Tag: ρωσία

Συρία

Τρίτη 20 Ιούνη. Παρά την κατάρριψη του συριακού πολεμικού ο φιλοΆσαντ στρατός, με την ρωσική αεροπορική κάλυψη, κινείται αρκετά γρήγορα νότια απ’ το “μαλακό υπογάστριο” της αμερικανικής plus ypg προσπάθειας για την κατάκτηση της Raqqa. Σε λίγο από γεωγραφική άποψη, αυτή η “νίκη” θα βολεύει μόνο τον κουρδικό φρεσκοφτιαγμένο ιμπεριαλισμό!

O χάρτης (είπαμε: οι πόλεμοι τελικά κρίνονται ακόμα στο χώμα…) δείχνει την χθεσινή κατάσταση και την διαφαινόμενη τακτική του φιλοΆσαντ στρατού: από δύο σημεία, το ένα νότια της Raqqa (το έντονο κίτρινο είναι οι περιοχές που ελέγχουν οι ypg – οι συριακές θέσεις έχουν την σημαία) και το άλλο ανατολικά της Palmyra, «πιάνοντας» τους δύο βασικούς δρόμους, προέλαση προς τον θύλακα της Deir ez-Zor. Δεν αποκλείουμε καθόλου να υπάρξει (δεν φαίνεται στον χάρτη) προέλαση προς την ίδια θέση και απ’ την μεριά των συρο-ιρακινών συνόρων, είτε από μία θέση (νότια) είτε από δύο (+ανατολικά) – η συνεργασία Βαγδάτης και Δαμασκού πρέπει να θεωρείται δεδομένη.

Μπροστά σ’ αυτές τις εξελίξεις τι νόημα έχει για την Ουάσιγκτον και τους βασάλους της η κατάρριψη ενός συριακού αεροπλάνου; Αν υπάρξει προέλαση απ’ την μεριά του ιράκ θα καλύπτεται απ’ την ιρακινή αεροπορία και ιρανικούς πυραύλους. Η προέλαση του φιλοΆσαντ στρατού καλύπτεται απ’ την ρωσική αεροπορία – εκτός απ’ την συριακή. Και το γενικό επιτελείο (απ’ την Μόσχα) απειλεί πλέον ότι θα αντιμετωπίζει οτιδήποτε αμερικανικό πετάει δυτικά του Ευφράτη σαν στόχο (!!! – ο.κ., μια δόση υπερβολής, αλλά αυτό ανακοινώθηκε…) Οπότε;

Δέσμια των «αντιτρομοκρατικών» προσχημάτων της (σχεδόν 16 χρόνια δεν είναι λίγα!) η Ουάσιγκτον (και οι σύμμαχοί της) βρίσκεται τώρα μπροστά σ’ ένα στρατηγικό δίλημα. Είτε θα συνεχίσει να το παίζει «αντιτρομοκρατία», οπότε θα είναι αναγκασμένη να παρεμβαίνει ως εκεί που μπορεί να πουλήσει τους «λόγους αυτοάμυνας» (δες προηγούμενο πίνακα) – πράγμα που ήδη είναι απαντημένο απ’ τους γρήγορους και αποτελεσματικούς ελιγμούς των αντιπάλων της. Είτε θα πρέπει να κηρύξει (άτυπα) το «τέλος της αντιτρομοκρατίας» και (τυπικά) την έναρξη μιας πιο «καθαρής μορφής» του 4ου παγκόσμιου πολέμου…

Κλειστοί ουρανοί

Δευτέρα 19 Ιούνη. Την ημέρα που οι αμερικάνοι έριχναν ένα Su-22 της συριακής αεροπορίας, κοντά στη Raqqa («για λόγους αυτοάμυνας» είπαν), η Τεχεράνη έκανε κάτι χοντρύτερο. Κτύπησε με πυραύλους εδάφους / εδάφους θέσεις του isis στη συρία, κοντά στην πολιορκούμενη Deir ez-Zor. Οι βαλιστικοί πύραυλοι βεληνεκούς 700 χιλιομέτρων εκτοξεύτηκαν από δύο θέσεις στο δυτικό ιράν, πέρασαν πάνω απ’ το ιράκ, και… Μια πολύ καλή ευκαιρία όχι μόνο για άσκηση αλλά και για επίδειξη δυνατοτήτων.

Οι μεν αμερικάνοι προσπαθούν να συγκρατήσουν την προέλαση του συριακού στρατού και των συμμάχων του. Οι δε ιρανοί «φρουροί της επανάστασης» είχαν ένα σημείωμα πάνω στους δικής τους κατασκευής Zulfiqar πυραύλους τους: για το Ριάντ με αγάπη!!!

Οι μεν αμερικάνοι προχωρούν «τσούκου τσούκου», με τον στρατό τους να δρα «εκτός νόμου» (του αμερικανικού τέτοιου), δημιουργώντας τετελεσμένα για να πατήσει πάνω τους για τα επόμενα… Αλλά πόσο μακρυά θα συνεχίσει; Θα ρίξει, μήπως, και κάποιο ρωσικό Su-35, «για λόγους αυτοάμυνας» πάντα; Δεν ρωτάμε τυχαία: η ρωσική αεροπορία κινείται εκεί δίπλα.

Οι δε συμμαχία Μόσχας – Τεχεράνης – Δαμασκού δείχνει να έχει το πάνω χέρι επί του εδάφους. Φαίνεται, για παράδειγμα, ότι στο κρίσιμο ζήτημα του ελέγχου των συρο-ιρακινών συνόρων, επεκτείνει τις υπό τον έλεγχό της εκτάσεις, με γρήγορους, αιφνιδιαστικούς και μάλλον απρόβλεπτους ελιγμούς. Πρόκειται για έναν καινούργιο πονοκέφαλο για την Ουάσιγκτον: όπως όλα δείχνουν, κάτω από ρωσικό σχεδιασμό, συριακός στρατός, ιρανικός και Χεζμπ’ αλλάχ, κάνουν ασυνήθιστα μεγάλους (σε αποστάσεις) και ασυνήθιστα γρήγορους ελιγμούς, δημιουργώντας τετελεσμένα πολύ πιο σύντομα απ’ όσο θα περίμεναν τα αμερικανικά επιτελεία… Πρόκειται για εντυπωσιακή μεταμόρφωση ενός πεζικού που πριν 2 χρόνια φαινόταν ότι θα πέσει στη Μεσόγειο για να σωθεί…

Ακόμα και στα περίξ της ypg κρατούμενης περιοχής γύρω απ’ την Raqqa, φαίνεται πως η συμμαχία προχωράει γρήγορα με τέτοιον τρόπο ώστε να κλείσει τους δρόμους του αμερικανικού στρατού και των βασάλων του προς την κεντρική συρία.

Παρότι, λοιπόν, μπορούμε να κοροϊδεύουμε από απόσταση ασφαλείας, η «κλιμάκωση» στο συριακό (και στο ιρακινό, αργά ή γρήγορα) πεδίο μάχης συνεχίζεται. Αργά, χωρίς εντυπωσιακές επιταχύνσεις· αλλά σταθερά.

(στον ιρανικό χάρτη της φωτογραφίας η συριακή Deir ez-Zor δείχνεται σαν Dayr al-Zawr. Για την ίδια στρατηγικής σημασίας πόλη πρόκειται).

Ο καπιταλισμός είναι ωμός

Κυριακή 18 Ιούνη. …Το να απειλούνται επιχειρήσεις απ’ την γερμανία, την αυστρία και άλλα ευρωπαϊκά κράτη με αποκλεισμό απ’ την αγορά των ηπα αν συμμετέχουν σε project μεταφοράς φυσικού αερίου όπως ο nord stream 2 με την ρωσία ή αν τα χρηματοδοτούν, προκαλεί μια εντελώς καινούργια και πολύ αρνητική κατάσταση στις ευρω-αμερικανικές σχέσεις…

Αυτά δήλωσαν ο γερμανός υπ.εξ. Sigmar Gabriel και ο αυστριακός πρωθ. Christian Kern, σε κοινή δήλωσή τους, μετά την απόφαση των αμερικάνων γερουσιαστών για νέες κυρώσεις σε βάρος της Τεχεράνης, της Μόσχας, αλλά και όσων ευρωπαϊκών εταιρειών συνεργάζονται με ρωσικές στον τομέα της ενέργειας.

H απόφαση (θα περάσει και απ’ την βουλή πριν υπογραφτεί απ’ το ψόφιο κουνάβι) πάρθηκε με μεγάλη, διακομματική πλειοψηφία. Και έχει σημασία ότι στο ρητό ή άρρητο σκεπτικό της οι κυρώσεις για τον nord stream 2 είναι υποστηρικτικές …. της ουκρανίας! Ο αγωγός αυτός παρακάμπει το ουκρανικό έδαφος και αυτή η παράκαμψη μειώνει την γεωπολιτική αξία του ουκρανικού οικοπέδου για τον έλεγχο του οποίου ξοδέψαμε τόσο χρήμα – ΔΕΝ λέει αλλά εννοεί η απόφαση για τις κυρώσεις. Μ’ άλλα λόγια: κωλοευρωπαίοι δεν θα κάνετε ό,τι γουστάρετε στα θέματα που θεωρούμε στρατηγικής σημασίας (σε βάρος σας!).

Οι nord stream (1 και 2) μεταφέρουν φυσικό αέριο δια θαλάσσης απ’ την ρωσία στη γερμανία, στην αυστρία και από κει στην κεντρική ευρώπη, παρακάπτωντας όχι μόνο την ουκρανία αλλά και την πολωνία· πράγμα που έχει εκνευρίσει και την Βαρσοβία. Αλλά μια τόσο ωμή αμερικανική επιθετική ενέργεια δύσκολα θα γινόταν δημόσια δεκτή απ’ τα «φιλικά» καθεστώτα της ανατολικής ευρώπης. Αν όχι για άλλους λόγους επειδή κάπου κάπως πρέπει να τροφοδοτούνται κι αυτά με κάποιου είδους υδρογονάνθρακες, για τα επόμενα χρόνια. Αν περιμένουν να αγοράσουν το υγροποιημένο αμερικανικό αέριο, ψώνισαν από σβέρκο: θα είναι πανάκριβο ώσπου να φτάσει στην πόρτα τους.

Για πολλά μπορεί να κατηγορήσει κανείς την ψοφιοκουναβική διοίκηση των συντηρητικών, εκτός απ’ αυτό: ότι δεν υπηρετεί τα μεσομακροπρόθεσμα συμφέροντα μιας πληγωμένης, πιθανόν και καταρρέουσας υπερδύναμης…

From Indokush

Παρασκευή 16 Ιούνη. Το ψόφιο κουνάβι δεν ψοφάει να το παίξει στρατηγός σε κανονικά πεδία μαχών. Δεν είναι ο τομέας του. Συνεπώς παραχώρησε την πλήρη ευθύνη για το αφγανικό πεδίο μάχης (του 4ου παγκόσμιου πολέμου) στον υπ.αμ., «τρελό σκύλο», Mattis. Τώρα ο “τρελός σκύλος” έχει όλο το περιθώριο μπροστά του να χάσει τον πόλεμο στον οποίο συμμετείχε απ’ την αρχή: το Νοέμβρη του 2001 σαν επικεφαλής ενός τάγματος ειδικών δυνάμεων, και σαν αρχιστράτηγος της centcom το 2009… Tον πόλεμο που θεωρούσε κερδισμένο…

Εκείνο που έχει αλλάξει εν τω μεταξύ, και είναι σοβαρό, είναι ότι η Μόσχα και το Πεκίνο είναι ανακατευτεί πολύ ενεργητικότερα στα αφγανικά υψίπεδα, με έναν σαφή στόχο: να ηττηθεί η Ουάσιγκτον. Τον στόχο υποστηρίζει και η Τεχεράνη, ενώ η Ισλαμαμπάντ ψάχνει να βρει την θέση της (εφόσον οι 3 πιο πάνω υποστηρίζουν τους ταλιμπάν ενώ το πακιστάν την τωρινή διοίκηση της Καμπούλ). Ενώ το Ν. Δελχί έχει το νου του: θα προσπαθήσει να πουλήσει την ουδετερότητά του στο αφγανιστάν με την επιβεβαίωση του ελέγχου του στο κασμίρ. Το «σύμφωνο της Σαγκάης» θα είναι ένα «πλαίσιο» να δοκιμαστούν τέτοια deal…

Ο Mattis ζήτησε απ’ το κογκρέσσο ένα μήνα περιθώριο, ως τα μέσα Ιούλη, για να παρουσιάσει την «στρατηγική του για το αφγανιστάν». Μπορούμε από τώρα να προβλέψουμε το βασικό στοιχείο της: περισσότερος αμερικανικός στρατός, ακόμα περισσότερος, στα υψίπεδα. Θα αντιστρέψει έτσι την σταθερή, εδώ και χρόνια, επέκταση / επικράτηση των ταλιμπάν; Θα τους «αφομοιώσει» ίσως σε κάποια «λύση» – νάχαμε να λέγαμε; Κάτι μας λέει ότι ο «τρελός σκύλος» βρίσκεται μέσα σ’ εκείνο που η cia έχει φτιάξει για τον ρωσικό στρατό στα ‘80s: τον βούρκο.

Η απόδειξη των σοβαρών κινδύνων της ήττας των ηπα στο αφγανιστάν έρχεται, όμως, από έναν διαφορετικού τύπου «ειδικό»: ο πρώην πεζοναύτης και μετέπειτα ιδρυτής και ιδιοκτήτης της blackwater (που άλλαξε στη συνέχεια όνομα επειδή είχε δυσφημιστεί…) Erik Prince πρότεινε σε ραδιοφωνική συνέντευξη Την Λύση!:

…Προτείνω να γυρίσουμε στο μοντέλο που δούλεψε στην περιοχή, για κανά δυο αιώνες, από την ‘εταιρεία των ανατολικών ινδιών’ [σ.σ.: ουσιαστικά την βρετανική αυτοκρατορία] που χρησιμοποίησε επαγγελματίες δυτικούς στρατιώτες, που προσλήφθηκαν, και ζούσαν μαζί και εκπαιδεύονταν μαζί, και όπου ήταν απαραίτητο πολεμούσαν μαζί με τους ντόπιους… Όσο περισσότερο χρησιμοποιούμε συμβατικές προσεγγίσεις για το Αφγανιστάν τόσο περισσότερο χάνουμε…

Λαμπρή ιδέα! Η λύση στα προβλήματα κατοχής του αφγανιστάν το 2017 βρίσκεται στο …1817! Ο.Κ.: εταιρεία μισθοφόρων έχει ο άνθρωπος, μισθοφοριλίκι πουλάει. Αλλά ο «τρελός σκύλος» θα θέλει, υποθέτουμε, πιο γρήγορη και πιο σύγχρονη «λύση». Και με μισθοφόρους· αλλά όχι κούτσου κούτσου μπολ…

(φωτογραφία: ο «τρελός σκύλος» πέταξε στις 24 Μάη ως την Καμπούλ για να κόψει την κατάσταση από κοντά. Οι ταλιμπάν τον υποδέχτηκαν δεόντως: επιτέθηκαν την ίδια ημέρα στην αμερικανική βάση Camp Chapman, στην επαρχία Khost, με αυτοκίνητο βόμβα…)

Συρία

Παρασκευή 16 Ιούνη. Πριν λίγες ημέρες (Σάββατο 10 και Κυριακή 11 Ιούνη: συρία) σας ενημερώναμε (σας ενδιαφέρει;) ότι ο συριακός στρατός με τους συμμάχους του (ή: οι σύμμαχοί του alone…) έφτασαν στα νότια σύνορα συρίας – ιράκ, παρακάμπτωντας με έναν γρήγορο ελιγμό το εμπόδιο που είχε στήσει η Ουάσιγκτον στην At Tanf. Σημειώναμε τότε ότι απ’ τα σύνορα αυτά η απόσταση ως την Βαγδάτη είναι γύρω στα 500 χιλιόμετρα, κι απ’ αυτά μόνο τα 100 ελέγχονται απ’ τον isis (στη μεριά του ιράκ).

Όχι πια. Με αντίστοιχη γρήγορη προέλαση οι «φιλοϊρανικές» ιρακινές PMU «καθάρισαν» τον δρόμο απ’ τα νότια, την ιρακινή επικράτεια, κι έτσι υπάρχει τώρα μια ελεγχόμενη χερσαία επικοινωνία Δαμασκού / Βαγδάτης / Τεχεράνης. Δεν είναι η καλύτερη· είναι όμως υπαρκτή. Κι αυτό έχει σημασία.

Ο «τρελός σκύλος» προσπάθησε να παραστήσει τον ψύχραιμο σ’ αυτήν την εξέλιξη, που έχει αχρηστέψει ουσιαστικά την προσπάθεια της Ουάσιγκτον και των proxies της να κρατήσουν μακριά απ’ τα νότια σύνορα με το ιράκ τον Άσαντ και τους συμμάχους του· προχωρώντας ως την Deir ez-Zor. Δεν είναι συριακό στρατός απάντησε σε ερώτηση στο κογκρέσσο… Είναι ρωσικός…  (Α, εντάξει τότε).

May be. Και γιατί να μην είναι ρωσικός, δηλαδή; Αλλά τι θα κάνει ο «τρελός σκύλος» με τον ρωσικό στρατό που του έκλεισε τον δρόμο και, ουσιαστικά, αχρήστευσε τους σχεδιασμούς του;

Εν τω μεταξύ, μετά απ’ αυτήν την επιτυχία (του «εναλλακτικού» διαδρόμου συρίας / ιράκ / ιράν) έγινε και μια συνάντηση κορυφής. Σύμφωνα με αραβικές πηγές στις 13 Ιούνη. Ο στρατηγός Osman Al-Ghanmi, επικεφαλής του ιρακινού πενταγώνου συναντήθηκε με τους επιχειρησιακούς επικεφαλής του συριακού στρατού και εκπροσώπους του Άσαντ. Στη Βαγδάτη. Ποιο ήταν το θέμα; Η στρατιωτική συνεργασία Δαμασκού – Βαγδάτης. Γενικά; Όχι. Ειδικά: στην εκκαθάριση των συνόρων απ’ τους «τρομοκράτες» και στην διασφάλιση και επέκταση των χερσαίων επικοινωνιών μεταξύ τους.

Η ρωσική συμμετοχή δεν χρειαζόταν. Είναι εκεί. Και έχει προειδοποιήσει την Ουάσιγκτον να μην διανοηθεί να…

(Είτε σας ενδιαφέρει είτε όχι αυτόν τον καιρό γίνονται στο συριακό πεδίο μάχης αποφασιστικές μάχες… Θα ήταν «τακτικής» σημασίας αν η Ουάσιγκτον δεν φρόντιζε να τους δώσει στρατηγικό νόημα. Και είναι μάχες σχεδόν «κατευθείαν»…)

(φωτογραφία πάνω: Ναι, ρωσικός στρατός στο ρουθούνι του αμερικανικού! Χωρίς σημαίες – το έκανε και στην Κριμέα…

φωτογραφία κάτω: απ’ την συνάντηση ιρακινών / συρίων στη Βαγδάτη. Φέρεται να έγινε στις 13 Ιούνη.)

Συρία

Τετάρτη 14 Ιούνη. Στα ερημικά, άνυδρα υψίπεδα της κεντρικής συρίας, χωρίς πόλεις ή έστω στοιχειωδώς υπολογίσιμους οικισμούς, οι ένοπλοι του isis δεν έχουν καμία «τύχη» απέναντι στην καλά οργανωμένη και εξοπλισμένη ρωσική αεροπορία. Αυτό που συμβαίνει, λοιπόν, είναι ότι ο στρατός του Άσαντ και οι σύμμαχοί του κατεβαίνουν σταθερά νότια της επαρχίας του Aleppo, και ταυτόχρονα προωθούνται σταθερά βορειοανατολικά της Palmyra, πάντα κάτω απ’ τα ρωσικά φτερά, σε μια διπλή κίνηση που θα την λέγαμε «πένσα» αν είχε πραγματικές δυσκολίες. Η προώθηση απ’ τον βορρά είχε χτες απόσταση (απ’ τον δρόμο) περίπου 100 χιλιομέτρων απ’ την κωμόπολη As Sukhnah· αλλά δεν είναι υποχρεωτική η άσφαλτος μια εποχή που το χώμα έχει σκληρύνει απ’ την ανομβρία. Η προώθηση απ’ την Palmyra βρίσκεται πιο κοντά, περίπου 40 χιλιόμετρα – πάντα απ’ την As Sukhnah.

Μόλις οι δύο «πτέρυγες» συναντηθούν θα απέχουν περίπου 100 χιλιόμετρα (επίσης ανοικτής ερήμου) απ’ την Deir ez-Zor… Εν τω μεταξύ ο κοτζάμ Tillerson (αμερικάνος υπ.εξ.) δήλωσε στο κογκρέσσο ότι το ψόφιο κουνάβι δεν έχει καμία έγκριση να βομβαρδίζει τον συριακό στρατό ή τους ιρανούς συμμάχους του. Σωστό…

Το πεντάγωνο και το υπ.αμ. δεν έσκασαν. Κάτι, όμως, θα πρέπει να σκεφτούν – και γρήγορα. Μήπως το τελ Αβίβ δεν έχει τέτοια διαδικαστικά εμπόδια; Αλλά πάλι πως να χωθεί;

Ερωτήματα… Εν τω μεταξύ η αμερικανική συμμαχία χάνει σταθερά εκτάρια (επί του εδάφους)…

(Ο «τρελός σκύλος» υπ.αμ. Mattis έχει την «μεγάλη εικόνα» στο μυαλό του: η ρωσία και η κίνα απειλούν την αμερικανική τεχνολογική στρατιωτική υπεροχή είπε σε επιτροπή της βουλής. Τα ίδια λένε πάντα οι καραβανάδες όταν θέλουν ακόμα περισσότερα φράγκα για τον στρατό. Απλά αυτό που λέει τώρα ο «τρελός σκύλος» μπορεί να είναι και αλήθεια – ποιος ξέρει;)

Συρία

Τρίτη 13 Ιούνη. Ο επικεφαλής του ρωσικού στρατού στη συρία στρατηγός Sergey Surovikin δεν μασάει τα λόγια του:

– Η υπό την ηγεσία των ηπα συμμαχία αφήνει τους ένοπλους του isis να φεύγουν απ’ την Raqqa αντί να τους σκοτώνει… Η συμμαχία αυτή έχει έρθει σε συνεννόηση με τους τοπικούς αρχηγούς του isis, που εγκαταλείπουν αμαχητί τις θέσεις τους και προωθούνται σε περιοχές όπου δρουν οι κυβερνητικές δυνάμεις… Η ρωσική δύναμη στη συρία παρατηρεί ότι στις αρχές Ιούνη οι τρομοκράτες του isis εγκατέλειψαν χωρίς αντίσταση περιοχές που κατείχαν 19 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Raqqa και προωθήθηκαν προς την μεριά της Palmyra.

– Οι αμερικάνοι χρησιμοποιούν τον isis για να μπλοκάρουν την προώθηση των κυβερνητικών δυνάμεων… Η αεροπορία αυτής της συμμαχίας εμποδίζει τον αγώνα των συριακών κυβερνητικών δυνάμεων εναντίον των τρομοκρατών… Έχουν κλείσει τον δρόμο στην προώθηση αυτών των δυνάμεων και έχουν φτιάξει εγκαταστάσεις συνοριακού ελέγχου στα σύνορα με το ιράκ, βορειοανατολικά της Al-Tanf.

Λοιπόν; Το ρωσικό επιτελείο είπε (πριν 4 ημέρες) ότι η Ουάσιγκτον έχει μια “κρυφή (;) ατζέντα”, να αξιοποιήσει τον isis και άλλους αντικαθεστωτικούς σχηματισμούς για να κατακτήσει έδαφος στην συριακή επικράτεια…

Αυτό το ξέρουν πια και οι πέτρες· όσες, τέλος πάντων, ενδιαφέρονται για το τι συμβαίνει στο συριακό πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου. Κι αν η Μόσχα κάνει διάφορες δηλώσεις, είτε από πολιτικά είτε από στρατιωτικά στόματα, για να «προειδοποιήσει» την Ουάσιγκτον, υπάρχει το ανάλογο και απ’ την άλλη μεριά. Μόνο που ακούγεται απ’ το Τελ Αβίβ και διάφορα φιλικά του (αμερικανικά) think tanks: «προειδοποιούν» την Μόσχα για σοβαρές συνέπειες αν εμποδίσει τις αμερικανικές προσπάθειες για έλεγχο (μέσω «φιλικών δυνάμεων») του δρόμου προς την Deir ez-Zor και, γενικά, τα συροϊρακινά σύνορα.

Επιβεβαιώνεται λοιπόν καθαρά και εκατέρωθεν ότι στο συριακό πεδίο μάχης εξελίσσεται ένα μέρος του 4ου παγκόσμιου. Εκείνο που δεν λέει ακόμα η Μόσχα είναι το τι σκοπεύει να κάνει, εφόσον είναι ξεκαθαρισμένο πια το τι επιδιώκει και τι προωθεί η Ουάσιγκτον και οι συμμαχοί της.

Θα φανεί στην πράξη λοιπόν… Ε;

Συρία

Σάββατο 10 Ιούνη. Μ’ έναν γρήγορο ελιγμό, που οπωσδήποτε έγινε ευκολότερος λόγω της ερήμου, ο συριακός (ή φιλο-συριακός) στρατός παρέκαμψε το εμπόδιο που είχαν δημιουργήσει η Ουάσιγκτον και οι proxies της στη νότια συρία, την «deconfliction zone» στην At Tanf, και έφτασε στα σύνορα συρίας – ιράκ λίγο ανατολικότερα. Κατ’ αυτόν το τρόπο η αμερικανική “zone” έχει μετατραπεί τώρα σε έναν «θύλακα» αποκλεισμένο απ’ τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε, την πρόσβαση δηλαδή στην κεντρική συρία και στον οδικό άξονα Palmyra – Deir ez-Zor… Προφανώς, αν τα πράγματα μείνουν έτσι, πρόκειται για ήττα (επί του εδάφους!) των proxies της Ουάσιγκτον και, κυρίως, της ίδιας – αυτό το τελευταίο για πρώτη φορά στο συριακό πεδίο μάχης. Είναι κάτι που πρέπει να σημειωθεί.

Σε μια παράλληλη εξέλιξη ο συριακός στρατός και οι συμμαχοί του, κινούμενοι νοτιοανατολικά του Aleppo, έφτασαν στα όρια της περιοχής που ελέγχουν οι ypg και οι αμερικάνοι, έξω απ’ την Raqqa. Αν και έγιναν κάποιες αψιμαχίες με τις ypg ο συριακός στρατός δεν θα σταματήσει εκεί. Θα κινηθεί προς το νότο (κατά βάση ερημικές εκτάσεις) συγκλίνοντας προς τον άξονα Palmyra – Deir ez-Zor, με πιθανότερο σημείο συνάντησης (με εκείνους που προωθούνται απ’ την μεριά της Palmyra) την κωμόπολη As Sukhnah, στη μέση της διαδρομής ως την Deir ez-Zor.

Αν αυτό γίνει μέσα στις επόμενες ημέρες, τότε η συμμαχία Μόσχας – Τεχεράνης – Δαμασκού θα δικαιούται να βγάλει την γλώσσα (διακριτικά…) στους αντιπάλους της…

Συρία

Παρασκευή 9 Ιούνη. Είναι να τρίτη φορά (μέσα σε τρεις βδομάδες) που ο αμερικανικός στρατός κτύπησε τους συμμάχους του συριακού βόρεια της At Tanf – κοντά στα νότια συρο-ιρακινά σύνορα.

Η Ουάσιγκτον δηλώνει ότι υπάρχει μια «deconfliction zone» στην περιοχή, την οποία αυθαίρετα προσδιορίζει να έχει ακτίνα 55 χιλιομέτρα γύρω απ’ την βάση της. (Η 3η επίθεσή τους έγινε, πάντως, έξω απ’ αυτήν…). Η Μόσχα δια του υπ.εξ. της Lavrov δήλωσε προχτές ότι δεν καταλαβαίνει τι πάει να πει «deconfliction zone», ότι δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα στη συρία, και ότι σε κάθε περίπτωση δεν υπάρχουν ούτε μπορούν να υπάρξουν οποιουδήποτε είδους «ζώνες» στη συριακή επικράτεια αν δεν τις εγκρίνει η «νόμιμη κυβέρνηση». Δηλαδή ο Άσαντ. Μ’ άλλα λόγια η Μόσχα κατηγορεί τον αμερικανικό στρατό για πειρατεία. Επιπλέον, παρά τις επιθέσεις, φαίνεται ότι οι κατά κύριο λόγο ιρανοί «φρουροί της επανάστασης» κρατάνε τις θέσεις τους και προωθούνται αργά μεν αλλά σταθερά προς τα σύνορα.

Η στάση της ρωσικης αεροπορίας, ως τώρα, μένει στα λόγια. Οι πράξεις (εκ μέρους της συμμαχίας Δαμασκού – Μόσχας – Τεχεράνης) δεν είναι απαραίτητες στη συγκεκριμένη περιοχή. ΑΛΛΑ: η Ουάσιγκτον πάει γυρεύοντας... Οι πάντες έχουν καταλάβει ότι στηρίζει συγκεκριμένους proxies και με συγκεκριμένη στόχευση, κάθε άλλο παρά «αντιτρομοκρατική».

Οπότε, αν υπάρξει κατάλληλη στιγμή, μπορεί να συμβεί αυτό που τώρα φαίνεται αδύνατο: να χάσουν οι αμερικάνοι κάποιο αεροπλάνο τους, από «μυστήριους (δηλαδή high tech ρωσικούς) λόγους»… Ήδη αναφέρεται μια τουλάχιστον επίθεση στις αμερικανικές θέσεις μέσω drone…

Συρία – ιράκ

Παρασκευή 9 Ιούνη. Ενώ αυτά συμβαίνουν στα νότια (της συριακής επικράτειας) συρο-ιρακινά σύνορα, στα ανατολικά, απ’ την μεριά του ιράκ, οι (φιλοϊρανοί ή και ιρανοί) PMU «καθαρίζουν» με μάλλον θυελλώδη ρυθμό τα κατεχόμενα απ’ τον isis εδάφη. Έχουν καταφέρει ήδη να έχουν πρόσβαση στο συριακό έδαφος χωρίς να χρειάζεται να διασχίσουν την αμερικανόφιλη ypgκρατούμενη ζώνη.

Αυτή η εξέλιξη βοηθάει στο να προτείνουμε μια απάντηση στο ερώτημα τι θα κάνει η Τεχεράνη μετά τις «τρομοκρατικές επιθέσεις» σε βάρος της, των οποίων την ευθύνη ανέλαβε ο isis, δηλαδή το Ριάντ – Τελ Αβίβ – Ουάσιγκτον (άσχετα με το ποιος τις έκανε πραγματικά…). Θα επιτεθεί άραγε το ιράν στη σαουδική αραβία όπως σερβίρουν διάφοροι «ειδικοί αναλυτές»;

Θα ήταν βλακώδες· τόσο πολύ ώστε μόνο οι εγκάθετοι «ειδικοί» μπορούν να το πουλάνε σαν «εκτίμηση». Το ιρανικό καθεστώς έχει αποδείξει ότι διαθέτει υψηλού επιπέδου στρατηγική τέχνη. Το απέδειξε όχι τώρα αλλά την πολύ δύσκολη δεκαετία του ’80, όταν του επιτέθηκε άμεσα το χουσεϊνικό ιράκ και έμμεσα οι ηπα, η ευρώπη και η σοβιετική ένωση… Κι ωστόσο νίκησε (το ιράν)!

Τώρα τα πράγματα είναι στοιχειώδη. Αν πρόκειται να κάνει κάτι το ιρανικό καθεστώς αυτό είναι να εντατικοποιήσει τις επιτυχίες του «εκεί που πονάει». Στο ιρακινό και στο συριακό έδαφος. Τόσο ο Άσαντ όσο και η Χεζμπ’ αλλάχ έχουν όρια στον αριθμό των πεζικάριων που μπορούν να διαθέσουν στο δεύτερο. Η Τεχεράνη, δηλαδή οι «φρουροί της επανάστασης», έχουν μεγάλα περιθώρια ακόμα. Αν, λοιπόν, η Τεχεράνη πρόκειται να απαντήσει στην «τρίζω τα δόντια» αμφισβήτηση του ρόλου της σ’ όλη αυτή τη ζώνη, ως την Μεσόγειο, κρίνουμε ότι έχει το περιθώριο να το κάνει (κάτω απ’ τα ρωσικά φτερά και, όπου χρειάζεται, με αναβαθμισμένα ρωσικά όπλα) εντατικοποιώντας την χερσαία εκστρατεία κατά του isis στην γραμμή Palmyra – Deir ez-Zor – συροϊρακινά σύνορα. Εκεί, ό,τι και να θέλουν η Ουάσιγκτον, το Ριάντ ή το Τελ Αβίβ, φαίνεται αδύνατο (αυτή τη στιγμή) να αποτρέψουν την πλήρη στρατιωτική κατάρρευση του isis· πριν καν καταφέρουν οι αμερικανοκινούμενοι ypg να «απελευθερώσουν» την Raqqa, (πετυχαίνοντας τελικά συμβολική μόνο νίκη). Κι αν αυτή η γραμμή «κατακτηθεί» απ’ τους συμμάχους του Άσαντ, θα πρόκειται για ήττα πολλές φορές χειρότερη (για τους σχεδιασμούς της Ουάσιγκτον και των συμμάχων της) απ’ την «επανακατάκτηση» του Aleppo.

(Οι ιδεολόγοι της «καθαρής θεωρίας» και, φυσικά, οι δημαγωγοί νοιώθουν άβολα με το σκληρό γεγονός ότι η έκβαση των πολέμων κρίνεται στο έδαφος και όχι … στα μήντια. Ο.Κ. Έχουμε να ακούσουμε μαλακίες… με τον τόνο… Ως συνήθως.)