Tag: ρωσία

Κύριε… μ’ αφήνετε να σκοτώσω λίγο;

Κυριακή 15 Σεπτέμβρη. Φασίστας είναι. Μήπως είναι και βλάκας; Ο φίλος της Αθήνας και της Λευκωσίας Netanyahu «πετάχτηκε μία» στο ρωσικό Sochi την περασμένη Πέμπτη, σε μια κίνηση που τα φιλικά του μήντια (και στα μέρη μας) παρουσίασαν σαν PR: να δείξει (είπαν…) ενόψει εκλογών ότι έχει παντού μόνο φίλους… Ως εάν ένας κοτζάμ Βλαδίμηρος (Putin) θα καταδεχόταν να γίνει γλάστρα στην προεκλογική εκστρατεία οποιουδήποτε…

Όχι. Ο Netanyahu πήγε να βρει τον Putin χεσμένος. Τόσο χεσμένος ώστε αναγκάστηκε να φάει την προσβολή (για το διπλωματικό savoir vivre μάλλον χοντρή) να περιμένει για το ραντεβού κάτι ώρες· ο οικοδεσπότης είχε δουλειά αλλού.

Η αιτία; Ο ρωσικός στρατός στη συρία απαγόρευσε αυτόν τον μήνα στο Τελ Αβίβ να κάνει τρεις τουλάχιστον επιθέσεις σε στόχους μέσα στη συριακή επικράτεια, στα δυτικά, απειλώντας ότι θα ρίξει τα ισραηλινά αεροπλάνα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο… Το ίδιο (μαθαίνεται τώρα) είχε γίνει άλλες δυο φορές τον Αύγουστο. (Το πως γίνονται αυτές οι «απαγορεύσεις» δεν το ξέρουμε. Υπάρχουν πληροφορίες σχετικά, αλλά ξεφεύγουν απ’ τις δυνατότητές μας να τις ελέγξουμε…)

Ως γνωστόν ο ισραηλινός ιμπεριαλισμός έχει κτυπήσει πρόσφατα στη συρία, αλλά στην εντελώς αντίθετη μεριά: νοτιοανατολικά, στα σύνορα με το ιράκ, δίπλα στο ποτάμι. Για να αποφύγει τα ραντάρ των S-300, και τα λοιπά ρωσικά συστήματα εντοπισμού που υπάρχουν σ’ όλη την δυτική συρία…

Η προσπάθεια του Netanyahu να πείσει τον Putin να κάνει «τα στραβά μάτια» χαρακτηρίστηκε (στο ισραήλ) «αποτυχία». Τι άλλο θα μπορούσε να είναι όμως; Για ποιον λόγο θα έπρεπε ο ρωσικός ιμπεριαλισμός να εμφανίζεται αδύναμος μπροστά στον ισραηλινό στο συριακό πεδίο μάχης;

Το «καπάκι» στην αποτυχία του φασιστοπρωθυπουργού, ήταν ότι τάκουσε (απ’ τον Putin) και για την επίθεση στο λίβανο, σε γραφεία της Χεζμπ’ αλλάχ. Κι αυτό ήταν καινούργιο…

Σα να μην έφταναν αυτοί οι μπελάδες (κατευθείαν συνέπειες της παρακμής του ισραηλινού καθεστώτος, την οποία προσπαθεί να φρενάρει με νύχια και δόντια), ο γνωστός αμερικανικός δημοσιογραφικός οργανισμός politico βρήκε την ώρα να αποκαλύψει ότι η mossad τηλε-παρακολουθούσε τα δύο τελευταία χρόνια (μέχρι να αποκαλυφθεί) το άσπρο σπίτι και άλλες θέσεις όπου μαζεύονταν αμερικανοί καθεστωτικοί αξιωματούχοι: το έκανε υποκλέπτοντας τις τηλεφωνικές συνδιαλέξεις των πάντων. Οι ισραηλινοί, φυσικά, το αρνήθηκαν· κάποιος από δαύτους έφτασε μάλιστα στο σημείο να χαρακτηρίσει την αποκάλυψη … «αντι-σημιτισμό».

Αν όχι για το ψόφιο κουνάβι αυτοπροσώπως, για το establisment στην Ουάσιγκτον το να σε κατασκοπεύει ο πιο στενός σου σύμμαχος είναι, επιεικώς, προσβλητικό. «Αναγνωρίζεις την Ιερουσαλήμ σαν πρωτεύουσά τους· τους δίνεις τα κατεχόμενα υψώματα του Golan· τους ετοιμάζεις ένα deal του αιώνα που θα νομιμοποιεί (;;;) το απαρτχάιντ τους – και σε κατασκοπεύουν;» Εύλογη η απορία, αν και όχι αρκετή για να «διαταράξει τις σχέσεις μεταξύ των δύο κρατών». Άλλωστε, αν δεν κατασκοπεύει κανείς τους συμμάχους του, που είναι σχετικά εύκολο, πού θα εκπαιδεύεται και πως θα κρατάει την φόρμα του;

Αρκετή η αφορμή της αποκάλυψης, όμως, για να ειρωνεύονται διάφοροι. Όπως, για παράδειγμα, ο ιρανός υπ.εξ. Zarif. Άμα έχεις τέτοιους φίλους τι τους θέλεις τους εχθρούς; τιτίβισε – σαν εχθρός που είναι…

Ναι… Αλλά όχι εκεί που είμαι εγώ

Κυριακή 15 Σεπτέμβρη. Η Μόσχα απαγορεύει, λοιπόν, στο Τελ Αβίβ να “κάνει ό,τι θέλει” στην συριακή ή στη λιβανέζικη επικράτεια. Κάποιοι θα φωνάξουν “ζήτω: ιδού ο άξονας της αντίστασης…”

Όμως η Μόσχα δεν απαγορεύει στο Τελ Αβίβ να “κάνει ό,τι θέλει” απέναντι στην παλαιστινιακή αντίσταση· ας πούμε απέναντι στις διαδηλώσεις της Μεγάλης Επιστροφής στη Γάζα… Δεν απαγορεύει την φυλάκιση 1,5 εκατομυρίου παλαιστίνιων στη Γάζα, ούτε το απαρτχάιντ στη δυτική Όχθη… Εκεί ο ισραηλινός φασισμός μπορεί να σκοτώνει ελεύθερα.

Είναι υπενθύμιση: κανένα κράτος δεν πρόκειται να σώσει τους παλαιστίνιους, ό,τι και να διακηρύσσει. Τα κράτη είναι όργανα αφεντικών παντού· έχουν τα δικά τους συμφέροντα, αυτά υπηρετούν. Το πολύ πολύ που κάνουν τα κράτη που υποτίθεται “στηρίζουν” τους παλαιστίνιους, είναι να τους δίνουν λεφτά… (Λεφτά τους υπόσχονται και οι σύμμαχοι του Τελ Αβίβ…) Αλλά δεν πρόκειται να διακινδυνεύσουν ούτε μια κεραία απ’ τα συμφέροντά τους για δεκάδες, εκατοντάδες ή χιλιάδες δολοφονημένους παλαιστίνιους.

Είναι υπενθύμιση: ο αγώνας ενάντια στο ισραηλινό απαρτχάιντ αφορά (και πρέπει να αφορά) κοινωνικά ανταγωνιστικά, κινηματικά υποκείμενα. Σ’ όλον τον κόσμο. Κι αυτά, με την σειρά τους, μόνο να διαφθείρουν την συνείδησή τους μπορούν περιμένοντας κάποιο “κράτος ελευθερωτή”.

Όποιος βλέπει “άξονες αντίστασης” εκεί που υπάρχουν διακρατικές, ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις και μόνο τέτοιες, βλέπει σίγουρα και τον Batman. Είναι υποχρεωτικό, απ’ την άλλη, να πάψουν οι πάντες να θεωρούν το δίκαιο των παλαιστινίων ανδρών και γυναικών σαν το «υπόλοιπο» τέτοιου είδους αντιθέσεων και αναμετρήσεων.

Ινδοκούς

Σάββατο 14 Σεπτέμβρη. Το δηλώνουν καθαρά: θέλουν μια συμφωνία με την Ουάσιγκτον, για να εξασφαλίσουν ασφαλή διάδρομο ώστε να πάρει τον στρατό της και να πάει στο καλό… Θα έλεγε κανείς ότι πιο ειρηνοποιά στοιχεία απ’ τους ταλιμπάν δεν υπάρχουν… Απ’ την άλλη, αφού το ψόφιο κουνάβι ακύρωσε τις διαπραγματεύσεις, δεν χάνουν ευκαιρία να κτυπούν και αμερικανικές βάσεις. Για να δείξουν ότι πράγματι χρειάζεται ένας “ασφαλής διάδρομος” ξεκουμπίσματος.

Αμ το άλλο; Αντιπροσωπεία τους πετάχτηκε χτες στη Μόσχα, και είχε κουβέντα face to face με τον Zamir Kabulov, τον ειδικό εκπρόσωπο του Putin για το αφγανιστάν. Αυτό, εν πάσει περιπτώσει, ανακοινώθηκε απ’ τους ίδιους. Μπορεί να τα είπαν και με κανάν άλλον…

Δεύτεροι στη σειρά, πίσω απ’ τους ταλιμπάν, στο βάθρο της ειρηνοποιίας στο Ινδοκούς, είναι βέβαια η Μόσχα, το Πεκίνο, η Ισλαμαμπάντ και η Τεχεράνη. Υπό μια προϋπόθεση: yankees go home! Αν όχι, τότε…

Το αξιοσημείωτο (για την ασταμάτητη μηχανή) δεν είναι ωστόσο τίποτα απ’ αυτά. Είναι το ότι οι ταλιμπάν έχουν αποκτήσει know how «διπλωματικών ελιγμών» υψηλού επιπέδου. Πως έβγαλαν στη σέντρα το ψόφιο κουνάβι και χρεώθηκε την ακύρωση των διαπραγματεύσεων; Με την εξής τακτική: εμείς θέλουμε συμφωνία, αλλά μέχρι και ένα λεπτό πριν συνεχίζουμε τον πόλεμο… Το αντέχεις; Αποδεικνύεται έτσι ότι δεν είναι καθόλου «πρωτόγονοι», όπως διέδιδε ο πρωτοκοσμικός ρατσισμός…

(φωτογραφία: Τα οροπέδια του αφγανιστάν έχουν ελάχιστους δρόμους. Στον χάρτη σημειώνονται αυτοί που ελέγχουν οι ταλιμπάν: με κόκκινο ο έλεγχος είναι απόλυτος και διαρκής, με πορτοκαλί είναι τακτικός μεν αλλά κατά περίσταση.

Το πού πας ρε Καραμήτρο; πώς λέγεται στα αμερικάνικα;)

Wellcome Matthew!

Τετάρτη 11 Σεπτέμβρη. Μετά από αρκετούς μήνες όπου το ψοφιοκουναβιστάν δεν είχε κανονικό υπουργό άμυνας, απέκτησε έναν, απ’ τα μέσα του περασμένου Ιούνη. Λέγεται Mark (Thomas) Esper. Επάξια πήρε το πόστο, αφού η προηγούμενη δουλειά του ήταν αντιπρόεδρος του τμήματος «σχέσεων με την κυβέρνηση» της γνωστής στρατιωτικής / πολεμικής βιομηχανίας Raytheon. Συνεπώς με το διπλό του know how, υπουργός «άμυνας» και πλασιέ όπλων, μπορεί να έρθει κι απ’ τα μέρη μας. Wellcome!

Και λέει ότι θα έχει πολύ δουλειά (κι’ απ’ τις δύο πλευρές του ικανοτήτων του). Να τι δήλωσε συνεντευξιαζόμενος στο γνωστό ακροδεξιό Fox στις 21 Αυγούστου, σαν υπουργός (κυρίως…):

… Πρέπει να εξασφαλίσουμε ότι πρέπει θα έχουμε την ικανότητα να ανασχέσουμε την κακή συμπεριφορά της κίνας… Η κίνα είναι η νούμερο 1 προετεραιότητα για το υπουργείο. Έχει υπογραμμιστεί στην εθνική στρατηγική ασφάλειας το γιατί θεωρούμε ότι είναι ένας μακροπρόθεσμα στρατηγικός ανταγωνιστής, κι αυτός που χρειάζεται μεγιστοποίηση της εκστρατείας, αν θέλετε, στο θέατρο Ινδικού-Ειρηνικού, είτε πολιτικά, είτε οικονομικά, είτε στρατιωτικά… Έρχεται μια αλλαγή, απ’ την σύγκρουση χαμηλής έντασης που κράτησε 18 χρόνια σε συγκρούσεις υψηλής έντασης με ανταγωνιστές όπως η ρωσία και η κίνα…

Παλιά την αλήθεια την μάθαινες είτε από μικρό είτε από τρελό. Προστέθηκαν τώρα και οι πλασιέ όπλων… Εδώ και 18 χρόνια η Ουάσιγκτον κάνει «πόλεμο χαμηλής έντασης» εναντίον της ρωσίας και της κίνας – το είπε καθαρά ο κυρ Matthew!.. Θυμάστε μήπως τι έγινε πριν 18 χρόνια; Η «11η/9ου» και η εκκίνηση του πολέμου κατά της τρομοκρατίας… Ευχαριστούμε κυρ Matthew που το ξεκαθαρίζεις με κάθε επισημότητα παρότι ελάχιστοι θα το καταλάβουν: ο «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας» ήταν το ψευδώνυμο του «πολέμου χαμηλής έντασης» κατά της Μόσχας και του Πεκίνου (αν και οι αφγανοί, οι ιρακινοί, οι σύριοι, οι υεμενίτες, οι λίβυοι, οι αιγύπτιοι, οι παλαιστίνιοι, δεν έχουν καταλάβει «χαμηλή» ένταση – αλλά ποιος ασχολείται μ’ αυτούς); Συνεπώς έχει απόλυτα δίκιο το «περιθώριο» (: Τρίτη γενιά, Sarajevo…) που υποστηρίζει 18 χρόνια τώρα ότι βρίσκεται σε εξέλιξη ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος. Never mind…

Αλλά ο αμερικάνος υπουργός / πλασιέ δεν αρκείται σ’ αυτό. Αναγγέλει ότι 18 χρόνια of low intensity conflicts είναι enough (για να μην πει ότι απέτυχαν). Και ότι στον ορίζοντα ανατέλλει η (αναπόφευκτα) επόμενη φάση, των high intensity conflicts. Θα κλάψουν περισσότερες μανούλες εννοεί… Όμως: ο κυρ Matthew θεωρεί, απ’ την καινούργια, την δεύτερη θέση του, ότι έχει το απαραίτητο οπλοστάσιο; Ή, δρώντας πρώτα και κύρια σαν πλασιέ, αναγγέλει την επόμενη φάση για να κάνει μπίζνες η εταιρεία που εκπροσωπεί με το υπουργείο στο οποίο ηγείται;

Ίσως (ίσως λέμε) όταν υπάρχουν Esper να μην πολυχρειάζονται οι Bolton…

Δροσερά επιχειρηματικά νέα (ή περί “τριχών”) 1

Πέμπτη 5 Σεπτέμβρη. Να μια ωραία ιστορία: Το νοτιοκυπριακό δικηγορικό γραφείο «Νίκος Αναστασιάδης και Συνεργάτες», απ’ τα πιο γνωστά στο νησί και όχι μόνο, ίδρυσε το 2000 δύο θυγατρικές εταιρείες. Την Imperium Services ltd, και την Imperium Nominees ltd. Και στις δύο η κυρά Έλσα, θυγατέρα του κυρ Νίκου, εμφανιζόταν σαν κάτοχος του 60% των μετοχών. Το άλλο 40% μοιράζονταν στα ίσια οι partners του γραφείου. Good job…

Προς τα τέλη του 2006, η ιδιοκτησίας του δικηγορικού γραφείου Imperium Nominees ltd ίδρυσε μια άλλη εταιρεία, την Matias Co ltd. Η οποία το 2007 αγόρασε την μεγαλύτερη ρωσική κατασκευάστρια ηλεκτρονικών δικτύων και μονάδων παραγωγής ενέργειας ονόματι Energostroyinvest Holding, έναντι μόνο 220 εκατομυρίων ευρώ. A very good job εκ μέρους του δικηγορικού γραφείου “Nicos Anastasiades ‘n’ Partners LLC”, αν ληφθεί υπόψη πως η πραγματική αξία της εταιρείας ήταν τουλάχιστον δεκαπλάσια.

Αλλά όχι. Ο πραγματικός αγοραστής ήταν ένας ρώσος δισεκατομμυριούχος («ολιγάρχες» αποκαλούνται στην δύση), πελάτης του γραφείου, ο Alexander Abramov. Το νοτιοκυπριακό δικηγορικό γραφείο «Νίκος Αναστασιάδης και Συνεργάτες» μέσω των «εταιριών κελύφη» που διέθετε ήταν απλά ο «ενδιάμεσος»· σ’ αυτήν την λογιστική / χρηματιστηριακή διαδικασία που λέγεται ξέπλυμα. Ο δε Abramov θα πρέπει να ήταν πολύ καλός πελάτης: τιμήθηκε με «χρυσό διαβατήριο» (νοτιοκυπριακό…), δηλαδή «τιμητική υπηκοότητα» το 2010, μετά από αίτημα του δικηγορικού γραφείου προς τον τότε νοτιοκύπριο πρόεδρο Χριστόφια…

Τα πιο πάνω αποκάλυψε στα μέσα του περασμένου Αυγούστου το OCCRP. Το «organized crime and corruption reporting project» είναι μια διεθνώς γνωστή αμερικανική δημοσιογραφική / νομική οργάνωση (δημιουργήθηκε το 2006) που ασχολείται με το ψάξιμο παγκόσμιων «εγκληματικών δικτύων». Προσέχοντας να μην πατήσει καμμιά μπανανόφλουδα: οι έρευνες του occrp προσανατολίζονται στον «μετασοβιετικό» χώρο, στη μέση Ανατολή, στην ασία, και στη λατινική Αμερική. Σε κάθε περίπτωση: μπορεί μεν το occrp να προσέχει μην πέσουν οι ερευνητές του κατά λάθος σε τίποτα σαν το “iran – contras”, αλλά τα στοιχεία που βρίσκει για άλλες περιπτώσεις είναι πραγματικά. Όπως, για παράδειγμα, η «Nikos Anastasiades ‘n’ Partners» case. Που προέκυψε σαν υποσύνολο μιας πολύ ευρύτερης έρευνας για το ξέπλυμα χρήματος ρωσικής προέλευσης μέσω τραπεζών της βαλτικής και λοιπών «μεσαζόντων»…

Μετά την αρχική σιωπή στη Λευκωσία άρχισε ένας μικρός και καθόλου κομψός χαμούλης. Πάντως το θέμα δεν έφτασε ως την Αθήνα: ο «ενιαίος εθνικός γκαζο-χώρος» έχει, τελικά, πολλούς γκρεμούς – ειδικά όταν πρόκειται για κακά νέα…

Δροσερά επιχειρηματικά νέα (ή περί “τριχών”) 2

Πέμπτη 5 Σεπτέμβρη. Το δικηγορικό γραφείο του νυν νοτιοκύπριου προέδρου ήταν / είναι απ’ τα πιο γνωστά (και πλούσια) στη νότια κύπρο· όχι επειδή ασχολείται με διαζύγια ή «εργατικά»… Αλλά το μεγαλύτερο μέρος του νοτιοκυπριακού δικηγορικού κλάδου (και των σημαντικότατων πολιτικών προεκτάσεών του…) είναι διεθνώς γνωστό ακριβώς γι΄αυτές τις δραστηριότητές του: το ξέπλυμα. Συνεπώς καμμία έκπληξη.

Για παράδειγμα ένας άλλος διάσημος νοτιοκύπριος πρόεδρος, που ανακηρύχτηκε «εθνικός ήρωας», ο Τάσσος Παπαδόπουλος, επίσης με φημιστό δικηγορικό γραφείο, ήταν ο «φύλακας» (δηλαδή ο διαχειριστής) των πολύ μεγάλων κλοπών και των εσόδων από διάφορα λαθρεμπόρια της οικογένειας Μιλόσεβιτς· ενός θρυλικού φίλου της ελλάδας. Ήταν τόσο γνωστός ο Τάσσος Παπαδόπουλος σαν «ταμίας» του Μιλόσεβιτς, ώστε παρότι έγινε πρόεδρος της νότιας κύπρου, όταν άλλαξε το καθεστώς στη Σερβία, οι καινούργιες πολιτικές βιτρίνες στο Βελιγράδι, στην προσπάθειά τους να ανακτήσουν ένα τουλάχιστον μέρος απ’ τα κλεμμένα, έφτασαν σχεδόν στο σημείο να παραπέμψουν τον «εθνικό ήρωα» πρόεδρο στα διεθνή δικαστήρια. Όμως κάποιο «αόρατο χέρι» τους εμπόδισε… Κι έτσι ο «εθνικός ήρωας» πέθανε σαν τέτοιος, κι όχι σε κάποιο βαθύ μπουντρούμι – όπως έπρεπε.

Αλλά και του νυν προέδρου ο επαγγελματικός βίος και η πολιτεία δεν είναι καθόλου άγνωστα. Για παράδειγμα, όταν ο Nicos Anastadiades ήταν ακόμα υποψήφιος πρόεδρος, το 2013, αποκαλύφθηκαν κάτι περίεργες δοσοληψίες του γραφείου του, και κάτι περίεργα (και μεγάλα) δάνεια από μια ρωσική τράπεζα (ονόματι Sobibank) με ενέχυρο μετοχές «εταιρειών / άχυρα» (ασήμαντης αξίας δηλαδή). Η Sobibank ήταν επίσης γνωστό γρανάζι στο ξέπλυμα ρωσικού χρήματος…

Και πάλι κάποιο αόρατο χέρι προστάτεψε τον Nicos… Κι έτσι αυτός πρόκοψε πολιτικά, φτάνοντας στο σημείο να είναι «κεντρικό σημείο» του υποάξονα Αθήνας – Λευκωσία – Τελ Αβίβ… Και, εν δυνάμει, ο απελευθερωτής του φυσικού αερίου της ανατολικής Μεσογείου….

Με τούτα και με τ’ άλλα τα «αόρατα χέρια» και η «προστασία» τους έγιναν κάτι σαν η στάνταρ καβάτζα για το νοτιοκυπριακό καθεστώς. Ήταν η «αίσθηση της υψηλής γεωπολιτικής αξίας του οικοπέδου» που είχε λειτουργήσει τόσο προστατευτικά ως πρόσφατα, και που επιπλέον επέτρεπε όλα αυτά τα όνειρα με τα αμερικανικά (ή, έστω, τα γαλλικά) πολεμικά που θα έρθουν να φυλάνε τα τρυπάνια στην (υποτιθέμενη) «κυπριακή αοζ» πετώντας στα βράχια τους παλιοτούρκους… Ήταν η ίδια «αίσθηση της υψηλής γεωπολιτικής αξίας του οικοπέδου» που είχε οδηγήσει τον ογκόλιθο έλληνα τότε φαιορόζ υπ.εξ. Κοτζιά, χέρι χέρι με τον Αναστασιάδη, να βουλιάξουν τις διαπραγματεύσεις «για την λύση του κυπριακού» στο Κραν Μοντανά· γιατί «έχουμε το πάνω χέρι και έτσι γουστάρουμε»…

Δροσερά επιχειρηματικά νέα (ή περί “τριχών”) 3

Πέμπτη 5 Σεπτέμβρη. Η νότια κύπρος απέλαυσε επί δεκαετίες σημαντικές γεωπολιτικές προσόδους λόγω θέσης και διάφορων γενικά πετυχημένων ισορροπιών μεταξύ «δύσης» και «ανατολής». Η «ανατολή» ήταν η εσσδ και οι ειδικές σχέσεις που είχε η Λευκωσία με την Μόσχα… Το γεγονός, για παράδειγμα, ότι είχε μόνο αγγλικές βάσεις στο έδαφός της και όχι αμερικανικές / νατοϊκές, τύγχανε ιδιαίτερης εκτίμησης απ’ τους σοβιετικούς.

Οι σοβιετικοί παρήλθαν, ακολούθησε η δεκαετία Γιέλτσιν, η δεκαετία της τεράστιας λεηλασίας (‘90s) στα ερείπια της διαλυμένης εσσδ, και η Λευκωσία αναδιοργάνωσε εύκολα τις σχέσεις της με τους βαρώνους των ρωσικών μαφιών. Ακόμα κι όταν ανέλαβε την εξουσία η kgb μέσω Putin, η «μαύρη» σχέση Λευκωσίας – Μόσχας δεν διαταράχτηκε ιδιαίτερα, αφού το μεγαλύτερο μέρος των βαρώνων, με το καλό ή το κακό, προσαρμόστηκε στην καινούργια κατάσταση.

Αλλά οι καιροί αλλάζουν…

Περί “τριχών”: πήγαν για μαλλί και βγήκαν κουρεμένοι…

Πέμπτη 5 Σεπτέμβρη. Κάνοντας το αντιπληροφοριακό / κριτικό καθήκον της η ασταμάτητη μηχανή σας είχε ενημερώσει στις 22 Ιούλη («αυτά δεν τα φωνάζουν…») ότι η αμερικανική αγκαλιά υπέρ του όποιου ελληνικού ιμπεριαλισμού, για την οποία έκαναν τα πάντα οι φαιορόζ κυβερνήτες απ’ το 2015 και μετά, έχει αυστηρά ανταλλάγματα υπέρ της Ουάσιγκτον, πέρα απ’ την στρατιωτική επιμελητεία, τις βάσεις και τα λοιπά. Πιο συγκεκριμένα, ανάμεσα στα υπόλοιπα (καλό θα ήταν να τα βρείτε και να φρεσκάρετε την μνήμη σας…) γράφαμε:

…Στη συνέχεια ο νόμος προβλέπει την πώληση αμερικανικών όπλων στη νότια κύπρο (τερματίζοντας μια απαγόρευση 45 χρόνων) υπό δύο προϋποθέσεις. Α) Να τερματιστεί το ρωσικό τραπεζικό νταραβέρι με τις νοτιοκυπριακές τράπεζες (ξέπλυμα ή μη)· και, Β) να απαγορευτεί ο ελλιμενισμός ρωσικών πολεμικών σε νοτιοκυπριακά λιμάνια, ακόμα και για ανεφοδιασμό καυσίμων. Με δυο λόγια νοτιοκύπριοι: αν θέλετε αμερικανική προστασία πετάξτε στη θάλασσα τους ρώσους φίλους σας – και μαζί τα κέρδη σας απ’ αυτούς….

Για να το πούμε διαφορετικά: καθώς ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός οξύνεται διαρκώς (και η ανατολική Μεσόγειος είναι δευτερεύον μεν αλλά υπαρκτό πεδίο του 4ου παγκόσμιου…) η πολύχρονη νοτιοκυπριακή «άνεση» το παίζουμε λίγο απο ‘δω και λίγο απο ‘κει έχει φτάσει στο απότομο τέλος της. Το κυπριακό οικόπεδο και η νοτιοκυπριακή διοίκηση δεν έχουν σε καμμία περίπτωση το «βάρος» και τον «όγκο» του «αιώνιου εχθρού», της Άγκυρας, που μπορεί ακόμα να κινείται «και στα δύο ταμπλώ» – με μια έμφαση σ’ εκείνο της ευρασίας.

Οι φαιορόζ, σε πλήρη συνεργασία με την νοτιοκυπριακή εξουσία και με τα ισραηλινά λόμπυ, κυλίστηκαν σαν σκουληκαντέρες στα πόδια των ψοφιοκουναβικών παρακαλώντας τους (κυριολεκτικά…) να δώσουν «σημασία» στα σχέδια για «περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου» και στη συμμαχία και την γεωπολιτική αξία του ελληνικού και του ελληνοκυπριακού οικοπέδου. Τελικά κατάφεραν να τους «πείσουν»: οι αμερικάνοι έρχονται… Αλλά όχι για να ανεχτούν ρωσικές «δουλειές» και «παρουσίες» ανάμεσα στα πόδια τους!!!

Όχι δα!

Πήγαν για μαλλί και βγήκαν κουρεμένοι (2)…

Πέμπτη 5 Σεπτέμβρη. Θα μπορούσε κάποιος να κάνει την καρδιά του βούτυρο και να πει πως οι καλοκαιρινές αποκαλύψεις του occrp για μερικά απ’ τα έργα και τις ημέρες του γραφείου «Nikos Anastasiades ‘n’ Partners» συνέπεσαν εντελώς τυχαία με την «αλλαγή των καιρών»… Όχι, όμως, και η επίσκεψη αυστηρού ελέγχου της αμερικανίδας βουλευτού Maxine Waters στη Λευκωσία, στα τέλη (28 – 29) Αυγούστου. Η (democratic) Waters είναι επικεφαλής της επιτροπής οικονομικών υποθέσεων του κογκρέσσου – και πολύ αποφασισμένη να αντιμετωπίσει την Μόσχα όπου και όπως μπορεί· ακόμα κι εκεί που δεν υπάρχει. Πόσο μάλλον εκεί που υπάρχει…

Η Waters έκανε το ταξίδι Ουάσιγκτον – Βέρνη – Λευκωσία για να τραβήξει αυτιά σε σχέση με τα ρωσικά «πλυντήρια». Στην ελβετία (δήλωσε ότι) «της δημιουργήθηκαν αμφιβολίες» (για την αποφασιστικότητα του ελβετικού τραπεζικού συστήματος)… Στη Λευκωσία, αφού «θύμισε» ότι …until recently, for example, Russian oligarchs were reported to have laundered the spoils of their political corruption through banks in the Republic of Cyprus… δήλωσε «ναι, μεν, αλλά». «Ναι μεν κάνετε κάποιες προσπάθειες»… «αλλά πρέπει να κάνετε πολύ περισσότερα».

Αυτός είναι ένας διπλωματικός τρόπος για να ειπωθεί… Να ειπωθεί τι;

Να ειπωθεί ότι οι ιμπεριαλιστικές μεγαλομανίες πληρώνονται – ήδη. Να ειπωθεί ότι οι γεωπολιτικές πρόσοδοι δεν είναι ακλόνητες και αιώνιες – ήδη. Να ειπωθεί, ίσως, ότι ένα τέτοιο «πλυντήριο» σαν το νοτιοκυπριακό (όπου, όμως, οι δραστηριότητες αυτές είναι πολύ βασικό τμήμα του … πραγματικού, «μαύρου» ελληνοκυπριακού αεπ…) άνετα μπορεί να βουλιάξει στον πάτο της θάλασσας…

Διάφοροι «φοβούνται» ότι τα νοτιοκυπριακά (και μαζί τους τα ελληνικά) σχέδια για την ανατολική Μεσόγειο έχουν ήδη βουλιάξει… Η ασταμάτητη μηχανή δεν θα στεναχωρηθεί καθόλου γι’ αυτό: άλλωστε, η θρυλική «κλιματική αλλαγή» μπορεί κάλλιστα να αφορά (και) το γεωπολιτικό κλίμα… Τα γνωστά: «φουσκώνει η θάλασσα»…

Συρία

Τρίτη 3 Σεπτέμβρη. Φαίνεται πως οι υποψίες μας ήταν σωστές. Σύμφωνα με χτεσινές δηλώσεις σύριου καθεστωτικού βουλευτή (που είναι τόσο εξειδικευμένες ώστε δεν προορίζονταν για ευρεία, προπαγανδιστική κατανάλωση…) ο Erdogan ξανα-ανέλαβε την αποστολή (απέναντι στον Putin λέει ο βουλευτής Safwan al-Qorbi, σαν μέλος του μπλοκ της Αστάνα λέμε εμείς) να «συμμαζέψει» τις αντικαθεστωτικές οργανώσεις στο Idlib, μετά την πετυχημένη προώθηση του συρο-ρωσικού στρατού στα νότια του θύλακα. Πρόκειται για τρεις κυρίως οργανώσεις: την Tahrir al-Sham al-Hay’at (η μεγαλύτερη) και τις Horras al-Din και Ansar al-Touhid…

Η ξαφνική αμερικανική «έφοδος απ’ τον ουρανό» καθάρισε 40 αξιωματικούς αυτών των δύο, μικρότερων οργανώσεων… Και επειδή οι επίσημες «εξηγήσεις» για την επίθεση είναι αμφίβολο αν θα έπειθαν ακόμα και «αμερικανάκια», ενώ οι διαμαρτυρίες της Μόσχας (δες χτεσινή αναφορά) έχουν πολλά υπονοούμενα, θεωρούμε ότι ο ψοφιοκουναβικός στρατός, δρώντας σαν «μυστικές υπηρεσίες» (ή μαφία, πράγμα που συχνά είναι το ίδιο) «καθάρισε» τους μεν (που πιθανότατα θα εξέταζαν τους όρους της συνθηκολόγησής τους) για να προειδοποιήσει τους δε, της Tahrir al-Sham, που είναι και η σαφώς πολυπληθέστερη οργάνωση… «Να μην εγκαταλείψουν τον αγώνα». Η προειδοποίηση θα μπορούσε να επευθύνεται στη βάση της οργάνωσης…

Αν προσθέτει κάτι στα πιο πάνω, υπάρχει κι αυτό (το οποίο, πάντως, η ασταμάτητη μηχανή δεν μπορεί να διασταυρώσει). Η αραβική εφημερίδα al-Watan, επικαλούμενη πηγές της μέσα απ’ την Tahri al-Sham, έγραψε χτες ότι το αφεντικό της οργάνωσης (ονόματι Abu Mohammed al-Jolani) έδωσε στην Ουάσιγκτον την πληροφορία ότι οι δύο οργανώσεις (Horras al-Din και Ansar al-Touhid) τα έσπασαν με την “γραμμή” της ένοπλης αναμέτρησης με τον συριακό στρατό μετά από τουρκικές πιέσεις· όπως επίσης και στοιχεία για το σημείο που θα συγκεντρώνονταν οι αξιωματικοί τους. Κατά την al-Watan η αμερικανική επίθεση είχε στόχο να εμποδίσει την Άγκυρα απ’ το να επιβάλει την συνθηκολόγηση των αντικαθεστωτικών στο Idlib…

Δεν μας κάνει καμμία εντύπωση το ότι ο al-Jolani έχει πάρε – δώσε με την Ουάσιγκτον. Όμως σίγουρα έχει ακόμα περισσότερα με πιο κοντινούς: στο Τελ Αβίβ και στο Ριάντ…

Συνδυάστε, τώρα, αυτές τις εξελίξεις με την υποτιθέμενη «καλωσύνη» του ψόφιου κουναβιού, που θέλει δήθεν να «χαλαρώσει» την απόλυτη πίεση στην Τεχεράνη. Όταν ούτε οι πιο «κατεστραμμένοι» μισθοφόροι δεν μένουν ζωντανοί αν προσπαθήσουν να παραβιάσουν την γνωστή ιμπεριαλιστική γραμμή της Ουάσιγκτον και των συμμάχων της, περιμένει κανείς στα σοβαρά αλλαγή γραμμής;