Tag: πόλεμος

Ποιες εκλογές; (1)

Τελευταία ενημέρωση (1.00 π.μ. Δευτέρα 15/5)

Οι τρεις επόμενες αναφορές γράφτηκαν σκόπιμα ΠΡΙΝ τις χτεσινές εκλογές στην τουρκία, το Σάββατο 13 Μάη, χωρίς «εκτιμήσεις» για το αποτέλεσμα. Κάτι που, πέρα απ’ τα υπόλοιπα, δεν είναι του γούστου μας. Ας το έχετε λοιπόν στα υπόψη: ΔΕΝ πρόκειται για μετεκλογικές σοφίες, εκ του ασφαλούς… (Μεταφέρουμε αυτούσια, χωρίς την ελάχιστη διόρθωση ή αλλαγή, όσα είχαμε να πούμε πριν την «ετυμηγορία»…)

Σ’ ότι αφορά τα ίδια τα αποτελέσματα το μόνο που θα σημειώσουμε είναι ότι πέρα απ’ το ότι το AKP ήρθε μακράν πρώτο σε αριθμό βουλευτών (267), έχει μαζί με τα συμμαχικά του κόμματα (MHP, τους ακροδεξιούς του Μπαχτελί) άνετη πλειοψηφία στην καινούργια βουλή (600 βουλευτές συνολικά) με λίγο πάνω από 320 βουλευτές. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ακόμα κι αν στον δεύτερο γύρο νικούσε ο εκλεκτός της δύσης, είναι εξαιρετικά αμφίβολο το τι θα μπορούσε να αλλάξει απ’ το ισχύον σύνταγμα αλλά και από την τρέχουσα καθεστωτική πολιτική στην Άγκυρα…

Δευτέρα 15 Μάη>> Αν επί μήνες εξελισσόταν ένα μπαράζ «δημοσιευμάτων και αναλύσεων» των πιο γνωστών πρωτοκοσμικών media, εκείνων που δημοσιοποιούν την θέληση των πολιτικο-οικονομικών αφεντικών τους, με γενική ιδέα το «Μητσοτάκη ξεκουμπίσου!» ή «Τσίπρα τον πούλο!» τι θα λέγατε άραγε; «Ανεπίτρεπτη, προβοκατόρικη ανάμιξη στα εσωτερικά της χώρας» ίσως; Το λιγότερο. Θα βγάζατε αφρούς!…

Εντάξει. Αλλά όταν αυτό συμβαίνει κατά του «αιώνιου εχθρού», είναι μια χαρά! Όχι;

Στο κάτω κάτω δεν ήταν το ελλαδιστάν (η «πρώτη φορά…» αυτοπροσώπως… η πώς την είπαν;) που έκανε ήρωες 8 χουντοκαραβανάδες που προσπάθησαν να σκοτώσουν τον Erdogan το 2016 και, αφού απέτυχαν, ζήτησαν «πολιτικό άσυλο» εδώ; Το ενιαίο, διακομματικό, εθνικόφρον ελλαδιστάν δεν τους έδωσε και χαρτιά, και πλαστά διαβατήρια, για να εξαφανιστούν / κρυφτούν κάπου στον πλανήτη; Γιατί να μην χαίρεται ο λαός και οι ταγοί του με την δηλωμένη πρόθεση της «δύσης» να ξεφορτωθεί τους ισλαμοδημοκράτες, το ΑΚP, στην τουρκία;

Ο εντόπιος «αντιαμερικανικός / αντιαμερικανισμός» κουνάει με χάρη τ’ αυτάκια του. Κάνει το κουνέλι εδώ και πολλά χρόνια. Στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων ποτέ δεν ήταν κάτι άλλο από μασκαρεμένος εθνικισμός του χειρίστου είδους. Το βολικό παραμύθι, με το οποίο προσπαθούσε να κουκουλώσει την αλήθειά του, το ότι «η τουρκία είναι το αγαπημένο παιδί της Ουάσιγκτον» (οπότε το να είσαι κατά της πρώτης είναι απλά το αθώο, εύλογο, «anti-imp» υποσύνολο του να είσαι κατά της δεύτερης…) έχει γίνει κουρέλι εδώ και μια εικοσαετία: απ’ το 2003, όταν ο καινούργιος στη δουλειά Erdogan απαγόρευσε (κάτι πρωτοφανές!) στους αμερικάνους να χρησιμοποιήσουν τουρκικό έδαφος για την εισβολή στο ιράκ απ’ τον βορρά, δυσκολεύοντας την «σοκ και δέος» επίθεση στη Βαγδάτη σε μεγάλο βαθμό.

Ακόμα και οι εντόπιοι φίλοι του «άξονα της αντίστασης» (: ρωσία, κίνα, ιράν, συρία…) έχουν πάθει vertigo απ’ το γεγονός ότι η Άγκυρα είναι ενεργητικότατο μέρος του ευρασιατικού project και, κατά συνέπεια, αντιστασιακότατη (πάντα με καπιταλιστικούς όρους!). Τι να πουν; Viva Erdogan; Viva Putin, viva Assad, viva Xi εντάξει. Αλλά με το τουρκικό καθεστώς;;;;; Να σε πουν «προδότη»; Α πα πα… (Προφανώς και του τουρκικό καθεστώς είναι ολιγαρχικό! Αλλά ποιο δυτικό καθεστώς δεν είναι πλέον;)

Δυστυχώς ή ευτυχώς η πραγματικότητα δεν ασχολείται με την μελαγχολία και τα αδιέξοδα κανενός. Οι ίδιοι (τα ίδια πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά αφεντικά) που ποντάρουν στη συντριβή και στη διάλυση του ρωσικού καθεστώτος στο ουκρανικό πεδίο μάχης, ποντάρουν και ενισχύουν την διάλυση του τουρκικού. Το πραξικόπημα του 2016 απέτυχε, αλλά μια «light χρωματιστή επανάσταση», μέσω καλπών, θα μπορούσε να τους φέρει κάποιες «επιστροφές για την επένδυση» που έχουν κάνει εδώ και χρόνια. Θα μπορούσε…

Γιατί όμως είμαστε τόσο «κάθετοι»; Δεν είναι, άραγε, ίδιον των δημοκρατιών (των ολιγαρχιών πιο σωστά…) η εναλλαγή των κομμάτων στην διακυβέρνηση; Είναι. Μόνο που δεν πρόκειται γι’ αυτό! Δεν είναι αυτό που επιδιώκει η παρακμιακή «συλλογική δύση» στην τουρκική περίπτωση!

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ποιες εκλογές; (2)

Υπενθύμιση της γεωγραφίας. Δεν προσφέρεται για φλυαρίες σε καφενεία, φυσικά ή ηλεκτρονικά, ούτε χωράει στις οθόνες των κινητών. Απλά υπάρχει…

Δευτέρα 15 Μάη>> Απ’ το 2015 – 2016 ως και το τέλος του 2021 η Άγκυρα προσπαθούσε (ανάμεσα στα υπόλοιπα) να «λύσει το πρόβλημα συρία» όπως είχε διαμορφωθεί στο τέλος μετά από 10 χρόνια πολέμου. Οι μισθοφόροι ουαχαβίτες που είχαν συγκεντρωθεί στο Idlib ήταν ένα δύσκολο ζήτημα, αλλά όχι το κυριότερο για την Άγκυρα. Το βασικό ήταν πως οι ypg είχαν γίνει κανονικά μισθοφόροι και ενεργούμενα της Ουάσιγκτον και του υπόλοιπου άξονα, εξασφαλίζοντας μια «οικονομία» λαθρεμπορίου κλεμμένου συριακού πετρελαίου και άλλων παρόμοιων ευεργημάτων που έκανε βιώσιμο και επέβαλε ad hoc ένα μέρος του αμερικανο-αγγλικού «σχεδίου για τη Νέα Μέση Ανατολή»: την δημιουργία ενός τεράστιου σε έκταση κουρδικού κράτους στη συρία, ως αμερικανική (και όχι μόνο) βάση. Το «μπλοκ της Αστάνα» (Άγκυρα, Μόσχα, Τεχεράνη, διακριτικά Δαμασκός και Ντόχα, και ακόμα διακριτικότερα Πεκίνο…) δημιουργήθηκε νωρίς νωρίς, το 2016, για να αντιμετωπίσει με συντονισμό και καταμερισμό αρμοδιοτήτων τις ιμπεριαλιστικές μεθοδεύσεις του άξονα στη Μέση Ανατολή, άρα και το «κουρδικό πρόβλημα» υπό την αμερικανική κατασκευή και διαχείρισή του. (Προς μεγάλη λύπη των εντόπιων εθνικοφρόνων αλλά και φίλων του «άξονα της αντίστασης» αυτή η συμμαχία θα ήταν αδύνατη χωρίς την Άγκυρα. Χωρίς τους ισλαμοδημοκράτες και τον απαίσιο, αυταρχικό Erdogan).

Η ρωσική εισβολή στην ουκρανία τον Φλεβάρη του 2022 έδωσε καινούργιες αλλά καθόλου απρόσμενες διαστάσεις στη συμμετοχή της Άγκυρας σ’ αυτήν την «αντίσταση» (ιμπεριαλιστική πάντα, σωστά;) Ένα απ’ τα πολλά θέματα συμφωνίας των τούρκων ισλαμοδημοκρατών και του ρωσικού καθεστώτος στις πολλές δεκάδες συναντήσεις Putin – Erdogan απ’ το 2002 και μετά ήταν πως η Μαύρη Θάλασσα μια χαρά είναι υπό τον έλεγχο Μόσχας και Άγκυρας, και ότι δεν πρέπει να επιτραπεί στον άξονα να αποκτήσει μόνιμη και σοβαρή αεροναυτική παρουσία εκεί. Η «δημιουργικά ασαφής» (μόνο για τους ευκολόπιστους) διπλωματία της Άγκυρας έσπευσε να πουλήσει στον τοξικό του Κιέβου drones (απ’ αυτά που βεβαιωμένα είχε εκπαιδευτεί ο ρωσικός στρατός να καταρρίπτει στο λιβυκό πεδίο μάχης…) αλλά το ουσιαστικό που έκανε ήταν να κλείσει αμέσως τα Δαρδανέλια για οποιονδήποτε στόλο – μαντέψτε ποιους έθιγε έτσι! (Μαντέψτε επίσης τι είναι η αμερικανική βάση της Αλεξανδρούπολης…)

Κατά τα υπόλοιπα οι ισλαμοδημοκράτες έκαναν και κάνουν αυτά τα χρόνια εκείνο που αναλογεί στα καπιταλιστικά και γεωπολιτικά τους συμφέροντα! Υποτίμησαν (με διεθνείς όρους) την εργασία και την εργατική δύναμη στην επικράτειά τους φτιάχνοντας μια «μικρή (αλλά εύρωστη παραγωγικά) κίνα» δίπλα στην ε.ε., μια καπιταλιστική αγροτική και βιομηχανική παραγωγή δηλαδή που έχει εκτοξεύσει τις εξαγωγές. (Έκαναν αυτό που θα έκαναν οι εραστές της δραχμής, αν βέβαια είχαν σοβαρή αγροτική και βιομηχανική παραγωγή). Στις αρχές Μάρτη του 2014 η συναλλαγματική ισοτιμία της τουρκικής λίρας προς το ευρώ ήταν 3:1. Στα τέλη Απρίλη του 2023 ήταν 21,4:1. Τρομακτική υποτίμηση μέσα σε σχεδόν 9 χρόνια, που ωστόσο δεν κτυπάει τόσο την εργατική τάξη και τα πληβειακά στρώματα (στο βαθμό που σχεδόν όλα τα είδη που τους αφορούν παράγονται στην τουρκία) όσο τμήματα της τεράστιας μεσαίας τάξης η οποία δημιουργήθηκε στα χρόνια της «ανάπτυξης» υπό τους ισλαμοδημοκράτες, εφόσον καταναλώνουν και εισαγόμενα. Απόδειξη του γεγονότος ότι ο τουρκικός καπιταλισμός δεν καταρρέει (μόνο στο ελλαδιστάν έχουν τέτοιες φαντασιώσεις) είναι ότι παραμονές των εκλογών, τον περασμένο Μάρτη, υπήρξε μια θεαματική αύξηση της κατανάλωσης αλλά και της βιομηχανικής παραγωγής, σε ετήσια βάση. Οι πωλήσεις λιανικής αυξήθηκαν κατά 28,6% (σε σταθερές τιμές) σε σχέση με τον Μάρτη του ’22, ο βιομηχανικός τζίρος κατά 42% και ο τζίρος των κατασκευών κατά 105% (πάντα σε σταθερές τιμές και σε ετήσια βάση). Όσο για την τουριστική βιομηχανία (που σε καμία περίπτωση δεν είναι η βασικότερη); Ας μην μιλήσουμε…

Η υποτίμηση του εθνικού νομίσματος κτυπάει επίσης τις επιχειρήσεις που έχουν δανειστεί σε ευρώ (ή δολάρια) αλλά εισπράττουν σε τουρκικές λίρες. Είναι αυτή η ταξική διαστρωμάτωση στην εκλογική συμπεριφορά της οποίας ποντάρει η «δύση»;

Υπάρχει όντως (κατά την ταπεινή μας άποψη) «πολιτικό πρόβλημα» στην τουρκική κοινωνία, μόνο που αυτό δεν είναι ούτε οι ισλαμοδημοκράτες ούτε ο Erdogan ο ίδιος.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ποιες εκλογές; (3)

Δευτέρα 15 Μάη>> Εν τω μεταξύ, ενώ βρίσκονται σε εξέλιξη ενδο-μπλοκ (της Αστάνα) συζητήσεις για την επίσημη αποκατάσταση των σχέσεων μεταξύ Άγκυρας και Δαμασκού (και, κυρίως, για την κοινή στόχευση κατά της αμερικανικής κατοχής στην ανατολική συρία…) στην Ουάσιγκτον προωθείται σχέδιο νόμου με τον χαρακτηριστικό τίτλο “Assad Anti-Normalisation Act”! Ένας απ’ τους εισηγητές του νόμου, ο ρεπουμπλικάνος πρόεδρος της «επιτροπής εξωτερικών υποθέσεων» Michael McCaul, δήλωσε απερίφραστα:

Ο Assad και οι ρώσοι και ιρανοί υποστηρικτές του συνεχίζουν να κάνουν τρομακτικές πράξεις κατά του συριακού λαού… Πρέπει να δώσουν λογαριασμό γι’ αυτά τα εγκλήματα… και πρέπει να χρησιμοποιήσουμε όλες μας τις δυνατότητες για να σταματήσουμε την ομαλοποίηση των σχέσεων με τον Assad…

Το νομοσχέδιο προβλέπει κυρώσεις εναντίον οποιουδήποτε κάνει οποιαδήποτε επένδυση στην ελεγχόμενη απ’ την Δαμασκό συριακή επικράτεια. Αυτό δείχνει (προφανώς!!!) όχι μόνο την Άγκυρα ή την Μόσχα ή την Τεχεράνη αλλά και το σύνολο σχεδόν των αραβικών πετροδικτατοριών που επίσημα αποφάσισαν πρόσφατα να ξαναδεχτούν το συριακό καθεστώς στον «αραβικό σύνδεσμο»∙ άρα να αρχίσουν τις μπίζνες με τον συριακό καπιταλισμό.

Δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς ότι η Ουάσιγκτον σπρώχνεται όλο και περισσότερο στα σκοινιά, καταφεύγοντας σε σπασμωδικές επαναλήψεις του κόλπου των «οικονομικών τιμωριών» που έχει αποτύχει πανηγυρικά. Θα ιδρώσει κάποιου τ’ αυτί επειδή η Ουάσιγκτον θέλει να δείρει όλο και μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη; Όχι!

Υπάρχει όμως πάντα ο κίνδυνος των βρώμικων κτυπημάτων. Τόσο η Ουάσιγκτον όσο και το Λονδίνο (για να μην μιλήσουμε για το απαρτχάιντ Τελ Αβίβ) έχουν την σχετική τεχνογνωσία. Κι όσο περισσότερο στριμώχνονται τόσο περισσότερο θα προσπαθούν να καταφεύγουν σε τέτοια. Όσο μπορούν.

Αλλοίμονο σ’ όσους συνεχίσουν να κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει (και πως γίνεται ο) 4ος παγκόσμιος πόλεμος…

Η τρύπα στον σωλήνα…

Δευτέρα 24 Απρίλη>> Εντάξει: η ασταμάτητη μηχανή έκανε λάθος υποστηρίζοντας ότι στην πρόσφατη «διαρροή» απόρρητων έως απόλυτα απόρρητων εγγράφων του αμερικανικού στρατού και της cia σε σχέση με το ουκρανικό πεδίο μάχης (και όχι μόνο) η Μόσχα είχε βάλει το χέρι της. Όχι λοιπόν∙ όχι, τουλάχιστον, στην πρώτη φάση της διαρροής…

Ένας νεαρός αμερικάνος πεζοναύτης, με πιστοποιητικό κυβερνοασφάλειας και εμπιστοσύνης, βρέθηκε σε κάποιο δωμάτιο μόνος του, είδε κάτι χαρτιά με τα απόρρητα και τα σούπερ απόρρητα, τα φωτοτύπησε (ή τα έκλεψε…), τα δίπλωσε, τα έβαλε στην τσέπη του, τα πήρε στο σπίτι του, τα ξεδίπλωσε, τα φωτογράφισε, και τα ανέβασε σ’ ένα φόρουμ video gamers (όχι περισσότερων από 20…) για να εντυπωσιάσει τους συνομιλητές του… (Οι οποίοι πάντως γενικά δεν εντυπωσιάστηκαν…) Κι όλα αυτά τα εντελώς παράνομα (και «εθνικά επικίνδυνα»…) τα έκανε ο 21χρονος πεζοναύτης Jack Texeira έχοντας στο φόρουμ και το αληθινό του όνομα και την αληθινή διεύθυνσή του… Οπότε οι «ερευνητές της τρύπας στο σωλήνα και του υπεύθυνου της διαρροής» δεν χρειάστηκε να κουραστούν: πήγαν σπίτι του και τον συνέλαβαν… (Όσο νάναι θυμίζει όλες εκείνες τις περιπτώσεις με τους «ισλαμιστές τρομοκράτες» που τους έπεφταν τα διαβατήρια σε μέρη κατάλληλα ώστε να τα βρίσκουν οι «αντιτρομοκράτες» – θυμάστε; Σε επόμενο σχόλιο μερικά φρέσκα νέα σχετικά…)

Πως σας φαίνεται; Σε σχέση με τους 3 – 4 ψαροντουφεκάδες που πήραν ένα κότερο και άνοιξαν με εκρηκτικά τρύπες στους nord stream 1 και 2, αυτό το story με τον Jack-τον-παιχνιδιάρη είναι καλύτερο: έχει happy end (για τις αρχές)… Δείχνει πάντως ότι εκτός απ’ το hollywood και το αμερικανικό σύμπλεγμα-της-ασφάλειας έχει έλλειψη σοβαρών σεναριογράφων.

Οι συνήθεις καχύποπτοι δεν πείστηκαν πάντως.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Άνοιξη…Ωραίος καιρός για σφαγή; (1)

Δευτέρα 10 Απρίλη>> Έγινε κι αυτό, απόδειξη (αν ακόμα χρειάζεται κάποια) ότι ο «άξονας» βρίσκεται σε ανοικτό και επίσημο πόλεμο με την Μόσχα στο ουκρανικό πεδίο μάχης: ο αμερικάνος υπ.εξ. Παρωπίδας (aka Blinken) ανακοίνωσε την Παρασκευή 7 Απρίλη πως «όπου νάναι» θα αρχίσει η μεγάλη ουκρανική αντεπίθεση προς την Zaporizhzhia, ως τις ακτές της Αζοφικής θάλασσας… (Για την ακρίβεια: εκείνη την ημέρα η γερμανική καθεστωτική westdeutsche allgemeine zeitung δημοσίευσε συνέντευξη του Παρωπίδα στην οποία περιλαμβανόταν και η συγκεκριμένη δήλωση. Θα είχε μιλήσει μια ή δυο μέρες νωρίτερα – το λιγότερο…).

Αν και δεν συνηθίζεται ούτε να προαναγγέλονται οι επιθέσεις και οι αντεπιθέσεις σε οποιονδήποτε πόλεμο, ούτε την δουλειά του μεγάφωνου για αμιγώς στρατιωτικές υποθέσεις να την αναλαμβάνει ένα πολιτικό πρόσωπο (χωμένο, ωστόσο, ως τις ρίζες των μαλλιών του στο κεφάλαιο «ουκρανία» εδώ και χρόνια), ας πούμε ότι ίσως, ίσως λέμε, τα πολιτικά πρόσωπα εκεί στην Ουάσιγκτον να φουσκώνουν από χαρά με την ελπίδα ότι ήρθε επιτέλους η στιγμή να τσακίσουν τον εχθρό…

Για να μην υπάρχουν δε αμφιβολίες για το πόσο μεγάλο είναι αυτό το φούσκωμα, ο Παρωπίδας προσδιόρισε και τους στόχους αυτής της μεγάλης ουκρανικής αντεπίθεσης: να ανακαταλάβει (ο απελευθερωτής ουκρανικός στρατός μαζί με τους συμμάχους του) όλη την επαρχία της Zaporizhzhia (αλλά και το κάτω απ’ τον Δνείπερο τμήμα της επαρχίας της Kerson), να φτάσει στην Αζοφική και στα σύνορα της Κριμαίας, να την απομονώσει από ξηρά, και εκεί να σταματήσει για να διαπραγματευτεί με την Μόσχα (από θέση ισχύος προφανώς!) το μέλλον της Κριμαϊκής χερσονήσου. Με δυο λόγια ο αμερικάνος Στρατηγός Παρωπίδας (…. «μπλα μπλα με εκλέξανε»!) δεν ανήγγειλε τίποτα λιγότερο απ’ την συντριβή του ρωσικού στρατού τις επόμενες εβδομάδες!…

Αυτό είναι το σχέδιο της αναγγελλόμενης “μεγάλης ουκρανικής αντεπίθεσης”… Φαίνεται πως οι σχεδιαστές αδιαφορούν για το γεγονός ότι αυτές οι περιοχές έχουν ενωθεί με την ρωσία μετά από δημοψηφίσματα, θεωρούνται ρωσικό έδαφος (για την υπεράσπιση του οποίου έχει ξεκαθαριστεί ότι θα χρησιμοποιηθεί κάθε μέσο, δηλαδή πολύ πολύ περισσότερα και χειρότερα απ’ όσα ως τώρα)∙ και ότι η Σεβαστούπολη στην Κριμαία ΔΕΝ είναι παραθεριστικό προάστιο…  

Μια χαρά ακούγεται… στη σφαίρα της «εικονικής πραγματικότητας». Σε ότι έχει σχέση με την πραγματική πραγματικότητα (που φτάσαμε ε; να βάζουμε ενισχυτικά επίθετα πριν την λέξη πραγματικότητα…); Εκεί υποβόσκει κάποιο «εάν».

Δεν θα μπούμε σε οποιαδήποτε κουβέντα για τον ρεαλισμό του Στρατηγού Παρωπίδα και οποιουδήποτε άλλου στον άξονα. Δεν κάνουμε πολεμικό ρεπορτάζ! Στο κάτω κάτω ισχύει πάντα το «αλλοίμονο στους ηττημένους», όποιοι κι αν είναι αυτοί – και η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της δεν το έχουν σίγουρο ότι στο ουκρανικό πεδίο μάχης (κι όχι μόνο σ’ αυτό) ανήκουν στους νικητές (αν το είχαν δεν θα έκαναν public relations με ανακοινώσεις «αντεπιθέσεων»). Το μάλλον παράδοξο και από πολλές πλευρές η διάψευση αυτής της πολεμοκάπηλης αμερικανικής αισιοδοξίας ήρθε από εκεί που δεν θα το περίμενε κανείς. Απ’ τον ουκρανό υπουργό άμυνας Olleksii Resnikov!

Τι είπε ο κυρ Olleksii; Τίποτα δεν είπε… Έκανε!

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Άνοιξη…Ωραίος καιρός για σφαγή; (2)

Δευτέρα 10 Απρίλη>> Η μεγάλη ουκρανική αντεπίθεση είναι ένας θρύλος που πλανάται πάνω απ’ το ουκρανικό πεδίο μάχης απ’ το περασμένο φθινόπωρο – εδώ και 6 μήνες το λιγότερο. Πότε στο Α σημείο του μετώπου, πότε στο Β… Στο διάστημα αυτό έχουν ακουστεί εντυπωσιακές φήμες: για εκατοντάδες χιλιάδες ουκρανούς πεζοναύτες καλοεκπαιδευμένους και καλοεξοπλισμένους απ’ το νατο, για άφθονα τανκς και πυροβόλα, για υψηλού επιπέδου σχέδια και ελιγμούς… Καμία τέτοια δεν έγινε ως τώρα. Ακόμα και η αντεπίθεση στα νοτιοανατολικά του Χαρκόβου δεν ήταν καθόλου «μεγάλη»: αξιοποίησε απλά το γεγονός ότι στη συγκεκριμένη ζώνη ο ρωσικός στρατός ήταν τόσο ολιγάριθμος ώστε αναγκάστηκε να υποχωρήσει και να ανασυνταχτεί περίπου στα σύνορα του Λουγκάνσκ. Από τότε και μετά ο στρατός του Κιέβου όχι μόνο δεν έχει προχωρήσει ούτε μισό μέτρο με τις δικές του δυνάμεις αλλά, αντίθετα, υποχωρεί σταθερά με πολύ μεγάλες απώλειες υλικού κι ακόμα περισσότερο αίμα. Ως το σημείο να στρατολογεί στα μετόπισθεν δια της βίας ανήλικους και υπερήλικες, μετατρέποντάς τους σε κρέας για κανόνια. (Επιπλέον οι διαδοχικές προσπάθειες των σούπερ κομμάντο του, τον Οκτώβρη και το Νοέμβρη του 2022, να ανακαταλάβουν τον πυρηνικό σταθμό της Zaporizhzhia, κατέληξαν σε οδυνηρά λουτρά αίματος των ίδιων…)

Θα πει κάποιος: αυτό δεν εμποδίσει την οργάνωση μιας μεγάλης αντεπίθεσης. Σωστά… Όμως η ανακοίνωση (δηλαδή η βεβαιότητα) ότι ένας στρατός (ο ουκρανικός) που εδώ και μήνες αμύνεται και υποχωρεί με πολύ μεγάλες απώλειες τόσο σε ανθρώπους όσο και σε όπλα μπορεί να επιτεθεί με αξιώσεις και σε μεγάλο βάθος και εύρος εναντίον ενός αντιπάλου (του ρωσικού στρατού) που χρησιμοποιεί ως τώρα μικρό μόνο μέρος των δυνατότητων του (κυρίως σε όπλα, και δεν εννοούμε τα πυρηνικά…) και που, παρ’ όλα αυτά, μπορεί να σκοτώνει δεκάδες undercover αξιωματικούς του νατο (ναι, σωστά διαβάσατε: δεκάδες undercover αξιωματικούς του νατο…) μέσα σε υπόγειο καταφύγιο όπως έγινε πρόσφατα στο Lviv, αυτή η ανακοίνωση λοιπόν πρέπει να βρει την θέση της στις εγκυκλοπαίδειες του πολέμου. Για να φωτίζονται οι επόμενες γενιές καραβανάδων. Και για τον επιπλέον λόγο ότι αυτός ο αντίπαλος (ο ρωσικός στρατός) έχει περικυκλώσει παραπάνω απ’ την μισή ουκρανική επικράτεια, όλα τα ανατολικά σύνορα και το μεγαλύτερο μέρος των βόρειων, παραμένοντας ως τώρα ουσιαστικά ακίνητος εκεί. Αν κάποιος είναι, τελικά, σε θέση για κάτι «μεγάλο», αυτός δεν είναι το Κίεβο και οι σύμμαχοί του∙ είναι η Μόσχα. Απλά ζήτημα μεγεθών, τεχνολογίας και επιμελητείας…

Ας το επαναλάβουμε: ζήτημα μεγεθών, τεχνολογίας και επιμελητείας και εκτός πεδίου μάχης. Κι αυτό συμβαίνει, χωρίς αναγγελίες, προειδοποιήσεις και φαντασιώσεις τις τρεις ή τέσσερις τελευταίες ημέρες. Στην Ουάσιγκτον (και υποθέτουμε όχι μόνο) μιλούν για εφιάλτη:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Άνοιξη…Ωραίος καιρός για σφαγή; (3)

Δευτέρα 10 Απρίλη>> Η κατασκοπεία είναι κατασκοπεία. Η κατασκοπεία που επιδεικνύεται είναι κατασκοπεία-μετά-εξευτελισμού. Η περιθωριακή ασταμάτητη μηχανή θα μπορούσε να θέσει το ζήτημα ως εξής: Ανατινάζετε εσείς τους αγωγούς του φυσικού αερίου μας; Ωραία… Εμείς ανατινάζουμε τα σχέδιά σας και τις υπηρεσίες σας… Κι αν γουστάρετε αποδώστε την ανατίναξη αυτή «σ’ ένα ιδιωτικό γιωτ με 3-4 ψαροντουφεκάδες», όπως κάνατε για τους nord stream 1 και 2!!

Πράγμα που σημαίνει ότι υποδεικνύουμε την Μόσχα σαν τον αυτουργό αυτών των «εφιαλτικών» διαρροών: ζήτημα μεγεθών, τεχνολογίας και επιμελητείας – ίσως και αυθαιρεσίας ή προκαταλήψεων απ’ την μεριά μας. (Έχει το χαριτωμένο ενδιαφέρον του το γεγονός ότι οι φιλορώσοι ιντερνετικοί σχολιαστές κάνουν, σε σχέση με τις διαρροές, το ίδιο που έκαναν οι φιλοαμερικάνοι μετά την ανατίναξη των αγωγών: πετάνε την μπάλα έξω και μακριά απ’ την Μόσχα, όπως οι άλλοι την πετούσαν μακριά απ’ την Ουάσιγκτον… Ουάου! VAR δεν υπάρχει…)

Το «εφιαλτικό» του πράγματος έγκειται στο ότι η ρωσική αντικατασκοπεία θα μπορούσε να ξέρει (να έχει βάλει δηλαδή χέρι σ’ αυτές και άλλες απόρρητες πληροφορίες) χωρίς να το δείχνει – πράγμα συνηθισμένο. Διαρρέοντας όμως «κάποιες» απ’ αυτές α) έδειξε στην Ουάσιγκτον ότι ξέρει∙ β) έδειξε και σε άλλους ότι ξέρει∙ γ) έδειξε και σ’ άλλους, συμμάχους της Ουάσιγκτον, ότι οι ηπα τους κατασκοπεύουν (λίγο πολύ γνωστό) αλλά ότι δεν μπορούν να προφυλάξουν τα μυστικά που αποσπούν – ήδη η Σεούλ δήλωσε θυμωμένη∙ και δ) δεν έδειξε όλα-όσα-ξέρει, αφήνοντας μια «δημιουργική (δηλαδή: διαλυτική) ασάφεια» να βασανίζει τα επιτελεία των … Five Eyes.

Ενόσω, τώρα, οι αρμόδιοι στην Ουάσιγκτον ψάχνουν να βρουν που είναι η «τρύπα» των τόσο σοβαρών διαρροών απόρρητων πληροφοριών, έχουν δημιουργηθεί δύο τουλάχιστον σοβαρά ζητήματα. Το ένα, γενικό, είναι ότι ο όλος ο πλανήτης βλέπει ότι το αμερικανικό στρατοασφαλίτικο σύστημα έχει γίνει σουρωτήρι, πράγμα που προστίθεται στα υπόλοιπα στοιχεία της παρακμής της Ουάσιγκτον… Το δεύτερο, το πιο ειδικό, είναι το ότι η μεγάλη ουκρανική αντεπίθεση έχει ξεβρακωθεί όχι μόνο εξαιτίας των αδυναμιών του ουκρανικού καθεστώτος αλλά (χειρότερα) εξαιτίας των αδυναμιών του αμερικανικού.

Εκεί έγκειται η διαφορά ανάμεσα στην κατασκοπεία-σκέτη και την κατασκοπεία-με-επίδειξη: τώρα που η Ουάσιγκτον, το Κίεβο και όλοι οι υπόλοιποι της «συμμαχίας των προθύμων» ξέρουν ότι η Μόσχα ξέρει με ακρίβεια τα σχέδιά τους και, επιπλέον, ξέρουν ότι έχει αρκετό χρόνο για να οργανωθεί κατάλληλα, θα ξεκινήσουν άραγε την μεγάλη τους; Η λογική λέει ότι έχει προκληθεί μεγάλη ζημιά στα σχέδια, και ότι έχουν αχρηστευτεί. Το «πάμε, κι ότι βγει» δεν θα ήταν έξυπνο∙ και σε καμία περίπτωση υπερασπίσιμο σαν επιλογή. Αλλά πάλι…

Υβριδικός πόλεμος – θα πείτε. Σωστά. Να θυμίσουμε λοιπόν ότι το ουκρανικό πεδίο μάχης είναι αυτή την περίοδο μόνο το πιο φονικό ενός παγκόσμιου πολέμου που οξύνεται σε πολλά και διαφορετικά πεδία: γεωπολιτικό, οικονομικό, νομισματικό, ιδεολογικό. Και η μεγάλη ουκρανική αντεπίθεση δεν είναι ο μόνος σοβαρός πονοκέφαλος (ή το μόνο σοβαρό στραπάτσο) για τον αμερικανικό / δυτικό ιμπεριαλισμό.

Άλλα άσχημα νέα γι’ αυτόν έρχονται απ’ τη μέση Ανατολή. Συγκεκριμένα απ’ την υεμένη και στη συρία…

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Άνοιξη…Ωραίος καιρός για ψηφοφόρους!

Ο δρόμος για την κόλαση (του “εθνικού συμφέροντος”…) είναι ο ίδιος… Αλλά ποιος είναι ο ομορφότερος για οδηγός; Ε; Ο λαός ας αποφασίσει!

Δευτέρα 10 Απρίλη>> Το ελλαδιστάν βρίσκεται ως γνωστόν (διακομματικά…) στη «σωστή πλευρά της ιστορίας»: στον Ατλαντικό, κάπου ανάμεσα στις βρετανικές και στις αμερικανικές ακτές… Ο υπολογισμός του νο 1 εθνικού κεφάλαιου, των εφοπλιστών, που καθορίζουν τις βασικές γραμμές της «εξωτερικής πολιτικής» της Αθήνας, είναι γνωστός: με τον θαλασσοκράτορα στόλο, τελεία και παύλα.

Ως τώρα η «ισχύς» του αμερικανικού ναυτικού δεν αμφισβητείται άμεσα∙ κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει μόνο μ’ έναν all out πόλεμο. Αμφισβητείται όμως άμεσα, πρακτικά και αποτελεσματικά η αποτελεσματικότητα αυτής της ισχύος στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή: απ’ τον Ινδικό ως την Μαύρη Θάλασσα.

Το πρώτο και κύριο μέτωπο του αμερικανικού ιμπεριαλισμού είναι ο Ειρηνικός και η ανατολική Aσία (η ζώνη επιρροής του Πεκίνου…) Αλλά οι εξελίξεις στην εδώ «γειτονιά», στο δεύτερο μέτωπο του 4ου παγκόσμιου, δεν είναι καθόλου αδιάφορες τόσο για την Ουάσιγκτον όσο και για τον άξονα συνολικά: έχουν επενδυθεί για πάνω από 30 χρόνια πάρα πολλά στο μαζικό έγκλημα και στην καταστροφή για να ανασχεθεί το ευρασιατικό project στο άπλωμά του τόσο προς την ευρώπη όσο και προς την αφρική ώστε ο άξονας να μείνει τώρα πια αδρανής απέναντι στις όλο και πιο συστηματικές απώλειές του∙ απώλειες όχι (ακόμα…) σε στρατό ή σε όπλα αλλά σε όλα τα υπόλοιπα.

Το ελλαδιστάν «πουλάει Αιγαίο» στον άξονα (στο ναυτικό και αεροπορικό σκέλος του) σαν τμήμα της ανάσχεσης. Έχει κάνει τα πάντα (διακομματικά) για να στήσει τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες του στην περιοχή σαν αντίγραφο και υποσύνολο του αμερικανικού, του αγγλικού και του γαλλικού ιμπεριαλισμού (στον βαθμό που αυτοί δεν συγκρούονται μεταξύ τους): απ’ τις αγκαλιές και τα φιλιά με τον χασάπη του Καϊρου και το ισραηλινό φασισταριό ως την αντι-ιρανική «προστασία» στον τοξικό του Ριάντ (θυμάστε την συστοιχία patriot;) και τις αγκαλιές με τον «τζενεράλ Χαφτάρ» της Βεγγάζης και τον άλλο τοξικό, των εμιράτων… Όλα αυτά, φυσικά, υπό την προϋπόθεση της «προστασίας του εθνικού συμφέροντος» που με λίγες λέξεις λέγεται «ο αιώνιος εχθρός πρέπει να διαλυθεί»!

Όμως η λεγόμενη «σωστή πλευρά της ιστορίας» δεν έχει μόνο επιφάνεια και ελαφρύ κυματισμό. Έχει και δυνατά μπουρίνια, έχει και βυθό. Η πολεμική, μιλιταριστική, φονική «σταθερότητα στην ανατολική Μεσόγειο» την οποία καμάρωνε ότι υπηρετεί το ελλαδιστάν εδώ και χρόνια αντικαθίσταται γρήγορα από μια άλλη, που είναι ιμπεριαλιστική βέβαια, αλλά με «ανθρώπινο πρόσωπο», μέσα ή έξω από εισαγωγικά. Το βέβαιο είναι πως όλες οι πολεμοκάπηλες λιτανείες στην περιοχή (στο όνομα της «ειρήνης» φυσικά!!!) χάνουν γρήγορα την αίγλη και την επιρροή τους απ’ την στιγμή που μια αναδυόμενη «μεγάλη δύναμη» (η κίνα και οι δικοί της σύμμαχοι) έχει να προτείνει κάτι αισθητά καλύτερο, και έχει τα μέσα να το κάνει ρεαλιστικό.

Σε τέτοιες περιπτώσεις δύο και μόνο δύο είναι τα ενδεχόμενα. Είτε βία, ακόμα περισσότερη βία και καταστροφή απ’ την μεριά των παλιών αφεντικών για να σώσουν ό,τι μπορούν∙ είτε αναγνώριση της καινούργιας πραγματικότητας, των καινούργιων συσχετισμών, και προσαρμογή στα δεδομένα τους.

Για την Ουάσιγκτον ξέρουμε τι θα προσπαθήσει να κάνει… αν προλάβει. Όσο για το ελλαδιστάν; Εδώ έχουμε άνοιξη… και κυβερνο-καλλιστεία…

Τρικυμία…

Δευτέρα 27 Μάρτη>> Καθώς ετοιμάζουμε μια πιο αναλυτική αναφορά σε σχέση με τον (δυτικού ελέγχου) χρηματοπιστωτισμό και το σκοτεινό μέλλον του, ειδικά μετά την τελική «οπλοποίηση» βασικών μηχανισμών του και την ουσιαστική κατάσχεση των δολαριακών και σε ευρώ αποθεμάτων της Μόσχας (σε ευρωπαϊκές τράπεζες), εδώ μόνο νύξεις θα κάνουμε για το θέμα.

Η κυριότερη υπόδειξη: αυτή τη φορά είναι διαφορετικά∙ σε σχέση με την περίοδο 2008 – 2009. Δεν θα μιλήσουμε (ακόμα) για «κρίση» – η λέξη είναι χιλιοπαιγμένη και χάνει το νόημά της. Θα μιλήσουμε για την «ιδιοσυχνότητα» του δυτικού χρηματοπιστωτισμού (όρος αινιγματικός εκτός αν έχετε γνώσεις μηχανικής) και για «ταλάντωση» του συστήματος.

Για παράδειγμα χρεωκοπίες τραπεζών δεν είναι υποχρεωτικό να συμβούν: τα κράτη θα δανειστούν για να τις «σώσουν» αν δεν υπάρχει άλλος σωτήρας, κρατικοποιώντας τες ουσιαστικά. Και παρότι τα παράγωγα παίζουν και πάλι τον αποσταθεροποιητικό τους ρόλο, αυτή τη φορά καίρια θέση φαίνεται να κατέχουν τα παράγωγα του εμπορίου νομισμάτων. Αυτό είναι διαφορετικό∙ και σχετίζεται άμεσα με την όξυνση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού.

Δείτε επ’ αυτού, ενδεικτικά, τον παρακάτω πίνακα:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Το μεσανατολικό μέτωπο (: συρία)

Παρέλαση κάπου κοντά στην Hasakah…

Δευτέρα 27 Μάρτη>> Πριν σχεδόν 3 μήνες, στις 2 Γενάρη 2023 («Μέση Ανατολή: το μπλοκ της Αστάνα κινείται») ανάμεσα σ’ άλλα γράφαμε:

…

Με το φτωχό της μυαλό η ασταμάτητη μηχανή εικάζει ότι: η άσκηση όλο και πιο έντονης στρατιωτικής «πίεσης» σε βάρος της Ουάσιγκτον και των βασσάλων της στη συρία (: ypg αλλά και κάποια τμήματα των ενόπλων στο Idlib) είτε απ’ την μεριά της Άγκυρας (: ypg) είτε απ’ τη μεριά της Μόσχας και της Δαμασκού (: Idlib)∙ η άσκηση όλο και εντονότερης «πίεσης» σε βάρος των αμερικανικών βάσεων στη συρία απ’ την Τεχεράνη (από τους «φρουρούς της επανάστασης» και τους σύριους πολιτοφύλακές τους)∙ σε συνδυασμό με τον έλεγχο της αμερικανικής βουλής απ’ τους ρεπουμπλικάνους απ’ την αρχή του 2023 θα μπορούσε να έχει σαν αποτέλεσμα την ενίσχυση (στην Ουάσιγκτον) του ρεύματος που εκπροσωπούσε το ψόφιο κουνάβι: πάμε να φύγουμε από ‘κει, τι δουλειά έχουμε πια στη συρία; Η αμερικανική εξήγηση «φυλάμε τους ypg για να κλέβουν το συριακό πετρέλαιο, να κάνουν λαθρεμπόριο, να πληρώνουν μισθούς στους πολλές δεκάδες χιλιάδες ‘δημόσιους υπαλλήλους’ τους και να είναι μαζί μας, οπότε μας έρχεται πολύ φθηνότερα απ’ το να τους πληρώνουμε εμείς οι ίδιοι» μπορεί να περνάει απαρατήρητη όσο η δημαγωγική προσοχή είναι στραμμένη στην ήττα της ρωσίας. Αν, όμως, εμφανιστούν κάποια εύστοχα drones;

…

Και πριν δυο βδομάδες (13 Μάρτη, «Οι ανοικτές φλέβες της μέσης Ανατολής 3»):

…

Το μπλοκ κινείται στον δύσκολο δρόμο της απώθησης του αμερικανικού στρατού απ’ το 1/3 της συριακής επικράτειας (και, στη συνέχεια, της επιστροφής του ρεαλισμού στους βασάλους της Ουάσιγκτον, τους ypg…):

Η Ουάσιγκτον νοιώθει την «πίεση»: οι επιθέσεις με ρουκέτες κατά των αμερικανικών βάσεων στα ανατολικά του Ευφράτη πληθαίνουν. Σε μια κίνηση «συμβολικής επίδειξης» έστειλε (προφανώς απροειδοποίητα…) στις 4 Μάρτη σ’ αυτό το κατεχόμενο τμήμα της συρίας τον κοτζάμ αρχιστράτηγο Mark Milley, επικεφαλής του αμερικανικού γενικού επιτελείου… Για να δηλώσει «δεν πρόκειται να φύγουμε από δω».

Την Δευτέρα 6 Μάρτη το τουρκικό υπ.εξ. κάλεσε τον πρεσβευτή των ηπα στην Άγκυρα Jeff Flake για να του επιδώσει την «δυσφορία και διαφωνία» του μ’ αυτήν την επίσκεψη, θεωρώντας την κάλυψη των «τρομοκρατών» ypg (κάτι που ισχύει…). Και στις 10 Μάρτη το κινεζικό υπ.εξ. κατήγγειλε την Ουάσιγκτον για «την ωμή παραβίαση της κυριότητας και της εδαφικής ακεραιότητας της συρίας», ζητώντας «τον άμεσο τερματισμό της κατοχής, της υποστηρίξης σε αποσχιστικές ένοπλες ομάδες και της λεηλασίας του πλούτου της συρίας».

…

Αυτό που εκτιμούσαμε ως αναμενόμενο, «τα εύστοχα drones», εμφανίστηκε στις 23 Μάρτη: ένα τέτοιο ξέφυγε απ’ τα αμερικανικά ραντάρ και κτύπησε την βάση του u.s. army στην πόλη Hasakah, στα βορειοανατολικά της συρίας, κοντά στα σύνορα με το ιράκ, σκοτώνοντας (βεβαιωμένα) έναν αμερικάνο πεζοναύτη και τραυματίζοντας άλλους έξι, συμπεριλαμβανόμενου ενός μισθοφόρου.

Η Ουάσιγκτον εκτίμησε (μάλλον σωστά) ότι το drone ήταν ιρανικό. Απάντησε την ίδια μέρα με πυραύλους στην πόλη Deir Ez Zor, στη δυτική όχθη του Ευφράτη, σε θέσεις είτε των ιρανών φρουρών της επανάστασης είτε εντόπιων αράβων συμμάχων τους – σκοτώνοντας 11. Την επόμενη μέρα, στις 24 Μάρτη, 10 ρουκέτες κτύπησαν στην απέναντι όχθη τα «κεντρικά» της αμερικανικής κατοχής της ανατολικής συρίας και μια εγκατάσταση εξόρυξης φυσικού αερίου που βρίσκεται μέσα στη βάση, τραυματίζοντας τουλάχιστον έναν πεζοναύτη. Οι ένοπλοι στη συρία που «πιέζουν» τους κατοχικούς ανακοίνωσαν ότι «θα απαντάμε στις επιθέσεις εναντίον μας»∙ ο νυσταλέος Jo απ’ την Οττάβα δήλωσε «δεν θέλουμε σύγκρουση με το ιράν, αλλά προστατεύουμε τους ανθρώπους μας».

Όλοι σε άμυνα λοιπόν, και η αναμέτρηση τελείωσε… Ή μήπως όχι;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.