Tag: ρωσία

ICC

Κυριακή 28 Ιούνη. Από μια διαφορετική άποψη η «αποκάλυψη» του τι έχει «υποφέρει» ο αμερικανικός στρατός εξαιτίας της Μόσχας στο αφγανιστάν είναι μια μάλλον απεγνωσμένη προσπάθεια εσωτερικής αντι-κατανάλωσης. Σχετικά με την έρευνα που έχει ξεκινήσει το «διεθνές δικαστήριο της Χάγης» για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας απ’ τον κατοχικό στρατό εκεί. Για βασανιστήρια αιχμαλώτων και δολοφονίες αμάχων.

Σ’ αυτό το ζήτημα το ψόφιο κουνάβι και οι σωματοφύλακές του αντέδρασαν με υποδειγματικό (ηγεμονικό) πατριωτισμό. Σε πρώτη φάση απαγόρευσαν σε οποιονδήποτε ερευνητή ή ανακριτή του icc να πατήσει το πόδι του στις ηπα. Και πριν καμμιά δεκαπενταριά μέρες αποφάσισαν το «πάγωμα περιουσιακών» στοιχείων σε όσους ερευνητές του icc ασχοληθούν με τα αμερικανικά εγκλήματα. (Αλλά και με ισραηλινά, αφού και τέτοια υπάρχουν άφθονα).

Δεν πρόκειται να μείνουμε αδρανείς όταν οι άνθρωποί μας απειλούνται από ένα δικαστήριο καγκουρώ δήλωσε αποφασισμένος ο Πομπηίας, εννοώντας (με τον χαρακτηρισμό «δικαστήριο καγκουρώ») ότι πρόκειται για αυθαίρετο και αναξιόπιστο οργανισμό.

Δεν είναι η πρώτη ούτε και η τελευταία επίδειξη της διαρκούς υποχώρησης των ηπα. Η άλλοτε υπερδύναμη που στήριξε την ηγεμονία (της) και σε διεθνείς θεσμούς προχωράει υποδειγματικά προς εκείνο το σημείο που η ύπαρξή της θα στηρίζεται αποκλειστικά στην άκρη της κάνης…

(φωτογραφία: Δεκέμβρης του 2009 στη Helmand οι κατοχικοί ψάχνουν “υπόπτους” γενικά…)

Λιβύη

Σάββατο 27 Ιούνη. Ένα μικρό βήμα για Εκείνον, ένα άλμα για την ανθρωπότητα! Ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron (που παρεπιπτόντως δεν διαβάζει ασταμάτητη μηχανή όπως θα όφειλε, το ανάποδο συμβαίνει «ως μη όφειλε»!…) έκανε το βήμα να μιλήσει με το «αφεντικό» της ανατολικής λιβύης, την ανεγκέφαλη αλεπού (: Putin), μπας και βρει άκρη για την θέση του γαλλικού ιμπεριαλισμού στη λιβύη.

Μετά την τηλεκουβέντα ο βασιλιάς δήλωσε «confident» (δηλαδή «γεμάτος αυτοπεποίθηση») για την πρόοδο των σχέσεων Παρισιού – Μόσχας «σε μια σειρά θεμάτων» – σύμφωνα με την ανακοίνωση του εκπροσώπου του παλατιού.

Αυτό το «σε μια σειρά θεμάτων» έχει ενδιαφέρον. Φαίνεται ότι η ανεγκέφαλη αλεπού δείχνει μεν κατανόηση στο να υπάρχει ένα γαλλικό «πάτημα» στην ανατολική λιβύη, αλλά (όπως σας έχουμε ήδη ενημερώσει) δεν σκοπεύει να το χαρίσει. Θέλει κάποια ανταλλάγματα. Εφόσον σ’ αυτή την «μια σειρά θεμάτων» περιελήφθει και «το ουκρανικό» (σύμφωνα με ρωσικές «πηγές»…), στο οποίο το Παρίσι έχει ελάχιστη επιρροή (αν έχει κάποια), η αναιδής ασταμάτητη μηχανή υποθέτει πως στη «σειρά θεμάτων» θα πρέπει η Μόσχα να υπέδειξε τις άμεσες ή έμμεσες σχέσεις του Παρισιού με την Ουάσιγκτον. Όχι στην μακρινή σε σχέση με τη λιβύη ουκρανία, αλλά στην πολύ πιο κοντινή υποσαχάρια αφρική.

Είναι ένα ζόρικο ζήτημα για Εκείνον: ο γαλλικός ιμπεριαλισμός θεωρεί (ανομολόγητα) πως διασώθηκε μετά τον β παγκόσμιο πόλεμο χάρη στις επιλεκτικές σχέσεις του με την Ουάσιγκτον. Τονίζουμε το «επιλεκτικές» προς αποφυγή παρεξηγήσεων. Η τωρινή αμερικανική παρακμή είναι ορατή και απ’ το Παρίσι, αλλά αυτό δεν βοηθάει ιδιαίτερα. Είτε ο γαλλικός ιμπεριαλισμός συνεχίζει να προσπαθήσει να αξιοποιήσει τον αμερικανικό στα ζόρια του (όπως κάνει στο μάλι και στο τσαντ), είτε προσγειώνεται σε μια πραγματικότητα μικρότερων δυνατοτήτων.

Δεν είναι εύκολο πια να είσαι και με τη μία μεριά και με την άλλη όποτε σε βολεύει!

(φωτογραφία κάτω: Θεωρούμε σίγουρο πως ο βασιλιάς Macron θα ήθελε να πνίξει τον di Maio. Ο οποίος, γυρνώντας απ’ την Τρίπολη προχτές – live επαφές! – δήλωσε ότι ο Saraj έχει στην καρδιά του την Ρώμη… Ο «τζενεράλ» που έχει χαθεί;)

Ο νόμος του Καίσαρα

Πέμπτη 25 Ιούνη. Λέγεται Caesar Act. Είναι ένας ακόμα απ’ τους αμερικανικούς νόμους που έχουν μεν ονομαστικό στόχο «να προστατέψουν από κρατική βαρβαρότητα» (εν προκειμένω τους σύριους απ’ το καθεστώς Άσαντ) πραγματικό δε να καταστρέψουν όσους περισσότερους μπορούν – με «οικονομικά μέσα». Ο Caesar Act προβλέπει την επιβολή κυρώσεων, τιμωριών, κλπ όχι μόνο απέναντι σε αξιωματούχους της Δαμασκού (και τον Άσαντ τον ίδιο) αλλά και οποιονδήποτε έχει οικονομικές ή/και στρατιωτικές σχέσεις με το συριακό καθεστώς. Δηλαδή: την Μόσχα, την Τεχεράνη, την Βηρυττό – και, γιατί όχι, σύντομα το Πεκίνο… (Εννοείται πως οι τιμωρίες δεν αφορούν όσους υποστηρίζει το ψοφιοκουναβιστάν: τους μισθοφόρους των ypg….)

Ελπίζει ακόμα το αμερικανικό imperium ότι υπάρχει ελπίδα η «γραμμή Trump», ο «οικονομικός πόλεμος» δηλαδή, που έχει αποτύχει στους κύριους στόχους του (τον ρωσικό, τον κινεζικό και τον ιρανικό καπιταλισμό, ακόμα και ενάντια στον Maduro και την Αβάνα) να πετύχει τώρα, μέσω Δαμασκού; Ή είναι ο επιθανάτιος ρόγχος μιας αποτυχημένης (αναπόφευκτα!) τακτικής, που φέρνει τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό όλο και πιο κοντά στην τελευταία πιθανότητά του να διατηρήσει ένα global status – έναν all out κανονικό πόλεμο;

Δεν ξέρουμε ποια «σπουδαία κεφάλια» σκέφτονται τι στην Ουάσιγκτον. Δεν ξέρουμε καν αν μπορούν να σκεφτούν καθώς η παρακμή έχει αρχίσει να πλημμυρίζει φανερά την ίδια την επικράτεια τους… Οι τιμωρίες θα δημιουργήσουν πράγματι προβλήματα… στον λίβανο! Αλλά τέτοιου είδους προβλήματα διευκολύνουν αποδεδειγμένα τον κινέζικο καπιταλισμό, να εμφανίζεται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο σαν σωτήρας. Είναι ήδη παρών στο ιράν και στο ιράκ – συνεπώς;

Θα απομείνει το όνομα. Παρότι δεν είναι έμπνευση του ψόφιου κουναβιού, θα είναι χαριτωμένο αν αποχωρήσει απ’ την «πολιτική σκηνή» μαχαιρωμένος από κάποιον «Βρούτο»…

Λιβύη

Τετάρτη 24 Ιούνη. Οι εθνικοί δημαγωγοί (και όχι μόνο στο ελλαδιστάν!) δεν αφήνουν ούτε μια τρίχα να πέσει κάτω όταν πρέπει να αναπαραστήσουν / διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα με τρόπο ταιριαστό στα όποια εθνικά συμφέροντα.

Το επίμαχο σημείο, πια, στο λιβυκό πεδίο μάχης, λέγεται Σύρτη – ή έτσι φαίνεται. Παρουσιάζοντας την πόλη σαν «βασικό σημείο εξαγωγής μεγάλου μέρους του λιβυκού πετρελαίου» δημιουργούν την εντύπωση ότι ο «τζενεράλ» και οι ένοπλοί του παίζουν στη Σύρτη το … κεφάλι τους. Παραμύθια!

Ο «τσενεράλ» κατέλαβε την Σύρτη μόλις στις 7 του περασμένου Γενάρη. Αυτό σημαίνει ότι για έναν πόλεμο που κρατάει χρόνια, το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος αυτών των χρόνων η Σίρτη ελεγχόταν απ’ τον Saraj. Και ούτε καν την κατέλαβε ο Haftar: του παραδόθηκε απ’ τον στρατό του Saraj. Η επίσημη εξήγηση των υπερασπιστών της πόλης ήταν «για να μην γίνει αιματοχυσία». Κατά την άποψη της ασταμάτητης μηχανής ήταν παραμυθάκι. Η Σύρτη παραδόθηκε στον Haftar καθώς αυτός είχε φτάσει ήδη έξω απ’ την Tripoli (και η Άγκυρα είχε αρχίσει να στέλνει ένοπλους, συμβούλους και όπλα στον Saraj κατ’ αρχήν για να μην πέσει η πρωτεύουσα) λίγες μόνο μέρες πριν την συνάντηση Saraj και Haftar στη Μόσχα (με Putin και Erdogan) για να υπογραφτεί εκεχειρία… Ήταν (υποστηρίζουμε) δώρο προς τον «τζενεράλ», για να πεισθεί να υπογράψει μια συμφωνία που θα αναγνώριζε την πολιτική ηγεμονία ρωσίας και τουρκίας στη λιβύη. Αλλά αυτός, ημιπαράφρων και αχάριστος δεν υπέγραψε· προσβάλωντας μάλιστα τον οικοδεσπότη του (τον Putin)….

Η Σύρτη λοιπόν, με όλα της τα πετρο-προικιά, που επί χρόνια ανήκε στον Saraj και μόνο 5 μήνες ελέγχεται απ’ το Tobruk (όπου ο «τσενεράλ» περιφέρεται σαν φάντασμα), είναι ένα «δώρο» που πρέπει να επιστραφεί. Κι αυτό θα είχε γίνει ήδη…. αν δεν υπήρχε κάτι αρκετά πιο σημαντικό μερικά χιλιόμετρα νοτιότερα απ’ την Σύρτη. Περίπου 300: είναι το στρατιωτικό αεροδρόμιο της Jufra. Έχει μετατραπεί σε αεροπορική βάση της Μόσχας. Θεωρητικά, αν ο στρατός ‘n’ friends του Saraj ανακαταλάβει την Σύρτη, έχει «στο πιάτο» και την Jufra. Αλλά αυτό δεν πρέπει να γίνει· και δεν θα γίνει, αφού η Άγκυρα δεν έχει αντίρρηση να παραμείνει υπό τον έλεγχο του Tobruk (δηλαδή σε ρωσική χρήση)…

Απλά… το «μπλοκ της Σύρτης» (με μέλη ήδη την Άγκυρα και την Μόσχα) πρέπει να εμπλουτιστεί σε κάποιο βαθμό… Με μια «ορισμένη ποσότητα» Ρώμης και… Και; Παρισιού; (Μήπως και Βερολίνου;)

Εδώ φαίνεται ότι γίνονται οι υπόγειες συνεννοήσεις που, μεταξύ άλλων, επέβαλαν την αναβολή της συνάντησης Lavrov – Cavusoglou στις 14 Απρίλη. Οι δύο τους συνεχίζουν φυσικά να επικοινωνούν από τότε για την διευθέτηση της όποιας τελικής μοιρασιάς στο λιβυκό πεδίο μάχης. Η Ρώμη έχει ήδη στείλει μια πρώτη παρτίδα ναρκαλιευτών στην Tripoli, και φαίνεται πως δεν θα έχει κανένα σοβαρό πρόβλημα συνεννόησης με την Άγκυρα… Το πρόβλημα είναι το Παρίσι. Ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron θέλει οπωσδήποτε ναυτική και αεροπορική βάση στη λιβύη… Λογικά θα έπρεπε να διαπραγματευτεί το θέμα με την Μόσχα, εφόσον και το Παρίσι τον «τζενεράλ» υποστήριζε. Αλλά ο βασιλιάς έχει βάλει στο μάτι … την Σύρτη (σα ναυτική βάση)! Και μπλοφάροντας προσπαθεί να ενισχύσει την «διαπραγματευτική θέση» του υπονοώντας ότι θα βάλει στο κόλπο το νατο (δηλαδή την Ουάσιγκτον…) – την οποία όμως στην πραγματικότητα δεν θέλει καθόλου, όπως και κανένας άλλος απ’ το υπό δημιουργία «μπλοκ της Σύρτης»!!!

Φαίνονται too much οι γαλλικές απαιτήσεις και χοντροκομμένοι οι χειρισμοί του βασιλιά Macron· ωστόσο πρόκειται για το κέντρο της Μεσογείου και της βόρειας αφρικής, και τα γαλλικά ιμπεριαλιστικά συμφέροντα δεν μπορούν να αγνοηθούν… Δεν μπορούν όμως, απ’ την άλλη μεριά, ούτε να υιοθετηθούν στον μαξιμαλισμό τους: το Παρίσι κάνει ήδη πόλεμο στην υποσαχάρια αφρική, έχει ήδη βάσεις στο μάλι και στο τσαντ· και άρα δεν θα ήταν φρόνιμο (απ’ την σκοπιά του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού) να του δοθούν “κλειδιά” στη λιβύη έτσι…

Θα υπάρξει κάποιου είδους «συνδιαχείριση» της Σύρτης, με τον «τζενεράλ» στη σύνταξη και τον Aguila Saleh (απ’ το Tobruk), τον οποίο αποδέχονται τόσο η Άγκυρα όσο και η Τρίπολη, στη θέση του; Θα βρεθεί κάποια άλλη γεωγραφική θέση που να καλύπτει τις γαλλικές ιμπεριαλιστικές ανάγκες; O Macron μπορεί να γαυγίζει κατά της Άγκυρας· μπορεί να στέλνει κανά Rafale πάνω απ’ την Σύρτη· αλλά ξέρει καλά με ποιούς πρέπει να διαπραγματευτεί…

Όσο για το Βερολίνο; Κουβεντιάζει την δική του θέση – αλλά με τον Erdogan. Όχι με τον Macron…

Υποθέτουμε ότι δεν χρειάζεται να υποδείξουμε πόσο χαρούμενο είναι το ρημαδογκουβέρνο και όλο το φάσμα της «αντιτουρκικής εθνικής ενότητας» στο ελλαδιστάν μ’ αυτές τις (αναπόφευκτες!) εξελίξεις στο λιβυκό πεδίο μάχης – έτσι δεν είναι;

(φωτογραφίες: Η ζώνη που ήλεγχε ο Saraj στις 8 Μάη (πάνω) και στις 8 Ιούνη (κάτω). Παρά το μικρό αναλογικά ποσοστό επί του εδάφους, μεγάλο μέρος του λιβυκού πληθυσμού ζει σ’ αυτή την περιοχή. Ως γνωστόν το μεγαλύτερο μέρος της λιβυκής έκτασης είναι έρημος.)

Κορέες

Τετάρτη 17 Ιούνη. Αν υπάρχει ανησυχία για «όξυνση» των σχέσεων ανάμεσα στα δύο κορεατικά κράτη, προτείνουμε ψύχραιμη πρόσληψη των γεγονότων.

Η Πγιονγκγιάνγκ ανατίναξε χτες ένα κτίριο στην ενδιάμεση συνοριακή ζώνη, που είχε χρησιμοποιηθεί για επαφές και συζητήσεις αξιωματούχων των δύο κρατών· αλλά αυτό έχει σταματήσει εδώ και πολλούς μήνες. Συμβολική πράξη, χωρίς δεύτερη κουβέντα… Αιτία γι’ αυτήν την ενέργεια είναι το ότι κάποιοι (λίγοι) βορειοκορεάτες που έχουν διαφύγει στο νότο αφήνουν προπαγανδιστικά μπαλόνια εναντίον του καθεστώτος στα σύνορα· κάτι που παραβιάζει μια συμφωνία που είχε γίνει το 2018 (την χρονιά του μέλιτος…) μεταξύ του Kim Jong-un και του Moon. Ο Moon και η κυβέρνησή του δεν εγκρίνουν αυτήν την πρακτική· αλλά δεν υπήρξαν αποτελεσματικοί στο να την σταματήσουν, αν και η Πγιονγκγιάνγκ είχε διαμαρτυρηθεί έντονα.

Μιας και οι πόλεις δεν διαμαρτύρονται, έχει ενδιαφέρον ποιο ήταν το πρόσωπο που όχι μόνο «έβαλε τις φωνές», αλλά είχε προειδοποιήσει από μέρες ότι αν δεν σταματήσουν τα μπαλόνια θα προχωρήσει σε «κάτι μεγάλο». Ήταν ο little rocket man Kim Jong-un; Όχι! Ήταν η ντίβα αδελφή του, η Kim Yo-jong, που έγινε παγκόσμια διάσημη (παραμένοντας «μυστηριώδης») εφόσον ήταν αυτή που ανέλαβε την πρώτη φάση της επίθεσης γοητείας των δύο κορεών προς τις ηπα, στη διάρκεια των χειμερινών ολυμπιακών στη Σεούλ, το 2018.

Είναι λοιπόν Η Kim και όχι Ο Kim που εμφανίζεται όλο και πιο συχνά στο προσκήνιο τελευταία, έχοντας εν τω μεταξύ γίνει νο 2 στο βορειοκορεατικό κόμμα. Ο Kim έχει αραιώσει πολύ τις εμφανίσεις του· στην πραγματικότητα ένα video που τον εμφάνισε να επισκέπτεται πρόσφατα ένα εργοστάσιο (εναντίον των φημών ότι είναι σοβαρά άρρωστος) μπορεί να ήταν πιο παλιό.

Αν Η Kim είναι όχι απλά η μελλοντική διάδοχος TOY Kim αλλά πρόκειται σύντομα να γίνει τέτοια επίσημα, τότε μπορεί να εξηγηθεί η συμβολική ενέργεια της ανατίναξης του «γραφείου συνεννόησης». Ένα βήμα πίσω («σκλήρυνση» της στάσης απέναντι στη Σεούλ) που σημαίνει «εδραίωση» της Kim Yo-jong στην κορυφή του βορειοκορεατικού καθεστώτος, προκειμένου σε κατάλληλη στιγμή να γίνουν δύο μπροστά – να προχωρήσουν οι σχέσεις με το νότο.

Κατά την περιθωριακή άποψη της ασταμάτητης μηχανής οι επόμενοι μήνες είναι κατάλληλοι για το δεύτερο. Ο Moon νίκησε πανηγυρικά στις πρόσφατες εκλογές, και δεν έχει κανένα σοβαρό πρόβλημα με την δεξιά, φιλοαμερικάνικη αντιπολίτευση. Η («οικονομική»…) σύγκρουση της Σεούλ με το Τόκιο δεν έχει οξυνθεί αλλά ούτε έχει αμβλυνθεί. Στο ψοφιοκουναβιστάν θα ζήσουν ως το Νοέμβρη τα θαύματα και τα τραύματα αυτής της παρακμιακής προεκλογικής περιόδου που έχει ξεκινήσει. Το Πεκίνο και η Μόσχα (οι υπόλοιποι του «μπλοκ του Βλαδιβοστόκ») θέλουν πάντα ηρεμία διαρκείας στην κορεατική χερσόνησο, για να απονομιμοποιηθεί η αμερικανική στρατιωτική παρουσία στο νότο.

Θα φανεί αν οι εκτιμήσεις μας στέκουν. Ωστόσο η Kim έκανε έναν ιδιαίτερα κορεάτικο συμβολισμό: διέταξε την ανατίναξη μια μέρα μετά την 20η επέτειο της υπογραφής της «κοινής δήλωσης» μεταξύ βορρά και νότου. Μεταξύ του Kim Jong-il (πατέρα της Kim και του Kim, τότε αφεντικού στην Πγιονγκγιάνγκ) και του νοτιοκορεάτη προέδρου Kim Dae-jung, πολιτικού μέντορα του τωρινού Moon, και φανατικού θιασώτη της sunrise policy – της επαναπροσέγγισης των δύο κορεών.

Ήθελε να πει κάτι η Kim;

Φίλος; Ναι. Σύμμαχος; Ναι.

Τρίτη 9 Ιούνη. Ελπίδα; Μάλλον όχι. Ο χασάπης του Καΐρου Sisi έχει τα δικά του προβλήματα με την άτακτη υποχώρηση του «τζενεράλ» στη λιβύη. Έχει ωστόσο και κάποιες δυνατότητες.

Το κυριότερο πρόβλημα της αιγυπτιακής χούντας είναι το ότι είναι χούντα. Μια αιματοβαμμένη χούντα σε βάρος των πάντων που διαφωνούν μαζί της, οπωσδήποτε όμως και της μουσουλμανικής αδελφότητας. Το κύκλωμα του Sisi (στο οποίο συμπεριλαμβάνονται και οι βαθύπλουτοι αιγύπτιοι) τρέμει με την πιθανότητα η μουσουλμανική αδελφότητα, που έχει πολύ μεγάλη επιρροή μεταξύ των αιγύπτιων πληβείων αλλά και μικροαστών (όπου «μικροαστός» στην αίγυπτο συνήθως σημαίνει λίγο πάνω απ’ το όριο επιβίωσης…) να εξεγερθεί, έχοντας αυτή τη φορά μαζί της και ένα τμήμα του στρατού.

Η βασική επένδυση της αιγυπτιακής χούντας στον «τζενεράλ» ήταν και είναι ότι στην απέναντι μεριά, στον συνασπισμό που στηρίζει τον Saraj, βρίσκεται και το λιβυκό τμήμα της μουσουλμανικής αδελφότητας. Δεν είναι τόσο ισχυρό από μόνο του· έχει ισχυροποιηθεί όμως απ’ την στρατιωτική εμπλοκή της Άγκυρας. Η οποία, δεν είναι κρυφό, υποστηρίζει και την αιγυπτιακή μουσουλμανική αδελφότητα…

Σε τι μπορεί να ελπίζει ο Sisi μετά το ξεδίπλωμα της ρωσο-τουρκικής τακτικής στο λιβυκό πεδίο μάχης; Αν αυτή η τακτική συνεπάγεται μια άτυπη μεν αλλά σταθερή μοιρασιά του λιβυκού εδάφους (η δύση και η πρωτεύουσα στον Saraj, η ανατολή με την Benghazi στους διαδόχους τους Haftar) θα μπορούσε να είναι σίγουρος για τα σύνορά του. Όχι, όμως, και για την επιρροή της νίκης Saraj – Erdogan στην υπόδουλη μουσουλμανική αδελφότητα εντός αιγύπτου. Αυτό την ώρα που και στο τυνησιακό καθεστώς η μουσουλμανική αδελφότητα είναι το μεγαλύτερο (κυβερνητικό) κόμμα.

Πριν 3 μέρες ο Sisi υποδέχτηκε τον σαν βρεγμένη γάτα «τζενεράλ» στο Κάιρο – και μαστόρεψε μια «πρωτοβουλία της αιγύπτου για την ειρήνευση στη λιβύη», προκειμένου να τον σώσει. Εννοείται ότι ο Saraj την απέρριψε: βρίσκεται έξω απ’ την Σύρτη, και έχει σημασία να ανακαταληφθεί αυτή η πόλη. Aυτό επειδή «παραχωρήθηκε» κατά κάποιον τρόπο στον Haftar, προκειμένου να υπογράψει την συμφωνία που πρότειναν οι Putin και Erdogan τον περασμένο Γενάρη. Ο «τζενεράλ» τότε νόμιζε ότι είναι παντοδύναμος, έβγαλε γλώσσα στον Putin – συνεπώς η Σύρτη πρέπει να επιστραφεί.

Την «πρωτοβουλία» του Sisi την απέρριψε όμως και κάποιος ακόμα: η ε.ε. Βρίσκεται εκτός των κατευθύνσεων της «διαδικασίας του Βερολίνου» δηλώθηκε – και το Βερολίνο δεν έχει καμμία συμπάθεια για τον δικτάτορα του Καΐρου…

Φήμες θέλουν τον Sisi να μετακινεί στρατό στα αιγυπτιο-λιβυκά σύνορα. Μήπως σκοπεύει να αντιμετωπίσει ο ίδιος τον τουρκικό στρατό, τους μισθοφόρους του, και τους λίβυους του Saraj; Το να ρισκάρει ο αρχιχουντικός έναν απευθείας πόλεμο με το τουρκικό καθεστώς σε λιβυκό έδαφος μπορεί να ευχαριστούσε τους έλληνες φίλους του, αλλά είναι μια πάρα πολύ κακή ιδέα. Όπως πολύ κακή ιδέα είναι να εκτεθεί τόσο πολύ υπέρ του «τζενεράλ» την ώρα που οι μισθοφόροι της ρωσικής wagner group φεύγουν απ’ τα «μέτωπα», έχοντας πάρει σχετικές οδηγίες απ’ το ρωσικό υπ.εξ.

Το πιο λογικό είναι να υπογραφτεί μια εκεχειρία αφού πρώτα ο Saraj πάρει πίσω την Σύρτη. Όσο για τα εσωτερικά προβλήματα του Καΐρου; Η αιγυπτιακή χούντα αργά ή γρήγορα θα βουλιάξει. Είναι τέτοια η βία και η καταστολή που ασκεί ώστε δεν έχει άλλο μέλλον. Η ανατροπή (και τελικα η δολοφονία) του πρώτου αυθεντικά εκλεγμένου προέδρου της αιγύπτου, του Morsi, στοιχειώνει πάντα…

Μπορεί να αργούν οι αιγύπτιοι πληβείοι. Αλλά όταν επαναστατούν ξέρουν να το κάνουν καλά!

Ο μεγάλος κρίκος 2

Πέμπτη 4 Ιούνη. Εν τω μεταξύ στους άλλους κρίκους του θρυλικού άξονα θα πρέπει να γεννιούνται πονοκέφαλοι με την κατάσταση του μεγάλου (αμερικανικού) κρίκου. Στο ελλαδιστάν σίγουρα. Δεν ανακοινώνεται έτσι, καθαρά, αλλά είναι γεγονός. Η ανατολική Μεσόγειος (η οποία θα περικυκλωνόταν χάρη στην φοβερή συμμαχία Ουάσιγκτον – Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ – ποιος το θυμάται;) έχει γίνει ρουτινιάρικο σούρτα-φέρτα για τους στρατούς της Άγκυρας και της Μόσχας. Πολεμικά πλοία και αεροπλάνα της πρώτης προς την Tripoli, πολεμικά αεροπλάνα της δεύτερης προς την Benghazi. Δεν υπάρχει τίποτα να τους εμποδίζει ή να τους ενοχλεί· ούτε καν εκείνο το θρυλικό αεροπλανοφόρο Charles de Gaulle, του βασιλιά γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron. Επιπλέον η Μόσχα δεν χρειάζεται καμμία αοζ στην ανατολική Μεσόγειο για να την χρησιμοποιεί…

Χωρίς να έχει πέσει ούτε μισή σφαίρα τα potential της ιμπεριαλιστικής δυναμικής στην περιοχή έχουν ανατραπεί. Κρίμα τα σχέδια και τα όνειρα των φαιορόζ, κρίμα τα deal του ογκόλιθου (: Κοτζιάς) και του ψεκασμένου (: Καμμένος) με τα υπουργικά τους λιλιά. Κρίμα οι βάσεις που παραχωρούνταν στους Πομπηίες οπουδήποτε· κρίμα κι αυτές που κατοχυρώθηκαν. (Αλλά για την Αλεξανδρούπολη θα επανέλθουμε σύντομα).

Πριν, τις χρυσές εποχές της περικύκλωσης της ανατολικής Μεσογείου και των γκαζοεκβιασμών (σε βάρος της Άγκυρας αλλά και της Μόσχας) συνέβαινε, όλο δόξα κι όλο χάρη, αυτό:

Ο υποάξονας Αθήνας – Λευκωσίας έκοβε και έραβε «θαλάσσια οικόπεδα» κατά βούληση, μοίραζε άδειες ερευνών και γεωτρήσεων, και έτριβε τα χέρια του που είχε στριμώξει το τουρκικό καθεστώς απαγορεύοντάς του, αν και με την μεγαλύτερη ακτογραμμή στην ανατολική Μεσόγειο, να έχει αοζ… Αυτό γινόταν ακόμα και πριν 2 χρόνια…

Τώρα συμβαίνει αυτό:

Η Άγκυρα κόβει και ράβει «θαλάσσια οικόπεδα» κατά βούληση… Και δεν χρειάζεται ξένες εταιρείες για να κάνουν έρευνες· έχει τα δικά της τρυπάνια, συνοδεία των δικών της πολεμικών. «Αυτάρκης» σα να λέμε. Τα νοτιοκυπριακά «θαλάσσια οικόπεδα» κάπου έχουν πνιγεί. Κανείς δεν τα μνημονεύει πια.

Ο θεός της θάλασσας Ποσειδώνας θα πρέπει να είπε κάποια στιγμή στους υπερφίαλους ιμπεριαλιστές Αθηναίους: εσείς το ξεκινήσατε, στο τέλος θα κλαίτε. Στη ναυμαχία στις Συρακούσες οι κυρίαρχοι των θαλασσών στην (τότε) ανατολική Μεσόγειο Αθηναίοι έκλαψαν πικρά. Εκεί τελείωσαν οριστικά τα ιμπεριαλιστικά τους όνειρα, οι λεηλασίες τους, η χρηματοδότησή τους – και οι ίδιοι…

(φωτογραφία επάνω: Ένα στιγμιότυπο που αξίζει μια θέση στην ιστορία: στρατός – ή στρατοαστυνομία; – φυλάει το άσπρο σπίτι…)

Ο μεγάλος κρίκος 3

Πέμπτη 4 Ιούνη. Το πιο πρόσφατο «κλειδί» γι’ αυτήν την συντριβή των ελληνικών ιμπεριαλιστικών ονείρων (και την άνθηση των ανάλογων του μπλοκ της Αστάνα) λέγεται «λιβύη». Έγκαιρα και με ακρίβεια η ασταμάτητη μηχανή σας είχε ενημερώσει για το τι πρόκειται να συμβεί εκεί· έγκαιρα επίσης είχε παίξει με τον πόνο του ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλα και του ρημαδογκουβέρνου, που έλιωσε τα παπούτσια του (πουλώντας μέσω των εθνικών δημαγωγών) τις αλληλεπάλληλες «διπλωματικές επιτυχίες απομόνωσης της τουρκίας» και «κατάργησης του συμφώνου Tripoli – Άγκυρα» για την μεταξύ τους αοζ.

Τίποτα δεν ήταν μυστικό, και η ασταμάτητη μηχανή δεν πουλάει εξυπνάδα. Απ’ την στιγμή που ο μεν Saraj με την βοήθεια των τουρκικών όπλων (και των σύριων «εθελοντών») θα έπαιρνε σβάρνα τον «τζενεράλ» (τον τελευταίο μεγάλο ελληνικό έρωτα), σε συνδυασμό με το μάζεμα των λουριών του «τζενεράλ» απ’ την Μόσχα, από εκείνη την στιγμή και μετά το μόνο αξιοσημείωτο θα ήταν πόσο γρήγορα Μόσχα και Άγκυρα θα σταθεροποιήσουν την στρατιωτική τους παρουσία στο κέντρο της Μεσογείου. Πόσο γρήγορα θα ριζώσει η πένσα του «μπλοκ της Σύρτης» στην άμμο…

Στην Ουάσιγκτον διάφοροι «κατήγγειλαν» πρόσφατα ότι η Μόσχα στέλνει πολεμικά αεροπλάνα της στην ανατολική λιβύη. Κοροϊδευόντας το κοινό το αποδίδουν στην απόφαση της Μόσχας να στηρίξει τον Haftar. Το ελληνικό ρημαδογκουβέρνο έχει πάθει ένα σχετικό κοκομπλόκο, γιατί απ’ την μια θα ήθελε την στήριξη του «τζενεράλ», αλλά όχι απ’ την Μόσχα. Όμως ο ρωσικός ιμπεριαλισμός δεν ενδιαφέρεται για τον Haftar. Αυτός ο τύπος έχει τελειώσει προ πολλού: ακόμα και ο σύμμαχός του ο Sisi σκέφτεται την αντικατάστασή του. Εκείνο που ενδιαφέρει την Μόσχα είναι να μονιμοποιήσει την στρατιωτική της παρουσία στην Benghazi. Η Άγκυρα ενδιαφέρεται για το ίδιο στην Tripoli. Το έχουν πετύχει και το δύο. (Στην Ουάσιγκτον ψάχνουν πια τρόπο να στείλουν κι αυτοί στρατό στη λιβύη, υπέρ του Saraj… Υποθέτουμε ότι δεν καταφέρουν κάτι σπουδαίο).

Χάρη σ’ αυτή την μοιρασιά της επιρροής σ’ αυτό το σημείο της βόρειας αφρικής, στο λιβυκό μεδίο μάχης, το δρομολόγιο τουρκία (ή Latakia) – λιβύη έχει γίνει ρουτίνα. Και χάρη σ’ αυτήν την ρουτίνα, με τα πολεμικά της να πλέουν πέρα δώθε έτσι κι αλλιώς σ’ αυτήν την ζώνη νότια της Κρήτης, η Άγκυρα μπορεί να μοιράζει πια οικόπεδα στον εαυτό της…

Απλό. Θα το έλεγε και ο θεός Ποσειδώνας – αν ζούσε τώρα… Πανωλεθρία έπαθε η Αθήνα στις Συρακούσες. Ο κόλπος της Σύρτης είναι ακριβώς απέναντι, στο νότο.

Τώρα το ρημαδογκουβέρνο τρέχει να παρακαλέσει για την βοήθεια της Ρώμης – η οποία, είναι γνωστό, υποστηρίζει τον Saraj…

Τζενεράλ, τζενεράλ, πού κρύφτηκες;

Δευτέρα 25 Μάη. Αυτό όμως η ασταμάτητη μηχανή το ήξερε (το είχε καταλάβει). Και σας το είχε μαρτυρήσει πριν σχεδόν 4 μήνες. Στις 31 Γενάρη (: “και οι μπουρμπλουλήθες όταν σκάνε θόρυβο κάνουν”) γράφαμε μεταξύ άλλων (με την γνωστή αντεθνική αναίδεια):

… Ο «τζενεράλ» έβγαλε γλώσσα σε Μόσχα και Άγκυρα στις 13 προς 14 Γενάρη· στη συνέχεια πέταξε στο Κάιρο, όπου έφτασε στις 14· ήταν ήδη «ξεγραμμένος», κι αυτό το υπέδειξε η ανεγκέφαλη αλεπού Putin στον φασίστα Sisi την ίδια ημέρα· κι έγινε δεκτός μετά τιμών «αδιόριστου αρχηγού κράτους» στην Αθήνα, στις 17 Γενάρη… Όπου ανέλαβε και καθήκοντα άτυπου υπ.εξ. του ελλαδιστάν στη συνδιάσκεψη του Βερολίνου… (Οι ντόπιοι δημαγωγοί είπαν μετά ότι τα κατάφερε εξαιρετικά… Αν ανοίξουν διορισμοί στο ελληνικό υπουργικό συμβούλιο, έχει προοπτικές…)

Με δυο λόγια ο «τζενεράλ» ήταν ήδη walking dead την ώρα που έγερνε στη ζεστή αγκαλιά του ρημαδοΚούλη και του υπ.εξ. ρημαδοΓουα(αϊ)δοΝικόλα…. Οι οποίοι, φυσικά, τέρατα ευφυίας καθώς είναι, δεν είχαν πάρει χαμπάρι· πράγμα το οποίο όμως δεν πρέπει να εκπλήσσει, αφού έτσι συμβαίνει με τους γύπες: τρέφονται με ψοφίμια, που τα θεωρούν γκουρμεδιές….

Αυτά λέγαμε στον μακρινό, προ covid-19, Γενάρη του 2020… Ήταν θέμα χρόνου να “σχολάσει” επίσημα ο αγαπημένος του ελληνικού ιμπεριαλισμού στρατηγός Haftar… (Να σχολάσει και αυτός πρέπει να πούμε, γιατί έχει σχολάσει προ πολλού ο θρυλικός Guaido και αργά ή γρήγορα θα σχολάσουν και κάτι τοξικοί πετροχουντικοί στο Ριάντ και στα εμιράτα…)

Η κατάσταση στη (δυτική) λιβύη έχει έρθει τα πάνω – κάτω (όπως ήταν εύλογο να συμβεί…), ο «τζενεράλ» όχι μόνο δεν έκατσε πάνω στα ερείπια της Tripoli για να καταργήσει μ’ ένα νόμο κι ένα άρθρο το άθλιο «μνημόνιο» Sarraj – Erdogan αλλά τα μαζεύει κι απο εκεί – ήδη έφυγαν οι μισθοφόροι της ρωσικής wagner group, οι οποίοι τους τελευταίους μήνες πρέπει να έπαιζαν χαρτιά, μπάλα, κάτι για να κινούνται…

Τέλειωσαν όλα με τον αγαπημένο των ελλήνων; Μόνο σαν άγαλμα στο Σύνταγμα μπορεί να ζήσει; Ίσως όχι. Μπορεί να ξεκινήσει προχωρώντας με τα γόνατα (μόνο με τα γόνατα!), να πάρει τον δρόμο μέσω αιγύπτου, ισραήλ (σύμμαχοι) συρίας, τουρκίας (εχθροί) και να φτάσει, μετά από κανά χρόνο, γονατιστός στη Μόσχα, για να ζητήσει συγγνώμη για την αχαριστία του… Ως τότε, φυσικά, θα έχει αντικατασταθεί από κάποιον άλλο συνεννοήσμο και συνεργάσιμο…

Τι έγινε πασιφανές λοιπόν στη λιβύη, και γιατί το ρημαδογκουβέρνο και οι “ειδικοί γεωπολιτικοί” λακέδες / αναλυτές του τρέχουν και δεν φτάνουν; Έγινε αυτό για το οποίο σας είχαμε ενημερώσει τόσο έγκαιρα ώστε να θεωρηθεί ακόμα και άσκοπο!… Μόσχα και Άγκυρα, παριστάνοντας τους εχθρούς, έπιασαν σαν πένσα, για πάρτη τους, αυτό το κομμάτι της βόρειας αφρικής / κεντρικής Μεσογείου· κλείνοντας το μάτι ο πρώτος προς τον βασιλιά Macron και ο δεύτερος προς τη Ρώμη· με το Βερολίνο στο βάθος, και το Λονδίνο μακρυά, πολύ μακρυά… Βορειότερα της Μάγχης. (Και το ψοφιοκουναβιστάν; Εεεεε…)

Οι εκπρόσωποι του ελληνικού ιμπεριαλισμού έχουν κάνει τις δικές τους επιλογές – και χάνουν… Τώρα φοβούνται μην τυχόν η Άγκυρα αποκτήσει στρατιωτικό αεροδρόμιο στη λιβύη… Μα το έχει ήδη! Κι όχι μόνο αεροδρόμιο, αλλά και ναυστάθμο! Ποιο είπαμε ήταν το ελληνικό ιμπεριαλιστικό σχέδιο πριν μόλις 4, 3, 2 χρόνια; Η περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου; Ε, ηττήθηκε πανηγυρικά! Κρίμα οι χάρτες του ογκόλιθου Κοτζιά! Κρίμα οι δημόσιες σχέσεις και οι PR εκστρατείες του ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλα!!.. Τώρα (πατριώτες!) να κρατηθεί με κάθε κόστος ο Ευβοϊκός – και βλέπουμε…

Γιατί το κρύβουν απ’ το πόπολο; Μια χαρά θα ταίριαζε το social distancing με τις πλερέζες: πένθος το ένα, πένθος και το άλλο…

(οι φωτογραφίες είναι παλιές… Ενθύμια λαμπρών εποχών…)

Η κατάσταση της υγιεινιστικής ικανότητας των κρατών…

Δευτέρα 11 Μάη. Οι φιλόπονοι και αδέκαστοι ερευνητές, ονόματα τρανταχτά στους επαγγελματικούς τους κλάδους, έφτιαξαν τα κριτήρια αξιολόγησης της αντοχής και της απόδοσης των συστημάτων υγείας των κρατών του πλανήτη σε περίπτωση φονικής ιικής μόλυνσης, με τρόπο αναμφίβολα αντικειμενικό – τί άλλο; Έβαλαν σαν άριστα το 100. Φυσικά κανείς δεν ήταν τέλειος. Αλλά, ως γνωστόν, ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο.

Η έρευνα παρουσιάστηκε σε 324 ολόκληρες σελίδες γεμάτες πίνακες, διαγράμματα, στατιστικές, δείκτες, χάρτες και επιστημονικές επεξηγήσεις… Υποθέτουμε πως έχετε αγωνία (με την πονηράδα της εκ των υστέρων γνώσης…) να δείτε τα αποτελέσματα αυτής της εμβριθούς, τίμιας, ακριβοπληρωμένης επιστημονικής έρευνας, όπως ανακοινώθηκαν – το επαναλάμβάνουμε – πριν έξι μόλις μήνες, τον Οκτώβρη του 2019.

Ιδού λοιπόν η πρώτη σαραντάδα ετοιμότητας των συστημάτων υγείας απέναντι σε “ιό φονιά”, πανδημία, κλπ:

Το χρυσό στη γενική βαθμολογία κέρδισαν οι ηπα, με την καθόλου ευκαταφρόνητη βαθμολογία των 83,5 πόντων (με άριστα το 100 – no bad…) Ladies ‘n’ gentlemen the winner is … psofiokunavistan! Το ασημένιο κέρδισε ο «μικρός» του άξονα, το Λονδίνο, με 77,7 πόντους (ίσως γι’ αυτό ο “μεγάλος” θέλει να βάλει εκεί χέρια και πόδια…) Στην 4η και στην 5η θέση ακολούθησαν άλλα δύο μέλη των 5 eyes, η αυστραλία και ο καναδάς…

Πράγμα που δεν θα μπορούσε να σημαίνει κάτι άλλο εκτός απ’ το ότι το ψοφιοκουναβιστάν και η επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας είχαν – τον περασμένο Οκτώβρη – την μέγιστη θωράκιση απέναντι σ’ έναν φονικό και πολύ μεταδοτικό ιό… Όχι βέβαια την «άριστη»· σίγουρα όμως κάτι πολύ κοντά σ’ αυτήν… Για να το λέει τόσο σοβαρή έρευνα, την είχαν…

Όσο για τους «αναθεωρητές»; Κάτι ρωσίες, κάτι κίνες; Γατάκια! Αυτά είναι κράτη έρμαια καθενός μαχαραγιά ιού – είπαν οι επιστήμονες του GHS Index. Το Πεκίνο με το ζόρι έπιασε την 51η θέση, δηλαδή ένα «μένετε στην ίδια τάξη», με 48,2% – κάτω απ’ τη βάση και κάτω απ’ την σαουδική αραβία (αλλά, παραδόξως, πάνω απ’ το ισραήλ – εεεεπ;) Όσο για τη Μόσχα; Ακόμα χειρότερα. Στην 63η θέση, κάτω απ’ τα εμιράτα και το κουβέιτ, και λίγο μόνο πιο πάνω απ’ την κολομβία… Μόλις 44,3%… Πού πάτε ρε καραπούτινες; Πού πάτε;

Αυτοί (αποφάνθηκαν έμμεσα οι επιστήμονες του GHS Index) είναι για επισκευή και μετά πέταμα!

Πράγμα που θα μπορούσε να σημαίνει (γι’ αυτήν την έρευνα και πάμπολλες παρόμοιες) και όντως σήμαινε: έτσι και σκάσει κανάς μολυσματικός ιός στον πλανήτη ο 21ος αιώνας γίνεται αμερικανικός με υγιεινιστικό περίπατο! Χα!!!