Tag: ουκρανία

Ο βυθός των ημερών (1)

Δευτέρα 3 Οκτώβρη>> Στο εικονικό σύμπαν η ανατίναξη των αγωγών nord stream 1 και 2 είναι απλή ιστορία: όπως οι ρώσοι αυτοβομβαρδίζονται στον πυρηνικό σταθμό της Ζαμπορίζια, έτσι αυτοανατινάζονται στην Βαλτική – τι είναι που δεν καταλαβαίνετε; Πρόκειται για μια παράδοση τουλάχιστον 30 χρόνων: όσοι βρίσκονται απέναντι στους ιμπεριαλισμούς των δυτικών αφεντικών και των συμμάχων τους, δεν μπορεί παρά να αυτοκαταστρέφονται! Για παράδειγμα, οι κάτοικοι του μυθικού Sarajevo επί 4 χρόνια αυτοανατινάζονταν στις αγορές της πόλης… για να προκαλέσουν τον οίκτο της Δύσης (η οποία, φυσικά, δεν τσίμπαγε μ’ αυτά τα κόλπα). Εννοείται πως το ίδιο ακριβώς έκαναν όσο δολοφονούνταν από αμερικανικά drones σε γάμους και βαφτίσια στο αφγανιστάν, ή από γαλλικά βομβαρδιστικά στο μάλι: πήγαιναν γυρεύοντας επειδή (έχουν ειπωθεί κι αυτά…) «λατρεύουν τον θάνατο».

Αυτά ισχύουν στο metaverse και η χρήση κόκας βοηθάει στο να ισχύουν. Με την διαφορά ότι ούτε το metaverse ούτε τα παραισθησιογόνα του είναι πλέον διαχωρισμένα. Διαχέονται παντού, διαβρώνουν τα πάντα, προκαλούν ή ενισχύουν εκείνη την βαριεστημένη παραίτηση απ’ οτιδήποτε είναι μακριά απ’ τον κώλο μας, εκείνη την υπομονετική νεκροφιλία που υποδεικνεύει ότι «άλλοι πεθαίνουν», εκείνη την μουδιασμένη συγκατάβαση που εξυπηρετεί τα μέγιστα τ’ αφεντικά.

Στο κανονικό κόσμο, στον κόσμο που δεν έχει αποβλακωθεί; Οι πάντες ξέρουν, οι πάντες καταλαβαίνουν∙ κι όταν λέμε οι «πάντες» το εννοούμε.

Και η περιθωριακή ασταμάτητη μηχανή καταλαβαίνει∙ για καλό ή για κακό καταλαβαίνει έγκαιρα. Λίγες μόνο ώρες πριν την ανατίναξη των αγωγών (συμπτωματικά και στη βάση ανάλυσης και όχι πληροφοριών!), το βράδυ της Κυριακής 25 Σεπτέμβρη (οι υποστηρικτές το διάβασαν την επόμενη μέρα, στις 26, ημέρα των ανατινάξεων) γράφαμε (νεώτερα απ’ το δυτικό κόσμο 2) – ο τονισμός τωρινός:

…Ο «άξονας» και οι σύμμαχοί του μπαίνουν αναγκαστικά μπροστά στο δίλημμα: είτε θα αναβαθμίσουν φανερά (και προφανώς άμεσα) την συμμετοχή τους στο ουκρανικό πεδίο μάχης και στις επιθέσεις στη Μόσχα (π.χ. με νατοϊκή αεροπορία, πυραύλους, κλπ) οπότε θα οδηγήσουν την κατάσταση σ’ έναν all out παγκόσμιο πόλεμο∙ είτε θα πρέπει να κάνουν πίσω ακόμα κι αν δεν το παραδεχτούν διερευνώντας άλλες τακτικές (π.χ. σαμποτάζ / «μυστηριώδεις» τρομοκρατικές επιθέσεις σε διάφορα σημεία της παλιάς και, κυρίως, της καινούργιας ρωσικής επικράτειας) για να υπονομεύσουν / φθείρουν το ρωσικό καθεστώς…

Μια απόδειξη του ποιοι ανατίναξαν τους αγωγούς είναι … το τι υποστηρίζουν για να ξεκαρφωθούν – εκτός βέβαια απ’ τον Παρωπίδα (aka Blinken) επάνω. Στον παγκόσμιο διαγωνισμό βλακείας έχουν εξασφαλίσει όχι τα χρυσά αλλά τα αδαμάντινα μετάλλια – και συνεχίζουν τις άοκνες προσπάθειές τους.

Οι πάντες ξέρουν τις αμερικανικές / νατοϊκές ασκήσεις ανθυποβρυχιακού πολέμου που έγιναν σ’ αυτήν ακριβώς την περιοχή μόλις τον περασμένο Ιούνη / Ιούλη:

Όλοι ξέρουν τα ονόματα των αμερικανικών πολεμικών που συμμετείχαν, καθώς και τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν (υποβρύχια drones…):

Λεζάντα φωτογραφίας: Ο …. που ανήκει στην Κινητή Μονάδα Αποκόλλησης Εκρηκτικών Υλικών (EODMU) 8, ετοιμάζει ψεύτικα εκρηκτικά για μια εκπαιδευτική άσκηση στη διάρκεια της BALTOPS 22 στις 10 Ιούνη…

Όλοι ξέρουν τον αριθμό, το είδος και την θέση των στρατιωτικών ελικοπτέρων που πετούσαν στις 2 Σεπτέμβρη, μετά το τέλος της BALTOPS 22 στην περιοχή:

Όλοι ξέρουν ότι η «ναυαρχίδα» της άσκησης, το αμερικανικό ελικοπτεροφόρο ανθυποβρυχιακού πολέμου Kearsarge, έπλεε σ’ αυτήν ακριβώς την περιοχή μέχρι και λίγες ημέρες πριν την ανατίναξη.

Όλοι ξέρουν, όλοι καταλαβαίνουν, το ΠΟΙΟΙ. Εκείνο όμως που παραμένει ασαφές και θολό (καθόλου παράξενο: ΚΑΙ απ’ την μεριά της Μόσχας…) είναι το ΓΙΑΤΙ.

Εδώ, σ’ αυτό το ερώτημα, τελειώνει η «πολεμική ανταπόκριση» εκ μέρους μας (που δεν είναι καθόλου του γούστου μας!)

ΓΙΑΤΙ λοιπόν; Επιπλέον: υπάρχει περίπτωση το timing αυτής της ανατίναξης να είναι μέρος του «γιατί;»

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ο βυθός των ημερών (2)

Η χαριτωμένη ανοησία της εποχής: η νεαρή γερμανίδα Luisa Neubauer, «πράσινη» ακτιβίστρια για την σωτηρία του κλίματος και του πλανήτη (του ρεύματος Greta Thunberg και με αντίστοιχη σχολική δράση στο πρόσφατο παρελθόν της) μιλώντας απ’ την Κοπεγχάγη στα μέσα του περασμένου Ιούνη δήλωσε αστειευόμενη (;) «σχεδιάζουμε να ανατινάξουμε έναν αγωγό». Επειδή η κυρία Neubauer θέλει να σώσει ειδικά τους «τριτοκοσμικούς», ο αγωγός πετρελαίου που σημαδεύει είναι υπό κατασκευή ανάμεσα στην ουγκάντα και στην τανζανία (east african crude oil pipeline / EACOP). Συνεπώς απαλλάσσεται για τους nord stream… (Ωραίο χιούμορ όμως, τέτοιους καιρούς).

Δευτέρα 3 Οκτώβρη>> Η ανατίναξη των αγωγών ήταν πολεμική ενέργεια του άξονα και των συμμάχων του σαφώς έξω απ’ το τυπικό πεδίο μάχης (την ουκρανική επικράτεια), που αποκάλυψε σ’ όσες / όσους έχουν ακόμα μυαλό στο κεφάλι τους ποιο είναι το πραγματικό πεδίο μάχης. Ο κύριος στόχος του ήταν το Βερολίνο∙ η Μόσχα μόνο δευτερευόντως. Κι αυτό επίσης αποκαλύπτει το εύρος των πραγματικών στόχων του άξονα. Μόνο που τώρα πια αναγκαστικά το “πραγματικό” υπέρκειται του “τυπικού”, πράγμα που σημαίνει ότι το Βερολίνο έχει συρθεί στον πόλεμο….

Μόνο το Βερολίνο; Καλή ερώτηση.

Τέσσερεις ημέρες πριν την ανατίναξη των nord stream 1 και 2, στις 22 Σεπτέμβρη, η FSB (οι ρωσικές υπηρεσίες…) ανακοίνωσε ότι χάλασε ένα ουκρανικό σχέδιο για επίθεση στον turk stream (χωρίς διευκρίνιση αν στόχος ήταν ο turk stream 1 που τροφοδοτεί την τουρκία ή ο turk stream 2 που κατευθύνεται μέσω τουρκίας προς βουλγαρία, ουγγαρία, σερβία…) Στη σχετική ανακοίνωση αναφερόταν και η σύλληψη ενός ρώσου, που είχε στρατολογηθεί απ’ τις ουκρανικές υπηρεσίες.

Η καταγγελία δεν τράβηξε ιδιαίτερη προσοχή απ’ τους δυτικούς δημαγωγούς, ούτε πριν τις 26 Σεπτέμβρη ούτε μετά – γιατί άλλωστε; Έχει ωστόσο το ενδιαφέρον της.

Πρώτον, οι δύο turk stream ακουμπούν στον βυθό της Μαύρης Θάλασσας σε μεγάλα βάθη (έως και 3.000 μέτρα), σε αντίθεση με τους nord stream στον βυθό της Βαλτικής (έως 100 μέτρα). Στο μεγαλύτερο μέρος τους είναι αδύνατο να προσεγγιστούν από βατραχανθρώπους. Επιπλέον στη Μαύρη Θάλασσα δεν υπάρχουν νατοϊκά ή αμερικανικά πλοία για τεχνική και στρατιωτική υποστήριξη τέτοιας ενέργειας. Τα μόνα που είναι κάπως ευκολότερα προσιτά (αν και φυλασσόμενα) είναι τα σημεία εισόδου και εξόδου των αγωγών απ’ την θάλασσα, στη ρωσική και στην τουρκική ακτή. Το γρήγορο, αμέσως μετά την ανατίναξη στη Βαλτική, τηλεφώνημα της ανεγκέφαλης αλεπούς (aka Putin) στον Erdogan πιθανότατα σχετίζεται και μ’ έναν τέτοιο κίνδυνο και την ανάγκη αυξημένης φύλαξης.

Δεύτερον:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Θέσεις αρχής

Πολλοί μιλάνε στη δύση για την “ανικανότητα” του ρωσικού στρατού… Για την αστυνομία όμως; Δεν έχουν λόγια, ε;;; Δυτικού επιπέδου!!!

Δευτέρα 26 Σεπτέμβρη>> Η εναντίωση στους πολέμους των αφεντικών είναι (για εμάς εδώ…) θέση αρχής. Που σημαίνει θέση αδιαπραγμάτευτη. Δεν υπάρχουν (για εμάς εδώ…) «καλά» αφεντικά που είναι εναντίον «κακών» αφεντικών – απ’ την μικρή κλίμακα στις δουλειές ως την μεγάλη του καπιταλισμού σε όλο τον πλανήτη.

Ο φιλειρηνισμός είναι διαφορετικό πρόταγμα απ’ το πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών.  ‘Όχι καλύτερο ή χειρότερο∙ διαφορετικό. Ο φιλειρηνισμός μπορεί (όχι εύκολα, όχι «αυτόματα») να εξελιχθεί σε συνειδητοποίηση της ταξικής αντιπαλότητας∙ μπορεί όμως να είναι και να παραμείνει έκφραση του οππορτουνισμού «μακριά απ’ τον κώλο μου κι ας είναι δέκα πόντους»! Σ’ αυτήν την δεύτερη εκδοχή του μπορεί να φτάσει να είναι, ακόμα ακόμα, και «κατά παραγγελία»… Κάποιων αφεντικών.

Ο πόλεμος στον πόλεμο… περνάει οπωσδήποτε απ’ την διαρκή εναντίωση στον μιλιταρισμό, όποια μορφή κι αν παίρνει. Κι αν αυτός ο πόλεμος, ο δικός μας πόλεμος, τις τελευταίες δεκαετίες χρειάζεται έναν πολικό αστέρα για να μην χαθεί στα σκοτάδια της προπαγάνδας, αυτός υπάρχει. Και λέγεται Παλαιστίνη.

Ο φιλειρηνισμός (ειδικά στις πρωτοκοσμικές εκδοχές του) μπορεί να αδιαφορεί για την Παλαιστίνη. Μπορεί επίσης να αδιαφορεί για τον μιλιταρισμό, όταν αυτός παρουσιάζεται σαν «ανώδυνες προετοιμασίες» για έναν (μελλοντικό…) πόλεμο. Ο φιλειρηνιστής συνήθως αιφνιδιάζεται όταν ο οξυμένος ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός βγαίνει απ’ τις οθόνες και φτάνει στην πόλη του, στη γειτονιά του, στην πόρτα του. Οι διαμαρτυρίες του τότε δεν είναι αδιάφορες∙ κινδυνεύουν όμως να είναι άχρηστες, αναποτελεσματικές, ακόμα και χειραγωγίσιμες.

Απ’ αυτές τις θέσεις η άρνηση στράτευσης στη ρωσία, η λιποταξία έχει αξία∙ όση έχει η άρνηση στράτευσης στην ουκρανία, η λιποταξία εκεί, που είναι αρκετά πλατιά, υπαρκτή, υπαρκτότατη, κι ας μην την αναφέρουν εδώ και μήνες οι δυτικοί δημαγωγοί. Η αξία έγκειται στην ενστικτώδικη αν και ατομικίστικη απορρίψη του «η πατρίς κινδυνεύει». Κι εκεί είτε η συνειδητοποίηση (και μάλιστα η ριζοσπαστική συνειδητοποίηση) αρχίζει∙ ή το «ο σώζων εαυτόν σωθείτω» θριαμβεύει…

Και οι διαδηλώσεις υπέρ της ειρήνης έχουν αξία, είτε γίνονται στη Μόσχα και σε άλλες ρωσικές πόλεις, είτε γίνονται στις αμερικανικές πόλεις – ασφαλώς γι’ αυτές τις τελευταίες πρέπει κανείς να σκάψει αρκετά για να βρει κάποια στοιχεία. Βρίσκονται όμως πια στο σταυροδρόμι: είτε θα τροφοδοτήσουν, έστω με καθυστέρηση, την συνειδητοποίηση του ιμπεριαλισμού «μας» (το «μας» αφορά το κάθε καπιταλιστικό κράτος χωριστά), είτε θα είναι η εκδήλωση μιας ανιαρής «ευαισθησίας» που μπορεί να χρησιμοποιηθεί κατά του ιμπεριαλισμού «των άλλων».

Αν αυτά τα πιο πάνω τα καταλαβαίνετε, μπορείτε να συνεχίσετε στα παρακάτω… χωρίς να ψάχνετε με «ποιόν είναι» η ασταμάτητη μηχανή!

Νεώτερα απ’ το δυτικό μέτωπο (1)

Δευτέρα 26 Σεπτέμβρη>> … Ο Putin αρκετά συγκροτημένα και με τετράγωνη λογική συμπέρανε ότι ο πόλεμος δεν είναι πια (αν ήταν ποτέ) ένα ζήτημα ανάμεσα σ’ αυτόν και τον ουκρανό πρόεδρο Zelensky σχετικά με την Ουκρανία και την Ρωσία, αλλά μάλλον ένα ζήτημα ανάμεσα στη Ρωσία και την Δύση – με την Αμερική επικεφαλής.

Ο Putin έκανε τόσο καθαρό όσο το χιόνι του χειμώνα ότι ξέρει πως η Δύση – και πρώτες απ’ όλους οι ΗΠΑ – δεν θέλει μια στρατηγική διευθέτηση αλλά μάλλον την διάλυση και την καταστροφή της Ρωσίας.

Κατά συνέπεια ο Putin δεν πρόκειται να συνεχίσει έναν περιορισμένο πόλεμο, κι αυτό που πρέπει να περιμένει κανείς ότι θα αξιοποιήσει το σύνολο των δυνατοτήτων του για να νικήσει σ’ αυτόν τον πόλεμο. Η τελευταία φράση του διαγγέλματός του ήταν ξεκάθαρη: τώρα αντιλαμβάνεται τον εαυτό του μέσα στην ιστορική γραμμή των Ρώσων ηγετών που έσωσαν την χώρα απ’ την καταστροφή:

«Είναι η ιστορική μας παράδοση και η μοίρα του έθνους μας να σταματάμε εκείνους που θέλουν την παγκόσμια ηγεμονία και απειλούν να κομματιάσουν και να σκλαβώσουν την χώρα μας. Ας είναι σίγουροι ότι θα τους σταματήσουμε κι αυτή τη φορά» είπε.

Πρόκειται για μια ιστορική στιγμή πολύ πιο επικίνδυνη απ’ την κρίση των πυραύλων στην Κούβα. Κι αυτό επειδή ο Putin δείχνει την ψυχρή αποφασιστικότητά του να νικήσει, και επειδή ο πρόεδρος των ΗΠΑ και οι σύμβουλοί του είναι αποδεδειγμένα ανίκανοι να διαμορφώσουν ή έστω να αναζητήσουν μια διπλωματική λύση.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Νεώτερα απ’ το δυτικό μέτωπο (2)

Δευτέρα 26 Σεπτέμβρη>> Η δυτική δημαγωγία κράτησε παραμορφώνοντάς τα όσα τα αφεντικά της θεωρούν πως τους συμφέρουν απ’ το 14λεπτο διάγγελμα της ανεγκέφαλης αλεπούς (aka Putin) στις 21 Σεπτέμβρη: μας απειλεί με πυρηνικά… Το ρωσικό καθεστώς φυσικά δεν μίλησε για πρώτο πλήγμα. Αντίθετα το αναθεωρημένο αμερικανικό αμυντικό δόγμα αυτό ακριβώς προβλέπει: επίθεση με πυρηνικά όχι σαν απάντηση αλλά σαν «πρώτο κτύπημα». Ακόμα και η κυρία Όνομα-και-Πράγμα το έχει πει, καμαρώνοντας: «θα το πατήσω πρώτη το κουμπί αν χρειάζεται». Έχουν τα αφεντικά του «άξονα» το ακαταλόγιστο; Πείτε μας ω δυτικοί δημαγωγοί, για να ξέρουμε.

Σημασία έχει τελικά το τι συμβαίνει πραγματικά στη συγκεκριμένη φάση του πολέμου στο ουκρανικό πεδίο μάχης.

Το πράγμα είναι απλό από πρώτη ματιά: η Μόσχα ενσωματώνει (προσαρτά είναι πιο σωστή λέξη) όλα τα ουκρανικά εδάφη που έχει υπό τον έλεγχό της ως τώρα και κατ’ αυτόν τον τρόπο, γινόμενα τμήμα της επικράτειας της ρωσίας, θα υπόκεινται στην πλήρη κάλυψη του ρωσικού στρατού. Πρόκειται για μια πολιτική παρά στρατιωτική κίνηση – με πολλές, άλλες φανερές κι άλλες λιγότερο φανερές συνέπειες.

Από την μιλιταριστική άποψη η επιστράτευση των 300.000 εφέδρων δεν ήταν απαραίτητη (κατά την ταπεινή μας άποψη), παρότι ο αριθμός αυτός αφορά κυλιόμενες «υπηρεσίες». Σε κάθε περίπτωση η Μόσχα διαθέτει αρκετό τακτικό στρατό για να αναλάβει την φύλαξη των καινούργιων «συνόρων» της που εν μέρει αντικαθιστούν τα παλιότερά της με το Κίεβο, και δεν φαίνεται να έχει σ’ άλλη συνοριακή γραμμή, αλλού, κάποιο επείγον πρόβλημα. Το επιχείρημα ότι «πρόκειται για 1.000 χιλιόμετρα γραμμής μετώπου» είναι προσχηματικό: η ρωσία έχει επιπλέον αρκετές εκατοντάδες χιλιόμετρα σύνορα με την ουκρανία στα βόρεια του Χαρκόβου, και πολλές εκατοντάδες χιλιόμετρα είναι επίσης τα σύνορα της λευκορωσίας με την ουκρανία∙ απ’ αυτές τις μεριές εισέβαλε επίσης ο ρωσικός στρατός στα τέλη Φλεβάρη.

Πρακτικά πάνω από 2.000 χιλιόμετρα συνόρων έγιναν εμπόλεμη ζώνη τότε∙ και δεν χρειάστηκε επιστράτευση εφέδρων. Υποθέτουμε ότι η τωρινή επιστράτευση στοχεύει (πέρα απ’ την δημιουργία εντυπώσεων στη δύση) κυρίως στο εσωτερικό, στη ρωσική κοινωνία, πέρα από εκείνους που υπηρετούν αυτή τη στιγμή την θητεία τους: να την κάνει πρακτικά συμμέτοχη στον «εθνικό αγώνα» ακόμα και με φέρετρα και ηρωϊκές κηδείες, αφού ως τώρα με τον τρόπο που γινόταν η «ειδική στρατιωτική επιχείρηση», αυτή η ευρεία κοινωνική συμμετοχή στον πόλεμο ήταν ουσιαστικά ασήμαντη.

Η συγκεκριμένη κίνηση της Μόσχας (που ούτε παράλογη ούτε απρόβλεπτη μπορεί να θεωρηθεί…) αλλάζει πράγματι τα δεδομένα στο ουκρανικό πεδίο μάχης (έχοντας πολλές συγγένειες με τις κινήσεις του Πεκίνου στο άλλο πεδίο μάχης, εκείνο της ταϊβάν).

Θεωρούμε ότι είναι πολύ πιθανότερο να οδηγήσει στη μείωση, ακόμα και στο (προσωρινό;) τέλος της πολεμικής έντασης όπως εκδηλώνεται τώρα, παρά στον αναμενόμενο all out 4ο παγκόσμιο πόλεμο…

Όχι ότι το δεύτερο μπορεί (ή πρέπει) να αποκλειστεί – μιλώντας γενικά. Ωστόσο δεν θα εξαρτηθεί απ’ την Μόσχα.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Νεώτερα απ’ το δυτικό μέτωπο (3)

Για λόγους που η τρέχουσα δυτική σοφία δεν μπορεί να εξηγήσει, συμβαίνουν ταυτόχρονα αυτά: πάνω μεγαλομπακάλικο στη Μόσχα, κάτω στο Λονδίνο∙ στο “σοβιετικό” Λονδίνο σύμφωνα με το ευφάνταστο ελληνικό ρεπορτάζ… (και οι δύο φωτογραφίες στις αρχές του περασμένου καλοκαιριού). Λοιπόν; Υπάρχει περίπτωση η Ιστορία εκτός απ’ το να έχει “σωστή” και “λάθος” πλευρά να έχει και ειρωνεία;

Δευτέρα 26 Σεπτέμβρη>> Η δυτική δημαγωγία μπορεί να εκτονώνεται με κατάρες και καταγγελίες, αλλά το γεγονός είναι αυτό: με μοναδικό κόστος τις όποιες εσωτερικές αντιδράσεις για την επιστράτευση των 300.000 εφέδρων, η Μόσχα, μ’ αυτό το «proxy πόλεμος τέλος!» φέρνει σε εξαιρετικά δύσκολη θέση τόσο την Ουάσιγκτον και τους στενούς συμμάχους της (Λονδίνο, Αθήνα…) όσο και το Βερολίνο, το Παρίσι, και τις υπόλοιπες πρωτεύουσες τόσο της «παλιάς» όσο και της «νέας» ευρώπης (κατά τον γνωστό αφορισμό του φασίστα Rumsfeld το 2003…)

Το δυτικό σχέδιο προέβλεπε ότι το ρωσικό κράτος / κεφάλαιο θα είχε κλυδωνιστεί ήδη (αν όχι καταρρεύσει) εξαιτίας των οικονομικών «τιμωριών» – ενόσω ο ουκρανικός στρατός θα κατάφερνε να μην χάσει σημαντικά εδάφη και οπωσδήποτε θα πετύχαινε να εμποδίσει την Μόσχα να εμφανίσει οτιδήποτε σα νίκη-επί-του-εδάφους. Η εξέλιξη είναι ως τώρα η ανάποδη: η Μόσχα δικαιούται να εμφανίσει σα νίκη την προσάρτηση μεγάλου μέρους της νοτιοανατολικής ουκρανίας, ίσως την μεγαλύτερη προσάρτηση εδάφους απ’ το τέλος του Β παγκόσμιου και μετά, εδάφους σημαντικού και για τους φυσικούς πόρους του (οι παραγωγικές του δυνατότητες αντιστοιχούν σε πάνω απ’ τα 2/3 του αεπ της άλλοτε ουκρανίας…) και για τον έλεγχο της Μαύρης θάλασσας∙ ενόσω η «ενεργειακή κρίση» κτυπάει τα ευρωπαϊκά καθεστώτα (άλλα περισσότερο και άλλα λιγότερο), των οποίων η συμμαχία, δηλαδή η αμερικανική «απαλλοτρίωση», είναι ο άλλος στόχος του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.

Αλλά και η Ουάσιγκτον δεν είναι σε θέση «να το τραβήξει ως το τέλος»: οι συντηρητικοί (οπαδοί του ψόφιου κουναβιού και όχι μόνο) θεωρούν την ως τώρα «βοήθεια» προς το Κίεβο υπερβολική και σπάταλη – κι ούτε λόγος να εμπλακεί άμεσα ο us army σ’ αυτήν την ιστορία. Με τις ενδιάμεσες εκλογές σε λιγότερο από δύο μήνες και την ισχυρή πιθανότητα οι πολεμοκάπηλοι «δημοκρατικοί» να χάσουν (απ’ τους συντηρητικούς) την πλειοψηφία στο ένα ή και στα δυο νομοθετικά σώματα του κογκρέσου, ούτε πριν αλλά ούτε μετά την 8η Νοέμβρη υπάρχουν περιθώρια στο πολιτικό τμήμα του αμερικανικού καθεστώτος «να το τραβήξει πολύ».

Μήπως, τουλάχιστον, να το τραβήξει «λίγο»; «Λιγουλάκι»;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Νεώτερα απ’ το δυτικό μέτωπο (4)

Δευτέρα 26 Σεπτέμβρη>> Οι εντόπιες πολιτικές ρημαδοβιτρίνες εκδηλώνονται όλο και πιο πολεμοκάπηλα, κι αυτό θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη. Σωστά θα υποστηρίξει κάποιος ότι ο ρημαδοΚούλης δεν επανέλαβε την μιλιτέρ επιλογή του σαν εκπρόσωπος μόνο του ελλαδιστάν. Μιλάει σαν εκπρόσωπος της ε.ε.: οι πληθυντικοί του εν προκειμένω δεν είναι της μεγαλοπρέπειας αλλά των διεθνών φιλοδοξιών του για ένα καλό πόστο. Είτε έτσι είτε αλλιώς η μικρότητά του νοιώθει large.

Οπότε το «είμαστε σε πόλεμο με τη ρωσία» είναι ακόμα χειρότερο. “Έκανε κι η μύγα κώλο κι έχεσε τον κόσμο όλο” που έλεγαν κάποτε… Απόλυτα συστοιχισμένο με τον «άξονα» και οπωσδήποτε με τα ζόμπι στην Ουάσιγκτον και στο Λονδίνο, δεν έχει ειπωθεί έτσι ωμά ούτε απ’ τον θλιβερό γερμανό πρωθυπουργό, ούτε απ’ τον Μικρό Δούκα του Λίγηρα (aka Macron) – για να αναφερθούμε σε δύο μόνο απ’ τις ευρωπαϊκές εξοχότητες. Άρα;

Στη Μόσχα (και όχι μόνο) κάνουν συλλογή αυτής της δυτικής πολεμοκαπηλείας, και τύποι με υπερβάλλοντα ζήλο σαν τον ρημαδοΚούλη σίγουρα κορνιζάρονται. Αν ξέρουμε σωστά, η ρωσία δεν έχει επιτεθεί στο ελλαδιστάν, ούτε του έχει κηρύξει κάποιο πόλεμο… Να προσθέσουμε «όχι ακόμα»; Να το προσθέσουμε. Η εθνική ενότητα θα πουλήσει το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης σε αμερικανικά μαγαζιά∙ αυτά θα σκάψουν τον βυθό όσο χρειάζεται για να παρκάρει εκεί ο 6ος στόλος∙ και κάποια μέρα ή νύχτα, ένας ή περισσότεροι Kh-47M2 Kinzhal θα αφήσουν σε θάλασσα και ξηρά τα διαπιστευτήριά τους σφυρίζοντας αδιάφορα.

Αλλά τότε ο «στρατηγός» ρημαδοΚούλης θα έχει φροντίσει να βρίσκεται κάπου αλλού. Στην καβάτζα του.

Αλλοίμονο στους εύπιστους, στους ignorants, στους μοιρολάτρες… Και στους δεν-κρύβονται θρασύδειλους φίλους του νατο.

Ο προβοκάτορας που παριστάνει το θύμα

Δευτέρα 12 Σεπτέμβρη>> … Αλλά με το να μην κάνουμε κάτι έγκαιρα ή με το να υποτιμάμε την σοβαρότητα του θέματος, κινδυνεύουμε να γίνουμε μάρτυρες μιας κατάστασης παρόμοιας μ’ αυτήν που ξεδιπλώνεται τώρα σε κάποιο άλλο μέρος της ηπείρου μας…. Ποιος;;; Τι;;;; Γιατί;;;;

Το παραπάνω μελοδραματικό είναι απόσπασμα από επιστολή πριν 3 ημέρες προς το νατο, την ε.ε. και τον οηε, με την υπογραφή ενός σπουδαίου κωμικοτραγικού: του αγαπημένου μας ρημαδοΓουαϊδοΝικόλα, του υπουργού εξωτερικών των μεγάλων γνωριμιών και επιτυχιών (απ’ τον «πρόεδρο Γουαϊδό» ως τον τζενεράλ Χαφτάρ, όλοι οι χρεωκοπημένοι υπήρξαν εικονίσματά του – δικά του αλλά και του συνόλου των πολιτικών βιτρινών, συμπολιτευόμενων και αντιπολιτευόμενων…).

Τι εννοεί ο ποιητής με το «κάποιο άλλο μέρος της ηπείρου μας»; Κάποια asshole; Όχι!! Τον πόλεμο ρωσίας – ουκρανίας (+ νατο) εννοεί!!! Μέσα στη δηλητηριώδη, φονική φάρσα του ελληνικού εθνικισμού / ιμπεριαλισμού, έχουμε επιτέλους μια εν ψυχρώ, καθαρή, δήθεν «γλώττα λανθάνουσα…», από καραμπόλα, κλαψιάρικη, «με τον σουγιά στο κόκκαλο και το λουρί στο σβέρκο» αναγνώριση απ’ την μεριά του ελληνικού καθεστώτος ότι η αντιπαλότητά του με το τουρκικό υπάγεται πλέον οργανικά στο ευρύτερο «πλαίσιο» του 2ου μετώπου του 4ου παγκόσμιου πολέμου!   

Θα πείτε: και γιατί δεν λέει στα ίσια ο ρημαδοΓουαϊδοΝικόλας (και το ρημαδογκουβέρνο συνολικά) ότι η τουρκία-είναι-σαν-τη-ρωσία, και το ελλαδιστάν-σαν-την-ουκρανία; Το λέει όσο πιο καθαρά γίνεται: με υπονοούμενα μεν, τι-κάνει-νιάου-νιάου-στα-κεραμίδια δε!

(Και ποιος, για να ‘χουμε καλό ρώτημα, είναι ο κλόουν της ελληνικής περίπτωσης; Ωωωωω! Είναι δύσκολο να βρεθεί κάποια εντόπια πολιτική βιτρίνα πρώτης ή δεύτερης κατηγορίας που δεν θα έπαιρνε τον ρόλο του στρατηγού Λάμαχου στους Αχαρνείς του Αριστοφάνη!)

Σε κάθε περίπτωση αυτή είναι η δεύτερη και οριστική επίσημη παραδοχή του προβοκατόρικου ιμπεριαλιστικού ρόλου που έχει αναλάβει το ελλαδιστάν, για λογαριασμό των δικών του «ολιγαρχών» αλλά και των συμμάχων του, στον εντεινόμενο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό: η Μόσχα (συγγνώμη: η Άγκυρα!) είναι προκλητική επειδή το Κίεβο (και πάλι συγγνώμη: η Αθήνα!) έχει πάρει εργολαβικά την δουλειά του «δυτικού μεσαίου δάκτυλου»! Αυτό είπε με κάθε επισημότητα, απευθυνόμενος στους διεθνείς συμμάχους (;;) ο τυπικά αρμόδιος πριν λίγες μέρες. (Όσο για «azof» και «right sector»; Έχουμε, έχουμε!)

Κάθε εντόπιος εθνικόφρων, δεξιός ή αριστερός, θα βγει απ’ τα ρούχα του. Είναι, λοιπόν, το ελλαδιστάν ένας μικρομεσαίος προβοκάτορας στην ανατολική Μεσόγειο; Δεν είναι μια φτωχή πλην τίμια χώρα που την απειλούν οι παλιάνθρωποι; Δεν έχει στρογγυλοκαθίσει στη σωστή μεριά της βάρκας της Ιστορίας;

Έτσι ακριβώς. Άλλωστε αυτόν τον συσχετισμό («ελλαδιστάν όπως ουκρανία»…) τον είχε κάνει πάλι με τα ίδια υπονοούμενα ο κοτζάμ ρημαδοΚούλης στο κοτζάμ ρημαδοΚογκρέσσο, στις 24 του περασμένου Μάη! Το ότι μετά από σχεδόν 4 μήνες επαναλαμβάνεται απ’ τον ρημαδοΓουαϊδοΝικόλα, προς διεθνές ακροατήριο ξανά, σημαίνει ότι δεν ήταν (τότε) ένα «σχήμα λόγου» του πρωθ., ένα γλύστρημα της γλώσσας βρε αδερφέ, αλλά ότι πρόκειται για την επίσημη και τρανή πραγματική ελληνική ιμπεριαλιστική πολιτική, την επιλογή απόσπασης γεωπολιτικών προσόδων με μαφιόζικες προεκτάσεις, την επιλογή της «αιχμής του δόρατος» του νατο, δηλαδή κυρίως του «άξονα».

Κι έτσι όποιος δεν αποστρέφει το βλέμμα (και την κριτική του ικανότητα) απ’ την πραγματικότητα, μπορεί να δει στην ουκρανία, live και σε μεγέθυνση, το μέλλον που του / μας επιφυλάσσουν τα ντόπια αφεντικά…

Μ’ αυτά τα δεδομένα η ασταμάτητη μηχανή αναλαμβάνει το καθήκον να κάνει το σχετικό στριπτίζ ακόμα στριπτιζότερο, παρουσιάζοντας ορισμένα βασικά τεκμήρια της αλήθειας που ξεστόμισε ο ρημαδοΓουαϊδοΝικόλας.

(Το συντομότερο δυνατόν…)  

Zaporizhzia …

Δευτέρα 5 Σεπτέμβρη>> Όπως σε κάθε πόλεμο έτσι και σ’ αυτό που βρίσκεται σε εξέλιξη στο ουκρανικό πεδίο μάχης δεν χωράνε βεβαιότητες για τα πάντα. Όμως αν (λέμε «αν»…) δεν ξανακούσετε κουβέντα για τον πυρηνικό σταθμό στην Zaporizhzia∙ αν (λέμε «αν»…) δεν ξανακούσετε ότι οι ρώσοι αυτοβομβαρδίζονται για να τρομάξουν την anti-nuke ευρώπη (την ποια;)∙ κι αν (λέμε «αν»…) μέσα στους στροβιλισμούς της δυτικής δημαγωγίας η απειλή του πυρηνικού ολοκαυτώματος (εξαιτίας, προφανώς, της ρωσικής απανθρωπιάς, τι άλλο;) ξεχαστεί, τότε να ξέρετε ότι κάποιοι έπαιξαν-και-έχασαν. Το πάλεψαν, αλλά…

Παρότι τα γεωγραφικά δεδομένα ήταν απολύτως ξεκάθαρα (οι αντιδραστήρες στη νότια όχθη του ποταμού, υπό ρωσικό έλεγχο απ’ τις αρχές Μάρτη, το ουκρανικό πυροβολικό που κτυπούσε στη βόρεια όχθη, απέναντι), στην εποχή του γενικευμένου ψέματος χρειάζονταν και κάποιοι διεθνείς ειδικοί: να πάνε στον σταθμό, να δουν με τα ματάκια τους τι συμβαίνει. «Χρειάζονταν»; Αυτή ήταν η άποψη της απάνθρωπης Μόσχας – για τους δυτικούς ιμπεριαλισμούς το πράγμα είναι απλό: «θάνατος στους ρώσους – μέχρι τον τελευταίο ουκρανό!»

Αυτοί οι ειδικοί, της «διεθνούς υπηρεσίας ατομικής ενέργειας» (του οηε) κατάφεραν να φτάσουν στον σταθμό (μέσω Κιέβου και ουκρανικών περιοχών…), είδαν, μίλησαν. Όμως ακόμα και λίγες ώρες πριν ο τοξικός του Κιέβου και οι διεθνείς σύμμαχοί του προσπάθησαν να τους εμποδίσουν∙ ή να τους ξεγελάσουν…

Έπαιξαν… και έχασαν:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Zaporizhzia

Δευτέρα 29 Αυγούστου>> Συνεχίζονται οι ρωσικοί βομβαρδισμοί στον πυρηνικό σταθμό της Zaporizhzia που βρίσκεται υπό ρωσική κατοχή…

Ναι, σωστά διαβάσατε! Αυτό είναι όχι μόνο το πνεύμα αλλά και τα «αγχωμένα» λόγια των εντόπιων δημαγωγών: οι ρώσοι αυτοβομβαρδίζονται, ίσως όπως οι βόσνιοι στο Sarajevo πριν καμιά 30αριά χρόνια βομβάρδιζαν την αγορά της πολιορκούμενης πόλης τους, και «αυτοκτονούσαν»…. Εκείνοι το έκαναν για να προκαλέσουν τον οίκτο της δύσης. Οι ρώσοι, τώρα, αυτοβομβαρδίζονται για να φοβίσουν την δύση…

Μπορείτε να σκεφτείτε διάφορα. Όπως: τι στο διάολο πίνουν οι δημαγωγοί; Ή: πόσο μακριά μπορεί να φτάσει η δυτική δημαγωγία; Ή “πόσα θέλετε για να με κάνετε να ξερνάω;” Μέσα στα υπόλοιπα βάλτε κι αυτό: να γίνονται «έρευνες κοινής γνώμης» για το θέμα του πυρηνικού σταθμού, για να τεκμηριωθεί αν (και σε ποιο βάθος) βρίσκεται η μέση αποβλάκωση.

Κάτι σαν βλακοβυθομέτρηση. (Είναι ένα σετ από data που πρέπει να ανανεώνεται διαρκώς…)