Tag: πόλεμος

Μέση Ανατολή…

Κυριακή 29 Νοέμβρη. Ποντάροντας στην “αλλαγή φρουράς” στο άσπρο σπίτι, το ιρανικό καθεστώς ανακοίνωσε ότι θα είναι υπομονετικό στην απάντηση που θα δώσει στο Τελ Αβίβ για την δολοφονία του Mohsen Fakhrizadeh. …Το έθνος του ιράν είναι πολύ έξυπνο για να πέσει σ’ αυτήν την παγίδα… δήλωσε χτες ο ιρανός πρόεδρος Hassan Rouhani. … Θα απαντήσουμε γι’ αυτό το έγκλημα την κατάλληλη στιγμή… Οι εχθροί του ιράν προσπαθούν να κάνουν την μέγιστη αξιοποίηση … αυτών των λίγων εβδομάδων, με στόχο να προκαλέσουν χάος στην περιοχή…

Περιμένει κάτι ουσιαστικό απ’ το Joνυσταλεάν το ιρανικό καθεστώς; Υποθέτουμε ότι ενδιαφέρεται για κάποιου είδους μείωση της «στρατιωτικής διαθεσιμότητας» εναντίον του, τουλάχιστον επίσημα. Ίσως και για το «σπάσιμο» της πετροχούντας του Ριάντ, με την έννοια της εγκατάλειψης αυτής της προνομιακής σχέσης Ουάσιγκτον – Ριάντ που είχε προωθήσει το ψοφικουναβιστάν και το σόι του. Ωστόσο, παρότι αυτά δεν είναι αμελητέα, δεν θα πρέπει να υποτιμάει κανείς το ρατσιστικό ισραηλινό καθεστώς, ειδικά όταν βρίσκεται σ’ ένα είδος «υπαρξιακής» παρακμής.

Εν τω μεταξύ υπάρχουν ενδιαφέρουσες εξελίξεις σε ότι αφορά την τύχη του κεφαλιού του τοξικού του Ριάντ. Γράφαμε πριν 3 ημέρες (Πέμπτη 26 Νοέμβρη, Μέση Ανατολή), σαν εκτίμηση με βάση τις αναλύσεις μας, ότι μπορεί η Άγκυρα να σώσει τον τοξικό και το σόι του, έναντι εύλογων ανταλλαγμάτων… Φαίνεται πως αυτό γίνεται όλο και πιο πιθανό: η Άγκυρα θέλει κατ’ αρχήν λεφτά απ’ το θησαυροφυλάκειο του Ριάντ, και το Ριάντ θέλει σιωπηλή «συγχώρεση» για την δολοφονία του Khashoghi και κάποιου είδους «ειρήνη». Φυσικά βρίσκεται σε θέση αδυναμίας…

Η σχετική διαπραγμάτευση έχει ξεκινήσει ήδη (φωτογραφία πάνω, απ’ την ειδησειογραφία της Hurriyet). Προφανώς το Ριάντ δεν θα προσχωρήσει στο μπλοκ της Αστάνα (ποιος σοβαρός θα ήθελε εκεί την παρακμιακή πετροχούντα;), αλλά το να μαζέψει τα μακριά του χέρια από διάφορα σημεία της εύφορης ημισελήνου και την υεμένη θα είναι ένα μη δολαριακό αντάλλαγμα που θα πρέπει να πληρώσει για να μην γίνει καμμένη γη. Το αν και πότε θα συμβεί αυτό θα φανεί τόσο στο συριακό πεδίο μάχης όσο και στο ιρακινό: σε μια τέτοια περίπτωση το μπλοκ της Αστάνα θα ξεπεράσει τα εμπόδια που έχει ως τώρα σε ότι αφορά τους πρακτικούς συσχετισμούς εντός μέσης Ανατολής. (Ο bin Zayed – ο τοξικός των εμιράτων – είναι αρκετά έξυπνος ώστε να μην παραδοθεί εντελώς στον άξονα και ειδικά στο Τελ Αβίβ, απ’ την στιγμή που δεν θα έχει δίπλα του, σαν buffer zone, το Ριάντ).

Με τέτοιες εξελίξεις υποψιαζόμαστε ότι το ρημαδογκουβέρνο έχει βάλει πλερέζες. Ο ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλας, με την πλούσια συλλογή γκρεμοτσακισμένων «συμμάχων» (Guaido, Haftar, Pashinyan…), μπορεί να το ρίξει στην ποίηση ενόσω θα τους αυξήσει (για όσο μείνει στο πόστο του). Αλλά μιλώντας γενικά για τους ελληνικούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, φαίνεται πως η ένταξη στον άξονα γίνεται όλο και πιο «ακριβή» επιλογή, με μεγαλύτερο κόστος προοπτικά.

Θα πείτε: Τι πάει να πει «κόστος»; Ποιοί θα πληρώσουν; Ε, αυτό μπορείτε να το βρείτε και μόνοι σας…

Σφαίρες στο ψαχνό…

Σάββατο 28 Νοέμβρη. Η εκτέλεση / δολοφονία του Mohsen Fakhrizadeh στην Τεχεράνη χτες, μέσα στα πολλά άλλα δείχνει πόσο μεγάλη ήταν η παράλειψη όσων δεν διάβασαν το τετράδιο για την εργατική αυτονομία νο 1 με τίτλο τρομοκρατία: ο «πόλεμος 4ης γενιάς»…

Η δολοφονία του Fakhrizadeh είναι γεμάτη απ’ τα “δακτυλικά αποτυπώματα” εκείνων που την διέταξαν, την οργάνωσαν και την μεθόδευσαν· και μ’ έναν ιστορικά εξώφθαλμο τρόπο ενώνεται με μια μαύρη γραμμή με την δολοφονία του Soleimani και του Mahdi al-Muhandis στο αεροδρόμιο της Βαγδάτης, στις 3 του περασμένου Γενάρη.

Ποιός ήταν ο Fakhrizadeh; Κατά τις δυτικές μυστικές υπηρεσίες ήταν ο επικεφαλής του «μυστικού» προγράμματος του ιρανικού καθεστώτος για την κατασκευή ατομικής βόμβας. Το 2015 οι καθεστωτικοί new york times τον είχαν συγκρίνει με τον Robert Oppenheimer, τον επικεφαλής του αμερικανικού «Manhattan Project» που έφτιαξε τις βόμβες που σκότωσαν στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι. Ο ποινικός πρωθυπουργός του Τελ Αβίβ (και αδελφικός φίλος του ελλαδιστάν, για να μην ξεχνιόμαστε) Netanyahu τον είχε επικηρύξει ανοικτά το 2018: να το θυμάστε αυτό το όνομα είχε δηλώσει, σαν απειλή. Ανέλαβε άρα την ευθύνη της χθεσινής δολοφονίας δυο χρόνια πριν γίνει. Διορατικός…

Υπήρξε ποτέ τέτοιο μυστικό πρόγραμμα πυρηνικών όπλων στο ιράν; Κι αν όντως υπήρξε υπάρχει ακόμα; Η ταπεινή μας άποψη είναι ότι εφόσον το ιρανικό καθεστώς έχει να αντιμετωπίσει ένα φορτωμένο με πυρηνικά όπλα απαρτχάιντ, ιμπεριαλιστικό καθεστώς σαν το ισραηλινό, είναι εύλογο να ενδιαφέρεται για μερικές πυρηνικές κεφαλές. Απ’ την άλλη μεριά όμως, μετά από τόσα χρόνια, αν είχε τέτοιο πρόγραμμα, θα έπρεπε να έχει ήδη χειροπιαστά τα αποτελέσματά του· πράγμα που υποδεικνύει πως είτε δεν υπήρξε τέτοιο, είτε πως έχει εγκαταλειφθεί… Φυσικά το Τελ Αβίβ διαδίδει άλλα. Ωστόσο, όσο θα έμενε πίσω το Manhattan Project αν ο Oppenheimer πάθαινε καρδιακή προσβολή εγκαταλείποντας τον μάταιο κόσμο των ‘40s, άλλο τόσο θα μείνει πίσω το ιρανικό πυρηνικό πολεμικό πρόγραμμα (αν υπάρχει τέτοιο) ή και οτιδήποτε άλλο μετά την δολοφονία του Fakhrizadeh.

Γιατί, λοιπόν, τον σκότωσαν; Προβοκάτσια! Το ιρανικό καθεστώς έχει τώρα όχι απλά έναν κορυφαίο πυρηνικό φυσικό λιγότερο (είναι πολλές χιλιάδες οι σπουδαγμένοι στα καλύτερα δυτικά πανεπιστήμια ιρανοί πυρηνικοί φυσικοί…) αλλά, κυρίως, ένα σοβαρό πρόβλημα παραπάνω: αν και πως θα απαντήσει στη δολοφονία.

Μετά την δολοφονία του Soleimani η Τεχεράνη απάντησε. Απάντησε προσεκτικά, έχοντας προειδοποιήσει για να μην υπάρχουν νεκροί αμερικάνοι πεζοναύτες (και άρα αφορμή για κλιμάκωση), αλλά απάντησε: πυραυλική επίθεση σε δύο αμερικανικές βάσεις στο ιράκ, και πάνω από 100 πεζοναύτες τραυματίες. Επιφυλάχτηκε για τα περαιτέρω… Αλλά οι δολοφονίες της 3ης Γενάρη είχαν φανερή υπογραφή: Ουάσιγκτον.

Η τωρινή έχει αόρατη (και σαφέστατη) υπογραφή: είτε mossad, είτε mossad + cia. Ο Fakhrizadeh δεν είναι ο πρώτος αλλά ο τέταρτος ή πέμπτος πυρηνικός φυσικός που δολοφονείται μέσα στην ιρανική επικράτεια τα τελευταία χρόνια (στη βάση του ίδιου σχεδίου…) Είναι όμως, σίγουρα, ο πιο υψηλόβαθμος (αν ισχύει ότι ήταν ανώτατος αξιωματικός των “φρουρών της επανάστασης”). Πρακτικά το πρόσωπό του ήταν άγνωστο – το αποδεικνύει η μοναδική (και αμφίβολης εγκυρότητας) φωτογραφία που έβαλε ο Netanyahu στην «παρουσίασή του» πριν 2 χρόνια. Άρα; Αν το ιρανικό καθεστώς έχει τέτοιες “τρύπες” στην “εσωτερική ασφάλειά” του, τότε;

Εκεί έγκειται η προβοκάτσια. Το ψόφιο κουνάβι ήθελε να βομβαρδίσει πυρηνικές εγκαταστάσεις του ιράν πριν λίγες ημέρες· τον σταμάτησαν οι στρατηγοί και οι σύμβουλοί του, προειδοποιώντας τον πως αν το κάνει θα ξεκινήσει κανονικός πόλεμος διαρκείας με το ιράν, με σημαντικές απώλειες και για την Ουάσιγκτον…. Ο Netanyahu πριν μια βδομάδα (Πέμπτη 26 Νοέμβρη Μέση Ανατολή) προσπάθησε να πείσει τον τοξικό να πάρει μέρος σε μια επίθεση κατά του ιράν· αυτός φοβήθηκε… Η χτεσινή δολοφονία (ήταν η δεύτερη απόπειρα κατά του Fakhrizadeh, η πρώτη, στις αρχές του 2018, είχε αποτύχει…) είναι μια πιο “ήπια” επίθεση σε σχέση με εκείνη που θα ήθελε ο άξονας, αλλά έχει σκοπό να εκβιάσει κάποιου είδους “άμεση” πολεμική απάντηση της Τεχεράνης που να “λύσει τα χέρια” του ψοφιοκουναβιστάν… (Πριν την 20 Γενάρη, που θα γίνει η επίσημη αλλαγή φρουράς στο άσπρο σπίτι). Τι θα κάνει το ιράν;

Η λογική (και η ιστορία) υποδεικνύουν ότι δεν θα βιαστεί· δεν έχει λόγο να απαντήσει εν θερμώ. Οι προεδρικές εκλογές στο ιράν είναι προγραμματισμένες για τις 18 Ιούνη (του 2021), οι θεωρούμενοι πιο “σκληροπυρηνικοί” είναι φαβορί· κι ως τότε υπάρχουν 5 ολόκληροι μήνες μετά την αλλαγή φρουράς στην Ουάσιγκτον (20 Γενάρη) έτσι ώστε η Τεχεράνη να συνεκτιμήσει τις κινήσεις του νυσταλέου Jo πριν αποφασίσει πως θα εκδικηθεί την δολοφονία του Fakhrizadeh. Επιπλέον έχει εναλλακτικές, της κατηγορίας “οφθαλμόν αντί οφθαλμού”: αν η “ασάφεια” της υπογραφής της δολοφονίας είναι μια υπογραφή η ίδια, μια επίθεση (κατά ισραηλινών στόχων) που θα προέρχεται εκτός ιρανικής επικράτειας θα είναι το “ανάλογο”. Οι υεμενίτες Houthis απείλησαν πρόσφατα ότι θα επιτεθούν (πυραυλικά) στο Τελ Αβίβ· αλλά αυτή είναι μόνο μια απ’ τις εναλλακτικές της Τεχεράνης.

Δείχνει αδυναμία το ρατσιστικό ισραηλινό καθεστώς μ’ αυτήν του την επίθεση / δολοφονία; Από πολλές απόψεις ναι. Η βιασύνη του να εκβιάσει έναν αμερικανο-ιρανικό πόλεμο μέσα στον επόμενο 1,5 μήνα (τόσο απομένει στην εξουσία του βασιλογαμπρού Jared Kushner και των υπόλοιπων αυλικών του ψόφιου κουναβιού) μοιάζει με παραδοχή ότι ο χρόνος κυλάει σε βάρος του….

(φωτογραφία κάτω: Ο Fakhrizadeh δεξιά, σε μια φωτογραφία του Γενάρη του 2019. Δημοσιοποιήθηκε μετά την δολοφονία του…).

Ο ξεχασμένος (;) πόλεμος

Τετάρτη 25 Νοέμβρη. Μια πετυχημένη πυραυλική επίθεση των υεμενιτών Houthis σε πετρελαϊκές εγκαταστάσεις της aramco στην Jeddah (στην σαουδαραβική ακτή στην Ερυθρά Θάλασσα, λίγα χιλιόμετρα δυτικά της Mecca) ξαναέφερε στην επιφάνεια των ημέρων τον πόλεμο που οι πετροχούντες του Ριάντ και του Αμπού Ντάμπι κάνουν (και χάνουν) στη στρατηγικής σημασίας νοτιοδυτική άκρη της αραβικής χερσονήσου. Η επίθεση και η ευστοχία της θα περνούσαν απαρατήρητες όπως όλες οι καθημερινές μάχες στο υεμενίτικο πεδίο, αν δεν έτρεχαν να την καταδικάσουν αξιοσημείωτοι «παράγοντες της σταθερότητας» στην ευρύτερη περιοχή. Ο τοξικός των εμιράτων (στρατηγικός σύμμαχος του ελλαδιστάν…), ο χασάπης του Καΐρου (άλλος σημαντικός σύμμαχος του ελλαδιστάν…) και, last but no least, το Λονδίνο! (Ο ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλας δεν έχει μιλήσει ακόμα, αλλά που θα πάει;)

Ήταν τόσο σημαντική αυτή η επίθεση που η ηχώ της έφτασε τόσο μακρυά; Ναι – αλλά όχι μόνη της. Οι Houthis υπόσχονται ότι θα αναβαθμίζουν το συγκεκριμένο μοντέλο (Quds 2) ώστε να μπορεί να κτυπήσει το ισραηλινό λιμάνι Eilat στην ερυθρά θάλασσα· όμως το απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς δεν έχει λόγους να ανησυχεί και το Eilat. Έχει σαφώς περισσότερους να ανησυχεί για το νησί υεμενίτικο Socotra, όπου φτιάχνει βάση, χάρη σε «παραχώρηση χρήσης» του τοξικού του Αμπού Ντάμπι, που το έχει «κατακτήσει»…

Αν συμβαίνει κάτι «ενοχλητικό» στην υεμένη είναι ότι οι μισθοφόροι του τοξικού του Ριάντ υποχωρούν, υποχωρούν και υποχωρούν· και οι Houthis προωθούνται σταθερά και διαρκώς. Τον πόλεμο που ο τοξικός του Ριάντ έχει χάσει προ πολλού οδεύει να τον χάσει ακόμα πιο οικτρά· ίσως ο επόμενος Quds 2 να είναι για το παλάτι του. Αυτά ενόσω ο μέντοράς του τοξικός του Αμπου Ντάμπι έχει διαχωρήσει την θέση του στο υεμενίτικο πεδίο μάχης, φροντίζοντας αποκλειστικά για τα δικά του συμφέροντα. Σε συνεργασία, φυσικά, με το Τελ Αβίβ.

Για την εξέλιξη της πυραυλικής τεχνολογίας των Houthis οπωσδήποτε έχουν βοηθήσει οι τεχνικοί τόσο της λιβανέζικης Hezb’ Allah όσο και των ιρανών φρουρών της επανάστασης. Συνεπώς, κάθε επιτυχία των υεμενιτών είναι επίσης επιτυχία της Τεχεράνης και των συμμάχων της· και αποτυχία όχι μόνο του Ριάντ ή του Αμπού Ντάμπι, αλλά και του Παρισιού, του Λονδίνου και της Ουάσιγκτον, που έχουν βοηθήσει (ή και έχουν συμμετάσχει με «ειδικούς συμβούλους») την πλευρά των τοξικών. Να γιατί θορυβούνται τόσοι και τέτοιοι: από το φθινόπωρο του 2015 το μπλοκ της Αστάνα, είτε σαν σύνολο είτε σαν επιμέρους μέλη έχει κερδίσει σχεδόν όλες τις μάχες που έχει δώσει άμεσα ή έμμεσα σε μια μεγάλη ακτίνα· και έχει χάσει μόνο την ανατολική συρία.

Η ερυθρά θάλασσα, ο κόλπος του Aden και τα στενά του Bab el Μandeb που ενώνουν τις δύο θαλάσσιες περιοχές (η υεμένη είναι απ’ τη μια μεριά…) είναι στρατηγικής σημασίας στον εξελισσόμενο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό. Στην αφρικάνικη πλευρά των στενών, στο Djibouti, το Πεκίνο έχει φτιάξει στρατιωτική βάση· λίγο πιο ‘κει έχει βάση η Ουάσιγκτον. Και βορειότερα, στην σουδανέζικη όχθη της ερυθράς θάλασσας, στο port Sudan, ξεκίνησε να φτιάχνει βάση η Μόσχα (θα είναι έτοιμη σε λίγους μήνες). Στο σουδάν έχει (ή φτιάχνει) βάση και η Άγκυρα, που έχει μια ακόμα σημαντική βάση και λίγο νοτιότερα, στην Jaziira της σομαλίας.

Πολλά μιλιτέρ «αποτυπώματα» για να είναι αδιάφορη η «πρόοδος» της μιας πλευράς, του ευρασιατικού project στη συγκεκριμένη περίπτωση – δεν συμφωνείτε;

Η ευρωπαϊκή “BARDA”

Τρίτη 24 Νοέμβρη. Αν δεν απαντήσουν οι συγκαιρινοί τί άραγε θα πουν οι ιστορικοί (αν υπάρχουν ακόμα τέτοιοι…) του μέλλοντος; Ο covid ήταν μια «ευκαιρία» που προέκυψε κατά τύχη, ή ήταν μια «ευκαιρία» που κατασκευάστηκε; Δεν εννοούμε, φυσικά, τον ίδιο τον ιό· υπάρχουν πολλοί τέτοιοι στη γύρα! Εννοούμε την τρομοεκστρατεία που στήθηκε στο όνομά του, και όλες τις «σωτηρίες» που έπονται.

Η κυρία Sandra Gallina, ιταλίδα «γενική διευθύντρια φαρμάκων και τροφίμων» της ε.ε., ανακοίνωσε ένα ακόμα καρφί στο φέρετρο των ψευδαισθήσεων των ευρωπαίων caradinieri: “υγεία” και “ασφάλεια” είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Κι αφού ο κόσμος παραμένει σκληρά καπιταλιστικός, αν έτσι παραμείνουν τα πράγματα, η βιομηχανία της υγείας θα εξοπλιστεί, αργά ή γρήγορα, για την προστασία των συμφερόντων της, με “αντιτρομοκρατικούς νόμους”· ίσως και στρατοδικεία.

Τι είπε η κυρία Gallina; Στην προτελευταία παράγραφο (επάνω φωτογραφία) με χαρά δηλώνει:

…Θα ήθελα επίσης να ανακοινώσω τα σχέδια μας για την δημιουργία ενός σώματος της ε.ε. για την έρευνα και την ανάπτυξη που θα εστιάζει στην προστασία των πολιτών της ε.ε. από γριπώδεις πανδημίες όπως ο covid-19 και από χημικές, βιολογικές, ραδιολογικές και πυρηνικές απειλές. Αυτό το νέο σώμα θα είναι όμοιο στην δημιουργία του και στους σκοπούς τους με την American Biomedical Advanced Research and Development (BARDA)…

Να λοιπόν. Αφού η ίδια η εκπρόσωπος της ε.ε. για τα φάρμακα και τα τρόφιμα χαρακτηρίζει τον τσαχπίνη pandemic influenza θα πρέπει οι caradinieri να της κάνουν μήνυση! Απ’ την άλλη μεριά δεν θα της κάνουν μήνυση για την αναγγελία (πρόθεσης…) δημιουργίας μιας «ευρωπαϊκής BARDA». (Αμφίβολη η επιτυχία της προσπάθειας, ξεκάθαρη όμως η θέληση!)

Τι είναι η αμερικανική BARDA; Είναι ένας απ’ τους βραχίονες της DARPA, του υπερτεχνολογικού ερευνητικού κέντρου του αμερικανικού στρατού· με εξειδίκευση στον βιολογικό πόλεμο… Η επόμενη λογική απορία θα ήταν «και τι δουλειά έχουν οι γριπώδεις πανδημίες με τον βιολογικό πόλεμο»; Μην πάει το μυαλό σας στο πονηρό: ο covid ΔΕΝ είναι ιός-όπλο· το αντίθετο!.. Η πλαστογράφηση, η υπερδιόγκωση και η διαχείρισή του όμως έχει στοιχεία «βιολογικού πολέμου»: το σωστό όνομα λέγεται biosecurity. Βιο-ασφάλεια.

Και πάλι θα σκεφτεί κάποιος (όχι παράλογα): ετοιμάζονται τα (ή κάποια από τα) αφεντικά για έναν τέτοιο πόλεμο, οπότε χρησιμοποιούν τον covid σαν άσκηση; Η απάντησή μας είναι: χρησιμοποιούν την «βιο-ασφάλεια» στο εσωτερικό των επικρατειών τους με τον ίδιο τρόπο και με τον ίδιο σκοπό που χρησιμοποίησαν την «αντι-τρομοκρατία» από το 2001 και μετά: για την βίαιη και προσανατολισμένη αλλαγή των κοινωνικών σχέσεων. Γενικά και ειδικά. Αυτό, πράγματι, σε συνθήκες όξυνσης του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού.

Και τότε τι είναι ο covid; Απλό: η νομιμοποίηση της πειθάρχησης! Εκεί που απέτυχε το εξωτικό φάντασμα κάποιου bin Laden, πετυχαίνει το εξίσου εξωτικό φάντασμα ενός φονιά ιού… «Οι πολίτες μας ζητούν να κάνουμε περισσότερα» λέει η κυρία Gallina· και ξέρει τι είναι τα «περισσότερα»…

… με κάμποσο covid…

Δευτέρα 23 Νοέμβρη. Μια αναλυτική, κριτική, εργατική προσέγγιση που δεν κοιτάει τον αφαλό της ούτε τρώει τα παραμύθια του πιο επιθετικού τμήματος του κεφάλαιου (σ’ όλο τον δυτικό κόσμο), εκείνου που ονομάζουμε βιο-πληφορορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα, στο βαθμό που θα αντιλαμβανόταν τέτοιες ενδο-καπιταλιστικές αντιπαλότητες – της – μετάβασης, θα καταλάβαινε σχετικά εύκολα το ποιούς (ανάμεσα στ’ αφεντικά) εξυπηρετούν τα υγιεινιστικά πραξικοπήματα· ποιοί (απ’ τα αφεντικά) είναι που τα κάνουν, σε τελευταία ανάλυση! Και γιατί άλλα αφεντικά μπορεί να δυσανασχετούν ή και να αντιδρούν.

Δεν θα μπούμε τώρα σε υπόδειξη περιπτώσεων, τομέα – τομέα. Πρέπει όμως να θυμίσουμε ότι υπάρχουν τρεις μορφές “αξιοποίησης του κεφαλαίου”, διαφορετικών μορφών του κεφαλαίου· κι αυτές οι μορφές (στην πραγματικότητα τα αφεντικά πίσω τους) δεν είναι η πρώτη φορά στην καπιταλιστική ιστορία που έρχονται σε σύγκρουση. Οι μορφές είναι το κέρδος (που αφορά την πραγματοποίηση στην αγορά εμπορευμάτων της υπεραξίας που έχει αποσπαστεί στη διάρκεια της παραγωγής), ο τόκος (που αφορά το δόγμα “το χρήμα γεννάει χρήμα” μέσω, απλά, της γρήγορης κυκλοφορίας, οπότε εδώ περιλαμβάνονται οι τράπεζες και ο χρηματιστηριακός τζόγος) και η πρόσοδος (που στην κλασσική της μορφή ήταν η γεωπρόσοδος, η εκμετάλλευση δηλαδή είτε αγροτικών είτε αστικών γαιών, αλλά που στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα βρήκε επιπλέον εκδοχές, όπως για παράδειγμα ο μαζικός τουρισμός).

Είναι γνωστό (;) ότι τις προηγούμενες δεκαετίες της κρίσης / πιο αργής αναδιάρθρωσης, απ’ την δεκαετία του 1990 ως και σχεδόν τώρα, η μορφή–τόκος και η μορφή–πρόσοδοι επεκτάθηκαν δυσανάλογα μέσα στο καπιταλιστικό κύκλωμα, ειδικά του δυτικού καπιταλισμού… Εμφανίστηκαν σαν “διέξοδοι” κερδοφορίας, αλλά προκαλούσαν όλο και πιο έντονες αρρυθμίες / ανισορροπίες. Το γεγονός ότι απ’ το 2019 ήδη, δηλαδή “προ covid”, αναμενόταν (για το 2020…) μια πολύ σοβαρή «κρίση», χειρότερη από εκείνη του 2008/2009 μπορεί να διέφυγε της προσοχής των υπηκόων· αλλά στα υψηλά κλιμάκια διάφορων εξουσιών είχε γίνει κοινοτοπία. Ο κρίσιμος παράγοντας που έκανε “νομοτελειακή”, που θα γεννούσε υποχρεωτικά μια ακόμα χειρότερη «κρίση» ήταν γνωστός: η όλο και μεγαλύτερη αδυναμία της μορφής-κέρδος· που σημαίνει, με άλλα λόγια, το όλο και μεγαλύτερο «μπούκωμα» της αγοράς εμπορευμάτων (πραγμάτων και υπηρεσιών). Δεν ήταν / είναι απλά μια κλασσική “κρίση υπερπαραγωγής”. Αλλά, επιπλέον το ασυνείδητο μεν αλλά επίμονο φρενάρισμα, τα εμπόδια που έβαζε / βάζει στην καπιταλιστική αξιοποίηση α λα 4η βιομηχανική επανάσταση η απλή, καθημερινή ζωή των πρωτοκοσμικών υπηκόων! Οι συνήθειες, τα ήθη, οι πάγιες ρουτίνες! Αυτά που η νεοσύστατη (2018) αμερικανική “Επιτροπή Εθνικής Ασφάλειας για την Τεχνητή Νοημοσύνη” (NSCAI) ονόμασε “legacy systems”!… (Περισσότερα στο cyborg 18).

Ναι! Σ’ αυτήν την φάση το εμπόδιο της καπιταλιστικής συσσώρευσης, το φρένο της κερδο-φορίας δεν προερχόταν μόνο ή κυρίως απ’ την όποια εργατική αντίσταση (στα πεδία της παραγωγής) αλλά απ’ τις συνήθειες και την αργή εξέλιξη / προσαρμογή στο πεδίο της κοινωνικής αναπαραγωγής! Γι’ αυτό η διέξοδος ήταν / είναι το να μας “αλλάξουν τα φώτα”!!!

Είχαμε γράψει έγκαιρα, για παράδειγμα, το τι σήμαινε μια άλλη «πανδημία», του 2019, η επιδημία των αρνητικών επιτοκίων… Είχαμε γράψει, επίσης, για τον εκτινασσόμενο δανεισμό του αμερικανικού κράτους, για την μειούμενη κυκλοφορία του δολαρίου σαν διεθνούς μέσου συναλλαγών (και αποθεματοποίησης)· και άλλα, σκόρπια μεν, αλλά που συνέκλιναν στο ότι επίκειται μια ακόμα μεγαλύτερης έκτασης «καταστροφή κεφαλαίου». Ποιών μορφών κεφαλαίου; Αυτό δεν το ξέραμε με βεβαιότητα…

Ιστορικά αυτά τα προβλήματα «λύνονται» με έναν γενικευμένο πόλεμο… Στο παρελθόν «γενικευμένος πόλεμος» σήμαινε ότι συγκεκριμένοι βιομηχανικοί κλάδοι αναλάμβαναν το κουμάντο του καπιταλισμού σε κάθε κράτος συνολικά· σε βάρος άλλων καπιταλιστικών κλάδων, που είτε δεν είχαν «συνολικό σχέδιο» αναδιάρθρωσης, είτε περίσσευαν απ’ αυτήν…

Δεν τον έχουμε γλυτώσει αυτόν τον γενικευμένο πόλεμο· μπροστά μας είναι. Ενδιάμεσα όμως τα αφεντικά εκείνου που ονομάζουμε βιο-πληφορορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα της δύσης (στην ανατολή έχουν εδραιωθεί προ πολλού…) ετοιμάζονταν για το δικό τους πραξικόπημα: το να αναλάβουν (τα αφεντικά του και οι εκπροσωποί τους) το «τιμόνι» όχι απλά και μόνο των δυτικών (κρατικών) υπουργείων ή/και κάποιων επιπλέον μηχανισμών εξουσίας (π.χ. media) αλλά και των δυτικών κοινωνιών στο σύνολό τους! Ένα τέτοιο πραξικόπημα με σημαία την «υγεία» ήταν προβλέψιμο· είχαμε υποτιμήσει όμως την βία και την καταστροφικότητά της εκδοχής «υγειο-ασφάλεια» που αξιοποιεί αναβαθμίζοντάς την όλη την «αντιτρομοκρατική» κρατική εμπειρία, αυτήν από το 2001 και μετά… Είχαμε διαπιστώσει (σαν συμβούλιο για την εργατική αυτονομία) αναλυτικά / θεωρητικά από το φθινόπωρο του 2019 ότι αυτά τα δύο, η «υγεία» και η «ασφάλεια» θα είναι οι βασιλικοί δρόμοι για την βίαιη επιτάχυνση της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης στη δύση (με «παράδειγμα προς μίμηση την κίνα»)· είχαμε βεβαιωθεί επίσης ότι το «στρατηγικό πλεονέκτημα» (για τα δυτικά αφεντικά) αυτών των δύο δρόμων είναι ότι σ’ αυτούς είναι που κατ’ εξοχήν μπορεί να αξιοποιηθεί η μηχανική του μαζικού φόβου – αλλά δεν είχαμε φανταστεί την σύνθεσή τους…

Τουλάχιστον δεν αιφνιδιαστήκαμε από τον σκληρό πυρήνα των καπιταλιστικών εξελίξεων. Γι’ αυτό, απ’ την αρχή, γράψαμε (και συνεχίζουμε) για πραξικοπήματα! Η τυπική, νομική διάσταση του πράγματος (το κουρέλιασμα των δυτικών αστικών συνταγμάτων αλλά και νομοθεσίων όπως η GDPR…) ήταν βέβαια ορατή σαν απόδειξη. Αλλά για την ασταμάτητη μηχανή τα πραξικοπήματα ήταν και είναι η έκφραση της πολιτικής οικονομίας της καπιταλιστικής «μετάβασης». Προσοχή: πολιτικής οικονομίας… Δεν είναι ούτε ολίσθημα, ούτε “λάθος” αυτά τα πραξικοπήματα, κι ούτε θα μπορούσαν να είναι. Πρόκειται η αναγκαία και ικανή συνθήκη για να κρατηθούν, όσο μπορούν, οι δυτικοί καπιταλισμοί πάνω απ’ το νερό, ώστε να αναμετρηθούν με όσο το δυνατόν καλύτερους όρους, με τους ανατολικούς…

Αν το θέλετε: είναι εκείνο το είδος των πραξικοπημάτων που γίνονται για να επιταχυνθούν (και) οι πολεμικές προετοιμασίες…

Γαλλικά μπατσούνια

Κυριακή 22 Νοέμβρη. Βαθιά πληγωμένος δηλώνει ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron… απ’ την αχαριστία των αφρικανών. Έχει κάνει τόσα πολλά γι’ αυτούς (σαν βασιλιάς και σαν βασίλειο, διαχρονικά)· προσπάθησε τόσο πολύ να τους εκπολιτίσει… κι αυτοί; Τί;

Ο βασιλιάς βγήκε να καταγγείλει την Άγκυρα και την Μόσχα ότι ποντάρουν στην μεταποικιακή μνησικακία! “Μεταποικιακή”; Μα τι κάνει ο γαλλικός στρατός στη ζώνη του Sahel τώρα; Αρμέγει κοτόπουλα βοηθώντας τους ντόπιους να βγάλουν τα προς το ζην τους; «Μνησικακία»; «Μνησικακία» είπε ο βασιλιάς; Εννοεί ότι οι αφρικάνοι είναι ηθικο-συναισθηματικά διαταραγμένοι; Γι’ αυτό θα τους φτιάξει ένα «γαλλικό ισλάμ» για να αποκαταστήσει τις ψυχολογικές τους ισορροπίες;

Θα μπορούσε να αναγνωρίσει την ήττα του· αλλά δεν ταιριάζει σ’ έναν βασιλιά γαλλίας και igonnabe πάσης ευρώπης, που επιπλέον θέλει να ντύσει με την «αγνότητα» μιας σταυροφορίας τον ιμπεριαλισμό του· λες και έχει ξεχαστεί τι ήταν οι σταυροφόροι. «…Όταν αποφάσισα να επιτεθώ στο ριζοσπαστικό ισλάμ…» είπε συντευξιαζόμενος (και κλαψουρίζοντας;) πριν 2 μέρες στο γαλλόφωνο περιοδικό «νέα αφρική» (jeune afrique) αυτός ο real warrior της ελευθερίας «… τα λόγια μου παρερμηνεύτηκαν. Απ’ την μουσουλμανική αδελφότητα – κυρίως – αλλά επίσης και από την τουρκία, που έχει την δυνατότητα να επηρεάζει μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης, συμπεριλαμβανόμενης της υπο-σαχάριας αφρικής…» Τι να καταλάβουν κυρ βασιλιά μας αυτοί οι υπανάπτυκτοι από διαρκείς «καταστάσεις εξαίρεσης»; Αυτοί μόνο χούντες και στρατιωτικά πραξικόπηματα ξέρουν· καμμία σχέση με την πρωτοκοσμική λεπτότητα στην κατασκευή ορολογιών!

Είναι σίγουρο ότι εκεί, στην υποσαχάρια αφρική πονάει ο βασιλιάς· αν και όχι μόνον εκεί. Πονάει και στη λιβύη, και στην τυνησία, και στη συρία, και στο λίβανο… Γενικά πόνος! Ιμπεριαλιστικά γεράματα; Ποιός ξέρει;…

Το ενδιαφέρον είναι ότι, προς το παρόν, έχει μια κάποια μυωπία: βλέπει την Άγκυρα, βλέπει τη Μόσχα, όμως δεν βλέπει το Πεκίνο (και στην αφρική). Τουλάχιστον δεν είναι αφελής: «… Δεν πρέπει να είμαστε αφελείς σ’ αυτό το θέμα: πολλοί απ’ αυτούς που μιλούν, που κάνουν video, που έχουν παρουσία στα γαλλόφωνα μήντια πληρώνονται απ’ την ρωσία ή την τουρκία για να κάνουν παιχνίδι στην μετα-αποικιακή μνησικακία…»

Οπότε; Οπωσδήποτε μια λογοκρισία, όπου είναι δυνατόν… Ο βασιλιάς Macron θέλει να βάλει την ευρώπη να τιμωρήσει την Άγκυρα – κι αυτός να πάει με ένα μπουκέτο λουλούδια σ’ αυτήν την άπιστη την αφρική… «…Πρέπει να υπάρχει μια ιστορία αγάπης ανάμεσα στη γαλλία και την αφρική…» είπε ο αγαπησιάρης βασιλιάς, δείχνοντας μεγαλοκαρδία απέναντι στη μνησικακία· και μια καρδούλα σχηματίστηκε πάνω απ’ το κεφάλι του.

Καλά το πάει…

Προμελέτη 2…

Σάββατο 21 Νοέμβρη. Ένα έγκλημα μπορεί να γίνει από πάθος. Μπορεί να γίνει κατά λάθος. Μπορεί να γίνει από αμέλεια (αυτό θα κατηγορούσε κάποιος ντόπιος “αντικαπιταλιστής” φίλος της καραντίνας το ρημαδογκουβέρνο…). Μπορεί, όμως, να γίνει μετά από προμελέτη. Κι αν διαπιστωθεί η προμελέτη, τότε μπορεί να αλλάζουν εντελώς τα χαρακτηριστικά του εγκλήματος! Μπορεί, για παράδειγμα, να μην είναι ο covid ο φονιάς· αλλά κάποιοι άλλοι… Μπορεί το έγκλημα κατά της ανθρωπότητας να μην το διαπράτει ένας ασήμαντος ιός· αλλά κάποιοι άλλοι, που κρύβονται πίσω απ’ την κακή του φήμη, φήμη που οι ίδιοι έφτιαξαν…

Είχαμε επιμείνει, όταν παρουσιάσαμε το Event 201, να ειδωθεί προσεκτικά και με κριτικό πνεύμα. Ποτέ δεν μας πέρασε απ’ το μυαλό, με βάση την χρονική εγγύτητα του Event 201 με την επίσημη πρεμιέρα του covid στην Wuhan, ότι πρόκειται για τεχνητό ιό! Αντίθετα υποστηρίξαμε ότι εκείνη η «άσκηση αντιμετώπισης φονικής πανδημίας» τον Οκτώβρη του 2019 είχε πολύ έντονη γεωπολιτική χροιά (μαρτυρούσε έμμεσα αλλά καθαρά, σα να λέμε, σοβαρά στοιχεία για την τωρινή φάση του παγκόσμιου ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού σε σχέση με την «υγεία») και ότι στην πραγματικότητα το γεγονός πως ο covid ξεκίνησε απ’ το κινεζικό κράτος / κεφάλαιο δίνοντάς του ένα χρονικό προβάδισμα δράσης ήταν «εκτός άσκησης» και υπονόμευσε τις «δυτικοκεντρικές» βεβαιότητες υπεροχής, που ήταν ο ιδεο-πολιτικός πυρήνας του Event 201.

Είχαμε υπόψη κι άλλες «ασκήσεις» με το ίδιο θέμα, που είχαν προηγηθεί. Το John Hopkins Bloomberg School of Public Health, που συμμετείχε και στο Event 201 (και έχει κεντρικό ρόλο στην χάραξη της γραμμής της «αντιμετώπισης της πανδημίας» στον δυτικό κόσμο…) παραδέχεται στο site του πως έχει κάνει άλλες τρεις (φωτογραφία επάνω). Αυτές οι 3 + 1 + 1 ασκήσεις, με την σειρά και το timing που είχαν, συνιστούν (κατά την ταπεινή μας άποψη) πολύ σοβαρά στοιχεία προμελέτης για αυτό που συμβαίνει εδώ και 9 μήνες· όχι για την «κατασκευή» ενός ισχυρά φονικού παθογόνου παράγοντα, αλλά για την φονική διαχείριση ενός …. τσαχπίνη! Λέμε: οι φονιάδες είναι αλλού!

Πρώτη άσκηση με το όνομα Dark Winter, στις 22 – 23 Ιούνη του 2001, σε αεροπορική / στρατιωτική βάση των ηπα, με σενάριο την συγκεκαλυμμένη επίθεση με ιό ευλογιάς σε αμερικάνους πολίτες. Άσκηση βιολογικού πολέμου χωρίς δεύτερη κουβέντα! Παραδόξως (;), συμπτωματικά (;) λίγους μήνες μετά την άσκηση, και λίγες μόνο ημέρες μετά την (indide job, επιμένουμε) 11η Σεπτέμβρη, έγινε τέτοια επίθεση στις ηπα! Με σπόρια άνθρακα!!! Μόνο που ήταν (αποδείχθηκε) 110% inside job!

Τι σχέση είχε η άσκηση Dark Winter με εκείνη την επίθεση με άνθρακα; Τι σχέση είχε με την ανάδυση ενός κατηγορητηρίου κατά του Σαντάμ Χουσεΐν σχετικό με «βιολογικό πόλεμο»; Δεν θα μάθουμε ποτέ με σιγουριά…

Δεύτερη άσκηση, με τίτλο Atlantic Storm, στις 14 Γενάρη του 2005, με θέμα την «βιοασφάλεια ενώπιον βιοτρομοκρατικής επίθεσης»! Άσκηση βιολογικού πολέμου και πάλι χωρίς δεύτερη κουβέντα. Εντελώς συμπτωματικά (χωρίς ερωτηματικό εδώ!) τον ίδιο μήνα θα ξεσπάσει μια μόλυνση από έναν ιό γρίπης στο βιεντάμ: ο ιός έχει «μεταπηδήσει» στον άνθρωπο από καλλιεργούμενα πτηνά, και μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο. Η «γρίπη των πτηνών»…

Τι σχέση είχαν οι προετοιμασίες των δύο προηγούμενων ασκήσεων βιολογικού πολέμου με το γεγονός ότι εκείνη η «γρίπη των πτηνών» αναγγέλθηκε, στις 29 Σεπτέμβρη της ίδιας χρονιάς, απ’ τον «συντονιστή του οηε για τις γρίπες» David Nabarro (ένα κάθαρμα πολυτελείας ανάλογο του Ferguson…) σαν ο απόλυτος Φονιάς Iός, που θα σκοτώσει από 5 έως 150 εκατομμύρια ανθρώπους; Η «γρίπη των πτηνών» σκότωσε τελικά 175 (εκατόν εβδομήντα πέντε) ανθρώπους παγκόσμια!… Από που, όμως, προερχόταν η «έμπνευση» και ποια ήταν η σκοπιμότητα εκείνης της αυθαίρετης και τρομακτικής υπερδιόγκωσης του κινδύνου; Δεν είναι αξιοσημείωτο αυτό το πρώτο βήμα «παραγωγής» μιας υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας με αφορμή έναν ασήμαντης φονικότητας ιό γρίπης; Πώς εξηγείται; Υποστηρίζουμε (χωρίς ακράδαντα στοιχεία, μόνο με λογικές / πολιτικές συσχετίσεις) ότι το 2005 εκείνη η υπερδιόγκωση έγινε αφενός μεν για το καλό των φαρμακοβιομηχανιών, αφετέρου δε για να γίνει σε πραγματικές συνθήκες μια «άσκηση βιολογικού πολέμου» – κυρίως απ’ τα νατοϊκά κράτη. Όχι άσκηση – σε – γραφείο (όπως εκείνες που είχαν προηγηθεί) αλλά άσκηση – στο – πεδίο.

Τρίτη άσκηση, με τίτλο SPARS Pandemic, 2025 – 2028: Α Futuristic Scenario for Public Health Risk Communicators, Οκτώβρης 2017 – δημοσίευση έκθεσης. Αυτήν την άσκηση το καλό John Hopkins δεν την αναφέρει στο ψηφιακό βιογραφικό του (γιατί;), και την αγνοούσαμε. Την ανέσυρε όμως ο “τελευταίος αμερικάνος αλήτης” χτες – και πολύ καλά έκανε! Γιατί αυτή ήταν μια παράξενα ενδιαφέρουσα άσκηση: αφορούσε τον απολογισμό (που γίνεται το 2030…) μιας πανδημίας που “έγινε” απ’ το 2025 ως το 2028! Έχουν ενδιαφέρον οι λεπτομέρειες εκείνου του σεναρίου, επειδή ταιριάζουν (σε μερικά σημεία τους εντυπωσιακά) με διάφορες πλευρές εκείνου που συμβαίνει τώρα. Παραπέμπουμε στην πρωτότυπη αναφορά για περισσότερα, κρατώντας αυτό: η άσκηση του 2017 είχε να κάνει κυρίως με την επικοινωνική διαχείριση μιας πανδημίας, αφήνοντας ανοικτό τι θα έπρεπε να γίνει για να εμποδιστούν / κατασταλούν οι αντιρρήσεις. Εν τω μεταξύ, σαν εκπρόσωπος τύπου του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος, ο κυρ Βασίλης είχε βγει ήδη από το 2015 στο μεϊντάνι. Προαναγγέλοντας επερχόμενα δεινά· και τις δικές του σωτήριες και καλοχρηματοδοτημένες πρωτοβουλίες…

Τέταρτη άσκηση, με τίτλο Clade X, στις 15 Μάη του 2018, στην Ουάσιγκτον. Ο προηγούμενος σπασμός της οικονομικής κρίσης / αναδιάρθρωσης έχει ολοκληρωθεί, και στο άσπρο σπίτι βρίσκεται το ψόφιο κουνάβι. Εδώ το θέμα είναι οι αποφάσεις που πρέπει να παρθούν απ’ τις πολιτικές βιτρίνες και τις λοιπές εξουσίες σε περίπτωση πανδημίας. Τώρα πια δεν είναι σε πρώτο επίπεδο ο βιολογικός πόλεμος· η συνεργασία, όμως, δημόσιου και ιδιωτικού τομέα (δηλαδή απ’ την μια μεριά κρατικών υπηρεσιών και απ’ την άλλη διάφορων επιχειρήσεων, απ’ τις φαρμακοβιομηχανίες ως τις μεταφορικές) μπαίνει στο τραπέζι.

Πέμπτη άσκηση, με τίτλο Event 201, στις 18 Οκτώβρη 2019, στη Ν. Υόρκη: τι και πως θα κάνουν στη συνεργασία τους κράτη και επιχειρήσεις σε μια φονική πανδημία;

Βήμα βήμα, μέσα στην ιστορική κίνηση, η εκστρατεία ωρίμαζε εδώ και σχεδόν 20 χρόνια… Αν όλα αυτά δεν συνιστούν τα ορατά σημάδια της προμελέτης της τότε τι νόημα έχει αυτή η λέξη; Κι αν ο «παραγωγικός εγκληματίας» είναι ο covid (“παραγωγικός” με την έννοια της επικινδυνότητας άρα και του αιτίου όλων αυτών των αλλαγών που “γίνονται μέσα σε εβδομάδες ενώ αλλιώς θα γίνονταν σε χρόνια”) τα αφεντικά των αλλαγών τι είναι; Καστανάδες; Τροχονόμοι; Καρποσυλλέκτες; Τι;

Αν τα αφεντικά αγαπάνε της τάξη μας, τότε κάνουμε λάθος! Αν, όμως, είναι σε πόλεμο εναντίον μας ακόμα κι όταν εμείς έχουμε (βλακωδώς!) συνθηκολογήσει, τότε που βρίσκεται το περίεργο σ’ όσα επιμένουμε να τεκμηριώνουμε τόσον καιρό;

Συμμαχικά αναμμένα κάρβουνα

Δευτέρα 2 Νοέμβρη. Οι οπαδοί και οι συνήγοροι του ψόφιου κουναβιού υποστηρίζουν ότι, σαν ένοικος του άσπρου σπιτιού, δεν ξεκίνησε κανέναν (καινούργιο) πόλεμο· σε αντίθεση μ’ εκείνους που ξεκίνησε στην οκταετία του ο Obama. Λένε ψέμματα. Το ψόφιο κουνάβι ξεκίνησε έναν κανονικό πόλεμο όταν διέταξε την δολοφονία του επικεφαλής των ειδικών δυνάμεων του ιρανικού στρατού Qasem Soleimani (και του επικεφαλής των ιρακινών PMF Abu Mahdi al-Muhandis), στο αεροδρόμιο της Βαγδάτης, στις 3 του περασμένου Γενάρη. Το γεγονός ότι η άμεση αντίδραση του ιρανικού καθεστώτος στις 8 Γενάρη (πυραυλική επίθεση σε δύο αμερικανικές βάσεις στο ιράκ) είχε «μόνο» πάνω από 100 αμερικάνους πεζοναύτες τραυματίες και κανέναν νεκρό (σίγουρα δεν ανακοινώθηκε τέτοιος), και ότι το ψόφιο κουνάβι με την εμπορική του λογική είπε «εντάξει», δεν σημαίνει ότι ο πόλεμος Ουάσιγκτον – Τεχεράνης ήταν / είναι … λιγότερο πολεμικός! Πρακτικά αυτός ο πόλεμος συνεχίστηκε τους επόμενους μήνες στο ιρακινό έδαφος, αναγκάζοντας τον αμερικανικό κατοχικό στρατό να αναδιπλωθεί από 3 τουλάχιστον βάσεις του. Και θα συνεχιστεί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο όποιος και να εκλεγεί στις 3 Νοέμβρη…

Η λογιστική του ποιός έχει κάνει τους περισσότερους πολέμους ένα πράγμα δείχνει: ότι το αμερικανικό κράτος μόνο για τέτοιους ζει. Κι αυτό θα ισχύει και στις 4 Νοέμβρη, όποιος κι αν νικήσει στο ελ Πάσο… Πέρα απ’ αυτό έχει την σημασία της η ασυνήθιστη πόλωση στο εσωτερικό του ψοφιοκουναβιστάν: και οι δύο πλευρές ετοιμάζονται να αμφισβητήσουν την ήττα τους· και πιθανόν όχι μόνο με λόγια… Τι είναι αυτό που πολώνει το αμερικανικό «εκλογικό σώμα» στα τέλη του 2020, ως το σημείο απειλών για ένοπλες συγκρούσεις; Όχι, πάντως, η γοητεία του ψόφιου κουναβιού και του νυσταλέου Jo!!

Είναι πολλές οι αιτίες αυτής της πόλωσης, και σχεδόν όλες συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με την παρακμή της άλλοτε υπερδύναμης. Το επιχείρημα των υποστηρικτών του ψόφιου κουναβιού ότι δεν είναι πολεμοχαρής είναι μεν έωλο αντικειμενικά· είναι όμως βάσιμο αν συγκριθεί με τις βλέψεις της συμμαχίας των δεξιών «δημοκρατικών» με τους «νεοσυντηρητικούς» του Μπους του Β, που υποστηρίζουν τον νυσταλέο Jo σαν βιτρίνα τους.

Ο τρόπος που οι μεταπολεμικές αμερικανικές κυβερνήσεις μπορούσαν να ελέγχουν (όσο και όπως…) τις εσωτερικές αντιθέσεις, ταξικές, φυλετικές, ακόμα και πολιτισμικές, ήταν το «american dream», ή αλλιώς η αμερικανική ιμπεριαλιστική ηγεμονία σε μεγάλο μέρος του πλανήτη. Παρότι υπήρχε και υπάρχει φτώχια (και άρα σκληρή ταξική διαστρωμάτωση) στο αμέρικα, ακόμα και η σχετική αξία του δολαρίου οφειλόταν σ’ αυτήν την ηγεμονία.

Όμως όλα αυτά τελειώνουν. Και το τέλος τους εκφράζεται στο εσωτερικό είτε με διάφορες «υπο-κρίσεις» (απ’ τα σπουδαστικά δάνεια ως τις σχιστολιθικές εξορύξεις), είτε με διάχυτους συλλογικούς φόβους διάφορων και διαφορετικών προελεύσεων. Οι δεξιοί / ακροδεξιοί κοκκινόσβερκοι φοβούνται ότι σύντομα σαν «λευκοί» θα είναι μειονότητα στο ψοφιοκουναβιστάν· οι πιο κοσμοπολίτες των δύο ακτών φοβούνται τον covid και τους κοκκινόσβερκους· κι όλοι φοβούνται ένα (κατ’ αρχήν οικονομικό) μέλλον αβέβαιο. Όλο και πιο έντονα διαγράφεται στον ορίζοντα κάτι του είδους βγάλτε τα πέρα μόνοι σας! Την τελευταία φορά που τα “κατάφεραν μόνοι τους” μέσα σ’ αυτή την εδαφική ζώνη που σήμερα είναι οι ηπα ήταν εξοντώντας τους αυτόχθονες. Τώρα μπορεί να πρέπει να αλληλοεξοντωθούν.

Αν το αμερικανικό «μερίδιο» εσόδων από την εκμετάλλευση εκτός συνόρων περιοριστεί (κι αυτό είναι περισσότερο από βέβαιο: κίνα ‘n’ friends…) κι αν επρόκειτο να διατηρηθεί μια κάποια εσωτερική ισορροπία, αυτό θα ήταν ίσως εφικτό μόνο μέσω της γενναίας φορολόγησης των αμερικάνων ζάμπλουτων. Οι οποίοι θα μετακόμιζαν ακαριαία σε φορλογικούς παραδείσους. Εκτός απ’ την αριστερή (και μάλλον «στριμωγμένη» προς το παρόν) πτέρυγα των «δημοκρατικών» αυτό δεν το προτείνει κανένας, κι ούτε πρόκειται να το κάνει. Η παρακμή της παγκόσμιας ηγεμονίας μεταφέρεται έτσι σαν όξυνση της αβεβαιότητας (και της «καθοδικής κοινωνικής / οικονομικής πορείας») στο εσωτερικό· κι απέναντι σ’ αυτήν οι μικροαστοί αντιδρούν με τους γνωστούς τρόπους… Αυτή η αβεβαιότητα θα γίνει ακόμα χειρότερη όταν αρχίσει να ξεδιπλώνεται σ’ όλο το μεγαλείο της η 4η βιομηχανική επανάσταση και στις ηπα. Πού θα εξάγονται οι αμερικανικές κρίσεις; Πού θα είναι η χωματερή των βομβών τους; Ο κόσμος μικραίνει και γίνεται πιο ακριβός…

Τα πιο πάνω παραείναι περιληπτικά για να έχουν την αξίωση κανονικής ανάλυσης. Υποδεικνύουν όμως το γιατί υπάρχει αυτή η έντονη πόλωση: ενώ ως προς την διατήρηση της πλανητικής ηγεμονίας δεν υπάρχει πια κανένα σχέδιο που να εγγυάται αποτελέσματα (μετά την αποτυχία των «οικονομικών πολέμων» του ψόφιου κουναβιού), και ενώ ένας full out πόλεμος είναι όλο και περισσότερο η μοναδική (και επίφοβη…) option του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, στο εσωτερικό «δεν χωράνε όλοι». Όχι πληθυσμιακά· σαν προοπτικές.

Το «american dream» έχει συρρικνωθεί πολύ, και δεν είναι καθόλου ευρύχωρο πια…

Η μεγάλη κινέζικη σκιά 1

Κυριακή 1 Νοέμβρη. Αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε τεχνολογικό βολονταρισμό του κεφάλαιου για την πιο συστηματική εκμετάλλευση των πάντων δεν είναι καινούργιο στον πυρήνα του. Αλλάζει φυσικά μορφές μέσα στην εξέλιξη της «τεχνολογικής προόδου». Όμως υπάρχει κι ένας ακόμα παράγοντας που επιβάλει την βίαιη επιτάχυνση της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, εξηγώντας έτσι το γιατί η «αντιμετώπιση του κορονοϊού» προβάλεται πια σαν σχεδόν αποκλειστικά «δυτικό» πρόβλημα. Κι αυτός ο παράγοντας είναι η όξυνση του ενδοκαπιταλιστικού, διακρατικού ανταγωνισμού.

Στο cyborg νο 18 (του περασμένου Ιούνη) θα μπορούσε κάποιος να διαβάσει σε ένα κείμενο του Harry Tuttle με τίτλο the shape of things to come, κι αυτά (μεταφέρουμε αποσπάσματα):

… Πριν ένα χρόνο – ενώ ο ιός λάθρα επωαζόταν στα σπλάχνα κάποιου εξωτικού ζώου ή σε κάποιο μυστικό εργαστήριο ή στο γραφείο κάποιου διαβολικού δισεκατομμυριούχου κι ενώ τα υγειονομικά πραξικοπήματα δεν ήταν παρά φευγαλέες εμπνεύσεις στους εγκεφάλους φιλότιμων γραφειοκρατών – μια αμερικανική κυβερνητική υπηρεσία με αντικείμενο την τεχνητή νοημοσύνη (AI) και το πώς αυτή μπορεί «να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις εθνικής ασφάλειας και άμυνας των ΗΠΑ» εξέτασε αναλυτικά τις «δομικές» αλλαγές που πρέπει να συντελεστούν στην αμερικανική κοινωνία και οικονομία ώστε να εξασφαλιστεί η τεχνολογική ανωτερότητα έναντι της Κίνας, σύμφωνα με ένα έγγραφο 120 σελίδων που είδε το φως της δημοσιότητας με βάση τον αμερικανικό νόμο περί ελευθερίας της πληροφόρησης. Σύμφωνα με το έγγραφο, οι ΗΠΑ βρίσκονται πίσω από την Κίνα, αν δεν έχουν ήδη ξεπεραστεί κατά πολύ, στους τομείς που σχετίζονται με τις τεχνολογίες τεχνητής νοημοσύνης, ιδιαίτερα στο πεδίο της μαζικής παρακολούθησης. Πρόκειται για μια προσέγγιση που συμπληρώνει την επίσημη αμερικανική γραμμή ότι οι κρατικές επενδύσεις της Κίνας στην τεχνολογία και οι εξαγωγές προηγμένων κινεζικών συστημάτων παρακολούθησης, αποτελούν «μείζονα απειλή για τον αμερικανικό τρόπο ζωής».

Έχει σημασία ότι πολλές από τις προτάσεις της υπηρεσίας για μια «δομική αναδιάρθρωση» στις ΗΠΑ, έτσι όπως παρουσιάζονται στο ντοκουμέντο, προωθούνται τώρα κι εφαρμόζονται ως μέρος της κρατικής απάντησης στην «πανδημία». Μάλλον δεν είναι τυχαίο ότι πολλά από τα στελέχη αυτής της υπηρεσίας έχουν καταλάβει τώρα θέσεις στα κλιμάκια εμπειρογνωμόνων που συμβουλεύουν την αμερικανική κυβέρνηση και κατευθύνουν την πολιτική για «επανεκκίνηση της οικονομίας» και για εφαρμογή των πιο εξελιγμένων τεχνολογιών στον «πόλεμο ενάντια στον κορονοϊό».

Η μελέτη έχει συνταχτεί από μία σχετικά νέα κι άγνωστη υπηρεσία με το όνομα Επιτροπή Εθνικής Ασφάλειας για την Τεχνητή Νοημοσύνη (National Security Commission on Artificial Intelligence – NSCAI). Η υπηρεσία αυτή φτιάχτηκε το 2018 με βάση τον νόμο για την άμυνα (2018 National Defense Authorization Act – είναι ο ετήσιος νόμος που διέπει το υπουργείο άμυνας) και ο επίσημος στόχος της είναι «η ανάλυση των μεθόδων και των μέσων που απαιτούνται για την ανάπτυξη της τεχνολογίας Τεχνητής Νοημοσύνης, της μηχανικής μάθησης (machine learning) και των σχετικών τεχνολογιών ώστε να ανταποκριθούν διεξοδικά στις απαιτήσεις εθνικής ασφάλειας και άμυνας των Ηνωμένων Πολιτειών». Η NSCAI παίζει έναν κομβικό ρόλο στην κρατική πολιτική στο πεδίο της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης, η οποία περιγράφεται από την υπηρεσία ως «μία επανάσταση που χαρακτηρίζεται από ασυνεχή τεχνολογική ανάπτυξη σε τομείς όπως η τεχνητή νοημοσύνη, τα big data, τα δίκτυα τηλεπικοινωνιών πέμπτης γενιάς (5G), η νανοτεχνολογία, η βιοτεχνολογία, η ρομποτική, το Internet of Things και οι κβαντικοί υπολογιστές».

Το έγγραφο της NSCAI που δημοσιοποιήθηκε πρόσφατα είναι μία παρουσίαση με ημερομηνία Μάιος 2019 και τίτλο «Επισκόπηση του Κινεζικού Τεχνολογικού Τοπίου»…

… Στην «επισκόπηση του κινεζικού τεχνολογικού τοπίου», η NSCAI υποστηρίζει ότι ενώ οι ΗΠΑ εξακολουθούν να προηγούνται στο στάδιο της «δημιουργίας» της Τεχνητής Νοημοσύνης και των σχετικών τεχνολογιών, υποσκελίζονται από την Κίνα στο στάδιο της «υιοθέτησης» εξαιτίας «δομικών παραγόντων»… Βασικός μεταξύ των «δομικών παραγόντων» που προκαλούν προβλήματα, σύμφωνα με την επισκόπηση, είναι τα «legacy systems» (τα παραδοσιακά συστήματα ή κληρονομημένα· η παρακαταθήκη διαδικασιών και ρυθμίσεων που έχουν διαμορφωθεί και ισχυροποιηθεί ιστορικά) που είναι πιο εκτεταμένα κι ισχυρά στις ΗΠΑ απ’ ότι στην Κίνα. Σύμφωνα με την NSCAI, παραδείγματα τέτοιων legacy systems είναι το χρηματοοικονομικό σύστημα που εξακολουθεί να στηρίζεται στα μετρητά και τις κάρτες, η ατομική ιδιοκτησία των οχημάτων, ακόμη και η λήψη ιατρικής φροντίδας από άνθρωπο γιατρό. Το επιχείρημα είναι ότι ενώ αυτά τα legacy systems στις ΗΠΑ είναι «αρκετά καλά», τα πολλά «αρκετά καλά» συστήματα εν τέλει «εμποδίζουν την υιοθέτηση νέων πραγμάτων» και ειδικά των συστημάτων που κατευθύνονται από Τεχνητή Νοημοσύνη…

… Το επόμενο πεδίο στο οποίο αναφέρεται η επισκόπηση είναι αυτό της παροχής υγείας, προτείνοντας την εφαρμογή ενός συστήματος που γίνεται όλο και περισσότερο εφικτό σήμερα εξαιτίας της πανδημίας. Εξετάζοντας την χρήση της AI στις υπηρεσίες υγείας (σχεδόν ένα χρόνο πριν ξεσπάσει η υγειονομική κρίση), υποστηρίζει ότι «η Κίνα έχει θέσει τους όρους για να ηγηθεί σε αυτό τον τομέα» και αυτό «μπορεί να της επιτρέψει να εξάγει μαζικά την τεχνολογία της και να καθορίσει τους διεθνείς κανόνες». Ένας λόγος που συμβαίνει αυτό είναι επειδή «η Κίνα έχει αναλογικά λίγους γιατρούς για τον πληθυσμό της», επομένως η στροφή στις ψηφιακές υπηρεσίες υγείας είναι αναπόφευκτη, ενώ ταυτόχρονα στις ΗΠΑ η επιδίωξη να υπάρχουν αρκετοί γιατροί ώστε να στηρίζεται η δυνατότητα της επίσκεψης στο ιατρείο, είναι άλλο ένα legacy system που παρεμποδίζει την καινοτομία. Ένας δεύτερος λόγος είναι οι ρυθμιστικοί κανονισμοί, όπως η «συμμόρφωση με τους ασφαλιστικούς και υγειονομικούς νόμους και η έγκριση από τον οργανισμό φαρμάκων», που θέτουν εμπόδια στις ΗΠΑ, ενώ κάτι ανάλογο δεν περιορίζει τις κινεζικές αρχές.

Το ανησυχητικό, σύμφωνα με την NSCAI, είναι ότι «η δυνητική συμβολή των τεράστιων βάσεων δεδομένων που ελέγχονται από το κράτος είναι ακόμη πιο καθοριστική στον τομέα της βιολογίας και της παροχής υγείας» και θεωρεί σχεδόν σίγουρο ότι «η κινεζική κυβέρνηση θα επιβάλλει να καταγραφεί και να αποθηκευτεί σε κυβερνητικές βάσεις δεδομένων το DNA κάθε πολίτη, κάτι που είναι σχεδόν αδιανόητο να συμβεί σε μέρη με μεγάλη ευαισθησία για τα προσωπικά δεδομένα όπως οι ΗΠΑ και η Ευρώπη»…

(Μπορείτε να συσχετίζετε αυτές τις τελευταίες φράσεις με όσα γράφαμε χτες…)

Τα «legacy systems» που εμποδίζουν την τεχνολογία των ηπα να φτάσει και να ξεπεράσει εκείνη της κίνας είναι αυτό που λέμε «ήθη και έθιμα»! Οι καθημερινές συνήθειες και οι απόψεις των υπηκόων των δυτικών καπιταλισμών (συνήθειες που διαμορφώθηκαν στην εξέλιξη του 20ου αιώνα) θεωρούνται φρένο στην καπιταλιστική ανάπτυξη, απειλώντας την «δύση» με οριστική ήττα απ’ την «ανατολή». Δεν πρόκειται για “σύγκρουση πολιτισμών”, αυτά είναι για τους αφελείς. Πρόκειται για σύγκρουση ανάμεσα σε διαφορετικούς βαθμούς ενσωμάτωσης της κυβερνητικής σαν τεχνικής της εξουσίας…

Το ότι κηρύσσεται πια η γενική κοινωνική «εμπειροτεχνία» της καθημερινής ζωής σαν όριο, σαν εμπόδιο στη (δυτική) καπιταλιστική συσσώρευση και στην 4η βιομηχανική επανάσταση και όχι η ειδική εργατική εμπειροτεχνία όπως στις αρχές του 20ου αιώνα, στην 2η, (αυτή που αντιμετώπισε με επιτυχία ο Ταίηλορ…) είναι μια σημαντική εξέλιξη που θα πρέπει να αναλύσουμε στο κοντινό μέλλον.

Η μεγάλη κινέζικη σκιά 2

Κυριακή 1 Νοέμβρη. Το έχουμε ξαναγράψει, ας το επαναλάβουμε. Απ’ όλους τους επιμέρους καπιταλιστικούς τομείς της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, τα δυτικά αφεντικά θεωρούν ότι εξακολουθούν να έχουν «τεχνολογικό πλεονέκτημα» (απέναντι στον κινέζικο καπιταλισμό) στη βιομηχανία της υγείας. Είναι ένας απ’ τους μετρημένους στα δάκτυλα του ενός χεριού (ή ήταν ως τις αρχές του 2020…) τομείς που τα δυτικά αφεντικά αγωνίζονται με νύχια και με δόντια (και με «έξοδα των υπηκόων» τους) να κρατήσουν αυτό το τεχνολογικό προβάδισμα. Στην τεχνητή νοημοσύνη, στις 5G επικοινωνίες, στην κβαντική φυσική έχουν χάσει.

Τί σημαίνει όμως «τεχνολογικό προβάδισμα» στη βιομηχανία της υγείας; Σημαίνει ένα κρίσιμο εργαλείο ιμπεριαλιστικής επιβολής εκτός δυτικών επικρατειών: στην αφρική, στη νότια αμερική, στην ασία… Μέσω της «υγείας» α λα 21ος αιώνας και στο όνομά της, σε συνδυασμό με την στρατηγική συμμαχία των big pharma με τις big tech, μπορούν να ελεγχθούν οι πληθυσμοί, τα κράτη, κλπ. Ένα απ’ τα κλειδιά είναι τα data υγείας των πληθυσμών (συμπεριλαμβανομένων των dna τους), που αποκαλούνται ήδη «the new oil». Για να καταφέρει το δυτικό βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα να «βάλει χέρι» όχι μόνο στα data υγείας των «δικών του» πληθυσμών αλλά και σε εκείνους του μεγαλύτερου μέρους του πλανήτη πριν προλάβει να το κάνει ο κινέζικος καπιταλισμός και οι δικοί του σύμμαχοι, πρέπει (έπρεπε) να κάνει αυτό που κάνουν επί χρόνια οι δυτικές αγρο-χημικές βιομηχανίες: να πουλήσει μια αρρώστια (σαν «παγκόσμια απειλή») ΜΑΖΙ με την «θεραπεία» της! Τα δυτικά εμβόλια γενετικού αναπρογραμματισμού. Σ’ αυτό τον «αγώνα δρόμου» ο υγιεινιστικός τρόμος είναι το έδαφος – που – δίνει – φτερά! Που κυριολεκτικά απογειώνει την βίαιη αναδιάρθρωση.

Θυμάστε τον Schwab του “παγκόσμιου οικονομικού φόρουμ”; Αλλαγές στις συμπεριφορές και προσαρμογές προς τις νέες νόρμες που θα χρειάζονταν χρόνια για να γίνουν ομαλά, τώρα επιτυγχάνονται μέσα σε εβδομάδες χάρη στην πανδημία!