Tag: ρωσία

Κάποτε στην Ανατολή

Δευτέρα 22 Γενάρη>> … Πόλεις σαν την Αγ. Πετρούπολη και την Μόσχα θα εξαφανιστούν… Αυτό είναι αναγκαίο, γιατί αν θέλουμε να σπάσουμε την ρωσία στα συστατικά της, δεν θα πρέπει να έχει πια ένα διανοητικό, πολιτικό ή οικονομικό κέντρο… Σ’ αυτόν τον υπαρξιακό πόλεμο δεν μας ενδιαφέρει να κατακτήσουμε κανένα κομμάτι μητροπολιτικού πληθυσμού…

Ποιοι και πότε τα είπαν αυτά; Ο Goebbels (την πρώτη φράση), ο Hitler (την δεύτερη). Ήταν 1941.

Στις 22 Ιούνη εκείνης της χρονιάς, οι γερμανικές στρατιές πέρασαν τα σύνορα της σοβιετικής ένωσης. Μέσα σε 1,5 μήνα, σε μια απίστευτη ως τότε blitzkrieg προώθηση, είχαν μπει 650 χιλιόμετρα μέσα στην σοβιετική επικράτεια, και είχαν πλησιάσει 50 χιλιόμετρα απ’ το Leningrad. Ένα μήνα μετά είχαν περικυκλώσει ασφυκτικά την πόλη, στην οποία απέμεινε μόνο ένα δύσκολο και επικίνδυνο πέρασμα μέσω της λίμνης Ladoga στα ανατολικά, που την συνέδεε με την υπόλοιπη χώρα.

Μέσα στην πόλη υπήρχαν πάνω από 3 εκατομμύρια άνθρωποι. Απ’ αυτούς πέθαναν οι μισοί στη διάρκεια της πολιορκίας, ενάμισυ εκατομμύριο∙ οι περισσότεροι τους πρώτους έξι μήνες, όταν η θερμοκρασία έπεσε στους 30 βαθμούς υπό το μηδέν. Ο κόσμος πέθαινε από πείνα, αρρώστιες και απ’ το κρύο. Δεν υπήρχε νερό, ρεύμα ή καύσιμα. Και η πόλη βομβαρδιζόταν καθημερινά. Αλλά οι πολιορκούμενοι το είχαν αποφασίσει βαθιά μέσα τους: δεν θα παραδοθούν.

Ύστερα από 900 μέρες και νύχτες, η πολιορκία έσπασε απ’ τον κόκκινο στρατό. Η γενοκτονία τέλειωσε. Ήταν 27 Γενάρη του 1944 – ογδόντα χρόνια πριν. Η απελευθέρωση του Λένινγκραντ είναι μια απ’ τις πιο σημαντικές στιγμές  της ήττας του ναζι-φασιστικού «άξονα» στον 2o παγκόσμιο πόλεμο. Η πολιορκία της πόλης και η αντοχή των κατοίκων της είναι μακράν η μεγαλύτερη σε διάρκεια εδώ και πολλούς αιώνες.

Η επέτειος του επικού σπασίματος της πολιορκίας και της απελευθέρωσης της πόλης, η 27η Γενάρη, γιορτάζεται κάθε χρόνο. Πλέον μόνο από τους ρώσους και τους συμμάχους τους. Η δύση, τα δυτικά κράτη / κεφάλαια, η δυτική δημαγωγική μηχανική, μπορεί να πουλάνε αντιφασισμό διεστραμμένο τόσο όσο να κρύβει (για όσο ακόμα…) τον δικό τους νέο-νέο-νέο ολοκληρωτισμό. Αλλά πραγματικές αντιφασιστικές νίκες που είχαν μέσα κόκκινο στρατό απαγορεύεται να μνημονεύονται: τα δυτικά αφεντικά δεν πρόκειται να τον συγχωρήσουν ποτέ…

Αραβική θάλασσα

Δευτέρα 22 Γενάρη>> Μια σημαντική εξέλιξη σ’ αυτήν την ζώνη του 4ου παγκόσμιου πολέμου διαφαίνεται στον κοντινό ορίζοντα. Αφορά το βάθος της στρατηγικής συμμαχίας Μόσχας – Τεχεράνης.

Όπως είναι γνωστό (;) το τρίγωνο Μόσχα – Τεχεράνη – Πεκίνο είναι ήδη αρκετά ισχυρό. Στην «τακτική απόγνωσή» τους τα δυτικά αφεντικά είτε παριστάνουν ότι το αγνοούν, είτε ψάχνουν τρόπους να το σπάσουν. Αλλά το αποτέλεσμα θα είναι το ανάποδο.

Στις 7 Δεκέμβρη ο ιρανός πρόεδρος Ebrahim Raisi έκανε «επίσκεψη εργασίας» στη Μόσχα και συναντήθηκε με την ανεγκέφαλη αλεπού (: Putin) ώστε να οριστικοποιηθούν οι λεπτομέρειες ενός καινούργιου συμφώνου.

Στις 15 Γενάρη, με μια λακωνική δήλωσή του το ρωσικό υπ.αμ. ανακοίνωσε ότι ο Shoigu (δεν το έχει σκοτώσει αυτόν 5 – 6 φορές η ανεγκέφαλη αλεπού;) ενημέρωσε τον ιρανό υπ.αμ. Ashtiani πως η Μόσχα είναι έτοιμη για τις υπογραφές:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Στ’ άρματα, στ’ άρματα!!

Μπορεί τα τανκς να μην είναι σίγουρη επένδυση, αλλά οι λιθουανοί καθεστωτικοί είναι σκέτο χρυσάφι. Όσοι πόνταραν σ’ αυτούς έκαναν την τύχη τους…

Δευτέρα 22 Γενάρη>> Οι δυτικοί πολεμόκαβλοι έχουν ξεχυθεί σ’ έναν αγώνα προβλέψεων του πότε θα γίνει ο πόλεμος … νατο – ρωσίας (με ευθύνη της Μόσχας φυσικά!!!).

H εσθονή νεοφιλελεύθερη, απόφοιτη της διάσημης «σχολής νέων ηγετών» (του παγκόσμιου οικονομικού φόρουμ…) πρωθ. Kaja Kallas προβλέπει ότι αυτό θα γίνει μέσα στα επόμενα 3 χρόνια…

Στην ακόμα-δεν-μπήκαμε-στο-νατο-και-μας-έπιασε-φαγούρα σουηδία, ο υπ. πολιτικής προστασίας Carl-Oscar Bohlin και ο αρχιστράτηγος Micael Byden προειδοποίησαν τους υποτελείς «να είναι έτοιμοι» για πόλεμο. Ξέχασαν όμως να πουν για πότε τον έχουν κανονίσει, με αποτέλεσμα αρκετοί σουηδοί να τρέξουν στα μπακάλικα – υπάρχει και σουηδικός πανικός!! – για τα γνωστά… Άλλοι πάλι άρχισαν να αναρωτιούνται με αναίδεια «και τα καταφύγια πού είναι;»

Ο διασκεδαστικός γερμανός υπ.αμ. Boris Pistorius (για κάποιους είναι ο επερχόμενος αντικαταστάτης του θλιβερού «άσσος στο ημίχρονο – δύο τελικό» νυν πρωθυπουργού Soltz) προβλέπει ότι μέσα στα επόμενα 5 με 8 χρόνια ο ρωσικός στρατός θα επιτεθεί στο νατο…

Ο επικεφαλής της νατοϊκής στρατιωτικής επιτροπής ναύαρχος Rob Bauer τον προβλέπει μέσα στα επόμενα 20 χρόνια…

Ένα μισο-ομολογημένο τμήμα του κοινού παρονομαστή όλης αυτής της δυτικής μιλιταριστικής αισιοδοξίας είναι αυτό: χάνουμε (ή χάσαμε) την ουκρανία!! Όμως αυτό είναι μάλλον παλιό. Πιθανότατα τώρα υπάρχει (μεταξύ εκείνων που ήταν απόλυτα σίγουροι πριν 2 χρόνια ότι η Μόσχα όχι απλά θα ηττηθεί αλλά θα χρεωκοπήσει / διαλυθεί…) ο φόβος μιας γενικότερης κατάρρευσης του μετώπου απ’ την ουκρανική πλευρά. (Το κρίσιμο σημείο αυτόν τον καιρό είναι η πόλη / οχυρό Avdeevka, την οποία ο ρωσικός στρατός έχει σχεδόν κυκλώσει και φαίνεται να καταλαμβάνει σταδιακά…).

Η αποτυχία / ήττα στο ουκρανικό πεδίο μάχης είναι όμως μόνο ένα μέρος της αιτίας των νατοϊκών κραυγών «λύκος, λύκος στο μαντρί!!!» Ένα άλλο, σοβαρότερο, είναι ότι μελετώντας την εξέλιξη του πολέμου εκεί οι νατοϊκοί κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι στρατοί τους (ένας ένας και όλοι μαζί) είναι αδύνατο να νικήσουν σ’ έναν κανονικό πόλεμο με τον τρόπο που είναι οργανωμένοι και εξοπλισμένοι ως τώρα…

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ουκρανικό πεδίο μάχης

Δευτέρα 1 Γενάρη>> Με την ίδια ευκολία που μέχρι πριν λίγους μήνες ήταν καταδικασμένος στην πιο οικτρή ήττα, η ανεγκέφαλη αλεπού (aka Putin) ανακηρύσσεται τώρα «νικητής για το 2023»!! Όχι από τους δικούς του! Απ’ τους εχθρούς του∙ εν προκειμένω απ’ την wall street journal!

Μπορεί ο καθένας να αναρωτηθεί για την διανοητική ισορροπία (ειδικά και γενικά) των δυτικών αρμοδίων του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Κι αν διακρίνει κάποιου είδους «χάσιμο», τότε αυτό κάνει (και θα κάνει) τις περιστάσεις ακόμα χειρότερες.

Αυτός πάλι – ουκρανός πρώην σύμβουλος του τοξικού κλόουν… – έχει ολοφάνερα ξαναλλάξει πλευρά. Για την ακρίβεια έχει γυρίσει εκεί όπου βρισκόταν πριν το 2014. (Μπορεί άνετα και να είναι διπλός πράκτορας…) Εδώ δια χειρός Pepe Escobar:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ο χάρτης

Δευτέρα 25 Δεκέμβρη>> Η πρώτη «λεπτομέρεια» είναι ότι η σφαγή των Παλαιστινίων και, σε κάθε περίπτωση, η υποστήριξη της δύσης γενικά και του άξονα (Ουάσιγκτον / Λονδίνο / Αθήνα / Λευκωσία) ειδικά σ’ αυτήν, έρχεται μετά την ήττα (ή σοβαρή αποτυχία αν προτιμάτε) στο ουκρανικό πεδίο μάχης. Στην πραγματικότητα αυτά τα δύο πεδία μάχης του 4ου παγκόσμιου πολέμου έχουν «συναρμολογηθεί» επιφανειακά (δηλαδή: δημαγωγικά) είτε απ’ τα δυτικά κράτη / κεφάλαια και ειδικά απ’ την Ουάσιγκτον δια στόματος νυσταλέου Jo στις 20 Οκτώβρη, είτε απ’ την Μόσχα.

Αυτή η «συναρμολόγηση» ωστόσο, είτε απ’ την μια πλευρά είτε απ’ την άλλη, δεν αποκαλύπτει τακτικές ή/και στρατηγικές…

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ουκρανικό πεδίο μάχης

Δευτέρα 11 Δεκέμβρη>> O Oleksiy Arestovych είναι γνωστό κάθαρμα, απ’ τους κορυφαίους παρατρεχάμενους του φασιστοκαθεστώτος του Κιέβου. Υπήρξε στρατηγικός σύμβουλος επικοινωνίας του κλόουν απ’ το 2020 ως τον Γενάρη του 2023. Από τότε μετατράπηκε σε «ελεύθερο σκοπευτή» / σχολιαστή, με όχι την καλύτερη γνώμη για τον πρώην εργοδότη του.

Στις 23 Γενάρη (2023) είχαμε δημοσιεύσει μια συνέντευξη που είχε δώσει στο αμερικανικό cnn στις 18 Μάρτη του 2019, ΠΡΙΝ την εκλογή του κλόουν. Την θυμίζουμε – με αιτία:

Ερ.: Αν η Ουκρανία δεχτεί μια ασαφή πρόσκληση για το νατο τότε σ’ αυτήν την περίπτωση… μπορούμε να μιλήσουμε για κάποιες ημερομηνίες τερματισμού του πολέμου στα ανατολικά. [Το cnn μιλούσε για «πόλεμο στα ανατολικά» το 2019… Για το Donbass δηλαδή…]

Απ.: Όχι, δεν θα μπορούμε να μιλήσουμε για οποιεσδήποτε ημερομηνίες τερματισμού του πολέμου. Το εντελώς αντίθετο, είναι πιο πιθανό [μια τέτοια πρόσκληση] να σπρώξει την Ρωσία να εξαπολύσει μια μεγάλης κλίμακας επιχείρηση κατά της Ουκρανίας. Επειδή θα πρέπει να μας υποβαθμίσουν απ’ την άποψη των υποδομών και να κάνουν τα πάντα εδώ πέρα μια αποσταθεροποιημένη περιοχή έτσι ώστε το νατο να διστάσει να μας δεχτεί.

Ερ.: Εννοείτε ότι η Ρωσία θα τολμήσει να συγκρουστεί κατευθείαν με το νατο;

Απ.: Φυσικά, η Ρωσία… όχι, όχι με το νατο. Αυτό θα το κάνουν πριν ενταχθούμε στο νατο έτσι ώστε να μας κάνουν αδιάφορους για το νατο. Έτσι ώστε να είμαστε αδιάφοροι σαν μια αποσταθεροποιημένη περιοχή. [Αυτό] είναι πιθανό κατά 99,9%. Το τίμημα για την ένταξή μας στο νατο θα είναι ένας μεγάλος πόλεμος με την Ρωσία. Κι αν δεν ενταχτούμε στο νατο [θα γίνει] η απορρόφησή μας απ’ την Ρωσία μέσα σε 10 με 12 χρόνια. Αυτή είναι η κλειστή στροφή που αντιμετωπίζουμε τώρα.

Ερ.: Αλλά… δυο λεπτά… αν τα συγκρίνουμε αυτά τα δύο, τι είναι το καλύτερο σ’ αυτήν την περίπτωση;

Απ.: Φυσικά ένας μεγάλης κλίμακας πόλεμος με τη Ρωσία και η ένταξη στο νατο σαν αποτέλεσμα της ήττας της Ρωσίας. [Αυτό είναι] το πιο cool.

Ερ.: Και πως θα είναι ένας «μεγάλης κλίμακας πόλεμος» με τη Ρωσία;

Απ.: Λοιπόν θα είναι αεροπορική επίθεση, εισβολή των 4 ρωσικών στρατιών που έχουν δημιουργήσει στα σύνορά μας, πολιορκία του Κιέβου, προσπάθεια να περικυκλωθεί ο στρατός που βρίσκεται στη «ζώνη επαφής» [ο «αντιτρομοκρατικός» στρατός που πολιορκούσε το 2019 το Donbass], διέλευση του Ισθμού του Perekop στην Κριμαία και προέλαση προς την λίμνη της Kakhovka ώστε να υδροδοτηθεί η Κριμαία. Επίθεση απ’ την μεριά της Λευκορωσίας, δημιουργία νέων λαϊκών δημοκρατιών, ενέργειες σαμποτάζ, επιθέσεις σε κρίσιμες υποδομές, τέτοια. Εισβολή από τον αέρα. Αυτό είναι ένας πλήρης πόλεμος. Και η πιθανότητά του είναι 99%.

Ερ.: Πότε;

Απ.: Το 2020… μετά το ’20… Το 2021-2022 είναι η πιο κρίσιμη περίοδος, το διάστημα 2020-2022 είναι το πιο κρίσιμο.

Παράδοξο ή όχι από το 2005 ως το 2009 ο Arestovych ήταν ανοικτά και δημόσια «φιλορώσος» φασίστας, μεταξύ των άλλων φίλος και συνεργάτης του λεγόμενου «φιλόσοφου» εθνικιστή ρώσου Aleksandr Dugin. To 2014 άλλαξε πλευρά: ανακατεύτηκε ενεργά στη βίαιη καταστολή στο Donbass.

Το 2019 τι ήταν; Μάγος; Γυιός προφήτη; Ή πράκτορας μονός, διπλός, ποιος ξέρει τι;

Το 2020 τι ήταν; Στο τέλος του 2023;

Να λοιπόν τι έλεγε αυτή περσόνα πριν λίγες μέρες (στις 5 Δεκέμβρη):

Kolya [ο συνομιλήτης του…] ξέρεις ποια είναι η μεγαλύτερη τραγωδία μας; Νομίζω ότι στην σύγκρουση ανάμεσα σε Παγκοσμιοποιητές και Ρεαλιστές στοιχηματίσαμε στη λάθος πλευρά. Χύσαμε το αίμα μας για να καταλήξουμε στο στρατόπεδο των ηττημένων. Όσο βλέπω τον πρόεδρο της Γερμανίας που πήγε στο Κατάρ και τον ξέχασαν στο αεροδρόμιο, για μισή ώρα δεν κατέβηκε απ’ το αεροπλάνο μέχρι να κάνουν κάτι οι αξιωματούχοι του κατάρ. Και μας λένε ότι ο Putin είναι απομονωμένος διεθνώς, αλλά ο Putin έγινε δεκτός στο Κατάρ [σ.σ.: κάνει λάθος, ο Putin πήγε στα εμιράτα και στη σαουδική αραβία…] με συνοδεία ιππικού. Γιατί συμμετέχει ο τόσο τρομερά απομονωμένος Putin στη σύνοδο των G20 και σε όλα τα άλλα μέρη, που ήταν απομονωμένος διπλωματικά; Οι Times [σ.σ.: το περιοδικό Time…] σκέφτονται στα σοβαρά να τον κηρύξουν Πρόσωπο της Χρονιάς. Είναι μόνο ένα περιοδικό, αλλά για ποιον γαμημένο πόλεμο και για ποιες αξίες μιλάμε; Δεν σου φαίνεται ότι ταχθήκαμε με την λάθος μεριά;

Λες; Λες η «σωστή μεριά της ιστορίας» να βούλιαξε στη Μαύρη Θάλασσα;

 

 

Μεσανατολικό πεδίο μάχης 1

Δευτέρα 11 Δεκέμβρη>> Οι πετροδικτατορίες του κόλπου είναι σε μια περίοδο που σηκώνουν το μεσαίο τους δάκτυλο προς την μεριά της δύσης. Και το κάνουν λίγο πολύ χυδαία, χωρίς να τηρούν προσχήματα.

Ο γερμανός πρόεδρος Steinmeier πέταξε ως την Doha στις 29 Νοέμβρη (2023). Και έμεινε στο αεροπλάνο κανά μισάωρο μέχρι να έρθει κάποιος καταριανός αξιωματούχος, να τον υποδεχθεί. Αυτό λέγεται «φτύσιμο»… (O Steinmeier θα συνέχιζε μετά στο Τελ Αβίβ…)

Αντίθετα η ανεγκέφαλη αλεπού (: Putin) πήγε στις 6 και στις 7 Δεκέμβρη στο Ντουμπάι και στο Ριάντ, συνοδεία τεσσάρων Su-35. H υποδοχή στα εμιράτα ήταν χοντροκομμένα «αυτοκρατορική»: κανονιοβολισμοί, πτήσεις αεροπλάνων να «ζωγραφίζουν» την ρωσική σημαία, ιππικό ως συνοδεία, κλπ κλπ.

Θεωρείται ο νικητής στο ουκρανικό πεδίο μάχης και, κυρίως, σ’ όλες τις προεκτάσεις αυτής της αναμέτρησης μεταξύ νατο και ρωσίας + friends. Αλλά οι πετροχούντες της αραβικής χερσονήσου θεωρούνταν «παραδοσιακά» ότι ανήκουν στην δυτική ζώνη επιρροής / παγκόσμιας ηγεμονίας – πράγμα που κάνει το σήκωμα του μεσαίου δακτύλου πιο απειλητικό απ’ τις διπλωματικές φανφάρες: εμιράτα και Ριάντ θα ενταχθούν επίσημα σε 3 βδομάδες, την 1η Γενάρη του 2024, στους brics+.

Διότι αν, για παράδειγμα, η «χρυσή εποχή» των πετροδολαρίων (απ’ το 1973 και μετά…) τελειώνει, η πτώση θα παρασύρει πολύ περισσότερα απ’ όσα μπορεί να φανταστεί ο μέσος δυτικός υπήκοος…

Δύο πεδία μάχης σε ένα (1)

Δευτέρα 11 Δεκέμβρη>> Γυρίζοντας απ’ την αραβική τουρνέ της η ανεγκέφαλη αλεπού υποδέχτηκε στη Μόσχα τον ιρανό πρόεδρο Raeisi – την Πέμπτη 7 Δεκέμβρη το απόγευμα, την μέρα του σύντομου περάσματος του Erdogan απ’ την Αθήνα. Οι «διμερείς σχέσεις» μεταξύ Μόσχας και Τεχεράνης, με τα πολλαπλά περιεχόμενα, ήταν οπωσδήποτε στο μενού. Θα μπορούσε όμως να λείπει η Παλαιστίνη; Δεν έλειψε, όμως δεν έγινε και κάποια κοινή ανακοίνωση επ’ αυτού.

Η εύλογη μυστικότητα αφήνει περιθώρια για φαντασιώσεις, αλλά η πραγματικότητα θα πρέπει να θεωρηθεί πολύ πιο πεζή. Για τους δικούς τους λόγους η κάθε μια, Μόσχα και Τεχεράνη δεν σκοπεύουν να διακινδυνέψουν για να σώσουν την ζωή κανενός Παλαιστίνιου. Αντίθετα εκείνο που φαίνεται να ευνοούν είναι αυτό στο οποίο δεν χρειάζεται να εμπλακούν άμεσα: ένας παρατεταμένος πόλεμος στη Γάζα, στη Δυτική Όχθη, στα λιβανο-ισραηλινά σύνορα (Χεζμπ’ Αλλάχ) και εναντίον των αμερικανικών βάσεων σε ιράκ και συρία∙ ένας ασύμμετρος «πόλεμος φθοράς» που θα εξαντλήσει από κάποιες απόψεις τόσο το Τελ Αβίβ όσο, κυρίως, τους δυτικούς συμμάχους του, οπωσδήποτε την Ουάσιγκτον. Πόσο παρατεταμένος; Σίγουρα για κάποιους μήνες. Σ’ έναν τέτοιου είδους πόλεμο η Τεχεράνη (κυρίως) μπορεί να ενισχύει τους συμμάχους της, χωρίς να εμπλέκεται άμεσα. Όσο για την Μόσχα; Μπορεί να παίζει «παιχνίδια κορυφής» και να κάνει δηλώσεις και «πόλεμο εντυπώσεων», με προτίμηση στον παρακμιακό ΟΗΕ, διαμορφώνοντας το («διπλωματικό») τερέν του 4ου παγκόσμιου. Οι Παλαιστίνιοι και οι Παλαιστίνιες; Όσοι και όσες ζήσουν ας θάψουν τους νεκρούς τους, κι ας κάνουν υπομονή..

Ένα ακόμα επεισόδιο στο θέαμα του ενδιαφέροντος για την Παλαιστίνη ξεδιπλώθηκε την Παρασκευή 8 Δεκέμβρη. Με πρωτοβουλία του ανεκδιήγητου γ.γ. του ΟΗΕ Guterres προωθήθηκε επειγόντως στο «συμβούλιο ασφαλείας» (15 μέλη: 5 μόνιμα και 10 ανακυκλούμενα) μια πρόταση ψηφίσματος, έργο του τοξικού των εμιράτων, με στήριξη από σχεδόν 100 ακόμα κράτη (μέσα σε μια ώρα…), για την άμεση ανθρωπιστική κατάπαυση πυρός μεγάλης διάρκειας, και την άμεση και χωρίς προϋποθέσεις απελευθέρωση των ομήρων – αυτό το δεύτερο ασφαλώς εξυπηρετούσε το Τελ Αβίβ.

Τα 13 απ’ τα 15 μέλη (συμπεριλαμβανόμενου του Παρισιού) την ψήφισαν, ένα την έκανε / κρύφτηκε (το Λονδίνο) και το τελευταίο, η Ουάσιγκτον, την καταψήφισε∙ ακυρώνοντας την όποια (συμβολική κατ’ αρχήν) αξία της, εφόσον οι αποφάσεις πρέπει να είναι ομόφωνες.

Η δικαιολόγηση του αμερικανικού «no» απ’ τον αναπληρωτή πρεσβευτή στον ΟΗΕ Robert Wood ήταν αυτό το κράμα κυνισμού και αποκτήνωσης που θα περίμενε κανείς. Πρώτον (είπε) το ψήφισμα «δεν καταδίκαζε την τρομοκρατική επίθεση της Hamas»… Δεύτερον, και σημαντικότερο, «το Τελ Αβίβ έχει δικαίωμα στην αυτοάμυνα», δηλαδή στις μαζικές δολοφονίες όπως και όσο αντέχει – τελεία και παύλα. (Φυσικά, στο τέλος, ο Wood δεν παρέλειψε να δηλώσει την συμπάθειά του για τους ζωντανούς, τους νεκρούς και τους νεκροζώντανους στη Γάζα…)

Το αποτέλεσμα δεν ήταν έκπληξη. Κι αν η πρόθεση των rivals με τέτοιες πρωτοβουλίες είναι να υπενθυμίζουν τακτικά ότι η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοι της είναι «παρίες» (σίγουρα από «ηθική» άποψη), είναι σαφές ότι οι «παρίες» νοιώθουν ακόμα αρκετά ισχυροί ώστε να αδιαφορούν.

Προκύπτει ένα ερώτημα: αν απ’ την μεριά του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος του Τελ Αβίβ η εξόντωση των παλαιστινίων είναι βασικό στοιχείο της ύπαρξής του, τι πόλεμο κάνει η Ουάσιγκτον μέσω αυτής της εξόντωσης, ειδικά μετά την αποτυχία (ή ήττα…) στο ουκρανικό πεδίο μάχης;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Δύο πεδία μάχης σε ένα (2)

Δευτέρα 11 Δεκέμβρη>> Πίσω και πέρα απ’ την καθεστωτική μονοτονία, τους χειρισμούς συσκότισης και αποπληροφόρησης, την σοφία των «ειδικών», γίνεται όλο και δυσκολότερο να βρούμε μια ρεαλιστική (οσονδήποτε σκληρή αλλά πάντως ρεαλιστική με καπιταλιστικά κριτήρια) απάντηση στο ερώτημα τι πόλεμο κάνει η δύση στην Παλαιστίνη και με πιο υλικό όφελος.

Να συμπεριλάβουμε λοιπόν  παραμέτρους σοβαρής διανοητικής διαταραχής των δυτικών αφεντικών, των πολιτικών βιτρινών τους και όχι μόνο, στην εξέλιξη του 4ο παγκόσμιου πολέμου∙ παραμέτρους στις οποίες το όποιο υλικό όφελος ή η υλική ζημιά υπερκαθορίζονται από συστηματικές (και συστημικές) ψευδαισθήσεις, απωθήσεις, ιδεολογικές παρανοήσεις της πραγματικότητας;

Από την άποψη του διαλεκτικού υλισμού κάτι τέτοιο θα ήταν ανάθεμα! Πρέπει παντού να υπάρχουν συμπαγή (καπιταλιστικά) συμφέροντα… Ωστόσο η ιστορία, και ειδικά η ιστορία των αποτυχιών και των ηττών (κάποιες φορές συντριπτικών…) δείχνει ακριβώς αυτό: όχι κάποιος ατσάλινος Νόμος-της-Ιστορίας (ή της πολιτικής οικονομίας…) αλλά η ανικανότητα των κάθε φορά «στρατηγών» (στρατιωτικών, πολιτικών, ιδεολογικών) στο να εκτιμήσουν σωστά πλευρές της πραγματικότητας που άλλοι βλέπουν πεντακάθαρα έχει οδηγήσει, οδηγεί, στην συντριβή τους. (Όσο για τα καπιταλιστικά συμφέροντα; Είναι αρκετά ευέλικτα στην εξυπηρέτησή τους, πολύ πιο ευέλικτα απ’ τους στρατιωτικούς σχηματισμούς!)

Παρά το ανάθεμα η υποκειμενικότητα οδηγεί άλλες φορές φανερά κι άλλες φορές υπόγεια σε επιλογές για τις οποίες ο χαρακτηρισμός «παρακμιακές» είναι μετριοπαθής.

Δείτε σαν αποδεικτικό στοιχείο (αν χρειάζεται ακόμα κάποιο) το τι συμβαίνει στα αμερικανικά παλάτια της εξουσίας αυτές τις μέρες. Η έγκριση μιας ακόμα χρηματοδότησης του φασιστοκαθεστώτος του Κιέβου με 61 δις δολάρια (εν μέρει δάνεια, εν μέρει δώρα σε όπλα και όχι μόνο) έχει φρακάρει στη βουλή των αντιπροσώπων εξαιτίας της αντιπολιτευτικής τακτικής των ρεπουμπλικάνων, που επιμένουν να συνδέουν αυτή την έγκριση με την αναθεώρηση της μεταναστευτικής πολιτικής του νυσταλέου Jo. Πίσω απ’ τις γραμμές αυτό σημαίνει ότι αρνούνται πλέον την συντήρηση ενός πολέμου που έχει χαθεί – χωρίς ακόμα να το λένε καθαρά…

Ως εδώ εκδηλώνεται καθεστωτική σύγχυση στις αμερικανικές πολιτικές βιτρίνες: το να αποφεύγεται να ειπωθεί η ήττα (στο ουκρανικό πεδίο μάχης) με το όνομά της συνεπάγεται πως είναι αδύνατο να συζητηθεί η διαχείρισή της! Αλλά αυτό γίνεται παρωνυχίδα μπροστά στις προσπάθειες του γκουβέρνου του νυσταλέου Jo να «πείσει» τους αντιρρησίες να αλλάξουν στάση. Οι οποίες συγκροτούνται στο εξής:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ουκρανικό πεδίο μάχης (1)

Δευτέρα 27 Νοέμβρη>> Ο πόλεμος θα μπορούσε να έχει τελειώσει τον Μάρτη του 2022 (ένα μόλις μήνα μετά την ρωσική εισβολή) – αλλά…

Ο David Arakhamia, βουλευτής του κόμματος του κλόουν (επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας;), ειδικός σύμβουλός του για καιρό, επικεφαλής της ομάδας διαπραγμάτευσης με την Μόσχα τον Μάρτη του 2022, και ιδρυτής μιας πλατφόρμας κατάταξης στον στρατό για εθελοντές, επιβεβαίωσε επίσημα πριν 2 ημέρες αυτό που ήταν γνωστό. (Το έκανε συνεντευξιαζόμενος στο ουκρανικό κανάλι 1 + 1. Εδώ είναι η παρουσίαση των λεγόμενών του από ινδικό κανάλι):

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.