Tag: πόλεμος

Ρευστές καταστάσεις υψηλής τεχνολογίας 2

Τετάρτη 24 Φλεβάρη. Το cyberpunk.link ανακάλυψε κάτι ενδιαφέρον για τον εφευρέτη: τον Charles Lieber. Παρά τις όποιες κατάρες ο Lieber υπάρχει, όπως υπάρχουν και οι εφευρέσεις του, σαν την πιο πάνω. Είναι καθηγητής του Harvard, και θεωρείται απ’ τους κορυφαίους στον κόσμο στις νανοτεχνολογίες. Μόνο που αυτήν την εποχή είναι «καθηγητής του Harvard σε αναστολή»: έπεσε θύμα μιας άλλης ρευστότητας, μεγάλης κλίμακας, που δεν εκτίμησε έγκαιρα όντας αφιερωμένος στη νάνο-… Ποιό είναι το πρόβλημα με τον κύριο Charles;

Εδώ και καμμιά δεκαριά χρόνια ο Lieber, όντας “τεχνο-διανοητικό κεφάλαιο” πρώτης γραμμής, συνεργάζεται ανοικτά με το Πεκίνο, στο πλαίσιο ενός γνωστού κινεζικού προγράμματος με τίτλο «Σχέδιο Χίλια Ταλέντα», που τρέχει απ’ το 2008. Σύμφωνα μ’ αυτό, το κινεζικό καθεστώς χρηματοδοτούσε (και χρηματοδοτεί) «μυαλά» κατ’ αρχήν κινέζων εμιγκρέδων στους δυτικούς καπιταλισμούς, ώστε να επιστρέψουν στην κίνα και να μεγαλουργήσουν εκεί. Κάποια στιγμή το πρόγραμμα εξελίχθηκε ώστε να προσελκύσει και μη κινέζους ειδικούς. Με αντάλλαγμα γερές αμοιβές και πληρωμές εξόδων διαβίωσης και μετακίνησης, το Πεκίνο προσέφερε την δυνατότητα σε τέτοιους δυτικούς να δουλεύουν για ένα διάστημα κάθε χρόνο στην κίνα. Ανταποκρίθηκαν αρκετοί.

Ο Lieber ήταν ένας απ’ αυτούς. Όχι απλά άρχισε να δουλεύει και να συνεργάζεται με κινέζους τεχνολόγους, αλλά (με χρηματοδότηση του κινεζικού καθεστώτος) έστησε to 2013 ένα αναβαθμισμένο εργαστήριο νανοτεχνολογίας στην Wuhan (ναι, πάλι αυτή!), στο τεχνολογικό πανεπιστήμιο της πόλης. Με όνομα WUT-Harvard Joint Nano Key Laboratory. Με καθόλου αμελητέες αποδοχές: μισθό 50.000 δολάρια τον μήνα, συν 150.000 έξοδα παραμονής και διαβίωσης…

Όλα αυτά ήταν μια χαρά… μέχρι που έπαψαν να είναι. Απ’ το 2017 και μετά το ψόφιο κουνάβι κήρυξε το Πεκίνο επικίνδυνο τεχνολογικό αντίπαλο, και σταδιακά άρχισε να ανεβάζει την ένταση. «Η κίνα κλέβει την τεχνολογία μας» είπε και ξανάπε, κι ίσως πολλοί σκέφτηκαν δαιμόνιους μικροκαμωμένους κινέζους που κάνουν διαρρήξεις νύχτα στη silicon valley.

O Lieber, είτε επειδή δεν ήθελε να χάσει το πόστο στη Wuhan είτε επειδή θεώρησε πως είναι τόσο καλός ώστε αποκλείεται να τον αγγίξουν, δήλωσε το 2018 ότι «δεν έχει σχέση πια» με το «Σχέδιο Χίλια Ταλέντα». Αλλά είχε…

Φέτος, στα τέλη Γενάρη, κτύπησε την πόρτα του το fbi… Τον έψαχνε το αμερικανικό υπ.αμ., αφού τα project που δούλευε στη Wuhan θεωρούνται πια απειλή στην εθνική ασφάλεια. Θα έπρεπε να το έχει καταλάβει: στους χρηματοδότες των ερευνών του στις ηπα περιλαμβάνονται η περιβόητη DARPA, ο ερευνητικός βραχίονας του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού, και ο αντίστοιχος της πολεμικής αεροπορίας. (Αλλά και τα εθνικά ινστιτούτα υγείας…).

Μπορεί τώρα όποιος / όποια θέλει να συνδέσει αυτά τα δύο διακριτά μεταξύ τους ζητήματα. Απ’ την μια μεριά την οξυνόμενη διακρατική σύγκρουση και στα φλέγοντα ζητήματα τεχνολογικής αιχμής· απ’ την άλλη αυτήν ακριβώς την τεχνολογική αιχμή, ακόμα κι εκείνη που φτάνει μέσα από σύριγγες στο ανθρώπινο δέρμα… Κάποιοι συνειρμοί μπορεί να γεννηθούν έτσι.

Όχι, ας μην πέσει κανείς σε δεισιδαιμονίες περί «τσιπαρίσματος απ’ τον αντίχριστο»! Δεν υπάρχουν εδώ ούτε θεοί ούτε διάβολοι! Μόνο η υπαρκτή, υπαρκτότατη τεχνολογική στοιβάδα του καπιταλισμού. Τόσο υπαρκτή ώστε μπορεί να γίνεται αιτία σύλληψης ακόμα κι ενός Lieber…

(«Ακαδημαϊκές ελευθερίες» ακόμα και στο υψηλότερο επίπεδο; Ένα ακόμα πτώμα στον πάγκο του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού...)

Γενοκτονία;

Τετάρτη 24 Φλεβάρη. Το να βρίσκει κανείς την «συνέχεια πολιτικής» ενός κράτους είναι πάντα χρήσιμο. Και το Joνυσταλεάν κουμαντάρει ένα κράτος που λιώνει σαν παγόβουνο· αλλά το προηγούμενο γκουβέρνο του δεν ήταν καθόλου προδοτικό.

Λίγο πριν την ορκωμοσία του νυσταλέου Jo, ο γνωστός Πομπηίας, όντας ακόμα υπ.εξ., υπέγραψε απόφαση που κατηγορεί το Πεκίνο ότι … έχει κάνει γενοκτονία απέναντι στους μουσουλμάνους Ουιγούρους και άλλες εθνοτικές και μειονοτικές ομάδες στην Xinjiang. Κατά τη γνώμη του Πομπηία η γενοκτονία ξεκίνησε το 2017.

Αυτή η κατηγορία είναι όμως πολύ παλιότερη· ίσως και κατά 15 χρόνια… Όταν η δυτική ελπίδα ήταν πως η κίνα σαν κράτος θα διαλυθεί (δεν είναι μόνο οι θείες Λίτσες που βλέπουν τέτοια όνειρα για τον “αιώνιο εχθρό”…) η Xinjiang ήταν το δυνατό χαρτί. Πράγματι το κινεζικό καθεστώς είχε σοβαρά προβλήματα εκεί, τα οποία εν τω μεταξύ αντιμετώπισε. Εν μέρει με καταστολή («στρατόπεδα αναμόρφωσης») και εν μέρει με εντατική καπιταλιστική ανάπτυξη. Όταν ο Πομπηίας ανακάλυψε «γενοκτονία» ήταν ήδη πολύ πίσω.

Ήταν, όμως, και μπροστά: το νέο γκουβέρνο είχε ήδη ξεκαθαρίσει ότι θα ξαναξεδιπλώσει την μεγάλη σημαία της «προστασίας των ανθρώπινων δικαιωμάτων» στην εξωτερική πολιτική του. Μπορεί αυτή να μην αφορά ούτε την χούντα της αιγύπτου ούτε το απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ, αφορά όμως οπωσδήποτε την κίνα και τους ουιγούρους. Συνεπώς ο Πομπηίας εξασφάλισε στον νέο υπ.εξ., τον κυρ Blinken, το «πλαίσιο». Του το κληροδότησε.

Έχει φρέσκα στοιχεία η Ουάσιγκτον γι’ αυτήν την παλιοκαιρισμένη κατηγορία περί «γενοκτονίας»; Αλλοίμονο: ναι! Ένα όλο κι όλο. Μια αναφορά του Ιούνη του 2020 της Adrian Zenz, μιας ακροδεξιάς γερμανίδας ερευνήτριας, που ασχολείται επίσης με τα «θύματα του κομμουνισμού»… Ο Blinken πάντως το αξιοποίησε αμέσως: ένας εκπρόσωπός του δήλωσε το αμερικανικό politico τον Αύγουστο (του 2020) ότι … Η ανείπωτη καταπίεση που έχουν υποφέρει οι Ουιγούροι και άλλες εθνικές μειονότητες στα χέρια της κινεζικής αυταρχικής κυβέρνησης είναι γενοκτονία και ο Joe Biden είναι αντίθετος με τον πιο έντονο τρόπο…

Μην έχοντας βρει ακόμα το «σωστό μίγμα» στην αντι-σινική πολιτική του κι έχοντας πάντα την κάνη στραμμένη προς την Μόσχα, ο νυσταλέος Jo δεν έχει αποφασίσει ακόμα πόσο δυνατά θα φωνάξει «φονιάδες των λαών κινέζοι!» Ο Blinken πιέζει, αλλά ο νυσταλέος δήλωσε πρόσφατα πως «η καταπίεση στην Xinjiang οφείλεται σε πολιτιστικές διαφορές». Εν τω μεταξύ το καναδικό κοινοβούλιο πήρε (μια μη δεσμευτική για την κυβέρνηση Trudeau…) απόφαση την περασμένη Δευτέρα ότι η γενοκτονία κατά του λαού των Ουιγούρων συνεχίζεται. Αυτό μπορεί να είναι «μεταδοτικό», ας πούμε στο Λονδίνο ή στην Καμπέρα…

Το Πεκίνο είναι «με το όπλο παρά πόδα»: θεωρεί ότι μια πρακτική συνέπεια της υιοθέτησης της «γενοκτονίας» θα είναι πιθανότατα το μποϋκοτάρισμα των χειμερινών ολυμπιακών που πρόκειται να γίνουν στο Πεκίνο το 2022· ένα event που το προορίζει σαν μια ακόμα επίδειξη soft power…

Το μετέωρο πόδι (που μπορεί να ρίξει κλωτσιά…)

Κυριακή 21 Φλεβάρη. Με ένα γράμμα του προς το «συμβούλιο ασφαλείας» του οηε ο εκτελών χρέη πρεσβευτή στον οργανισμό αμερικάνος Richard Mills διεμήνυσε ότι οι «κυρώσεις του οηε κατά του ιράν», που τον περασμένο Σεπτέμβρη ξαναζέστανε το ψόφιο κουνάβι, «θεωρούνται τερματισμένες». Αυτό σημαίνει ότι απ’ όλο τον όγκο κυρώσεων και τιμωριών που έβαλε το ψοφιοκουναβιστάν στην Τεχεράνη, «αφαιρείται» η αναβίωση των οηέδικων, που είχαν καταργηθεί με την συμφωνία του 2015… Οι άλλες, οι καθαρά αμερικανικής έμπνευσης τα τελευταία χρόνια, παραμένουν σε ισχύ.

Αυτό παρουσιάζεται απ’ την Ουάσιγκτον σαν «κίνηση καλής θέλησης» εν όψει του γεγονός ότι σήμερα τελειώνει η διορία που της είχε δώσει η Τεχεράνη για να πάρει πίσω όλες τις κυρώσεις, τις απαγορεύσεις και τις τιμωρίες που έχει επιβάλει· διαφορετικά (έχει πει το ιρανικό καθετώς) θα περιορίσει σημαντικά την πρόσβαση των επιθεωρητών του οηε στις πυρηνικές του εγκαταστάσεις. Η κυρία Merkel τηλεφώνησε στον ιρανό πρόεδρο Rouhani για να του πει να μην προχωρήσει σ’ αυτά που έχει αναγγείλει: «Τώρα είναι καιρός για θετικά σήματα ώστε να δημιουργηθεί εμπιστοσύνη και να αυξηθούν οι ευκαιρίας για μια διπλωματική λύση» του είπε, άγνωστο σε τι τόνο…

Δεν ξέρουμε πως θα απαντήσει η Τεχεράνη στην λίγο πολύ προσχηματική κίνηση του Joνυσταλεάν. Εκείνο που επιδιώκει το νέο αμερικανικό γκουβέρνο είναι ακριβώς το ίδιο που επεδίωκε και το προηγούμενο: να σύρει την Τεχεράνη σε «διαπραγματεύσεις» για το πυραυλικό της πρόγραμμα· με άλλα λόγια να επιβάλει απαγορεύσεις και σ’ αυτό. Η διαφορά μεταξύ ψοφιοκουναβιστάν και Joνυσταλεάν είναι μόνο στο στυλ· γι’ αυτό και τώρα στην Ουάσιγκτον έχουν την εντύπωση ότι μπορούν να έχουν και την πίτα ολόκληρη και στον σκύλο χορτάτο. Και τις (περισσότερες) τιμωρίες σε ισχύ, και τις «διαπραγματεύσεις» όπως τις θέλει… Ζουν σε κάποιο σήριαλ του netflix…

Μας είναι δύσκολο να φανταστούμε το γιατί το ιρανικό καθεστώς θα έπεφτε σε μια τέτοια μαύρη τρύπα βάζοντας το πυραυλικό του πρόγραμμα (το πιο σοβαρό αμυντικό μέσο που διαθέτει) στα πόδια του άξονα· και μάλιστα με το κεφάλι πάνω στον πάγκο του χασάπη… Πριν ένα μήνα ο νέος αμερικάνος υπ.εξ. ήταν ωμός τόσο ώστε να μην σηκώνει παρεξήγηση:

… Το ιράν δεν συμμορφώνεται σε μια σειρά ζητημάτων και θα χρειαστεί κάποιο χρόνο αν αποφασίσει να συμμορφωθεί, και θα χρειαστούμε κι εμείς κάποιο χρόνο για να βεβαιωθούμε ότι τηρεί τις υποχρεώσεις του… Μ’ άλλα λόγια, ενώ ήταν η Ουάσιγκτον που έσκισε την συμφωνία του 2015, το νέο γκουβέρνο θεωρεί υπεύθυνη την Τεχεράνη. Αυτό είναι μια ευθεία προέκταση της τακτικής του ψόφιου κουναβιού και καθόλου κλαδί ελιάς!

Ούτε γι’ αστείο. (Για τις δολοφονίες του Soleimani και του al-Muhandis τι λέει το Joνυσταλεάν; Περασμένα ξεχασμένα;)

Με ξύλα και πέτρες

Κυριακή 21 Φλεβάρη. Την μάχη στον Γρανικό ποταμό την χάσατε (λόγω ηλικίας…) Αλλά χάρη στην τεχνολογία μπορείτε να πάρετε μια ιδέα απ’ την μάχη στην κοιλάδα του Galwan (για φαράγγι δείχνει το συγκεκριμένο σημείο) μεταξύ ινδικού και κινεζικού στρατού, σε μια αμφισβητούμενης κυριαρχίας περιοχή στα Ιμαλάια, το περασμένο καλοκαίρι.

Στρατός στρατός, κρατικές αντιθέσεις, μεγάλα κράτη οι αντίπαλοι, αλλά … κάποια παλιά συμφωνία (;) απαγορεύει σ’ αυτούς τους ακρίτες κι απ’ τις δύο μεριές να έχουν πυροβόλα… Συνεπώς η αναμέτρηση έγινε με λοστάρια και μπάτσικες ασπίδες (ίσως και με τσεκούρια; σπαθιά; δεν ξέρουμε…). Κράτησε κανά δυο μέρες (και νύχτες), υπήρξαν μερικές δεκάδες νεκροί και απ’ τα δύο μέρη,  το αποτέλεσμα ήταν “Χ”… και… Και μετά συμφωνήθηκε μια (εύθραυστη) «αποκλιμάκωση»… (Μάλλον αυτοσυγκρατούνται, γιατί αλλιώς θα καταλήξουν στα πυρηνικά…)

Υπάρχει ηθικό δίδαγμα; Πώς δεν υπάρχει; Αν η πατρίς το απαιτεί και με πέτρες μπορεί να αντιμετωπιστεί ο οχτρός!

(Το video είναι κινεζικής προέλευσης, αλλά στην εδώ προβολή του είναι αναπαραγωγή από ινδικό κανάλι, που το σχολιάζει. Το μπούγιο με τις ασπίδες που περνάει το ποτάμι είναι ινδικός στρατός, και εκείνος που προσπαθεί να τους σταματήσει ανοίγωντας τα χέρια του (λες και είναι συνταξιούχοι διαδηλωτές…) είναι ο επικεφαλής της κινεζικής φρουράς στο σημείο…)

Ιμπεριαλιστικά νέα

Παρασκευή 19 Φλεβάρη. Κουβέντιασαν συνετά, κουβέντιασαν με βαθιά σκέψη, κουβέντιασαν ηλεκτρονικά σε δύο (ημερήσιες) δόσεις. Αλλά είναι οι υπουργοί πολέμου των κρατών μελών του νατο, και τι μπορεί να περιμένει κανείς από δαύτους; Να γίνουν καστανάδες;

Ανάμεσα στα πολλά που είχαν να συζητήσουν με τη νέα αμερικανική διοίκηση ήταν κι αυτά τα δύο. Η «αποστολή» του νατο στο αφγανιστάν (δηλαδή η κατοχή του), και η «εκπαιδευτική αποστολή» του νατο στο ιράκ (δηλαδή η κατοχή του). Τι ανακοίνωσαν ότι αποφάσισαν (χτες); Για το αφγανιστάν ότι πρέπει να περιμένουν λίγο ακόμα για να αποφασίσουν… Και για το ιράκ ότι πρέπει να αυξήσουν τους «εκπαιδευτές» από 500 σε 4.400· και να τους σκορπίσουν σε περισσότερες βάσεις, εκτός Βαγδάτης. Λέγαμε μερικά πράγματα χτες (δυνατό τεστ): καλώς ήρθατε λοιπόν στην φρεσκαρισμένη μεσανατολική κόλαση!

Ας τα δούμε ένα ένα.

Για το αφγανιστάν τα (υπόλοιπα) μέλη της συμμαχίας περιμένουν τις τελικές αποφάσεις του Joνυσταλεάν. Στην ενημερωτική συνέντευξή του ο κομψός δανός εκπρόσωπος τύπου της Ουάσιγκτον και των πιο στενών συμμάχων της στην ευρώπη (λέγεται Jens Stoltenberg και πληρώνεται σαν γ.γ. του στρατεύματος) τα μάσαγε. Ναι μεν υπάρχει μια καταληκτική ημερομηνία στις 1 Μάη (για να ξεκουμπιστούν απ’ τα υψίπεδα) αλλά «ξέρετε, η κατάσταση είναι εύθραυστη, και δεν ξέρουμε, πρέπει να περιμένουμε να δούμε, δεν πρέπει να χάσουμε αυτά που κερδίσαμε…» – ιμπεριαλιστική σοφία… Όμως, απ’ την άλλη μεριά, ο Abdul Ghani Baradar, νο 2 στην ιεραρχία των ταλιμπάν και επικεφαλής του «πολιτικού τμήματος» πια (;), δημοσίευσε την περασμένη Τρίτη (μια μέρα πριν την «σύνοδο του νατο») μια ανοικτή επιστολή – προς αυτούς. Όπου καλούσε την Ουάσιγκτον να τιμήσει την υπογραφή της στη «συμφωνία της Doha» (και να τα μαζέψει ως το τέλος Απρίλη), αλλιώς… Αλλιώς οι ταλιμπάν ετοιμάζονται ήδη για την «εκστρατεία της άνοιξης», τις επιχειρήσεις που κάνουν κάθε χρόνο μόλις το τέλος του χειμώνα τους το επιτρέψει. Αυτή τη φορά είναι σαφές ότι ο κατοχικός στρατός δεν θα είναι δευτερεύον στόχος (σε σχέση με τον αμερικανοθρεμμένο «αφγανικό στρατό») αλλά ο κύριος. Το εξυπνότερο που μπορούν να κάνουν οι ταλιμπάν, για τυπικούς λόγους, είναι να μην ξεκινήσουν αυτές τις επιχειρήσεις κατά του κατοχικού στρατού πριν την λήξη της συμφωνίας· και την επίσημη ακύρωση της «συμφωνίας της Doha»… Μετά…

Για το ιράκ όμως οι νατοϊκοί συμφώνησαν… Ότι μπορεί ο isis να ηττήθηκε, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει (στο ιρακινό έδαφος). Οπότε, καλού κακού, πρέπει να αυξηθούν οι κατοχικοί «εκπαιδευτές». Ιμπεριαλιστική σοφία!

Είναι αναμενόμενο ότι απ’ τους 3.500 επιπλέον τέτοιους, το μεγαλύτερο μέρος θα είναι αμερικάνοι… Είναι αναμενόμενο επίσης ότι θα αυξηθούν οι στόχοι για το ιρακινό αντάρτικο, όποιοι κι αν είναι. Το Joνυσταλεάν δείχνει αποφασισμένο να ακολουθήσει την τακτική «για να νικήσουμε φορτώνουμε στρατό», εκείνην δηλαδή που ακολούθησε το αφεντικό του νυσταλέου, ο Obama στο αφγανιστάν· μόνο για να ηττηθεί πανηγυρικά.

Τι μορφή θα έχει η επόμενη, ακόμα πιο εμφατική, ήττα της Ουάσιγκτον; Δεν ξέρουμε…

(φωτογραφία: Η αναμνηστική χειραψία μετά την υπογραφή της “συμφωνίας της Doha”. Δεξιά ο Abdul Ghani Βaradar. Αριστερά ο ειδικός εκπρόσωπος της Ουάσιγκτον για το “αφγανικό ζήτημα” Zalmay Khalilzad.)

Δυνατό τεστ

Πέμπτη 18 Φλεβάρη. Μια δωδεκάδα ρουκέτες, απ’ τις ίσως διπλάσιες που εκτοξεύτηκαν, βρήκε τον στόχο της: την αμερικανική βάση μέσα στο αεροδρόμιο της Erbil, στην κουρδική ζώνη του βόρειου ιράκ. Ένας (μη αμερικάνος) μισθοφόρος σκοτώθηκε, άλλοι εννιά (αμερικάνοι…) τραυματίστηκαν. Ήταν το πιο σημαντικό «κτύπημα» μετά των κατοχικών του ιράκ, και έγινε χτες. Στην Ουάσιγκτον έχουν πονοκέφαλο.

Ο προσανατολισμός πολλών ιρακινών (και, φυσικά, πολλών ένοπλων πολιτοφυλάκων) είναι γνωστό: yankess go home! Είναι γνωστή και η μέθοδος που χρησιμοποιούν: επιθέσεις με «φτηνά» μέσα. Αν και οι αμερικανικές βάσεις θεωρούνται καλά φυλασσόμενες, το πεντάγωνο δεν έχει μέσο να εμποδίσει ούτε επιθέσεις με ρουκέτες ούτε επιθέσεις με drones. Το ισραηλινό «iron dome» δουλεύει εναντίον των πρώτων, ίσως όχι εναντίον των δεύτερων· αλλά ως τώρα η Ουάσιγκτον δεν έχει αποφασίσει ότι πρέπει να βασιστεί στην ισραηλινή τεχνολογία. Μήπως θέλει να αξιοποιήσει τέτοιες επιθέσεις χρεώνοντάς τες στην Τεχεράνη;

Ένας απευθείας αμερικανικός πόλεμος κατά του ιράν επί ιρακινού εδάφους θα ήταν, απλά, λιγότερο καταστροφικός (για το Joνυσταλεάν) από μια επίθεση «τιμωρίας» κατά του ίδιου του ιράν… Το απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ κάνει έναν τέτοιου είδους πόλεμο στο συριακό έδαφος μόνο και μόνο (και για όσο) το καθεστώς Άσαντ δεν απαντάει· και η Μόσχα δεν ανακατεύεται. Απ’ την άλλη μεριά η αποχώρηση του αμερικανικού στρατού (και των συμμάχων του) απ’ το ιράκ και, αναγκαστικά, και απ’ την συρία ήταν όνειρο του «ειρηνιστικού» ψόφιου κουναβιού – το Joνυσταλεάν δεν θα το συζητούσε ούτε γι’ αστείο. Συνεπώς;

Δεν ξέρουμε κάποιον κατοχικό στρατό που να έφυγε απ’ το έδαφος που είχε καταλάβει επειδή το ήθελαν τα αφεντικά του. Όλοι αναγκάστηκαν. Το Joνυσταλεάν δεν είναι εξαίρεση. Αλλά πρέπει να παραδεχτεί την ήττα του, και δεν το αντέχει. Το μόνο που του απομένει είναι να ξαναοργανώσει έναν εμφύλιο στο ιράκ· να αναστήσει τον isis δηλαδή…

Πίσω παλιο-τρομοκράτες!

Τετάρτη 17 Φλεβάρη. Καλά τα λέγαμε (Δευτέρα 15 Φλεβάρη, Ιμπεριαλιστικά αδιέξοδα). Χτες το Joνυσταλεάν ανακοίνωσε το πως αντιλαμβάνεται το ρόλο του στην υεμένη· αλλά αυτό είναι δείγμα γραφής ευρύτερης σημασίας. Τι, λοιπόν, πρεσβεύει το νέο, υπό τον κυρ Antony (Blinken – θα του βρούμε παρατσούκλι, που θα πάει;) υπ.εξ. γι’ αυτόν τον ευαίσθητο γεωπολιτικά τόπο;

Αφενός καταργεί τον χαρακτηρισμό των Houthis σαν «τρομοκρατικής οργάνωσης» που πρόλαβε να περάσει, στα τελευταία του, ο Πομπηίας… αφετέρου όμως τον διατηρεί για τρεις απ’ τους επικεφαλής τους, και μάλιστα απειλεί να τον επεκτείνει και σε άλλα μέλη της οργάνωσης. Σε αντάλλαγμα (;) και για να θαυμάσει το σύμπαν όλο τον ειρηνευτικό του ρόλο, το Joνυσταλεάν απαιτεί: οι Houthis να σταματήσουν την προώθησή τους στην Marib (την τελευταία σημαντική πόλη που κατέχουν οι μισθοφόροι και οι ευνοούμενοι του τοξικού του Ριάντ στη βόρεια υεμένη), να σταματήσουν όλες τις στρατιωτικές επιχειρήσεις τους τόσο εντός υεμένης όσο και εκτός [κατά της σαουδικής αραβίας δηλαδή…], και να διαπραγματευτούν… Αυτό σημαίνει: «τα δικά μας δικά μας (η υποστήριξη στις πετροχούντες συνεχίζεται. Θέλουμε πάντα και το Aden…) και τα δικά σας δικά μας κι αυτά!»: πέρα απ’ την στρατηγική της θέση η Marib έχει και πετρελαιοπήγαδα…

Δεν συνηθίζεται ένας απελευθερωτικός στρατός (τέτοιοι είναι οι Houthis) που προχωράει σε βάρος των όποιων εισβολέων έχοντας το πάνω χέρι στα πεδία, να σταματάει για να διαπραγματευτεί με τον αντίπαλο που ηττάται σύμφωνα με τους όρους που βάζει ένας σύμμαχος του αντίπαλου… Κάποιος θα έλεγε ότι στην Ουάσιγκτον έχουν χάσει το μυαλό τους αν νομίζουν ότι αυτές οι ιδέες τους θα χειροκροτηθούν σαν «ειρηνευτικές». Η μόνη λογική βάση διαπραγμάτευσης (και συμφωνιών) είναι οι 2 πετροχουντικοί να μαζέψουν τους μισθοφόρους και τα όπλα τους εκτός υεμένης – τι άλλο;

Ξέροντας η Ουάσιγκτον (αλλά και το Παρίσι με το Λονδίνο) ότι χάνουν στην υεμένη, και νομίζοντας ότι μπορεί/ουν παρ’ όλα αυτά να σώσει/ουν τα προσχήματα πηγαίνοντας τον πόλεμο που ξεκίνησε/αν στο «Χ», φαντασιώνεται/φαντασιώνονται. Κάτι παράλογο: ότι (συγγνώμη για την γλώσσα…) αν φωνάξουν στους Houthis, και μαζί μ’ αυτούς στην Τεχεράνη και στην Χεζμπ’ αλλάχ, “σταθήτε ρε πούστηδες, γαμώ το σταυρό σας” (για να θυμηθούμε τον θρυλικό, παρά λίμνην της Δοϊράνης, υπαστυνόμο Πετράκη του 1923), ΔΕΝ θα εισπράξουν σαν απάντηση το “κλάστε μας τ’ αρχίδια” – όπως εκείνος…

Θα την εισπράξει αυτή την απάντηση η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της, με τον έναν ή το άλλο τρόπο! Προς το παρόν στέλνουν τον βρετανό πρώην πρεσβευτή Martin Griffiths, που παριστάνει τον ειδικό εκπρόσωπο του οηε για την υεμένη (συγκινητικό…. τι έκανε τόσο καιρό άραγε;), όχι όπου κι όπου αλλά στην Τεχεράνη, για συνάντηση με τον ιρανό υπ.εξ. Javad Zarif, με θέμα την υεμένη…. Ακόμα κι αυτό δείχνει αδυναμία: το ιρανικό καθεστώς έχει κάθε περιθώριο να ακούσει, και στο τέλος να πει «δεν είμαστε οι μπαμπάδες ή οι καθοδηγητές των Houthis, καλύτερα να μιλήσετε με τους ίδιους…»

Ιμπεριαλιστικά αδιέξοδα

Δευτέρα 15 Φλεβάρη. Όλο ενδιαφέρον η ασταμάτητη μηχανή παρακολουθεί τι περιθώρια έχει το Joνυσταλεάν να αποφύγει την επίσημη κήρυξη πολέμου κατά των rivals, μετά την αποτυχία της τακτικής που δοκίμασε το ψόφιο κουνάβι, των οικονομικών τιμωριών, αποκλεισμών· του νεο-μερκαντιλισμού για να το πούμε αλλιώς.

Τα ως τώρα δείγματα (είναι η αρχή σίγουρα) είναι ενδιαφέροντα. Για παράδειγμα ο νυσταλέος Jo πήρε τηλέφωνο τον κινέζο αυτοκράτορα να του ευχηθεί για την κινέζικη πρωτοχρονιά! Αρχίζει η χρονιά του βοδιού σύμφωνα με το κινέζικο ημερολόγιο, φαίνεται όμως ότι στην Ουάσιγκτον υπάρχουν μεγάλα κοπάδια, που θέλουν να πιστεύουν ότι με «κινήσεις αβροφροσύνης» απέναντι στο Πεκίνο θα χωρίσει το ζευγάρι Μόσχας – Πεκίνου, και η πρώτη θα στριμωχτεί. Άβυσσος…

Σε ότι αφορά το ιράν και την συμφωνία 5 + 1, ο νυσταλέος Jo λέει ότι θέλει να γυρίσει· αλλά σε μια άλλη συμφωνία, κι αφού πρώτα η Τεχεράνη κάνει στριπτίζ… Άβυσσος…

Σ’ ότι αφορά τον πόλεμο που οι δύο τοξικοί του Ριάντ και του Αμπού Ντάμπι κάνουν στην υεμένη, ο νυσταλέος Jo θέλει να εμφανιστεί σαν ειρηνιστής. Θα διακόψει (λέει) την τροφοδοσία του τοξικού του Ριάντ με επιθετικά όπλα (αλλά όχι με «αμυντικά»…) και, επίσης, θα κάνει ότι μπορεί για να σταματήσει το κακό (στο οποίο ως τώρα έχει συμμετάσχει ενεργά και η Ουάσιγκτον, και το Παρίσι, και το Λονδίνο…). Αλλά και πάλι υπό όρους. Θα πρέπει οι Houthis να σταματήσουν να νικάνε και να προωθούνται σε βάρος των μισθοφόρων των δύο τοξικών.

Αυτός είναι ο αμερικανικός πόνος με την υεμένη: οι Houthis νικούν, υποστηριζόμενοι φανερά απ’ την Τεχεράνη και την λιβανέζικη Χεζμπ’ αλλάχ. Εν μέρει ανακαταλαμβάνουν υεμενίτικα εδάφη, εν μέρει επιτίθενται στην σαουδική αραβία: μέσα στις 4 τελευταίες ημέρες έχουν κτυπήσει με drones και πυραύλους 5 φορές στο σαουδαραβικό αεροδρόμιο της Αdha στα νότια.

Μπροστά στο ενδεχόμενο να πρέπει να στείλει και εκεί, φανερά, «αντιτρομοκρατικό» στρατό, ο νυσταλέος Jo προτιμάει να το παίξει “give peace a chance”!! Πρόκειται για τον ίδιο νυσταλέο που σαν υπ.εξ. του Obama είχε δώσει το ο.κ. στους πετροχουντικούς, το 2015, να εισβάλουν στην υεμένη… Οι Houthis απαντούν, με όλο τους το δίκιο, ότι «peace» σημαίνει αφενός να φύγουν όλοι οι μισθοφόροι απ’ το υεμενίτικο έδαφος και αφετέρου οι δύο τοξικοί να πληρώσουν για όλες τις καταστροφές που έχουν κάνει αυτά τα χρόνια, και αποζημιώσεις για όλους τους άμαχους που έχουν δολοφονήσει· παράδες έχουν. Παράξενες ιδέες που, φυσικά, η παρακμιακή υπερδύναμη τις θεωρεί σαν όρους και τις απορρίπτει. Άβυσσος…

Αν δείχνουν κάτι οι ως τώρα πρώτες κινήσεις του νέου αμερικανικού γκουβέρνου στην ευρύτερη μέση Ανατολή, είναι μια τακτική (;) νοσταλγίας του είδους «θα ανακτήσουμε το χαμένο έδαφος επειδή είμαστε οι αμερικάνοι· και κάποτε μας φοβούνταν όλοι».

Αποκλείεται να κρατήσει πολύ. Και η διάψευση (η επιβολή της ωμής πραγματικότητας δηλαδή πάνω στις αναμνήσεις περασμένων μεγαλείων) θα εκνευρίσει πολύ το Joνυσταλεάν.

Τέρμα τ’ αστεία

Σάββατο 13 Φλεβάρη. Αν δούμε πάλι, όπως έχει γίνει περισσότερες από μία φορά, ότι επιβάλλονται κυρώσεις σε τομείς που δημιουργούν κινδύνους για την οικονομία μας, συμπεριλαμβανόμενων των πιο ευαίσθητων σφαιρών της, ναι. Θα το κάνουμε.

Τι θα κάνετε κύριε Lavrov; Θα διακόψουμε τις σχέσεις μας με την ε.ε. Δεν θέλουμε να απομονωθούμε, αλλά πρέπει να είμαστε έτοιμοι γι’ αυτό. Αν θέλεις ειρήνη ετοιμάσου για πόλεμο…

Αυτή ήταν η χθεσινή απάντηση της Μόσχας στις απειλές του κύρ Josep (Borrel) ότι σκοπεύει να ζητήσει απ’ τα κράτη μέλη της ε.ε. νέες «κυρώσεις» κατά της Μόσχας – προς υπεράσπιση αυτού του φασίστα που έχει γίνει πρωτοκοσμικό asset, του Navalny. Το Βερολίνο δήλωσε αμέσως ότι η “υπόσχεση” του Lavrov είναι “ανησυχητική και ακατανόητη” – ίσως ο εκπρόσωπος τύπου του γερμανικού υπ.εξ. να μπέρδεψε λίγο τα λόγια του.

Είναι συνηθισμένο στην εξωτερική πολιτική που εμφανίζεται σαν “ευρωπαϊκή” αλλά αφορά ζητήματα ειδικού γερμανικού συμφέροντος να γίνει ένας κάποιος θόρυβος πριν το Βερολίνο βάλει τα πράγματα με πρακτικό τρόπο σε τάξη. Υποθέτουμε λοιπόν ότι η Μόσχα “βοηθάει” με τον τρόπο της το Βερολίνο να συμμαζέψει διάφορους “φίλους της ελευθερίας και της δημοκρατίας” (…στη ρωσία).

Αυτό είναι το άμεσο ωστόσο. Με διάφορες αφορμές τόσο η Μόσχα όσο και η Τεχεράνη και η Άγκυρα λένε, ο καθένας με τον τρόπο του, το ίδιο πράγμα στη δύση, είτε είναι η Ουάσιγκτον είτε είναι οι Βρυξέλες ή διάφορες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Κι αυτό ξεπερνάει τις επιμέρους αφορμές: ο καιρός που βάζατε τους όρους σας έχει περάσει!

Όσο για το Πεκίνο; Αυτό δεν χρειάζεται καν να το πει. Το κάνει.

Φάρμακα;

Τρίτη 9 Φλεβάρη. … Ως πρόσφατα, η βιομηχανία εμβολίων της κίνας θεωρούνταν ένας σχετικά ήσσονος σημασίας παίκτης στην παγκόσμια αγορά. Αλλά ο αγώνας για την ανάπτυξη και την διανομή εμβολίων για τον covid-19 έδωσε στην Κίνα την ώθηση να αναβαθμίσει μαζικά τις ικανότητές της, καθιερωνόμενη σαν ένας βασικός παγκόσμιος προμηθευτής…

Αυτό είναι απόσπασμα από χθεσινό άρθρο στους “asia times” (φωτο επάνω). Η ασταμάτητη μηχανή συνδυάζει αυτήν την προφανή παραδοχή με αξιόπιστες αλλά όχι διασταυρωμένες πληροφορίες, ότι οι δυτικές φαρμακο-μαφίες (ή οι κυριότερες ανάμεσά τους) επιδίδονται ήδη σ’ έναν “αγώνα δρόμου” για να μην χάσουν το πλανήτη (τον οποίο ως πρόσφατα ηγεμόνευαν ουσιαστικά χωρίς αντίπαλο) στέλνοντας πλασιέ σε διάφορα γεωγραφικά μήκη και πλάτη για να κλείσουν συμφωνίες· και (ως τώρα) τρώνε πόρτα…

Αν η αναλυτική / πολιτική προσέγγισή μας όλους αυτούς τους μήνες σχετικά με τις πραγματικές αιτίες της (βασικά δυτικής) υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας είναι σωστή (τέτοια την θεωρούμε!) τότε η πιο πάνω παράγραφος (όπως και όλο το άρθρο) συνοψίζει την όλο και πιο έντονα διαγραφόμενη ήττα του δυτικού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος στην παγκόσμια αναμέτρηση με σημαία τον covid!

Το ρωσικό sputnik V ίσως να μην καίγεται (οικονομικά) για πελάτες στην ευρώπη – μόνο ο γεωπολιτικός συμβολισμός έχει κάποια σημασία. Η εταιρεία που το σχεδίασε, το κατασκευάζει και το προωθεί έχει κλείσει ήδη συμφωνίες και έχει κάνει τις πρώτες αποστολές σε 18 κράτη του πλανήτη, και έπεται άλλη μία μεγάλη παραγγελία από μεξικό που θα αρχίσει να ξεφορτώνεται στην Mexico City τον Μάρτη. (Για τα κινεζικά έχουμε γράψει πρόσφατα. Ένα ινδικό εμβόλιο κινείται επίσης «επιθετικά» στην «παγκόσμια αγορά»…).

Έχει επιπλέον ενδιαφέρον το ότι το ρωσικό και το κινεζικό κράτος συνεργάζονται (και δεν ανταγωνίζονται για την «παγκόσμια αγορά») κυρίως σ’ ότι αφορά τις αλυσίδες παραγωγής μεταξύ τους αλλά και έρευνες· αλλά και την αξιοποίηση εργοστασίων που υπάρχουν ήδη σε διάφορα κράτη του πλανήτη. Αυτό το τελευταίο λέγεται «προστιθέμενη αξία» και εξυπηρετεί τα κράτη / κεφάλαια που είναι πελάτες της Μόσχας και του Πεκίνου.

Ξεδιπλώνεται πια όλο και πιο καθαρά το επίδικο που για τους αιχμάλωτους της δυτικής υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας παραμένει ακόμα μυστηριώδες. Οι εντατικά κατασκευαζόμενοι και συντηρούμενοι φόβοι τους· τα «κυματιστά» πραξικοπήματα· η κατασκευή της «κρουσματοπανδημίας» και των κοινών δεξαμενών, είναι οι μορφές που αντιστοιχούν στην πρωταρχική συσσώρευση της (δυτικής) «βιομηχανίας της υγείας»!!! Οι έντιμοι και ενημερωμένοι μαρξιστές θα έπρεπε να το έχουν αναγνωρίσει αυτό προ πολλού: παντού και πάντα η πρωταρχική συσσώρευση είναι ταυτόσημη με την λεηλασία και την κατασκευή αναγκών και σπανιότητας στην ικανοποίησή τους!

Εκτιμάμε ωστόσο ότι το σχέδιο του δυτικού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος δεν ήταν ακριβώς αυτό! Στην πιο άγρια εκδοχή της αυτή η βίαιη πρωταρχική συσσώρευση «αναγκών υγείας» προοριζόταν να γίνει κυρίως στην (θεσμικά λιγότερο οχυρωμένη) αφρική, την οποία οι δυτικές φαρμακο-μαφίες χρησιμοποιούσαν επί δεκαετίες σαν πεδίο πειραμάτων και «ευσπλαχνίας» – συχνά θανάτου. Συμπληρωματικά σε τμήματα της λατινικής αμερικής και της ασίας. Στις δυτικές μητροπόλεις το «κακό» και η «αντιμετώπισή» του μέσω γενετικής μηχανικής θα ερχόταν σε δεύτερο χρόνο· με απόδειξη αποτελεσματικότητας την «σωτηρία» της περιφέρειας. (Αυτή είναι η γνώμη μας, την οποία έχουμε παρουσιάσει έγκαιρα τους προηγούμενους μήνες).

Αλλά η ετοιμότητα του δυτικού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος και η απεριόριστη καπιταλιστική / κανιβαλική όρεξη των αφεντικών του έκαναν ένα πολύ σοβαρό στρατηγικό λάθος, όταν έσπευσαν να θεωρήσουν έναν ιό που εμφανίστηκε στην κίνα και όχι στη δυτική αφρική ή στις λατινοαμερικάνικες φαβέλες σαν κατάλληλη εκπυρσοκρότηση για την επίθεση που ετοίμαζαν χρόνια. Το ότι η «αφετηρία» ήταν ο στρατηγικός ανταγωνιστής (το κινέζικο κράτος / κεφάλαιο) και όχι κάποιο κομμάτι της «περιφέρειας» στην οποία η δύση θεωρεί ότι έχει το «πάνω χέρι», μετέτρεψε τον χαρακτήρα του συγκεκριμένου πολέμου: δεν θα ήταν η (εύκολη, όπως φαντάζονταν οι δυτικοί) κατάκτηση της «περιφέρειας» και μετά η αποικιοποίηση του «κέντρου», αλλά το ανάποδο. Πρώτα αναμέτρηση του (δυτικού) «κέντρου» με το (ανατολικό) «κέντρο» για την ταχύτητα, την ποιότητα, τα χαρακτηριστικά και τα τεχνολογικά πλεονεκτήματα της «σωτηρίας». Και μετά τα υπόλοιπα…

Ε, αυτήν την «κεντρική» αναμέτρηση τα αφεντικά του δυτικού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος την έχασαν ήδη απ’ τον περασμένο Απρίλη, χωρίς καν εμβόλια! Και δεν το κατάλαβαν, τυφλωμένα απ’ τις ρατσιστικές προκαταλήψεις τους. «Εισήγαγαν» (δήθεν) απ’ το Πεκίνο την μιλιταριστική πλευρά της διαχείρισης του covid (για να κατακτήσουν δια της βίας κατ’ αρχήν τις δυτικές κοινωνίες σ’ έναν βαθμό που να μοιάζει κοντινός με τον τρόπο που το κινεζικό καθεστώς κατέχει και ελέγχει την κινέζικη…) υποσχόμενα, ελπίζοντας, ότι σύντομα θα έχουν αρκετά τεχνολογικά τεχνολογικά πλεονεκτήματα ώστε να εκστρατεύσουν, να κατακτήσουν (ή να σιγουρέψουν) μεγάλα κομμάτια του υπόλοιπου πλανήτη.

Αν μπορούσαν να ξεκινήσουν την «γενετική επίθεση» (με υπερ-επαρκή ποσότητα «πυρομαχικών»…) τόσο στο δυτικό «κέντρο» όσο και στην «περιφέρεια» το περασμένο καλοκαίρι, είχαν ελπίδες να νικήσουν. Δεν μπορούσαν (αν και το ήθελαν πολύ). Απο εκεί και μετά κάθε βδομάδα, κάθε μέρα, περνούσε υπέρ του Πεκίνου.

Γιατί; Επειδή στις μεν δυτικές κοινωνίες έπρεπε να ανανεώνεται το «πάγωμα», τα πραξικοπήματα, για να αποφευχθεί η φυσική ανοσία των πληθυσμών· αλλά το κινέζικο κράτος / κεφάλαιο έβαζε ήδη σε πλήρη λειτουργία τις μηχανές για την επέκταση ή/και την σταθεροποίηση της «εμβολιαστικής» / ανθρωπιστικής επιρροής του στον υπόλοιπο πλανήτη. Όπως είχε κάνει την περασμένη άνοιξη στέλνοντας χαμηλής τεχνολογίας υλικά (μάσκες, στολές, αναπνευστήρες) παντού όπου του ζητούνταν. Soft power λέγεται αυτό, και είναι δυτική εφεύρεση…

Το γεγονός ότι τόσο το κινέζικο όσο και το ρωσικό καθεστώς κάνουν ήδη εξαγωγές των αντι covid εμπορευμάτων τους χωρίς να έχουν πρώτα «εμβολιάσει τους δικούς τους πληθυσμούς», χωρίς όμως να προκαλείται αντίδραση απ’ αυτούς τους πληθυσμούς, οφείλεται (κατά την γνώμη μας…) στο ότι ΔΕΝ χρησιμοποίησαν τρομοκρατικές, δημαγωγικές μεθόδους για να τους πειθαρχήσουν / καταστείλουν! Δεν τους είπαν «θα πεθάνετε αν δεν εμβολιαστείτε!!» (όπως δεν το έκανε το Τόκιο, η Σεούλ και πολλά ακόμα κράτη του πλανήτη).

Με δυο λόγια Μόσχα και Πεκίνο φρόντισαν να διαμορφώσουν τέτοιους «εσωτερικούς όρους» διαχείρισης (στην πραγματικότητα: πολύ πιο ρεαλιστικούς) ώστε να είναι τα χέρια τους λυμένα για να κάνουν «εξωτερική πολιτική»· την ώρα που το δυτικό βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα εφάρμοζε στην έδρα του το τρομοκρατικό μοντέλο που κανονικά προόριζε για την «περιφέρεια», «δένοντας» έτσι τα δικά του (παρά τα όνειρά του).

Στρατηγικό λάθος! Το “Event 201” ήταν μια άσκηση επί χάρτου (για την γρήγορη και αποτελεσματική κυριαρχία της δυτικής υγιεινιστικής κυριαρχίας) στην οποία οι rivals δεν υπήρχαν… Ήταν ήσσονος σημασίας σ’ αυτό το πεδίο – όπως παραδέχεται και το άρθρο που μνημονεύσαμε στην αρχή… Για διακοσμητικούς και μόνο λόγους ήταν καλεσμένος σ’ εκείνη την άσηση και ένας εκπρόσωπος του κινέζικου CDC – και φυσικά (για την δυτική άποψη περί του κόσμου) κανένας απ’ την ιαπωνία, τη νότια κορέα ή την ρωσία… Έβγαινε απ’ όλους τους πόρους των οργανωτών και των συμμετεχόντων στο “Event 201”: ο δυτικός καπιταλισμός προορίζεται να (ξανα)σώσει τον κόσμο… Και ο κόσμος θα πρέπει να υπακούσει αν θέλει να σωθεί…

Η δυτική υπεροχή (ή, πιο σωστά, η δυτική πρωτοβουλία των κινήσεων) θα μπορούσε να ισχύσει μόνο αν ο «ιικός εχθρός» εμφανιζόταν μακριά απ’ τα εδάφη των rivals… Τότε και μόνον τότε θα μπορούσαν ίσως οι δυτικοί να τους κρατήσουν σε απόσταση απ’ τα σημεία των δικών τους υγιεινιστικών ιεραποστολών, δηλαδή τις ζώνες επιρροής τους… Απ’ την στιγμή όμως που εμφανίστηκε στην Wuhan, η γρήγορη και αποτελεσματική αντίδραση του κινεζικού κράτους / κεφάλαιου αποδείχθηκε μια εξαιρετικά γρήγορη «ωρίμανση» των καπιταλιστικών δυνατοτήτων (που υπήρχαν ήδη διαθέσιμες) και στον τομέα της βιομηχανίας της υγείας, έναν τομέα όπου οι δυτικοί θεωρούσαν ότι δεν έχουν αντίπαλο. Κι ενώ τα δυτικά αφεντικά προσπαθούσαν (και συνεχίζουν να προσπαθούν) να εφαρμόσουν τις αποικιοκρατικές, ιμπεριαλιστικές μεθόδους τρόμου και κυριαρχίας που επί δεκαετίες χρησιμοποιούν σε βάρος των Άλλων μέσα στις δυτικές μητροπόλεις (αναγκαστικός όρος πια για την πρωταρχική τους συσσώρευση…) οι rivals κινούνται άνετα και αποτελεσματικά· κυρίως δε κυκλωτικά.

Κάνοντας και ξανακάνοντας «ασκήσεις», δηλώσεις, θεσμικές κινήσεις εδώ και χρόνια, τα αφεντικά του δυτικού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος, θεωρούσαν ότι θα έχουν οπωσδήποτε την πρωτοβουλία των (υγιεινιστικών) κινήσεων· κι άρα την άνεση να επιβάλουν τους όρους τους. Όταν εμφανίστηκε ένας «καινούργιος ιός» στην Wuhan «θυμήθηκαν» ότι έρχεται το τέλος του κινέζικου καπιταλισμού (το είπαν και το ξαναείπαν οι υπάλληλοί τους στα μέσα μαζικής εξαχρείωσης…) ως εάν η Ιστορία να τους έκανε ένα θεϊκό δώρο, βγάζοντάς απ’ τον δρόμο τους ένα σοβαρό εμπόδιο· πλην όμως σε άλλους τομείς. Αποδεικνύεται ένα χρόνο μετά ότι την στιγμή που πανηγύριζαν για το «Τσέρνομπιλ της κίνας» άρχιζε η ήττα τους στον πλανητικό ανταγωνισμό.

Τώρα; Τώρα στη δύση συνεχίζουν να μετράνε «κρούσματα» και κοινές δεξαμενές· αλλά οι rivals μετράνε διεθνείς παραγγελίες και κανονίζουν τις παραγωγικές και επιμελητειακές διαστάσεις της επέκτασής τους.

Τι συνέπειες θα έχουν όλα αυτά σ’ εμάς, τους εργάτες / υποτελείς; Χμμμμ…. Επ’ αυτού προσεχώς.