκ ή/και στη σαουδική αραβία.

Γιατί όμως να επείγεται αυτό που έχουμε ονομάσει «γραμμή Pence»; Δεν θα μπορούσε να περιμένει τον επόμενο πρόεδρο, απ’ τις αρχές του 2021; Θα μπορούσε… ανάλογα με το ποιές είναι οι εκτιμήσεις για τον καινούργιο τρόφιμο του άσπρου σπιτιού. Έτσι κι αλλιώς το πολεμοκάπηλο «team Μπους Β» βρίσκεται ήδη στο πλευρό του νυσταλέου Jo, κι αυτός στο δικό του…

Είτε πριν είτε μετά τις αμερικανικές εκλογές, μοιάζει να έχει «γραφτεί στον τοίχο»: Et preterea censeo Carthago delenda est!

(φωτογραφία: Και η νότια κύπρος θέλει ένα κομματάκι απ’ τις προσπάθειες του άξονα. Κι έτσι γεμίζει βάσεις, βασούλες, κέντρα εκπαίδευσης – όλα τα καλούδια του μιλιταρισμού… Επιπλέον, όλα τα γουρούνια την ίδια μούρη έχουν, ακόμα κι αν την κρύβουν για λόγους δημόσιων σχέσεων!)

Ταρατατζούμ!

Παρασκευή 4 Σεπτέμβρη. Την Τρίτη 1 Σεπτέμβρη (: εμπόριο πολέμου χοντρική λιανική) θα μπορούσε κάποιος να διαβάσει από εδώ μεταξύ άλλων τα εξής περιθωριακά (όπως πάντα) – ο τονισμός είναι τωρινός: …Οι αλλοπαρμένες βιτρίνες του ελληνικού ιμπεριαλισμού, με διαδοχικές κυβερνήσεις, και σίγουρα τα 5 τελευταία χρόνια, δεν δείχνουν να έχουν ιδιαίτερη επαφή με την πραγματικότητα. Το παρανοϊκά φιλόδοξο (και γελοίο) σχέδιο για την περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου απέτυχε· αλλά έπεισε την Άγκυρα να βγει δυναμικά στην περιοχή. Το εξίσου παρανοϊκά φιλόδοξο σχέδιο να γίνει το ελλαδιστάν βάση για την περικύκλωση της ρωσίας απ’ τις ηπα (και) στη Μαύρη Θάλασσα και, ταυτόχρονα, στήριγμα του βασιλιά Macron, θα βγάλει εξίσου δυναμικά και την Μόσχα σ’ αυτήν την περιοχή… Όποιος παριστάνει ότι δεν καταλαβαίνει τους συσχετισμούς δύναμης είναι καταδικασμένος να τους δει μπροστά του…

Τους είδαν τους συσχετισμούς οι αλλοπαρμένες βιτρίνες του ελληνικού ιμπεριαλισμού· χτες!! Και θα τους δουν οπωσδήποτε μεταξύ 8 με 22 Σεπτέμβρη στη μια μεριά και 17 με 25 στην άλλη μεριά του χρυσοπράσινου φύλλου: δυο αεροναυτικές ασκήσεις όχι της Μόσχας μόνης της αλλά παρέα με την Άγκυρα, σε θαλάσσιες περιοχές που έκλεισε η Άγκυρα για λογαριασμό και των δύο, τις οποίες το ελλαδιστάν χαρακτηρίζει μονότονα δικές του, με back vocals του βασιλιά Macron! Πώς αλλιώς θα μπορούσε η Μόσχα να τρίψει στα μούτρα του ρημαδογκουβέρνου της επιλογές του μικρομέγαλου ελληνικού ιμπεριαλισμού (πάντα «σύμφωνα με τους κανόνες του διεθνούς δικαίου» όπως δήλωσε η κυρία Zakharova), ε;. Αν και η ιδιοκτησία επί της όποιας αοζ δεν δεσμεύει την επιφάνεια της θάλασσας, η μούρη που οι αλλοπαρμένες βιτρίνες προσπαθούν να πουλήσουν στην ανατολική Μεσόγειο, με την όποια βοήθεια του βασιλιά Macron, έφαγε δυο ξεγυρισμένα χαστούκια. Είναι οι συσχετισμοί δύναμης ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλα και σια! (Αν έχει αντιρρήσεις ο βασιλιάς ας τηλεφωνήσει στο Κρεμλίνο: υπάρχουν κάτι εκκρεμότητες στην ανατολική λιβύη, αν ενδιαφέρεται…)

Αυτό που προβλέπαμε έγινε… Αλλά σ’ αυτή τη φάση (θεωρούμε πως) πρόκειται μόνο για «προειδοποίηση». Τι πάει να πει «προειδοποίηση»; Η Μόσχα έχει δυο καλά οχυρωμένες βάσεις στη δυτική συρία, μία ναυτική (Tartus) και μία αεροπορική (Khmeimin). Αγνοώντας τι ξεφόρτωναν τα πάνω από 10 μεγάλα ρωσικά στρατιωτικά μεταγωγικά πριν λίγες ημέρες στη Khmeimin, ξέρουμε ως τώρα ότι οι ρωσικές βάσεις δεν έχουν μέγεθος υποστήριξης μεγάλης κλίμακας πολέμου. Αλλά – και αυτό είναι πολύ μεγάλης σημασίας – αποκλείεται η Μόσχα να κάτσει αδρανής στις προσπάθειες του άξονα (και του βασιλιά Macron) να την περικυκλώσουν ή, σε κάθε περίπτωση, να δυσκολέψουν την θαλάσσια κίνησή της μεταξύ Μαύρης Θάλασσας και ανατολικής Μεσογείου.

Προσέξτε τώρα την διάταξη αυτής της εξελισσόμενης περικύκλωσης του ευρασιατικού project. Στη νότια κύπρο έχει βάσεις (κυρίως κατασκοπείας, αλλά όχι μόνο) το Λονδίνο, και απέκτησε «διευκολύνσεις» (δηλαδή βάσεις) και ο βασιλιάς Macron. Στην Κρήτη, η μεν Σούδα μεγαλώνει και μεγαλώνει, ενώ το Τελ Αβίβ αποκτάει «διευκολύνσεις», βάση ραντάρ ακτίνας 550 χιλιομέτρων, στην ανατολική μεριά, στον Ζήρο. Και η Αλεξανδρούπολη μετατράπηκε σε αμερικανική βάση, με στόχο ειδικά τον ρωσοτουρκικό έλεγχο της Μαύρης Θάλασσας. (Όλα αυτά είναι σπουδαίες προσφορές των αφεντικών του ελληνικού ιμπεριαλισμού προς τους συμμάχους τους….)

Για την Μόσχα ειδικά και για το ευρασιατικό project γενικά η ανατολική Μεσόγειος είναι ιδιαίτερα σημαντική. Έτσι όπως διαμορφώνονται τα πράγματα στον εξελισσόμενο 4ο παγκόσμιο πόλεμο στη ανατολική Μεσόγειο, η Μόσχα δεν μπορεί να περιοριστεί σε ασκήσεις (του στρατού που έχει στη συρία) ισχυρού συμβολισμού μεν σε σχέση με τα ελληνικά «ιδιοκτησιακά» παραμύθια και την γαλλική “προστασία”, αλλά περιορισμένης απειλητικότητας. Θα χρειαστεί οπωσδήποτε κάποιου είδους παρουσία κάπου στην γραμμή απ’ τα Δαρδανέλια ως την κύπρο. Κάποιου είδους «διευκόλυνση» σε τουρκικό έδαφος / ακτές.

Πρέπει να θυμίσουμε ότι η Άγκυρα και Μόσχα, αξιοποιώντας την «τακτική της πένσας» (το όνομα το έχουμε δώσει εμείς), έχουν ήδη βάσεις στη λιβύη. Μια νοητή ευθεία γραμμή απ’ τις ακτές της δυτικής λιβύης ως εκείνες της δυτικής συρίας και μια κάθετη απ’ τα Δαρβανέλια προς το νότο, δείχνει το γιατί το ελλαδιστάν σπρώχνει την όλο και πιο βαθιά συμμετοχή του στον 4ο παγκόσμιο βοηθώντας τους ετερόκλητους συμμάχους να «γεμίσουν» όσο μπορούν αυτές τις γραμμές. Σε βάρος όχι μόνο της Άγκυρας (αυτό είναι το αιώνιο ελληνικό εθνικιστικό παραμύθι) αλλά και της Μόσχας· άρα του ευρασιατικού project στο σύνολό του…

(φωτογραφία μέση: Η κίτρινη γραμμή είναι η θρυλική ελληνική αοζ… Η θαλασσί επιφάνεια είναι η τουρκική αοζ. Οι περιοχές των ασκήσεων είναι τα σχήματα μέσα στα κόκκινα τετράγωνα. Οι μωβ επιφάνειες είναι οι navtex των τουρκικών σεισμικών ερευνών).

Μήπως ο covid-19 είναι, τελικά, ο «σουλτάνος» με φερετζέ;

Σάββατο 15 – Κυριακή 16 Αυγούστου. Όπως είναι γνωστό (ή όχι;) «αλήθεια» είναι αυτό που η (πραγματική) εξουσία λέει ό,τι είναι. Όπως είναι γνωστό (ή όχι;) «πραγματικότητα» είναι αυτό που τα φερέφωνά της λένε ό,τι είναι. Οι αμφισβητίες είναι επικίνδυνοι – για – το – λαό· μπορεί να είναι και «τρελοί». Γιατί, όπως είναι γνωστό (ή όχι;) όταν η αμφισβήτηση γίνεται ενοχλητική ή και επικίνδυνη για εκείνους που έχουν την (πραγματική) εξουσία, τότε εξαπολύουν όλα τα κατασταλτικά τους όπλα. Έτσι ο βασιλίας μπορεί να παρελαύνει εντελώς ξεβράκωτος· αλλά οι υπήκοοι πρέπει να θαυμάζουν και να χειροκροτούν τα καινούργια του ρούχα.

Στην περίπτωση της αμφισβήτησης της επικινδυνότητας του covid-19 (και όχι της ύπαρξής του!) και της ανάδειξης των πραγματικών καπιταλιστικών συμφερόντων που επωφελούνται απ’ την τερατώδη διόγκωσή της, η τακτοποίηση στα μέρη μας έχει γίνει: «συνωμοσιολόγοι», που θα πρέπει να δικαστούν. Αλλά …. φευ, δεν είναι μόνον αυτοί «συνωμοσιολόγοι», ακόμα κι αν οι άλλοι δεν αποκαλούνται ακόμα έτσι. Όσοι αμφισβητούν την «αοζ Καστελορίζου» πλησιάζουν επικίνδυνα στο σημείο εκείνο όπου η εθνική «αλήθεια» και η εθνική «πραγματικότητα» θα πέσουν πάνω τους και θα τους στείλουν για θεραπεία…

Προσέξτε τα παρακάτω αποσπάσματα ενός απ’ τους δημαγωγούς της καθεστωτικής «καθημερινής» σε χθεσινό του πόνημα. Η ορθογραφία του πρωτότυπου:

Τίτλος: «πολιτική ορθότητα» και υφαλοκρηπίδα…

Κείμενο: Η ανησυχία και η ανασφάλεια που φυσιολογικά προκαλούν στον μέσο Έλληνα η συνεχής κρίση και οι εντάσεις που τη συνοδεύουν στις ελληνοτουρκικές σχέσεις προσφέρουν ευκαιρίες για να τοποθετηθούν δημοσίως, μεταξύ άλλων, και ορισμένοι δημοσιολογούντες και δημοσιογραφούντες, οπαδοί του «πολιτικώς ορθού» και των «ίσων αποστάσεων».

Αυτοί που συνεχώς επισημαίνουν τον «μαξιμαλισμό» των ελληνικών θέσεων, τον «παραλογισμό» κάποιων ελληνικών ισχυρισμών και επιχειρημάτων, την «απροθυμία» της ελληνικής πλευράς να προσέλθει σε διάλογο / διαπραγμάτευση με την Τουρκία, την «αστοχία» ή το «άκαιρο» κάποιων ελληνικών χειρισμών. Δεν φτάνουν ασφαλώς στο σημείο να υποστηρίξουν ότι είναι δίκαιες ή έστω «εύλογες» οι ενέργειες της Άγκυρας, αλλά τα όντως καλογραμμένα δημοσιεύματά τους εύκολα παρασύρουν καλοπροαίρετους και φιλήσυχους αναγνώστες, οι οποίοι τρέμουν, όπως όλοι οι λογικοί άνθρωποι, μπροστά στο ενδεχόμενο μιας σύρραξης που θα προκαλέσει ανθρώπινες απώλειες και δυσάρεστες συνέπειες…

Σαφέστατο: ό,τι είναι σε εισαγωγικά (ο μαξιμαλισμός, ο παραλογισμός, κλπ) είναι ανύπαρκτα. Είναι κατασκευές, ψέμματα, «fake news», που έχουν δόλιο σκοπό: να παρασύρουν τους καλοπροαίρετους και φιλήσυχους … ώστε να μην φοράνε την αντιτουρκική μάσκα και να μην κάνουν το εθνικιστικό / ιμπεριαλιστικό εμβόλιο (λέμε εμείς…). Προδοσία δηλαδή!

Τι γίνεται σ’ αυτές τις περιπτώσεις όταν η εθνικόφρων πραγματικότητα έχει να κάνει με δόλιους που παρασέρνουν τους καλοπροαίρετους; Ο αρθρογράφος δεν φτάνει ασφαλώς στο σημείο να τους πει «συνωμιολόγους» ούτε καλεί τον τεταρτοαυγουστιανό του ’20 να δράσει, αλλά ο συλλογισμός του έχει συνέχεια:

Σε μια δημοκρατία είναι ασφαλώς αποδεκτό να εκφράζονται όλες οι απόψεις. Στην προκειμένη περίπτωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, όμως….

ΌΜΩΣ! Όμως; Τι “όμως”; Ποιανού ο ώμος θα εξαρθρωθεί;

Όπως δεν μπορεί κανείς να κάνει κριτική στην κυρίαρχη αλήθεια περί του covid-19 (είναι «εθνικό ζήτημα») έτσι δεν μπορεί να κάνει κριτική και στην εθνικιστική / ιμπεριαλιστική αλήθεια. Είναι ασφαλώς αποδεκτό να εκφράζονται όλες οι απόψεις … για τα σαμπουάν και τις μάρκες αυτοκινήτων… ΌΜΩΣ οι «εθνικές αλήθειες» είναι ιερές. Και δεν πρέπει να προσβάλλονται.

Οπότε: «οι νέοι μας», που έχουν γίνει αδέσποτες υγιεινομικές βόμβες (η μία εθνική αλήθεια) καλό θα είναι να προσανατολίζονται στο να γίνουν κρέας για άλλες βόμβες (η άλλη εθνική αλήθεια).

Πόσα σοφά επικοινωνούν μεταξύ τους οι αλήθειες και οι πραγματικότητες των αφεντικών!!!

(Μην πείτε: Ντάξει μωρέ, προσωπικές απόψεις ενός αρθρογράφου σε μια δεξιά εφημερίδα… Μυρίζουν τόσο έντονα πατριωτική φορμόλη επειδή συμφωνούν πολλοί ακόμα…)

H «επακούμβηση»! (Οι εθνικοί εφαψίες…)

Σάββατο 15 – Κυριακή 16 Αυγούστου. Είναι εθνικά έγκυρο, αφού το έγραψε χτες η καθεστωτική «καθημερινή». Είναι εθνικά έγκυρο αφού απέκτησε και όνομα: «επακούμβηση»!! (Ξέρουμε τι σκέφτεσθε… είστε σεξιστικά γουρούνια!) Είναι επίσης απόδειξη του πόσο ομαλή είναι η εθνοπαραφροσύνη, και πόσο απλά διεκδικεί την αξία της «αλήθειας». Αντιγράφουμε:

Παρ’ ολίγον θερμό επεισόδιο σημειώθηκε προχθές, όταν η τουρκική φρεγάτα «Καμάλ Ρέις» από λάθος χειρισμούς του κυβερνήτη της προσέκρουσε στην ελληνική «Λήμνος». Το τουρκικό σκάφος, σύμφωνα με πληροφοφορίες, δεν κράτησε σταθερή την πορεία του και το πίσω μέρος του συγκρούστηκε με το μπροστινό της ελληνικής φρεγάτας. Αποτέλεσμα ήταν να υποστεί σημαντικές ζημιές στην πρύμνη του σε αντίθεση με τη «Λήμνος» που συμμετείχε κανονικά χθες στα κοινά ελληνογαλλική γυμνάσια…

… Σήμερα, σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργείου εξωτερικών, ο κ. Νίκος Δένδιας θα ενημερώσει τους ομολόγους του «σχετικά με ισχυρισμούς της τουρκικής πλευράς». Στην ανακοίνωση αναφέρεται πως, μεταξύ άλλων, η ενημέρωση θα αφορά «τα πραγματικά γεγονότα των τελευταίων ημερών ως προς τα επιχειρησιακά συμβάντα στην περιοχή»….

Ποιοί να ήταν οι τουρκικοί «λάθος χειρισμοί»; Έβαλε ξαφνικά όπισθεν; Εθνική κοροϊδία. Ως γνωστόν όταν γίνεται σύγκρουση μπρος-πίσω φταίει ο πίσω. Που πέφτει πάνω στον μπροστά. Με δυο λόγια: η ελληνική φρεγάτα κτύπησε συνειδητά την τουρκική από πίσω… Μαγκιά! Ψευτομαγκιά για την ακρίβεια: το ελληνικό πέσιμο έγινε επειδή υπήρχαν καβάτζα στη γύρα γαλλικά πολεμικά…

Προκύπτει πως δεν ήταν ο «υπερβάλλων ζήλος» του «ναύαρχου Κανάρη» (ή όποιος άλλος νομίζει πως είναι) της «Λήμνος». Αν ήταν έτσι, το γεγονός ότι «εξέθεσε την χώρα σε κίνδυνο» και το ότι «προκάλεσε ζημιές στο πλοίο» θα ήταν αρκετό για να έχει ξηλωθεί. Μάλλον θα πάρει παράσημο. Εν τω μεταξύ ο γύπας υπ.εξ. προσπαθεί να τηλε-πουλήσει «εξηγήσεις για τα πραγματικά γεγονότα» εις τα ευρώπας. Εκεί δεν ξέρουν από θάλασσα και κατορθώματα…

(Αυτοί οι τύποι προστατεύουν την υγεία μας, και δέχονται τα συγχαρητήρια κάθε φίλου της καραντίνας και των φαρμακοβιομηχανιών…)