Tag: ρωσία

Μπροστά οι ιεραπόστολοι και πίσω τους οι χασάπηδες

Κυριακή 3 Νοέμβρη. Το ψοφιοκουναβιστάν δεν πόνταρε ότι θα πεισθούν όλοι. Εκείνο που ήθελε (και γι’ αυτό η «αναγνώριση» είναι μέσο και όχι τελικός σκοπός) είναι να αποκτήσει «βάσεις» και μεταξύ των ορθόδοξων χριστιανοβοσκών. Και σ’ αυτό ο Brownback πέτυχε. Τί τις θέλει (και) αυτές τις «βάσεις» η Ουάσιγκτον; Ό,τι θέλει και τις υπόλοιπες, τις στρατιωτικές, τις πολιτικές, τις ενεργειακές: σ’ έναν παγκόσμιο πόλεμο που κάποια στιγμή θα χρειαστεί ανθρώπινο κρέας, θα πρέπει να υπάρχουν κι εκείνοι που θα το προμηθεύσουν. Ευλογημένο…

Εν τω μεταξύ τα λιλιά συνεχίζουν. Αυτά καθεαυτά δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία, οι αρχιτράγοι έχουν πολλά από δαύτα. Αλλά τα βραβεία και τα παράσημα για τους τράγους έχουν την αξία που έχουν οι γάμοι και τα βαφτίσια για τους παραδοσιακούς μαφιόζους: μια ευκαιρία να τα πουν από κοντά στο ξεκάρφωτο, και να κανονίσουν τις δουλειές τους. Έτσι, πριν 2 βδομάδες, στις 19 Οκτώβρη, ο σχισματικός αρχιτράγος της ο.ε.ουκ. «Επιφάνιος» πετάχτηκε ως τη Ν. Υόρκη όπου ο νέος αρχιτράγος αμερικής «Ελπιδοφόρος» (όλοι οι υποκοσμιακοί έχουν παρατσούκλια!) τον τίμησε με το βραβείο υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων «πατριάρχης Αθηναγόρας». Ουάου! Δεν υπάρχουν καλύτεροι υπερασπιστές της ανθρωπότητας απ’ τους τσατσορούφιανους του μεγάλου αφεντικού!! Σε θάβουν υμνώντας!!!

Με την ευκαιρία ο «Ελπιδοφόρος», που παίρνει γραμμή απ’ τον Brownback, το τερμάτισε. Αν και παραδέχτηκε ότι η σχισματική ο.ε.ουκ. έχει ακόμα λίγους φίλους μεταξύ των παρόμοιων χριστιανικών θρησκευτικών εταιρειών (ελάχιστες την έχουν αναγνωρίσει), ξεκαθάρισε:

…Παρότι μπορεί να υπάρξουν πένες που θα θελήσουν να ξαναγράψουν την Ιστορία, εμείς γνωρίζουμε πολύ καλά από ποια πηγή ανάβλυσε η ουκρανική Εκκλησία – από την ζωοδόχο πηγή της βασιλίδας των Πόλεων, την Κωνσταντινούπολη- και για αυτό το Κίεβο είναι η μητέρα της Μόσχας και όχι το αντίστροφο…

Τι να πούμε κι εμείς οι αντί-θεοι της “ζωοδόχου πηγής”, ε; Να πούμε κακές κουβέντες; Να πούμε ότι στην τραγολογιώτατη αργκώ (της δεύτερης παρουσίας) η “ελπιδοφόρα” δήλωση θα μπορούσε να σημαίνει: όταν το αποφασίσουν οι σύμμαχοι, η “μάνα” θα στείλει τους ένοπλους πιστούς της και τότε θα δει η “κόρη” τι θα πάθει! – τέτοιες παλιοκουβέντες να πούμε; Α πα πα! Αγάπη ρε!…

(φωτογραφίες, από πάνω προς τα κάτω.

– Η εθνική γραμμή περνάει από νεκροταφεία όπως και από εκκλησίες – δίπλα είναι. Πρώτη επίσημη επίσκεψη, για σεφτέ, στον αρχιτράγο αμερικής, ο «Samuel ο επιτήδειος»· ποιός άλλος;

– Η πολύ πρόσφατη επιβράβευση ως είδηση στα γαλλικά. Ενδιαφέρεται το Παρίσι για τα βαλκάνια; Χέζουν οι αρκούδες στο δάσος;

Οι χασάπηδες, ε;

Κυριακή 3 Νοέμβρη. Αυτά τα μυρωμένα και «εθνικά επωφελή» των συμμοριών – με – τα – μαύρα τρέχουν παράλληλα με όσα συμβαίνουν στη μέση Ανατολή. Το ψόφιο κουνάβι δηλώνει «I like oil» με την ίδια φυσικότητα που στους έλληνες άρεσαν οι αστακομακαρονάδες· αν και η ασταμάτητη μηχανή δεν έχει ενδείξεις ότι το ψόφιο κουνάβι είναι ντηζελοκίνητο. Απλά, στον ψοφιοκούναβο πάντα άρεσε το oil, κι ακόμα περισσότερο αν ήταν άλλων. Δεν είναι ρατσιστής κατά των σύριων. Έγκαιρα, όταν ήταν απλά μια μηντιακή περσόνα, είχε δηλώσει ότι του αρέσει το ιρακινό oil, και ότι απ’ τα έσοδά του η Βαγδάτη θα έπρεπε να πληρώνει τα έξοδα των αμερικανικών βάσεων στο ιράκ. Αυτό λέγεται νταβατζιλίκι – σ’ όλο τον κόσμο. Ένας πλυντηριάς δικαιούται να του αρέσει το νταβατζιλίκι.

Έτσι, κι ενώ στη βορειοανατολική συρία μαζεύονται πολλοί και διάφοροι στρατοί και ένοπλοι (εκτιμάμε πως αν το πιο προχωρημένο όπλο τους ήταν τόξα και βέλη θα χωρούσαν· όχι όμως με τις σημερινές αεροπορίες και τους σημερινούς πυραύλους… όχι!… είναι too much!) το ελλαδιστάν καμαρώνει επειδή δύο δικά του f – 16 (νάναι οι μέρες τους!!!) «συνόδευσαν» ένα αμερικανικό στρατηγικό βομβαρδιστικό B – 52 καθοδόν προς συρία. Είναι γαλόνια αυτά – μας λένε! Το ελλαδιστάν είναι ο ανερχόμενος Joe Pesci της μέσης Ανατολής μας λένε: αγαπείστε το και διασκεδάστε το!

Σπουδαία. Όταν περνάει ένα αμερικανικό Β – 52 προς την συρία οι ηλίθιοι βλέπουν τα κουστούμια της ελληνικής συνοδείας! Ωωωω! Τι λεβεντόπαιδα είναι αυτά με τα f 16! Όμως όταν οι μπράβοι περιστοιχίζουν το κάθαρμα αφεντικό, αυτό δεν λέγεται απλά «υπόθαλψη εγκληματία». Λέγεται (η αστική νομοθεσία τα λέει αυτά…) εγκληματική συμμορία. Στο δικαστήριο βέβαια ο μπράβος δεν θα έχει τις ίδιες κατηγορίες με το αφεντικό. Ξεμπερδεύει ευκολότερα. Το παίζει “εγώ ένας υπάλληλος είμαι” (Και ο κυρ Αχιλλέας έτσι ξεκίνησε!)… Όταν όμως το «δικαστήριο» είναι του δρόμου, όταν δηλαδή οι σφαίρες πέφτουν σαν το χαλάζι, ο μπράβος θα μαζέψει πολλές. Μπορεί και τις περισσότερες. Στις ανακοινώσεις κηδειών δεν θα αναφέρουν καν το όνομα του· ούτε στα στεφάνια. Το «γεγονός» είναι ο θάνατος του αφεντικού του. Μόνον αυτό.

Λοιπόν, να το ξαναπούμε. Αν την έχετε δει ότι χαζεύοντας θα την βγάλετε καθαρή, ας έχετε και κανα plan B, in case of emergency. Δεν είναι καθόλου αστείο, και κανονικά (δηλαδή εργατικά…) απαιτεί όχι φόβο αλλά θαρραλέο anti-imp αγώνα, χωρίς εθνικές υποσημειώσεις και αστερίσκους! (Δύσκολα πράγματα δηλαδή, ε;…) Επειδή τα ντόπια αφεντικά μας σέρνουν απ’ το μανίκι να τα περιστοιχίσουμε – δεν το έχετε καταλάβει το τράβηγμα; Όσο για το τι θα γίνει, και πότε θα ρίξει χαλάζι, αυτό εξαρτιέται από άλλους. Μην βάλετε στοίχημα. Και μην εμπιστεύεσθε τους γνωστούς μετερεωλόγους.

Το «γεγονός» είναι σε εξέλιξη… Και ο άξονας το πάει, αν το έχετε καταλάβει, ορθοπεταλιά. Μπας και αναστηθεί – πάνω στους τάφους ημών και αλλήλων….

(φωτογραφία κάτω: Όταν λέμε «I like oil» εννοούμε «Ι like oil»!!! Διάβολε! Τι άλλο; Θέλω oil στο budget μου!!!

H φωτογραφία είναι κατευθείαν απ’ την συριακή «πετρελαϊκή κουζίνα» όπου η αμερικανική «τραπεζαρία» έχει απλώσει τα ξερά της· αλλά όχι απ’ την Deir ez Zor. Είναι απ’ την βορειοανατολική συρία, άκρη άκρη, κοντά στα σύνορα με το ιράκ…

Υπάρχει θέμα σοβαρό…)

Συρία

Σάββατο 2 Νοέμβρη. Μακριά από σχεδόν οποιαδήποτε διεθνή αναφορά στην Deir ez Zor γίνονται «ψιλο»μάχες. Λέμε «ψιλο» επειδή προς το παρόν ο μεν κατοχικός αμερικανικός στρατός χρησιμοποιεί την αεροπορία του για να προστατεύει τους μπράβους του (pkk/ypg) ο δε συριακός έχει μόνο πεζικό.

Την Τρίτη 29 Οκτώβρη συριακό πυροβολικό στα περίχωρα της πόλης κτύπησε θέσεις των ypg, και στη συνέχεια έγινε περιορισμένη μάχη μεταξύ πεζικάριων. Σαν απάντηση η αμερικανική αεροπορία βομβάρδισε τις θέσεις του συριακού πυροβολικού. Εν τω μεταξύ ρώσοι αξιωματικοί γυροφέρνουν την Deir ez Zor, κάνοντας επαφές με τις τοπικές πολιτοφυλακές.

Η μικροκλίμακα αυτών των συγκρούσεων (που πάντως είναι πόλεμος μεταξύ Ουάσιγκτον και Δαμασκού) τις κάνει τριτεύουσας σημασίας. Προς το παρόν. Θα μπορούσαν, ωστόσο, να εξελιχθούν σε «προηγούμενα»…

(φωτογραφία: Πετρελαϊκές εγκαταστάσεις στην Deir ez Zor. Οι οικολογικά ευαίσθητες ψυχές θα ανατριχιάσουν, αλλά μπρος στα κάλλη τι είναι ο πόνος; Έτσι είναι η πειρατεία: με κάθε μέσο και όλα!

Επιβεβλημένη διόρθωση. Πριν λίγες ημέρες γράψαμε ότι το έσοδο απ’ τα κατεχόμενα πετρελαιοπήγαδα στη βορειοανατολική συρία είναι 30 μύρια δολάρια την μέρα. Λάθος μας. Είναι 30 μύρια τον μήνα. Σαφώς μικρότερο το ποσό – αλλά και πάλι όχι για χάρισμα σε proxies των αμερικάνων…)

Συρία

Παρασκευή 1 Νοέμβρη. Ναι, μεν, διάφοροι δημαγωγοί στη δύση αναγνωρίζουν το αναμφίβολο, ότι ο Άσαντ και το καθεστώς του είναι «νικητής» ή/και ο «κυρίως νικητής» της τουρκικής εισβολής στη βόρεια συρία – αλλά ως εκεί. Μην περιμένετε να ασχοληθούν και με το τι λέει…

Μιλώντας χτες στο κρατικό συριακό κανάλι, ο Άσαντ είπε κανά δυο πράγματα που αξίζει να συγκρατήσουμε. Το πρώτο αφορά την τουρκία:

… Πρέπει να σιγουρέψουμε ότι δεν θα μετατρέψουμε την τουρκία σε εχθρό μας, και ότι έρχεται εδώ σαν φίλος, όπως η ρωσία και το ιράν…

Ο Άσαντ, βέβαια, εξακολουθεί να χαρακτηρίζει τον Erdogan εχθρό, αλλά έχει ανακαλύψει ότι «οι περισσότερες πολιτικές δυνάμεις στην τουρκία είναι εναντίον του Erdogan». Είναι ο μόνος στον κόσμο που έκανε τέτοια ανακάλυψη, αλλά δεν είναι βλάκας ο Άσαντ. Βρίσκεται, απλά, στη μέση της διαδρομής μέχρις ότου συναντηθεί και αγκαλιαστεί με τον Erdogan. Ως τότε θα πρέπει να του κάνει τη χάρη να του επιτρέπει να διαφεντεύει τους εναντίον του (εναντίον του Άσαντ) αντικαθεστωτικούς… Κατά τα άλλα αναγνώρισε το προφανές: ότι η συμφωνία Άγκυρας – Μόσχας βοηθάει την Δαμασκό να ανακτήσει σταδιακά τον έλεγχο των βόρειων συνόρων της.

Το δεύτερο που δήλωσε ήταν ότι «ο απόλυτος στόχος μου είναι η επανάκτηση του ελέγχου της νοτιοανατολικής συρίας απ’ τους ypg». Οι οποίοι είναι τόσο αφοσιωμένοι στον «αναρχοκολλεκτιβισμό» ή ό,τι άλλο πουλάνε διεθνώς μετά από φιλικές οδηγίες και εκπαίδευση από κάποιον καλό τους σύμμαχο (όχι την Ουάσιγκτον, εκεί δεν τους κόβει για τέτοια κόλπα…), που μόλις είδαν ξανά αμερικανικά τανκς και πετρελαιάκια, το γύρισαν – απέναντι στον Άσαντ. Ενώ πριν μερικές μέρες, στη φούρια επάνω, ορκίζονταν ότι οι ένοπλοί τους είναι έτοιμοι να ενταχτούν στον συριακό στρατό (που πάντα ήταν το όνειρό τους…) τώρα λένε ότι σιγά μην να το κάνουν (αυτό σημαίνει “ο λόγος μου συμβόλαιο”…) Θα πρέπει να προηγηθεί η πολιτική λύση για το μέλλον των ypgκρατούμενων περιοχών λέει τώρα ο Abdi· που ένα μέρος τους η Ουάσιγκτον λέει ότι θα συνεχίσουν να είναι αμερικανοκρατούμενες.

(φωτογραφία πάνω: Αυτή η χειραψία δημοσιοποιήθηκε στις 22 Ιούλη του 2019. Δεξιά είναι ο αμερικάνος στρατηγός Kenneth Mckenzie. Αριστέρα ο γενικός διοικητής των ypg Ferhat Abdi Sahin – με δράση στο εσωτερικό της τουρκίας, σαν αξιωματικός του pkk, απ’ το 1996.

Κάτω: Ο βήχας κι ο παράς δεν κρύβονται. Ο σύμμαχος που λέγαμε έχει know how στην τροφοδοσία του πρώτου κόσμου με …ότι γουστάρει ο πελάτης…. Πληρώνει ταξίδια / επισκέψεις στην αποικοκρατία του για να επιδείξει με επιτυχία πόσο δημοκρατική, ανθρωπιστική, ακόμα ακόμα και σοσιαλιστική είναι…

Θα κόλωνε να οργανώσει το πως πουλιέται σε δυτικούς ο «Μπούκτσιν στη μέση Ανατολή;» Σιγά!).

Αμέρικα

Πέμπτη 31 Οκτώβρη. Ας το επαναλάβουμε. Όλη κι όλη η αποστολή του ψόφιου κουναβιού, είτε το είχε συναίσθηση είτε όχι, ήταν το ενδεχόμενο να ανασχέσει το Πεκίνο, την Μόσχα και τους συμμάχους τους με μη στρατιωτικά μέσα. Ταυτόχρονα όμως, αυτά τα αμερικανικά στρατιωτικά μέσα όπου και όπως χρησιμοποιούνται, δεν επρόκειτο να καταργηθούν!

Το ψόφιο κουνάβι απέτυχε στην αποστολή του, κι αυτό δεν οφειλόταν σε κάποια προσωπική αδυναμία· ήταν εκείνο που εύλογα θα μπορούσε να περιμένει κανείς απ’ τον χαρακτήρα των «οικονομικών τιμωριών». Απ’ το αρχικό (πριν τις προεδρικές εκλογές του 2016) σετ των εργαλείων του «make america first again» απέμεινε στο ψόφιο κουνάβι, εν όψει των εκλογών του 2020, ο επαναπατρισμός του στρατού, η αποχώρησή του απ’ τους φυλετικούς πολέμους (όπως τους εννοεί). Με δεδομένη ωστόσο την αποτυχία του «οικονομικού πολέμου» η καθαρή στρατιωτική οπισθοχώρηση των ηπα θα ήταν, απλά, επίσημη παραδοχή της πλήρους ήττας της ηγεμονίας τους. Σ’ έναν παγκόσμιο πόλεμο που δεν έχει φτάσει ακόμα στη στρατιωτική του κορύφωση.

Εκείνα τα κυκλώματα και οι μηχανισμοί του αμερικανικού καθεστώτος που έχουν σημαντικό μερίδιο πρακτικών αποφάσεων, δεν δέχονται αυτήν την οπισθοχώρηση· παρότι δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι διαθέτουν ρεαλιστικό σχέδιο στρατιωτικής προώθησης. Δεν έχουμε, λοιπόν, «διπλή εξουσία» στην Ουάσιγκτον αυτήν την περιόδο. Έχουμε δύο παράλληλες τακτικές: μία που απέτυχε (των οικονομικών κυρώσεων) και μια ακόμα (την στρατιωτική) που δεν μπορεί να πετύχει.

Το άθροισμα αυτών των δύο τακτικών παράγει ένα ασυνήθιστο «μπρος πίσω» στο συριακό πεδίο μάχης – αλλά ένα «μπρος πίσω» που παρακολουθεί πια τις πρωτοβουλίες των αντιπάλων της Ουάσιγκτον. Είναι ένα «μπρος πίσω» του οποίου το εύρος καθορίζεται ως τώρα αποκλειστικά απ’ το τι κάνει, πως και πότε το κάνει, το μπλοκ της Αστάνα.

Κι αυτό είναι που κάνει όχι απίθανη αλλά το λιγότερο πιθανή μια «ήρεμη συνολική αποχώρηση» του αμερικανικού στρατού απ’ την συρία (και, ενδεχομένως, απ’ το ιράκ). Εκεί που η γεωπολιτική μυωπία των «οικονομικών τιμωριών» εκφρασμένη απ’ το ψόφιο κουνάβι βλέπει tribal wars, η γεωπολιτική αδυναμία της «στρατιωτικής διαχείρισης» εκφρασμένη απ’ τον βαθύ αμερικανικό μιλιταρισμό ψάχνει να βρει τρύπες για να πιάσει πόστα.

Αποδεικνύεται ως τώρα ότι η πρώτη μπορεί να κουρντιστεί όλο και λιγότερο σε τέτοιο βαθμό ώστε να «σκουπίσει» την δεύτερη… Πρακτικά ο εκφραστής της πρώτης (το ψόφιο κουνάβι) πάει προς καθαίρεση· όχι οι εκφραστές της δεύτερης.

Χρειάστηκε η τουρκική στρατιωτική εισβολή στη συρία για να κάνει η Ουάσιγκτον, αρχικά, ένα βήμα πίσω. Τώρα που θέλει να κάνει τα τρία τέταρτα του βήματος μπροστά, η ασταμάτητη μηχανή έχει σοβαρές αμφιβολίες για το κατά πόσο μπορεί να αντιστραφεί η κίνηση και πάλι «με ένα τηλεφώνημα»…

Μπλοκ της Αστάνα

Τετάρτη 30 Οκτώβρη. Lavrov, Cavusoglu, Zarif: η «μικτή» των υπ.εξ. του μπλοκ της Αστάνα συναντήθηκε χτες στη Γενεύη. Για μεταξύ τους κουβέντες, αλλά και επαφές με τον ειδικό απεσταλμένο του οηε για την συρία Geir Pedersen. Αφορμή η έναρξη των συναντήσεων της επιτροπής για το συριακό σύνταγμα.

Κρατάμε μια δήλωση του Lavrov – για την αμερικανική πειρατεία στα συριακά πετροκοιτάσματα:

…Η δήλωση ότι ο αμερικανικός στρατός είναι απαραίτητος για την προστασία του πετρελαϊκού πλούτου της συρίας είναι αλαζονική. Είναι σαν οι ηπα να προστατεύουν την συρία απ’ τον εαυτό της… Πρόκειται για παράνομη εκμετάλλευση των φυσικών πόρων ενός κυρίαρχου κράτους. Επιμένουμε σ’ αυτό. Οι αμερικάνοι εταίροι μας είναι ενήμεροι για την θέση μας, την οποία πρόκειται να υπερασπιστούμε….

Από μόνη της αυτή η (σταθερή έως μονότονη) επανάληψη της θέσης του μπλοκ της Αστάνα (και όχι απλά της Μόσχας) για τα συριακά πετρέλαια μπορεί να μην λέει κάτι ιδιαίτερο. Αλλά η ρωσική «εξωτερική (ιμπεριαλιστική) πολιτική» το έχει σαν μέθοδο: όταν απ’ τα λόγια προχωράει στα έργα, βάζει το δάκτυλο στον κρόταφο θυμίζοντας ότι «το είχαμε πει». Σας είχαμε προειδοποιήσει – και μας γράψατε.

Αν, τώρα, σε διαφοροποίηση με το ζήτημα της βόρειας συρίας (όπου βγήκε μπροστά η Άγκυρα…) είναι η Μόσχα που κάνει ξανά και ξανά τις σχετικές δηλώσεις, αυτό οφείλεται στο ότι (έτσι εκτιμάμε) αυτή θα κάνει την «βρώμικη δουλειά» αν και όποτε. Φτιάχνει κλίμα – κατά συνέπεια.

(Στην ίδια συνέντευξη τύπου μετά τις επαφές, από Γενεύη μεριά, ο ιρανός υπ.εξ. Zarif είχε χιουμοριστική διάθεση: Επιτέλους, ο πρόεδρος Τραμπ είναι ειλικρινής ως προς τι δουλειά κάνουν οι ηπα στη συρία… είπε.

Ο.Κ., σωστό. Αλλά ποιός θα γελάσει;)

Συρία

Τρίτη 29 Οκτώβρη. Ο αμερικανικός στρατός (οι 1.000 πεζοναύτες που έφυγαν απ’ τις βάσεις του βορρά) επιστρέφει στη συρία… Σύμφωνα με όσα έχουν ειπωθεί και η ασταμάτητη μηχανή μπορεί να διασταυρώσει, η επιχείρηση «κρατάμε τα πετρέλαια μαζί με τους ypg/pkk συμμάχους μας» χρειάζεται οπωσδήποτε ένα, ίσως και δύο αεροδρόμια – αμερικανικές βάσεις. Για επιμελητειακούς αλλά και επιθετικούς λόγους. Προς το παρόν (για χτες δηλαδή) η «επιστροφή» φαίνεται να αφορά την «ανακατάληψη» απ’ τον αμερικανικό στρατό μιας βάσης στα βόρεια, πάνω απ’ την Hasakah. Δεν στάθηκε ωστόσο δυνατό να βεβαιωθούμε αν αυτή η βάση έχει περάσει στα χέρια του συριακού στρατού ή έχει μείνει κενή.

Την ίδια στιγμή στην Deir ez Zor, που βρίσκεται νοτιότερα αλλά έχει στρατηγική θέση, το ρωσικό μηχανικό ξανάφτιαξε μια πλωτή γέφυρα, που επιτρέπει την κίνηση οχημάτων στις δύο όχθες του Ευφράτη. Η ασταμάτητη μηχανή ήξερε ότι τα χωματουργικά έργα (απαραίτητα για την γέφυρα) είχαν ξεκινήσει λίγο πριν την τουρκική εισβολή στα βόρεια· προφανώς υπάρχει ένας κάποιος συντονισμός, αν ληφθεί υπόψη πως όλες τις γέφυρες στην συγκεκριμένη περιοχή τις είχε βομβαρδίσει η αμερικανική αεροπορία. Για να εμποδίσει την μεταφορά «βαρέων οχημάτων» (τανκς δηλαδή…) απ’ την δυτική στην ανατολική όχθη.

Χτες η καινούργια γέφυρα ήταν έτοιμη και σε χρήση. Είναι θέμα χρόνου (αν δεν βομβαρδιστεί κι αυτή…) να περάσει στρατός (συριακός ‘n’ friends) στα ανατολικά.

Εν τω μεταξύ το «φιλειρηνικό» ψόφιο κουνάβι που άγεται και φέρεται, δείχνει μαστουρωμένο. Προσέξτε χθεσινό κελάιδισμα:

Αυτό που σκοπεύω να κάνω, ίσως, είναι μια συμφωνία με την ExxonMobil ή κάποια άλλη απ’ τις μεγάλες μας επιχειρήσεις να πάει εκειπέρα και να κάνει την δουλειά σωστά… και να μοιράσει τον πλούτο.

Ο αμερικάνος υπ.εξ. Mark Esper το δήλωσε όσο πιο καθαρά μπορούσε. Πρώτον, με τα έσοδα απ’ το λαθρεμπόριο πετρελαίου θα χρηματοδοτούνται οι κούρδοι ένοπλοι (για να προσέχουν τους κρατούμενους του isis στις φυλακές…) Και, δεύτερον, όποιος τολμήσει να αμφισβητήσει την αμερικανική κατοχή στην ανατολική συρία, συμπεριλαμβανόμενου του συριακού ή του ρωσικού στρατού, θα “αντιμετωπιστεί με υπερβάλουσα στρατιωτική δύναμη”. Γελοίες δηλώσεις παρακμιακών: είναι σίγουρος αυτός ο φουριόζος υπ.αμ. ότι θέλει να αρχίσει έναν πλήρη, κανονικό και προφανώς πυρηνικό παγκόσμιο πόλεμο υπερασπιζόμενος τα έσοδα του pkk/ypg; Ας έλεγε, τουλάχιστον, την αλήθεια: θα μείνουμε εκεί για να εμποδίσουμε τους κινέζικους “δρόμους του μεταξιού”!…

Η Μόσχα υποστηρίζει ότι αυτός ο πλούτος είναι 30 μύρια δολάρια με τιμή βαρελιού στη μαύρη αγορά στα 38 δολάρια (αισθητά χαμηλότερα απ’ την επίσημη τιμή). Με 30 μύρια δολάρια τον μήνα μοιρασμένα ανάμεσα στο pkk/ypg και το αμερικανικό παρακράτος (δεν ξέρουμε σε ποια αναλογία) μπορούν και οι δύο μεριές να κάνουν τις δουλειές τους επ’ αόριστον – φαίνεται ότι αυτός είναι ο τσαμπουκάς τους…. Αλλά 30 μύρια δολάρια τον μήνα, δηλαδή πάνω από 1 δις τον μήνα (σε κανονικές τιμές) είναι ένα μεγάλο ποσό για να λείπει απ’ τα ταμεία του Άσαντ· καθότι ο Άσαντ έχει νικήσει.

Πού ακούστηκε ότι «ο ηττημένος τα παίρνει όλα»; Πού ακούστηκε ότι η Ουάσιγκτον μπορεί να νομιμοποιήσει το πλιάτσικο παρότι έχει ηττηθεί; Σε ποιον πλανήτη ακριβώς σερβίρει η παρακμιακή πρώην υπερδύναμη αυτό το κόλπο;

Μακρυά απ’ τα φώτα της δημαγωγίας γίνονται φανερές και λιγότερο φανερές προετοιμασίες σύγκρουσης για το συριακό oil. Αύριο; Σε ένα μήνα; Σε έξι; Θα φανεί. Αλλά η μεθόδευση της Ουάσιγκτον και των κούρδων λακέδων / μισθοφόρων της της είναι πολύ χοντρή για να περάσει. Είναι πολλοί αυτοί που είναι αντίθετοι· είτε το λένε είτε όχι…

(φωτογραφία πάνω: Μία απ’ τις δύο αμερικανικές βάσεις, είτε στην Tal Tamir είτε στην Tal Baydar φαίνεται πως είναι στόχος επανα-κατοχής. Δεν αποκλείεται ωστόσο η νέα εισβολή να αφορά την αεροπορική Rmeilan, στα βορειοανατολικά. Ο χάρτης είναι παλιότερος.

Κάτω: η γέφυρα στον Ευφράτη, στην Deir ez Zor, χτες….)

The hook

Τρίτη 29 Οκτώβρη. Είναι σπάνια και (επιφανειακά τουλάχιστον) απροδόκητη εκείνη η ιστορική στιγμή που μια άλλοτε υπερδύναμη, που μεσουράνησε σαν κυρίαρχη στον πλανήτη μέσα απ’ την ρητορική της υπεράσπισης «δικαιωμάτων» και «ελευθεριών», απ’ τα ατομικά μέχρι τα κρατικά· μια υπερδύναμη που το 1991 έκανε μια εκστρατεία στη μέση Ανατολή για να υπεραπιστεί (υποτίθεται) το κράτος του κουβέιτ απ’ την πειρατική εισβολή του συμμάχου της Χουσεΐν που είχε στόχο να βάλει χέρι στα κουβετιανά πετρέλαια και τα έσοδα απ’ αυτά, είναι λοιπόν σημαντική η στιγμή που αυτή η υπερδύναμη αναγκάζεται να το ρίξει στην πειρατεία η ίδια. Και το κάνει ανοικτά, το διαφημίζει, θεωρώντας το «δικαίωμά» της· και, επιπλέον, μια επιλογή που κανείς δεν θα τολμήσει να της την αμφισβητήσει…

Καταλαβαίνουμε πως είναι δύσκολο να καταλάβει, να εννοήσει κανείς την κρίσιμη ιστορικότητα της στιγμής· αν δεν καταλαβαίνει καν και καν τι σημαίνει «ιστορικότητα». Απ’ την μεριά της η ασταμάτητη μηχανή μπορεί να υποστηρίξει καθαρά ότι αυτή η στιγμή σημαδεύει το τέλος των ηνωμένων πολιτειών. Προσοχή: όχι το τέλος της παγκόσμιας ηγεμονίας τους· αυτό κάποιοι, με σοβαρά και ισχυρά επιχειρήματα, το τοποθετούν στα 2003, όταν εισέβαλλαν μεν στο ιράκ, αλλά απέτυχαν σε όλους τους στόχους τους.

Όχι. Το τέλος της ηγεμονίας είναι γεγονός εδώ και 15 τουλάχιστον χρόνια. Τώρα μιλάμε για το τέλος των ηπα σαν «μοντέλο», που με μερικές διορθώσεις θα μπορούσε ίσως να συνεχίσει να έχει κάποια ισχύ στον 21ο αιώνα.

Φυσικά οι πειρατές μπορούν να συνεχίσουν να έχουν δύναμη (ή να νομίζουν ότι έχουν) για κάποιο διάστημα. Επίσης είναι γεγονός ότι υπάρχουν κράτη σε διάφορες θέσεις του παγκόσμιου καταμερισμού, που θα ήθελαν να έχουν πειρατικές δραστηριότητες σε βάρος άλλων κρατών αν είχαν την στρατιωτική ισχύ να τις συντηρήσουν για καιρό. Όμως κανένα μα κανένα κράτος δεν θα δεχόταν να γίνει θύμα πειρατείας. Κι έτσι η Ουάσιγκτον, στο συριακό πεδίο μάχης όπου όλοι ξέρουν ότι ηττήθηκε (αν όχι άμεσα με στρατιωτικό τρόπο σίγουρα έμμεσα), αυτοανακηρύσσεται πανηγυρικά σε rogue state – με πυρηνικά.

Αυτό επιβάλλει σε όλο και περισσότερα κράτη του πλανήτη, που δεν ανήκουν στον πολύ στενό κύκλο των «ξεφωνημένων» συμμάχων του ψοφιοκουναβιστάν (ξέρετε ποιοί είναι αυτοί οι σύμμαχοι), να αναζητήσουν συμμαχίες έως και «προστασία» από άλλα πυρηνικά κράτη, που δρουν ακόμα by the book, και φαίνονται διατεθειμένα να αυτοσυγκρατούνται με βάση τις διεθνείς συνθήκες. Αυτές οι «νέες δυνάμεις» υπάρχουν· δεν είναι κάτι που θα αναδυθεί στο μέλλον…

Είμαστε σίγουροι πως αυτή την ιστορική στιγμή σε πολλές καπιταλιστικές πρωτεύουσες του πλανήτη διάφορες πολιτικές βιτρίνες και αφεντικά τρίβουν τα χέρια τους. Έναντι 30 εκατομμυρίων δολαρίων την ημέρα (που δεν είναι καν και καν εξασφαλισμένα…) το ψοφιοκουναβιστάν χάνει τα πάντα…

Μεγάλη, μοναδική στιγμή!

Η ώρα της κορέας;

Τρίτη 29 Οκτώβρη. Όπως ξέρετε (όσες / όσοι παρακολουθείτε σταθερά την ασταμάτητη μηχανή) η προσπάθεια του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ να ρυμουλκήσει το ψόφιο κουνάβι σε κάτι που θα «ακύρωνε» μεσομακροπρόθεσμα τις αιτίες (της Ουάσιγκτον και του Τόκιο) για στρατιωτική πίεση στην κορεατική χερσόνησο έφτασαν ως ένα συμβολικό σημείο και μετά καθηλώθηκαν. Οι σωματοφύλακες στην Ουάσιγκτον φρόντισαν να «μαζέψουν» το ψόφιο κουνάβι. Εδώ και πολλούς μήνες έχει παγιωθεί κάτι σαν «ψυχρή ειρήνη»: η Ουάσιγκτον δεν ασχολείται φανερά με την Πγιονγκγιάνγκ και το αντίστροφο. Ωστόσο αυτή η κατάσταση απέχει πολύ απ’ αυτά που θα ήθελε το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ· πρώτα απ’ όλα η Σεούλ και η Πγιονγκγιάνγκ

Η νοτιοκορεάτικη αριστερά (που υποστηρίζει τον Moon) προσπαθεί να βάλει το ζήτημα σε κινηματική βάση. Στις 18 Οκτώβρη 19 νοτιοκορεάτες φοιτητές έκαναν ντου στο καλά φυλασσόμενο σπίτι του αμερικάνου πρεσβευτή στη Σεούλ και κατάφεραν να μπουν μέσα. Η διαμαρτυρία τους αφορούσε αφενός την στάση του ψοφιοκουναβιστάν στο ζήτημα των διακρατικών σχέσεων των δύο κορεών, και αφετέρου την απαίτησή του να πληρώνει η Σεούλ 5 δις δολάρια τον χρόνο για την συντήρηση των σχεδόν 30.000 αμερικάνων πεζοναυτών που στρατοπεδεύουν σε βάσεις σε νοτιοκορεατικό έδαφος…

Άλλες οργανώσεις διαδηλώνουν τακτικά απαιτώντας απ’ τον Moon να ξαναρχίσει τις διαπραγματεύσεις με τον Kim αγνοώντας τα ψοφιοκουναβικά φρένα και τις τρικλοποδιές. Μια ομάδα φεμινιστριών / ειρηνιστριών απ’ την ασία και τις ηπα διαδήλωσε στις αρχές του μήνα έξω απ’ την αμερικανική πρεσβεία στη Σεούλ, ζητώντας την άρση των κυρώσεων κατά της Πγιονγκγιάνγκ.

Δεν πρόκειται για μαζικές διαδηλώσεις – αν αυτό είναι το ερώτημα. Μάλλον για συμβολικές κινήσεις πρόκειται, αν και το ντου στο σπίτι του πρεσβευτή θύμισε τον δυναμισμό κινηματικών δράσεων του νοτιοκορεατικού παρελθόντος. Υποθέτουμε πως ο Moon δεν «χαλιέται» μ’ αυτές τις ενέργειες. Αλλά αν πρόκειται να γίνουν κάποιες κινήσεις με νόημα σε επίπεδο κρατικής πολιτικής, δεν θα γίνουν από διαδηλωτές.

Υπάρχουν σχέδια του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ για το επόμενο δίμηνο – τρίμηνο; Υπάρχει Ιστορία έτοιμη για δρασκελιές σ’ αυτήν την περιοχή του καπιταλιστικού πλανήτη; 

Συρία 1

Σάββατο 26 – Κυριακή 27 Οκτώβρη. Ενώ οι πρόσφατες εξελίξεις στη βόρεια συρία έχουν αλλάξει τα δεδομένα υπέρ του μπλοκ της Αστάνα, αυτό απ’ την αρχή έχουμε υποδείξει, δηλαδή η περιοχή νότια και ανατολικά απ’ τον Ευφράτη και την Deir ez Zor ως τα σύνορα συρίας – ιράκ, μπορεί να αποδειχθεί ιδιαίτερα κρίσιμη· έως εκρηκτική.

Το αμερικανικό βαθύ κράτος και οι σύμμαχοί του (Τελ Αβίβ…) που διαφωνούν απόλυτα με την αποχώρηση του αμερικανικού στρατού απ’ την βόρεια συρία, φαίνεται να σχεδιάζουν ενίσχυση του «για να φυλάμε το πετρέλαιο». Η συζήτηση δεν γίνεται για «100» ή «200» αλλά ήδη για 500 αμερικάνους πεζοναύτες (με προοπτική να αυξηθούν…)· και, «ξαφνικά», βαριά τανκς· επειδή, όπως όλοι καταλαβαίνουν, ο isis μπορεί να εμφανιστεί όπου νάναι επί σκηνής, επίσης με τανκς…

Εκείνο που προσπαθούν να κάνουν τα αφεντικά του ψόφιου κουναβιού είναι να «ρεφάρουν» την απόφασή του. Το ψόφιο κουνάβι φαίνεται να έχει αποδεχθεί μια τέτοια «εξισορρόπηση», αφού ευχαριστήθηκε ναρκισσιστικά με τον θόρυβο που προκάλεσε η «ειρηνοποιός» απόφασή του για απόσυρση του αμερικανικού στρατού. Ζούμε σε post-postmodern εποχές: η εσωτερική αμερικανική σύγκρουση, ανάμεσα σ’ ένα σχέδιο κατοχής στη μέση Ανατολή που έχει ηττηθεί χωρίς να υπάρχει εναλλακτική, και μια πολιτική βιτρίνα που θέλει «να κάνει τα δύσκολα, δηλαδή ειρήνη» φτιάχνει διπλή και τριπλή πραγματικότητα.

Οι τελικές αμερικανικές αποφάσεις δεν έχουν ληφθεί ακόμα (τα αμερικανικά επιτελεία σχεδιάζουν…), αλλά η κατεύθυνση και η τάση είναι σαφής. Όπως και η δικαιολόγησή της: «δεν θα αφήσουμε τα συριακά πετρέλαια στα χέρια του ιράν» – δηλαδή της Δαμασκού…

Για μερικά βαρέλια πετρελαίου ο καυγάς; Όχι δα!