Tag: πόλεμος

Πολεμικές προετοιμασίες

Σάββατο 20 Μάρτη. Το κράτος της αυτού μεγαλειότητας βασίλισσας της αγγλίας, της ουαλίας, της σκωτίας, της βόρειας ιρλανδίας και διαφόρων ακόμα σημείων του πλανήτη, έχει 195 πυρηνικές κεφαλές (αν και τα υποβρύχιά του που μπορούν να εκτοξεύσουν τους φορείς / πυραύλους είναι υπό αμερικανικό έλεγχο). Μια κυβερνητική απόφαση του 2010 είχε βάλει στόχο την μείωσή τους στις 180… Όχι πια.

Το καινούργιο «αμυντικό δόγμα» της παγκόσμιας βρετανίας (προσοχή: “παγκόσμιας” πια… όχι απλά “μεγάλης”!…) που δημοσιεύτηκε πρόσφατα (ένα ντοκουμέντο 114 σελίδων) προβλέπει την αύξησή τους σε 250. Ποιός είναι ο στόχος; Το Πεκίνο… και η Μόσχα… και… : το Λονδίνο ονειρεύεται (πάντα μαζί με την Ουάσιγκτον) ότι θα κυριαρχήσει στον ινδικό – ειρηνικό, αφού (λέει το δόγμα) στα κράτη της περιοχής βρίσκεται «η μηχανή ανάπτυξης» του πλανήτη… Και δεν πρέπει να μείνουν χωρίς το δυτικό ατσάλινο χέρι στον λαιμό τους…

Αλλά… Όπως κάθε ιμπεριαλιστικό κράτος έτσι κι αυτό της βασίλισσας οφείλει να εξασφαλίσει την (απόλυτη) πειθαρχία στα νώτα του· δηλαδή στην επικράτειά του. Διότι όπως επαναλαμβάνει σταθερά η έκθεση η διάκριση ανάμεσα σε εσωτερική και διεθνή ασφάλεια έχει θολώσει… τα σύνορα ανάμεσα σε πόλεμο και ειρήνη, ευημερία και ασφάλεια, εμπόριο και ανάπτυξη, εσωτερική και εξωτερική πολιτική γίνονται όλο και πιο περιττά…

Θα τονώσουμε το κοινωνικό σθένος στο Η.Β. απέναντι σε κάθε είδος παραπληροφόρησης… Η επένδυση στην άσκηση εκ μέρους της κυβέρνησης των συμπεριφορικών επιστημών, η επιτήρηση του ορίζοντα και οι στρατηγικές επικοινωνίες θα μας βοηθήσουν να βελτιώσουμε την απάντησή μας σε κάθε εκστρατεία παραπληροφόρησης….

… Οι πόλεμοι συνεχίζουν να κερδίζονται στα ανθρώπινα μυαλά… το interent είναι εσωτερικό τμήμα του πεδίου μάχης στον 21ο αιώνα, συνεπώς φυσικές και εικονικές επιχειρήσεις πρέπει να συνδυαστούν και να ενισχυθούν για να προκληθούν συνειδησιακές μεταβολές… Πρέπει να έχουμε αποτελεσματικά μέσα για να σχηματίσουμε τις ανθρώπινες αντιλήψεις και συμπεριφορές…. Οι πληφορορίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να εξαπατήσουμε ή σαν κάλυψη και απόκρυψη για να εξαπατήσουμε…

Πιθανόν να τα θεωρήσετε κοινότοπα αυτά… Ίσως δεν θα έπρεπε – για το καλό σας. Ο βρετανικός στρατός έχει ήδη τμήμα ψυχολογικού / πληροφοριακού πολέμου, την περιβόητη 77η ταξιαρχία. Θα σας φανεί κοινότοπο ή αδιάφορο το γεγονός ότι η 77η ταξιαρχία έχει άμεση συμμετοχή στην «αντιμετώπιση της πανδημίας» (δηλαδή των υπηκόων); Και τι είναι το βρετανικό (και το αμερικανικό και το ισραηλινό) κράτος αν όχι παράδειγμα προς μίμηση για τους συμμάχους τους;

Ξέρουμε τι θα γράψουν οι ιστορικοί του μέλλοντος (αν υπάρχουν τέτοιοι) για την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία και για τις δύο «διαστάσεις» της, εκείνην της «εσωτερικής πολιτικής» των δυτικών αφεντικών (του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος) και εκείνην της «εξωτερικής πολιτικής» τους· που (τι κοινότοπο ε;) δεν έχουν σύνορα μεταξύ τους…

Εσείς;

Ματαιωμένα όνειρα 1

Σάββατο 20 Μάρτη. … Για να θέσω με μια ορολογία που πάει πίσω στην πιο βίαιη εποχή των αρχαίων αυτοκρατοριών, τα τρία μεγάλα απαραίτητα της ιμπεριαλιστικής γεωστρατηγικής είναι το να εμποδιστεί η σύγκρουση και να διατηρηθεί η εξάρτηση ασφαλείας μεταξύ των βασσάλων, να κρατηθούν οι υποτελείς ενδοτικοί και προστατευμένοι, και να μείνουν οι βάρβαροι χωρισμένοι μεταξύ τους…

Η «μεγάλη σκακιέρα» του Zbigniew Brzezinski (από εκεί είναι το απόσπασμα) εκδόθηκε το 1997 όταν ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός μπορούσε να καμαρώνει (ή να ψωνίζεται) πως είναι ο μόνος κυρίαρχος, η μόνη υπερδύναμη στον πλανήτη γη. Οι «βάσσαλοι» ήταν κατά κύριο λόγο η γερμανία και η ιαπωνία· οι «υποτελείς» βρίσκονταν κυρίως στη μέση Ανατολή και στην Αφρική· και οι «βάρβαροι» που έπρεπε να εμποδιστούν να συμμαχήσουν ήταν η ρωσία, η κίνα και το ιράν.

Σχεδόν τα πάντα έχουν αλλάξει στις (μη) ισορροπίες και στον ενδικαπιταλιστικό ανταγωνισμό απ’ το 1997, το 1998 και το 1999 όταν η «μεγάλη σκακιέρα» έγινε το ευαγγέλιο του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Αλλά στην Ουάσιγκτον βρυκολακιάζει πάντα ο ίδιος εφιάλτης, άσχετα από προέδρους και κόμματα: να κρατηθούν χώρια μεταξύ τους η Μόσχα, το Πεκίνο και η Τεχεράνη. Όσο περισσότερο το προσπαθούν οι διαδοχικές αμερικανικές κυβερνήσεις τόσο κοντύτερα έρχονται οι «βάρβαροι»· σα να μην έφτανε αυτό, προστίθενται στη μεριά τους και καινούργοι.

Ποιός βγήκε να κατηγορήσει τον νυσταλέο Jo για τον χαρακτηρισμό «δολοφόνος» και «άψυχος» που έριξε κατά της ανεγκέφαλης αλεπούς; Ένας «βάρβαρος»: ο Erdogan:

Οι δηλώσεις του κ. Biden κατά του κ. Putin δεν ταιριάζουν σ’ έναν πρόεδρο, και το να βγαίνει ένας πρόεδρος και να κάνει τέτοιους χαρακτηρισμούς εναντίον του προέδρου μιας χώρας σαν την Ρωσία είναι στ’ αλήθεια απαράδεκτο, δεν είναι κάτι που μπορεί κάποιος να το χωνέψει…. Κατά την γνώμη μου ο κ. Putin έκανε αυτό που έπρεπε, δίνοντας μια πολύ, πολύ έξυπνη και κομψή απάντηση…

Ότι, τηρουμένων των δεδομένων (μιλάμε για δύο πυρηνοκίνητες πολιτικές βιτρίνες), η απάντηση της ανεγκέφαλης αλεπούς ήταν έξυπνη, κομψή και ειρωνική ισχύει. Αλλά γιατί θεώρησε σκόπιμο να την χειροκροτήσει ο «βάρβαρος» της Άγκυρας, κατηγορώντας ευθέως τον νυσταλέο Jo ότι είναι απρεπής και χοντροκομμένος;

Ένα μέρος της απάντησης βρίσκεται στο ότι όλοι βλέπουν ότι ο νυσταλέος είναι μια πολιτική βιτρίνα που παραπαίει (για λόγους υγείας)· και ότι το να έχει αυτόν σαν πρόεδρο το αμερικανικό κράτος σημαίνει πως παραπαίει το ίδιο. Δεν είναι μυστικό βέβαια ότι ο νυσταλέος Jo προορίζεται να καταναλωθεί γρήγορα (όσο γρήγορα χρειαστεί) και να αντικατασταθεί απ’ την πρόεδρό του (την Kamala Harris) πριν λήξει η θητεία του. Ίσως και στη μέση της, σε δύο χρόνια.

Όμως ο χρόνος κυλάει γρήγορα, ειδικά όταν η αναδυόμενη «υπερδύναμη», το κινεζικό καθεστώς, εξελίσσεται με ταχύτητα που με βάση τα δυτικά στάνταρς θα μπορούσε να υπάρξει μόνο μετά από έναν πόλεμο. Όποτε κι αν υπάρξει μια κυβέρνηση της (τζαμαϊκανο-ασιατικής καταγωγής) Harris θα έχει σαφώς διαφορετική «όψη» απ’ αυτήν του νυσταλέου Jo ή και του ψόφιου κουναβιού. Δεν θα μπορεί όμως να έχει διαφορετική στρατηγική για την διατήρηση του αμερικανικού μεγαλείου απ’ αυτήν που έχει απομείνει: του τσαμπουκά, των απειλών, της επίδειξης (στρατιωτικών) δυνάμεων…

Διάφοροι λένε ότι ο νυσταλέος Jo κάνει πάντα (δημόσια) χοντροκομμένους χαρακτηρισμούς για όσους δεν γουστάρει. Έχει αποκαλέσει ήδη (όντας ακόμα υποψήφιος, πέρυσι) τον κινέζο πρόεδρο Xi «κακοποιό», τον βορειοκορεάτη Kim «χίτλερ» και τον Erdogan «τύρρανο». Το 2016, όταν υποψήφια ήταν η Clinton, είχε αποκαλέσει την ανεγκέφαλη αλεπού «νέο χίτλερ»… Οι δημοκρατικοί (στη συμμαχία τους πια με τους νεο-συντηρητικούς) απλά εκφράζουν με το περιορισμένο τους λεξιλόγιο την όλο και πιο ανεξέλεγκτη έχθρα τους απέναντι στους rivals.

Πίσω απ’ το θέατρο της χοντροκοπιάς ή/και της κομψότητας βρίσκονται τα αδιέξοδα της πρώην υπερδύναμης και η αυτοπεποίθηση των αντιπάλων της. Οικονομικά και γεωπολιτικά και τα μεν και η δε.

Στους καυγάδες οι βρισιές είναι απλά η εισαγωγή στα κλωτσομπουνίδια…

Ματαιωμένα όνειρα 2

Σάββατο 20 Μάρτη. Δεν ήταν πολύ καλύτερη η «ατμόσφαιρα» στην υποτιθέμενη «συνάντηση γνωριμίας» δύο ημερών μεταξύ του Παρωπίδα και του επιτελείου του και αντιπροσωπείας του Πεκίνου στο Anchorage της Αλάσκας. Μετά τα εισαγωγικά «καλώς ήρθατε» / «καλώς σας βρήκαμε» ο Παρωπίδας ξεκίνησε (παρόντων των καμερών) επίθεση κατά του Πεκίνου με όλο το σετ των κατηγοριών: Χονγκ Κονγκ, γενοκτονία στην Xinjiang, κυβερνοεπιθέσεις, κλοπή της αμερικανικής τεχνολογίας, ταϊβάν, κατασκοπεία…. Ύστερα έδιωξε τους αμερικάνους δημοσιογράφους γιατί φανταζόταν τι θα ακολουθούσε: επί 15 λεπτά ο επικεφαλής της κινέζικης αντιπροσωπίας Yang Jiechi κατακεραύνωσε τους οικοδεσπότες του για ρατσιστές και πολεμοκάπηλους· τονίζοντας ότι οι αμερικάνοι δεν μπορούν να μιλούν με τους κινέζους από θέση ισχύος… Κλπ κλπ.

Γιατί, λοιπόν, η κινεζική αντιπροσωπεία έμεινε στην Αλάσκα για δυο μέρες; Επειδή το Πεκίνο ακολουθεί την ίδια τακτική με την Μόσχα (και την Τεχεράνη): ξέροντας ότι δεν πρόκειται να υπάρξει καμμία συμφωνία πια με την Ουάσιγκτον (σίγουρα όχι τέτοια που δεν θα είναι στα μέτρα της) παριστάνουν (περί παράστασης πρόκειται…) τους συζητήσιμους και τους διαλλακτικούς. Η «εξυπνάδα», η «κομψότητα» και η ειρωνεία – όταν απέναντι βρίσκονται παραζαλισμένοι πιστολέρο – δεν είναι ατομικό χαρακτηριστικό· είναι τακτική να ρεζιλέψεις τον αντίπαλο σε όσους περισσότερους θεατές γίνεται.

Ο πιο αδύνατος το παίζει σκληρός, για να κρύψει την αδυναμία του λένε στο Πεκίνο. Κατά τον Παρωπίδα (το είπε κι αυτό στον εισαγωγικό καυγά) η αμερικανική σκληρότητα μπορεί μερικές φορές να προκαλεί πόνο, να είναι άσχημη, αλλά κάνει τους αμερικάνους πιο δυνατούς και πιο ενωμένους.

Που σημαίνει τι; Ή παγκόσμιος πόλεμος ή fentanyl; Χίλιες φορές το δεύτερο!!!

Το σπίτι του κρεμασμένου

Σάββατο 20 Μάρτη. Η ε.ε. απειλεί να βάλει τιμωρίες εναντίον (4) κινέζων αξιωματούχων και ενός οργανισμού: για την «γενοκτονία» στην Xinjang… Εννοείται ότι το Πεκίνο θα απαντήσει. Αλλά το δυτικό πρόβλημα είναι τόσο βαθύ ώστε είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί ήρεμα.

Για 5 αιώνες τα δυτικά κράτη, πρώτα τα ευρωπαϊκά και στη συνέχεια (και) το αμερικανικό, έμαθαν ότι ηγεμονία είναι να κρύβεις τα εγκλήματα της κυριαρχίας σου· ή να τα “αναγνωρίζεις” φραστικά όταν αυτή η “αναγνώριση” δεν έχει καμμία συνέπεια. Ταυτόχρονα, τα ίδια αυτά ιμπεριαλιστικά και μαζικά δολοφονικά κράτη, κρατούσαν για τους εαυτούς τους (για την ιμπεριαλιστική μυθολογία τους) ανώτερους σκοπούς “για το καλό” εκείνων που έσφαζαν, αιχμαλώτιζαν, ταπείνωναν: εκπολιτισμού, εκδημοκρατισμού, απελευθέρωσης… Ήταν το ναρκισσιστικά και αυτάρεσκα αποκαλούμενο Φορτίο του Λευκού Ανθρώπου: η χριστιανική ευθύνη του να “φτιάξει τον κόσμο” (έτσι ώστε να τον εκμεταλλεύεται αιώνια).

Τις τελευταίες δεκαετίες αυτό το “φορτίο” πήρε την μορφή της “προστασίας των ανθρώπινων δικαιωμάτων και ελευθεριών”. Ο αμερικανικός στρατός πήγε στο αφγανιστάν για να απελευθερώσει τις αφγανές απ’ την πατριαρχία· 20 χρόνια μετά δεν φεύγει όχι επειδή θέλει να συνεχίσει αυτήν την “ιεραποστολή” αλλά επειδή “θα αδυνατίσει η αμερικανική άμυνα”… Το τι σημαίνει “προστασία δικαιωμάτων” για τους δυτικούς καπιταλισμούς μορφοποιήθηκε τέλεια από πέρυσι, όταν έγινε ξανά (κι αυτή δεν είναι η πρώτη φορά στην ιστορία) “έκτακτη ανάγκη καταπίεσης, τρομοκράτησης και ελέγχου” στο εσωτερικό τους. Σε κάθε περίπτωση όχι μόνο οι πολιτικές βιτρίνες αλλά και μεγάλα τμήματα των πρωτοκοσμικών πληθυσμών εξακολουθούν να προσκυνούν και να πιστεύουν την μυθολογία της “ηθικής ανωτερότητας του λευκού ανθρώπου” (χριστιανού πάντα) απέναντι σε οποιοδήποτε άλλο ανθρώπινο ον του πλανήτη.

Οι δυτικοί έχουν κάνει όπλο αυτήν την υποτιθέμενη “ηθική και πολιτισμική ανωτερότητα”, που είναι σκέτα η εμπρός όψη του ιμπεριαλισμού τους. Μόνο που τώρα, προσπαθώντας να το ξαναχρησιμοποιήσουν, πυροβολούν τα πόδια τους. Δεν πρέπει να υπάρχει μέρος του πλανήτη που να μην έχει ζωντανές μνήμες, ακόμα και τωρινή εμπειρία, της δυτικής αποικιοκρατίας και του δυτικού ιμπεριαλισμού. Λατινική αμερική; Αφρική; Ασία;

Όσο πιο απελπισμένα τα τωρινά δυτικά κράτη / αφεντικά επιμένουν ότι έχουν θεόσταλτο δικαίωμα να “τιμωρούν” τους άλλους (άλλοτε παραμορφώνοντας την πραγματικότητα και άλλοτε κατασκευάζοντάς την κατά βούληση) κρατώντας φυσικά τις συμμαχίες τους με φρικτά καθεστώτα όπως η αιγυπτιακή χούντα και το ισραηλινό απαρτχάιντ, τόσο ευκολότερα βγάζουν στον αφρό αυτές τις μνήμες και αυτές τις εμπειρίες του υπόλοιπου πλανήτη. Κι όσο περισσότερο βγαίνουν αυτά στον αφρό, τόσο διευκολύνεται ο κινεζικός και ο ρωσικός ιμπεριαλισμός, σαν προτιμητέο αντιπαράδειγμα. Το ότι κάποιοι ονομάζουν αυτούς τους ιμπεριαλισμούς “άξονα της αντίστασης” είναι χαρακτηριστικό…

Φυσικά τα οικονομικά συμφέροντα είναι που καθορίζουν τις συμπεριφορές οποιουδήποτε αφεντικού και οποιουδήποτε κράτους. Κι εκεί το Πεκίνο δεν υστερεί: τα δικά του καπιταλιστικά σχέδια και η δυνατότητά του να τα υλοποιεί, δέκα και εκατό φορές μεγαλύτερα απ’ το αμερικανικό “σχέδιο Μάρσαλ”, εκτιμώνται πολύ καλύτερα σε σχέση με τις δυτικές ψευτο-ηθικολογίες· ειδικά αφού 101 φορές στις 100 αυτές συνοδεύονται από στρατιωτικές αρβύλες, βομβαρδιστικά, και “παράπλευρες απώλειες” σε εντόπιους γάμους και βαφτίσια.

Κάθε φορά που οι δυτικοί “τιμωρούν” τους ανταγωνιστές τους για παραβιάσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων, αυτοί – κι όχι μόνον αυτοί – απαντούν κοίτα ποιοί μιλάνε! Η Μόσχα απάντησε στον χαρακτηρισμό “φονιάς” κατά του Putin θυμίζοντας πως όλη η ιστορία της βόρειας αμερικής είναι ιστορία αίματος… απ’ την εξόντωση των αυτοχθόνων μέχρι τις ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι. Στις κατηγορίες περί «γενοκτονίας» στην Xinjiang το Πεκίνο απαντάει ότι ο πληθυσμός της επαρχίας έχει υπερδιπλασιαστεί τις τελευταίες 4 δεκαετίες, και ότι γενοκτονίες έκαναν οι λευκοί στις «κατακτήσεις» τους· και οι ναζί στην ευρώπη. Και φυσικά στο Πεκίνο και όχι μόνο θυμούνται καλά τους “πολέμους του οπίου”, το βιετνάμ, τα μαζικά εγκλήματα του ιαπωνικού φασισμού…

Αυτά ακούγονται σ’ όλον τον πλανήτη – είναι πανεύκολο πια. Οι ιδεολογικές ευκολίες που είχαν (ή νόμιζαν πως έχουν) οι δυτικοί καπιταλισμοί έχουν τελειώσει. Δεν πριονίζουν πια το κλαδί που πάνω του κάθονται· έχει σπάσει, κι όλοι το βλέπουν, εκτός απ’ τους ίδιους…

Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί!

(φωτογραφία: Οι δυτικοί έφτιαξαν στα μέτρα τους μια “πολιτική ορθότητα” – αλλά τρέμουν την γεωπολιτική νέμεση…)

«Νάναι καλά!»

Παρασκευή 19 Μάρτη. Με ειρωνεία απάντησε η ανεγκέφαλη αλεπού (: Putin) στον νυσταλέο Jo, μετά τον χαρακτηρισμό του ως δολοφόνο: “νάναι καλά ο άνθρωπος”… Και στον δήθεν τσαμπουκά του νυσταλέου, στην ίδια συνέντευξη, ότι Έχουμε μιλήσει τηλεφωνικά με τον Putin και του τα έχω πει (εννοώντας: του έχω τρίξει τα δόντια) ότι θα πληρώσει ακριβά αν αποδειχθεί ότι ανακατεύτηκε στις εκλογές η ανεγκέφαλη αλεπού τράβηξε χτες άλλο ένα ειρωνικό χαρτί:

…Θέλω να προσκαλέσω τον Πρόεδρο Biden να συνεχίσουμε την συζήτησή μας, αλλά με την προϋπόθεση ότι θα την κάνουμε εντελώς ζωντανά, online όπως λένε. Χωρίς καμμία καθυστέρηση, αλλά κατευθείαν σε μια ανοικτή, απευθείας συζήτηση. Νομίζω ότι θα έχει ενδιαφέρον για τον λαό της Ρωσίας, για τον λαό των ΗΠΑ, και για πολλές άλλες χώρες… Ας το κάνουμε αύριο [σ.σ.: σήμερα] ή την Δευτέρα, γιατί το Σαββατοκύριακο θα λείπω στην taiga…

Ναι, θα ήταν ενδιαφέρουσα μια τέτοια «παρτίδα»… Και τα στοιχήματα για το ποιος θα την κέρδιζε θα ήταν σα να κλέβει κάποιος εκκλησία… Θα ήταν ενδιαφέρουσα ακόμα περισσότερο την Δευτέρα, όταν η ανεγκέφαλη αλεπού θα έχει επιστρέψει απ’ την taiga…

Τι είναι η taiga; Έτσι λέγονται τεράστια, ζόρικα δάση στον βορρά· έχει και στον καναδά. Τέτοια εποχή η ρωσική taiga, στη Σιβηρία, είναι σκεπασμένη με παχύ χιόνι… Έχει και μεγάλα κοπάδια άγριων ταράνδων εκεί· και η ανεγκέφαλη αλεπού είναι (και) κυνηγός… Θα μπορούσε λοιπόν την Κυριακή το βράδυ να γυρίσει σπίτι (στο Κρεμλίνο) με κρέας, επιβεβαιώνοντας στον νυσταλέο Jo ότι είναι δολοφόνος… Θα μπορούσε μάλιστα να τον τηλε-φιλέψει και κανά μπούτι… Ή θα μπορούσε να γυρίσει σπίτι με φωτογραφίες αγκαλιά με μια τίγρη (έχει και τέτοιες, πολλές και σιβηρικές στην taiga – η ράτσα λέγεται Amur…), για να δείξει στον νυσταλέο ότι δεν είναι δολοφόνος…

Αλλά ο νυσταλέος Jo δεν θα σηκώσει το γάντι αυτής της μονομαχίας. Δεν μπορεί και δεν επιτρέπεται: μένει στο άσπρο σπίτι, πίσω από φρουρές και κονσετίνες, που τον φυλάνε απ’ την “εγχώρια τρομοκρατία”… Συνεπώς το ματς δεν θα γίνει. Και απλά ο αμερικάνος πρόεδρος θα μηδενιστεί και θα το χάσει.

Στα χαρτιά, είναι βέβαιο, ότι θα το χάσει…

(φωτογραφίες από πάνω προς τα κάτω, για να μην νομίζετε ότι η ανεγκέφαλη αλεπού σκορπάει έτσι, δεξιά κι αριστερά, προσκλήσεις για διάλογο:

Πάνω: η ανεγκέφαλη αλεπού για κυνήγι στην taiga – καλοκαίρι.

Μέση: η ανεγκεφαλη αλεπού με τίγρη Amur. Όχι, δεν την σκότωσε – είναι προστατευόμενο είδος… Έχει και μια δικιά του μάλιστα, κάτι σαν βαφτισιμιά του, επειδή την απελευθέρωσε ο ίδιος στην περιοχή…

Κάτω: Αγέλη άγριων ταράνδων κάπου στη ρωσική taiga… Υπάρχουν και εξημερωμένοι, αφού σε τέτοιο κλίμα είναι το μόνο δυνατό ζώο για μεταφορές. Έχει και ο Αι Βασίλης τέτοιους…)

Θάνατος και στους τρεις!

Πέμπτη 18 Μάρτη. Ο νυσταλέος Jo μίλησε! Και έβαλε τα πράγματα στη θέση τους! Οι ρώσοι; Α χα! Αυτοί προσπάθησαν να υποστηρίξουν το ψόφιο κουνάβι στις προηγούμενες εκλογές, με υπόγειο και φθονερό τρόπο φυσικά, άρα χώθηκαν στην ύψιστη δημοκρατική διαδικασία του ύψιστου δημοκρατικού καθεστώτος του γαλαξία… οπότε πρέπει να τιμωρηθούν!

Ειδικά όμως ο Putin; Αυτός είναι wanted, dead or alive! Ρωτάει χτες ο άνκορμαν του ABC George Stephanopoulos (όποια πέτρα και να σηκώσεις…) τον νυσταλέο Jo εντελώς τυχαία: Πιστεύετε ότι ο ρώσος πρόεδρος είναι δολοφόνος; Και ο νυσταλέος, κάπως ανάμεσα σε χασμουρητό και φαγούρα στα δάκτυλα, απαντάει: Μμμμμμ-μμμμμ, ναι…. Πρόσθεσε αργότερα ότι “δεν έχει ψυχή” (πράγμα αναμενόμενο για δολοφόνο)…

Οι μουλάδες της Τεχεράνης; Α χα! Αυτοί προσπάθησαν να υπονομεύσουν το ψόφιο κουνάβι στις προηγούμενες εκλογές, με υπόγειο και φθονερό τρόπο φυσικά, άρα χώθηκαν στην ύψιστη δημοκρατική διαδικασία του ύψιστου δημοκρατικού καθεστώτος του γαλαξία… οπότε πρέπει να τιμωρηθούν! (Ο George δεν ρώτησε αν είναι κι αυτοί δολοφόνοι… Περιττό…)

Οι «κομμουνιστές» του Πεκίνου; Α χα! Αυτοί δεν έκαναν τίποτα, αλλά το σκέφτηκαν να χωθούν στην ύψιστη δημοκρατική διαδικασία του ύψιστου δημοκρατικού καθεστώτος του γαλαξία… οπότε πρέπει να τιμωρηθούν! Άλλωστε κάνουν «γενοκτονία» στην Xinjiang…

Σπάνια εποχή, και τα σπασμένα τα πληρώνουμε ήδη… Όποιος πάντως θέλει να δει την παράνοια της εξουσίας (και της παρακμής) μπορεί να το κάνει…

Μετά απ’ αυτά η Μόσχα ανακάλεσε τον πρεσβευτή της Anatoly Antonov από την Ουάσιγκτον, για διαβουλεύσεις (πάντα έτσι δικαιολογούνται τέτοιες κινήσεις). Αυτό θεωρείται σημαντικό έως πολύ σημαντικό γεγονός – κατά την γνώμη μας όμως ήταν απλά υποχρεωτικό.

Το πραγματικά σημαντικό θα είναι όταν ο γιου ες άρμυ θα αναγκαστεί να τα μαζέψει απ’ το ιράκ ή την συρία ή και τα δυο.

Συμμαχία στο φεγγάρι

Τετάρτη 17 Μάρτη. Πριν μια βδομάδα και κάτι, στις 9 Μάρτη, ο Zhang Kejian εκ μέρους της «κινεζικής εθνικής υπηρεσίας διαστήματος» (CNSA) και ο Dmitry Rogozin εκ μέρους της ρωσικής Roscosmos υπέγραψαν διακρατική συμφωνία συνεργασίας για την κατασκευή και την λειτουργία ενός «διεθνούς σταθμού έρευνας στη σελήνη»: μια κοινή βάση επί του εδάφους, τεχνοεπιστημονική και όχι μόνο.

Με τόσους δορυφόρους να περιστρέφονται γύρω απ’ την γη, κι όλο και μεγαλύτερη στρατηγική σημασία τέτοιων δορυφόρων και για στρατιωτική χρήση, το διάστημα έχει γίνει de facto πεδίο αναμέτρησης στον οξυνόμενο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό. Και το φεγγάρι είναι η πιο κοντινή «διαστημική ήπειρος» που πρέπει να κατακτηθεί.

Το ψοφιοκουναβιστάν πρόλαβε πέρυσι να αναγγείλει το «πρόγραμμα Άρτεμις» για τον εποικισμό της σελήνης ως το 2024… «Εποικισμός» δεν σημαίνει απλά την δημιουργία κάποιας βάσης, αλλά την κατάκτηση «ζωνών ασφαλείας» στο φεγγάρι. Δηλαδή την εξασφάλιση πως από εκεί δεν θα μπορεί κάποιος να «σημαδέψει» αμερικανικούς στόχους (χερσαίους ή διαστημικούς). Αν και υπήρχε απ’ το ’90 και μετά συνεργασία μεταξύ της Nasa και της Roscosmos σε διαστημικά προγράμματα, η Ουάσιγκτον επέκλεισε την Μόσχα απ’το «πρόγραμμα Άρτεμις». Η συμφωνία με το Πεκίνο είναι η ρωσικη απάντηση.

Το Πεκίνο έχει ένα ήδη καλά εξελιγμένο διαστημικό πρόγραμμα: στις 23 Νοέμβρη του 2020 εκτόξευσε στο φεγγάρι ένα ρομποτικό όχημα (Chang’e 5) που προσεδαφίστηκε στη σκοτεινή πλευρά στις 1 Δεκέμβρη, μάζεψε σχεδόν 2 κιλά δείγματα του εδάφους και επέστρεψε στη γη στις 16 Δεκέμβρη. Αυτή ήταν η 5η κινεζική αποστολή εξερεύνησης του φεγγαριού, η πρώτη με συγκέντρωση και μεταφορά δειγμάτων του εδάφους… Και, αυτό έχει ενδιαφέρον, ήταν η πρώτη ανθρώπινη διαστημική αποστολή τέτοιου είδους απ’ το 1976, όταν παρόμοια δουλειά είχε κάνει το σοβιετικό Luna 24. Μπορεί κανείς να φανταστεί τις τεχνολογικές εξελίξεις απ’ το 1976 ως το 2020 και το γιατί η κινεζική επιχείρηση είναι (αυτή η στιγμή) η πιο άρτια τεχνολογικά, παρότι δεν έχει κάνει ακόμα ανθρώπινο πάτημα στο φεγγάρι.

Αλλά ο διαστημικός ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός που έχει ξεκινήσει ήδη δεν θα μοιάζει καθόλου με τον αμερικανο-ρωσικό των δεκαετιών του 1960 και του 1970. Τότε το φεγγάρι αυτό καθ’ αυτό ήταν αδιάφορο σαν «αξία χρήσης», είχε συμβολική σημασία, και το κύριο ζήτημα ήταν η ανάπτυξη των διηπειρωτικών πυραύλων (για πολεμική χρήση)· συνεπώς τα «διαστημικά προγράμματα» ήταν η εντυπωσιακή και για ευρεία κατανάλωση βιτρίνα τους ανταγωνισμού για την πυραυλική τεχνολογία. Τώρα όλος ο χώρος απ’ την γη ως τη σελήνη έχει αποικιοποιηθεί και αποικιοποιείται καπιταλιστικά· και κάποιου είδους «πόλεμοι στο διάστημα», ας πούμε καταστροφή δορυφόρων ή επιθέσεις έξω απ’ την ατμόσφαιρα προς την επιφάνεια της γης, δεν είναι επιστημονική φαντασία.

Μ’ αυτά τα δεδομένα το Πεκίνο έχει μεγάλες φιλοδοξίες. Όχι μόνο σχεδιάζει να δημιουργήσει μια «ειδική οικονομική ζώνη» γης-σελήνης ως το 2050 (άρα μόνιμες «μετακινήσεις» ανάμεσά τους) αλλά επίσης να προσθέσει έναν διαστημικό κλάδο στους «δρόμους του μεταξιού». Αυτό σημαίνει ότι θα προσφέρει συνεργασίες και ανταλλάγματα σε όλους τους συμμάχους της στην ασία, στην αφρική και στη λατινικη αμερική, ώστε να εγκατασταθούν εκεί διάφοροι γήινοι σταθμοί διαστημικής χρήσης.

Το βέβαιο είναι πως όταν οι δυτικοί ακούνε ότι «το Πεκίνο σχεδιάζει μέχρι τότε να…» ανατριχιάζουν. Αφενός επειδή έχουν καταλάβει ότι το κινεζικό καθεστώς έχει τους πόρους (ανθρώπους και χρήμα) για να κάνει πραγματικότητα σχέδια μαμμούθ. Αφετέρου επειδή πετυχαίνει αυτούς τους στόχους νωρίτερα απ’ τα ανακοινωμένα χρονοδιαγράμματα.

Η υπογραφή της διαστημικής συνεργασίας μεταξύ Μόσχας και Πεκίνου έχει θορυβήσει την Ουάσιγκτον· αλλά κανείς εκεί δεν πρέπει να ξαφνιάστηκε. Τώρα θα μπορούν να προσθέτουν στον κατάλογο της επικινδυνότητας των rivals και το «…θα μας πέσουν στο κεφάλι!!…»

(φωτογραφία πάνω: Η υπογραφή. Κάτω: το Chang’e 5 μάλλον σε γραφιστική αναπαράσταση).

Doha

Δευτέρα 15 Μάρτη. Οι συναντήσεις την προηγούμενη Τετάρτη και Πέμπτη δεν θα γινόταν θέμα στα μέρη μας (ίσως ούτε αλλού στον δυτικό κόσμο). Το να συναντηθούν οι υπ.εξ. της τουρκίας, της ρωσίας και του κατάρ δεν είναι σπουδαίο θέμα – ε;

No problem. Όπως ίσως θυμάστε έχουμε υποστηρίξει ότι μαζί (ή λίγο μετά) την Άγκυρα, στροφή 180 μοιρών σε σχέση με το συριακό πεδίο μάχης έκανε και το σεϊχάτο του κατάρ: πέρασε στο μπλοκ της Αστάνα, αν και διακριτικά. Κάπου το 2016… Το ραντεβού της περασμένης Τετάρτης (του 2021) ήταν η επισημοποίηση αυτής της συμμετοχής: η συζήτηση είχε βέβαια συρία, πολύ συρία· είχε όμως κι άλλα. Όπως: αφγανιστάν.

Αυτό που ανακοινώθηκε μ’ αυτόν τον τρόπο επίσημα είναι ότι η Ντόχα θα συμμετάσχει στις προσπάθειες για πολιτική λύση στη συρία… Χρειάζεται «αποκωδικοποίηση»; Η Ντόχα ως το 2015 πλήρωνε αντικαθεστωτικούς ένοπλους στο συριακό πεδίο μάχης (: την μουσουλμανική αδελφότητα), όπως έκανε και η Άγκυρα. Οι τοξικοί του Ριάντ και του Αμπού Ντάμπι πλήρωναν τους ουαχαβίτες. Μετά η Ντόχα σταμάτησε· πράγμα που, μαζί με άλλες επιλογές, «τρέλλανε» τον τοξικό του Ριάντ που το καλοκαίρι του 2017 σχεδόν κήρυξε πόλεμο στο κατάρ, παρέα με άλλους διάσημους χουντικούς: των εμιράτων, του μπαχρέιν και της αιγύπτου. Τελικά ο πόλεμος πήρε μορφή οικονομική / εμπορική, αν και βίαιη… Η Ντόχα δεν είχε σοβαρό πρόβλημα, εξαιτίας των πολύ καλών σχέσεων με την Τεχεράνη (που ανέλαβε αμέσως την τροφοδοσία δια θαλάσσης όλων των ειδών ανάγκης που αποκλείστηκαν λόγω του τοξικού εμπάργκο) και την Άγκυρα (που αύξησε τον στρατό της στη βάση της στο κατάρ).

Πέρασε καιρός από τότε, ο τοξικός του Ριάντ είναι και δεν είναι, και το μπλοκ της Αστάνα θέλει να κλείσει όσο δυνατόν περισσότερες «τρύπες» (και) στο συριακό πεδίο μάχης, λόγω της προεδρίας του νυσταλέου Jo και των υαινών που τον ακολουθούν. Ασφαλώς η Ντόχα συμφωνεί· και η επισημοποίηση της βοήθειάς της, ενισχύει την «πειθώ» της σε όσους ένοπλους μπορεί να επηρεάσει στο Idlib. Πρακτικά ενισχύει το πολιτικό της κύρος έναντι του Ριάντ – και εναντίον του. Επιπλέον, με δεδομένο ότι το Joνυσταλεάν δεν έχει στραφεί εναντίον της Ντόχα (και ούτε πρόκειται: στο κατάρ έχει την μεγαλύτερη βάση του στη μέση Ανατολή…), η παρουσία της στην όποια διαδικασία πολιτικής λύσης στη συρία αφαιρεί απ’ την Ουάσιγκτον τα επιχειρήματα περί rivals (: Μόσχα, Τεχεράνη και αρκετή Άγκυρα) που είναι παλιοχαρακτήρες και θα καταστρέψουν τη μέση Ανατολή.

Γράψαμε «αφαιρεί απ’ την Ουάσιγκτον»; Πρέπει να προσθέσουμε: και απ’ το Λονδίνο! Πώς αντιδρά σήμερα μια πολύ πρώην αυτοκρατορία που θα ήθελε να αναβιώσει το ένδοξο κυριαρχικό παρελθόν της αλλά βλέπει κάτι πρίγκηπες του οίκου των Thani να την γράφουν για χάρη της Δαμασκού; Απειλώντας να αφαιρέσει την αγγλική υπηκοότητα απ’ την αγγλογεννημένη και αγγλοθρεμένη κυρία Asma al-Assad! Ωωωω! Το Λονδίνο έριξε κάτι πυραύλους κατά του Άσσαντ τo 2018, αλλά κράτησε το χειρότερο για τώρα… Ε;

Αυτές οι εξελίξεις στο συριακό και ευρύτερα μεσανατολικό πεδίο μάχης (που θα έχουν συνέχεια, καθώς το επόμενο ραντεβού της τριάδας θα γίνει σύντομα στην Άγκυρα) κτυπάει και την ελληνική καθεστωτική ρητορική. Οι ελληνικές συμμαχίες, εν μέρει συμφεροντολογικές και εν μέρει της απελπισίας, είναι – ως γνωστόν – με το Ριάντ και το Αμπού Ντάμπι. Είναι οι συμμαχίες του συμμάχου, του απαρτχάιντ ισραηλινού καθεστώτος.

Όμως όταν συμμαχείς με παρακμιακούς έχεις πάντα την έγνοια της απέναντι πλευράς, του εχθρού. Σαν οικονομικός και ιδεολογικός παράγοντας στις αραβικές κοινωνίες (και όχι μόνο…) το κατάρ κάθε άλλο παρά αμελητέο είναι. Συνεπώς η δημόσια αναγνώρισή του ως μέλους του μπλοκ της Αστάνα είναι ιδιαίτερα ενοχλητική. Κάθε τι που αδυνατίζει ή δυσκολεύει τον «μεγάλο κρίκο» του άξονα (την Ουάσιγκτον) είναι ζόρι για την Αθήνα και τις ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες της.

Τέτοια ζόρια δεν θα είναι λίγα στο κοντινό μέλλον…

(φωτογραφία πάνω: Αριστερά ο Cavusoglu, δεξιά ο Lavrov, και στη μέση ο Mohammed bin Abdulrahman Al Thani, μασκοφορεμένος, πριν λίγες ημέρες. Η αισθητική δεν είναι η καλύτερη, αλλά ενδεχομένως η διακόσμηση να είναι επίχρυση, οπότε τα κριτήρια αλλάζουν…

φωτογραφία κάτω: Η “αγγλοσύνη” της κυρίας Άσσαντ θα ήταν, ασφαλώς, καρφί στο μάτι του Παρισιού, τους καιρούς που αυτοί οι δύο ιστορικοί ιμπεριαλισμοί, ο αγγλικός και ο γαλλικός, πίστευαν ότι μπορούν να μοιράζονται τον έλεγχο της μέσης Ανατολής… Τώρα πια θεωρείται προβληματικό ή και επικίνδυνο προνόμιο. Χάνοντας το έδαφος στη μέση Ανατολή το Λονδίνο πιστεύει φαίνεται ότι μπορεί να κρατήσει τον τουπέ του. Δεν το σκέφτηκαν όμως, αλλά αν η κυρία Άσσαντ συμμαχήσει με την κυρία Μέγκαν σε μια αντιρατσιστική βάση και σ’ ένα αντι-ιμπεριαλιστικό metoo;)

Ήττα με κεφαλαίο γράμμα

Τετάρτη 10 Μάρτη. Οι υεμενίτες Houthi κτυπούν πλέον κατά βούληση στο σαουδαραβικό έδαφος τις υποδομές της πετροχούντας. Την περασμένη Κυριακή τα (14) drones και οι (8) πυραυλοί τους πήγαν μακριά, κτυπώντας τα διυλιστήρια και τις δεξαμενές της aramco στην ανατολική ακτή, στο Ras Tanura – στον Περσικό. Αυτό το σύμπλεγμα εξάγει 6,5 εκατομύρια βαρέλια πετρελαίου και παραγώγων του την μέρα· είναι το 7% της παγκόσμιας ζήτησης. Ταυτόχρονα κτύπησαν πετρελαϊκές εγκαταστάσεις και αεροδρόμιο στην Asir και στην Jazan, στη δυτική ακτή της σαουδικής αραβίας, στην ερυθρά θάλασσα. Αυτά ενόσω η πολιορκία των Houthi στην Marib, ίσως την βασικότερη πόλη που κατέχουν ακόμα οι μισθοφόροι του ταξικού του Ριάντ, έχει γίνει σχεδόν καθολική.

Κάποιοι προαναγγέλουν το τέλος του τοξικού (πράγμα που δεν θα είναι καθόλου εύκολο λόγω της δομής της παλατιανής εξουσίας στο Ριάντ) και την αντικατάστασή του από έναν άλλο πρίγκηπα του σογιού, τον Mohammed bin Nayef. Ο Nayef είχε οριστεί «διάδοχος του θρόνου» απ’ τον βασιλιά και πατέρα του τοξικού τον Απρίλη του 2015· αλλά τον Ιούνη του 2017, ύστερα από ένα «εσωτερικό παλατιανό πραξικόπημα», ο βασιλοπατέρας τον καθαίρεσε και έχρισε διάδοχο τον γυιό του, τον αγαπημένο μας τοξικό. Κατέληξε, μετά από βασανιστήρια, στη φυλακή – όπου βρίσκεται ακόμα. Το βασικότερο προσόν του Nayef είναι πως είναι ο αγαπημένος της cia (ήταν υπ.εσ. πριν γίνει διάδοχος) με την οποία είχε μακρόχρονη «αντιτρομοκρατική» συνεργασία.

Ο τοξικός βαρύνεται με διαδοχικές καταστροφές (ήττες στο συριακό και στο ιρακινό πεδίο μάχης, και πλέον και στο υεμενίτικο) συν την δολοφονία του Khashoggi. O σκληρός πυρήνας του αμερικανικού κράτους ποτέ δεν τον είδε με καλό μάτι, άσχετα με το αν η πολιτική του βόλευε τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Τώρα φαίνεται ότι θα προσπαθήσει να τον ξεφορτωθεί, στηρίζοντας άλλες φράξιες του οίκου των Σαούντ· αλλά και ο τοξικός, τόσα χρόνια στο κουρμπέτι, μπορεί να απέτυχε παντού αλλά έχει φροντίσει να φτιάξει τις δικές του εσωτερικές συμμαχίες. Θα είναι λοιπόν δύσκολη η εκπαραθύρωσή του· κάτι σαν πρόκληση εμφυλίου…

Το ότι ο τοξικός είναι καλός σύμμαχος του ελλαδιστάν είναι μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια. Ο ελληνικός ιμπεριαλισμός δεν έχει ούτε τις γνώσεις ούτε τα μέσα να αμφισβητήσει τους όποιους σχεδιασμούς του Joνυσταλεάν στην αραβική χερσόνησο. Θα μπορούσαν να του είναι ακόμα και αδιάφοροι. Όμως αν συμβεί τέτοια «αλλαγή φρουράς» στο Ριάντ ο Nayef τι «γραμμή» θα ακολουθήσει, και πώς θα διαχειριστεί τις συνεχόμενες ήττες και την επαπειλούμενη οικονομική κρίση στην πετροχούντα; Το ενάμισυ μάτι του ρημαδογκουβέρνου κοιτάει προς την Άγκυρα και την πιθανότητα να αλλάξουν (υπέρ της) οι σχέσεις με το Ριάντ αν (πάντα «αν»…) η «αλλαγή φρουράς» σημάνει και μια στροφή προς τον ρεαλισμό (δηλαδή «την ουρά στα σκέλια») της σαουδικής πετροχούντας. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα είναι μισο-καταστροφή…

Εδώ ένα θαλάσσιο οικόπεδο χάραξε ο φίλος, αδελφός και σύμμαχος Sisi και ο ρημαδο—–Νικόλας έτρεξε στο Κάιρο για να παρακαλέσει!…

Συρία

Δευτέρα 8 Μάρτη. Επί εβδομάδες η αεροπορία της Μόσχας στη συρία έχει αναλάβει, σχεδόν εργολαβικά, την τακτοποίηση μερικών εκκρεμοτήτων στο συριακό πεδίο μάχης. Κατ’ αρχήν στον θύλακα του Idlib. Και, επίσης, στην έρημο στο κέντρο της συρίας (στην επαρχία της Homs αλλά και κοντά στην Deir Ez Zor), όπου υπάρχουν πάντα θύλακες αντικαθεστωτικών ελεγχόμενοι απ’ τον άξονα (: isis). Είναι κινήσεις που επιβεβαιώνουν την γνώμη που έχουμε διατυπώσει, ότι με αμερικανική προεδρία νυσταλέου Jo και γνωστές τις τακτικές και τους σκοπούς της Ουάσιγκτον, το μπλοκ της αστάνα προσπαθεί να κλείσει όσες περισσότερες «πληγές» μπορεί.

Σε ότι αφορά τον θύλακα του Idlib, η τακτική των στοχευμένων βομβαρδισμών θα ελεγχόταν σαν δοκιμασμένη (από άλλους) και αναποτελεσματική· εκτός αν είχε μια πολύ συγκεκριμένη στόχευση. Κι έτσι δείχνουν τα πράγματα. Η περιβόητη Hau’at Tahrir al-Sham, η μεγαλύτερη αντικαθεστωτική οργάνωση μέσα στον θύλακα κι εκείνη που «έπαιρνε γραμμή» απ’ το Ριάντ, το Τελ Αβίβ (και τον άξονα ευρύτερα), δείχνει τώρα διατεθειμένη να συγχωνευτεί οργανωτικά, διοικητικά και επιχειρησιακά με το ελεγχόμενο απ’ την Άγκυρα National Front for Liberation (NFL)…

Πρέπει να θυμίσουμε ότι η εμπλοκή και η ευθύνη της Άγκυρας έναντι των συμμάχων της στο μπλοκ της Αστάνα ήταν εδώ και χρόνια αυτή: το να «κλέψει» τους σύρους (και μη…) αντικαθεστωτικούς που έχουν συγκεντρωθεί στο Idlib μετά την ήττα τους σε άλλες περιοχές της συριακής επικράτειας απ’ τους τοξικούς του Ριάντ και του Αμπού Ντάμπι (και τα αμερικανικά σχέδια για την «νέα μέση ανατολή»). Η Άγκυρα δοκίμασε διάφορες μεθόδους για να κάνει την δουλειά, από δωροδοκίες μέχρι ανοικτές στρατιωτικές συγκρούσεις μεταξύ NFL και HTS, αλλά εκτός απ’ την αφομίωση μικρότερων ομάδων ενόπλων που βρίσκονταν κάτω απ’ την ομπρέλα της HTS δεν κατάφερε κάτι. Ο κύριος όγκος της συγκεκριμένης οργάνωσης έμεινε ως πρόσφατα ένα σοβαρό αγκάθι στο πλευρό των σχεδιασμών του μπλοκ της Αστάνα.

Τώρα η HTS δηλώνει διατεθειμένη να συγχωνευτεί με το NFL, σε μια ενιαία στρατιωτική διοίκηση (με έναν διοικητή απ’ την HTS και δύο απ’ το NFL) και ένα ενιαίο «υπουργείο άμυνας» του θύλακα. Υποτίθεται ότι στον θύλακα υπάρχει και μια άτυπη «κυβέρνηση σωτηρίας», που θα παριστάνει τον πολιτικό προϊστάμενο των ενόπλων.

Αυτές οι εξελίξεις γίνονται με την υποστηρίξη της Άγκυρας· και, εκτιμάμε, είναι προϊόν των πολλών βομβαρδισμών της Μόσχας. Αν οριστικοποιηθούν και σταθεροποιηθούν φέρνουν την κατάσταση στο Idlib στο σημείο δημιουργίας εκεί «επίσημων συνομιλητών» με το μπλοκ της Αστάνα. Ωστόσο δεν θα πρέπει να βιαστεί κανείς συμπεραίνοντας ότι το μπλοκ της Αστάνα κατάφερε να βγάλει οριστικά απ’ τα πλευρά του το αγκάθι του Idlib. Ούτε οι τοξικοί των πετροδικτατοριών, ούτε το Τελ Αβίβ, ούτε η Ουάσιγκτον θα παραιτηθούν εύκολα απ’ τον όποιο έλεγχο είχαν στους ένοπλους του θύλακα. Θα χρειαστούν κάποιοι μήνες για να φανεί κατά πόσο η απόφαση της HTS είναι οριστική και σταθερή ή όχι…

Ταυτόχρονα, σε ένα άλλο σημείο της συριακής επικράτειας, στη ζώνη βόρεια του Aleppo (που ελέγχεται από ένοπλους ελεγχόμενους απ’ την Άγκυρα) η αεροπορία της Μόσχας (αλλά και του Άσαντ) έκανε προχτές μια μεγάλη επίθεση σε τουλάχιστον 3 θέσεις, καταστρέφοντας πάνω από 200 βυτιοφόρα αλλά και εγκαταστάσεις αποθήκευσης και υποτυπώδη εργαστήρια διύλισης του πετρελαίου που βγάζουν και λαθρο-εμπορεύονται οι βαστάζοι της αμερικανικής κατοχής της ανατολικής συρίας, οι sdf. Τα κτυπήματα ήταν τόσο εύστοχα και οι καταστροφές τόσο μεγάλες ώστε οι εκτιμήσεις είναι πως αυτό το τόσο καίριο για την «οικονομία» (τις προσόδους δηλαδή) των sdf, το λαθρεμπόριο του συριακού πετρελαίου, θα κάνει μήνες για να ξαναρχίσει.

Αν και απ’ αυτό το λαθρεμπόριο επωφελούνται και οι “φιλο-Άγκυρα” ένοπλοι της περιοχής, δεν έχουμε καμμία αμφιβολία πως το τουρκικό καθεστώς συναίνεσε διακριτικά σ’ αυτές τις επιθέσεις. Πρόκειται για έμμεσες αλλά σαφείς επιθέσεις κατά των sdf και (πολύ έμμεσα) κατά της αμερικανικής κατοχής. Πριν 2 μέρες αυτοί οι βαστάζοι είχαν καταλάβει μια απ’ τις γέφυρες στον Ευφράτη, εμποδίζοντας την μεταφορά αγροτικών ειδών πρώτης ανάγκης απ’ την ανατολική μεριά (που ελέγχουν) στους κατοίκους των χωριών της δυτικής (που ελέγχει ο Άσαντ σε συνεργασία με την Τεχεράνη…).

Και στην περίπτωση αυτή εκείνο που καταλαβαίνουμε είναι η αυξανόμενη πίεση του μπλοκ της Αστάνα. Ωστόσο η συμμαχία us army – sdf είναι πολύ πιο δύσκολη περίπτωση· ειδικά απ’ την στιγμή που υπό τον νυσταλέο Jo ο πρώτος εξοπλίζει όλο και περισσότερο τις αρβύλες του στην ανατολική συρία…