Tag: στρατός

Sputnik moment alive!

Δευτέρα 28 Μάρτη>> Πόσο εύκολο είναι να κρυφτούν απ’ το φιλοθεάμον και ignorant κοινό τα κρίσιμα στοιχεία ενός πολέμου; Πανεύκολο! Σχεδόν με την συμπλήρωση ενός μήνα εισβολής / πολέμου στην ουκρανία, κι αφού το Joνυσταλεάν και οι ευρωπαίοι σύμμαχοί του έχουν σχεδόν εξαντλήσει τόσο τις στρατιωτικές απειλές τους όσο και τις οικονομικές επιθέσεις τους, η Μόσχα εξαπέλυσε δύο στρατηγικής σημασίας “golden bullets” – το “bullets” είναι βέβαια ευφημισμός. Η πρώτη ήταν το Σάββατο 19 Μάρτη, όταν ανακοίνωσε ότι χρησιμοποίησε τον πύραυλο kinzhal. Περί τίνος πρόκειται, και γιατί αυτή η επίδειξη πολεμικής τεχνολογίας εκ μέρους του ρωσικού καθεστώτος «πνίγηκε» απ’ την δυτική δημαγωγία;

Προς αποφυγή παρεξηγήσεων: τα όπλα στον καπιταλιστικό κόσμο γίνονται όλο και περισσότερο πολύπλοκες μηχανές. Μηχανές καταστροφής και θανάτου, μηχανές παραγωγής καταστροφής και θανάτου. Οι πολεμικές μηχανές δεν είναι εντελώς καινούργια ιδέα: οι καταπέλτες, οι πολιορκητικοί κριοί, οι αποβατικοί πύργοι (σε πολύ μακρινές εποχές) ήταν επίσης μηχανές∙ ενώ τα τόξα, τα σπαθιά ή οι ασπίδες (σύμφωνα με την εξαιρετική διάκριση του Μαρξ για τον «ειρηνικό» καπιταλισμό, στα Grundrisse) ήταν εργαλεία.

Όπως συμβαίνει στον «ειρηνικό» καπιταλισμό έτσι και στον πολεμικό η παραγωγή καταστροφής και θανάτου μηχανοποιείται όλο και περισσότερο, γίνεται όλο και πιο σύνθετη τεχνολογικά∙ και «τηλε». Η αποδοτικότητα αυτής της μηχανικής παραγωγής εξαρτιέται όλο και λιγότερο απ’ τα υποκειμενικά χαρακτηριστικά εκείνων που «πατούν-τα-κουμπιά» (δεν τίθεται καν ζήτημα γενναιότητας, εντιμότητας ή ελέους εκ μέρους τους…) και όλο και περισσότερο απ’ τα τεχνικά χαρακτηριστικά της μηχανής, του παγίου κεφαλαίου, στο οποίο φυσικά έχουν ενσωματωθεί ανθρώπινες γνώσεις, σε μια μακρινή στο χώρο και στο χρόνο συνθήκη.

Ακριβώς γι’ αυτό οι μηχανές-πυρηνικά είναι ο ως τώρα απόλυτος τρόμος σε ότι αφορά την «παραγωγή καταστροφής και θανάτου». Αλλά ακόμα κι αυτά έχουν ξεπεραστεί: υπάρχουν άλλες μηχανές καταστροφής που είναι ακόμα περισσότερο «αποδοτικές» σε ότι αφορά την ένταση και την έκταση της καταστροφής που μπορούν να προκαλέσουν ανά μονάδα μηχανής. (Οι βόμβες ηλεκτρομαγνητισμού είναι ένα τέτοιο παράδειγμα).

Μ’ αυτά τα δεδομένα η γνώση και η σύγκριση της «φονικής / καταστροφικής παραγωγικότητας» των σύγχρονων οπλοστασίων δεν είναι άσκηση μιλιταρισμού απ’ την μεριά μας! Είναι, μάλλον, αναζήτηση των ισορροπιών ή των ανισορροπιών μεταξύ αντίπαλων κρατών / κεφαλαίων, έτσι ώστε να είναι δυνατόν να εκτιμηθεί από καθαρά τεχνική άποψη (δεν είναι όμως η μοναδική!) το πόσο πιθανός είναι ένας all out παγκόσμιος πόλεμος, και ποια πλευρά έχει την τεχνική / μηχανική υπεροχή ή αδυναμία στον κάθε επιμέρους τομέα παραγωγής καταστροφής.

Τέλος παρένθεσης.

Τον Μάρτη του 2018, στην ομιλία της «προς το έθνος» (και τον πλανήτη…), σκηνοθετημένη όσο πιο πανηγυρικά γινόταν, η ανεγκέφαλη αλεπού παρουσίασε 5 + 1 όπλα / τεχνολογίες τα οποία ούτε τότε ούτε σήμερα μπορούν να αντιμετωπίσουν οι «αναπτυγμένοι» στρατοί της δύσης (αρχίζοντας απ’ τον αμερικανικό). Παρουσιάζοντάς τα τότε η ανεγκέφαλη αλεπού είχε δηλώσει ανάμεσα στα άλλα (αναφερόμενος στη «γενική δύση»): Τους ζητάμε εδώ και χρόνια να μας ακούσουν και να μας πάρουν σοβαρά… και αρνούνται. Τώρα θα το κάνουν…

Το ένα απ’ τα όπλα που επέδειξε τότε η ανεγκέφαλη αλεπού ήταν αυτός ο βαλλιστικός πύραυλος kinzhal (“dagger” τον έχουν βαφτίσει οι δυτικοί). Με βεληνεκές από 1.500 έως 2.000 χιλιόμετρα αυτός ο μικρός σε μέγεθος πύραυλος μπορεί, αν εκτοξευτεί απ’ το Μινσκ της λευκορωσίας, να κτυπήσει το Λονδίνο. Δεν είναι όμως αυτό το προσόν του∙ όλοι οι μεγάλου βεληνεκούς πύραυλοι θα μπορούσαν. Το ζήτημα είναι ότι μπορεί να φτάσει απ’ το Μινσκ στο Λονδίνο μέσα σε 10 – 12 λεπτά! Ο kinzhal είναι υπερηχητικός, με ταχύτητα από 4 mach (4.900 χιλ/ώρα) έως 10 mach (12.350 χιλ/ώρα) και δεν υπάρχει αντιπυραυλικό σύστημα να τον προλάβει και να τον αναχαιτίσει∙ ούτε καν να τον «δει». Επιπλέον κάνει ελιγμούς (ειδικά όταν εντοπίζει ακτινοβολία ραντάρ) πετώντας χαμηλά, δεν κινείται σε ομαλή τροχιά, συνεπώς ακόμα κι αν βρεθεί στιγμιαία το στίγμα του δεν μπορεί καν και καν να προβλεφτεί η θέση του μετά από λίγο…

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

To panic or not?

Δευτέρα 21 Μάρτη>> Για αρχή, σήμερα, κάτι ενδιαφέρον αλλά και παράξενο.

Στις 18 Μάρτη του 2019 (μισό και ένα μήνα πριν τους δύο γύρους των προεδρικών εκλογών στην Ουκρανία, εκείνων που έκαναν «πρόεδρο» τον κλόουν Zelensky) ένα φασιστόμουτρο ονόματι Oleksiy Arestovych, που εκείνη την εποχή υπηρετούσε σαν διοικητής στην πολιορκία του Donbass (και αργότερα, τον Δεκέμβρη του 2020, πήρε πόστο στρατηγικού συμβούλου στο γραφείο της ουκρανικής προεδρίας – στον Zelensky δηλαδή…) συνεντευξιαζόμενος στο CNN (που προφανώς είχε εκτιμήσει τα προσόντα του…) στο Κίεβο, είπε τα εξής καταπληκτικά (ο «πόλεμος στα ανατολικά» που αναφέρεται στην πρώτη ερώτηση ήταν ο πόλεμος ΠΟΥ ΓΙΝΟΤΑΝ ΚΑΙ ΤΟ 2019, αλλά δεν είχε ρωσική εισβολή, οπότε ήταν μια χαρά…).Μετά το video παραθέτουμε την μετάφραση των αγγλικών υπότιτλων:

Ερ.: Αν η Ουκρανία δεχτεί μια ασαφή πρόσκληση για το νατο τότε σ’ αυτήν την περίπτωση… μπορούμε να μιλήσουμε για κάποιες ημερομηνίες τερματισμού του πολέμου στα ανατολικά..

Απ.: Όχι, δεν θα μπορούμε να μιλήσουμε για οποιεσδήποτε ημερομηνίες τερματισμού του πολέμου. Το εντελώς αντίθετο, είναι πιο πιθανό [μια τέτοια πρόσκληση] να σπρώξει την Ρωσία να εξαπολύσει μια μεγάλης κλίμακας επιχείρηση κατά της Ουκρανίας. Επειδή θα πρέπει να μας υποβαθμίσουν απ’ την άποψη των υποδομών και να κάνουν τα πάντα εδωπέρα μια αποσταθεροποιημένη περιοχή έτσι ώστε το νατο να διστάσει να μας δεχτεί.

Ερ.: Εννοείτε ότι η Ρωσία θα τολμήσει να συγκρουστεί κατευθείαν με το νατο;

Απ.: Φυσικά, η Ρωσία… όχι, όχι με το νατο. Αυτό θα το κάνουν πριν ενταχθούμε στο νατο έτσι ώστε να μας κάνουν αδιάφορους για το νατο. Έτσι ώστε να είμαστε αδιάφοροι σαν μια αποσταθεροποιημένη περιοχή. [Αυτό] είναι πιθανό κατά 99,9%. Το τίμημα για την ένταξή μας στο νατο θα είναι ένας μεγάλος πόλεμος με την Ρωσία. Κι αν δεν ενταχτούμε στο νατο [θα γίνει] η απορρόφησή μας απ’ την Ρωσία μέσα σε 10 με 12 χρόνια. Αυτή είναι η κλειστή στροφή που αντιμετωπίζουμε τώρα.

Ερ.: Αλλά… δυο λεπτά… αν τα συγκρίνουμε αυτά τα δύο, τι είναι το καλύτερο σ’ αυτήν την περίπτωση;

Απ.: Φυσικά ένας μεγάλης κλίμακας πόλεμος με τη Ρωσία και η ένταξη στο νατο σαν αποτέλεσμα της ήττας της Ρωσίας. [Αυτό είναι] το πιο cool.

Ερ.: Και πως θα είναι ένας «μεγάλης κλίμακας πόλεμος» με τη Ρωσία;

Απ.: Λοιπόν θα είναι αεροπορική επίθεση, εισβολή των 4 ρωσικών στρατιών που έχουν δημιουργήσει στα σύνορά μας, πολιορκία του Κιέβου, προσπάθεια να περικυκλωθεί ο στρατός που βρίσκεται στη «ζώνη επαφής» [ο «αντιτρομοκρατικός» στρατός που πολιορκεί το Donbass], διέλευση του Ισθμού του Perekop στην Κριμαία και προέλαση προς την λίμνη της Kakhovka ώστε να υδροδοτηθεί η Κριμαία. Επίθεση απ’ την μεριά της Λευκορωσίας, δημιουργία νέων λαϊκών δημοκρατιών, ενέργειες σαμποτάζ, επιθέσεις σε κρίσιμες υποδομές, τέτοια. Εισβολή από τον αέρα. Αυτό είναι ένας πλήρης πόλεμος. Και η πιθανότητά του είναι 99%.

Ερ.: Πότε;

Απ.: Το 2020… μετά το ’20… Το 2021-2022 είναι η πιο κρίσιμη περίοδος, το διάστημα 2020-2022 είναι το πιο κρίσιμο.

Να θαυμάσει κάποιος την διορατικότητα και τις προφητικές ικανότητες του φασιστόμουτρου; Όχι. Να υποθέσει ότι είχε κάποιου είδους «εσωτερική πληροφόρηση»; Πιο λογικό ακούγεται, ειδικά εφόσον προσδιόρισε και το timing της ρωσικής εισβολής… Αν ναι, τότε από μια μεριά είχε τόσο συγκεκριμένες πληροφορίες; Απ’ την Ουάσιγκτον; Το Κίεβο; Ή (μην το αποκλείσεται καθόλου!) απ’ την Μόσχα;

Ο Arestovych εξακολουθεί να είναι «σύμβουλος στρατηγικής» του κλόουν Zelensky!.. Πολύ πρόσφατα δήλωσε (εκτίμησε) με κάθε σοβαρότητα ότι η συμφωνία Μόσχας – Κιέβου είναι ζήτημα μίας ή δύο εβδομάδων∙ χωρίς να διευκρινίσει αν πρόκειται για παραδοχή της Μόσχας ότι ηττήθηκε οπότε ανοίγει η λεωφόρος ένταξης του Κιέβου στο νατο (όπως ο ίδιος προέβλεπε στις αρχές του 2019…) ή το αντίθετο. Το οποίο άραγε είναι cool; Ή όχι;

Σκόρπια «παράξενα» δεδομένα (σαν το πιο πάνω) δείχνουν πως είναι πιθανό να υπάρχει μια ουσιαστική πραγματικότητα κάτω και πέρα απ’ τις δηλώσεις του κλόουν, που για τους δυτικούς ιμπεριαλισμούς είναι (αυτές οι δηλώσεις και ανακοινώσεις) το επίσημο manual της θηριώδους παραπληροφόρησης… Με δυο λόγια: θα ήταν πιθανό ο πληθωρικός στις δημόσιες σχέσεις του, διεθνείς πλέον, κλόουν πρόεδρος άλλο να λέει κι εντελώς άλλο να τον ενδιαφέρει; Παρακινδυνευμένη υπόθεση εργασίας, αλλά «ποτέ μην πείτε ποτέ»…

Να ένα άλλο παράδειγμα:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Stand up tragedy

Δευτέρα 21 Μάρτη>> Να τώρα δυο καλά στιγμιότυπα από τον πιο διάσημο κωμικό (αυτόν τον καιρό…) στον πλανήτη.

Το πρώτο είναι απ’ την εποχή που ήταν διασκεδαστής. Προσέξτε την ημερομηνία: 11 Οκτώβρη 2014: το πραξικόπημα στη Maidan έχει γίνει, πρόεδρος είναι ο αγαπημένος της Ουάσιγκτον φασίστας Poroshenko, αλλά το καθεστώς δεν έχει «ωριμάσει» ακόμα. Έχει «κενά»:

Το χιούμορ του Zelensky είναι συζητήσιμο… Ωστόσο είχε οπωσδήποτε μια γενική επίγνωση του τι συνέβαινε ήδη τότε στην ουκρανία. «Γενική»…

Το δεύτερο είναι απ’ την επίσημη ορκωμοσία του στην ουκρανική βουλή, μετά την συντριπτική νίκη του επί του Poroshenko την άνοιξη του 2019:

Πολλά φαινόταν διατεθειμένος να θυσιάσει τότε ο κωμικός, για την ειρήνη στο Donbass – που σήμαινε εφαρμογή των συμφωνιών του Minsk, τις οποίες είχε κληρονομήσει. Όχι όμως την περιουσία του… και σε καμία περίπτωση την ζωή του! Μήπως ήταν εκεί που αποφάσισε να συνθηκολογήσει;

Ή μήπως αποφάσισε να ελιχθεί; Ξέρουμε ότι ήταν «φιλορώσος» (τέτοιος χαρακτηριζόταν πριν τις εκλογές του 2019 με βάση τις δουλειές και τις σχέσεις του στη ρωσία). Ξέρουμε ότι μεταστράφηκε στο αντίθετο, μετά από αποτυχημένες απόπειρες να πείσει τον στρατό «του» να απομακρυνθεί απ’ την «ζώνη επαφής» στο Donbass∙ αλλά και απειλές όχι μόνο απ’ το εντόπιο φασισταριό αλλά και απ’ την Ουάσιγκτον. Δεν είναι ωστόσο γνωστό πόσο «αντιρώσος» έγινε. 100%; 50%; 45%;

Συμβαίνει καμιά φορά: κάποιος που δεν μπορεί να βγάλει το φίδι απ’ την τρύπα να φέρει τα πράγματα σ’ εκείνο το «σημείο βρασμού» που θα το βγάλουν άλλοι.

Ποιος ξέρει;

Stay in front 1

Δευτέρα 21 Μάρτη>> Θα πρέπει κάποιος που ενδιαφέρεται να ανατρέξει στο 2017 ή και ακόμα νωρίτερα (στο υλικό του Sarajevo / ασταμάτητη μηχανή) για να δει την απαρχή της εκτίμησής μας για την μετεξέλιξη της (στη διάρκεια του 3ου παγκόσμιου πολέμου) νατοϊκής επιχείρησης «stay behind» σε «stay in front» – για τις αμερικανικές ιμπεριαλιστικές ανάγκες του 4ου παγκόσμιου. Εννοείται ότι περιθωριακοί είμαστε και είναι εύκολο να παρακάμπτονται οι εκτιμήσεις μας. Αν, όμως, επαληθεύονται;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Stay in front 2

Δευτέρα 21 Μάρτη>> Αφού αυτά δεν τα υποστηρίζει κάποιος απ’ τους καλοπληρωμένους «ειδικούς», πανεπιστημιακούς, φουλ-διδακτορικούς και λοιπούς του συστήματος, πάει να πει ότι έχουμε «ψεκασμένες» ιδέες, έτσι δεν είναι; Δεν ιδρώνει τ’ αυτί μας – συνεχίζουμε: στην ουκρανία η επιχείρηση «stay in front» με την υποστήριξη όχι μόνο των ουκρανών ναζί, φασιστών, παρακρατικών αλλά και κάθε παρόμοιου πρωτοκοσμικού γίνεται στο φως της ημέρας∙ ταυτόχρονα όμως μοιάζει να αποκρύβεται απ’ τους δημαγωγούς, είτε σαν ανύπαρκτο είτε σαν ασήμαντο στοιχείο, που δεν έχει κεντρική θέση και σημασία για την αμερικανική ιμπεριαλιστική τακτική και την ουκρανική μαφία.

Πόσοι είναι όμως αυτοί οι ένοπλοι φασιστοναζί στην ουκρανία;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Stay in front 3

Δευτέρα 21 Μάρτη>> Υπάρχει τώρα κάτι σαν ανησυχία έως εκτίμηση για την πιθανότητα η Ουάσιγκτον να χρησιμοποιήσει πιο διευρυμένα τέτοιου είδους «τάγματα θανάτου» σαν αποσταθεροποιητικούς μηχανισμούς στην ευρώπη – ένα «stay in front» σε μεγάλο μέρος του 2ου μετώπου. Το έχει κάνει στη λατινική αμερική, γιατί όχι (λοιπόν) και στην ευρωπαϊκή ήπειρο αν τα πράγματα ξεφύγουν απ’ τα χέρια της; Υπάρχουν κράτη υψηλής γεωπολιτικής σημασίας με μεγάλες συγκεντρώσεις φασιστών διαφόρων ειδών: πολωνία, ουγγαρία, λετονία, εσθονία, λιθουανία. Όμως (τα αφεντικά αυτών των κρατών) θα έπρεπε είτε να αλλάξουν είτε να επιχειρήσουν να αλλάξουν κατεύθυνση έτσι ώστε να κινητοποιηθούν οι παρακρατικοί – κάτι που δεν φαίνεται στον ορίζοντα.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Not so deep fakes…

Δευτέρα 14 Μάρτη>>

Πάνω φωτογραφία: «έκκληση για στρατιωτική σωτηρία των παιδιών στην ουκρανία», από το τμήμα προπαγάνδας των φασιστο-ουκρανών… Κάτω: ίσως το πρωτότυπο πριν 4 χρόνια (το «ίσως» με την έννοια ότι θα μπορούσε να είναι από παλιότερη στιγμή, ίσως μετά από σεισμό κάπου).

Ένα μικρό, ελάχιστο δείγμα απ’ την συστηματική εκστρατεία σύγχισης και πρόκλησης συγκινήσεων στις κοινωνίες του Ώριμου, Ενσωματωμένου Θεάματος – για λογαριασμό του δυτικού ιμπεριαλιστικού ανθρωπισμού και των στρατών του…

Ποια εισβολή, ποια κατοχή;

Δευτέρα 14 Μάρτη>> Οι δύο χάρτες επάνω (ο ένας τμήμα του άλλου) δεν δείχνουν την ουκρανική επικράτεια. Δείχνουν την συριακή. Τώρα. Για την ακρίβεια: εδώ και χρόνια.

Το κίτρινο που καλύπτει το 1/3 της συριακής επικράτειας, ανατολικά του Ευφράτη, αποδίδεται στις κουρδικές ypg. Είναι ψέμα. Το 1/3 της συρίας κατέχεται απ’ τον αμερικανικό στρατό (στην δεύτερη φωτο δείχνονται κάποιες απ’ τις βάσεις του όταν είχε ξεκινήσει η κατοχή – λείπει μια λωρίδα στο βορρά που είναι υπό τουρκικό έλεγχο…) – οι ypg είναι, στην προκειμένη περίπτωση, οι proxies της Ουάσιγκτον, του Λονδίνου, του άξονα εν γένει, μετά την κατάρρευση του σχεδίου isis. Ουδέποτε στην ιστορία το 1/3 της συρίας ήταν «κουρδικό»! Ο us army το κατέχει, δια της βίας, εξοπλίζοντας και προστατεύοντας τους proxies του, που αυτό-χρηματοδοτούνται απ’ το λαθρεμπόριο πετρελαίου: στην ανατολική μεριά του Ευφράτη βρίσκονται τα μεγαλύτερα συριακά πετρελαϊκά κοιτάσματα. (Ένα μέρος, επίσης, στα βόρειαδυτικά, με πρασινογκρί, κατέχεται απ’ τον τουρκικό στρατό).

Η Ουάσιγκτον έχει εισβάλει σε έδαφος ανεξάρτητου κράτους εδώ και χρόνια∙ κατέχει το 1/3 της έκτασης και σημαντικούς οικονομικούς πόρους του εδώ και χρόνια∙ χωρίς καν οποιαδήποτε εξήγηση, δικαιολογία, αφορμή∙ και το πιο πιθανό είναι ότι ο στρατός της δεν θα φύγει από εκεί με το καλό. Η Ουάσιγκτον εμποδίζει επίσης με κάθε τρόπο που διαθέτει (και ως τώρα το κάνει αποτελεσματικά) οποιαδήποτε «πολιτική» ή «διπλωματική» διαδικασία θα έλυνε το «συριακό πρόβλημα» – προφανώς για να μην χάσει την κατοχή και τις βάσεις της.

Εννοείται πως «το θέμα» είναι τώρα η ρωσική εισβολή στην ουκρανία. Ήδη ο ρωσικός στρατός έχει καταλάβει το 1/6 της ουκρανικής επικράτειας. Όμως ποιος ακριβώς είναι που «κουνάει το δάκτυλο» στη Μόσχα; Η Ουάσιγκτον, το Λονδίνο, οι σύμμαχοί τους; Ή μήπως όλοι εκείνοι οι «ευαίσθητοι και ανθρωπιστές» δυτικοί που πάσχουν από τόσα οφθαλμικά (και συνειδησιακά) προβλήματα ώστε κοιτάνε μόνο όσα τους δείχνουν (τα αφεντικά) και καταλαβαίνουν μόνο όσα τους ταϊζουν (οι δημαγωγοί);

Δεν θα κλαψουρίσουμε για τα «διπλά κριτήρια» των δυτικών ιμπεριαλισμών. Τέτοιες καταγγελίες είναι εύκολες, άχρηστες, εκτονωτικές. Λέμε όμως πως εξαιτίας ενός συνδυασμού παραγόντων αυτά τα «διπλά κριτήρια» τα βλέπει και τα καταλαβαίνει εδώ και καιρό όλος ο πλανήτης∙ πιο σωστά οποιοσδήποτε έχει χρόνο και τρόπο να ασχοληθεί με το τι συμβαίνει στον κόσμο. Μέσα σ’ αυτόν τον «όλο πλανήτη» ο δυτικός κόσμος είναι σαφώς μειοψηφία από άποψη έκτασης, πληθυσμών, πρώτων υλών. Κυριαρχούσε ως πρόσφατα στο βαθμό που μπορούσε να πουλάει (ή και να επιβάλλει) κάτι σαν «ηθικό πλεονέκτημα», μέσω θεσμών, ιδεολογιών, κλπ.

Αυτή η ηθικολογική/ιδεολογική κυριαρχία έχει τελειώσει. Ελάχιστοι (αν υπάρχουν ακόμα κάποιοι) παίρνουν πλέον στα σοβαρά τους δυτικούς όρκους υπέρ της «δημοκρατίας», της «ελευθερίας», της «δικαιοσύνης», της «διεθνούς νομιμότητας», του “διεθνούς δικαίου”, κλπ. (Αν δει κάποιος το τι λέγεται εκτός ευρώπης και βόρειας αμερικής για την ρωσική εισβολή και, κυρίως, για τις δυτικές αντιδράσεις, θα καταλάβει…) Και, για να γίνουν τα πράγματα ακόμα χειρότερα (ή ακόμα πιο ξεκάθαρα) αυτό το «ξεβράκωμα» δεν αφορά μόνο τις πολιτικές βιτρίνες ή τα δυτικά αφεντικά. Αφορά και τις δυτικές κοινωνίες στην συντριπτική πλειοψηφία τους. Που ταυτίζονται όλο και περισσότερο με τους αφέντες τους: ο άλλοτε ακμαίος (δυτικός) αντι-ιμπεριαλισμός, μειοψηφικός μεν αλλά δυναμικός όταν υπήρχε, έχει πεθάνει.

Συμβαίνει κάτι σαν μαζικό βούλιαγμα σε ψευδαισθήσεις μεγαλείου και εικονικότητες. Αυτή η κατά κάποιον τρόπο διαταξική (δυτική) ηθικο/αισθητηριακή παρακμή (φοβόμαστε ότι) μόνο τέρατα μπορεί να γεννήσει…

 

Λίγες ερωτήσεις και απαντήσεις περί φασιστο-ουκρανών

Δευτέρα 14 Μάρτη>> Η καθεστωτική, μιλιταριστική δημαγωγία προσπαθεί να κάνει τα άσπρα μαύρα σχετικά με την ουκρανία – αυτή είναι άλλωστε η δουλειά των πληρωμένων και των εθελοντών σ’ έναν πόλεμο. Ακόμα χειρότερα σ’ έναν παγκόσμιο πόλεμο. Δεν παρεξηγιόμαστε.

Ένα απ’ τα «επιχειρήματα» των δημαγωγών είναι «Μα πως είναι δυνατόν να λέτε ότι είναι ναζί ένας εβραϊκής καταγωγής πολιτικός;» – για τον κλόουν Zelensky ο λόγος. Ας δούμε λοιπόν πως έχουν τα πράγματα.

Ερ.: Είναι όλοι οι ουκρανοί φασίστες;

Απ.: Φυσικά όχι!!! Ούτε καν στη ναζιστική γερμανία δεν ήταν όλοι οι γερμανοί ναζί! Στην ουκρανία έχει υπάρξει και κομμουνιστικό κόμμα (απαγορεύτηκε μετά το πραξικόπημα του 2014, με την κατηγορία ότι «υποστηρίζει τους αυτονομιστές στο Donbass» – και, παραδόξως, αυτό έχει «ξεχαστεί»…) καθώς και λίγοι αναρχικοί. Η μεγάλη πλειοψηφία που εξέλεξε τον Zelensky (73,2%) υποδεικνύει ότι ίσως το μεγαλύτερο μέρος των ουκρανών ήθελε την άνοιξη του 2019 την ειρηνική συνύπαρξη με την ρωσία μέσα από συμφωνημένες διευθετήσεις των ζητημάτων του Donbass και όχι μόνο. Έχει την αξία του ότι οι τότε προτάσεις του Zelensky νίκησαν σ’ όλο το πλάτος και μήκος της ουκρανικός επικράτειας εκτός απ’ την δυτική «φασιστοπεριοχή» του Lviv (δες τον χάρτη από κάτω). Εννοείται πως αυτό ήταν απολύτως αδιάφορο για το φασισταριό και τα αφεντικά του.

Ερ.: Είναι ο Zelensky ναζί;

Απ.: Όχι, κι αυτό είναι άσχετο με την εβραϊκή καταγωγή του! Ο Zelensky είναι ένας θεατρίνος που όταν ανακάλυψε ότι το αξίωμά του δεν είχε καμία σχέση με τον ρόλο του στο σήριαλ που τον έκανε γνωστό, επέλεξε να υποκύψει στους φασιστοναζί της ουκρανίας αντί να παραιτηθεί, που μαζί με τους χρηματοδότες τους (ντόπιους μαφιόζους και Ουάσιγκτον / Λονδίνο) συγκροτούν την πραγματική εξουσία στο Κίεβο.

Ερ.: Μα έστω κι έτσι είναι δυνατό κάποιος εβραϊκής καταγωγής να ανεχτεί ή και να συνεργαστεί με ναζί;

Απ.: Διαβάστε το βιβλίο «Ο Άιχμαν στην Ιερουσαλήμ: έκθεση για την κοινοτοπία του κακού» της Hannah Arendt για να λύσετε τέτοιες και άλλες απορίες σας…

Ερ.: Έχει κάποιο υλικό όφελος ο Zelensky παραμένοντας ένας υποτακτικός, εικονικός πρόεδρος υπό την εξουσία των ουκρανών ακροδεξιών και των διεθνών συμμάχων τους;

Απ.: Τα λεγόμενα «panama papers» έχουν την απάντηση. Δεν είναι δύσκολο να την βρείτε με μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο (έως ότου παίξει και επ’αυτού συσκότιση αφού ξεβρακώνεται ο «ήρωας της ελευθερίας»…)

Ερ.: Τι συνέβει λοιπόν μετά την εκλογή του κλόουν Zelensky;

Απ.: Ο κλόουν εξελέξη πράγματι υποσχόμενος να αντιμετωπίσει την κτηνώδη «διαφθορά» στην ουκρανία και να λύσει μέσω διαλόγου τα όποια προβλήματα με τις αντάρτικες περιοχές του Donbass και, κατά συνέπεια, με την Μόσχα. Μεταξύ άλλων υποσχόμενος να εφαρμόσει την «πρόταση Steinmeier» (Steinmeier formula). Περί τίνος επρόκειτο;

Το 2016, σαν υπουργός εξωτερικών τότε στο Βερολίνο (σήμερα είναι πρόεδρος της γερμανίας) ο Frank-Walter Steinmeier πρότεινε ότι στις ανταρτοκρατούμενες περιοχές του Donetsk και του Luhansk θα έπρεπε να προταθεί «ειδικό καθεστώς αυτοδιοίκησης», στη συνέχεια να γίνει δημοψήφισμα, και αν η επιλογή ήταν παραμονή στην ουκρανία να εφαρμοστεί αυτό το ειδικό καθεστώς.

Στις 1 Οκτώβρη του 2019 ο Zelensky, σαν πρόεδρος λίγων μηνών, ανακοίνωσε ότι συμφώνησε σ’ αυτό το σχέδιο, στη διάρκεια μιας απ’ τις συναντήσεις μεταξύ εκπροσώπων της Μόσχας, του Κιέβου και του ΟΑΣΕ. Η συμφωνία του ήταν συνέπεια των υποσχέσεών του, ήταν συνεπής με τις «συμφωνίες του Μινσκ», και είχαν προηγηθεί άλλες συναντήσεις για να διευθετηθούν οι λεπτομέρειες της εφαρμογής της «φόρμουλας»…

Αλλά η πραγματική εξουσία στο Κίεβο είχε αντίθετη γνώμη. Ξεκίνησε μια εκστρατεία με τίτλο «όχι στη συνθηκολόγηση», απειλές (και όχι μόνο απ’ το εσωτερικό…) ότι θα βρεθεί (ο Zelensky) σε κάποιο χαντάκι, και σε λίγες μέρες (στις 6 Οκτώβρη του 2019) μια μεγάλη συγκέντρωση εθνοφασιστών στο Κίεβο.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Της αγίας σφαγής ανήμερα…

Δευτέρα 14 Μάρτη>> Δεν ξέραμε ότι ο ρημαδοΚούλης έχει κάνει τάμα να πηγαίνει κάθε χρόνο, την «Κυριακή της ορθοδοξίας»* στο Πατριαρχείο, στην Istanbul. Δεν το ξέραμε επειδή δεν πήγαινε∙ φέτος όμως ένοιωσε κάτι… Ένοιωσε ότι πρέπει να μιλήσει με τον αιώνιο εχθρό, τον Erdogan (πριν διαλυθεί, καταστραφεί, χρεωκοπήσει η τουρκία – κάτι που αναγγέλλεται στα μέρη μας κάθε βδομάδα εδώ και χρόνια…). Γιατί τέτοια πρεμούρα; Μήπως θέλει να τον παρακαλέσει να πει καμιά καλή κουβέντα στην ανεγκέφαλη αλεπού, να ξεχαστεί ρε παιδί μου αυτή η ιστορία με τα 20.000 καλάσνικωφ και τις αντιαρματικές ρουκέτες; Μήπως πήγε να δει πρώτος πρώτος και να θαυμάσει το καινούργιο «ελαφρύ» αεροπλανοφόρο του αιώνιου εχθρού, το anadolu; Ή μήπως ετοιμάζονται κοινές γιορτές για την «μικροαστική καταστροφή»;

Έχει πάντως το ενδιαφέρον του: ξαφνικά οι ντόπιοι πατριώτες δημαγωγοί ανακαλύπτουν ότι … η τουρκία είναι φίλη μας!!! Ποιος; Το κράτος που διαλυόταν, και διαλυόταν, και διαλυόταν∙ και ο «σουλτάνος» που είχε ξοφλήσει, κι είχε ξοφλήσει, κι είχε ξοφλήσει!!! (Έχουμε ν’ ακούσουμε!!! Μέχρι το ότι το τουρκικό καθεστώς φοβάται τους ρώσους και παρακαλάει για την βοήθειά μας!… Άβυσσος το μυαλό του εθνικόφρονα…)

Το «ελαφρύ» βρίσκεται σε φάση δοκιμαστικών πλεύσεων. Το φθινόπωρο ίσως να είναι έτοιμο. Πρόκειται για “amphibious assault ship”, και μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σαν πλωτό κέντρο επιχειρήσεων… Να το δούμε να του γίνεται υποδοχή με όλες τις τιμές σε ελληνικό λιμάνι, με την μπάντα του λιμενικού, και τι άλλο στον κόσμο!!!

Όλες οι πολιτικές βιτρίνες μας τραβάνε εδώ και χρόνια στον 4ο παγκόσμιο πόλεμο, για τα συμφέροντα των αφεντικών, ειδικά του νο 1 «εθνικού κεφάλαιου» (των εφοπλιστών). Το λέμε χρόνια, κάποιοι μας θεωρούν «γραφικούς», αλλά το γεγονός ότι η ουκρανική επικράτεια και, μαζί της, η Μαύρη Θάλασσα, φεύγουν απ’ τα χέρια των εθνικών συμμάχων (Ουάσιγκτον και σία) θα μεταφέρει (για την Ουάσιγκτον) την ένταση του ευρύτερου μετώπου «αποτροπής» του ευρασιατικού project στο Αιγαίο. Το θίξαμε ήδη απ’ την προηγούμενη εβδομάδα. Θα εστιάσουμε τώρα πιο συγκεκριμένα.

Τι ζητάει η Μόσχα απ’ το Κίεβο; «Αποστρατιωτικοποίηση της ουκρανίας»… Τι ζητάει η Άγκυρα απ’ την Αθήνα εδώ και χρόνια, έχοντας ανεβάσει πρόσφατα τους τόνους; «Αποστρατιωτικοποίηση των Δωδεκανήσων»… Η ομοιότητα στην ορολογία είναι χαρακτηριστική, αλλά δεν τελειώνει στα λόγια το θέμα. Επειδή, σε αντίθεση με την θέση της Μόσχας υπέρ μιας ουδέτερης ουκρανίας, η θέση της Άγκυρας είναι κατοχυρωμένη εδώ και 75 χρόνια, σαν μέρος του (ανασκολοπισμένου) διεθνούς δικαίου! Κι αυτό αφού τα Δωδεκάνησα, έδαφος της (ηττημένης στον πόλεμο) Ρώμης, παραχωρήθηκαν το 1947 στην Αθήνα με βάση την (μετά το τέλος του Β παγκόσμιου πολέμου) «διάσκεψη ειρήνης στο Παρίσι»… Υπό μόνον τον όρο της μη οχυρώσεώς των – όπως μπορείτε να διαβάσετε (ελπίζουμε) στην πάνω φωτογραφία, στα δεξιά της εικόνας.

Ο μέσος έλληνας μπορεί να νομίζει πως η αποστρατιωτικοποίηση αυτού του συμπλέγματος νησιών ήταν (και παραμένει…) «απαίτηση της τουρκίας»…. Λάθος! Ήταν όρος της σοβιετικής ένωσης! (Η Άγκυρα, σαν ουδέτερη στη διάρκεια του 2ου παγκόσμιου, δεν είχε δούναι και λαβείν μετά το τέλος του). Όρος απόλυτα λογικός! Ας το επαναλάβουμε μπας και εντυπωθεί: ο μη εξοπλισμός των Δωδεκανήσων αφορούσε τις ανησυχίες της σοβιετικής ένωσης… Και τώρα, το μαντεύετε, τις ανησυχίες της ρωσικής ομοσπονδίας…

Γιατί ο Μολότωφ, σαν υπ.εξ. του Στάλιν, δεν ήθελε το 1947 να υπάρχουν όπλα και στρατοί στα Δωδεκάνησα; Κοιτάξτε τον χάρτη και θα καταλάβετε: επειδή λόγω θέσης «ελέγχουν» (μπορούν να ελέγξουν…) το πέρα/δώθε πλοίων (πολεμικών πλοίων…) στο Αιγαίο… από και προς την Μαύρη Θάλασσα….

Η Μαύρη Θάλασσα (όπως όλα δείχνουν) θα μείνει στα χέρια της Μόσχας και της Άγκυρας κατά κύριο λόγο. Και για το πέρα/δώθε των πολεμικών τους το ζήτημα της αποστρατιωτικοποίησης των Δωδεκανήσων παραμένει το ίδιο σοβαρό και λογικό όσο το 1947∙ Χ2 πια.

Κι εδώ αρχίζουν τα ζόρικα…

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.