Tag: σερβία

Γιατί;

Δευτέρα 1 Γενάρη>> Για ποιον απαίσιο λόγο οι εφιάλτες για τις πρωτοκοσμικές σφαγές κυνηγούν άνισα ελάχιστους εδώ και τόσους πολλούς και πολλές εκεί, κι εκεί, κι εκεί; Πόσες σιωπές χρειάζονται για να κρύψουν ότι οι «πολιτισμένες» κοινωνίες μας, συλλογικά και ατομικά, κουβαλάνε απ’ την άκρη των δακτύλων των ποδιών ως τις ρίζες των μαλλιών τους / μας τόσο αίμα των Άλλων, κι ότι αυτό δεν μπορεί να μένει ατιμώρητο επ’ αόριστον; Πότε θα αναστηθούν αυτές οι δεκάδες χιλιάδες των δολοφονημένων για να αποδώσουν δικαιοσύνη, μόνο αυτό, δικαιοσύνη, αφού εμείς αποδεικνυόμαστε ξανά και ξανά ανίκανοι ακόμα και γι’ αυτό, ανάξιοι της δικαιοσύνης (την οποία θα επικαλεστούμε όταν «έρθει η ώρα μας»);

Δείτε πρώτα αυτό. Αφορά την σφαγή στη Σρεμπρένιτσα, Ιούλης του 1995. Σφαγή μουσουλμάνων βέβαια:

Γιατί; Γιατί αυτό το έγκλημα έμεινε ατιμώρητο;

Σύμφωνα με τις Clinton Tapes, μια έρευνα που έκανε ο Taylor Branch για την προεδρία του Bill Clinton βασισμένη σε ηχογραφημένες συνομιλίες του, ο πρόεδρος των ΗΠΑ πίστευε ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες ήταν προκατειλημμένοι κατά της Βοσνίας Ερζεγοβίνης εξαιτίας του πλειοψηφικά Μουσουλμανικού πληθυσμού της.

Ο Clinton φέρεται να λέει ότι οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι διαρκώς μπλόκαραν τις προτάσεις για διόρθωση ή διακοπή του εμπάργκο όπλων που είχε επιβληθεί στη Βοσνία επειδή «μια ανεξάρτητη Βοσνία θα είναι ‘αφύσικη’ ως το μόνο Μουσουλμανικό έθνος στην Ευρώπη»

Ο Branch έγραψε πως «[Ο Clinton] είπε ότι ο Γάλλος Πρόεδρος Francois Mitterrand ήταν ιδιαίτερα ωμός όταν έλεγε ότι η Βοσνία δεν ταιριάζει, και ότι οι Βρετανοί αξιωματούχοι μιλούσαν για μια οδυνηρή αλλά ρεαλιστική αποκατάσταση της Χριστιανικής Ευρώπης».

Αυτή η στάση εκδηλώθηκε στα σχόλια του Boris Johnson, που τώρα είναι πρωθυπουργός αλλά τότε ήταν δημοσιογράφος, ο οποίος έγραψε στην Daily Telegraph το 1997: «Εντάξει, λέω, η μοίρα της Σρεμπρένιτσα ήταν φρικτή. Αλλά αυτοί οι Μουσουλμάνοι δεν ήταν και τίποτα άγγελοι».

Έμεινε ατιμώρητο για να μπορεί να επαναληφθεί… Ό,τι δεν φτάνει ο ρατσισμός και ο οριενταλισμός της κοινωνικής βάσης στη δύση, το φτάνουν και το παραφτάνουν οι κορυφές όλες των δυτικών καθεστωτικών εξουσιών.

Ξέρετε και ξέρουμε ότι στην σφαγή των Βόσνιων αντρών και γυναικών (όχι μόνο στη Σρεμπρένιτσα) συμμετείχαν και έλληνες. Όχι μόνο το γνωστό φασισταριό. Ολόκληρο το ελληνικό κράτος / παρακράτος, με κάθε διαθέσιμο τρόπο…

Συμμετείχε όμως και το ισραηλινό. Ενδεικτικά (και προς το παρόν…) αυτά, απ’ το +972 magazine, στις 5 Δεκέμβρη του 2016:

Το Ανώτατο Δικαστήριο του Ισραήλ απέρριψε τον περασμένο μήνα την προσφυγή για την αποκάλυψη λεπτομερειών των Ισραηλινών στρατιωτικών εξαγωγών στην πρώην Γιουγκοσλαβία στη διάρκεια της γενοκτονίας στη Βοσνία, στα ‘90s. Το δικαστήριο αποφάσισε ότι η έκθεση της Ισραηλινής συμμετοχής στη γενοκτονία θα μπορούσε να βλάψει τις εξωτερικές σχέσεις της χώρας σε τέτοιο βαθμό που θα ήταν σημαντικότερος απ’ το δημόσιο συμφέρον κοινοποίησης αυτών των πληροφοριών, και την πιθανή προσαγωγή εκείνων που εμπλέκονταν.

Ο δικηγόρος Mark και ο καθηγητής Oron συγκέντρωσαν πολυάριθμες μαρτυρίες σχετικά με την προμήθεια όπλων απ’ το Ισραήλ στη Σερβία, τις οποίες παρουσίασαν στην προσφυγή τους. Κατέθεσαν αποδείξεις του γεγονότος ότι τέτοιες εξαγωγές γίνονταν για καιρό μετά το εμπάργκο του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, που μπήκε σε ισχύ τον Σεπτέμβριο του 1991. Οι μαρτυρίες διασταυρώθηκαν και μεταφέρονται εδώ όπως παρουσιάστηκαν στην προσφυγή, με τις αναγκαίες συντομεύσεις.

Το 1992 μια πρώην ανώτερη αξιωματούχος του Σερβικού Υπουργείου Άμυνας εξέδωσε ένα βιβλίο με τίτλο «Ο Σερβικός Στρατός», στο οποίο έγραψε ότι οι συμφωνίες για τα όπλα μεταξύ Ισραήλ και Σερβίας υπογράφτηκαν μόλις ένα μήνα μετά το εμπάργκο: «Μια απ’ τις μεγαλύτερες συμφωνίες έγιναν τον Οκτώβρη του 1991. Για προφανείς λόγους, η συμφωνία με τους Εβραίους δεν δημοσιοποιήθηκε εκείνη την εποχή».

Ένας Ισραηλινός που ήταν εθελοντής σε μια ανθρωπιστική οργάνωση στη Βοσνία εκείνο τον καιρό κατέθεσε ότι το 1994 ένας αξιωματούχος του ΟΗΕ του ζήτησε να δει τα υπολείμματα ενός βλήματος των 120 χιλιοστών – με Εβραϊκή επιγραφή πάνω του – που έσκασε στον διάδρομο προσγείωσης του αεροδρομίου του Sarajevo. Κατέθεσε επίσης ότι είδε Σέρβους να κινούνται στη Βοσνία κρατώντας Uzi που είχαν φτιαχτεί στο Ισραήλ.

Το 1995 αναφέρθηκε ότι οι Ισραηλινοί έμποροι όπλων σε συνεργασία με Γάλλους έκλεισαν μια συμφωνία για την προμήθεια στη Σερβία αντιαρματικών ρουκετών. Σύμφωνα με αναφορές απ’ το 1992, μια αντιπροσωπεία του Ισραηλινού Υπουργείου Άμυνας πήγε στο Βελιγράδι και υπέγραψε συμφωνία για την προμήθεια βλημάτων πυροβολικού.

Ο Στρατηγός Mladic, ο ίδιος που τώρα βρίσκεται κατηγορούμενος για εγκλήματα πολέμου και γενοκτονία, έγραψε στο ημερολόγιό του ότι «από το Ισραήλ – προτείνουν κοινό αγώνα κατά των Ισλαμιστών εξτρεμιστών. Προσφέρθηκαν να εκπαιδεύσουν τους άντρες μας στην Ελλάδα, και να δώσουν δωρεάν όπλα για ελεύθερους σκοπευτές». Μια έκθεση που έγινε κατ’ απαίτηση της Ολλανδικής κυβέρνησης στη διάρκεια των ερευνών για τα γεγονότα στη Σρεμπρένιτσα περιλαμβάνει το εξής: «Το Βελιγράδι θεωρούσε το Ισραήλ, την Ελλάδα και την Ελλάδα τους καλύτερους φίλους του. Το φθινόπωρο του 1991 η Σερβία έκανε μια μυστική συμφωνία για όπλα με το Ισραήλ».

Δείτε τώρα αυτό. Αφορά την σφαγή στη Γάζα, την τωρινή σφαγή:

Γιατί πρέπει να παριστάνουμε τους τουρίστες στην φρικιαστική επανάληψη, ξανά και ξανά, της βίας των κυρίαρχων;

Quo Vadis, Aida?

Παρασκευή 5 Μάρτη. Η Jasmila Zbanic είναι βόσνια (γεννημένη στο Sarajevo το ’74) σκηνοθέτης και σεναριογράφος. Έχει στο ενεργητικό ήδη δυο ταινίες, την Grbavica τo 2006 (η ιστορία της νεαρής Esma στο Sarajevo με “φόντο” τους βιασμούς βόσνιων γυναικών απ’ τους σερβοφασίστες), και το Na putu («On the path») του 2010 (η ιστορία ενός ζευγαριού νεαρών βόσνιων στο Sarajevo μετά το 1995).

Τώρα η ταινία Quo Vadis, Aida? αφορά την Σρεμπρένιτσα, μ’ έναν ντοκυμαντερίστικο τρόπο. Ξεκινάει στις 11 Ιούλη του 1995, την ημέρα της εισβολής των σερβοφασιστών στην πόλη, και εστιάζει στην Aida Selmanagic (μια διασκάλα που δουλεύει σαν μεταφράστρια για τους ολλανδούς «ειρηνευτές» του οηε στην πόλη) που προσπαθεί να βρει και να σώσει τον άντρα και τους γυιούς της απ’ τους σερβοφασίστες.

Επειδή είναι μάλλον απίθανο να παιχτεί στα μέρη μας (η γενικευμένη εθνική συνενοχή στις σφαγές στη Βοσνία και στη Σρεμπρένιτσα είναι αιώνια…), ψάξτε το· κι αν το βρείτε (προς το παρόν παίζεται σε διάφορα διεθνή φεστιβάλ) δείτε το – για να θυμηθείτε.

Εδώ μόνο 2 σύντομα trailers.


Turk stream 2

Δευτέρα 5 Οκτώβρη. O turk stream 2 και η συνέχειά του στα βαλκάνια με το όνομα balkan stream είναι ένα κοινό ρωσο-τουρκικό project, για παράκαμψη αφενός της ουκρανίας και αφετέρου του ελλαδιστάν στις διαδρομές των σωλήνων. Δεν ακούγεται πολύ, αλλά βρίσκεται στην ίδια λίστα αμερικανικών «κυρώσεων» και λοιπών τιμωριών με τον nord stream 2. Φαίνεται ο,τι για το ψοφιοκουναβιστάν ο μείζων στόχος ή αυτός με την άμεση προτεραιότητα είναι το Βερολίνο. Συνεπώς απειλές κατά του turk stream 2 / balkan stream δεν έχουν ακουστεί ακόμα.

Ποιό είναι το αποτέλεσμα; Η βουλγαρική επικράτεια έχει ήδη συνδεθεί με τον turk stream 2 απ’ τις αρχές του 2020· ενώ μια κοινοπραξία κατασκευάζει το δεύτερο σκέλος του αγωγού (balkan stream πια) προς την σερβία· η οποία έχει επίσης έτοιμο το δικό της δίκτυο για να τροφοδοτηθεί με το ρωσικό αέριο και, επιπλέον, να διοχετεύσει ποσότητες προς την ουγγαρία. Σύμφωνα με τους σχεδιασμούς αυτό το δεύτερο τμήμα θα είναι έτοιμο ως το τέλος της χρονιάς. Απ’ τις αρχές του 2021 (αν δεν συμβεί κάτι συνταρακτικό…) ο turk stream 2 θα δουλεύει κανονικά προς τα βαλκάνια (παρακάμπτοντας το ελλαδιστάν) και την κεντρική ευρώπη· και καμμία παγοκολώνα αμερικανικού σχιστολιθικού δεν θα μπορεί να τον εμποδίσει ή να τον αντικαταστήσει.

Αυτή η σιωπηλή εξέλιξη δίνει ορισμένες επιπλέον εξηγήσεις για τις σχέσεις της Άγκυρας τόσο με την Σόφια και την Μόσχα όσο και με την Αθήνα και την Ουάσιγκτον. Και πετάει στα σκουπίδια διάφορες ευχές και βλακείες σαν την πιο κάτω (του εθνικόφρονα συντάκτη της «καθημερινής»):

… Αυτήν την ενεργειακή «αιχμαλωσία» από τον ρωσικό εναγκαλισμό της Ευρώπης επιχειρούν να αποδυναμώσουν, φυσικά και προς το δικό τους όφελος, οι ΗΠΑ, ρίχνοντας στην αγορά της το σχιστολιθικό αέριο και τορπιλίζοντας την κατασκευή δύο επιπλέον αγωγών μεταφοράς φυσικου αερίου στη Δύση: του Nord Stream 2 μέσω Βαλτικής προς τη Γερανία και, τώρα, του Turkish Stream για τη Βαλκανική και την Κεντρική Ευρώπη. Και οι δύο αυτοί αγωγοί δεν αποκλείεται να έχουν την τύχη του αλήστου μνήμης πετρελαιαγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπουλης, που θα έφερνε ρωσικό πετρέλαιο στη Μεσόγειο, και του South Stream για το ρωσικό αέριο στα Βαλκάνια και πιο μέσα…

Λοιπόν, απλές κουβέντες. Ο south stream θα περνούσε απ’ το ουκρανικό έδαφος, και η Μόσχα τον αντικατέστησε απ’ τον turk stream 2, που είναι σχεδόν έτοιμος στις βαλκανικές του διαδρομές!!! Το «αλήστου μνήμης» ταιριάζει σ’ έναν άλλο σωλήνα: τον εθνικά υπερήφανο east med (αλλά η εθνικοφροσύνη δεν βοηθάει την μνήμη)….

Και δεν είναι μόνο αυτό το ταίριασμα. Ο αγωγός IGB (Κομοτηνή – Στάρα Ζαγκόρα), που θα μεταφέρει τις παγοκολώνες του αμερικανικού σχιστολιθικού προς βουλγαρία μεριά («αποδυναμώνοντας τον ρωσικό εναγκαλισμό» απ’ το νότο…) θα είναι, πιθανόν, έτοιμος προς τα τέλη του 2021 – ενώ ο balkan stream θα δουλεύει ήδη μια χαρά επί πολλούς μήνες..

Σημαίνουν κάτι όλα αυτά; Ναι. Όπως συνέβαινε και με τον east med έτσι και οι «φιλοαμερικανικοί αγωγοί» στα βαλκάνια είναι στάχτη στα μάτια των ιθαγενών! Δεν ξέρουμε τι θα πετύχει το ψοφιοκουναβιστάν εναντίον του nord stream 2 και του Βερολίνου, αλλα στα βαλκάνια η «ενεργειακή ανάσχεση» έχει αποτύχει. Και το ξέρουν όλοι οι αρμόδιοι.

Συνεπώς γίνεται λόγος για δαύτην μόνο για να κουκουλωθεί ο πραγματικός στόχος της υπαγωγής διάφορων περιοχών του ελλαδιστάν στο αμερικανικό πεντάγωνο. Κι αυτός είναι καθαρά στρατιωτικός και πολεμικός – τελεία! Μόνο με στρατιωτικά μέσα, είτε με άμεσο τρόπο είτε με έμμεσο, θα γίνει (αν γίνει) η “ενεργειακή ανάσχεση” σ’ αυτήν την μεριά του κόσμου.

Ήδη έτσι επιχειρείται – για να είμαστε ακριβείς…

Το μπλοκ της Αστάνα πιάνει βαλκάνια…

Παρασκευή 10 Γενάρη. Δεν θα ήταν το ελλαδιστάν το μέρος που θα μπορούσε κανείς να μάθει τις «επαφές» των κρατών / μελών του μπλοκ της Αστάνα την τελευταία εβδομάδα, μετά την δολοφονία του Soleimani… Η συνάντηση Erdogan – Putin δεν γινόταν να αγνοηθεί. Η επίσκεψη Cavusoglu στη Βαγδάτη, και τα τηλέφωνά του με τον ιρανό υπ.εξ. Sarif (όπως και η ακαριαία επίσκεψη του καταριανού υπ.εξ. στην Τεχεράνη αμέσως μετά την δολοφονία) ήταν πιο εύκολο: σιγά, τώρα, μην ενδιαφέρει το «κοινό» η μέση Ανατολή! Εκεί «έχουμε συμμάχους», οπότε δεν παιζόμαστε – και δεν νοιαζόμαστε. Τους γνωστούς: τον τοξικό του Ριάντ και τον μέντορά του στο Abu Dabi….

Το (κανονισμένο) ραντεβού του Erdogan με τον Putin αφορούσε όχι μόνο την μέση Ανατολή αλλά και τα βαλκάνια: τα εγκαίνια του turk stream. Με μεγάλο πόνο ψυχής (στ’ αλήθεια) η ντόπια δημαγωγία έκρυψε ότι στα εγκαίνια ήταν καλεσμένοι κι άλλοι δύο, γείτονες: ο πρωθ. της βουλγαρίας Boyko Borisov και ο πρόεδρος της σερβίας Aleksandar Vucic. Τι δουλειά είχαν αυτοί (χαλώντας την ελληνική μανέστρα της «ε, μωρε! η συνήθης σχέση» ανάμεσα στη Μόσχα και την Άγκυρα) στην τελετή; Μα επειδή ο ένας απ’ τους δύο κλάδους του turk stream προορίζεται να σπρώξει ρωσικό γκάζι μέσω βουλγαρικής και σερβικής επικράτειας προς την κεντρική ευρώπη. Και γιατί χρειάστηκε πόνος για να κρυφτεί αυτό; Επειδή η πρόοδος αυτού του σωλήνα ρίχνει σε δεύτερη μοίρα (έως κάνει περιττό) το αμερικανο-ισραηλινο-ελληνικό σχέδιο, για την μεταφορά στην Αλεξανδρούπολη υγροποιημένου ισραηλινού φυσικού αερίου, και μετά μέσω σωλήνα διάχυσή του προς βορρά… βουλγαρία και βλέπουμε…

Έχει θυμώσει κανείς με τον turk stream όπως με τον nord stream 2; Ναι. Το ψοφιοκουναβιστάν με όλες του τις φράξιες. Έχει έτοιμες τις κυρώσεις… Προσπαθεί κανείς να πνίξει την αναγνώριση της εξέλιξης αυτής; Ναι, το ελλαδιστάν, που θα ήθελε να γίνει «ενεργειακό hub»…

Εντάξει… Ψυχραιμία… Έρχεται ο east med (χα!!!)

(Η σερβία έχει έτοιμο το δίκτυο σωλήνων που χρειάζεται για την περίπτωση του turk stream. Η βουλγαρία μοιάζει να κωλυσιεργεί· τον περασμένο Νοέμβρη η Μόσχα της τράβηξε τ’ αυτί. Μετά ανατέθηκε η εργολαβία… Σαν ενδιάμεση λύση, η βουλγαρική προέκταση του turk stream θα συνδεθεί με το υπάρχον δίκτυο στη βουλγαρία, που τροφοδοτούνταν απ’ έναν άλλο αγωγό, μέσω Μαύρης Θάλασσας, απ’ την ουκρανία. Για να επισπεύσει η Μόσχα την δουλειά στην ουκρανία, θα κόψει σύντομα την τροφοδοσία αυτού του παλιού αγωγού.

Σε κάθε περίπτωση αυτό το δίκτυο είναι αρκετά πιο ώριμο απ’ τα ελληνο-αμερικανο-ισραηλινά σχέδια για «γκαζοκατάκτηση» των βαλκανίων…)

Οι καραγκιοζόμαγκες του πατριωτισμού

Τρίτη 3 Δεκέμβρη. Οι ντόπιοι υποτελείς αρνούνται να καταλάβουν το πως η «εξωτερική πολιτική» του ελληνικού κράτους, ο ιμπεριαλισμός του δηλαδή, επιστρέφει και χωνεύεται στα μυαλά τους, δηλητηριάζοντας την καθημερινή τους ζωή. Αρνούνται να καταλάβουν πόσο κρέας (ηθικό και συναισθηματικό κατ’ αρχήν) γίνονται μέσα σε κάθε εκστρατεία «εθνικού κινδύνου». Αρνούνται να φωνάξουν: enough!!!

Οι δεξιοί και οι αριστεροί του ελληνικού κράτους / παρακράτους / κεφάλαιου προστάτεψαν σαν πολύτιμα assets τα φασιστικά καθάρματα που συμμετείχαν στις σφαγές στη βοσνία, όταν τους έψαχνε το διεθνές δικαστήριο της Χάγης – έδρασαν σε «εθνική αποστολή»… Οι δεξιοί και οι αριστεροί του ελληνικού κράτους / παρακράτους / κεφάλαιου προστάτεψαν σαν πολύτιμα assets τις τράπεζές τους και κάτι καθάρματα του είδους Τάσσος Παπαδόπουλος (πρόεδρος της νότιας κύπρου…) που ξέπλεναν τα λαθρεμπόρια και τις λεηλασίες του «αδελφού Μιλόσεβιτς», όταν έψαχνε να βρει την άκρη (και τα κλεμμένα) η μετα-Μιλόσεβιτς κυβέρνηση στο Βελιγράδι αλλά και το διεθνές δικαστήριο της Χάγης – ήταν σε «εθνική αποστολή»…

Ως εκεί τα ντόπια αφεντικά μπορούσαν να κρύβονται μέσα στην ομίχλη μιας κάποιας «πατριωτικής εξωτερικής πολιτικής», απαλλάσσοντας τους υποτελείς απ’ την ωμή συνενοχή σε μαζικούς φόνους, λεηλασίες, βιασμούς, εξανδραποδισμούς… Οι φαιορόζ, και ειδικά οι ροζ, γνήσια καθάρματα / υπηρέτες της «εθνικής γραμμής», ανέβηκαν πίστα. Προχώρησαν πολύ. Ανακήρυξαν 8 χουντοκαραβανάδες, κάποιοι απ’ τους οποίους συμμετείχαν στην απόπειρα δολοφονίας του Erdogan στη διάρκεια του πραξικόπηματος στις 15 Ιούλη του 2016, περίπου σε «αγωνιστές της ελευθερίας»! Και ανέλαβαν να τους προστατεύουν… Ήταν η πρώτη φορά στην μεταπολιτευτική ιστορία που το ελληνικό παρακράτος ένοιωθε τόσο ισχυρό ώστε να ανακηρύξει assets του όχι δικούς του υπηκόους, αλλά χουντοκαραβανάδες άλλου κράτους: του τουρκικού…

Μήπως ένοιωσαν αντίστοιχα οι ντόπιοι υπήκοοι πως αν το ανεχτούν αυτό, κάποια στιγμή, θα πέσει δίκαιη φωτιά να τους κάψει; Όχι. Το ανέχτηκαν και το επαίνεσαν. Γιατί; Επειδή ό,τι είναι «αντιτουρκικό» είναι καλό! Και επειδή το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο έχει πάντα δίκιο…

Ναι; Φάτε τώρα … λιβύη!

Ο θείος απ’ το Πεκίνο 2

Πέμπτη 11 Απρίλη. Να μια ακόμα “κλίμακα” στην προώθηση του Πεκίνου στην “γηραιά ήπειρο”: φεύγοντας απ’ τς Βρυξέλες ο κινέζος πρωθυπουργός Li Keqiang προσγειώθηκε στο Zagreb, πρωτεύουσα της κροατίας. Στο θρυλικό Dubrovnik γίνεται από σήμερα η διήμερη 8η σύνοδος των 16+1: το business ραντεβού 16 ευρωπαϊκών κρατών με το Πεκίνο.

Αν η σύνθεση της 16άδας μπει δίπλα στην σύνθεση της «τριάδας» (ιταλία, μονακό, γαλλία) που ευλόγησε πρόσφατα ο αυτοκράτορας Xi, βγαίνουν ενδιαφέροντα συμπεράσματα: αλβανία, βοσνία, βουλγαρία, κροατία, σλοβενία, μακεδονία, μαυροβούνιο, ρουμανία, σερβία (δηλαδή όλα τα βαλκάνια πλην ενός, του ελλαδιστάν…), εσθονία, λιθουανία, λετονία (οι 3 της Βαλτικής), πολωνία, τσεχία, ουγγαρία, σλοβακία (οι 4 του visegrad): η Μεσόγειος, αν και δεν είναι το μοναδικό πέρασμα απ’ την ασία στην ευρώπη και το ανάποδο, παραείναι στρατηγική για το «μεταξένιο» project eurasia…

Κάποιοι, όχι αυθαίρετα, υποστηρίζουν ότι αφού όλα αυτά τα κράτη (τα 11 απ’ τα 16 είναι ήδη μέλη της ε.ε.) θέλουν (ορισμένα με ενθουσιασμό) «δουλειές με τους κινέζους», ούτε το Βερολίνο ούτε το Παρίσι θα μπορούσαν να υπονοούν στα σοβαρά «εμπορικό πόλεμο» κατά του Πεκίνου. Σύμφωνα μ’ αυτήν την ερμηνεία η «συμφωνία των Βρυξελλών» μεταξυ ε.ε. και κίνας ήταν η υποχρεωτική συνέπεια των επιμέρους deal που προωθεί το Πεκίνο, είτε κράτος – κράτος, είτε με ομάδες ευρωπαϊκών κρατών.

Όλοι ορκίζονται στο «νέο σχέδιο Μάρσαλ» υψωμένο εις την ν – τους δρόμους του μεταξιού. Στην κροατία για παράδειγμα η γέφυρα Peljesac (ενώνει δύο κροατικές περιοχές που δεν είχαν ως τώρα άμεση οδική σύνδεση), θεωρείται το μεγαλύτερο σε εξέλιξη έργο αυτή την εποχή· και κατασκευάζεται με κατά 85% ευρωπαϊκή χρηματοδότηση, από κινεζική κατασκευαστική. Αλλά το Zagreb και ο θείος απ’ το Πεκίνο έχουν μέλλον στη σχέση τους: η κροατική κυβέρνηση θα υπογράψει «μνημόνιο συνεργασίας» με την «τρομοκρατική» Huawei για την εγκατάσταση 5G δικτύων· ενώ μια κροατική και μια κινεζική εταιρεία κατασκευής σιδηροδρομικών δικτύων θα υπογράψουν συμφωνία για την κατασκευή διαδρόμου τραίνων προς ουγγαρία μεριά.

(φωτογραφία κάτω: Το τιμητικό άγημα αποδίδει τιμές στον Li Keqiang, στο αεροδρόμιο του Zagreb. Γονατιστοί; Μωρέ και μπρούμυτα!)

Πέξε και γέλα, εδώ είναι βαλκάνια…

Κυριακή 27 Γενάρη. Οι αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στη σερβία γίνονται κάθε Σάββατο – καμμία συνεννόηση με τα γαλλικά «κίτρινα γιλέκα»! Αλλά και τίποτα ύποπτο: τα Σάββατο πολύς κόσμος δεν δουλεύει. Οι διαδηλωτές, σε διάφορες πόλεις, φωνάζουν υπέρ της ελευθερίας της έκφρασης, του πλουραλισμού των media, και της ακεραιότητας του δικαστικού συστήματος – και ζητούν την παραίτηση του σέρβου προέδρου Vucic, της πρωθ. Ana Brnabic, και της κυβέρνησής τους. Έχουν συμπληρώσει κάτι περισσότερο από 2 μηνες (ξεκίνησαν στις 23 Νοέμβρη), χωρίς αξιοσημείωτες εντάσεις. Θα έλεγε κανείς ότι είναι μια ρουτίνα υπέρ μιας πιο δυτικού τύπου δημοκρατίας (όπως μπορεί να φαντάζεται κάποιος βαλκάνιος τον «δυτικό τύπο δημοκρατίας»…) – αλλά έτσι θα κινδύνευε να χάσει απ’ τον ορίζοντά του μια κάποια τάση.

Δεν έχουμε στοιχεία να αμφισβητήσουμε τις βαθιά πολιτικά προσοδικές δομές του σερβικού καθεστώτος – το αντίθετο! Απ’ την άλλη μεριά υπάρχει αυτό το ριψοκίνδυνο (για ένα καθεστώς που διαθέτει, σαν προσόν, μόνο την γεωγραφική του θέση) «παιχνίδι» του πατάω σε δύο βάρκες: με το ένα πόδι στην ευρώπη και στην Ουάσιγκτον, με το άλλο στην Μόσχα. Πιο λιανά: Η κυβέρνηση του Vucic δεν θέλει (έτσι λέει) ένταξη στο νατο· θέλει μια συνεργασία μαζί του μόνο ως το σημείο να εκσυγχρονίσει τον στρατό της. Έχοντας ανοικτά «εθνικά ζητήματα» στη βοσνία και στο κόσοβο, αυτός ο γεωπολιτικός ερμαφροδιτισμός θα μπορούσε να είναι είτε «εθνική σοφία» (καλά στηριγμένη στο ανάλογο πολιτικό προσωπικό), είτε ο συνηθισμένος καιροσκοπισμός του «βλέπουμε και κάνουμε». Δεν ξέρουμε τι απ’ τα δύο – και μάλλον κανείς δεν ξέρει. Αυτά τα δείχνει η νεκροψία…

Οι αντικυβερνητικοί διαδηλωτές δεν παίρνουν θέση υπέρ του νατο (και πολύ καλά κάνουν) – αλλά στην αναμπουμπούλα και ο λύκος χαίρεται. Ή μπορεί να χαρεί – αν χρειαστεί.

Κατά την γνώμη μας δεν είναι πια καθόλου η εποχή του «αυθορμητισμού» και του «δίκιου» του. Κάποτε ίσως ήταν – όχι πια. Ή υπάρχει συγκροτημένη πολιτική οργάνωση (συμβουλιακή; ναι – θα ήταν εξαιρετικό, παρά τις δυσκολίες) που διαμορφώνει τους όρους της δράσης και είναι υπόλογη γι’ αυτούς τους όρους και την συνακόλουθη δράση· ή τον «αυθορμητισμό» τον τρώει για πρωϊνό του ο κάθε «αόρατος» καλά οργανωμένος επιτήδειος μηχανισμός, «αγνώστων λοιπών στοιχείων»…

Oh yes! Το κεφάλαιο εκτός απ’ το «Κεφάλαιο» μελέτησε και άλλα!…

(Όποιος εξακολουθεί να πιστεύει στην πολιτική ευθυκρισία του “αυθόρμητου των μαζών” πιστεύει και στον μπάτμαν!)

Ένας χασάπης με γκάζι

Κυριακή 4 Νοέμβρη. Βρίσκομαι εδώ στη σύνοδο τεσσάρων κρατών. Της βουλγαρίας, της ελλάδας, της σερβίας και της ρουμανίας. Είναι η πρώτη φορά που καλούν έναν ηγέτη έξω απ’ αυτά τα τέσσερα κράτη να πάρει μέρος στη σύνοδο. Είναι μεγάλη τιμή για το ισραήλ, και δείχνει το αυξανόμενο κύρος του ισραήλ στον κόσμο.

Ο καθένας απ’ τους ηγέτες μου είπε κατ’ ιδίαν ότι θα προσπαθήσει να βελτιώσει την εκπροσώπηση του ισραήλ σε σχετικές ψηφοφορίες και στην ε.ε. και στον οηε. Όλοι θέλουν τον αγωγό αερίου απ’ το κοίτασμα leviathan προς την ευρώπη και τα βαλκάνια. Ενδιαφέρονται επίσης πάρα πολύ για το ισραηλινό αέριο και την ισραηλινή τεχνολογία, και θέλουν πολύ να έχουν την φιλία του ισραήλ. Αυτό είναι καλό σημάδι…

Αυτά είπε (κατά την καθεστωτική Jerusalem Post) ο Netanyahu καμαρώνοντας μετά την συμμετοχή του στη σύνοδο της «ομάδας της craiova», στην Βάρνα – προχτές. Φυσικά, επειδή στα «εθνικά θέματα» η συσκότιση είναι γνωστή κρατική και παρακρατική τακτική, απ’ αυτήν την σύνοδο εκείνο που ρίχτηκε στην ντόπια κοινή γνώμη για να γουστάρει δεν ήταν η συμμετοχή του επικεφαλής του απαρτχάιντ καθεστώτος, αλλά … η ιδέα για κοινή οργάνωση του μουντιάλ το 2030… Μπαλίτσα μαλάκες, μπαλίτσα! Για μέχρι εκεί είστε! Τα υπόλοιπα δεν είναι για εσάς…

Ποια είναι τα υπόλοιπα; Κατ’ αρχήν ο Netanyahu είναι πολύ γνωστός ψεύτης. Πήγε, για παράδειγμα, να πουλήσει το γκάζι του στην βουλγαρία, στη σερβία και στη ρουμανία την στιγμή που ο turk stream (με το ρωσικό αέριο) θα είναι σύντομα στα τουρκοβουλγαρικά σύνορα, και τουλάχιστον δύο κυβερνήσεις (στη Σόφια και στο Βελιγράδι) ενδιαφέρονται έντονα για την περίπτωση (δηλαδή το ρωσικό αέριο), για οικονομικούς και (γεω)πολιτικούς λόγους.

Συνεπώς οι ευρωπαϊκές τουρνέ του Netanyahu (έχει περάσει πρόσφατα και από σύνοδο της «ομάδας του visegrad») έχουν στόχο να προσπαθήσουν να απλώσουν την ισραηλινή επιρροή όχι μέσω αερίου αλλά μέσω εμπορίου όπλων (ή στρατιωτικής τεχνολογίας). Συμπεριλαμβανόμενης εκείνης που αφορά την εσωτερική καταστολή, και δοκιμάζεται κατά των παλαιστινίων.

Το δεύτερο είναι αυτή καθαυτή η ύπαρξη της «ομάδας της craiova», που συγκροτήθηκε το 2015. Η δημιουργία της ήταν ρουμανική ιδέα, για την δημιουργία «λόμπυ» εντός ε.ε. κατά τα πρότυπα της «ομάδας του visegrad» – όπως είχε παραδεχτεί ο τότε ρουμάνος πρωθ. Victor Ponta. Ωστόσο το που αυτά τα κράτη έχουν κοινά συμφέροντα (σε σχέση με την ε.ε.) και που όχι είναι μεγάλη ιστορία. Ειδικά όταν το ελλαδιστάν έχει επιλέξει να ποντάρει την ιμπεριαλιστική του «τύχη» πάνω στον αμερικανικό στρατό· και δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα ανήκει για καιρό στο project europe.

Το πιθανότερο είναι ότι επειδή το ρατσιστικό καθεστώς του ισραήλ έχει αρχίσει να έχει ορισμένα «προβληματάκια» με κράτη μέλη της ε.ε., εκείνο που επιδιώκει είναι διασπαστικές κινήσεις στο εσωτερικό της (προς όφελός του). Ας πούμε μια αναγνώριση της Ιερουσαλήμ σαν ισραηλινής πρωτεύουσας πολύ θα την γούσταρε. Ή “εθνική” συμμετοχή στις αμερικανικές κυρώσεις κατά του ιράν. Ούτε λόγος ότι προσπαθεί να «δουλέψει» σαν «εναλλακτικός Bannon»…

Εννοείται ότι πουλάει και στο εσωτερικό του ισραήλ το διεθνές ηγετιλίκι… Ωστόσο οι καλύτεροι και πιο σίγουροι φίλοι του είναι οι Bolsonaro, οι Orban, οι Trump και Pence, οι τοξικοί γενικά…

(φωτογραφία: Χαρακτηριστική περίπτωση κβαντικής σύζευξης ανάμεσα σε συμμάχους: όταν τρώει τον έναν το αυτί του, αυτόματα ξύνεται και ο άλλος…

Όσο για την στάση των πρωθ. βουλγαρίας και σερβίας στη φωτογραφία, ίσως είναι η αντίδρασή τους την στιγμή που ο Netanyahu δηλώνει ότι αυτό που έγινε στο προξενείο στην Istanbul ήταν φρικτό… αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι το ιράν…

Ήταν η πρώτη ισραηλινή δήλωση κορυφής υπέρ ξεπλύματος του τοξικού. Άργησε, αλλά έγινε…

Περιμένουμε και την φαιορόζ άποψη επί του θέματος. Τι στην ευχή; Δεν θα χρειαστεί τίποτα χιλιάδες οβίδες το πελατάκι;…)

Ελληνοϊσραηλινή συμμαχία

Πέμπτη 27 Σεπτέμβρη. Αυτή η πραγματικότητα θα ήταν υπεραρκετή για έναν μαζικό αγώνα διαρκείας υπέρ της παλαιστινιακής αντίστασης και εναντίον του ισραηλινού ρατσισμού / φασισμού / μιλιταρισμού. Ακόμα κι αν το ελληνικό κράτος ήταν παντελώς άσχετο. Αλλά δεν είναι…

Γίνεται ακόμα πιο επιτακτικό αυτό το πολιτικό καθήκον (για όποιον / όποια έχει ακόμα αίμα και όχι σκατά ή ιδεολογία στο αίμα του / της) επειδή η Αθήνα υποστηρίζει το ισραηλινό απαρχάιντ – έχοντας συνάψει μια αιμοβόρα συμμαχία με το Τελ Αβίβ. Κι αν μπορεί να υπάρξει ακόμα μεγαλύτερη επιτακτικότητα: η συμμαχία αυτή είναι του 4ου παγκόσμιου πολέμου!… Που σημαίνει πως η ελληνική συναίνεση, υποστήριξη στη σφαγή των παλαιστινίων είναι, απλά, μια «πρώτη φάση» του αίματος.

‘Εχουμε υποστηρίξει ότι η ελληνο-ισραηλινή συμμαχία είναι ακόμα πιο καννιβαλική απ’ την ελληνο-σερβική, στο πρώτο μισό των ‘90s, στη σφαγή των βοσνίων. Αν κάποιος «δει» την δεύτερη εκ των υστέρων, με χρονική απόσταση, σαν κάτι που «ολοκληρώθηκε», αλλά δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι η πρώτη είναι στην αρχή της, και ότι το αιματηρό «μεγαλείο» της είναι όλο μπροστά, θα νομίσει ότι η γνώμη μας είναι υπερβολική. Είναι ένα βολικό συμπέρασμα! Στην πράξη, σαν ανταγωνιστικό ρεύμα στα ‘90s, δεν κάναμε τίποτα όταν η σφαγή των βοσνίων βρισκόταν σε εξέλιξη… Oπότε μπορούμε τώρα να κάνουμε λιγότερα απ’ το τίποτα, αφού η σφαγή των παλαιστινίων είναι μεν επίσης σε εξέλιξη, αλλά «μικρότερη»… ε; Δεν υπάρχει λόγος βιασύνης!… Όταν όλα τελειώσουν, θα μπορούμε να πάρουμε θέση άνετα και εκ του ασφαλούς…

Όμως ακόμα και στην κορύφωσή της η ελληνο-σερβική φιλία δεν περιλάμβανε «εκπαίδευση» των σερβοφασιστών δολοφόνων· περιλαμβάνει όμως η ελληνο-ισραηλινή διαρκείς στρατιωτικές ασκήσεις / εκπαίδευση για τους φονιάδες του ισραηλινού στρατού. Το γεγονός ότι απ’ το ’92 ως το ’95 ο ελληνικός μικροαστισμός, απ’ την άκρα δεξιά ως το μεγαλύτερο μέρος της άκρας αριστεράς, συμφωνούσε ότι «η λύση είναι μία / σύνορα με την σερβία» δεν συνεπάγεται καθόλου πως η τωρινή έλλειψη «λαϊκής κινητοποίησης» υπέρ της ελληνο-ισραηλινής συμμαχίας είναι δείκτης «μικρότερης σημασίας». Ή «μικρότερης έντασης».

Το αντίθετο ακριβώς συμβαίνει! Στην ελληνο-σερβική συμμαχία η διακύβευση ήταν η μοιρασιά του εδάφους του μακεδονικού κράτους, κι αυτό μπορούσε να γίνει απτό απ’ την μικροαστική μάζα των ντόπιων λακέδων. Στην ελληνο-ισραηλινή συμμαχία (που περιλαμβάνει επίσης usa και αιγυπτιακή χούντα) η διακύβευση είναι ο έλεγχος της ανατολικής Μεσογείου, αέρα, θάλασσας και βυθών, κάτι που είναι «μακρυά» απ’ την μέση μικροαστική εμπειρία. Ενώ, όμως, η μοιρασιά του μακεδονικού κράτους ήταν υπόθεση ενός «περιφερειακού πολέμου» στον οποίο ο ελληνικός στρατός πόνταρε στην υπεροχή του, και άρα η «λαϊκή συμμετοχή» ήταν μια εύκολη στράτευση / ώθηση, ο έλεγχος της ανατολικής Μεσογείου είναι υπόθεση παγκοσμίου πολέμου, με ολοφάνερη την κατωτερότητα του ελληνικού στρατού. Εδώ η επιδίωξη μιας προκαταβολικής μαζικής «εθνικής συγκατάθεσης» με την μορφή συλλαλητηρίων, βρωμάει τόσο έντονα αβεβαιότητες και κινδύνους, ώστε είναι προτιμότερο ο «λαϊκός παράγοντας» να τρέφεται με προσεκτικά επιλεγμένες μπουκιές ελληνικού ιμπεριαλισμού: λίγο «πετρέλαια», λίγο «κυπριακό», αρκετό «ελληνοαμερικανικό έρωτα» και υπόγειο ως τώρα μιλιταρισμό…

Χωρίς συνθήματα του είδους “η Μεσόγειος είναι η ψυχή μας”…

Δυτικά βαλκάνια 1

Σάββατο 8 Σεπτέμβρη. Αν το Βελιγράδι και η Πρίστινα συμφωνούσαν σε ανταλλαγή εδαφών αυτό θα ήταν παράγοντας αποσταθεροποίησης στα (δυτικά) βαλκάνια;

Ορισμένοι (καθεστωτικοί) στην ευρώπη απαντούν «ναι». Το ναι έχει σαν αφετηρία μια ιδεολογική «θέση αρχής» σύμφωνα με την οποία τα «αναπτυγμένα κράτη» πρέπει να δομούνται (και να διοικούνται) χωρίς εθνοτικές διακρίσεις. Συνεπώς (πάει ο συλλογισμός) αν στο δυτικό κόσοβο ζουν σέρβοι ή στη νοτιοανατολική σερβία (κοιλάδα του πρέζεβο) ζουν αλβανοί, αντί για εθνικά χαρακτηρισμένες ανταλλαγές εδαφών θα πρέπει τα αντίστοιχα κράτη να φροντίζουν ισότιμα και δημοκρατικά όλους τους υπηκόους τους.

«Θα πρέπει»… It sounds good… Ωστόσο αυτοί ακριβώς οι ευρωπαΐοι φύλακες της πολυπολιτισμικότητας άφησαν μόνη της, με τον πιο ωμό και βίαιο τρόπο, την βοσνία – ερζεγοβίνη, το 1992: ένα κράτος πολυεθνικό και πολυπολιτισμικό, το οποίο είχαν ήδη αναγνωρίσει. Κι όχι μόνο παρέδωσαν την βοσνία στις ορέξεις των φασιστών απ’ την σερβία (κυρίως) και την κροατία, αλλά στα σχεδόν 4 χρόνια της εθνοκάθαρσης εναντίον των βόσνιων (μουσουλμάνων) πρότειναν διαδοχικά σχέδια με μπαντουστάν «εθνικής ομοιογένειας». Εγκρίνοντας ουσιαστικά την εθνοκάθαρση, τις δολοφονίες, τους βιασμούς, τις καταστροφές…

Το έγκλημα αυτό απέδειξε ότι η «πολυπολιτισμικότητα» ήταν για τους πρωτοκοσμικούς μια ωραία ιδέα, δηλαδή ένα βρώμικο ψέμα· και ότι δεν επρόκειτο να χαλαλίσουν ούτε μια τρίχα απ’ το κεφάλι τους για να την υπερασπιστούν. Άνοιξαν τον τάφο της πολυπολιτισμικότητας όχι απλά οι σέρβοι φασίστες και οι σύμμαχοί τους στη βοσνία, αλλά κυρίως οι φανεροί ή κρυφοί σύμμαχοί τους στο Λονδίνο, στην Ουάσιγκτον, στο Παρίσι, στη Ρώμη – και στη Μόσχα.

Ήταν ανεμενόμενο ότι, μετά τη βοσνία, το κόλπο της «αποσταθεροποίησης» και της «σταθεροποίησης» πέρασε σ’ αυτούς που μπορούν να χειριστούν καλύτερα την δημιουργική καταστροφή: την Ουάσιγκτον. Το πρόβλημα «κόσοβο» δημιουργήθηκε απ’ την άριστη συνεργασία του συνεργάτη της cia Μιλόσεβιτς (το έχουμε αποδείξει στο χάρτινο Sarajevo) με την Ουάσιγκτον, σαν η κατάλληλη δικαιολογία για να αποκτήσει το αμερικανικό πεντάγωνο σταθερές βάσεις στα δυτικά βαλκάνια.

Η «λύση του προβλήματος κόσοβο» είχε ένα πρακτικό αποτέλεσμα, και μια «εκκρεμότητα» Το πρακτικό αποτέλεσμα είναι η βάση Bondsteel, η μεγαλύτερη αμερικανική βάση στα βαλκάνια, χωρητικότητας 7.000 πεζοναυτών. Η “εκκρεμότητα” είναι ο σερβικός θύλακας στο βόρειο κόσοβο, με μεγαλύτερη πόλη την (διαιρεμένη) Mitrovica.

Απ’ την άλλη μεριά η αλβανόφωνη μειονότητα στην (σερβική ως τώρα) κοιλάδα του Πρέζεβο (και η δίχρονη ένοπλη εξέγερση των αλβανοφώνων απ’ το καλοκαίρι του 1999 ως το 2001) είναι μια ακόμα εκκρεμότητα. Που οφείλεται, σε μεγάλο βαθμό, στην διπλή γλώσσα διάφορων «μεγάλων δυνάμεων», όταν πρόκειται για κράτη, σύνορα, εθνικές ταυτότητες – και τα δικά τους συμφέροντα.