Tag: μνημόνιο

Πέμπτη 27 Απρίλη. Όσο πιο πολύ κοκορεύονται οι φαιορόζ (και η αυτού εξοχότης ο πρωθυπουργός ο ίδιος) για την «υπεραπόδοση του πλεονάσματος» του 2016 τόσο περισσότερο μας ζώνουν τα φίδια. Οικονομολόγοι ή λογιστές δεν είμαστε (ευτυχώς) αλλά διαβάζουμε. Πολύ. Και αναρωτιόμαστε: είναι τόσο σίγουροι ότι η εισπρακτική σπασικλιά τους δεν τους έχει ρίξει σε παγίδα;

Κατ’ αρχήν το θρυλικό «πλεόνασμα» του 4,2% επί του αεπ είναι λογιστικό. Όχι πραγματικό. Δεν οφείλεται μόνο στην θεαματική αύξηση των φόρων. Αλλά και στο ότι το ελληνικό κράτος δεν πληρώνει τους προμηθευτές του. Αυτό το λογιστικό τρικ το δέχεται βέβαια η eurostat· αλλά δεν το δέχεται η πραγματικότητα. Κάτω απ’ τα 7 δις «πλεόνασμα» υπάρχει ένα ληξιπρόθεσμο χρέος 5 ή 6 δις. Οπότε…

Πέρα απ’ αυτό όμως. Αν η ελληνική κυβέρνηση καταφέρνει τέτοιο ρεκόρ κόντρα στις (πολύ πιο ήπιες) προβλέψεις, και μάλιστα του πάνκακου δντ, τότε αποδεικνύεται σωστή η άποψη (κόντρα σ’ αυτήν του δντ) ότι η Αθήνα μια χαρά μπορεί να πετυχαίνει πλεονάσματα 3,5% για τα επόμενα, χμμμμμ, ας πούμε 10 χρόνια. Κι αν τα καταφέρνει τότε το χρέος της είναι μια χαρά διαχειρίσιμο! Πάνε γυρεύοντας οι φαιορόζ να τ’ ακούσουν κι αυτό, με δικές τους αποδείξεις;

Πως γίνεται, δηλαδή, απ’ την μια να λες «ωι, ωι, ωι, κι αμάν αμάν, δεν μπορώ να πλερώσω, ελεήστε με τον αόμματο», και απ’ την άλλη να μαζεύεις παράδες σα να ήταν στραγάλια (χωρίς να πληρώνεις), ε;

(Εν τω μεταξύ: για το ευρύτερο κοινωνικό καλό προτείνουμε αυτή η μέθοδος επιτυχίας πλεονασμάτων να αναγνωριστεί στον καθένα. Π.χ.: η μη πληρωμή των φόρων εισοδήματος να ανακηρυχτεί σαν θεάρεστη ενέργεια εξασφάλισης ατομικού ή οικογενειακού πλεονάσματος. Πράξη νοικοκυρεμένη, μυαλωμένη, άξια επιβράβευσης – σα να λέμε…)

Τετάρτη 26 Απρίλη. Δεν προκαλεί δέος (ή, ακόμα, και φόβο) ότι το ψόφιο κουνάβι βρίσκει την κατάσταση στην ελλάδα “απαίσια”; Τι θα μπορούσε ένα τέτοιο μυαλό να σκεφτεί σα λύτρωση; Καλύτερα ένα αισχρό τέλος παρά ένα αίσχος δίχως τέλος – αλλά δεν είναι situ… Και τι περιμένει το ψόφιο κουνάβι για “να ξεκαθαρίσει την αμερικανική στάση στο ελληνικό πρόβλημα”; Τον δεύτερο γύρο των γαλλικών εκλογών; Κάτι άλλο;

Ευτυχώς που υπάρχει αυτή η παθολογική και αθεράπευτη (η επιστήμη σηκώνει τα χέρια!) αισιοδοξία των φαιορόζ κυβερνητών. Σε 16 μήνες (λένε) «βγαίνουμε οριστικά απ’ το τούνελ»…

Το οποίο τούνελ, επειδή είναι ελληνική εργολαβία, στην έξοδο δεν είναι έτοιμο ακόμα· γκρεμός φάση. Αλλά δεν υπάρχει λόγος πανικού. Ποτέ δεν υπήρξε τούνελ! Υπάρχει ο διαρκής ιμπεριαλισμός του ντόπιου καπιταλιστικού, κρατικού και παρακρατικου προσοδισμού.

Γι’ αυτό, πριν ανοίξετε σαμπάνια, δείξτε υπομονή….

Τρίτη 28 Μάρτη. Μια βδομάδα πριν (Τρίτη 21 Μάρτη) γράφαμε μεταξύ άλλων:

…Τώρα πάλι, εκεί που οι φαιορόζ καμαρώνουν ότι κάθονται πάνω στο μαξιλάρι της υποτιθένης «ανάπτυξης» και περιμένουν μήπως και οι φασίστες διαλύσουν (εκλογικά) την ευρωζώνη, έχουν στην καμπούρα τους ήδη ένα τρίμηνο (το τελευταίο του ’16) βεβαιωμένης ύφεσης, άλλο ένα (το πρώτο του ’17) που θα είναι παρόμοιο, και είναι έτοιμοι να χαντακώσουν και το επόμενο (το δεύτερο του ’17). Είναι, άραγε, σίγουροι πως όταν θα έρθει η στιγμή να βάλουν τις τζίφρες τους δεν θα είναι υποχρεωμένοι και σε «έξτρα μέτρα» για το ’17; Είναι σίγουροι ότι δεν ξαναπριονίζουν το κλαδάκι που πάνω του προσπαθούν να καθήσουν;

Έτσι δείχνουν αλλά δεν θα έπρεπε. Εκτός αν το κάνουν επίτηδες… Όχι μόνο επειδή «το δις εξαμαρτείν…» – έχουμε διατυπώσει έγκαιρα τη γνώμη μας, απ’ τις σελίδες του Sarajevo, και για την «πρώτη φορά» των αμαρτιών. Αλλά επειδή, επιπλέον, ο μόνος τρόπος για να κερδίσει το κόμμα της δραχμής είναι καταλάθος….

Συντευξιαζόμενος χτες ο καθηγητής και επικεφαλής του γραφείου προϋπολογισμού της βουλής (καθόλου ασήμαντη θέση…) Παναγιώτης Λιαργκόβας είπε ανάμεσαστα υπόλοιπα:

…Το πρώτο τρίμηνο δεν θα πάει καλά. Θα είναι ύφεση ή στο μηδέν. Κάπου εκεί θα βρίσκεται. Δεν θα έχουμε ανάπτυξη. Αυτό με τη σειρά του, επειδή είναι το πρώτο τρίμηνο, θα επηρεάσει και την όλη εξέλιξη του έτους…

… Το 2,7% αρχίζει να είναι δύσκολος στόχος, γιατί η κατανάλωση δεν θα αυξηθεί τόσο πολύ, οι επενδύσεις δεν θα αυξηθούν τόσο πολύ όσο έχουμε εκτιμήσει. Επομένως, θα πάμε σε κάτι λιγότερο, μέχρι 1%… με αποτέλεσμα ενδεχομένως, αν πάει έτσι το πράγμα, να χρειαστούν πρόσθετα μέτρα για να καλυφθεί αυτή η διαφορά από ό,τι έχει εκτιμηθεί…

Για να τελειώσει:

… Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Δεν φαίνεται με βάση τα σημερινά δεδομένα να βγαίνουμε στις αγορές το 2018, άρα ή θα παραταθεί το τρέχον μνημόνιο ή θα είναι ένα τέταρτο μνημόνιο ή χρεοκοπούμε…

Θα λέγαμε “μας επιβεβαιώνει ο προφέσορας” αν είχαμε κάνει κάποια πρωτότυπη πρόβλεψη. Σιγά!!!

Τρίτη 28 Μάρτη. Το τωρινό σχόλιό μας αφορά τα τρία ενδεχόμενα της τελευταίας παραγράφου. Τυπικά είναι ο.κ., και ένας οικονομολόγος αξιωματούχος δεν θα μπορούσε να μιλήσει διαφορετικά. Αλλά απ’ την αυτόνομη εργατική σκοπία μας μπορούμε να το πούμε: τον ξενοδόχο τον ρώτησε;

Να θυμήσουμε, λοιπόν, ότι είναι δηλωμένη απόφαση των καταραμένων ευρωπαίων δανειστών (σίγουρα της πλειοψηφίας τους…) δια στόματος κυρίου Σόιμπλε να ΜΗΝ υπάρξει “τέταρτο μνημόνιο”…. με το ελλαδιστάν εντός ευρωζώνης… Επιπλέον, επίσης δηλωμένο και ξεκαθαρισμένο είναι ότι η ισχύς του τρέχοντος βασίζεται στην τυπική έστω συμμετοχή του δντ. Χωρίς δντ δεν υπάρχει καμία “παράταση”. Δεν υπάρχει καν “3ο μνημόνιο”, οποτεδήποτε το δντ ανακοινώσει ότι δεν θα συνεχίσει ούτε καν την τυπική συμμετοχή του.

Υπάρχει, τώρα, ένας τουλάχιστον απλός τρόπος για να μείνει το ελληνικό κράτος / κεφάλαιο στον αέρα: η απόσυρση του δντ απ’ το “πρόγραμμα”. Αυτή μπορεί να ανακοινωθεί κάποια στιγμή μετά το τέλος του ερχόμενου Απρίλη (όταν θα γίνει η πρώτη επανεκτίμηση των επίσημων στοιχείων του ελλαδιστάν για το 2016)· ή τον ερχόμενο Οκτώβρη, όταν η eurostat ανακοινώσει τα τελικά των τελικών δεδομένων για το ελληνικό 2016. Εν τω μεταξύ όμως θα είναι ξεκάθαρα «τα δύσκολα πράγματα» και για το 2017… Η διαφορά στο timing (είτε Απρίλης είτε Οκτώβρης), πάντα για το ενδεχόμενο απόσυρσης του δντ (υποθέτουμε ότι) θα εξαρτηθεί και απ’ την συνεννόηση της κυρίας Λαγκάρντ με το Βερολίνο: would you prefer before or after your elections?

Σε κάθε περίπτωση η φαιορόζ κυβέρνηση το πάει καρφί για να παλέψει – με – τα – κύματα του ερχόμενου Ιούλη (ενώ δεν υπάρχει πια κανένας άλλος, απ’ τους δανειστές, που να βιάζεται…). Εδώ υπάρχει ένα ενδεχόμενο άμεσης χρεωκοπίας ή ένα εξίσου βασανιστικό ενδεχόμενο καθίζησης τους πριν και μετά μήνες, αν οι φαιορόζ “σκουπίσουν” κάθε διαθέσιμο σεντς από τα δημόσια ταμεία, και καταφέρουν να πληρώσουν τα σχεδόν 7 δισ.

Φυσικά, μπορούν να κάνουν και εκλογές, για να αλλάξει coach η “εθνική ομάδα”. Ή να πέσουν στο χόρτο και να σφαδάζουν, ζητώντας πέναλτι απ’ τη σέντρα.

Τι είπατε κύριε καθηγητά;