Tag: σαουδική αραβία

Χρηματοδότηση “τρομοκρατών”;

Δευτέρα 4 Μάρτη. Είναι παραπάνω από μήνας που η ευρωπαϊκή επιτροπή, φτιάχνοντας τον κατάλογο των κρατών που κατά την άποψη των εμπειρογνωμόνων της χρηματοδοτούν τρομοκράτες ή/και είναι έδρες πλυντηρίων (χρήματος), στη λίστα (μαζί με το ιράκ, την συρία, το ιράν, το αφγανιστάν, τη βόρεια κορέα, τις μπαχάμες, την μποτσουάνα, την αιθιοπία, την γκάνα, την λιβύη, τη νιγηρία, το πακιστάν, το (αμερικανικό) πουέρτο ρίκο, την τυνησία, την (αμερικανική) σαμόα, τις (αμερικανικές) παρθένες νήσους, την υεμένη, το τρινιτάντ και τον παναμά) πρόσθεσε το Ριάντ. Το Ριάντ είπατε; Ναι, το Ριάντ…

Αμ δε! Όλα τα υπόλοιπα εντάξει. Αλλά το Ριάντ; Το Ριάντ είπατε; Η λίστα της commission θα έπρεπε να εγκριθεί απ’ τα 28 κράτη μέλη της ε.ε. (η επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας εξακολουθεί να είναι μέλος). Ε, λοιπόν, όλα κι όλα! Όχι και ο τοξικός χρηματοδότης της τρομοκρατίας! (Άλλο να το λέμε μεταξύ μας κι άλλο μια επίσημη απόφαση που θα βάλει φρένο σε διάφορες δουλειές). Εδώ εκπροσωπείται στην «επιτροπή ανθρωπίνων δικαιωμάτων» του οηε – θα τον πούμε και τρομοκράτη;

Οπότε η πρόταση «κόλλησε». Με επικεφαλής το Λονδίνο και το Παρίσι μια ομάδα κρατών / μελών (δεν ξέρουμε ποια αλλά υποψιαζόμαστε πως αυτοί που ήθελαν να πουλήσουν τις 300 (χιλιάδες) βλήματα στον τοξικό και τους proxies του ανήκουν σ’ αυτήν) αρνείται να δεσμευτεί σ’ αυτό που ξέρει (για το σαουδαραβικό καθεστώς).

Γι’ αυτόν, και για μερικούς ακόμα λόγους, η δολοφονία του Khashoggi μπορεί να έχει ξεχαστεί αλλά δεν είναι καθόλου μια υπόθεση που μπήκε στο αρχείο…

Ο παράδεισος των μισθοφόρων, η κόλαση των υπόλοιπων

Τετάρτη 20 Φλεβάρη. Κάτω απ’ τον τίτλο ο πόλεμος στην υεμένη είναι ο παράδεισος των μισθοφόρων – μαζεύουν οι ισραηλινοί τα κέρδη; η ισραηλινή ha’aretz έριξε πριν τρεις ημέρες ένα διαγώνιο φως σ’ ότι συμβαίνει σ’ αυτήν την κρίσιμη για τον 4ο παγκόσμιο πόλεμο περιοχή του πλανήτη:

«Αν το ιράν προσπαθήσει να μπλοκάρει τα στενά του Bab al-Mandab, είμαι σίγουρος ότι θα βρεθεί αντιμέτωπο με μια πολυεθνική συμμαχία για να το εμποδίσει. Αυτή η συμμαχία θα περιλαμβάνει οπωσδήποτε όλα τα στρατιωτικά σώματα του ισραήλ” δήλωσε τον περασμένο Αύγουστο ο Benjiamin Netanyahou, μετά από τις απειλές του ιράν εναντίον των αμερικανικών κυρώσεων.

Μια τέτοια συμμαχία έχει δημιουργηθεί ήδη απ’ το 2015 απ’ την σαουδική αραβία, που δρα σε συνεργασία με τα ενωμένα αραβικά εμιράτα, το μπαχρέιν, την αίγυπτο και το πακιστάν. Το ισραήλ είναι, επίσης, ένας ανεπίσημος σύμμαχος. Οι ισραηλινές εταιρείες του κυβερνοχώρου, ισραηλινοί έμποροι όπλων, εργολάβοι εξιδεικευμένοι στον τρομοκρατικό πόλεμο [σ.σ.: η αγγλική διατύπωση είναι “terror warfare”…), ακόμα και πληρωμένοι πιστολάδες που ανήκουν σε μια ισραηλινή εταιρεία συμμετέχουν στον πόλεμο στην υεμένη.

Το περασμένο Σεπτέμβρη η al-Khaleej online με έδρα το Λονδίνο δημοσίευσε ένα μεγάλο άρθρο για την εμπλοκή του ισραήλ στην εκπαίδευση κολομβιανών και νεπαλέζων μισθοφόρων, στρατολογημένων απ’ τα ενωμένα αραβικά εμιράτα για να πολεμήσουν στην στην υεμένη. Το άρθρο μνημόνευε πηγές της επιτροπής μυστικών υπηρεσιών της αμερικανικής βουλής, που ανέφεραν ότι ο στρατολόγος των μισθοφόρων ήταν ο Mohammed Dahlan, πρώην μέλος της κεντρικής επιτροπής της fatah, και πρώην υπεύθυνος ασφαλείας της παλαιστινιακής οργάνωσης στη Γάζα. Ο Dahlan διώχτηκε απ’ την fatah το 2011, και έκτοτε μετακόμισε στα εμιράτα, όπου έχει γίνει σύμβουλος του διαδόχου και εξουσιοδοτημένος μεσολαβητής μεταξύ των υπηρεσιών ασφαλείας των εμιράτων και του ισραήλ.

Το άρθρο σημειώνει επίσης ότι το ισραήλ έχει φτιάξει ειδικά στρατόπεδα εκπαίδευσης στην έρημο Negev, όπου οι μισθοφόροι εκπαιδεύονται από ισραηλινούς αξιωματικούς…

Αν έχει αξία αυτή η αναφορά της ha’aretz είναι επειδή δείχνει ότι το φασιστικό ισραηλινό καθεστώς, εκτός απ’ το να εξάγει πολεμική τεχνολογία δοκιμασμένη πάνω στους παλαιστίνιους, εξάγει πλέον και εκπαίδευση μισθοφόρων (αλλά και δικούς του μισθοφόρους) σε «περιφερειακούς» πολέμους που είναι οργανικά τμήματα του 4ου παγκόσμιου. Απ’ αυτή την άποψη το Τελ Αβίβ είναι στην ίδια «πρώτη γραμμή» με την Μόσχα, την Ουάσιγκτον, το Παρίσι, το Λονδίνο, την Ισλαμαμπάντ – και δεν ξέρουμε πόσα κράτη ακόμα.

Ο συνδυασμός όξυνσης του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού και outsourcing των “μικρομεσαίων πολέμων”, που στην περίπτωση του isis σερβιρίστηκε ύπουλα σαν «αδέσποτος» ενώ μόνο τέτοιος δεν ήταν, στην υεμένη – όπως και σε διάφορες περιοχές της αφρικής – εκδηλώνεται ωμά και καθαρά σαν ΣΔΙΤ μπίζνες. Το μόνο που απομένει να αποδειχθεί (όχι για εμάς εδώ!) είναι ότι ΣΔΙΤ μπίζνες ήταν και παραμένουν οι «βόμβες στο ψαχνό» στην ευρώπη – η νομιμοποίηση των υπόλοιπων ΣΔΙΤ επιχειρήσεων…

Khashoggi case

Παρασκευή 15 Φλεβάρη. Ένα απ’ αυτά που η ασταμάτητη μηχανή δεν ήθελε να μεταφέρει σχετικά με την «τύχη» του πτώματος του Khashoggi, μετά τον διαμελισμό του, ήταν η μαρτυρία μιας γειτόνισσας του σπιτιού του προξένου, ότι είδε (και της έκανε εντύπωση επειδή δεν το είχε ξαναπετύχει) άντρες να κάνουν barbeque στην αυλή της προξενικής κατοικίας, εκείνο το απόγευμα της 2ης Οκτώβρη του 2018… Δεν ήταν ότι «δεν το πιστεύαμε»: κάποιοι που είναι ικανοί να κομματιάσουν ένα σώμα για να το εξαφανίζουν είναι, προφανώς, ικανοί να το ψήσουν κιόλας. Απλά μας φαινόταν …. καταλαβαίνετε…

Τώρα όμως είναι η τουρκική ασφάλεια που (προσεκτικά οργανωμένη ως προς το τι λέει και πότε) ανοίγει αυτό το θέμα, σαν εξήγηση της εξαφάνισης του πτώματος του Khashoggi. (Προφανώς ήξερε από τότε – απλά επιλέγει τώρα να ανοίξει αυτό το κεφάλαιο). Σύμφωνα, λοιπόν, με τις χθεσινές ανακοινώσεις της, η αυλή του σπιτιού του προξένου του Ριάντ στην Ιstanbul έχει 2 + 1 πηγάδια. Τα δύο είναι κλασσικά πηγάδια νερού. Το άλλο είναι εστία για ψήσιμο κεμπάπ. Αυτή η εστία χρησιμοποιήθηκε για ψήσιμο μερικές ώρες μετά την δολοφονία του Khashoggi. Οι «διασκεδαστές» (που ήταν το απόσπασμα θανάτου που είχε φύγει απ’ το προξενείο και είχε πάει στο διπλανό σπίτι του προξένου) είχαν παραγγείλει 32 μερίδες κρέατος από διάσημο εστιατόριο της Istanbul, οι μισές ωμές. Αυτές ψήθηκαν στο barbeque. Ήταν, μαζί μ’ αυτές, και τα κομμάτια του Khashoggi;

Μπορεί να είναι μακάβριο, αλλά το έχουν υπαινιχτεί διάφοροι, καθόλου τυχαίοι και καθόλου άσχετοι με τα ήθη του τοξικού: όχι το πτώμα του Khashoggi αλλά το κεφάλι του … που βρίσκεται;

Δεν θα βρεθεί ίσως, αν και ο υπαινιγμός είναι ότι βρίσκεται στο Ριάντ. Είναι σίγουρο όμως ότι αυτό δεν μπήκε στη σχάρα: κάποιος ήθελε να το δει, σα λάφυρο…

Ηλεκτρονική τυμβωρυχία: ενδιαφέροντα περιουσιακά στοιχεία

Τετάρτη 13 Φλεβάρη. Αν (λέμε «αν») έχετε κανάν πιασάρικο λογαριασμό στα social media· και αν (λέμε «αν») δεν νοιώθετε πολύ καλά, ή (ακόμα καλύτερα για τους κληρονόμους σας) αν νοιώθετε πως ο μεγαλοανύπαρκτος σας καλεί όπου νάναι, μην τα βάφετε μαύρα που θα χάσετε τις «επαφές» σας. Μπορείτε να πουλήσετε τον λογαριασμό σας (γιαμεταθάνατο χρήση, φυσικά), και ίσως σε καλή τιμή. Εξαρτάται απ’ το target group σας.

Η αποκάλυψη ότι ο τοξικός, εκτός απ’ το δίκτυο των πέτσινων λογαριασμών που έστεινε (και στήνει) στην αγγλόσφαιρα υπέρ του, αγόραζε (και προφανώς αγοράζει) λογαριασμούς των οποίων οι ιδιοκτήτες εγκατέλειψαν αυτόν τον μάταιο κόσμο, δείχνει ότι απ’ τα κράτη δεν λείπει η δημιουργική επιχειρηματικότητα. Και κακώς, κάκιστα, καταγγέλονται οι κρατικοποιήσεις…

Αποκαλύπτεται πως οι υπηρεσίες του τοξικού αγόρασαν τους λογαριασμούς (στα κοινωνικά δίκτυα) ενός αμερικάνου μετεωρολόγου, που πέθανε το 2016. Σιγά σιγά άρχισαν να τον «εμπλουτίζουν» με φιλοΡιάντ αναρτήσεις, ξεκινώντας από επαίνους στο καθεστώς (πάντα από μετερεωλογική σκοπιά…) και φτάνοντας σε τουριστικές διαφημίσεις.

«Ένας λογαριασμός που δουλεύει από καιρό και έχει αξιοπιστία και έτοιμους ακόλουθους μπορεί να αναπτυχθεί γρηγορότερα από έναν καινούργιο λογαριασμό» σχολίασε με αφορμή την αποκάλυψη ένας ειδικός των social media. Πράγματι, με τα λεφτά του το Ριάντ αγόρασε αρκετούς επιπλέον followers για τον συγκεκριμένο λογαριασμό· και, φυσικά, άρχισαν να τον επισκέπτονται και οι ακόλουθοι του καθεστώτος. Προστέθηκαν και τα κατάλληλα links…

Μετά θάνατον ζωή; Γιατί όχι; Υπάρχει μια καλή και μια κακή πλευρά σ’ όλα αυτά. Πρώτα η καλή: επιτέλους, ο καπιταλισμός δεν είναι άυλος!!!! Κάθεσαι σαν υπάκουος της social μηχανικής μεσολάβησης και πληκτρολογείς· κάποια υπηρεσία παρακολουθεί την προκοπή σου αλλά και τον ιατρικό σου φάκελο (ωωωω…. μα αυτά δεν γίνονται!)· και λίγο πριν το μοιραίο σε πλησιάζει και σου αφήνει ένα καλό ποσό για τους κληρονόμους σου ψιθυρίζοντας: χώμα είσαι και στο χώμα θα καταλήξεις…

Και τώρα η κακή πλευρά: πόσοι τόνοι ψέματος πρέπει να πέσουν για να χαμπαριάσουν (ποιοί άραγε;) ότι αυτά που ονομάζονται social media είναι, απλά, καθεστωτικά φυτίλια;

Λεπτομέρειες ίσως (χαρακτηριστικές ωστόσο) 2

Δευτέρα 11 Φλεβάρη. Εν τω μεταξύ, στη σκιά κάμποσων χιλιομέτρων τείχους στα σύνορα με το μεξικό που το ψόφιο κουνάβι δεν μπορεί να φτιάξει για να ευχαριστήσει τους ψηφοφόρους του (και συνεχίζει να λυσσάει επ’ αυτού), ξέχασε (;) την διορία που του είχε δοθεί, απ’ το κογκρέσσο, μέχρι τις 8 Φλεβάρη, για να παρουσιάσει την επίσημη θέση της κυβέρνησής του σχετικά με την ευθύνη του τοξικού στη δολοφονία του Khashoggi.

Μετά απ’ αυτό μια διακομματική πρωτοβουλία γερουσιαστών κατέθεσε σχέδιο νόμου «κυρώσεων» κατά του Ριάντ. (Να θυμίσουμε ότι η αμερικανική γερουσία θεωρεί επίσημα τον τοξικό δολοφόνο του Khashoggi…) Δεν είναι κάτι τρομακτικό: προβλέπει, για παράδειγμα, την απαγόρευση πώλησης κάποιων οπλικών συστημάτων. Αλλά το ψόφιο κουνάβι και οι σωματοφύλακες θα θυμώσουν (για τα λεφτά που θα χαθούν έτσι), κι άλλωστε προτιμούν να θεωρούν ότι ο τοξικός σύμμαχός τους έχει «ξεμπερδέψει» – αν και κανένα απ’ τα πλάνα για την μέση Ανατολή στα οποία ήταν κεντρικός δεν προχωράει εδώ και κάτι μήνες…

(Ορισμένες φήμες που προέρχονται απ’ το Τελ Αβίβ λένε ότι ο βασιλο-πατέρας του τοξικού κατάργησε τον γυιό του από αρμόδιο για το deal του αιώνα που προωθεί το φιλαράκι του, ο βασιλο-γαμπρός της Ουάσιγκτον. Και ότι ο βασιλο-πατέρας του Ριάντ απορρίπτει το deal και την εξομάλυνση των σχέσεων με το ισραηλινό απαρτχάιντ καθεστώς… Αν είναι αλήθεια πάει χαμένος τόσος κόπος… Δεν θα μάθουμε ποτέ πόσο βαθύ μαύρο ήταν αυτό το σχέδιο!)

Θα πει κάποιος: με τούτα και με τ’ άλλα είναι η ιστορική φάση που το αμερικανικό καθεστώς θα χρειαζόταν «αφορμή» για μια ισχυρή ένεση «εθνικής ενότητας». Πράγματι. Μια καλή προβοκάτσια δηλαδή. Αλλά σε ποιο μέρος του κόσμου· σε ποιο μέρος των ανοικτών μετώπων του 4ου παγκόσμιου; Ο Μαδούρο και το καθεστώς του είναι ο πιο πρόσφατος στόχος· όμως, διάολε, το να μην δέχεται την «ανθρωπιστική βοήθεια» δεν είναι δα ούτε «εχθρική επιθετική ενέργεια», ούτε «απειλή κατά της ασφάλειας των ηπα». Ο Kim; Μα αυτός είναι εξαιρετικός και λαμπρός νέος. Οι ταλιμπάν; Κι αυτοί καλούληδες είναι πια (αφού η Ουάσιγκτον διαπραγματεύεται μαζί τους). Τι άλλο έχει μείνει; Που να την στήσει κανείς την προβοκάτσιά του και να πιάσει τόπο; Το Πεκίνο;

Και σα να μην έφταναν αυτά, βγαίνει κι αυτή η Warren, που θέλει να είναι υποψήφια των δημοκρατικών για τις προεδρικές εκλογές του 2020, και λέει:

… Το 2020 ο Donald Trump μπορεί να μην είναι καν πρόεδρος. Στην πράξη μπορεί να μην ούτε καν έξω απ’ τη φυλακή…

Εκεί δεν είναι ελλαδιστάν όπου το «θα σε κλείσω φυλακή» ακούγεται στην πολιτική σκηνή κάπως πιο αραιά απ’ το «άντε πηδήξου». Εκεί αυτές είναι βαριές κουβέντες.

Άντε, μετά, να καθαρίσεις την αυλή σου – όταν ούτε το σαλόνι σου δεν μπορείς να κουμαντάρεις…

Μπαχρέιν

Σάββατο 9 Φλεβάρη. Μετά από 8 χρόνια εξέγερσης και, στην πράξη, παράνομων διαδηλώσεων, αυτό που ονομάστηκε «αραβική άνοιξη» στο μπαχρέιν εξελίσσεται σε ένοπλο αντάρτικο. Για την ακρίβεια ήταν ο Murtada al-Sanadi σαν εκπρόσωπος που έκανε την σχετική ανακοίνωση, διευκρινίζοντας ότι οι διαδηλώσεις και η πολιτική ανυπακοή θα συνεχίσουν.

Το μπαχρέιν έχει την σημασία του. Ένα νησί δυτικά του κατάρ, πρώην αγγλική αποικία (ως το 1971), με κατά πλειοψηφία σιιτικό πληθυσμό, ζει υπό την δικτατορική «συνταγματική μοναρχία» του σουνίτη βασιλιά Hamad bin Isa al Khalifa. Που έχει τον γυιό του Salman bin Hamad σαν τον δικό του «τοξικό» διάδοχο.

Είναι λογικό ότι η εξέγερση της σιιτικής πλειονότητας ήταν υπό την διακριτική υποστηρίξη της Τεχεράνης. Είναι λογικό ότι και για το πέρασμα στον ένοπλο αγώνα ισχύει κάτι ανάλογο. Αλλά η ιστορία δεν τελειώνει εδώ. Το παλάτι του μπαχρέιν στηρίζεται απ’ το Ριάντ. Και ο Murtada al-Sanadi στην μέσω συνέντευξης ανακοίνωσή του άφησε να εννοηθεί ότι «αν χρειαστεί» η ένοπλη αντίσταση θα στραφεί και κατά του Ριάντ· θεωρώντας το (όχι αυθαίρετα) σαν «μισοκατοχική δύναμη». (Σαουδαραβικός στρατός ήταν που κατέστειλε, σε πρώτη φάση, την εξέγερση στη Manama την άνοιξη του 2011).

Κι εδώ αρχίζουν τα ακόμα πιο σοβαρά. Το 20% του σαουδαραβικού πληθυσμού είναι σιίτες (περίπου 4 μύρια) και ζουν υπό σκληρή καταπίεση έως καταστολή στα ανατολικά του κράτους, κυρίως στην Qatif και στην al Ahsa. Μια (ακόμα) εξέγερσή τους είναι δικαιολογημένη και αναμενόμενη εδώ και καιρό. Αν ο al-Sanadi υπονοεί ότι αυτή θα είναι ένοπλη και αυτό συμβεί, δεν θα πρέπει να ξαφνιαστεί κανείς: ο συνδυασμός της συστηματικής καταστολής του Ριάντ με τις περιφερειακές αναμετρήσεις στην περιοχή είναι λογικό να οδηγήσει σε μια τέτοια εξέλιξη…

Αν τους επόμενους μήνες ή σ’ όλη την χρονιά το μπαχρέιν «γίνει είδηση» (διεθνώς) ας το ξέρετε: το βασίλειο του Ριάντ συνεχίζει να τρίζει.

Με ό,τι σημαίνει αυτό.

Ο Khashoggi ζει

Παρασκευή 8 Φλεβάρη. Σαν “ανοικτός φάκελος”… Η ειδική ερευνήτρια του οηε για τις «εξωδικαστικές εκτελέσεις» Agnes Callamard, αφού επισκέφτηκε την Istanbul και την Ankara (μαζί με ομάδα ειδικών) ψάχνοντας το τι έγινε με την δολοφονία του Khashoggi, κατέληξε ότι … ο κ. Khashoggi υπήρξε θύμα μιας βάρβαρης και προμελετημένης δολοφονίας, που σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε από αξιωματούχους του κράτους της σαουδικής αραβίας…

Η αναφορά σε «κρατικούς αξιωματούχους» δεν πρέπει να παρερμηνευτεί. Δεν κατονομάζει ούτε υπονοεί σε ποια βαθμίδα του σαουδαραβικού καθεστώτος βρίσκονταν αυτοί. Στην κορυφή; Λίγο πιο κάτω; Στη μέση; Μ’ άλλα λόγια η δήλωση αυτή είναι αρκετά πιο πίσω απ’ όσα έχουν πει απ’ τον περασμένο Δεκέμβρη αμερικάνοι βουλευτές και γερουσιαστές, δηλώνοντας βέβαιοι ότι την εκτέλεση του Khashoggi διέταξε ο τοξικός αυτοπροσώπως.

Απ’ την άλλη μεριά όμως, ο υπό κατεδάφιση οηε είναι ακόμα σε θέση να δώσει στη δολοφονία μια «επίσημη» διεθνή διάσταση – ξαναβάζοντας τον τοξικό και το παλάτι του στη θέση του κατηγορούμενου. Αν όχι για τον σχεδιασμό της δολοφονίας, σίγουρα για το ότι δυσκολεύει τις ανεξάρτητες έρευνες για το ζήτημα· όπως, επίσης, δήλωσε η Callamard.

Η Άγκυρα το έκανε για ένα διάστημα, μετά το σταμάτησε, αλλά μπορεί να το ξανακάνει οποιαδήποτε στιγμή κρίνει ότι την συμφέρει: Πού είναι το πτώμα του Khashoggi κυρ βασιλιάδες του Ριάντ και του Ντουμπάι;

Μπορεί να το κάνει και ο οηε – ας πούμε μια πλειοψηφία των κρατών μελών του: Πού είναι;

Μέση Ανατολή 2

Σάββατο 12 Γενάρη. Το κατά πόσον έχουν πεισθεί ποιοι και πόσο γι’ αυτήν την “αραβική στρατιά” που υπό την διεύθυνση του Τελ Αβίβ και της Ουάσιγκτον θα πολεμήσει κατά του ιράν (και όχι μόνο) είναι ένα μεγάλο ερώτημα. Ειδικά το αν έχει πεισθεί η αιγυπτιακή χούντα να “μπλέξει” είναι ένα εξίσου μεγάλο ερώτημα. Όλη αυτή η μεθόδευση φαίνεται να χάνει από πολλές μεριές. Το σταθερό της σημείο είναι βέβαια γνωστό: ο τοξικός, και ο μέντορας του στο Ντουμπάι.

Μήπως είναι καιρός να ξαναβγεί στην επιφάνεια των ημερών η δολοφονία του Khashoggi;

(φωτογραφία: Η καθεστωτική washington post τον θυμήθηκε πάντως. Παραπέμποντας σε «ανώνυμες» αμερικανικές και σαουδαραβικές πηγές, υποστήριξε ότι ο επικεφαλής του τάγματος θανάτου που κομμάτιασε τον Khashoggi, ο Saud al-Qahtani, εξακολουθεί να είναι σύμβουλος εμπιστοσύνης του ταξικού.

Και γιατί όχι;)

Δημαγωγοί, φωστήρες των λαών!

Σάββατο 29 Δεκέμβρη. Τα μεγάφωνα της “εθνικής γραμμής”, δεξιά κι αριστερά, είναι αδίστακτα. Πάντα τέτοια ήταν. Σε βαθμό που μπορεί να μοιάζει τρομακτικός (σε ότι αφορά την έκταση και την ένταση των ψεμμάτων τους). Για παράδειγμα είναι υπερφίαλη η ιδέα περί άμεσης σχέσης της αμερικανικής κατοχής στη βόρεια συρία με τα ελληνικά, ιμπεριαλιστικά συμφέροντα. Άλλο είναι που έχει θορυβήσει το ελληνικό κράτος / παρακράτος· ή, πιο σωστά, άλλο είναι κυρίως: η ναυτική άσκηση Άγκυρας – Ουάσιγκτον σε περιοχή που η Λευκωσία θεωρεί (αυθαίρετα και μονομερώς) “στη δικαιοδοσία” της. Αυτό είναι το χειροπιαστό που αποδεικνύει ότι η αντιτουρκική διάσταση του (ελληνικής προέλευσης) σχεδίου για “περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου” στηρίζεται απ’ τον 6ο στόλο μόνο στις ντόπιες φαντασιώσεις. Και όχι στην πραγματικότητα. Όμως αυτό ΔΕΝ πρέπει να ειπωθεί…

Το ψόφιο κουνάβι δεν σολάρει. Εκφράζει μια φράξια του αμερικανικού καθεστώτος που θα ήθελε να απεμπλακεί απ’ την πολύ άμεση επιτήρηση του συριακού / μεσανατολικού πεδίου μάχης· μια φράξια στην οποία ανήκε (έκπληξη;) και ο Obama…

Το περασμένο Μάρτη το ψόφιο κουνάβι το είχε ανακοινώσει δημόσια: «ο στρατός μας θα φύγει απ’ την συρία, και θα φύγει πολύ γρήγορα». Η άλλη φράξια (στην οποία ανήκουν ο Pompeo και ο Mattis, αλλά και ο πάντα δραστήριος εθνικός σύμβουλος ασφαλείας Bolton) προσπάθησε να τον πείσει για το αντίθετο. Σαν συμβιβαστική λύση τον Απρίλη το ψόφιο κουνάβι έδωσε σ’ αυτήν την φράξια 6 μήνες καιρό για να βρει «λύση» που να μην έχει μέσα (σε σοβαρή ποσότητα) αμερικανικό στρατό στη συρία. Το εξάμηνο έληξε τον Οκτώβρη.

Ποιά θα ήταν η «διάδοχη» στρατιωτική μορφή που αφενός θα αντικαθιστούσε τον αμερικανικό στρατό στις ypgκρατούμενες περιοχές, αφετέρου θα έδινε και ευρύτερες «προοπτικές» κατά του ιράν; Η δημιουργία του «αραβικού νατο»! Στο «αραβικό νατο» (στο οποίο θα μπορούσε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να πιάσει δουλειά και ο «πρίγκηπας» των αμερικάνων μισθοφόρων Eric Prince, της πρώην blacwater – που αλλάζει ονόματα στην εταιρεία του κάθε τόσο) κεντρικό οικονομικό ρόλο θα αναλάμβανε το Ριάντ. Με τις μεγάλες τσέπες.

Εκείνον τον Απρίλη τα πράγματα ήταν ξεκάθαρα – και κανείς στο ελλαδιστάν δεν τα έβαψε μαύρα! Το αντίθετο! Το αμερικανικό υπέξ (δια του υψηλόβαθμου στελέχους του David Satterfied) είχε ανακοινώσει:

…Ο πρόεδρος το έχει ξεκαθαρίσει ότι θέλει να δει τις ηπα να ολοκληρώνουν την εκστρατεία κατά του isis στη βορειοανατολική συρία. Ο πρόεδρος έχει ξεκαθαρίσει επίσης ότι πιστεύει πως περιφερειακοί και τοπικοί παράγοντες, περιφερειακές και τοπικές δυνάμεις, πρέπει να αναλάβουν οι ίδιες αυτόν τον αγώνα, εφόσον είναι οι ίδιες άμεσα εκτεθειμένες στις συνέπειες μιας επανεμφάνισης του isis…

Ήταν η «πάσα» προς το «αραβικό νατο» και ειδικά το Ριάντ και το Ντουμπάι. Ποτέ δεν θα μάθουμε αν αυτό το κόλπο, αυτή η «διάδοχη λύση», θα εφαρμοζόταν, πως και πότε… Το περασμένο Οκτώβρη ο τοξικός έστειλε ένα απόσπασμα θανάτου να κομματιάσει τον Khashoggi σε τουρκικό έδαφος. Ο τρόπος που χειρίστηκε η Άγκυρα αυτή την δολοφονία, τόσο για λογαριασμό της όσο και για λογαριασμό ολόκληρου του μπλοκ της Αστάνα, έβγαλε το Ριάντ τόσο πολύ στη σέντρα ώστε θα ήταν αδύνατο πια το σαουδαραβικό καθεστώς να νομιμοποιηθεί διεθνώς σαν ο «άραβας ειρηνοποιός στη θέση του αμερικάνου ειρηνοποιού» στο 1/3 της συριακής επικράτειας!

Σ’ αυτές τις συνθήκες το ψόφιο κουνάβι επέλεξε να διασώσει (όσο είναι δυνατόν) τον τοξικό σαν ταμείο γενικής χρήσης, και όχι ένα συγκεκριμένο σχέδιο (το «αραβικό νατο») που μπορεί να μην υλοποιηθεί ποτέ· ή θα χρειαζόταν πια αρκετό χρόνο για να βρει διεθνή («αντιτρομοκρατική»…) νομιμοποίηση. Κατά τα υπόλοιπα αποδέχτηκε, όχι με ιδιαίτερη δυσκολία και ελλείψει άλλης πραγματικής εναλλακτικής, ότι η Άγκυρα (και όχι το Ριάντ πια) είναι επαρκής «αντιτρομοκράτης» σε ότι αφορά τα «τρομοκρατικά άλλοθι» στη συρία.

Τίποτα «ξαφνικό», τίποτα «απροειδοποίητο», τίποτα «χωρίς καμμία συνεννόηση»! Αν αυτά τα ξέρει η ασταμάτητη μηχανή, θα τα ξέρουν ακόμα καλύτερα οι μηχανισμοί του ελληνικού κράτους / παρακράτους, συμπεριλαμβανομένων των δημαγωγών υπηρετών του… (Αν όχι…;;)

Φυσικά αυτή η εξέλιξη είναι μεγάλη επιτυχία του μπλοκ της Αστάνα, και ειδικά της Άγκυρας που (με την συμφωνία όλων των υπόλοιπων) κάνει παρατεταμένη «εκστρατεία» να πετάξει το Ριάντ (και το Ντουμπάι) απ’ την ηγεμονία επί των αράβων σουνιτών. Αλλά κι αυτή η τουρκική «εκστρατεία» έχει υπάρξει μακρόχρονη, σύνθετη, υπομονετική και επίμονη· και, πάντως, ούτε «ξαφνική» είναι, ούτε «απροειδοποίητη».

Προς τι, λοιπόν, οι πλερέζες και τα δάκρυα περί «εγκατάλειψης των κούρδων στις ορέξεις του τουρκικού στρατού» – πράγμα που είναι απόλυτο παραμύθι, για πολλούς και διάφορους λόγους;

Μέση Ανατολή 2

Πέμπτη 20 Δεκέμβρη. Προκύπτει ότι υπάρχει ένας διχασμός στους μηχανισμούς εξουσίας στην Ουάσιγκτον. Υπάρχουν πάντα εκείνοι που θέλουν ακόμα πιο έντονη στρατιωτική κατοχή της περιοχής. Έχουν τα (γεωπολιτικά) επιχειρήματα, έχουν και την απαίτηση για αύξηση της χρηματοδότησης (απ’ το αμερικανικό υπ.αμ.). Υπάρχουν όμως και άλλοι που φοβούνται ότι ο αμερικανικός στρατός στη βόρεια και βορειοανατολική συρία κινδυνεύει να γίνει στόχος ενός αντάρτικου, το οποίο στηριζόμενο φανερά ή κρυφά είτε απ’ την Δαμασκό είτε απ’ τους συμμάχους της, θα καταλήξει σ’ ένα αιματοκύλισμα που η Ουάσιγκτον δεν θα μπορεί να δικαιολογήσει. Γιατί όσο εύκολο κι αν είναι να μιλάει κανείς για «σταγονίδια του isis», άλλο τόσο εύκολο είναι να αποδειχθεί ότι πρόκειται, σε κάθε περίπτωση, για ντόπιους αντικατοχικούς. Υπάρχει ένα φάντασμα πάνω απ’ τις πόλεις και τα χωριά της κατεχόμενης απ’ τις ηπα συρίας: η Βαγδάτη του 2005. Δεν είναι καιρός για επανάληψη αυτής της ιστορίας!

Μια πρόσφατη (πριν 3 ημέρες) αμερικανική έκθεση για το θέμα κατέληγε ως εξής:

… Η προοπτική για την αμερικανική στρατιωτική εμπλοκή στη Συρία του να βρεθεί πιασμένη στη μέση μιας απ’ τις πιο σύνθετες συγκρούσεις που μπορεί να θυμηθεί κανείς, με στόχους που αλλάζουν διαρκώς και αμφίβολο τέλος, αντιμετωπίζεται με αδιαφορία απ’ το κογκρέσσο και απάθεια απ’ την κοινή γνώμη. Ενώ εμφανίζονται από καιρό σε καιρό δημοσιογραφικές αναφορές στον «αιώνιο πόλεμο» στο Αφγανιστάν, σε σχέση με απώλειες αμερικάνων στρατιωτών ή σημαντικές επιθέσεις εναντίον αφγανών αμάχων και των σωμάτων ασφαλείας, στη Συρία έχει αρχίσει η ανάδυση άλλης μιας μακρόχρονης στρατιωτικής εμπλοκής με λιγοστές προοπτικές επιτυχίας…

Το φάντασμα του αφγανιστάν και της ήττας εκεί…. Χμμμ…. Μ’ αυτά τα δεδομένα συμπεραίνουμε ότι η «γρήγορη απόσυρση» του αμερικανικού στρατού απ’ την κατεχόμενη βόρεια / βορειοανατολική συρία είναι «εν μέρει». Θα αποχωρήσει ένα μέρος του αμερικανικού κατοχικού στρατού, εκείνο που είναι περισσότερο εκτεθειμένο στο αντικατοχικό αντάρτικο· ή σε “επιβουλές” που θα εμφανιστούν σαν proxie… Θα παραμείνουν όμως «σύμβουλοι», όπως και οι μισθοφόροι (αν ο τοξικός βάλει το χέρι στην τσέπη, θα αυξηθούν). Και θα παραμείνουν επίσης κάποιες αεροπορικές βάσεις. Το μοντέλο «άλλοι είναι το πεζικό / εμείς βάζουμε τον αέρα» δεν είναι, άλλωστε, καινούργιο για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό.

Επιπλέον, ας μην το ξεχνάμε: ακόμα κι αν υπάρχει διαπάλη στο εσωτερικό των μηχανισμών του αμερικανικού κράτους, για το μεσανατολικό πεδίο μάχης βαρύνοντα ρόλο και λόγο έχουν και οι σύμμαχοι: το Τελ Αβίβ και το Ριάντ…

Κι αυτοί, ασφαλώς, δεν θέλουν να δουν την ολοκληρωτική νίκη του μπλοκ της Αστάνα.