Tag: ρατσισμός

Μέση Ανατολή

Τρίτη 24 Οκτώβρη. Είναι φάρσα, μέσα σ’ αυτές τις εξελίξεις, το ότι το ελλαδιστάν και το βαθύ του κράτος εξακολουθούν να πουλάνε (ή να προσπαθούν να πουλήσουν) δήθεν «σταθερότητα μέσα σε μια ασταθή περιοχή» και ένα είδος «σύνορο του πολιτισμού απέναντι στη βαρβαρότητα». Αν υπήρχε ζητούμενο τέτοιο «πράγμα» (κι αυτό το ξέρουν πολύ καλά οι οπαδοί και οι υπηρέτες της γεωπολιτικής προσόδου) τότε οι ενδιαφερόμενοι θα ήταν πολλοί, και η Αθήνα θα έκανε πλειστηριασμό!!

Αλλά δεν υπάρχει! Σ’ άλλες εποχές, που τα αντίπαλα καπιταλιστικά μπλοκ ήταν καθαρά σχηματισμένα, η ελληνική «εξωτερική πολιτική» κατάφερνε να πατάει σε μιάμισυ βάρκα, για να ανεβάζει την γεωπολιτική της τιμή. Ο Καραμανλής ο Α έκανε την δική του «ostpolitik» με την «κομμουνιστική» τότε Σόφια, παραβιάζοντας τις προδιαγραφές του νατο. Και σταθερά, απ’ την χούντα μέχρι την πρώτη δεκαετία των σοσιαλδημοκρατών στα ‘80s, η Αθήνα προτιμούσε τις παρτίδες, τις φιλίες και τις μπίζνες με τα «σοσιαλίζοντα» αραβικά καθεστώτα (συμπεριλαμβανόμενου εκείνου της Δαμασκού) παρά με το «είμαι ο χωροφύλακας της δύσης» Τελ Αβίβ – το οποίο, ας το θυμήσουμε, το ελλαδιστάν ΔΕΝ είχε αναγνωρίσει σαν κράτος, μέχρι τις αρχές των ‘90s…

Τώρα; Τώρα ο ελληνικός γεωπολιτικός προσοδισμός προσπαθεί να πουλήσει την εικόνα του θύματος εξαιτίας της “τουρκικής επιθετικότητας” (όπως βαρετά κάνει κατά περιόδους απ’ το ’74 και μετά…) και κοιτάει με ανομολόγητη αποστροφή τις εξελίξεις στη μέση Ανατολή έχοντας συμμαχήσει με (και, σε ορισμένα επίπεδα, σχεδόν “κατακτηθεί” από) το μιλιταριστικό και ρατσιστικό Τελ Αβίβ… Κι ας μην ξεχνάμε την επαίσχυντη φιλία των ντόπιων αφεντικών και των πολιτικών εκπροσώπων τους, δεξιών κι αριστερών, με τη χούντα του Καΐρου. Δεν υπάρχουν “καλοί” σ’ αυτόν τον πόλεμο· οι “φίλοι” της Αθήνας είναι όμως σκέτη μαύρη αντίδραση.

Ακόμα και η διακριτική “φιλία προς τους κούρδους” (στην οποία θα αναφερθούμε μόλις βρούμε ευκαιρία) είναι μια γελοία καρικατούρα της αντίστοιχης στα ‘80s και στα ‘90s: ειδικά στη συρία είναι τόσο χοντροκομμένη μέχρι τώρα η υπαγωγή τους στο αμερικανικό πεντάγωνο ώστε η όποια «ελληνική φιλία» είναι, απλά, μια αδιάφορη ρητορική «τσόντα»…

Εννοείται κι αυτό: οι δεκάδες χιλιάδες άραβες πρόσφυγες απ’ τη συρία και το ιράκ θα θυμούνται τα καλύτερα απ’ το ελλαδιστάν… Ο ελληνικός κρατικός και κοινωνικός ρατσισμός απέναντί τους είναι ο ορισμός της “soft power” – έτσι δεν είναι;

 

Ανιχνευτές «κτηνών»

Κυριακή 20 Αυγούστου. Παρότι ιδεολογικά φαίνονται να είναι στους αντίποδες, στην αληθινή του ιστορία ο νεοφιλελευθερισμός ποτέ δεν ήταν πραγματικός αντίπαλος του φασισμού, ειδικά με την παλιά, κλασσική έννοια του. Η «παράνομη σχέση» έχει βαριά ιστορία. Ξεκινάει απ’ τα ‘70s, όταν τα “chigago boys”, η φουρνιά νεοφιλελεύθερων οικονομολόγων που ήταν μαθητές του γκουρού Milton Friedman στη σχολή οικονομικών του πανεπιστημίου του Σικάγο, διέπρεψαν σε διάφορα κεντρικά κυβερνητικά πόστα στις χούντες της λατινικής αμερικής, με μεγαλύτερη «επιτυχία» τους την χιλή κάτω απ’ την μπότα του μακελλάρη Πινοσέτ. (Πάντως δεν αναμένεται κάποιο διεθνές συνέδριο με θέμα “τα εγκλήματα των νεοφιλελεύθερων”…)

Αλλά και εκτός λατινικής αμερικής, σε «δημοκρατικές συνθήκες», ο ριζικός αντιεργατισμός του νεοφιλελευθερισμού πήγαινε πάντα αγκαλιά με κάθε πιθανή και απίθανη μορφή «έκτακτης ανάγκης» και ενδυνάμωσης του στρατοαστυνομικού συμπλέγματος. Για παράδειγμα οι εφευρέτες και οι εφαρμοστές της «μηδενικής ανοχής», πρώτα στις ηπα και στη συνέχεια αλλού, παινεύονταν για τον «νεοφιλελευθερισμό» τους.

Συνεπώς δεν πρέπει να προκαλεί εντύπωση ότι μία απ’ τις όλο βαθυκρατικό botox περσόνες του ντόπιου νεοφιλελευθερισμού (ποιος τον θυμάται, άραγε, στην υποδοχή του Ντέταρι στον Πειραιά; Ή στα περίεργα πόστα “συμβούλου” στις περί τον Καύκασο “μετασοβιετικές δημοκρατίες”;), ο πολύς, βαρύς κι ασήκωτος κύριος Αδριανόπουλος, πολιτικό ραμόλι, παροπλισμένος και ιδεολογικά άχρηστος πια, «ξέσπασε» σαν γνήσιος φασίστας τιτιβίζοντας με αφορμή το μακελιό στην Βαρκελώνη.

Το θέμα δεν είναι ότι θεωρεί κτήνη τους δολοφόνους στη Βαρκελώνη· όσο το ότι διατείνεται ότι τους ξέρει – ταυτόχρονα με την ισπανική και όλες τις αστυνομίες της ευρώπης…  Το θέμα, επιπλέον, είναι ότι ακόμα κι αν είχε κάποτε συνείδηση, ας πούμε ντεμέκ “οπαδού της ανθρώπινης ελευθερίας”, την έχει θάψει ήδη για να τον περιμένει στο χώμα: το πόσοι άμαχοι έχουν δολοφονηθεί τα τελευταία 14 χρόνια στο αφγανιστάν, στο ιράκ και στη συρία από πρωτοκοσμικές βόμβες ή «τζιχαντιστές» συνεργάτες / υπαλλήλους της Ουάσιγκτον και των συμμάχων της, αναγκάζοντας εκατοντάδες χιλιάδες άλλους να ξενιτεύονται για να ζήσουν, αυτό προτιμάει να το αγνοεί. Προφανώς για τον γκουρού αυτοί δεν πρέπει να ζήσουν. Τους απαγορεύεται. Ο βαθμός ελευθερίας τους είναι κάτω απ’ το μηδέν. Αν ήταν στα νεοφιλελεύθερα ντουζένια του ο κυρ Αντρέας θα τους πυροβολούσε από ένα σκάφος του λιμενικού… Ακόμα καλύτερα από το σκάφος μιας ιδιωτικής εταιρείας security…

Κάποιος πριν χρόνια είχε ονομάσει αυτήν την σύγχρονη φασιστική, ρατσιστική μεροληψία πανγουρουνισμό. Αλλά οι νεοφιλελεύθεροι ανιχνευτές κτηνών είναι κλειδωμένοι σε μια θέση· και σίγουρα δεν κοιτάνε κάποιον καθρέφτη. Έχουν στερεωμένο κι έναν ανεμιστήρα επάνω: για να διώχνει την μπόχα των ιδιοκτητών τους.

(πάνω φωτογραφία: μουσουλμάνοι / ες διαδηλώνουν χτες στη Βαρκελώνη… εναντίον (και) κάθε αυλικού του πανγουρουνισμού…)

Οι ξένοι μας κλέβουν τη μαλοτύρα!

Πέμπτη 6 Ιούλη. Η έρμη η ναυαρχίδα των εθνικών εργολαβιών προειδοποίησε στα τέλη Μάη. (Και μετά χρεωκόπησε). Χρειάστηκε πάνω από μήνα για να καταλάβει η πατρίς (τα υπόλοιπα παπαγαλάκια της) την σοβαρότητα του θέματος. Αφού «μας πήραν τις δουλειές», αφού «μας πήραν τα ευρώ», αφού «μας πήραν τον αέρα», οι αθεόφοβοι ρίχνουν το τελικό κτύπημα: μας παίρνουν την ρίγανη, το θυμάρι, τη μαλοτύρα, το αγριοχαμόμηλο, και ποιος ξέρει τι άλλο! Πάνω που οι έλληνες θα ξεχύνονταν αρματωμένοι με επιγονατίδες, επικαλαμίδες και gps να σκύβουν και να μαζεύουν βοτάνια, διαπίστωσαν ότι game over! Αργήσατε!!!

Όμως καμία απογοήτευση! Υπάρχει λύση. Urban gardens! Περιφρουρημένοι! Φυτέψτε αγριομολόχα και σωθείτε!!!

Αρκεί να μην παρκάρετε πάνω στις «νησίδες»… Έλεος!!!! Βάλτε τα ι.χ. εκεί που ξέρετε, κι σκάψτε την άσφαλτο!!! Φλισκούνι και άγρια μέντα στην Πανεπιστημίου!!! (Το ίδιο φυτό είναι, ποιητική αδεία του δίνουμε όγκο με διπλό όνομα…).

(George: δημόσιες ευχαριστίες…)

Ο Αρτέμης στην Αφροδίτη (και το ανάποδο)

Δευτέρα 5 Ιούνη. Φανταστείτε ένα κράτος που λέγεται tadeland. Το πολιτικό προσωπικό του κράτους χρηματοδοτεί (απ’ τον προϋπολογισμό του) επι δεκαετίες μια ορισμένη συμμαχία κρατών και μάλιστα έχει δώσει το μεγαλύτερο μέρος απ’ τα 165 δισεκατομύρια ευρώ (καθαρή δωρεά) που έχουν πάει σ’ ένα άλλο μικροσκοπικό κράτος, που λέγεται nothingland, επί 3 δεκαετίες. Αλλά το πολιτικό προσωπικό, οι αφέντες και οι κοινωνικοί τους σύμμαχοι στην nothingland είναι αχόρταγοι. Θέλουν κι άλλα, πάντα θέλουν κι άλλα, πάντα απλώνουν το χέρι, γιατί δεν μπορούν να διανοηθούν ότι δεν πρέπει να χατζιλικώνονται απ’ το σύμπαν. (Όλα αυτά είναι καπιταλισμός, εντάξει; Το ότι δεν τον μελέτησε ο Μαρξ δεν λέει κάτι…)

Φανταστείτε επιπλέον ότι υπουργός οικονομικών στην tadeland είναι ο Stephen Hawking. Όταν αποφασίζει ότι «αρκετά» (πάντα από καπιταλιστική άποψη!) με το άπατο βαρέλι της nothingland γίνεται ο πιο μισητός εχθρός του «λαού» της. Σακάτη τον ανεβάζουν, κατεστραμμένο τον κατεβάζουν· κομπλεξικό τον ανεβάζουν, διεστραμμένο τον κατεβάζουν.

Ένα απ’τα πολλά χαρακτηριστικά της «γαμάμε» nothingland είναι ότι οι ανάπηροι (που κατ’ ευφημισμό και όχι επειδή είναι βαθιά δεκτό ονομάζονται αμεα) είναι ανύπαρκτοι. Ανθρώπους σε καροτσάκια πάρα πολύ σπάνια θα δεις στα πεζοδρόμια· που είναι ζόρικα ακόμα και για όσους έχουν δύο κανονικά πόδια. Δεν μιλάμε για περπάτημα με πατερίτσες, δεν μιλάμε καν για παιδικά καροτσάκια· και φυσικά δεν μιλάμε για ιδιωτικά και δημόσια κτίρια, σκάλες, κλπ…

Αν τύχει, τους λυπούνται αυτούς τους ανθρώπους – επειδή «δεν γαμάνε», και επειδή οι «γαμιάδες» στη nothingland (άντρες και γυναίκες) έχουν «μεγάλη καρδιά». Δεν τους περνάει απ’ το μυαλό ότι αυτοί που φαίνονται «μισοί άνθρωποι» μπορεί να είναι (και συχνά είναι) διπλάσιοι και τριπλάσιοι άνθρωποι. Τεράστιοι. Και πως να τους περάσει; Το ιδεώδες των μικροαστών είναι το στομάχι τους και τα γεννητικά τους όργανα, αρσενικά και θηλυκά. Είναι βέβαια οι πεποιθήσεις τους μια τιποτένια σμίκρυνση του τι είναι ο Άνθρωπος… Αλλά αν είναι κυρίαρχες είναι … πραγματικότητα!

Συνεπώς, αν ο Stephen Hawking τολμούσε να πει στις βιτρίνες και στον λαό της nothingland ότι «τους εφοπλιστές σας τους έχετε στα πούπουλα και δεν τους φορολογείτε» (το ίδιο θα συνέβαινε αν αναφερόταν στους παπάδες) τότε θα άκουγε όσα δεν έχουν περάσει απ’ το μυαλό του. Το ίδιο και ο Σόιμπλε.

Οι έλληνες είναι δομικά και ιστορικά διπολικοί, από τότε που έφτιαξαν κράτος. Υποφέρουν ταυτόχρονα από σύνδρομο μεγαλείου («το σύμπαν μας χρωστάει: δώσαμε τα φώτα του πολιτισμού»…) και από κόμπλεξ κατωτερότητας («ελεήστε τον αόμματο»…) Μέσα σ’ αυτήν την ιστορική διπολική αιώνια περιδίνηση πιάνονται απ’ όπου μπορούν. Μεταξύ άλλων εδώ και σχεδόν 30 χρόνια πιάνονται και απ’ τα γεννητικά τους όργανα.

Επίσης φχαριστιούνται να προσωποποιούν τα πάντα: απ’ την πορεία της ομάδας τους μέχρι την αποτυχία τους σαν γονείς· και απ’ την «ελπίδα που έρχεται» μέχρι την «κατάρα που ήρθε».

Με μεγάλη τους χαρά θα αποκαλούσαν την γερμανίδα πρωθυπουργό «πουτάνα», «καριόλα», «αγάμητη» και άλλα πολλά απ’ αυτά που ξέρουν και λένε συνέχεια μεταξύ τους. Δεν χρειάζεται. Επειδή μπορούν να στραφούν εναντίον του «σακάτη» δίπλα της. Για τον ελληνικό μικροαστικό φασισμό υπάρχει κάτι ακόμα πιο κάτω απ’ τις γυναίκες: οι “σακάτηδες”. Είναι απλό. Για το ελληνικό μικροαστικό φασισταριό όλες οι γυναίκες είναι «πουτάνες». Αλλά οι ανάπηροι είναι κάτι χειρότερο. «Αγάμητοι» – και άρα «διεστραμμένοι». Το ελληνικό μικροαστικό φασισταριό ψώνισε φροϋδισμό απ’ το πανέρι (χάρη στο εμπόρευμα και τον Κωστόπουλο) και συμπέρανε ότι τα φράγκα και το “γαμήσι” είναι το στέμμα του. Ακόμα κι αν αυτή η πεποίθηση γεμίζει συνέχεια απογοητεύσεις, απορρίψεις και δυστυχία τους πιστούς της (έτσι γίνεται με τις θρησκείες!), όποιον θεωρούν πως είναι εκτός σεξουαλικότητας λόγω “σακατέματος” το έχουν για «εκφυλισμένο» από κάθε άποψη…

Όλα αυτά τα πιο πάνω τα ξεστόμισε συμπυκνωμένα και φεϊσμπουκικά (ποιος ξέρει τι άστρο την φώτισε;) η τραγουδοποιός Αφροδίτη Μάνου. Μικρή φαινόταν ότι θα γινόταν άλλη. Εν τω μεταξύ μεγάλωσε. Κι έγινε ένα ακόμα επώνυμο στοιχείο της γενικής μικροαστικής προστυχιάς. Ας πρόσεχε.

Δεν είναι η πρώτη «που βρίσκει τον στόχο»! Έχουν προηγηθεί άλλοι. Το χαρακτηριστικότερο είναι ότι έχει προηγηθεί, μιλώντας γενικότερα για τους «σακάτηδες», ο κύριος 600 δισεκατομύρια. Με μια «αθώα» έκρηξη κυνισμού και βλακείας, λοιπόν, η Αφροδίτη βρήκε τον Αρτέμη… Τι ωραία! Έτσι αναπαράγεται το σύμπαν!

Τα σκοτάδια του πολιτισμού…

Τα καθάρματα 1

Παρασκευή 17 Μάρτη. ... Στα τέλη της άνοιξης του 2016, οι μεγαλύτερες διεθνείς οργανώσεις ανθρωπιστικής βοήθειας είχαν καταστρώσει σχέδια για την αντικατάσταση των “τεντουπόλεων”, και οι δωρητές είχαν προσφέρει τα χρήματα. Η ASB (Arbeiter-Samariter-Bund), μια γερμανική μ.κ.ο., έφτιαξε ένα σχέδιο κόστους 1,6 μυρίων ευρώ, για να γίνει το παλιό εργοστάσιο της Softex ένας συνοικισμός σπιτιών / κοντέινερ με θέρμανση και υποδομές υγιεινής, χωρητικότητας 1500 ανθρώπων. Τα χρήματα για την κατασκευή και την συντήρηση του οικισμού συγκεντρώθηκαν στη γερμανία, και έγινε η ανάλογη πρόταση στο ελληνικό υπουργείο μεταναστευτικής πολιτικής.

Αντί να συμφωνήσει και να επιτρέψει την δημιουργία αυτού του καταυλισμού, το υπουργείο απάντησε με μια δική του πρόταση, ύψους 8 εκατομυρίων ευρώ. Όταν οι δωρητές και οι οργανώσεις βοήθειας είπαν ότι δεν μπορούν να δικαιολογήσουν ούτε να δεχτούν κάτι τέτοιο, ο Μουζάλας αρνήθηκε να προχωρήσει οποιαδήποτε συζήτηση ή συνεννόηση. Σε μια επιστολή του με ημερομηνία 7 Ιούλη, ο υπουργός απάντησε στην ASB ότι «για το στρατόπεδο στη Softex δεν πρόκειται να αλλάξουμε τα σχέδιά μας». Η πρόταση της ASB απορρίφθηκε.

Ούτε, φυσικά, «το σχέδιο» αυτού του πολιτικού σκώληκα έγινε πράξη. Ή, πιο σωστά, έγινε: οι συνθήκες έμειναν το ίδιο άθλιες.

Η υπόθεση είναι αρκετά γνωστή διεθνώς. Το απόσπασμα πιο πάνω προέρχεται από το ρεπορτάζ του καθεστωτικού guardian στις 9/3, με τίτλο «που πήγαν τα λεφτά;»… Απ’ το οποίο ρεπορτάζ, φυσικά, αυτό το απόσπασμα και άλλα που δείχνουν τι γίνεται στην ελλάδα με τους αιχμάλωτους πρόσφυγες / μετανάστες και με τίνος την ευθύνη, δεν μεταφράστηκε στα ελληνικά. Λογικό. Όπως δεν μεταφράστηκε και η επόμενη παράγραφος (υπάρχει «εθνική ενότητα» στην εξόντωση των Άλλων διάολε!):

… Εν τω μεταξύ αξιωματούχοι των υπηρεσιών του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες λάμβαναν μέσα στα μεσάνυχτα τηλέφωνα από έλληνες υπουργούς που ζητούσαν λεφτά, τα οποία έπαιρναν, χωρίς να έχουν κάποιο σχέδιο ή χωρίς να έχουν κάνει κάποια σοβαρή προετοιμασία…

Τα καθάρματα 2

Παρασκευή 17 Μάρτη. Για όσους έχουν το στοιχειώδες κουράγιο η περίπτωση αυτής της δωρεάς και της απόρριψής της μετά βδελυγμίας είναι μια καλή case study. Έχει τα βασικά. Απ’ την μια μεριά μια μ.κ.ο., γερμανική, που δουλεύοντας με τον αναμενόμενο ορθολογισμό και έχοντας την ανάλογη πείρα, αφενός κάνει ένα σχέδιο υπέρ της ουσιαστικής βελτίωσης της καθημερινής ζωής των αιχμάλωτων προσφύγων σε ένα απ’ τα ελληνικά κάτεργα, αφετέρου το κοστολογεί και βρίσκει από δωρεές το κονδύλι. Για το ελληνικό κράτος / παρακράτος το κόστος θα είναι 0 (μηδέν) σεντς.

Απ’ την άλλη μεριά ο πολιτικός σκώληκας που παριστάνει τον ανθρωπιστή ενώ είναι, απλά, υφυπουργός στρατιωτικών και βιτρίνα προστασίας του αντίστοιχου υπουργού, απαντάει «με ένα δικό του σχέδιο» (ανάλογο μ’ εκείνο που πρότειναν οι γερμανοί ανθρωπιστές), με κόστος 5 (πέντε) φορές μεγαλύτερο. Στην ουσία τους λέει «δώστε μας 8 μύρια να φτιάξουμε αυτό που εσείς θα φτιάχνατε με 1,6».

Ποιο είναι το συμπέρασμα; Με όλη την διανοητική διαύγεια που μπορούμε να έχουμε, ένα απ’ τα δύο. Είτε ο «υπουργός μετανάστευσης» Μουζάλας δεν γούσταρε καν και καν την προσφορά, επειδή δεν γουστάρει (σαν υπεύθυνος κυβερνητικός υπεύθυνος των 8 ή 10 χιλιάρικων το μήνα) καν και καν οι αιχμάλωτοι πρόσφυγες να ζουν, τουλάχιστον, σαν άνθρωποι. Οπότε έκανε ρελάνς ζητώντας 8 μύρια, ξέροντας ότι η απαίτησή του θα απορριφθεί, και το θέμα θα τελειώσει. Είτε το ίδιο άτομο, δουλεύοντας σαν λογιστής διάφορων ντόπιων νταβάδων / εργολάβων (που έχουν βγάλει ήδη αρκετά λεφτά απ’ την «φροντίδα των μεταναστών») είδε μπροστά του λεφτά και είπε: α, αν δίνουν μόνοι τους 1,6 ας τους ζητήσω 8, να κλείσουμε στα 5, να ξαναλαδώσουν το αντεράκι τους οι εργολάβοι μας. Το δεύτερο ενδεχόμενο ενισχύεται από κάτι πολύ πρόσφατο. Ένα παρόμοιο «ελληνικής ιδιοκτησίας» σχέδιο για 700 άτομα κοστολογήθηκε στα 2 μύρια, άρα θα πάει 3 μέχρι να τελειώσει, και βλέπουμε. Άρα για διπλάσιο αριθμό ανθρώπων θα πήγαινε στα 6 μύρια το λιγότερο….

Όσοι την βρίσκουν να κατηγορήσουν, στην συγκεκριμένη ιστορία, την γερμανική μκο ότι «παίζει τον ρόλο του στρατού» και άλλα τέτοια (που αντιγράφουν επειδή ίσως διάβασαν ένα γαλλικό βιβλίο για το αφγανιστάν και τον ρόλο των μκο εκεί…) ας το κάνουν. Δεν υπάρχει σωτηρία για δαύτους…

Γιατί εδώ συμβαίνει το ανάποδο. Ο (ελληνικός) στρατός και οι προσοδικοί μηχανισμοί που έχουν αρθρωθεί γύρω του, αφέντες και κύριοι «του λαού και του τόπου», το έχουν πολύ ευκολότερο να σπρώχνουν τους αιχμάλωτους πρόσφυγες / μετανάστες στον απόλυτο ζόφο, απ’ το να κάνουν λίγο στην άκρη ώστε να μπορέσει μια ανθρωπιστική μκο (ναι, αυτό είναι, δεν πρόκειται για την Α Διεθνή!!) να φροντίσει για τα στοιχειώδη. (Προφανώς όποιος αυτά τα έχει λυμένα δεν καταλαβαίνει τι πάει να πει να μην έχεις τουαλέτα, μπάνιο, φως, θέρμανση, φαγητό που να τρώγεται, ιδιωτικότητα, όντας ξένος που δεν καταλαβαίνει χριστό… Και ναι, αλλοίμονο, για όλα λύση είναι η επανάσταση! Αλλά μέχρι τότε θα πρέπει οι πρόσφυγες να μην έχουν ζεστό νερό και ανθρώπινες τουαλέτες; )

Δεν πρόκειται μόνο για τον στάνταρ φασισμό / ρατσισμό του ελληνικού μιλιταρισμού. Πρόκειται, επίσης και για τα φράγκα, την «διεθνή αξία» με την οποία κοστολογεί τον εαυτό του και τις υπηρεσίες του αυτός ο φασισμός / ρατσισμός του ελληνικού στρατοασφαλίτικου συμπλέγματος: θέλουμε 8 μύρια – που σημαίνει ότι θα φάμε τα 6,4. Μας τα ακουμπάτε; Αν όχι ας πάνε να γαμηθούνε και οι κωλοπρόσφυγες.

Νταβατζιλίκι. Στην ψύχρα. Κρατικό και παρακρατικό. Ωμά και καθαρά ελληνικό.

Τα καθάρματα 3

Παρασκευή 17 Μάρτη. Η πιο πάνω φωτογραφία τραβήχτηκε πριν κάποιους μήνες απ’ το “κέντρο πρώτης υποδοχής και ταυτοποίησης” της “βιαλ” στη Χίο (και κυκλοφόρησε χτες απ’ το vice.com): σε έναν εγκαταλειμένο βιομηχανικό χώρο ένα κλουβί (υπήρχε ή και υπάρχει άλλο ένα), στο οποίο στοίβαζαν (σταμάτησαν;) τους πρόσφυγες μόλις πατούσαν το πόδι τους στο νησί… Σύμφωνα με τις καταγγελίες σε κάποιες περιπτώσεις άντρες, γυναίκες και παιδιά, ξενύχτησαν περιμένοντας εκεί.

Σε δημοσιογραφική ερώτηση προς τις αρμόδιες αρχές, το υπουργείο το πολιτικού σκώληκα Μουζάλα απάντησε ότι “αυτή την στιγμή δεν υπάρχει μια τέτοιου τύπου κατασκευή” (κοροϊδεύουμε τον κόσμο), ενώ το συνεργαζόμενο υπουργείο δημόσιας τάξης απάντησε ότι “υπάρχει ένας χώρος εντός ΒΙΑΛ που μοιάζει, αλλά… δεν είναι κλουβί καθώς αυτός ο όρος είναι άστοχος, αφού δεν είναι κλειστό από πάνω” (έχει μόνο κονσετίνα, μπας και προσπαθήσει κάποιος να πηδήξει έξω).

Καταλάβατε; Αυτό είναι ένα πλάνο, μόνο ένα (πολλά ακόμα χειρότερα δεν είναι δυνατόν να φωτογραφηθούν) της ενιαίας ελληνικής εθνικής γραμμής απέναντι στους πρόσφυγες και τους μετανάστες, που με ευσέβεια και προσήλωση υλοποιούν και τα φαιορόζ καθάρματα.

Καταλάβατε; Τι χειρότερο θα έκαναν, δηλαδή, τα βοθρολύματα;

Καθαρές κουβέντες

3/2/2017. Όλες οι χώρες που περιλαμβάνονται στη λίστα [σ.σ.: της απαγόρευσης εισόδου στις ηπα] είναι σημεία κρίσης στην περιοχή τους και αντιμετωπίζουν συστηματικές σφαγές και βία, καθώς και παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Υπάρχει μόνο μια λέξη για να χαρακτηρίσει τις χώρες που κλείνουν τις πόρτες τους σε αυτούς τους ανθρώπους, ακόμα και σε κατόχους πράσινης κάρτας, που διαφεύγουν από τέτοια μέρη και ψάχνουν καταφύγιο. Αυτή η λέξη είναι: ρατσιστές! Πρόκειται για μεγάλη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Αυτή είναι η χθεσινή ανακοίνωση του ελληνικού υπουργείου εξωτερικών, δια χειρός Νίκου Κοτζιά…. Εεεεε, όχι. Λάθος. Είναι ανακοίνωση του γραμματέα της κ.ε. του συ.ριζ.α….. Έεεε, όχι…
Είναι χθεσινές κουβέντες του Yasin Aktay, γραμματέα του τουρκικού (και “απολίτιστου”) AKP – του κυβερνώντος κόμματος των ισλαμοδημοκρατών. Φυσικά (παιδιά δεν είμαστε) είναι μια κατ’ εξοχήν πολιτική (με όρους εξουσίας) δήλωση, που υπηρετεί τις ιδεολογικές επιλογές του τουρκικού καθεστώτος και όχι μόνον αυτές. Συμπτωματικά βρισκόταν και η Μέρκελ στα πέριξ, αλλά και να μην βρισκόταν δεν θα έκανε διαφορά. Αυτά, πάντως, δεν κάνουν τις κουβέντες του Aktay ανακριβείς. Το καθεστώς του ψόφιου κουναβιού είναι ρατσιστο/φασιστικό! Είτε το λένε τούρκοι κυβερνητικοί είτε το λένε Ινουί ψαράδες.
Δεν το λένε, ωστόσο, έλληνες καθεστωτικοί / κυβερνητικοί· παρότι έχουν μιλήσει εναντίον της απαγόρευσης σχεδόν όλοι οι «εταίροι» τους στην ευρώπη, και παρότι έγιναν και γίνονται μεγάλες διαδηλώσεις σ’ όλο τον κόσμο που, αντικειμενικά, τοποθετούνται στην liberal αριστερά. Ξαφνικά (ε; λέμε τώρα…) αυτοί που όργωναν όλο τον κόσμο και είχαν τον «διεθνισμό» στο τσεπάκι τους (αρκεί να ήταν, ή να νόμιζαν πως είναι, υπέρ του ελληνικού κρατικο/καπιταλιστικού συμφέροντος), αυτοί που δεν άφησαν podemos για podemos ορκιζόμενοι στα «δίκια των λαών», αυτοί που είχαν τα μούτρα να μοστράρουν για επίδοξοι πρόεδροι της «ευρωπαϊκής αριστεράς» μέσα από εκλογικές λίστες με το ονοματάκι τους, αυτοί λοιπόν δεν πήραν χαμπάρι τι κάνει η νέα αμερικανική κυβέρνηση. Τους διέφυγε. Ήταν απασχολημένοι. Διάβαζαν…
Γιατί έπαθαν τέτοιο κακό; Επειδή «οι αμερικάνοι είναι φίλοι» τους. Το πόπολο στο ελλαδιστάν δεν τα καταλαβαίνει αυτά (καταλαβαίνει μόνο ό,τι ταΐζει τον εθνορατσιστικό μικροαστισμό του), ή και τα γουστάρει. Ας μη νομίζει όμως κανείς ότι δεν τα καταλαβαίνουν εκτός συνόρων… Ας μη νομίζει κανείς ότι δεν τα καταλαβαίνουν στην ευρώπη…
Ε;