Tag: ρωσία

Θέσεις αρχής

Πολλοί μιλάνε στη δύση για την “ανικανότητα” του ρωσικού στρατού… Για την αστυνομία όμως; Δεν έχουν λόγια, ε;;; Δυτικού επιπέδου!!!

Δευτέρα 26 Σεπτέμβρη>> Η εναντίωση στους πολέμους των αφεντικών είναι (για εμάς εδώ…) θέση αρχής. Που σημαίνει θέση αδιαπραγμάτευτη. Δεν υπάρχουν (για εμάς εδώ…) «καλά» αφεντικά που είναι εναντίον «κακών» αφεντικών – απ’ την μικρή κλίμακα στις δουλειές ως την μεγάλη του καπιταλισμού σε όλο τον πλανήτη.

Ο φιλειρηνισμός είναι διαφορετικό πρόταγμα απ’ το πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών.  ‘Όχι καλύτερο ή χειρότερο∙ διαφορετικό. Ο φιλειρηνισμός μπορεί (όχι εύκολα, όχι «αυτόματα») να εξελιχθεί σε συνειδητοποίηση της ταξικής αντιπαλότητας∙ μπορεί όμως να είναι και να παραμείνει έκφραση του οππορτουνισμού «μακριά απ’ τον κώλο μου κι ας είναι δέκα πόντους»! Σ’ αυτήν την δεύτερη εκδοχή του μπορεί να φτάσει να είναι, ακόμα ακόμα, και «κατά παραγγελία»… Κάποιων αφεντικών.

Ο πόλεμος στον πόλεμο… περνάει οπωσδήποτε απ’ την διαρκή εναντίωση στον μιλιταρισμό, όποια μορφή κι αν παίρνει. Κι αν αυτός ο πόλεμος, ο δικός μας πόλεμος, τις τελευταίες δεκαετίες χρειάζεται έναν πολικό αστέρα για να μην χαθεί στα σκοτάδια της προπαγάνδας, αυτός υπάρχει. Και λέγεται Παλαιστίνη.

Ο φιλειρηνισμός (ειδικά στις πρωτοκοσμικές εκδοχές του) μπορεί να αδιαφορεί για την Παλαιστίνη. Μπορεί επίσης να αδιαφορεί για τον μιλιταρισμό, όταν αυτός παρουσιάζεται σαν «ανώδυνες προετοιμασίες» για έναν (μελλοντικό…) πόλεμο. Ο φιλειρηνιστής συνήθως αιφνιδιάζεται όταν ο οξυμένος ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός βγαίνει απ’ τις οθόνες και φτάνει στην πόλη του, στη γειτονιά του, στην πόρτα του. Οι διαμαρτυρίες του τότε δεν είναι αδιάφορες∙ κινδυνεύουν όμως να είναι άχρηστες, αναποτελεσματικές, ακόμα και χειραγωγίσιμες.

Απ’ αυτές τις θέσεις η άρνηση στράτευσης στη ρωσία, η λιποταξία έχει αξία∙ όση έχει η άρνηση στράτευσης στην ουκρανία, η λιποταξία εκεί, που είναι αρκετά πλατιά, υπαρκτή, υπαρκτότατη, κι ας μην την αναφέρουν εδώ και μήνες οι δυτικοί δημαγωγοί. Η αξία έγκειται στην ενστικτώδικη αν και ατομικίστικη απορρίψη του «η πατρίς κινδυνεύει». Κι εκεί είτε η συνειδητοποίηση (και μάλιστα η ριζοσπαστική συνειδητοποίηση) αρχίζει∙ ή το «ο σώζων εαυτόν σωθείτω» θριαμβεύει…

Και οι διαδηλώσεις υπέρ της ειρήνης έχουν αξία, είτε γίνονται στη Μόσχα και σε άλλες ρωσικές πόλεις, είτε γίνονται στις αμερικανικές πόλεις – ασφαλώς γι’ αυτές τις τελευταίες πρέπει κανείς να σκάψει αρκετά για να βρει κάποια στοιχεία. Βρίσκονται όμως πια στο σταυροδρόμι: είτε θα τροφοδοτήσουν, έστω με καθυστέρηση, την συνειδητοποίηση του ιμπεριαλισμού «μας» (το «μας» αφορά το κάθε καπιταλιστικό κράτος χωριστά), είτε θα είναι η εκδήλωση μιας ανιαρής «ευαισθησίας» που μπορεί να χρησιμοποιηθεί κατά του ιμπεριαλισμού «των άλλων».

Αν αυτά τα πιο πάνω τα καταλαβαίνετε, μπορείτε να συνεχίσετε στα παρακάτω… χωρίς να ψάχνετε με «ποιόν είναι» η ασταμάτητη μηχανή!

Νεώτερα απ’ το δυτικό μέτωπο (1)

Δευτέρα 26 Σεπτέμβρη>> … Ο Putin αρκετά συγκροτημένα και με τετράγωνη λογική συμπέρανε ότι ο πόλεμος δεν είναι πια (αν ήταν ποτέ) ένα ζήτημα ανάμεσα σ’ αυτόν και τον ουκρανό πρόεδρο Zelensky σχετικά με την Ουκρανία και την Ρωσία, αλλά μάλλον ένα ζήτημα ανάμεσα στη Ρωσία και την Δύση – με την Αμερική επικεφαλής.

Ο Putin έκανε τόσο καθαρό όσο το χιόνι του χειμώνα ότι ξέρει πως η Δύση – και πρώτες απ’ όλους οι ΗΠΑ – δεν θέλει μια στρατηγική διευθέτηση αλλά μάλλον την διάλυση και την καταστροφή της Ρωσίας.

Κατά συνέπεια ο Putin δεν πρόκειται να συνεχίσει έναν περιορισμένο πόλεμο, κι αυτό που πρέπει να περιμένει κανείς ότι θα αξιοποιήσει το σύνολο των δυνατοτήτων του για να νικήσει σ’ αυτόν τον πόλεμο. Η τελευταία φράση του διαγγέλματός του ήταν ξεκάθαρη: τώρα αντιλαμβάνεται τον εαυτό του μέσα στην ιστορική γραμμή των Ρώσων ηγετών που έσωσαν την χώρα απ’ την καταστροφή:

«Είναι η ιστορική μας παράδοση και η μοίρα του έθνους μας να σταματάμε εκείνους που θέλουν την παγκόσμια ηγεμονία και απειλούν να κομματιάσουν και να σκλαβώσουν την χώρα μας. Ας είναι σίγουροι ότι θα τους σταματήσουμε κι αυτή τη φορά» είπε.

Πρόκειται για μια ιστορική στιγμή πολύ πιο επικίνδυνη απ’ την κρίση των πυραύλων στην Κούβα. Κι αυτό επειδή ο Putin δείχνει την ψυχρή αποφασιστικότητά του να νικήσει, και επειδή ο πρόεδρος των ΗΠΑ και οι σύμβουλοί του είναι αποδεδειγμένα ανίκανοι να διαμορφώσουν ή έστω να αναζητήσουν μια διπλωματική λύση.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Νεώτερα απ’ το δυτικό μέτωπο (2)

Δευτέρα 26 Σεπτέμβρη>> Η δυτική δημαγωγία κράτησε παραμορφώνοντάς τα όσα τα αφεντικά της θεωρούν πως τους συμφέρουν απ’ το 14λεπτο διάγγελμα της ανεγκέφαλης αλεπούς (aka Putin) στις 21 Σεπτέμβρη: μας απειλεί με πυρηνικά… Το ρωσικό καθεστώς φυσικά δεν μίλησε για πρώτο πλήγμα. Αντίθετα το αναθεωρημένο αμερικανικό αμυντικό δόγμα αυτό ακριβώς προβλέπει: επίθεση με πυρηνικά όχι σαν απάντηση αλλά σαν «πρώτο κτύπημα». Ακόμα και η κυρία Όνομα-και-Πράγμα το έχει πει, καμαρώνοντας: «θα το πατήσω πρώτη το κουμπί αν χρειάζεται». Έχουν τα αφεντικά του «άξονα» το ακαταλόγιστο; Πείτε μας ω δυτικοί δημαγωγοί, για να ξέρουμε.

Σημασία έχει τελικά το τι συμβαίνει πραγματικά στη συγκεκριμένη φάση του πολέμου στο ουκρανικό πεδίο μάχης.

Το πράγμα είναι απλό από πρώτη ματιά: η Μόσχα ενσωματώνει (προσαρτά είναι πιο σωστή λέξη) όλα τα ουκρανικά εδάφη που έχει υπό τον έλεγχό της ως τώρα και κατ’ αυτόν τον τρόπο, γινόμενα τμήμα της επικράτειας της ρωσίας, θα υπόκεινται στην πλήρη κάλυψη του ρωσικού στρατού. Πρόκειται για μια πολιτική παρά στρατιωτική κίνηση – με πολλές, άλλες φανερές κι άλλες λιγότερο φανερές συνέπειες.

Από την μιλιταριστική άποψη η επιστράτευση των 300.000 εφέδρων δεν ήταν απαραίτητη (κατά την ταπεινή μας άποψη), παρότι ο αριθμός αυτός αφορά κυλιόμενες «υπηρεσίες». Σε κάθε περίπτωση η Μόσχα διαθέτει αρκετό τακτικό στρατό για να αναλάβει την φύλαξη των καινούργιων «συνόρων» της που εν μέρει αντικαθιστούν τα παλιότερά της με το Κίεβο, και δεν φαίνεται να έχει σ’ άλλη συνοριακή γραμμή, αλλού, κάποιο επείγον πρόβλημα. Το επιχείρημα ότι «πρόκειται για 1.000 χιλιόμετρα γραμμής μετώπου» είναι προσχηματικό: η ρωσία έχει επιπλέον αρκετές εκατοντάδες χιλιόμετρα σύνορα με την ουκρανία στα βόρεια του Χαρκόβου, και πολλές εκατοντάδες χιλιόμετρα είναι επίσης τα σύνορα της λευκορωσίας με την ουκρανία∙ απ’ αυτές τις μεριές εισέβαλε επίσης ο ρωσικός στρατός στα τέλη Φλεβάρη.

Πρακτικά πάνω από 2.000 χιλιόμετρα συνόρων έγιναν εμπόλεμη ζώνη τότε∙ και δεν χρειάστηκε επιστράτευση εφέδρων. Υποθέτουμε ότι η τωρινή επιστράτευση στοχεύει (πέρα απ’ την δημιουργία εντυπώσεων στη δύση) κυρίως στο εσωτερικό, στη ρωσική κοινωνία, πέρα από εκείνους που υπηρετούν αυτή τη στιγμή την θητεία τους: να την κάνει πρακτικά συμμέτοχη στον «εθνικό αγώνα» ακόμα και με φέρετρα και ηρωϊκές κηδείες, αφού ως τώρα με τον τρόπο που γινόταν η «ειδική στρατιωτική επιχείρηση», αυτή η ευρεία κοινωνική συμμετοχή στον πόλεμο ήταν ουσιαστικά ασήμαντη.

Η συγκεκριμένη κίνηση της Μόσχας (που ούτε παράλογη ούτε απρόβλεπτη μπορεί να θεωρηθεί…) αλλάζει πράγματι τα δεδομένα στο ουκρανικό πεδίο μάχης (έχοντας πολλές συγγένειες με τις κινήσεις του Πεκίνου στο άλλο πεδίο μάχης, εκείνο της ταϊβάν).

Θεωρούμε ότι είναι πολύ πιθανότερο να οδηγήσει στη μείωση, ακόμα και στο (προσωρινό;) τέλος της πολεμικής έντασης όπως εκδηλώνεται τώρα, παρά στον αναμενόμενο all out 4ο παγκόσμιο πόλεμο…

Όχι ότι το δεύτερο μπορεί (ή πρέπει) να αποκλειστεί – μιλώντας γενικά. Ωστόσο δεν θα εξαρτηθεί απ’ την Μόσχα.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Νεώτερα απ’ το δυτικό μέτωπο (3)

Για λόγους που η τρέχουσα δυτική σοφία δεν μπορεί να εξηγήσει, συμβαίνουν ταυτόχρονα αυτά: πάνω μεγαλομπακάλικο στη Μόσχα, κάτω στο Λονδίνο∙ στο “σοβιετικό” Λονδίνο σύμφωνα με το ευφάνταστο ελληνικό ρεπορτάζ… (και οι δύο φωτογραφίες στις αρχές του περασμένου καλοκαιριού). Λοιπόν; Υπάρχει περίπτωση η Ιστορία εκτός απ’ το να έχει “σωστή” και “λάθος” πλευρά να έχει και ειρωνεία;

Δευτέρα 26 Σεπτέμβρη>> Η δυτική δημαγωγία μπορεί να εκτονώνεται με κατάρες και καταγγελίες, αλλά το γεγονός είναι αυτό: με μοναδικό κόστος τις όποιες εσωτερικές αντιδράσεις για την επιστράτευση των 300.000 εφέδρων, η Μόσχα, μ’ αυτό το «proxy πόλεμος τέλος!» φέρνει σε εξαιρετικά δύσκολη θέση τόσο την Ουάσιγκτον και τους στενούς συμμάχους της (Λονδίνο, Αθήνα…) όσο και το Βερολίνο, το Παρίσι, και τις υπόλοιπες πρωτεύουσες τόσο της «παλιάς» όσο και της «νέας» ευρώπης (κατά τον γνωστό αφορισμό του φασίστα Rumsfeld το 2003…)

Το δυτικό σχέδιο προέβλεπε ότι το ρωσικό κράτος / κεφάλαιο θα είχε κλυδωνιστεί ήδη (αν όχι καταρρεύσει) εξαιτίας των οικονομικών «τιμωριών» – ενόσω ο ουκρανικός στρατός θα κατάφερνε να μην χάσει σημαντικά εδάφη και οπωσδήποτε θα πετύχαινε να εμποδίσει την Μόσχα να εμφανίσει οτιδήποτε σα νίκη-επί-του-εδάφους. Η εξέλιξη είναι ως τώρα η ανάποδη: η Μόσχα δικαιούται να εμφανίσει σα νίκη την προσάρτηση μεγάλου μέρους της νοτιοανατολικής ουκρανίας, ίσως την μεγαλύτερη προσάρτηση εδάφους απ’ το τέλος του Β παγκόσμιου και μετά, εδάφους σημαντικού και για τους φυσικούς πόρους του (οι παραγωγικές του δυνατότητες αντιστοιχούν σε πάνω απ’ τα 2/3 του αεπ της άλλοτε ουκρανίας…) και για τον έλεγχο της Μαύρης θάλασσας∙ ενόσω η «ενεργειακή κρίση» κτυπάει τα ευρωπαϊκά καθεστώτα (άλλα περισσότερο και άλλα λιγότερο), των οποίων η συμμαχία, δηλαδή η αμερικανική «απαλλοτρίωση», είναι ο άλλος στόχος του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.

Αλλά και η Ουάσιγκτον δεν είναι σε θέση «να το τραβήξει ως το τέλος»: οι συντηρητικοί (οπαδοί του ψόφιου κουναβιού και όχι μόνο) θεωρούν την ως τώρα «βοήθεια» προς το Κίεβο υπερβολική και σπάταλη – κι ούτε λόγος να εμπλακεί άμεσα ο us army σ’ αυτήν την ιστορία. Με τις ενδιάμεσες εκλογές σε λιγότερο από δύο μήνες και την ισχυρή πιθανότητα οι πολεμοκάπηλοι «δημοκρατικοί» να χάσουν (απ’ τους συντηρητικούς) την πλειοψηφία στο ένα ή και στα δυο νομοθετικά σώματα του κογκρέσου, ούτε πριν αλλά ούτε μετά την 8η Νοέμβρη υπάρχουν περιθώρια στο πολιτικό τμήμα του αμερικανικού καθεστώτος «να το τραβήξει πολύ».

Μήπως, τουλάχιστον, να το τραβήξει «λίγο»; «Λιγουλάκι»;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Νεώτερα απ’ το δυτικό μέτωπο (4)

Δευτέρα 26 Σεπτέμβρη>> Οι εντόπιες πολιτικές ρημαδοβιτρίνες εκδηλώνονται όλο και πιο πολεμοκάπηλα, κι αυτό θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη. Σωστά θα υποστηρίξει κάποιος ότι ο ρημαδοΚούλης δεν επανέλαβε την μιλιτέρ επιλογή του σαν εκπρόσωπος μόνο του ελλαδιστάν. Μιλάει σαν εκπρόσωπος της ε.ε.: οι πληθυντικοί του εν προκειμένω δεν είναι της μεγαλοπρέπειας αλλά των διεθνών φιλοδοξιών του για ένα καλό πόστο. Είτε έτσι είτε αλλιώς η μικρότητά του νοιώθει large.

Οπότε το «είμαστε σε πόλεμο με τη ρωσία» είναι ακόμα χειρότερο. “Έκανε κι η μύγα κώλο κι έχεσε τον κόσμο όλο” που έλεγαν κάποτε… Απόλυτα συστοιχισμένο με τον «άξονα» και οπωσδήποτε με τα ζόμπι στην Ουάσιγκτον και στο Λονδίνο, δεν έχει ειπωθεί έτσι ωμά ούτε απ’ τον θλιβερό γερμανό πρωθυπουργό, ούτε απ’ τον Μικρό Δούκα του Λίγηρα (aka Macron) – για να αναφερθούμε σε δύο μόνο απ’ τις ευρωπαϊκές εξοχότητες. Άρα;

Στη Μόσχα (και όχι μόνο) κάνουν συλλογή αυτής της δυτικής πολεμοκαπηλείας, και τύποι με υπερβάλλοντα ζήλο σαν τον ρημαδοΚούλη σίγουρα κορνιζάρονται. Αν ξέρουμε σωστά, η ρωσία δεν έχει επιτεθεί στο ελλαδιστάν, ούτε του έχει κηρύξει κάποιο πόλεμο… Να προσθέσουμε «όχι ακόμα»; Να το προσθέσουμε. Η εθνική ενότητα θα πουλήσει το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης σε αμερικανικά μαγαζιά∙ αυτά θα σκάψουν τον βυθό όσο χρειάζεται για να παρκάρει εκεί ο 6ος στόλος∙ και κάποια μέρα ή νύχτα, ένας ή περισσότεροι Kh-47M2 Kinzhal θα αφήσουν σε θάλασσα και ξηρά τα διαπιστευτήριά τους σφυρίζοντας αδιάφορα.

Αλλά τότε ο «στρατηγός» ρημαδοΚούλης θα έχει φροντίσει να βρίσκεται κάπου αλλού. Στην καβάτζα του.

Αλλοίμονο στους εύπιστους, στους ignorants, στους μοιρολάτρες… Και στους δεν-κρύβονται θρασύδειλους φίλους του νατο.

«Βρίσκονται σε πόλεμο»….

Δευτέρα 19 Σεπτέμβρη>> Αν τους ψάχνετε… βάζουν τ’ άρβυλά τους… Η κυρία Ντόρα Μπακογιάννη, μιλώντας πρόσφατα εκ μέρους του ελληνικού καθεστώτος, «βρίσκεται σε πόλεμο». Με την ρωσία. Σοβαρή κουβέντα, που προσπαθεί να την κουκουλώσει με την προσθήκη «όπως όλη η ευρώπη»…. Πολεμάει όλη η ευρώπη κατά της ρωσίας (στο ουκρανικό πεδίο μάχης); Η ιρλανδία; Η πορτογαλία μήπως; Η μάλτα; Η νότια κύπρος;

Το ελλαδιστάν όντως έχει κηρύξει έναν τέτοιο πόλεμο! Αλλά η συμμετοχή αυτή δεν εξαντλείται στην αποστολή όπλων και πυρομαχικών στους τοξικούς του Κιέβου – καθόλου! Υπάρχουν πολύ σημαντικότερες πλευρές: οι διαδοχικές πολιτικές βιτρίνες (το αργότερο απ’ το 2015 και μετά…) μας έχουν σύρει στη δίνη του 4ου παγκόσμιου πολέμου και απλά «μας κάνουν την χάρη» να μην το λένε ανοικτά.

Ή το λένε; Να ένα καλό απόσπασμα από ένα θριαμβολογικό άρθρο χτες, στην καθεστωτική «καθημερινή», από το γραφείο τύπου του εντόπιου μιλιταρισμού / ιμπεριαλισμού, με τίτλο: «Σούδα 2» με νέα επέκταση.

Στην πορεία μετατροπής του σε «δεύτερη Σούδα» βρίσκεται το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, το οποίο αποκτά στους υπολογισμούς και στις εκτιμήσεις των αμερικανικών ένοπλων δυνάμεων στρατηγικό χαρακτήρα. Τους τελευταίους σχεδόν επτά μήνες από την έναρξη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, η παρακαμπτήρια οδός της Αλεξανδρούπολης αποδείχθηκε αξιόπιστη εναλλακτική λύση για τα κλειστά Στενά του Βοσπόρου, γεγονός το οποίο πιστοποιείται από τις χιλιάδες στρατιωτών, αρμάτων μάχης, ελικοπτέρων και λοιπών εξοπλισμών των ΗΠΑ και άλλων νατοϊκών κρατών που μεταφέρθηκαν ταχέως και αποτελεσματικά στην ανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ – από τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία μέχρι την Πολωνία – μέσα από ένα μέχρις πρότινος άγνωστο σημείο για την συντριπτική πλειονότητα των συμμάχων.

Στο πλαίσιο αναβάθμισης των δυνατοτήτων της Αλεξανδρούπολης, οι Αμερικανοί έχουν ήδη προτείνει στην Αθήνα, μέσα από διάφορους διαύλους, κυρίως όμως ανώτατους στρατιωτικούς, την περαιτέρω εκβάθυνση του λιμανιού και την επέκταση, ενδεχομένως και τη δημιουργία νέου προβλήτα. Σκοπός – όπως αποκαλύπτει σήμερα η «Κ» – είναι σε αρχικό στάδιο να μπορούν να ελλιμενισθούν και να εξυπηρετηθούν από το λιμάνι αντιτορπιλικά του μεγέθους και των δυνατοτήτων της κλάσης “Arleigh Burke” του αμερικανικού ναυτικού. Τα συγκεκριμένα αντιτορπιλικά αποτελούν την αιχμή του ναυτικού αμερικανικού δόρατος, καθώς μεταφέρουν κατευθυνόμενα βλήματα και έχουν ιδιαίτερα αυξημένες δυνατότητες ηλεκτρονικού πολέμου (και ως εκ τούτου παρεμβολών).

Αντιτορπιλικά αυτού του μεγέθους εξυπηρετούνται, βεβαίως, ήδη στη Σούδα, ωστόσο οι συζητήσεις για επέκταση και εκβάθυνση του λιμένα της Αλεξανδρούπολης, στην άλλη πλευρά του Αιγαίου, πέρα από τον αμιγώς επιχειρησιακό χαρακτήρα τους, δηλαδή τη δημιουργία υποδομών σε μια περιοχή που βρίσκεται πολύ κοντά στη Μαύρη Θάλασσα και στην ανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, υποδηλώνει την αμερικανική βούληση για δημιουργία ενός βαλκανικού δικτύου υποδομών, το οποίο θα ξεκινάει από το Αιγαίο και θα φτάνει έως τη Ρουμανία και από εκεί στην Ουγγαρία και στην Πολωνία…

Αν κάνετε τον κόπο να διαβάσετε το πιο πάνω απόσπασμα προσεκτικά, με γνώση της γεωγραφίας αλλά και της πολιτικής ιστορίας της περιοχής, θα καταλάβετε ότι υπάρχουν «αόρατες» αντιφάσεις, και ότι τα ελληνικά πανηγύρια για την στρατιωτικοποίηση της Θράκης απ’ την Ουάσιγκτον κρύβουν περισσότερα απ’ όσα λένε:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Το γερμανικό «κόμμα του πολέμου»

Δευτέρα 19 Σεπτέμβρη>> Αφού ανήγγειλε ότι πολλές (γιατί όχι όλες;) επιχειρήσεις στη γερμανία «θα σταματήσουν να παράγουν για κάποιο διάστημα» (με τους φούρνους τι θα κάνει; οι υποτελείς θα τρώνε αντί για ψωμί home made πεντεσπάνι;), ο υπερυπουργός οικονομικών Robert Habeck αποφάσισε να κόψει στις πιο μεγάλες απ’ αυτές οποιαδήποτε δυνατότητα διαφυγής: τέτοιον πούρο αντικαπιταλιστή σαν τον πράσινο υπουργό δεν έχει ξαναδεί ούτε η γερμανία, ούτε η ευρώπη, ούτε η ανθρωπότητα!

Μετά την συνάντηση των g7 υπ.οικ. την περασμένη εβδομάδα, στην οποία φυσικά συμμετείχε (είπαμε «αντικαπιταλισμός» αλλά όχι να χάσουμε τις άκρες και τα μεγαλεία!) συναποφασίζοντας ότι θα πρέπει να μπει όριο στην τιμή του ρωσικού πετρελαίου (!!! – επ’ αυτού προσεχώς), ο Habeck με δηλώσεις του αποφάσισε να ξεμπερδεύει και με τον κινέζικο καπιταλισμό! Τέρμα η αφέλεια σε σχέση με την κίνα δήλωσε, υπονοώντας κατ’ αρχήν ότι εκτός απ’ τα υπόλοιπα προσόντα του είναι και πανέξυπνος. Τι σημαίνει αυτό το «τέρμα η αφέλεια»; Ότι θα κάνει το καλύτερό του για να δυσκολέψουν οι οικονομικές σχέσεις του κινέζικου με τους ευρωπαϊκούς καπιταλισμούς, ότι θα περνάει από ψιλό κόσκινο τις κινεζικές επενδύσεις στην ευρώπη, και ότι για κάνει τα πάντα για την απεξάρτηση της ευρώπης απ’ την κινεζική αγορά και τα κινέζικα εμπορεύματα….

Είναι δύσκολο να παρακολουθήσουμε πολιτικές βιτρίνες που απ’ την μια αναγγέλουν με χαρά (σε κάθε περίπτωση με αδιαφορία…) ότι «ε, τι να κάνουμε; ας κλείσουν για μερικούς μήνες οι επιχειρήσεις» (και οι χαλυβουργίες, ως ενεργοβόρες, έχουν αρχίσει ήδη να κλείνουν) και απ’ την άλλη θέλουν να πουλάνε όπλα στο Κίεβο… Χειροποίητα τόξα και «πράσινα» βέλη θα στέλνει η αγαπημένη της ασταμάτητης μηχανής Annalena στον κλόουν; Ποιος ξέρει;

Η «απεξάρτηση» του γερμανικού καπιταλισμού απ’ τον κινέζικο μπορεί βέβαια να γίνει μια κι έξω: κλείνοντας όλα τα γερμανικά εργοστάσια, για πάντα. Αλλιώς δεν ξέρουμε τι πανέξυπνο έχει σκεφτεί ο κοτζάμ Habeck, ειδικά για να αντιμετωπίσει πιθανά αντίποινα του Πεκίνου. Το 2021 (η δεύτερη χρονιά της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας, την οποία φυσικά οι «πράσινοι» υποστήριξαν…) το διμερές εμπόριο μεταξύ των δύο καπιταλισμών έφτασε στα 235 δισεκατομύρια δολάρια – πόσο που δεν το λες αμελητέο. Οι ναυαρχίδες του γερμανικού κεφάλαιου, οι αυτοκινητοβιομηχανίες, έχουν κατά σειράν: η volkswagen το 49% των παγκόσμιων πωλήσεών της στην κίνα, η audi το 42%, η mercedes το 36% και η bmw το 34% – ούτε κι αυτά είναι μικρά μεγέθη. Το πρώτο μισό του 2022 γερμανικά αφεντικά επένδυσαν στην κίνα πάνω από 10 δισεκατομμύρια ευρώ, κι αν αυτό φαίνεται στον Habeck «αφελές», δεν φαίνεται καθόλου τέτοιο στο Πεκίνο: αφού η γερμανία κρατικοποιεί ιδιωτικής (ρωσικής) ιδιοκτησίας διυλιστήρια, μπορεί και η κίνα να κάνει το ίδιο σε γερμανικές επενδύσεις στο έδαφός της… αν δεν υπάρχει επενδυτική αμοιβαιότητα, κι αν ο ευρωπαϊκός (ή ο γερμανικός μόνο) καπιταλισμός «απεξαρτηθεί»…

Τι συμβαίνει, και – κυρίως – τι θα συμβεί;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ο προβοκάτορας που παριστάνει το θύμα

Δευτέρα 12 Σεπτέμβρη>> … Αλλά με το να μην κάνουμε κάτι έγκαιρα ή με το να υποτιμάμε την σοβαρότητα του θέματος, κινδυνεύουμε να γίνουμε μάρτυρες μιας κατάστασης παρόμοιας μ’ αυτήν που ξεδιπλώνεται τώρα σε κάποιο άλλο μέρος της ηπείρου μας…. Ποιος;;; Τι;;;; Γιατί;;;;

Το παραπάνω μελοδραματικό είναι απόσπασμα από επιστολή πριν 3 ημέρες προς το νατο, την ε.ε. και τον οηε, με την υπογραφή ενός σπουδαίου κωμικοτραγικού: του αγαπημένου μας ρημαδοΓουαϊδοΝικόλα, του υπουργού εξωτερικών των μεγάλων γνωριμιών και επιτυχιών (απ’ τον «πρόεδρο Γουαϊδό» ως τον τζενεράλ Χαφτάρ, όλοι οι χρεωκοπημένοι υπήρξαν εικονίσματά του – δικά του αλλά και του συνόλου των πολιτικών βιτρινών, συμπολιτευόμενων και αντιπολιτευόμενων…).

Τι εννοεί ο ποιητής με το «κάποιο άλλο μέρος της ηπείρου μας»; Κάποια asshole; Όχι!! Τον πόλεμο ρωσίας – ουκρανίας (+ νατο) εννοεί!!! Μέσα στη δηλητηριώδη, φονική φάρσα του ελληνικού εθνικισμού / ιμπεριαλισμού, έχουμε επιτέλους μια εν ψυχρώ, καθαρή, δήθεν «γλώττα λανθάνουσα…», από καραμπόλα, κλαψιάρικη, «με τον σουγιά στο κόκκαλο και το λουρί στο σβέρκο» αναγνώριση απ’ την μεριά του ελληνικού καθεστώτος ότι η αντιπαλότητά του με το τουρκικό υπάγεται πλέον οργανικά στο ευρύτερο «πλαίσιο» του 2ου μετώπου του 4ου παγκόσμιου πολέμου!   

Θα πείτε: και γιατί δεν λέει στα ίσια ο ρημαδοΓουαϊδοΝικόλας (και το ρημαδογκουβέρνο συνολικά) ότι η τουρκία-είναι-σαν-τη-ρωσία, και το ελλαδιστάν-σαν-την-ουκρανία; Το λέει όσο πιο καθαρά γίνεται: με υπονοούμενα μεν, τι-κάνει-νιάου-νιάου-στα-κεραμίδια δε!

(Και ποιος, για να ‘χουμε καλό ρώτημα, είναι ο κλόουν της ελληνικής περίπτωσης; Ωωωωω! Είναι δύσκολο να βρεθεί κάποια εντόπια πολιτική βιτρίνα πρώτης ή δεύτερης κατηγορίας που δεν θα έπαιρνε τον ρόλο του στρατηγού Λάμαχου στους Αχαρνείς του Αριστοφάνη!)

Σε κάθε περίπτωση αυτή είναι η δεύτερη και οριστική επίσημη παραδοχή του προβοκατόρικου ιμπεριαλιστικού ρόλου που έχει αναλάβει το ελλαδιστάν, για λογαριασμό των δικών του «ολιγαρχών» αλλά και των συμμάχων του, στον εντεινόμενο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό: η Μόσχα (συγγνώμη: η Άγκυρα!) είναι προκλητική επειδή το Κίεβο (και πάλι συγγνώμη: η Αθήνα!) έχει πάρει εργολαβικά την δουλειά του «δυτικού μεσαίου δάκτυλου»! Αυτό είπε με κάθε επισημότητα, απευθυνόμενος στους διεθνείς συμμάχους (;;) ο τυπικά αρμόδιος πριν λίγες μέρες. (Όσο για «azof» και «right sector»; Έχουμε, έχουμε!)

Κάθε εντόπιος εθνικόφρων, δεξιός ή αριστερός, θα βγει απ’ τα ρούχα του. Είναι, λοιπόν, το ελλαδιστάν ένας μικρομεσαίος προβοκάτορας στην ανατολική Μεσόγειο; Δεν είναι μια φτωχή πλην τίμια χώρα που την απειλούν οι παλιάνθρωποι; Δεν έχει στρογγυλοκαθίσει στη σωστή μεριά της βάρκας της Ιστορίας;

Έτσι ακριβώς. Άλλωστε αυτόν τον συσχετισμό («ελλαδιστάν όπως ουκρανία»…) τον είχε κάνει πάλι με τα ίδια υπονοούμενα ο κοτζάμ ρημαδοΚούλης στο κοτζάμ ρημαδοΚογκρέσσο, στις 24 του περασμένου Μάη! Το ότι μετά από σχεδόν 4 μήνες επαναλαμβάνεται απ’ τον ρημαδοΓουαϊδοΝικόλα, προς διεθνές ακροατήριο ξανά, σημαίνει ότι δεν ήταν (τότε) ένα «σχήμα λόγου» του πρωθ., ένα γλύστρημα της γλώσσας βρε αδερφέ, αλλά ότι πρόκειται για την επίσημη και τρανή πραγματική ελληνική ιμπεριαλιστική πολιτική, την επιλογή απόσπασης γεωπολιτικών προσόδων με μαφιόζικες προεκτάσεις, την επιλογή της «αιχμής του δόρατος» του νατο, δηλαδή κυρίως του «άξονα».

Κι έτσι όποιος δεν αποστρέφει το βλέμμα (και την κριτική του ικανότητα) απ’ την πραγματικότητα, μπορεί να δει στην ουκρανία, live και σε μεγέθυνση, το μέλλον που του / μας επιφυλάσσουν τα ντόπια αφεντικά…

Μ’ αυτά τα δεδομένα η ασταμάτητη μηχανή αναλαμβάνει το καθήκον να κάνει το σχετικό στριπτίζ ακόμα στριπτιζότερο, παρουσιάζοντας ορισμένα βασικά τεκμήρια της αλήθειας που ξεστόμισε ο ρημαδοΓουαϊδοΝικόλας.

(Το συντομότερο δυνατόν…)  

Πόσος καιρός χρειάζεται για να φτιαχτεί μια «ενεργειακή κρίση»; (2)

Δευτέρα 12 Σεπτέμβρη>> Ας ανακεφαλαιώσουμε ως εδώ: εν όψει της ευρύτερης αξιοποίησης του φυσικού αερίου, ειδικά από τους ευρωπαϊκούς καπιταλισμούς, σαν «καυσίμου μετάβασης» για κάποιες δεκαετίες, η καταστροφή του ισορροπημένου, σταθερού στα συμβόλαια, στις ποσότητες και στις τιμές, μοντέλου-των-χερσαίων-αγωγών φυσικού αερίου, ήταν ο ένας απ’ τους δύο κρίσιμους όρους της απορρύθμισης. Του περάσματος δηλαδή σ’ ένα μοντέλο άγριας συσσώρευσης μέσω τζόγου, όπου οι τιμές θα αλλάζουν κάθε μέρα και κάθε ώρα, με την διόγκωση πραγματικών προβλημάτων και, ακόμα καλύτερα, την επίκληση φανταστικών τέτοιων. Οπωσδήποτε, είτε σαν «παράπλευρη απώλεια» είτε σαν επιδιωκόμενος επιπλέον στόχος, η απορρύθμιση σ’ ένα τόσο στρατηγικό εμπόρευμα, θα μπορούσε να διαλύσει την βιομηχανική βάση διάφορων (ευρωπαϊκών) καπιταλισμών, όπως και την καθημερινότητα των αιχμάλωτων, για μια ακόμα φορά ignorants, υπηκόων τους…

Στα μέσα της δεκαετίας του 2010 η εξόρυξη σχιστολιθικού φυσικού αερίου στις ηπα (μια μέθοδος οικολογικά επικίνδυνη και οικονομικά ακριβή) έφτανε σε μια πρώτη κορύφωση∙ και μαζί της το πρόβλημα της κρίσης-υπερπαραγωγής-στον-κοντινό-ορίζοντα: «που και πως μπορεί να πουληθεί αυτό το φυσικό αέριο;» (αφού δεν το είχε ανάγκη η εσωτερική αγορά…) Προφανώς θα έπρεπε να εξαχθεί∙ και για να γίνει αυτό θα έπρεπε να αλλάξει η νομοθεσία (για την ακρίβεια: να δημιουργηθεί ειδική νομοθεσία για την κατασκευή σταθμών υγροποίησής του) και, κυρίως, να χρηματοδοτηθούν (με δάνεια ή και κρατικές επιδοτήσεις) αυτοί οι σταθμοί.

Πράγματι, η διοίκηση Obama έκανε το καθήκον της νομοθετώντας… με τον υπολογισμό ότι η ολοκλήρωση των σταθμών υγροποίησης και η κορύφωση των εξαγωγικών δυνατοτήτων του αμερικανικού σχιστολιθικού φυσικού αερίου θα γίνει το 2020. (Τι σύμπτωση; Το 2020…)

Δεν μπορείτε όμως να μαντέψετε μια «λεπτομέρεια» του αμερικανικού προβληματισμού και των νόμων για τις εξαγωγές αερίου, την οποία μόνο “οικονομική” δεν θα χαρακτήριζε κάποιος… Σύμφωνα με ρεπορτάζ της καθεστωτικής washington post στα μέσα Απρίλη του 2014:

… Many members of Congress are pressing the Obama administration to use energy as diplomatic weapon and to speed permits for natural gas export terminals to ease Europe’s and Ukraine’s heavy reliance on Russian supplies…

Που μεταφράζεται σε απλά ελληνικά:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Πόσος καιρός χρειάζεται για να φτιαχτεί μια «ενεργειακή κρίση»; (3)

Δευτέρα 12 Σεπτέμβρη>> Σ’ αυτό το σημείο, σαν παρένθεση, έχει θέση μια απορία: γιατί το γερμανικό βιομηχανικό κεφάλαιο δεν αντέδρασε στην εκστρατεία τιμωριών, κυρώσεων και απειλών του ψόφιου κουναβιού κατά του nord stream 2; Γιατί η κυρία Merkel δεν είπε, κομψά κι ευγενικά πάντα, «fuck of!» στους πρωταγωνιστές αυτού του πρωτοφανούς στην πρόσφατη καπιταλιστική δυτική ιστορία, ένας «σύμμαχος» να επιβάλει σ’ έναν άλλο από που θα αγοράζει τι; Δεν έχουμε οριστική απάντηση∙ κι όποιος έχει καλά τεκμηριωμένη κάποια ας μας φωτίσει.

Μόνο εικασίες. Μπορεί, για παράδειγμα, να υποτιμήθηκε ο ρόλος που θα είχαν τα επόμενα χρόνια (έχουν τώρα πια…) οι σύμμαχοι της Ουάσιγκτον στη γηραιά ήπειρο στον ενεργειακό στραγγαλισμό της ευρώπης γενικά και της γερμανίας ειδικά, και να δόθηκε προτεραιότητα στα συμφέροντα των γερμανών εξαγωγέων προς τις ηπα… Ή μπορεί να υπάρχει πράγματι ένα τμήμα της γερμανικής ελίτ που φοβάται την διαρκή ενίσχυση της Μόσχας και της Κίνας (: ευρασιατικό project) και συμφώνησε ότι με «όποιες πρόσκαιρες θυσίες» η Μόσχα θα πρέπει να αχρηστευτεί οικονομικά (με αφορμή την ουκρανία) πιστεύοντας τις εκτιμήσεις των πρεζάκηδων ειδικών ότι οι «κυρώσεις» θα την γονατίσουν…

Όπως και νάχει το 2021 (δεύτερη χρονιά της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας, πρώτη του μαζικού πλατφορμιασμού / της μαζικής δηλητηρίασης…) το 40% των ευρωπαϊκών αναγκών σε φυσικό αέριο καλύπτονταν ακόμα απ’ την ρωσία. (Το νούμερο είναι κάπως παραπλανητικό, αφού άλλα κράτη – όπως το γερμανικό – κάλυπταν μεγαλύτερο μέρος, και άλλα – όπως το γαλλικό – μικρότερο). Το ποσοστό ήταν μεγάλο, σοβαρό εμπόδιο.

Τον Σεπτέμβρη του 2021 η κατασκευή του nord stream 2 ολοκληρώθηκε παρά τις αμερικανικές τιμωρίες και κυρώσεις, και ουσιαστικά πρώτα το Βερολίνο και στη συνέχεια κάποιοι γείτονες πελάτες βρέθηκαν στην ευχάριστη θέση να μπορούν να αγοράσουν άλλα 55 δισεκατομμύρια κυβικά φυσικού αερίου τον χρόνο απ’ την gazprom, σε σχετικά χαμηλές τιμές και με διαρκή ροή. Ευχάριστη θέση; Όχι!!!! Ποτέ!!! Η δουλειά της απορρύθμισης δεν έπρεπε να μείνει στη μέση!!

Η τρικομματική κυβέρνηση που προέκυψε στο Βερολίνο μετά τις εκλογές της 26ης Σεπτέμβρη του 2021, ξεκίνησε την χρονοτριβή: χρειάζεται αυτός ο έλεγχος, η άλλη αξιολόγηση, τα τρίτα έγγραφα για να εγκριθεί η λειτουργία του καινούργιου σωλήνα. Αντιγράφοντας αυτό που ξέρουμε σαν «ελληνικό δημόσιο» η γερμανική διοίκηση φρόντισε να περνούν οι μήνες (Οκτώβρης, Νοέμβρης, Δεκέμβρης, Γενάρης…) και ο nord stream 2 να παραμένει ένα άδειο μεταλλικό φίδι μήκους 1.200 χιλιομέτρων και κόστους 11 δισεκατομμυρίων δολαρίων, στον βυθό της βαλτικής, δίπλα στον σε λειτουργία (ως την άνοιξη) nord stream 1. Μπορείς να το πεις και “καταστροφή κεφαλαίου” – αλλά…

Κι ύστερα; Ύστερα ξεκίνησε η ρωσική εισβολή… Η τέλεια ευκαιρία για το γενικό ξήλωμα!

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.