Tag: ρωσία

Τουρισμός στο Πεκίνο

Σάββατο 13 Μάη. Τελικά ο εξοχότατος πρωθυπουργός και η συνοδεία του (ξανα)πήγαν στο Πεκίνο, για την διεθνή συνάντηση “μια ζώνη ένας δρόμος” (αν και η αρχική πρόσκληση απευθυνόταν στον πρόεδρο Πάκη…) Αυτή τη φορά το ταξίδι θα είναι κάπως καλύτερο από μερικές απόψεις: δεν θα τον αφήσει το κινεζικό καθεστώς να περιμένει κάνοντας βόλτες και τουρισμό κανά διήμερο, μέχρι να τον υποδεχθεί επίσημα – όπως έγινε την προηγούμενη φορά.

Όμως υπάρχουν μερικά πράγματα που τα ντόπια καθεστωτικά μήντια κάθε είδους, πατριωτικά καθώς είναι, δεν θα τα αναφέρουν. Στο Πεκίνο βρίσκεται και ο Ερντογάν (“ο σουλτάνος”, της “υπό διάλυση τουρκίας”, για να μην ξεχνιόμαστε…) και θα τα πει (και) με τον εξοχότατο. Αλλά ο Ερντογάν έχει σοβαρότερη δουλειά στο Πεκίνο απ’ το να δώσει βάση σ’ έναν φλύαρο και ψωνισμένο ψευτάκο: θα συμμετάσχει σε τριμερή συνάντηση με τον Πούτιν και τον Σι Τσινπίνγκ…

Η σοβαρότητα αυτής της τριμερούς ξεκινάει με το καλημέρα: είναι η πρώτη φορά που Μόσχα και Πεκίνο οργανώνουν από κοινού συνάντηση, με οποιονδήποτε. Επιπλέον είναι μια ρωσο-κινεζική “κοινή πρωτοβουλία” έξω απ’ τα τωρινά πλάσια του “συμφώνου της Σαγκάης”. Το ανακοινωμένο μενού της συνάντησης είναι “θέματα εμπορίου και οικονομικής συνεργασίας”… Και περιφερειακά ζήτηματα· με το “συριακό ζήτημα” πάνω πάνω. Συνεπώς, ειπωμένο με ελληνική ορολογία, αυτή η τριμερής είναι “σημαντική διεθνής πολιτική αναβάθμιση” για το τουρκικό καθεστώς. Το οποίο μόνο οι έλληνες “βλέπουν να καταρρέει όπου νάναι”…

Το έχουμε ξαναπεί: το Πεκίνο ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για την μέση Ανατολή, και όχι μόνο λόγω “δρόμου του μεταξιού”. Υποθέτουμε ότι τα τρία αφεντικά θα έχουν την ευκαιρία να ανταλλάξουν γνώμες για τον ρόλο της Ουάσιγκτον σ’ όλη την ασία. Και όχι μόνον εκεί. (Το που θα καταλήξουν δεν θα μας το πουν). Την ίδια ώρα ο εξοχότατος θα έχει γυρίσει στην Αθήνα για να ξαναπέσει στα δυσάρεστα και καθόλου “φευγάτα”…

Απ’ το Πεκίνο ο Ερντογάν θα πετάξει για την Ουάσιγκτον. Εκεί υπάρχουν κάτι εκκρεμότητες…

Παλιοί, καλοί φίλοι

Τρίτη 9 Μάη. Είναι μια από μερικές φωτογραφίες που δεν δημοσιοποιήθηκαν κατά λάθος. “Έτσι ξαφνικά” (καθόλου…) ο μοχθηρός ρώσος πρόεδρος Πούτιν σκέφτηκε να κάνει μια επίσκεψη στα 90α γενέθλια ενός παλιού γνώριμου· συνοδεία φωτογράφων… Έτσι κτύπησε την πόρτα του Lazar Matveev, στο Zhulebino, ένα προάστειο της Μόσχας. Ποιος είναι ο κύριος Matveev; Δεν θα το ξέραμε (και μαζί μας χιλιάδες άλλοι) αν δεν αποφάσιζε να μας το πει ο Πούτιν: ήταν ο προϊστάμενος του, στην ανατολική γερμανία, στη Δρέσδη· ο προϊστάμενός του στην kgb…

Και δεν πήγε μόνος να κτυπήσει την πόρτα του παλιού chief. Πήρε μαζί του δυο καλούς συναδέλφους εκείνων των καιρών: τον Sergey Chemezov και τον Nikolay Tokarev. «Παλιούς»; Οι δεσμοί που σφυρηλατούνται σε δύσκολες εποχές αντέχουν. Σήμερα ο Chemezov είναι επικεφαλής της Rostec, ενός ρωσικού κρατικού ομίλου που ασχολείται με την ανάπτυξη και την εξαγωγή υψηλής τεχνολογίας, ενώ ο Tokarev είναι διευθυντής της Trasneft, του ρωσικού κρατικού μονοπωλίου πετρελαϊκών αγωγών.

Κι έτσι, απλά και ανθρώπινα, οι παλιοί κατάσκοποι έφαγαν τούρτα και θυμήθηκαν εκείνους τους ωραίους καιρούς του ψυχρού πολέμου, πίνοντας ένα ποτήρι. Έτσι, επίσης, θα πρέπει να θυμήθηκε ο υπόλοιπος πλανήτης ποιοι κυβερνούν στην Μόσχα: οι πρώην καγκεμπίτες.

Αν, τώρα, συνυπολογίσει κανείς την πείρα που κουβαλάει ένας τέτοιος αξιωματικός κατάσκοπος σαν τον Matveev, που γεννήθηκε το 1927, και έχει ζήσει από πρώτο χέρι το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα, τον ψυχρό πόλεμο και όλα τα υπόλοιπα, τότε μπορεί να γυρίσει προς την μεριά του ψόφιου κουναβιού (και του επιτελείου του) και να αναφωνήσει:

Που πας ρε Καραμήτρο;

(στη φωτογραφία, από αριστέρα προς τα δεξιά: ο Matveev, ο Tokarev, ο… (ποιος είπαμε ότι είναι αυτός;) και ο Chemezov.)

Συρία

Τρίτη 9 Μάη. Ποια είναι η στρατιωτική σκοπιμότητα της ανακήρυξης των 4 “ζωνών αποκλιμάκωσης” στο συριακό έδαφος απ’ την συμμαχία Μόσχας – Τεχεράνης – Δαμασκού – Άγκυρας (δες σχόλιο 5 Μάη), ε; Αυτό που μισολέγεται είναι ότι έτσι η πλευρά του Άσαντ θα μπορέσει να συγκεντρώσει δυνάμεις για να επιτεθεί στον isis, απ’ την Palmyra που βρίσκεται τώρα ως τον θύλακα της Deir ez-Zor. Είναι μια απόσταση 200 χιλιομέτρων, αραιοκατοικημένη, ελεγχόμενη απ’ τους ουαχαβίτες σκληροπυρηνικούς…

Ωστόσο θα μπορούσαν να υπάρχουν κι άλλοι υπολογισμοί. Πρώτον, η δυνατότητα να επιστρέψει ένα μέρος των ένοπλων της Χεζμπ’ αλλάχ πίσω στα σπίτια τους, στο νότιο λίβανο, όπου πολλοί περιμένουν ισραηλινή επίθεση. Δεύτερον, μια αναδιάταξη των στρατών της πλευράς του Άσαντ, προς το νότο, απ’ την Darra και για 150 χιλιόμετρα περίπου προς τα ανατολικά: στο ιορδανικό έδαφος που βρίσκεται ακριβώς απο κάτω «παρατηρούνται κινήσεις και συγκέντρωση αμερικανικού και ιορδανικού στρατού». Η Δαμασκός, η Τεχεράνη και η Μόσχα εικάζουν (και φοβούνται) εισβολή του αμερικανικού στρατού και του όποιου «φιλικού» πεζικού και απο εκεί. Ειδικά η Τεχεράνη (που έχει, ως τώρα, περίπου 1000 νεκρούς απ’ την συμμετοχή των «φρουρών της επανάστασης» στον πόλεμο στη συρία) σκέφτεται να στείλει κι άλλο στρατό στη συρία, ακριβώς για να αντιμετωπιστεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο… Αλλά πως θα αντιμετωπιστεί; Με ανοικτή ιρανο-αμερικανική σύγκρουση;

Η «ζώνη αποκλιμάκωσης» στην Daraa, που είναι μεταξύ άλλων «ζώνη απαγόρευσης πτήσεων» οποιουδήποτε, φαίνεται ότι έχει σκοπό να εμποδίσει την δράση είτε της αμερικανικής, είτε της ισραηλινής αεροπορίας· είτε και των δύο. Παρότι η συγκεκριμένη συμφωνία (στην Astana) έχει γίνει δεκτή θετικά απ’ τον γ.γ. του οηε, η Ουάσιγκτον δεν την δέχεται. (Και ποιος χέζει τον οηε;). Σίγουρα το αμερικανικό πεντάγωνο δεν γουστάρει να του επιβάλλουν απαγορεύσεις οι αντίπαλοί του!

Κοιτώντας τον χάρτη της συρίας η χρησιμότητα που καταλαβαίνουμε σε μια τέτοια πιθανή αμερικανική εισβολή απ’ το νότο είναι να «ενωθεί» η ελεγχόμενη από δαύτους νότια ζώνη (όταν την καταλάβουν) με την από βορρά προώθησή τους (μαζί με τους συμμάχους των ypg), που προς το παρόν λέει ότι έχει στόχο την Raqqah. Ώστε να κοπεί η δυτική συρία που ελέγχει ο Άσαντ απ’ την ανατολική. Απ’ την όποια μελλοντική σύνδεση με το ιράκ και μέσω αυτού με το ιράν. Απ’ αυτήν την άποψη ο δρόμος Palmyra – Deir ez-Zor είναι κρίσιμος. Αλλά δεν είναι μόνον αυτός κρίσιμος· και φαίνεται ότι με τα τωρινά δεδομένα η συμμαχία γύρω απ’ τον Άσαντ και, κυρίως, ο δικός του στρατός, δεν έχει την δυνατότητα να δρα σε πολλά μέτωπα. (Απ’ την μεριά της η Βαγδάτη στέλνει εσπευσμένα ενισχύσεις στα σύνορα του ιράκ με την συρία και την ιορδανία, θεωρώντας την προστασία τους προτεραιότητα για το επόμενο διάστημα…)

Το σίγουρο είναι ότι καθώς οι «τζιχαντιστές τρομοκράτες» στη συρία χάνουν την στρατηγική σημασία του (απομένουν μόνο σαν όπλα τακτικής) όλοι οι «επίσημοι» εμπλεκόμενοι, σίγουρα η Τεχεράνη, η Μόσχα και η Ουάσιγκτον αυξάνουν τους στρατούς τους εκεί.

Καλό δεν το λες…

Κάτι «χοντρά»

Δευτέρα 8 Μάη. Πρέπει να σημειώσουμε ότι “το φάντασμα που πλανιόταν πάνω απ’ την ευρώπη”, ειδικά πάνω από τις εκλογές, ο γνωστός καγκεμπίτης δηλαδή, δεν φαίνεται να τα πήγε καλά στη γαλλία· αν υποθέσουμε ότι προσπάθησε. Σύμφωνα με τις φήμες στις αρχές της χρονιάς, ο καταχθόνιος Πούτιν θα φρόντιζε να νικήσουν οι φασίστες στις ολλανδικές και στις γαλλικές εκλογές (όπως, άλλωστε, πέτυχε να εκλεγεί ένας φασίστας στις ηπα…), προκειμένου να γίνουν όλα μπάχαλο και να στεφτεί αυτός τσάρος του σύμπαντος.

Ήταν βάσιμες εκείνες οι φήμες ή απλά το προϊόν του πεπτικού συστήματος του εργοστάσιου του θεάματος; Εκ των υστέρων είναι εύκολο να πει κανείς “βλακείες”. Τότε όμως το πράγμα ήταν σχεδόν βέβαιο, σαν πρόβλεψη χιονιά μέσα στον βαρύ χειμώνα…

Τελικά ίσως αυτό είναι η troll αλήθεια: είναι εύκολο να βάλει ένας ρώσος τον «δικό του» στο Λευκό Οίκο, αφού η αυτοκρατορία είναι υπό κατάρρευση… Όχι όμως και στις επαρχίες του project europe, όπου κουτσά στραβά τα παλιά και ξεπερασμένα αποικιακά μεγαλεία ψάχνουν έναν κοινό παρονομαστή / αναβιωτή / πολλαπλασιαστή.

Έμεινε η επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας να λέει ότι “γίνεται παρέμβαση στις εκλογές” (του ερχόμενου Ιούνη). Παραδόξως όχι απ’ τον Πούτιν… αλλά απ’ τις Βρυξέλες!

Σουρρεαλιστικό, όσο η εποχή: ένα φάντασμα πλανιέται πάνω απ’ το Λονδίνο: το Παρίσι και το Βερολίνο!!!

Χαρμόσυνα νέα

Δευτέρα 8 Μάη. Η πατρίς τον χρειάζεται επειγόντως! Είναι ο μόνος που ξέρει αυτή τη δουλειά. Οπότε, όσο κι αν σας φαίνεται περίεργο (όλα είναι περίεργα πια) ο κυρ Παναγιώτης ο Λαφαζάνης θα μπορούσε να ξαναγίνει “υπουργός παραγωγικής ανασυγκρότησης, περιβάλλοντος και ενέργειας”! Εξωκοινοβουλευτικός φυσικά.

Ο λόγος είναι απλός. Η gazprom, μετά από διάφορα μπρος–πίσω, άρχισε να συναρμολογεί τον σωλήνα που θα πηγαίνει αέριο, γκάζι, στην τουρκία. Οπότε; Οπότε μπορεί να χρειαστεί να περάσει και απ’ τα ιερά ελληνικά χώματα πηγαίνοντας προς ευρώπη μεριά· άρα ο κυρ Παναγιώτης πρέπει Τώρα να τρέξει να εξασφαλίσει εκατομμύρια ρούβλια, σαν μπροστάτζα, να τα τρίψει στα μούτρα του κάθε παλιοευρωπαίου και του κάθε παλιοδντ.

Αλλά, δυστυχώς, αυτό είναι μόνο ένα όνειρο. Ακόμα και για τον κυρ Παναγιώτη, που είναι αληθινός πατριώτης. “Δεν τα έχουμε τώρα ανάγκη τα λεφτά των ρώσων! Δεν τα θέλουμε τα παλιορούβλια… – θα πάρουμε σεκέλ!”.

Μάλιστα. Ισραηλινά εκατομμύρια θα πάρει η πατρίς, χάρη στους άλλους αγωγούς που περήφανα και αθόρυβα υπέγραψε ένας άλλος υπουργός, ο κυρ Γιώργος (ο Σταθάκης) για τα κοιτάσματα που κλέβει το Τελ Αβίβ απ’ τους παλαιστίνιους.

Μωρέ σωλήνες νάναι, παραδάκι να πέσει, κι ας είναι ότι νάναι!

(Αν είχατε απορία πως στρώνονται οι σωλήνες στους βυθούς, αυτό το ειδικό πλοίο της ελβετικής εταιρείας Allseas Group, που είναι συνεταίρος της gazprom, μπορεί να σας δώσει μια πολύ γενική ιδέα. Αν, ύστερα, αποκτήσετε την απορία από που ως που οι ελβετοί είναι ειδικοί σε δουλειές στις θάλασσες, δεν έχουμε απάντηση…)

America first

Σάββατο 6 Μάη. Πολλοί και διάφοροι “είδαν” στην εκλογή του ψόφιου κουναβιού μια “στροφή” της αμερικανικής πολιτικής, ένα είδος αλλαγής έμφασης: απ’ τις διεθνείς στρατιωτικές εκστρατείες (που εκπροσωπούσε, κατ’ αυτούς, μόνο η Κλίντον…) σε κάποιο είδος “εσωστρέφειας” και “ανασυγκρότησης”.

Οποιαδήποτε κριτική ανάλυση και επισκόπηση του αμερικανικού ιμπεριαλισμού θα έδειχνε ότι τέτοιου είδους “αναχωρητισμός” είναι, απλά, αδύνατος. Τα έχουμε πει. Να όμως που τα λέει ωμά κάποιος “από μέσα”. Ο Lawrence Wilkerson, επιτελάρχης του αμερικάνου στρατηγού και στη συνέχεια υπ.εξ. (2001 – 2005, στην πρώτη θητεία του Μπους του Β) Colin Powell, έδωσε μια συνέντευξη στο ανεξάρτητο ιντερνετικό κανάλι real news (καμμία σχέση με το ελληνικό καθεστωτικό συγκρότημα!). Τα λεγόμενά του είναι πολύ πιο πέρα από «απλή προσωπική γνώμη».

Ερώτηση (του δημοσιογράφου Aaron Mate): Ακούμε τώρα ότι ο πρόεδρος Trump θα στείλει περισσότερο στρατό στο Αφγανιστάν, ύστερα από αίτημα των στρατηγών του. Αυτό που με εντυπωσιάζει σ’ αυτή τη συζήτηση είναι ότι όχι και πολύ παλιά, μόλις το 2011, στην κορύφωση της εκστρατείας επί προεδρίας Obama, υπήρχαν 100.000 αμερικάνοι στρατιώτες εκεί. Δεν κατάφεραν να νικήσουν τους Ταλιμπάν. Οπότε τώρα, που υπάρχουν 9.000, γίνεται κουβέντα να πάνε μερικές χιλιάδες ακόμα, λες και πρόκειται να κάνουν την διαφορά. Ποια είναι η γνώμη σας γι’ αυτόν τον πόλεμο των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν, που δεν δείχνει να τελειώνει μετά από 16 ολόκληρα χρόνια;

Απάντηση (Wilkerson): … Η στρατηγική λογική έχει αλλάξει, και νομίζω ότι θα μείνουμε στο Αφγανιστάν για τα επόμενα 50 χρόνια. Επειδή το Αφγανιστάν είναι για εμάς η μόνη δυνατότητα, η μόνη χερσαία δυνατότητα, το μόνο έδαφος όπου μπορούμε να έχουμε αμερικανικές δυνάμεις έτσι ώστε οποιαδήποτε στιγμή το θελήσουμε, οποιαδήποτε στιγμή διατάξει ο πρόεδρος, να εμπλακούμε ή να προκαλέσουμε προβλήματα στους Κινέζους, μ’ αυτήν την θεωρία τους “one belt one road”, που σημαίνει ότι θέλουν να φτιάξουν έναν καινούργιο δρόμο του μεταξιού απ’ την επαρχία Xinjiang ως την Ευρώπη.

… Διαπιστώσαμε ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο ή και σχεδόν αδύνατο να μπλοκάρουμε αυτήν την ιστορία στην ανατολική Μεσόγειο με ναυτικές και αεροπορικές δυνάμεις. Γι’ αυτό και δεν νομίζω ότι θα φύγουμε απ’ το Αφγανιστάν…

Τρομοκρατία;

Σάββατο 6 Μάη. Ερώτηση: Δεν νομίζω να έχει δοθεί ποτέ επίσημα αυτή η εξήγηση για την αιτία που ο αμερικανικός στρατός βρίσκεται στο Αφγανιστάν. Αντίθετα μας έχουν πει για τους Ταλιμπάν, την αλ-Κάιντα, και τώρα και για τον Isis…

Απάντηση: Ναι, αυτά είναι σοβαρά ζητήματα. Αλλά είναι ζητήματα τακτικής σημασίας. Φυσικά, αν δεν είχαμε εισβάλει στο Ιράκ το 2003 όλα αυτά θα μπορούσαν να είναι σε αρκετά χαμηλότερο επίπεδο απ’ ότι σήμερα…. Αλλά σίγουρα είναι θέματα τακτικής. Άσχημα θέματα, αλλά τακτικής. Το στρατηγικό ζήτημα, το ζήτημα των τρισεκατομυρίων δολαρίων, είναι η σύγκρουση δύο οικονομιών, το ζήτημα της αναμέτρησης δύο παγκόσμιων γιγάντων, των ΗΠΑ και της Κίνας, που «ακουμπάνε» μεταξύ τους στο Αφγανιστάν. Και στο Πακιστάν, που φαίνεται ότι είναι περισσότερο σύμμαχος της Κίνας απ’ότι των ΗΠΑ.

… Ύστερα είναι και όλοι αυτοί οι αγωγοί, βόρεια, νότια, ανατολικά, δυτικά… Δισεκατομύρια επί δισεκατομυρίων για επενδύσεις ή πιθανές επενδύσεις, και φυσικά κέρδη… Και όλοι αυτοί που ασχολούνται με το θέμα κοίταξαν τον χάρτη και είπαν «Voila! Κοίτα τι έχουμε εδώ! Υπάρχει ένα μέρος που μπορούμε να στείλουμε τον στρατό μας και να είναι μέσ’ τη μέση όλων αυτών των ενεργειακών σχεδίων»….

Είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε!

Σάββατο 6 Μάη. Λέει κι άλλα ενδιαφέροντα το πρώην στέλεχος του αμερικανικού υπ.εξ., που δεν χωράνε εδώ. Και τα λέει με την ωμότητα κάποιου που δεν δεσμεύεται πια από “επισημότητες”. Για παράδειγμα δεν ξέρει αν οι ρώσοι εξοπλίζουν τους Ταλιμπάν… “αλλά αν ήμουνα ρώσος αυτό ακριβώς θα έκανα. Θα εξόπλιζα τους Ταλιμπάν. Θα το έκανα για πολύ ξεκάθαρους, στρατηγικούς λόγους: επειδή οι αμερικάνοι είναι πολύ κοντά στα σύνορά μου κι αυτό δεν μου αρέσει καθόλου…”

Το επιμύθιό του; …Έτσι είναι η ιστορία. Έτσι συμβαίνει. Είναι τα πραγματικά συμφέροντα, τα οικονομικά συμφέροντα. Κι έτσι θα συνεχίσει. Χρησιμοποιήσαμε την τρομοκρατία σαν δικαιολογία για να πάμε σε διάφορα μέρη και να κάνουμε διάφορα πράγματα, τα οποία στην πραγματικότητα είχαν ελάχιστη σχέση με την τρομοκρατία και πολύ μεγάλη σχέση με τις μεγάλες δυνάμεις, την οικονομία και τον χρηματοπιστωτισμό….

Συρία

Παρασκευή 5 Μάη. Μόσχα, Άγκυρα, Τεχεράνη και Δαμασκός επιβεβαίωσαν την συμμαχία τους στον τελευταίο ως τλωρα (τέταρτο) γύρο “διαπραγματεύσεων” στην Astana του καζακστάν. Το τελευταίο τους κατόρθωμα είναι η αναγγελία δημιουργίας (τεσσάρων) «ζωνών αποκλιμάκωσης» στις οποίες θα γίνουν (λένε) προσπάθειες κατάπαυσης του πυρός. Σε ένδειξη καλή διάθεσης θα απαγορεύονται (πάνω απ’ αυτές) οι πτήσεις πολεμικών αεροπλάνων· κάτι που δεσμεύει την Δαμασκό και την Μόσχα ουσιαστικά.

Ή μήπως όχι μόνο; Σ’ αυτόν τον τελευταίο γύρο οι όποιοι εκπρόσωποι των «μη τζιχαντιστών» έφυγαν τσαντισμένοι για την ιδέα / πρόταση των «ζωνών αποκλιμάκωσης», χωρίς να είναι σαφές το γιατί τους ενοχλεί. Στα λόγια δήλωσαν αντίθετοι με την συμμετοχή της Τεχεράνης στη συμφωνία· αλλά αυτό είναι πρόσχημα…

Ίσως υπάρχει ένα θεματάκι στα νότια της συριακής επικράτειας, κοντά στα σύνορα με την ιορδανία. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι εκεί το Tel Aviv προετοιμάζεται να υποστηρίξει τους αντικαθεστωτικούς αντάρτες για να καταλάβουν την Daraa. Θα μπορούσε η ιδέα της «αποκλιμάκωσης» να εμποδίσει ένα τέτοιο σχέδιο (αν υπάρχει πράγματι);

Σε κάθε περίπτωση οι ως τώρα «συμφωνίες εκεχειρίας» στη συρία έχουν αποδειχθεί μόνο διαλείματα. Ενώ ο συριακός νότος, που ως τώρα ήταν εκτός ιδιαίτερου ενδιαφέροντος, ίσως «πάρει φωτιά» αν το Tel Aviv ή η Ουάσιγκτον, ή και οι δύο μαζί, με ή χωρίς την κουκούλα «μετριοπαθών ανταρτών», πρόκειται να αναλάβουν κι εκεί «αντιτρομοκρατική δράση» – δηλαδή κατάκτηση εδαφών…

Παρατηρήσεις

Πέμπτη 4 Μάη. Κατά τον αμερικάνο υπ.εξ. (και πετρελαιά) Rex Tillerson, στην χθεσινή δεύτερη ακρόασή του στο Κογκρέσσο, «ηπα και ρωσία δεν έχουν καμία εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλον». Για να προσθέσει ότι «πρέπει να σταθεροποιήσουμε τις σχέσεις μας για να μην χειροτερεύσουν».

Προφανώς ο κυρ Rex θέλει να πει: αν χειροτερέψουν δεν θα φταίμε εμείς…

Απλά κάποια στιγμή θα πρέπει να ξεκαθαρίσει ποιοί είναι οι «εμείς» στην Ουάσιγκτον. Γιατί υπάρχει κι αυτή η (αμερικανικής προέλευσης άποψη):

Τελικά είναι πιθανό ότι στον Trump έχει επιτραπεί να κάθεται στον δεύτερο όροφο του Λευκού Οίκου για να τουϊτάρει, ενόσω άλλοι κυβερνούν πραγματικά. Μέσα σ’ αυτούς τους «άλλους» ίσως είναι ο αντιπρόεδρος Pence, που δουλεύει με μερικούς βασικούς αξιωματούχους των υπουργείων και τις μυστικές υπηρεσίες. Μήπως συμβαίνει αυτό; Μήπως έχει επιτραπεί στον Trump «να παριστάνει τον πρόεδρο» για μαζική κατανάλωση ενόσω οι στρατηγοί, οι πράκτορες και οι οικονομικοί πειρατές της Goldman Sachs τρέχουν τις δουλειές;

Ειλικρινά: δεν το γράψαμε εμείς!!! (Στο γνωστό site CounterPunch πλέει: is Trump really president?)