Tag: πόλεμος

Αντιcovid-19 εμβόλιο; Στα σκοινιά!

Δευτέρα 25 Μάη. Ο κινεζικός καπιταλισμός έχει το μέγεθος και το βάθος να κάνει πραγματική επίδειξη του τι σημαίνει soft power στον 21ο αιώνα. Και πως μπορεί να εννοήσει το global, το public και το good μια αναδυόμενη καπιταλιστική υπερδύναμη, με ηγεμονικές φιλοδοξίες, που ωστόσο βρίσκει συνέχεια αμερικανικά χαλίκια στα παπούτσια της: μπορεί να παραχωρήσει δωρεάν σε κάθε ενδιαφέρομενο την συνταγή του εμβολίου, ώστε να το παράξει και να το διαθέσει με «τιμή κόστους», χωρίς ανταμοιβή για τον πνευματικό κόπο. Αυτό, φυσικά, αν οι χιλιάδες κινέζοι ειδικοί που αυτή τη στιγμή δουλεύουν πάνω στο θέμα «εμβόλιο» τερματίσουν έγκαιρα…

Μπορείτε να φανταστείτε τι θα σήμαινε το να βγει η κεντρική πολιτική βιτρίνα του κινέζικου καπιταλισμού και να δηλώσει το φτιάξαμε, το τσεκάραμε, και για το καλό της ανθρωπότητας το δίνουμε δωρεάν; Ο γάλλος Pasteur, εφευρέτης των εμβολιασμών, και ο άγγλος Φλέμινγκ, εφευρέτης της πενικιλίνης, αληθινοί θρύλοι εφευρετικότητας και ανθρωπισμού, δεν διανοήθηκαν να πατεντάρουν οτιδήποτε· κάλιστα, λοιπόν, θα έβγαιναν απ’ τον τάφο τους για να αγκαλιάσουν τον γενναιόδωρο αυτοκράτορα σαν άξιο εγγονό τους!!!

Γενναιόδωρος ο αυτοκράτορας; Και ναι και όχι. Πέρα απ’ το καλό της ανθρωπότητας και την soft power ο κινεζικός καπιταλισμός αντιμετωπίζει έναν πόλεμο εξόντωσης (ακόμα με «οικονομικά» μέσα…) που του έχει κηρύξει ο αμερικανικός. Πρόκειται για μάχες στις αιχμές των νέων τεχνολογιών, που για την αμερικανική καθυστέρηση συμπυκνώνονται στο «καταστρέψτε την Huawei!» Αντίστροφα, στην χημική / φαρμακευτική βιομηχανία το ψοφιοκουναβιστάν νοιώθει ότι έχει το πάνω χέρι· ή, έστω, ότι μπορεί να το παλέψει. Όταν, για παράδειγμα, το ψόφιο κουνάβι κατηγορεί τον ΠΟΥ για «φιλο-σινισμό» (πρόκειται για τον ίδιο οργανισμό που έχει αγοράσει ο κυρ Βασίλης, Άρχοντας Θυρών και Παραθύρων!…) είναι επειδή εκφράζει έτσι τις ανησυχίες που δεν θέλει να εκφράσει ο ίδιος ο κυρ Βασίλης και όσοι εκπροσωπεί: ότι, δηλαδή, ο ΠΟΥ «αφήνει παράθυρα» για να εισβάλει ορμητικά ο κινεζικός καπιταλισμός και στην παγκόσμια βιομηχανία της υγείας… Πράγμα που είναι σωστό: έχει ήδη εισβάλει, με τον σχεδιασμό και την εφαρμογή των «δρόμων του μεταξιού για την υγεία»! (Αν δεν έχετε ακούσει τίποτα και γι’ αυτό τί να κάνουμε;… )

Θα ήταν λοιπόν μια βαθιά (αλλά σιωπηλή!) απόλαυση για το κινεζικό καθεστώς να αναγγείλει την ελεύθερη παγκόσμια διάθεση ενός αντιcovid-19 εμβολίου και, ύστερα, να παρακολουθήσει τις μετοχές των αμερικανικών (και άλλων δυτικών) big pharma να κατρακυλάνε στα χρηματιστήρια! Θα ήταν μια κίνηση συνεπής και με την Τέχνη του Πολέμου – την οποία οι δυτικοί διδάσκονται σε διάφορες πολεμόκαβλες σχολές αλλά δεν μπορούν να εφαρμόσουν…

Θα γίνει έτσι; Η ασταμάτητη μηχανή δεν το ξέρει… Εκείνο που ξέρει είναι ότι υπάρχουν σοβαροί λόγοι για να γίνει· και ότι τα χαρτιά έχουν ανοίξει πάνω στον πάγκο. Τα υπόλοιπα είναι η Ιστορία…

Αντισινισμός

Κυριακή 17 Μάη. Τι γράψαμε χτες; Ότι είναι “πιθανό”; Όχι, καθόλου πιθανό δεν είναι – είναι γεγονός! Οι δειγματοληψίες στις ηπα δείχνουν πως και οι φασίστες οπαδοί του ψόφιου κουναβιού που θέλουν “ελευθερία” και οι δημοκρατικοί οπαδοί της καραντίνας που θέλουν “ασφάλεια” συγκλίνουν, σ’ ένα ποσοστό 66%, στο να θεωρούν το Πεκίνο εχθρό. Αυτό ίσχυε και πριν τον covid-19: η τεχνολογική πρόοδος και η οικονομική δύναμη του κινεζικού καπιταλισμού είχε αρχίσει να θορυβεί τους αμερικανους υπηκόους. Αλλά με τον covid-19, και παρά την νεκροπολιτική του δικού τους καθεστώτος, τα 2/3 όσων ρωτήθηκαν θυμώνει με την κίνα… Κι ένα θαυμαστό 83% θεωρεί ότι οι ηπα είναι το πιο ισχυρό στρατιωτικά κράτος στον κόσμο (έναντι ενός 59% που πιστεύει ότι είναι ΚΑΙ η πιο ισχυρή οικονομική δύναμη…).

Και τι μπορεί να κάνει η άλλοτε υπερδύναμη για να δικαιολογήσει τις προσδοκίες και τα αισθήματα των υπηκόων της; Τι μπορεί να κάνει εναντίον του Πεκίνου που «άφησε τον ιό να διαφύγει απ’ την επικράτειά του»; Το ψόφιο κουνάβι κεντάει: λέει ότι θα κόψει κάθε εμπορική σχέση, κι έτσι θα κερδίσει (λέει) 500 δισεκατομύρια δολάρια τον χρόνο… Τόσο είναι το εμπορικό έλλειμμα των ηπα απέναντι στην κίνα… Συνεπώς η ιδέα ότι αν κόψεις κάθε εμπόριο κάνεις οικονομία θα πρέπει να διδάσκεται μαζί με το άλλο, το δήθεν ιατρικό δόγμα, ότι άμα κλειδωθείς μέσα σ’ μια ντουλάπα θα μείνεις υγιής…

Η εποχή (και η τρομοεκστρατεία) προσφέρεται για την συγκρότηση «εθνικών μετώπων». Αλλά ειδικά για κράτη με την ιμπεριαλιστική ιστορία των ηπα αυτό είναι το εύκολο κομμάτι της ιστορίας. Τί μπορεί πραγματικά να κάνει το αμερικανικό καθεστώς (άσχετα απ’ το ψόφιο κουνάβι) έστω για να επιβραδύνει την «εθνική» παρακμή του; Το ψόφιο κουνάβι και οι σωματοφύλακές του, κάτι Πομπηίας και σία, μοιράζουν απειλές. Αλλά το Πεκίνο έχει δηλώσει ότι θα απαντάει σημείο το σημείο – και έχει ικανούς τρόπους. Εν τω μεταξύ συνεχίζει να μοιράζει υλικά, ειδικούς και συνταγές ιατρικής διαχείρισης του covid 19 σε οποιονδήποτε αναξιοπαθούντα του πλανήτη – που σημαίνει ότι ενισχύει τις διεθνείς εμπορικές του σχέσεις.

Το «intelligence unit» του γνωστού καθεστωτικού economist προέβλεπε πριν 1,5 μήνα:

Η πανδημία του κορονοϊού δεν θα καταλήξει σε μια εντελώς διαφορετική παγκόσμια τάξη, αλλά θα αλλάξει τα πράγματα με τρεις σημαντικούς τρόπους. Θα βγάλει στην επιφάνεια εξελίξεις που μέχρι πρόσφατα είχαν περάσει απαρατήρητες, όπως για παράδειγμα τον τρόπο με τον οποίο η Κίνα έχει αποκτήσει ήδη σφαίρες επιρροής σε μέρη του κόσμου που τραβούν ελάχιστα την προσοχή [σ.σ.: αφρική…] Θα λειτουργήσει σαν επιταχυντής των ήδη υπαρκτών γεωπολιτικών τάσεων, ειδικά στην αυξανόμενη αντιπαράθεση ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Κίνα, και στην μετακίνηση της ισορροπίας οικονομικής δύναμης απ’ την Δύση στην Ανατολή. Εν τέλει, είναι πιθανό ότι θα είναι καταλύτης για αλλαγές που προς το παρόν είναι δύσκολο να προβλεφτούν, τόσο στον αναπτυγμένο όσο και στον αναπτυσσόμενο κόσμο, απ’ το μέλλον της ΕΕ ως τον ρόλο της Ρωσίας και άλλων μεσαίων δυνάμεων…

Αλλά στις ηπα, με την βαθιά γνώση (;) του καπιταλισμού που απέκτησαν μετά από τόσες δεκαετίες «ανάπτυξης» και «κυριαρχίας», απειλούν ότι προς το παρόν θα βάλουν κι άλλα πρόστιμα στο Πεκίνο – για να ρεφάρουν αυτοί και να φρενάρουν τον αντίπαλο…

4ος παγκόσμιος (3)

Κυριακή 17 Μάη. Μπορούμε να κάνουμε έναν πρώτο απολογισμό σ’ αυτό το “επίπεδο”; Η παρακάτω σειρά δεν είναι αξιολογική.

Το πρώτο ζήτημα (κι αυτό αφορά κυρίως τους δυτικούς καπιταλισμούς, και απ’ αυτούς κυρίως εκείνους που επεδίωξαν ένα καλό πάτημα γενικής αναδιάρθρωσης μέσω της πραξικοπηματικής αποδιάρθρωσης) είναι το πως και πόσο σύντομα θα καταφέρουν να διαχειριστούν τον μαζικό εφεδρικό στρατό ανέργων που δημιούργησαν. (Η σειρά κειμένων “το διπλό αφεντικό” θα συνεχιστεί την εβδομάδα από τις 25/5 και μετά…) Η “μεταφορά εργαζομένων από κλάδο σε κλάδο” αναφέρεται όλο και περισσότερο σαν αναγκαιότητα (να η χρησιμότητα του κράτους στην αγορά εργασίας!), αλλά είναι κάτι που ευκολότερα λέγεται παρά γίνεται. Ωστόσο δεν θα πρέπει να αποκλειστεί μεσοπρόθεσμα μια μεγαλύτερη “εθνικοποίηση” των εργατικών τάξεων σε διάφορους πρωτοκοσμικούς καπιταλισμούς…

Το δεύτερο ζήτημα αφορά την σύγκρουση που έχει ξεκινήσει σχετικά με το (πιθανό) εμβόλιο. Είναι πολυεπίπεδη (και – αν και όχι μόνο – γεωπολιτική…) και δεν θα ασχοληθούμε μ’ αυτήν πριν μάθουμε όσα πρέπει· ωστόσο πρόκειται για την προοπτική του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος…

Το τρίτο είναι αλλαγή των παγκόσμιων συσχετισμών όχι στην hard αλλά σίγουρα στην soft power. Όλες οι κατάρες του κόσμου δεν μπορούν να κρύψουν ούτε να αλλάξουν το γεγονός ότι ο κινέζικος καπιταλισμός βρέθηκε στη θέση που είχε ο αμερικανικός μετά το τέλος του 2 παγκόσμιου πολέμου: «γενναιόδωρη ανωτερότητα»… Οι λέξεις κινέζικη βοήθεια μπορεί να μην λένε πολλά στα μέρη μας, λένε όμως και παραλένε σε πολλά κράτη του πλανήτη, και όχι μόνο στην ασία. Δεν είναι μόνο ιατρική. Και, ως γνωστόν, τέτοιες «βοήθειες» ποτέ δεν πάνε μόνες τους.

Το τέταρτο είναι η θεσμική συγκρότηση της βιο-πολιτικής του φόβου στις λεγόμενες «δυτικές δημοκρατίες». Η ευκολία με την οποία παρέγραψαν τα συντάγματά τους οι περισσότερες (μεταξύ των οποίων και το ελλαδιστάν) έχει δημιουργήσει ένα πολύτιμο προηγούμενο για τ’ αφεντικά. Τα υγιεινιστικά πραξικοπήματα και η εύκολη υποταγή των υπηκόων σ’ αυτά είναι μοναδικό εργαλείο. Κι όποιος το χρησιμοποιήσει μια φορά με επιτυχία, δεν το αφήνει. Ακόμα κι αν δεν έχει διατυπωθεί / νομοθετηθεί ρητά το ανά κράτος ανάλογο του («αντιτρομοκρατικού») patriot act, κάποιου είδους health security act είμαστε βέβαιοι ότι προετοιμάζονται, νομιμοποιημένοι σε μεγάλο βαθμό ήδη απ’ την εμπειρία και την αποδοχή των γενικευμένων αποκλεισμών. Το ότι υπάρχει ακόμα ένα ικανό ποσοστό υπηκόων που “φοβάται να βγει απ’ το σπίτι”, είναι μια καλή μαγιά…

Θα επανέλθουμε – αναγκαστικά…

Ο κόλπος των χοιριδίων

Πέμπτη 14 Μάη. Στις 15 Απρίλη του 1961 οκτώ αμερικανικά βομβαρδιστικά κτύπησαν στρατιωτικά αεροδρόμια της κούβας, προετοιμάζοντας μια “απελευθερωτική” εισβολή. Πράγματι, δυο μέρες μετά, στις 17 Απρίλη, περίπου 1500 παραστρατιωτικοί φασίστες κουβανοί εξόριστοι στις ηπα, εκκινώντας απ’ την γουατεμάλα και τη νικαράγουα (τότε με χουντικά καθεστώτα), με αμερικανικά όπλα και εκπαίδευση (: cia), αποβιβάστηκαν σε μια νοτιοδυτική ακτή της κούβας (στην playa Giron), για να ανατρέψουν την επαναστατική κυβέρνηση στην Αβάνα – ηλικίας μόλις 2,5 χρόνων… Μέσα σε δύο ημέρες ο επαναστατικός στρατός της κούβας είχε «καθαρίσει». Όσοι απ’ τους «απελευθερωτές» επέζησαν έμειναν πολλά χρόνια στις φυλακές. Η Ουάσιγκτον και τα επιτελεία τους δάγκωσαν τις γλώσσες τους και έμειναν να μετράνε τις συνέπειες μιας τόσο κραυγαλέας ήττας. Η αμερικανική αποτυχία έμεινε στην ιστορία σαν «απόβαση στον κόλπο των χοίρων»· ήταν αρκετά πριν την παταγώδη ήττα στο βιετνάμ· και έδειξε πως ακόμα και στην κορύφωση του στρατιωτικού, οικονομικού και πολιτικού τους ιμπεριαλισμού οι ηπα δεν ήταν καθόλου ανίκητες, Εννοείται πως ο Κάστρο, o Tσε και η κουβανική επανάσταση έγιναν παγκόσμια σημεία αναφοράς…

Η προσπάθεια εισβολής στη βενεζουέλα πριν καμμιά δεκαριά μέρες από μερικές δεκάδες μισθοφόρους του γνωστού αγαπημένου του ρημαδογκουβέρνου Guaido, υπό την αιγίδα των αμερικανικών υπηρεσιών, δεν μπορεί καν και καν να διεκδικήσει κάποια ομοιότητα με το 1961! Από καμμία μεριά. Είναι κάτι σαν την φάρσα της “18ης Μπρυμαίρ”! Ο Μaduro σε καμμία περίπτωση δεν είναι ο επαναστάτης Κάστρο· ο Guaido είναι ένας προ πολλού αποτυχημένος καραγκιόζης· και η Ουάσιγκτον βρίσκεται σ’ έναν κατήφορο ισχύος που το αμερικανικό καθεστώς δεν έχει ξαναζήσει· σ’ έναν κατήφορο του οποίου το τέλος δεν έχει φανεί ακόμα. Εν τέλει η αντιμετώπιση των εισβολέων δεν χρειάστηκε καν μέρες· μερικές ώρες ήταν αρκετές – ίσως και η βοήθεια των συμμάχων από μακρυά. Άλλωστε το Καράκας ήξερε έγκαιρα τα πάντα γι’ αυτήν· ακόμα και τα ονόματα των αμερικάνων μισθοφόρων που συμμετείχαν…

Έτσι η εισβολή αυτή απέκτησε το κοροϊδευτικό όνομα “ο κόλπος των χοιριδίων”. Δεν είναι η πρώτη αποτυχία του ψοφιοκουναβιστάν κατά του βενεζουελάνικου καθεστώτος. Αποτυχία ήταν οι υποτίθεται «σεισμικές διαδηλώσεις» που θα έκανε η αντιπολίτευση στο Καράκας, για να ρίξει το καθεστώς Maduro μ’ ένα φύσημα… Αποτυχία ήταν οι “ασφαλείς πληροφορίες” ότι ο στρατός ετοιμάζεται να ρίξει τον Μaduro – ως και φωτογραφίες είχε κυκλοφορήσει η απελπισμένη Ουάσιγκτον απ’ τους «ετοιμοπόλεμους λιποτάκτες»… Αποτυχία ήταν η προσπάθεια «ανθρωπιστικής εισβολής» στη βενεζουέλα, απ’ την μεριά της κολομβίας, τον Φλεβάρη του 2019… Αποτυχία ήταν όλες οι διεθνείς τουρνέ του Guaido… Αποτυχία ήταν η αμερικανο-αγγλο-ευρωπαϊκή προσπάθεια για “διεθνή απομόνωση” του Μaduro… Aποτυχία ήταν το εμπάργκο πετρελαίου σε βάρος του Καράκας….

Μετά από τόσες αποτυχίες, διαδοχικές, επίμονες, και αδύνατο να κρυφτούν, θα άξιζε ίσως μια απάντηση σ’ αυτό: γιατί το ψοφιοκουναβιστάν επιμένει να σπάει τα μούτρα του στη βενεζουέλα; Γιατί; Όταν οι πάντες ξέρουν ότι εκεί υπάρχουν και ρώσοι στρατο-τεχνοκράτες και κινέζοι, γιατί το ψοφιοκουναβιστάν ελπίζει ότι μπορεί να ξεμπερδέψει χωρίς να κάνει κανονικό και ωμό πόλεμο;

Ίσως μια απάντηση βρίσκεται στον ανορθολογισμό που συναντάει κανείς σε πράξεις και επιλογές των «αρχόντων» στην ιστορία, πάντα όταν προσπαθούν να φρενάρουν την παρακμή τους χωρίς να έχουν πια τέτοιο περιθώριο.

Απομένει στον φίλο του Guaido, το γνωστό πολιτικό άστρο που λέγεται ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλας και είναι ο τωρινός υπ.εξ. του ένδοξου ελλαδιστάν, να βρει έναν τρόπο να του προσφέρει άσυλο… αν το ψοφιοκουναβιστάν αδυνατεί…

(φωτογραφία πάνω: το γρήγορο άδοξο τέλος μιας αμερικανικής εκστρατείας στην “πίσω αυλή”…

φωτογραφία κάτω: βοήθησαν και οι ρώσοι σύμμαχοι…)

Η πίσω όψη (του παγκόσμιου πολέμου)

Δευτέρα 11 Μάη. Σε χρόνο καθόλου ανύποπτο, το αντίθετο, πολύ ζόρικο, στις 29, στις 30 και στις 31 Μάρτη σας παρουσιάσαμε (με την βοήθεια του συμβούλιου για την εργατική αυτονομία) σχολιάζοντάς το το Event 201. Δεν ήταν η μοναδική άσκηση υγιεινιστικού τρόμου τα τελευταία χρόνια. Ήταν η πιο πρόσφατη και η πιο προβεβλημένη. Η τρέχουσα υποχωρητικότητα θα συμβούλευε να μην το κάνουμε: ταΐζουμε έτσι (θα έλεγε) την συνωμοσιολογία… Εμείς όμως το κάναμε. Και το κάναμε επιδιώκοντας κάτι με ειδική αξία: να δοκιμάσουμε εμάς κι εσάς ως προς την πραγματική κατανόηση των πραγματικών γεγονότων, μέσα στον εξελισσόμενο ενδοκαπιταλιστικό, διακρατικό ανταγωνισμό, χωρίς να παριστάνουμε πως αγνοούμε τις «εστίες συνωμοσιολογίας»!

Το γράψαμε άλλωστε: Προσέξτε!!! Αυτοί δεν είναι καθόλου συνωμότες! Είναι εκπρόσωποι του δυτικού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος, που πιστεύουν ότι μπορούν να κυριαρχήσουν με «υγιεινιστικά» επιχειρήματα σ’ όλον τον πλανήτη – και το δείχνουν! Και προσθέσαμε εμφατικά: Έχουν αποτύχει! Έχουν ηττηθεί! Η υπόθεση covid-19 είχε απρόσμενη (γι’ αυτούς) αφετηρία, και απρόσμενη εξέλιξη…

Όμως – κι αυτό είναι μια εργατική αναλυτική / θεωρητική δοκιμασία που οφείλει ο καθένας να περάσει, αν θέλει να είναι σοβαρός στην κριτική του – είναι ΑΛΛΟ ΠΡΑΓΜΑ η αποτυχία ενός σχεδιασμού «επωνύμων» που ορμούν καβάλα στο κύμα της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, και ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ η εξέλιξη αυτής καθ’ αυτής της 4ης βιομηχανικής επανάστασης! Θέλετε παράδειγμα; Ο φορντικός μιλιταρισμός του γερμανικού (aka Χίτλερ) και του ιταλικού (aka Μουσολίνι) κεφάλαιου ηττήθηκαν στον Β παγκόσμιο πόλεμο· ο γενικός φορντικός μιλιταρισμός του κεφάλαιου ΝΙΚΗΣΕ όμως! Έχει μια κάποια σημασία το ποιός ανάβει το φυτίλι κάθε φορά· αλλά για τον καπιταλισμό σαν απρόσωπο σύστημα είναι αδιάφορο αν ο εμπρηστής θα νικήσει τελικά ή θα χάσει, αν θα αποθεωθεί ή θα τον κρεμάσουν!

Επιχειρήσαμε να σας δείξουμε πιο πάνω ότι η «αμερικανική παρακμή» όπως αυτή εκδηλώνεται με τον covid-19 δεν είναι … το ψόφιο κουνάβι! Αυτός απλά την εικονογραφεί. Η παρακμή αυτή είναι καπιταλιστική, και αποδεικνύεται απ’ το γεγονός ότι τα καλοπληρωμένα think tank του ψοφιοκουναβιστάν και οι δισεκατομμυριούχοι του αμερικανικού κεφάλαιου αδυνατούν πλέον να παράξουν μια ψύχραιμη «εκτίμηση για τον κόσμο» που να ταιριάζει κάπως στην πραγματικότητα! Με βάση τον μόλις πριν 6 μήνες GHS Index το Πεκίνο, η Μόσχα και η Τεχεράνη θα έπρεπε να έχουν καταστραφεί απ’ τον covid-19· χάος και πρωτόγονη βία θα έπρεπε να έχουν απλωθεί παντού στις επικράτειες των εχθρών· τα «θωρακισμένα» συστήματα υγείας της Ουάσιγκτον και του Λονδίνου θα έπρεπε να στέλνουν «ανθρωπιστική βοήθεια» μαζί με πεζοναύτες για να την μοιράσουν δίκαια, ενώ drones και στρατηγικά βομβαρδιστικά θα αναλάμβαναν να «εξουδετερώσουν τις εστίες της μόλυνσης»· εν τω μεταξύ οι ηπα και οι γενναίοι κολλητοί τους θα ανακαταλάμβαναν, με τον ίδιο τρόπο και τα ίδια υγιεινιστικά επιχειρήματα (με χρηματοδότηση απ’ τους εμβρόντητους «συμμάχους υποτελείς» της ευρώπης και της ανατολικής ασίας) την αφρική και τη λατινική αμερική, που επίσης θα είχαν κυλήσει στο χάος της πανδημίας….

Δεν έγιναν έτσι τα πράγματα… Και δεν μπορούν να αλλάξουν (τα αμερικανικά αφεντικά των big pharma, των big tech, των big insurance και το αμερικανικό βαθύ κράτος) αυτήν την εξέλιξη. Τώρα προσπαθούν, αναγκαστικά, να επωφεληθούν απ’ την εξέλιξη. Μεταξύ άλλων φτιάχνοντας «πρώτοι» το σωτήριο εμβόλιο· παίρνοντας δηλαδή την καλύτερη θέση σε μια αρένα κοινωνικού ελέγχου και κερδοφορίας όπου έχουν σοβαρούς ανταγωνιστές (π.χ. το Πεκίνο, τη Μόσχα ή το Βερολίνο…), ενώ πίστευαν ότι θα την καταλάβουν εξ εφόδου…

Θα τα καταφέρουν; Κάτι μας λέει πως «όχι», αλλά είναι ενστικτώδικο, οπότε δεν θα επιμείνουμε. Το σίγουρο όμως είναι άλλο. Ο κυρ Βασίλης, ο Άρχοντας Θυρών και Παραθύρων έχει καεί πια! Κάηκε επειδή έχασε την πρωτοβουλία των υγιεινιστικών κινήσεων απ’ την κίνα· δηλαδή απ’ το ευρασιατικό μπλοκ… Η «εθνική σημαία» του, η σημαία που θα του εξασφάλιζε τους καλύτερους πεζοναύτες “γιατρούς” και τα καλύτερα μεταγωγικά “φαρμάκων”, έκανε πειρατείες για να βρει τα απαραίτητα υλικά προστασίας έναντι του covid-19, την ώρα που οι αντίπαλοι χάριζαν παρτίδες και ειδικούς σε όποιον τα ζητούσε!

Κάηκε επίσης επειδή η εφαρμογή των πραξικοπημάτων στον πρώτο κόσμο (των πραξικοπημάτων που είχαν / έχουν στόχο να εμποδίσουν την φυσική ανοσία πληθυσμού εν αναμονή της τεχνητής) απέκτησε απ’ την αρχή αντίπαλους πρώτης γραμμής μεταξύ των super «ειδικών»: η φονικότητα του covid-19 ήταν μια δημαγωγική φάρσα, κι αυτό δεν έμεινε μυστικό της «επιστημονικής κοινότητας»! Τέτοιου επιπέδου τεκμηριωμένη αμφισβήτηση δεν προβλεπόταν στο σενάριο καμμίας άσκησης τύπου Event 201, ή 202 ή 203… Τώρα πια αυξάνονται εκείνοι που, ξεπερνώντας γρήγορα το αρχικό σοκ, έχουν χαμπαριάσει ότι η «φονικότητα» φουσκώθηκε, ότι η φυσική ανοσία του πληθυσμού είναι ο πιο απλός και γρήγορος τρόπος για να ξεμπερδεύουμε μ’ αυτή την ιστορία, και ότι οι απαγορεύσεις, πέρα απ’ τα υπόλοιπα, ήταν / είναι ομηρία για να πάρουν τα λύτρα οι συνεταίροι του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος.

Κάηκε, τέλος, επειδή τον υιοθέτησαν οι συνωμοσιολόγοι: απ’ την μια τον κολακεύουν αναγορεύοντάς τον σε παντοδύναμο «διάβολο», αλλά απ’ την άλλη αυτός είναι ανίκανος ακόμα και να μιλήσει και να πείσει με κάπως έξυπνο τρόπο. Έχει πολλά λεφτά, είναι σίγουρο. Αλλά περιφέρεται μηντιακά κινδυνολογώντας και απειλώντας – κι αυτό είναι το μόνο που μπορεί να κάνει πια… Δεν πείθει για την καλωσύνη του. Εκνευρίζει, προκαλεί με την βαθύπλουτη ωμότητα και με τις εμβολιο-εμμονές του. Αναγκάστηκε να βγει στο μεϊντάνι, και να κυκλοφορεί σαν “εκπρόσωπος τύπου” του συμπλέγματος. Κι εκεί κάποια στιγμή πριν λίγες ημέρες του υπέδειξαν δημόσια να μην διαφημίζει το εμβόλιό (του) σαν “τελική λύση”, γιατί προκαλεί άσχημους συνειρμούς: έτσι αποκαλούσε το όποτε ερχόμενο εμβόλιο ο Άρχοντας Θυρών και Παραθύρων!..”Τελική λύση”! Τον έκαναν ρόμπα, εν ολίγοις…

Διάφορες πολιτικές βιτρίνες τον «γλύφουν» – στην πραγματικότητα τον «ψειρίζουν»… Του δίνουν φρούδες ελπίδες ζητώντας τα λεφτά του, για να τα χρησιμοποιήσουν για τους δικούς τους σκοπούς. Κάνουν αυτό που έχει προσπαθήσει να κάνει το ψόφιο κουνάβι με τα λεφτά του σαουδάραβα τοξικού… Αλλά όσο πιθανό είναι ο bin Salman να γίνει παγκόσμιος ηγέτης του μουσουλμανικού κόσμου, άλλο τόσο πιθανό είναι να στεφτεί ο κυρ Βασίλης αυτοκράτορας της παγκόσμιας high tech υγιεινής! Λεφτά έχουν άπειρα και οι δύο· κι εκεί τελειώνει η περίπτωσή τους…

Όμως η 4η βιομηχανική επανάσταση θα προχωρήσει. Κι όχι απλά θα προχωρήσει. Θα κάνει άλματα. Κάνει ήδη. With him – or without him… Θα βρεθούν άλλοι, κι άλλοι, κι άλλοι… Οι πιο πολλοί θα είναι ασιάτες.

Να ένας σοβαρός λόγος να εξοπλιστούμε όχι έναντι φανταστικών «κυρίαρχων» όπως δόλια και αποπροσανατολιστικά υποδεικνύει η συνωμοσιολογία· αλλά εναντίον όλων των απρόσωπων εκφάνσεων κράτους και κεφάλαιου. Συμπεριλαμβανόμενων, εννοείται, εκείνων που σερβίρονται και επιβάλλονται «για το καλό της υγείας μας»…

 

Frozen oil 1

Κυριακή 26 – Δευτέρα 27 Απρίλη. Αν υπάρχει ένα ζήτημα που «τρέχει» κάτω απ’ την υγιεινιστική τρομοκρατική εκστρατεία και ό,τι αυτή χωράει, κάτι σαν το νο2 της συγκυρίας, είναι η όχι-και-τόσο-παράξενη «πετρελαϊκή κρίση».

Θα θυμάστε, υποθέτουμε, την γνώμη της ασταμάτητης μηχανής για την αλλαγή ενεργειακού παραδείγματος ως τμήματος της σε εξέλιξη αναδιάρθρωσης. (Είναι, άλλωστε, αρκετά παλιά αυτή η γνώμη). Όμως είναι άλλο η πρόβλεψη και άλλη χάρη έχει η πραγματική εξέλιξη.

Καθώς διάφορα κράτη πρώτης γραμμής έχουν επιλέξει «σκληρή γραμμή» για να επιταχύνουν την αναδιάρθρωση των καπιταλισμών τους (φορτώνοντάς την … στο covid-19) πλήθος δραστηριοτήτων έχει μπει «προσωρινά» (;) στον γύψο. Αυτό έχει χαντακώσει την ζήτηση για πετρέλαιο και τα παραγωγά του· και έχει αποτελειώσει την διεθνή τιμή του, που ήδη, προ covid-19, είχε θέματα λόγο υπερπροσφοράς. Το γκρεμοτσάκισμα των τιμών προκαλεί με τη σειρά του αλυσιδωτά κρίσιμες συνέπειες οπουδήποτε ανθεί η πετρελαϊκή μονοκαλλιέργεια: στις πετροχούντες της αραβικής χερσονήσου, στο ιράν, στη ρωσία, στη βενεζουέλα· αλλά και στην «βρώμικη» (από οικολογική άποψη) αμερικανική εξόρυξη σχιστολιθικού πετρελαίου. Προκαλεί όμως σοβαρές αναταράξεις και στην κυκλοφορία του δολαρίου, του μόνου νομίσματος διεθνούς χρήσης που ήταν (απ’ το 1974 ως τώρα) «δεμένο» με το διεθνές εμπόριο πετρελαίου.

Σ’ αυτήν την κατηφόρα «απαξίωσης» του άλλοτε κεντρικού ενεργειακού εμπορεύματος δεν είναι όλων των εμπλεκόμενων κρατών τα συμφέροντα ίδια. Παρότι μοιάζει πως μια (σημαντική) άνοδος των τιμών του πετρελαίου θα τους συνέφερε όλους. Αυτή η «μείωση της ζήτησης» που οφείλεται στα πρωτοκοσμικά «lockdown» μοιάζει βέβαια υπερβολική· και θα υπέθετε κανείς ότι θα κρατήσει λίγο. Ωστόσο που οφείλεται; Κατά κύριο λόγο στον σημαντικό περιορισμό των μετακινήσεων, χερσαίων, θαλάσσιων και αεροπορικών. Συνεπώς αποτελεί ένα «πρόπλασμα» σίγουρα πιο έντονο αλλά όχι alien, του τι θα αρχίσει να συμβαίνει σύντομα, όταν η ηλεκτροκίνηση των οχημάτων (ξηράς και, αμέσως μετά, θάλασσας) γενικευτεί. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ακόμα κι αν η τωρινή «μείωση της ζήτησης» πετρελαίου και των παραγώγων του οφείλεται σε ατύχημα και είναι προσωρινή, η μόνιμη τέτοια είναι όλο και πιο κοντά. Σε δύο, σε πέντε ή σε οκτώ χρόνια; Από ιστορική άποψη αυτός ο χρόνος είναι ασήμαντος.

Συνεπώς καθόλου κοινά δεν είναι τα συμφέροντα των, ας τους πούμε έτσι, «μεγάλων παραγωγών πετρελαίου». Η πιο σωστή διαπίστωση θα ήταν «όλοι εναντίον όλων»: αυτό είναι αναπόφευκτο εν όψει μιας αγοράς που θα μικραίνει διαρκώς. Το ότι αυτές οι αντιθέσεις δεν έχουν εκδηλωθεί στην μορφή που τους αναλογεί είναι λογικό: με υπομονή, κάποιοι (αυτοί που είναι οι πιο αδύνατοι γενικά ή εκείνοι που δεν θα βρούν ισχυρούς προστάτες…) θα αρχίσουν να γονατίζουν. Όχι προσωρινά.

Μία απ’ τις πιο σίγουρες υποψηφιότητες κατάρρευσης είναι της αμερικανικής «σχιστολιθικής» πετροβιομηχανίας. Ο σχετικά νεώτερος «παίκτης» στην παγκόσμια αγορά είναι αυτός με τα μεγαλύτερα κόστη εξόρυξης, την μεγαλύτερη “lets go west” αυτοπεποίθηση, και την μεγαλύτερη διασπορά αφεντικών. Όμως η αμερικανική σχιστολιθική παραγωγή δεν αντέχει τιμές κάτω από 50 – 60 δολάρια το βαρέλι· και στην πραγματικότητα οι χρεωκοπίες των σχετικών εταιρειών είχαν αρχίσει πολύ πριν φτάσει ο covid-19 στο αμέρικα.

Τώρα επιταχύνονται. Το ψόφιο κουνάβι και το επιτελείο του τρομάζουν μ’ αυτήν την προοπτική. Όχι μόνο επειδή θα μείνουν χωρίς δουλειά πολλές χιλιάδες εργάτες αυτής της βιομηχανίας – δηλαδή ψηφοφόροι. Αλλά και επειδή θα τερματιστεί ένα σχέδιο δεκαετιών: να γίνουν οι ηπα αφενός αυτάρκεις πετρελαϊκά, και αφετέρου εξαγωγείς – σε βάρος της ρωσίας, της βενεζουέλας, του ιράν, και όποιου άλλου πετρελαιοπαραγωγού κράτους ενοχλεί την Ουάσιγκτον.

Το ψοφιοκουναβιστάν ετοιμάζεται, ουσιαστικά, να «κρατικοποιήσει» αυτές τις πολλές εκατοντάδες «μικρομεσαίες» εταιρείες εξόρυξης. Μια τέτοια ενέργεια θα αλλάξει απλά την μορφή του προβλήματος: θα το μετατρέψει από ιδιωτικό σε κρατικό. Οπωσδήποτε η fed μπορεί ακόμα να «τυπώνει δολάρια» για να δανείζει το αμερικανικό κράτος για να κρατικοποιήσει οτιδήποτε: πάνω στα junk ιδιωτικά πετροχρέη έχουν χτιστεί χρηματιστηριακά «παράγωγα», και ολόκληρος ο πύργος με τα τραπουλόχαρτα τρέμει από διάφορες πλευρές. Κάπως πρέπει να διασωθεί – για όσο…

Όμως αν το back up αυτών των ιδιόμορφων πετροδόλαρων είναι το διαρκώς αυξανόμενο αμερικανικό (δημόσιο) χρέος, και μάλιστα σε συνθήκες οξυμένου ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού, τότε όταν οι ανταγωνιστές του αμερικανικού καπιταλισμού περιορίσουν κι άλλο την χρήση του δολαρίου σαν διεθνούς «αποθεματικού» νομίσματος, μία θα είναι η κατάληξη, με μαθηματική ακρίβεια: ο δολαριακός υπερπληθωρισμός στο ψοφιοκουναβιστάν.

New currency

Κυριακή 26 – Δευτέρα 27 Απρίλη. Μέσα σ’ αυτούς τους παγκόσμιους στροβιλισμούς, έχοντας ξεφορτωθεί τα αρχικά ζόρια με την covid-19, το κινεζικό καθεστώς προχωράει στο επόμενο (ηγεμονικό για το ίδιο, δηλητηριώδες για το ψοφιοκουναβιστάν) βήμα. Το ψηφιακό yuan. Η κεντρική τράπεζα ανακοίνωσε την πετυχημένη ολοκλήρωση της τεχνικής πλευράς, και προχωράει προς το τέλος της και η νομοθετική. Ένας αριθμός απ’ τις εταιρείες ναυαρχίδες του κινεζικού καπιταλισμού, όπως η Tencent, η Alibaba, η Huawei, η εμπορική τράπεζα της κίνας και μεγάλες κατασκευαστικές συμμετέχουν στην «ανάπτυξη» του ψηφιακού νομίσματος, αφενός λόγω της εμπειρίας τους στην blockchain τεχνολογία, και αφετέρου λόγω του πελατολογίου τους. Το Alipay της Alibaba και το WeChat Pay της Tencent έχουν ήδη 1,7 δισεκατομμύρια λογαριασμούς (κατά 300 εκατομμύρια περισσότερους απ’ τον κινεζικό πληθυσμό…) έχοντας ενοποιήσει τα social media, το ηλεκτρονικό εμπόριο και τις ηλεκτρονικές πληρωμές. Κατ’ αυτόν τον τρόπο το Πεκίνο καθορίζει ήδη τα διεθνή πρότυπα (λειτουργικά και τεχνολογικά) για τα επόμενα ψηφιακά νομίσματα που θα δημιουργήσουν άλλα κράτη ή συμμαχίες τύπου ευρωζώνη.

Το ψηφιακό yuan δεν προορίζεται απλά για εσωτερική χρήση (συμπεριλαμβανομένου, φυσικά, και του κεντρικού ελέγχου όλων μα όλων των πληρωμών..). Μια σειρά κράτη / πελάτες του Πεκίνου, εταίροι στους δρόμους του μεταξιού, τόσο στην ασία όσο και στην αφρική, πρόκειται να επωφεληθούν. Όντας το πρώτο νόμισμα με «κρατική πλάτη» που να προστατεύει την ανταλλακτική αξία του (σε αντίθεση με τα λίγο πολύ πειρατικά κρυπτονομίσματα τύπου bitcoin), θα γίνει η αιχμή της αύξησης της διεθνούς κυκλοφορίας του κινεζικού «εθνικού νομίσματος», χωρίς ελέγχους τύπου swift.

Σε βάρος τίνος θα γίνει αυτό; Το μαντέψατε: του δολαρίου (αλλά και του ευρώ, σε δεύτερο χρόνο)…

(φωτογραφία: Εννοείται ότι οι αμερικανικές εταιρείες που έχουν εκατομμύρια πελάτες στην κίνα συγχρονίζονται…)

Τα “ευχάριστα νέα” που δεν κράτησαν πολύ…

Πέμπτη 23 Απρίλη. Εντελώς κόντρα στις ρητορίες και στους όρκους ότι τα αφεντικά και οι πολιτικές τους βιτρίνες νοιάζονται για την «υγεία των πληθυσμών» που ελέγχουν, η για τουλάχιστον 2, 2,5 μήνες «απόλαυση του κορονοϊού που καταστρέφει την κίνα» σήμαινε, απλά, χάσιμο χρόνου. Αν οι δυτικοί «ειδικοί» (οι περισσότεροι του σκοινιού και του παλουκιού) και οι πολιτικές βιτρίνες πίστευαν έστω και μια λέξη απ’ αυτές με τις οποίες μας βομβαρδίζουν εδώ και βδομάδες, θα έπρεπε να βρίσκονται στην κίνα, και ακόμα καλύτερα στην Wuhan, το αργότερο απ’ τα μέσα του Γενάρη. Όχι για να «βοηθήσουν» – είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν θα μπορούσαν ακόμα κι αν ήθελαν. Αλλά για να μάθουν από πρώτο χέρι, να εκπαιδευτούν στο «πεδίο». Το κινέζικο καθεστώς, ακόμα κι αν θα ήθελε να κρύψει διάφορα, δεν θα μπορούσε να αρνηθεί την παρουσία τους, έστω σε επιλεγμένα σημεία της «μάχης»: αν τους απαγόρευε θα επιβεβαίωνε πως «κρύβει» πολλά.

Οι μέρες πέρασαν γρήγορα, και η δημαγωγική τερατολογία που είχε επιστρατευτεί κατά του κινεζικού καθεστώτος (τα περί «χιλιάδων πτωμάτων που τα κρύβουν» και «μεγάλης φονικότητας του κορονοϊού») γύρισαν στις πηγές τους. Αδύνατο να μαζευτεί: παρότι τα δημαγωγικά βομβαρδιστικά μπορούν πράγματι να εξαφανίσουν απ’ την μια μέρα στην άλλη ακόμα και το Έβερεστ, δεν θα μπορούσαν να μαζέψουν έναν φόβο που είχαν φτιάξει κατ’ αρχήν για χρήση εξωτερικής πολιτικής! Οι δε θρυλικοί «ειδικοί», αυτοί οι συγκεκριμένοι που μας έχουν βάλει τα δυο πόδια σε μισό παπούτσι, ήταν θεαματικά άσχετοι. Έτσι ώστε το μόνο που θα τους επέτρεπε να συνεχίσουν να δικαιολογούν το κύρος, τις θέσεις και τους μισθούς τους, ήταν το να συνεχίσουν να τερατολογούν… αυτή τη φορά σε βάρος των δυτικών πληθυσμών.

Το πόσο γρήγορα «μονταρίστηκαν» το ένα υγιεινιστικό πραξικόπημα μετά το άλλο στα περισσότερα δυτικά κράτη είναι κάτι που το έχουμε πολεμήσει απ’ εδώ (και όχι μόνο)· και θα συνεχίσουμε. Ωστόσο, «προς στιγμήν» (όπου η «στιγμή» είναι απλά ένας μικρής διάρκειας ιστορικός χρόνος) φάνηκε πως απασχολημένα με την δική τους κρίση / αναδιάρθρωση και την “εσωτερική” αξιοποίηση του τσαχπίνη covid-19, την διάσταση της «εξωτερικής πολιτικής», δηλαδή του διακρατικού ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού, την άφησαν στην άκρη…

Πόσο, όμως, θα μπορούσε να κρατήσει αυτή η «στιγμή»; Όχι πολύ. Όχι πολύ απ’ την στιγμή που το κινεζικό καθεστώς όχι μόνο περιόρισε αποτελεσματικά (και μάλλον γρήγορα) την επιδημία, αλλά άρχισε να ανασυντάσσεται τόσο οικονομικά / παραγωγικά, όσο και ιμπεριαλιστικά. Με την μορφή της soft power, την οποία ο δυτικός καπιταλισμός θεωρούσε αποκλειστικά δική του δυνατότητα. Η εξαγωγή ιατρικού know how, οι δωρεές υλικών, και οι πωλήσεις όλων των απαραίτητων μέτρων προστασίας, προς οποιονδήποτε στον κόσμο απλά «σήκωνε το τηλέφωνο καλώντας Πεκίνο» ήταν, και εξακολουθεί να είναι, μια εντυπωσιακή επίδειξη ισχύος (και «ανθρωπιάς»!…) Σα να μην έφταναν αυτά τα κινέζικης προέλευσης, προστέθηκαν μαζί τους και τα ρωσικής· ακόμα και κουβανικής – ω θεέ των δυτικών, αν είναι δυνατόν!!!

Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά! Ο covid-19 (και κάθε covid-19…) δεν είναι απλά ένας ιός που προσπαθεί να ζήσει… Είναι (και ήταν απ’ την αρχή) ένα σύμβολο για πολιτική χρήση· σε κάθε κλίμακα. Κάτι περισσότερο από «σύμβολο»: πεδίο πολιτικής κυριαρχίας.

(Ο εσωτερικός ιμπεριαλισμός, τώρα με την μορφή των υγιεινιστικών πραξικοπημάτων, και ο εξωτερικός, είναι συγκοινωνούντα δοχεία…)

Ευτυχώς όμως «έχουν γνώση οι φύλακες»…

Πέμπτη 23 Απρίλη. Ένα απ’ τα πολλά ακροδεξιά, μιλιταριστικά think tank του ψοφιοκουναβιστάν, ονόματι «u.s. naval institute» και έτος ίδρυσης το 1873, κυκλοφόρησε πριν λίγες ημέρες με την προτροπή: αμολείστε τους πειρατές / καταδρομείς! Κατά την γνώμη των αρθρογράφων, ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπιστεί πλέον η οικονομική επέκταση του κινεζικού καπιταλισμού, είναι να δοθούν άδειες (απ’ το επίσημο αμερικανικό κράτος) σε (αμερικάνους) πειρατές, για να καταλαμβάνουν κινεζικά εμπορικά πλοία, και να τα λεηλατούν… Πρωτόγονο, χοντροκομμένο, έτσι δεν είναι; Κάπως έτσι…

Όμως το πολιτικό (και όχι μόνο) προσωπικό του ψοφιοκουναβιστάν ανακαλύπτει (με κάποια καθυστέρηση…) ότι ο κινεζικός καπιταλισμός δεν κατέρρευσε όπως περίμεναν ευυπόληπτα media σαν το cnn και τους new york times… Κι όχι μόνο αυτό. Ανακαλύπτει ότι η παγκόσμια αμερικανική «επιρροή» υποχωρεί ραγδαία, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Καιρός, λοιπόν, να βρεθεί ο ένοχος. Όχι για την υποχώρηση… αλλά για τον covid-19…. Για την ακρίβεια: όχι να «βρεθεί», αλλά να μεθοδευτεί «η καταδίκη και η τιμωρία του». Αν δεν μπορεί να γίνει μια «υγιεινιστική επιδρομή σωτηρίας» της κίνας και της ανατολικής ασίας (ένα υγιεινό pivot σα να λέμε), θα μπορούσε ίσως να γίνει μια «υγιεινιστική επιδρομή τιμωρίας» του κράτους που σκοτώνει τους αμερικάνους· και παραλίγο να σκοτώσει και τον BorDuk, τον σύμμαχο πρωθ. της αγγλίας…

Ποιό είναι τώρα το σενάριο του, ας το πούμε έτσι, “event 202”; Το Πεκίνο έκρυψε… δεν είπε… δεν φρόντισε… αδιαφόρησε… είπε ψέματα… για τον covid-19… «Απόδειξη του δόλου του» είναι ότι τιμώρησε τον οφθαλμίατρο Li Jinfeng που πρωτοαναρωτήθηκε όταν ανακάλυψε έναν καινούργιο κορονοϊό (αν και ο προβληματισμός του έγινε άμεσα γνωστός στα δυτικά επιδημιολογικά κυκλώματα…) Ως εκ τούτου, και εξαιτίας της κινεζικής πανουργίας, ο αμερικανικός λαός μολύνθηκε και υποφέρει και πεθαίνει και… Οπότε;

Οπότε: τα (αμερικανικά) θύματα της κινεζικής αδιαφορίας… δολιότητας… ψευδολογίας…. κρυψίνοιας… οφείλουν να κάνουν μήνυση κατά του Πεκίνου στα (αμερικανικά) δικαστήρια, ζητώντας αποζημιώσεις για την βλάβη που υφίστανται!

Το πράγμα δεν είναι γελοίο – όπως ίσως νομίζετε… Είναι επικίνδυνα γελοίο! Διότι αν ένα (αμερικανικό) δικαστήριο δικαιώσει (αμερικάνους) «θύματα του κινεζικού κράτους», και αυτό αρνηθεί να πληρώσει τις αποζημιώσεις που θα έχει επιδικάσει το (αμερικανικό) κράτος στους (αμερικάνους) ενάγοντες, τότε το αμερικανικό κράτος έχει καθήκον και δικαίωμα να κατάσχει κινεζικά περιουσιακά στοιχεία, όπου και όπως τα βρει· να τα βγάλει στο σφυρί· και να δώσει τα ντάλαρς στους θιγμένους….

Ίσως, τώρα, πάει το μυαλό σας ποια θα μπορούσαν να είναι αυτά τα κινεζικά assets που θα κατάσχονταν: τα εμπορικά πλοία…

Το φασισταριό του “u.s. naval institute” δεν έφαγε φλασιά… Αυτοί οι αχρείοι οι κινέζοι πρέπει να τιμωρηθούν!!! Να πληρώσουν!!!

Και ψάχνονται…

Πέμπτη 23 Απρίλη. Μπορεί να φαίνεται εντελώς γκροτέσκο όλο αυτό· όμως πρέπει να θυμάστε ότι «αυτά που ξέραμε δεν ισχύουν»! Δύο γερά δικηγορικά γραφεία της Φλόριντα, ένα που έχει σχέση με τους «δημοκρατικούς» (: Berman Law Group) και ένα με τους «συντηρητικούς» (: Lucas-Compton) κατέθεσαν σε δικαστήριο της πολιτείας την αγωγή, ζητώντας αποζημίωση απ’ το Πεκίνο ύψους 1,2 τρισεκατομμυρίων δολαρίων (εντελώς συμπτωματικά είναι η ονομαστική αξία των ομολόγων του αμερικανικού δημοσίου που έχει στα θησαυροφυλάκιά της η κεντρική τράπεζα της κίνας…). Ένα άλλο δικηγορικό γραφείο, στο Τέξας αυτό, μαξιμάρισε: ζητάει αποζημίωση για τους πελάτες του 20 τρισεκατομύρια δολάρια…

Υπάρχει ένα «νωπό προηγούμενο». Η περίπτωση του Otto Warmbier. Ο Warmbier, αμερικάνος φοιτητής, δέθηκε στην Πγιονγκγιάνγκ το 2016 με την κατηγορία της καταστροφής μιας αφίσας και της εισόδου σε απαγορευμένη περιοχή της πόλης. Πρακτικά για κατασκοπεία. Την επόμενη χρονιά το βορειοκορεατικό καθεστώς τον επέστρεψε στις ηπα σε κωματώδη κατάσταση. Το καθεστώς του Kim υποστήριξε ότι ήταν βαριά άρρωστος και δεν μπορούσε να τον κάνει καλά. Η οικογένεια του Warmbier υποστήριξε ότι είχε υποστεί φρικτά βασανιστήρια. Έκαναν μήνυση στην Πγιονγκγιάνγκ απαιτώντας 1,05 δισεκατομμύρια δολάρια για τον γυιό τους και 46 εκατομμύρια για την δική τους ψυχική οδύνη. Παρότι κανένας (αμερικάνος) ιατροδικαστής απ’ τους πολλούς που εξέτασαν τον Otto δεν βρήκε σημάδια ή αποδείξεις βασανισμού του, το πολιτειακό δικαστήριο της Ουάσιγκτον επιδίκασε στους Warmbier τον Οκτώβρη του 2018 αποζημίωση 500 εκατομυρίων δολαρίων. Ο Kim φυσικά αρνήθηκε να πληρώσει. Και τότε το 2019 το αμερικανικό πολεμικό ναυτικό έκανε πειρατεία στο βορειοκορεατικό εμπορικό “wise honest”, ένα απ’ τα μεγαλύτερα του κρατικού εμπορικού στόλου της βόρειας κορέας. Το πλοίο πουλήθηκε στις ηπα, το κράτος κράτησε τα «έξοδά» του (για την πειρατεία) και έδωσε τα υπόλοιπα στους Warmbier, επιφυλασσόμενο για επόμενες «μπάζες»…

Υπάρχει ένα πρόβλημα, που όμως μπορεί να αποδειχθεί τυπικό. Σύμφωνα με την αμερικανική νομοθεσία το κινεζικό κράτος (όπως και κάθε άλλο) έχει ασυλία απέναντι σε κατηγορίες που θα κριθούν σε αμερικανικά δικαστήρια… Εκτός εάν… Εκτός εάν πρόκειται για υποθέσεις σοβαρής βλάβης στη ζωή υπηκόων. Είναι, ακριβώς, η περίπτωση του κατηγορητηρίου για τον Otto Warmbier….