Tag: ρωσία

Συμβαίνει στο αμέρικα 1

19/2/2017. Διάφοροι “ειδικοί” (αναλυτές / δημαγωγοί) επιμένουν: η παραίτηση του Flynn είναι μόνο η αρχή· η καρέκλα του ψόφιου κουναβιού τρίζει… Με κύρια (υποτιθέμενη) «πέτρα του σκανδάλου» τις «σχέσεις του με την Μόσχα»…
Η προσωποκεντρική αντίληψη για τη εξουσία είναι τέλεια για να πουλάει μελοδράματα και κατορθώματα για την ευχαρίστηση του πόπολου· αλλά τα καπιταλιστικά κράτη έχουν πάψει (εδώ και τουλάχιστον έναν αιώνα) να κρέμονται απ’ τα γεννητικά όργανα οποιουδήποτε άρχοντα. Δεν υπάρχει βασιλιάς για να του κόψουν το κεφάλι· και το ψόφιο κουνάβι δεν είναι εξαίρεση.
Είναι βέβαιο (και από πολλές απόψεις λογικό) ότι η ιδέα ενός συμβιβασμού με την Μόσχα, με σκοπό να απομονωθεί το Πεκίνο, είναι εξαιρετικά προβληματική απ’ την σκοπιά του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Εκφράζει, εκπροσωπεί το ψόφιο κουνάβι μια τέτοια προσέγγιση; Δεν βάζουμε καθόλου το χέρι μας στη φωτιά.
Όμως και η αντίθετη ιδέα, της «κατά μέτωπο» αντιμετώπισης της συμμαχίας Μόσχας – Πεκίνου (plus Τεχεράνη, plus διάφοροι ακόμα), είναι εξίσου προβληματική αν δεν πρόκειται να ξεκινήσει άμεσα η Ουάσιγκτον έναν κανονικό παγκόσμιο πόλεμο, ούσα σίγουρη ότι έχει τέτοια στρατιωτική υπεροπλία ώστε να τον κερδίσει.
Αυτό σημαίνει ότι με ψόφιο κουνάβι στην προεδρική καρέκλα ή χωρίς, ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός βρίσκεται σε ιστορικό σταυροδρόμι, όπου κανένας δρόμος δεν είναι «εύκολος» ή «σίγουρος». Αν αυτό είναι το θέμα, τότε η θεατρική αναπαράστασή του είναι, απλά, βαρετά έως επικίνδυνα αποπροσανατολιστική.

Όλα κι όλα!

16/2/2017. Θα αναγκαστούμε να υπερασπιστούμε το ψόφιο κουνάβι!!! Κοντεύουν να το βγάλουν πράκτορα του Πούτιν! Ε, όχι δα!
Η σκέψη μας είναι απλή. Το ψόφιο κουνάβι είναι τόσο ακροδεξιό, τόσο εμπαθές και τόσο εγωπαθές, ώστε δεν χρειάζεται να “στρατολογηθεί” άμεσα ή έμμεσα από οποιονδήποτε αντίπαλο της Ουάσιγκτον. Είναι ικανό να τα χαώσει όλα μόνο του· και τι καλύτερο για αυτούς τους αντιπάλους;
Απ’ την άλλη μεριά, πέρα απ’ τις ψήφους των κοκκινόσβερκων αμερικάνων (που σε λίγο θα αποδίδονται στη σατανικότητα της Μόσχας…) και πριν απ’ αυτούς, το ψόφιο κουνάβι “καθάρισε” όλους τους άλλους υποψήφιους των συντηρητικών, στις καθαρά κομματικές διαδικασίες της επιλογής υποψηφίου. Τι γίνεται, λοιπόν; Όλοι πράκτορες του Πούτιν είναι στις ηπα;
Όχι. Κάποιοι απ’ το αμερικανικό κράτος / κεφάλαιο διάλεξαν το ψόφιο κουνάβι για “μπροστινό”. Είτε τον σχολάσουν αύριο για να βγάλουν μπροστά τον πιο “ισορροπημένο” αλλά εξίσου ακροδεξιό αντιπρόεδρο Michael Pence (όπως υποστηρίζουν ορισμένοι) είτε τον κρατήσουν στην προεδρική καρέκλα, ο ψοφιοκούναβος εκφράζει αυτό που χρειάζεται η παρηκμασμένη υπερδύναμη: “ταύρος σε υαλοπωλείο”.

Η μόδα της εποχής

16/2/2017. Ο “ρωσικός δάκτυλος”, ειδικά ενόψει εκλογών, έχει γίνει της μόδας και στην ευρώπη μετά τα κλαψουρίσματα των αμερικάνων δημοκρατικών για την ήττα της Κλίντον. Βγαίνει, για παράδειγμα, ο Μακρόν και καταγγέλει συστηματικές “κυβερνοεπιθέσεις” εναντίον των υπολογιστών του. Οι οποίες (λέει) προέρχονται μεν απ’ την ουκρανία, αλλά ξέρουμε τι επιρροή έχουν οι ρώσοι στο ουκρανικό έδαφος!!!
Αλήθεια; Γιατί μέχρι χτες ξέραμε ότι στο ουκρανικό έδαφος (πλην Donbas) μεγάλη επιρροή έχουν αποκτήσει οι αμερικάνοι; Πως και τόσα χρόνια φάγαμε τέτοια παρεξήγηση;
Επιπλέον: έχει κάτι να κρύψει απ’ τους ψηφοφόρους του ο Μακρόν; Ή θέλει να κόψει ψήφους απ’ την Λεπέν καταγγέλοντάς την ότι σαν «επιλογή του Πούτιν» δεν είναι και τόσο «πατριώτισσα»;

Ιστορικές εμμονές;

28/1/2017. Τι στο διάολο συμβαίνει; Ο Πούτιν έχει βάλει τα μακρυά χέρια του και στις γαλλικές εκλογές; Και “καίει” τον δεξιό – light ακροδεξιό υποψήφιο Francois Fillon; Σπρώνοντας αποκαλύψεις για σκάνδαλα καταχρήσεων δημόσιου χρήματος;
Θα το ακούσετε κι αυτό: ναι, είναι δουλειά του Πούτιν. Σπρώχνει την Λεπέν. Όπως στο αμέρικα “έκαψε” την Κλίντον σπρώχνοντας το ψόφιο κουνάβι. Μόνο που η γαλλική άκρα δεξιά πρέπει να έχει αποκτήσει ένα σοβαρό πρόβλημα, κι ας μην το φωνάζει (πως αλλιώς;): ο νικητής ομοϊδεάτης της είναι στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, αλλά ο γαλλικός εθνικισμός / φασισμός ποτέ δεν ήταν “φιλοαμερικάνικος”! Το αντίθετο. Όσο για “φιλοαγγλικός”; Ούτε με σφαίρες. Πως θα πουλήσει προς (γαλλική) μίμηση ένα αμερικανικό ή ένα αγγλικό παράδειγμα; Με τι σκοπό; Να τρέχει για παρακάλια και δουλειές στον “πύργο Τραμπ” ή στον “πύργο Μέι”;
Θα δείξει… Αν, όμως, μπει στο τελικό γύρο ο Macron; Τι θα γίνει τότε; Ή θα τον “κάψει” κι αυτόν η fsb;