Tag: ουκρανία

Το Κίεβο (με το παπαδαριό στα παρασκήνια)

Τετάρτη 11 Δεκέμβρη. Ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron συνεχίζει την «διεθνή του καριέρα» – αν και χωρίς αποτελέσματα. Κάλεσε προχτές στο Παρίσι τους υπόλοιπους «συνεταίρους» του «κουαρτέτου της Νορμανδίας», δηλαδή την Merkel, την ανεγκέφαλη αλεπού Putin και τον καινούργιο πρόεδρο του Κιέβου Zelenski. Με θέμα την «κατάσταση των συμφωνιών του Minsk».

Απ’ τους τέσσερεις οι δύο (η Merkel και ο Putin), ο καθένας απ’ την δική του πλευρά, είχαν το λιγότερο ενδιαφέρον για το meeting. Ο βασιλιάς Macron θα ήθελε να εμφανιστεί σαν ο σημαιοφόρος της βελτίωσης των σχέσεων μεταξύ του project europe και της Μόσχας· κι αυτή η βελτίωση περνάει υποχρεωτικά από την άρση των (ευρωπαϊκών) «κυρώσεων» για την ρωσική εμπλοκή στο Donbass. Θα ήθελε, λοιπόν, κάτι – μάλλον απ’ την πλευρά του Κιέβου παρά εκείνη της Μόσχας – που να μπορεί να «πουληθεί» σαν εξομάλυνση της κατάστασης στην ουκρανία.

Ο Zelenski απ’ την μεριά του βρίσκεται στη χειρότερη κατάσταση. Ο καπιταλισμός στην ουκρανία (ή, σε κάθε περίπτωση, αυτό που μοιάζει με καπιταλισμό εκεί) βρίσκεται μόνιμα σε μια φασιστο-ελεγχόμενη παρακμή. Η ολοκλήρωση του nordstream2 σημαίνει ότι το ρωσικό γκάζι δεν θα χρειάζεται πια τους ουκρανικούς σωλήνες για να φτάσει στην ευρώπη. Κι αυτό οδηγεί με βεβαιότητα και σε χάσιμο των «ενοικίων» διέλευσης (απ’ την gazprom) και σε χάσιμο της γεωγραφικής / γεωπολιτικής σημασίας του ουκρανικού εδάφους για τους ενεργειακούς εκβιασμούς της Ουάσιγκτον κατά του project europe. Σα να μην του έφταναν αυτά ο Zelenski έχει μπλεχτεί (έμμεσα αλλά έχει μπλεχτεί) στις διαδικασίες καθαίρεσης του ψόφιου κουναβιού. Οπωσδήποτε δεν μοιάζει με διαφήμιση αυτό το μπλέξιμο.

Το Βερολίνο, απ’ την στιγμή που ο nordstream 2 τελειώνει, έχει να αντιμετωπίσει κατευθείαν την Ουάσιγκτον, χωρίς την «μεσολάβηση» του Κιέβου. Συνέβαλε σημαντικά στο να ανοίξουν οι πόρτες της κόλασης (δηλαδή των φασιστών και της Ουάσιγκτον) εκεί, όταν απαιτούσε απ’ τον τότε ουκρανό πρόεδρο Yanukovych «τα κέρατά του» – για να υπογραφτεί η συμφωνία σύνδεσης με την ε.ε… Τώρα πια δεν έχει κανένα ζόρι με το τι συμβαίνει στην ουκρανία. Μπορεί να κοιτάει αλλού…

Η ανεγκέφαλη αλεπού έχει, επίσης, σοβαρότερα θέματα απ’ το να νομιμοποιήσει το ουκρανικό φασισταριό. Προτιμάει μεν τον Zelenski για πρόεδρο, αλλά είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού: για να «διασωθεί» η ουκρανία (με την καπιταλιστική έννοια) παραμένοντας φιλική προς την Μόσχα, είτε θα πρέπει να διαλυθεί εντελώς, είτε να γίνει ένας αιματηρός εμφύλιος στον οποίο να ηττηθούν οι φασίστες (και οι αμερικάνοι πράκτορες…) – χωρίς άμεση ρωσική συμμετοχή. Συνεπώς το Donbass (και σίγουρα η Κριμέα!) του είναι υπεραρκετά. Θα ήθελε, απλά, «ειρήνη» εκεί – να μην τον ζαλίζουν…

Μ’ αυτά τα δεδομένα, η μικρή σοδειά του ραντεβού στο Παρίσι ήταν στα μέτρα των ελάχιστων αναγκών του Putin: μια (ακόμα) γενική εκεχειρία στην περίμετρο του Donbass, και ανταλλαγή αιχμαλώτων – τελεία!… Είναι αμφίβολο αν ο Zelenski μπορεί να ελέγξει το πρώτο, αφού στο «μέτωπο» βρίσκονται διάφορα φασισταριά, ιδιωτικοί στρατοί και λοιπά. Το δεύτερο μπορεί να το κάνει…

Με το ρωσικό αέριο μέσω ουκρανίας τι θα γίνει; Ο Zelenski πρέπει να κάνει καινούργια συμφωνία με την gazprom ως το τέλος της χρονιάς: για το τι θα αγοράζει και πόσο θα το πληρώνει. Η «καλόκαρδη» gazprom ίσως δεν αφήσει τους ουκρανούς να πεθάνουν απ’ το κρύο φέτος· αλλά θα στρίψει το καρύδι του Zelenski όσο περισσότερο μπορεί.

Όμως αυτά είναι οικονομικά ζητήματα – και δεν κουβεντιάστηκαν στο Παρίσι…

Το τέλος του δρόμου…

 

Πέμπτη 21 Νοέμβρη. Μπορεί στα μέρη μας, όχι από διακριτικότητα αλλά απ’ αυτήν την γνήσια συμμαχική έφεση που κάνει τους έλληνες αληθινούς τσατσορούφιανους των αφεντικών τους, να μη δίνεται ιδιαίτερη σημασία στην αμερικανική κοινοβουλευτική ανακριτική επιτροπή για το ukraine-gate. Διεθνώς όμως το θέμα παρακολουθείται απ’ αυτούς που πρέπει… Τώρα ειδικά που το ψόφιο κουνάβι κάνει αναγκαστικά και δύσθυματην τελευταία σύντομη ευθεία της προεδρίας του – πράγμα που σημαίνει κάποια σοβαρά πράγματα.

Χθες κατέθεσε στην «προανακριτική» ο Gordon Sondland, ειδικός εκπρόσωπος / πρέσβης του ψόφιου κουναβιού για την ευρώπη. Το έδωσε (το ψόφιο κουνάβι) χωρίς οίκτο, για τα νταραβέρια του (τους εκβιασμούς του δηλαδή) προς τον ουκρανό πρόεδρο Ζelensky. Και δεν έδωσε μόνο το ψόφιο κουνάβι. Έδωσε και τον plus one Πομπηία και άλλους υπουργούς. Αν αυτό το τελευταίο προχωρήσει, βλέπουμε τον Πομπηία να αγοράζει ακίνητο στο ελλαδιστάν (τι είναι 250 ψοροχιλιάρικα;) και να γίνεται μόνιμος κάτοικος Αιγίνης – εκεί, παρεάκι… Και να σκεφτεί κανείς ότι ο Sondland είναι (ήταν…) απ’ τους πιο στενούς συμμάχους και έμπιστους του ψόφιου κουναβιού – επιπλέον: και χορηγός του. Όταν η «μεταστροφή» των πρώην συμμάχων αρχίζει να σκαρφαλώνει ψηλά, η απόλυση περιμένει στο λογιστήριο…

Θα έλεγε κανείς ότι μετά την κατάθεση και του Sondland οι κατηγορίες κατά του ψόφιου κουναβιού (για «παράβαση καθήκοντος» κλπ) έχουν ήδη στοιχειοθετηθεί. Ίσως όμως υπάρχουν μερικές ακόμα «σταγόνες» σ’ αυτό το κινέζικο μαρτύριο, αφού το να «μιλάει ο Sondland» θα λύσει κι άλλων τις γλώσσες.

Όλα δείχνουν ότι το 2020 θα είναι (διεθνώς) αλλιώς. Και – λυπούμαστε – όχι καλύτερο απ’ το 2019…

Όλα τάχε η Μαργιορή, το παπαδαριό της έλειπε!

Κυριακή 3 Νοέμβρη. Όχι ότι η ασταμάτητη μηχανή δεν το είχε καταλάβει· το εντόπισε έγκαιρα το θέμα. Όμως τεκμηριώνεται πια ότι η ιστορία με το σχίσμα στο ουκρανικό παπαδαριό και τον ρόλο τόσο του αρχιαρχιτράγου Istanbul όσο και του αρχιτράγου Αθηνών είναι πιο βρώμικη και γεωπολιτικά εμπόλεμη απ’ όσο έχουμε ήδη πει. Είναι «πολλών θαλασσών» οι κινήσεις.

Το βάρος το προσθέτει η συστηματική εμπλοκή της Ουάσιγκτον σ’ αυτήν την ιστορία. Ίσως κάτι παραπάνω από «εμπλοκή»: σχεδιασμός και καθοδήγηση θα ήταν πιο σωστοί χαρακτηρισμοί.

Το σχίσμα (εναντίον του αρχιαρχιτραγάτου Μόσχας) έγινε επίσημα στις 5 Γενάρη του 2019, όταν ο αρχιαρχιτράγος Istanbul «αναγνώρισε επίσημα» την σχισματική ουκρανική κλίκα με το όνομα «ορθόδοξη εκκλησία της ουκρανίας». Είκοσι μέρες νωρίτερα, ο σχισματικός «Φιλάρετος», που είχε αυτοανακηρυχθεί αρχιαρχιτράγος Κιέβου, παρασημοφόρησε με το μετάλλιο του «Αγίου Ανδρέα του πρωτόκλητου» τον Jack Devaine, πρώην εκτελεστικό διευθυντή της cia και υπεύθυνο για τις επιχειρήσεις της cia εκτός ηπα. Ο Devaine άξιζε αυτό το μετάλλιο. Έχει σημαντικές επιτυχίες στη διάρκεια της πολλών δεκαετιών καριέρα του στη cia: την χούντα στη χιλή και την δολοφονία του Αλλιέντε το 1973· την υπόθεση «ιράν – κόντρας» κατά των Σαντινίστας στη νικαράγουα στα μέσα της δεκαετίας του ’80· και τον πόλεμο κατά των σοβιετικών στο αφγανιστάν, και πάλι την δεκαετία του ’80. Το ότι ο «Φιλάρετος» τον παρασημοφόρησε τώρα στα γεράματα είναι ισοδύναμο με το να φυλάει δημόσια το χεράκι της υπηρεσίας. Και όποια άλλο χεράκι υπηρεσίας βρει μπροστά του.

Αλλά ο Devaine έχει μπαγιατέψει πια. Το πραγματικά «φρέσκο αίμα» ήταν και είναι ο Samuel Brownback, «πρεσβευτής των ηπα για τις διεθνείς θρησκευτικές ελευθερίες». Ο Brownback όργωσε τα βαλκάνια και το ελλαδιστάν τους περασμένους μήνες, για να πείσει τους διάφορους αρχιτράγους να «αναγνωρίσουν» την σχισματική ο.ε.ουκ· και να κάνουν τα μούτρα κρέας του αρχιαρχιτραγάτου Μόσχας – και της ανεγκάφαλης αλεπούς της ίδιας. Η εκστρατεία του Brownback δεν ήταν 100% πετυχημένη. Ακόμα και στο παπαδαριό Αθηνών και πάσης ελλάδας (εννοείτε ότι τα είπαν με τον Jeronimo!) που τήρησε την εθνική γραμμή και αναγνώρισε τους σχισματικούς της ουκρανίας, υπάρχει ισχυρό «ρωσικό κόμμα», που διαφώνησε. Κάτι φασιστόμουτρα δηλαδή, ανάμεσα στα υπόλοιπα φασιστόμουτρα… (Συμβαίνουν και στις καλύτερες φαμίλιες!).

Never mind: τέτοιες διαφωνίες είναι ανεκτές. Οι έλληνες είναι «εκ φύσεως» φανατικοί δημοκράτες…

(φωτογραφίες, από πάνω προς τα κάτω.

– Το χαμογελαστά αιμοβόρο ύφος του αριστερά παραπέμπει στις δουλειές του κάνει: είναι ο συνδιοργανωτής της σφαγής στην πλατεία Maidan του Κιέβου, τότε πρεσβευτής στην ουκρανία και τώρα στο ελλαδιστάν, Geoffrey Pyatt. Την ουκρανία την κουβαλάει στις αποσκευές και στο αίμα του. Ο δεξιά, με το ύφος πασόκου στελέχους δεκο στα late ‘90s, είναι ο Samuel Brownback – περισσότερα πιο πάνω. Και ο μεσαίος; Κάτι θυμίζει, κάτι θυμίζει… Ποιός είναι; Ρεεε: είναι ο Μάρκος ο Μπόλαρης, βεριτάμπλ χριστιανο-πασοκ, απ’ αυτούς που είδαν φως στην Κουμουνδούρου και μπήκαν. Και ανταμοίφθηκαν για την πίστη τους. Οπότε η χάρη του βρίσκεται εν μέσω των πυλώνων της ελληνοαμερικανικής συμμαχίας ως χάρη υφυπουργού εξωτερικής πολιτικής, υπό τον ογκόλιθο Nick the greek. Των φαιορόζ κυβερνητών βέβαια – το επιβεβαιώνει η ημερομηνία πάνω αριστέρα. Για να μην λέτε ότι δεν υπάρχει κρατική συνέχεια εκεί που πρέπει.

– Ο «Samuel ο προστάτης των εν χριστώ αδελφών» πέρασε και απ’ το ιερό βουνό, για κονσομασιόν και ψάρεμα. Αφενός για να βρει πρόθυμους να στηρίξουν το ουκρανικό σχίσμα· αφετέρου να κόψει φάση με κάτι ρωσόφιλους μαφιόζους τύπου Εφραίμ και σία…)

Μπροστά οι ιεραπόστολοι και πίσω τους οι χασάπηδες

Κυριακή 3 Νοέμβρη. Το ψοφιοκουναβιστάν δεν πόνταρε ότι θα πεισθούν όλοι. Εκείνο που ήθελε (και γι’ αυτό η «αναγνώριση» είναι μέσο και όχι τελικός σκοπός) είναι να αποκτήσει «βάσεις» και μεταξύ των ορθόδοξων χριστιανοβοσκών. Και σ’ αυτό ο Brownback πέτυχε. Τί τις θέλει (και) αυτές τις «βάσεις» η Ουάσιγκτον; Ό,τι θέλει και τις υπόλοιπες, τις στρατιωτικές, τις πολιτικές, τις ενεργειακές: σ’ έναν παγκόσμιο πόλεμο που κάποια στιγμή θα χρειαστεί ανθρώπινο κρέας, θα πρέπει να υπάρχουν κι εκείνοι που θα το προμηθεύσουν. Ευλογημένο…

Εν τω μεταξύ τα λιλιά συνεχίζουν. Αυτά καθεαυτά δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία, οι αρχιτράγοι έχουν πολλά από δαύτα. Αλλά τα βραβεία και τα παράσημα για τους τράγους έχουν την αξία που έχουν οι γάμοι και τα βαφτίσια για τους παραδοσιακούς μαφιόζους: μια ευκαιρία να τα πουν από κοντά στο ξεκάρφωτο, και να κανονίσουν τις δουλειές τους. Έτσι, πριν 2 βδομάδες, στις 19 Οκτώβρη, ο σχισματικός αρχιτράγος της ο.ε.ουκ. «Επιφάνιος» πετάχτηκε ως τη Ν. Υόρκη όπου ο νέος αρχιτράγος αμερικής «Ελπιδοφόρος» (όλοι οι υποκοσμιακοί έχουν παρατσούκλια!) τον τίμησε με το βραβείο υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων «πατριάρχης Αθηναγόρας». Ουάου! Δεν υπάρχουν καλύτεροι υπερασπιστές της ανθρωπότητας απ’ τους τσατσορούφιανους του μεγάλου αφεντικού!! Σε θάβουν υμνώντας!!!

Με την ευκαιρία ο «Ελπιδοφόρος», που παίρνει γραμμή απ’ τον Brownback, το τερμάτισε. Αν και παραδέχτηκε ότι η σχισματική ο.ε.ουκ. έχει ακόμα λίγους φίλους μεταξύ των παρόμοιων χριστιανικών θρησκευτικών εταιρειών (ελάχιστες την έχουν αναγνωρίσει), ξεκαθάρισε:

…Παρότι μπορεί να υπάρξουν πένες που θα θελήσουν να ξαναγράψουν την Ιστορία, εμείς γνωρίζουμε πολύ καλά από ποια πηγή ανάβλυσε η ουκρανική Εκκλησία – από την ζωοδόχο πηγή της βασιλίδας των Πόλεων, την Κωνσταντινούπολη- και για αυτό το Κίεβο είναι η μητέρα της Μόσχας και όχι το αντίστροφο…

Τι να πούμε κι εμείς οι αντί-θεοι της “ζωοδόχου πηγής”, ε; Να πούμε κακές κουβέντες; Να πούμε ότι στην τραγολογιώτατη αργκώ (της δεύτερης παρουσίας) η “ελπιδοφόρα” δήλωση θα μπορούσε να σημαίνει: όταν το αποφασίσουν οι σύμμαχοι, η “μάνα” θα στείλει τους ένοπλους πιστούς της και τότε θα δει η “κόρη” τι θα πάθει! – τέτοιες παλιοκουβέντες να πούμε; Α πα πα! Αγάπη ρε!…

(φωτογραφίες, από πάνω προς τα κάτω.

– Η εθνική γραμμή περνάει από νεκροταφεία όπως και από εκκλησίες – δίπλα είναι. Πρώτη επίσημη επίσκεψη, για σεφτέ, στον αρχιτράγο αμερικής, ο «Samuel ο επιτήδειος»· ποιός άλλος;

– Η πολύ πρόσφατη επιβράβευση ως είδηση στα γαλλικά. Ενδιαφέρεται το Παρίσι για τα βαλκάνια; Χέζουν οι αρκούδες στο δάσος;

Οι «αυτοκέφαλοι» 1

Παρασκευή 25 Οκτώβρη. Δυο φορές, όταν ο αρχιαρχιτράγος Istanbul «κήρυξε» το αυτοκέφαλο μιας κάποιας «ουκρανικής εκκλησίας» στις αρχές Γενάρη του 2019, και όταν το ελληνική «συμμορία με τα μαύρα» αναγνώρισε αυτήν την αυτοκεφαλία (στα μέσα Οκτώβρη του 2019) είχαν προηγηθεί επαφές με τις ελληνικές πολιτικές βιτρίνες. Την πρώτη φορά ο αρχιαρχιτράγος Istanbul είχε συναντηθεί με τον ογκόλιθο Nick the Greek. Την δεύτερη φορά ο αρχιτράγος Αθηνών συναντήθηκε με τον ρημαδοΓου(α)δοΝικόλα. Και τις δύο φορές δόθηκε η πολιτική έγκριση απ’ την μεριά των εκπροσώπων του ελληνικού βαθέος κράτους / κεφάλαιου / παρακράτους.

Είναι μπελάς να ασχολείται κανείς με τα οργανωτικά του παπαδαριού. Όμως εδώ δεν πρόκειται γι’ αυτό. Πρόκειται για πολιτικές επιλογές, κινήσεις, αποφάσεις – εξού και οι αρχιτράγοι προχώρησαν πάνω στην ελληνική εθνική γραμμή. Η αναγνώριση μιας κάποιας «ορθόδοξης εκκλησίας της ουκρανίας» σαν αυτοκέφαλης είναι, στην πράξη, η έγκριση της διάσπασης του ουκρανικού ορθοδοξοχριστιανικού ποιμνίου, με δεδομένο ότι υπάρχει (και προϋπήρχε) εκεί η «ουκρανική ορθόδοξη εκκλησία», που υπάγεται στο πατριαρχείο Μόσχας. Οι «ευλογίες», λοιπόν, τόσο του αρχαρχιτραγάτου Istanbul όσο και του αρχιτράγου Αθηνών αφορούσαν την δημιουργία «εκκλησιαστικού σχίσματος» στην ουκρανία. Εναντίον της Μόσχας.

Το “πολιτικό επίδικο” είναι η προσπάθεια τραβήγματος των “πιστών” απ’ την εκκλησιαστική επιρροή της Μόσχας· δηλαδή του Putin. Αυτή είναι μια παλιά τακτική εφεύρεση του αγγλικού ιμπεριαλισμού. Από στενά εκκλησιαστική άποψη η δημιουργία «αυτοκέφαλων» εθνικών μαγαζιών θεωρείται ανάθεμα εφόσον ο χριστιανισμός θεωρεί εαυτόν οικουμενική θρησκεία / εκκλησία. Η δημιουργία αυτοκέφαλης ελληνικής εθνικής εκκλησίας μετά την δημιουργία του νέου ελληνικού κράτους ήταν αγγλικό σχέδιο, με σκοπό να περιοριστεί ο έλεγχος πάνω στο ελληνικό κοπάδι του αρχιαρχιτράγου, που είχε πάντα έδρα μέσα στην τότε οθωμανική επικράτεια. Το σχέδιο πέτυχε αρχικά. Στη συνέχεια όμως, καθώς το ελληνικό κράτος επεκτεινόταν, τόσο οι “νέες χώρες” (βόρεια ελλάδα) όσο και η Κρήτη παράμειναν στην (οικονομική και οργανωτική) αρμοδιότητα του αρχιαρχιτράγου Istanbul.

Οι «αυτοκέφαλοι» 2

Παρασκευή 25 Οκτώβρη. Υπάρχει, όμως, και η οικονομική διάσταση. Οι χριστιανικές εκκλησίες και τα μοναστήρια, στην ουκρανία όπως και παντού, έχουν μεγάλη περιουσία κινητή (χρήμα, χρυσάφι) και ακίνητη (κτίρια, εκτάσεις γης).

Τα λεφτά είναι το υποχρεωτικό “υλικό αντάλλαγμα” για τέτοιες “αυτοκεφαλίες”. Ο εμφύλιος ανάμεσα στην καινούργια «ορθόδοξη εκκλησία της ουκρανίας» και το κράτος / παρακράτος του Κιέβου απ’ την μια μεριά, και την παλιά «ουκρανική ορθόδοξη εκκλησία» και την Μόσχα απ’ την άλλη, με σκοπό το πλιάτσικο, θα είχε ξεκινήσει ήδη απ’ τις αρχές του 2019, αν δεν συνέβαινε ένα «ατύχημα» στους νέους και ορεξάτους: μόλις αναγνωρίστηκαν απ’ τον αρχιαρχιτράγο Istanbul διασπάστηκαν! Το «ουκρανικό πατριαρχείο του Κιέβου» (ναι, υπάρχει και τέτοιο) που αρχικά συμμετείχε στο σχίσμα, δεν τα βρήκε με άλλους τράγους, και αποχώρησε. Έτσι οι «νέοι», υπό κάποιον Επιφάνειο, έχασαν σε δύναμη και επιρροή.

Τώρα ο Επιφάνειος επανέρχεται – με δηλώσεις. Ότι «η ουκρανία βρίσκεται υπό πνευματική κατοχή» – και σκοπεύει να αρχίσει «απελευθερωτικό αγώνα». Τις γενναίες αυτές δηλώσεις ο Επιφάνειο δεν τις έκανε ωστόσο από ουκρανικό έδαφος, αλλά απ’ την Ουάσιγκτον, πριν 5 ημέρες (20 Οκτώβρη). Το τι ετοιμάζει (αν πράγματι ετοιμάζει κάτι) δεν το ξέρει η ασταμάτητη μηχανή. Θα έχει αεροπλάνα και τανκς η «απελευθέρωση» ή μόνο προσευχές και σταυροκοπήματα; Σίγουρα, πάντως, δεν θα πρόκειται για «επιθέσεις αγάπης»…

Συμμαχώντας διακομματικά (άρα πάνω σε εθνική γραμμή) το ελληνικό κράτος / κεφάλαιο / παρακράτος σ’ αυτήν την επίθεση με τους αντίπαλους της Μόσχας, επιφανειακά εκκλησιαστικούς αλλά ουσιαστικά πολιτικούς / γεωπολιτικούς και στρατιωτικούς, σέρνει (όχι το θρησκευτικό αλλά) το πολιτικό κοπάδι, όλους τους υπηκόους δηλαδή, στη δίνη του 4ου παγκόσμιου.

Η Μόσχα δεν πρόκειται να μείνει με σταυρωμένα χέρια. Το αρχιαρχιτραγάτο της Ιερουσαλήμ, που ελέγχεται απ’ την Αθήνα αλλά έχει προκαλέσει εδώ και χρόνια την οργή των παλαιστίνιων χριστιανών για τα νταραβέρια του με το Τελ Αβίβ (πωλήσεις παλαιστινιακής γης σε ισραηλινές εταιρείες…), είναι ένα σημείο όπου κάποια στιγμή το «μπουμ» θα ακουστεί πολύ δυνατά…

Πίσσα και πούπουλα

Σάββατο 28 Σεπτέμβρη. Ποιός θα ξαφνιαζόταν αν μάθαινε ότι το ψόφιο κουνάβι θεωρεί εαυτόν τον πιο “προεδρικό” (σαν στυλ) πρόεδρο των ηπα ever· εκτός, ίσως, απ’ τον Lincoln όταν φορούσε καπέλο… Γιατί, όπως διευκρίνισε, χωρίς καπέλο ο Lincoln θα ήταν υποδεέστερος αφού «εγώ έχω ωραιότερα μαλλιά»… Κι ωστόσο τέτοια μεταξύ άλλων δήλωσε το ψόφιο κουνάβι χτες σε μια κλειστή συνάντηση του με 50 αμερικάνους διπλωμάτες στο περιθώριο της συνέλευσης του οηε στο New York.

Τέτοιο είναι το υλικό με το οποίο το ψόφιο κουνάβι ταΐζει τον ναρκισσισμό του σε μια δύσκολη φάση της καριέρας του. Όμως ύστερα, στο ζήτημα της «χάρης» που ζήτησε από έναν ουκρανό πρώην κωμικό και νυν πρόεδρο, το ανάλαφρο στυλ σκοτείνιασε: αν έβρισκε ποιος αποκάλυψε το πίτσι πίστι του θα τον μεταχειριζόταν όπως παλιά (που οι αμερικάνοι ήταν «πιο άντρες») αντιμετώπιζαν τους κατασκόπους…. Έτσι είπε αυτός ο real man, ανάμεσα σε μπινελίκια προς τα καθεστωτικά αμερικανικά μήντια… (Σε λίγο θα αρχίσει να υποστηρίζει ότι είναι αναρχικός και antifa, και γι’ αυτό τον έχει βάλει στο μάτι το “κατεστημένο”…)

Έχει ενδιαφέρον το πως οι υποστηρικτές του ψόφιου κουναβιού (εντός και εκτός usa) επιχειρηματολογούν υπέρ του μετά την αποκάλυψη του deal που προσπαθούσε να στήσει με τον Zelensky. Υπάρχουν δύο ομάδες επιχειρημάτων (ο θεός του φιλελευθερισμού Adam Smith να τα κάνει τέτοια!). Πρώτη ομάδα το «σιγά και τι έγινε». Δεύτερη ομάδα το «είστε ελεεινοί» – για τους κατήγορους.

Το «σιγά μωρέ» ακούγεται πολύ ελληνικό, πράγμα που θα πρέπει να ενισχύσει την άποψη ότι το ψόφιο κουνάβι είναι βέρος έλληνας, με πλήρες επώνυνο «τραμπάκουλας». (Η ασταμάτητη μηχανή σας το υπέδειξε έγκαιρα…) Το ίδιο ελληνικό είναι «και ποιοί είσαστε εσείς που μιλάτε». Οπότε, άσχετα απ’ την εξέλιξη που θα έχει αυτή υπόθεση, θα πρέπει το πανελλήνιο να μελαγχολήσει: το ψόφιο κουνάβι θα ήταν η τέλεια πολιτική βιτρίνα για το ελλαδιστάν· και πάει χαμένο.

Μήπως αν (λέμε «αν») απολυθεί απ’ την Ουάσιγκτον να έρθει προς τα μέρη μας; Κάπου θα τον βολέψει η πατρίς· τόσες βάσεις έχει το αμέρικα… (Και γήπεδα γκολφ διαθέτουμε…)

(φωτογραφία: Το ψόφιο κουνάβι, χτες, ευλογάει … τα μαλλιά του…)

Μεσίτες

Πέμπτη 26 Σεπτέμβρη. Παρότι το bloomberg δεν του το αναγνωρίζει, το ψόφιο κουνάβι δεν είναι ένας τεμπέλης μαφιόζος. Δεν είναι, απ’ την άλλη, «βασιλιάς των δρόμων». Έχει άλλες έγνοιες, άλλες προτεραιότητες: η προεδρία ταΐζει την ματαιοδοξία του και η ματαιοδοξία του την προεδρία. Αλλά ίσως να μην χρειάζονται άλλο τα προσόντά του σ’ αυτό το πόστο…

Φαίνεται πως αυτή τη φορά οι “δημοκρατικοί” έπιασαν πράγματι το ψόφιο κουνάβι με την γίδα στην πλάτη. Η αμερικανική θεσμική παράδοση (και η νομοθεσία;) απαγορεύει ρητά σε οποιονδήποτε κυβερνητικό αξιωματούχο να συζητάει με τρίτους (άλλων κρατών) οτιδήποτε σχετικό με πολιτικούς αντιπάλους του· αδιάφορο αν μιλάει υπέρ ή κατά. Είναι τα “εν οίκω μη εν δήμω” ο κανόνας που στηρίζεται, προφανώς, σε μια λογική “εθνικής ασφάλειας”: όσο κι αν παρατηρεί ο οποιοσδήποτε τρίτος την εσωτερική πολιτική ζωή στις ηπα, είναι εντελώς διαφορετικό το να του πιάνει κουβέντα ένας αξιωματούχος (πολύ περισσότερο ο πρόεδρος) ζητώντας του «χάρες» εσωτερικής χρήσης.

Το ψόφιο κουνάβι το έκανε αυτό το “αμάρτημα” κουβεντιάζοντας τηλεφωνικά με τον φρέσκο ουκρανό πρόεδρο Volodymyr Zelensky στις 25 του περασμένου Ιούλη. Αυτό είναι δεδομένο και τεκμηριωμένο απ’ την δημοσίευση της επίσημης απομαγνητοφώνησης του τηλεφωνήματος: η αναφορά στον Biden και στον γυιό του σε σχέση με ουκρανικό «σκάνδαλο», όταν έχει ξεκινήσει η προεκλογική περίοδος και ο Biden έχει ακούσει ήδη διάφορα υποτιμητικά (απ’ το ψόφιο κουνάβι) είναι, απ’ αυτήν την άποψη, κάννη που καπνίζει. Γιατί είναι λογικό πως όταν ένας προέδρος μιλάει για έναν αντίπαλό του σε κάποιον τρίτο, δεν το κάνει επειδή θέλει, απλά, να βγάλει κάπου τα σώψυχά του.

Το ψόφιο κουνάβι ζητάει απ’ τον Zelensky να “του κάνει μια χάρη” εναντίον του Biden – αυτό επίσης είναι ξεκάθαρο. Αν τον εκβίασε κιόλας, αυτό είναι επόμενο ερώτημα. Μπορεί να το έκανε, μπορεί να αποδειχθεί, μπορεί όχι. Αλλά την αρχική παραβίαση του «κώδικα εθνικής ασφάλειας» του ψοφιοκουναβιστάν την έχει κάνει· και έχει ζητήσει «μια χάρη» από έναν ξένο εναντίον ενός πολιτικού του αντιπάλου. (Δεν είναι καν η πρώτη φορά που «υπερβαίνει τα εσκαμμένα». Είναι ήδη χρεωμένος ότι πριν κάτι μήνες του ξέφυγε και αποκάλυψε στον Lavrov κάποια πληροφορία της οποίας η προέλευση μόνο απ’ τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες θα μπορούσε να είναι· με άλλα λόγια κάποιον πράκτορα «έκαψε»… Όμως αυτή τη φορά υπάρχουν στοιχεία – και μια δύσκολη ιστορικά περίοδος για την αμερικανική ηγεμονία στον πλανήτη.)

Θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς για το τι σόι τύπος είναι αυτός (το ψόφιο κουνάβι) που κάνει τέτοια νταραβέρια αυτοπροσώπως. Ξέμεινε από μπιστικούς, από παρατρεχάμενους, που είναι αρμόδιοι για τις βρωμοδουλειές της εξουσίας έτσι ώστε ακόμα κι αν αποκαλυφθούν να μην φτάσουν τα ίχνη στην κορυφή; Η απάντηση δεν είναι δύσκολη. Είτε δεν εμπιστεύεται κανέναν, είτε νομίζει ότι είναι πάντα μεσίτης, πλυντήριο· και συμπεριφέρεται ανάλογα. Είπαμε: “βασιλιάς των δρόμων” δεν υπήρξε ποτέ… Των γραφείων και των τηλεφώνων ναι.

Αλλά η ιδιοσυγκρασία του ψόφιου κουναβιού είναι δευτερεύον ζήτημα. Ως τις εκλογές του επόμενου Νοέμβρη απομένουν 14 μήνες από τώρα. Αν το ψόφιο κουνάβι αναγκαστεί σε παραίτηση μέσα σ’ αυτό το διάστημα, θα αντικατασταθεί απ’ τον Pence. O τωρινός αντιπρόεδρος είναι καθαρόαιμος φασίστας, πολύ χειρότερος σε όλα. Και, κυρίως, χωρίς τις αναστολές του ψόφιου κουναβιού.

Με δυο λόγια ο Pence είναι ικανός να κάνει αυτό που αποφεύγει ως τώρα το ψόφιο κουνάβι: «να δείξει τι πάει να πει the army of united states»… Είναι αυτός που τελικά θα προτιμούσαν στην προεδρική καρέκλα όχι οι δημοκρατικοί αλλά οι «σωματοφύλακες» του ψόφιου κουναβιού.

Δεν κάνει εκτίμηση η ασταμάτητη μηχανή για το πως θα εξελιχθεί αυτή η ιστορία. Αν, πάντως, το ψόφιο κουνάβι απολυθεί και αντικατασταθεί, θυμηθείτε αυτό: δεν θα είναι η πρώτη φορά στην ιστορία που κάποιοι (εν προκειμένω οι δημοκρατικοί) δουλεύουν σαν «μπροστινοί» των αντιπάλων τους…

(Με τους οποίους, ωστόσο, μπορεί και να συμφωνούν σε ορισμένα «δια ταύτα»)

(φωτογραφίες, από πάνω προς τα κάτω: Το ψόφιο κουνάβι ξεκινάει γλύφοντας τον Zelensky, καμαρώνοντας ότι «έχουμε κάνει πολλά για την ουκρανία». Τα έκαναν, βέβαια, οι προηγούμενοι, που τους μισεί, αλλά δεν έχει σημασία εδώ. «Σε αντίθεση με τα ευρωπαϊκά κράτη που δεν έχουν κάνει τίποτα για εσάς». Η αναφορά στο Βερολίνο δείχνει ψυχωσούλα…

Στη συνέχεια ζητάει την χάρη, και «χώνει» τον προηγούμενο γενικό εισαγγελέα – τον Mueller. Και μετά γίνεται πιο συγκεκριμένος, ότι θέλει αυτή την βοήθεια για να πάρει το κεφάλι του Beiden…

Χμμμ. Και πρόεδρος ομάδας της τρίτης εθνικής να ήταν, δεν θα περνούσε εύκολα με τέτοιες κουβέντες…)

Χάχανα στο Κίεβο

Δευτέρα 22 Απρίλη. Αν ο μέσος κοκκινόσβερκος αμερικάνος ψηφοφόρος δικαιούται να εκλέξει σαν πρόεδρό του μια τηλεπερσόνα (που έγινε διάσημη με το show «the apprentice») γιατί οι πελαγωμένοι ουκρανοί να μην εκλέξουν πρόεδρο τον επικεφαλής του συνδυασμού «υπηρέτης του λαού» Volodymyr Zelensky; Ο.Κ.: ο Zelensky είναι κωμικός, και το όνομα του συνδυασμού του ήταν το ίδιο ακριβώς με το όνομα του σήριαλ στο οποίο πρωταγωνιστούσε. Υπόθεση του τηλεοπτικού «ο υπηρέτης του λαού»; Ένας δάσκαλος τυχαία γίνεται πρόεδρος του κράτους, και προσπαθεί να ασκήσει την εξουσία του εις όφελος του λαού… (Στην πραγματικότητα ο εκλεκτός του λαού Zelensky είναι μαριονέτα ενός τουλάχιστον απ’ τους περιβόητους «ολιγάρχες», του Kolomoisky).

Οι ουκρανοί ψηφοφόροι είναι βαθιά πρωτοκοσμικοί, όπως άλλωστε και οι αμερικάνοι. Και οι μεν και οι δε είναι παντελώς ανίδεοι για το τι είναι η πραγματική εξουσία, η φαινομενική εξουσία, οι δομές εξουσίας, τα συμφέροντα εξουσίας, ο καπιταλισμός κι όλα τα υπόλοιπα πολύπλοκα και κουραστικά. Τι θέλουν οι άνθρωποι (αν τους πούμε «ανθρωπάκοι» θα τους μειώσουμε;) κι εκεί, κι εδώ, κι αλλού; Ένα Ζορρό. Έναν V for Vendetta. Θέλουν κάποιον «καθαρό» για να «καθαρίσει», ακόμα κι αν η «καθαρότητα» του ήρωά τους βρωμάει. Θέλουν, απλά, να τον πιστέψουν. Για τώρα. Ίσως και να αγκιστρωθούν πάνω στο «ηθικό πλεονέκτημά» του – ακόμα κι όταν το χάσει (αν το είχε ποτέ…).

Ναι, είναι μια εποχή παρακμής. Όχι στις πολιτικές βιτρίνες. Κυρίως στις μάζες. Όταν οι μικροαστοί καταφέρνουν να κάνουν την παρακμή τους εξουσία, αυτό είναι η ιστορική επιβεβαίωση ότι δεν έχουν την εργατική απειλή πάνω απ’ τα κεφάλια τους.

Τα επόμενα, δυστυχώς, είναι δυσάρεστα. Τα αναλαμβάνουν, με επαγγελματισμό, οι «σύμβουλοι» (της όποιας πολιτικής βιτρίνας…)

Ο ιμπεριαλισμός περνάει απ’ το στομάχι;

Δευτέρα 4 Φλεβάρη. Δεν θα επιτεθεί στρατιωτικά (προς το παρόν…) στο καθεστώς Μαδούρο η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της… Έτσι λέει το «αρχηγείο της απελευθέρωσης» (του πλανήτη). Ίσως οι οπαδοί της διαρκούς κατάκτησης του κόσμου από λευκούς, χριστιανούς κονκισταδόρες να απογοητεύονται… Δεν θα έπρεπε. Γιατί η επίθεση θα αρχίσει με λιγότερα εκρηκτικά. Θα αρχίσει με ανθρωπιστική βοήθεια.

Μάλιστα! Ο θείος Σαμ θέλει να «κερδίσει τις καρδιές και τα μυαλά» των βενεζουαλών πληβείων, και ελπίζει να τους τραβήξει απ’ το στομάχι. Μια τέτοια επιχείρηση που γίνεται, βέβαια, ερήμην της όποιας επίσημης κρατικής εξουσίας (και εναντίον της) έχει ορισμένες πρακτικές δυσκολίες. Ας υποθέσουμε ότι θα ξεπεραστούν χωρίς την βοήθεια των 5.000 πεζοναυτών που έχει υποσχεθεί το γεράκι Bolton. Το ενδιαφέρον του εγχειρήματος βρίσκεται ακριβώς μετά. Στις σχέσεις που επιδιώκει να εγκαθιδρύσει η συγκεκριμένη «ανθρωπιστική βοήθεια».

Οι πληβείοι στη βενεζουέλα, είτε στηρίζουν το καθεστώς Μαδούρο είτε είναι εναντίον του, ενοποιούνται σ’ ένα μοντέλο επιβίωσης – μέσω – υπόγειων – μεθόδων, στις οποίες περιλαμβάνονται απ’ τις δωροδοκίες ως το οργανωμένο έγκλημα. Όταν θα σκάσει η «αμερικανική βοήθεια» αυτές οι δομές θα ενισχυθούν· αλλάζοντας, αν χρειάζεται, αφεντικό. (Τα ξέρουμε απ’ τα μέρη μας αυτά…) Η Ουάσιγκτον και οι συνεταίροι τους θα μοιράσουν, λοιπόν, ρύζι και γάλα όχι απλά για να αποκτήσουν οπαδούς, αλλά κυρίως για να σκληρύνουν την εξάρτηση της καθημερινής ζωής όσων πληβείων καταφέρουν – αυτή τη φορά απ’ τα δικά τους πεντάγωνα.

Θα πετύχουν; Θα φανεί όταν αποφασίσουν να εξαργυρώσουν την καλωσύνη τους· αν μπορέσουν.

(φωτογραφία: Η γνωστή “fuck EU” Victoria Nuland, που τότε ήταν υφυπουργός ευρωπαϊκών υποθέσεων της διοίκησης Obama, και ο ακόμα πιο γνωστός Geoffrey Pyatt, που πριν γίνει πρεσβευτής στην Αθήνα ήταν πρεσβευτής στο Κίεβο, μοιράζουν ανθρωπιστική βοήθεια (μπισκότα) στους φασίστες στην πλατεία Maidan – στα τέλη Φλεβάρη του 2014.

Δεν ήταν, πάντως, η καταπολέμηση της υπογλυκαιμίας που έκανε αξιολάτρευτους αυτούς τους usa ανώτατους αξιωματούχους. Ήταν οι δεσμίδες με τα εκατοδόλαρα. Πράγμα που σημαίνει ότι το ψοφιοκουναβιστάν θα βάλει το χέρι στην τσέπη αν θέλει να αγοράσει «στομάχια και χέρια» στη βενεζουέλα… Γι’ αυτό είναι που σκοπεύει να κατάσχει τις πληρωμές για τις αγορές πετρελαίου απ’ την κρατική εταιρεία της βενεζουέλα: η Ουάσιγκτον θα αγοράσει εχθρούς του καθεστώτος Μαδούρο με τα δικά του λεφτά.

Προχωρημένο!)